Indie Nepal z Logostour,zima 2009-Relacja

[werak]

Indie Nepal z Logostourem przejechałem w terminie luty/marzec 2009.
To mój drugi raz na zorganizowanej wycieczce z reguly jeżdzę na
wlasną rękę, drugi raz z tym biurem i drugi raz wszystko bylo
jaknajbardziej ok. Przy poprzednim wyjeździe bardzo przydał mi się
opis osoby która wcześniej przejechała tamtą trasę, wiec teraz i ja
wstawię opis, może też się komuś przyda.
Piszę z pozycji osoby starającej się zobaczyć coś więcej niż oferuje
program, nie wymagającej specjalnych luksusów i skupię się raczej na
poradach niż wrażeniach, bo te jak już kiedyś pisalem każdy ma inne.

Dni 1-6

[werak]

Dzień 1 Wylot
Na Okęciu poznajemy pilota a wlaściwie Panią pilot i grupę. Aż 27
osób, później dowiemy się że w następnej jedzie tylko 12, to tylko
tydzień różnicy, więc wygląda na to że nie ma reguły. Ludzie raczej
starsi.
Lecimy Finnairem do Helsinek, wylot 13:05 na miejscu 15:45, tu kilka
nudnych godzin na lotnisku i o 20tej odlatujemy dl Delhi.

Dzień 2 Delhi
Lądujemy o 6:10, po przebrnięciu przez papierlologię i odebraniu
bagaży wymiana waluty i tu uwaga, obok siebie są dwa punkty. Jeden
elegancki bodajże Thomas Cook się nazywa i drugi optycznie
zdecydowanie mniej zachęcający jakiegoś indyjskiego banku. Tylko w
tym drugim nie pobierają prowizji, wyplacają dokladnie tak jak
wychodzi z przeliczenia kursu, w pierwszym zabierają 5%, a że z
reguly za pierwszym razem wymienia się sporo warto na to uważać.
Blisko hotelu są bankomaty, oznaczone w obu krajach ATM.
Do hotelu jedziemy ok. 30Min, jeszcze nie naszym wlaściwym
autokarem. Hotel Regent Continental, bez szału, ale i bez powodów do
narzekania. Położony świetnie, bo w cichej uliczce ale tuż obok
wielkiego ulicznego bazaru.
Śniadanie, ok. 30 min odpoczynku i ruszamy zwiedzać.....zaczynamy
wakacje:)))))))
Spod hotelu zabiera nas już właściwy autokar, wsiadanie wg. Listy,
bardzo polecam siadanie z lewej strony. Raz że przy lewostronnym
ruchu w obu krajach patrząc czy robiąc fotki przez okno ma się od
razu widoki a nie przeciwlegly pas ruchu. A dwa że w Nepalu jest to
duuuuużo lepsza widokowo strona.
Zaczynamy od Meczetu Piątkowego – bardzo polecam wejście na minaret,
dodatkowo platne ale widok na miasto obłędny. Potem rikszami
podjeżdzamy pod czerwony fort a po nim odfajkowujemy jeszcze muzea
Mahatmy Ghandiego i Indiry Ghandi.
Wracamy na kolację, choć szalony gwar miasta kusi trzeba odespać
dwie pozarywane noce.

Dzień 3 Delhi
Pobudka 7:00, wyjazd 8:30. Najpierw jeszcze po Dehli, w kolejności:
Świątynia Lakshmi Narayan, Przejazd kolo budynków rządowych i postój
pod bramą Indii, świątynia Sikhów, Grobowiec Humayuna (podobno
pierwowzór Taj Mahal) i Qutab Minar czyli wielki minaret oraz
przylegly do niego teren pelen niesamowitej choć niedokonczonej
zabudowy. Dobra kolejnośc zwiedzania, bo każda kolejna rzecz byla
ciekawsza od poprzedniej:). Przy wyjeździe z miasta jeszcze krótki
postój przy ogromnych posągach bóstw i opuszczamy stolicę.
Przed nami pierwszy dluższy przejazd, biuro ostrzega że będzie ich
sporo, ale decydując się na tą wycieczkę warto sobie dokladnie
prześledzic ile czasu spędza się w autobusie, bo poza dniami które w
calości są przeznaczone na drogę, w sporej ilości pozostalych
przejazdy też są dość dlugie.
Opuszczamy Dehli po 15tej a do Hotelu dojeżdzamy ok 19tej. Hotel
polożony gdzieś przy trasie, wielki choć jesteśmy w nim tylko my.
Kolacja na świeżym powietrzu, generalnie bardzo się starają żebyśmy
byli zadowoleni.

Dzień 4 Fort Amber
Jedyny dzień kiedy można wyspać się do woli:) wyjazd dopiero ok
11tej. Ok. 2 godziny w autobusie i dojeżdzamy do fortu amber w
okolicach Jaipuru. Można tu wjechać sloniem, jeepem (dodatkowo
platne) lub podejść pieszo (kilka minut tylko) , w każdym razie
warto od razu pofotografować kolorowo pomalowane slonie, bo schodzi
się inną drogą i wlasciwie potem nie ma już okazji. Zwiedzanie fortu
to ok. 2godziny, poza samą budowlą fantastyczne widoki z murów na
okolicę. Potem w drodze do miasta krótki przystanek przy palacu na
wodzie i po chwili wjeżdzamy do Jaipuru. Zaraz za bramą miejską
przystanek w sklepie z kamieniami szlachetnymi, od razu stamtąd
uciekam na ulicach jest znacznie ciekawiej, a jeśli potem ktoś nie
zamierza samemu chodzić po mieście to tu ma jedyną okazję
sfotografować jedną z wjadowych bram do miasta, oczywiście różową.
Do hotelu jedziemy przez miasto, więc można zorientować się co
nieco. Hotel znów bardzo przyzwoity, uprzedzając fakty powiem, że
ręczników i pościeli zabranych ze sobą na wszelki wypadek, nie
użylem ani razu, zdecydowanie szkoda to ze sobą dźwigać.
Po kolacji okazja do spaceru, do bram różowej części miasta dochodzi
się w paręnaście minut, niezależnie czy się dojdzie warto spędzić
trochę czasu w tym niesamowitym ulicznym szaleństwie.

