Decyzja podjeta - będzie psiak:)

[a_me_lka]

W końcu podjęliśmy z mężem decyzję - kupujemy labka. Takiego bez rodowodu ale
po rodzicach rodowodowych. Będzie suczka czarna. Teraz gdy już szukam
odpowiedniego maluszka zaczynam mieć tysiąc obaw czy sobie poradzimy, czy dam
radę go wychować i dzieci żeby razem współżyli... Na pewno będę miała wiele
pytań do Was wszystkich, bo to nasz pierwszy w życiu psiak... Już książki na
ten temat zamówiłam, rozglądam się za zabawkami, spaniem, sama nie wiem co
jeszcze trzeba będzie kupić.
Mocno przerażona i strasznie szczęśliwa...

[tenshii]

Ogrom miłości i dużo konsekwencji i będzie super.

[a_me_lka]

miłość gwarantowana, konsekwencji uczę się przy dzieciach już kilka lat... mam
nadzieję, że się uda...
Dzięki i pozdrawiam

[kuen]

Polecam PORADNIK OPIEKUNA "Labrador" Brigitte Rauth-Widmann pisze
krótko i na temat.
Powodzenia

[kawuel]

Przed sprowadzeniem maluszka pod swój dach radził bym najpierw
obejrzeć film "Marley i ja" albo przynajmniej przeczytać książkę o
tym samym tytule. Da wam to pojęcie co może was czekać ze strony
owego maluszka gdy już będzie za późno żeby się z tej decyzji
wycofać. Ja was nie straszę, tylko przestrzegam na wszelki wypadek,
bo nie wiem czy zdajecie sobie w pełni sprawę z konsekwencji swojej
decyzji.

[a_me_lka]

Film owszem widziałam, ale odnoszę wrażenie, że Marleya nikt za bardzo nie
starał się wychować i stąd takie rezultaty. Przemyśleliśmy decyzję kupna psa
bardzo dokładnie. Postanowiłam poszukać psiego przedszkola w okolicy, edukuję
się teoretycznie - kilka książek o labradorach i o wychowaniu psów ogólnie. Mam
czas na przygotowania do świąt. Odbieramy naszą Demeter zaraz po nich. Owszem
jestem pełna obaw, ale sądzę, że jakoś sobie poradzimy, w razie czego, na
szczęście, jest to forum, z którego mam zamiar korzystać.
Dzięki za ostrzeżenia.
Pozdrawiam
Amelka

[kawuel]

a_me_lka napisała:
> Film owszem widziałam, ale odnoszę wrażenie, że Marleya nikt za
> bardzo nie starał się wychować i stąd takie rezultaty.

Marley był szkolony ale wyrzucono go ze szkoły za brak postępów w
nauce. Wśród psów tej rasy zdarzają się osobniki niereformowalne, i
jeśli trafisz na taki "egzemplarz" to nie ułożysz go sobie choćbyś
stawała na głowie. Wiem to z autopsji, bo mój Onyks taki był przez
ponad dwa lata. Na szczęście wyrósł z tego i się ustatkował, ale co
wyprawiał przez te dwa lata z okładem, to była istna apokalipsa.
Miejmy nadzieję że twój labek nie będzie ci sprawiał aż takich
problemów.

[ddb2]

Kawuelu, nie mozesz mowic,ze sa osobniki niereformowalne, ktorych
nie da sie ulozyc. i jako przyklad podajesz Onyxa. Ja mysle, ze on
wszystko chwytal w lot, tylko cierpial na psia odmiane ADHD. Teraz
masz dojrzalego, madrego i statecznego laba, u ktorego procentuje
to, czego nauczyl sie w dziecinstwie.
Wydaje mi sie, ze Demeter to nie jest najszczesliwsze imie dla psa.
Powinno byc krotsze, najlepiej dwusylabowe, z dzwiecznymi gloskami.
Takie imie najlepiej wpada w psie ucho.

