wszystko żeby nie dopuścić do rozwodu - pomóżcie

[stefanbatory45]

Witam grupę wsparcia, liczę na pomoc w spojrzeniu na sprawę z boku,
trzeźwym okiem. Bo jestem wrakiem człowieka.
Małżeństwo standardowe 2 + 1. 10 lat. Żona wspaniała, córka -
prawdziwe cudo, bardzo delikatna. Mam trudny charakter, typ który
dużo wymaga od siebie i ludzi wokół. Częściej wskazuje błędy niż
chwali. Nie sądziłem jednak że wrzód nabrzmiewa, myślałem że mamy po
prostu utarczki jak każda rodzina.
Podejrzewałem ostatnio że żona spotyka się z kimś. Sam zainicjowałem
rozmowę. I dostałem obuchem w łeb. Chce odejść zabiera dziecko.
Człowieka zna od kilku miesięcy (od ok 3 spotykają się
intensywniej). Wszystko już sobie ułożyli i zaplanowali.
Przechodziła już przez piekło oswajania się z myślą razem z nim od
jakiegoś czasu. Ja dostałem całą wiadomość skondensowaną w jeden
wieczór.
Próbuję sobie to jakoś ułożyć w głowie. ROzmawaiłem tylko z jednym
kolegą.
W moich oczach - ostatnio było między nami więcej napięć, ona mając
mało wsparcia ode mnie, znalazła je w miłym i ciepłym (jak mówi)
człowieku. Nie mogę zrozumieć jak 10 lat można przekreślić w dwa
miesiące znajomości. Boję się ze to tylko zauroczenie. Gość trafił
na miękki podatny grunt i to wykorzystał. CHcę walczyć i ją
odzyskać. Chcę pracować nad sobą i naszym małżeństwem z
profesjonalistami. Ona mówi że już podjęła decyzję. Ja ją kocham.
Ryczymy obydwoje, ale ona jest nieugięta. Mówi że nie może zmienić
mojego obrazu w swoim sercu. że się wypaliła. Jestem starym facetem,
ale proszę Was o opinię. Co zrobić. Czy są szanse?
Obwiniam siebie, ale żal mi żze ona tak łatwo odpuszcza. Nie chce
spróbować psychologa, poradni.

[burza4]

myślę, że ona przez te 10 lat wielokrotnie próbowała coś naprawić
między wami - tylko ty tego nie widziałeś i nie słyszałeś. Niestety -
to nie ona przekreśliła 10 lat w dwa miesiące - a ty je
przekreślałeś codziennie od niepamiętnych czasów. Nie wierzę, że
nigdy nie podejmowała próby rozmowy, że nie mówiła ci co ją boli.

Ona nie podjęła tej decyzji w 5 minut, musiało być jej bardzo źle,
skoro zwróciła się do innego. Czy masz szansę? nie wiem, skoro ona
nie chce próbować, to na siłę nic nie wywalczysz.

[soniaaa]

A ja bym na twoim miejscu nie odpuszczala. Zawsze jest jakas
szansa. A tobie zalezy wiec skoro potrafisz wyciagnac wnioski z
zycia to... po prostu zawalcz o szczescie. Powodzenia!

[krolowazla]

To nie tak, że nagle coś kobiecie się odmieniło i chce być z innym. Ty musisz
odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego ona padła w ramiona innego. Doskonale
rozumiem twoją zonę, mój m. też mówił, ze nic mu nie mówiłam , ze jest źle, że
jest zaskoczony decyzją o rozwodzie. Kompletna bzdura. Powtarzałam mu wiele
razy, z ejest mi źle, że nie akceptuje, tego, ze ja i córa nie jesteśmy
najwazniejsze. Ja też sie wypaliłam.
Radzę przemysl wszystko dokładnie, napewno znajdziesz odpowiedx dlaczego tak sie
stało. A potem próbuj ratować, jeśli jest szansa.

Halo, halo Drogie Panie

[to.ja.kas]

Odwracamy sytuacje:
Mąż po 10 - 15 latach małżeństwa poznaje inną kobietę i po dwóch
miesiącach zwierza sie żonie "kochanie byłas zła, odchodzę, nie
kocham Cie, jestem szczesliwy z nowa kobietą"

I co radzicie?
Jak widać są zdrady i zdrady...te usprawiedliwione i mniej.
A tyle sie naczytałam, ze zdrady nic nie usprawiedliwia i najpierw
rozwód jak facetowi zle a dopiero potem pocieszycielka.
W druga stronę to nie działa?

[phokara]

Nie działa. To działa tylko w jedną stronę.

[z_mazur]

Dzięki Kasiu, że to napisałaś. Panie chyba trochę się zapędziły.
Jednak jak to wyraźnie widać, punkt widzenia zależy od punktu
siedzenia. ))

Gdyby nie to, że dla autora ta sprawa to dramat, to napisałbym, że
wątek mnie rozbawił.

[krolowazla]

A ja myślę, ze to zależy od sytuacji.

Małżeństwo to mąż i żona. Jeśli jest tylko żona ... lub tylko mąż - bo drugiej
stronie nie chce się bawić w małżeństwo, to zdrada ze strony walczącej, która w
pewnym momencie nie miała już siły, jest "mniejszym złem". Bo skoro ty mnie nie
chciałeś, to sobie znajdę kogoś , kto mnie chciał będzie, a że wyszło przed
rozwodem, to trudno.
Ja myślę, ze płeć tu nie ma nic do rzeczy. Ale to tylko moje zdanie.

[to.ja.kas]

Czyli rozumiem, ze jak napisze na RiCD facet "jestem jeszcze z zoną,
ale 2 miesiace temu poznałem super kobiete, chce odejsc tylko nie
wiem jak? A żona to zła kobieta. Zabieram dziecko i daje dyla" to
napiszemy....rozumiemy cię, dawaj dyla , szczescia zyczymy????
Jak napisze to co napisał Stefan kobieta to powiemy...no cóz
zasłuzyłas sobie widocznie.

Jestem kobieta ale wszelka hipokryzja działa na mnie jak płachta na
byka.
A ktos mi tu wyrzucał, ze byłam kochanka...no ale w sumie zona
mojego M to podobno niedobra była....

[krolowazla]

Obserwując dookoła, to co się dzieje, czytając to forum i z własnego
doświadczenia wiem - ze najlepiej nie patrzeć na związek jak na kobietę i
mężczyznę. Dla mnie kobieta była kiedyś zawsze tą strona pokrzywdzoną, a facet
brutalem. Ale odkąd nauczyłam się , że jest strona dobra i zła, ta która walczy
i ta która rujnuje, łatwiej mi wszystko analizować.
u stefanabatorego coś sie psuło od dłuższego czasu, sam to nawet zauwazył, ale
nie robił (chyba) nic zeby to ratować. Dopiero jak żona znalazła kogoś, to chce
to naprawiać. Nie wiem czy kobieta dawała znaki, że się wali, ale sygnały być
raczej musiały. Ja ją rozumeim - potrzebowała uczucia, wsparcia, mąz pewnie nie
okazywał jej zainteresowania.
dokładnie tak samo bym myslała, gdyby kobiete i mężczyzne zamienic rolami.
Kobieta wie, ze mąz ma kochankę, a okazuje się, ze własnie ona miała go gdzieś,
facet cierpiał, ratował , od żony zero odzewu, to dalczego nie miałby znaleźć
sobie kogoś kto go zaakceptuje i poświęci uwagę.

najlepiej zapomnieć, ze jest kobieta i mężczyzna, to są osoby - wtedy łatwiej
rozgryźć zdradę. I znaleźć winnego. Bo nie zawsze ten , kto skacze w bok.

[to.ja.kas]

Wiesz ile mój M tłumaczył swojej Żonie by się zmieniła, bo sobie
ngrabi i może odejść? Z 10 lat. I odszedł. Ale był ten zły bo
zostawił ja dla innej.
Ale sama przyznasz 10 lat pustego gadania usprawiedliwia zdradę,
prawda?????

[krolowazla]

jeśli przez zdradę jedna strona będzie szczęśliwa to tak. Trudno ubrac w słowa,
to o czym myślę.
Generalnie zdrada ot tak sobie - bo mam taka zachcianke, chce spróbowac nowości
- jest feee
Zdrada, z braku uczucia, bo sie coś wypaliło, bo jest źle i nijak nie można sie
dogadać z drugą stroną, bo ona tego nie chce i po wielu próbach nic nie
wychodzi, to co innego.
Każdy zasługuje na szczęście.
jak pisałam wcześniej - gdy nie patrzy sie na płeć to łatwiej przeanalizować.

[drugiezycie]

Zdrada generalnie jest zła. Czy przez kobietę czy mezczyznę.
Różnica zapewne polega na tym, że m (na ogół) łatwiej przychodzi.I łatwiej mu
przychodzi w takiej syt decyzja o odejściu.
Sądzę, że kobieta rzadko kiedy podejmuje decyzję o rozbiciu rodziny pochopnie.Na
ogół jest to efekt wielkiej krzywdy, głębokich przemyśleń i wielu prób
naprawiania związku.
Tak więc różnica polega na łatwości podjęcia decyzji o zdradzie, odejściu i
związaniu się z kimś innym(oczywiście znów na ogół).

[to.ja.kas]

Bzdura.
Totalna bzdura.
A jesli kobiety odchodzą rzadziej to dlatego, ze za winklem sponsor
nie czeka.
Albo zdrada jest zła i należałoby Stefanowi poradzic JAK ma
zawalczyc o rodzinę, ewentualnie jak WYGRAC rozwód z winy zony, albo
zdrada facetów jes fuj a kobiet to usprawiedliwione działanie mające
uszczesliwic ją, męża, kochanka, dzieci i cała rodzinę.

[drugiezycie]

Ja się nie odnosiłam do wpisu Stefana, tylko Twojego.
A Stefan, jeśli tak czuje to może i powinien walczyc o rozwód z winy ż.Bo zdrada
jest faktem. Tylko, że zdrada sama w sobie, co było tu poruszane, nie zawsze
jest powodem orzeczenia winy (nie pamietam w jakim wątku, ale ktoś tak pisał).I
coś mi sie widzi, po wpisie Stefana, że takim super małżonkiem nie był. Więc
prawdopodobne orzeczenie, po szarpaninie w sądzie winy obustronnej.
A z tym sponsorem, to trochę przesadzasz. Nie rób z kobiet sprzedajnych dz..

[to.ja.kas]

Gdybym robiła z kobiety sprzedajne dz, sama musiałabym się za taka
uważać.
Wnioskuję po tym co widze i czytam, ze kobietom trudniej zyc samym.
Post "dzis mąz mnie sotawił, czy ja jeszcze ogos spotkam?"...tak to
mniej wiecej idzie w masie watków jakie czytam na forach. Kulturoa
wykształciła w kobietach jakies takie głupie poczucie , ze przez
faceta jest niczym.
Poza tym niestety w naszymkraju kobiety SĄ dyskryminowane zawodowo,
finansowo i na każdym innym kroku wiec nie dziwne, ze nie są chetne
zabrac dziecie pod pache i isc w nieznane. Zupełnie co innego jak na
horyzoncie jest inny dobry miś....taki jak znalazł się u żony
Stefana.

Ale albo jest złota zasada "najpierw rozwód jak mi źle, potem
pocieszyciel/ka"....albo nie.
Wbrew pozorom ja również uważam, ze pocieszyciel/ka czasem trafi na
taki okres, ze staje sie katalizatorem i gwozdziem do
trumny....norma.
Ale nie mierzymy dwoma różnymi miarami i nie roznicujmy ze wzgledu
na płeć.

Jestem daleka od obwiniania żony Stefana bo nie znam jego ani jej.
Ja uwazam, ze trafia sie czasem grom z jasnego nieba...i nie ma
bata...serce nie sługa.
Ale nie pieprzmy kobitom co innego i facetom co innego.

A zdrada jest wystarczającym powodem dla rozwodu z orzeczeniem winy
zony Stefana.
Jednak zycze mu by kobieta opamietała sie , zazyła czegos na
wstrzymanie i nie fundowała dziecku wyprowadzki do obcego faceta po
kilku miesiacach znajomosci. Bo co ja spotka - pies ją ganiał, ale
co zafunduje córce tego nie wiadomo.

[z_mazur]

>I coś mi sie widzi, po wpisie Stefana, że takim super małżonkiem
nie był.

A gdyby żona napisała, mąż mnie zdradził, chce odejść, też
skwitowałabyś: "Ale coś widzi mi się, że taką super żonką to ty nie
byłaś".? ))

[drugiezycie]

>Mam trudny charakter, typ który
dużo wymaga od siebie i ludzi wokół. Częściej wskazuje błędy niż
chwali. Nie sądziłem jednak że wrzód nabrzmiewa, myślałem że mamy po
prostu utarczki jak każda rodzina.

Stefan sam zauważa (i tu pokłon), że coś z jego strony było nie halo.
I w żonie coś pękło. Ale oczywiście (bo zaraz na mnie naskoczycie a nie mam
czasu pisać) nie popieram zdrady jako rozwiązania problemów małżeńskich i nie
bronię żony w żadnym wypadku. Sądzę tylko, że problemy w ich małżeństwie musiały
być poważniejsze, szkoda, że wcześniej Stefan je trochę zlekceważył.

