labradory są najlepszymi terapeutami człowieka...

[monikadps]

To sa naprawdę wspaniałe psy; gratuluję wszystkim, którzy zdecydowali się na
ich kupno. Mieszkam w bloku na I piętrze, nie stanowi to najmniejszego
problemu. Długie spacery z psem to naprawdę ogromna przyjemność dla mnie i
dla niego. Mój labrador jest naprawdę wspaniałym przyjacielem. Polecam.

[bacia12]

?????

[kawuel]

Dla mnie to brzmi jak prowokacja albo jakiś ponury żart.
Mój Onyx doprowadza mnie do szału, a moje życie całkowicie zmieniło się od
czasu gdy mam go w domu. Nawet będąc poza domem łapię się na tym, że zachowuję
się dziwacznie. Naprzykład w pracy gdy muszę odejść na moment od swojego
stanowiska, to niczego nie zostawiam na biurku nawet na pół sekundy, bo gdzieś
w podświadomości mam zakodowane, że każdy pozostawiony bez nadzoru przedmiot
natychmiast znika w pysku mojego psa. Wszystko chowam więc po kieszeniach i
szufladach, co wprawia w zdumienie moich współpracowników.
Jeśli to ma być terapia, to gratuluję poczucia humoru autorowi który
zformułował tę tezę.

[paenka]

kawuel tzn napewno se zdajesz sprawe ze te psy wykorzystywane sa do
dogoterapii a moze to ty prowokacje teraz uprawiasZ?

[kawuel]

paenka napisała:
> kawuel tzn napewno se zdajesz sprawe ze te psy wykorzystywane sa do
> dogoterapii a moze to ty prowokacje teraz uprawiasZ?

Oczywiście wiem o tym do czego są wykorzystywane labradory, jednak to wcale nie
znaczy, że mój Onyx nadawał by się do dogoterapii. Mam nawet obawy, że
niektórzy mniej odporni na stres pacjenci popadli by po takiej dogoterapii z
moim Onyxem, conajmniej w rozstój nerwowy jeśli nie w poważniejsze zaburzenia
psychiczne.

[ewa.c3]

Nie martw się kawuel. Masz już najgorszy rok za sobą Pomyśl ,że nigdy nie jest
tak źle ,źe nie mogłoby być gorzej.

A tak poważnie , to zdajesz sobie sprawę ,że twój Onyx po części taki jest ,bo
chce na siebie zwrócić uwagę. Nie chcę się mądrzyć, bo nie miałam okazji
zapoznać się z Twoim psem , ale może sam dajesz mu powody do takiego zachowania.
Wiem ,że labcie potrafia swą żywiołością zaleźć za skórę. Ale czy ty aby nie
przyczyniasz się do zwiększenia jego negatywnego zachowania? Może jak on zabiera
Ci różne przedmioty ,ty biegniesz za nim ,a on odczytuje to jak zaproszenie do
zabawy. Pozwalasz mu skakac na siebie i wariować ,aż niemalże demoluje całe
otoczenie? Jeśli go wtedy głaszczesz , uspokajasz - gość myśli ..ha , mój pan
sie cieszy.
Wieem ,że to trudne , ale trzeba to poprostu olać . Za jakiś czas do jego
łepetyny dotrze ,że coś jest nie tak i zacznie kombinować co. To długa droga ,
więc nie oczekuj cudów,
Po drugie , czy próbowałeś wymyślać dla niego jakieś poważne zadania. One lubią
być przydatne.Szczególnie komenda zostań , przedłużana jest niezła . Muszą to
być zadania , gdzie Twój pies będzie wysilał łepetynę.Będzie musiał byc skupiony
i czujny. Szybciej go to zmęczy niż latanie po ogrodzie.
A może sam zbyt się przejmujesz swym drabem i to on wymyśla Ci zajęcie ?

Jeśli nie tu leży problem , to może dieta twego psa jest zbyt bogata w białko i
gościa poprostu rozwala energia . Zachowuje się jak nabuzowany nastolatek
Cy Twój pies równie zwariowanie zachowuje się przy innych osobach? Czy np.
sąsiad też się na jego zachowanie skarży. Tylko tak obiektywnie to oceń.

