Czego się spodziewać w szpitalu ?

[olikkk]

Nie miałam pojęcia jak to będzie wyglądało, więc wszystko było zaskoczeniem.
Dlatego opiszę jak było w moim szpitalu.
Pamiętajcie, żeby przed wybraniem się do szpitala dokładnie ogolić całą okolicę łonową. Zdecydowanie lepiej zrobić to już w domu.
Pierwsze dzień jest "lajtowy" . Nas jeszcze badał ordynator przed operacją i sugerował jaki rodzaj operacji w naszym przypadku zaleca. Cały dzień dieta, wieczorem bez kolacji, zamiast kolacji lewatywa i przed snem zakładali wenflon.
Na drugi dzień rano proponuję koniecznie umyć głowę ( po operacji nie będziesz miała ani siły ani ochoty na takie rzeczy ). Nam już rano przed operacją zakładali cewnik. Nic przyjemnego, ale można przeżyć (jeżeli dobrze założą, ja miałam z tym problem, a potem zapalenie dróg moczowych niestety).
Przed operacją połóż na łóżko podkład z ceratki, ponieważ od momentu założenia cewnika do jego usunięcia, czyli jakąś dobę o ile nie więcej będziesz musiała leżeć bez majteczek.
Polecam też mieć pod ręką espumisan i to ten najmocniejszy. Na oddziale mogą nie mieć, a wędrujące po jelitach gazy potrafią dać popalić i to nieźle! Wiem coś o tym. Jako ratunek dostałam w szpitalu specjalna rurkę doodbytniczą przypominającą wężyk od kroplówki, która działa rewelacyjnie. Pozwala na łagodne ujście gazów i całkowicie eliminuje problem. Nie wiem czy to można dostać w każdej aptece, bo ja nie znalazłam ale może w sklepach rehabilitacyjnych ? Świetna sprawa!
Po operacji dopiero na drugi dziań rano zalecają wstać z łóżka, ale ostrzegam za pierwszym razem raczej Wam się to nie uda. Powoli i ostrożnie wstawajcie z pozycji na boku opierając się na łokciach, żeby nie obciążać mięśni brzucha. Zapewniam , że rana goi się nadzwyczaj szybko i nie bójcie się zdjąć plastra tak jak zalecają. Nam kazali po powrocie do domu, innym już zdejmują przed wyjściem.
I najważniejsze - nie możecie się przeziębić, ból rany przy kaszlu bądź kichaniu jest nie do opisania !
Macie prawo do środków przeciwbólowych na każde żądanie i z tym nie ma problemów, więc bez obaw.
Jeżeli usuną również jajniki to prawdopodobnie organizm się będzie buntował i możecie się spodziewać nocnych potów i wielu napadów gorąca.
Prawdopodobnie zaproponują wtedy terapię hormonalną.
Jeżeli operacja będzie przez brzuch to czekają Was zastrzyki przeciwzakrzepowe w brzuch, a w wielu wypadkach trzeba je będzie również robić sobie przez kilka dni w domu.
Dacie jednak radę jak my wszystkie i teraz będzie już tylko lepiej

[basiab640]

Moje doświadczenia szpitalne wyglądają tako szpitala zgłosiłam się dzień poprzedzający operację,zrobiono mi ostatnie badania(ekg,usg,badanie ginekologiczne)potem rozmowa z lekarzem ginekologiem i anestezjologiem.Potem było golenie i lewatywa,wieczorem dostałam pierwszego głupiego jasia i spać (oczywiście trochę kłopotów ze spaniem było mimo głupiego jasia).Rano w dniu operacji ,poszłam się wykąpać ,potem drugi głupi jaś i przebieranie w "seksowną" koszulę i odjazd na salę operacyjną ,na sali założono mi wenflon i cewnik który czułam nieprzyjemnie tylko na początku i znieczulenie dolędzwiowe,potem gdy wszedł lekarz na salę postanowiono mnie jezcze uśpić.Obudziłam się gdy lekarz kończył szyć ,potem leżałam na sali pooperacyjnej aż powróciło czucie w nogach.Na drugi dzień po operacji wcześnie rano przyszła pielęgniarka ,zdjęła plaster z rany i kazała przemywać szarym mydłem i niczym nie przykrywać rany,pomogła wstać z łóżka i umyć się,potem była ostatnia kroplówka i po niej zdjęto mi cewnik,potem kazano już chodzić żeby nie powstały zakrzepy,oczywiście środki przeciwbólowe na życzenie.Na czwartą dobę wróciłam do domku.

[malgos65_2]

U mnie w wielu sprawach było podobnie do przeżyć Olikk i Basi... Do szpitala poszłam na dzień przed operacją. Wtedy zrobili mi wszystkie badania: EKG, prześwietlenie klatki, USG dopochwowe, badanie ginekologiczne.Później rozmowa z anastezjologiem i z lekarzem, który bedzie operował. Mogłam wypytać o wszystko. Oczywiście na obiad tylko zupka, kolacji nie było. Za to wieczorem było golenie i lewatywka. Rano, podobnie jak dziewczyny pisały polecam wziąć przysznic. Póxniej była kolejna lewatywka, założenie cewnika, małe przebieranko w seksi koszulke i oczekiwanie..potem głupi Jas..przyszły panie, które odwiozły mnie na blok operacyjny. Tam założenie wenflonu, krótka rozmowa z lekarzem anastezjologiem... i odlot. Obudziłam się po operacji, na tzw. sali wybudzeń. I te pół godziny na tej sali to był dla mnie najgorszy moment. Po pierwsze, zepsuło sie ogrzewanie na bloku operacyjnym i było mi tam najnormalniej koszmarnie zimno. Nie pozwolono mi spać, wiem że tak powinno być, ale jak tu opanowac sen... A skoro nie spałam czułam ból, a niestety srodki przeciwbólowe podają dopiero na oddziale. Kiedy wróciłam na oddział wszystko było juz dobrze. Położne były na każde skinienie, w szpitalu w którym byłam obowiązuje zasada, ze ma nie boleć. Więc środki p/bólowe dostawałam cały czas. Dzień operacji to dzień prawie w całości przespany. Następnego dnia rano wstałam...no moze to za duże słowo - usiadłam żeby się umyć z pomoca położnej. Ale po południu tego dnia juz stawiałam pierwsze kroczki po sali Nie miałam drenu, był tylko cewnik, który wyciągneli do dwóch dniach.Od czwartej doby rana była poddawana "wietrzeniu" bez opatrunku. Do domu wróciłam w 7 dobie po operacji. W 10dobie zdjęli mi szew. I taka była moja historia w szpitalu. Wspominam to dobrze, bo wszyscy w szpitalu byli oddani i uczynni. Nigdy nie usłyszałam jakiegos złego słowa. Położne, lekarze, salowe..wszyscy naprawde super.

[pozytywna40]

Dziewczyny już sporo na ten temat napisały,ja ze swej strony mogę doradzić aby już na tydzień wcześniej zacząć zażywać tabletki z żurawiną,ja niestety tego nie wiedziałam i przez cewnik miałam problemy z pęcherzem.Te tabletki na pewno nie zaszkodzą a mogą pomóc.

[gula66o]

Dzien przed operacja pojechalam do szpitala na czczo-pobrali mi krew,pozniej EKG,badanie ginekologiczne i rozmowa z anestezjologiem.W porze obiadowej do jedzenia dostalam zabarwiona na czerwono wode jako zupke.Wieczorem czopek glicerynowy ,pozniej lewatywa.Kolacji juz nie ma sie co spodziewacNa noc dostalam tabletke na sen,po ktorej nawet spalam.O 8-ej malam miec operacje ,wiec o 6-tej wstalam i pobieglam pod prysznic.Potem pielegniarka zalozyla cewnik,tampony,dala "glupiego jasia"i wyjazd na blok operacyjny.Dostalam narkoze i cala operacje przespalam.Obudzilam sie na sali pooper.Niewiele z tego czasu pamietam ,bo bylam "otumaniona" lekami przeciwbolowymi ,ktorych po operacji nie zalujaW nocy troche wymiotowalam po narkozie.Rano pielegniarka mnie umyla ,zdjela opatrunek z rany( i tak juz zostalo.Zadnych wiecej opatrunkow,tylko "psikanie" plynem dezynfekujacym).Pozniej malo wdzieczny spacer na normalna sale.Tam juz z gorki.Zastrzyki przeciwbolowe daja na zawolanie.Cewnik tez zdjeto mi na sali pooper.Zastrzyk przeciwzakrzepowy dostalam jeszcze przed operacja,pozniej jeszcze 9-w brzuch(wcale nie sa tak bolesne jak mowia).Mialam super opieke pielegniarska.Z dnia na dzien bedzie coraz lepiej.Do domu wyszlam po 10-ciu dniach,ale na ogol wypisuja w 7-mej dobie od operacji.Nie jest tak strasznie jak sie nam wydaje przed operacja

[olikkk]

Jak widać procedury są różne w szpitalach.
Ja przyszłam do szpitala z kompletem badań, które wcześniej zrobiono mi w tym samym szpitalu.
Rozmowę z anestezjologiem również miałam przed przyjściem do szpitala, po otrzymaniu wszystkich wyników. Dlatego pierwszy dzień był cały wolny, dopiero wieczorem to co wcześniej pisałam.
Nie miałam narkozy, tylko znieczulenie od pasa w dół i głupi jasiu na uspokojenie.
Miałam więc kontakt ze światem ale było mi wszystko obojętne, zero stresu
Zaraz po zabiegu na swoją salę.
Nie wspominam tego źle.
Dochodziłam do siebie szybko, i bez nocnych sensacji z wymiotami, które niestety nie ominęły koleżanek po narkozie.
Zastrzyki przeciwbólowe również na każde zawołanie.
Opieka pielęgniarek wspaniała
Operację miałam we wtorek w południe, do domu wróciłam w sobotnie południe.
5 dni i po wszystkim

[dminicka]

Teraz moja kolej
Mialam 3 miesiace czasu na przygotowanie sie do operacji- tyle czekalam na termin.
Zrobilam sobie wszystkie badania, grupe krwi, EKG, morfologie itp. Tydzien przed operacja miałam sie zglosic do anestezjologa z wynikami i na rozmowe. Poinformowal mnie o stosowanej narkozie doledzwiowej, ale zasugerowal, ze jezeli pojawilyby sie jakies komplikacje , musze podpisac zgode na narkoze ogolna.
Do szpitala kazano mi sie zglosic w przeddzien operacji o 7,30.Troche mnie to zdziwilo, ze tak wczesnie.
Potem zrozumialamOprocz sniadania, ktore zjadlam w domu, juz nic więcej nie podano nam (wszystkim paniom, ktore miały byc operowane w dniu nastepnym) do jedzenia. A zamiast tego ...4 litry osolonej wody!!! Musialysmy to wypic jak najszybciej, aby skutki pokazaly sie w ciagu dnia, zeby nie latac do kibelka po nocy...
Oczywiscie , wczesniej bylo badanie w gabinecie lekarskim.
Wieczorem lewatywa...byłam ogolona, więc nie musialam juz męczyc połoznych
Rano kolejna lewatywa i ...czekanie na wyjazd do sali operacyjnej.
Ja bylam operowana chyba 3 z rzedu, więc ok 12, 00 przewieziono mnie na sale. Wrazenie troche dziwne w trakcie narkozy, bo jest sie przytomnym, nic oczywiscie nie boli, ale slychac rozmowy lekarzy...Moja operacja chyba sie odrobine przedluzyla, bo pod koniec czulam juz słabe szarpniecia-chyba to było szycie...no i zaczęlam ruszac palcami i stopami dosyc szybko- po godzinie chyba.
Mialam zalozony cewnik i byłam otumaniona morfiną, ale pamiętam, ze czekala na mnie moja corka ...biedactwo, chyba była bardziej przestraszona niz ja
Przelezalam jak kloda cała noc. Nazajutrz polozna probowala mnie zmusic do wstania, ale zobaczyla, ze bledne , wiec dała spokoj.
Wieczorem sama usiadłam na lozko i poszlam do łazienki.Potem spacery po korytarzu, rozmowy z milymi paniami..Telewizora nie chcialo sie nam ogladac, nad ksiązka tez trudno bylo sie skupic.

Czułam sie z dnia na dzien lepiej, myslalam, ze po 4 dobach wyjde ze szpitala, a tu ...nagle...temperatura ponad 39 st.
Zaczeto mnie faszerowac antybiotykami i...na szczescie minęlo.

Własciwie to oprocz morfiny po operacji nie dostalam zadnych przeciwbolowych lekow, nie bylo to konieczne , bo nie odczuwalam zadnego dyskomfortu.Ale opieka byla dobra, badanie temperatury kilka razy w ciagu dnia, polozne na zawolanie- albo na przycisk kolo łozka

Do domu wypisano mnie w poniedziałek, więc bylam rowno tydzien w szpitalu.Ale to jest standard w tym szpitalu.

[malgos65_2]

Olikk, chyba jednak wole operacje w narkozie, a nie w znieczuleniu. Wiem, ze nic się nie czuje, ale jednak...
Przez cały pobyt w szpitalu tez miałam zastrzyki w brzuch z kleksany, ale naprawdę nie bolą. Przez pierwsze dni dostawałam tez antybiotyk, co prawdopodobnie chroni przed stanami zapalnymi po operacji. Teraz jak mysle o tym wszystkim, to dochodze do wniosku, ze nie było źle, ze naprawde wszyscy starali sie żeby dobrze przeżyc te jakby nie patrzec trudne chwile.

[basiab640]

Małgoś ja mialam dolędzwiowe znieczulenie jak pisałam ale też mnie uśpili ,napewno nie było to mocne,chyba tylko dlatego żeby się nie denerwować rozmowami lekarzy,zresztą w szpitalu gdzie byłam tak praktykowali.

[malgos65_2]

Ja jestem taka wariatka Basiu, mam takie swoje dziwne fobie..i wiem, ze nie dałabym rady w czasie operacji znieść tego, ze mogłabym być choć odrobinę świadoma...a słyszec rozmowy lekarzy... No, nie ma opcji, zemdlałabym
Usunięcie macicy z szyjka i przydatkami 19 października, poziome cięcie, wyniki hp OK

[dminicka]

Dlatego własnie przed operacja jest przeprowadzona rozmowa z anestezjologiem.Mozna sobie wybrac rodzaj znieczulenia.Kazdy wie, co dla niego lepsze.
Ja wolalam znieczulenie miejscowe,jest mniej uciązliwe dla organizmu, a poza tym...balam sie, ze moge sie nie obudzic z narkozy

Mnie mowiono rowniez, ze w trakcie operacji , moge poprosic o znieczulenie calkowite.

[ewamate1]

Zabieg miałam 18.11.2010 w domu jestem drugi dzień.Czuję się coraz lepiej. Macicę miałam usuwaną przez pochwę.Z tego co tu zostalo napisane to w większości szpitalach jest tak samo.Wybrałam znieczulenie ogólne bo nie chciałam widzieć ani słyszeć to co się dzieje na sali operacyjnej. Miałam duży problem po wybudzeniu bo jak to nazwała pani anestezjolog"zaspazmowałam" cokolwiek to znaczy jednak przez blisko 20 minut nie mogłam złapać własnego oddechu i byłam odsysana.Pomimo że nie palę papierosów moje płuca były mocno zaflegmione.Moja macica ważyła 350dkg była cala zabąblona mięśniakami. Cieszę się że już po wszystkim. Zostały mi jajniki i mam nadzieję że nie zaszwankują i będą pracować do menopauzy.Teraz mam 43 lata. Może napisałyby osoby po usunieciu macicy bez przypadków czy te jajniki są w stanie normalnie funkcjonować ponieważ niczego konkretnego nie znalazlam na ten temat.

[dminicka]

Ewo..Twoje jajniki na pewno funkcjonuja normalnie, dlatego je pozostawiono.Ja mam sporo lat więcej i lekarz tez mi zasugerował, aby je zostawic, bo nadal pełniły swoja rolę
Pozdrawiam

[ewenny58]

u mnie jajniki normalnie pracują a nie ma kłopotu z krwotokami miesięcznymi

[myria]

Jestem 7 miesięcy po operacji usunięcia macicy wraz z szyjką.Jajniki zostawiono,bo były zdrowe,choć z racji wieku(47 lat) początkowo chciano mi je usunąć.Czuję się bardzo dobrze,nie mam żadnych objawów menopauzy i oby jak najdłużej,co oznacza ,że jajniki pracują normalnie.