[to.ja.kas]

No szkoda. Ale facet nie prosił o rady jak zmienic przeszłosc tylko
co robic teraz i w przyszlosci by zone odzyskac.
Wiec pisanie mu "gosciu byłes cienkim mężem" jest z lekka
niedelikatne.
Kobiecie w takiej sytuacji nikomu do głowy by nie strzeliło na dzien
dobry tak napisac....a jakby strzeliło to by zaraz dostał paternoster

[drugiezycie]

No może mam chwilowo z lekka wypaczone nastawianie do mężczyzn (nie mylić z
hipokryzją).
Co do odzyskania ż, dostał, sądzę dobre wskazówki.Osobiście nie bardzo wierzę w
odzyskiwanie (ale może to dlatego, że u mnie nie wypaliło).
Z drugiej strony, szacunek dla Stefana, że dostrzegł swoje błedy-bo to nie jest
częste.I ogólnie skrytykowałam żonę za zdradę. Czym jeszcze mogłam Stefana dotknąć?
Swoją drogą ciekawe, że On nie pisze, że go uraziłam. Stefan, jeśli tak się
stało to sorry- rozumiem co czujesz, bo ja też z "tych zdradzonych"

[to.ja.kas]

Moje posty były zatytułowane "halo, halo drogie panie" a nie "halo
drugiezycie" ))

[drugiezycie]

) to spadam

[wojtekp67]

hehehe... solidarnosć jajników ... tak jej było źle , ze biedactwo
musiała kochanka znależć
a wracjaąc do meritum sprawy.
Wyglada na to , ze na chwile obecną masz pozamiatane. Zonie jawi sie
nowe szczesliwe zycie u boku nowego m.
Jesteś wielki, ze potrafisz wybaczyć, widzisz błedy jakie popełniłes
i chcesz ratowac.
Problem w tym że scenariusz to zona ma już dopracowany. Czy to
zauroczenie czy miłosć, tego sie dowiesz za pare lat.
Muisz zastanowić sie czego chcesz.
Z mojego doświadczenia odradzam ponizanie sie, proszenie,
pokazywanie rozpaczy. Ja sie rozkleiłem w I-szej faziei błagałem,
groziłem, prosiłem etc.bez sensu. Naraziłem sie tylko na drwiny. Tym
nic nie osiagniesz. Ona juz emocjonalnie pewnie jest gdzie indziej.
Pokaz jej spokój, chec kompromisu i... zdecydowanie. Ten nowy w
skarpetkach i pilotem w ręku też straci na atrakcyjnosci.
Pozostaje kwestia majatku i dziecka. Tu wazne sprawy. Ja
powiedziałem ex, chesz odejsć z rodziny to ok, ale rodzina czyli ja
i syn zostajemy, ty mozesz isć. Wybrała , bo przecież serce, miłość,
kochanek... Mineło troche czasu i kochanka nie ma, miłosci nie
ma.... I zapewniam Cie , ze szcześliwa teraz nie jest.
To są wybory życiowe.

Niestety, to fakty

[marek_gazeta]

Współczuję. Jeśli ją rzeczywiście kochasz, czeka Cię kilka ciężkich miesięcy.

Ale do rzeczy. Zgadzam się z wypowiadającymi się w wątku facetami - nie proś, nie błagaj i nie poniżaj się. Dostaniesz tylko kopa, a kobieta upewni się, że robi słusznie opuszczając mięczaka. Kobiety potrafią być okrutne, kiedy czują przewagę psychiczną, walą wtedy w miękkie bez litości. Na razie nie masz szans. Małżeństwo, miłość - wszystko można uratować, jeśli __obie_ strony tego chcą. W pojedynkę nie dasz rady, nie ma takiej możliwości.

Możesz jej powiedzieć, że ją kochasz, ale to wszystko. Nie utrudniaj, nie rób na złość ("nie dam rozwodu" itp.), oczywiście nie daj się też zrobić w konia, np. przy ewentualnym podziale majątku. Warto się zastanowić, dlaczego małżeństwo się rozpadło, i popracować nad sobą - ale trzeba wiedzieć, nad czym. Na razie pewnie za wszystko winisz siebie, a prawda może być o wiele bardziej złożona. Potrzebny jest dystans, czego Ci brakuje, może chłodna ocena bezstronnych przyjaciół.

Nie trać nadziei, ale nie żyj jak nakręcony, wypatrując bezustannie, czy nie puka do drzwi. To nie ma sensu i wykańcza psychicznie.

[z_mazur]

Napiszę Ci to brutalnie, jak facet facetowi.
Kobiety nie przekonasz słowami. Więc w tym konkretnie momencie nie
jesteś w stanie nic zrobić. Odzyskać kobietę można tylko w jeden
sposób, który określę lekko ironicznie: "nie próbuj jej odzyskiwać".
Zajmij się sobą po prostu i zanalizuj przyczyny dla których żona
chce od Ciebie odejść. Zastanów się spokojnie co mógłbyś zrobić,
żeby te przyczyny ustały i czy jesteś w stanie zmienić się w tym
zakresie na stałe. Jeśli nie, to od razu sobie odpuść, jeśli tak, to
zacznij się zmieniać, to Ci się przyda niezależnie od tego czy ją
odzyskasz, czy nie.

Etap zauroczenia jest bardzo intensywny, ale krótkotrwały. W tym
momencie nie jesteś jej w stanie racjonalnie przekonać, ale za parę
miesięcy pierwsze uniesienie przeminie i Ty jeśli w tym czasie
wykonasz odpowiednią pracę, będziesz być może, mógł "powalczyć" o
nią.

[soniaaa]

To chyba jestem nietypowa kobieta, bo lubie jak facet nie
odpuszcza, jak walczy, jak potrafi dostrzec wlasne bledy i cos z
tym zrobic. Dlatego na miejscu Stefana jednak zawalczylabym o zone,
o rodzine, o szczescie...

[z_mazur]

A czy ja napisałem coś innego?
Jeśli kobieta tylko chce odejść, to być może jakieś starania o jej
zatrzymanie miałyby sens (chociaż też uważam, że niespecjalnie).
Jednak w momencie gdy jest inny mężczyzna, to takie zachowania u
faceta wywołują tylko irytację, bo zwiększają tylko w kobiecie
poczucie winy i wyrzuty sumienia.

Więc autor niech się skupi na sobie i pracy nad sobą.

[madalenka25]

jakbym czytała swojego eks męża - 9 lat prosiłam, groziłam,
płakałam, tupałam nogami, unosiłam się honorem, błagałam - totalna
karuzela - do decyzji o rozwodzie dojrzewałam 2 lata - a w ciągu
miesiąca "przemeblowałam" swoje życie całkowicie i nie ukrywam, że
pomógł mi w tym mój dzisiejszy partner

dziś po 4 latach które minęły od rozwodu w jednej z rozmów mój
eksmąż przyznał, że dopiero zrozumiał że przegapił moment krytyczny
i gdyby wtedy był mniej zapatrzony w siebie to pewnie do dziś
bylibyśmy razem - i wie czemu odeszłam i czym mnie zauroczył inny i
jeśli będzie mu dane mieć znów rodzinę to już nigdy nie będzie takim
dupkiem - miło było słyszeć i miło mieć świadomość że w końcu
wytrzeźwiał i parę spraw zrozumiał

[to.ja.kas]

U mnie dokładnie tak samo...tylko to Mój odszedł i eks załuje i
zastanawia sie dlaczego madra po szkodzie....

[clio11]

Szanse są zawsze. Piszesz, że rozmawiałeś z jednym kolegą... Mam
nadzieję, że to przyjazna dusza. Jeśli mogę Ci coś doradzić-nie
zwierzaj się większej ilości osób. Mój Ex wtajemniczył w nasze
problemy wszystkich naszych znajomych, całą swoją rodzinę, moją
rodzinę i chyba ze dwa zakony Franciszkanów.
Dla kobiety to średnio przekonywujące, że ktoś chce coś naprawić,
stosując społeczną presję.
Nie wiem, jaka jest Twoja sytuacja, ale z tego co tu wyczytałam-
cierpisz biedaku...
Nie zatrzymuj jej, związek na siłę mija się z celem.
Pracuj nad sobą i swoimi relacjami z nią. Nie graj przed nią, ale
naprawdę staraj się zmienić. Nie dla niej, tylko dla siebie, skoro
zdajesz sobie sprawę ze swoich wad.
Być może kiedyś Twoja żona dojdzie do wniosku, że zrobiła błąd. Być
może, jeśli duma jej na to pozwoli-będzie chciała wrócić.
Tylko...czy Ty tego będziesz chciał za jakiś czas?

[kochanek10]

nie prawda, że szanse są zawsze, ja nie widze szansy na powrot,
pomimo że nikogo nie mam. To we mnie zbieralo sie przez 15 lat, jak
u kolegi zony, wreszcie, ktoregos dnia wszystko peklo, dwa tygodnie
zbieralem sie aby jej powiedziec ze to juz koniec, w koncu
powiedzialem. Po tej informacji myslała, że blefuje (jak to ona
niejednokrotnie robila, wymuszajac rozne sprawy i decyzje), po dwoch
tygodniach zrozumiala, że to jednak nie byl blef, i zaczela
rozpaczliwą walkę o uratowanie związku, tylko że tak na prawde nie
bylo juz czego ratowac...
Tak to chyba jest, moment zwrotny zostal przespany i teraz kierunek
jest tylko jeden, ja boję sie przyszlosci, tego co bedzie, ale wiem
ze nie wroce juz do osoby ktorą przestalem kochac, malo tego, teraz
zadaje sobie pytanie czy ja ja kiedys kochalem? jesli tak to kiedy i
nie moge znalesc w pamieci tych chwil, widze tylko tylko te zle.
W takich sprawach nikt nie jest bez winy, a na sile nikogo sie nie
da zatrzymac, jak juz to na krotko i niestety nie da sie kochac za
dwoje. Przykro mi kolego, ale ja w pelni rozumiem Twoja zone (moja
zona pewnie dobrze rozumie Ciebie).

[clio11]

I tu jest kot pogrzebany
Jedna strona uważa, że są szanse, druga-że ich nie ma.

A ja napiszę w ten sposób-kiedy zdecydowałam się odejść, gdyby mój
Ex postapił ze mną jak dżentelmen, mogłoby być jeszcze różnie.
Myślę, że być może próbowalibyśmy jeszcze raz coś posklejać.
Być może...

Tymczasem straszenie i zaszczuwanie swojego wieloletniego partnera
jest najgorszą metodą naprawiania związku. Myślę, że we mnie
definitywnie własnie wtedy wypaliła się cała resztka ciepłych uczuć.
Nie przez lata, choc bywało róznie, często bardzo nieciekawie.

Gość, postawiony w sytuacji "co ja teraz powiem ludziom" okazał się
niestety malutkim, myślącym tylko o własnej opinii człowieczkiem.

Więc zachowaj swoją godność.
Bądź dżentelmenem.
Tylko faceci z klasą potrafią się rozstawać tak, by kiedyś nie
wspominano ich z niesmakiem.

Już wczesniej pisałam-nie zatrzymasz na siłę kobiety, która chce
odejść. Nie przekreślaj tego, co kiedyś było dobre. Warto w byłym
partnerze mieć życzliwą duszę.

Czarne jest czarne , nie będzie białym

[aron95]

Na dzień dzisiejszy nic nie zrobisz , decyzje zapadły i nie przeszkadzaj , niech
idzie , zawalcz jedynie o dziecko .
Ona kochanka Ty dzieciaka .
Nie szukaj winy w sobie, to Cię tylko w dołek zaprowadzi .
Ona zdradziła , ona odchodzi , ona jest winna .
Czarne jest czarne i nigdy nie będzie białe jak co niektóre próbują
Ci tu powiedzieć . Rozpacz , poczucie straty , gorycz porażki w tych dniach
mogą Ci porządnie namieszać . Staraj się zachować spokój .
Czy chcesz z nią jeszcze być? dziś chcesz , ale to pytanie zadaj sobie za pół
roku . Nie na teraz to pytanie .

Dwa lata temu (prawie) idealnie to samo mogłem napisać co Ty .

[burza4]

clio11 napisała:

> A ja napiszę w ten sposób-kiedy zdecydowałam się odejść, gdyby mój
> Ex postapił ze mną jak dżentelmen, mogłoby być jeszcze różnie.
> Myślę, że być może próbowalibyśmy jeszcze raz coś posklejać.
> Być może...

a ja uważam, że decyzję o odejściu powinno się podejmować dopiero
wtedy, kiedy mimo prób, zmiany, starań - mamy przekonanie, że nawet
gdyby ten facet/ta kobieta nagle stał/a się aniołem - i tak nic już
doń nie czujemy.

Facet z jednej strony się kaja, ale z drugiej - nie do końca dociera
do niego jak mocno przyczynił się do tej sytuacji, bo nadal się
dziwi jak ona mogła w 2 miesiące przekreślić 10 lat. A taka analiza
jest konieczna, nawet nie po to, żeby babrać się w poczuciu winy,
ale po to żeby wyciągnąć konstruktywne wnioski i nauczkę na
przyszłość. To zaprocentuje, choć niekoniecznie w tym związku.

[scriptus]

Powiem Ci tyle, przez lata walczyłem. Próbowałem spełnic "wymagania"
mojej żony. Przeszło mi, złamało się we mnie.

Obecnie, sprawa rozwodowa w toku, odpuściłem, odechciało mi się, mam
święty spokój. Nie bawie się w spełnianie żadnych zachcianek,
przeciwnie, to ja określiłem, jakie mam wymagania. Właściwie to te
wymagania dotycza wyłącznie roli mojej żony w stosunku do dziecka.
Moje zainteresowania nią, jako osobą wygasły. Nielojalna żona jest
nic nie warta. Jeszcze niedawno byłem gotów wybaczyć jej wszystko.
Obecnie, nie mam po co wybaczać, po prostu juz na pewno nie zaufam i
się nie zaangażuję w nic, co jest z nią związane. Kredyt zaufania
wygasł, został przeniesiony do złych kredytów i wpisany w straty.

