Jestem KOCHANKĄ...

[ankara123]

... i jeśli sądzicie, że nie myślę to tym, jakie to przyniosło
konsekwencje - to jesteście w błędzie. Nie mam poczucia zwycięstwa, gdy
myślę o jego rozbitej rodzinie i tęskniącym synku. Nie mam powodu do
dumy, gdy przypominają mi się błagalne słowa "proszę, niech pani go
rzuci" i gdy czytam o waszej samotności. Ale mimo tego potrafię sobie
spojrzeć prosto w oczy, choć nadal nie znam odpowiedzi na to, czy było
warto.

ty się żalisz czy chwalisz? n/t

[scindapsus]

[z_mazur]

Chyba jesteś masochistką. ))

Wchodzić na to forum z taką deklaracją, to albo chęć samobiczowania
się, albo brak instynktu samozachowawczego. ))))

czekaj

[scindapsus]

nie zniechęcaj pani
Może być ciekawie.

[z_mazur]

No, jako moderator, to już się zaczynam bać....

)))

[nie.ta]

hm. odważna jesteś. ale to temat na trudne miłości a nie rozwodowe forum. ale rozumię Cię, bo to nie łatwa sprawa. byłam przez pewien czas w podobnej sytuacji, gdy nie wiedziałam czyje szczęście jest ważniejsze, moje, nasze, czy ich

[krezzzz100]

Ankara,
już Cię lubię

Może masz i rację, że to już CZAS, by kilka osób na tym forum uświadomić. Ot,
taki czas zmierzenia się z rzeczywistością-forum wchodzi- przez stadium
pierwszego kryzysu - w stadium wczesnej dojrzałości.

Happening też jest pełnoprawną formą wypowiedzi. Jak i MANIFA.
Obie czasem stosuję))))

Dawaj....

[plujeczka]

chyba pomyliłaś forum - nie umiem cię "rozgrzeszyć" rozwaliłaś
czyjąś rodzinę a to naprawde nie jest powód do dumy.

[krezzzz100]

Plujeczko, czy moglibymy tym razem obejść się bez wstępnych pieszczot?
Jestesmy ludźmi rozbudzonymi i potrafimy ...no wiesz...))

[yoma]

Sama?

[krezzzz100]

Eeeee, gdzie tam....
Wew grupie)))

[yoma]

A pewnie, że wew grupie Jeszcze nie widziałam kochanki, która przychodzi do
rodziny i mówi: Teraz cię, rodzino, rozwalę. Panie mężu, chodź pan! - a on idzie.

Takoż nie widziałam męża, który się rzuca na kochankę, jeśli mu dobrze w rodzinie.

[krezzzz100]

No, dobra. To ja zacznę (robotę).

Możesz coś bliżej powiedzieć o tym: "potrafię sobie spojrzeć w oczy"? Ja to
rozumiem tak, że masz za swoim postępowaniem jakieś racje. Możesz napisać, jakie?

P.s. Nie byłam nigdy kochanką (to dla jasności). Ale odeszłam do kogoś. Mając za
sobą pewne racje. Stąd to pytanie.

[panda_zielona]

Czy było warto przekonasz się za kilka lat.Byłam w podobnej
sytuacji,zerwałam znajomość.Po latach okazało się,że nie było
warto.Obojgu nam małżeństwa się rozpadły,ale nie było już sensu
powrotu.

[krezzzz100]

To było do mnie, czy do Ankary?

[krezzzz100]

Zawsze zapominam spojrzeć na zegar

[krezzzz100]

U mnie się okazuje (bo nadal trwa) że było warto.

[to.ja.kas]

Nie pierwsza to kochanka jawna na RICD...chyba mi przypadła ta
zaszczytna rola wiele lat temu
Przez dośc długi czas byłam kochanką, potem partnerką.
Czy czuje dumę? Nie.
Czy mam wyrzuty sumienia? Właściwie tez nie.
Przerobione mam to na tyle dobrze, że traktuję to jako doświadczenie
zyciowe które BYŁO.
Sytuacja z jednej strony była dość skomplikowana by ocenić ją
jednoznacznie, z drugiej banalna.
Nie chce mi się opisywać, bo w czasach dawnych sporo na ten temat
rozmawialiśmy. Klimat ku temu był sprzyjający owego czasu na forum
by analizy takie poczynić a i mi może to było potrzebne. Teraz
takiej potrzeby nie czuję, zwłaszcza, że historia sprzed kilku
dobrych lat.
Jak jest teraz?
Teraz jest tak jak powinno byc.
Nie chciałabym znowu doświadczać tego co doswiadczyłam wtedy. Ale z
pełną odpowiedzialnością mogę powiedzieć, że jestem człowiekiem ze
słabościami i błędami. Od tamtej pory wiem, że pycha chodzi przed
upadkiem. Bo ja tez byłam kobieta która mówiła "Ja?!?!?!!? JA,
NIGDY ?!?!?!?!? Tyle razy miałam okazję i zawsze dawałam odpór !"
Do czasu.

[mola1971]

Ja też swego czasu byłam kochanką i również na tym forum tego nigdy nie ukrywałam.
W moim przypadku nie było warto. Czy żałuję? Nie.
I podobnie jak Kas kiedyś zapierałam się i twierdziłam, że ja to na pewno NIGDY. No to sobie los ze mnie zakpił bo znalazł się taki jeden jedyny na tym świecie, z którym jednak potrafiłam.
Od tego czasu wiem tylko tyle, że nic nie wiem.

Każdy przypadek jest inny i należałoby każdy rozpatrywać indywidualnie.
U mnie nie było warto bo po pierwsze za słabą mam konstrukcję psychiczną i mnie ta relacja zbyt dużo zdrowia psychicznego kosztowała a po drugie to nie był dla mnie odpowiedni mężczyzna.
Niemniej warto było bo się dużo o sobie dzięki temu nauczyłam.
M.in. tego, czego w tym życiu na pewno nie chcę.

[ankara123]

No właśnie... nie oczekuję rozgrzeszenia, ale czy na pewno każdy z was
może tak rzucić kamieniem? Wyrzuty sumienia... Mam je oczywiście, ale
kto potrafi przewidzieć cienką granicę między flirtem a miłością? I
jestem pewna, że nikt nie zdaje sobie sprawy PRZED, na jakiej cienkiej
granicy balansuje i tak naprawdę, jakie dotkliwe mogą być tego
konsekwencje.

[mola1971]

Jako kobieta kobiecie mogę Ci tylko poradzić byś się dobrze przyjrzała temu panu. Miłość miłością, ale czy on aby na pewno dobrym człowiekiem jest?

Errata

[mola1971]

Odp do Krezzz

Miernika dobra człowieka nie znam, ale czasem wystarczy na chwilę ochłonąć a wtedy
widzi się, że ktoś ewidentnie dobrym człowiekiem nie jest i świadczą
o tym FAKTY.
W każdym razie mnie to bardzo pomogło, więc się metodą dzielę. A czy
ktoś z niej skorzysta czy nie to już jego sprawa.
Czasem człowiek jest w takim stanie psychicznym, że niemal w mopie
się może zakochać. I sztuka polega na tym by w pewnym momencie się
obudzić i zobaczyć, że to zwykły mop a nie żaden Antonio Banderas.
Choć nie twierdzę oczywiście, że w tym przypadku tak jest. Bo tego
nie wiem.

Pozdrów ode mnie ciocię

[ekscytujacemaleliterki]

Mola,
czy Ty wcześniej nie mogłaś mi powiedzieć, że ten pożal się Boże mój
ex to zwykły mopmen jest?

Ale mam dobry dzień!
W sam raz na eliminowanie złośliwości
To ukwiecone biurko mi tak dobrze zrobiło

[mola1971]

Eee, to tak łatwo nie działa
Każda z nas sama w mopie mopa musi zobaczyć 100 psipsiółek może jej mówić, że to zwykły mop jest a ona jak jest zakochana to i tak Banderasa widzi

Moje tulipany też mi dzisiaj humor poprawiły
Piękne są - żółte

[ekscytujacemaleliterki]

16 a nic w zamian nie chcieli! To nie dzień Kobiet, to cud jakiś

[mola1971]

Ja dostałam 15. Normalnie zaraz opiernicz dostaną, że za mało
A wtedy to już na bank niczego nie będą ode mnie chcieli

[ekscytujacemaleliterki]

365 powinno byc! Ile dni w roku i ze dwa górką

[mola1971]

Masz rację! Idę im zrobić zadymę
Na manify nie chodzę to sobie chociaż zadymę zrobię

[ekscytujacemaleliterki]

Zabierz i mnie! Zabierz i mnie!
Też na manify nie chodzę bo tam palą staniki a mi ze skąpstwa szkoda
bielizny

[mola1971]

To chodź!
Ja tam swoją bieliznę też bardzo lubię, więc palić jej nie zamierzam
I za dużo kasy na nią wydałam

[krezzzz100]

A na co Ty mi odpowiadasz Mola, skoro Twoja psiapsióła pytanie wykasowała...TWA
TWA...Ale niech jej, młode to to i...))))