[meciula]

może DODA

[a_me_lka]

Będziemy wołać Demi, Demeter to imię nadane przez hodowcę. Podobają mi się
pozytywne konotacje jakie za sobą niesie więc nie chcemy go zmieniać. Widziałam
wczoraj jeszcze raz film "Marley i ja" i pomijając to, że oboje z mężem
spłakaliśmy się jak bobry, nadal twierdzę, że zabrakło labkowi tego, o czym tu
piszecie - konsekwencji w wychowaniu. Tego epizodu ze szkoleniem nie biorę pod
uwagę, bo było za krótkie i źle prowadzone. Skorygujcie mnie, jeśli nie mam
racji. Nie czytałam książki, co oczywiście nadrobię w najbliższym czasie.
Raczej nie DODA

[a_me_lka]

I jeszcze tak sobie myślę, a właściwie mam nadzieję, że może suczki mają troszkę
łagodniejszy temperament...
Dziś jedziemy rodzinnie poznać naszą Demi, nie mogę się doczekać, moi synowie też...
Amelka

[tenshii]

Suczki nie koniecznie mają łagodniejszy temperament
Będzie ok jeśli będziecie się szkolić
Pozdrowienia

[ddb2]

Nasze psy nigdy nie sprawialy nam klopotu. Sadze, ze jest to wielka
zasluga mojego meza, ktory szkolil i wychowywal je sam, okazujac
wielka cierpliwosc. Ja jestem od karmienia i rozpieszczania, za co
nie raz zebralam ochrzan. Maz jest bardzo konsekwentny. I to daje
efekty. Nigdy w czasie nauki psa nie karci, tylko nagradza, gdy cos,
nawet przez przypadek, psiunciowi wyjdzie dobrze. Tak, jak Bora
patrzy w oczy mojemu mezowi, tak samo patrzyla jej poprzedniczka,
rottweilerka Kara. Obie byly zakochane w swym panu ( we mnie glownie
w porze obiadowej ). Moze tez przez to, ze czuly pelna akceptacje z
naszej strony, rzadko dezaprobate, bo tez rzadko zachowywaly sie nie
tak jak trzeba. I nie sadze, ze akurat takie dwa luksusowe psy nam
sie trafily. To skutkuje podejscie do stworzenia, okazywana mu
milosc i respektowane jego potrzeby. Pies i tak odwdziecza sie takim
ogromem milosci i przywiazania, ze nawet trudno to opisac!
Bedzie dobrze!

[a_me_lka]

A oto Demi:

www.garnek.pl/amelia
Po świętach będzie już z nami.

[kawuel]

ddb2 napisała:
> Kawuelu, nie mozesz mowic,ze sa osobniki niereformowalne, ktorych
> nie da sie ulozyc. i jako przyklad podajesz Onyxa. Ja mysle, ze on
> wszystko chwytal w lot, tylko cierpial na psia odmiane ADHD.

Być może było to ADHD ale czy to mogło tak samo mu przejść z wiekiem?
U ludzi chyba jest to nieuleczalna przypadłość z którą można tylko
walczyć tymczasowo ale nie da się z niej wyleczyć całkowicie.
Mnie zastanawia to że u Onyksa poprawa nastąpiła po drugim jego
święceniu w miejscowej parafii. Pierwsze święcenie na świętego Rocha
nie dało żadnych rezultatów, natomiast zaczął się zmieniać po drugim
na świętego Franciszka z Asyżu, na którym zrobił zresztą totalny
Sajgon opisanym przeze mnie swego czasu na tym forum. Nie wiem czy
był to tylko szczęśliwy zbieg okoliczności, czy rzeczywiście to
święcenie i błogosławieństwo coś pomogły, ale widać że cuda się
zdarzają na tym świecie. Bo naprzykład jeśli komuś na chore stawy
pomaga Glukozamina to znaczy że wszystko jest możliwe.

[meciula]

hehehhee

[ddb2]

ale widać że cuda się
> zdarzają na tym świecie. Bo naprzykład jeśli komuś na chore stawy
> pomaga Glukozamina to znaczy że wszystko jest możliwe.
>>>

Ciesze sie, ze inteligentna zlosliwosc cie nie opuszcza. Znaczy, ze
u ciebie wszystko ok. Ale mysle, ze jednak dopuszczasz taka
mozliwosc, ze na jakis rodzaj przypadlosci stawowej glukozamina
mogla zadzialac?
A wracajac do Sw.Franciszka. W kosciele w Asyzu, jeszcze przed
trzesieniem ziemi, golebie mialy gniazda tylko dookola figury
Franciszka, choc mury zdobily postaci innych swietych, tak samo dla
tych ptakow dostepne.