Czy miało sens walczyć? Miało, choć to nic nie zmieniło.
Przynajmniej mam czyste sumienie i wiem, że niczego nie zaniedbałem.

[akacjax]

Po pierwsze nie wiadomo jak dalece trudnym mężem byłeś. Czasem zaistnieć mogły
takie zdarzenia, że można się dziwić, że kobieta jeszcze nie odeszła. Jak było u
Ciebie(ale z punktu odczuć żony) nie wiemy za wiele.
Większość z nas radziłaby walkę o związek-jak pisał z_mazur-czynami. Ale musisz
przyjąć pewne założenie, że może jesteś na najlepszej drodze do rozwodu. I warto
zadbać o siebie i relacje z dzieckiem mając i to na uwadze.
Wbrew temu, co tu pisano zdrada nie jest wystarczajacym powodem do orzekania
winy, nawet do rozwodu. Ale to zależy od kontrargumentacji.

[soniaaa]

A to wszystko dziwne, bo my tu rozpetalismy II wojne swiatowa, a
Stefan sie nie odzewal...

[stefanbatory45]

No właśnie usiadłem do komputera.
Dzień mamuśki - działo się dzisiaj - przedstawienia w przedszkolu,
spacer, lody. Mała przeszczęśliwa. Ja też uśmiech od ucha do ucha, a
w gardle kołek.
Dziękuję Wam za wszystkie posty. Absolutnie nikt mnie nie obraził
(jak pisaliście) i wszystko co napisaliście daje mi do myślenia.
Po krótce.
Najgorszym mężem nie mogłem być, ale wiem że dałem dupy nie raz. W
dużej mierze dopadło nas to co masę innych małżeństw. Robota,
zalatanie, mało czasu dla siebie. Teraz wiem że wystarczyłoby
niewiele. Przytulenie, parę słów, te kwiatki raz na jakiś czas.
Były z jej strony komunikaty mniej i bardziej konkretne. Myślałem że
są efektem pojedynczych, konkretnych konfliktowych spraw. Ale tu
chodziło o całokształt.
W sumie nei obwiniam jej za zdradę. Tak jak ktoś mądrze napisał,
gdyby poszła z drugim dla radochy seksu na dwa tygodnie to inaczej
bym zareagował. Tutaj była sama, potrzebowała ciepła i znalazła.

Nie zamierzam walczyć wszystkimi środkami, wytaczać dział, orzekać
winy. Ale nie wiem też co z moim skarbem największym - córą. Jeśli
rzeczywiście dojdzie do ostatecznego rozwiązania - być może będę
musiał o nią walczyć. ALe czy jest sens? Zależy mi na spokojnym
rozwiązaniu ze względu na córkę właśnie. Bitwa o dziecko skończy się
wyrokiem, przyznaniem opieki jednemu z rodziców i wizytami u
drugiego. Jeśli mielibyśmy rozstać się bez orzeczenia winy, sądzę że
spokojnie dogadamy się tak żeby spędzała czas z kim i ile będzie
chciała. Kur... dwa domy, dwa pokoiki dziecięce. Nie mogę jak sobie
to uświadomię znów mam mega doła! I jakiś gość będzie jej czytał
bajkę na dobranoc!!!

Czytając o różnicach w podejściu do tematu przez m i k - Facet
dłużej robi sobie nadzieję, kobieta szybciej podejmuje tą ostateczną
decyzję. Szczególnie jeśli jest ten drugi który kreuje w jej oczach
idyllę po rozwodzie.
Nie chcę myśleć na razie o rozwodzie. Skupiam się nad obecną
sytuacją. Odrzucam i nigdy nawet mi przez myśl nie przeszo żeby
stosować zastraszanie, groźby. Nie chcę też kłaść się i odkrywać
brzuch jak przestraszony psiak mimo że moje serce i psycha mówi mi
że to zadziała. Pracuję nad sobą, będę dżentelmenem, ale nie
odpuszczę bo obie kocham naprawdę bardzo mocno. Będę mozolnie
udowadniał że jest jeszcze szansa bo ja kurczę wiem że jest.

Będę tu do Was zaglądał codziennie. Napiszę o porażkach albo
sukcesach. Mam nadzieję że o tych drugich
Dzięki za czas. Każde słowo od Was jest ważne.

[akacjax]

Dla uścislenia: orzekanie winy lub nie nijak ma się do opieki nad dzieckiem, a meganijak do ustalenia kontaktów.
Najwięcej zależy od ugody, dobrej woli, chęci i możliwości mieszkalno-komunikacyjnych.
Wiekszość "odstawionych na bok" ojców znika mocno z życia dziecka, mimo wcześniejszych deklaracji. Wielką estymą darzymy na forum tych, którzy się nie poddali stereotypom, jest tu sporo takich panów, mają doświadczenię w realizacji kontaktów(i niekontaktów) z dzieckiem.

[z_mazur]

Ok, to jak już tak trochę szerzej nakreśliłeś obraz (w mojej ocenie niestety dosyć standardowy), to powiem Ci czego absolutnie nie powinieneś robić, a co robić i to co najmniej przez kilka tygodni (a raczej nawet miesięcy), chociaż obawiam się, że i tak się nie zastosujesz do mojej rady (czego później najprawdopodobniej będziesz żałował).

Jak to już ktoś napisał wcześniej, zero proszenia, zero rozmów na temat jej uczuć, zero przekonywania od jakiejś "drugiej szansy". Skup się na sobie. Zastanów się, kim był facet (znaczy się Ty), w którym zakochała się Twoja żona. Odszukaj w sobie tego faceta.
Najprawdopodobniej był to uroczy niezależny mężczyzna, z jakimiś pasjami i prowadzący niezależne ciekawe życie. Gotowy udzielić wsparcia, bo posiadający dużo wewnętrznych zasobów, na bazie których był w stanie go udzielać. Powalcz o powrót tego faceta, to jedyna skuteczna metoda by odzyskać żonę i jej uczucia.

[aron95]

>I jakiś gość będzie jej czytał
bajkę na dobranoc!!!

Ten gość namącił w główce żonce , może namącić córce , daje do myślenia Tobie i
od tego gościa będzie zależało kiedy się z córą spotkasz .

[salemka1]

aron95 napisał:

> Ten gość namącił w główce żonce , może namącić córce , daje do myślenia Tobie i
> od tego gościa będzie zależało kiedy się z córą spotkasz .

Aron, Ty to jesteś pocieszyciel wymarzony... ;P

[menab]

Często jest tak, że jeśli kobieta postanowiła odejść, to jest to
decyzja już przemyślana i ostateczna. U mnie tak było. Musiałam być
pewna i wtedy już nic nie zawróciłoby mnie z tej drogi.

[a.b1]

wiesz...miałam Ci napisać po kiego diabła chcesz ratować coś co nie
ma sensu...
ja jestesm bezdzietna dlatego moje podejście do związku jest troche
egoistyczne i jak czytam Twoje posty to widzę Twoją wielką miłość do
córki i do jej matki, walcz o ten związek, każdą metodą
nie będę Ci tu komunałów pisać o kinie, kwiatach i uśmiechaniu się,
bo tak naprawdę to Ty i Ona najlepiej wiecie czego było mało gdzie
były doły i co wymaga naprawy
ja sugetuje tylko jedno, poproś ją o ostatnie wakacje, 2 tygodnie,
zrób tak żeby urodziło sie w niej pełno wątpliwości co do tamtego
faceta...ja wiem, że to granie na uczuciach, w miłości i na wojnie
wszystko dozwolone
życze Wam megakryzysu po którym wyjdziecie odnowieni i szcześliwi na
nowym etapie Waszego wspólnego życia
PS
nie wszystkie historie z tego forum kończą się rozwodem, więc
statystycznie masz duże szanse

[a.niech.to]

a.b1 napisała:

> poproś ją o ostatnie wakacje, 2 tygodnie,
Tylko nie to! Podczas wakacji dochodzi do największych małżeńskich
bojów. Wszelkie problemy ulegają zwielokrotnieniu. To nie są moje
wymysły, lecz mądrość wyczytana.
Wspólne wakacje dobrze służą gruchającym parom, nie stojącym w
obliczu rozwodu.

[a.b1]

coś w tym jest
mnie bardziej chodziłóo o takie "wspólne" miejsca
gdyby mój ex zabrał mnie do Ojcowa to pewnie na wiele rzeczy
przymknełabym oko, a gdyby tam jeszcze był klimat, to hmmmmmmmm....
ale naszczęście nie zrobił nic, jest exem, a ja poznałam
fantastycznego M

a Ojców dalej piękny, oj piękny

[stefanbatory45]

Sam sok wycisnęłaś z moich myśli
Może gdyby nie córa mniej bym żałował. Mniej walczył. Może nie
walczę o nie z osobna ale o rodzinę.

Megakryzys już jest. Mieliśmy długą rozmowę, konkretną bez łez, ale
też spokojną bez nerwów w przyjacielskiej atmosferze. Powiedziałem
jak ja to widzę za jakiś czas. A nie widzę ich razem. Mur. Nie mam
racji.
Nie romawiamy codziennie, ale co drugi dzień. Nie chcę być natrętny
bo to moze odnieść odwrotny skutek.

Wcześniej planowaliśmy wakacje. Potwierdziliśmy razem że jeziemy na
nie. Zobaczymy...

Statystycznie jestem średniakiem. W każdych testach, ankietach
trafiam do większości TO źle wróży

Dzięki

[z_mazur]

Zaprzestań jakichkolwiek rozmów. To naprawdę nie ma sensu,
pogarszasz tylko swoją sytuację.

[a.niech.to]

Ż może to odebrać jako chłodną obojętność i brak zainteresowania
rozwojem sytuacji.

[nangaparbat3]

Wiesz, Stefan, czego czlowiek - każdy - najbardziej potrzebuje? Akceptacji. A
Ty, jak sam piszesz, meżem byleś oceniajacym - i wyglada na to, że dosc surowo.
Jak czytałam Twoj pierwszy post pomyślalam, że musialeś okropnie zranic swoją
żonę. Że zdrada tak naprawdę ma niewielkie znaczenie - ze znaczenie ma to, jak
było przez te 10 lat.
NA oko - żona jest pewnie bardzo delikatna (jak corka), a Ty dominujacy. TAk
bylo u moich rodzicow - ale mój dominujacy ojciec wciaż zapewniał zonę o swojej
miłości, zachwycie, o tym, ze jest jedyna i wyjatkowa. Miał trudny (bardzo)
charakter, dochodziło do awantur, ale - często i bez powodu przytulał i calowal,
powtarzał, jaka jest piękna, nawet kiedy była juz starą kobietą. I robił to nie
dlatego, ze wiedzial, że "tak trzeba" - po prostu sam z siebie czul taka
potrzebę. A ona go kochała razem z jego trudnym charakterem i dominacja, i zdrzł
sie im bojgu wyrazac złosc, i wsciekłosc, ale pod spodem zawsze była akceptacja.

Piszesz, Stefan, ze "wymagasz duzo od siebie i ludzi wokół". Pewnie jestes
jakims szefem. Ale zona - ani córka - nie potrzebuja szefa - w domu.
Wiesz co bym Ci radziła? Żebys troche mniej od siebie wymagał, usmiechnał sie do
siebie, pogłaskał po glowie tego malego chlopca, ktory gdzies tam w srodku tkwi
i ukrywa sie pod maską odpowiedzialnego, wymagajacego, wskazujacego ludziom - i
sobie - błedy, oszczędnego w pochwałach faceta.
Bo szkoda zycia, jest i zbyt piekne, i zbyt krotkie.
Nie sadzę, zeby to odmieniło decyzje zony - ale Tobie bedzie łatwiej, a jak
Tobie, to i córce, i zonie - czy nawet byłej zonie, jeśli sie rozejdziecie.
Tak sobie myslę, ze te błedy, ktore wskazywałeś ludziom, to pewnie pierdoły. Nie
warte zachodu, ani nawet mysli. A my czesto skupiamy sie na nich i gubimy cos
nieskończenie wazniejszego.
Moze to tylko moje fantazje, nadinterpretacje - ale tak myślę: odejscie zony to
dla Ciebie szansa na nowe spojrzenie, paradoksalnie - na szcześliwsze zycie.
RAdy? Zawsze radzę rozstawac się z minimum wrogosci, zwlaszcza wtedy, kiedy są
dzieci. Mozesz żądac orzeczenia winy żony - to moze Tobie ułatwic rozstanie,
corce - nie.

----

[akacjax]

Szkoda tylko, że nie możemy dowiedzieć się, czy żona rozstaje się z tych wymienionych powodów, czy ma inne, raczej takie skutki tego, co Stefan podaje.

[ferro2]

Stefan, ja calkowicie rozumiem Twoja zone, bylam w podobnej
sytuacji, odeszlam, nie moglam sie dusic w zwiazku z facetem , ktory
byl tyranem , nie rozumial moich i dziecka potrzeb, faceta egoiste,
to byl horror. Kiedys kobiety nie mialy prawa upominac sie o swoje,
teraz jest inacczej, byc moze to co robiles w swoej rodzinie
wyniosles z domu rodzinnego?? byc moze Twoja matka na wszystko
przymykala oczy, ale jak widac Twoja zona chciala zyc inaczej i ma
ku temu pelne prawo.

Boszz, a mówi się, że kobiety to takie delikatne i

[z_mazur]

...wrażliwe istoty.

Moje Panie, a może by tak przychamować?

Ferro, facet napisał osobie dosyć samokrytycznie, że wymaga od siebie i od innych, a Ty robisz z niego tyrana i despotę. Bardzo to delikatne i subtelne.