Ja naprawdę piszę to by o ile to możliwe-pomóc Ci.Nie mam zamiaru nikogo
oceniać. Tym bardziej ,że ze swoim też przeszłam swego czasu "szkołę Rambo " .
Labcie to mimo wszystko kochane niedźwiedzie.
Fakt ,że to takie słonie w składzie porcelany . Powodzenia kawuel.

[kawuel]

Dziękuję za próbę podtrzymania mnie na duchu.
Ja wiem że poza tym iż trafiłem na okaz o bardzo wybujałym temperamencie jestem
częściowo odpowiedzialny za swoje problemy z moim Onyxem. Jest on bowiem przeze
mnie strasznie rozpieszczany i prawie wcale nie karcony. Uważam bowiem, że psa
posiada się dla przyjemności, a nie po to żeby zaciskać zęby i tak jak
zasugerowałaś odnosić się do niego z surowością lub chociażby z obojętnością.
Dla mnie takie sytuacje są nie dopuszczalne gdyż jestem aż do przesady
liberalnie nastawiony do życia. Zdaję sobie sprawę z tego, że z punktu widzenia
wychowania psa moja osobowość i wynikająca z niej postawa wobec psa jest
niewłaściwa ale zmienić się nie potrafię i nie chcę, a udawanie wobec psa kogoś
innego niż jestem, po pierwsze odbierało by mi całą przyjemność z jego
posiadania, a po drugie pies jako znakomity barometr ludzkich nastrojów,
napewno natychmiast by się zorientował, że to tylko mistyfikacja i nic by sobie
z tego nie robił więc wszystko pozostało by po staremu.
Jeśli chodzi o takie zajęcia które absorbują uwagę psa i dają mu satysfakcję że
jest on do czegoś przydatny, to owszem staram się mu ich dostarczać. Narazie
najlepiej udaje mi się to wtedy gdy do domu wpadnie mucha i zachęcam go aby ją
złapał. Wtedy Onyx nie spuszcza jej z oczu, skacze dotąd aż ją złapie, a potem
wymemłaną w pysku wypluwa na podłogę i popycha ją nosem żeby mu uciekała.
Jednak rzadko która mucha ma jeszcze ochotę albo możliwość takiej ucieczki.
Mam nadzieję, że będzie coraz grzeczniejszy między innymi dlatego, że zbliża
się lato i temperatury tutaj gdzie mieszkam będą dochodziły do 40 stopni
Celsjusza przy tropikalnej wilgotności powietrza, co zważywszy na czarną sierść
mojego Onyxa skutecznie zniechęci go do rozrabiania. Wtedy najchętniej
rozpłaszcza się on jak żaba na chłodnych kafelkach w łazience i leży tak z
wywieszonym językiem szybko dysząc z gorąca.

Onyx

[ewa.c3]

Kawuelu, ależ ja nie chcę byś nie kochał Onyxa.
Musisz,( MUSISZ bo on tego potrzebuje),pokazać mu granice. Pies mimo ,że
labrador nie jest człowiekiem , choć często sprawia takie wrażenie.Kochaj go i
rozpieszczaj ,ale pokaż mu ,że nie jest pępkiem świata. Pies potrzebuje
przewodnika ,bo tak od pokoleń ma wpajane. Potem twój Onyx będzie kawalerem i
zaczną się problemi miłosne i konflikty z psami. Musisz zacząć być stanowczy
dla JEGO dobra,(stanowczy to nie znaczy ,że masz go bić).Dzieci ludzkie precież
też musimy nauczyć co dobre a co złe, bo wcześniej czy później życie
zweryfikuje boleśnie dając w d. .pę.
Jeśli chodzi o zadania - ganianie za muchą to też wariowanie. Chodzi o zadania
wymagające skupienia i uczące cierpliwości.Trzymaj się kawuelu i kochaj Onyxa
mądrze. pozdrawiam Ewa.

