piątek zgodnie z tradycją

[dorota.28]

czy wstąpić do pizzeri i rezerwnąć?
bo chyba nas trochę będzie

[kocio-kocio]

Możesz wstąpić jak Ci będzie po dordze.
O ile rzeczywiście wszyscy na pizzę chętni :o)
Info dla zainteresowanych: piwo dają :o)

[dorota.28]

no to może lista kto chętny?
my dwie na pewno (mówie za dss też, chyba sie nie obrazi)

[warszawianka_jedna]

kocio-kocio napisała:

> O ile rzeczywiście wszyscy na pizzę chętni :o)

chyba nie tylko pizzę, sprawdzę.

> Info dla zainteresowanych: piwo dają :o)

dają pewnie za jakieś parę złociszy ;-) to niesamowite ale w waszym
towarzystwie zaczynam bić swoje rekordy życiowe w piciu piwa ;-)

>

[leniwy_wiesniak]

warszawianka_jedna napisała:

> kocio-kocio napisała:
>
> > O ile rzeczywiście wszyscy na pizzę chętni :o)
>
> chyba nie tylko pizzę, sprawdzę.

Myśmy tam jakieś makarony kiedyś jedli - całkiem smacznie jest.

[kocio-kocio]

www.nanowolipkach.pl

[kocio-kocio]

To było, że menu z cenami tam można znaleźć :o)

[sloag]

pewnie Was zmartwię ale ja się stawiam (wraz z rodziną, ale bez kotów):) w
piątek...

[kocio-kocio]

Aaaa!
O matko!
To chyba wszystko odwołamy!
;o))))

[sloag]

to aaaaa! to z powodu:
a)z mojego powodu
b) męża
c)kotów
d)bólu zęba
e)....
:)

[kocio-kocio]

Z Twojego i męża oczywiście!
Koty nie przychodzą a u dentysty byłam dzisiaj i nic nie bolało :o)

Wiesz, że się wygłupiam, prawda?

[warszawianka_jedna]

sloag napisała:

> to aaaaa! to z powodu:
> a)z mojego powodu
> b) męża
> c)kotów
> d)bólu zęba
> e)....
> :)

zabierz męża i koty, ból zęba zostaw u dentysty.

[warszawianka_jedna]

kocio-kocio napisała:

> Aaaa!
> O matko!
> To chyba wszystko odwołamy!
> ;o))))
>

ej, ej, wypluj szybko 3 razy za lewe ramię!

[sloag]

no teraz to mi nagadaliście...
:)

[tripper]

w piatek, tak? o ktorej?

(nie dosc, ze nie moge pic, to jeszcze nie moge jesc ani palic :-/)

[dorota.28]

ojej Tripper! bez palenia, bez picia :( pościsz czy jak?

[tripper]

wczoraj wyrzygalem w kolejnosci odwrotnej do przyjmowania kanapke, herbate i
poranna kawe, a bylo to o trzeciej. lekarz kaze mi jesc gotowane mieso i
gotowane warzywa i zadnych uzywek. zreszta zobaczy sie jeszcze, zobaczy... moze
przejdzie ;)

[tukee]

tripper napisał:

> wczoraj wyrzygalem w kolejnosci odwrotnej do przyjmowania kanapke, herbate i
> poranna kawe.

Klasyczny stos LIFO : Last In First Out

Wspolczuje Ci.

[dorota.28]

do piątku przejdzie, nie ma to tamto :D
może masz rotawirus? przechodziłam 3 razy, nic fajnego, ale pewnośc jak w
banku, ze 2-3 dni i po wirusie

Myślę, że mu szynka zaszkodzila....

[tukee]

ŚWIĄTECZNA reportaż
Wolnoamerykanka mięsna




Kupując szynkę w sklepie, nikt z nas nie wie czy woda z wielofosforanami i
pochodnymi azotu zajmuje w niej 30, 50 czy 70 procent.