[kawuel]

ddb2 napisała:
> Ciesze sie, ze inteligentna zlosliwosc cie nie opuszcza. Znaczy,
> ze u ciebie wszystko ok. Ale mysle, ze jednak dopuszczasz taka
> mozliwosc, ze na jakis rodzaj przypadlosci stawowej glukozamina
> mogla zadzialac?

To nie była złośliwość z mojej strony, ale rzeczywiście można to
było tak odebrać. Ja naprawdę wierzę że komuś glukozamina pomaga, bo
choć fakt ten jest tak bardzo odległy tematycznie od tego że
patronat świętego Franciszka mógł zadziałać na mojego psa, to łączy
te dwa zjawiska jeden wspólny mianownik, a mianowicie taki, że wiara
czyni cuda. Historię z Onyksem oraz tę anegdotę o gołębich gniazdach
z kościoła w Asyżu zamierzam opisać Maciejowi Trojanowskiemu. Być
może wykorzysta je on w którymś ze swoich programów z serii Strefa
Tajemnic.

Kawuel!

[ddb2]

Wyslalam ci cos na konto gazetowe.

ddb2

[kawuel]

ddb2 napisała:
> Wyslalam ci cos na konto gazetowe.

A ja ci odpisałem też na konto gazetowe.

[ddb2]

Przepraszam, ze wykorzystuje forum, ale sama nie mam zwyczaju
sprawdzac poczty gazetowej i obawiam sie, ze ty tez tam nie
zagladasz. A wiec - zajrzyj!

[a_me_lka]

I jest nareszcie z nami Uczymy się siebie wzajemnie. Weterynarz powiedziała,
że jest wyjątkowo spokojna jak na labka i wszystko z nią ok. Mamy kwarantannę do
25 maja więc cieszę się, że mamy "bezpieczny" ogródek, w którym uczymy się
"czystości". Oczywiście raz się udaje raz nie ale mam wrażenie, że nie jest
najgorzej bo qpka zdarzyła się w domu tylko jedna. Potrafi mnie nawet obudzić o
5 rano piszcząc i jak wychodzimy za drzwi to się załatwia więc mam nadzieję, że
oznacza to dla niej, iż "tego" się w domu nie robi. Z siusianiem gorzej bo nie
zawsze zdążę ją wyhamować i wyprosić na dwór.
Nie do końca wiem jak postępować z jedzeniem. Mieszam karmę od hodowcy
odpowiednio z Royalem, lekko namaczam i daję 3 razy dziennie po 60 gramów. Ona
owszem dobiega i chętnie zjada ale tylko połowę, reszta leży. Demi dochodzi i
chlapnie troszeczkę po godzinie i tak cały czas. Może powinnam jej zabierać
miskę, nawet jak nie dojada?
Bawimy się oczywiście wszyscy i pilnujemy zabaw dzieci tyle, że mój 3 latek
najbardziej lubi biegać i piszczeć - uciekać przed Demi. Ona oczywiście
zachwycona taką żywą zabawką lata za nim i łapie zębami za ubranka. Wtedy on
piszczy jeszcze głośniej i koło się zamyka. Staram się ją wtedy odciągnąć i
przytrzymać lekko kusząc innymi zabawkami a synka uspokoić. Czuję, że długa i
ciężka praca przed nami jeszcze żeby ich razem wychować...
Nasza Demi:
www.garnek.pl/amelia
Amelka

[tenshii]

Nie zabieraj jej jedzenia. Musi czuć, że nigdy go jej nie braknie, że jak będzie miała ochotę przyjdzie i zje, a ponieważ dostaje tyle ile jeść powinna to nie przytyje itd...
Nie zabieraj Będzie się czuła pewnie

[anula-1960]

oczywiście , ze jedzenie nalezy zabierać, podawaj jej częściej
mniejsze porcje, jeśli i tych nie zje zmniejsz jej dawki, ale mysle
że będzie jadła, nie należy psu zostawiać miski z jedzeniem, nauczy
sie tylko jednego, że on w tym domu rządzi i
decyduje.

