Czy rodzice maja prawo sprawdzac korespondencje dzieci?

[Gość: Ela1999]

Jestem ciekawa Waszych opinii na ten temat - ujawnil sie on w kilku watkach na
Forum Wyborczej. Zdania sa bardzo podzielone.

Problem jest skomplikowany w zwiazku z pojawieniem sie nowego (wspanialego)
medium - Internetu. Dzieci i mlodziez sa jednak szczegolnie narazone na rozne
niebezpieczenstwa, jakie niesie ze soba Internet, nie tylko z powodu dostepu do
niecenzuralnych stron z pornografia, nawolywaniem do przemocy czy rasizmu, itd.
Rowniez poprzez latwosc nawiazania kontaktu z ludzmi, ktorzy, na przyklad w
czatroomach, bez wiekszych trudnosci moga podawac sie za kogos innego. Nie chce
zabrzmiec jak panikara, ale wiem jakie to sa niebezpieczenstwa i znam sytuacje,
ktore niestety zakonczyly sie tragicznie. Oto jeden z przykladow:

Pewna 16-letnia dziewczyna w Stanach nawiazala kontakt internetowy z
czlowiekiem, ktorego wczesniej nie znala. Zaczela mu sie zwierzac ze swoich
problemow. W ktoryms momencie postanowila uciec z domu. On zaproponowal pomoc.
Dziewczyna uciekla - spotkala sie z facetem (i jego "partnerka") w umowionym
miejscu i juz w samochodzie zostala poczestowana napojem ze srodkami nasennymi.
Co mialo miejsce dalej moze sobie dopowiedziec kazdy, kto ma wyobraznie i wie
co sie dzieje na swiecie. Biedaczka byla zniewolona przez kilka dni
molestowana, gwalcona i zniewazana. Na szczescie udalo jej sie powiadomic
policje i przezyla, do konca zycia okaleczona psychicznie.

Takie sytuacje moga miec miejsce wszedzie, nie tylko w Stanach, takze w Polsce.

Moja 13 letnia corka uwielbia czatowac. Ma swoja liste przyjaciol ze szkoly, z
ktorymi codziennie po lekcjach wymienia sie wiadomosciami (program typu Gadu-
Gadu). Czasami kiedy widze na ekranie komputera liste jej rozmowcow pytam, kto
to jest, ten o nicku "Psychokiller", czy to twoj kolega ze szkoly? Czy ja go
znam? Jesli okazuje sie, ze to ktos poznany w czatroomie, to sygnal
ostrzegawczy. Prosze ja o usuniecie goscia z listy. Sama zalozylam jej
bezplatna skrzynke e-mail, wiec wiem, jakie ma haslo. Zagladam do skrzynki. Nie
sprawdzam e-maili od kolezanek, ktore znam. Nie waham sie jednak sprawdzic, czy
wsrod otrzymanych wiadmomosci sa e-maile pochodzace z adresow mi nie znanych.
Te naprawde podejrzane wole przeczytac. Nie chce bowiem, by jej jakis
kryminalista wypisywal bzdury, ze tez ma 13 lat i podobne problemy.

Nie robie tego rutynowo. Po prostu uwazam. Rozmawiam z corka i przestrzegam ja
przed niebezpieczenstwami. Staram sie, by reguly gry byly jasne. Zdarza sie
jednak, ze o tych zasadach sie zapomina. Dlatego monitoruje jej poczte, co nie
znaczy, ze ja czytam. Wole wiedziec, od kogo dostaje wiadomosci.

Dlaczego to robie? Czy dlatego, ze jestem wscibska? Czy dlatego, ze mam
niezdrowa potrzebe wszystko kontrolowac? Czy dlatego, ze nie ufam wlasnemu
dziecku? Nie, robie to po prostu dlatego, ze ja kocham i chce ja uchronic przed
niebezpieczenstwem, przed krzywda. Uwazam, ze jako rodzic mam prawo sprawdzac w
sytuacjach uzasadnionych korespondencje mojego dziecka. Jesli mialabym
podejrzenia, ze corka ma jakies powazniejsze problemy, nie zawahalabym sie
takze zajrzec do jej pamietnika. Nie zamierzam tego robic, gdy bedzie miala lat
17 czy 18 bo wtedy jest juz prawie dorosla, rozumniejsza i odporniejsza.

Nie zamierzam rozglaszac swiatu tresci przeczytanej korespondencji czy
fragmentu pamietnika dziecka - zachowam to dla siebie. Nie zamierzam tej wiedzy
wykorzystac przeciwko dziecku, by je ponizyc czy zranic. Jesli to robie, to
kieruje sie tylko i wylacznie miloscia i faktem, ze jestem odpowiedzialna za
moje dziecko do chwili, gdy osiagnie ono pelnoletniosc.

Czy moje podejscie jest sluszne? Czy popelniam blad? Czy wiekszym bledem bedzie
100% zaufanie do dziecka i brak uwaznosci z mojej strony? Kierowanie sie zasada
prywatnosci korespondencji, czy tez naruszanie je dla dobra dziecka, gdy na
przyklad mialabym szanse uchronic ja przed zboczencem z Internetu, przed
znajomoscia ze starszym kolega, ktory zaproponuje narkotyki albo takim, ktory
mojej maloletniej corce zechce udowadaniac milosc w lozku?

Co o tym sadzicie, szanowni Rodzice?

Pozdrawiam, Ela

[Gość: Kosta]

Mają prawo i masz całkowitą rację.
Czasy się nieco zmieniły - nastąpiło rozluźnienie obyczajów, wzrosła
przestępczość wśród młodocianych, dystrybucja narkotyków itp. Mieć chłopaka czy
dziewczynę to teraz moda już wśród 13 latków - moda taka sama jak moda na
ciuchy, fryzury, tatuaże itp. O ile eksperymenty z kolorem włosów czy stylem
ubierania się wykształca w młodym człowieku własną osobowość o tyle
eksperymenty chłopak - dziewczyna......no cóż, nie muszę chyba kończyć.
Niestety, w tym szumie informacji (filmy, internet, rozmowy z rówieśnikami)
trudno takim młodym umysłom jak 13,14 czy 15 latkom ocenić rzeczywistość.
Dochodzi jeszcze próba dorównania grupie rówieśników już nie tylko pod względem
materialnym.

Nie miej oporów i nie obwiniaj się.
Pozdrawiam Kosta

[Gość: Ela1999]

Kosta

dzieki za wypowiedz. Twoje spostrzezenia sa bardzo ciekawe. Pozdrawiam,

Ela

[Gość: edek]

Mam ten sam problem co Ela. Sprawdzam korespondencje. problem, jak potem
zwrocic uwage. raz nawet posunalem sie do tego, ze z obcego konta do takiego
kretyna (co pisal bzdury mojej corce) pisalem, jako panienka. Mozna powiedziec,
ze to byly niezle jaja, gdyby nie fakt, ze to wcale nie byly jaja!. Staralem
sie potem odradzac jej kontakty z nieznajomymi...
Sprawdzac trzeba. Natomiast, jak pozniej dzialac, jak wiesz, ze jest zle?
Moja corka maze niecenzuralne listy, zeby nikt inny w domu nie mogl ich
przeczytac. Co Ty na to? Poza tym piszesz, ze panujesz nad jej (swojej corki)
skrzynka, bo jej sama zalozylas. Moja (tez 13) umie sobie sama zalozyc, a wcale
nie musi poczty do odmu sciagac, tylko czytac na serwerze. problem jest
piekielny! pozdrawiam. Ojciec 13ki.
pozdrawiam.

[Gość: soso]

Uwazam, ze zdecydowanie nie nalezy kontrolowac korespondencji. Jest to jeden z
podstawowych kanonow przyzwoitosci i my wychowujemy dzieci a wiec uczymy ich
czegos, takze na wlasnym przykladzie.

No a te przedstawione powyzej argumenty. Oczywiscie one maja swoja wage i
bardzo dobrze jest wiedziec o zagrozeniach w internecie i ogolnie w zyciu. Ale
na to jest inne rozwiazanie i uwazam, ze duzo lepsze. Z dziecimi po prostu
trzeba o tym rozmawiac, szczerze i okazujac swa troske o nie a nie przewage
wynikajaca z tego, ze jestesmy po prostu silniejsi w rodzinnym ukladzie. Uwazam
nawet, ze takie rozmowy moga zblizyc rodzicow do dzieci i powiekszyc wiez
miedzy dziecmi i rodzicami. Jezeli dzieci czuja sie bezpiecznie to mowia o
wszystkim, co dzieje sie w ich zyciu, dziela sie problemami z rodzicami. To nie
jest utopia bo znam to z wlasnego doswiadczenia. Z dziecmi mozna rozmawiac o
przemocy, pornografii, pedofilii, narkotykach, alkoholu i przemocy. One to
rozumieja choc moze inaczej niz my ale w sposob wystarczajacy by rozpoznawac
niebezpieczenstwa. Poza tym nie bojmy sie dziwnych nickow, muzyki jakiej
sluchaja czy strojow jakie chca na siebie wlozyc. To ich droga do doroslosci i
nawet jak popelniaja na tej drodze bledy to nie my uratujemy ich od deprawacji
czytajac ich korespondencje. My mozemy im tylko pomoc stawic czola trudnym
sytuacjom ale one beda decydowac o sobie poza naszymi oczami bo to ma do siebie
zycie, ze rodzice nie sa aniolami strozami swych dzieci i tylko towarzysza im w
dorastaniu dajac swe doswiadczenie, uczucia i pomoc.

[Gość: edek]

Jestes bardzo pryncypialny. Zaufanie - piekna rzecz. Ale zebys sie nie
przeliczyl. Jezeli myslisz, ze wszyscy, ktorzy maja powazne problemy z dziecmi
(narkotyki, sex itp.) sa temu winni, bo mieli za mala wiez z dziecmi, to
uwazam, ze jestes w bledzie.
Masz zaufanie do swoich dzieci. I nigdy nie sprawdzisz znanych objawow
ewentualnego brania narkotykow?
Pewnie, ze kontrola korespondencji jest wstretna, ale tu nie chodzi o doroslych
i nie o duze dzieci. ja uwazam, ze granica przyzwoitosci tutaj (Ela) nie
zostala przekroczona.

[Gość: Sara]

Jeżeli wszyscy rodzice kierowaliby się taką motywacją przy "kontrolowaniu"
korespodencji dzieci jak Ela - nie byłoby problemu. Choć sama zawsze byłam
przeciwniczką sprawdzania korespodencji dzieciom, to w tym przypadku popieram
Elę.

[Gość: Bona]

CAŁKOWICIE zgadzam się z Soso! Nie bedę przytaczać nowych argumentów, bo chyba
już nie sa potrzebne. Dodam tylko, że sama stosuję takie metody wobec mojego 13-
letniego syna i efekty mam właśnie takie, o jakich pisze soso. Obserwuję też
innych rodziców i możecie wierzyć lub nie, ale nie znam w moim otoczeniu
nikogo, kto miałby z dzieckiem lepszy kontakt niż ja. A rodzice ci najczęściej
stosują wobec dziecka zasadę ograniczonego zaufania, m.in. mniej lub bardziej
jawnie kontrolują korespondencję. Ograniczone zaufanie wobec dziecka owocuje
ograniczonym zaufaniem wobec rodzica. To też znam z autopsji - byłam traktowana
tak, jak proponuje Ela. Rozumiem szlachetne pobudki, ale naprawdę uważam, że
nie tędy droga. Proponuję poważnie traktować Prawa Dziecka i samo dziecko. Taka
kuratela nie jest traktowaniem poważnym. Nie chcę w ten sposób powiedzieć, że
to oznacza lekceważenie - nie, przecież to wynika z miłości i poczucia
odpowiedzialności i ja to rozumiem. Chyba rozumiecie, co mam na myśli?
Pzdr!

[Gość: Sara]

Nie sądzę aby Ela działała z pozycji siły. Przecież ona rozmawia z córką, ale
zdaje sobie sprawę,że 13 latka może nie przyjąć wszystkich jej argumentów.
Dlatego dyskretna kontrola jest jak najbardziej wskazana.

[Gość: Bona]

Gość portalu: Sara napisał(a):

> Nie sądzę aby Ela działała z pozycji siły. Przecież ona rozmawia z córką, ale
> zdaje sobie sprawę,że 13 latka może nie przyjąć wszystkich jej argumentów.
> Dlatego dyskretna kontrola jest jak najbardziej wskazana.

To Ela powinna sprawić, by jej córka te argumenty mogła i chciała przyjąć!

[Gość: Ela]

Hej

dziekuje wszystkim za bardzo ciekawe wypowiedzi. Mysle, ze problem jest powazny
bo z jednej strony mamy bezpieczenstwo dziecka, a z drugiej - kwestie natury
etycznej.

Oczywiscie rozmawiam z corka na temat roznych nieprzyjemnych zjawisk oraz
zagrozen wspolczesnosci. Zgadzam sie z wypowiedzia, ze z dziecmi trzeba i MOZNA
rozmawiac o seksie, narkotykach, zboczencach i tak dalej. Ale dzieci sa tylko
dziecmi i zdarza im sie zapomniec, w drobnych kwestiach rodzica nie usluchac i
tak dalej.

Najwazniejszy jest kontakt z dzieckiem, z tym tez sie w pelni zgadzam. Z
dziecmi trzeba spedzac duzo czasu, rozmawiac z nimi, robic wspolnie rozne
rzeczy. Gratuluje wszystkim, ktorzy maja na to zawsze duzo czasu. Ale to, ze ma
sie kontakt z dzieckiem nie kloci sie wedlug mnie z potrzeba sprawowania pewnej
kontroli, ktora jest po prostu czescia opieki nad dzieckiem. Tak jak sprawdzamy
oceny i postepy dziecka w szkole, albo zagladamy do teczki, czy nie kryje sie w
niej drugie sniadanie sprzed trzech dni. Pamietajmy, ze chodzi o dziecko 13-
letnie. Moja intencja nie jest czytanie wszystkich listow corki. Mozna przeciez
otworzyc program poczty i zobaczyc spis wiadomosci, ktory zawiera informacje,
od kogo list pochodzi. Jesli od kogos, kogo nie znamy, to warto o to dziecko
zapytac. I przy tym nie trzeba sie zdradzac, wystarczy po prostu rzucic
pytanie "Czy poznalas kogos ostatnio przez Internet?"