TOMASZ LIPKO


PARÓWKI CIELĘCE BEZ CIELĄT

Rozmowa z Bogusławą Pawlaczyk, głównym kontrolerem jakości w Zakładach
Mięsnych „Krotoszyn"
KRYSTYNA NASZKOWSKA: W 1997 r. zmieniła się norma do produkcji wędlin - z
branżowej na polską. Na czym polega różnica?
BOGUSŁAWA PAWLACZYK: Norma branżowa stawiała precyzyjne wymagania każdemu
produktowi co do surowca, przypraw, ilości wody i tłuszczu, rodzaju użytych
osłonek oraz wydajności. Nowa norma jest bardzo ogólna i stawia wymagania nie
poszczególnym gatunkom wędlin, tylko grupom, a w grupie „wędzonki" jest i
podgardle, i szynka. Wielu producentów, wykorzystując zaufanie do nazw, np.
kiełbasa krakowska czy wędzonka krotoszyńska, z dużą dowolnością odstępuje od
zapisanego w dawnej normie branżowej wzorca. Instytucje kontrolujące są
bezradne.
Mamy więc uśrednienie jakości między podgardlem a szynką.
- Przede wszystkim mamy do czynienia z nadużywaniem zaufania konsumentów, żeby
nie powiedzieć oszustwem. Bo dzisiaj normalne jest, że pod nazwą krakowska czy
śląska jest coś trudnego do określenia.
Musiało tak się stać?
- Pewnie nie. Wolny rynek to nie jest wolnoamerykanka, gdzie każdy chwyt jest
dozwolony. Idąc do Unii, możemy zachować swoją tradycję wędliniarską poprzez
przywrócenie wymagań naszym powszechnie znanym markom wyrobów. Wtedy producent,
który zdecyduje się na nazwanie swojego wyrobu np. krakowska, będzie musiał
przestrzegać ściśle określonej receptury. Na nasze skargi Urząd Ochrony
Konkurencji i Konsumentów wszczął w sierpniu br. postępowanie i uznał, iż nasze
argumenty przemawiają za koniecznością zmiany w/w normy polskiej?
Co to znaczy wysoko wydajna szynka?
- Szynka ze składnikiem zwiększającym wodochłonność, dzięki czemu z l kg mięsa
można zrobić nawet l ,5 kg szynki. To dopuszczają przepisy, jednak moim zdaniem
nieuczciwością jest, jeżeli ten wyrób sprzedawany jest jako szynka i nie jest
oznakowany jako szynka wysoko wydajna.
Dodajemy więc tłuszcz, bo tańszy, wodę, środki chemiczne, by to wszystko nam
się nie rozpadło i długo mogło poleżeć na półce w sklepie. A co z naszym
zdrowiem?
- O zdrowie musimy zadbać sami. Uznane przez ministra zdrowia dodatki, są
bezpieczne. Problemem są te dodatki, które funkcjonują na rynku bez stosownych
zezwoleń, a także niemożność kontroli blisko 4500 zakładów przetwarzających
mięso, z których wiele nigdy nie prowadziło gospodarki materiałowej -
dokumentowania zużywanych w procesie produkcji surowców, przypraw i dodatków.
To czym powinniśmy się kierować, kupując wędliny, jeśli jednak nie w smak nam
wynalazki technologiczne?
- Tu jest pole do popisu dla organizacji konsumenckich. Po pierwsze, musimy
starannie czytać etykietę i nie wstydzić- się pytać sprzedawcę, gdy jakiś zapis
na niej jest niezrozumiały. Po drugie, uświadomić sobie, iż dobry, bezpieczny
wyrób wyprodukowany zgodnie z zasadami bezpieczeństwa, tak jak i dobry samochód
czy telewizor, kosztuje. Po trzecie, pamiętajmy, iż zły producent nie napisze
na etykiecie, że zastosował niedozwolony środek albo barwił wędlinę, co jest
zabronione. Po czwarte, trzeba przy zakupach wykazać pewną dozę nieufności.
Zastanowić się, z czego np. produkowane są parówki cielęce, kiedy w Polsce od
kilku lat prawie nie ubija się cieląt, albo z czego można wyprodukować szynkę
lub śląską za 4 zł. Rozporządzenie o oznakowaniu mówi np., iż nazwa nie powinna
wprowadzać w błąd, ale tak się często dzieje.*

