Przeprowadzka z miasta na wieś

[Gość: Milka]

Zamierzamy zakupić działkę na wsi, 6 km od dużego miasta, w którym pracujemy
i w którym uczą się nasze dzieci. Właściwie całe centrum życiowe naszej
rodziny znajduje się w tym mieście. Marzymy jednak o spokoju, ciszy, a przede
wszystkim przestrzeni, której tutaj nam brakuje. Lecz, gdy kupno działki i
budowa domu, stają się coraz bardziej realne - zaczynam mieć coraz więcej
wątpliwości; jak będzie z dojazdami, co z zajęciami poza lekcyjnymi dzieci,
jak to będzie w czasie srogiej zimy oraz jakie będą stosunki między sąsiedzie
i jakie relacje ze społecznością wiejską. W okolicy co prawda buduje się
wiele nowych domów, jednak wieś pozostanie wsią i jej mieszkańców również
jest tam wielu. Nie wiem jakie panują realcje i stosunki pomiędzy nimi a
przybyszami z miasta.

Czy ktoś kto ma podobne doświadczenia, podzieli się nimi?

[Gość: mif]

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=217&w=18948503&a=20223505

[Gość: maria]

mam dom na wsi i mieszkanie w mieście ,powiem ci tylko tyle ,ze jeżeli muszę
zostać w mieście czuję się tak jak bym przebywała w więzieniu.Społeczność
wiejska to już nie to co kiedyś lepiej się z nią żyje niż z sąsiadami w
bloku.Na wsi masz więcej czasu dla siebie i rodziny życie przybiera tam inne
tempo a dojazdy do pracy pochłaniają mi mniej czasu niż przejazd przez miasto w
czasie korków.Zobaczysz to co kiedyś w mieście nie zuważałam jestem poprostu
bliżej natury jak inni na wsi mówią bliżej Boga.

[Gość: cecylia]

Własnie pół roku temu wyprowadziłam się z męzem z Wrocławia na wieś i muszę
powiedzieć ze zrobiłam najlepszą rzecz w swoium życiu. Jesteśmy z męzem już na
emeryturach wiec było nam łatwiej bo odpadła mam troska o dojazd do pracy .
Na wsi ludzie sa o niebo lepsi mniej zadufani w sobie a zarazem bardziej
serdeczni. My "przybysze" musimy sie z asymilować z tą społecznością i nie
wolno mam nosic nosa w górze a wszystko bedzie ok

[dysleksja]

Cecylio, mam taki sam pomysł, emerytura za 1 rok, ale jednak się boję.Nie
tęsknisz do Wrocławia? Jednak to nasze miasto coś w sobie ma. W jakiej
odległości od Wrocławia warto być, żeby tak naprawdę nie tracić z miastem
kontaktu? Prosze o odpowiedź, Ela

[Gość: Grodek]

Mam podobne dylematy. Jesteśmy na etapie kupowania działki 22 km od centrum
miasta. Całe życie mieszkam w Warszawie i nie ukrywam, że obawy są. Na pewno
wyprowadzka generuje dużo problemów (zwłaszcza logistycznych), ma jednak
również mnóstwo zalet. Może przedstawię Ci argumenty, które mnie skłaniają do
wyprowadzki za miasto. Po pierwsze ceny mieszkań. Moim zdaniem osiągnęły
granice absurdu. Moje 45 metrowe mieszkanie na warszawskim Żoliborzu mógłbym
sprzedać za kwotę rzędu 300 - 320 tys. zł. Aby kupić mieszkanie, które by mnie
interesowało musiałbym wydać ok. 500 - 550 tys. Paranoja - ponad pół miliona za
mieszkanie w bloku (jaki by on nie był, zawsze będzie blokiem). Po drugie
uważnie obserwuję co się dzieje w moim ukochanym mieście. Na osiedlach coraz
więcej bandytyzmu, wszyscy (nie wyłączając mnie) siedzą w swoich "klatkach"
wychodząc tylko do pracy, na zakupy, etc. Czasy gdy byłem dzieckiem i całe dni
spędzałem z kolegami na podwórku na rowerach, grając w kapsle, piłkę, itp.
minęły bezpowrotnie. Nie da się wypuścić dziecka samego na podwórko. A nie chcę
żeby moja 4 - letnia obecnie córeczka spędzała całe dnie oglądając TV, czy
grając na kompie tylko dlatego że my nie zawsze możemy wyjść z nią na spacer.
Kolejny powód: w bloku w którym mieszkam ok. 50% mieszkań jest wynajmowanych.
Rotacja mieszkańców jest taka, że nawet nie próbuję ich poznawać bo i po co? Za
trzy miesiące będą inni. A ta rotacja powoduje, że i budynek i osiedle będą
stawały się slumsem. Następnym etapem pewnie będą wynajmujący mieszkania
obcokrajowcy wszelkiej maści (żeby nie było niedomówień, nie mam nic przeciwko
nim, ale łatwo mi jest sobie wyobrazić że będą to ci którzy pracują na czarno
itp. - czyli w dużej mierze średnie towarzystwo). Czyli znowu jako alternatywa
mieszkanie na osiedlu z płotami, strażnikami, itp. (nie bardzo mi się to
podoba) Co do dojazdów - nie jest to już to samo co kilka, kilkanaście lat
temu. Lepszy bądź gorszy samochód jest dostępny dla praktycznie każdego. Czas
dojazdu wydłuży mi się o pół godziny - wydaje mi się że jakoś to przeżyję.
Ostatni i moim zdaniem również dość ważny argument przeciw mieszkaniu to koszty
jego utrzymania. Oprócz kredytu, który musiałbym wziąć by powiększyć przestrzeń
życiową są jeszcze coraz droższe czynsze, parking strzeżony (nawet nie po to by
nie ukradli auta, lecz po to by po prostu mieć gdzie zaparkować przyjeżdżając
do domu po godz. 20). Tak to wygląda z mojego punktu widzenia. Na pewno
wyprowadzka do domu za miasto generuje równiż problemy (pewnie takie, z których
nawet nie zdaję sobie sprawy), ale jak na razie skłaniam się do wyprowadzki.
Aha, tak na wszelki wypadek nie pozbywam się mieszkania - niech zarabia na
dom :-)
Pozdr.

[Gość: Milka]

Wszystko co napisałeś, to jakby wyjęte z moich ust, jakbyś pisał o moim osiedlu
we Wrocławiu. Zgadzam się w 100 % i dlatego właśnie szukamy działki za miastem.
Lecz obawy są, te o których napisałam. Jednak chyba faktycznie jest więcej
plusów aniżeli minusów.

Pozdrawiam

[Gość: Grodek]

Na pewno nie ma rozwiązań idealnych. Wyprowadzając się "na wieś" liczę się z
np. tym, że urządzenie imprezy dla znajomych będzie utrudnione. Z drugiej
strony patrząc rok temu stuknęła mi 30-ka i te imprezy nie są już takie częste
i tak "intensywne" :-( jak dawniej. A biorąc pod uwagę ilość czasu spędzanego w
pracy odczuwam coraz większą potrzebę świętego spokoju i poświęcenia czasu
rodzinie. Mam nadzieję, że dom za miastem pozwoli nam inaczej spojrzeć na pewne
rzeczy i pozostać prawdziwą rodziną, a nie kilkoma osobami mijającymi sie w
biegu rano i wieczorem. Najśmieszniejsze jest to, że gdyby ktoś zapytał mnie o
takie rzeczy dwa lata temu obśmiałbym go. Chyba się starzeję... A co do samej
wsi, na którą chcę się wyprowadzić: widzę tam coraz więcej ludzi myślących
podobnie jak ja. Już teraz jest tam wodociąg, kanalizacja, gaz, internet. Przy
obecnej rozbudowie miasta za parę lat do jego granic nie będę miał już 10 km
tylko 5. Ale zawsze będę miał ogród do którego bedę mógł wyjść poleżeć na
trawie, wypić kawę, itp. A moja powierzchnia życiowa będzie wynosić 150m2 domu
+ 1000m2 ziemi, a nie 60 czy 70m2 na którymś piętrze betonowego bunkra.

[Gość: Milka]

Święta racja.
My chyba już też się starzejemy, ponieważ zupełnie odczuwamy potrzeby
imprezowania, a coraz większą potrzebę spokoju, wypoczynku i izolacji.
Uwielbiamy rodzinne imprezy, na które u nas na 45 m w bloku brakuje miejsca.

Problemem natomiast wydają się zajęcia pozalekcyjne dzieci. Mój 11 letni syn
uczęszcza na angielski, piłkę nożną, uwielbia kino. Nie wiem jak pogodzimy
dojazdy do pracy, podwożenie do szkoły i jeszcze zajęcia poza lekcyjne syna.
Drugi syn jest maleńki, więc na razie nie ma tego problemu.

Fakt, coś za coś, jednak zupełnie nie wiem jak trzeba będzie się organizować
mieszkając poza miastem.