[kawuel]

ewa.c3 napisała:

> Kawuelu, ależ ja nie chcę byś nie kochał Onyxa.
> Musisz,( MUSISZ bo on tego potrzebuje),pokazać mu granice. Pies mimo ,że
> labrador nie jest człowiekiem , choć często sprawia takie wrażenie.
> Kochaj go i rozpieszczaj, ale pokaż mu ,że nie jest pępkiem świata.
> Pies potrzebuje przewodnika ,bo tak od pokoleń ma wpajane. Potem twój Onyx
> będzie kawalerem i zaczną się problemi miłosne i konflikty z psami.
> Musisz zacząć być stanowczy dla JEGO dobra,(stanowczy to nie znaczy ,że masz
> go bić). Dzieci ludzkie precież też musimy nauczyć co dobre a co złe, bo
> wcześniej czy później życie zweryfikuje boleśnie dając w d. .pę.

Ja to wszystko doskonale wiem ale nie potrafię tak mądrze kochać mojego Onyxa
więc wniosek jest oczywisty... ja się po prostu nie nadaję do roli świadomego
przewodnika dla mojego psa.
W sumie to można powiedzieć, że to nie ja miałem pecha że trafił mi się taki
wyjątkowo niespokojny pies, tylko to on miał pecha, że trafił do takiego pana
który nie potrafi go mądrze kochać.
Jednak kiedyś z moim pierwszym psem nie miałem takich problemów natomiast był
on do mnie niesamowicie przywiązany. Ale to już zupełnie inna historia.

[ewa.c3]

kawuel napisał:


> W sumie to można powiedzieć, że to nie ja miałem pecha że trafił mi się taki
> wyjątkowo niespokojny pies, tylko to on miał pecha, że trafił do takiego pana
> który nie potrafi go mądrze kochać.

ej , ej nie to było moim zamiarem. Potrafisz go kochać , a że Ci trochę wchodzi
na głowę.

[kawuel]

ewa.c3 napisała:
> ... Czy Twój pies równie zwariowanie zachowuje się przy innych osobach?
> Czy np. sąsiad też się na jego zachowanie skarży. Tylko tak obiektywnie to
oceń.

Sąsiad się nie skarży ale prawdopodobnie ze względów kurtuazyjnych natomiast
wszyscy znajomi jakich mialem zaczeli omijac moj dom odkad przekonali sie
jakiego diabła mam pod swoim dachem.

dla właściciela Onyxa

[ewa.c3]

www.psy.pl/?O=4750

[kawuel]

Bardzo dziekuje za ling do tego artykulu.
Mozliwe ze moj Onyx jest nadpobudliwy ale jak temu zaradzic?
Zmeczenie go graniczy z cudem, bo on ma w sobie tyle energii, ze kazdego
czlowieka, a nawet kilku ludzi zakatowal by na smierc gdyby chcieli mu dorownac
w bieganiu i skakaniu. Mysle nawet nad tym zeby zabrac go gdzies na odludzie na
dlugiej lince przyczepionej do samochodu terenowego i tak go przecwiczyc z 50
kilometrow w pare godzin. Jesli bedzie szybszy od samochodu, to mozna go
dociazyc jakims zelastwem na lancuchu przyczepionym do obrozy ktore musial by
wlec za soba, moze wtedy bedzie mial dosyc.

[paenka]

noooo to przeciazysz mu stawy i dysplazja mur beton, albo zapalenie pluc albo
cos jeszcze l;adniejszegop z nazwy

[kawuel]

paenka napisała:
> noooo to przeciazysz mu stawy i dysplazja mur beton...

Przecież nie tak dawno tesciowa przekonywala tutaj mnie, że dysplazja jest
wyłącznie dziedziczona genetycznie więc jeśli mój Onyx jej nie odziedziczył, to
ja rozumiem, że już mu ta choroba nie grozi, bez względu na to czy i jak bardzo
będą przeciążane jego stawy.

[paenka]

nie bylabym tego taka pewna. Poza tym stawy mozesz sobie poharatać po prostu
obciazajac je i forsujac. Gdyby dysplazja byla dziedziczna, to ie bylo by tyle
pieskow z rodowodami i z dysplazja. Bo przeciez rodzice byli juz badani na
dysplazje i jej nie mieli.