[monika520]

Na operację czekałam 2 miesiące. Na 3 dni przed terminem zgłoszenia się do szpitala miałam zażywać espumisan i forlax, żeby przygotować jelita. Przyjęcie do szpitala o 12 z kompletem badań (ekg, morfologia, grupa krwi ,rtg płuc , elektrolity, krzepliwość i próby wątrobowe). Po cienkiej zupce rozmowa z anestezjologiem (koniecznie trzeba podać w wywiadzie ew. uczulenia, choroby układu krążenia i inne). Na kolację wlew, Fragmin i pigułka na sen. Pobudka o 5 rano - i powtórka tzn. kolejny wlew i podłączenie kroplówki. O godz. 7 zabrano mnie na odcinek przedoperacyjny - tam dostałam niebieski kaftanik i "cukierek" (głupi jaś). O 8.00 kazano mi przejść na salę operacyjną i połozyc się na stole - przy operacjach laparoskopowych stosuje się narkozę - miałam chyba lekkie kłopoty z wybudzeniem i złapaniem oddechu przez zaflegmione płuca ( miałam długą jakąs infekcję), pełną świadomośc odzyskałam na sali pooperacyjnej i zaraz tj. o godz. 12.30 mogłam zadzwonić do męża. Miałam podłączony cewnik oraz dren (zakładają podczas narkozy). Na sali pooperacyjnej byłam całą dobę (znieczulenie, kroplówki i monitoring na okrągło). Nad ranem pielęgniarka zaprowadziła mnie do łazienki, żeby się opłukać pod prysznicem. Na porannej wizycie usunięto dren (nieprzyjemne uczucie) a cewnik w dniu wypisu tzn. w następnym. Dziurki w brzuchu (4) miałam zalepione plastrami, zmienianymi na każdej wizycie. Po wyjściu do 7 doby po operacji miały być nie zdejmowane (i nie zamoczone). Opieka bardzo dobra, panie połozne starały się na kazdym kroku zminimalizować mój stres życzliwym usmiechem lub żartem. Operowana byłam w Krakowie w Ujastku.

[bozenka1313]

Witam, Ja idoc do szpitala na operacje juz 2 dni wczesniej mialam diete. Na dzien przed przyjeciem w domu FORTRANS do wypicia. w dniu przyjecia naczczo badania krwi . najpierw zastepca ordynatora zbadala mnie ginekologicznie, poznoej golenie i lewatywa (na obiad).rozmowa z lekarzem i anestezjologiem . Wieczorem tabletka na spanie. rono tabletka na otumanienie i 7.25 juz bylam przebrana w koszulke do operacji, na bloku predoperacyjnym wenflon, cewnik i antybiotyk dozylni oraz znieczulenie w kregoslup i na blok operacyjny. lekarz przedztawil sie anestezjolog i nie wiem ile trwala operacja widzialam jak jestem smarowana cieta i rozmawialam z przerwami bo mnie usypialo. po operacji znowu na sale przygotowawcza. tam lezalam dopuki dostalam czucie w nogach i posladkach. przeniesienie na moje lozko i na 12.30 na sale. na nastepny dzien rano o 6 pobodka zeby wstac i umyc sie. nie dalam rady dopiero po poludniu z pomoca pielegniarki dowleklam sie zgieta do umywalki zeby sie umyc. Ledwo wrocilam bo slablam. bol niesamowity. na trzeci dzien do wypisu ale mialam wysoka temp. i na nastepny dzien wyszlam. goraczkowalam 2 tyg.po powrocie do domu. na dzien dzisiejszy jestem miesiac po operacji usuniecia macicy bez przydatkow. Wynik HP OK. Mam stan zapalny i cyste na lewym jajniku. bol i rozczarowanie skad ta cysta???????????jakie moga byc konsekwencje?? narazie mam tabletki i globulki. za 2 tyg. do kontroli. jezeli moze mi ktos udzielic informacji bede wdzieczna. DZIEKUJE I ZYCZE DUZO ZDROWIA> mam 43 lata.

[basiab640]

Witaj Bożenka1313,cysty na jajnikach to dość częsty przypadek u kobiet które mają zostawione jajniki,czasami cysty same się wchłaniają z tego co pisały inne dziewczyny,ale trzeba być pod stalą kontrolą lekarza i sprawdzać czy nie dzieje się z nimi nic podejrzanego.Gdyby cysta się nie wchłonęła i zaczęło się z nią robić coś niepokojącego wtedy lekarz napewno podejmie odpowiednie leczenie więc nie martw się na zapas,odpoczywaj teraz i wracaj szybko do zdrowia .Pozdrawiam

[malgos65_2]

Bożenka, myślę, ze narazie nie powinnaś sie denerwować, bo jak Basia napisała, cysty mogą sie wchłonąć. Miałam przed operacją cystę, tak pokazało USG, a trzy tyg. później nie było jej. Jesteś pod kontrolą lekarza, pilnuj się i poczekaj.
A w ogóle, to witam Cię serdecznie u nas. Zapraszam na pogaduchy

[gula66o]

Hej Bozenko-skad to rozczarowanie?.Ta cysta ,to nic wielkiego.Takie torbielki czesto pojawiaja sie po usunieciu macicy.Zmniejsza sie dokrwienie przydatkow i stad cysty.One w wiekszosci przypadkow same sie wchlaniaja.Nie denerwuj sie i duzo odpoczywaj.Zobaczysz,ze bedzie OK

[diqua1]

I jeszcze kilka słów na temat przygotowania do operacji.
Z racji tej że lubię o siebie dbać zawsze mam polakierowane paznokcie.Gdy pielęgniarki to zobaczy kazały mi zmyć.Miałam świeżo zrobiony peducire,a wiedziałam że potem nie będę w stanie tego zrobić więc zapytałam czy to konieczne. W odpowiedzi usłyszałam że one powinny tego dopilnować ale jeśli chcę mogę zapytać anestezjologa czy to konieczne.
W trakcie rozmowy więc spytałam.W pierwszej reakcji odpowiedziała że tak-koniecznie.Zaczęłam się targować chociaż o paznokcie u stóp i koniec końców anestezjolog powiedziała żebym zmyła tylko jeden paznokieć palca prawej dłoni,do podłączenia czujnika -bo jak stwierdziła" skoro już taka elegancka chcę być na tym stole-niech będzie".Podsumowując:jeżeli komuś to nie sprawia różnicy niech zmyje paznokcie przed pójściem do szpitala,ale można i tak jak ja...potargować się troszeczkę

[ewenny58]

czy ja to dobrze zrozumiałam,że obecnie po operacji usunięcia macicy za dwa dni wypisują do domu?????
ja w 2006r leżałam 10dni a komplikacji nie było żadnych
trzy dni po operacji, to ledwo wstawałam z łóżka i za bardzo nie wyobrażam sobie żebym wtedy miała wracać do domu
więcej opowiedzcie o takich krótkich pobytach w szpitalu, zwłaszcza po zabiegu

[malgos65_2]

Ewenny, chyba różnie jest w rożnych szpitalach. Ja po operacji leżałam 7dni. Ale np. po laparoskopii wychodzi sie szybciej. Monika wyszła chyba w czwartej lub nawet trzeciej dobie. Ale na jakimś forum czytałam, że dziewczyna wyszła w czwartej dobie po normalnej operacji.

[dminicka]

No własnie ..na pytanie "Czego spodziweac sie w szpitalu" , mozna odpowiedziec "wszystkiego!"
Przyjeto mnie w poniedziałek, we wtorek , razem z kilkoma innymi paniami, byłam operowana, wyszlam w następny poniedziałek.
Ale były tam panie , ktore po operacji w czwartek , zostaly wypisane do domu juz w sobotę.
Co bylo dla nas troche niepokojące, bo zaczęłysmy sie zastanawiac, czy z nami jest wszystko ok?
Lepiej chyba jednak pobyc ten tydzień w szpitalu i więcej juz do niego nie wracac....
============================
28 wrzesien 2010 r. usunięcie macicy bez przydatkow droga pochwową.Hp ok

[ewenny58]

mnie nikt nawet nie proponował wtedy usunięcia macicy drogą pochwową
ciekawi mnie czy obecnie w naszym szpitalu wykonuje się w taki sposób ten zabieg
muszę zapytać moją panią gin
miałam po prostu 3 cesarkę

[olikkk]

Ja do szpitala poszłam w poniedziałek, we wtorek była operacja, a do domu wracałam w sobotę i tak było chyba ze wszystkimi babkami w naszym szpitalu, przynajmniej z tymi, które były operowane ze mną.

[malgos65_2]

Położna w moim szpitalu powiedziała, ze czasem zdarza się, ze można po operacji we wtorek, w sobotę wyjść. Ale tak jak napisała Dminicka, sugerowała, żeby sie nie spieszyć.

[ewenny58]

poszłam do szpitala w poniedziałek, we wtorek miałam zabieg, przecięte powłoki brzuszne, oczywiście pełne znieczulenie
nie mogę sobie wyobrazić jak miałabym wracać do domu w sobotę, kiedy cały czas byłam na zastrzykach przeciwbólowych
o ile sobie przypominam, to w czwartek dostałam kleik do jedzenia
chodzenie powolutku, na zgięciu
no i pierwsza kupka to dopiero przeżycie
ja byłam gotowa do opuszczenia szpitala dopiero we wtorek, tydzień po zabiegu
po 10 dniach od operacji wyciąga się szwy
to znaczy, moje miłe, dobrze czułyście się po tych 3-4 dobach, czy taka w waszych szpitalach praktyka?

[morgi777]

Ja poszłam do szpitala w poniedziałek, we wtorek operacja, wyjście do domu w następny poniedziałek, wtedy też lekarz usunął mi szwy.

[basiab640]

Dziewczyny ja byłam operowana w czwartek ,a w niedzielę rano wychodziłam do domu,operowana byłam przezbrzusznie,pierwsze kroki robiłam nazajutrz po operacji wcześnie rano bo już o 6.00 rano przyszła pielęgniarka stawiać mnie do pionu.

[malgos65_2]

To chyba jednak jakieś wyjątki bywają, ze tak szybko jest wyjście do domu. Bo jak widać, wszystkie byłyśmy podobnie po operacji. Pierwsze postawienie do pionu miałam w środę rano, czyli na drugi dzień po operacji, a popołudniu w środę juz pochodziłam nieco po sali. W czwartek rano dostałam pierwszy posiłek po operacji - owsiankę Chyba nigdy nie zapomnę jak bardzo mi smakowała, żartowałyśmy, że szpital ma chyba catering od Magdy Gessler
Do domu wyszłam ze szwami, które mi usunęli w 10 dobie po operacji.

[ewenny58]

basiab, to Ci zazdroszczę, bo leżenie w szpitalu to nic przyjemnego
ale powiedz mi,jak się czułaś w niedzielę przy wypisie
ja też szybko wstawałam, mąż rehabilitant o to skutecznie zadbał

[basiab640]

Ewenny czułam się w miarę dobrze ,poza wzdęciami które mi bardzo dokuczały już od następnego dnia po operacji,nawet myślałam żeby nie wyrywać się szybko do domu ,ale gdy pielęgniarka nie podała mi zaleconego przez lekarza zastrzyku przeciwwzdęciom to się wkurzyłam i w niedzielę na wizycie poprosiłam lekarza o przepisaniu tego leku w tabletkach domu żebym miała i o wypis do domu ,a że rana goiła się dobrze to lekarz się zgodził .

[diqua1]

Ja,drogie panie zostałam wypisana w czwarty dzień rano po operacji,czyli fizycznie po trzech dobach,ale wypis w tym szpitalu zależy od samopoczucia i w jakim tempie wraca się do formy.Jak personel i lekarze stwierdzili ja zaskakująco szybko się "zbierałam" po operacji więc nie trzymali mnie długo.Natomiast jedna z pielęgniarek opowiadała mi że niedawno mieli pacjentkę która była półtora tygodnia.Nie żeby miała jakieś komplikacje ale wciąż nie umiała sama wstać,wciąż narzekała na bardzo dokuczliwy ból itd.Więc myślę że wypis to raczej indywidualna sprawa do każdego przypadku

[mar.cz]

Witam,w poniedziałek,po szeregu badań, zostałam przyjęta na oddział,popołudniu pierwsza rzecz,której się bałam-lewatywa(nic strasznego...),późnym popołudniem rozmowa z anastezjologiem i druga sprawa,której się obawiałam najbardziej-pełne znieczulenie(wybudziałam się...!-bez najmniejszego problemu),potem tabletka na sen i o 5-tej rano następnego dnia kolejna lewatywa a potem już "wyjściowa" koszulka,cewniczek,tabletka i powieźli mnie windą na blok...pamiętam jak zakładali mi wenflon a potem jak już wołali żeby się budzić...później słyszałam tylko dzwonek telefonu,to mąż sprawdzał czy wszystko ok... leżałam już na sali pooperacyjnej,podpięta do aparatury monitorującej,generalnie spałam,ból odczuwałam,dostałam zastrzyk z morfiny,przespałam całą noc...o 6-tej rano przyszła pielęgniarka zdjąć z rany opatrunek i podmyć,przebrałam się do własnej koszulki nocnej,cały czas miałam odruch wymiotny ale nie wymiotowałam-kolejny sukces !,kazano usiąść na łóżku i z niego wstać,udało się choć bolało a potem była wizyta ordynatora,potem tradycyjna wizyta lekarska,potem wizyta rehabilitanta,który uczył jak wstawać z łóżka,żeby tak nie bolało i spacer w jego towarzystwie a potem poszłam sama do łazienki się umyć a potem było już z górki...w 2 dobie wyjęli cewnik i inne rureczki,rehabilitant przyniósł mi pas brzuszny,w którym sobie chodziłam bo trzeba było chodzić,miałam cięcie pionowe więc miałam bardziej ograniczone ruchy (np.nie umiałam się pochylić) ale dawałam radę,przez kilka dni gorączkowałam,podawali mi 2 rodzaje antybiotyków,dostawałam leki przeciwbólowe,przeciwwymiotne i zastrzyki przeciwzakrzepowe, rana goiła się dobrze i ogólnie też czułam się dobrze,zostałam wypisana w sobotę. Jestem 40 dni po operacji, czuję się rewelacyjnie, nic mnie nie boli,czasem czuję jajniki ale to nic, wyniki są ok,jestem już po wizycie kontrolnej i wszystko jest w porządku i jestem z siebie bardzo dumna,że wreszcie się zdecydowałam na operację, skończyły się moje comiesięczne koszmary...po powrocie do domu trochę sobie odpoczywałam ale i dużo spacerowałam,teraz już robię wszystko ale za bardzo się nie forsuję i nie podnoszę ciężkich rzeczy.
W szpitalu,w którym leżałam jest generalnie wspaniała opieka lekarska i pielęgniarska,wizyty lekarskie były 2 razy dziennie a pielęgniarki były na każde wezwanie,jestem pełna podziwu dla ich zaangażowania,dziewczyny były stale w biegu a zawsze uśmiechnięte i to sprawiało,że atmosfera na oddziale była super i przede wszystkim o nic nie trzeba było się prosić.


Mam 43 lata, jestem ze śląska, 2.11. miałam usuniętą macicę bez przydatków.