To mniej więcej tak jakbym ja do kobiety, która tu się pojawia bo mąż od niej odchodzi bo ma romans, i która pisze, że rozumie, że trochę się zaniedbała po ciąży, napisał:
"nie dziwię się Twojemu mężowi, też odszedłem od swojej żony, zapuszczonym po ciąży tłuściochu, biegającym po mieszkaniu w obleśnym szlafroku, która w ogóle nie rozumiała, że działa na mnie odrażająco, może Twoja matka też się tak zachowywała i wyniosłaś to z domu, nie dziwię się Twojemu mężowi, że chciał żyć inaczej i miał ku temu pełne prawo."

A może jednak by to była z mojej strony nadinterpretacja i nietakt...?

errata

[z_mazur]

Oczywiście miało być przyhamować. ))

Mazur, gdzie one wyczytały...

[tricolour]

... że facet to taki despota?

[z_mazur]

No właśnie nie wiem, ale jak dla mnie wątek genialny. Czytam i coraz szerzej oczy otwieram. Ileż (nad)interpretacji można wyciągnąć z czyjegoś posta.

[ferro2]

z_mazur napisał:

> ...wrażliwe istoty.
>
> Moje Panie, a może by tak przychamować?
>
> Ferro, facet napisał osobie dosyć samokrytycznie, że wymaga od
siebie i od inny
> ch, a Ty robisz z niego tyrana i despotę. Bardzo to delikatne i
subtelne.
>
> To mniej więcej tak jakbym ja do kobiety, która tu się pojawia bo
mąż od niej o
> dchodzi bo ma romans, i która pisze, że rozumie, że trochę się
zaniedbała po ci
> ąży, napisał:
> "nie dziwię się Twojemu mężowi, też odszedłem od swojej żony,
zapuszczonym po c
> iąży tłuściochu, biegającym po mieszkaniu w obleśnym szlafroku,
która w ogóle n
> ie rozumiała, że działa na mnie odrażająco, może Twoja matka też
się tak zachow
> ywała i wyniosłaś to z domu, nie dziwię się Twojemu mężowi, że
chciał żyć inacz
> ej i miał ku temu pełne prawo."
>
> A może jednak by to była z mojej strony nadinterpretacja i
nietakt...?
>
>
> ja wcale nie nazwalam go tyranem, to akurat bylo o moim mezu, ale
gdyby byl calkiem w porzadku, byloby inaczej, sam sie przyznal, ze
ma nie za dobry charakter, co na mnie sie tak wydzierasz ???? kazdy
ma prawo tutaj napisac na co ma ochote!!!!

[z_mazur]

Chwila, chwila, gdzie ja się wydzieram?
No i jak sama piszesz, to jest forum i każdy może napisać na co ma ochotę.

Ale może warto to robić z większym wyczuciem...?

[ferro2]

z_mazur napisał:

> Chwila, chwila, gdzie ja się wydzieram?
> No i jak sama piszesz, to jest forum i każdy może napisać na co ma
ochotę.
>
> Ale może warto to robić z większym wyczuciem...?

Wydaje mi sie, ze wlasnie z wyczuciem to napisalam, dziwi mnie tylko
czego sie pienisz na mnie, a moze tez masz cos na sumieniu??))))
>

[z_mazur]

Tia, to był szczyt wyczucia i taktu. Podobnie jak w moim przykładzie.
Szczerze mówiąc chyba nie chcę, żebyś zaczęła pisać nietaktownie.

[ferro2]

ok, juz bede pisac tylko taktownie)) wedle zyczenia szanownego
Pana))

[julka1800]

nangaparbat3 napisała:

"Piszesz, Stefan, ze "wymagasz duzo od siebie i ludzi wokół". Pewnie
jestes jakims szefem. Ale zona - ani córka - nie potrzebuja szefa -
w domu. Wiesz co bym Ci radziła? Żebys troche mniej od siebie
wymagał, usmiechnał sie do siebie, pogłaskał po glowie tego malego
chlopca, ktory gdzies tam w srodku tkwi i ukrywa sie pod maską
odpowiedzialnego, wymagajacego, wskazujacego ludziom - i sobie -
błedy, oszczędnego w pochwałach faceta."

Wiesz Nango jak trudnego zadania wymagasz od czlowieka, ktory cale
zycie byl tak wychowywany? Ktoremu stawiano wysoko poprzeczke i od
ktorego duzo wymagano, tym samym uczac go ze nalezy tyle samo
wymagac od innych. Ze pokazanie slabosci, ludzkich odruchow
to "porazka"?
Stanac przed samym soba i z usmiechem poglaskac sie po glowce? to
juz wydaje sie karkolomne zadanie.

[nangaparbat3]

Pewnie ze wiem, ze to trudne jak diabli, i dlatego nie wymagam, gdzież bym
smiała. Nawet "bym Ci radziła" tylko napisane robi sie zbyt ostre, na pewno.
Ale z drugiej strony - czy jest inna droga? Ja nie znam.

[stefanbatory45]

Wiem, wiem. Mój/nasz problem polega na tym że ja tez potrzebuję
bliskości, dotyku. Nie mogliśmy znaleźć języka bo powstał między
nami mur z nagromadzonych drobnych spraw. Tak mi się wydaje.
Myślałem że daję jej silnego faceta. Nie byłem tyranem, ale byłem
zbyt zimny często wbrew sobie.
Na pewno nei będę wprowadzał żadnych rozwiązań na siłę, nie
potrzebuję sądowego orzeczenia czyjejś winy. Muszę poukładać sobie
to w głowie żeby nei zwariować. Winne są obie strony. Narazie
obwiniam jednak przede wszystkim siebie.
Jesli doszłoby do rozwodu zrobię to w jak najmniej bolesny sposób
dla córeczki.

Stefan

[ladyhawke12]

Jesli bedziesz potrzebowal sie wygadac, lub porady, to pisz na priv
Bardzo zadko zdaza sie tak trzezwe podejscie do tematu, zwlaszcza tagiego ktory nas dotyczy bezposrednio.

[e-mail]

[mary171]

naparwde to zradkość aby kogoś (bez względu kobieta czy mężczyzna)
było stać na taką samokrytykę. Aż zaczyna się zastanawiać czy nie za
dużo winy na siebie bierzesz. Będzie dobrze, a jak nie będziecie się
z żoną kłócić to córeczka nie będzie mocno cierpiała. Pozdrawiam
serdecznie.

[stefanbatory45]

Właśnie dlatego (przynajmniej teraz) mam takie nastawienie aby po
pierwsze niedoprowadzić do rozstania, a jesli do tego dojdzie, pójść
na wszelkie ugody wyłącznie dla dobra córeczki.

[to.ja.kas]

Stefan gratuluję podejścia do sprawy. Ale pójscie na wszelkie ugody
nie jeszt dobrym rozwiązaniem. Ustepstwa i pozwolenie na wszystko
czasem wyrzadza wielką krzywdę

Tak przyszło mi do głowy

[a.niech.to]

A gdybyś poprosił ż, żeby przeczytała Twój wątek, a i Relatywizm by
nie zawadziło. Myślę, że mogłyby z tego wyniknąć różne korzyści.

[a.niech.to]

stefanbatory45 napisał:

> Na pewno nei będę wprowadzał żadnych rozwiązań na siłę,
Punkt dla Ciebie.

Nie obwiniaj

[nangaparbat3]

ani zony, ani siebie. Piszesz o zonie dobrze, mimo ze zdradziła i chce odejsc -
wiec widac zasługuje na to, by dobrze o niej myslec. O Tobie też inaczej sie nie
da, sądząc po tym, co piszesz.
Kiedy rozstawalismy się z mezem myślalam o nas, ze na nie wyszło, mimo ze sie
staralismy. w ogóle wierzę, ze ludzie sie starają na tyle, na ile są w stanie -
i często mimo to im nie wychodzi.
Od czego zalezy, jak bardzo moga się strac? Nie wiem i dlatego nie jestem za
szukaniem winnych.
Co do ewentualnego rozwodu - jestem głeboko przekonana, ze najlepiej jest, kiedy
oboje małzonkowie uznaja rozwód za wspolne zadanie, które trzeba najlepiej jak
to mozliwe (=najmniej jak się da raniac dziecko)razem rozwiazac.
Mnie sie zdaje, że sobie poradzisz - jeśli bedzie trzeba, bo racje mają ci, co
piszą, ze nie wiadomo.

[julka1800]

Wszystko zeby nie dopuscic do rozwodu miales szanse robic przez te
minione 10 lat. Teraz rozstanie (nie rozwod) wydaje sie byc
nieuniknione.
Jesli jeszcze istnieje miedzy wami uczucie, pozwol zonie odsunac
sie, odejsc, niech napawa sie zauroczonym facetem. Ale badz w
poblizu, zawsze pomocny, gdyby nieoczekiwanie tego potrzebowala. I
nie marnuj czasu w tym okresie, zajmij sie soba (ale slogan!), ale
tak po mesku.

[stefanbatory45]

Myślałem że zawsze byłem pod ręką, pomocny...
Wiem o czym mówisz. Tak będzie.

Nie wyczytałem w Twoich postach...

[tricolour]

... że jesteś apodyktycznym draniem i despotą, od którego nawet karaluchy
spieprzają z trwogą.

Chcę zwrócić Twoją uwagę na zdanie Pań z forum, które z faktu, że żona odchodzi
(po KILKU miesiącach znajomości) łatwo wnioskują, że to Ty popchnąłeś żonę do
desperacji i wręcz ucieczki. Tymczasem sensowne wydaje się przypisanie
inicjatywy do odchodzącego, a nie pozostawianego.

Mają rację ci, którzy radzą, byś zajął się sobą. Nie ma nic gorszego niż facet
robiący za podnóżek. Spokojnie przedstaw żonie realny scenariusz rozwodu,
podziału majątku i zaczyniania nowego życia u boku mało znanego faceta, który
też jakąś przeszłość ma. Jaką?

Na kobiety działają silnie sprawy materialne, alimenty (skoro żona odchodzi, to
niech dziecko zostawi pod Twoją opieką i płaci alimenty) i wszelkie
niedogodności związane z urządzaniem sobie życia na nowo.

I na sam koniec: rozwód + pozostałe sprawy to kwestia roku. W tym czasie
niejeden kochanek daje dyla, gdy zaczynają się kłopoty i rzecz jest wysoce
niepewna.

[wojtekp67]

Cześc szanownych Pan podnosi kwestie jaki to facet musial by zły
skoro kobieta odeszła. Rozumiem , ze działa to w druga strone
równiez -czyli w tysiacach spraw, gdzie odchodza faceci to te ich
żony były takie zle i okropne? ,,,
Mialem podobna sytuacje, też inny facet okazał sie czynnikiem
przyspieszajacym. Tylko jesli kobiecie było zle to dlaczego nie
usiadła wieczorkiem z meżem z buteleczka wina i nie opowiedizala
jaka to jest nieszcześliwa. Czy moze bardziej radykalne zwrócenie
uwagi na problemy jak np. wyprowadzka itp. Ja o to mialem żal. o
brak informacji. Faceci to proste urzadzenia - trzeba im jasno
wyjasnic sprawe. )
Tu prawdopodbnie doszlo do klasycznej wymiany modelu.
Na początek od kochanka i zony bym wymagał szacunku. a reszta... ,
moze Ci ooda dziecko za mieszkanie, kase itp. musisz sobie
przemyslec , oczywiście to juz są rozwiazania jak nie ma co ratowac.
pzdr

[stefanbatory45]

Dzień ryku w łazience mam za sobą
Teraz duszę po kątach tak żeby nikt nei widział.
Facet jest młodszy, nie miał poważnych związków, nie zapewni spokoju
materialnego, mieszkanie na kredyt.
Przedstawiałem żonie czysty i klarowny scenariusz, tłumaczyłem jak
sorry ale pewnie zrozumiecie "chorej" osobie. Tak zadurzonej że nei
mogącej realnie myśleć o przyszłości.
Nie pomaga. Wszystko ustalone. Bedzie fantastycznie. Z nim i z małą.
Ja oczywiście zawsze mam kontakt kiedy chcę.

Najgorsze jest to że przypomina mi że jestem fantastyczny, dobry,
mądry. Ale że się wypaliła. Że pokochała go strasznie mocno... Nie
chcę się wybielać bo znacie moje podejście do własnej osoby w tym
wszystkim.

[a.niech.to]

stefanbatory45 napisał:

> Najgorsze jest to że przypomina mi że jestem fantastyczny, dobry,
> mądry. Ale że się wypaliła. Że pokochała go strasznie mocno...
Macie szansę!

[z_mazur]

Nie przedstawiaj jej już żadnych scenariuszy. Nie rozmawiaj z nią na
ten temat. Do kobiet w takich sytuacjach nie trafiają racjonalne
argumenty, one nie kierują się logiką tylko emocjami. Jej jest w tej
chwili źle i przed tym uczuciem chce uciec. Wszelkie rozmowy, tylko
będą wzmacniały w niej to uczucie.

[chalsia]

jest jeden aspekt sprawy, o którym pisał do tej pory tylko Aron - mianowicie -
co z córką?
Wyprowadzka mamy z córką by od razu zamieszkać wspólnie z matki facetem to nie
jest dla dziecka dobra rzecz. Samo rozstanie rodziców to olbrzymia zmiana i
potrzeba czasu by dziecko się z nią oswoiło. A jednoczesnie wprowadzenie nowego
faceta w jej życie to po prostu za dużo na raz.
Tak więc z punktu widzenia dobra dziecka byłoby lepiej, gdyby mogło ono zostać z
ojcem.
Znam z forum (innego) tylko jeden przypadek, gdy matka z dzieckiem odchodząc do
kochanka od męża, zrobiła to sensownie dla dziecka. Mianowicie zamieszkała z
córką osobno, przez jakiś czas nadal spotykała się z kochankiem "po kryjomu" i
chyba dopiero po pół roku zaczęła go stopniowo wprowadzać w życie dziecka i
dopiero za kolejne kilka miesięcy zamieszkali razem. Przez ten czas ojciec
dziecka cały czas miał z nim bardzo częsty (kilka razy w tygodniu) kontakt.
Dziecko było ciut młodsze niż autora wątku.