Dzień 5 Jaipur
Pobudka 7:00, wyjazd 8:30, wcześniej śniadanie, powoli dociera do
nas, że na calej trasie śniadania będą wyglądaly tak samo, tosty,
dżem i wszelkiej postaci jajka. Naprawdę zazdrościlem tym którzy
pozabierali jakieś nasze wędliny czy serki, warto to rozważyć i
urozmaicić sobie poranne posiłki, jakieś parówkowe kielbaski
przystrafily się nam doslownie kilka razy.
Zaczynamy do palacu wiatrów, w zasadzie tylko kilka minut na fotki z
zewnątrz. Kolejne punkty to wciąż Jaipur, ale caly czas nie ma
możliwości spaceru po uliczkach, jeżeli samemu nie ruszy się do
miasta nie ma wlaściwie jak przekonać się że to naprawdę różowe
miasto, nie ma jak choć trochę poczuć jego atmosfery, trochę tu
chyba przesady w odgradzaniu od zwyklych, nieturystycznych miejsc.
Zwiedamy więc obserwatorium astronomiczne i pałac macharadży, a
potem spędzamy trochę czasu w emporium dywanów, polozonym tak że
ciężko stamtąd gdzieś pójść.
Wyjeżdzamy nieco za miasto-Gajtor miejsce kremacji macharadżów,
ładnie położone w górzystym terenie wspaniale grobowce robią bardzo
fajne wrażenie. Ciut dłuzszy przejazd, droga ostro pod górę i
dojeżdzamy do fortu Jaigarth. Tu najciekawsze są widoki z fortu na
okolicę, pod nami świetnie widać wczoraj zwiedzany Amber.
Powrót do miasta na tyle wcześnie, że spokojnie można nie wracać do
hotelu, wysiąść w mieście i pochłonąć trochę jego atmosferę, przejść
w niesamowitym hałasie ciągiem handlowym wsród wciąż zmieniających
się stoisk czy zapachów czasem z trudem przechodząc na drugą stronę
ulicy a przy tym ciesząc oczy kolorem miasta, my trafiliśmy akurat
na zachodzące slonce, więc różowośc aż biła w oczy:)
Po kolacji w hotelu mieliśmy bardzo średni pokaz tańców i jeszcze
bardziej średni teatrzyk.

Dzień 6 Puschkar
Pobudka 6:00, wyjazd 7:00, droga to ok. 3,5godziny. Miasto w
programie opisywane jest jako wycieczka na skraj pustyni i
rzeczywiście pustynne widoki się po drodze pojawiają, natomiast już
w samym mieście z pustynią nie ma się nic wspólnego.
Najciekawsze jest tu święte jezioro i od niego zaczynamy
uczestnicząc w malym obrzędzie religijnym na gtahach, bardziej
polegalo to na wyciągnięciu kaski, ale troszkę mamy obrazu tego co
robią Hindusi nad świętą wodą. Następnie poszliśmy do świątyni boga
Brahmy, cala trasa usiana wszelkiego rodzaju sklepikami kończy się
wlaśnie przy świątyni. Nie jest w niej specjalnie za ciekawie, nie
można robic zdjęć. Po wyjściu czas wolny dwie godziny, większość
spędza czas na zakupach, my większość czasu nad jeziorem spokojnie
chodząc po wszystkich gathach i oglądając wszystkie odbywające się
tam obrzędy i toczące się codzienne życie. Bardzo polecam, na zakupy
zawsze jest czas, a tam można zobaczyć naprawdę niesamowite rzeczy,
nawet te dwie godziny to za mało.
Powrót kolejne 3,5godziny, w hotelu mamy okazję z bliska przyjżeć
się odbywającemu się tu ślubowi i weselu, a na zakończenie dnia
pożegnalny spacer po mieście

dni 7-12

[werak]

Dzień 7 Świątynie Galta, Fatehpur Sikri.
Pobudka 6:00, wyjazd 7:30. Na poczatek króciutki przejazd tuż za
miasto do ogrodów Sisodia Rani, kompletnie nic ciekawego. Za to po
nastepnym krótkim przejeździe dojeżdzamy do pięknie wkomponowanego w
skały zespolu świątyń, jest wolny czas żeby sobie wszystkie
spokojnie obejść, wszędzie zajrzeć, schody prowadzą do miejsca gdzie
mozna na cały kompleks spojrzeć z góry, bardzo ładne miejsce.
Naładowani widokami zasiadamy w autobus na 5,5 godziny i po tym
czasie dojeżdzamy do Fatehpur Sikri czyli wymarłego miasta.
Pierwsza część zwiedzania to spacer po dawnym pałacowym mieście,
druga to fantastyczny meczet z przyległym do niego placem z różnymi
ciekawymi świątyniami i budynkami, kolejne świetne miejsce, choć tu
mogę być nieobiektywny bo na punkcie islamskiej architektury mam
fioła:))
Do Agry już tylko chwilka, hotel znowu conajmniej przyzwoity.

Dzień 8 Agra
Dla nas osobiście raczej nie najważniejszy punkt wycieczki, ale co
by nie mówić cud świata, więc atmosfera od rana podniosla:)
Wyjeżdżamy przed 8mą i po parunastu minutach jesteśmy pod Taj
Mahalem. Każdy wcześniej widzial go na zdjęciach czy filmach ale i
tak wrażenie robi niesamowite. Przy bramie prowadzącej na teren
pilot trochę nam opowiada ale i tak każdy chce samemu nacieszyć oczy
i obfotografować cud z każdej możliwej strony. Dostajemy na to dwie
godziny, wystarcza spokojnie też na znajdujący się na terenie
meczet. Do zachodu słońca nikt się zostać nie zdecydowal:))
Potem jedziemy do tutejszego fortu, tu największe na wszystkich
wrażenie robi....
Taj Mahal widziany z fortowych okien:)
W hotelu jesteśmy już o 12tej, można mieć wolne lub wykupić fakultet
za 15$ i po parunastu minutach siedzieć w autokarze opuszającym
miasto. Wybieram tą drugą opcję, pierwszy przystanek to mauzoleum
Akbara, do zludzenia przypominające meczet, fantastycznie zdobione,
myślę że zachwycające nawet nie mających islamskiego fioła:)
To tylko przystanek mały, bo wyjazd ma nam głównie pokazać miejsca
związane z ruchem Hare Kriszna. Pierwsze to Mathura i caly wielki
kompleks postawiony w miejsu narodzin Kriszny w którym nie można
robić zdjęć a kontrolowani przy wejściu jesteśmy lepiej niż na
lotnisku. W srodku...hmmm...ciekawie to chyba najlepsze slowo,
bledną wszystkie dziwne religijne wyobrażenia jakie do tej pory
widzialo się na trasie.
Z Mathury jedziemy za miasto do osrodka wyznawców Kriszny, tu choć
trochę widzimy ich codzienne życie oraz możemy przyjrzeć i
przysłuchać się obrzędom w tutejszej świątyni.
Moim zdaniem zdecydowanie warto wybrać się na ten fakultet. W hotelu
jesteśmy spowrotem ok. 20tej.