[olikkk]

mar.cz witamy Cię bardzo serdecznie na naszym forum i dziękujemy, że podzieliłaś się z nami swoimi doświadczeniami ze szpitala
Muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem opieki jaką zafundowali Wam w szpitalu, bo po raz pierwszy spotkałam się z tym, że rehabilitanci uczyli i pomagali wstawać z łóżka po operacji Cieszę się, że szybko wracasz do pełni sił
Mam nadzieję, że zechcesz przyjąć nasze zaproszenie i będziesz wpadać do nas dzieląc się swoimi doświadczeniami i poradami nowym paniom, które zagoszczą na naszym forum
Oczywiście zapraszamy również na nasze codzienne POGADUCHY
Pozdrawiam

[mar.cz]

i mnie jest miło i chętnie podzielę się swoimi doświadczeniami, dla mnie był to pierwszy dłuższy pobyt w szpitalu (wcześniej byłam 4 razy na łyżeczkowaniu macicy i były to pobyty 1-dniowe) bałam się naprawdę wszystkiego ale jestem wszystkim mile zaskoczona,przyznam się jeszcze,że dwa lata odwlekałam tą operację...ze strachu, teraz już wiem,że nie warto było...
dodam jeszcze,że nie miałam problemów z wzdęciami i z wypróżnieniem się,w drugiej dobie dostałyśmy czopki glicerynowe,które miałyśmy sobie zaaplikować po śniadaniu czyli zupce mlecznej z kaszką manną i było ok... od trzeciej doby dostawałyśmy już normalne posiłki (śniadanie-bułeczka i dżem,kawa z mlekiem,obiad-zupka szpinakowa,ryba po grecku i ziemniaki,kompot, kolacja-chlebek i serek topiony,herbatka... pysznie, prawda?
pobyt w szpitalu wspominam naprawdę miło pozdrawiam cieplutko wszystkie forumowiczki

[nunia01]

Co szpital to podejście i faktycznie można spodziewać się wszystkiego. Ja np. do drugiej operacji przygotowywałam się w domu. Rozmowę z anestezjologiem miałam kilka dni wcześniej, wtedy też sprawdzili wszystkie wyniki badań. Dostałam rozpiskę jak mam się przygotować - od kiedy nie jeść, jakie wziąć leki. Nawet lewatywę robiłam sobie w domu. Do szpitala przyjęto mnie w okolicach 8, a przed 9 byłam na sali operacyjnej. Zdecydowanie podobało mi się to bardziej niż całonocny strach na oddziale przed pierwszą operacją i wyczekiwanie od rana na swoją kolej.

[eli-50]

To miała być moja pierwsza operacja. A więc strach przed nieznanym. Znalazłam się w niewielkim szpitalu przyjaznym dla pacjenta. Trzeba było być na czczo i nic nie golić.
I tak się zaczęło :
- rejestracja
- badanie ekg, pobranie krwi
- przydział do sali ( salka 3-osobowa z łazienką)
- lekki posiłek
- wypełnienie ankiety anestezjologicznej
- rozmowa z lekarzem operującym
- butla płynu do wypicia na przeczyszczenie
- rano podano odpowiednie tabletki i odjazd na salę operacyjną
- na sali pamiętam tylko chłód i ciepłe słowa asystentki
- zastrzyk, maseczka i pełna narkoza ( i wtedy założono cewnik, czego nie pamiętam )
- operacja trwała ok. 2 godzin
- ocknęłam się na chwilę na sali pooperacyjnej, a później ponownie na sali ogólnej pytając tylko czy już po... i co mi wycięli ... poczułam ulgę
- bardzo mną trzęsło,miałam odruch wymiotny ( ale nie wymiotowałam ), co chwilę spałam i miałam podwyższoną temperaturę
- dostawałam zastrzyki dożylnie, domięśniowo w pośladki i brzuch, tabletki różnego kalibru, czopki i kroplówkę ( leki przeciwbólowe i nasenne były na życzenie bez problemu )
- w pierwszej dobie leżałam w łóżku, pielęgniarka pomogła mi się obmyć
- w drugiej dobie wyjęto cewnik i mogłam zacząć wstawać
- zaczęły się spacerki i samodzielna toaleta
- na ranie był przyklejony szeroki plaster, który lekarz później zdjął i nie trzeba było nic więcej wyjmować ( nie było też golenia )
- kolejna rozmowa z lekarzem
- w czwartej dobie wypis.

[olikkk]

Przeniesione z wątku Do oczekującej na operację Łezki

lezka40 09.02.11, 23:11

Coś mi się jeszcze przypomniało dla dziewczyn, które są przed, a mianowicie: przy wypisie dostaniecie zastrzyki przeciwzakrzepowe, które będziecie robić sobie same. Poproście żeby Wam pokazano jak to wykonać. Mi instruktażu udzieliła wspaniała dziewczyna Anitka, która leżała ze mną na sali. Myślę, że gdyby nie Jej perfekcyjna lekcja to musiałabym wzywać do tego pielęgniarkę (bo ulotka niezbyt dokładnie to opisuje).
Anitko! Dziękuję.
I jeszcze jedno. Po wenflonie spuchła mi ręka, zrobił sie wewnątrz mały wylew. Ale to nic strasznego. Trochę bolało no i ręka zrobiła się pulchniutka. Ale na to jest jest sposób: altacet w żelu i w oczach widać poprawę. U mnie po trzech dniach prawie nie wyczuwam zgrubienia, opuchlizna prawie zeszła a bólu już w ogóle nie czuję.

[olikkk]

Przeniesione z wątku Do oczekującej na operację Łezki

maria1_1 10.02.11, 16:47

U mnie to było tak z zastrzykami. Po pierwszej operacji brałam je w domu tylko przez 6 dni a po drugiej to już 30 dni. Jeszcze widzę ten swój posiniaczony brzuch. Wyglądałam jakby ktoś mnie maltretował ) Robienie ich nie stanowiło dla mnie problemu i chociaz zawsze robiłam je w ten sam sposób to czasami czułam lekkie szczypanie.

Ręka też mi spuchła ale dokładnie było tak jak piszesz Łezko. Żel i po problemie.

[olikkk]

A ja dostawałam takie zastrzyki tylko w szpitalu po operacji, a w domu już nie musiałam ich robić

[eli-50]

Zastrzyki przeciwzakrzepowe aplikowano mi tylko w szpitalu. W domu nie musiałam ich robić. Miałam wypisane tylko tabletki, czopki i plastry.

[dminicka]

Przed operacja mialam robione badania na krzepliwosc, wiec chyba wynikalo z nich, ze nie musze wogole brac tych zastrzykow, bo nie dostalam ani jednego...Ale doskonale wiem ile mozna miec siniakow na brzuchu, bo bralam cała 30-tke , kiedy mialam noge w gipsie...


=====================================
28 wrzesien 2010 r. usunięcie macicy bez przydatkow droga pochwową.Hp ok

[asiutka35]

Ja część zastrzyków dostałam w szpitalu a następne 10 do domu. Na początku robiłam sobie sama i chciałam szybciutko to robić więc szczypało mnie przeokropnie. Później już robiło mi moje Szczęście i nie szczypało.

[olikkk]

Prośba do Bożenki i nie tylko
Możecie coś napisać o drenach po operacyjnych, bo ja nie znam tego tematu, a może się to przydać innym paniom

[monika520]

Z drenem Redona (tak wpisali do karty) miałam do czynienia po raz pierwszy. Dren był zakotwiczony z lewej strony przy pachwinie a rurka od niego wychodziła z prawej. Na końcu wystającej rurki wisiał mały bidon - pielęgniarki sprawdzały ilość krwi w bidonie i po 24 godzinach ordynator na wizycie usunął dren. Nie jest to przyjemny zabieg, ale trwa krótko.
Najlepsze, jest to ,że jak otworzyłam oko po zabiegu i zobaczyłam krwawą butelkę, to myślałam że uszkodzili mi pęcherz ha!ha!ha!
Teraz się z tego śmieję, ale wtedy nie było mi do śmiechu.

[nunia01]

Dren miałam po drugiej operacji. Zamocowany dwoma szwami i plastrem po prawej stronie, w miejscu bardzo starej blizny po wyrostku (to mi się wydaje śmieszne, bo mam bliznę po operacji od mostka do dołu i taką poziomą po pierwszej operacji też mam ).
Miałam go przez ponad dwie doby, o ile dobrze liczę. Lekarz zlecił wyjęcie w dobę po operacji, ale przegapiono zalecenie w karcie. Upomniałam się następnego dnia, bo pamiętałam, że mówił o wyjęciu. Na nieszczęście to był weekend i usiłowano mnie z nim zostawić na następny dzień, a źle mi się z nim chodziło. Na szczęście pielęgniarka sprawdziła kartę i usunęła dren.
Sam dren mi specjalnie nie przeszkadzał, ale cały czas się bałam, że go sobie niechcący wyrwę. Łaziłam z nim i nawet trochę się obmyłam pod prysznicem. Wyjmowanie do przyjemnych nie należy - na szczęście trwa krótko. Później dostałam już tylko małe plasterki na rankę po drenie i ładnie się wszystko zasklepiło.

[basiab640]

Ja nie mialam żadnego drenu,ciekawe od czego to zależy że jedne mają a inne nie ?

[karma66o]

Mnie rowniez nie zalozono drenu i pielegniarki nawet sie dziwily,ze go nie mam.Moj operator mowil ,ze ja bardzo malo krwawilam podczas operacji i tak sobie mysle,ze moze dlatego obylo sie bez niego.

[nunia01]

Ja po pierwszej operacji nie miałam (wycieli mi wtedy jajnik i frangmenty sieci większej - mniejsze cięcie), a za drugim razem (guz z jajnika + pobranie wycinków z czego się da - większe cięci) miałam. Myślę, że to zależy od zakresu operacji, indywidualnych predyspozycji i procedur szpitalnych, a może nawet od konkretnego operatora.
Ja np. po pierwszej operacji nie miałam zastrzyków przeciwzakrzepowych i też nie wiem czemu. Za to po drugiej operacji w innym szpitalu słyszałam jak pielęgniarki marudzą na zastrzyki przeciwzakrzepowe, że 'piszą wszystkim z automatu, a X wcale ich nie potrzebuje'. Ale w tym drugim szpitalu operowali głównie 'przewrażliwieni' w opinii pielęgniarek onkolodzy

[aga43wawa]

Dren - zakłąda się po operacjach tzw krwistych i zapobiega powstawaniu skrzepliny w obrębie pola operacyjnego (w środku nas )
Miałam założony dren po operacji wyłyszczenia mięśniaków drogą brzuszną i po wyjęciu Drenu szpitalnego (tego z buteleczką na końcu) miałam założonych kilka mniejszych w wyniku powstania krwiaka w okolicach rany.
Wyjmowanie Drenu nie jest przyjemne ale jest jedna metoda która te odczucia zmniejsza nabieramy duużo powietrza w płuca sekundę przed - DZIAŁA to samo dotyczy wyjmowania CEWNIKA czy WENFLONU

[aga43wawa]

Olikk na wstępie napisała, że wieczorem przed operacją robią lewatywkę

Nazywając wprost czyści się okrężnice aby przy operacji nie doszło do zapalenia otrzewnej (to jest zapobieganie a nie pewnik że do tego ma dojść)

Otóż mi podano Laktulozę ...he he he gdyby nie fakt, że znam ten lek z powodu problemów z jelitami mojej córki za nic bym nie wiedziała co nam podali konsystencja półpłynna, źółtawa i słodkaaa...zapachu Wam nie opisze Pamiętajcie pije się duszkiem inaczej efekt...do dupki.

Po laktulozie lata sie do toalety z umiarkowanym skutkiem zależy od osoby. Na mnie podziałało jako tako. W związku z tym, że wiem jak ważne są czyste jelita poprosiłam siostrę o czopeczek i byłam gotowa.

[olikkk]

Na prośbę Bożenki wklejam to co napisała po powrocie ze szpitala

Re: POGADUCHY cz.2 bozenka1313 15.02.11, 08:33

Ore Witam serdecznie. dziekuje za pamiec i tobie zycze szybkiego powrotu do zdrowia. Ja na siebie chuchalam i dmuchalam zeby sie nie rozchorowac unikalam spotkan i udalo mi sie to. Narazie slaba jestem ale dojde do siebie . Ten tydzien bedzie przelomowy . w niedz. zdjecie swow u ordynatora w gabinecie (umowil sie ze mna) az mi sie wierzyc nie chcialo jak mnie zaprosil do siebie i porozmawial. Nawet moj Pan zdziwiony byl.

Opowiem jak bylo w szpitalu poki daje rade sieziec.
Juz na 7 rano bulam na izbie przyjec jako pierwsza. bez skierowania do labolatorium bo ni dal mi lekarz. Przychodzi ORDYNATOR 7,15 i prosto do nas podchodzi sciaga czapke rekawiczki -wita sie ze mna moim pane i jazde opiernicza pielegniarke ze na wierzchu jest skierowanie do labolatoriumsmile, dala mi je i poszlam . Po powrocie przyjecie i do sal. na poczatku sala w3 ale przemeblowali mas i poszlam do2. znowu ordynator u mnie w sali tlumaczy sie ze juz ma wsztstkie moje wyniki . Zaproszenie do zabiegowego_ sam ordynator przyjmuje pyta mnie o grupe krwi to mu mowie a on ale czy mam wynik?smile ja ze maja jak bylam w pazdziernikusmile i znowu gonitwa za wynikiem wiec pytam czy moze byc taki bity w stwrym dowodzie ? Wiec pielegniarka go wziela i uznal gosmile. Jaja na maksa z tymi ich badaniami. bedac na sali znowi do mnie przyszedl i rozmawia. na obiad tradycyjnie lewatywa glodowka na maksa i rano jako 3 pacjentka na stol. Mialam tego czekania juz dosc. nie ma to jak isc na pierwszy ogien. operacja trwala 40 min. tym razem o wsztstkim bylam informowana _nie jak poprzednio . opieka o 180*lepsza niz pierwszym razem. na porannym obchodzie drugiego dnia dowiedzialam sie ze po wybudzeniu plakalam (ale nie wiem czemu). i tak pobyt szybko minal i jestem juz w domku.W dniu wypisu ORDYNATOR odwiedzil mnie ponownie zaprosil do swojego gabinetu i ponownie poinformowal mnie o wszystkim co moge i czego nie moge i wtedt umowol sie na zdjecie szwow u siebie. Jazda na maksa . (Ciekawa jestem na ile liczyl????? bo tylko prezent moje kochanie mu wreczyl. I tylesmilemam nadzieje ze szczegolowo przekazalam wam moj pobyt.
WSZYSTKIE DZIEWCZYNY PRZED OPREACJA- NIE MA SIE CZEGO BAC BO STRACH MA WIELKIE OCZY! BEDZIE DOBRZE BO MUSI BYC jESTESMY WAZNE I MAMY DLA KOGO I PO CO BYC!TAK SOBIE TO WYTLUMACZCIE! to btlo moje motto idac tam drugi raz w tak krutkim czasie. mialam wiekszego cykora jak szlam bo jus wiedzialam jak i co . teraz ciesze cie ze jestem z wami i mogw porozmawiac . Ciesze sie ze sa jeszcze dobrzy ludzie i ze jestam z wami! milego dnia wam zycze. trzymajcie sie zdrowo i dbajcie o siebiesmile

[aga43wawa]

Walczcie o swoją godność osobistą
Ja walczyłam ale miałam narzędzi czyli informacji jakie otrzymałam po fakcie.

Przy konsultacji do operacji miałam dużo za duże audytorium osób zaglądających i oceniających, na obchodzie na tzw POP-e oglądało mnie i przesłuchiwało 18 osób.

Dzisiaj sie dowiedziałam, że mój sprzeciw na zbyt duży tłum był poparty kartą pacjenta.
A oto i argumenty dla Was:

Poszanowanie prawa do intymności i godności osobistej pacjentki oznacza szacunek dla indywidualnego poczucia wstydu każdej kobiety. Przestrzeganie tego prawa jest szczególnie ważne dla kobiety hospitalizowanej. Jej poczucie wstydu jest naruszane przez konieczność obnażania się do badania przed nieznanymi osobami oraz mówienia o sprawach intymnych.

Poszanowanie godności osobistej oznacza szacunek dla odrębności pacjentki jako człowieka, dla jej podmiotowości, traktowanie jej jako "pełnego człowieka" a nie przypadku medycznego, ograniczonego do chorego narządu, czy stanu wymagającego interwencji.
Jakie przepisy prawa stanowią o prawie do poszanowaniu intymności i godności osobistej?

■art. 23 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym intymność oraz godność osobista stanowią dobra osobiste człowieka,
■art. 20 - 22 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, które zobowiązują osoby wykonujące zawód medyczny do takiego zachowania, które zapewnia pacjentowi poszanowanie godności i intymności,

Jesteśmy kobietami a nie przypadkami medycznymi
Matko zabrzmiało jak nawoływanie feministki ...gwarantuje, że nią nie jestem

[aga43wawa]

Wypis ze szpitala

Przy wypisie pacjent ma prawo do otrzymania oryginału oraz jednej kopii Karty Informacyjnej z Leczenia Szpitalnego z podaniem rozpoznania w języku polskim.