Więc jesli Batory jest skłonny (z dowolnych powodów) by córka pozostała z mamą,
to warto by może było żonę przekonać do takiego stopniowego wprowadzania zmian.

[stefanbatory45]

To jest bardzo ważny aspekt o którym nei myślałem jeszcze.
Bo ciągle chcę walczyć.
Ale na pewno tak zrobię jak piszesz. Będę nad taim rozwiązaniem
pracował.

do stefanbatory!!!

[franklin76]

Absolutnie nie zgadzam się z tym, że kobiety łatwo podejmują decyzję
o rozwodzie!
Ja walczyłam o małżeństwo długo, i miałabym pewnie jeszcze siłę do
walki gdyby nie to że mój mąż wyjechał dwa lata temu za granicę bez
mojej zgody i rozpoczął tam nowe życie. Mimo tego że niedawno
urodziła się nam druga córka nadal jest tam i dokładnie miesiąc temu
dowiedziałam się że spotkał miłość na całe życie tam...
Domaga się rozwodu bez orzekania winy ale ja nie mam zamiaru się
zgadzać na jego warunki.
Zdaję sobie sprawę że nie ma o co walczyć już, mąż tak od dwóch lat
porzucał mnie na raty a ja jak to zwykle bywa jako żona dowiedziałam
się o "drugim życiu" ostatnia...
Nie pyta o dzieci tylko właśnie zamierza przyjechać na jeden dzień i
nie chce powiedzieć po co. Domyślam się że z gotowym do złożenia
pozwem.
Nie myślę o tym żeby go odzyskać, będę walczyć o spokój dla dzieci.
Owszem zamierzam zaciągnąć męża do poradni ale po to by rozmawiać z
nim przy świadkach i osobach postronnych.

[sagaretia]

Jedno jest pewne -jeśli to zauroczenie i chęć odmiany,
to to co czuje żona do tego mężczyzny może minąć.
Niestety może to być nie jutro nie za kilka tygodni ,ale nawet
rok ,dwa....
Mojemu byłemu mężowi chyba właśnie mija choć tamto to miała być
miłość „jak dwie połówki jabłka” i juz na zawsze (zbliżają się dwa
lata od naszego rozstania,dzwoni częściej do dziecka ,także do mnie –
wspomina o powrocie do Polski-od 4 lat pracuje i mieszka za granicą,
…dziś przysłał życzenia mojej mamie co trochę ją zdezorientowało ,
mnie jeszcze bardziej)
Ale w naszym przypadku jest juz za późno bo nie jesteśmy już mężem i
żoną ,a w nowym związku ma dziecko.
Czasem żeby dostrzec miłość trzeba od niej odpocząć,wręcz uciec.
Szkoda ,że stale kochamy za późno...zbyt późno to do nas dociera.
Ty sam musisz wiedzieć jak silnym uczuciem dażyła Cię żona dawniej.
Na jakich fundamentach powstał Wasz związek i czy jest szansa ,że
wciąż drzemią w niej (teraz jakby uśpione ,zdeptane )zalążki tego
uczucia.
Może jednak warto zawalczyć ?
Stefanie bądź dalej kochającym i opiekuńczym ojcem (zaskocz żonę
zainteresowaniem i troską względem dziecka,choćbyś miał być natrętny
a momętami nawet "śmieszny" ),dla nas matek dziecko to najczulszy
punkt.
Żonie daj wyimaginowane poczucie swobody,rób dalej dobrą minę do
złej gry...bądź jednak czujny i w pobliżu.
Zauroczenie to silne uczucie i trudno z nim walczyć,
bo to trochę jak taka wycieczka w super podróż (pracujemy,jesteśmy
zmęczeni,znurzeni i nagle trafia się super oferta).
Więc w pośpiechu pakujemy walizkę i pędzimy spragnieni wrażeń i
nowych doznań...
Folder wróży super przygodę i pełen komfort.
Jednak na miejscu może się okazać ,że nie jest tak różowo,albo
pogoda nie dopisze,albo co gorsza ta reklama była zwykłą fikcją .
Jeśli więc w domu został i czeka na nas ktoś ważny ....to zatęsknimy
i wykupimy bilet powrotny.
I takiego biletu życzę Twojej żonie


"Jeśli kochasz coś -zostaw to.
Jeśli wróci -jest Twoje.
Jeśli nie zechce - nigdy Twoim nie było "

[stefanbatory45]

Bardzo mądrze piszesz.
Nie zaskoczę na pewno żony opieką nad dzieckiem bo zęsto powtarzała
że jestem bardzo dobrym ojcem. Pracuję nad naszymi relacjami, nad
moją postawą. Nie mogę postawić wszystkiego na głowie bo nawet dla
mnei wyglądałoby to sztucznie - na wymuszone. Ale chcę tego, zmian i
powoli, małymi krokami. Na spokojnie.
Persen forte, nei działa już

Wziąłem wolne w robocie. Przedszkola zamknięte. Idę z małą na dwór.
Odezwę się wieczorem.

sagaretto

[aron95]

Ładnie piszesz , trudno się z Tobą nie zgodzić .
Uczepię sie tylko jednego stwierdzenia - " dla nas matek dziecko to najczulszy
punkt "
W świecie ssaków sa samice które potrafią zagryść swoje młode
a ludzie to tez ssaki .


sagaretia - co to oznacza ?

[sagaretia]

To pytanie wywołało uśmiech na mojej buzi aronie

Sagaretia to rodzaj drzewka bonsai.
Chyba jestem takim drzewkiem,każdy z nas po trochu jest taką lub
inną roślinką
Rozwijamy się,rośniemy,piękniejemy czasem nawet zakwitamy ....
pod warunkiem ,że jesteśmy otaczani odpowiednią troską i czułością .
Wystarczy ,że zabraknie jakiegos czynnika więdniemy,chorujemy....a
kiedy brakuje wszystkiego....wtedy nawet obumieramy.
Ale jest szansa na powrót do życia ...
Potrzeba tylko naświetlania(miłością),
zraszania(czułością),przycinania(troską),nawożenia(radością),
no i trzeba też z taką roślinką rozmawiać,rozmawiać ,
rozmawiać i to koniecznie )
A wtedy jest szansa ,że taka schorowana ,zasuszona już prawie
miernotka odrodzi się silniejsza,jeszcze piękniejsza ....
i kto wie,może nawet wyda owoc?

Z góry przepraszam wszystkie obecne tu roślinki
za ten botaniczny wykład

[aron95]

Naświetlić Cie nie potrafię , zrosić delikatnie mogę ,przyciąć tylko lekko ,
nawieźć postarać się mogę
rozmawiać hm rozmawiać - to se ne da (powiedziałby czech )
popis - możemy uprawiać

[sagaretia]

Więc poproszę aronie o zraszanie ,nawożenie
i przycinanie a i popis mile widziany

[a.niech.to]

stefanbatory45 napisał:

> CHcę walczyć i ją
> odzyskać. Chcę pracować nad sobą i naszym małżeństwem z
> profesjonalistami. Ona mówi że już podjęła decyzję. Ja ją kocham.
> Ryczymy obydwoje, ale ona jest nieugięta. Mówi że nie może zmienić
> mojego obrazu w swoim sercu. że się wypaliła.
Ty możesz zburzyć, a co najmniej rozchwiać swój negatywny obraz w
oczach żony. Próbuj wykorzystać każdą okazję, aby ją obdarować tym,
czego jej brakowało. Sam wiesz najlepiej, jakie dobrać zachowania,
bo *nie o słowa tu chodzi*. Jeśli będzie to pożegnalny prezent -
trudno.
Czas nie jest Twoim sprzymierzeńcem. Jeśli odejdzie, może się
jeszcze utwierdzić w swojej decyzji, zyskawszy porównanie: z Tobą -
bez Ciebie.

Stefan

[ladyhawke12]

Trudno jest zmienić siebie w jednej chwili, trudno nagle sprawic zmienic swoje wymagania, nie tylko od innych ale od siebie tez. Bardzo cieżka praca, do wykonania oczywiscie. Nie staniesz sie nagle tzw. cieplym czlowiekiem jesli do tej pory taki nie byles, oczywiscie mozesz nagle zaczac czule sie przytulac, dawac prezenty, ale nie bedziesz to Ty. Czy powiedziala ci czego najbardziej jej brakowalao, czy wykrzyczala ze jestes taki a taki, jesli wykrzyczala to jeszcze sa emocje, jeszcze mozna pomalutku sprobowac i terapia rodzinna choc ja strasznie nie lubie wszelkiego rodzaju psychologow, to wiem ze innym pomagaja. jesli powiedziala to spokojnie to ma to juz wszystko poukladane i przemyslane, wlasciwie walka przegrana. Nie oceniam ciebie ani jej, czasami oczekiwania jednej osoby rozmijaja sie z oczekiwaniami drugiej, czasami to co bierzemy za delikatnosc lub sile, jest w zupelnosci czyms innym po ilus tam latach malzenstwa. Ona nie rozmawiala o tym co jest nie tak, ty tez nie rozmawialaes, ludzie w malzenstwie zapominaja nagle o drugiej ososbie, o tym ze warto czasem zachowac sie jak nastolatek i isc na randke, olewajac sprzatanie, isc do kina, zamiast kolejnych zakupow w markecie, czy na spacer w zimowy wieczor, zamiast siedziec przed telewizorem, porozmawiac o czyms innym niz codzienne zycie. Sprobuj walcz nie napisze ze trzymam kciuki, bo to nic nie da, wole przekazac ci cieplo ktore mam w sobie, moze rozgrzeje, moze podda pomysly, a moze pomoze pogodzic sie z tym co jest nieuniknione.

[a.niech.to]

ladyhawke12 napisała:

> Trudno jest zmienić siebie w jednej chwili, trudno nagle sprawic
zmienic swoje
> wymagania, nie tylko od innych ale od siebie tez. Bardzo cieżka
praca, do wykon
> ania oczywiscie. Nie staniesz sie nagle tzw. cieplym czlowiekiem
jesli do tej
> pory taki nie byles, oczywiscie mozesz nagle zaczac czule sie
przytulac, dawac
> prezenty, ale nie bedziesz to Ty.
Zabawa w przebierańca odniosłaby efekt odwrotny od pożądanego.
Myślałam o rzeczach łatwiejszych, choć trudno je konkretnie
wskazywać na podstawie zarysowanej na Forum sytuacji, do tego
przecież jednostronnie. Okazanie zainteresowania i akceptacji dla
uczuć ż, szacunek, rezygnacja z nadmiernego krytycyzmu, a może nawet
odsunięcie siebie na drugi plan? Jasne wyrażenie własnych uczuć? Nie
są one przecież opatrzone znakiem + czy -. Sądzę, że tak mogłyby
wyglądać działania doraźne.

[bozenadwa]

Witaj Stefanie!! przeczytalam dopiero wczoraj pozno Twoj watek.nie
wiedzialam co Ci odpisac ,przypomniala mi sie moja sytuacja zprzed
20 lat.Moj m ,mogl wtedy ,zatrzymac na starcie wszystko.Zanim
cololwiek zaczelam .Nie zrobil tego ,na dodatek tzw. meska ambicja
nakazywalo mu natychmiast mnie zdradzac ,i niszczyc ,dla mnie
wystarczyloby wtedy aby mi powiedzial ,ze mnie kocha i chcialby
colkolwiek zmienic.Praktycznie zupelnie inaczej niz u Ciebie.Podoba
mi sie Twoje spojrzenie, .Wiem ,ze jest Ci ciezko, a mimo tego
zachowujesz przytomnosc umyslu.Tak trudno jest doradzic ,co masz
zrobic ,bo to sa naprawde trudne sprawy.Dla mnie
najwazniejsze .Milosc ,malzenstwo.Natomiast to ,co pisze aniechto
jest mi bliskie i,przemawia do mnie.W zasadzie nie wiadomo ,jak
postapi Twoja zona.Nie ma zlotego srodka,Mysle ,ze Mazur tez ma
troche racji ,abys walczyl o dziecko.Nie da sie przewidziec,jesli
tak zrobisz ,to stanie sie to lub tamto,,Moj znajomy mieszkajacy w
Niemczech ,walczyl o dzieci,nie pozwolil zonie zabrac je do innego
domu ,i innego mezczyzny.Bylo tam duzo roznych przeczyc Moze tez
myslal ,ze ja zatrzyma .a po za tym ,nie chcial ,sie zgodzic na
rozwod na to ,ze inny mezczyzna bedzie wychowywal jego dzieci..Ona
odeszla bez dzieci ,On zapewnil im i sobie opieke
psychologa ,gosposie,i swoja obecnosc jako ojca.!Po chyba 5 latach
ona wrocila ,dzieci szczesliwe.Nie wiem jak on jej przebaczyl jak
zyja ,Ale sa razem.To jest tylko jeden przypadek.Nie wiem jak Twoja
zona,nie wiadomo ,na ile ma dosc ,lub na ile ,ma zawrocone w
glowie.lub na ile nie chce poprostu ,z Toba byc.Ale wazne moim
zdaniem teraz jest to, aby Ona WIEDZIALA ,ze ja kochasz.Aby ona
Wiedziala ,ze jestes w stanie ,naprawde zmienic cos ,co Jej
absolutnie przeszkadza ,i to tez nie moze byc tak ,ze Ty calkowicie
zmienisz swoja osobowosc,Bo TY to Ty.CZytalam kiedys ksiazke MILOSC
WYMAGA STANOWCZOSCI,a byla zadedykowana kobietom ,ktorych mezowie
znalezli nowe partnerki ,rady byly ,takie jak napisal
Mazur.Absolutnie sie z nimi zgadzam,.Z tym ze , nie generalizuje,ale
z reguly ,kobiety w momenie gdy dowiaduja sie ,ze ich mezczyzna chce
je opuscic, popelniaja wlasnie postawowy blad ,staja sie proszace i
narzucajace sie ,A to, niestety odnosi odwrotny skutek ,Nie
wiem ,jak w przypadku Twojej zony ,jesli zachowsz postawe
obojetna.Czy uda Ci sie ja zatrzymac ,mysle ,ze nie.A z drugiej
strony napewno, nie mozna stosowac postawy proszacej.Bo to ,ani
Tobie a ni jej ,nie pomoze ,Zreszta z tego co piszesz ,nie masz
najmniejszego zamiaru tak postepowac.Stefanie ,jesli ja kochasz i
bedziesz w stanie jej wybaczyc to walcz ,ale walcz po mesku ,Cieplo
ale po mesku,Na pewno WAZNE tez jest to ,aby Ona przestala odbierac
Cie jako tyrana czy despote.Wislocka radzila
przeczekac ,przeczekac.Pozdrawiam i zycze Ci duzo sily i madrych
wlasciwych decyzji.