Dzień 9 Gwalior
Wyjazd o 7mej. Zaraz za miastem gigantyczny zator na drodze i z
konieczności objazd wiejskimi dróżkami, o dziwo wsie które mijaliśmy
okazują się czyste i zadbane, poza drobymi szczególami
przyponimające wieś europejską. Dużo zdziwionych min kiedy nasz
autobus przeciskal się z trudem między domkami i sporo śmiechu kiedy
na skrzyżowaniu ścieżek spotkaliśmy się z innymi pojazdami i nikt
nie chcial ustąpić.
Do Gwalioru dojeżdzamy ok 12tej. Na wzgórzu czeka na nas
kolejny.....tak tak oczywiście fort:)) Ten wyróżnia się kolorową
mozaiką na ścianach i fajnymi widokami z punktu widokowego obok.
Wjeżdzając na wzgórze widzi się wykute w skałach postacie, warto tak
jak my ustalić z pilotem zejście pieszo i spokojne obejrzenie ich
wszystkich. To postacie dżinistów, są przeróźnej wielkości , w
różnych pozach i choć to zupelnie inny kaliber przywodzą na myśl
Egipt i tamtejsze wizerunki bóstw. Świetna sprawa.
Krótki przejazd i podjeżdzamy pod pałac maharadżów. Już z zewnątrz
widzę że to nie dla mnie, nie lubię takich wersalowych historii. I
rzeczywiście jest to dla mnie nudnawy spacer po pałacowych komnatach.
Miasto opuszczamy ok 15tej i o po 18tej dojeżdzamy do Orchy. Hotel
okazuje się świetny, parterowy, zbudowany na planie kwadratu z
fantastycznym ogrodem w środku. Tuż obok jest rzeka znad której
widać świątynie w pobliskim mieście a wszystko to można oglądać z
dachu który w całości jest tarasem. Warto się tu grupą zorganizować
na jakiś mily długi wieczór. Na dachu i w ogrodach są ku temu
warunki.

Dzień 10 Orcha
Wstajemy dużo wcześniej niż trzeba, żeby na wschód słońca być już
nad rzeką, widoki świetne. W ogrodzie robimy jeszcze fotki roślinom
i dopiero idziemy na śniadanie, pierwszy raz kiełbaski hurrrra:)
Wyjazd 8:30, jesteśmy tuż za miastem, więc tylko chwilka jazdy.
Najpierw fort-pałac, ładny, choć największą uwagę przyciągają
mieszkające na każdej z wieżyczek sępy. Zwiedzamy jeszcze dwie
świątynie, w jednej z racji aktualnie przypadającego święta tłum
ludzi, druga górująca nad miastem jest praktycznie nieużytkowana.
Orcha jest malym miasteczkiem więc wszędzie poruszamy się pieszo,
czas wolny wystarcza żeby spokojnie sobie wszystko obejść.
Najciekawiej bylo przed świątynią (święto więc tłum ludzi) i nad
pobliską rzeką.
Wyjeżdzamy okolo poludnia i na ok. 17tą dojeżdzamy do Khajuraho.
Fajny hotel ze sporym ogrodem, basenem i co nas najbardziej
ucieszylo kortem tenisowym. Graliśmy do zmroku, milo się bylo
wreszcie choć trochę poruszać i zmęczyć, wieczorne piwko w ogrodzie
smakowalo pysznie.

Dzień 11 Khajuraho

Wyjeżdzamy 8:30, kilkanaście minut drogi i jesteśmy pod slynnymi z
erotycznych scen swiątyniami. Jest to ogrodzony i aż przesadnie
zadbany zielony teren a nieregularnie porozrzucane świątynie robią
piorunujące wrażenie swoim wyglądem. Tuż za plotem znajduje się
jeszcze jedna bardzo podobna świątynia i ta, w przeciwieństwie do
znajdujących się na zwiedznym terenie jest wciąż wykorzystywana
przez wiernych. Akurat trafiliśmy na święto, więc tłum ludzi na
placu a potem próbujących dostać sie do środka ogromny, oczywiście
kolory, hałas i zgiełk, przeciekawe to było, stracilem sporo z
opowiadania przewodnika o kamasutrowych scenach, ale mozna bylo
patrzeć na tych ludzi bez przerwy.
Mamy tu sporo wolnego czasu, można spokojnie obejrzeć sobie każdą
świątynię i każdy zakamarek.
Jedziemy do wschodniej grupy świątyń, tu oprócz podobnych jak
wcześniej budowli zwiedzamy jeszcze świątynię dżinijską.
Właściwie programowo to na dziś wszystko, podjeżdzamy jeszcze na
pocztę wyslać kartki a potem wracamy do centrum miasta z zalożeniem
kupienia sobie przegryzajek na jutrzejszy calodzienny przejazd.
Większośc grupy wraca do hotelu, my korzystamy że jesteśmy blisko i
ruszamy sami do miasta, przede wszystkim do tej świątyni którą
poprzednio mieliśmy za płotem, ludzi już trochę mniej ale choć
przez parę minut stajemy się częścią tego szaleństwa przed
świątynią i przy pobliskich gathach.
Nie wiem czy to z okazji święta ale ruch i handel na ulicach jeszcze
większy niż dotąd wszędzie widzieliśmy, niedaleko trafiamy na bazar
tu natężenie dzwięków i kolorów jest po prostu niesamowite,
fantastycznie choć na trochę wtopić się w ten klimat.
Do hotelu wracamy pieszo i od razu zabieramy się za tenisa, tak
skutecznie że rozwalamy piłkę, a że nie mieli drugiej jakby ktoś
chcial korzystać może warto mieć swoją:)