Na środku peklowni stoi głośno pracująca trzęsąca się maszyna wielkości dużej
pralki. To główna Bohaterka tej historii - nastrzykiwarka. Obok niej w
plastikowym kuble pływa bladoszara maź pokryta gęstym kożuchem, który dopiero
po kilkakrotnym zamieszaniu palcem ukazuje powierzchnię płynu. Nastrzykiwarka
za pomocą specjalnych igieł wlewa, ile się tylko da, tej szarej cieczy do
wysokogatunkowych wędlin. „Szyneczka prezesa", „baleron babuni", polędwice i
wędzonki, które każdego tygodnia kupujemy w sklepie, po opuszczeniu
nastrzykiwarki zwiększają swoją wagę od kilkudziesięciu do stu procent.

Masarze walczą o przetrwanie
- Mam ten zakład od 18 lat. Kiedy jeszcze była to prowincjonalna masarnia,
włożyłem w nią wszystkie oszczędności. Swoje, żony i właściwie całej rodziny -
mówi mi ostatniego dnia Zygmunt, właściciel tego zakładu, kiedy przy wódce
próbujemy wszystkiego, co nastrzykiwarka wypluła w ciągu tygodnia. Ma 50 lat,
chodzi po zakładzie w garniturze, wypachniony perfumami i, jak twierdzi, zjadł
własne zęby na produkcji wędlin. Zgodził się, żebym przez tydzień na własne
oczy oglądał, jak dziś w Polsce produkuje się przetwory mięsne. Warunek - nikt
z branży nie rozpozna go w tym tekście.
Jego masarnia, zatrudniająca 20 pracowników, od pół roku jest na krawędzi
bankructwa, podobnie jak wiele innych firm w branży. - Do niedawna
zaopatrywałem ponad setkę punktów w województwie, otworzyłem sieć własnych
sklepów, eksperymentowałem z nowymi produktami. Katastrofa przyszła w lecie
zeszłego roku. W ciągu kilku miesięcy sprzedaż spadła o kilkadziesiąt procent.
W okolicy gwałtownie zaczęło rosnąć bezrobocie, ludzie przestali kupować mięso
albo robili to znacznie rzadziej. Nawet w stanie wojennym, gdy mięso było na
kartki, jedli go więcej niż teraz.
Nie wiadomo, ile zakładów zbankrutowało w ciągu ostatnich 12 miesięcy. W
porównaniu z połową lat 90. liczba przetwórni jest dziś mniejsza o połowę.
Reszta rozpoczęła walkę o przetrwanie. Walkę na ceny. Począwszy od małych,
chałupniczych zakładów po giełdowych potentatów wszyscy redukują koszty. Firmy
się łączą, zwalniaj ą ludzi, ograniczają zużycie energii.
80 proc. kosztów produkcji stanowił do niedawna surowiec. Wrzucanie coraz
większych ilości ścięgien, skór i tłuszczów do kutrów (młynów) mielących mięso
na parówki i kiełbasy nie było już rozwiązaniem na miarę tych czasów.
Producenci zdecydowali się na krok bardziej radykalny - uzupełniać na masową
skalę najdroższe gatunki wędlin najtańszym surowcem - wodą.