A co w sytuacji, gdy jesli przez przypadek trafimy na list pelen naprawde
niestosownych tresci, jak to ktos powyzej opisal? Czy mamy przejsc nad tym do
porzadku dziennego, bo przeciez trzeba miec calkowite zaufanie do dziecka, bo
inaczej ono nie bedzie calkowicie ufac nam?

A jak z Internetem, czy nawet po udzieleniu corce przestrog, moge miec do niej
zaufanie, ze nie bedzie zagladac na strony niecenzuralne?

Czy w tym naszym sprzeciwie wobec kontroli korespondencji nie kryja sie czasem
dawne leki w zwiazku z cenzura i kntrolowaniem zycia obywateli przez komune? A
moze amerykanska choroba dawaniu dzieciom zbyt wielu swobod i traktowania ich
jak partnerow?

Pozdrawiam wszystkich

Ela

[frisky2]

Zgadzam sie z Soso, nie zgadzam z Ela. Dziecko, zwlaszcza kilkunastoletnie nie
jest takie glupiutkie, zeby nie moglo zrozumiec zagrozen. Przypomnij sobie
swoja mlodosc. Nie bede powtarzac argumentow soso - mysle ze sa sluszne. Dodam,
ze potraktowanie dziecka powaznie, okazanie mu zaufania moze zaprocentowac i
tym, ze ono samo zacznie czuc sie odpowiedzialne za siebie i bardziej dorosle.
Poza tym dziecko trzeba nauczyc odrozniac dobro od zla - jak, jesli nie
rozmowami z nim?

Poza tym czy myslisz Elu, ze twoja corka styka sie z nieprzyzwoitymi rzeczami
tylko w internecie? Myslisz, ze nie spotyka sie z tym w szkole, wsrod
rowiesnikow? A jesli tak, to czy tam tez chcesz ja kontrolowac? Zagrozenia
czyhaja wszedzie, a ty przeciez nie mozesz wszedzie chodzic za corka. Wiec
wyjasnienie jej problemow, rozmowy sa najlepszym sposobem jej obrony.

Inna sprawa: co ci powie corka, jak sie dowie, ze ja kontrolowalas? Rzuci ci
sie na szyje z okrzykiem dziekuje kochana mamusiu? czy raczej bedzie wsciekla
ze poznalas jej sekrety. Czy bedzie w stanie zaufac ci po takim czyms w innych
rzeczach?

pozdrawiam

[Gość: ania63]

Rozumiem Twoje postepowanie i Twój tok myślenia jest mi bliski, bo sami mamy 14-letnią córkę.
Jestem przekonana, że znakomita wiekszość rodziców majacych dzieci w tym wieku zgadza sie z
Tobą , z Twoją argumentacją.
Życzę Tobie( i sobie również) przetrwania tego okresu w psychicznym zdrowiu!!!
POZDRAWIAM

[Gość: karol]

Nie mają prawa sprawdzać cudzej korespondencji. Mam 18 lat i moi rodzice nigdy
nie zajrzeli do moich listów lub maili. Uważają, że korespondencja to
prywatność. Również moim zdaniem nikt nie powinien ingerować w korespondencję,
nawet swojego dziecka.

[Gość: motek]

Oczywiscie, maja prawo. Czy powinni to robic, to juz inna sprawa. Ale _prawo_
maja. nawiasem mowiac, jak mialem 18 lat, to tez myslalem tak jak Ty. Punkt
widzenia zalezy od punktu siedzenia.

Pozdrawiam,

-m-

[Gość: mala]

Wszystkiego co dobre,szlachetne i mądre nauczyłam się od mamy.Od niej wiem,że
mam prawo do prywatności.Rozmawiamy ze sobą na różne tematy,o których pisano
wyżej.Z tatą nie jest to możliwe,choć kocham go nad życie.To porządny facet,ale
jest staroświecki.Rozmowa z nim na temat chłopaków nie wchodzi w rachubę,bo "
na to przyjdzie czas,po studiach".Z mamą jest normalnie,wszystkie moje
koleżanki ją lubią.Gdybym się dowiedziała,że mnie kontroluje...,Boże,nie mogę o
tym myśleć.Też mam swoje sekrety,do których mam prawo/to też reguła mamy/.Ona
nigdy nie zawiodła mojego zaufania,jej płacę tą samą monetą/też słowa mamy/.mam
prawie 15 lat i na to forum trafiłam przypadkiem,ale to dobry przypadek.Rodzice
kochajcie swoje dzieci tak jak wy chcielibyści być kochani/choroba,to też mama/.

[frisky2]

Mala, wspaniale napisalas. Mysle, ze jest to odpowiedz na glosy tych wszystkich
ktorzy sa za kontrolowaniem konrespondencji dzieci. Podstawa sa wzajemne
rozmowy i zaufanie rodzicow i dzieci. Nawet jesli dziecko popelni jakas
glupote, trudno, ale wie, ze w rodzicach ma prawdziwych przyjaciol, a nie
kontrolerow.
Jest wyjatek, kiedy zgodzilbym sie na kontrole korespondencji: gdyby dziecko
schodzilo na bardzo zla droge, np. kradzieze, narkotyki itp.

[Gość: Kosta]

frisky2 napisał(a):
Podstawa sa wzajemne
> rozmowy i zaufanie rodzicow i dzieci. Nawet jesli dziecko popelni jakas
> glupote, trudno, ale wie, ze w rodzicach ma prawdziwych przyjaciol, a nie
> kontrolerow.

Nik nie kwestionuje tej podstawy. Ale w takim razie mamy co tydzień robić z
dzieckiem pogadankę na taki czy inny temat i siedzieć spokojnie i czekać aż
problem się pojawi i dzieciak sam się do nas zgłosi jak do przyjaciela po pomoc?
Mam czekać aż mi dzieciak np. powie że jest narkomanem i nie potrafi sobie juz
sam z tym poradzić?
Z pewnością zna Pan ten przypadek z narkotykami ufo. Ojciec tego chłopaka
(dwudziestoletniego!!!!) opisywał swoją historię na łamach GW. Miał do syna
całkowite zaufanie. Syn utwierdzał go w przekonaniu, że nie bierze narkotyków (co
najwyżej czasem zapali sobie skręta). Na dzień przed wyjazdem chłopaka nam morze
ojciec przestrzegał go przed narkotykami. To była ostatnia ich rozmowa w
atmosferze wzajemnego zaufania i zrozumienia.

> Jest wyjatek, kiedy zgodzilbym sie na kontrole korespondencji: gdyby dziecko
> schodzilo na bardzo zla droge, np. kradzieze, narkotyki itp.

No właśnie. Zdecyduj się, albo jesteś przeciw kontroli korespondencji albo za.
Kontrolę przeprowadza się przed faktem a nie po fakcie - kontrola ma służyć
zapobieganiu pewnym zagrożeniom. Jak zapobiegniesz takim zagrożeniom, jeśli
zawczasu nie będziesz obserwował swojego dziecka i nie kontrolował chociażby jego
korespondencji?. Będziesz spokojnie czekał aż ci powie że zeszło na złą drogę? Że
wpadło w towarzystwo, z którym nie tak łatwo zerwać? Mój drogi Panie, chyba jest
Pan jeszcze pod ochronnym kloszem swoich rodziców.

Temat co prawda dotyczy kontroli korespondencji, ale nie zapominajmy drodzy
Państwo, że nasze dzieci cały czas są kontrolowane. Czyż nie zadajemy im
pytań "dokąd idziesz?", "kiedy wrócisz?" "kto będzie na tej imprezie?".Przecież
to jest tak samo kontrola, tyle że jawna - granicząca wręcz ze wścibstwem.
Rozumiem, że przeciwnicy kontroli korespondencji, nie widzą w tym nic złego.
Kontrola tak, za wyłączeniem korespondecji - nie dotyczy wypadków, kiedy dzieci
SCHODZĄ na złą drogę.

Pozdrawiam
Kosta

[Gość: frisky2]

Gość portalu: Kosta napisał(a):


Ale w takim razie mamy co tydzień robić z
> dzieckiem pogadankę na taki czy inny temat i siedzieć spokojnie i czekać aż
> problem się pojawi i dzieciak sam się do nas zgłosi jak do przyjaciela po pomoc
> ?
> Mam czekać aż mi dzieciak np. powie że jest narkomanem i nie potrafi sobie juz
> sam z tym poradzić?

Szanowny Panie Kosta. Wierze, ze umie pan obserwowac swoje dziecko na co dzien i
dostrzega pan jakies niepokojace objawy w jego zachowaniu (jesli takie sie
pojawiaja). Jestem pewien, ze jesli sie jest odpowiedzialnym rodzice, mozna
objawy czegos niepokojacego dostrzec juz na poczatku i to bez kontroli
korespondencji dziecka.
Rozmawiac tylko co tydzien????? Moim zdaniem i codziennie, jesli sytuacja tego
wymaga. Zapytaj zreszta o to mala, autorke poprzedniego postu.

> Z pewnością zna Pan ten przypadek z narkotykami ufo. Ojciec tego chłopaka
> (dwudziestoletniego!!!!) opisywał swoją historię na łamach GW. Miał do syna
> całkowite zaufanie. Syn utwierdzał go w przekonaniu, że nie bierze narkotyków (
> co
> najwyżej czasem zapali sobie skręta). Na dzień przed wyjazdem chłopaka nam morz
> e
> ojciec przestrzegał go przed narkotykami. To była ostatnia ich rozmowa w
> atmosferze wzajemnego zaufania i zrozumienia.

Nie znam sprawy, wiec nie moge sie wypowiadac. Sadze jednak, ze nie bylo tam
najlepszych relacji ojca z synem i ze problem pojawil sie znacznie wczesniej niz
przed wyjazdem.



. Zdecyduj się, albo jesteś przeciw kontroli korespondencji albo za.
> Kontrolę przeprowadza się przed faktem a nie po fakcie - kontrola ma służyć
> zapobieganiu pewnym zagrożeniom. Jak zapobiegniesz takim zagrożeniom, jeśli
> zawczasu nie będziesz obserwował swojego dziecka i nie kontrolował chociażby je
> go
> korespondencji?. Będziesz spokojnie czekał aż ci powie że zeszło na złą drogę?
> Że
> wpadło w towarzystwo, z którym nie tak łatwo zerwać? Mój drogi Panie, chyba jes
> t
> Pan jeszcze pod ochronnym kloszem swoich rodziców.

NIe jestem pod kloszem wyszedlem z niego dosc wczesnie i moze dlatego cenie
wolnosc. Rowniez wolnosc dziecka, ktore jest odrebna osoba. Jak zapobiegne
zagrozeniom? To proste - obserwujac dziecko i rozmawiajac z nim. Bez kontroli.
Czy normalny rodzic nie dostrzeze, ze jego syn/corka wraca pozniej niz zwykle,
czuje zapachu alkoholu, marihuany itp, ze dziecko ma nagle wieksze niz zwykle
potrzeby finansowe (bynajmniej nie na ubranie), ze ma nie wiadomo skad nowe
ciuchy? Po tego typu i wielu innych drobnych sprawach mozna sie domyslic, ze cos
jest nie tak. Niestety wielu rodzicow woli wpakowac swoje oczy w gazete albo
telewizor i cieszy sie, ze dziecko samo soba sie zajmuje.


>
> Temat co prawda dotyczy kontroli korespondencji, ale nie zapominajmy drodzy
> Państwo, że nasze dzieci cały czas są kontrolowane. Czyż nie zadajemy im
> pytań "dokąd idziesz?", "kiedy wrócisz?" "kto będzie na tej imprezie?".Przecież
>
> to jest tak samo kontrola, tyle że jawna - granicząca wręcz ze wścibstwem.
> Rozumiem, że przeciwnicy kontroli korespondencji, nie widzą w tym nic złego.
> Kontrola tak, za wyłączeniem korespondecji - nie dotyczy wypadków, kiedy dzieci
>
> SCHODZĄ na złą drogę.
>

Korespondencja, to z zasady dziedzina bardzo osobista. Mozesz zapytac od kogo
dziecko dostalo list, tak jak pytasz - do kogo idziesz. Pytanie o wyjscie nie
jest odkrywaniem intymnych spraw dziecka w tajemnicy przed nim.

> Pozdrawiam
> Kosta
>

Rowniez pozdrawiam
Frisky

[Gość: frisky2]

Gość portalu: Kosta napisał(a):


Ale w takim razie mamy co tydzień robić z
> dzieckiem pogadankę na taki czy inny temat i siedzieć spokojnie i czekać aż
> problem się pojawi i dzieciak sam się do nas zgłosi jak do przyjaciela po pomoc
> ?
> Mam czekać aż mi dzieciak np. powie że jest narkomanem i nie potrafi sobie juz
> sam z tym poradzić?

Szanowny Panie Kosta. Wierze, ze umie pan obserwowac swoje dziecko na co dzien i
dostrzega pan jakies niepokojace objawy w jego zachowaniu (jesli takie sie
pojawiaja). Jestem pewien, ze jesli sie jest odpowiedzialnym rodzice, mozna
objawy czegos niepokojacego dostrzec juz na poczatku i to bez kontroli
korespondencji dziecka.
Rozmawiac tylko co tydzien????? Moim zdaniem i codziennie, jesli sytuacja tego
wymaga. Zapytaj zreszta o to mala, autorke poprzedniego postu.

> Z pewnością zna Pan ten przypadek z narkotykami ufo. Ojciec tego chłopaka
> (dwudziestoletniego!!!!) opisywał swoją historię na łamach GW. Miał do syna
> całkowite zaufanie. Syn utwierdzał go w przekonaniu, że nie bierze narkotyków (
> co
> najwyżej czasem zapali sobie skręta). Na dzień przed wyjazdem chłopaka nam morz
> e
> ojciec przestrzegał go przed narkotykami. To była ostatnia ich rozmowa w
> atmosferze wzajemnego zaufania i zrozumienia.