[Gość: Grodek]

Nie wiem jak to wyglada u Ciebie, ale my nawet w tym momencie musimy korzystać
z usług opiekunki. Przedszkole jest czynne do godziny 17, a o tej godzinie to
my obydwoje wychodzimy z pracy. Nie wiem czy w przyszłości tez tak to będzie
wyglądało, ale prawie na pewno będziemy nadal musieli żyć w ten sposób. Być
może nie będzie to opiekunka, może będą to dziadkowie ale ktoś będzie musiał
odbierać to dziecko również ze szkoły lub z zajęć dodatkowych. Czy dodatkowe
kilka, kilkanaście kilometrów zmienia to tak bardzo? Pewnie trochę tak, ale
chyba nie jest to coś nie do pokonania. Jeżeli chodzi o przedszkolne/ szkolne
przyjaźnie to patrząc na siebie i na znajomych nie wygląda to już jak kiedyś.
Przyjaźnie ograniczają się do urodzin w Mc Donald`s, na codzień każdy zyje
swoim życiem. Szukając miejsca na dom wybieramy takie które będzie "rozwojowe".
Buduje się tam sporo domów, więc ani my ani mała nie będziemy mieszkali w
głuszy, bez sąsiadów, dzieci w okolicy, etc. Może się okazać, że ta społeczność
będzie bardziej ze sobą zżyta niż ci mieszkający w bloku 5 metrów od siebie.
Może idealizuję wiele rzeczy, ale porównując plusy i minusy tych pierwszych
widzę trochę więcej.

[Gość: Milka]

Oczywiście nie mogę się z Tobą nie zgodzić.Faktycznie plusów jest więcej, a
fakt przybywania nowych domów w okolicy również zmienia sytuację, otoczenie.
Nie trzeba wkupywać się w dawne zarzyłe stosunki sądziedzkie ze społecznością
wiejską, a tworzyć nowe z przybyszami z miasta. Problemy logistyczne są
faktycznie najtrudniejsze do pokonania. Jeśli zdecydujemy się przeprowadzić,
dwa samochody są niezbędne. Jedynie zajęcia syna na dojazdy do Wrocławia trezba
będzie jakoś zorganizować. Sam samochodem nie pojedzie, natomiast nie wiem jak
to będzie wyglądało z komunikacją autobusową. Pozostają rodzice, jednak
wolałabym się od nich nie uzależniać i nie nadużywać ich pomocy tak na co
dzień. Wiadomo rodzice są coraz starsi i nie mogę wymagać od nich bezwględnej
dyspozycyjności. Od czasu do czasu, to co innego, ale tak na co dzień będzie to
trudne, a wręcz niemozliwe. Pozostaje mi jednak wierzyć, iż wraz z przybywaniem
coraz więszej liczby mieszkańców na wieś, komunikacja będzie lepiej
zorganizowana i syn będzie dojeżdżał sam.

Przeprowadzka z miasta na wieś

[Gość: Sara]

Milka ,ja również mieszkam w pod wrocławskiej wsi ,na poczatku było ciężko,ale
teraz nie wyobrażam sobie egzystencji na ciasnym betonowym podwórku
blokowym.Każda zmiana miejsca zamieszkania jest stresująca dla dzieci,ale
pociechy rosną i szybko adaptują się w nowym miejscu zamieszkania.

Do Sary

[Gość: Milka]

Saro, a gdzie mieszkasz i jak radzisz sobie z dojazdami?

[Gość: mif]

Gość portalu: Milka napisał(a):
> Nie trzeba wkupywać się w dawne zarzyłe stosunki sądziedzkie ze społecznością
> wiejską, a tworzyć nowe z przybyszami z miasta.

Wiele rozsądnych Twoich uwag przeczytałem, ale zaznaczone wyżej podejście,
radzę zweryfikować. Miejscowa, wiejska społeczność jest u siebie, od lat.
Ludzie, z miasta, to w większości przybysze, chcący zmienić układy,
infrastrukturę, dopasować do swoich potrzeb (nic w tym złego), ale zmiana wg
widzimisię przybyłych, bardziej radykalna niż możliwości dostosowawcze
tambylców może rodzić konflikty. Co byś powiedziała, gdyby do Twojego domu
wszedł gość i przestawiał Ci meble, obrazy wg własnego gustu i poglądów?
Radzę wtopić się w miejscową społeczność, niż budować barykady. Po 5 latach
mieszkania na wsi, mogę powiedzieć, że miejscowa społeczność ma więcej klasy,
niż nie jeden mieszczuch :)

[Gość: Milka]

Może i masz rację. Ja nigdy nie mieszkałam we wsi, lecz mam wrażenie, że
tamtejsi ludzie mogą być niezbyt przychylnie nastawieni do ludzi z miasta. Ale
może tylko tak mi się wydaje.

[Gość: toster]

to zalezy w duzej mmierze od ciebie

[Gość: Zobo]

Nie przesadzajcie! Ludzie na wsi sa tacy sami jak w miescie, zalezy na kogo sie
trafi. Bez obaw nie jestesmy jaskiniowcami. Z tego co zauważylem bardzo dobrze
traktuje sie tu nowych sasiadów.
Ps. Na wlasnym podworku można robic wszystko i nikt do tego sie nie przyczepi
wiec imprezowac mozna na calego ;-)
Zapraszamy!

[Gość: anonim]

Wyprowadzajac sie z miasta na wies uwazajcie na tych ktorzy rowniez
wyprowadzili sie z miasta na wies. To najgorsze barachlo. Wies tym ludziom
kojarzy sie (nie wiem dla czego?)z brudem, balaganem, burdelem. Wyprowadzaja
sie z miasta na wies po to aby smieci wywalac do lasu i na skrzyzowaniach drog,
palic smieci, trzymac stosy rupieci w podworkach, zakladac hodowle psow czy
golebi. Zwykle to robia na malutkich dzialeczkach 6-12 arow wsrod podobnych
dzialeczek. Powoduja zgrzyty i niezgode bo dla nich wies kojarzy sie z burdelem
z XV wieku. Jedynym argumentem jest "bo to wies".

[Gość: mif]

Gość portalu: anonim napisał(a):
> Wyprowadzajac sie z miasta na wies uwazajcie na tych ktorzy rowniez
> wyprowadzili sie z miasta na wies. To najgorsze barachlo.

Nie zauważyłem, choć w mojej wsi oddaje się do użytku 10 domów rocznie.
Nie uogólniaj. Jak ktoś jest chamem i brudasem, to niezależnie, czy ze wsi, czy
zmiasta, takim pozostanie. Podobno Neron spałił Rzym, bo nie mógł znieść jeco
smrodu.

[Gość: tom]

dziwi mnie to, że tak boisz się "społeczności wiejskiej". przecież nie
mieszkają tam jakieś dzikie plemiona. smieszy mnie to, że z góry zakładasz, że
z nikim ze "społeczności wiejskiej" nie nawiążecie znajomości, tylko będziecie
czekać aż przyjedzie ktoś z "miasta".prawie umarłem ze śmiechu. podoba mi się
podejście pana "Grodka" z którym dyskutowałaś, zaś Twoje zupełnie nie. dodam
jeszcze na koniec, że mieszkam na wsi od urodzenia. po odejściu od komputera,
pojadę jednym z dwóch samochodów do pracy, po powrocie obejrzę sobie jeden z
ponad trzystu filmów na dvd i dokończę czytać książkę "moje pierwsze
samobójstwo" jerzego pilcha(potrafię czytać). potem pójdę zapolować na jakiegoś
mamuta, wszak trzeba coś jeść.

pozdrawiam

[Gość: monika]

usmiałam się do łez :-), co prawda jestem z dużego miasta ale mam duzo Rodzinki
na wsi. Nie rozumiem podejscia do ludzi na wsi, ale tak samo nie rozumiem
podejscia do nas - Warszawiakow :-(

[Gość: elzunia]

Bardzo dziękuję za tę wypowiedź. Oddaje w pełni rzeczywiste życie na współczesnej wsi w Polsce.

[Gość: esemes]

typowo wiesniackie chwalenie sie. mam trzysta dvd, jestem KTOS!!!

[Gość: eska]

do esemes-a : masz jakiś problem? chcesz o tym porozmawiać?

[mam6lat]

Grodek!
myślimy podobnie - podpisuję zie pod kazdym Twoim zdaniem!!!!

a na marginesie:
pewnie jestesmy sasiadami (żoliborski Potok), jesteśmy równolatkami i nasze
dzieci sa 4-latkami :)
no i własnie szukamy ziemii - ale bliżej wyszkowa - więc dalej od w-wy

[Gość: K]

Pamiętaj, że dom za miastem to nie tylko przyjemności. To również duuużo
obowiązków, o których przeciętny blokowiec nie ma zielonego pojęcia. Ogród sam o
siebie nie zadba, dom sam się nie ogrzeje ani sam sobie dachu nie naprawi.
Jeżeli jesteś typem człowieka co lubi tu i ówdzie pogrzebać, tu skopać a tam
zagrabić, to nigdy się ze wsi nie wyprowadzisz. W przeciwnym razie uciekniesz z
tamtąd szybciej niż ci się wydaje.