Dzień 12 Przejazd do Varanasi
Pobudka wczesna bo wyjazd o 6tej. Droga raz lepsza, raz gorsza,
momentami bez asfaltu, trzy postoje, generalnie nic nadzwyczajnego
po prostu dzień w autobusie. Na miejscu jesteśmy o 17tej, my z
miejsca ruszamy w miasto. Hotel polożony jest daleko od Gangesu,
więc spacer po prostu po przyleglych uliczkach, może niespecjalnie
ładnych za to na codzienne życie z dala od turystycznych miejsc i
szlaków można napatrzeć się do woli.
O monotonnych śniadaniach już pisalem, obiady są lepsze nieco, można
z rzadka spróbować ciekawych rzeczy, czasem poczuć co znaczy tu
pikantnie przyprawione:)) Natomiast generalnie jedzenie jest dość
jednostajne, wszędzie kurczak (przynajmniej piszą że to kurczak,
minimalna ilość mięska przy kości

Dni 13-15

[werak]

Dzień 13 Varanasi
Najbardziej przeze mnie wyczekiwany punkt części indyjskiej.
Wyjeżdzamy spod hotelu o 5tej, żeby jeszcze po ciemku dojechać do
Gangesu i wsiąśc na łódź. Wsiadamy mniej więcej po środku gathów i
wlaściwie jeszcze po ciemku dopływamy na wysokość płonacego stosu,
tu zawracamy i płynąc wzdłuż brzegu widzimy jak wraz ze wstającym
słońcem ożywają gathy. Doplywamy i wysiadamy przy najsłynniejszym
chyba z gathów Manikarnika, tu możemy z bardzo bliska przyjrzeć się
kremacji po czym ruszamy w wąziutkie uliczki. Dochodzimy do złotej
świątyni, niestety możemy zobaczyć ją tylko z zewnątrz, podobnie jak
dwie kolejne do których podjeżdzamy już autobusem. 8:30 jesteśmy
spowrotem w hotelu. Dużo wcześniej wiedzieliśmy że tego dnia chcemy
jaknajwięcej czasu spędzić nad Gangesem, decydujemy się jeszcze
pojechać jeszcze z grupą do Sarnah (ok 5km, wyjazd spod hotelu
10:00) czyli miejsca gdzie Budda wygłosil swoje pierwsze kazanie. Tu
po zwiedzeniu już się odłączamy, 100rupii kosztuje nas motoriksza na
gathy. Już jazda sama w sobie jest atrakcją, ale możliwość
spędzenia nad Gangesem kilku godzin, spokojnego pochodzenia i
poprzyglądania się wszystkiemu co się tu dzieje jest dokladnie tym o
co nam chodziło, niezapomniane i nieporównywalne z niczym obrazy
zostają w glowach i...na zdjęciach. Przed powrotem do hotelu
pozwalamy uliczkom by same prowadziły nas w różne niesamowite
miejsca i dopiero po takim spacerze wracamy do hotelu.
Wracamy wlaściwie tylko po to by....wsiąść w rikszę i razem w grupą
wrocić nad gathy. To dlatego, że wykupilismy wyjazd na wieczorną
pużę (uroczystość na gtahach), którą mamy oglądać z łódki.
Przed uroczystością jeszcze raz podpływamy pod Manikarnikę, jest tuż
przed zmrokiem, a płonące stosy robią w o tej porze chyba jeszcze
większe wrażenie.
Samą pudża ciekawa, choć chyba lepiej oglądać ją z gathów, bliżej i
na pewno lepsza możliwość robienia zdjęć. Jeżeli komuś nie zależy na
wspólnym z grupą oglądaniu to lepiej nie płacić za fakultet tylko
przyjechać tu sobie po prostu samemu.

Dzień 14 Przejazd do Nepalu
Wyjazd 6:30 a potem już tylko droga, droga, droga......
Zmiana kraju, więc małe podsumowanie. Dla mnie Indie to przede
wszystkim ludzie, to oni tworzą ten kraj, jego koloryt i to
podpatrywanie ich codziennego życia czy próba choć chwilowego w nim
uczestniczenia to dla mnie najlepsze wspomnienia z tego kraju.
Jeżeli nastawilbym się tylko na to co Logos ma w programie myślę że
nie bylbym zadowolony, przejazdy są dość długie, tereny po ktorych
się poruszalismy nie są specjalnie zachwycające przyrodniczo a poza
Taj Mahalem i Khajuraho ( i meczetami jak ktoś ma fioła:) nie
zwiedza się też jakiś niesamowitych obiektów.
Dlatego tak bardzo ważne dla mnie były wszystkie samodzielne
wyjścia, wieczorne spacery, zostawanie w miastach gdy grupa wracala
do hotelu, odłączanie się od grupy by po swojemu spędzić czas,
spędzanie wolnego czasu nie tylko na zakupach, czy nawet przejście
się po kilku najbliższych uliczkach podczas przystanków w małych
mieścinkach gdzieś na trasie. Myślę, że dopiero to w połączeniu z
wszystkim co zwiedzaliśmy programowo pozwala mi bardzo pozytywnie
ocenić tą część wycieczki i powiedzieć że w Indiach było świetnie.
Dla osób funkcjonujących w sposób hotel-autobus-obiekt-autobus-hotel
trasa moim zdaniem wyda się nużąca i średnio ciekawa, były zresztą
takie głosy.
Wieczorem dojeżdzamy do granicy. Podczas załatwiania formalności
możemy wyjść pokręcić się już po nepalskiej stronie, są punkty
wymiany walut. Hotel jest w tej przygranicznej miejscowości, więc
gdy ruszyliśmy to tylko klilka minut drogi, dojeżdzamy ok. 19tej.
Hotel jest jedynym na trasie gdzie jest ciut gorzej z czystością,
musimy wymienić pościel i ręczniki.Vis a vis hotelu jest bankomat.
Nepal to także wyłączenia prądu, jest on tu tylko 8godzin na dobę.
Nie jest to jakiś problem, bo wyłączenia są zapowiadane, a hotele
mają generatory.