Nie znam sprawy, wiec nie moge sie wypowiadac. Sadze jednak, ze nie bylo tam
najlepszych relacji ojca z synem i ze problem pojawil sie znacznie wczesniej niz
przed wyjazdem.



. Zdecyduj się, albo jesteś przeciw kontroli korespondencji albo za.
> Kontrolę przeprowadza się przed faktem a nie po fakcie - kontrola ma służyć
> zapobieganiu pewnym zagrożeniom. Jak zapobiegniesz takim zagrożeniom, jeśli
> zawczasu nie będziesz obserwował swojego dziecka i nie kontrolował chociażby je
> go
> korespondencji?. Będziesz spokojnie czekał aż ci powie że zeszło na złą drogę?
> Że
> wpadło w towarzystwo, z którym nie tak łatwo zerwać? Mój drogi Panie, chyba jes
> t
> Pan jeszcze pod ochronnym kloszem swoich rodziców.

NIe jestem pod kloszem wyszedlem z niego dosc wczesnie i moze dlatego cenie
wolnosc. Rowniez wolnosc dziecka, ktore jest odrebna osoba. Jak zapobiegne
zagrozeniom? To proste - obserwujac dziecko i rozmawiajac z nim. Bez kontroli.
Czy normalny rodzic nie dostrzeze, ze jego syn/corka wraca pozniej niz zwykle,
czuje zapachu alkoholu, marihuany itp, ze dziecko ma nagle wieksze niz zwykle
potrzeby finansowe (bynajmniej nie na ubranie), ze ma nie wiadomo skad nowe
ciuchy? Po tego typu i wielu innych drobnych sprawach mozna sie domyslic, ze cos
jest nie tak. Niestety wielu rodzicow woli wpakowac swoje oczy w gazete albo
telewizor i cieszy sie, ze dziecko samo soba sie zajmuje.


>
> Temat co prawda dotyczy kontroli korespondencji, ale nie zapominajmy drodzy
> Państwo, że nasze dzieci cały czas są kontrolowane. Czyż nie zadajemy im
> pytań "dokąd idziesz?", "kiedy wrócisz?" "kto będzie na tej imprezie?".Przecież
>
> to jest tak samo kontrola, tyle że jawna - granicząca wręcz ze wścibstwem.
> Rozumiem, że przeciwnicy kontroli korespondencji, nie widzą w tym nic złego.
> Kontrola tak, za wyłączeniem korespondecji - nie dotyczy wypadków, kiedy dzieci
>
> SCHODZĄ na złą drogę.
>

Korespondencja, to z zasady dziedzina bardzo osobista. Mozesz zapytac od kogo
dziecko dostalo list, tak jak pytasz - do kogo idziesz. Pytanie o wyjscie nie
jest odkrywaniem intymnych spraw dziecka w tajemnicy przed nim.

> Pozdrawiam
> Kosta
>

Rowniez pozdrawiam
Frisky

[Gość: frisky2]

Gość portalu: Kosta napisał(a):


Ale w takim razie mamy co tydzień robić z
> dzieckiem pogadankę na taki czy inny temat i siedzieć spokojnie i czekać aż
> problem się pojawi i dzieciak sam się do nas zgłosi jak do przyjaciela po pomoc
> ?
> Mam czekać aż mi dzieciak np. powie że jest narkomanem i nie potrafi sobie juz
> sam z tym poradzić?

Szanowny Panie Kosta. Wierze, ze umie pan obserwowac swoje dziecko na co dzien i
dostrzega pan jakies niepokojace objawy w jego zachowaniu (jesli takie sie
pojawiaja). Jestem pewien, ze jesli sie jest odpowiedzialnym rodzice, mozna
objawy czegos niepokojacego dostrzec juz na poczatku i to bez kontroli
korespondencji dziecka.
Rozmawiac tylko co tydzien????? Moim zdaniem i codziennie, jesli sytuacja tego
wymaga. Zapytaj zreszta o to mala, autorke poprzedniego postu.

> Z pewnością zna Pan ten przypadek z narkotykami ufo. Ojciec tego chłopaka
> (dwudziestoletniego!!!!) opisywał swoją historię na łamach GW. Miał do syna
> całkowite zaufanie. Syn utwierdzał go w przekonaniu, że nie bierze narkotyków (
> co
> najwyżej czasem zapali sobie skręta). Na dzień przed wyjazdem chłopaka nam morz
> e
> ojciec przestrzegał go przed narkotykami. To była ostatnia ich rozmowa w
> atmosferze wzajemnego zaufania i zrozumienia.

Nie znam sprawy, wiec nie moge sie wypowiadac. Sadze jednak, ze nie bylo tam
najlepszych relacji ojca z synem i ze problem pojawil sie znacznie wczesniej niz
przed wyjazdem.



. Zdecyduj się, albo jesteś przeciw kontroli korespondencji albo za.
> Kontrolę przeprowadza się przed faktem a nie po fakcie - kontrola ma służyć
> zapobieganiu pewnym zagrożeniom. Jak zapobiegniesz takim zagrożeniom, jeśli
> zawczasu nie będziesz obserwował swojego dziecka i nie kontrolował chociażby je
> go
> korespondencji?. Będziesz spokojnie czekał aż ci powie że zeszło na złą drogę?
> Że
> wpadło w towarzystwo, z którym nie tak łatwo zerwać? Mój drogi Panie, chyba jes
> t
> Pan jeszcze pod ochronnym kloszem swoich rodziców.

NIe jestem pod kloszem wyszedlem z niego dosc wczesnie i moze dlatego cenie
wolnosc. Rowniez wolnosc dziecka, ktore jest odrebna osoba. Jak zapobiegne
zagrozeniom? To proste - obserwujac dziecko i rozmawiajac z nim. Bez kontroli.
Czy normalny rodzic nie dostrzeze, ze jego syn/corka wraca pozniej niz zwykle,
czuje zapachu alkoholu, marihuany itp, ze dziecko ma nagle wieksze niz zwykle
potrzeby finansowe (bynajmniej nie na ubranie), ze ma nie wiadomo skad nowe
ciuchy? Po tego typu i wielu innych drobnych sprawach mozna sie domyslic, ze cos
jest nie tak. Niestety wielu rodzicow woli wpakowac swoje oczy w gazete albo
telewizor i cieszy sie, ze dziecko samo soba sie zajmuje.


>
> Temat co prawda dotyczy kontroli korespondencji, ale nie zapominajmy drodzy
> Państwo, że nasze dzieci cały czas są kontrolowane. Czyż nie zadajemy im
> pytań "dokąd idziesz?", "kiedy wrócisz?" "kto będzie na tej imprezie?".Przecież
>
> to jest tak samo kontrola, tyle że jawna - granicząca wręcz ze wścibstwem.
> Rozumiem, że przeciwnicy kontroli korespondencji, nie widzą w tym nic złego.
> Kontrola tak, za wyłączeniem korespondecji - nie dotyczy wypadków, kiedy dzieci
>
> SCHODZĄ na złą drogę.
>

Korespondencja, to z zasady dziedzina bardzo osobista. Mozesz zapytac od kogo
dziecko dostalo list, tak jak pytasz - do kogo idziesz. Pytanie o wyjscie nie
jest odkrywaniem intymnych spraw dziecka w tajemnicy przed nim.

> Pozdrawiam
> Kosta
>

Rowniez pozdrawiam
Frisky

[Gość: frisky2]

Gość portalu: Kosta napisał(a):


Ale w takim razie mamy co tydzień robić z
> dzieckiem pogadankę na taki czy inny temat i siedzieć spokojnie i czekać aż
> problem się pojawi i dzieciak sam się do nas zgłosi jak do przyjaciela po pomoc
> ?
> Mam czekać aż mi dzieciak np. powie że jest narkomanem i nie potrafi sobie juz
> sam z tym poradzić?

Szanowny Panie Kosta. Wierze, ze umie pan obserwowac swoje dziecko na co dzien i
dostrzega pan jakies niepokojace objawy w jego zachowaniu (jesli takie sie
pojawiaja). Jestem pewien, ze jesli sie jest odpowiedzialnym rodzice, mozna
objawy czegos niepokojacego dostrzec juz na poczatku i to bez kontroli
korespondencji dziecka.
Rozmawiac tylko co tydzien????? Moim zdaniem i codziennie, jesli sytuacja tego
wymaga. Zapytaj zreszta o to mala, autorke poprzedniego postu.

> Z pewnością zna Pan ten przypadek z narkotykami ufo. Ojciec tego chłopaka
> (dwudziestoletniego!!!!) opisywał swoją historię na łamach GW. Miał do syna
> całkowite zaufanie. Syn utwierdzał go w przekonaniu, że nie bierze narkotyków (
> co
> najwyżej czasem zapali sobie skręta). Na dzień przed wyjazdem chłopaka nam morz
> e
> ojciec przestrzegał go przed narkotykami. To była ostatnia ich rozmowa w
> atmosferze wzajemnego zaufania i zrozumienia.

Nie znam sprawy, wiec nie moge sie wypowiadac. Sadze jednak, ze nie bylo tam
najlepszych relacji ojca z synem i ze problem pojawil sie znacznie wczesniej niz
przed wyjazdem.



. Zdecyduj się, albo jesteś przeciw kontroli korespondencji albo za.
> Kontrolę przeprowadza się przed faktem a nie po fakcie - kontrola ma służyć
> zapobieganiu pewnym zagrożeniom. Jak zapobiegniesz takim zagrożeniom, jeśli
> zawczasu nie będziesz obserwował swojego dziecka i nie kontrolował chociażby je
> go
> korespondencji?. Będziesz spokojnie czekał aż ci powie że zeszło na złą drogę?
> Że
> wpadło w towarzystwo, z którym nie tak łatwo zerwać? Mój drogi Panie, chyba jes
> t
> Pan jeszcze pod ochronnym kloszem swoich rodziców.

NIe jestem pod kloszem wyszedlem z niego dosc wczesnie i moze dlatego cenie
wolnosc. Rowniez wolnosc dziecka, ktore jest odrebna osoba. Jak zapobiegne
zagrozeniom? To proste - obserwujac dziecko i rozmawiajac z nim. Bez kontroli.
Czy normalny rodzic nie dostrzeze, ze jego syn/corka wraca pozniej niz zwykle,
czuje zapachu alkoholu, marihuany itp, ze dziecko ma nagle wieksze niz zwykle
potrzeby finansowe (bynajmniej nie na ubranie), ze ma nie wiadomo skad nowe
ciuchy? Po tego typu i wielu innych drobnych sprawach mozna sie domyslic, ze cos
jest nie tak. Niestety wielu rodzicow woli wpakowac swoje oczy w gazete albo
telewizor i cieszy sie, ze dziecko samo soba sie zajmuje.


>
> Temat co prawda dotyczy kontroli korespondencji, ale nie zapominajmy drodzy
> Państwo, że nasze dzieci cały czas są kontrolowane. Czyż nie zadajemy im
> pytań "dokąd idziesz?", "kiedy wrócisz?" "kto będzie na tej imprezie?".Przecież
>
> to jest tak samo kontrola, tyle że jawna - granicząca wręcz ze wścibstwem.
> Rozumiem, że przeciwnicy kontroli korespondencji, nie widzą w tym nic złego.
> Kontrola tak, za wyłączeniem korespondecji - nie dotyczy wypadków, kiedy dzieci
>
> SCHODZĄ na złą drogę.
>

Korespondencja, to z zasady dziedzina bardzo osobista. Mozesz zapytac od kogo
dziecko dostalo list, tak jak pytasz - do kogo idziesz. Pytanie o wyjscie nie
jest odkrywaniem intymnych spraw dziecka w tajemnicy przed nim.

> Pozdrawiam
> Kosta
>

Rowniez pozdrawiam
Frisky

[Gość: Kosta]

Gość portalu: frisky2 napisał(a):

>
> Szanowny Panie Kosta.

Jestem kobietą.

Wierze, ze umie pan obserwowac swoje dziecko na co dzien
> i
> dostrzega pan jakies niepokojace objawy w jego zachowaniu (jesli takie sie
> pojawiaja).
>
Jak zapobiegne
> zagrozeniom? To proste - obserwujac dziecko i rozmawiajac z nim. Bez kontroli.
> Czy normalny rodzic nie dostrzeze, ze jego syn/corka wraca pozniej niz zwykle,
> czuje zapachu alkoholu, marihuany itp, ze dziecko ma nagle wieksze niz zwykle
> potrzeby finansowe (bynajmniej nie na ubranie), ze ma nie wiadomo skad nowe
> ciuchy? Po tego typu i wielu innych drobnych sprawach mozna sie domyslic, ze co
> s
> jest nie tak. Niestety wielu rodzicow woli wpakowac swoje oczy w gazete albo
> telewizor i cieszy sie, ze dziecko samo soba sie zajmuje.

Istotnie, w przypadku narkotyków czy alkoholizmu, obserwacja dziecka jest
łatwiejsza, gdyż zmainy w zachowaniu są widoczne. Proszę jednak nie zapominać, że
objawy które dorosły - nawet ten najbardziej uważny - zaczyna dostrzegać, są
objawami świadczącymi już o zaawansowanej zależności. W przypadku narkotyków,
kiedy znikają pieniądze - to jest to już stan wymagający interwencji specjalisty.
A mnie nie interesuje działanie post factum, a zapobieganie takim faktom.
Jeżeli dziecko przynosi do domu ubrania czy sprzęt elektroniczny - to również nie
jest to objaw wstępny ale już fakt przynależności do złego towarzystwa. Skoro
dziecko już weszło w takie kręgi to nie tak łatwo przyjdzie go z tego wyciągnąć.

>
> Korespondencja, to z zasady dziedzina bardzo osobista. Mozesz zapytac od kogo
> dziecko dostalo list, tak jak pytasz - do kogo idziesz. Pytanie o wyjscie nie
> jest odkrywaniem intymnych spraw dziecka w tajemnicy przed nim.