Przeprowadzka z miasta na wieś

[Gość: Sara]

Mieszkam w północnej części Wrocławia i z tej strony miasta również pracuję
.Droga do centrum zajmuje 20 minut ,co prawda jeżdżą prywatne busy i
autobusy,ale ten rodzaj przejazdu jest trochę kłopotliwy.W mojej wiosce są
jeszcze działki na sprzedaż.

[Gość: Milka]

Więc jeśli możesz powiedz jaka to wioska, a jeśli jeszcze masz namiary na
sprzedających działki budowlane - będę wdzięczna. Pozdrawiam, Milka

[Gość: Majka]

Ostatnio to coraz częstszy problem: mieszkanie w mieście czy dom pod miastem.
Ja powiem tak: całe życie mieszkam w Warszawie, w wiekszości w bloku, przez 5
lat w domu, ale też w mieście i z rodzicami.
Teraz wyprowadziłam się 15 km od miasta do własnego domu. Do dziury zabitej
dechami, ale bez historii, tzn. jest to osiedle w miarę nowych domostw, a nie
typowa wieś.
I... jestem zachwycona :)
Fatalny dojazd (korki i korki) rekompensuje mi juz sama świadomość posiadania
domu i ziemi (1500m). Patrzę na ten mój domek i radość z dumą się mieszają.
nie umiem tego nazwać.
Nie mam sąsiadów nad, pod i obok. Nie mam problemów z zaparkowaniem auta. Nie
denerwują mnie śledzące mnie emerytki z okien. Jestem u siebie od początku do
końca i nie muszę prestrzegać ciszy nocnej. Nie słyszę ruszających z
przystanku, ryczących autobusów. Ani śpiewu pijaczków pod oknem. Wieczorem
wpatruje się w ogień w kominku. Latem (jeszcze tu lata nie przeżyłam) pewnie
będę się cieszyć ze swojego ogrodu i grill będzie mi wychodził bokiem. Rano nie
zrywam się z psem na poranny spacer, tylko otwieram drzwi tarasu i wracam do
łóżka. Życie knajpiane przestało mnie interesować już jakiś czas temu, a teraz
przyjaciele są u nas częstszymi gośćmi niż gdy mieszkaliśmy w bloku. I mam
gdzie ich przenocować, bo miejsca sporo. Wracając z kina wieczorową porą jadę
raptem 15 min dłuzej niz przedtem.
Obok las na spacery - bez ludzi. Las, las i las.
Cisza, cisza i spokój.
Sąsiedzi niedaleko, wiec nie czuję się jak na bezludziu. Ale też nie za ścianą.
Oczywiscie są minusy: odległość powoduje, ze wizyta rodziny czy do rodziny to
juz wyprawa zaplanowana poza godzinami szczytu. Dom to skarbonka bez dna (mnie
jednak cieszy każda nowa rzecz zakupiona do domu). Imprezy u znajomych to: albo
nie piję alkoholu, albo muszę zanocować. Gdy auto się zepsuje pozostaje Pekaes.
Czasem stojąc w korku mam ochotę utopić się w Wiśle.
Spore opłaty za ogrzewanie (gazowe)
Inna sprawa, ze: dom mamy na strzeżonym, dość "młodym" osiedlu. Nie ma tzw.
meneli, kradzieże (póki co..) u nas nie istnieją.
Dzieci jeszcze nie mam, więc problemy typu szkoła i dodatkowe zajęcia na razie
mnie nie dotyczą.

Reasumując: ja jestem szczęśliwa, że dokonałam tej zamiany. W tej samej cenie,
co ja kupiłam dom (130m2 + uzytkowe poddasze) moi znajomi kupują 60m2
mieszkania w bloku.
Ale dom trzeba CHCIEĆ. Ja, wracając z pracy i widząc z daleka światła w moim
domu i dym z komina, czuje się bardzo szczęśliwa. Nie miałam takiego odczucia w
żadnym z mieszkań, które zajmowałam.
Są rzeczy, dla których trudno dokonać bilansu na zimno: co za, co przeciw.
Przynajmniej ja tak uważam.

[mario9975]

No i ta możliwość wstania o poranku założyć tylko porannik lub "gacie" lub nie...
i pijesz poranną kawę. No po prostu pięknie!

Do Majka

[Gość: Milka]

Pięknie napisane :)

Mam nadzieję, że za jakiś czas i ja będę mogła napisać to samo.

Pozdrawiam.

[Gość: Majka]

Gość portalu: Milka napisał(a):

>
> Mam nadzieję, że za jakiś czas i ja będę mogła napisać to samo.
>
> Pozdrawiam.

Będziesz mogła :)
jeżeli naprawdę chcesz domu i zdajesz sobie sprawę z tzw minusów (dla
niektórych to grabienie liści, odśnieżanie itp), to będziesz szczęśliwa.

do Majki

[Gość: aga]

do Majki

[Gość: aga]

Majeczko, pięknie i prawdziwie napisałaś. Do lata dodam jeszcze basen
("dmuchany") - idealny na upały.

[Gość: kasia]

Myślę, że oodałaś sedno sprawy związane z mieszkaniem w domu mam podobne
odczucia. Pozdrawiam

[Gość: czesiek wiesiek]

ludzie jak macie wątpliwości, nie budujcie domu, całe życie mieszkaliście w bloku, nie będziecie potrafić mieszkać w domu,
ja wychowywałem się w domu, w wawie mieszkam bo muszę - tu znalazłem pracę, niestety - nie nawidzę tego miasta,
zamierzam sprzedać mieszkanie i pobudować się pod wawą, czas znowu żyć jak człowiek,
a tu przez takich jak wy mieszczuchów, co z przyczyn czysto finansowaych (opłaca się kupić dom), nie z potrzeby, przekonania, przyzwyczajeń tylko ceny działek wzrosły,
niech was .............
post kieruję również do szczekających warsiawioków na przyjezdnych wsioków

[Gość: Grodek]

To czy chcę budować dom z powodów ekonomicznych, czy też innych to moja sprawa.
Być może w ogóle nie wybuduję domu, tylko sprzedam działkę za 2 - 3 lata z
zyskiem. A co do cen: odbijając piłeczkę mógłbym powiedzieć, że ceny mieszkań
np. w Warszawie wzrosły przez takich jak Ty. A jeżeli nienawidzisz tego miasta,
to droga wolna. Nie musisz tu żyć, ani pracować. Tylko, że taki jest właśnie
problem z dużą częścią osób przyjezdnych (podkreślam: z dużą częścią, nie ze
wszystkimi). Zarobić i jednoczśnie opluć miejsce, które daje pracę. Ale to juz
temat na inną dyskusję i inne forum...

[Gość: WAWA]

Święte słowa! Traktują Warszawę jak dziwkę - ciągną z niej, ile się da,
najczęśćiej zameldowani nadal w swoich pipdówach, gdzie płacą podatki.

[Gość: Alojzy]

Z dziejszej Rzeczpospolitej (6 listopada):
Jeżeli nowe władze Warszawy nie zmienią swoich działań i dalej będą utrudniać
inwestorom możliwości rozwoju tego miasta, jednocześnie przymykając oczy na
migrujących do Warszawy ludzi z całej Polski, będziemy się musieli liczyć z
dalszym wzrostem cen. Chętnych do zamieszkania w Warszawie jest coraz więcej, a
mieszkań przybywa bardzo niewiele. Trzeba pamiętać, że ten problem sam się nie
rozwiąże - dodaje.
Co w tej sytuacji robią deweloperzy? Z reguły w ciągu kilku godzin od chwili
rozpoczęcia sprzedaży mają kupców już na 60 proc. inwestycji, więc na pozostałe
40 proc. podnoszą znacząco ceny.

[Gość: mif]

Zygmunt III był genialny :)

[Gość: czesiek wiesiek]

czy tu jestem czy nie to moja sprawa :-)
nie zrozumiałeś co napisałem, sytuacja zmusza mnie do mieszkania w tym mieście,
a ta sytuacja wynika w dużej mierze ze złej polityki naszych włodarzy - koncentracji wszystkiego co się da w stolicy, centralizmu, wspierania tylko wybranych miejsc, gdyby było więcej inwestycji państwa poza stolicą, więcej prawomocy na prowincji ty nie musiałbyś znosić takich cześków wieśków jak ja w swoim blokowisku i odwrotnie

[Gość: Jestśmy kolonią]

Stajemy sie powoli kolonią administrowaną przez rozmaitych cwaniaczków z
kapitałem, głównie z Unii. Ceny rosną dlatego, ponieważ agresywny kapitał
spekulacyjny kupuje wszystko, co się rusza w dużych miastach. Zyski rzędu 40%
rocznie nie dają nawet najlepsze fundusze inwestycyjne.Polski rząd jest
bezradny, a młodzi ludzie własne M mogą sobie obejrzeć najwyżej w TVN.
Szefami większych firm w Polsce są ludzie z Europy Zachodniej, Polacy kładą
glazurę w Dublinie.
Pamiętacie Matrixa? Czy już staliśmy się takimi bateryjkami dla Niemców,
Francuzów i Holendrów?
Olaf

[Gość: Balcerkowa]

jak ktos cale zycie mieszkal w miescie to sie za chiny do wiochy nie przyzwyczai !