KARTA PRAW PACJENTA (art. 22 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, § 16 ust. 1,
ust 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie rodzajów i zakresu
dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. Nr 247, poz.
1819) zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie dokumentacji medycznej”.


Ja dostałam wyłącznie wypis z którego ja osobiście nic nie rozumiem ale udam się do szpitala celem pozyskania kopii Karty Informacyjnej.

[nunia01]

Możesz wręcz poprosić o kopię całej dokumentacji medycznej. Za wydanie kopi płaci się stawkę ustaloną przez szpital (od strony). Ja wszystkie swoje dokumentacje powyciągałam, pomimo tego, że dostawałam i wypis i kartę informacyjną i opisy operacji nawet. Ale w karcie są np. wynik badań, które czasem mogą się przydać albo info o podawanych środkach znieczulających.

[aga43wawa]

No proszę
Dzięki nunia01 całe życie człowiek sie uczy i tak zrobię.

[bulbinka536]

aga43wawa Dzięki za informacje,
mnie nie chcieli wydać kopi karty inf.
powiedziano mi ,że mam iść do ordynatora i prosić o pozwolenie wydania.
A muszę cię poinformować ,że on zachowuje się jak ,,BÓG"
A W SUMIE JEST TYLKO p.o(pełniący obowiązki)
Pozdrawiam

[olikkk]

O swoich doświadczeniach ze szpitala opowiedziała Nasza Czytelniczka

Niektóre dziewczyny z forum dzień przed operacją jadły śniadanie albo nawet lekki obiad. Ja miałam głodówkę i to jest dość ciężkie, nawet jak się leży i nic nie robi. Można, a czasem trzeba poprosić o kroplówkę, jak się ktoś czuje źle, można też dostać glukozę dożylnie i coś na ból głowy (ale nie wszyscy potrzebują).

Na sali pooperacyjnej .... Jak się nie pamięta, co położna przed chwilą mówiła (nawet bez narkozy) to się nie pamięta, nie trzeba się tym martwić, tak może być
Jakby był problem z przywołaniem położnej to rozwiązaniem jest zdejmowanie lub przekładanie na inny palec klipsa z czujnikiem - to ściągnie położną, bo urywa się sygnał na monitorze ) Tak robiła bezwiednie jedna dziewczyna i nawet się dziwiła, że tak do niej siostry ciągle biegały. Zmiana palca ma i ten plus, że palec się tak nie męczy i nie spuchnie (jedna położna to powie, żeby zmieniać palec, inna nie powie. No i nie znaczy, że ten klips jest taki ciasny, że każdemu od razu palec puchnie .
Ale UWAGA - wolno przekładać klips na palec tylko na tej samej ręce, nie wolno przekładać na drugą!
Ważne, żeby się ruszać. Nie wolno dać się zbyć, że jak samemu nie można się przekręcić na bok, to nie można (mnie się taka niechętna położna trafiła). Ale już druga ekipa zaczęła od obracania podopiecznych, pomagania, poprawiania klipsów etc.

Ja mimo paru zgrzytów ogólnie mam teraz bardzo dobrą opinię o służbie zdrowia i położnych, zupełnie inną niż ta obiegowa w mediach i plotkach.

Mnie po operacji bolało bardziej niż innych. Lekarstwa dość skutecznie ogłupiały i przespałam większość bólu. Za to na szczęście po powrocie do domu nie musiałam brać żadnych leków przeciwbólowych (pierwsze dwa dni mały czopek, ale to z powodu temperatury, która mi skoczyła, a nie z bólu). Ale to też nie jest reguła, bo wiem, że może boleć do dwóch tygodni po operacji tak, że lekarstwa bierze się dość regularnie. Piszę to, nie żeby przestraszyć, mnie konkretna informacja pomaga i uspokaja, wiem, co się dzieje i co będzie działo. Jak mnie w szpitalu bolało i bolało, to informacja "za ile" przestanie, pomogła, nawet jak to nie znaczyło, że przestanie zaraz.

To forum mi bardzo pomogło. To samo pisały i inne kobietki )...wiedziałam, co się będzie działo (to że u mnie było trochę pozaprogramowych atrakcji nic nie zmienia), że cewnikowanie może być nawet odbierane fajnie, że mogą być problemy z siusianiem i załatwianiem się (ja nie miałam na szczęście żadnych ), że lewatywę można przeżyć (no lepiej albo gorzej ).
Ważne było też to, że wiedziałam, że "wyrzucają" dość szybko po operacji. Mnie chcieli wypisać już trzeciego dnia, wyszłam czwartego, trzeciego nie miałam jeszcze odwagi.

Może to komuś się przyda też ta informacja - myślałam, że nie wstanę z łóżka po powrocie na oddział, nie miałam siły, było mi słabo i niedobrze. Położna nawet już przyniosła basen, ale wstałam. i...okazało się, że ból się zmniejszył! Tak!
Położna powiedziała, że jak zwymiotuję, to mi ulży (sorki za takie szczegóły), bo to soki żołądkowe dały o sobie znać (nie miałam narkozy). Bałam się wymiotować, bo ból przy tym większy i cały brzuch się napina, ale zaufałam i pomogło!
Piszę o tym, bo na forum była mowa o wymiotach po narkozie, o takiej sytuacji nie.
Dodatkowo na nudności można poprosić o czopek Torecan (i przed i po operacji). Położne może same nie zaproponują, ale dadzą po konsultacji z lekarzem.


Jestem bardzo wdzięczna za to forum - bo przed operacją nie bałam się aż tak.

[jula1023]

U mnie wszystko przebieglo jak w filmie o dobrej klinice
Kilka dni przed operacja bylam w szpitalu na badaniach, przy okazji poinstruowano mnie co do diety przed operacja i opisano jak bedzie przebiegac operacja i jakie niesie ze soba ryzyka.
Tak wiec, dzien przed operacja moglam zjesc normalne sniadanie, niestety jakos nie miala apetytu, wypilam kawe i zjadlam kawalek ciasta swiatecznego i to byl moj ostatni posilek, chociaz w poludnie moglam zjesc jeszcze lekki obiadek jakas zupe krem i biale pieczywo, o 15 wypilam jakas wstretna miksture, ktora wiadomo co spowodowala Pic mi wolno bylo: wode, czarna kawe i herbate do 5 rano. Krotko po 7 bylam juz na oddziale, musialam chwilke poczekac, az pielegniarka zaprowadzila mnie do sali w ktorej mnie zakwaterowali, w sali bylo wszystko przygotowane do przebrania: koszula, ponczochy uciskowe (przeciwko zylakom) majtki jednorazowe, wielka podpaska i czepek. Zdazylam sie ledwo przebrac i przyszla pielegniarka z tabletka zobojetniajaca i powiedziala, ze mam ja polknac i sie polozyc, ledwo zdazylam to zrobic i juz mnie wiezli na blok operacyjny byla 7.40. Potem przygotowania do narkozy, podlaczenie ekg, cisnieniomierza, wenflon..... przyszedl anastazjolog spytal jak sie nazywam i co beda mi robic i czy chce spac podczas operacji (tak dla sprawdzenia mojej swiadomosci) polecil cos asystentce, przylozyl mi do ust maske i powiedzial " teraz pani oddycha naszym swiezym schwarzwaldzkim powietrzem i mysli o czyms przyjemnym)........ obudzilam sie o 9.30 i czulam ogromny nacisk na pecherz, krecila sie kolo mnie jakas pielegniarka pytala jak sie czuje, czy mnie cos boli po jakims czasie przewiezli mnie na sale, czulam dalej nacisk na pecherz i lekarka stwierdzila, ze to pewnie z winy opatrunku, ktory mialam w srodku. Lekarka poimformowala mnie, ze operacja przebiegla zgodnie z planem i bez zadnych komplikacji. Jak mnie bolalao dostawalam natychmiast krople przeciw bolowe, moglam dzwonic na siostre jak tylko czegos potrzebowalam. Spalam do wieczora, wieczorem przy pomocy siostry wstalam sie obmyc i umyc zeby. Rano wyjeto mi cewik i opatrunek, za pierwszym razem do toalety zaprowadzila mnie pielegniarka i pomogla mi sie umyc. Potem juz radzilam sobie sama i czulam sie coraz lepiej W czwarty dzien po operacji wyszlam do domu.
Nie moge na nic nazekac i zycze kazdej pani czekajacej na operacji, zeby przebiegla tak jak u mnie Dla tych co nie wiedza: usuwano mi macice przez pochwe.

[58monik]

Pobyt w szpitalu wspominam dobrze.We czwartek badania i rozmowa z dwoma lekarzami którzy mieli operować i z anestezjologiem.W piątek ok 8 pończochy i chyba był to "głupi jasiu"o 9 wjazd na sale operacyjną ,przebieranie,zakładanie rożnych przyrządów typ.ekg o 9.40 maska na twarz a o.15.15 obudziłam się na sali na łóżku gdzie czekał mąż.pomógł się przebrać w piżamę.Opieka super,sala dwuosobowa z łazienką,telefonem i Tv , pielęgniarka,środki przeciwbólowe na guzik,jedzenie z karty,automat do kawy,herbata,woda,soki na korytarzu.Jedynie co mi przeszkadzało to cewnik który wyjęli po czterech dniach .Na badania np:nerek,krwi czy EKG wożona na wózku.Wstałam na drugi dzień a wyszłam na 8 dzień.Szpital na kasse chorych tylko ze nie w Polsce

[olikkk]

Witaj Monik
Cieszę się że, przedstawiasz nam kolejny przykład dobrej opieki w szpitalu, a po jedzeniu z karty domyśliłam się, że to nie był nasz szpital
Życzę Ci dużo zdrówka

[alicja518]

Witaj Monik, Ty to chyba w super prywatnej klinice byłaś, takie wygody.Ale ciekawe że byłas tam tak długo, my w większości byłyśmy do 4 dni i do domu. Ale najważniejsze że wszystko dobrze się skończyło, życzę zdrówka

[58monik]

To był normalny szpital tylko ze on stara się a właściwie ten dział o przyznanie europejskiej gwiazdki.Mieszkam w Niemczech i w wielu szpitalach tak jet z tym ze my płacimy 10 € dziennie.Powinnam wyjść w dziewiątym dniu,goiło się wszystko dobrze to wyszłam dzień wcześniej.Niby wszystko zagoiło się dobrze a ja mam dalej bolę.Ja miałam nie tylko usuniętą macice ale też podwiązany pęcherz i plastykę pochwy z powodu wypadania

[alicja518]

Monik, w związku z tym, że miałaś bardziej skomplikowaną operację, ma prawo boleć. To niestety musi potrwać, wszystko musi się wygoić, trzeba być cierpliwym, a przede wszystkim uważaj na siebie i nie dźwigaj !!! Życzę Ci dużo zdrówka, będzie dobrze

[olikkk]

Dodam tu kilka postów na temat lewatywy przed operacją z innego wątku Tekst linka

orchi20 30.03.12, 14:12
Za dwa tygodnie,a dokładnie 13 kwietnia idę do szpitala ..... kto robi lewatywy przed zabiegiem? Pielęgniarka? Brzydko to wygląda?

olikkk 30.03.12, 15:04
Co do lewatywy, to u mnie robiła ją pielęgniarka.
Czy brzydko to wygląda nie wiem, bo na szczęście tego nie widziałam
Żartuję sobie, ale jeżeli o mnie chodzi to nie uważam, żeby to było coś szczególnie nieprzyjemnego. Jak dobrze pamiętam wstrzykuję się płyn w miejsce wiadome i po kilku minutach czujesz silną potrzebę skorzystania z ubikacji. Tyle Nie mam z tym związanych nieprzyjemnych wspomnień. Wolę tą metodę niż wypijanie sporej ilości mało smacznego płynu, który ma spowodować ten sam efekt. Doświadczyłam jednego i drugiego.

[olikkk]

Przeniesione z wątku Tekst linka
renata-bozena 31.03.12, 00:14

Witam wszystkie Panie! Zaglądam na to forum od stycznia, kiedy to zapadłą decyzja o operacji. To, że jest nieunikniona wiedziałam od dawna, odwlekałam dopóki się dało, ale już teraz nie dało się uciec. Szukałam na forum Pań z Gdyni, chciałam zasięgnąć opinii o tutejszych szpitalach, lekarzach, niestety nie było nikogo. Długo nie miałam odwagi, aby dokonać wpisu, ale doszłam do wniosku, że może mój wpis pomoże w jakiś sposób Paniom z podobnymi wątpliwościami. Operację miałam 7 lutego 2012 w Szpitalu Miejskim w Gdyni. Operacja "trudna" ze względu na wielkość "wyhodowanych" mięśniaków, jednak przebiegła pomyślnie - usunięta macica bez przydatków, bez powikłań, HP OK. Cały pobyt w szpitalu był dla mnie pasmem bardzo pozytywnych odczuć - wspaniałe wręcz nadopiekuńcze położne, zero jakiegokolwiek bólu, czystość i higiena na oddziale. Okres rekonwalescencji dobiega już końca, za tydzień wracam do pracy/ po 60 dniach/ - fizycznej. Miałam szczęście, że wybrałam ten szpital, trafiłam na bardzo dobrych lekarzy, którzy umożliwili mi wejście "na nową drogę życia". Paniom, które udają się na operację radzę, aby korzystały z forum, lecz nie zawsze w stu procentach sugerowały się doświadczeniami innych, gdyż każda z nas jest innym "przypadkiem" i inaczej wszystko przechodzi. Tak było ze mną - mnóstwo stresu, strachu, wiele łzawych przemyśleń. Jak się okazało wiele na wyrost. Pozdrawiam wszystkie Panie i życzę dużo zdrowie i jeszcze więcej pozytywnego myślenia. Renata lat 45.

[olikkk]