Oczywiście, że można się zapytać. Ale co dalej. Polegać na własnym zaufaniu do
dziecka? Mówimy o dzieciach 13 letnich, nie 17 czy 18 latkach. Przepraszam, ale
jakie 13 letnie dziecko może mieć intymne sprawy, sprawy, o których nam rodzicom
nie wypadałoby wiedzieć bez ich zgody i wiedzy?. Tu nie chodzi o czytanie każdego
jednego listu czy maila ani o doszukiwanie się intymnych wyznań jakie mogą łączyć
dwie osoby. Tu chodzi o kontrolę z kim nasze dziecko utrzymuje kontakty. A ono
korespondując drogą internetową nie zawsze wie i najczęściej nie wie z kim tak
naprawdę ma do czynienia. Wystarczy więc taki mail przejrzeć raz, aby mieć zdanie
o poszczególnych nadawcach. Jeżeli nie mamy zastrzeżeń co do nadawców, nie ma
potrzeby czytania kolejnych maili od tych samych osób. Dyskretna kontrola w tym
wieku, może tylko zwiększyć nasze zaufanie do dziecka.
Pozdrawiam
Kosta

P.S. - nie musi Pan odpowiadać mi aż czterokrotnie. Zrozumię tekst przy pierwszym
razie.
(pierwsza część P.S to oczywiście żart)

[Gość: frisky2]

Gość portalu: Kosta napisał(a):

> Istotnie, w przypadku narkotyków czy alkoholizmu, obserwacja dziecka jest
> łatwiejsza, gdyż zmainy w zachowaniu są widoczne. Proszę jednak nie zapominać,
> że
> objawy które dorosły - nawet ten najbardziej uważny - zaczyna dostrzegać, są
> objawami świadczącymi już o zaawansowanej zależności. W przypadku narkotyków,
> kiedy znikają pieniądze - to jest to już stan wymagający interwencji specjalist
> y.
> A mnie nie interesuje działanie post factum, a zapobieganie takim faktom.
> Jeżeli dziecko przynosi do domu ubrania czy sprzęt elektroniczny - to również n
> ie
> jest to objaw wstępny ale już fakt przynależności do złego towarzystwa. Skoro
> dziecko już weszło w takie kręgi to nie tak łatwo przyjdzie go z tego
wyciągnąć.
>

Prosze porozmawiac z psychologami, pedagogami szkolnymi - w zdecydowanej
wiekszosci przypadkow gdy dziecko siegalo po narkotyki, uprawialo prostytucje,
kradlo okazywalo sie, ze rodziece nie interesowali sie w ogole tym co robi po
lekcjach. Nie chodzi o to, ze nie kontrolowali korespondencji mailowej, ale w
ogole nie interesowali sie gdzie przebywa i skad ma np. pieniadze na ciuchy (znam
przypadki gdy po dziewczyne 16-letnia o 21 przyjezdzal alfons pod blok, ona
jechala do klienta jako prostytutka, a nastepnego dnia kupowala sobie ciuchym na
ktore rodzicow nie stac - i nie wzbudzilo to zadnego zainteresowania rodzicow -
nie pytali gdzie wychodzisz, z kim, po co, skad masz pieniadze - az cala ta grupa
przestepcza wpadla w rece policji).




> >
> > Korespondencja, to z zasady dziedzina bardzo osobista. Mozesz zapytac od k
> ogo
> > dziecko dostalo list, tak jak pytasz - do kogo idziesz. Pytanie o wyjscie
> nie
> > jest odkrywaniem intymnych spraw dziecka w tajemnicy przed nim.
>
> Oczywiście, że można się zapytać. Ale co dalej. Polegać na własnym zaufaniu do
> dziecka? Mówimy o dzieciach 13 letnich, nie 17 czy 18 latkach. Przepraszam, ale
>
> jakie 13 letnie dziecko może mieć intymne sprawy, sprawy, o których nam rodzico
> m
> nie wypadałoby wiedzieć bez ich zgody i wiedzy?. Tu nie chodzi o czytanie każde
> go
> jednego listu czy maila ani o doszukiwanie się intymnych wyznań jakie mogą łącz
> yć
> dwie osoby. Tu chodzi o kontrolę z kim nasze dziecko utrzymuje kontakty. A ono
> korespondując drogą internetową nie zawsze wie i najczęściej nie wie z kim tak
> naprawdę ma do czynienia. Wystarczy więc taki mail przejrzeć raz, aby mieć zdan
> ie
> o poszczególnych nadawcach. Jeżeli nie mamy zastrzeżeń co do nadawców, nie ma
> potrzeby czytania kolejnych maili od tych samych osób. Dyskretna kontrola w tym
>
> wieku, może tylko zwiększyć nasze zaufanie do dziecka.

Kazde 13-letnie dziecko ma prawo do prywatnosci i zapewniam cie, ma swoje intymne
tajemnice - dla doroslych moze glupie, moze jakies 1 milosci, a dla niego bardzo
powazne. Nie pamietasz tego? Np. nie zakochalas sie w wieku 13 lat? Bo ja tak i
mialem swoje listy i zapiski i gdyby ktos z rodzicow je wowczas przeczytal, nie
wiem czy bym im wybaczyl. Byloby to uderzenie w moja godnosc jako osoby.

Nie zawsze po jednym e-mailu mozna odkryc z kim dziecko koresponduje. Wiele maili
pisze sioe z przymrozeniem oka i obie strony o tym wiedza. postronni mogliby
wyczytac w nich zupelnie inne tresci.

Podsumowujac to wszystko uwazam, ze sieganie do dzieciecej korespondencji w
tajemnicy przed dzieckiem jest przede wszystkim okazaniem bezsilnosci
rodzicielskiej (podobnie jak bicie dzieci) i dowodem popelnienia bledow
wychowawczych oraz brakiem prawidlowych relacji rodzicow z dzieckiem.


> Pozdrawiam
> Kosta
>
> P.S. - nie musi Pan odpowiadać mi aż czterokrotnie. Zrozumię tekst przy pierwsz
> ym
> razie.
> (pierwsza część P.S to oczywiście żart)

PS
Nie watpie, ze rozumie Pani tekst po 1 przeczytaniu. Powtorki byly nie z mojej
winy, prawdopodobnie nawala serwer tego forum.

Pozdrawiam
Frisky

[Gość: soso]

Tak na marginesie listow powyzej drobna uwaga - ktos pisze z wysokiego
krzeselka, ze pewien ojciec mial do syna pelne zaufanie o tymczasem on bral
narkotyki i zle sie to skonczylo.

No tak, ale czy by pomoglo sprawie, jakby nie mial do syna pelnego zaufania i
kontrolowalby go permanentnie? To tez jest zasadne pytanie no bo przeciez i tak
nie bylby przy nim, gdy ten bral ostatnia dzialke.

Delikatny grunt bo o smierci ale mimo to przyklady pokazuja, ze profilaktyka
jest lepsza w wychowaniu niz akcja po dotarciu do nieprzyjemnej prawdy. Czy
dzieci rzucaja papierosy jak rodzice nakryja ich na paleniu? Czy moze latwiej
jest jak po prostu nigdy nie zaczna bo same tego nie chca i same o to dbaja?
Podobnie z narkotykami, alkoholem i innym zbednymi 'przyjemnosciami' zycia. Czy
niepozadana ciaza to problem, ktory sie rozwiazuje lepiej jak dziewczyna juz
jest w ktoryms tam tygodniu czy jak jeszcze przed nia decyzja o rozpoczeciu
wspolzycia. Czy lepiej, jak sie z nia o tym rozmawia czy jak sie szpera w jej
korespondencji?


æ

[frisky2]

Zgadzam sie z toba soso. Mysle, ze ci dyskutanci, ktorzy mowia o potrzebie
kontroli zapominaja, ze z dzieckiem trzeba rozmawiac juz od 1 roku zycia. tylko
wtedy moze zbudowac zwiazek oparty na wzajemnym zaufaniu i zdrowy. Jesli ktos
chce zaczac w wieku 13 lat, to rzeczywiscie moze miec problemy z nawiazaniem
kontaktu. Co nie usprawiedliwia kontroli sfery prywatnosci tego dziecka.
Powiem moze cos kontrowersyjnego, ale odnosze wrazenie ze w naszym
spoleczenstwie wielu rodzicow traktuje dzieci instrumentalnie, zapominajac o
ich psychice, o tym, ze to sa inne osoby, a nie ICH dzieci.

[Gość: Ela]

Zabiore glos w dyskusji, bo robi sie goraco i ciekawie.

Podoba mi sie stwierdzenie, ze punkt widzenia zalezy od siedzenia. Ciekawe, kim
sa, ile maja lat i czy maja dzieci autorzy poszegolnych wypowiedzi. Tym, ktorzy
sie przedstawili blizej dziekuje za otwartosc.


Po przeczytaniu najnowszych wypowiedzi nasunela mi sie nastepujaca refleksja.
Wielu przeciwnikow kontrolowania/monitorowania korespondencji dzieci zarzuca
zwolennikom brak szacunku dla dzieci, instrumentalne ich traktowanie,
nieumiejetnosc zadbania o wlasciwa relacje z dzieckiem, niemalze brak
umiejetnosci bycia rodzicem. Mysle, ze to duza przesada, albo moze to jakas
cecha narodowa - brak umiejetnosci dyskutowania, sprowadzanie wszystkiego do
rozmiarow ekstremalnych, brak szacunku dla tych, ktorzy maja inne poglady niz
nasze wlasne? O czym moze bowiem swiadczyc taki fragment?

<Podsumowujac to wszystko uwazam, ze sieganie do dzieciecej korespondencji w
tajemnicy przed dzieckiem jest przede wszystkim okazaniem bezsilnosci
rodzicielskiej (podobnie jak bicie dzieci) i dowodem popelnienia bledow
wychowawczych oraz brakiem prawidlowych relacji rodzicow z dzieckiem.

Bedziemy tu sobie tak dyskutowac - Ci co maja dzieci i Ci, ktorzy ich nie maja.
A pewno i tak, jesli uznam to za koniecznosc, zajrze do skrzynki e-mail corki.
Czy to zanczy, ze nie mam kontaktu z dzieckiem, czy to znaczy, ze nie mam dla
niej szacunku (moim zdaniem jedo drugiego nie wyklucza), czy to znaczy, ze z
nia nie romzawiam, kiedy tylko moge?

Gratuluje wszystkim, ktorzy maja wspaniale relacje ze swoimi dziecmi, oparte na
calkowitym zaufaniu i szacunku. Gratuluje i rodzicom, i dzieciom. Nie przecze,
mozna taki idealny stan osiagnac bez potrzeby kontrolowania dziecka. Chociaz
skad taka mloda osobo moze miec pewnosc, ze rodzice tego nigdy nie zrobili?
Poza tym, moze 10 lat temu nie bylo takiej potrzeby bo tylko nieliczni mieli
dostep do Internetu i do poczty elektronicznej. Bo tak czy inaczej, wolno, czy
nie wolno, to ja ponosze odpowiedzialnosc za swoje dziecko - i moralna, i
prawna. I to ja bede odpowidac za konsekwencje sprawdzania lub niesprawdzania
korespondencji dziecka. Nie Pan lub Pani XYZ z Forum GW.

Z pozdrowieniami

Ela

PS W swietle powyzszego ja sobie to prawo przyznaje, ale dodam, ze jeszcze z
niego nie skorzystalam.

[Gość: frisky2]

Po przeczytaniu najnowszych wypowiedzi nasunela mi sie nastepujaca refleksja.
Wielu przeciwnikow kontrolowania/monitorowania korespondencji dzieci zarzuca
zwolennikom brak szacunku dla dzieci, instrumentalne ich traktowanie,
nieumiejetnosc zadbania o wlasciwa relacje z dzieckiem, niemalze brak
umiejetnosci bycia rodzicem. Mysle, ze to duza przesada, albo moze to jakas
cecha narodowa - brak umiejetnosci dyskutowania, sprowadzanie wszystkiego do
rozmiarow ekstremalnych, brak szacunku dla tych, ktorzy maja inne poglady niz
nasze wlasne? O czym moze bowiem swiadczyc taki fragment?

<Podsumowujac to wszystko uwazam, ze sieganie do dzieciecej korespondencji w
tajemnicy przed dzieckiem jest przede wszystkim okazaniem bezsilnosci
rodzicielskiej (podobnie jak bicie dzieci) i dowodem popelnienia bledow
wychowawczych oraz brakiem prawidlowych relacji rodzicow z dzieckiem.


Ten fragment moze swiadczyc o tym co wyraza. I nie uwazam, ze jest to
nieumiejetnosc dyskusji - mam takie poglady, wiec je wyrazam. Nieumiejetne
byloby gdybym nie umial ich wyrazic.
Dyskusja nie polega na zgadzaniu sie z kims, ale wlasnie na zderzaniu
przeciwstawnych opinii. Ekstremalne przyklady sa czesto najlepsze dla ukazania
problemu. Choc nie uwazam, zeby to co napisalem bylo ekstremalne.


<Bedziemy tu sobie tak dyskutowac - Ci co maja dzieci i Ci, ktorzy ich nie
maja.
A pewno i tak, jesli uznam to za koniecznosc, zajrze do skrzynki e-mail corki.
Czy to zanczy, ze nie mam kontaktu z dzieckiem, czy to znaczy, ze nie mam dla
niej szacunku (moim zdaniem jedo drugiego nie wyklucza), czy to znaczy, ze z
<nia nie romzawiam, kiedy tylko moge?


Oczywiscie nie znaczy, ale jesli rozmawiasz i masz z nia swietny kontakt, to po
co masz zagladac do skrzynki? Chyba ze z ciekawosci.



<Bo tak czy inaczej, wolno, czy
nie wolno, to ja ponosze odpowiedzialnosc za swoje dziecko - i moralna, i
prawna. I to ja bede odpowidac za konsekwencje sprawdzania lub niesprawdzania
<korespondencji dziecka. Nie Pan lub Pani XYZ z Forum GW.