[Gość: mif]

"Gó.., prawda", jak mawiał śp. ks. j. Tichner

[Gość: ...]

GRODEK, jesteś typowym niesympatycznym warszawiakiem(jeśli nim jesteś)
i nie dziw się,że taka opinia o Was pokutuje w całym kraju.
Za granicą też od razu poznać warszawiaka, a nawet już w samolocie
Więc trochę pokory???

[Gość: Grodek]

Do Twojej wiadomości - jestem warszawiakiem w czwartym pokoleniu. A co do
reszty Twego postu: czy to, że nie podoba mi się iż ktoś żyje w moim mieście,
zarabia tu pieniądze, a jednocześnie opluwa miejsce które pozwala mu godnie żyć
świadczy o tym że jestem niesympatycznym warszawiakiem?

ojeju wiesiu

[embea]

"nienawidzę" piszemy. Trochę szkół by się przydało.

[orinus]

Moje wrażenia z przeprowadzki na wieś są trochę inne, niż większości z Was, ale
to dlatego, że nie była to wieś "podmiejska" ale "tradycyjna", 60 kilometrów od
Warszawy. Przeprowadzka nastąpiła w 2000 roku, zmusiła nas do tego sytuacja
rodzinna. Mieliśmy po 38 lat, nie mieliśmy dzieci, razem z nami wyprowadziła
się teściowa z synem. Gospodarstwo, które kupiliśmy wraz z 12 hektarami ziemi,
położone było na tzw. kolonii (do najbliższego sąsiada mielismy ok 300 metrów).
Gospodarstwo (dom, budynki gospodarcze) nie miało ogrodzenia. Dookoła - pola.
Początkowo planowaliśmy, że ja będę zajmował się gospodarką (uprawa zbóż), żona
bedzie dojeżdżać do pracy do Warszawy. Taki stan trwał przez kila lat, później
się totalnie zmieniło, ale to inna sprawa. Co mogę poradzić tym, którzy chcą
coś takiego zrobić? Pamiętajcie, że moje spostrzeżenia dotyczą
wsi "tradycyjnej", a nie takiej z której 80% mieszkańców pracuje w dużym
mieście.

Po pierwsze, od pierwszych dni pobytu starajcie się być mili dla sąsiadów, nie
zrażając się ich reakcjami. Będą was uważać za chorych umysłowo, kompletnych
wariatów, kretynów itd, bo tylko taki człowiek mając alternatywę mieszkania w
mieście czy na wsi, wybiera wieś. Na przestrzeni wieków, miliony ludzi starało
się uciec ze wsi do miasta, a wy robicie coś dokładnie odwrotnego. Nie dziwcie
się więc, że będą was uważali za dziwaków. Tak więc mówcie wszystkim "dzień
dobry", jeśli widzicie, że ktoś idzie drogą - zaproponujcie podwiezienie. I to
od samego początku ("dziwni, ale grzeczni")

Po drugie, czas na wsi płynie inaczej. Jeśli chcecie się zorientować jak,
przeczytajcie sobie "Chłopów" Reymonta. Po jakimś czsie zorientujecie się, za
co dostał Nobla. Jeśli przychodzisz do swojego sąsiada z jakąś sprawą usiądź,
porozmawiaj o różnych rzeczach (tylko nie o tej z którą przyszedłeś), o
pogrodzie, o drogach, o sklepach (broń Boże o polityce - na to przyjdzie czas).
Poza tym narzekaj. Wszyscy narzekają i jest to w naszym kraju mile widziane. I
dopiero po pewnym czasie, kiedy już się będziesz zbierał do wyjścia, powiedz z
czym przyszedłeś. Inaczej uznają cię za (delikatnie mówiąc) źle wychowanego i
na drugi raz niczego nie załatwisz.

Po trzecie, nie okazuj ludziom lekceważenia, nawet jeśli traktujesz ich jak
ludzi gorszej kategorii. To, że masz dwa fakultety, nie pomoże ci, gdy utkniesz
samochodem w zaspie i nie będziesz wiedział jak sie z niej wydostać. Twój
sąsiad może nie mieć wykształcenia, ale wyciągnie cię w kilka minut. Jeżeli
zaproszą cię do domu i podadzą herbatę w niedomytej szklance - wypij ją,
podziękuj i powiedz że smakowała. Będą cię obserwować - jeśli zauważą, że się
brzydzisz, koniec. Wypij, opłaci się. Przy okazji - nie pij alkoholu. I tak ich
nie przepijesz, a tylko okażesz sie palantem,facetem który nie umie pić. Mów,
że się leczysz i coś łykasz. Jak będą chcieli, to i tak cię załatwią
pytając "pan sąsiad nie pogardzi?". Spróbuj wtedy odmówić.

Spóbuj dla tych ludzi coś zrobić. Napisz podanie. Doradź. Podwieź do lekarza.
Rozmawiaj z nimi. Od pierwszego dnia, traktuj ich jak przyjaciół. Be
poufałości, ale jak przyjaciół. Nigdy nie będziesz "swój" - na to trzba
pokoleń. Na początku mogą być wścibscy. Bedą wiedzieli o tobie wszystko. Kiedy
jesteś w domu, kiedy cię nie ma, kto do ciebie przyjeżdża, jakim samochodem.
Jak chodzisz ubrany, wszystko. Będą cię śledziły setki oczu. Tak po prostu, z
nudów. Być może pewnego dnia zauważą obcych, którzy wynoszą z twojego domu
telewizor i komputer. I jeszcze jedno: postaraj się utrzymywać dobre stosunki z
miejscowymi dzieciakami. Jeśli masz fajną brykę, pogadaj z nimi o samochodach;
uśmiechnij się do dziewczyn. Za kilka lat podrosną, wejdą w wiek drobnych
rozróbek i wówczas owa "przyjaźń" może cię uchronić przed kłopotami.

No i jeszcze jedno. Nas ten temat nie dotyczył, ale warto o tym wspomnieć. W
naszej okolicy zlikwidowano (z oszczędności) wszystkie małe szkoły podstawowe.
Obecnie wszystkie dzieci dowozi się gimbusami do miasta (7 km). Jeżeli chcecie
zapewnić swoim dzieciom dostęp do zajęć pozalekcyjnych, kółek zainteresowań
itp, nie wybierajcie sobie miejsca z którego do najbliższego basenu jest 30 km.
I druga sprawa. Jeśli zakładacie taki wariant jak nasz, to znaczy prawdziwą
wieś, kilkadziesiąt kilometrów od dużego miasta, to pracując oboje po prostu
nie dacie rady. Jedno musi siedziec na miejscu, a drugie dojeżdżać do pracy.
Acha, byłbym zapomniał. Zorientujcie się, ile czsuy będzie do was jechać
karetka pogotowia i jak w zimie jest z odsnieżaniem. Śmigłowiec nie zawsze
przyleci.

I tak dalej, i tak dalej. Życżę powodzenia.

[Gość: .]

Kilkoro moich znajomych posprzedawało mieszkania w Warszawie i zamiszkało
w swoich jednorodzinnych domach w okolicznych wsiach (15-20km).
I WSZYSCY żałują tego kroku!
-bo problem ze szkołą dzieci, jakimiś zajęciami rozwijającymi zainteresowania,
dodatkowe wożenie, opóźniony z tego powodu przyjazd do domu, dziecko dłużej
w szkole;
- bo robia się strasi, problem z lekarzem, nie zawsze lekarz chce przyjechać,
zajmuje to o wiele więcej czasu, itp.
- z początku znajomi chętnie wpadali, teraz kontakty ze znajomymi z powodu
odległości to tylko w weekendy.
Są też inne powody ich niezadowolenia, ale są i plusy, o których inni pisali.
I mimo tych plusów - bilans jest ujemny, myślą o powrocie do Warszawy.

[Gość: mif]

Bo mieszkają nie na wsi, ale na osiedlach podmiejskich z kiepską infrastrukturą
i zbyt bliskim sąsiedztwem :(
"Wsi spokojan, wsi wesoła..." (St. Wyspiański)

Przeprowadziłam się 5 lat temu

[Gość: Jadwiga]

Mialam podobne dylematy,gdy 5 lat temu kupowałam stary dom na wsi "z charakterem
" i nie załuje wogóle tej decyzji.Znajomi w mieści pukali się w głowę i dalej
mieszkają w 40 metrowych klitkach,a ja mam ogród 1 hektar i pięny stary dom bez
duchów,na szczęscie.Podobnie bałam się sytuacji z ludzmi na wsi,tym bardziej,że
nie jesteśmy wierzący.Jednak wszystko było ok.Dzisiejsza wieś to nie ta sama
wieś co pare lat temu.Sąsiedzi się nie wtrącają w nic.Nie spoufalam się z
nikim,powiem dzień dobry i nie mam żadnych problemów.Nie żałuje tej
przeprowadzki.mam powietrze,spokój,nie ma żuli i blokersów,kązda pora roku ma
swój klimat.