[tenshii]

Absolutnie nie.
Nauczy się, że ma zawsze dostęp do pokarmu.
Podobne rady dostałam od kogoś kiedy mój pies był mały.
Wzmogło to tylko jej brak zaufania do nas - zabierają mi jedzenie - trzeba się spieszyć (łapczywie jeść) albo jedzenia bronić.
Jeśli od samego początku wdroży się zasady oparte na konsekwencji i pozytywnym szkoleniu nie ma potrzeby posuwania się do zabierania psu miski.

[meciula]

z tym trzylatkiem to rzeczywiscie czeka Was ciężka praca...
u nas pies pojawił się w domu gdy młody miał niecałe dwa latka.
bawili się razem przednie, ale niestety młody nie rozumiał wielu
zachowań psa i na odwrót. sunia podgryzała młdego, skakała na niego,
niszczyła też młodego zabawki, on nierozumiał że piesek ma swoje,
nie są one jego. w każdym bądź razie niespodziewałam się takiego
obrotu spraw. potrzeba było czasu i cierpliwości.
dzisiaj są najlepszymi przyjaciółmi. współczuję i jednocześnie
zazdroszcze tych pierwszych chwil. pozdrawiam

[meciula]

Demi jest boska !!!
a z tym jedzeniem to też radziałbym karmić częściej mniejsze ilości.

[tenshii]

Sprostowanie mojego poprzedniego postu:
również jestem za karmieniem częstym a w małych porcjach. Moja Daisy dorosła i również je 5 razy dziennie.
Ale nie polecam zabierania miski...
A już tak wogóle to jeśli Niunia będzie jadła karmę - polecam karmienie z ręki, bo:
- zacieśnia więź
- wspomaga wzjamne zrozumienie
- stwarza zaufanie
- pomaga w szkoleniu bo przy karmieniu można się od razu skusić na parę podstawowych komend

[annietess]

Pepper pochłania zawartość miski w zwrotnym tempie.... czasem mnie to przeraża
bo on chyba po prostu połyka w całości kamę! wydaje mi się ze jakby sie dorwał
do tego 15 kg. wora to by go pochłaniał aż by mu żołądek pękł....
Nie wiem z czego to wynika, dostaje zalecaną ilość jedzenie, poza tym owoce i
warzywa, nagrody za dobre rezultaty w domowym szkoleniu...a i tak jest non stop
głodny!

[kaha1]

a mojego psa czasem trzeba wręcz zachęcać do jedzenia.. Często zostawia sobie
trochę na później..

A jak chodzi o wychowanie z dziećmi.. Oni się sami siebie nauczą i wychowają się
ze sobą. Jak piesek wie, że dziecko ważniejsze od niego, uzna to i będzie mu z
tym dobrze
Ja mam dwójkę dzieciaków i wszystko poszło dobrze. Nawet zjedzone zabawki
wybaczały pieskowi, tak go pokochały

[ddb2]

Stara szkola weterynaryjna nakazywala zabieranie psu michy z
jedzeniem, po 15 minutach od podania karmy. Wspolczesnie zaleca sie,
aby pies mial staly dostep do karmy, gdyz wtedy nie obzera sie na
zapas i pozwala to na zachowanie szczuplej sylwetki. Oczywiscie,
zawsze mozna trafic na weta, ktory bedzie preferowal stara szkole.
Ja podpisuje sie pod tenshii.