Zatem mamy tak, Mola. Jak się chłop okaże dooobry, to warto było z nim iść w
tango, jak nie za dobry- nie warto. Możesz mi powiedzieć, jak to łączysz z
kategorią "dobry" (od której, i w imię której zaczęłaś wywód)?

Ale pewno nie zdążysz...

[ekscytujacemaleliterki]

Mola Kochanie,
pamiętaj, że czasem ignorancja bywa zbawienna

Może kawa i prasówka na onecie zamiast bełkotu?

[mola1971]

Popatrzę sobie na moje piękne tulipany dla odmiany
Albo pójdę na kawę z kolegą może

[ekscytujacemaleliterki]

Kawa z kolegą to doskonała myśl

[krezzzz100]

"Ignoracja, Mola, bywa zbawiennna". Nie mogłaś se lepszej obrończyni poszukać? ))))

[krezzzz100]

Ja nie rzucę kamieniem

To, o czym piszesz, to jeden z bardziej zdumiewających "momentów", z jakimi
przyszło mi się spotkać na tym forum. Mam na myśli ustawienie: najpierw odejdź
(czyli: bądź wolna/y), a potem pokochaj (czyli wejdź w związek). Zupełnie, jakby
rzeczywistość nie istniała!

A przecież nie zawsze miłość WYBIERAMY. Czasem ona przychodzi nawet wbrew nam.
Czasem nawet udaje się jej nas złamać -z nasza korzyścią lub nie) I nie zawsze
to, co do nas przychodzi, jest złe/gorsze,...od tego, w czym byliśmy do tej pory.

Ludzie, którzy pitolą o jakichś kolejnościach, podejrzewam, że NIE DOŚWIADCZYLI
tego, na temat czego się wypowiadają.

Kwestią jest ZNALEŹĆ się w tej sytuacji. Wybrać, czyli KOGOŚ/COŚ odrzucić (zabić?).

Ach Ci moraliści od siedmiu boleści. Kazik w piosence Brechta mówi o tych, co
nie pokochali choć jeden raz ale robią ewidencję ciąż))))

Trud zaczyna się TAM, gdzie oni nigdy nie dotarli. Albo- otarli się o dotarcie,
i spieprzyli z kwikiem przerażenia (zapewne niczego nie rozwiązując i wracając w
ciepłe załgane kapcie). Gdyby coś KONSTRUKTYWNIE rozwiązali, mówiliby o tym inaczej.

Ty to widzisz. wiesz, gdzie jesteś.

Trudno będzie. Ale- mnie się powiodło. Czyli- może się udać. To może mieć sens.

[six_a]

>A przecież nie zawsze miłość WYBIERAMY. Czasem ona przychodzi nawet wbrew nam.

nie mogę się z tym zgodzić, imo wybieramy zawsze, a fakt że czasami nie
potrafimy odmówić komuś czy przeważnie sobie, akurat brakiem wyboru nie jest.

[mola1971]

Nie wybieramy nie tyle miłości co zakochania. Bo miłość to wybór.
Nie mamy wpływu na nasze uczucia, ale mamy wpływ na to co z nimi robimy.
Dopada nas zakochanie i możemy w to wejść lub nie i tyle.
Żadnej filozofii nie ma sensu do tego dopisywać bo to proste jak budowa cepa jest.

[six_a]

właśnie o to mi chodzi.

[to.ja.kas]

To ja poproszę o definicję zakochania i miłości. Jakąs obowiązującą.
I kiedy jedno zamienia się w drugie.
Filozofowie próbowali sobie odpowiedzieć na pytanie czym miłośc jest
a czym nie, ale może w końcu odpowiedź poznam.

[ekscytujacemaleliterki]

Ja Ci nie powiem, gdzie mi tam do filozofów a skoro nawet oni na tym
polegli....
ale za to powiem, że i owszem. Mamy wybór. Możemy uczucie przyjąc
albo odrzucić.
Mówicie, że patent polega na tym, czy chcemy?
ZAWSZE chcemy! I to jak! Tak, że wszystkie nasze normy i zwyczaje
moralne czy społeczne zawieszamy na kołku i o nich nie pamiętamy!
Jak to było? Kto? Ja? Nigdy! Przenigdy nie zabiore chłopa innej!
A życie, emocje, uczucia pokazują nam zupełnie co innego.
Czyż nie?

[to.ja.kas]

Niezmiernie bawi mnie to "nie zabiore chłopa innej"
I tu chyba widać różnicę. Jaką? W przedmiotowym traktowaniu ludzi
którzy MUSZĄ być z nami. Chca czy nie.
Chłop jak puchar przechodni wydzierany z rąk do rąk. Bezwolny, słaby
i nie wiedzący czego chce....chociaż zdarzają się tacy co nie
wiedzą. Przyznaję. Miałam to szczęscie nie spotkać takich na swojej
drodze.
Każdy wybiera sam. Jedni odpuszczają miłość, inni ją potrafia
zatłuc, inni stwierdzają, że związek ma sens dopóty dopóki z kimś
chce się być. Ma się tego szczere pragnienie.
Nie chcę wartościować żadnej z postaw i nie dlatego, że boję się co
mi z takiej oceny wyjdzie. Jak sama będe musiała się z nią zmierzyć?
Zmierzyłam sie kilka lat temu, dawno to poza mną. I oceny i dylematy.
Jednak chroń mnie Panie od postawy "kupione - zaklepane - trofeum na
ścianę bo MOJE" gdy idzie o JAKIEGOKOLWIEK człowieka. Czy mężczyznę,
czy córkę, czy kogokolwiek innego. I nikomu nie daję prawa do
takiego traktowania mnie. Nie jestem czyjaś. Mogę być z kimś.

I to tyle zanim wyjdę do domu z pracy.

[six_a]

ale chyba nie ma znaczenia, co się kiedy i w co zamienia albo jak coś tam
definiować. przychodzi taki moment, że już możemy siebie nazwać kochanką i
trudno jakoś obronić tezę pt. "tak jakoś wyszło".

[krezzzz100]

Ale nikt tego nie broni)

[mola1971]

Mogę Ci tylko podać moją definicję Zresztą definicje wielkich filozofów zapewne znasz.
A moja mówi, że zakochanie to emocja. Podobnie jak strach, złość etc. I jako emocja z czasem mija. I z tej emocji może, choć nie musi powstać miłość.
A miłość nie jest emocją tylko wyborem. Nie ma już wielkiej chemii a ja nadal chcę być z tą osobą, chcę z nią dzielić codzienność i jej obecność w moim życiu mnie cieszy.
Zakochanie od miłości różni się intensywnością.
Wg mnie nie ma miłości, która nie zaczęła się od zakochania, ale nie każde zakochanie zamienia się w miłość. Bywa tak, że gdy chemia minie to zostaje dwoje obcych sobie ludzi.

[krezzzz100]

Kas, no coś Ty)))) To przecież proste: wystarczy ustanowić, i już!!! (wszystko
można ustanowić: definicje, znaczenia). I tak żyć, udając że się WIE, co jest czym.

Ale posłuchajmy....

[krezzzz100]

No, ale to jest POTEM )))) Aby było POTEM musi zaistniec PRZED)))

[six_a]

> No, ale to jest POTEM
po czem?

[krezzzz100]

PO tem, jak przyjdzie miłość.

[six_a]

aaaa, po TEM
a przed TEM nie ma nic?
grom z jasnego nieba, tak?
pewnie niewykluczone, ale baaaardzo rzadko. raz coś takiego miałam okazję
obserwować i ludzie się w try miga zwinęli ze swoich dotychczasowych związków,
bo tak nie mogli bez siebie żyć.

[krezzzz100]

No, ale sama piszesz, że nie wykluczone. A z tego, że coś jest rzadkie
(występuje rzadko), nie można czynić mniej ważnego (mniej istotnego), prawda?

Powiem Ci, że są tacy , których onyż pierun sycylijski trafił, a mimo to NIE
ZWINĘLI się migiem ze swoich dotychczasowych związków, tylko zaczął się dla nich
i ich związków okres diabelnej walki o dotychczasowy związek (nikomu nie życzę).
Zapewne są niemoralni. Bo walczyli. A mogli ciepnąć w kąt, i już, no nie?

[six_a]

prawda, prawda. tylko żeee, jeśli był tzw. grom, a romans trwa i decyzji brak -
pan się nie rozwodzi, żona się awanturuje, kochanka nie wiadomo na co liczy, to
zasłanianie się tym gromem jest dziwaczne, bo co najmniej dla tego
niezdecydowanego pana grom to najwyraźniej nie był.

no albo ja nie rozumiem idei romansu z żonatym? ideą jest chyba odbicie pana dla
siebie, czy nie?

[krezzzz100]

Upraszczasz.

Romans trwa, ale i walka trwa. Lepiej, żeby bez walki? No, no...
Nie decyzji brak, tylko decyzja się WYKUWA. Często obłędnie boleśnie dla
wszystkich. Wolałabyś być opuszczona bez walki o związek z Tobą? Przecież
oznaczałoby to, to tego związku de facto nie było. No, ale wtedy oznaczałoby to,
że byłaś w układzie, nie w związku, czyli ni ma problema, co?