Napompować zwierzaka zaraz po uboju
Bladoszara ciecz, która donoszona jest w plastikowych kubłach do
nastrzykiwarki, to rozrzedzone dużą ilością wody roztwory stosowanych m.in. do
produkcji coca-coli wielofosforanów, azotynów i azotanów, które wykorzystuje
się także przy wytwarzaniu materiałów wybuchowych i nawozów rolniczych. Fachowa
nazwa tej cieczy to solanka. Litr solanki kosztuje złotówkę. Dziesiątki igieł
pracujących wewnątrz maszyny pompują tą solanką płaty mięsa na szynki,
polędwice, balerony. Ich waga musi wzrosnąć o kilkadziesiąt procent. To jest
już żelazny zwyczaj, do którego - chcąc nie chcąc - musieli dostosować się
niemal wszyscy producenci w kraju. Żeby wstrzyknięte preparaty za szybko nie
wylały się z mięsa, jego płaty wrzucane są następnie do masownicy. Maszyna
przypominająca w konstrukcji betoniarkę rozgniata połcie mięsa, tak by ciecz w
środku została równomiernie rozprowadzona.
Pan Bogdan obsługujący nastrzykiwarkę, zasuszony posępny flegmatyk po
pięćdziesiątce, jest jednym z najważniejszych pracowników w firmie. Od jego
umiejętności zależy wydajność całej masarni.
- Wydajność to dziś kluczowe słowo w przetwórstwie mięsnym - mówi mi Bogdan,
nie odrywając wzroku od pracującej maszyny - dziś 90 proc. wysokogatunkowych
wędlin, które kupujemy w sklepach, to produkty wysoko wydajne. W skrócie
oznacza to tyle, że kiedy szynka czy polędwica poleży parę dni w lodówce,
zacznie się z niej wylewać woda.
A dokładniej ten szary płyn, który pod kożuchem syntetycznej piany pływa w
kuble.
- Do większości zakładów mięsnych w kraju te maszyny weszły w latach 90. -
opowiada Zygmunt. - Używane nastrzykiwarki i masownice z Niemiec wędrowały do
Polski stadami. To był taki najnows

[tukee]

- Do większości zakładów mięsnych w kraju te maszyny weszły w latach 90. -
opowiada Zygmunt. - Używane nastrzykiwarki i masownice z Niemiec wędrowały do
Polski stadami. To był taki najnowszy krzyk techniki, którym ze zrozumiałych
względów nikt nie chciał się chwalić. Ja sam w 1993 roku pojechałem z trzema
tysiącami marek w kieszeni po agregat prądotwórczy, ale kiedy zobaczyłem, jakie
cuda taka maszyna potrafi zrobić z kawałem mięsa, za wszystkie pieniądze
kupiłem na pniu wysłużony egzemplarz. Tydzień zajęła mi nauka właściwego
kłucia - wędlinki od razu zyskały na wadze 20 proc., nie mówiąc już o
apetycznej soczystości... Nawet nie wiedziałem, jak szybko i po cichu
konkurencja zaopatrzyła się w jeszcze wydajniejsze maszyny.
Sztuczne zwiększanie soczystości wędlin jeszcze niedawno było tylko wstydliwym
procederem przyjętym po cichu przez większość producentów. Dostępne urządzenia
oraz przyjęte w branży zwyczaje pozwalały na zwiększanie w ten sposób wagi
najlepszych gatunków wędlin do 20 proc.
Prawdziwy wyścig zaczął się pod koniec lat 90., kiedy znacznie złagodzono
polskie normy regulujące skład produktów spożywczych, a jednocześnie na rynku
pojawiły się nowoczesne niemieckie maszyny nastrzykujące kolejnej generacji.
Pompowanie mięsa w polskich zakładach przyjęło formę wyścigu między
producentami. Dziś na rynku obowiązuje wolnoamerykanka - ilość wody w wędlinie
ogranicza jedynie jakość sprzętu oraz wytrzymałość mięsa. Ostatnio krzykiem
mody są maszyny, które dzięki elastycznym igłom omijającym kości
potrafią „napompować" zwierzaka po uboju jeszcze przed rozebraniem go na
kawałki.