Przeniesione z wątku Tekst linka julcia3-1 05.06.12, 14:39

Olliczku – opiszę tutaj moją operację, a Ty kochana przenieś ten wątek jak chcesz w odpowiednie miejsce. Mam nadzieję, że pomoże kobietom borykającym się z podobnym problem jak ja, a oczekujących na operację i spowoduje unikniecie tak bolesnych chwil, które niestety dane mi było doświadczyć. Do szpitala zgłosiłam się w poniedziałek, w umówionym terminie, w nastawieniu bardzo optymistycznym. W tym też dniu odwiedziła mnie Becia (nasza forumka), z czego niezmiernie się ucieszyłam, bo miałam okazję poznać ją osobiście. W ten też dzień wykonano podstawowe badania moczu, krwi, Ekg, prześwietlenie płuc. Wieczorem dowiedziałam się, że będę operowana w środę. Kładąc się już powoli zaczęłam czuć pulsujący ból głowy, ból się nasilał i rozwijał, wzięłam solpadeinę, ale tryptanów już nie ryzykowałam, bo bałam się jakiś skutków ubocznych przedoperacyjnych. Wtorek i środa rano ciągły ból głowy, tryptany lekarz mi jednak odradził, bo zapytałam. Migreny mam od 19 roku życia, czyli ponad 20 lat, z wiekiem coraz gorsze, co spowodowane jest gospodarką hormonalną i wahaniami jej u kobiety. We wtorek w południe odbyła się rozmowa z anestezjologiem, a wcześniej był też wywiad z lekarzem stażystą i jeszcze z z-cą ordynatora, gdzie dogłębnie powiadomiłam ich o wieloletniej migrenie, długoletnim braniu środków przeciwbólowych (tutaj podałam nazwy). Anestezjolog zdecydował (oczywiście zapytał czy wyrażam zgodę) o znieczuleniu lędźwiowym, co mnie ucieszyło, bo takie nawet chciałam. Dzień operacji: ciągły ból głowy…..10.30 – przedoperacyjna tabletka na sen. 10.50 – wywiezienie na salę operacyjną. Reakcja anestezjologa na mój ból – od razu na stole operacyjnym 2 szybkie w kroplówce dawki po 100 mg ketonalu. Ból powoli przechodzi znieczulają mnie w kręgosłup (nie boli). Usypiam, lecz jestem cały czas świadoma. Czuję jak wybierają miejsce cięcia, ale nic nie boli, lekarze rozmawiają, słyszę, że jest dobrze, wszystko ładnie tylko ciach trach, słyszę, że mam dziwnie przerośniętą szyjkę macicy, ale ze taka jej uroda…co mnie uspakaja. Lekarze żartowali, opowiadali sobie śmieszne rzeczy i operowali, nawet mnie to rozśmieszyło. Nie słyszałam nic o torbieli na prawym jajniku, bo też z wypisu wynika, że mi go usunęli. Pod koniec czułam szarpania w żołądku, nie ból, a szarpania, o czym powiedziałam pani anestezjolog, a ona na to, że już zszywają i kończą. Koniec…ulga, nie czuję bólu głowy, ani ciała, lekkie ciągnięcie tylko jakby szwów. Wracam na salę- tam gdzie wcześniej leżałam. Na korytarzu widzę mojego Henia i mamę, śmieję się, cieszę się że już po wszystkim, że jestem Syrenką. Henio całuje mnie i jedzie szybko do pracy, mama zostaje. Nie minęło kilkanaście minut a powoli zaczynam czuć ból i głowy i cięcia –jakby mi ktoś mięso ze środka wyrywał, pielęgniarka mówi, że podaje mi keton al i zaraz przejdzie….nie przechodzi, zaczynam się wyginać i popłakiwać, znowu przylatuje położna podaąc pyralginę i inne specyfiki…….niestety żadnej ale to żadnej poprawy, a ból coraz większy, zaczynam też wymiotować. Kładą mi piasek na ranę, abym się nie szarpała. Mama cały czas płacze, panie na sali proszę, aby poszła do lekarza. Lekarza nie ma , bo od godziny trwa operacja nagła, pielęgniarka chce podać mi morfinę ale musi mieć zgodę od lekarza. Wszyscy przeżywają mój ból, położna też prawie płacze, leci po ciśnieniomierz, mam za niskie ciśnienie aby podać mi morfinę, po jakimś czasie podaje mi tramal. Przyjeżdza mój brat –jest załamany – pyta mamę czy musiałam się poddać tej operacji…Powolutku ból przechodzi oczywiście w miarę, bo boli cały czas. Trwało to około 3-4h, jestem wykończona , głowa dalej pęka, jeszcze 2 dni potem, w czwartek rano pozwalają mi zażyć tryptan, wcześniej dają zastrzyk przeciwwymiotny, po poł godzinie ból głowy przechodzi, ale ulga, jeszcze tylko ten brzuch…..ale wytrzymam, dam radę…pomalutku dojdę do siebie. Od piątku czuję się coraz lepiej, wiadomo rana boli i w środku i na zewnątrz, ale czy ktoś mi powiedział, że tak nie będzieMam tylko tę nadzieję, e nigdy nie pożałuję tej operacji i będzie z czasem dobrze. Na wypisie pisze, że dostałam morfinę ale ja dostałąm tramal wiem to bo tak pisało na karcie mojej i pytałam siostry co mi podawano. Może zliczają to ogólnie do jakiejś grupy. I tak moje wieloletnie stosowanie leków przeciwbólowych: solpadeine i od kilku lat tryptanów spowodowały, iż mam wysoki próg bólowy i w razie takich podobnych sytuacji muszę dostać mocne leki, na które zareaguje, a nie takie które nigdy w życiu mi nie pomagały (np. keton al i pyralgina).
---
30.05.2012 - znieczulenie lędźwiowe - usunięcie trzonu macicy, woj. śląskie - r. 1967

[mari_i]

Witam, ja miałam operację miesiąc temu. Dren mi założyli, bo strasznie krwawiłam w czasie operacji. Zakładany jest po to , aby krew miała jak wyjśc na zewnątrz, anie zostawała w środku.




------------------------------------------------------------------
mari_i, lat prawie 42, usunięcie macicy bez przydatków

[eli-50]

Witaj mari_i

[malgos65_2]

Witaj Mari Może napiszesz więcej o swojej operacji... Zaglądaj do nas

[karma66o]

Witaj Mari-i Tak tez myslalam o tym drenie i dlatego ja go nie mialam,bo malo krwawilam.Inne babeczki operowane w tym czasie co ja mialy te "buteleczki".
Mari-i jesli Masz ochote powymieniac "doswiadczenia" pisz i zagladaj do nas.Pozdrawiam i zdrowka zycze

[aga43wawa]

Dokładnie to miałam na myśli pisząc: Dren - zakłąda się po operacjach tzw krwistych i zapobiega powstawaniu skrzepliny w obrębie pola operacyjnego (w środku nas )

Usuwa nadmiar krwi nie powodując skrzepów wewnątrz ciała. Przy powstaniu krwiaka dodatkowo usuwa krew z niego.

[karma66o]

Tak jest Aga oczywiscie Masz racje

[aga43wawa]

Karmaa

Dzięki bo już zwątpiłam w swoją umiejętność przekazywania informacji <kiss>

[layla01]

Witam
Przed operacją miałam zrobione wszystkie badania. W przeddzień operacji przyjęto mnie rano na czczo na oddział. Nie pozwolono nic jeść tylko pić dużo wody niegazowanej. Następnie były same "atrakcje" dwukrotna lewatywa, założenie wenflonu, pobranie krwi, irygacja pochwy, golenie, ostatnia konsultacja z "moim" anestezjologiem, następnie obowiązkowy prysznic z użyciem specjalnego żelu myjąco-odkażającego + koszulka szpitalna, zmiana pościeli, tabletka nasenna i doooobry sen. Raniutko kolejny prysznic z tym samym odkażającym żelem + nowa koszulka i wioooo na blok operacyjny. Położyłam się na stole operacyjnym i za chwilkę spałam. Zacewnikowano mnie już gdy zasnęłam. Obudziłam się po operacji bez bólu - mogłam się dość łatwo przewracać na boki. Niewiele pamiętam z sali pooperacyjnej... Nawet nie pamiętam momentu wyjęcia cewnika <lol> Wszystko było ok. Następnego dnia przewieziono mnie na salę na "moje" łóżko ze świeżą pościelą. Spałam i spałam i spałam.... Krótkie momenty czuwania... Już w pierwszej dobie po operacji wstałam - co prawda z wielkim trudem, ale jednak i zrobiłąm kilka kroków. Najgorszą zmorą były potworne bóle związane z jelitami i gazy... Każda wizyta w toalecie to był dramat, łzy same kapały z bólu. Nie pomagał espumisan ani nawet rurka doodbytnicza... Siusianiu także towarzyszył koszmarny ból... Wypisano mnie w 5 dobie do domu a 3 dni później pojechałam na zdjęcie szwów. Już 2 miesiace jestem na zwolnieniu i chciałabym na nim jeszcze pobyc, bo nie czuję się dobrze... Ten drugi miesiąc zwolnienia upłynął mi koszmarnie z uwagi na nagłą, bardzo cieżką chorobę mamy... Czas ten to gigantyczny stres z powodu koszmarnej diagnozy mamy i nieustająca obawa, czy dożyje ona do operacji i czy ją w ogóle przeżyje... ech... Poza tym niestety wbrew wszelkim zaleceniom musiałam nadwyrężać siły fizyczne, czego skutkiem są aktualne bóle brzucha... Mam nadzieję, że dostanę jeszcze zwolnienie bo jestem po prostu totalnie wyczerpana tak psychicznie jak i fizycznie...
Powiem jeszcze jedno do tych, które panicznie się boją operacji: ja sama bałam się potwornie, panika, histeria, wariactwo totalne, a teraz sama widzę, że niepotrzebnie...

[olikkk]

A tutaj niedługo napiszesz nam Alicjo jak było z Tobą w szpitalu

[or-e]

Termin mojej operacji został wyznaczony na poniedziałek. Za radą Olik ogoliłam się już w domu.
Mój pobyt w szpitalu zaczął się w niedzielę rano. Stawiłam się na czczo. Przy przyjęciu lekarz dyżurny zrobił mi USG przezpochwowe i skierował na oddział. Tam pielęgniarka pobrała mi krew - morfologia, kreatynina, cukier, krzepliwość i grupę. Zrobiła mi także EKG i skierowała na salę. Mogłam jeszcze zjeść na obiad zupę, a pić mogłam do 22.00. Głód zaspakajałam więc płynem. Około 18 zrobiono mi pierwszą lewatywę. Pacjentki zakwalifikowane do laparoskopii nie miały lewatywy, dostały tylko czopek glicerynowy. Wieczorem przyszedł anestezjolog przeprowadzić wywiad. Zakwalifikował mnie do znieczulenia podpajęczynówkowego. Bardzo się ucieszyłam z tego powodu, nie uśmiechała mi się narkoza.
OPERACJA. Następnego dnia rano już przed 6.00 zrobiono mi jeszcze jedną lewatywę. Przed 7.00 poproszono do zabiegowego, w celu końcowego przygotowania do operacji... Ten moment jest najsmutniejszy... i tutaj towarzyszy nam największy stres. Pielęgniarka bez bólu założyła mi cewnik i wenflon, ubrała w koszulę operacyjną. Szpital w którym byłam operowana... wybrał do tego celu chyba najwspanialszą siostrę z powołania. Delikatna, uprzejma, darząca pacjenta współczuciem, naprawdę wspaniała kobieta. Odesłano mnie do łóżka. Natychmiast inna pielęgniarka przyniosła mi "głupiego jasia" 7,5 tak jak radziła Aga, zresztą wszystkim dawali 7,5. Podłączyła mi kroplówkę i ok 8.00 jechałam już w stronę windy na salę operacyjną. Wjechałam na salę, tam czekali już na mnie lekarze. Pamiętam przenikliwe zimno na sali. Jeszcze pytałam czy zawsze tutaj jest tak zimno. Wbito mi znieczulenie do kręgosłupa, odczekano aż zacznie działać, jeszcze usłyszałam "dwadzieścia" i odzyskałam świadomość na sali pooperacyjnej, jak mąż ubierał mi skarpetki. Z opowiadań męża wiem, że jak wyjeżdżałam z sali operacyjnej to wołałam - boli, mocno boli. Na sali pooperacyjnej podpięto mnie do monitora, samoczynnie mierzyło mi się ciśnienie co ok 15 minut. Ale najgorszy był przejmujący ból brzucha, który nie ustępował, czułam też od razu po ocknięciu część lewej nogi. Cały czas stękałam, wołałam, że boli, ponoć narobiłam popłochu tym kobietom, które miały być operowane w następnym dniu. Wlewano mi różne środki przeciwbólowe do kroplówek, pielęgniarka zrobiła mi jeszcze zastrzyk do ramienia. Nie mogłam zasnąć, ból był straszny, nie ustępował. Po południu zaczął słabnąć a wieczorem już było ok. Noc przespałam dobrze. Rankiem następnego dnia, pielęgniarka przyszła obmyć moje dolne partie ciała, zapytała czy jestem w stanie wstać. Pomalutku wstałam z jej pomocą, doszłam do umywalki obmyłam twarz i położyłam się z powrotem. Wywieziono mnie na salę ogólną.
PIERWSZA doba po operacji - sala ogólna i kroplówki. Nie dostaje się nic do jedzenia. Środki przeciwbólowe dodawano mi do kroplówek.Chciałam wstać, lecz nie miałam z kim. Nasza Łezka wstała sama i dreptała koło łóżka. Ja nie miałam tyle siły, ale miałam świadomość że muszę wstać, aby nie robiły mi się zrosty i zatory. Zadzwoniłam po męża, który pomógł mi wstać i razem z stojakiem z kroplówek dwa razy przeszliśmy korytarzem. Po południu moja temperatura wynosiła 37,4 tzn(?) w normie. Wieczorem odłączono kroplówki, zdjęto mi cewnik i dren. W nocy już sama wstawałam do WC.
DRUGA doba po operacji- w tym dniu jest dieta płynna. Wszystkie trzy dania miały postać kleiku. Dostałam też kroplówkę przeciwbólową. Spacerowałam po korytarzu z mężem, do WC chodziłam sama.
TRZECIA doba po operacji- w tym dniu bolało już tylko przy wstawaniu z łóżka i chodzeniu, lecz byłam coraz słabsza, zakręciło mi się w głowie jak wracałam z WC. Mogłam od rana już normalnie jeść. Z każdym posiłkiem nabierałam sił i było już coraz lepiej.
W szpitalu dostawałam od pierwszej doby po operacji antybiotyk i clexane. Dostawałam też środki przeciwbólowe na żądanie.
Aga w moim szpitalu przy przyjęciu można było nie wyrazić zgody na obecność studentów przy badaniach, mimo to grono osób wizytujących w salach i tak było spore.

[or-e]

Jeszcze dopowiem, że w moim szpitalu nie naklejano po operacji plastrów z hormonami, nie aplikowano też hormonów w żaden inny sposób. Na HTZ mam się zgłosić do gin po odebraniu wyników z HP

[basiab640]

O-re w Gliwicach też nie dawano hormonów ,na pierwszej wizycie u gina dostałam receptę

[aga43wawa]

Każda kobieta powinna do każdej operacji zgłosić się z "czystymi jelitami"...każda z nas ma nerwa z myślą o lewatywie, która przyjemna nie jest ale to jest nasze zdrowie i nasze życie, a nie wymysł lekarzy.
Jak już pisałam nam dawali laktulozę zamiast robienia lewatywy...ale ja i tak potem poprosiłam o czopek, ponieważ nie byłam pewna, że to aby...wszystko i dziś dowiedziałam się, że bardzo dobrze zrobiłam, ponieważ w trakcie operacji miałam nacinany odcinek otrzewnej w dwóch miejscach...i gdyby jelita nie były czyste to o tragedię nie trudno. To samo dotyczy otwarcia powłok brzusznych ! Nie lekceważcie tego proszę.

Dlatego lepiej skorzystać o jeden raz za dużo z WC, niż o jeden raz za mało.

[fgosia65]