Może być grom,a potem długa i straszna walka.

Może być różnie.

[six_a]

czyja to jest walka, możesz mi przybliżyć? zakładając, że atak przychodzi z
zewnątrz, czyli zagrożenie stanowi kochanka jako katalizator i mąż jako element
zaktywizowany.

nie mówimy o związkach, w których wszystko się rozłazi w szwach i one ogólnie
słabo się mają, tylko o takich, gdzie żona gromem z jasnego nieba odkrywa romans.

co za walka? kochanki z żoną o tego męża?

masz zacięcie do romantycznego przedstawiania sprawy bez konkretu i
rzeczywistości. bez żon płaczących po nocach, bez dzieci, którym grozi brak
tatusia. no bez niczego dosłownie - tylko ten grom, ta miłość, uczucie, nad
którym nie można zapanować.

>Wolałabyś być opuszczona bez walki o związek z Tobą?
tak właśnie wolałam, bez kretyńskiego darcia włosów i rozpaczliwych akcji po
każdej ze stron. jak coś komuś aż tak kręci, że szuka partnerów seksualnych poza
związkiem, to można sobie w sumie taki związek darować związek, chyba że komuś
akurat na aspekcie więzi seksualnej niespecjalnie zależy.

[krezzzz100]

Six, no co ja Ci na to powiem, że dla Ciebie moje życie to romantyzowanie
beztreści. Jak ktoś nie chce treści zobaczyć, to nie zobaczy.
To by w zasadzie wyczerpywało naszą rozmowę, bo chyba nie będziem gadać
popróżnicy o Werterach i Hamletach...

Groby pobielane...

[six_a]

zdaje się, że nie oceniałam ani nawet nie rozpatrywałam Twojego życia. więc o
tym na pewno nie będziem.

[krezzzz100]

No, jak to nie. Żalisz sie, że czegos tam nie słychać. Jakiejś zony płaczącej po
nocach, czy coś tam..., a zamiast tego miłość, miłość. A skąd ja Ci żonę cudzą
wezmę??? Moi faceci to kawalerowie byli....

To czego to moje romantyzowanie dotyczyć miało?))))

[six_a]

nigdzie się nie żalę, stwierdzam tylko, że w trójkącie pomijasz osobę zdradzaną,
co za różnica czy to żona, narzeczona czy dziewczyna czy też mąż, narzeczony
albo chłopak
a romantyzowanie związku pozamałżeńskiego było widoczne w poście o wielkiej,
niespodziewanej, odbierającej rozum i wolność wyboru...
albo coś nie tak zrozumiałam.

[krezzzz100]

Wybieramy POTEM, jak już się w sytuacji znajdziemy, ale samego przyjścia
miłości- nie.

Widzisz różnicę? Choćby czasową?

[six_a]

> Wybieramy POTEM, jak już się w sytuacji znajdziemy, ale samego przyjścia
> miłości- nie.
jak już chadzamy z kimś sypiamy albo robimy rzeczy, które ten mąż teoretycznie
przynajmniej powinien z żoną robić, to wtedy dopiero wybieramy?

przyjście miłości - brzmi nieźle, ale tak sama z siebie to ona chyba nie przychodzi?

więc na razie jeszcze różnicy nie widzę

warto też przyjrzeć się, kto zostaje kochanką - niezwykle rzadko są to piękne
nieznajome spotkane przypadkiem w windzie czy minięte na ulicy. znacznie
częściej dłuższe znajomości. więc zwykleeee czas na przeanalizowanie jak
najbardziej jest.

[krezzzz100]

Skąd wiesz, że miłość nie przychodzi "znikąd"? Skąd zatem, jeśli łaska?

Bywa, że z miłością jest jak z nałogiem: dopiero ją dostrzeżesz, jak już JEST
(teoria alkoholickeho kopce Jaromira Nohavicy- gorąco polecam)

Mój obecny mąż jest niezwykle pięknym nieznajomym spotkanym nieoczekiwanie

Czasu na przeanalizowanie miłości zanim się pojawiła miałam tak kole zera))). Za
to potem dużo. Bo sama go sobie dałam, mimo sprzeciwu obu panów (każdy chciał
szybko).

[six_a]

>Skąd zatem, jeśli łaska?
z zapatrzenia przeważnie. u tych, co zmysłem wzroku dysponują. z zaczytania - w
czasach internetu i tak dalej - ogólnie z zafascynowania.
na pewno nie znikąd

> Czasu na przeanalizowanie miłości zanim się pojawiła miałam tak kole zera))).
ale zdążyłaś się dowiedzieć, czy ten piękny nieznajomy nie jest nieletni albo
czy jest wolny? czy też kwestie w sumie dość zasadnicze zostały zagłuszone
piorunem?

[krezzzz100]

Czyli: ZEWSZĄD. Wszędzie ma umocowanie. Ma takie same umocowania jak pierwsza
miłość, jak każda inna miłość.

Tego, czy jest nieletni/letni, zajęty/wolny, włochaty/łysy oraz inne bardzo
ważne informacje dotarły do mnie ze dwadzieścia lat naprzod. I co z nich miałam?
Nic. Mogły być inne (no, może nieletnim bym się nie zajęła...chyba).

Czyli: i tak wszystko było niespodziewane. Wiecej: nie było chciane! Serio.

Potrafisz to sobie wyobrazić?

[six_a]

może i miłość jest taka sama, ale warunki już nie. nie ma się wiecznie nastu
lat, i coś tam się komuś zdążyło zaślubować, wierność jakąś czy uczciwość, nie
pamiętam już jak to leciało. jakieś dzieci się ma czasami, ojcem się jest i
wzorem i parę innych drobiazgów.

i ta wieeeeeeeeeeeeeeelka miłość nachdodząca zewsząd i niespodziewanie nie
zwalnia z uczciwości wobec aktualnego partnera.
najwyraźniej gdzieś umyka punkt, że miłość jest już w związku.

[to.ja.kas]

A jeśli jej w związku nie ma? Jeśli jest tylko hibernacja i próba przetrwania? I
jeśli nagle się zjawi miłość własnie?

Wszystkim nam życzę by w naszych związkach była miłość.
Ideologię nie tylko do miłości kochanków można dorobić. Do każdej się da. I
zdarza się, że potrzeba posiadania kucharki, sprzątaczki, matki dzieciom, ojca,
bankomatu itd itp brane jest za miłość. Dopóki nie zauważy się różnicy.

[six_a]

źle, a nawet fatalnie to wyraziłam.
chodziło mi o to, że wybrana miłość (w sensie ukochany/a) już tkwi w związku.
nie o uczucia/brak uczuć w związku. dlatego kolejność, którą tak per noga
traktujesz, jest jednak ważna - nawet w przypadku tych bardzo nagłego wybuchu
uczuć - zdarzyło się? dobra. ale czy to mi daje prawo oszukiwać żonę/męża? nie
bardzo.

dlatego nie mam niestety wielkiego poważania dla tkwienia w zdradzie,
zdradzających i powiązanych czyli kochanek/kochanków. oraz dla zasłaniania się
miłością, która służy do prowadzenia życia na dwa fronty.

[six_a]

przepraszam, ale wzięłam Cię za krezzzz
jasny szlag, za późno już chyba

[kasiapfk]

Oooo krezzzz,
ma ulubienica.
Otóż ja jestem jedną tych, którzy pitolą o kolejnosci.
Jestem też (byłam ściślej pisząc) kochanką. Kochanką szczęsliwą.
Cholera, przyznam się, dwukrotnie, z tym samym panem. Raz żonatym,
raz już nie żonatym.
I dalej twierdzę, mam swoje racje, że kolejność: odchodzę - mam
miłość, jest prawidłowa. dla MNIE!!!.
Otóz wiem ,że zakładki to szkodzą - zaangażowanym.
Ale tego doświadczenia to się nabywa z wiekiem i czasem.
asta...

[krezzzz100]

Jak miło być czyjąś ulubienicą))))

Jak już mówiłam, nie byłam niczyja kochanką, zatem zapewne nie rozumiem, jak to
jest nią być. Wyłuszcz swoje racje (te dotyczące kolejności). Z tym, że z
wykazaniem, JAK TO ZROBIĆ.

No, wyłuszcz....))))

Byłam z facetami "na zakładkę"- znaczy, ja byłam jedna, oni na zakładkę. I, jako
żywo, nie wiem, jak usunąć ten drobiazg z rzeczywistości, że TO BYŁA ZAKŁADKA.
Miała nie być, a była.
Czy Ty aby nie mówisz o tzw. "życzniówce", czyli myśleniu życzeniowym? Że lepiej
aby nie było na zakładkę? Bo z tym to się chyba każdy zgodzi....Każdy by sobie
pewnie coś tam życzył.

Ale my tu chyba mówimy o RZECZYWISTOŚCI. Czy nie? Oczywiście, możemy sobie
pouprawiać gdybologię i marzeniologię, ale mam prośbę- BEZ LEKCWAŻENIA
RZECZYWISTOŚCI, dobrze?