Więcej przypraw!
- Do czego lejecie najwięcej wody? - pytam Zygmunta, kiedy przerwa w dostawie
solanki wstrzymała niemal całą produkcję w zakładzie.
- Przede wszystkim do wędzonki. Balerony, szynki, polędwica, a więc produkty o
największej wartości handlowej. Kiedyś z dziesięciu kilogramów surowej szynki
robiło się około 8 kg wędliny. Dziś z tych samych dziesięciu kilo najbardziej
pazerni potrafią zrobić do 20 kg. Decyduje wyłącznie technologia. Ja jestem
ograniczony kilkuletnią niemiecką maszyną, dzięki której mogę rozpędzić się do
50 proc. - w 100 kg surowca mogę wstrzyknąć maksimum 50 kg solanki.
- Ludziom nie przestały smakować coraz bardziej rozrzedzane wędliny?
- Przede wszystkim robili to wszyscy i stopniowo, więc udało się ludzi
przyzwyczaić do nowej jakości. Poza tym, żeby za bardzo nie było czuć, że mięsa
w mięsie jest coraz mniej, nauczyliśmy się dodawać więcej przypraw.
- Nikt nie wpadł na pomysł zdobycia rynku wędlinami robionymi według
tradycyjnych receptur - tylko mięso i zioła?
- Znałem gościa, który chciał taką szansę wykorzystać. Oryginalne receptury,
przemyślana dystrybucja, reklama w dużych miastach, przy czym udało mu się
robić naprawdę smaczne rzeczy. Zbankrutował po sześciu miesiącach. Wykończyły
go napompowane szyneczki i polędwice; nie był w stanie choćby zbliżyć się do
nich ceną. Wiem, że było takich odważnych więcej, ale w większości skończyli
podobnie. Producenci zdążyli nauczyć ludzi, jakie wędliny mają jeść.
Kupując szynkę w sklepie, nikt z nas nie jest w stanie stwierdzić, czy woda z
wielofosforanami i pochodnymi azotu zajmuje w niej 30, 50 czy 70 proc.

Straszna śmierć niszczy mięso
Solanka wreszcie przyjechała, jak zwykle w postaci sproszkowanej. Żeby było
szybciej, Bogdan wsypuje proszek do kilku wiader naraz, a ja idę do garażu po
gumowy wąż, który za chwilę połączy peklownię z toaletą.
- Czasem jak ktoś przesadzi z pompowaniem, widać takie szare nacieki
przypominające naturalne żyłki czy ścięgna
- tłumaczy mi pan Bogdan, wrzucając na taśmę płaty mięsa (czekają już na nie
opakowania z napisem „Staropolska"
- plastikowe, żeby lepiej przytrzymały wodę, która zawsze zaczyna wyciekać
dopiero po pewnym czasie). Jak potrzymasz trochę szyneczkę w plastikowym
opakowaniu, po kilku dniach zacznie się w nim zbierać to samo, co wlewam z tego
kubła - syntetyczny koktajl, który większość ludzi bierze za naturalne soki.
Bywa jednak, że mięso zachowuje się nietypowo. Wygląda normalnie, ale nie chce
przyjmować wody, wylewa się jak z gąbki. - Często zdarza się, że mięso
nieoczekiwanie „leje się" już w zakładzie, choćbym nie wiem, jak starannie
przygotował je do nastrzyknięcia - mówi Bogdan. - Oznacza to, że przed śmiercią
i w jej czasie zwierzę tak bardzo się nacierpiało, że zdegenerowane stresem
mięso, jakby mszcząc się na człowieku, nie chce także przyjmować zwyczajowej
porcji wody.
Okazuje się, że humanitaryzm uboju ma także wartość ekonomiczną - jeżeli
zwierzę przed śmiercią poddane jest stresowi albo co gorsza cierpieniu, mięso
na skutek gwałtownych zaburzeń metabolizmu traci sporo walorów, także smakowych.
A biedne wiejskie ubojnie często nie mają specjalnych urządzeń regulujących np.
ruch świń w drodze do uboju, tak by każda była ogłuszana pojedynczo i w
spokoju. W rezultacie świnie są głuszone po kilka naraz wśród dzikich kwików.
Oprócz samego stresu zwierzęta często muszą przejść drakońskie męki, zanim
pozwoli im się zdechnąć. Sęk w tym, że oszałamianie i wykrwawianie należy
wykonać zaraz po sobie w jak najkrótszym czasie, tak by zwierzę wykrwawiło się
szybko we śnie. Częstym błędem, zwłaszcza w niewielkich ubojniach, jest za
niskie napięcie chałupniczych urządzeń do ogłuszania zwierząt - w rezultacie
porażone zbyt małą dawką prądu świnie budzą się, wisząc już na łańcuchach
rzeźniczych. Umierają wtedy w męczarniach, a w mięsie pozostaje niebezpiecznie
duża ilość krwi, w której błyskawicznie rozmnażają się bakterie, co dodatkowo
pogarsza jego jakość i - ku utrapieniu przedsiębiorców - zdolność chłonięcia
wody.