Dzień 15 dojazd do Chitwan
Z wyłączeniami prądu poznaliśmy się wczoraj, dziś rano poznajemy się
z blokadami dróg. Co prawda nie bezpośrednio, ale pilot informuje
nas, że mieszkańcy części Nepalu po ktorej podróżujemy od jakiegoś
czasu regularne blokuja drogi i jeżeli mamy nie utknąć musimy po
pierwsze wyjechać wcześnie, a po drugie nie pojedziemy do Lumbini
tylko od razu do parku Chitwan. Nie mam powodu żeby nie wierzyć, że
to bylo najlepsze rozwiązanie. Wyjeżdzamy więc o 7:30 i ok 13tej
dojeżdzamy do parku. Choć fantastycznie spodobały mi się kipiące
zgiełkiem i hałasem indyjskie miasta, świetnie jest zmienić
otoczenie i pobyć trochę sam na sam z przyrodą. Miejsce gdzie
mieszkamy to duży bardzo zielony teren, tuż obok rzeki, gdzie każdy
dostaje do dyspozycji swój bardzo fajny domek.
Do dżungli samemu ruszyć nie można, zresztą jest ona za rzeką,
idziemy więc na spacer wzdłuż jej brzegu przy okazji mijając
tutejsze wioseczki, czyli najczęściej skupiska kilku dosłonie
lepianek gdzie widzimy że praca odbywa się tu przy użyciu
prymitywnych narzędzi a drewno przynosi się na plecach gdzieś z
lasu. Z jednej strony oczy cieszą się widokami przyrody, z drugiej
czasem aż smutno patrzeć na to jak się tu żyje.
Spacer byl tak długi, że po powrocie starczyło czasu na krótki oblot
po sklepikach i zaraz szliśmy nad rzekę pocieszyć oczy zachodem
słońca.
Wieczorem na terenie gdzie mieszkamy byl jeszcze pokaz tańców.

Dni 16-19

[werak]

Dzień 16 Park Chitwan
Warto wstać wcześniej niż trzeba, najlepiej ze wschodem słońca i po
pierwsze poobserwować ptaki na terenie hotelowym, m.in. ogromne
dzioborożce. A po drugie przejść się nad rzekę, parowała tak, że
praktycznie nie bylo widać jej nurtu a kolory wstającego slonca w
tych mgłach obłędne.
Po śniadaniu podjeżdzamy chwilę do miejsca gdzie wsiadamy do łodzi
dłubanki. Spływamy rzeką oglądając przede wszystkim wylegujące się
na brzegach krokodyle, pojawil się też jeden w wodzie, tuż pod naszą
dlubanką. Jest trochę ptaków, choć tu akurat spodziewałem się hałas
jaki zrobią będzie ogromny, w końcu płyniemy przez dżunglę, a jest
raczej cicho. Tak czy inaczej było świetnie, a dopływamy do farmy
słoni. Smutno trochę patrzeć na te piękne stwory przywiązane
łańcuchami, z drugiej strony słonie są codziennie prowadzone w las
na spacery, po terenie biega sporo słoniowych maluchów, a przewodnik
z dumą mówi o niedawno urodzonych tu słoniowych bliźniakach.
Pozostaje więc wierzyć, że zwierzęta nie mają tu źle, a prowadzący
ośrodek wiedzą co robią. Mozna tu kupić specjalne ciastka dla malych
sloni i potem je nimi karmić – zabawa świetna, polecam bardzo.
Wracamy spowrotem, trochę za bardzo wczoraj wypytywałem na czym
polega kąpiel ze słoniem i teraz nie mam wyjścia, wszyscy idziemy
prosto nad rzekę a mi przewodnik każe wyskakiwać z ciuchów i po
trąbie wdrapywać się na słoniową głowę:)) Nie piszę co sie dzieje
dalej, żeby nie psuć zabawy gdyby ktoś chcial to powtórzyć, ale
zabawa jest świetna, na pewno warto.
11:30 bylo po pierwszej części dzisiejszych atrakcji, do kolejnych
kilka godzin wolnego, wykupujemy więc w kilka osób spacer po dżungli
z przewodnikami. Trochę trwalo czasu zanim pozalatwialiśmy
formalności, żeby nie tracić czasu warto pomysleć o tym wcześniej.
Spacer chociaż nie za dlugi, dwie godzinki tylko to atrakcji bylo
sporo, oprócz samej ogromnej frajdy ze spaceru w leśnym gąszczu to:
uciekaliśmy przed dzikim słoniem, przeciskaliśmy się przez osmoloną
słoniową trawę, trafilismy nad rzekę z mnóstwem ptactwa, widzieliśmy
małpy, ślady tygrysich łap, krokodyle. Wróciliśmy umorusani
okrutnie,ale warto bylo.
Nie bylo nawet czasu żeby zmienić ubrudzone ciuchy, może i dobrze bo
następnym punktem był wyjazd wgłąb dżungli na słoniach. Podjeżdzamy
znów kawalek i ze specjalnego stanowiska ładujemy się na słoniowe
grzbiety. Jedzie się po 4osoby w specjalnym siedzisku, jest
koszmarnie malo miejsca, a że wcześniej dobiera się w te czwórki
warto wybrać sobie kogoś mozliwie chudego:) No i koniecznie dlugie
spodnie i zakryte buty bo po drodze zachacza się ciągle o gałęzie
krzaki itp. Nasze sloniowe safari się udalo, nosorożce widzieliśmy.
Bylo tak, że słoniowi woźnice wypłoszyli jednego na środek polany,
słonie utworzyły krąg i każdy mógl do woli napatrzeć się na nie do
końca zadowlonego z takiego obrotu sprawy nosorożca. Poza tym bylo
jeszcze coś jeleniowatego i obłedne widoki samej dżungli. Super
sprawa, chociaż niewygoda siedziska sprawia, że ze słoniowego
grzbietu schodzi się z ulgą. Wracamy tuż przed zachodem slońca.
Po kolacji mamy jeszcze pokaz sjaldów, glównie o zwierzątkach
zamieszkujących park.

Dzień 17 Dojazd do Pokhary
Z racji blokad znów wyjeżdzamy wcześnie bo o 7mej. Siedzenia po
lewej stronie dziś przydają się szczególnie, góry są co raz wyższe a
my jedziemy wzdłuż rzeki fantastyczną widokowo doliną.
Po drodze przerwa na fakultatywny rafting, choć to może zbyt szumne
nazewnictwo. Raczej to splyw rzeką niesamowity widokowo za to skoków
adrenaliny nie ma specjalnie za dużych, myślę że absolutnie każdy
może sobie z tego skorzystać. Ja w każdym razie bylem bardzo
zadowolony że się zdecydowalem.Plyniemy ok 2godziny, po wszystkim
dostajemy gratisowy lunch. Miejscowość gdzie kończymy a gdzie czeka
na nas reszta grupy, to niesamowicie zadbane i czyste miejsce,
zupelnie nie kojarzy się z Nepalem. Jest tu kolejka linowa którą
można wjechać do świątyni na szczycie góry, a nieopodal rzekę spina
wiszący na linach most, jeśli korzysta się z raftingu warto
wczesniej ustalić z pilotem żeby można było potem też to wszystko
zobaczyć, spacer na tym wiszącym moście robi wrażenie:)
Do Pokhary dojeżdzamy ok. 17:30. Hotel jest świetnie polożony, kilka
kroków od jeziora w turystyczno-handlowej dzielnicy. Logos w piśmie
przesylanym przed wycieczką informuje o możliwości kupna taniego
sprzętu turystycznego i rzeczywiście sklepów z tym jest tu i potem w
Kathmandu masa, zdecydowanie dominuje jedna firma, ale rzeczywiście
zdecydowanie taniej niż u nas można się zaopatrzyć w każdy rodzaj
turystycznego ciucha czy sprzętu.
W hotelu występuje bardzo fajny zespół, ludowa muzyka na żywo,
troche tańca, warto posluchac.

