Jak postępować z takim pracodawcą?

[Gość: Mniej niż zero]

Kompletnie nie wiem jak sie zachować. Szefowa wyżywa sie na mnie
okrutnie. Każdu mój przejaw wiedzy, kompetencji w zawodzie traktuje
jako atak. Zaczynam zachowywać sie jak roslina - nie nie wiem , nic
nie umiem. Wtedy mam w miare spokój. Ona jest dumna ze swojej wiedzy
i z faktu, że ja nic nie wiem. Niestety nie jest moim jedynym szefem
więc nie moge udawać głupszej niż ustawa przewiduje. Upokarzanie
trwa już 2,5 roku. Przychodzi do mnie i uczy mnie jak wykonywać
najprostrze czynności - oczywiście drąc się na całą firmę. Pracuję w
zawodzie juz 6 lat wiec nie wiem jak sie zachować? To tak jakby ktoś
uczył zawodowego kierowcę obsługi skrzyni biegów. Kompletnie nie
wiem jak na to reagować? Dużo mówi o sobie i o innych. Plotkuje
i "zwierza" mi się. Nastepnego dnia zdaje sobie sprawę, że źle
zrobiła mówiąc mi tyle więc zowu zaczyna się wyżywać.Kompletna
kołomyja. Jestem psychicznym wrakiem. Nie wiem , z której strony
nastąpi atak. Poradzcie jak to przetrwać, jakich argumentów użyć.
Może moje milczenie sprawia, że czuje się bezkarna? Jak mam sie
zachować?

znajdź inną robotę n/t

[bystra_26]

[Gość: szukaj pracy]

jw

[annajustyna]

Uciekaj stamtad, to manipulatorka! Tez mialam w pracy takiego debila, parwie sie
wykonczylam...

[Gość: moby]

Pogadaj z nią jak równa z równą. Masz prawo sobie pewnych rzeczy nie życzyć. Bądź sobą. Nie udawaj głupszej. Jak zacznie się wyżywać poproś by się uspokoiła, powiedz że chcesz wspólnej rozmowy w obecności jej przełożonego. Bądź naturalna i pewna siebie. Jeśli góra nie wykaże się chęcią pomocy w tym konflikcie napisz oficjalną skargę i zacznij szukać nowej pracy :)

Radziłbym skargę wyłącznie tylko na piśmie...

[rst]

z zachowaniem potwierdzonej kopii dla siebie. Nigdy nie można
przewidzieć jak się zachowa szef, do którego pójdziesz na skargę,
gdyż to zależy jakim jest człowiekiem. Można jednak bez zbytniej
przesady powiedzieć, że w naszym kraju regułą jest szef prymityw i
po rozmowie z nim w przeciągu około tygodnia otrzymasz
wypowiedzenie. Przepraszam szefów człowieczych, ale wasza nieliczna
garstka jedynie potwierdza regułę :)

Nie mówię tego powtarzając za jakimś przeczytanym poradnikiem, tylko
z rzeczywistej autopsji. Zwyczajna rozmowa z szefem swojego szefa w
sprawie skargi na szefa kończy się zwolnieniem skarżącego. W
przypadku niepozostawienia z tej rozmowy żadnego śladu jesteś
całkiem na spalonej pozycji. Zmówią się na rynku i zniszczą cię. Co
gorsza nie będziesz mogła nigdy się obronić, bo po prostu nikt nie
będzie chciał Cię słuchać.

[nchyb]

> Dzisiaj spokojem tych dzielnic delektuje się potomstwo "czerwonej
burżuazji"

punkt widzenia zależy od siedzenia.
Większość szefów za to powie, że regułą są prymitywni, niedouczeni,
a za to wymagający pracownicy.
A prawda jak zwykle leży po środku. Raczej szefowie nie zostają
szefami z powodu swojego prymitywizmu i głupoty, za to właśnie te
cechy bywają dość często powodem, dla którego pracownicy szeregowi
szefami nie zostają.

Co do oceny szefów, najczęściej na nich psy się wiesza i odsądza od
czci i wiery, bo wymagają po prostu uczciwej pracy...

> wypowiedzenie. Przepraszam szefów człowieczych, ale wasza nieliczna
> garstka jedynie potwierdza regułę :)
czyli co, kilku uczciwych pracowników potwierdza regułę, że reszta
to oszuści, złodziej i złośliwe bydlaki? Zbytnie uproszczenia, w
dodatku z gruntu fałszywe. Z takim przekonaniem na szczyt szefostwa
raczej nie zajdziesz i zawsze na szefów narzekać będziesz... ;-)

[nchyb]

pierwszy cytat źle się wkleił i nie dotyczy tej dyskusji...