To i ja postaram się opisać przebieg mojego pobytu w szpitalu.
Do szpitala zgłosiła się w poniedziałek rano, badania miałam robione tydzień wcześniej w szpitalu, a EKG i brak przeciwwskazań do operacji u lekarza rodzinnego.
Po drodze kupiłam sobie świeżutkie drożdżówki i wodę mineralną niegazowaną w małych butelkach z dziubkiem bo wiedziałam, że śniadanka nie będzie a na obiad dostaniemy tylko zupkę .
Po spisaniu wszystkich danych w kartotekach szpitalnych zostałam zaprowadzona przez siostrę do sali pięcioosobowej. Cztery dziewczyny z naszej sali miały mieć operację we wtorek.
Po przebraniu w koszulki nocne zaproszono nas do badania przez ordynatora i klasyfikację do operacji. Przy badaniu ginekologicznym był sam ordynator (bardzo miły pan), po badaniu poprosił na konsultację moją lekarkę i ustaliliśmy, że zostanie przeprowadzona operacja oszczędzająca, czyli zostanie usunięty sam trzon macicy laparoskopowo.
Na salę do każdej z nas przychodzili rezydenci i przeprowadzali obszerny wywiad. Rezydenci zgubili moją grupę krwi i musieli pobrać do badania. Na obiad dostałyśmy zupkę i od 14-tej do 22-ej można było tylko pić, mi pielęgniarka powiedziała, że tylko niegazowaną wodę mineralną. Po południu szybki wywiad z anestezjologiem i tu niespodzianka pozwoliła mi się napić kawkę. Po 20-tej dostałyśmy wszystkie 4-ry dziewczyny hegar i ewentualne golenie (byłam przygotowana i wydepilowałam się w domku kremem do depilacji, za namową koleżanek z forum), a łazienka na sali tylko jedna więc okupowałyśmy wszystkie łazienki na korytarzu. I tu moja uwaga, że można było podawać nam hegar w odstępie 30 minut i byłoby okej. Dostałyśmy jeszcze czopek glicerynowy na później jakbyśmy miały jeszcze taką potrzebę.
Dowiedziałyśmy się w jakiej kolejności będziemy operowane, miałam być trzecia (około 11-tej). Wieczorem bardzo szybki obchód lekarski.
W nocy prawie nic nie spałam (czytałam nasze forum ), przez emocje i niewygodne stare szpitalne łóżko, które skrzypiało nawet jak ruszyłam ręką. Rano wstałam połamana z bólem kręgosłupa.
Eh mogłam poprosić o tabletkę na sen i teraz pewnie bym tak zrobiła.
Rano (w kolejności jak do operacji) toaleta, prysznic i głodówka. Koleżanki z sali wszystkie bardzo fajne, wspierałyśmy się nawzajem i rozśmieszałyśmy. Tak około 15 minut przed wyjazdem na blok operacyjny podawano nam „głupiego jasia”. Następnie zmieniano pościel (ku naszemu pozytywnemu zdziwieniu), na prześcieradło zakładano podkłady higieniczne i przygotowano koszulkę szpitalną w którą nas ubierano po operacji i byłyśmy w niej do następnego dnia.
Na naszej sali były dwa nowoczesne elektroniczne łóżka i trzy stare wysokie i nie wygodne. W związku z tym, że wyszła ze szpitala Pani, która zajmowała jedno z tych nowych łóżek po operacji miałam być położona na tym nowym (poprosiłam po tej nie przespanej nocy i nie było problemów). Na Sali zostałyśmy tylko w cztery, bo przyjęcia w tym szpitalu są w poniedziałki i czwartki.
Po 11-tej dostałam głupiego jasia, później zwieziono mnie na blok operacyjny, pamiętam całą w ciemno zielonych kafelkach salę, przystojnego anestezjologa, uśmiechniętego ordynatora i bardzo dużo innych ludzi i przez chwilę się zastanawiałam po co ich aż tylu. Dostałam jakąś kroplówkę, zobaczyłam nad sobą maskę i parę oddechów, odjechałam. Cewnik mi założono jak smacznie sobie spałam.
Obudziłam się na sali pooperacyjnej , od razu podniosłam kołdrę a tu pępek zaklejony i niżej duży gruby opatrunek i było dla mnie jasne, że skończyło się cięciem . Od razu pytanie z pretensją w głosie (to efekt narkozy) „dlaczego mnie cięliście, przecież miała być laparoskopia” i „która jest godzina” do kobiety która pierwsza do mnie podeszła ona „nie wiem” zdziwiona co od niej chcę i przyprowadziła jakiegoś lekarza, który powiedział, że wszystkiego się dowiem na oddziale (strasznie mnie zestresował bo był bardzo poważny). Dowiedziałam się, że jest godzina piętnasta i poczułam straszny przeszywający ból, dostałam coś do kroplówki ale mi nie pomagało, poinformowano mnie, że na razie nie mogą nic innego mi dać dopiero za pół godziny na oddziale. Przyjechały z łóżkiem po mnie siostry z oddziału, ubrały mi koszulkę szpitalną i sama musiałam się z jednego łóżka na drugie przesunąć myślałam, że nie dam rady, a na oddziale ta sama czynności na moje nowe łóżeczko. Upomniałam się o przeciwbólowe, zostały mi podane ale nadal za słabe, kolejne także lekko tylko łagodziły ból, o 20-tej dostała zastrzyk z morfiny i ulga (niesamowite wrażenie) i sen. Pielęgniarka powiedziała, że następny może podać za cztery godziny, ale działał prawie do czwartej rano i dostałam kolejny na moją prośbę. A w ciągu dnia wystarczyły już słabsze środki, pielęgniarka mówiła, że operację ginekologiczne są bolesne i nie każdej pani od razu można dobrać odpowiedni środek. A mnie się wydaje, że po takiej operacji już na bloku operacyjnym powinni podawać wszystkim morfinę i nie byłoby takich bolesnych przeżyć. Koleżanka z łóżka obok dostała morfinę od razu po operacji i jak ją przywieźli na salę to smacznie sobie spała.
W dniu operacji, nie mogłyśmy nic jeść ani pić, tylko zwilżać usta obandażowanym patyczkiem zamoczonym w wodzie. Jedzonko i picie dostawałyśmy w kroplówkach.
Rano siostra każdej z nas przemyła dolne części ciała wodą utlenioną i ściągnęła podkłady higieniczne, ja po operacji tylko lekko plamiłam. Na obchodzie pomacano brzuszek i dowiedziałam się, że usunięto mi tylko trzon macicy a jajniki są okej i że niestety musieli mnie ciąć bo nie mogli sobie technicznie poradzić laparoskopowo ze względu na większą warstwę tłuszczyku (prawdopodobnie nie widać po mnie jak dużo go jest ), a tyle osób mnie dotykało i gniotło i nie widzieli przeciwwskazań a wręcz mnie do tej metody zachęcili. Nie potrzebnie mi zrobiono dodatkowe dziury i napompowano powietrzem.
Podawano mi oprócz kroplówki trzy różne antybiotyki (ordynator się określił, że zapobiegawczo, pewnie dlatego że miałam dodatkowe dziury gratis ).
Po obchodzie został nam ściągnięty dren (nieprzyjemne uczucie, najlepiej wstrzymać oddech) i cewnik. Przebrałam się w swoją koszulkę i pomalutku siadanie i wstawanie koło łóżka, ja jak usiadłam to musiałam chwilkę odczekać bo w główce się kręciło, ale koleżanka z sali od razu poszła do łazienki a ja patrzyłam na nią wielkimi oczami bo chodziła tak jakby była tydzień po operacji a nie parę godzin.
Także wynika z tego, że każdy organizm jest różny (bo jesteśmy w tym samym wieku).
Ale patrząc na nią bardzo mnie motywowała do chodzenia . Łóżeczko było super, można go obniżać także przy wstawaniu po operacji bardzo pomocne, i elektronicznie można zmieniać ułożenia głowy i nóg bez wstawania.
Na śniadanko dostałyśmy sucharki i herbatkę, na obiadek tylko zupkę, a na kolację chlebek z szyneczką.
Niestety pojawiły się wzdęcia a przy obolałym brzuszku są bardziej dokuczliwe, dzięki naszym aniołkom z forum zaopatrzyłam się w espumisan w saszetkach bo na oddziale tego nie było. Siostra założyła mi taką rureczkę jednorazową (podobna jak do kroplówki ze specjalną końcówką) aby gazy mogły sobie schodzić spokojnie. Furalgin miałam ze sobą, bałam się zapalenia po cewniku i przepisała mi lekarka 1-ego kontaktu powiedziała żeby zacząć zażywać już jeden dzień przed szpitalem, anestezjolog też nie miała nic przeciwko. Brałam go praktycznie przez miesiąc po operacji i jest okej.
A ja mam pęcherz bardzo wrażliwy i często mam zapalenia dlatego byłam taka przezorna.
W środę po południu powolutku z pomocą małżonka spacerowałam po korytarzu. Wieczorem mimo antybiotyku podniosła się gorączka dostałam dożylnie paracetamol i rano było już okej.
Rano w czwartek na obchodzie jak powiedziałam, że spaceruję to dowiedziałam się, że mogę iść do domku, mogłam jeszcze zostać do piątku (ze względu na antybiotyk) ale wszystkie dziewczyny z mojej sali wychodziły to zgodziłam się na propozycję przepisania antybiotyku do domku. Dopiero w czwartek dostałyśmy zastr

[fgosia65]

cd.
W czwartek zjadłam śniadanko, dostałam ketonal i zaczęłam ćwiczyć dłuższe spacerki po korytarzu abym mogła spokojnie dojść do samochodu.
W środę do domku wyszły już dwie dziewczyny które miały zabiegi laparoskopowe i zostałyśmy na jedną noc tylko dwie. A w czwartek jak miałyśmy wychodzić to był ruch od samego rana bo były przyjęcia nowych pań, i dwie panie musiały czekać na korytarzu do południa na nasze łóżka aż nas wypiszą.
Wtedy się cieszyłam, że tak szybko wychodzę do domu (45 godzin po operacji) ale teraz uważam że to zdecydowanie za wcześnie. W trakcie pobytu w szpitalu nikt nie zaglądał mi pod opatrunek ani go nie zmieniał, jedynie lekarz który ściągał dren lekko go odchyli a po wyciągnięciu drenu przykleił. I do ściągnięcia szwów miałam go nie ruszać. Jak byłam ściągnąć szwy to rana wyglądała ładnie. Ale po pary dniach przyplątało się zapalenie, ale to opisałam już w innym wątku.
Ogólnie pobyt w szpitalu oceniam pozytywnie, lekarze (z wyjątkiem jednego) i pielęgniarki bardzo sympatyczni. Sala pięcioosobowa trochę duża ale jest z kim porozmawiać i czas szybciej mija. W szpitalu czyściutko, ładna pościel tylko łóżka wszystkie powinny być takie nowoczesne zwłaszcza po operacji. Acha jeden z minusów brak pokoju socjalnego dla pacjentów, na cały oddział mała lodówka wystawiona na korytarzu a na niej stoi czajnik . Ale jak wszystkich tak szybko wypisują to pewnie uważają, że byłby zbędny bo większą część jest się na ścisłej diecie.
Pewnie Was znudziłam swoją długą opowieścią, ale może będzie pomocne dla pań które są przed operacją.

[fgosia65]

Na końcówce odciekło mi troszeczkę tekstu a miało być:
Dopiero w czwartek dostałyśmy zastrzyk przeciwzakrzepowy (w rękę) , a na kolejne 8 szt. dostałyśmy receptę do domu.

[olikkk]

Fgosiu trochę mnie zmroziły pewne fakty o jakich pisałaś
Chyba byłaś w tym samym szpitalu co Łezka ? a jak widzę niektóre procedury były inne...
Nie rozumiem dlaczego musiałaś w takim stanie sama przemieszczać się na łóżko ?
Ja tego nie doświadczyłam, bólu po operacji też nie pamiętam szczególnie, a o środki przeciwbólowe nie musiałam prosić, dawano bez pytania. Dopiero na drugi dzień przed podaniem pytali czy potrzebuję. Zaś wieczorem przed operacją dostałyśmy wszystkie środki nasenne i uspokajające, rano chyba też, bo byłam całkiem wyluzowana
Przykro mi, że o takie rzeczy u Was nie zadbano, ale jak widać każdy szpital ma swoje procedury ...

[dminicka]

A mnie sie Olikku i Fgosiu włos jezy na głowie, kiedy sobie czytam te opowiesci ze szpitala
Minęło juz wiele miesięcy od mojej operacji, więc moge juz bez emocji pisac o tym , co bylo dobre czy złe. Ja specjalnie wybrałam szpital w mniejszej miejscowosci, choc mieszkam w miescie wojewodzkim. Poczytałam opinie o tym szpitalu i nie zawiodłam się
W wielu wątkach opisywalam i operacje i pobyt w szpitalu, więc nie będę sie powtarzac.
Ale nachodzą mnie refleksje, ze tak wiele zalezy własnie od organizacji w szpitalach, od lekarzy, ich kompetencji , personelu...
Z perspektywy czasu widzę, ze jedynym mankamantem w szpitalu, w ktorym bylam był...brak kubka do herbaty!!!
Reszta, czyli...opieka przedoperacyjna ( dieta, oczyszczanie organizmu itp) byly pod scisła kontrola personelu, operacja przebiegała tak jak chciałam- bez ciecia powłok brzusznych( chirurg sie troche męczył ), po operacji - morfina, srodki przeciwbolowe,nasenne, badania itp, bez zadnych problemow, proszenia czy upominania się.
No i chyba najwazniejsze- nikt nie wypisywał nas-czyli kobiet , ktore były operowane w tym samym terminie co ja- dwa-trzy dni po zabiegu!!! Lezałysmy w sali z telewizorem, z nowymi łózkami, w wyremontowanej sali...Czułysmy sie bardzo dobrze, kazda z nas chciala jak najszybciej wrocic do domu, ale rozsadek podpowiadal, ze lepiej jednak zostac tyle ile kazą- czyli 1 tydzien- niz potem borykac sie z problemami...

Pozdrowienia dla Wszystkich Pań

[edi_thael]

Każdy szpital ma swoje procedury, choć generalnie jest podobnie. Poszłam do małego szpitala, odremontowanego, w którym pracuje mój gin. Zależało mi, żeby to on mnie operował i żebym nie dostała narkozy (bo wtedy nie widziałabym, kto mnie operuje ) Wiedziałam, że będzie amputacja trzonu.

Po kolei - jak fgosia taką pęikną historyjkę opisała to i ja się pokuszę Choc moja troche inna.

Przyjęcie we wtorek, na czczo. Ogólny wywiad przeprowadzony przez dość głupią lekarkę, która mnie nawet nie dotknęła i na podstawie mojej odpowiedzi, że czuję się dobrze wypisała praktycznie całą kartę.
Przyjęcie na oddziale, papiery, papiery, przebranie się we własne koszulki... Krew i mocz do badania, potem na usg i ekg. Bez jedzenia! Sala dwuosobowa, obok druga taka sama i wspólna łazienka (dla 4 osób): prysznic, umywalka z lustrem, wc. Cały oddział to w sumie trochę ponad 20 łóżek.
Przyszedł mój lekarz na rozmowę, potem anestezjolog - dostałam do podpisania zgodę na... ogólne. Zaoponowałam, że chcę przewodowe a on się ucieszył. Odpowiedział na wszystkie moje pytania, nie widział przeciwwskazań. Podpisałam zgodę na przewodowe.
Zamiast obiadu proszek przeczyszczający - trzeba go było wsypać do litrowej butelki wody, wypić i popić kolejnym litrem wody. I to była dla mnie największa masakra, nie byłam na to przygotowana. Litr z przeczyszczaczem jakoś przeszedł, zaczęły sie intensywne wypróżnienia, czułam się coraz lżejsza, ale po minerlce zaczęło mi się robić niedobrze i w końcu zaczęłam też wymiotować. Z pustego żołądka. Kobieta z sali obok, z którą się równolegle przygotowywałyśmy nie miała tak więc to jakaś moja specyfika. Zgłosiłam pielęgniarce, że jak tak dalej pójdzie to się im odwodnię i będę w marnym stanie do operacji. Przyszedł dyżurny lekarz i dostałam zastrzyk p/wymiotny. Ulga, ale ogólnie czułam się wtedy źle. Przez pół nocy bolała mnie głowa, udało mi się zasnąć jednak bez prochów.

Rano, w środę, czułam się lepiej, głowa mnie nie bolała, mogłam sobie żartować. Przed 8-mą pojechałam na blok operacyjny. Na spokojnie, wiedząc (forum ), czego się spodziewać. Super miła pielęgniarka, bardziej się denerwowała niż ja. Dostałam "jaska", choć wcale nie czułam, że go potrzebuję. Zero stresu i pełna współpraca z personelem. Wenflon, cewnik, trzy kroplówki. Międzyczasie jeszcze raz anestezjolog i mój gin, z którym sobie żartowałam. Dla mnie to bardzo istotne, żeby w takiej sytuacji swoim zachowaniem nie stresować lekarzy. To oni muszą być bardzo spokojni i skoncentrowani

Na stół operacyjny doszłam spacerkiem, było mi zimno po kroplówkach i ogólnie w operacyjnych zawsze jest chłodno. Byłam w swojej koszulce! Szybko przykrywali mnie prześcieradłami, bo miałam gęsią skórkę. usiadłam na stole, wypięłam plecki, dostałam jakieś powierzchniowe znieczulenie, żeby nie czuć wkłucia samego znieczulenia grubszą igłą. I szybkie kładzenie się, ciepło i zdrętwienie rozeszło mi się w dół nóg. Ucieszyłam się z tego ciepła. Przykryli mnie zostawiając tylko brzuch. Anestezjolog dotykał mnie czymś zimnym sprawdzając czucie. Jak już nie czułam - zasłonili mi widok na brzuch, widziałam pochylone głowy operujących. czułam lekkie ciągnięcie, kiedy otwierali brzuch, gmerania w środku nie czułam zupełnie. Cały czas byłam świadoma i wyluzowana. Zapytałam o stan jajników i dostałam szczegółowy opis tego, co widzą. Po wycięciu trzonu poprosiłam, że chcę zobaczyć, co mi wycięli. Byli zdziwieni, ale pielęgniarka podeszła z pojemnikiem, w którym była moja mięśniakowata macica, żartując, że mogę się z nią pożegnać.
A potem już tylko szycie, opatrunek i przełożono mnie (nie musiałam nic sama robić, nie byłabym w stanie z tą połową ciała bez czucia) na wózek, dowieziono do mojego salowego łóżka i leżałam sobie chwilę na bloku. Co chwila przychodziła pielęgniarka, mój lekarz, anestezjolog. Wszystko było zgodnie z planem. Kiedy zaczęło mnie boleć - przewieziono mnie na moją salę i tam dostałam kroplówkę z ketonalem. Ketonal jakoś bez efektu, zgłosiłam, dostała morfinę i przestało. Co 15 minut miałam mierzone ciśnienie. Pierwsze, co zrobiłam na sali (było po 10-ej) to zadzwoniłam do męża i mamy, by ich uspokoić, że już po. Jako posłuszny pacjent przekimałam resztę dnia i nockę, właściwie bez ruchu. Bardzo się bałam, że może mnie boleć głowa po tym znieczuleniu. No i nie miałam jakiejś szczególnej ochoty na ruch. Nogi zaczęły mi działać równo z bólem - najpierw tak, jakbym miała je bardzo ścierpnięte ale szybko przeszło całkiem i mogłam je zginać.