[kawuel]

paenka napisała:
> ...Poza tym stawy mozesz sobie poharatać po prostu obciazajac je i forsujac.
> Gdyby dysplazja byla dziedziczna, to ie bylo by tyle pieskow z rodowodami i z
> dysplazja. Bo przeciez rodzice byli juz badani na dysplazje i jej nie mieli.

Ja tylko odniosłem się do tego co twierdziła tesciowa jako ekspert od psów.
Sam natomiast twierdziłem dokładnie to samo co skopiowałem powyżej, to znaczy,
że dysplazję może wywołać przeciążanie stawów, nawet wtedy gdy brak jest
czynnika genetycznego. Gdy temat dysplazji był tutaj dyskutowany, to nikt poza
mną nie polemizował w tej sprawie z tesciową więc uznałem iż widocznie to ona
ma rację że choroba ta jest wyłącznie dziedziczona, a nie może być nabyta.
A o chorobach stawów coś wiem, bo sam na nie cierpię i nikomu nie życzę takich
przeżyć jakich ja doświadczam każdego dnia ze strony moich stawów.

[paenka]

No coz ja musze uwazac na swoje wypowiedzi gdyz zostalam pojechana kiedys za to
ze sie aktywnie udzielam mimo ze nigdy nie twierdzilam ze jestem alfa i
omega

[kawuel]

paenka napisała:
> No coz ja musze uwazac na swoje wypowiedzi gdyz zostalam pojechana kiedys za
> to ze sie aktywnie udzielam mimo ze nigdy nie twierdzilam ze jestem alfa i
> omega

Nie ma się czym przejmować. Ta swoista anonimowość jaką daje forum internetowe
znacznie ułatwia ludziom obcesowe zachowania do których prawdopodobnie
wstydzili by się przyznać w realnym świecie. Dlatego moim zdaniem trzeba brać
na to poprawkę i nie przejmować się zbytnio takimi jak się
wyraziłaś "pojechaniami" tutaj w sieci.
A poza tym tak naprawdę, to nikt nie jest alfą i omegą w każdej dziedzinie
ludzkiej wiedzy.

[ewa.c3]

>A o chorobach stawów coś wiem, bo sam na nie cierpię i nikomu nie życzę takich
przeżyć jakich ja doświadczam każdego dnia ze strony moich stawów.>
Nie jestes sam kawuelu . Ale to nie był temat dyskusji. Lepiej powiedz co
nowego zmalował Onyx

[kawuel]

ewa.c3 napisała:
> Lepiej powiedz co nowego zmalował Onyx

Onyx chyba pomalu zaczyna wyrastac ze szczeniecych wariactw... (odpukuje w
niemalowane drewno).
Niedawno wsadzilem za domem krzak pomidora i kilka kwiatow bo wszystkie kwiaty
wczesniej powykopywal. Przykazalem mu zeby tych nowo wsadzonych roslin nie
ruszal bo pan sie na niego pogniewa. Przekrzywil glowe i patrzyl sie na mnie
tymi swoimi slicznymi oczami i tak jakby cos do niego dotarlo, bo teraz kladzie
sie obok tego krzaka pomidora i go pilnuje zeby nikt go nie ruszal.
W niedziele na spacerze w parku znalazl zolwia i bylo to jego pierwsze w zyciu
spotkanie z takim stworzeniem. Mialem ubaw obserwujac jak Onyx chcial go
zachecic do wyjscia ze skorupy w ktorej sie schowal. Skakal w kolo tego zolwia
i szczekal liczac widocznie na to, ze ten zolw sie przestraszy i zacznie
uciekac ale nic z tego. W koncu mu sie znudzilo, bo zolw nie wykazywal zadnych
oznak zainteresowania Onyxem tylko wciaz siedzial nieruchomo skulony w swojej
skorupie. Zolwie te zyja w stawie ktory jest w parku ale czasem wylaza na brzeg
i wedruja po okolicznych trawnikach w tym parku. Ten mial pecha, bo trafil na
Onyxa i musial miec przerwe w swojej wedrowce.