Tylko pewnie inaczej rozumiemy pojecie odpowiedzialnosci. Ja uwazam, ze
odpowiedzialnosc moralna za dziecko to takze niewyrzadzanie mu krzywdy
psychicznej przez podgladanie jego korespondencji.
O sytuacjach prawnych - ekstremalnych jak sadze - pisalem wczesniej

Pozdrawiam

[Gość: frisky2]

Dodam jeszcze, ze jak wkraczalem w doroslosc uczono mnie takiej zasady:
postepuj zawsze tak, jakby caly czas patrzylo na ciebie twoje dziecko (choc
wowczas jeszcze dziecka nie mialem).

Moge te zasade polecic wszystkim rodzicom. Jesli chcemy wychowac dobrze
dziecko, najpierw pomyslmy jak sami postepujemy. Jesli pokazemy dziecku, ze
zagladanie do ich listow, to rzecz normalna, to nie zdziwmy sie, ze dla nich
nie bedzie istnialo cos takiego jak prywatnosc korespondencji i pochodne od
tego zjawiska.

[Gość: Ela]

Hej Frisky, kilka kwestii:

>mam takie poglady, wiec je wyrazam.

Poglady zasadzajace sie na przekonaniu, ze sa sluszne, poniewaz sa Twoje? A
wszyscy, ktorzy maja inne poglady to rodzicielskie niedorajdy?

> Dyskusja nie polega na zgadzaniu sie z kims, ale wlasnie na zderzaniu
> przeciwstawnych opinii.


i udowadnianiu innym, ze poniewaz maja inne niz twoje poglady popleniaja blad,
nie maja racji, co wiecej nie maja prawidlowych relacji ze swoimi dziecmi i
popleniaja powazne bledy wychowawcze? Dyskusja dyskusja, ale w twoich w sposobie
prowadzenia dyskusji i w sposobie, w jaki Ty wyrazasz swoje poglady jest bardzo
duzo oceniania innych.

>Ekstremalne przyklady sa czesto najlepsze dla ukazania
> problemu. Choc nie uwazam, zeby to co napisalem bylo ekstremalne.


Musza byc ekstremalne, bo inaczej nie sa przekonujace?

> Oczywiscie nie znaczy, ale jesli rozmawiasz i masz z nia swietny kontakt, to po
> co masz zagladac do skrzynki? Chyba ze z ciekawosci.


Zeby sprawdzic, czy nie przemawia do niej taki zlotousty jak przyklad Ty. W
Internecie nie widac buzi, nie slychac glosu, w ogole nie wiadomo, kto zacz.

No to pozdrawiam

Ela

[Gość: frisky2]

>
> Poglady zasadzajace sie na przekonaniu, ze sa sluszne, poniewaz sa Twoje? A
> wszyscy, ktorzy maja inne poglady to rodzicielskie niedorajdy?

Elu, trudno, zebym uwazal za sluszne poglady te, ktore nie sa moje. Ja uwazam za
sluszne swoje, a ty swoje to chyba normalne? I chyba moge miec poglady takie,
ktore nie podobaja sie innym prawda?



>
> > Dyskusja nie polega na zgadzaniu sie z kims, ale wlasnie na zderzaniu
> > przeciwstawnych opinii.
>
>
> i udowadnianiu innym, ze poniewaz maja inne niz twoje poglady popleniaja blad,
> nie maja racji, co wiecej nie maja prawidlowych relacji ze swoimi dziecmi i
> popleniaja powazne bledy wychowawcze? Dyskusja dyskusja, ale w twoich w sposobi
> e
> prowadzenia dyskusji i w sposobie, w jaki Ty wyrazasz swoje poglady jest bardzo
>
> duzo oceniania innych.
>

OK przepraszam za oceny jesli ktos sie poczul urazony. Ale cenie dyskusje otwarta
i lubie, jesli mnie rowniez ktos mowi otwarcie co mysli. Jesli ty tego nie
lubisz, to sorry.



> >Ekstremalne przyklady sa czesto najlepsze dla ukazania
> > problemu. Choc nie uwazam, zeby to co napisalem bylo ekstremalne.
>
>
> Musza byc ekstremalne, bo inaczej nie sa przekonujace?

Elu, jak przeczytasz wszystkie wypowiedzi, to sie przekonasz, ze zwolennicy
kontroli korespondencji wlasnie powolywali sie na ekstremalne sytuacje.


>
> > Oczywiscie nie znaczy, ale jesli rozmawiasz i masz z nia swietny kontakt,
> to po
> > co masz zagladac do skrzynki? Chyba ze z ciekawosci.
>
>
> Zeby sprawdzic, czy nie przemawia do niej taki zlotousty jak przyklad Ty. W
> Internecie nie widac buzi, nie slychac glosu, w ogole nie wiadomo, kto zacz.

A jak juz sprawdzisz, to co? powiesz dziecku?



>
> No to pozdrawiam
>
> Ela

Tez pozdrawiam
Frisky

[Gość: Kosta]

Przepraszam, że wtrącę się do waszej dyskusji.

Gość portalu: frisky2 napisał(a):

> Elu, trudno, zebym uwazal za sluszne poglady te, ktore nie sa moje. Ja uwazam z
> a
> sluszne swoje, a ty swoje to chyba normalne? I chyba moge miec poglady takie,
> ktore nie podobaja sie innym prawda?

Z tego co napisałeś, jednoznacznie wynika, że: skoro każdy ma prawo posiadać swój
pogląd i uważać swój pogląd za słuszny dlatego bo jest to nasz własny pogląd
(cudzych przecież nie uznajemy) to odpowiedź na pytanie Eli powinna brzmieć:
1. Ja, Kosta mam prawo....
2. Ty, Frisky prawa nie masz....

Bądź konsekwentny w swoich wypowiedziach i przyznaj rację.


> OK przepraszam za oceny jesli ktos sie poczul urazony. Ale cenie dyskusje otwar
> ta
> i lubie, jesli mnie rowniez ktos mowi otwarcie co mysli. Jesli ty tego nie
> lubisz, to sorry.

Problem w tym, że mieszasz pogląd z opinią. Każdą swoją wypowiedź popierasz
powielając stereotypowy i dawno przestarzały schemat - zła relacja z dziećmi. Czy
jesteś w stanie znaleźć inny powód niż "zła relacja dziecko-rodzic", powód dla
którego dzieci popełniają negatywne w skutkach czyny? Czyżbyś nie chciał nigdy
przynależeć do pewnej grupy rówieśników? Nie chciałeś zapewne też niczym się w
swojej grupie wyróżniać? Na pewno robiłeś wszystko zgodnie z poleceniami rodziców
i próba buntu i spróbowania zakazanego owocu nawet ci przez myśl nie przeszła. Z
pewnością też nie byłeś dzieckiem ciekawym i nie chciałeś spróbować czegoś innego
niż życzyli sobie rodzice.

No cóż, nie wszystkie dzieci to takie aniołki.

Kosta

[Gość: frisky2]

Gość portalu: Kosta napisał(a):



> Z tego co napisałeś, jednoznacznie wynika, że: skoro każdy ma prawo posiadać sw
> ój
> pogląd i uważać swój pogląd za słuszny dlatego bo jest to nasz własny pogląd
> (cudzych przecież nie uznajemy) to odpowiedź na pytanie Eli powinna brzmieć:
> 1. Ja, Kosta mam prawo....
> 2. Ty, Frisky prawa nie masz....
>
> Bądź konsekwentny w swoich wypowiedziach i przyznaj rację.
>

Droga Kosto nie rozumiem dlaczego mylnie odczytalas moja wypowiedz. Ty masz prawo
do swoich pogladow, Ela do swoich, a ja do swoich - to dokladnie napisalem.




> > OK przepraszam za oceny jesli ktos sie poczul urazony. Ale cenie dyskusje
> otwar
> > ta
> > i lubie, jesli mnie rowniez ktos mowi otwarcie co mysli. Jesli ty tego nie
>
> > lubisz, to sorry.
>
> Problem w tym, że mieszasz pogląd z opinią.

"Poglady" i "opinie", to slowa przeciwstawne??


Każdą swoją wypowiedź popierasz
> powielając stereotypowy i dawno przestarzały schemat - zła relacja z dziećmi. C
> zy
> jesteś w stanie znaleźć inny powód niż "zła relacja dziecko-rodzic", powód dla
> którego dzieci popełniają negatywne w skutkach czyny? Czyżbyś nie chciał nigdy
>
> przynależeć do pewnej grupy rówieśników? Nie chciałeś zapewne też niczym się w
> swojej grupie wyróżniać? Na pewno robiłeś wszystko zgodnie z poleceniami rodzic
> ów
> i próba buntu i spróbowania zakazanego owocu nawet ci przez myśl nie przeszła.
> Z
> pewnością też nie byłeś dzieckiem ciekawym i nie chciałeś spróbować czegoś inne
> go
> niż życzyli sobie rodzice.
>
> No cóż, nie wszystkie dzieci to takie aniołki.

Teraz ty oceniasz. Ale niewazne, lubie takie argumenty. Kosto uwazam, ze podstawa
wszelkich problemow wychowawczych sa zle relacje rodzicow z dziecmi. jesli sie
nad tym glebiej zastanowisz, to przypuszczam, ze przyznasz mi racje. Nie jest to
stereotyp! To jest raczej fundamentalna prawda (moim zdaniem oczywiscie).
Ze swojego - i kolegow - dziecinstwa moge powiedziec tyle: wszelkie proby
kontroli korespondencji (wtedy to byly listy) przez rodzicow konczyly sie zle dla
relacji rodzinnych i byly impulsem do buntu, a wiec tego o czym wspominasz: checi
przynaleznosci do nieformalnych, kontestacyjnych grup, palenia papierosow, picia
alkoholu itp.


>
> Kosta

Frisky

[Gość: Kosta]

Gość portalu: frisky2 napisał(a):

uwazam, ze podsta
> wa
> wszelkich problemow wychowawczych sa zle relacje rodzicow z dziecmi. jesli sie
> nad tym glebiej zastanowisz, to przypuszczam, ze przyznasz mi racje.

Zastanawiam się nad tym od jakiegoś czasu (bardzo głęboko)i tym bardziej
utwierdzam się w przekonaniu, że złe relacje to stereotyp powielany w
szczególności i z upodobaniem przez psychologów. I nie dlatego, że nie
dostrzegają innych przyczyn, ale cóż mądrego mógłby powiedzieć wielce uczony
psycholog na pytanie jak wyeliminować zagrożenia płynące z powodów ww. przeze
mnie opisanych. A tak mętna i nie wyjaśniająca niczego odpowiedź: zła relacja.
Cóż to oznacza ta zła relacja. Na czym polega? (chyba założę oddzielny wątek).
Biedny rodzic bierze na siebie całą winę - za mało poświęcam uwagi, za mało
rozmawiam, za mało mówię kocham, za mało przytulam, nie inyteresuję sie, jestem
złym rodzicem i nic nie mogę zrobić po doba ma tylko 24 godziny.

Prawda jak się również głębiej zastanowisz jest inna. Czy media nie wpływają na
poglądy dzieci? Rówieśnicy sami na siebie nie wpływają? Czy szkoła nie wpływa na
dzieci a postawa nauczycieli jest zawsze wzorowa? A tzw. podwórko? Takich pytań
można zadać wiele. Tylko jaką radę w takiej sytuacji - kiedy okazuje się że tak
naprawdę od rodziców nie zależy aż tak dużo może udzielić szanowny psycholog?
Myślisz, że to wszystko da się rozwiązać szczerymi rozmowami z dziećmi?

Kosta

[frisky2]

Gość portalu: Kosta napisał(a):


> Zastanawiam się nad tym od jakiegoś czasu (bardzo głęboko)i tym bardziej
> utwierdzam się w przekonaniu, że złe relacje to stereotyp powielany w
> szczególności i z upodobaniem przez psychologów.

> Cóż to oznacza ta zła relacja. Na czym polega? (chyba założę oddzielny wątek).
> Biedny rodzic bierze na siebie całą winę - za mało poświęcam uwagi, za mało
> rozmawiam, za mało mówię kocham, za mało przytulam, nie inyteresuję sie, jestem
>
> złym rodzicem i nic nie mogę zrobić po doba ma tylko 24 godziny.
>
> Prawda jak się również głębiej zastanowisz jest inna. Czy media nie wpływają na
>
> poglądy dzieci? Rówieśnicy sami na siebie nie wpływają? Czy szkoła nie wpływa n
> a
> dzieci a postawa nauczycieli jest zawsze wzorowa? A tzw. podwórko? Takich pytań
>
> można zadać wiele. Tylko jaką radę w takiej sytuacji - kiedy okazuje się że tak
>
> naprawdę od rodziców nie zależy aż tak dużo może udzielić szanowny psycholog?
> Myślisz, że to wszystko da się rozwiązać szczerymi rozmowami z dziećmi?
>
> Kosta


Droga Kosto zauwaz, ze wszystkie dzieci "narazone" sa na kontakty z TV, mediami,
rowiesnikami. Dlaczego jednak niektore ulegaja zlym wplywom inne nie? Moim
zdaniem w tym wlasnie kluczowa role odgrywaja rodzice. Zajmowalem sie zawodowo
troche sprawami przestepstw dzieci, ich uczestniczeniem w nieformalnych
degenerujacych grupach. I nie bylo ani jednego przypadku, by takie dziecko, z
ktorym sie stykalem i ktore uleglo wplywom jakiejs grupy mialo dobre relacje z
rodzicami. pochodzily z roznych domow - tzw. dobrych, jak i patologicznych. Ale
laczylo je jedno: problemy rodzinne, brak normalnych ukladow z rodzicami. Moze
wiec nie warto wieszac psow na psychologach.
Moim zdaniem Kosto rodzice sa od tego, by nauczyc dzieci odpowiednio traktowac
grupy rowiesnicze, szkole, tv, nieznajomych z internetu i na tym polega cala
kwestia. Uwazam, ze jesli tak dzieci wychowaja, to nie beda musieli zagladac do
korespondencji internetowej. Przeczytaj tez wypowiedz Malej, jest b. pouczajaca.
Dlatego napisalem o tych porazkach wychowawczych - nie po to zeby obrazac
jakiegokolwiek rodzica, czy go dolowac (sam jestem rodzicem i mam wiele
niepowodzen) - ale zeby przedstawic komus moj punkt widzenia i moze poddac jakas
mysl do przeanalizowania. Bo nadal sadze, ze jesli dziecko nie ufa rodzicom, a
rodzice dziecku, to gdzies byl popelniony blad wychowawczy i trzeba to szczerze
sobie powiedziec.

pozdrawiam
frisky

[Gość: Kosta]

frisky2 napisał(a):


> Droga Kosto zauwaz, ze wszystkie dzieci "narazone" sa na kontakty z TV, mediami
> ,
> rowiesnikami. Dlaczego jednak niektore ulegaja zlym wplywom inne nie? Moim
> zdaniem w tym wlasnie kluczowa role odgrywaja rodzice.