W czwartek rano pielęgniarka przyszła mnie umyć i mogłam już pić. Po obchodzie pozbawiono mnie cewnika i drenu - to ostatnie bardzo nieprzyjemne, warto wstrzymać oddech, jak któraś z Was pisała, zmieniono opatrunek. Dostałam ketonal w tyłek i po pół godzinie ruszyłam na spacerek. Było lepiej niż się spodziewałam, nie kręciło mi się w głowie.
Cały dzień tylko picie: woda i słaba herbata (ale z cukrem!) więc musiałam biegać na siusiu. Na noc dostałam dolargan i udało mi się leżeć na boku.

W piątek zdjęto mi opatrunek i miałam wietrzyć szew. Opatrunek miałam więc tylko dwa dni Tego dnia dostałam już zupkę mleczna na śniadanie - pycha , zupkę na obiad a na kolację małżonek przyniósł rosołek z mięchem - nareszcie coś do pogryzienia!
Nie miałam gorączki, 36,8-37,2, czyli stan normalny po operacji. Żadnych leków od piątku, żadnego antybiotyku "na wszelki wypadek". Nie chciałam tez już nic p/bólowego, uspokajającego ani nasennego. Dawałam radę bez tego więc nie było sensu się truć.

Mogłam wyjść w niedzielę, ale zostałam do poniedziałku. Nie wyobrażam sobie wyjścia w 3-ej dobie, pod tym względem to jestem panikara, wolałam mieć medyków na zawołanie w razie czego. Jedyne z czym mam problem to wypróżnianie, ale ja tak mam. W szpitalu dostałam czopek, nie było tak strasznie z parciem, trzeba było tylko przycisnąć brzuszek.

Ogólnie - wszystko tak, jak sobie zaplanowałam.

[apolonia88]

Edi_thael dzięki za Twoje wspomnenia z pobytu w szptalu.Trochę mnie uspokoiłaś, ja wprawdzie idę do dużego szpitala( w małym chyba bardziej intymnie)ale ja też mam mieć znieczlenie w kręgosłup i ciachnięty trzon .No chyba że coś będzie z jajnikami jak otworzą.

[olikkk]

Chciałam Wam zwrócić szczególną uwagę na to co napisała Fgosia:
Siostra założyła mi taką rureczkę jednorazową (podobna jak do kroplówki ze specjalną końcówką) aby gazy mogły sobie schodzić spokojnie.
Pisałam w pierwszym poście tego wątku, że w moim przypadku było podobnie.
Nie wiem, czy w pozostałych szpitalach nie stosują tego sposobu, czy tylko zapomniałyście o tym wspomnieć, ale to naprawdę rewelacyjnie pomaga !!!
Ja ból spowodowany wzdęciami pamiętam bardziej od bólu rozciętego brzucha. Niestety nie byłam przygotowana na takie atrakcje, a na oddziale esspumisunu nie mieli, a jak widzę nie tylko u nas tak było. Dlatego podpowiadam Wam, żeby w podobnej sytuacji poprosić o takie "ustrojstwo" , bo Fgosia też pewnie potwierdzi, że to rewelacyjnie rozwiązuje problem

[fgosia65]

Olikkk mi espumisan troszeczke łagodził ale gazy nie odchodziły, myślę że tu działa psychika (brak intymnosci) a przy tym ustrojstwie nie słychać ani nie czuć źe gazy odchodzą ale jest ulga. Takie niby nic a pomaga. Mi jak siostra przyszła się zapytać czy gazy odchodzą i zaproponowała rurkę to od razu się zgodziłam bo przypomniałam sobie że na forum była polecana. Olikku dziękuje

[iwon62510]

olikk.masz racę,ja też pamiętam,że po operacji na okrągło pytali czy odchodzą gazy,i faktycznie brzuch bardziej bolał z nadmiaru gazów,jak po cięciu...mi na te gazy najlepiej pomagały ziółka na jelita,bo były w nich i kminek i koperek..można je kupić w Rossmanie..

[musam]

chetnie opisze moja aktualna sytuacje, jestem od wtorku (17.05) w szpitalu, wieczorem we wtorek mialam rozmowe na temat narkozy (w kregoslup) lekarz po obejrzeniu wynikow krwi poinformowal mnie ze musze otrzymac 2 woreczki krwi moje Hb bylo 6 (min. powinno sie miec 12)..
no nie ucieszylam sie z tego powodu, bo wiadomo..opowiesci i zakazonej itd krwi.
wieczorem dostalam lewatywe.

w srode o 10.00 na sale operacyjna, narkoza, potem operacja trwalo dlugo. moj miesniak byl w brzuchu ciety na 4 czesci , bo by go nie wyciaglal ginekolog.
Jajniki zostaly, pecherz zostal wyrzej umieszczony i zafixowany...
po operacji szybko zyczyl bolec mnie brzuch, znieczulenia w kroplowkach dzialaly kiepsko.
po kilku godzinach na obserwacji (przy sali operacyjnej) po tym jak transfuzja krwi sie skonczyla i moje cisnienie zostalo unormowane, zawieziono mnie do pokoju.
bylam slaba, otumaniona, nie mniej jednak bolal mnie brzuch, zalozony mialam cewnik (przez powloke brzucha) to jest jedyne ciecie jakie mam, reszte robiono dopochwowo.
w czwartek bolalo dalej pomiedzy kroplowkami dostawalam cos ala morphium, funktionowalo to lepiej. bole brzucha uspokoily sie, wstalam dopiero z luzka w piatek, zaczely sie gazy , zatwardzenie, no i nie mpge jeszcze sama sikac.niestey na razie wieksza czesc uryny leci przez rurke, lekarz stweirdzil ze do , domu posci mnie dopiero jak bede w 100% szla na ubikacje sama, planowo (ok. wtorku)
czyli dzisiaj sobota, uspokoily sie gazy, zatwardzenie lekkie mam, czopek juz dostalam i herbaty ziolowe i jakies tam lekarstwa (magnez i inne) mieszkam w szwajcarii wiec te leki sie inaczej u nas nazywaja.
Czyli pobyt bedzie ok tygodnia. Szpital jest bardzo ladny, taka villa w parku, mam swoj wlasny pokoj z toaleta,TV I Internetem, dzisiaj, po tych zakonczonych bolach, czuje sie jak w sanatorium
zorganizowalam wszystko w domu, czyli dam sobie ten czas na rekonwalescencje, nie forsuje na sile.
Maz odwiedza mnie z dziecmi codziennie, mysle ze tu mam chwilowo wiecej spokoju i mozliwosci do odpoczynku, wiadomo w domu jest inaczej.

ja na razie mam lekko poddwyzszona temperature 37.6 i wysokie cisnienie 155\90, normalnie mam niskie, ale to chyba skutki operacji. zastrzyki przeciwzaskrzepowe dostaje codziennie.
pozdrawiam

[a_n_k_a_62]

Musam w tym wątku też masz buziaka za piękny opis co się z Tobą dzieje.

[annandale]

Mam wyznaczony termin pójścia do szpitala na 1 czerwca.Przeczytałam wszystkie wasze nieocenione rady.Zawsze to lepiej jak człowiek mniej więcej wie co go czeka.Ale mam problem.Jestem palaczem,no od miesiąca ograniczyłam zdecydowanie,czasem wcale nie palę,ale mimo wszystko rankiem zawsze mam kaszelek i problemy z odksztuszeniem,nieraz aż się duszę.Boję się narkozy,wolałabym znieczulenie w kręgosłup,ale znowu przy płaskim,nieruchomym lezeniu,to się uduszę,nie wspominając o bólu brzucha.Do tego nie wiem czy będzie możliwe takie znieczulenie,ponieważ mam słuszną wagę,no i tłuszczyku sporo na brzuchu.Operacja wyskoczyła znienacka,bo tak przygotowałabym się dłuzej,ale cytologia jest paskudna i trzeba to zrobić szybciudko,zeby nie zrobił się z tego raczek.Mam takiego stracha,że sobie nie wyobrazacie.Doradżcie mi coś,cokolwiek.Operacja będzie najpewniej z przecięciem powłok brzusznych,poniewaz jestem już leciwa (66) i odbędzie się w CZMP w Łodzi.

[or-e]

Annandale
O wszystkich swoich wątpliwościach musisz porozmawiać z anestezjologiem. Gdyby Cię zakwalifikował do znieczulenia w kręgosłup, to spokojnie odkaszlesz flegmę. Nie możesz po takim znieczuleniu podnosić głowy, lecz możesz leżeć na boku. Ja po takim znieczuleniu, też nie leżałam cały czas na plecach. Nawet w pierwszą noc już przewracałam się z boku na bok, bo trudno leżeć nieruchomo w jednej pozycji. To znieczulenie jest dużo lepsze od narkozy. Na temat Flegaminy czy syropu wykrzuśnego się nie wypowiadam, bo nie wiem czy jeszcze możesz kilka dni przed operacją jej używać. Powodzenia Annandale będzie dobrze

[olikkk]

Annandale witaj
Nawiązując do Twojego kaszlu domyślam się, że on tak szybko nie odpuści, skoro jak piszesz dokucza Ci zawsze nad ranem. To raczej inny przypadek niż przeziębienie, kiedy można odłożyć operację oczekując na powrót do zdrowia. Być może lekarze coś będą mogli zaradzić w tej kwestii, żeby go przynajmniej zminimalizować.
Byłoby dobrze, bo jak już pewnie wyczytałaś w naszych postach, kaszel raczej nie jest wskazany po operacji ...
Moja sąsiadka z łóżka szpitalnego miała podobny problem (też palaczka) ale jakoś to zniosła, choć jej nie zazdrościłam tej dodatkowej atrakcji ....

Dziewczyny wypowiadały się chyba na ten temat jak zminimalizować ból podczas kaszlu, ale przyznam, że nie potrafię odnaleźć tego niestety Mam nadzieję, że się odezwą, żeby Ci coś sensownego poradzić
Ja w każdym razie trzymam kciuki żebyś mimo wszystko poradziła sobie dzielnie

Pozdrawiam cieplutko

[edi_thael]

Witaj, annandale. Znieczulenie przewodowe (do kręgosłupa) chyba nie zależy od wagi. Mnie anestezjolog kilka razy pytał ale o wzrost. Piszesz o nieciekawej cytologii - może będzie decyzja o usunięciu szyjki, a wtedy usuwanie macicy może być robione jest przez pochwę, bez cięcia brzucha. Zapytaj o to lekarza. Ostateczne decyzje i tak zapadają po rozmowie z anestezjologiem, ale warto jak najwięcej się dowiedzieć, żeby mieć świadomość, czego się możesz spodziewać.

[mapa41]

annandale Witaj wśród nas. Ja też mam sporą nadwagę. Fakt jestem młodsza i nie palę, ale nikt nie mówił, że mój tłuszczyk przeszkadza w znieczuleniu w postaci zastrzyku do kręgosłupa. Jeśli chodzi o zachowanie się po operacji, to nie wiedziałam, że nie można podnosić głowy, bo znalazłam to forum, jak byłam już po operacji. Więc głowę podnosiłam. Nie bolała mnie głowa i nie miałam żadnych innych dolegliwości pooperacyjnych. Na wznak tez nie mogę za długo leżeć, bo mam problemy z kręgosłupem. Więc też po operacji leżałam na boku. Tyle, że ja miałam usuniętą macicę przez pochwę, więc nie mam blizny. Odnośnie kaszlu, to będziesz miała problem po operacji. Mnie po operacji przy każdym kichnięciu, odkaszlnięciu, czy śmiechu to bolał brzuch. Wiadomo. Mam nadzieję, że u Ciebie będzie wszystko dobrze. Trzymam kciuki i ściskam cieplutko.

[a_n_k_a_62]

Annandale cześć
tłuszczyk z tego co wiem jest przeszkodą jedynie przy laparoskopii, a dla Ciebie nawet lepsze będzie takie znieczulenie, bo pełna narkoza sama z siebie wywołuje kaszel i odruch wymiotny. A na ten Twój poranny kaszel zaopatrz się w aptece już w ACC max, łagodzi objawy odksztuszania. Co do sposobu kaszlania po operacji, to jest jeden sposób: mocno należy przytrzymać pościel lub zrolowany ręcznik na wysokosci przeciętego brzuszka (tak po obu stronach) To naprawdę działa Ja chociaż jestem palaczem (wiem wiem Dziewczyny zaraz powiedzą fuuuuj ) nie kaszlnęłam ani razu. U mnie po operacji było natomiast całkiem inaczej. Trzymałyśmy ręczniki i kołderki w pogotowiu, bo nieustannie się z czegoś śmiałyśmy. Nic się nie martw, będzie dobrze, trzymam za Ciebie mocno kciuki

[annandale]

Serdecznie dziękuję za wsparcie-szczególnie te zaciśnięte kciuki są wzruszające.Ja ze swej strony życzę wam powrotu do pełnego zdrowia żebyście do setki nie musiały korzystać z usług medyków.
Dziś byłam i mojego lekarza rodzinnego z prośbą o zabezpieczenie w leki przeciwkaszlowe,tak jak radziłyście,furagin.Dostałam codeinę na po operacji aby powstrzymać kaszel,ale już jakiś czas nie palę(można wytrzymać!chyba już nie wrócę do palenia,no może przy brydżyku to nie wytrzymam).
Wczoraj na skypie rozmawiałam z moją siostrą z USA,ona trójkę dzieci urodziła w znieczuleniu w kręgosłup i mówiła,że pierwszy raz słyszy że nie wolno podnosić głowy.Ona normalnie w niedługim czasie po porodzie wstawała,a leżała w pozycji półsiedzącej.Co kraj,to obyczaj.
A może do jutra odezwie się jakaś pani,która miała podobna operację w CZMP w Łodzi.Jakie miała wrazenia po leczeniu na oddziale ginekologii operacyjnej.Będę wdzięczna.
Obiecuję,że jak wrócę cała i zdrowa po operacji,to opiszę wszystkie wrazenia uwagi i ewntualne rady.Nie wiadomo co lepsze-paraliżujący strach przed,czy ból po.

[eli-50]

Annandale witaj wśród nas . Moim zdaniem, mimo wszystko lepsze jest już to co się z nami dzieje po operacji . A co do tabletek łagodzących odruchy kaszlu to też takie miałam ze sobą, ale w pierwszej dobie po operacji nie pozwolono mi ich brać. A powodem było to, że co chwilę zasypiałam i obawiano się, że może dojść do zadławienia. W następnej dobie już mogłam je zażywać. Trzymaj się mocno !

[iwon62510]

annandale witam Cię w śród forumiaczek...jak zdążyłaś już poczytać o naszych problemach przed i po..więc bądź dobrej myśli...tyle kobietek będzie z Tobą myślami...ja jak szłam do szpitala(hmmm...jeszcze w tym czasie nie byłam na forum...moja strata)..to wytłumaczyłam sobie,że nie pierwsza i nie ostatnia..więc dasz rade...a my duchowym wsparciem Ci pomożemy...