Klej, żeby się szynka trzymała (przynajmniej w sklepie)
Trzeci dzień mojej pracy w masarni. Jadę z Zygmuntem rozwieźć kilkudniową
produkcję do kilkudziesięciu sklepów w okolicy. - Dziś kierownik sklepu to
stanowisko o większym prestiżu niż w czasie stanu wojennego - Zygmunt w
samochodzie przypomina mi, żebym powiedział „dzień dobry", „do widzenia" i
najlepiej nic ponadto - w ciężkiej sytuacji całej branży to kierownicy
decydują, jakie mięso będą jedli ludzie, kto i czym będzie je szprycował. A
kierownicy sklepów mają przede wszystkim dwa życzenia - żeby wędlina była tania
i żeby się dobrze kroiła na cienkie plasterki, bo tylko tak teraz ludzie chcą
brać. Mówiąc w skrócie, przynajmniej w sklepie wędlina musi się trzymać w
kupie. A same wielofosforany z solanki do tego nie wystarczą. Trzeba dolać
sporo „kleju", żeby wytrzymała w zdrowiu parę dni i puściła soki dopiero w
domowej lodówce. Jak doda się mocnego „kleju", to nawet nieźle napompowana
szyneczka potrafi trzymać się jak guma.
Klej to oczywiście nazwa umowna. Chodzi o związki chemiczne, które są w stanie
związać nadwyżkę wody wewnątrz wędliny, dzięki czemu zapewniają jej jędrność.
Jeszcze do niedawna producenci lali do środka zwyczajny krochmal, ewentualnie
wsypywali worki mąki. Jednak nawet mąka, zwłaszcza że sypana w coraz większych
ilościach, stała się kolejną pozycją na liście oszczędności. Rodzimi
przedsiębiorcy z branży zaskakująco szybko przyswoili sobie najnowsze
osiągnięcia światowej nauki.
Preparaty białek soi, skrobi, wyciągi z alg morskich i preparaty roślin
tropikalnych - okazy światowej flory na tyle mocno wiążą wodę wstrzykniętą do
mięsa, że w rezultacie są tańsze od surowców stosowanych od dziesięcioleci w
polskich masarniach. Zdolności wiązania mięsa tropikalnych preparatów i
tradycyjnej mąki Zygmunt porównał do różnicy między klejem do papieru i Super
Glue.
W ostatnich latach wiele firm zaczęło sprowadzać do kraju coraz tańsze
sproszkowane substancje, które skutecznie zapobiegają przedwczesnemu wyciekowi
z trudem wpompowanej wody. Najtańsze (i co za tym idzie najpopularniejsze wśród
producentów) są, niestety, preparaty nietrwałe,

[tukee]