[sbelatka]

Czy można pzrekreślic 10 wspólnych lat? Po kilku miesiącach?
Niestey WIEM, ze mozna nawet 18...
Mozliwe, ze nie powinnam pisac żeby nie odbierac Ci nadziei. Ale ja
tez probowalam, walczylam, chcialam wybaczyc, naprawiac...razem
płakalismy, razem schudlismy po wiele kilogramów.
I on sobie odszedl - i ja mysle, ze to zauroczenie, ktore minie...
Jedyna róznica to taka, ze nie zabral dzieci bom ja matka...

ale wiesz co? Ja walczylam i dzisiaj ciesze sie, ze to robilam. To
byl czas, ktory dal mi czas na "oswojenie"...
Dzis już nie boli... No, może trochę... to pewnie takie
bóle "fantomowe"...
Życze powodzenia.
I bez względu na to co ja napisalam i co napisali inni - jesli
chcesz i uważąsz, ze warto - to walcz! O swoja rodzinę.
Powodzenia!

[young_and_bored]

>ALe czy jest sens? Zależy mi na spokojnym
>rozwiązaniu ze względu na córkę właśnie. Bitwa o dziecko skończy
>się wyrokiem, przyznaniem opieki jednemu z rodziców i wizytami u
>drugiego.

Brak bitwy skończy się podobnie.


>Będę mozolnie
>udowadniał że jest jeszcze szansa bo ja kurczę wiem że jest.

Próbuj, jasne, to normalna reakcja faceta w Twojej sytuacji. Tylko
jeśli kiepsko będzie szło, to postaraj się zbyt długo nie rozkminiać
swoich błędów. Z tego co piszesz to żona już zdążyła pogodzić się z
rozstaniem, związała się z kimś, snują wspólne plany na przyszłość.
Ty tkwisz w tym małżeństwie po uszy, a ona emocjonalnie poszła do
przodu i ma nad Tobą przewagę.
Jeśli przejrzysz pobieżnie to forum, to dojdziesz do wniosku, że
ludzie którzy tu pytają jak się rozwieść są zazwyczaj dość mocno
określeni i umotywowani w swoim zamyśle. Zdaj sobie sprawę, że Twoja
żona jest w tym momencie właśnie taką osobą zainteresowaną w
technicznych aspektach rozwodu.

[aron95]

young_and_bored napisał:

Zdaj sobie sprawę, że Twoja
> żona jest w tym momencie właśnie taką osobą zainteresowaną w
> technicznych aspektach rozwodu.

Pójdę dalej, wszystko doskonale mają zaplanowane z gościem .
Jest dobrze przygotowania na każde pytanie , zarzut , argument .
Możesz przekonywac itp a wszystko to będzie jak groch o ścianę
Żadnych złudzeń na chwilę obecną .
Nie spodziewałeś się tego po Twojej żonie , hm..
To nie jest już Twoja kobieta stefanie !!

[mary171]

Oj nie musisz tak ostro. Moim zdaniem do takich wniosków, że to nie twoja
kobieta, nie twój mężczyzna każdy musi sam dojść. MI nikt nie wytłumaczył tego.
Dopiero gdy drugi raz dowiedziałam sie o zdradzie z tą samą osobą. Bolało, ale
nagle doznałam olśnienia - to nie jest facet którego pokochałam. Ale droga do
tego ciernista była.

Stefan...

[jp66-2]

A może spróbuj najprostszej i znanej od dawna metody..... skuj facetowi
konkretnie mordę - żona zobaczy żeś prawdziwy facet i może się znowu zakocha...

...

[leptis]

biegam i myślę...szarpię się..i znowu biegam...

Ona z pewnością była nie dokochana...bądź dla Niej takim
rycerzykiem...jak ja..NA ODLEGŁOŚĆ...może z czasem...

Między nami jest różnica...ja MOGĘ, nic nie muszę...a TY jesteś pod
ścianą..i MUSISZ coś zmienić..
..strasznie Ci współczuję, wiesz..

Hej Niteczko ))Uważaj na Siebie )

[z_mazur]

Stefan, plan na najbliższe dni to zmienić schemat. Jak wyglądają
wasze relacje na codzień? Jak wygląda Twój dzień?

[stefanbatory45]

Nie chodzę do pracy. Rano robię małej śniadanie, odprowadzam do
przedszkola. Żona jedzie sama lub ja ją wioze (pracujemy w tej samej
firmie).
Minęło dopiero kilka dni od dnia pierwszej rozmowy. Zapełniam go
sam. Siedzę tutaj. Łażę po mieście. Dzisiaj psycholog. Może rozmowa
z kolegą. Na dzień matki byliśmy w przedszkolu. Kupiłem kwiaty, jak
powiedziałem "dla najpiękniejszej mamy na świecie".
Popołudnie. Zabieram małą z przedszkola. Jesteśmy wszyscy w domu.
Wczoraj razem w trójkę rysowaliśmy i wycinaliśmy.
Kilka wieczorów rozmawialiśmy. Wczoraj była z nim na kolacji...
Wróciła późno.
Ogólnie wymieniamy zwykłe zdania w normalnym tonie.
Jak powiedziała przy jednej rozmowie. Dała mi czas na adaptację
myśli który ona ma już za sobą. Potem mamy "rozmawiac o konkretach".

Dziwnie to teraz wygląda. Bardzo. Ja chyba bardziej nie wiem jak się
zachowywać niż ona. Ona ma wsparcie w nim. Mają wspólny plan. Ja się
trochę motam.
Przede mną rozmowa z psychologiem (ona nei wie że idę). Chcę jeszcze
porozmawiać z inną bliską osobą.

[z_mazur]

Po pierwsze znajdź sobie jakąś aktywność. Nie baw się w opiekunkę do
dziecka w momencie kiedy ona wychodzi na spotkanie z tym drugim
facetem. Nie chodzi o robienie złośliwości, ale o zachowanie się jak
facet: "chcesz się z nim spotykać ok, ale jesteś też matką, nie będę
się zajmował NASZYM dzieckiem po to by ułatwiać, jego matce
rozbijanie rodziny". Wracając do aktywności, koniecznie zacznij
robić coś co oderwie Twoje myśli popołudniami i wieczorem kiedy
musiałbyś być z żoną. Unikaj na razie jej towarzystwa. Wychodź z
domu. Zacznij wieczorami chodzić na siłownię, basen, spotkaj się ze
znajomymi. Daj swojej żonie przestrzeń, ale nie ułatwiaj jej życia.

Skup się na sobie, codziennie popołudniu wymyśl i zrób coś DLA
SIEBIE, coś co Tobie ma sprawić przyjemność. Weź córkę ze sobą do
kina, na spacer, ale nie przesadzaj, rób to dlatego, że to lubisz, a
nie dlatego, żeby nagle pokazać jakim jesteś idealnym ojcem. Bądź
odrobinę egoistyczny. To paradoksalnie najlepsze sposoby, żeby
zmienić sposób postrzegania Cię przez żonę. Ale nie to powinno być
priorytetem, nie robisz tego wszystkiego dla niej, tylko dla siebie.
Musisz znaleźć w sobie tego fajnego faceta, którym pewnie jesteś,
żeby móc patrzeć w lustro uśmiechając się do siebie na
zasadzie: "lubię tego gościa po drugiej stronie, bo to fajny facet".
Gdy uda Ci się doprowadzić do takiej sytuacji, żona sama zechce do
Ciebie wrócić, a jak nie zechce, to pewnie będziesz miał to w
nosie. ))

[otylka24]

>
> nic dodać nic ująć

[chalsia]

stefanbatory45 napisał:

> Nie chodzę do pracy. Rano robię małej śniadanie, odprowadzam do
> przedszkola. Żona jedzie sama lub ja ją wioze (pracujemy w tej samej
> firmie).
> Minęło dopiero kilka dni od dnia pierwszej rozmowy. Zapełniam go
> sam. Siedzę tutaj. Łażę po mieście. Dzisiaj psycholog. Może rozmowa
> z kolegą. Na dzień matki byliśmy w przedszkolu. Kupiłem kwiaty, jak
> powiedziałem "dla najpiękniejszej mamy na świecie".
> Popołudnie. Zabieram małą z przedszkola. Jesteśmy wszyscy w domu.
> Wczoraj razem w trójkę rysowaliśmy i wycinaliśmy.
> Kilka wieczorów rozmawialiśmy. Wczoraj była z nim na kolacji...
> Wróciła późno.
> Ogólnie wymieniamy zwykłe zdania w normalnym tonie.
> Jak powiedziała przy jednej rozmowie. Dała mi czas na adaptację
> myśli który ona ma już za sobą. Potem mamy "rozmawiac o konkretach".
>
> Dziwnie to teraz wygląda. Bardzo. Ja chyba bardziej nie wiem jak się
> zachowywać niż ona. Ona ma wsparcie w nim. Mają wspólny plan. Ja się
> trochę motam.
> Przede mną rozmowa z psychologiem (ona nei wie że idę). Chcę jeszcze
> porozmawiać z inną bliską osobą.

współczuję takiej sytuacji - tego pozoru i hipokryzji poniekąd.

Bo zyjecie jakby było normalnie, a normalnie już nie jest.

W moim rozstaniu eks obwieścił mi swoją decyzję w dniu x, że odchodzi i od razu
zapowiedział, że za tydzień się wyprowadzi i od dnia x zaczął spać osobno, nie
było wspólnych obiadków, kolacyjek itp. Choć było to bolesne ale tez i jakieś
takie własnie normalniejsze.
I to co działo się przez kilka miesięcy przed jego decyzja było własnie takie
bolesne bo niby bylismy razem w wielu sytuacjach a jednak całkowicie osobno.

[akacjax]

Napisałeś jak teraz wygląda codziennoś, a jak wyglądąła dawniej?
Czy był ten wspólny czas?

Gdy do psychologa zgłąsza się małżeństwo zapytaniem o sznasę na odnowienie realcji pierwsze pytanie powinno być o finanse-czy w tym temacie się dogadują. Jeżeli absolutnie nie-to takiego małżeństwa ponoć na 100% nie można uratować.
A jak Ty odpowiedziałbyś na to pytanie? A jak żona?

[stefanbatory45]

Byłem u terapeuty sam, żona nei chce ze mną iść.
Nie mogę zrozumieć dlaczego.

W temacie pieniędzy nigdy nei było sporów.
Konkretny podział. Ja rachunki, auto, mieszkanie ogólnie, plus nagłe
sprawy. Żona sprawunki w sklepie czyli to co do lodówki i łazienki.
Starałem się dorabiać. Jak jej brakowało pod koniec miesiąca.
Dawałem bez szemrania. Szemrałem jak domyślałem sie że coś jest nie
tak.

[young_and_bored]

stefanbatory45 napisał:

> Byłem u terapeuty sam, żona nei chce ze mną iść.
> Nie mogę zrozumieć dlaczego.

To proste - ona nie chce niczego weryfikować, nie chce też
przyznawać osobom trzecim że ma kochanka.
Jeśli w sądzie pójdzie na ostro, to pytanie padnie teraz na bank ze
strony jej adwokata: "Czy korzysta/ł Pan z pomocy psychologa ?"

[plujeczka]

wybacz szczerość ale jak na mój gust to wszystko " musztarda po
obiedzie".Czytając zamieszczone posty od roku ( fakt ,że z doskoku i
powierzchownie z braku czasu) spotkałam bodajże 3 wątki
optymistyczne ,że ON ,ONA wrócili do siebie i próbują na nowo
układać swoje ralacje sam przyznasz ,ze jak na imponujacą liczbę
postów( kilka tysiecy)szczęsliwe zakończenia są rzadkością ale moze
i TY dołączysz do tego szacownego grona czego Ci zyczę.Kurne
walczący facet o kobietę?...e to rzadkość, zjawa jakaś czy coś?

[z_mazur]

No to nie do końca tak, większość tych których partnerzy się
rozmyślili w kwestii rozwodu, po prostu tu nie pisze.