[olikkk]

Annandale dziękuję Ci, za życzenia
Tobie oczywiście również tego życzę, oraz konsekwencji w odrzucenia nałogu palenia
Są wśród nas dziewczyny, które dzięki operacji zerwały z nałogiem - Gosia na przykład
Pisała o tym w wątku Tekst linka jako kolejnej korzyści z operacji
Oczywiście nie przewiduje innej opcji jak tą, że po powrocie szybciutko nam napiszesz jak było i jak się czujesz
Zawsze na Was czekam niecierpliwie, a nasza Musam nie zajrzał do nas po powrocie do domu i troszkę się martwię, czy wszystko jest u niej ok
Będziesz dzielna, bo my tu wszystkie będziemy do Ciebie wysyłać nieskończenie dużo pozytywnej energii i wspierać Cię ile tylko mamy sił, na wszelkie możliwe sposoby

[to-nie-ja]

To może ja odpowiem annandale z racji faktu, że też mam spora nadwagę i palę. U mnie co prawda była akcja atrakcja ze znieczuleniem w kręgosłup (narkozy nie mogłam mieć, bo w przeszłości miałam z sensacjami), ale się udało. De facto na samym kregosłupie raczej tłuszczyk się nie odkłada, więc nie powinno być problemu z wbiciem igły (strasznie to zabrzmiało ).

[annandale]

Jeszcze dzisiaj chcę być z wami i czerpać od was garście optymizmu.Naprawdę dzięki temu forum jestem spokojniejsza,wiem po kolei co mnie czeka,jak się przygotować.To bardzo dużo,bo człowiek najbardziej boi się nieznanego.
A swoją drogą ,nie przypuszczałam,że wokół mnie jest tyle życzliwych koleżanek przyjaciół.Wszyscy się odmeldowują,proponują pomoc,jedni,że przyjdą pomóc chodzić w szpitalu,inni,ze po operacji będą mi robić zakupy,inni sprzątać,a mieszkam sama.Inna rzecz,że nie ukrywałam mojej choroby.Zawsze na początku roku przeprowadzałam wszystkie możliwe badania,aby jeśli to możliwe wyeliminować chorobę,kiedy tylko chciałaby rozpanoszyć się u mnie.Wszystkie kolezanki zawsze namawiałam do cytologii i też kiedy otrzymałam wynik CIN II i CIN III wszystkie postraszyłam,że rak już puka do mnie,to wszystkie posłuchały mnie i sądzę,że gdyby którejś coś nie daj Boże...to jedna drugiej pomoże.
Odezwę się już po powrocie do domu.Pa kochane,dzięki,jesteście wspaniałe.

[eli-50]

annandale to wspaniale, że wsparcie masz z każdej strony. Też będę trzymać kciuki.

Pa ! Wracaj szybko z dobrymi wieściami . Powodzenia

[to-nie-ja]

Annandale - wszystkie mocno trzymamy za Ciebie kciuki

[fgosia65]

Annandale

[beaplus]

Annandale powodzenia , a to na szczęście

[olikkk]

Annandale w tym wątku byłaś z nami przed operacją, więc tutaj też Cię poszukuję, bo martwi mnie dlaczego tak długo się pojawiasz Jak możesz daj znać co u Ciebie, bo czekamy niecierpliwie z nadzieją, że pomimo nieobecności u nas, masz się dobrze i jesteś już w domu.
Cieplutko Cię pozdrawiam, całuję i czekam na Ciebie

[fgosia65]

Olikku
ja też bardzo martwię się o Annandale

Annandale mam nadzieję, że w rodzinnym gronie dochodzisz do zdrowia.
pozdrawiam i zdrówka życzę

[annandale]

No i jak tu nie być wzruszonym?OLIKKU, serdecznie dziękuję,po stokroć.
A teraz opiszę wszystko dokładnie.Do szpitala poszłam 1 czerwca,ale operację miałam dopiero za tydzień w czwartek 9 czerwca.Codziennie odkładano termin zabiegu z powodu bardzo dużej ilości kobiet przyjętych do szpitala na operację,a w tygodniu były tylko 2 dni operacyjne.Zostałam zakwalifikowana do zabiegu per vagina i w znieczuleniu dolędżwiowym,usunięcie macicy,ponieważ jajniki podobno nie stanowiły zagrożenia.Co prawda prosiłam o ich usunięcie,ale taka była decyzja lekarza.Zabiegu wogóle nie bałam się,zostałam przecież przez was kochane przygotowana.Wszystko przebiegło tak jak pisałyście,nie będę się powtarzać.Jedyne nieprzyjemne momenty,to kłopoty ze znalezieniem żył do wkłócia igły ( mam ręce nygusa,żadnych żył pod skórą ),a po operacji moment wyjęcia opatrunku z pochwy.Wtedy wydałam z siebie dżwięk ryczącwgo lwa.No i noc po zabiegu też nie jest miła,boli,oj boli.Pomógł ketonal.Następnego dnia ,w piątek około godz.11 byłam już na nogach,zmiana pościeli,bielizny i piłam już wodę.Wieczorem znów ketonal,bo wciąż trochę boli.W dzień zastrzyki w brzuch,przeciwzakrzepowe.Poprosiłam o wyjęcie wenflonu,poniewaz był założony w niefortunnym miejscu i zaczepiała go wciąż,a to bolało.Potem ketonal miałam wstrykiwany domięśniowo,ale są to bardzo bolesne zastrzyki.Sobota już lepsza,bo mogłam jeść już kleik.Co prawda były panie,które podjadały inne rzeczy,ale ja przestrzegałam ściśle zalecanych procedur.Nie można być mądrzejszą od pielęgniarek,one wiedzą co jest najlepsze dla pacjentki.W końcu coś tam wyjęto mi z brzucha i jilita muszą się same ułożyć,a obciążone pokarmem mogłyby sprawić poważny kłopot i ból.W niedzielę tzn. w trzecią dobę od zabiegu zjadłam już normalne,lekkostrawne poptrawy,a w poniedziałek powróciłam do domu.Czuję się dobrze.Już nie krwawię,a nawet nie plamię.Do końca tygodnia stosuję plan:2 godz.utykania po domu,potem 2 godz.leżenia z wystawionym jak ja to mówię perskim okiem,potem znów chodzenie itd.Żadnych zamiatań podłogi,żadnego odkurzania,a niech tam nawet żaby na podłodze...Drobne prace,wycieranie kurzu,zmycie filizanki,ugotowanie nieskomplikowanego obiadku to tak.Zakupy mi robią.Nie chcę aby w przyszłości były jakieś kłopoty.Tak będzie przez 6 tygodni.Tyle wchłaniają się podobno nici.Kochane,czuję się dobrze,tylko teraz cała skurczona czekam na wynik badania histopatologicznego pobranego materiału.Mam nadzieję...

[olikkk]

Annandale , nareszcie jesteś bo my tu już się zamartwiamy, że tak długo milczysz ....
Dziwny przypadek, że tak długo Cię trzymali w oczekiwaniu na operację, ale dobrze że już jest po wszystkim i teraz już będzie z każdym dniem coraz lepiej, czego Ci życzę z całego serca

[olikkk]

Annandale czyli niniejszym poszerzyłaś nieliczne grono pań, które miały najmniej inwazyjną operację przeprowadzoną przez pochwę. Wniosek z tego, że masz szansę znacznie szybciej od całej reszty wrócić do pełnej sprawności po operacji
Dobrze, że masz przy sobie osoby, które Ci pomagają i możesz się oszczędzać.
Pozdrawiam Cię cieplutko i życzę wszystkiego dobrego

[eli-50]

Witaj Annandale Plan masz bardzo dobry . Życzę szybkiej rekonwalescencji i dużo zdrówka. A za wynik potrzymamy jeszcze trochę kciuki. Pozdrawiam.

[annandale]

Wasza opieka informacyjna bardzo przydała się.Moi bliscy odradzali mi siedzenia przy komputerze i wertowania forum tłumacząc,że tylko żle to na mnie wpłynie.A było wręcz przeciwnie.Wczytując się w każdy wasz wpis dowiadywałam się co mnie czeka,co jest normalnością,czego nawet mogę wymagać od personelu medycznego.Początkowo poinformowano mnie,że zabieg będzie po otwarciu brzucha.Mając jakąś tam wiedzę (od was),po wszystkich badaniach ,przedyskutowałam z lekarzem prowadzącym,że operacja z rozcięciem powłok brzusznych będzie dla mnie niewskazana,ponieważ mam sadełko,brzuszek trochę zwisa i fałd tłuszczu zasłaniałby szew powstały po operacji,który goiłby się z komplikacjami.
Jestem typem histeryczki i panikary,bałam się okropnie,ale wasze cieplutkie słowa,gesty,rysunki,ba kwiaty,psychicznie ogromnie wzmacniają.Starałam się przenieść otrzymane ciepełko tam do szpitala,przekazać innym paniom.Chyba mi się troszkę udawało.Opowiedziałam o naszej stronie i zapraszałam do wzięcia udziału w wymianie doświadczeń.Obdzwaniam wszystkie moje kolezanki i znajome,przypominam,proszę,błagam,idżcie na sprawdzenie cytologii.Moja operacja nie była zbyt inwazyjna,a co byłoby za 3,4 lub 6 lat?I tak martwię się o to,czy w wyjętym materiale nie będzie komórek rakowych,ale może nie.Może będzie to nagroda za coroczne wizyty u ginekologa i badania cyt..
A może znajdzie się pani,która miała podobną operację i wynik badania był pozytywny i co dalej się zdarzyło?Czy odnotowały po tym jakieś problemy z jajnikami?Moje sa podobno w zaniku (tak ,tak,66 latek),ale te (...)są okropnie zdradliwe i złośliwe.

[mapa41]

Annandale Ja miałam taką operację jak ty. Też chodziłam systematycznie do ginekologa i miałam zrobioną co najmniej raz w roku cytologię. Nie martw się wynik będzie ok. Ja też mam w porządku. Nie myśl o tym, tylko odpoczywaj bez stresów. Pozdrawiam.

[fgosia65]

Annandale witaj.
Jak dobrze, że już jesteś trzymaj się planu a wszystko będzie dobrze

[or-e]

Witaj Annandale



Cieszę się, że już jesteś z nami Tak fajnie wszystko opisałaś, super się czytało. Jak już dojdziesz do siebie, to dużo spaceruj, ruch czyni cuda. Mnie brzusio nie boli, nie ciągnie. Czuję się teraz bardzo dobrze. Życzę Ci szybkiego powrotu do pełni sił A o wyniki się nie martw. Będzie dobrze
---
laparotomia usunięcia macicy z przydatkami 21 luty 2011 guz jajnika HP ok

[dminicka]

Witaj Annandale, widzę, ze coraz wiecej nas jest, kobiet, ktory miały operacje przez pochwe.Cieszy mnie to, ze juz nie jestem jedyna na tym forum a nasze grono sie powiększa.
Pamietam rowniez o pozostalych dziewczynach
Jestes dla mnie pozytywnym przykladem rowniez z innego powodu- mnie rowniez chirurg namowil na pozostawienie jajnikow, choc tez nie jestem młodką
O wyniki histo nie wartw sie - ja sie wprawdzie strasznie denerwowałam, ale okazalo sie , ze niepotrzebnie. Tez miałam robiona cytologie corocznie, byłam pod opieka gina , ale..nerwy zrobily swoje.
Pozdrowienia

[annandale]

Jeśli lekarz mówi,że do pełnego zdrowia po operacji wraca się około 6 tygodni,to trzeba to przyjąć jako niepodwazalny pewnik.
W piątek były urodziny mojego syna.Chciałam mu zrobić niespodziankę,a czuję się doskonale,wybrałam się kupić kwiatki i może jeszcze jakiś drobizg do fajnego obiadku.Chciałam zjeść z nim razem domowy obiadek.Zabrałam plecak,aby nie dżwigać nic przed sobą.Zakupów było naprawdę niewiele,ekspedientka założyła mi plecak,a mimo wszystko czułam,że robię niewłaściwie,przecież to dopiero 8 dni po zabiegu.Ze sklepu zadzwoniłam po syna,przyjechał po mnie i przejął bagaż.Trochę mi się dostało za nierozsądek.Wieczorem zauważyłam na podpasce niewielki plamki.Niewolno dżwigać,to nie wolno!
Jeszcze tydzień do otrzymania wyniku badania histopatologicznego.Okropnie długi ten tydzień,mam nadzieję...

[fgosia65]

Annandale
ładnie to lekarza i koleżanek z forum nie słuchać, dobrze że wrócił Ci rozsądek i zadzwoniłaś po syna. Ja już jestem ponad dwa miesiące po operacji i poszłam na naprawdę niewielkie zakupy i brzuszek też dał znać o sobie. Także po tych 6 tygodniach nadal musimy na siebie uważać.

Dbaj o siebie a wszystko będzie dobrze, przyjdzie czas na takie niespodzianki.
Pozdrawiam i dużo zdrówka życzę

[edi_thael]

Annandale! 8 dni to wystarczająco dużo, żeby czuć się coraz lepiej - ale w wersji light codziennego funkcjonowania..! Aleś sobie wymyśliła - że jak nosisz na plecach to nie nosisz... Dobrze, że na strachu się skończyło. Ja w 5 i pół tygodnia po operacji na zakupy jeżdżę z mężem. Nawet kapownika w torbie nie noszę, bo ciężki i wszytsko zapisuję w telefonie. Daj organizmowi dojść do siebie, poszalejesz za pół roku

[a_n_k_a_62]

Annandale ja Cię nie zdążyłam przywitać po Twoim powrocie z operacji, a Ty zdążyłaś już poszaleć. Uważaj na siebie, bo te pierwsze dni są bardzo zwodnicze. Czujemy się bardzo dobrze, rozpiera nas radość, ze już po wszystkim i przesadzamy. A burę zebrać tutaj bardzo łatwo więc zdrowiej szybko ale ostrożnie

[aga43wawa]

edi_thael i słusznie, ja zamieniłam skórzaną ciężką torbę na lnianą wypakowałam co się dało i trudnooo. Czasami jak zaszaleję i dołożę książkę, to brzuch na mnie warczy i wtedy znowu się poprawiam

[aga43wawa]

annandale

Oj chyba kiepsko ze słuchem u koleżanki do pełnego zdrowia dochodzi się po 6 MIESIĄCACH...nie tygodniach. Oj proszę Pani..nu nu nu nie wolnooo. Ja jestem już 4 miesiące po i zapytałam moją panią doktor o zakup wózka na zakupy i popatrzyła na mnie, jak na kosmitę, no to ja dalej brnę...a plecak? Ależ mi się dostało usłyszałam, że jak nie będe o siebie dbać, to szybciutko wróce do szpitala na operację plastyki pęcherza moczowego.
Annadale...moja pani doktor powiedziała: Jak już Pani musi to 2kg na jedną roczkę ale nigdy 4kg w jedną.
Mało tego mam kopię z zakresu operacji i powiem tylko, że wiele narządów zostało podciętych aby...odciąć naszą macicę, więc naprawdę sie szanujmy.
A pęcherze moczowy przy operacji przez pochwę ucierpiał najbardziej i jest to narząd, który cały czas pracuje...więc najdłużej szwy na nim się zrastają.

Ale Ci nagadałam Trzymaj się cieplutkoo i słuchaj tych co już swoje przeszły

[or-e]

No to Aguś mnie zmartwiłaś Mój laptop waży 4 kg i nie umiem go podzielić na dwie ręce. Jak też tak rozumowałam, że mniejszym obciążeniem jest ramię niż ciągnąć go w dłoni. Jeszcze muszę go codziennie wgramolić po schodach na ostatnie piętro. Do noszenia ciężarów po schodach też trzeba wziąć jakąś korektę, bo jest trudniej. Zakupy z samochodu do domu wnoszą mi domownicy, ale laptopa do pracy nikt mi nie poniesie. Tak przy okazji rozmowy o pęcherzu, powiem, że teraz czuję lepszy komfort niż przed operacją. Widocznie macicę już miałam obniżoną i uciskała na pęcherz. Tak sobie to tłumaczę. Pozdrawiam Aguś
---
laparotomia usunięcia macicy z przydatkami 21 luty 2011 guz jajnika HP ok

[aga43wawa]

O-re kochanie
Ja mam to samo, nareszcie nie wiem, że mam pęcherz. Wcześniej tego nie kojarzyłam z mięśniakami ale skoro macica była 18 tygodniowa, to w sumie...głupia baba ze mnie. Jak kichnęłam...mokro, ukucnęłam mokro...matko ciągle miałam stresa, że w którymś momencie będę musiała gatki ze sobą nosić, bo wkładki za mało. Od operacji pożegnałam się czule z wkładakami, mogę kichać ile wlezie a mój pęcherz dzielnie mi służy

[iwon62510]