[Gość: ignacy]

Chcąc zabłysnąć intelektem dobrze wiedzieć kogo się cytuje, a "Wsi spokojna,wsi
wesoła" to pieśń Kochanowskiego

[Gość: bratek]

Ja z kolei urodziłem się na wsi. "Tradycyjnej" żeby była jasność. Traktory,
żniwa, 99% mieszkańców to praktykujący katolicy etc. Moim marzeniem, jako że
zawsze chce sie mieć to, czego się nie ma, było zamieszkanie w dużym mieście.
Nie 50 tysięcznym. No i stało się, wyprowadziłem się do Wrocławia. Po trzech
latach(bardzo sympatycznych), postanowiłem pomieszkać w Warszawie(też miło, choć
krótko, z różnych powodów). Obecnie znów mieszkam we Wrocławiu, po dość długiej
przerwie i muszę przyznać, że szczerze myślę o powrocie na wieś. Byćmoże nie na
swoją wieś, chciałbym raczej kupić stary dom, z kawałkiem pola. Hodować psy i
jeść własnej produkcji pomidory i brokuły. Życie w mieście też się zmieniło,
podobnie jak życie na wsi. W miastach coraz więcej "dziwnej" młodzieży, a na
wsi, ludzie żyją spokojniej, bezpieczniej. W domu moich rodziców, na tradycyjnej
wsi jest kanalizacja, większość mieszkańców ma Internet, są chodniki, asfalt, 5
kilometrów od wsi jest miasteczko, a w nim ośrodek zdrowia, szkoła podstawowa i
gimnazjum. Gmina w której wieś się znajduje, jest dość dobrze zarządzana,
dlatego nie ma w niej bezrobocia, za to są plany budowy basenu...itd.
Wydaje mi się, mówię do "miastowych", że chcąc wybrać mieszkanie na wsi, należy
zwrócić uwagę na gminę w któtej wieś się znajduje. Znam doskonale gminy w
których od X lat urzędują ci sami koledzy, przez co gminy wyglądają jak z lat
50. W małych społecznościach niejednokrotnie można więcej skożystać. Przytoczę
przykład.
Rodzice mojego dobrego kolegi przeprowadzili się do mojej wioski z Sosnowca. I
nigdy nie byli inaczej traktowani niż swoi. Założyli własną firmę, bo na wsi
jeszcze wielu rzeczy nie ma, rzeczy które dla miastowych są normą. Teraz
zatrudniają miejscowych, ciesząc się ogólnym szacunkiem. I nie jest problemem
to, że do kościoła chodzą tylko na pasterkę:) Pozdrawiam.

[mam6lat]

6 km? - jaki to klopot - my będziemy ok. 50 od w-wy, gdzie pracujemy igdzie
dzieci maja zajęcia..

To jedyne rozwiązanie gdy nie chcesz zwariować

[embea]

Tak mi się wydaje:-)
My z mężem podjęliśmy taką właśnie decyzję jakieś 1,5 roku temu, a była ona o
tyle trudna, że przeprowadzka będzie nie tylko z miasta na wieś (6 km od granic
Poznania, więc taka wieś trochę miejska), ale w ogóle o 150km dalej. w
styczniu-lutym zamieszkamy w domu na prawie 2 tys m kw działki. Mogliśmy byli
oszczędności+kredyt przeznaczyć na wygodne mieszkanie gdzieś w centrum, ale
nasze trzydzieści parę lat mieszkania w blokach zrobiło z nas społeczne zombie i
było mowy o kolejnym pudełku na piętrze. Nawet teraz miły skądinąd sąsiad sika
mi nad głową, za ścianą gra tv i wieje mi przez drzwi dołem, bo ktoś nie zamknął
wewnętrznych drzwi klatki. Ktoś wylał cos na schody i zaschło, ktoś znów napalił
papierochami na klatce, jezu... Dość tego :-(
Pomijając koszty i niedogodności, to będzie dla nas spełnione marzenie tak
mieszkać pod własnym dachem. Boję się zmiany środowiska córeczki, która w
połowie roku pójdzie do innej zerówki, obawiam się jak w obcej wsi znajdziemy
opiekunkę do malutkiego synka, ale wiem, że czas na zmiany jest teraz, a nie gdy
już nie będziemy mieli siły,a może i pieniędzy.
Życzę odwagi! 6 km to jest nic, dzieci sobie poradzą, czasem trzeba będzie po
nie pojechać do miasta i odebrać,ale za to odetchniecie spokojem własnego domu.

[Gość: lamia]

No i ja sie dopisze. My zrobilismy test. Wyjechalismy za granice. W Polsce
mieszkamy w wielkim pieknym miescie Krakow. Mamy 60 m mieszkanie na dosc dobrym
aczkolwiek starym osiedlu czyli wielka plyta. Mieszkanie po generalnym
remoncie, wiec jest ok. Teraz mamy mozliwosc mieszkac w duzym domu z ogromnym
ogrodem, ponad 150 letnim ogromnym debem. Francuska prowincja. Wokolo pola
slonecznikow, lasy, mysliwi na koniach, z psami ..obok plotu chodza ogromne
barzanty itgd itp. A dodam ze kawaleczek od nas stoja piekne prywatne zamki...
Hmmm No i co? Niby bajka. A mi sie mazy powrot do mojego M3. Blisko ludzi.
Rozmowy z sasiadami. Mnostwo dzieci gdzie sie nie pojdzie. 10 minut i jestem
tramwajem na rynku. 15 minut i autobusem jestem w parku Jordana. Wszedzie
blisko. na osiedlu dwa przedszklola...szkoly. W centrum wydzialy wyzszych
uczelni. Wieczorami 5 minut samochodem i jestem w kinie. Szybko wracam. A na
prowincji? Mieszkamy 15 minut od duzego mista. Do przedszkola dzieci
samochodem. Do sklepu samochodem. W domu ful pracy, w ogrodzie tez. Fakt jest
milo ale zeby non stop dybac wszedzie autem. Wszystko jest wyprawa. A jak
dzieci beda wieksze? Zawiezc na basen, odebrac z basenu. Jezk w piatek. w
sobote koniki czy co tam... I tylko po to zeby miec kominek? Kawalek trawnika?
Warzywnik? Ja osobiscie po 2 latach testowania wole M3. Czemu? Bo i tak bede
pracowac w Krakwie a czas jaki mam sie glowic i tracic na rozwozenie wszystkich
wole spedzic z gazetka w reku nie myslac ze mam na podjezdzie 0,5 metrowy dywan
z lisci... Itd itp...
Kazdy co chce to ma. Ja testuje i nie mowie nie. Ale za pare dobrych lat. Jak
odchowamy dzieci. Jak sie tym bede mogla cieszyc a nie biegac z jezykiem na
wierzchu i kombinowac ze moje dzieci nie moga wsiasc w tramwaj i przejsc sie po
ryneczku, byc za 10 minut na uczelni itd itp :)
Zycze powodzenia.
Ps. ja mysle o malym domku letniskowym z perspektywa rozbudowy na "stare lata"
a poki sie robi kariere i chce sie wyksztalcic dzieci siedze w centrum na milym
zielonym osiedlu (oczywisce jak tyko wrocimy), gdzie sie 5 krokow dalej pasie
krowa, 7 minut jestem w lasku przy zoo, kawalek obok jest stadnina koni ...no
i maly kryty basen 3 minuty obok... WIec czego wiecej do szczescia???

[Gość: :)]

mieszczuchy tak maja ,ja nienawidzę blokow i tych tlumow ludzi ,wole
ciszę ,spokoj ,bliskosc przyrody ,nawet polskie BaŻanty;),ogród i wlasne
warzywa -a nie te kropione okropnienstwa,zasyfione windy i śmierdzące tramwaje

[Gość: mmena]

6 km od miasta? A coz to za odleglosc? Zadna. Tak naprawde za 5 lat znow
bedziesz mieszkac w miescie. Jesli juz chcesz sie wyprowadzic i miec spokoj to
wybierz cos dalej.

[kara_b]

ja sie w pazdzierniku przeprowadziłam. póki co jestem zachwycona, oprócz
cholernych myszy,wiem wiem,że z tym trzeba było się liczyć,ale szlag mnie
trafia.zauważyłam,że znajomi zamiast umawiać się z nami w centurum w klubach
chętnie przyjeżdzają i cieszą się jak dzieci,że idą na spacer do lasu.
do obwodnicy mam ok 10km, do centrum drugie tyle. droge dojazdową mam piaskową-
no zobaczymy jak zima bedzie wyglądać :)
pozdr k

[Gość: aniczek]

Weź kota, naprawdę pomaga!