Drogi Frisky, moim zdaniem jest to kwestia uwarunkowań psychicznych. Niby
konstrukcja mózgu jest ta sama u wszystkich a jednak jedni są silniejsi
psychicznie inni słabsi. Jedni są podatni na wpływy inni odporniejsi. Jedni uczą
się lepiej inni gorzej. Chłopcy myślą inaczej, dziewczynki inaczej. Dziewczynki
są podatne na czułe słówka, chłopcy są podatni na nazwijmy to rywalizację. I tak
naprawde niewiele ma to wspólnego z dobrymi relacjami czy układami z rodzicami.
Dzieci od najmłodszych lat staraja się sprostać oczekiwaniom innych - najpierw
rodzicom, potem przedszkole, szkoła, a w końcu grupa rówieśników. Życie w stresie
od najmłodszych lat. I dlatego w zalezności od uwarunkowań psychicznych jedne
znoszą ten stres lepiej inne gorzej - nawet jeżeli kontakt z dzieckiem jest dobry.

Zajmowalem sie zawodowo
> troche sprawami przestepstw dzieci, ich uczestniczeniem w nieformalnych
> degenerujacych grupach. I nie bylo ani jednego przypadku, by takie dziecko, z
> ktorym sie stykalem i ktore uleglo wplywom jakiejs grupy mialo dobre relacje z
> rodzicami. pochodzily z roznych domow - tzw. dobrych, jak i patologicznych. Ale
>
> laczylo je jedno: problemy rodzinne, brak normalnych ukladow z rodzicami. Moze
> wiec nie warto wieszac psow na psychologach.

A czy kiedykolwiek jakiekolwiek dziecko przyznało się, że jego rodzic nie jest
winny tej sytuacji? Że rodzice owszem mówili, uprzedzali ale ono nie chciało
słuchać? Że ma żal do rodziców że nie zabronili mu spotykać się z
kolegami/koleżankami przez których w tej chwili ma problemy?
Najłatwiej jest zatem obarczyć winą rodziców (nie interesowaliście się, złe
kontakty)zarówno przez dziecko jak i przez dorosłych.

> Moim zdaniem Kosto rodzice sa od tego, by nauczyc dzieci odpowiednio traktowac
> grupy rowiesnicze, szkole, tv, nieznajomych z internetu i na tym polega cala
> kwestia. Uwazam, ze jesli tak dzieci wychowaja, to nie beda musieli zagladac do
>
> korespondencji internetowej.

Też uważam, że rolą rodziców jest wprowadzenie dziecka w życie, przekazanie mu
istotnych wartości i nauczenie odróżniania dobra od zła. I właśnie dlatego, że
jest to nasza rola i to my rodzice jak nie odpowiadamy to zawsze obarczani
jesteśmy odpowiedzialnością za czyny naszych dzieci nie powinniśmy poprzestawać
jedynie na szczerych rozmowach stając się w pewnym momencie zrzędami ale również
kontrolować nasze dzieci szczególnie w wieku 10-14 lat (nie muszę dodawać że jest
to wiek, w którym dziecko najsilniej jest podatne na wpływy środowiska, oraz w
tym przedziale wiekowym autorytet rodzica jako lepiej wiedzącego co jest dobre a
co złe jest najbardziej zagrożony). I temu służy również kontrola korespondencji
internetowej. Odrębnym problemem jest jak sprawić aby porozmawiać z dzieckiem o
tym co przeczytaliśmy bez jego wiedzy. Jednak, jeśli rodzic ma dobre kontakty z
dzieckiem, będzie wiedział jak to zrobić. I fakt przyznania się do przeczytania
korespondencji nie powinien mieć większego wpływu na dalsze stosunki.

> Bo nadal sadze, ze jesli dziecko nie ufa rodzicom, a
> rodzice dziecku, to gdzies byl popelniony blad wychowawczy i trzeba to szczerze
>
> sobie powiedziec.

Jako osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo swojego dziecka nawet gdybym bardzo
chciała, nie mogę mieć 100% zaufania, że 13 latek czy 14 latek podejmie
samodzielnie słuszną decyzję. A nie oszukujmy się, w tym wieku dzieci uważają się
za wystarczająco dorosłe aby podejmować decyzje bez konsultacji z rodzicem. I nie
byłoby w tym nic zdrożnego, gdyby potrafiły ponieść samodzielnie konsekwencje
swoich decyzji.

Kosta

[frisky2]

Gość portalu: Kosta napisał(a):


Niby
> konstrukcja mózgu jest ta sama u wszystkich a jednak jedni są silniejsi
> psychicznie inni słabsi. Jedni są podatni na wpływy inni odporniejsi. Jedni ucz
> ą
> się lepiej inni gorzej. Chłopcy myślą inaczej, dziewczynki inaczej. Dziewczynki
>
> są podatne na czułe słówka, chłopcy są podatni na nazwijmy to rywalizację. I ta
> k
> naprawde niewiele ma to wspólnego z dobrymi relacjami czy układami z rodzicami.
>
> Dzieci od najmłodszych lat staraja się sprostać oczekiwaniom innych - najpierw
> rodzicom, potem przedszkole, szkoła, a w końcu grupa rówieśników. Życie w stres
> ie
> od najmłodszych lat. I dlatego w zalezności od uwarunkowań psychicznych jedne
> znoszą ten stres lepiej inne gorzej - nawet jeżeli kontakt z dzieckiem jest dob
> ry.
>

Wlasnie - od najmlodszych lat staraja sie sprostac oczekiwaniom.... I tu jest
rola rodzica, zeby pomoc dziecku spokojnie podchodzic do takich spraw i nie
ulegac stresowi. Rodzice widza czy ich dziecko jest podatne czy nie i powinni w
zwiazku z tym dobrac odpowiednie metody wychowawcze.


> Zajmowalem sie zawodowo
> > troche sprawami przestepstw dzieci, ich uczestniczeniem w nieformalnych
> > degenerujacych grupach. I nie bylo ani jednego przypadku, by takie dziecko
> , z
> > ktorym sie stykalem i ktore uleglo wplywom jakiejs grupy mialo dobre relac
> je z
> > rodzicami. pochodzily z roznych domow - tzw. dobrych, jak i patologicznych
> . Ale
> >
> > laczylo je jedno: problemy rodzinne, brak normalnych ukladow z rodzicami.
> Moze
> > wiec nie warto wieszac psow na psychologach.
>
> A czy kiedykolwiek jakiekolwiek dziecko przyznało się, że jego rodzic nie jest
> winny tej sytuacji? Że rodzice owszem mówili, uprzedzali ale ono nie chciało
> słuchać? Że ma żal do rodziców że nie zabronili mu spotykać się z
> kolegami/koleżankami przez których w tej chwili ma problemy?
> Najłatwiej jest zatem obarczyć winą rodziców (nie interesowaliście się, złe
> kontakty)zarówno przez dziecko jak i przez dorosłych.

Kosto po pierwsze te dzieci nie probowaly szukac winnych. Tylko odpowiadaly na
pytania. Po drugie "mowienie, uprzedzanie" - sama wiesz, ze to nie o to chodzi.
Pewnie wszystkim nam rodzice mowili, uprzedzali i mialo to marny skutek, jesli
nie traktowalismy ich jak przyjaciol.



>> Też uważam, że rolą rodziców jest wprowadzenie dziecka w życie, przekazanie mu
> istotnych wartości i nauczenie odróżniania dobra od zła. I właśnie dlatego, że
> jest to nasza rola i to my rodzice jak nie odpowiadamy to zawsze obarczani
> jesteśmy odpowiedzialnością za czyny naszych dzieci nie powinniśmy poprzestawać
>
> jedynie na szczerych rozmowach stając się w pewnym momencie zrzędami ale równie
> ż
> kontrolować nasze dzieci szczególnie w wieku 10-14 lat (nie muszę dodawać że je
> st
> to wiek, w którym dziecko najsilniej jest podatne na wpływy środowiska, oraz w
> tym przedziale wiekowym autorytet rodzica jako lepiej wiedzącego co jest dobre
> a
> co złe jest najbardziej zagrożony). I temu służy również kontrola korespondencj
> i
> internetowej.

Kontrola korespondencji sluzy budowaniu autorytetu rodzicow? Ja zawsze uwazalem
ze sluzy to czemus przeciwnemu.

Odrębnym problemem jest jak sprawić aby porozmawiać z dzieckiem o
>
> tym co przeczytaliśmy bez jego wiedzy. Jednak, jeśli rodzic ma dobre kontakty z
>
> dzieckiem, będzie wiedział jak to zrobić. I fakt przyznania się do przeczytania
>
> korespondencji nie powinien mieć większego wpływu na dalsze stosunki.
>


Prawdopodobnie nawet jesli dziecko nie odbierze tego zle, to bedzie mialo jasny
sygnal: "nie moge przez internet przekazywac i otrzymywac swoich najtajniejszych
informacji, bo starzy sie o tym od razu dowiedza". Wiec znajdzie sobie inny
sposob komunikowania sie.



> Jako osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo swojego dziecka nawet gdybym bardzo
>
> chciała, nie mogę mieć 100% zaufania, że 13 latek czy 14 latek podejmie
> samodzielnie słuszną decyzję. A nie oszukujmy się, w tym wieku dzieci uważają s
> ię
> za wystarczająco dorosłe aby podejmować decyzje bez konsultacji z rodzicem. I n
> ie
> byłoby w tym nic zdrożnego, gdyby potrafiły ponieść samodzielnie konsekwencje
> swoich decyzji.
>
> Kosta

Masz racje, nie mowie ze takie dziecko jest w 100 proc., odpowiedzialne za swoje
czyny i ze umie podejmowac sluszne decyzje. Ale podjeciu przez nie zlych decyzji
nie przeszkodzi kontrola ich korespondencji, ani zadna totalna kontrola (chyba ze
juz na tyle utracilismy z nimi kontakt, ze nie mozemy normalnie o tym
porozmawiac).
To wlasnie my powinnismy nauczyc dziecko tego o czym piszesz. Ze jego decyzje nie
zawsze sa sluszne (podobnie zreszta jak doroslych), ze moze sie mylic itp. Ale
nie nauczymy tego jesli bedziemy miec z dzieckiem zle relacje. Wowczas bedzie nas
odbieralo po prostu jak zwykle zrzedy.

frisky

Frisky, ty idealisto

[Gość: Kosta]

Drogi Frisky, jestes idealistą.

To co piszesz jest tak piękne, że aż niemożliwe by mogło zrealizować się w życiu.

Jak zapewne zauważyłeś, jeszcze nikt nie odpowiedział na mój wątek na czym polega
ta dobra relacja. Moim zdaniem nie istnieje w życiu coś takiego. Jest to termin
wymyślony na potrzeby bezradnych psychologów. Po jednej stronie tego terminu są
rodzice po drugiej dzieci. To co dobre w relacjach z mojego punktu widzenia nie
koniecznie jest tym samym dobrem z punktu widzenia dziecka. Każde dziecko jeśli
miałoby powiedzieć na czym polegają jego dobre relacje z rodzicem odpowie:
- mogę się zwierzyć
o'k. Czy rzeczywiście młode dziewczyny dzielą się z matką wrażeniami z pierwszego
cielesnego kontaktu z mężczyzną? Pytają się matki czy też miały takie wrażenia?
Sądzę, że jednak do takich intymnych zwierzeń wybierają inne przyjaciółki. A więc
już dobra relacja zostaje zachwiana. Dziecko woli rozmawiać z rówieśnikami - nie
ufa nam do końca albo raczej nie jesteśmy dla niego partnerami do tego rodzaju
rozmów.
- mogę na nich polegać
oczywiście że tak, kto inny jest gotowy do współodpowiedzialności albo wręcz
wyręczenia z odpowiedzialności za ich wygłupy.
- pozwalają mi na wszystko.
To z punktu widzenia dziecka jest supert układ.
itd, itd.

Niestety, życie nie jest takie piękne i wcześniej czy później rodzic czegoś
zabroni (o, to juz tak dobrze z punktu widzenia dziecka nie wygląda), odmówi
zakupu czegoś tam (jak to?), nie puści na noc do koleżanki..... i na dodatek
starzy ciągle zrzędzą. Układy z punktu widzenia dziecka już nie są takie super.

Jeżeli występuje coś takiego jak dobra relacja z rodzicem to jest to nienormalne.
Każdy organizm dąży do oddzielenia się od jednostki macierzystej i rozpoczęcia
samodzielnego funkcjonowania. Byłoby wręcz nienormalne, gdyby nasze dzieci
wiecznie sie z nami zgadzały i postepowały zgodnie z przyjętymi zasadami.
Oczywiście w życiu spotyka sie dorosłe osoby które bez mamusi ani rusz - i to
jest niepoprawna dobra relacja, relacja tak dobra że aż szkodliwa dla tych
właśnie osób.