[kasiapfk]

Ja nie piszę o życzeniówce.
Piszę o swoich doświadczeniach. Mając zakłądkę byłam szczęśliwa,
albo lepiej, wmawiałam sobie, że taka jestem. No bo jak to? Mam "dwa
w jednym" (dwóch facetów w jednym małżeństwie) i co? mam nie być
szczęśliwa z tym drugim?
Niezwykle trudna sytuacja, jaka mi się przydarzyła, to było odejście
ze związku i dopiero wejście w inny układ. I dopiero w tej sytuacji
widze różnicę. Różnicę widzę ogrooomną.
Mając czas na przeanalizowanie problemów z poprzedniego związku
widzę z dużo większym realizmem to, co sie dzieje w obecnym.
Nie uciekłam tym razem przed jednym panem w ramiona drugiego, bo
było mi taaaak źle... Już wiedziałam, że samam ze sobą dobrze mi się
żyje. Mogła dokonać wyboru: chcę być z nim, czy nie chcę. Wiedząc
czego tak naprawdę chcę. Opierać się na tym czego chcę a nie uciekać
od tego czego nie chcę. Czujesz różnicę?
I teraz czuję się wolna i świadoma i ta miłosć to jest dopiero
miłość a nie poprzednie obłędy, zauroczenia, zamroczenia i opętania,
które miłościami nie były tylko obłedami, brakiem tchu,
zamroczeniami tak emocjonalnymi, że czasami ze "szczęścia" umierałam.
Dziękuję, ja już dorosłam. Wolę świadomą piękną równie mocną ale o
wiele przyjemniejszą normalną miłość.
no i przystojną, co tu dużo mówić...
K.
dal mnie EOT

[krezzzz100]

No widzisz, Kasiu, a ja, będąc w sytuacji zakładkowej, szczęśliwa nie byłam,
zatem niczego nie musiałam sobie wmawiać. Bo widzisz, ja widziałam, cos ie
dzieje: że dzieje się coś, czego ze wszech miar bym dla siebie i innych nie
chciała. wolałabym NIE.

Zatem- nie oszukiwałam się.

I wszystko, co piszesz w dalszej części postu, również się do mnie odnosi.

Zatem- rzecz w tym, by ZOBACZYĆ CO JEST. Bez okłamywania się. I zadziałać wedle
sytuacji.

[nie.ta]

święta racja. Znam to z autopsji. a przy okazji, mam wrażenie, że osób z takim doświadczeniem (bycia kochanką czy kochankiem) jest tu dużo więcej niż się przyznaje

[six_a]

> Ale mimo tego potrafię sobie spojrzeć prosto w oczy,

ja to mam pytanie, czy kochanki mają jakiś inny system wartości niż reszta
kobiet? pomijam już kwestię kto kogo uwiódł, rozkochał itakdalej.
załóżmy, chodzi o sam fakt wejścia w czyjeś małżeństwo jako trzecia/trzeci (bo w
sumie facetów też dotyczy)
czy jak już zostaniesz jego żoną, czy wtedy też nie będziesz wymagała wierności
od męża, ew. podejdziesz ze zrozumieniem do kochanki męża, jeśli się taka kiedyś
pojawi?

jak to wygląda?

[kasiapfk]

Six,
pamietam ,że mnie w ogóle nie obchodziła jego żona. Zupełnie jakby
nie istniała. Ja jej wiernosci nie ślubowałam.
> czy jak już zostaniesz jego żoną, czy wtedy też nie będziesz
wymagała wierności
> od męża, ew. podejdziesz ze zrozumieniem do kochanki męża, jeśli
się taka kiedy
> ś
> pojawi?
>
Nie chciałam mu ślubną zostać z tego właśnie powodu. Nie żebym się
bała, ze zdradzi po raz kolejny - tym razem mnie. Ale po prostu nie
cenię zdradzaczy bez TYCH zasad, czy też niedojrzałych nie-w-pełni z-
mózgiem żyjących , którzy pozwalaja sobie na takie sterowanie przez
uczucia. Bliższy mi jest model, który mola opisuje. Na pojawienie
się uczuć nie mam wpływu (oj, sama wiem, że nie mam), ale już to CO
Z NIMI ZROBIĘ jest jak najbardziej w mojej mocy.
I nie twierdzę, że to bezbolesne jest. Boli jak cholera.

[krezzzz100]

No widzisz, sama wskazałaś różnicę między PRZED i PO. PRZED jest z grubsza takie
samo: miłość. PO jest już znalezieniem się w sytuacji. I tu mamy pole
do...problemów.

Sytuacje są różne. I różne decyzje względem nich. Dobrze jest nie ustawiać się
pozycji generalizowania.

Widzisz, mojego obecnego męża mój ówczesny mąż jednak obchodził. Zatem mamy
pierwszą różnicę. Drugą jest ta, że on mnie ceni, mimo iż jestem "zdradzaczką"
(fajne określenie))) Może rozumiał moja motywację, i całą resztę, która mną
powodowała? Trzecia różnica to taka, że nie traktowął mnie, i nie traktuje jako
istotę nie-w pełni- z mózgiem żyjącą (tez sympatyczne, hm)))0.

Zobacz, tyle między Tobą i mną różnic. ciekawe, czy świadczą o nas, czy o
zjawisku jako takim?

Z jednym się z Tobą zgodzę- BOLI JAK CHOLERA.

[lampka_witoszowska]

dodam, że z filozoficznego i psychologicznego punktu widzenia to,
czy boli, to tez kwestia widzenia sprawy - czyli w sumie wyboru

jak się nei zmienia parametrów, to boli, bo się automatem w ból wpada
jak się refleksje snuej i widzi sprawę róznie, może nei boleć
za to może skrzydeł dodawać osobisty, własnoręczny wybór słowa: nie

a to z kolei bywa trudne ))

[krezzzz100]

Lampko, bierzesz pod uwagę, że skrzydeł dodawać może także słowo TAK? Mimo, że
bywa trudne...

Nie bardzo rozumiem, dlaczegóż to zmiana parametrów miałaby być możliwa..Toć
rzeczywistość chyba się nie zmieniła, co?

Innymi słowy: to nie rzeczywistość ani jej parametry się zmieniają. A nawet nie
skale ocen (wszak nie jesteśmy relatywistami, co?), ale sytuacje okazują swe
nieoczywistości. I w tych nieoczywistościach musimy się odnaleźć (no, chyba że
zwiejemy, czyli zamkniemy oczka i będziemy udawać, że to się nie dzieje).

Ale, jak już uznamy, że się dzieje, to musimy wziąć byka za rogi.

Jak dla mnie, tu się rzecz zaczyna.

[nangaparbat3]

Ale o jakich UCZUCIACH Ty piszesz? Co jest uczuciem, jesli nie obchodzi Cie
życie drugiej osoby, jej zobowiazania, wiezi?
Kęcił Cie facet, chcialas się z nim przespac - OK. Ale po co dodawac do tego
"uczucia"?
A jeszcze - Nie cenisz zdradzaczy bez zasad, nie zwiażesz się ślubem z takim -
ale fakt, ze bedąc kochanką meza przyczyniasz sie do rozwalenia rodziny, w ogole
Cie nie interesuje.
To jest dopiero moralnosc Kalego.

[krezzzz100]

Mnie też taka postawa: kochanka/kochanek nie slubowali, więc o co loto....

Są współuczestniczącymi. Nie ma znaczenia, czy to oni są stroną wolną, czy
zajętą))) To jedna z większych hipokryzji, jakie spotkałam. Dosłownie: brzydzi mnie.

Czekałam, aż ktoś mnie zapyta, jakie ma znaczenie to, że nie byłam kochanką,
skoro sama miałam kogoś. Nie zapytali)))) To też podobny rodzaj hipokryzji (że
nie zapytali, bo wzięli to chyba za mój plus). Bo przecież nie ma żadnego
znaczenia- byłam w trójkącie.

Znaczenie mają FAKTY. Ja nie udawałam, że fakty są względem rzeczywistosci ok.
Bo NIE BYŁY.

Ale miały swoje umocowania (powody, przyczyny, były wynikiem, skutkiem, itd). I
to TAKŻE MIAŁO I MA ZNACZENIE. Ale ten wymiar już jakoś się nie liczy.
Przynajmniej na tym forum)))

[to.ja.kas]

krezzzz100 napisała:


> Znaczenie mają FAKTY. Ja nie udawałam, że fakty są względem >rzeczywistosci ok.
> Bo NIE BYŁY.

> Ale miały swoje umocowania (powody, przyczyny, były wynikiem, >skutkiem, itd).
I to TAKŻE MIAŁO I MA ZNACZENIE. Ale ten wymiar już >jakoś się nie liczy.
Przynajmniej na tym forum)))

Bardzo mądra uwaga. Uffff, powiedziałam to

[krezzzz100]

Doceniam
I pozdrawiam

[nangaparbat3]

To wszystko jest bardzo powikłane. Bo z trzeciej strony, kiedy patrzę na
staruszkow po 50 latach malżeństwa, ktorzy cale zycie sie kłocili, mieli
romanse, a teraz troszczą się o siebie, w ogień by za soba poszli, naprawdę nie
mogą życ jedno bez drugiego, to zastanawiam się - co własciwie ma sens? Moze
jednak - trwac razem i przetrwac, zeby zapracowac na taką starośc? Ale sa i
tacy, co po 50 latach wreszcie mordują żonę - albo męża.
No cholera - po prostu nie wiem. Coraz bardziej nie wiem.