[paenka]

To moj ostatnio w nosy w ogrodzie jeza znalazl, tez stal nad nim i szczekal
zeby wylazl i sie nie wyglupial

[ewa.c3]

Mój swego czasu napotkał nocą w parku przewróconą po wichurze latarnię, a w
zasadzie jej okrągły klosz. Najpierw stanął jak wryty. Potem zrobił pozycję psa
Pluto , czyli łapy na miejscu a tylko pysk i szyja wysunęły się nieco do przodu.
Potem było warczenie gardłowe a potem histeryczne ujadanie pt. ojeje ja się nie
boję , aua aua. Musiałam podejść do lampy by się uspokoił a potem gość dzielnie
udawał ,że nie było sprawy. Przecież wiedziała ,że nie wykabluję nic kotu i nie
stanie pośmiewiskiem .

[cattaraugus]

> monikadps napisała:

> To sa naprawdę wspaniałe psy; gratuluję wszystkim, którzy zdecydowali się na
> ich kupno.
--------------------------------------------------------------------------------


Zgadza się.

Jeśli istnieje niebo, to jest ono wypełnione biszkoptowymi labradorami.

[ewa.c3]

o przepraszam , mój był czarny i tez tam jest.

[kawuel]

cattaraugus napisał:
> ...Jeśli istnieje niebo, to jest ono wypełnione biszkoptowymi labradorami.

A jesli istnieje pieklo, to jest ono wypelnione czarnymi labradorami.

zabawa

[baba64]

kawuel
mam dla Ciebie propozycję zabawy z onyxem, nasza labcia to uwielbia i po 30
minutach jest wybawiona na pół dnia.
Psa wysyłasz do innego pomieszczenia np przedpokoju, ulubiona zabawke np piłkę
pokazujesz psiakowi mowisz głośno kilka razy "piłka" i .. zamykasz drzwi,
następnie chowasz zabawkę pod poduszke na kanapie, w rekaw swetra leżącego na
krześle itp... to ma być niewidoczne i możliwe do znalezienia tylko przez
wywąchanie. W miare upływu czasu miejsca w które chowasz są coraz trudniejsze
tzn maja swój zapach np uzywana garderoba. Wpuszczasz psa i zachecasz do
szukania. Po 30 minutach psiak jest wybawiony i zopiekowany na dłużej)Naprawde
nie musi być tresowany one mają to we krwinasz załapala odrazu że ma szukać.
Zresztą, przypomnij sobie pomidora w ogródku pogadałeś i onyks pilnuje
roślinki). Nasza labcia nie była na żadnym szkoleniu ale dużo do niej gadamy
(zawsze krótkie i takie same wyrazy w tych samych sytuacjach)i naprawde uwielbia
takie intelektualno-ruchowe zabawy.
Nie chce się mądrzyc bo nie znam się na tresurze ale miałam przedtem sznaucera i
w porównaniu z nim labcia poprostu uczyła się sama. Jak zaczęliśmy do niej mówić
dosłownie widać było jak sie jej czoło marszczy od domysłów o co nam chodzi?
Oczywiście zasze jak zgadła dostawała kawałeczek czegoś smacznego.
Poprostu wytłumaczyliśmy labci czego niewolno, a co nas cieszy.Na przykład ze
nie wolno obgryzac mebli (miała 8 tygodni) i potem konsekwentnie mówiliśmy nie
jak próbowała. Mówiliśmy nie i nie ruszaliśmy się z miejsca. Labcia stawała i
patrzyła o co chodzi? Ruszała żeby coś skubnącz znów słyszała stanowcze nie i
tak przez 10 tygodni (2 tygodnie na urlopie byłam ja, 2 tygodne mąż i 6 tygodni
wakacji córcia-to jej pies)w tym samym czasie i na tej samej zasadzie nauczyła
się wielu innych podstawowych rzeczy(stanowcze nie jak psociła i coś smacznego
jak domyśliła sie co ma robić). Przeszliśmy w ten sposób na zdalne sterowanie
pieska. Oczywiscie czasem ma kłopoty z usłyszeniem wracaj na spacerze albo robi
sie zbyt entuzjastyczna w trakcie zabawy ale to "nie" wyuczone w dziecinstwie
stopuje ja doskonale.
pzdr i miłej zabawy z onyxem