Dzień 18 Pokhara
Wyjeżdzamy 5:15 żeby wreszcie zobaczyć te największe góry, zobaczyć
o wschodzie slońca podczas tzw. zapalania szczytów. 40Min jazdy,
krótkie podejście i jeszcze po ciemku stajemy na platformie
widokowej. Bardzo chcialem to zobaczyć, ale niestety im bardziej
robilo się jaśniej tym bardziej widzieliśmy jak ogromna mgla spowija
już nawet niższe partie gór i zdawaliśmy sobie sprawę że nie
zobaczymy nawet zarysów ośnieżonych wierzcholków. Cóż, trudno, może
to znak żeby jeszcze wrócić w Himalaje:)
Po śniadaniu w zamian za Lumbini jedziemy w miejsca których nie ma w
programie, są to „poziome wodospady”(bardzo szumna nazwa dla
kamienistego fragmentu rzeki), świątynia buddyjska i tybetańska
wioseczka. Wszystko to jest tuż obok siebie i miejsca te obchodzimy
sobie piechotką.
W sumie jedyną rzeczą jaka zostala nam do zobaczenia w Pokharze jest
Stupa pokoju, usytuowana na jednym z okalających jezioro wzgórz. Do
drogi prowadzącej do stupy można doplynąc lódką albo ruszyć cięższą
i dluższą drogą wlaśnie z miejsc które wlaśnie zwiedzaliśmy. Jedynie
w trzy osoby wybieramy trudniejszą drogę, ale bylo warto, wchodzimy
drogą z której nic nie zaslania widoku na miasto, tarasowe uprawy i
okoliczne góry, brakuje tylko tych szczytów schowanych w mgle. Droga
zachacza też o pobliskie wzgórze pelne modlitewnych chorągiewek.
Sama stupa niespecjalnie ciekawa, sporo ludzi się tu wybiera ale
raczej tylko dlatego że w samej Pokharze nie za wiele jest do
roboty. Schodzimy już tą tradycyjną drogą do łódek, tu jest
zdecydowanie mniej ciekawie, bo idzie się wśród drzew, więc nie ma
widoków za wiele.
Wracamy łódką, z krótkim postojem na wysepce ze świątynią.
Polowa dnia dopiero więc sporo czasu na zakupy, a po nich spędzamy
wieczór nad jeziorem popijając piwko i patrząc jak wraz z
zachodzącym slońcem giną kolejne gorskie pasma. Mgła jak byla tak
jest, byl pomysl żeby na wlasną rękę pojechać jutro i spróbować raz
jeszcze zapalić szczyty, ale chyba nie ma to sensu skoro caly dzień
mgła nie drgnęla ani troszkę.

Dzień 19 Dojazd do Kathmandu.
Jak zwykle jeszcze na wpół śpiący jedliśmy śniadanie gdy ktoś wpada
z krzykiem że widać góry! I rzeczywiście to co wczoraj chowalo się
we mgle teraz pięknie czerwienilo się we wschodzącym slońcu. Z
jednej strony radość, że udalo się choć tak zobaczyć, z drugiej
złość, że jednak się nie pojechalo drugi raz na platformę widokową,
zamiast tego oglądaliśmy ten spektakl z hotelowego dachu.
Droga do Kathmandu to czas od 7mej do prawie 16tej. Po drodze
fantastyczne widoki na góry, potoki, tarasowe uprawy i przystanek na
fotki w najwyższym punkcie na trasie. W Kathmandu żegnamy nasz
autobus, po części z ulgą, że mamy za sobą ostatni tak dlugi
przejazd, podobno przejechaliśmy nim ok. 2800km.
Hotel znajduje się na Tamelu, czyli handlowej dzielnicy, to kilka
ulic dla turystów ze sklepami turystycznymi i pamiątkowymi głównie.
Resztę dnia spędzamy orientując się w cenach ostatnich rzeczy jakie
mamy zamiar przywieźć.

Dni 20-23

[werak]

Dzień 20 Patan i Kathmandu
Nie decydujemy się na lot nad Himalajami więc rano mamy trochę
czasu, bez mapy postanawiamy pokręcić się po mieście. Na początku
nie bylo ciekawie, ale w końcu trafiliśmy na nieturystyczne uliczki
handlowe. Tu już bylo fantastycznie, nie dość że koloryt handlu w
tych wąskich zaułkach jest niesamowity, to jeszcze na każdym kroku
stoi jakaś świątynia. Wszystko to miesza się ze sobą z jednej strony
tłok, krzyki sprzedawców a z drugiej modlący się ludzie. Z jednej
strony brud i nieporządek z drugiej niewiarygodnie piękne, złocone
świątynie. Koniecznie trzeba się wybrać na taki spacer, uliczki a
wlaściwie narastający tłum same prowadzą do głównego placu czyli
Durbaru, nie jest to długi spacer dystansowo, może być dlugi
czasowo, bo co chwila przystaje się i podziwia to co jest przed
oczami.
10:15 wyjeżdzamy do Patanu, tu najpierw zwiedzamy zlotą świątynię, a
potem spacerkiem idziemy na durbar. Królewskie miasta doliny
Kathmandu przypominają trochę sposobem zabudowy europejskie
starówki, wąskie uliczki i jeden główny plac, tyle że styl tej
zabudowy jest oczywiście zupelnie inny, a gdy wejdzie się na ten
główny plac pelen przeróżnych świątyń widok jest oszałamiający.
Mozna sobie fajnie spojrzeć na durbar z góry, z tarasu jakieś tam
kawiarni. Dostajemy tu sporo czasu, żeby nacieszyć oczy każdym
detalem i znów wąskimi uliczkami wracamy do autokaru.
Jedziemy potem zobaczyć jak wygląda durbar w Kathmandu, tu świątynie
rozlożone są na jakby dwóch placach. Nasze dzisiejsze bilety wstępu
upoważniają do nastepnych wejść przez kolejne dni, trzeba tylko
wyrobić sobie tu przepustkę. Trwa to chwilę, a warto jakby chcialo
się wrócić samemu.
Podjeżdzamy jeszcze pod wzgórze gdzie dwiema drogami dochodzi się do
stojącej na nim stupy. Można wybrać dluższą po 365 stopniach lub
krótszą, po ok. stu (tą drugą też się wraca) W każdym razie widoki z
gory na Kathmandu świetne, stupa oczywiście też:)
Do hotelu wracamy ok. 17tej.

