Refleksje o Trenerach?

[minimaniacy]

Zupełnie przez przypadek znalazłem to forum i nawet ucieszyłem się... Myślę
sobie "Łojezu jak fajnie, Trenerzy mają swoje forum... może się pogada, może
nawiąże kontakt, wymieni doświadczenia" No i rozwinąłem kilka wątków... A
tam…. Dyskusje na temat: czy praktyk lepszy od teoretyka, czy śpiewanie
piosenek lepsze od wydłużania zajęć, czy grupa śpiewająca piosenki za
spóźnienia ma w nosie trenera...? No i złapałem się za głowę… Bo zarówno
Trenerzy jaki Klienci udowadniają sobie, że to właśnie oni mają rację, że są
najładniejsi, najmądrzejsi, naj…Łojezu (znowu tak pomyślałem) ja rozumiem, że
trener to taki narcystyczny zawód, ale czy wszyscy inni Trenerzy muszą
być „fanami” naszego piękna?
Czy rzeczywiście w tym zawodzie jest tak, że nie mamy autorytetów (lub, że
mamy je tylko przez chwilę – bo potem sami stajemy się „lepsi”)? Czy
rzeczywiście jest tak, że w tym zawodzie nie mamy dla siebie szacunku? Czy
ucząc (doskonaląc, rozwijając, kształtując – niepotrzebne skreślić) nie
potrafimy uczyć się od siebie nawzajem? A co z tolerancją – na grupie pewnie
tolerujemy różne poglądy – a w życiu trenerskim (znaczy poglądy innych
trenerów) niekoniecznie? Z czego mamy tak wiele niechęci do siebie: z
doświadczeń, z kompleksów, z niewiedzy, z wychowania, z lęków, z chęci
rywalizacji?
Pzdr. Minimaniak

[trainings]

Wiesz - możesz być pierwszym od "jak fajnie" :)
Chyba nie ejst aż tak źle - forum właśnie od tego jest, by rozmawiać - choćby o
piosenkach - bo to jak radzić sobie z całkiem przyziemnym problemem spoźnień
też należy do warsztatu - nie tylko WIELKIMI sprawami zajmujemy się szkoląc.

> ... nie mamy autorytetów (lub, że
> mamy je tylko przez chwilę – bo potem sami stajemy się „lepsi”
> ;)?
To ważne pytanie - o Autorytet w tym fachu trudno - wszak to bardzo wolny
zawód - i po troszę tak jest, że dużo znaczy dośiwadczenia i to czy, poza
motywacją finansową, wie się po co się to robi.

Co do braku szacunku - ja staram się go mieć :) - i zapraszam - możesz pisać -
zakłądałem to forum właśnie z całkiem pozytywnymi inetencjami właśnie po to, by
uczyć się od innych - i ucieszyło mnie to o czym pisałeś.

> Z czego mamy tak wiele niechęci do siebie: z
> doświadczeń, z kompleksów, z niewiedzy, z wychowania, z lęków, z chęci
> rywalizacji?
Pewnie tak - ale przecież możemy się tego - pozbyć - zamienić - przetworzyć.

Więc -> Łojezu - wpadaj i pisz ->dla tolerancji, uczenia się i innych fajnych
rzeczy, o których piszesz wyżej.

pzdr.
T.

[minimaniacy]

Dzięki za odpowiedź... i za zaproszenie. Pomimo takiego wejścia i takich
refleksji, które się pojawiły (po przeczytaniu paru wątków) dostrzegłem kilka
merytorycznie dobrze opisanych problemów… a to cenne dla człowieka, który nie
czyta z założenia książek o szkoleniach, nie pracuje z superwizorem i na
dodatek wydaje mu się, że osiągnął już mistrzostwo świata w szkoleniach (po
paru latach i tysiącach godzin szkoleniowych to nietrudne – mam na myśli
oczywiście myślenie o sobie w takich kategoriach)… I czasem mi się wydaje, że
przestałem się już uczyć… Także dzięki za zaproszenie, chętnie zajrzę i
poczytam, czasem się odezwę...
Minimaniak

[malopolanka100]

Wydaje mi się, że jest to zbyt młody zawód, by mógł sie dorobić szczególnych
autorytetów. Czy w dziedzinach powstałych po 1989 mozna wymienic wybitne
autorytety? czy w biznesie mamy swojego Iacocce?, Forda?
Tak samo jest z trenerami. musi wyrosnąc drugie pokolenie by dobry trener mógł
wyszkolic swoich uczniow, po to by mogła powsatać np szkoła Kowalskiego, albo
by mówiło się "uczyli metodą Nowaka".