[ddb2]

I jeszcze jedno. Twoja Demi to zupelnie moja mala Bora. Chcesz
zobaczyc, jaka bedzie w doroslosci? Zapraszam.
www.garnek.pl/dedebe2

[a_me_lka]

Bora jest przecudna, sama słodycz. Mam nadzieję, że i moja będzie miała taką
sylwetkę jak dorośnie
Amelka

[a_me_lka]

Demi zawarczała mi wczoraj na mojego 3 latka. On tylko podbiegł do niej
radośnie! Trochę mnie to zaniepokoiło, oczywiście usłyszała że nie wolno prosto
w oczy od pana ale nie wiem co robić gdy się to będzie powtarzało.
Amelka

[tenshii]

Na pewno zawarczała w takim sensie ostrzegawczym? Trochę mała.
Oni muszą się ze sobą zgrać.
Najlepiej jeśli mały będzie ją karmił z ręki, prowadzał na smyczy w domu, uczestniczył we wszystkich zabiegach pielęgnacyjnych.
A jeśli naprawdę zawarczała to tylko potwierdza moją tezę aby karmić ją z ręki, żeby nabrała zaufania.
Musicie się po prostu dotrzeć, szkolić, wypracowywać zasady.
Broń Boże nie bijcie jej, nie podnoście ręki (nieszkodzi że nie zamierzacie uderzyć, ona teg nie wie), starajcie się nie krzyczeć, ostrzegajcie tylko podniesionym stanowczym głosem.
Za niepożądane zachowania możecie ją od siebie odseparowywać - np zamykać w łazience na kilka minut.

[tenshii]

Warto też wyrobić jakąś typową komendę wyrażającą Waszą dezaprobatę, komendę, której wszyscy będą używać.
U nas utarły się dwie:
1) a co to ma być?!
2) Nie wolno

[a_me_lka]

Oczywiście o żadnym podnoszeniu ręki nie może być mowy. Stanowczy podniesiony
głos i "nie wolno". Poza tym mówimy "fe" i jedno dość głośne klaśnięcie w dłonie
gdy, np zaczyna wyjadać kitekata.
Na pewno było to ostrzegawcze warknięcie. Sama się zdziwiłam bo nie wiedziałam,
że w ogóle to umie. Dopiero wczoraj też pierwszy raz szczeknęła do zabawki
podczas ganiania. Tak sobie myślę, że może to przez to jego uciekanie z piskiem,
może ona faktycznie traktuje go jak żywą zabawkę. A może jest zazdrosna bo mam
wrażenie, że mnie traktuje jako psią mamę. Chodzi za mną krok w krok, kładzie mi
się koło nóg do spania jak tylko stoję w jednym miejscu dłużej niż minutę.
Przybiega do mnie radośnie itd. Zresztą z dnia na dzień Demi staje się coraz
pewniejsza siebie, zapuszcza się dalej w ogród, zostaje sama na tarasie i ma
coraz mniej respektu przed prychającym kocurem. Jest też, odkąd przyjechała,
pępkiem świata w naszym domu. Wszystko się kręci wokół niej i pilnowania
"czystości". Myślę, że to wszystko ma jakiś wpływ na jej zachowanie.
Tak z innej beczki - Demi ma często czkawkę, czy to normalne?
Amelka

[tenshii]

No to dobrze Poradzicie sobie. Musicie się dotrzeć, tylko jej nie opuszczajcie.
A czkawcka jest związana z niedorozwojem przepony. Normalka. Potrwa do około 6, 7, może nawet 8 miesiąca życia
Nie ma powodu do obaw

[kaha1]

mój pies jako szczeniak warczał kiedy bawił się w przeciąganie (ubrania,
sznurka, zabawki), szczekał kiedy chciał się bawić. Żadna z tych rzeczy nie była
agresywna. Ale pilnowałam go wtedy, bo wiadomo, dziecko najważniejsze na świecie!

[anula-1960]

nikt nie kaze zabierac psu miski z pod pyska, jak nie zje ,zostawi i
odejdzie to po prostu miske sprzatnąć i tyle,

[tenshii]

Mimo wszystko jestem przeciwna.
Zresztą jeśli karma to z ręki i już.

[ewunia4444]

sliczna psina

[kaha1]

mój pies je suchą karmę. Nikt mnie nie przekona że mam mu zabrać to czego nie
zjadł. Zwłaszcza, że jest bardzo szczupły.

Więc ja zdecydowanie jestem za opcją nie zabierać. Ale szanuję tych co uważają
inaczej. Tyle, że zdania nie zmienię.