Zdaję sobie sprawę, że nie jest możliwa całkowita ochrona dziecka, ale skoro mam
ponosić współodpowiedzialność czy mi sie to podoba czy nie (jako przyjaciel
swojego dziecka nie zostawie go samego z problemem) za to co robi muszę mieć
udział i możliwość wyeliminowania przynajmniej tych najbardziej szkodliwych
zagrożeń. I nie ma się co oszukiwać, że dobra relacja sprawi, że dziecko opowie
mi o wszystkich swoich działaniach. Gdyby istniało coś takiego jak dobra relacja -
dziecko nie musiałoby się wstydzić tego co zawiera jego korespondencja i nie
miałoby potrzeby mieć jakieś tajemnice.

Jeszcze raz powtórzę. Nie ma czegoś takiego jak dobra relacja, są tylko dobre i
złe chwile w życiu każdego z nas i czasami musimy umieć wybrać z dwoja złego
mniejsze zło.

Pozdrawiam
Kosta

do Kosty

[frisky2]

Gość portalu: Kosta napisał(a):

>
> Drogi Frisky, jestes idealistą.
>
> To co piszesz jest tak piękne, że aż niemożliwe by mogło zrealizować się w życi
> u.
>

A jednak znam rodziny w ktorych okazalo sie to mozliwe.



> Jak zapewne zauważyłeś, jeszcze nikt nie odpowiedział na mój wątek na czym pole
> ga
> ta dobra relacja. Moim zdaniem nie istnieje w życiu coś takiego. Jest to termin
>
> wymyślony na potrzeby bezradnych psychologów. Po jednej stronie tego terminu są
>
> rodzice po drugiej dzieci. To co dobre w relacjach z mojego punktu widzenia nie
>
> koniecznie jest tym samym dobrem z punktu widzenia dziecka. Każde dziecko jeśli
>
> miałoby powiedzieć na czym polegają jego dobre relacje z rodzicem odpowie:
> - mogę się zwierzyć
> o'k. Czy rzeczywiście młode dziewczyny dzielą się z matką wrażeniami z pierwsze
> go
> cielesnego kontaktu z mężczyzną? Pytają się matki czy też miały takie wrażenia?
> Sądzę, że jednak do takich intymnych zwierzeń wybierają inne przyjaciółki. A wi
> ęc
> już dobra relacja zostaje zachwiana. Dziecko woli rozmawiać z rówieśnikami - ni
> e
> ufa nam do końca albo raczej nie jesteśmy dla niego partnerami do tego rodzaju
> rozmów.

Kazdy ma jakies grzeszki na sumieniu i dobra relacja nie polega na spowiadaniu
sie przed rodzicami ze wszystkiego. Nie wierze, ze jesli dyskutujesz z corka o
sprawach ciazy, milosci, popedu plciowego, seksu itp. to ona nie bedzie sie
strzec przed ciaza. A jesli nawet na nic te rozmowy sie zdadza, to nie ustrzezesz
jej w zaden sposob. Czy bedziesz za nia chodzic jak cien? Czy poza internetem nie
znajdzie ona sobie faceta z ktorym moglaby stracic cnote?



> - mogę na nich polegać
> oczywiście że tak, kto inny jest gotowy do współodpowiedzialności albo wręcz
> wyręczenia z odpowiedzialności za ich wygłupy.
> - pozwalają mi na wszystko.
> To z punktu widzenia dziecka jest supert układ.
> itd, itd.

Wierz mi, ze sa dzieci 14-letnie, ktore rozumieja, ze nie na tym polega dobry
uklad z rodzicami.

>
> Niestety, życie nie jest takie piękne i wcześniej czy później rodzic czegoś
> zabroni (o, to juz tak dobrze z punktu widzenia dziecka nie wygląda), odmówi
> zakupu czegoś tam (jak to?), nie puści na noc do koleżanki..... i na dodatek
> starzy ciągle zrzędzą. Układy z punktu widzenia dziecka już nie są takie super.
>

Owszem nie wyglada, ale jesli sie ma kontakt z dzieckiem to mozna mu to wyjasnic
i w koncu zrozumie.


> Jeżeli występuje coś takiego jak dobra relacja z rodzicem to jest to nienormaln
> e.
> Każdy organizm dąży do oddzielenia się od jednostki macierzystej i rozpoczęcia
> samodzielnego funkcjonowania. Byłoby wręcz nienormalne, gdyby nasze dzieci
> wiecznie sie z nami zgadzały i postepowały zgodnie z przyjętymi zasadami.
> Oczywiście w życiu spotyka sie dorosłe osoby które bez mamusi ani rusz - i to
> jest niepoprawna dobra relacja, relacja tak dobra że aż szkodliwa dla tych
> właśnie osób.
>
Oczywiscie ze dobre relacje nie polegaja na totalnym przebywaniu pod skrzydelkami
mamusi. Ale wlasnie kontrolujac dziecko chcesz je pod te skrzydelka wepchnac.


> Zdaję sobie sprawę, że nie jest możliwa całkowita ochrona dziecka, ale skoro ma
> m
> ponosić współodpowiedzialność czy mi sie to podoba czy nie (jako przyjaciel
> swojego dziecka nie zostawie go samego z problemem) za to co robi muszę mieć
> udział i możliwość wyeliminowania przynajmniej tych najbardziej szkodliwych
> zagrożeń. I nie ma się co oszukiwać, że dobra relacja sprawi, że dziecko opowie
>
> mi o wszystkich swoich działaniach. Gdyby istniało coś takiego jak dobra relacj
> a -
> dziecko nie musiałoby się wstydzić tego co zawiera jego korespondencja i nie
> miałoby potrzeby mieć jakieś tajemnice.

Kosta, juz mowilem ze dobra relacja nie oznacza totalnego braku sekretow. Dobra
relacja to umiejetnosc rozmowy z dzieckiem, utrzymywanie stalego kontaktu,
sluzenie rada i pomoca, zabranianie tego co szkodliwe, ale respektowanie tez praw
dziecka, jakim jest np. tajemnica korespondencji



>
pzdr
frisky

[Gość: Ela]

frisky2 napisał(a):


> Prawdopodobnie nawet jesli dziecko nie odbierze tego zle, to bedzie mialo jasny
>
> sygnal: "nie moge przez internet przekazywac i otrzymywac swoich najtajniejszyc
> h
> informacji, bo starzy sie o tym od razu dowiedza". Wiec znajdzie sobie inny
> sposob komunikowania sie.

Widze tu dwie kwestie. Jesli nie sprawdzam korespondencji mojego dziecka, bo mamy
swietny kontakt i pelne, wzajemne zaufanie to moje dziecko nie ma przede mna
zadnych tajemnic i "najtajniejszych informacji", nieprawdaz?

Jesli jednak jestem za sprawdzaniem korespondencji emailowej, to o taki wlasnie
sygnal mi chodzi - zeby moje dziecko wiedzialo, ze nie moze wykorzystywac tej
metody do przesylania "najtajniejszych informacji". W gruncie rzeczy bowiem ja
moge mojemu dziecku pokazac swoja korespondencje, bo tez nie ma w niej nic, czego
bym sie wstydzila.


> Ale podjeciu przez nie zlych decyzji nie przeszkodzi kontrola ich
korespondencji, ani zadna totalna kontrola


Z tym sie nie zgodze, mysle, ze kontrola moze jak najbardziej zapobiec podjeciu
zlych decyzji.

Jeszcze pare komentarzy do Frisky.

Doceniam twoje zaangazowanie w dyskusje i Twoje ciekawe wypowiedzi. Mysle, ze
dobrze, ze wyjasnilismy sobie, ze dyskusja polega na WYMIANIE (odmiennych, z
definicji) pogladow, a nie na ocenianiu pogladow innych i wartosciowaniu ich.
Dobrze jest dyskutujac z innymi ludzmi wyjsc z zalozenia - Ja mam takie poglady,
ale daje Ci prawo do swoich pogladow, ktore wedlug Ciebie moga byc rowniez
calkowicie sluszne i uzasadnione oraz, ze fakt., ze masz inne poglady niz moje
nie oznacza, ze jestes mniej madry, inteligentny, dobry w okreslonej dziedzinie
niz ja.

Z tego co piszesz Frisky wynika, ze miales przykre doswiadczenia w
dziecinstwie/mlodosci z rodzicami, ktorzy sprawdzali twoja korespondencje.
Wspolczuje Ci i rozumiem, dlaczego Twoje podejscie do zagadnienia jest tak
emocjonalne. Nie mozesz jednak przekladac wlasnych, nienajlepszych doswiadczen na
sytuacje zyciowe innych rodzin, ktore moga byc zupelnie rozne.

Mozna wyobrazic sobie fikcyjna sytuacje, ze powiedzmy 16-letni mlodzieniec
dowiaduje sie, ze jego listy milosne do starszej kolezanki zostaly przerobione na
zebraniu rodzinnym. Mlodsze rodzenstwo przez kilka kolejnych miesiecy wysmiewa
sie z kilku namietnych tekstow. Rodzice w przyplywie zlosci z powodu
niesubordynacji syna wypominaja mu w niezbyt przyjemnych zartach
jego "sentymentalizm". Takie (wymyslone przeze mnie dla przykladu) doswiadczenia
musza pozostawic w czlowieku gleboki uraz i zdecydowana niechec do sprawdzania
jakiejkolwiek korespondencji przez kogokolwiek.

Opisalam te fikcyjna sytuacje, by pokazac, ze nie mozna przekladac wlasnych,
negatywnych doswiadczen na poglad/opinie, wedle ktorej, jesli ktos sie zachowuje
inaczej niz ja, popelnia blad.

Inna kwestia, jesli jestes Frisky taki nieustepliwy i bardzo zdecydowany w swoich
pogladach, ile miejsca dajesz swoim dzieciom na ich wlasne zdanie?

Zauwaz, to jest pytanie, a nie osadzanie czlowieka za jego poglady. Nie mowie, ze
jesli ktos ma takie poglady jak Ty, to jego relacje z dziecmi sa zle.

Pozdrawiam, Ela

[frisky2]

Gość portalu: Ela napisał(a):

>
> Widze tu dwie kwestie. Jesli nie sprawdzam korespondencji mojego dziecka, bo ma
> my
> swietny kontakt i pelne, wzajemne zaufanie to moje dziecko nie ma przede mna
> zadnych tajemnic i "najtajniejszych informacji", nieprawdaz?
>
> Jesli jednak jestem za sprawdzaniem korespondencji emailowej, to o taki wlasnie
>
> sygnal mi chodzi - zeby moje dziecko wiedzialo, ze nie moze wykorzystywac tej
> metody do przesylania "najtajniejszych informacji". W gruncie rzeczy bowiem ja
> moge mojemu dziecku pokazac swoja korespondencje, bo tez nie ma w niej nic, cze
> go
> bym sie wstydzila.
>

Bo ty jestes dorosla. Z reguly rodzice nie wstydza sie dzieci, jest raczej
odwrotnie. Jesli dziecko bedzie wiedzialo, ze nie moze wykorzystywac e-maili do
tego typu koresp. to znajdzie sobie inna metode. A jesli bedzie wiedzialo -
dzieki m.in. rozmowom z rodzicami - ze tego typu kontakty mogha sie skonczyc zle,
to bedzie na nie uwazalo.



>
> > Ale podjeciu przez nie zlych decyzji nie przeszkodzi kontrola ich
> korespondencji, ani zadna totalna kontrola
>
>
> Z tym sie nie zgodze, mysle, ze kontrola moze jak najbardziej zapobiec podjeciu
>
> zlych decyzji.
Tu nie ma argumentow, wiec powiem tylko, ze podtrzymuje swoje zdanie



>
> Jeszcze pare komentarzy do Frisky.
>
> Doceniam twoje zaangazowanie w dyskusje i Twoje ciekawe wypowiedzi. Mysle, ze
> dobrze, ze wyjasnilismy sobie, ze dyskusja polega na WYMIANIE (odmiennych, z
> definicji) pogladow, a nie na ocenianiu pogladow innych i wartosciowaniu ich.
> Dobrze jest dyskutujac z innymi ludzmi wyjsc z zalozenia - Ja mam takie poglady
> ,
> ale daje Ci prawo do swoich pogladow, ktore wedlug Ciebie moga byc rowniez
> calkowicie sluszne i uzasadnione oraz, ze fakt., ze masz inne poglady niz moje
> nie oznacza, ze jestes mniej madry, inteligentny, dobry w okreslonej dziedzinie
>
> niz ja.

Oczywiscie

>
> Z tego co piszesz Frisky wynika, ze miales przykre doswiadczenia w
> dziecinstwie/mlodosci z rodzicami, ktorzy sprawdzali twoja korespondencje.
> Wspolczuje Ci i rozumiem, dlaczego Twoje podejscie do zagadnienia jest tak
> emocjonalne. Nie mozesz jednak przekladac wlasnych, nienajlepszych doswiadczen
> na
> sytuacje zyciowe innych rodzin, ktore moga byc zupelnie rozne.

Widzisz Elu, a ja odnosze wrazenie, ze to inni dyskutanci przedkladaja wlasne
doswiadczenia na sytuacje innych. Nie mialem przykrych doswiadczen akurat w
kwestii koresp. ale wyobrazam sobie jakbym to odebral. teraz ty wyobraz sobie,
jakbys w wieku 14 lat odebrala to, ze twoja matka przeczytala np. twoj pamietnik,
albo jakies szczere do bolu lisciki z kolezankami.


>
> Mozna wyobrazic sobie fikcyjna sytuacje, ze powiedzmy 16-letni mlodzieniec
> dowiaduje sie, ze jego listy milosne do starszej kolezanki zostaly przerobione
> na
> zebraniu rodzinnym. Mlodsze rodzenstwo przez kilka kolejnych miesiecy wysmiewa
> sie z kilku namietnych tekstow. Rodzice w przyplywie zlosci z powodu
> niesubordynacji syna wypominaja mu w niezbyt przyjemnych zartach
> jego "sentymentalizm". Takie (wymyslone przeze mnie dla przykladu) doswiadczeni
> a
> musza pozostawic w czlowieku gleboki uraz i zdecydowana niechec do sprawdzania
> jakiejkolwiek korespondencji przez kogokolwiek.
>
> Opisalam te fikcyjna sytuacje, by pokazac, ze nie mozna przekladac wlasnych,
> negatywnych doswiadczen na poglad/opinie, wedle ktorej, jesli ktos sie zachowuj
> e
> inaczej niz ja, popelnia blad.