Konkurencja lakierowana
Wracamy do zakładu, trzeba wyładować to, czego nie udało się sprzedać w żadnym
z 40 sklepów. - Niestety, dziś pijemy z Zygmuntem przy pasztetowej i
wątrobianej, wyniki sprzedaży nie upoważniają do lepszych gatunków. -
Konkurencją, oprócz dużych zakładów, są nielegalne przetwórnie w oborach i
chlewniach. Tam chłopi po cichu biją inwentarz i w warunkach urągających
jakiejkolwiek higienie preparują „tradycyjne" wędliny. Wiem o co najmniej
kilkunastu takich „przetwórniach" w samej tylko najbliższej okolicy. Sprzedają
na lewo, także sklepom w miastach. Widziałem, jak oni to mięso zagniatają
dosłownie czarnymi rękami. Taki rolnik, jak ubije świnię, łaskę zrobi, jak w
ogóle zbada mięso. Przeważnie jednak nie bada. Zwłaszcza że higieniczne zdjęcie
skóry w takim małym zakładzie jest praktycznie niemożliwe. Najgorszą rzeczą
jest podciąganie skóry do góry - powoduje, że kawałki błota i kału spadają,
przyczepiając się do płatów mięsa, które idą prosto do peklowania. W takich
wypadkach nawet wymycie pod strumieniem wody niewiele pomoże - grudki brudu
błyskawicznie przywierają między sztywniejącymi mięśniami.

Następnego dnia dowiaduję się, że w ramach oszczędności prawdopodobnie w ciągu
miesiąca zlikwidowana zostanie wędzarnia należąca do Zygmunta.
- Jeżeli chodzi o wędzenie, pozostałem wierny tradycji tylko dlatego, że na
kupno „lakierni" po prostu mnie nie stać - mówi Zygmunt, kiedy wchodzimy do
pomieszczenia, w którym od aromatu mięsa uwędzonego w specjalnie dobranej
mieszaninie liściastego drewna aż zakręciło mi się w głowie. Zygmunt wyjmuje z
beczki garść grubo zmielonych, pachnących żywicą trocin - to buk i olcha.
Zamocowane na wędzarniczych hakach połcie mięsa przez kilka godzin muszą się
nawdychać dymu, żeby nabrały odpowiedniego smaku, zapachu i wyglądu.
Ten aromat naukowcy zdążyli skomponować za pomocą kilkudziesięciu chemikaliów.
Nowoczesna „lakiernia", czyli sztuczna wędzarnia, spryskuje mieszanką
chemikaliów wiszące płaty mięsa. Najpierw jednak mięso musi być spreparowane i
przygotowane na kąpiel w tablicy Mendelejewa, tak żeby warstwa „lakieru" ładnie
przylegała i nadawała mu apetyczny, lśniący wygląd. Oficjalna nazwa takiej
substancji to preparat dymu wędzarniczego.
- Policzyć opłacalność takiego wynalazku jest stosunkowo łatwo- mówi Zygmunt. -
Jednowózkowa „lakiernia" kosztuje około miliona. Na wózek wejdzie 100 kg
wędlin, czyli o 10 proc. więcej niż w tradycyjnej wędzarni. To daje na 100 kg
wędzonki 10 kg dodatkowo. Średnia cena surowej wędliny to 8 zł, więc z jednego
wózka wychodzi już 80 zł ekstra minus koszty surowca - sto wózków daje już
prawie osiem tysięcy. A sto wózków mięsa można „nasmarować" nawet w tydzień, bo
opryskiwanie zajmuje mniej czasu od tradycyjnego wędzenia.
Kiedy odjeżdżam do domu z wielką torbą tradycyjnych wędzonek, Zygmunt przyznaje
się na pożegnanie, że zamierza zwinąć interes najdalej za trzy miesiące. -
Jeżeli sytuacja na rynku się nie poprawi - zastrzega - ale coraz mniej w to
wierzę.