[krezzzz100]

Myślę, Nanga, że miłość jest warta przetrzymania sporego zła. Nie wyrokuję,
jakiego, bo to indywidualne.
Ja bym walczyła o miłość, jakbym kochała i widziała sens (wiem, tautologia). Ale
TYLKO wtedy,gdybym widziała sens.
Czyli, podzielam Twoje "nie wiem".

Jestem za fundamentalnymi decyzjami. Jak TAK, to TAK.

Tak, wierzę, że może się udać. Jestem na TAK.

[six_a]

dobra tam, pal licho żonę
to jest dobry argument: żonie nie ślubowałam.

aaaa, hmmm. a nie przeszkadzało Ci, że on komuś innemu ślubował?

[kasiapfk]

Nie. Zupełnie niekoniecznie. Wtedy to sobie jako m.łode dziewczę
tłumaczyłąm: no pomylił się, nie znał mnie wtedy i takie inne
wciskanie kitów swojej świadomości, żeby za mocno nie zastanawiać
się.
I pewnie dlatego, że zaliczyłam bycie kochanką (i zostawiłam faceta,
który się rozwodził -jarkoni mnie zje zaraz....) teraz wiem ,ze to
bez sensu. Dla mnie. Ale wiem, że są kobiety, które inaczej nie
umieją/chcą itp. Ich wybór. Tylko niech nie dorabiają do tego
teorii: ja nie chciałam, to miłosć SAMA tak przyszła. To zrzucanie
odpowiedzialnosci za własne wybory na "miłość".
Jak już rozwalam małżeństwo, to niech mam odwagę przyznać się do
tego, że jestm nie ok. bo się wpierniczam w układ kogoś krzywdzący.
A nie tam "siły wyższe" mi to zrobiły.

[six_a]

o jedyne, co do mnie przemawia, jako argument to jest "młodość", niekoniecznie
wiekowa. po prostu niedojrzałość czy nieumiejętność zastanowienia się, jakie
korzyści, jakie skutki, po co w ogóle?

to jest przynajmniej uczciwe postawienie sprawy.
dzięki!

[nangaparbat3]

No tak. Pełna zgoda.

tylko pytania

[nangaparbat3]

Przedziwny post. Czytam po raz enty i nie pojmuję, co wlasciwie Autorka chce
powiedziec - nam tutaj, gdzie wiele jest osób porzuconych dla kochanek/kochanków.
Dwa pytania najbardziej mnie frapują: W jakim celu, Ankaro, umiescilaś ten post
na tym forum?
oraz:
Od czego będzie zależała odpowiedź na pytanie: czy było warto?

Niepokój: bo czuję jakas nutę sadyzmu w pisaniu o tęskniacym synku, w
powtarzaniu tu na forum błagania zdradzanej zony. Ale moze to nie sadyzm, a
masochizm?

Zdumienie: dlaczego osoba odpowiedzialna za porzucenie czyta o samotności
porzuconych?

[z_mazur]

Abstrahując od pytań, które stawiasz.

Dlaczego odpowiedzialnością za porzucenie obciążasz kochankę?

[nangaparbat3]

Wapółodpowiedzialnością.

[mola1971]

Nanga, nie zgadzam się z tym.
I piszę to jako zdradzana żona. Miałam morze żalu do exa za jego zdrady, ale nie obwiniałam za nie jego kochanek. Gdy facet chce zdradzić to zdradzi. Jeśli nie z Zosią bo ta mu się oprze to z Marysią.
Pomijając fakt, że ex to typ, który generalnie lubi kobiety, dużo kobiet i raczej nigdy i żadnej wierny nie będzie to i tak starałam się z tych jego zdrad wyciągnąć jakieś wnioski dla siebie. I szukałam własnego wkładu w zaistniałą sytuację. Dzięki temu wiem jakie sama błędy popełniłam a zdobytą w ten co prawda trudny i bolesny sposób wiedzę, zamierzam wykorzystać w przyszłości.
Ale nie zgadzam się z obwinianiem kochanek. Sama kochanka może mieć poczucie winy i wyrzuty sumienia, ale wg mnie nikt nie powinien jej obwiniać o rozpad małżeństwa bo to nie ona żonie pana wierność ślubowała.

[nangaparbat3]

E tam.
Mnie maż nie zdradzal (przynajmniej nic mi nie wiadomo), natomiast miałam
okazję, jeszcze zanim sama wyszłam za maż, przygladac się kolezance z pracy
rozwalajacej rodzine kolegi. Ona świetnie wiedziala, że facet ma zone i synka.
Uwodzila go - czynnie i przemyslnie - i to ewidentnie on zostal uwiedziony.
Jeśli dwie osoby robia cos razem, to kazda z nich podejmuje decyzje, że w to
wchodzi. Odpowiedzialnośc kochanki w zaden sposób nie kasuje odpowiedzialnosci
męża, a nawet jego zony. Kazde z nich ma swoja częśc. I nie widzę żadnego, ale
to żadnego powodu, zeby z kochanki tę odpowiedzialnośc zdejmowac. Czy z kochanka.
Jesli wchodzimy w czyjs zwiazek powinnismy wiedziec, że może to doprowadzic do
jego rozpadu czy go przyspieszyc - przeciez to oczywiste. Któres tam przykazanie
jest o tym, nie? nawet dwa przykazania! Przez 3 tysiace lat mozna sie bylo nauczyc.

[mola1971]

To, że kochanka ma świadomość tego w co wchodzi to na pewno.
I u mnie mi.in. ta świadomość zdecydowała o wycofaniu się.
Ale daleka jestem od potępiania innych bo naprawdę różnie bywa. Znam bardzo udane małżeństwo, które od romansu się zaczęło. Byli małżonkowie romansujących też bynajmniej nieźle sobie radzą.
Przykazania piękna rzecz i ja też staram się żyć w zgodzie z nimi, ale człowiek to taka istota, która błądzi. Grunt tylko by z tego błądzenia wnioski umiał wyciągnąć. I nazwać rzeczy po imieniu. Bo jeśli coś mnie w takich relacjach wkurza to nie to, że istnieją. Jak świat światem zdrady były, są i będą. Wkurza mnie tylko gdy zdradę nie nazywa się zdradą i dopisuje do niej ideologię.

[nangaparbat3]

Z tym to sie zgadzam.
Sama byłam kiedys kochanką, bardzo mloda i głupia jak but z lewej nogi, pan nie
naszał obraczki, a ja bylam tak naiwna, ze sądziłam, ze skoro mnie podrywa
jawnie i bez oporow, to jest wolny. Potem sie okazało
Co do Twoich znajomych - podejrzewam, ze gdyby zamiast sie rozwodzic i budowac
nowe zwiazki posklejali stary, tez byliby szczęśliwi. nawt sie o to zalożę -
skoro i tak nie ma jak sprawdzic.
I ja nawet nie domagam się od kazdej kochanki/kochanka, by sie wycofali. Ale by
nie mowili: to nie moja sprawa. Jesli w to wchodzą, to takze ich sprawa.
Moze dlatego post Ankary mnie fascynuje, a post Kasi (jego zona dla mnie nie
istniala, nie ja slubowałam) budzi wścieklośc.

[kasiapfk]

Nanaga, ależ mnie moja postawa z przeszłosci nie tylko zalewa
wstydem.
Ja ubolewam nad bezdusznym swym egoizmem. Bo tak to trzeba nazwać po
mieniu! I nie znajduję teraz usprawiedliwienia dla ówczesnych swoich
poczynań. Tyle dobrego, ze już wiem, że nie można tak. Nawet jak
okazja jest i wszechobecny kult EGO się krzewi. I wiem ,że nie mogę
zrzucać odpowiedzialnosci za bezeceństwo na bliżej nieokreśłone
uczucia, któe mnie opętały. To byłMÓJ wybór i nie próbuję teraz sie
wybielać. Biorę na klatę to co zrobiłam. I nie robię tego więcej.
Właśnie dlatego, że wiem, żem ułomna. Moralnie.
k.

[nangaparbat3]

To bardzo przepraszam, widac nie do końca zrozumialam Twoją wypowiedź.

[krezzzz100]

Pełna zgoda, Nanga.

[kasiamasia]

mola
A czy mialabys zal do Kobiety, ktora by udawala przyjazn do Ciebie
i Twojej rodziny (dzieci) tylko po to aby spedzac wiecej czasu z
Twoim mezem? Kobiety, ktora udaje szara myszke zagubiona w swiecie
zeby przekonac czyjegos meza ze jest Krolewiczem na Bialym Koniu
(jest to bardzo schebiajace dla meskiego Ego).
Czy do niej nie mialabys zalu za jej klamstwa i wykorzystywanie
Cie w procesie dochodzenia do celu po trupach.
Co do mojego ex, on jak zwykle oczekiwal ze mu ujdzie plazem
ale to juz jest calkiem inna historia.