Dzień 21 Dolina Kathmandu
Wyjeżdzamy 8:30 i jedziemy do Bakhtapur. Kolejne z krolewskich miast
doliny w stylu podobnym do zwiedzanych wczoraj, choć oczywiście na
swój sposób różne. W każdym razie równie przepiękne i ciekawe.
Niedlugi przejazd i dojeżdzamy do świątyni Pashupatinath. Miejsce
gdzie nie wszędzie możemy wejść, za to doskonale możemy przyjrzeć
się odbywającym się tu kremacjom. Nad ściekiem który może w czasie
monsunu bywa rzeką tak jak w Varanasi palą się stosy i odbywa się
podobny ceremoniał. Tutaj nikt nie zabrania robienia zdjęć.
Kolejny przejazd i dojeżdzamy do największej nepalskiej stupy, jest
tak duża że można chodzić sobie po jej podstawie. Można też wejść do
stojącej obok bajecznie kolorowej świątyni.
Na zakończenie jeszcze przejazd do niespecjalnie ciekawego miejsca z
kamiennym wizerunkiem leżącego Wisznu i mamy zrealizowany cały
program.
Po powrocie do hotelu ruszamy jeszcze na ostatnie zakupy.

Dzień 22 Wracamy.
Wyjazd o 11tej dla nas oznacza wczesną pobudkę i wyjście na dlugi
poranny spacer raz jeszcze po targowo-świątynnych uliczkach. Znów
jest bajecznie, tym razem dochodzimy i wchodzimy na durbar ostatni
raz nacieszyć tu oczy.
Kathmandu pożegnane jedziemy więc na lotnisko. Tu po kilku
drobiazgowych kontrolach i przeszukaniach odlatujemy o 15:15.
Siadając z prawej strony ma się super widok na himalaje.
Lot trwa godzinę i 45min, witamy się z naszym znajomym autobusem i
jedziemy do naszego znajomego hotelu. Po kolacji idziemy jeszcze na
spacer po sąsiednich bazarowych uliczkach pożegnać się z Indiami i
nacieszyć fantastycznie cieplym wieczorem, na następny taki
poczekamy parę miesięcy.
W ogóle pogodę mieliśmy caly czas świetną. Żadnego deszczu,
wlaściwie bez przerwy bezchmurne niebo, cieplo ale nie upalnie,
slowem ponad 20 dni idealnej pogody. Biuro w liście przed wycieczką
pisalo, że może być za zimno na odkryte buty, na szczęście prawie
nikt nie posluchal. Lepiej sprawdzić sobie pogodę na jakieś stronie
niż się sugerować tym co napiszą.

Dzień 23 Wróciliśmy
Wylot z Delhi chwilę po 11tej, więc rano czas tylko na śniadanie.
Lecimy tak samo finnairem przez Helsinki, po drodze super widoki na
góry Pakistanu i Afganistanu.
Na przesiadkę 4godziny, ale lądujemy trochę spóźnieni i nie ma sensu
tak jak planowaliśmy jechać do miasta, zdążylibyśmy co najwyżej
tylko obrócić w dwie strony.
W Warszawie lądujemy o 19:25

Podsumowując
Nie mam najmniejszych zastrzeżeń do Logosa, pilot bardzo dbala
żebyśmy zobaczyli wszystko co bylo w programie, hotele, autokar i
wszystko co mialo być zapewnione bylo jaknajbardziej ok.
Wycieczka jest tak prowadzona, żeby każdy niezależnie od swoich
możliwości dał radę i nie był przeforsowany. Dlatego też tak jak
pisałem podsumowując Indie, będąc młodszym i sprawniejszym staralem
jaknajwięcej zobaczyć jeszcze samemu. Gdyby nie to, ilość przejazdów
w stosunku do czasu spędzanego na zwiedzaniu bylaby dla mnie chyba
za duża. Kolacje zawsze jedliśmy ok. 18:30-19tej, a ja nieraz
mialem odczucie że mogliśmy gdzieś tam zostać dlużej na zwiedzaniu
niż tak wcześnie wracać do hotelu.
Nie zmienia to oczywiście mojego zadowolenia z wycieczki,
zobaczyliśmy zupełnie inny świat a właściwie dwa, bo kiedy już
oswoimy się z niesamowitymi Indiami kompletnie zmienia się nie tylko
krajobraz, Nepal jest zupełnie inny i oferuje całkiem inne atrakcje.
Wspaniale bylo choć przez te trzy tygodnie być fragmentem tego
świata i choć na trochę wyrwać się z naszego smutnego, szaroburego
kraju.

Staralem się opisać wszystko tak, żeby sprzedać jaknajwięcej
informacji ułatwiających następnym pobyt na tej wycieczce, jeśli
ktoś by chcial coś dopytać to oczywiście jestem do dyspozycji, gdyby
trafil się ktoś chętny podzielić się wrażeniami z tej wycieczki w
innym terminie, bardzo się ucieszę i chętnie poczytam.

[szycha80]

A powiedz werak jak opieka ze strony Red Rose? Pilot indyjski miły?

[janek2101]

Dzięki za opisanie wyjazdu. Planuję wyjazd w listopadzie lecz tyle
się różnych żeczy naczytałem, że już nie wiem z kim i jaką formę
wyjazdu wybrać. Jak możesz to coś doradź. Boję się że sam objazd
autokarem pomimo że mniej meczący niż ,,włóczęga'' to bedzie za mało
na ten kraj. Może wybrać tramping?

KIlka uwag i pytań

[kornel-1]

werak napisała:

> Indie Nepal z Logostourem przejechałem w terminie luty/marzec 2009.