[Gość: dziubdziub]

Z własnego doświadczenia:
Jak droga jest piaskowa to bardziej nalezy obawiać kilkudniowych opadów deszczu.
Kiedy popada to nie należy być zaskoczonym że droga będzie przypominać morze
błota.
Po za tym jak sypnie śnieg to piaskarki nie ujrzycie + gwarantowane zaspy jeśli
na poboczu nie ma krzaków. Ujeżdzony, zmarzniety śnieg przed domem i odcinek
drogi w okolicy mojego domu posypuję popiołem z pieca CO i nie ma że ktoś to
zrobi za mnie.
Odwilż to kolejny koszmar.

[Gość: WROCŁAW]

Do MILKA,
Od miesiąca mieszkamy z dziećmi w naszym nowym domku pod Wrocławiem (2 km od
rogatek miasta). Wiem, że jeszcze sprzedają działki.
Jest inaczej niż w bloku i na pewno lepiej. Jak zawsze są plusy i minusy.
Najgorsze są dojazdy (korki) i podwożenie dzieci.
Wiem jednak, że to była słuszna decyzja.
Jeśli masz ochotę pogadać lub o coś zapytac to napisz adres e-mail. Postaram
się odpisać.
Pozdrawiam Cię Milko i życzę powodzenia.

[Gość: Di WROCŁAW]

Witaj, a na jaki adres e-mail mam pisać?

Do Wrocław

[Gość: Milka]

Witaj, a na jaki adres mam pisać? Chętnie napiszę, ciekawa też jestem gdzie
mieszkasz. 2 km od rogatek miasta to właściwie prawie jak w mieście.

Pozdrawiam

Do Milka

[Gość: WROCŁAW]

Milko, przepraszam że nie odpisywałam ale nie miałam możliwości wejścia na
forum. Jeśli chciałabyś porozmawiać napisz mi swój adres e-mail. Będę dziś i
jutro śledziła wątek i jak tylko pojawi się Twój adres e-mail na pewno odpiszę.
Pozdrawiam
Podwrocławianka

[Gość: Kika]

Ja tez rozwazalam juz chyba tysiace razy za i przeciw przeprowadzki na wies. Od
urodzenia mieszkam w duzym miescie, maz tez. W przyszlym roku wyprowadzamy sie
na wies, ok 25 km od centrum miasta. Teraz czesto mysle tez jak to bedzie, to
znaczy chodzi mi tylko o dojazdy bo reszta sie juz tak nie martwie, szkoly i
przedszkole sa ok 2 km od naszej dzialki, szkolny autobus dowozi dzieci.
Przychodnia tez tam jest.
Dom sie buduje a ja jak tylko jestem na dzialce to moglabym tam siedziec i
siedziec i nie chce mi sie wracac do miasta.
Moje argumenty za przyprowadzka:
1. Przede wszystkim piekny ogrod (prawie 3000m2), polozony przy koncu wsi,
wokol lasy, naprzeciwko na polu sasiada pasa sie krowki, widoki sielskie,
mmmm...:)
2. Ogromna demoralizacja w miescie, chamstwo, rozboje, anonimowosc, ktora daje
wrazenie ze juz polowa dzieciakow kradnie, a te troche starsze jak im sie cos
nie spodoba moga wsadzic ci noz w plecy. Na wsi wieczorem jest cisza i spokoj,
a w miescie po zmroku strach z domu wyjsc, nie mowiac juz o tym zeby przejsc
przejsciem podziemnym. Noie chce zeby moje dzieci dorastaly w takim otoczeniu.
3. Dla kontrastu nasz sasiad na wsi (ten od krowek :)) - nie znal nas ale od
razu byl bardzo chetny do pomocy, uprzejmy, uczynny, sam zaglada do nas i
pomaga w czym moze, jak nas na dzialce nie ma tylko ekipa budowlana to on
zawsze zajrzy, zainteresuje sie, przechowa u siebie narzedzia, materialy, jego
corki przyniosa herbate robotnikom. Byla naprawde niesamowicie zaskoczona.
aaaa... a do tego czesto daje nam mleko prosto od krowek :))
4. Mozliwosc zdrowszego trybu zycia - dla nas i dla dzieci. Dzieci moga sie
bawic na podworzu, we wlasnej piaskownicy, zamiast siedziec w domu przed tv,
moga wyjsc na dwor. I my tez, troche pracy w ogrodzie, spacery, zeby wyjsc na
rower nie trzeba znosic go z 3 pietra, tylko wyprowadzic z garazu. A i tereny
na wycieczki rowerowe inne niz na osiedlu w miescie.
5. Mozliwosc zrobienia grilla kiedy tylko jest ochota, posiedzenia na tarasie
na swiezym powietrzu.
6. Latem mozliwosc wyjscia jeszcze w pizamie na dwor i przywitania dnia ;)
7. Wlasne drzewka owocowe, bedziemy mieli wlasne sliwki, jablka, gruszki,
czerasnie itd (takich gatunkow jak zechcemy) i to prosto z drzewa, nie pryskane
i nie rosnace gdzies przy ruchliwej drodze. Wiem co daje dzieciom.
8. Mozliwosc kupowania na co dzien wiejskich jajek od miejscowych, wiejskiego
mleka.
9. Zima zabawa z dziecmi w sniegu we wlasnym ogrodzie, wspolne lepienie
balwana, lyzwy (mozna zrobic lodowiako) itp.
10. Na grzyby wystarczy ze wstane raniutko, wezme koszyk i za pare minut jestem
w lesie (piechota).
11. Boze narodzenie nie tylko przy choince ale i przy kominku. No i ten widok
za oknem...
12. Bardzo wazne: moje dzieci nie musza sie bawic na miejskich placach zabaw,
cdzie jest brud, psy sikaja do piaskownicy, nieodpowiedzialni wlasciciela
wyprowadzaja amstaffy i tym podobne rasy bez smyczy i kaganca (wlasnie na place
zabaw).
13 Na pewno mniejszy poziom narkomanii niz w miastach
14. Zaden sasiad nie bedzie mi wircil wiertara akurat wtedy kiedy usypiam
dziecko, albo chce sie zdrzemnac, albo obejrzec cos w tv. Nie bedzie puszczal
glosno muzyki za sciana w sobotnia noc.
15. Nie ma tych chuliganow ktorzy pijani wykrzykuja cos pod blokami i
terroryzuja porzadnych ludzi.
I wiele innych argumentow...

Moje obawy:
! Dojazdy do pracy. W tej sytuacji idealnie byloby miec jakis wlasny interes,
ale to sie zobaczy, moze kiedys sie uda. Poki co trezba bedzie dojezdzac, ale
te 25 km to przeciez nie taka tragedia, ludzie do naszego miasta dojezdzaja i
60km i nie narzekaja.

Ale w sumie bilans jest in plus, przynajmniej jak dla mnie :)

Pozdrawiam i radze sie nie zrazac tylko dzialac. Jak sie przeprowadzisz to na
pewno nie bedziesz zalowac.

[Gość: Milka]

Bardzo pięknie to ujełaś Kiko i nie sposób się z Tobą nie zgodzić.

Pozdrawiam

[Gość: betka]

Droga Milko, ja też 5 mc. temu wyprowadziłam sie z Wrocławia z bloku do domku
pod miasto ;)). Oboje z mężem pracujemy a syn 13-letni chodzi do szkoły we
Wrocławiu. Wierz mi, że można dać sobie z tym radę. Dojazdy, wożenie dziecka do
szkoły, zajęcia dodatkowe i powroty. A jak miło jak wrócisz popatrzeć na
zieloną trawkę, zebrać jabłka czy wypić rano kawę w trakcie spaceru z psem po
ogrodzie..... A sąsiedzi?? Dzisiejsza wieś to już nie Ci ludzie co kiedyś...
praktycznie większość uczy się lub pracuje w mieście, a oddychają świeżym
powietrzem po pracy w domu ;)))) na pewno nie będziesz żałowała ;)) powodzenia
i daj znać czy się zdecydowałaś ;)

[Gość: Milka]

Jak tak czytam wasze zachwyty; - kawka we własnym ogrodzie, przywitanie dnia o
poranku, kominek, przytulny domek, a do tego przestrzeeń życiowa, nie
wspominając już o większym spokoju i poczuciu bezpueczeństwa - coraz bardziej
się przekonuję o słuszności mojego wyboru.

Mamy na oku jedną fajną działeczkę, lecz na razie nie chcę zapeszać. Jak się
wszystko wyklaruje - dam znać.