[mola1971]

Kasiu, to już jest inna sprawa. Dla mnie babska przyjaźń jest święta a mąż przyjaciółki nietykalny z zasady. I z zasady aseksualny. W moim życiu kilka razy zdarzyło się tak, że mężowie przyjaciółek mówiąc brzydko się do mnie przystawiali i zawsze dostawali kosza.
Nie, takiego braku lojalności ze strony innej kobiety, której zaufałam nie umiałabym wybaczyć.

[kasiamasia]

Mola,
Przyjechalo to takie "zagubione do pracy" w delegacje,
zazyczyla Sobie roznych rzeczy od swojego faceta (10 letni zwiazek)
co on mial robic kiedy ona zarabiala pieniadze w delegacji.
W tym czasie udawala przyjaciolke rodziny, wpraszala sie
(czy chcialam jej w domu czy nie), wszedzie zrobilo jej sie pelno.
W momencie kiedy ja nabralam podejrzen i powiedzialam jej ze
przekracza pewne granice, to strzelila mi mowke o wysokich
standartach moralnych.......I po trupach do celu.....
Tu mowka ze ja ja smiem posadzac i obrazac "wymyslami"
a w tym samym czasie granice juz zostaly przekroczone.
Poznala Nas- jako rodzine w tym samym czasie.
To nie bylo tak ze biedny nieszczesliwy misiu nie nosil obraczki
i ze nie wiedziala o zonie i dziecku.
Jezeli mam zal do NIEJ to o to wpraszanie na sile do mojego Domu,
udawanie pseudoprzyjazni ....i te wszystkie klamstwa w stosunku do
mnie, mojego syna i swojego faceta.

[mola1971]

Eee, w takim przypadku to zwykła żmija.
Co prawda w żaden sposób to nie zdejmuje odpowiedzialności z Twojego męża bo facet, które nie chce dać się uwieść po prostu się nie da, ale taka baba to zwykła krowa jest. Zero klasy. Bleee...

[3_1415926-nokio]

W tym miejscu pozwolę sobie zacytować to co moja "jeszcze żona"
mowiła kilka lat temu kiedy chciała mi dopiec "tak po kobiecemu", a
raczej po "babsku", uwaga może Panie poczują się urażone ale jest
takie stare, ludowe powiedzenie o o wiele głębszej treści niż to się
wydaje na pierwszy "rzut ucha":
"Jak suka nie da to pies nie weźmie".

[six_a]

mola, nic z tego nie rozumiem, znalazłaś winę u siebie, chociaż ewidentnie mąż
był poszukujący, a kochanki chętne?


> ale wg mnie nikt nie powinien jej obwiniać o rozpad małż
> eństwa bo to nie ona żonie pana wierność ślubowała
to jest dość popularny pogląd ostatnio pogląd, taki nowoczesny i cool - żona nie
ma pretensji do kochanki, dziwaczna solidarność. ale dlaczego ma nie mieć? jak
nie ma pretensji, to cały ciężar tej winy spada na żonę masochistkę, bo to ona
nie umiała zatrzymać męża.
jak można sobie coś takiego robić?

ona jest tak samo odpowiedzialna: wiedziała, że się bierze za żonatego. ja nie
wiem, może trzeba oddzielnie i wyraźnie wprowadzić: nie pożądaj męża bliźniej
swojej, skoro standard nie wystarcza ani nawet trywialne: nie rób drugiemu, co
tobie niemiłe.

[sbelatka]

six_a napisała:

> > to jest dość popularny pogląd ostatnio pogląd, taki nowoczesny i
cool - żona ni
> e
> ma pretensji do kochanki, dziwaczna solidarność. ale dlaczego ma nie
mieć? jak
> nie ma pretensji, to cały ciężar tej winy spada na żonę masochistkę,
bo to ona
> nie umiała zatrzymać męża.
> jak można sobie coś takiego robić?

no oczywiście jesli na siłe musi się znaleźć "winę" i ja podzielic
między żonę i kochankę - to tak, Twoje rozumowanie jest słuszne..

i skąd pomysł , że mąż służy do tego żeby "go zatrzymywać".. i albo sie
uda (jest git zona, hurra) albo nie (ona temu winnna)..

jakby w małżenstwie nie chodzi o "przytrzymywanie"

JEŚLI tzreba kogoś "przytrzymywać" - to lepiej niech leci w świat..
ma SIĘ trzymac sam z siebie... z pwoodów miłości, odpowiedzialności,
wierności zasadom czy jakiegokolwiek innego

choc jednak - nie jakiegokolwiek innego..
bo jesli sie tzryma tylko z powodów ekonomicznych na pzrykład - to to
psu na bude ...takie trzymanie ..




>
>
>
>

[six_a]

nie za bardzo mnie chyba rozumiesz.

nie chodzi o zatrzymywanie faktyczne, tylko o tłumaczenie tego sobie potem.
te wszystkie: jak suka nie da, to pies coś tam. jak mąż się puszcza, to winna
żona - obiegowe opinie, brane często na siebie i do siebie przez zdradzone żony.
i do tego też się zalicza nieobwinianie w sensie nie obdzielania
odpowiedzialnością nikogo oprócz siebie: kochanka nie, bo nie ona ślubowała, mąż
nie, bo latawiec, więc ja, bo się z nim związałam, bo nie umiałam, bo coś tam...

mąż nie jest żadną własnością, co nie zmienia faktu, że wziął na siebie razem z
małżeństwem jakieś zobowiązania i do czasu faktycznego rozpadu związku nie jest
z nich zwolniony.

[to.ja.kas]

I masz rację Six.
To wspaniałomyślne wybaczanie komuś kto nas skrzywdził, tak po prostu, z marszu,
bez refleksji, branie na siebie całej winy i odpowiedzialności jest ostatnio
trendy...i moim zdaniem jest okrutne, szkodliwe i...głupie.
Dokładnie tak samo jak oczekiwanie, że mamy do kogoś prawo i bez względu na
okoliczności (o tym pisała gdzieś wyżej Krezzz) prawo własności już w naszym
ręku więc hulaj dusza.

Rzeczywistość bardzo często skomplikowana jest bardziej niż nam się na pierwszy
a nawet drugi rzut oka wydaje. I boli. Wszystkich.
Zaprzeczanie temu jest hipokryzją. Zaprzeczanie, że nie wyrządziło się krzywy
również. Czasem stajemy przed wyborem kto zostanie skrzywdzony, my czy ktoś
inny. I to nie jest usprawiedliwienie. To próba zrozumienia. Ale bez
okoliczności, powodów, motywów, całego anturażu konia z rzędem temu kto dotrze
do jądra problemu.

O bólu napisała Krezzz. Nie będę powtarzać.

[sbelatka]

six_a napisała:


> te wszystkie: jak suka nie da, to pies coś tam. jak mąż się puszcza,
to winna
> żona - obiegowe opinie, brane często na siebie i do siebie przez
zdradzone żony
> .
>
jasne, jasne - ale obiegowe opinie - to TYLKO obiegowe opinie i czy ktoś
je bierze "do siebie" czy nie - to juz on sam zdecyduje

JA sie nie czuje winna tego, ze ex mnie zdradził
ale dokładnie jak mola (tak pzrynjamniej to zrozumialam z jej postu)
widzę swoje błędy i wypaczenia, ktore sa moim udziałem ..

ale to ON zdradził i odszedł.
Kropka.

owszem, laska go wabiła baaaardzo; miała swój plan
ale jej plan, jej prawo, jej poczucie winy czy satysfakcji - naprawde
jest mi głęboko oboijętne z czym sie zmaga nexia

ja dbam o swój dobrostan - psychofizyczny
i daltego nie pozwoliłam na zasiedlenie sie w mojej glowie i duszy ANI
roli ofiary ANI sprawcy - zdrady i odejścia mojego dorosłego,
inteligentnego, zdrowego psychicznie męża..

bl - to inna kwestia - pomijamy teraz

[mola1971]

Zauważ, że znalazłam w sobie WKŁAD a nie winę. Bo winna zdrad exa nie jestem, ale wkład swój być może miałam.
Nie każę każdemu nad tym się zastanawiać, ale mnie osobiście dużo to dało.
Podobnie z nieobwinianiem kochanki. Wolałam się skupić na niewiernym mężu i jego zdradach a nie jakiejś babie, której nawet w życiu na oczy nie widziałam.
Ale szczerze dodam, że by zaspokoić babską próżność na małą złośliwość w stosunku do niej sobie pozwoliłam Taka malutka zemsta na zimno w postaci baaardzo uprzejmego e-maila informującego panią o tym, że o wszystkim wiedziałam wysłanego gdy mi na własnym małżeństwie już kompletnie zależało a jej romans z exem już dogasał. Nieźle się wystraszyła, że jej męża mogę również poinformować Ale tego robić nie zamierzałam. Bo i po co?