[Gość: Andreas Baader]

> Raczej szefowie nie zostają szefami z powodu swojego prymitywizmu
> i głupoty

To zależy czym się zajmuje firma, bo w wielu wypadkach kierownikiem niższych i
średnich szczebli zostaje łatwo sterowalny, niezbyt lotny przymuł, którego
zadaniem jest pilnowanie i doglądanie interesów mądrzejszych od niego. W zadaniu
karbowego nie jest wymagana inteligencja, charyzma, wrażliwość etc, a charyzma
to wręcz zakazana, powoduje groźbę, że pracownicy jeszcze go polubią i będzie
mógł to rozgrywać w firmie na swoją korzyść.

Kierownikiem grupy w firmie, z którą ostatnio współpracowałem i poznałem dość
nieźle była 25 latka, z masą kredytów na głowie, małym dzieckiem, niezbyt lotna,
dość ograniczona, wręcz niemal ociężała umysłowo :-) i bez żadnych
zainteresowań, co można było wywnioskować z kilku minut "small talk'u" na różne
tematy. I jej zadaniem było nic więcej tylko trzymanie w ryzach grupy
handlowców, tj bycie tzw 'koordynatorem'. A była nim dlatego, bo
charakteryzowała się wobec przełożonych wyjątkowym posłuszeństwem i wykonywaniem
(bądź próbą wykonania) najbardziej nawet debilnych poleceń.

Piszę to nie po to, by się na niej wyżywać, a po to, by uświadomić ogół i obalić
mit, że fakt bycia kierownikiem miałby świadczyć o jakichś nadzwyczajnych
zdolnościach intelektualnych. Być może w przypadku dyrektorów działów, czy
prezesów ma to większe znaczenie, ale też nie zawsze.

udawać idiotę i podkładać świnie

[Gość: cwaniaczek]

to jest wojna

[Gość: Kokon]

Postaraj sie zeby wyleciała z firmy.
Zrobisz to dla siebie i dla innych. Jedna toks osoba psuje całe
przedsiębiorstwo. Pisz donosy wyżej, opisuj wszystko itp.
Tylko rób to anonimowo, plus zeby nie bylo wiadomo ze to od Ciebie.
ps. czy ona ma możliwość wywalenia Ciebie czy to nie należy do jej uprawinien?

[Gość: Mniej niż zero]

Problem w tym, że nie jest ociężała umysłowo i raczej zna sie na
rzeczy. Niestety nie jest tak bystra i nie jest aż takim fachowcem
za jakiego się uważa. Powiem tak: owszem zna sie na pracy ale nie
taki znowu z niej pistolet. Problem w tym, że nie ma z nią normalnej
dyskusji, wytyka błedy, które nie są błędami wychodząc z założenia,
że tylko ona zna się na rzeczy. Ja również się znam i wiem kiedy
popełniam błąd a kiedy nie. Usłyszałam kiedyś od kolegi, że może ona
traktuje mnie jak zagrożenie i konkurencję i dla zasady chce mnie
udupić i sprowadzić do odpowiedniego (niskiego) poziomu. Szukam
nowej pracy ale na razie muszę jakoś to przetrwać i nie wychodzić
ciagle na idiotkę. Proszę o konkretne rady. Jak na nią reagować?
Totalna paranoja. W rzadnej pracy tak nie miałam. Zastanawiam się
czy nie iść po poradę do psychologa.

[nataneta]

Jeśli chcesz porozmawiać to napisz do mnie na pocztę "gazetową". Ja mam podobny
problem,wymienimy się doświadczeniami i może doradzimy sobie.Nie mam zbytnio
czasu aby przesiadywać na forach, tu trafiłam przypadkiem i pewnie już nie
wrócę.Czekam na wiadomość od Ciebie.

[Gość: sweet]

Moja Droga, nie warto się kopać z nimi, bo się można spalić.
Nie licz na zrozumienie, nie łudź się. Chyba, że łamią prawo i masz
na to dowody - na piśmie najlepiej (wtedy możesz zwrócić się do PIP).
Powiedz mi jaką masz umowę? O pracę? Zlecenie czy inną?
Jeśli o pracę - aby się "pozbierać" - możesz skorzystać ze
zwolnienia lekarskiego od psychiatry (jeśli uważasz, że Twój stan
emocji jest zły, lekarz Ci pomoże, da leki, może skieruje na
psychoterapię.) Masz do tego prawo, zwolnienie można wziąć do póki
będzie taka potrzeba (chyba do 182 dni)-ale na powrót do tej pracy
już nie licz.
Jeśli to złośliwi, wredni ludzie - spodziewaj się kontroli ZUS w
celu potwierdzenia zasadności zwolnienia - ale w ogóle się tym nie
przejmuj - jeśli działania firmy spowodowały Twój rozstrój
nerwowy,depresję, stres, utrudniają Ci funkcjonowanie i orzecznik
stwierdzi to na podstawie wywiadu, leków- nie podważy decyzji
psychiatry.
Jak masz inny rodzaj umowy - nie ma co-spadaj stamtąd najlepiej z
dnia na dzień (a niech to odczują) i szukaj dziewczyno pracy.
Potępiam szefów, którzy nie mają kompetencji osobowościowych do
odpowiedniego zarządzania personelem i nie wiedzą co to jest dialog.