[zuczek_radomski]

albo "metoda minimaniaka" ;)

[minimaniacy]

Pytanie czy wyrośnie drugie pokolenie? Czy zawód trenera jest aż na całe życie?
Dla niektórych jest przystankiem w drodze zawodowej albo kresem drogi - dla
tych którzy przybyli z innych zawodów. Otoczenie biznesowe zmienia się na tyle
dynamicznie, że następne pokolenie trenerów może mieć już pewne modyfikacje
genetyczne (patrz e-learning). A może nasz zawód, to zawód w którym nie
potrzebujemy autorytetów trenerskich tylko biznesowych, psychologicznych,
sprzedażowych lub z dziedziny zarządzania?
Pzdr. Minimaniak

[mike_54432]

To prawda. Zapewne podczas wielu naszych szkoleń powołujemy się na autorytety w
danej dziedzinie (Zarządzanie, Sprzedaż, Trenerka). Ważne jest chyba, aby w
sposób otwarty patrzeć na innych i czerpać, czerpać i raz jeszcze czerpać.

Na pytanie czy jest to zawód na całe życie odpowiedź jest chyba tylko jedna.
Szkoląc siebie i innych, rozwijamy się. W efekcie szukamy nowych dróg, nowych
wyzwań. Odchodzimy od "rzemieślniczego" podejścia do tego zawodu. W pewnym
punkcie stajemy przed pytaniem: "I co dalej? Przez kolejnych kilka
lat "tańczyć" na sali?"

Czerpiąc na bieżąco, od siebie nawzajem i od autorytetów, podnosimy poprzeczkę
dla kolejnych pokoleń. Zmieniając kierunki, kreując nowe spojrzenie ...
stajemy się autorytetami dla innych.

Pozdrawiam,
Mike

[k_i_k_a]

myślę, że to najzdrowsze - szukać autorytetów w różnych dziedzinach. Choć mam
ogromny lęk przed używaniem dużych słów i nie mogłabym dziś wskazać swojego
autorytetu.
Niedawno przeżyłam ogromne rozczarowanie postawą trenerów, których szanowałam i
od lat uważałam za profesjonalistów. Okazało się, że te szanowane w środowisku
osoby, autorzy poczytnych książek, będący na rynku szkoleniowym od początku
jego istnienia w Polsce, odwalają chałę niewyobrażalną... Cała grupa
szkoleniowe (nie pierwsza zresztą) krytycznie oceniała sposób realizacji zajęć,
jasno o tym informując. I co? I nic... Żadnych zmian, kompletne lekceważenie.
Dla mnie to niepojęte, bo jeśli kilka osób na szkoleniu mówi mi np: nużące, za
mało aktywne, nudziliśmy się, szkoda czasu... To na następne zajecia staję na
uszach i przygotowuję coś, co grupę zaskoczy, poruszy... nie dam im zasnąć! A w
tym wypadku była powtórka z rozrywki... I tak kilka razy z rzędu...
Po tym doświadczeniu mam spory dystans do autorytetów. Z zapałem obserwuję,
uczę się, podpatruję, ale nazwać autorytetem chyba już nie śmię..
pozdrawiam
kika

[bartoosz]

i co w tym dziwnego ?
wielkie nazwiska potrafią odwalić robotę wbrew umowom, oczekiwaniom i
nastawieniu grupy. bo sa wielkimi nazwiskami i w gruncie rzeczy czasami dochodzę
do wniosku, że klient jest dla nich w tym biznesie najmniej istotnym elementem.
ale takie życie, prestiż demoralizuje.

[k_i_k_a]

nie mówię, że się dziwię. Rozumiem mechanizm postępowania. Mówię, że jestem
rozczarowana kimś, kogo uważałam za godnego szacunku i stawiania jako przykład.
Tak w kontekście autorytetów...

[minimaniacy]

O rozczarowaniach dotyczących "autorytetów" trenerskich też mógłbym trochę
opowiedzieć... opowiedzieć... Zastanawiam się na ile w wielu przypadkach
komercja zabija pokorę. Na ile muszę być dobry, by przestać słuchać grupy,
którą szkolę... Zdarza Ci się to czasem? Mi czasem też zdarza(ło) pozostawać
głuchym, a potem najczęściej okazywało się, że gdym nie był głuchy to razem z
tą grupą moglibyśmy osiągnąć więcej...
A autorytety (czy raczej "sławy") często zaczynają wierzyć zbyt mocno we własna
wielkość i tracą kontakt z drugim człowiekiem.
Na szczęście w tym zawodzie nie jesteśmy skazani na rozwój poprzez uczenie się
od autorytetów, ale możemy uczyć od grupy i możemy uczyć się przez analizą "ja
grupa"
Pzdr. Minimaniak

[malopolanka100]

e learnig jest elemntem całości. nie wyobrażam sobie aby nie było klasycznych
szkoleń. Klasycznej rekrutacji tez wieszczono koniec i co? Dobrego pracownika
nie znajde poprzez wykaz cech umieszconych w przeroznych profilach w portalach
internetowych.
Zawód trenera jest uważany za trendy i to nie tylko w tym sezonie. Wiele osób
mnie pytało na szkoleniach co trzeba zrobic by zostac trenerem. I ten trend nie
ustaje.