[nangaparbat3]

mola1971 napisała:
> Podobnie z nieobwinianiem kochanki. Wolałam się skupić na niewiernym mężu i
jego zdradach a nie jakiejś babie, której nawet w życiu na oczy nie widziałam.
Aaaaa... z tym sie zgodzę. Na poziomie małzeństwa to jest sprawa miedzy mężem a
zona, i tyle. ale my tak z perspektywy szerszej jakby rozmawiamy -

[mola1971]

Z szerszej perspektywy to jest problem stary jak świat
I jak do tej pory nikt nic mądrego i uniwersalnego nie wymyślił
Ale tak szerzej, ale ciągle z własnego doświadczenia z obu stron"barykady" to tylko mogę powiedzieć, że zdradzanie jest niemal tak samo bolesne jak bycie zdradzanym.
Mam nadzieję już nigdy więcej nie doświadczyć ani jednego ani drugiego.

[sbelatka]

mola1971 napisała:

> że zdradzanie jest niemal tak samo bolesne jak bycie zdra
> dzanym.

to mysle, ze juz kwestia wrazliwości osobniczej... jednak

> Mam nadzieję już nigdy więcej nie doświadczyć ani jednego ani drugiego.

pod tym sie podpiszę obię ręki

[to.ja.kas]

Nie od dziś wiadomo, że lepiej być młodym, pięknym, zdrowym i bogatym oraz
szczęśliwie zakochanym. I że lepiej nie być zdradzanym ani zdradzającym.

Co boli bardziej? Czy boli tak samo? Ja obstawiam, że boli inaczej. I nie tylko
dlatego, że kontekst inny, nasza rola inna, mozliwość wpływania na to co będzie
dalej różna. Ale przede wszystkim dlatego, że my dziś to nie my jutro.

[aneta-skarpeta]

> Co boli bardziej? Czy boli tak samo? Ja obstawiam, że boli
inaczej. I nie tylko
> dlatego, że kontekst inny, nasza rola inna, mozliwość wpływania na
to co będzie
> dalej różna. Ale przede wszystkim dlatego, że my dziś to nie my
jutro.
>


przepraszam, ale idac w tym kierunku zblizamy sie do jakiś
pseudofilozoficznych bredni

zdradzający stwarza sobie bol na własne zyczenie.

jestem z tych co dosyc jasno stawiaja granice. Dlaczego? bo tak
łatwiej sie zyje. Nie komplikuje sobie zycia, na ile mogę

ale też nie prowokuje sytuacji, w których byłoby mi trudno

fakt, ze swoje tez przezyłam i doceniam to co mam- choc czasem, jak
to w życiu bywa trudno, cięzko, nudno

ale wiem też ( z doswiadczen kolezanki, że najczęsciej to co nam
sie pozornie wydaje takie ekscytujące jest takie tylko na początku,
a potem jest szara rzeczywistosc, która czesto jest jeszcze bardziej
szara niz z obecnym mężem, wiec warto sie 100 razy zastanowic czy
warto

[krezzzz100]

Aneto, to już rzeczywiście filozoficzny wybór: żyć prosto, czy nie. Ale, żeby z
tego, że ludzie o coś PYTAJĄ, robić zarzut (pseudofilozoficznych bredni)...??

Czasem mam wrażenie, że cudze pytania uważane są za nieprawne tylko dlatego,
że...SĄ. Ale, dlaczego? Pytania BOLĄ?

[aneta-skarpeta]

napisałam, że takie rozważania zblizają ( ZBLIŻAJĄ) do
pseudofilozoficznym bredni-> prowadzące do przelewania z pustego w
próżen i zastanawiania się co było pierwsze "jajko czy kura"

[krezzzz100]

Ale pytania Kas takimi nie są.

A tu akurat jest ważne, co było pierwsze: miłość, czy inne rzeczy. wydaje mi się
nawet, ze to sedno sprawy.

[aneta-skarpeta]

sedno sprawy to jest kwestia, ile zylismy na zakładkę

tydzien, miesiac czy rok

zdrada to zdrada, ale jednak jesli trafił człwoieka taki wielki
piorun i od razu dazy do rozstania z pierwszym, zeby sprawe
naprostowac to wyglada to z deka inaczej niz w sytuacji, gdy przez
rok przekonujemy sie do milosci ( radosnie baraszkujac w łózku),a
potem drugi rok zbieramy sie do powiedzenia prawdy mezowi/ żonie

[krezzzz100]

Znasz "Wiarołomnych" Bergmana?

Od kiedy zaczyna się życie na zakładkę? Od pierwszej rozmowy? Pierwszej
tęsknoty? Uświadomienia problemu? Ale- jakiego problemu? Wszak łózko może być
dużo potem....
Dalej: istnieje coś takiego jak konfrontacja obu miłości.
Jeszcze dalej: dlaczego zakładasz, że nie mówi się prawdy zonie/mężowi? Ja
powiedziałam, NATYCHMIAST. I co? uchroniło mnei to przed ciągiem dalszym? Nie....
A może jest tak, że to zona/mąz prosi o czas, o to, żeby go nie opuszczac, żeby
dac szansę itp...

To dużo bardziej skomplikowane.

[sonia_30]

Pytasz od kiedy zaczyna się życie na zakładkę i za moment
piszesz: "Ja powiedziałam, NATYCHMIAST". Natychmiast od zaistnienia
czego?

[krezzzz100]

Uświadomienia sobie, że się zakochałam. To była tragedia.

[aneta-skarpeta]

krezzzz100 napisała:

> Uświadomienia sobie, że się zakochałam. To była tragedia.

a czy zdradzałas meza w stanie " jeszcze sie nie zakochałam, ale sie
spotykalismy"? i ile taki stan trwał?

[krezzzz100]

Nie.

[aneta-skarpeta]

pytanie tylko ile osób mówi natychmiast o nowej miłosci

[krezzzz100]

Nie wiem, ile osób. Ja wiedziałam (że to miłość, i to taka, że wszystko się w
obliczu tego stanu skomplikuje, by nie rzec- rozwali, a delikatniej-
zweryfikuje). Co wcale nie było stanem pożądanym.

[nangaparbat3]

>że najczęsciej to co nam
>sie pozornie wydaje takie ekscytujące jest takie tylko na początku,
>a potem jest szara rzeczywistosc, która czesto jest jeszcze bardziej
>szara niz z obecnym mężem, wiec warto sie 100 razy zastanowic czy
>warto

Właśnie tak.

[krezzzz100]

I ja

[krezzzz100]

Trochę wymyśliło, Mola No, ale to można w worek romantyzowania upchać...))))

Taki Werter to pies??? )))) (pirszy z brzegu...)

Mola, nie mogę się opanować...Gdybyś Ty wiedziała

[mola1971]

Krezzzz, ja ciągle się uczę
Poważnie.

[krezzzz100]

Fajno
(Bo kiedyś pisałaś, że teraz ino wypoczywasz po nauce, której czas był na
studiach )

[mola1971]

Na studiach była teoria, tera je praktyka

[aneta-skarpeta]

tak czytam tego tasiemca i rzuciło mi sie w oczy, że mowa tu tylko o
zdradzie podszytej ogromna miłością

a ile jest sdrad bo "jakos tak wyszło"," bo niezła dupcia i sie łasi
to ją grzmotnę", " jakie z niego ciacho, a co raz sie zyje" itd?

na wiele par, ktore sie zdradzały- rózne konfiguracje, tylko 2
były "miłosciami" i sa teraz jako małzenstwa. Jedno z rozwodem w
tle, druga zdrada za czasów paniensko-kawalerskich

najczesciej nie ma to nic wspólnego z MIŁOŚCIĄ, jest to po prostu
dobra rozrywka, odskocznia, urozmaicenie

a ileż to osób prowadzi podwójne zycie i wcale nie rezygnuje z
poprzedniego partnera, a wręcz jak się ten dowie, to porzucaja
kochankę/ka

wy tu mówicie o jakimś mikroskopijnym wycinku problemu zdrad

i o ile w tle zdrady jest wielka miłość to mozna to jakos tłumaczyc
uczuciem ( choc nadal to wystepek zły) to ja najczeście na forum
kochanki natykałam sie na postawę " wole żonatych, bo mi dupy nie
zawracają zwiazkiem i wtedy on sie bardziej stara bo chce sie
wykazac" itd

[krezzzz100]

Aneto, ten mikroskopijny wycinek to chyba jednak mieści się w "świetle"
autorskiej intencji Ankary.Przynajmniej ja tak te intencję zrozumiałam.

Ja zaś pisałam o sobie. Moja historia jest właśnie taka )miłość, walka, i nowe
małżeństwa). Innej historii NIE POSIADAM.

Moja historia wpisuje się częściowo w historię Ankary. To zareagowałam.

[krezzzz100]

Znaczy JEDNO nowe małżeństwO. Czyli drugie w ogóle. (I oby tak zostało

[six_a]

OK, wkład
rozumiem też niechęć do zajmowania się jakąś babą

ale to wszystko nie znaczy, że można sprawę załatwić nowomodnym: kochanka mężowi
nie ślubowała, więc nie można mieć do niej pretensji.
nie trzeba mieć, ale można i te pretensje będą jak najbardziej uzasadnione.

no, "moje" kochanki były wolne, więc portkami nie trzęsły, a jedna jest aktualną
partnerką. jedną kiedyś zablokowałam na koncie męża w nk i to był cały wysiłek
włożony w ograniczenie pokus. mało skuteczny zdaje się. nie ta, to inna

[mola1971]

No i właśnie o to "nie ta to inna" mi chodzi. Po co tracić energię na zajmowanie się jakąś kobietą gdy tak naprawdę winny jest chłop?