Pozdrawiam

[grisznak84]

Moi rodzice to przerabiali - ale przenieśli sie dopiero jak byli pewni, ze my
damy już sobie rade. Ze wsparciem czy bez, dzieci zostały w Warszawie :)

[ira.mak]

Wszystko ma swoje złe i dobre strony.Do dobrych zaliczam mieszkanie-w życiu w
bloku nie mialabym takiego-jestesmy we dwójkę na 120 m.Wygoda,przestrzeń-w
porownaniu z moim mieszkaniem w bloku istny raj.Mamy dużą działkę-1,5 ha,sa to
nieuzytki,dosadzamy sobie drzewka,sarenki mi biegają niemal pod oknem bo wies
raczej z typu "koniec swiata".Poranne picie kawy na tarasie,nikt mi tu nie
łazi....Sąsiadów raczej mało i praktycznie tacy że nie bardzo mam o czym z nimi
rozmawiać.W sumie raj ale nie dla mnie.To jest raj mojego męża.Całe życie
pracował pod ziemią w kopalni miedzi i chyba brakowało mu przestrzeni,a ja z
kolei z początku myślałam tylko o tym żeby odpoczać od ludzi ,terminów,nawału
pracy.Jestesmy juz na emeryturze i ja teraz nie wiem czy nie wolałabym wrocic do
miasta-choćby ze wzgledu na to że tu z kazdym drobiazgiem trzeba jechać,co
prawda samochod jest ale...Zima jest przykra.I w sumie nie tyle brak mi ludzi co
oznak życia-tu czas w miejscu stoi.Nie zawsze człowiek ma ochotę gdzies jechać a
przydałoby się trochę rozrywki.Dłuższy wyjazd we dwoje nie bardzo wchodzi w
grę-bo kto przypilnuje na tym odludziu,kto nakarmi psy i koty?Paranoja.Gdybym
miała jeszcze raz podjąc decyzje chyba nie zdecydowałabym się na to.Tyle
wyrzeczeń i pieniedzy kosztowała nas budowa tego domu.Nie wiem czy obcowanie z
przyroda mi to wynagrodzi-wolalabym co roku na np.Majorce.A tak chyba do końca
dni swoich będę już skazana na ten koniec świata.Choć do miasta mam tylko i aż
10 km.

[Gość: lamia]

No wlasnie. O tym pisalam wyzej. To wyobcowanie. To odizolowanie i tylko trawa
i kawa na tarasie. To jest mile. Miec wlasne warzywa, jabluszka, wlasnego
jerza, kreta i myszy. Wszystko super. Tylko do tego sie trzeba urodzic. I
trzeba sobie zadac pytanie jak chce sie zyc. Czy sisza i spokoj wsi czy raczej
gwar i zgielk miasta. Ja jestem za miastem. Duza aktywnoscia, kontaktem z
ludzmi. A wakacje miec od tego zeby uciec w zacisze wsi i odpoczac. Zima na wsi
jest smutna, dom zimny, na kawe nie wyjdziesz. Ok widok z okna super. Ja
osobiscie wole jezdzic na weekendy na wies do lasu a w tygodniu aktywnie
spedzac czas. Wiem rowniez ze wies nie uchroni moich dzieci od narkowtykow,
zlodziejstwa itd. Bo to my wychowujemy dzieci i przekazujemy im to co chcemy.
jesli popadaja w narkowtyki to wies ani domek tu nie pomoga. Takie argumenty
mnie smiesza ze sie uchroni dzieci!!! Wies to nie klosz ani czarna dziura.
Kontakt predzej ze swiatem dzieci beda mialy i to od nas zalezy jak sobie z tym
poradza. Ja na razie mieszkam w duzym domu na prowincji ale mam dosc. I
zgadazam sie z ira.mak ze wies jest fajna jesli sie to lubi. Bo wszedzie dybac
atem ...dziekuje. Ja po 2 latach mam dosc..na szczescie tylko rok do
odbebnienia...
Pozdrawiam

[Gość: aga]

przeprowadzilismy sie z Warszawy 6 lat temu 50km , wies tylko kilka domów, inne
życie , inni ludzie i inne zachowanie, nie żaluje, a mieszczuchy zazdroszczą.

[Gość: ALA]

Witam! wszystkich ziemskich posiadaczy!
Super obudzić sie na wsi nawet jesli nie obudzą Cię ptaki obudzi Cię warkot
traktora :)Mieszkałam w Warszawie na Żoliborzu mieszkanko 42m2 koszmar. na
kupno wiekszego trzeba było dołozyć kosmiczne pieniądze.Wyruszylismy na
poszukiwanie działek.Mieszkamy teraz 3o km od Warszawy i mamy więcej czsu
dojazd z tej strony (mieszkam niedaleko trasy nr 7 do Gdańska ) jest prosty i
nieczasochłonny. Dzieci chodzą do przedszkola i szkoły w normalnych godzinach.O
16 jestesmy w domu.Za to każdy weekend , ferie , wakacje mamy wczasy na
wyciągnięcie dłoni. Oboje pracujemy w szkole . Dużo czasu spędzamy razem,
czynnie uprawiam sport.Rower piłka Mamy spora działkę 1800 m2. Syn z mężem
grają w piłke na jedna bramkę.Grill, altanka, kominek to kolejne
atrakcje.Jeszcze w tym sezonie nie włączalismy ogrzewania wystarcza kominek.
Wszystko za jedyne 500 tys. złotych.dom ma powierzchnię 220 m2 . Prawie 300
tys. dostalismy za mieszkanie reszta to kredyt i roczny wyjazd do pracy męża za
granicę. Tym sposobem mamy raj na Ziemi. Kawa w nocnej koszuli na ogródku to
jest to! A i znajomi lubią ,,wieśniaków" Jest do kogo przyjechać, mozna
zanocować Ito nawet w ogrodzie. Zreszta szkoda tu spać. Telewizji nie oglądam
miesiącami .Nie ma czego żałować .Wiadomości słucham jadąc rano do pracu w
radio.
POZDRAWIAM WSZYSTKICH SŁUCHACZY I GORĄCO NAMAWIAMM
ANIA Z ZIELONEGO WZGÓRZA:)))

[Gość: AB]

Kochani NOWI POLSCY WIESNIACY!!! Ta wymiana poglądów jest jedną z najlepszych,
jakie czytałem kiedykolwiek w naszym Forum. Rzeczowa,asertywna,pomocna dla
wszystkich, którzy chcieliby się przenieść poza kamienne miasto, a może
wreszcie również inspirująca dla tych, którzy nigdy by na ten pomysł nie
wpadli, a po tej lekturze wezmą go pod uwagę.Mieszkałem w wielu miastach Polski
i Europy, w centrach, dzielnicach willowych, ale i tak po dojściu do emerytury(
za 8 lat) wyjadę z żoną na wieś. Dla młodych ludzi to jest również ( dla wielu,
choć oczywiscie nie dla wszystkich) zachęta do pozostania w kraju, poznania go
lepiej niż można to uczynić, żyjąc w dużym mieście, do - proszę o wybaczenie
tego trochę patetyzmu - POKOCHANIA GO. GAZETO !!! Zrób kampanię : MIeszczuchy
pokochajmy naszą wieś i... zamieszkajmy nań!!! To najlepsza droga do poprawy
warunków na niej, dla niej i jej mieszkańców, powrotu szacunku dla nich, do
ucywilizowania nas samych.Tak, jak hr.Chłapowski rzucił hasło : Każdy Polak
jeździ konno( trudne do realizacji przez wszystkich adresatów, ale jakże ważne
jako wytyczna i zachęta), to my uczestnicy tego Forum krzyknijmy: każdy Polak
mieszka na wsi! Też nie do realizacji jutro, ale jako motywujący program
myślenia o naszej przyszłości w zgodzie z natura i naszymi własnymi
pragnieniami.
Pozdrawiam wszystkich uczestników tego emigracyjnego ( z miast , a nie z Polski)
Forum.AB

[Gość: Ola]

No to mieszkamy w tej samej okolicy. My mamy do centrum 35km - okolice Sowiej
Woli. Dopiero jedna zima za nami oraz problemy ze szkołą dzieci przed. Napisz co
Wasze dzieci robią po szkole? Jak im organizujecie czas?

ostrzegam:dom i ogród- to ciągła praca!