Nie powiedzialem jak ja sie zachowuje. Moze tez kontroluje e-maile? Zartuje, w
kazdym razie chce powiedziec, ze nie uwazam ze tylko ja postepuje slusznie. Co
nie przeszkadza mi mowic jakie mam poglady i uwazac ze sa sluszne. Jesli ktos
mnie przekona do swoich pogladow, to bede mial inne.


>
> Inna kwestia, jesli jestes Frisky taki nieustepliwy i bardzo zdecydowany w swoi
> ch
> pogladach, ile miejsca dajesz swoim dzieciom na ich wlasne zdanie?
>
> Zauwaz, to jest pytanie, a nie osadzanie czlowieka za jego poglady. Nie mowie,
> ze
> jesli ktos ma takie poglady jak Ty, to jego relacje z dziecmi sa zle.
>
> Pozdrawiam, Ela


Nie mowisz, ale podejrzewasz?:) Mam b.dobre relacje z dzieckiem. Wiem, ze moze
miec przede mna jakies tajemnice. Ale czesto pytam go o jego problemy, czy cos go
trapi, czy nie wie jak sobie z czyms poradzidc. I mysle ze wie ze moze sie do
mnie zwrocic z problemem, nie zostanie wysmiany, nie bedzie z mojej strony
oburzenia i agresji, ani wywyzszania sie. To w skrocie.


pozdrawiam frisky

>
>

[Gość: Ela]

Frisky

dzieki. Mysle, ze poglady juz wymienilismy. Ja wole dyskusje z Toba zakonczyc,
bo zaczynamy zbaczac z tematu. Zycze powodzenia i radosci,

Ela

[frisky2]

Wzajemnie.

Konwencja Praw Dziecka

[Gość: iza]

Konwencja Praw Dziecka, którą Polska również w końcu
podpisała, jednocześnie określa prawo dziecka, jak
każdego człowieka, do tajemnicy korespondencji. Mam
nadzieję, że dzieci, kiedy się dowiedzą, o czytaniu
własnej korespondencji przez matki, pozwą je do sądu!

[Gość: .]

Zbrodniarz i morderca ma również prawo m.in do obrony

[Gość: Kosta]

Komentarz powyżej był mój.

Wszelkie konwencje to papier i sa dobre do czasu az nie wydarzy się
nieszczęście. Konwencje służą również mordercom.

Kosta!

[Gość: soso]

Kosta, chyba nie masz argumentow skoro wpadals w takie tony.


Jeszcze raz o dobrych stosunkach z dziecmi - nie oznaczja one, ze bedziemy
wiedzieli o nich wszystko i ze powiedza nam wszystko. Tak jak i my mamy pewna
czastke swej prywatnosci. Podobnie nie ustrzezemy sie bledow i nasze dzieci
takze. Ale nie mowimy tu o idealach a o zyciu. W realnym swiecie lepiej jest
jak dzieci nam ufaja niz powiekszaja swoj obszar 'prywatnego zycia'. W koncu
zabraknie w nim miejsca dal nas, rodzicow. Pozostanie nam w rece kontrola
korespondencji. Ale co z nia zrobimy? Jak wplyniemy na nasze dzieci jak juz nie
bedzie z nimi kontaktu innego niz 'kolacja na stole', 'czy odrobiles lekcje'
lub 'wroc do domu przed dziesiata'?




æ

[Gość: Ela]

A matki pozwa swoje dzieci za przywlaszczanie nie swoich rzeczy
(znowu "zapodzial sie" moj cien do powiek, albo kto swistnal moje sluchawki...?)

Ela

[Gość: iza]

Do jakieś kwoty - chyba 200 zł, kradzież jest wykroczenie o niskiej
szkodliwości społecznej i nie jest praktycznie ścigana. To samo dotyczy dzieci
do lat 13 bodajże - odpowiadają za jego czyny rodzice. Natomiast oczywiście
przy większych kwotach i starszych dzieciach tak samo Rodzic ma prawo wnieść
sprawę do sądu i czasem niestety się tak dzieje. Dzieciaki narkomani, które
wyniosły z domu już wszystko co było do wyniesienia, ostatnio jakiś młodzieniec
porwał własnego brata dla okupu od rodziców...

[Gość: Ela]

Iza
to jest bardzo ciekawe. Mysle, ze wnosisz bardzo duzo do naszej wymiany
pogladow na ten temat.

Mamy pytanie. Czy to co piszesz przeklada sie jakos na czytanie korespondencji?
Ile trzeba przeczytac listow, jak dlugi fragment pamietnika, by dziecko mialo
podstawe do podania rodzicow do sadu? Jesli zawlaszczenie mienia o wartosci do
200 zl nie podlega sciganiu to jak jest z korespondencja?

Sama probowalabym znalezc na to pytanie odpowiedz, ale niestety nie wiem jak
znalezc tekst Konwencji Praw Dziecka. Nie podaja tego do podpisania w szpitalu
po urodzeniu dziecka. A moze powinni?

Pozdarwiam

Ela

[Gość: Kosta]

Chcesz argumentu lepszego? No to czytaj.

Na szczęście w Polsce są inne obowiązujące akty jak chociażby Kodeks Cywilny.
Otóż K.C. zawiera:
art.11
Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania
pełnoletności.
art. 12
Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat 13,
oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie.

art.14
par.1 Czynność prawna dokonana przez osobę, która nie ma zdolności do czynności
prawnych, jest nieważna
par.2 Jednakże gdy osoba niezdolna do czynności prawnych zawarła umowę należącą
do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia
codziennego, umowa taka staje się ważna z chwilą jej wykonania, chyba że
pociąga za sobą rażące pokrzywdzenie osoby niezdolnej do czynności prawnych.

teraz wyjaśnienie:
do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach należą takie
czynności jak zakup przyborów szkolnych, słodyczy, itp.

art.15
Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają małoletni, którzy ukończyli 13
lat oraz osoby ubezwłasnowolnione częściowo.

art. 17
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych do ważności czynności
prawnej, przez którą osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych
zaciąga zobowiązanie lub rozporządza swoim prawem (podkreśle jeszcze raz -
swoim prawem), potrzebna jest zgoda jej przedstawiciela ustawowego.

Tyle Kodeks Cywilny

Oznacza to dziecino, że dopoki nie osiągniesz pełnoletności to jedyne na co
możesz sobie pozwolić bez zgody mamusi lub tatusia to kupić sobie cole w
szkolnym bufecie albo lizaka w przydomowym sklepiku. Mozesz również jak
dostaniesz wystarczająco wysokie kieszonkowe kupic sobie bilet do kina.
Na wszystkie pozostałe rzeczy w tym rozporzdzanie swoim prawem musisz mieć
zgodę wspomnianego już wcześniej rodzica. I to się tyczy również prawa do
tajemnicy korespondencji. Jeśli twój tatuś lub mamusia uznają, że z daną osobą
możesz korespondować to wtedy nabywasz prawo do tajemncy korespondencji jedynie
z osobą na którą zgodę otrzymałeś. Jeżeli jednak zgody takiej nie dostaniesz -
nie pomogą ci żadne Konwencje.

Jeżeli czegoś koteczku nie zrozumiałeś to porozmawiaj z rodzicami lub adwokatem
jeśli masz już zdolność do czynności prawnych.

[Gość: Ela]

WOW!

Pozdrawiam

Ela

[Gość: iwona]

Dobra relacja z rodzicami=zaufanie.Budujemy je od momentu pojawienia sie dziecka
w naszym zyciu.My rodzice te relacje psujemy od samego poczatku,bo wiemy wiecej,
lepiej,na wszystko mamy dobra odpowiedz.Kiedy maluch siega po zielona kredke by
narysowac slonce,co robi rodzic?,wklada w reke dziecka zolta kredke,bo slonce
jest przeciez zolte itp,itd od samego poczatku.Banalny przyklad ale...Zapraszal
friski dwa razy aby przeczytac wypowiedz malej i co?.Nic!Dzieci glosu nie maja,
-dorosli wiedza znowu lepiej.Trzeba sluchac nie siebie lecz dzieci jesli chcemy
uslyszec co chca nam powiedziec.Jezeli czytam koresp.dziecka=ono moze moja
rowniez!?Ja tego nie chce,nie czytam wiec listow dziecka.Że nie wszystko mi
powie?-dobrze!Znaczy ,ze zyje tez na swoj rachunek.Przyjaciolce tez nie zawsze
i nie wszystko sie powie.Kazdy z nas moa prawo do wlasnego intymnego swiata i
zycia.Ludzi trzeba szanowac i traktowac tak jak my bysmy chcieli byc szanowani
i traktowani/dziecko to tez czlowiek/.A im mniejsz /ten czlowiek/tym wiecej
troski,uczciwosci i milosci potrzebuje/tej w czystm wydaniu nie przefiltrowanej
przez oczy doroslego,ktory wszystko wie ,bo troch wiecej przezyl.A przezyl
wiecej,wiec niech umiejetnie to stosuje niekoniecznie metodami starymi jak swiat
o ktorych w waszych wypowiedziach tak duzo.
Podoba mi sie filozofia reprezentowana przez friskiego/?/,soso tez mysli jak ja.
pozdrawiam-friski wroc na forum!

[Gość: Ela]

Jak kazdy z nas, masz prawo do wlasnego zdania. Jak kazdy z nas, ponosisz
odpowiedzialnosc za swoje czyny lub ich brak.

Sa pewne zachowania rodzicow wobec dzieci, ktore bezsprzecznie mozna ocenic
jako szkodliwe dla dziecka i niewlasciwe. Na przyklad bicie, slowne zniewazanie
albo zaniedbywanie dzieci.

Moim zdaniem prawo do sprawdzania korespondencji dziecka (szczegolnie tej
elektronicznej) w sytuacjach ekstremalnych do takich czarno-bialych kwestii nie
nalezy.

Pozdrawiam

Ela

Ogolniej

[Gość: soso]

Problem ze sprawdzaniem korespondencji dzieci w internecie jak i inny, gdzies
na tym forum, o wczesnej inicjacji seksualnej czy jeszcze inny o narkotykach to
nic innego jak problemy kulturowe naszych czasow. Wiele nowych zjawisk wchodzi
nieslychanie szybko do naszego zycia, otoczenie zmienia sie niemal z roku na
rok - internet, gry komputerowe, filmy na kasetach czy DVD, itd. Swiat dzis
jest inny niz bedzie jutro i trudno jest wszystko ogarnac jezeli nasze
odbieranie swiata kreuja sprzedawcy.

Teraz o tej korespondencji i zagrozeniach z nia zwiazanych. Niestety, zdarzenia
wyprzedzaja nas. Nie mamy czasu na tworzenie zbiorowej kultury, ktora nam
podpowie, jak sie w takich sytuacjach zachowywac. Pozostaje zyc z tym i czekac
majac jednoczesnie swiadomosc, ze sami bedziemy placic cene nowych doswiadczen.

W krajach technologicznych jest oczywistym problem latwosci i dostepnosci do
wszystkiego a rzeczywistych wartosci tegoz postepu. Polozmy na szalach z jednej
strony narkotyki, powszechna antykoncepcje i wolnosc seksualna, internet,
telewizje, gry, wulgaryzacje jezyka i obrazu, alkohol a z drugiej wiernosc,
uczciwosc w stosunku do innych ludzi, spacer, rozmowe, ksiazke, zyczliwosc i
szacunek do innych. To jest obecnie malo czytelna sytuacja. Miotamy sie w nowym
morzu nieprawdopodobnego spietrzenia informacji, ktora zalewa nasz mozg a my
nie potraimy sobie z tym dac rady, a juz szczegolnie mlodzi ludzie. Rodzice sa
bezradni. Co zrobic jak dzieciak tylko siedzi przed telewizorem, komputerem,
chodzi na jakies podejrzane party z ktorych wraca blady i z zaczerwienionymi
oczami? Sprawdzac korespondencje? Sledzic go? Szukac, co ma w plecaku?

Chyba po prostu musimy wypic ta gorzka miksture i liczyc na to, ze po czasie
zmadrzeja nasze dzieci i my sami. Ze znajdziemy rozwiazanie sami na dobre zycie
a nie poddamy sie balwanowi pop-kultury.

Wciaz jestem za tym, by rozmawiac z dziecmi, by pomagac im w zauwazaniu
wlasnych odczuc i wartosci. W koncu wiemy, ze przypadkowe kontakty seksualne,
drastyczna korespondencja czy narkotyki nie wnosza nic szczegolnego do naszego
zycia. Wielkie radosci i poczucie szczescia to cos dalekiego od przelotnosci,
szybkosci, zycia z dnia na dzien, zachlystywania sie blyskotkami. Po jakims
czasie to do nas dociera i wchodzimy na wyzszy poziom naszego zycia. Tak
zapewne bedzie i z naszymi dziecmi ale my mozemy im w tym tylko pomoc poprzez
pokazywanie i uswiadamianie a nie ograniczanie i kontrolowanie.


å

[Gość: frisky2]

>
> Wciaz jestem za tym, by rozmawiac z dziecmi, by pomagac im w zauwazaniu
> wlasnych odczuc i wartosci. W koncu wiemy, ze przypadkowe kontakty seksualne,
> drastyczna korespondencja czy narkotyki nie wnosza nic szczegolnego do naszego
> zycia. Wielkie radosci i poczucie szczescia to cos dalekiego od przelotnosci,
> szybkosci, zycia z dnia na dzien, zachlystywania sie blyskotkami. Po jakims
> czasie to do nas dociera i wchodzimy na wyzszy poziom naszego zycia. Tak
> zapewne bedzie i z naszymi dziecmi ale my mozemy im w tym tylko pomoc poprzez
> pokazywanie i uswiadamianie a nie ograniczanie i kontrolowanie.
>

Zgadzam sie z toba soso