Gdzieś czytałem dane, że trochę ponad 20% par po separacji schodzi
się z sobą. Inna sprawa, co się dzieje potem, ale powrót do siebie
małżonków nie jest aż taką rzadką sprawą (chociaż duża część tych
par po powrocie i tak po jakimś czasie rozchodzi się znowu)

[a.b1]

plujeczka napisała:

Kurne
> walczący facet o kobietę?...e to rzadkość, zjawa jakaś czy coś?
heheheheh...i dlatego ma szanse!!!

[stefanbatory45]

Hm, i właśnie tego sie trzymam jak mój pies kija!
Byłem u terapeutki. Pierwsze spotkanie z którego nic nei mogło
wyniknąć, ale dziwnie tak wywlec wszystko i poryczeć trochę obcej
osobie w twarz.
Pomogło, ale na krótko.
Dziś kolejny raz usłyszałem żebym sobie nei robił nadziei...

[z_mazur]

> Dziś kolejny raz usłyszałem żebym sobie nei robił nadziei...

A od kogo to usłyszałeś? Od żony?
A po cholerę z nią rozmawiasz o nadziejach?

Nadziei sobie nie rób. Pozytywne jest to, że działania które
podejmiesz dla odzyskania jej o ile będą właściwe (skupienie się na
sobie i zadbanie o siebie, ale broń boże nie proszenie przekonywanie
itp.) nawet jeśli nie zadziałają, to będą dla Ciebie korzystne w
ogólnym rozrachunku. Dlatego zacznij to robić. Trzymam kciuki.

Dobrze, że poszedłeś do terapeutki, to krok we właściwym kierunku.

[zuza145]

Ano taka prawda- rób to, na co masz wpływ- a wpływ masz na SWOJE
ŻYCIE i SWOJE DECYZJE.
Mazur ma rację- w ostatecznym rozrachunku- cokolwiek sie nie stanie-
będziesz mógł żyć z podniesioną głową- że zrobiłeś co mogłeś ( nie
mylić z miotaniem się bezsensownym- bo miotanie- to nie jest
działanie).

[julka1800]

stefanbatory45 napisał:

"Dziś kolejny raz usłyszałem żebym sobie nei robił nadziei..."

Ty masz z nia nie rozmawiac o tym (!).
Napisalam wczesniej, nie gadanie tylko DZIALANIE z Twojej strony.

[kasper254]

Jesteś w okresie, w którym ja byłem przez około dwóch lat.
Brałem na siebie wszystkie, prawdziwe, domniemywane i utajone winy
małżeństwa. Przygarbiony, zrozpaczony, płaczący, zbierałem dalsze
razy. Teraz wiem, że słaby i podły człowiek zaczyna górować nad
silniejszym, gdy ten ostatni upadnie, albo się potknie; to
dostateczna legitymizacja, aby go popchnąć w przepaść.
Potraktuj swoją jeszcze żonę, jak kogoś, kto przyszedł w
ciemności i chce podpalić twój dom, zniszczyć ciebie i dziecko. Ktoś
taki nie zasługuje na litość, na współczucie, na żadne przyjazne
uczucia. Ona zdradziła ciebie i twoje dziecko. Za iluzję szczęścia
wyparła się was. Jest suką. Kogoś takiego nie prosi się o nic - o
nadzieję, o spotkania z terapeutą itd. (przeszedłem to).Nic nie
tłumaczy twoje żony; nawet ta wyświechtana, dumnie na razie
powiewająca flaga potrzeby indywidualnego szczęścia, miłości itd.
Twoja żona stała się wrogiem znacznie wcześniej. Nie miałeś
kobiety, podobnie jak ja, ale nie widziałeś tego, podobnie jak -
byliśny zabiegani w codziennej krzątaninie, w myśleniu o przyszłości
rodziny. Ale to tylko bzdurne tłumaczenie na użytek "dzisiaj",
kamuflaż. Twoja żona,jak wiele innych, chciały mieć więcej, nie
dając nic w zamian. Gdy zrozumiesz, że żyłeś pod jednym dachem z
wrogiem - to będzie pierwszy krok we właściwym kierunku.
Olej psychologów. Cóż ci może powiedzieć ktoś, wysłuchujący
kolejnej "historyjki" po kilku godzinach? Przeszedłem - i kilku
innych specjalistów. Możęsz maz kogoś bliskiego; biegaj, pływaj,
czytaj, idż na yogę... Zabijaj czas, który jeszcze musisz znieść -
wspólny czas z draniem. Dobrze, że to stało się teraz. Wyobraż
sobie, że jesteście w przystani życia, gdy oczekujesz opieki na
starość...
I twoje dziecko. Tak, to jest problem. W tej perspektywie
zawalił mi się świat. Przeżyłem. Żle, że twój wróg będzie pamięcią
rodziny. Żle, że szubrawiec (kto porządny rozbijałby rodzinę?)
będzie kształtował twoje dzieko. Można to obejść, ale trudno mi o
tym pisać, bo jesteś w dole. Rozumiem i ogromnie ci współczuję. Nie
chciałbym przeżyć powtórnie trzech ostatnich lat.

ileż goryczy

[akacjax]

Mijają dwa lata, a Ty nadal kipisz złością i agresją.
Wiem, to przypadek może wcale nierzadki.
Mężczyźnie zdecydowanie trudniej zaakceptować zdradę fizyczną niż kobiecie. Natomiast kobieta ma kłopot z zaakceptowaniem zdrady emocjonalnej. Często nawet przymyka oko na kochankę męża dopóki nie spada ilość dostarczanych zasobów.
To biologia każe tak, a nie inaczej postepować.
To jest metoda na odchowanie potomstwa.

Nie zgodze się z Twoim zdaniem:
Twoja żona,jak wiele innych, chciały mieć więcej, nie
> dając nic w zamian.

W zamian dostawałeś: po pierwsze maksymalną pewność, że potomstwo jest Twoje, seks, na pewno i opiekę, ale tej zdajesz się nawet nie zauważać.

Nie akceptujesz pomocy jakiej może udzielić Ci specjalista, myślisz, że odreagowanie złości w postaci zajęć fizyczbych wystarczy-a chyba to za mało, skoro mija czas, a Ty nadal kipisz. Wydajesz się być wręcz niebezpieczny, bo szukasz dowodów na to-że wszystkie kobiety to suki.

[z_mazur]

Ja już się w postach Kaspra dawno pogubiłem. Gdy pojawiają się tu
kobiety walczące o małżeństwo, to krytykuje wszystkie sugestie, że
być może ta walka nie ma sensu i że może warto jednak zacząć myśleć
o rozstaniu. Wszystkie osoby które piszą w tym duchu, to
relatywiści, nie szanujący nadrzędnej wartości jaką jest rodzina.

Po przeczytataniu tego postu zbaraniałem. Gdzie apele o utrzymanie
rodziny? Gdzie zagrzewanie Stefana do walki o nią?

[akacjax]

Rodzina jest nadrzędna gdy obie strony tak uważają-czyli pochodzą z tego samego(podobnego) środowiska.
Jeżeli ta nadrzędność nie istnieje-co można czasem uświadomić sobie po czasie...bywa trudniej.

[kasper254]

We mnie nie ma ani złości,ani agresji. Opadłem na twardy grunt
racjonalności i emocji. Trzeba było trzech lat. Nie chciałbym, aby
autor postu się łudził, żył nadzieją. Wyczytałem w jego słowach, że
żona dużo wcześniej układała sobie na boku życie. Dlatego nie
potrzeba mi uzupełniających sekwecji zdarzeń, jak wywodził kiedyś
tri odnośnie moich wynurzeń. Mogę stworzyć w miarę racjonalną
wersję odnośnie komentowanego postu. Nie ma więc racji mazur,
mówiąc, że zachowuję się "inaczej". Tam, gdzie jest cień szansy,
należy walczyć o rodzinę, małżeństwo. W tej sprawie go nie ma.
Lepiej wiedzieć o tym teraz, niż póżniej. Moja była żona podjęła
decyzję dużo wcześniej, gdy nasze młodszee dziecko, w tej całej
okołorozwodowej sytuacji było u psychiatry. Mimo tego i mimo mojego
załamania, mimo innych jeszcze klęsk, których stała się zwiastunem -
nie cofnęła się o krok.
Znałem kobiety, które miały kochanow przez długie lata. Gdy
jednak trzeba było wybierać, wybierały rodzinę. Suką jest dla mnie
ta kobieta, która dla siebie tylko, mimo wszystko, po trupach,
rozbija rodzinę ( a więc - jak widzisz - nie każda kobieta jest wg
mnie suką). Szubrawcem jest facet, który niszczy dobro innych ludzi.
I tyle To w miarę najstarszy kodeks moralny, wywiedziony z prawa
natury. Biel, niezależnie od odcieni, jest bielą, a czerń czernią.
Byłoby dobrze, gdybyś nie kradła, akacjax, nie dlatego, że jest to
zabronione, ale dlatego, że krzywdzi to innego człowieka. Dając
wywód o biologii- tracisz coś innego, cenniejszego.
I o pomocy psychologicznej raz jeszcze. Nie akceptuję jej w
opisanej sytuacji, tak, jak nie sprawdziła się ona u mnie. Spotkania
w gabinetach specjalistów sprowadzały się po pewnym czasie do
zabijania czasu; były obojętne - dla dwóch stron. Więcej pomogli mi
życzliwi ludzie, dlatego, że byli ze mną, że dali mi serce.
Mylisz się, że jestem niebezpieczny. Ja tylko przejrzałem.
Gdybym ci opisał, co robię, jak żyję, nie uwierzyłabyś, że można żyć
w takiej harmonii ze światem, z ludżmi.

[bozenadwa]

Kacper... Przykro bylo przeczytac takie posty.Ty jej poprostu nie
przebaczyles.I teraz niestety bije to w Ciebie,a na pewno i w wasze
dzieci,Piszesz ,ze zyjez w harmonii.A tyle w Tobie zlosci,byc moze i
nienawisci,Zniszczysz sam siebie,i wasze dzieci,to jest
nieuniknionejak nie popracujesz nad wybaczeniem jej.Ona juz rozbila
wasza rodzine,a ty podjales dalsza destrukcje,,Tez Cie odbieram
jakos inaczej,Wczesniej bilo od Ciebie nadzeja na przyszlosc ,i
miloscia,do malej coreczki.Jesli nie pozbedziesz sie tej
destrukcji,mozesz zniszczyc teraz Ty swoja nowa rodzine,jesli chodzi
o Stefana ,nie wolno Ci tak pewnie porownywac jego zony do Twojej
eks.Kazdy czlowiek jest inny ,kazda sytuacja jest inna,stefan
poszedl na terapie,uwazam ,ze bardzo dobrze,Obojetnie jak sie u
niego zakonczy ,bedzie mu latwiej zrozumiec samego siebie.Ja
zmienilam kilku terapeutow ,ale podstawa na ktorej sie oparlam byla
jakas tam moja wiara w milosiernego Boga.Kacper,zycze Ci z calego
serca ,spokoju ,zrozumienia istoty zycia,i WYBACZENIA.Bo bez tego
bedziesz przegrany,Pozdrawiam Cie bardzo serdecznie i zmartwiles
mnie.Bozena

[akacjax]

Tobie się wydaje, że nie ma w Tobie agresji. To, co nazywasz: " Opadłem na twardy grunt
> racjonalności i emocji."
to dlamnie zwykłe stłumienie emocji.
Niestety czytam Twój post i czuję narastający niepokój. Ja ufam swojej intuicji. Oczywiście możesz inteligentnie wszystko zracjonalizować. Ale trudno ukryć emocje pisząc, rysując, mówiąc, no i niemówiąc-czyli niewerbalnie.

To tyle, jeżeli chodzi o mój odbiór Twojego postu.
Jeżeli zaś o ocenę cienia szansy chodzi-kiedy nie ma wg Ciebie ani cienia?

[kasper254]

1.Jeśli piszę, że nie ma we mnie agresji, wrogości, frustracji itp. -
to tak jest. Nie próbujcie; ty, akacjax i nango uzurpowac sobie
prawa do głębszej wiedzy o mnie, niż moja o sobie. Stefan prosi o
pomoc, więc ja odpowiadam mu poprzez siebie, poprzez swoje
przeżycia. A jakże inaczej optymalnie uczy się człowiek, poznaje
świat, jak nie przez analogię? Mówię Stefanowi wprost: nie rób tak,
bo uważam, że to żle, bo ja tak robiłem i przyniosło to odwrotne do
zamierzonych skutki. Nie pomogło w niczym. Teraz wiem, że na cios
należy odpowiedzieć ciosem (ale to nie znaczy: zdradzaj, nienawidż
itd.). I mówię mu także: unikaj moich błędów, bo będziesz cierpiał.
Nie mówię mu: "nakazane jest, abyś..." On sam wybierze. Mówię tylko
i podkreślam mocno: chciałbym, abyś nie cierpiał, jak ja, abyś nie
żył w złudzeniach ponad to, co niezbędne. I następne
2. wiąże się z twoim pytaniem, akacjax, kiedy nie ma cienia szansy?
Gdy partner konsekwentnie utrzymuje, że na swojej nowej drodze nie
ma już mnie, to znaczy, że nie ma tego "cienia". Nie oznacza to, że
nie należy przyjąć partnera, gdyby wrócił (ja akurat juz teraz nie
mogę i nie chcę, ale przez ponad rok żyłem tym, skamlałem o to-
słaby, wierzący, chwiejny).
3. Nie wiem, po co dezawuujesz moje rozważania, mazur, przez wtręty
typu: :cosik. Możesz to robić, ale po co? Nie znasz mnie w ogóle. W
sposób prostacki, tak myślę (przepraszam, jeśli cię
obraziłem),wchodzisz z buciorami w mój - jeszcze żywy - ból.
Przecież to oczywiste, że nie żyję w harmonii z moją byłą żonę, ale
długo - dla dzieci, dla rodziny chciałem normalności. I wierz mi;
nie skrzywdziłem jej, zrobiłem wszystko, co chciała, usuwałem
wszelkie preszkody, jakie stały na jej drodze. I nie dlatego
(pytanie nangi), że zdradziłem żonę. Nie. Nie mógłbym jej zdradzić,
bo zbyt brakowało mi zawsze rodziny. Pisałem kiedy: wychowałem się w
slamsach, życia nmie miałem usłanego różami itd.
4. Jeśli piszę, że żyję w harmonii, to tak jest. Nie umiem być
cyniczny i nie jestem wielbładem. Moja była żona nie jest już w moim
świecie, ale nie żywię do niej nieprzyjaznych uczuć. Żal mi jej. Z
takim potwornym ciężarem musi iść przez życie. Więc, jak wiedzisz,
Bożenko, mylisz się. Ale masz prawo - jesteś bardzo dobra.