[naatka]

Wychowałam się na peryferiach miasta w domu jednorodzinnym z działką 15arów, a w
okresie studiów mieszkałam w mieście w bloku parę lat, potem wraz z mężem
przeprowadziliśmy się po ślubie na wieś i wynajmujemy domek mały ok. 15km od
miasta. Mam więc porówanie jak się mieszka w domu w mieście, w domu na wsi i w
mieście w bloku. O plusach mieszkania we własnym domu- dużo już napisano, jednak
osoby wychowanew mieście w bloku chcę uprzedzić, że dom i działka- to nie tylko
sielanka, cisza i kawka na tarasie, ale także ciężka praca, żeby to w porządku
utrzymać. Jeśli po pracy chcesz odpoczywać sobie, w sobotę relaksować się- to
zapomnij o domu- no chyba że stać się na sprzątaczkę, fachowca od drobnych
napraw, ogrodnika. Mieszkają w domu ciągle coś trzeba robić i ktoś kto mieszkał
sobie spokojnie w bloku często idealizuje sobie codzienność na wsi nie
zauważając, że naprawdę trzeba się solidnie wysilać i finansowo i napracować
żeby móc mieszkać w domu własnym. Dlatego ostrzegam- życie na wsi- to nie dla
leni co chcą siedzieć po pracy przed telewizorem:-)

[Gość: wiejska baba]

mieszkam juz 6 rok na wsi . B żałuje , przewstrzenią sie już
nacieszyłam ,znajomi przestali przyjezdzac, auto sie pokiepsciło , z miejscowa
ludnoscia nie nawiazałam kontaktów i nawet wójt mi powiedział , zę jestem im
obca bo nie nasza.....w d... mam te wies ( pierwsze 3 lata byłam zachwycona)

[Gość: teresa]

Droga Pani, ja również przeprowadziłam sie na wieś, blisko Krakowa do
miejscowości Rączna gmina Liszki. Odległość od Krakowa-15 km. Dojazd -busikami
15 minut, autobusem 239 25 minut. Komunikacja doskonała, jeszcze nigdy mnie nie
zawiodła . Pracuję w Krakowie, czasem jeżdzę z synem samochodem, ale przeważnie
korzystam z komunikacji. Trafiłam na cudownych sąsiadów, zawsze służą pomocą i
radą.Razem przeżywamy i dobre i złe chwile . Jest to bardzo ważne właśnie
dobrani intelektualnie i zainteresowaniami sąsiedzi. Razem uprawiamy ogródki, i
wymieniamy doświadczeniami. Ja decyzję o przeprowadzce poza Kraków podjęłam
wspólnie z synem,który również bardzo chciał przeprowadzić sie w ciche miejsce.
Zazdrościliśmy starszemy synowi ,który już wcześniej podjął taką decyzję i wyb
udował dom w gminie Czernichów. Ma małe dzieci które codziennie razem z
rodzicami przyjeżdżaja do szkoły, przedszkola a rodzice do pracy.Okolica w
której mieszkam obecnie jest piękna, lasy sosnowe, przystanek autobusu i busika
około 3 minuty od domu. Warto podjąć decyzję ,przed zakupem działki zorientowac
się w gminie jakie są plany ,np. czy nie planowana jest droga szybkiego ruchu,
oczyszczalnia itp.Jeśli Pani ma ochote proszę coś więcej napisać na mój adres:
machote interia.pl. Chetnie służę radą -Teresa

[Gość: hajj]

Jeżeli ktoś będzie przeprowadzał się na terenie Warszawy to polecam tą firmę warszawa.przeprowadzki.pl/ . Ostatnio korzystałam z ich usług i byłam bardzo zadowolona.

[aiszo]

Poza idiotycznym wątkiem,czy warszawiacy są wredniejsi od niewarszawiaków,czy
odwrotnie,jest to fantastyczna dyskusja:)))W styczniu miną 3 lata,jak
przeprowadziliśmy sie z Wrocławia (blok) na wieś(5 km.od rogatek).Dom jest
stary,"poniemiecki",więc mieszkamy w środku wsi.A teraz kilka wniosków z moich
obserwacji:*mówić każdemu:dzień dobry,przestać po pół roku,jeżeli ktoś nie
odpowiada.*ukrócić wchodzenie na podwórko obcych.Ludzie potrafili wejść bez
uprzedzenia nie tylko na podwórko,ale i do domu.Teren jest ogrodzony,jest
bramka,dzwonek.PO podwórku biegają dwa psy,które śpią w domu,a w dzień są albo w
domu, albo na dworze(żadne kojce,czy budy i łańcuchy).Mają bardzo silny instynkt
terytorialny.Na szczęście jeszcze nikogo nie pogryzły,lecz nie raz wybiegaliśmy
przerażeni z domu.Na furtce też jest tabliczka "uwaga psy"*zakupy:we wsi są dwa
sklepy.Jeden(300 m.) rodem z PRL-u,drugi rodem z kapitalizmu,lecz 2 km. od
domu.Mamy jedno auto,ja nie mam prawka,więc dzwonię do męża,co ma
kupić.Męczące.*Dzieci mam już na szczęście "duże",dwie studenki,więc jeżdżą
same.Jak idą na imprezę,to nocują u przyjaciół lub u babci.*O plusach napisano
już tyle,że nie będę się powtarzać.Ta poranna kawka w ogrodzie,te ptaszki
budzące rano,te jaskółki wpadające do domu:))),te sarenki podchodzące pod płot.*
I jeszcze jedno spostrzeżenie: Na mszy ksiądz ogłasza, kto dał i ile na remont
kościoła,na sprzątanie i.t.p.Nazwiska!SZOK!A ile potem jest gadania we wsi!Na
szczęście wymyśliliśmy formułę:"pewna osoba".*Nie jest prawdą,jak ktoś tu
powiedział,że osoda z bloku nigdy nie bądzie szczęśliwa na wsi.Ja
jestem.Wreszcie mam ogród,wyżywam się w nim.Kocham to.Kiedyś na 36 m2 miałam 64
kwiatki doniczkowe. Teraz też mam ,ale większą satysfakcję sprawia mi
"chodzenie" wokół"prawdziwych" roślin.*Rzeczywiście dom na wsi nie jest dla
leniuszków.Cały czas jest coś do zrobienia.Dopiero tutaj zrozumieliśmy,dlaczego
wg kościoła w niedzielę się nie pracuje.Po prostu nie ma się siły.Trzeba odpocząć.

[Gość: gość]

Na mszy ksiądz ogłasza, kto dał i ile na remont
> kościoła,na sprzątanie i.t.p.Nazwiska!SZOK

O, chyba mieszkamy w tej samej wsi

samochod na wsi

[Gość: Oskar]

no tak. Wszystko pieknie, ale najgorsze w tym jest to, że człowiek jest zmuszony
posiadać samochód, kiedy mieszka te kilkanaście kilometrów od miasta...

[Gość: Ania]

Mieszkam od urodzenia w Warszawie.Rok, ponad rok temu moja mama zakupila dom
200 km stąd we wsi.
Od pierwszego razu pokochałam to miejsce.Sąsiadów trafilismy rewelacyjnych
(tych za płotem, inni są rózni ale w bloku bywa gorzej).Kiedy spedzałam tam
zimowe ferie (-30 stopni) zapałałam checią przeprowadzki na stałe.Narazie to
nierealne z przyczyn zupełnie innych ale wciąż gdy tam jestem wracam jak do
więzienia.
Dzieci z tej wsi dowozi autobus do szkoły kilka kilometrów dalej.Szkoła jest na
bardzo dobrym poziomie.
Zycie płynie wolno i spokojnie.Nasi sąsiedzi mówia , że gdy byli w Warszawie
przerazilo ich to , że tam nikt na nikogo nie patrzy, wszyscy biegna.
Tak faktycznie jest.
Gdyby nie pewne moje zobowiązania nie wahałabym się.A jest to 200 km stąd:)

[Gość: mif]

Gość portalu: Oskar napisał(a):
> posiadać samochód, kiedy mieszka te kilkanaście kilometrów od miasta...

Niekoniecznie. Są pojazdy mniej uciążliwe, np. hulajnoga, w ostateczności rower.

[aiszo]

Milka.Rozpętałaś burzę.Odezwij się.

[Gość: Milka]

:))) Faktycznie, nie sądziłam, iż mój post wywoła taką gorącą dyskusję. Cieszy
mnie bardzo fakt, iż wiele opinii, które przeczytałam dały mi bardzo wiele do
myślenia, a jednocześnie zachęciły do działania, do dokonania zmian.
Przeczytałam wiele mądrych wypowiedzi, cennych rad i wskazówek.

Oczywiście odzywam się czasem. Czytam, obserwuję i odpisuję.

Pozdrawiam serdecznie.

PS. Chętnie poczytam nowe wypowiedzi.

[Gość: eska]

Zrobiłam to 3 lata temu i była to najlepsza decyzja w życiu. Mieszkam 12 km od
miasta, w którym pracujemy oboje z mężem. Mamy dużą działkę, super otoczenie i
rewelacyjnych sąsiadów. Zrób to! Nie będziesz żałowała na pewno.Organizacyjnie
wszystko da się dopiąć po 2-3 miesiącach. Trzeba tylko nauczyć się
funkcjonowania w pewnej odległości od miasta. Dzieci? Dowiezie Ci taksówka w
ramach abonamentu ( sprawdź, są takie możliwości). Pozdrawiam ze wsi

[wytuli]

wszystko da sie ulozyc. Kiedys nie wyobrazalam sobie mieszkac poza centrum.
Teraz mieszkam z dala od niego, w sumie poza w-wa juz i ciesze sie z tego
bardzo! nie ma nic lepszego niz mieszkanie we wlasnym domu i wybieranie kiedy
chcesz pojechac do miasta, a kiedy wolisz zostac w swoim kątku ;) Mieszkam tu
juz ponad rok i zawsze gdy tu wracam czuje sie jak na wakacjach :P

Ekstremalne wyprawy