Przeczytałem w skupieniu ;-)

Kilka drobnych uwag i pytań.
1. Informacja o Pushkar, jako mieście "na skraju pustyni" jest - jak sądzę -
wynikiem pomyłki Logostouru. Myślę, że mieli na myśli Pokhran, leżący na drodze
do Jaisalmeru. Zresztą Logos Travel M. Śliwki podaje podobną informację.

maps.google.com/maps?f=q&source=s_q&hl=en&geocode=&q=pokaran&sll=26.45705,74.547729&sspn=0.139544,0.2211&ie=UTF8&ll=26.927886,71.908092&spn=0.065811,0.11055&t=h&z=13&iwloc=addr

2. Dlaczego nie wchodziliście do Złotej Świątyni w Varanasi?

3. Szczerze zazdroszczę obserwacji dzioborożców w Chitwan. Ja widziałem kraski,
dziwogony, bibile, pawie, kormorany, czaple, gęsi, kaczki i inne, których nie
rozpoznałem.

4. Co do śladów "tygrysich łap" to - proszę wybaczyć - powątpiewam w ich
autentyczność. Nieliczne tygrysy żyją w głębi parku narodowego. Jeśli zaś chodzi
o zwierzynę płową, to myślę, że widziałaś mundżaki.

5. Odwiedzaliście Kumari?

6. Co do robienia zdjęć w świątyniach - miałem problem tylko w świątyni
dżinijskiej w forcie Amber i w świątyni Lakszmi w stolicy.

7. Ghaty i tylko ghaty.

8. W sumie miła wycieczka za 10 kilozłotych. Tak na marginesie - identyczną
programowo ofertę ma Logos Travel Marka Śliwki. Ciekawe, kto od kogo zżynał?
Skąd ta uderzająca zbieżność?

9. Ja jednak polecam tramping - trzy razy taniej a ogląda się dwa razy więcej :)

Kornel

odpowiadam

[werak]

Szycha: Do Red Rose też najmniejszych zastrzeżeń. Indyjski pilot
Harish świetny i jeśli chodzi o obowiązki i po prostu jako człowiek.
Na pewno zapamiętam długo ten przymusowy przejazd przez wioski gdzie
biegl przed autobusem i przeganial wszystko z drogi,a potem
rozwiązywał sytuację gdy na krzyżówce tych dróżek spotkalo się kilka
pojazdów i nikt nie chcial ustapić:)

Janek: Tak jak pisałem oferta Logosu jest tak skrojona, że jeżeli
sobie sam tego nie zorganizujesz to codzienne życie w tych krajach
będziesz oglądal tylko przez szybę autokaru, musisz po prostu sam
zdecydować na czym Ci najbardziej zależy. Jeżeli głównie na
zabytkach, szybkim i sprawnym przemieszczaniu się z miejsca na
miejsce, na spokojnej głowie przez cały wyjazd polecam Logos. Jeżeli
bardziej na poznaniu Indii od tej drugiej strony, moim zdaniem
ciekawszej, możesz być odrobinę rozczarowany. Jadąc z Logosem nie
pojedziesz indyjskim pociągiem, jedzenie w ulicznej knajpce będziesz
musial zorganizować sobie sam itp. z drugiej strony nie musisz sie
martwić zupelnie o nic. Nie znam ofert biur trampingowych, nie wiem
do końca co oferują, jakiś obraz tego co można samemu dolożyć do
programu masz w mojej relacji, czy to Ci wystarcza i jak wypada w
porównaniu musisz już sobie po prostu przemyśleć.
Powiem Ci jeszcze, że mi przynajmniej w Nepalu brakowalo kontaktu z
wyższymi górami, jesli masz oferty z krótkim trekingiem to może to
właśnie przeważy.

[werak]

Kornel:
1. Myślę, że to nie tyle pomylka, co zabieg marketingowy, ladnie to
przecież wygląda w katalogach:) No ale gdy się dojeżdza to krajobraz
zmienia się na bardziej piaszczysty.
2. Pozamykana byla ze wszystkich stron, żeby spojrzeć chociaż zza
muru musielismy przejść drobiazgową kontrolę. Zresztą nie tylko my,
wszyscy dochodzili do tego samego punktu.
3. Ja jeszcze muszę poodnajdywać i poopisywać wszystkie ptaki jakie
mam na zdjęciach
4. Hehe, możliwe że przepuścili jakieś bydełko po ścieżce żeby potem
turystów nabierać:))))) W każdym razie przewodnicy mówili że to
tygrys:)
5. Jak byliśmy z grupą to bylo zamknięte, weszliśmy potem jak
byliśmy sami
6. Jeszcze u Brahmy w Puszkarze, nawet nie mozna bylo wnieść
aparatu. Aaaaa i w Orchy jeszcze
7. Taaaaak!!
8. Myślę, że to po prostu indyjski touroperator tworzy wycieczkę
potem rozsyla oferty a zadaniem polskiego biura jest po prostu
dostarczyć im grupę i skasować prowizję:) Pewnie oba biura jeżdzą z
z tym samym operatorem. Ofertę Śliwki też widzialem byla chyba ciut
droższa a do tego w cenie nie bylo obiadokolacji.
9. To już info dla Janka:)

[kornel-1]

werak napisała:
> 1. Myślę, że to nie tyle pomylka, [...] ale gdy się dojeżdza to
> krajobraz zmienia się na bardziej piaszczysty.

Ustępuję. Faktycznie, Pushkar opisywany jest w LP jako miasto "na skraju
pustyni". Gdy jechałem autobusem z Adjmer - krajobraz zapamiętałem jako
krzaczasty, z mnóstwem małp.

> 2. Pozamykana byla ze wszystkich stron, żeby spojrzeć chociaż zza
> muru musielismy przejść drobiazgową kontrolę. Zresztą nie tylko my,
> wszyscy dochodzili do tego samego punktu.

Ja ze Złotej Świątyni mam bardzo miłe wspomnienia. Podobnie ze świątyni Durgi w
Varanasi.

> 6. Jeszcze u Brahmy w Puszkarze, nawet nie mozna bylo wnieść
> aparatu.
A ja sobie przypomniałem, że również w Varanasi nie udało mi się. wnieść
aparatu. Tak na marginesie - to traktuję robienie zdjęć w "zakazanych"
miejscach jako sport: "kto kogo przechytrzy". To raczej niewinne zajęcie ;-)

Inna rzecz, że gdy się przywiezie dużo zdjęć - ciężko się nimi rozstać. A muszę
do prezentacji slajdów radykalnie przyciąć ich liczbę :-(

Kornel