[six_a]

tracenie energii na konkretną kobietę jest sprawą indywidualną i wyborem
zdradzonej kobiety. a ogólne zastanawianie się nad wkładem kochanek i
zdejmowanie przy tym z nich tego wkładu, bo "tak naprawdę winny" jest chłop, to
trochę co innego.
"tak naprawdę" to wkład się różnie rozkłada, czasami nawet i żona może mieć
spory, nie twierdzę, że nie. ale mąż i jego kochanka mają ten wkład z zasady, bo
on zdradza, a ona pożąda czyjegoś partnera.

no i tylko tyle - bez rzucania kamieniami, proste stwierdzenie faktu.

[mola1971]

Po prostu każdy przypadek jest inny i dla mnie osobiście największą wartością na forach jest dzielenie się WŁASNYM doświadczeniem i czytanie o doświadczeniach innych ludzi. Bo teorię to sobie można w książkach poczytać

[six_a]

teorii też będziesz miała tyle co ludzi, którzy je wymyślili
dzięki za rozmowę

[mola1971]

Co prawda to prawda
Grunt to nie dać się zwariować
Trzymaj się

[krezzzz100]

Eee, niektórzy zdradzają, że teoria tyż im obca))) (Nie o to Tobie mówię)

[aneta-skarpeta]

w sumie jakiej obcji by nie wybrac to zawsze chłop bedzie winny.
Bardziej lub mniej

i powiedz mi teraz, co mi to da, ze zdejme cześc odpowiedzialnosci z
ex męza na jedną z jego kochanek?

lżej mi bedzie? jej bedzie gorzej? cos to zmieni?

[nangaparbat3]

Wychodzi na to, że najgorliwiej broni kochanek częśc kobiet, które zostały
zdradzone i było to przyczyną rozwodu.
To ciekawe.
Dla mnie sprawa jest ważna nie w kontekście ewentualnego wyżywania się na
kochankach, ale w kontekście odpowiedzialności za nasze uczynki - uważam, ze
mamy skłonność do, po pierwsze, zrzucania jej z siebie samych, po drugie do
obarczania nią jednej jedynej osoby. A większość spraw - i dobrych, i złych - ma
wielu rodziców.
Powtarzanie, że kochanka (czy kochanek) nie ślubowali, w związku z czym w ogóle
nie interesuje ich, czy osobą z którą się wiążą jest wolna czy nie, to po
prpostu przejaw skrajnego egocentryzmu, który najprawdopodobniej nie dotyczy
jedynie związków erotycznych. Pół biedy, kiedy to mowi przygodny
partner/partnera na jedną noc - gorzej, kiedy osoba, która zaczyna snuć
opowieści o wielkim uczuciu -

[aneta-skarpeta]

nangaparbat3 napisała:

> Wychodzi na to, że najgorliwiej broni kochanek częśc kobiet, które
zostały
> zdradzone i było to przyczyną rozwodu.
> To ciekawe.

nie wiem czy z moich słow mozna wyczytać "obronę". raczej nie

natomaist znam swojego exa i wiem jaki jest, wiem co opowiadał po
tym jak odeszłam od niego, wiec domyslam sie co opowiadał kochankom.
on je bałamucił, to on najchetniej bzykałby wszystko co sie rusza

nie znam ich, byc moze one tez sie przez niego wycierpiały, moze je
okłamywał. Dla mnie to nieistotne.
wiem natomiast, ze jakby tamta Kasia czy Asia sie nie zgodziły to on
by znalazł inną chętną- a mam winic wszystkie kobiety?

inna kwestia, zupełnie osobista, ze w sumie dzieki kochankom
uwolniłam sie od człowieka, który ma problemy alkoholowe, uwielbia
robic długi i generalnie nie jest "przyjacielem" i porzadnym
człowiekiem

zobaczyłam to dopiero jak wyszły sprawy ze zdradami.

w sumie, dzięki kochankom mam teraz super faceta i super rodzine

uważam, ze
> mamy skłonność do, po pierwsze, zrzucania jej z siebie samych, po
drugie do
> obarczania nią jednej jedynej osoby. A większość spraw - i
dobrych, i złych - m
> a
> wielu rodziców.


jasne, że tak- pytanie jak to sie rozklada procentowo. ja przez
chwilke miałam wyrzuty sumienia, do momentu gdy tydzien po rozstaniu
on wydzwaniał ze się zabije jak nie wróce, a kolezanka widywała go z
sąsiadką, a po tyg ona zamieszkała u niego i wieszała mu pranie. I
cały czas zapewniam mnie o swojej miłosci i wielkim żalu

> Powtarzanie, że kochanka (czy kochanek) nie ślubowali, w związku z
czym w ogóle
> nie interesuje ich, czy osobą z którą się wiążą jest wolna czy
nie, to po
> prpostu przejaw skrajnego egocentryzmu, który najprawdopodobniej
nie dotyczy
> jedynie związków erotycznych.


ogólenie oceniam świat kochanek i kochanków negatywnie. kompletnie
nie rozumiem takich relacji, mówie gł. o romansach korporacyjnych
czy szukania wrażen w necie, zeby sobie pogruchac dla rozrywki

jednak gdy dotknał mnie problem zdrady osobiscie, to czułam żal do
niego, nie do tych kobiet

[nowel1]

nangaparbat3 napisała:

> Wychodzi na to, że najgorliwiej broni kochanek częśc kobiet, które
zostały
> zdradzone i było to przyczyną rozwodu.
> To ciekawe.

Ciekawe to co napisałaś, zatrzymałam się nad tym.
Mój mąż mnie zdradzał, odeszłam, rozwiedliśmy się - a jakoś tam
pewnie "bronię" czasem jego przyjaciółek.
> Dla mnie sprawa jest ważna nie w kontekście ewentualnego wyżywania
się na
> kochankach, ale w kontekście odpowiedzialności za nasze uczynki -
uważam, ze
> mamy skłonność do, po pierwsze, zrzucania jej z siebie samych, po
drugie do
> obarczania nią jednej jedynej osoby. A większość spraw - i dobrych,
i złych - m
> a
> wielu rodziców.
> Powtarzanie, że kochanka (czy kochanek) nie ślubowali, w związku z
czym w ogóle
> nie interesuje ich, czy osobą z którą się wiążą jest wolna czy nie,
to po
> prpostu przejaw skrajnego egocentryzmu, który najprawdopodobniej
nie dotyczy
> jedynie związków erotycznych.


To prawda; ale ma to znaczenie tylko jeśli rozmawiamy o jakiejś
konkretnie kobiecie, z którą mąż zdradzil swoją żonę.
Natomiast dla tego rozpadającego się małżeństwa osoba kochanki -
paradoksalnie - ma najmniejsze znaczenie.

Pół biedy, kiedy to mowi przygodny
> partner/partnera na jedną noc - gorzej, kiedy osoba, która zaczyna
snuć
> opowieści o wielkim uczuciu -


Ale ona może czuje /czula to uczucie.. dla mnie, jako dla żony, nie
ma to znaczenia.

Wiem, że zdradę potrafię wybaczyć. Nie potrafię - kłamstwa,
nieliczenia się z moimi uczuciami, "recydywy". Moje małżeństwo
rozpadło się nie z powodu kochanek, a z powodu tego wszystkiego co
dzialo się/ nie działo się między mną a moim mężem. Tego, czego nam
brakowało, czego szukaliśmy gdzie indziej.

[aneta-skarpeta]

> to jest dość popularny pogląd ostatnio pogląd, taki nowoczesny i
cool - żona ni
> e
> ma pretensji do kochanki, dziwaczna solidarność. ale dlaczego ma
nie mieć? jak
> nie ma pretensji, to cały ciężar tej winy spada na żonę
masochistkę, bo to ona
> nie umiała zatrzymać męża.
> jak można sobie coś takiego robić?


powiem od siebie

jak mnie mąż zdradzał- wypierał sie długo jak żaba błota, a ja
łykałam kity az szkoda było na to patrzec

w koncu przelało mi się, gdy zainteresował sie sąsiadką-koleżanką

odeszłam i zawsze miałam żal do niego- nie miałam pozytywnych czy
współczujących mysli wzgledem kochanki, ale w sumie to czy ona czy
inna- jakas by sie znalazła. problem nie był w nich, tylko w NIM

on zdradzał, on miał ( ma problem), on mnie zranił- na sąsiadke nie
chciałam patrzec, a wydrapywanie jej oczu na ulicy jest ponizej
mojej godności, mówienie jej co mi zrobiła tez bez sensu

on okazał się dupkiem, znając go pewnie im taki makaron na uszy
nawijał, ze widziały we mnie gadzine.

nie rozgrzeszam ich, ale co mnie one obchodzą?