[z_mazur]

A nie sądzisz, że odnoszenie swojej jednostkowej sytuacji na ogół, to lekka uzurpacja? Piszesz o tym jakbyć głosił prawa, a nie własne opienie. A gorycz związana z rozpadem Twojego małżeństwa do tej pory się z Ciebie wylewa, w każdym poście kierowanym do kobiet, które kierują się innymi wartościami niż Ty. Dla mnie to wygląda jakby to pisanie o harmonii to były Twoje pobożne życzenia. Gdzie akceptacja innych poglądów, wyborów życiowych innych ludzi? Jak dla mnie w Twoich postach absolutnie tego nie ma. Pod powłoką gładkich i wzniosłych słów, czuć albo cynizm, albo niechęć.

I jeszcze jedno

[z_mazur]

Nie chodzi wcale o uzurpowanie sobie wiedzy o Tobie, tylko o absolutnie subiektywną ocenę tego co i jak piszesz na tym forum.

[bozenadwa]

Nie chcialam Cie zranic Kacper.Jesli tak to przepraszam.Nie mniej
nadal uwazam ,ze kazda sytuacja jest inna ,i zycie Stefana ,nie musi
sie tak potoczyc jak Twoje.Pozdrawiam Cie serdecznie i zycze
wszystkiego dobrego.

[nangaparbat3]

> 1.Jeśli piszę, że nie ma we mnie agresji, wrogości, frustracji itp. -
> to tak jest. Nie próbujcie; ty, akacjax i nango uzurpowac sobie
> prawa do głębszej wiedzy o mnie, niż moja o sobie.

Jasne, KAsper. Ty jesteś siłą spokoju (wewnetrznego) i mistrzem duchowej
harmonii. Na dowód tego nazywasz żonę Stefana "suką".

Moja wiedza o Tobie wywodzi sie tylko i wyłacznie z tego, co sam piszesz. Do
pewnego stopnia, przefiltrowana przez moje emocje i osobowośc, jest subiektywna.
Ale pewne słowa zostały wypowiedziane przez Ciebie jasno i dobitnie, stoją tu -
czarne na białym :

>>Potraktuj swoją jeszcze żonę, jak kogoś, kto przyszedł w
>>ciemności i chce podpalić twój dom, zniszczyć ciebie i dziecko. Ktoś
>>taki nie zasługuje na litość, na współczucie, na żadne przyjazne
>>uczucia. Ona zdradziła ciebie i twoje dziecko. Za iluzję szczęścia
>>>wyparła się was. Jest suką.

Tu nie trzeba zadnej głebokiej wiedzy - tu jest powiedziane wprost.

[nangaparbat3]

> Gdybym ci opisał, co robię, jak żyję, nie uwierzyłabyś, że można żyć
> w takiej harmonii ze światem, z ludżmi.
>

Ja tez bym nie uwierzyła. Biel jest bielą, czerń czernią, a wściekłośc i agresja
wsciekłoscią i agresją.

[z_mazur]

> > Gdybym ci opisał, co robię, jak żyję, nie uwierzyłabyś, że można żyć
> > w takiej harmonii ze światem, z ludżmi.
> >
>
> Ja tez bym nie uwierzyła. Biel jest bielą, czerń czernią, a wściekłośc i agresja
> wsciekłoscią i agresją.

A mnie się jeszcze tak lekko ironicznie pomyślało: Czy ta "harmonia z ludźmi" obejmuje też byłą żonę? Cosik mi się wydaje, że chyba nie...

[akacjax]

I więcej, dopóki nie będzie akceptacji zaistniałej sytuacji -czyli pogodzenia się z nią-to ten ciężar będzie przygniatał. Nawet gdyby udawać przed sobą i całym światem-że jest mi dobrze.

uprawianie sportu-to dostarczanie sobie dodatkowej porcji endorfin

[zielona_ropucha]

No ale jak to zaakceptować skoro kłóci się to ze wszystkim,co dla
nas ważne? Pogodzic się z tym,że z moich wartości ktoś najbliższy
zrobił szambo,jak to zrobić?
Mam ten sam problem,ja chyba nie potrafię wybaczyć.Wydawało mi
się,że rozumiem,ale jednak nie,bo jak przeczytałam post Kacpra to
poczułam się tak ,jakbym to ja pisała,niestety,tak to
wygląda,kiełkująca nienawiść z bezradności.

[z_mazur]

Zdać sobie sprawę, że po pierwsze to nie jest już od jakiegoś czasu ktoś najbliższy. Po drugie, że Twoje wartości niekoniecznie musiały być wartościami tego kogoś (nawet jeśli wcześniej były, to mogło się to zmienić). Po trzecie, że ten ktoś niekoniecznie zrobił to po to by Cię zranić. Po czwarte że wybaczenie temu komuś jest potrzebne Tobie a nie jemu.

[zielona_ropucha]

Moje wartości są takie jak
wiekszości:prawda,szczerość ,zaufanie,RODZINA...nie jestem jakaś
strasznie i do przesady świeta,ale człowiek w życiu musi mieć
zasady,inaczej jest tylko bezwolnym człekokształtnym
zwierzęciem.Czasami wydaje mi się,że takie oczywiste sprawy jak
wybaczanie wcale oczywistymi nie są,bo jak wybaczyć dla siebie,skoro
czuję wyraźnie,że takich rzeczy po prostu się nie da wybaczyć.Cięzko
jest być doskonałym,doskonały był Jezus,On potrafił wybaczać,ja
jestem tylko zwykłym,słabym człowiekiem,starałam się ale nie
potrafię,pewnie to pomaga,no więc nie umiem sobie pomóc w ten sposób.
To tak jakby zlekceważyć wszystkie swoje przekonania...wybaczyłbyś
komuś,kto skrzywdził Twoje dziecko?

[z_mazur]

Była tu kiedyś taka dyskusja:

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=24087&w=64784533&v=2&s=0
Problem wybaczania wraca cyklicznie na tym forum i nie dziwi mnie to, bo to jedna z najważniejszych kwestii w naszych sytuacjach.

Jeśli chcesz możemy o tym podyskutować, ale może w nowym wątku bo ten robi się bardzo nieczytelny.

[nangaparbat3]

MNie się zdaje, że to okropnie ważne: ludzie najczęściej nas ranią robiac coś,
co wcale ranic nas nie miało, po prostu nie wzieto nas pod uwagę. To też
okropne, ale jednak troche mniej.
Moze zreszta nie mniej, teraz już sama nie wiem -

[akacjax]

zielona_ropucha napisała:
> No ale jak to zaakceptować skoro kłóci się to ze wszystkim,co dla
> nas ważne? Pogodzic się z tym,że z moich wartości ktoś najbliższy
> zrobił szambo,jak to zrobić?

Na takiej samej zasadzie jak godzimy się z czasem ze śmiercią bliskich.
Co do wybaczenia-to bardzo trudne, nie umiem wybaczyć gdy ciągle jest ten sam "atak". Gdyby ustał-na pewno wybaczenie pomogłoby mi.

Akceptacja to nie jest pogodzenie się.

[tricolour]

Można pogodzić się ze stratą, a nigdy nie zaakceptować czyjegoś
zachowania. Tak jest w przypadku np. kradzieży, na którą w żadnym
wypadku nie ma zgody, ale po pewnym czasie materialna (i nie tylko)
strata przestaje boleć.

Nie wyczuwam w poście Kacpra żadnym emocji poza cynicznym realizmem.
Cynizm nie jest niczym złym, bo oznacza własnie kontakt z
rzeczywistoscią.

[to.ja.kas]

Nie wybaczyłam mojemu eks mężowi bo takich rzeczy wybaczyć nie
potrafię i nie chce. Zasłużył na moją niechęć czy wręcz nienawiść.
Nie przeszkadza mi to w tej chwili być bardzo szczesliwym
człowiekiem zyjącym w zgodzie ze sobą i z osobami bliskimi,
czerpiącym radość z tego co wokół mnie się dzieje.

Przebaczenie komuś jest chwalebne, ale nie jest potrzebne do tego by
samemu byc szczesliwym. I wcale nie przeszkadza zyc w harmonii.
Mnie moje małżeństwo nauczyło bardzo wiele....o wybaczaniu
tez....min. to, ze czasem wybaczenie robi wielką krzywdę,
olbrzymią...i niczego nie uczy.

[z_mazur]

Nie zgodzę się, ale w tym wątku nie będę już na ten temat dyskutował.

[nangaparbat3]

z_mazur napisał:

> Nie zgodzę się, ale w tym wątku nie będę już na ten temat dyskutował.
>

To załóż nowy
Ciekawie jest.

[z_mazur]

A i mi potem ktoś zarzuci, że ze zblazowania zakładam jakieś dziwne wątki.

Uważam po prostu, że bez wybaczenia komuś da się żyć i nawet być szczęśliwym, ale wybaczenie zawsze jest dla nas dobre i warto wybaczyć, choćby po to, żeby jeszcze lepiej żyć i być jeszcze szczęśliwszym. ))

[nangaparbat3]

z_mazur napisał:

> A i mi potem ktoś zarzuci, że ze zblazowania zakładam jakieś dziwne wątki.
>
> Uważam po prostu, że bez wybaczenia komuś da się żyć i nawet być szczęśliwym, a
> le wybaczenie zawsze jest dla nas dobre i warto wybaczyć, choćby po to, żeby je
> szcze lepiej żyć i być jeszcze szczęśliwszym. ))
>

Im szczęśliwszym (ą) sie jest, tym łatwiej wybaczyc)))

[bozenadwa]

To sie zazebia,jesli wybaczymy ,to stajemy sie
szczesliwsi ,szczesliwy czlowiek Latwiej wybacza?? Moze tez ,bo nie
chcemy zepsuc sobie wlasnej szczesliwosci ,Sztuka WTBACZENIA jest
zrobic to bezinteresownie,ze swiadomoscia egzystencji zycia.I to
dopiero czyni nas wolnymi od uraz i co za tym idzie szczesliwymi.Nie
wierze w to ,ze mozna byc prawdziwie szczeliwym,jesli nosi sie w
sercu zadre,Ta szczesliwosc jakas taka zatruta ,Zreguly dzialamy
jakimis schematami myslowymi,Mozna sobie nawet wmowic ,ze jestem
szczesliwym,ale predzej czy pozniej ta trucizna i tak z nas wyjdzie.

[nangaparbat3]

To jest kolejne bledne koło, choc moze "błedne" jest tu kiepskim okreslenie,
moze raczej - kolejna spirala?
Czuje sie szczęśliwa, spełniona, wiec dziele sie tym ze światem, z innymi
ludźmi, więc wybaczam, wiec sprzyja to memu poczuciu szczescia - i tak dalej.
Ale kiedy czuje się nieszczęsliwa, wybaczyc jest niezmiernie trudno - naprawdę
wybaczyc - moze to zreszta niemozliwe - więc noszę żale i urazy w sobie, a przez
to czuje sie jeszcze nieszczęsliwsza.
Jak przerwac taka spirale? Nie bardzo wiem - na pewno przerywa ja prawdziwa,
głeboka wiara, ale wiara jest laską, dana bez zasługi -

[bozenadwa]

mozna o nia tak poprostu prosic...

[nangaparbat3]

z_mazur napisał:

> > > Gdybym ci opisał, co robię, jak żyję, nie uwierzyłabyś, że można ży
> ć
> > > w takiej harmonii ze światem, z ludżmi.
> > >
> >
> > Ja tez bym nie uwierzyła. Biel jest bielą, czerń czernią, a wściekłośc i
> agresja
> > wsciekłoscią i agresją.
>
> A mnie się jeszcze tak lekko ironicznie pomyślało: Czy ta "harmonia z ludźmi" o
> bejmuje też byłą żonę? Cosik mi się wydaje, że chyba nie...
>
>
Bardzo wazną rzecz napisała Bozena: ze jesli nie zrobi sie porządku z tą zloscia
i agresja do byłej, zniszczy ona i obecny zwiazek.
To jest dla mnie temat na osobny watek, tak istotny.

Bardzo sensowny post...

[tricolour]

... ma jednak Mazur rację, że diametralnie inny od poprzednich.

Podoba mi się klarowność i rzeczowość.

Kasper, muszę zapytac

[nangaparbat3]

Bo ja mam w głowie cos takiego, ze Twoja wojna z żoną, a potem ex, zaczęła się
od Twojej zdrady, której ex nie umiała, nie chciała wybaczyc.
Czy to tak bylo, czy mnie sie pokręciło zupełnie?
Pytam serio, bo sie pogubiłam.