PIH: wielofosforany, związki azotu i fragmenty osłonek
Po powrocie do Warszawy rozmawiałem ze specjalistami. Na nikim moje opowieści
nie zrobiły większego wrażenia.
- Nie ma normy, która by regulowała ilość solanki w wędlinach - mówi prof. Jan
Mroczek, kierownik zakładu technologii mięsa z warszawskiej Szkoły Głównej
Gospodarstwa Wiejskiego. - Jedyne ograniczenie to tzw. dobra praktyka
produkcyjna, która w polskich realiach jest wolnoamerykanką. Zresztą to i tak
bez znaczenia, bo nie ma systemu kontroli przestrzegania tych norm. Nawet jak
inspekcja handlowa raz na jakiś czas pobierze z jakichś zakładów próbki
produktów do analizy, to są to kontrole wyrywkowe, zaś wysokość kar, jeżeli są
w ogóle wymierzane, nie stanowi dla producenta żadnego zagrożenia. W Polsce nie
ma systemu, który by eliminował producentów oszustów.
Prof. Mroczek przyznaje, że jedynym oznaczeniem wskazującym, że kupowane przez
nas mięso zostało napompowane wodą, jest napis „produkt wysoko wydajny", który
też nie wszyscy producenci umieszczają na opakowaniach. Cała zaś gama
dodatkowych preparatów białkowych, zmodyfikowanych soi, środków żelujących
ukrywa się pod symbolami „E" z trzycyfrową liczbą.
Okazuje się jednak, że inspektorzy Państwowej Inspekcji Handlowej po wielekroć
alarmowali o niebezpiecznie wysokim stężeniu w mięsie wiążących wodę
wielofosforanów (nadmiar wielo-fosforanów powoduje u dzieci niedorozwój kości,
u starszych ludzi osteoporozę). Jeszcze bardziej niebezpieczne jest nadmierne
szprycowanie wędlin związkami azotu, które powyżej pewnego poziomu stają się
trucizną.
Już ponad rok temu PIH (podlega Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumenta)
pisała: „Niepokojącym zjawiskiem w branży przetwórstwa mięsa stał się
powszechny udział różnych substancji dodatkowych stosowanych w celu zwiększenia
wydajności produktu" (cytat z raportu po kontrolach w największych
supermarketach w Polsce). Oprócz faszerowania mięsa chemią inspektorzy
wykrywali w szynce rozwarstwianie się mięśni na skutek zbyt dużego pompowania
wodą, w wędlinach znaleźli „fragmenty osłonek pochodzących z przerobu innych
wędlin oraz kwaśny i piekący smak świadczący o zapoczątkowanym procesie
zepsucia". W zależności od gatunku wędlin inspekcje zakwestionowały jakość od
kilku do kilkudziesięciu procent badanego towaru. Wśród konserw mięsnych ponad
połowa skontrolowanych produktów została uznana za wadliwe, a wśród
paczkowanych wędlin drobiowych prawie dwie trzecie. Kontrola ujawniła
jednocześnie masowe oszukiwanie klientów - na opakowaniach większości
przetworów mięsnych brak informacji o zastosowanych środkach uzupełniających.
Poza tym potwierdzono istnienie szarej strefy – nielegalnych zakładów
przetwarzających mięso bez żadnej kontroli weterynaryjnej czy higienicznej.
Doktor Adam Jarecki z Głównego Inspektoratu Weterynarii mówi, że nielegalne
przetwórnie to problem w całym kraju. - Niestety, jesteśmy bezbronni. W
momencie kiedy składamy w prokuraturze doniesienie o nielegalnym wytwarzaniu
wędlin na sprzedaż gdzieś na wsi, zawalona sprawami prokuratura z reguły umarza
śledztwo z powodu niskiej społecznej szkodliwości czynu.
- Co gorsza, inspektorzy i kontrolerzy kontrolują przede wszystkim duże
zakłady, gdzie mogą liczyć na dużą karę, ewentualnie łapówkę - dodaje jeden z
moich rozmówców - zakłady mniejsze, bardziej prymitywne, skutecznie unikają
kontroli.
W 1999 r. Inspekcja Weterynaryjna dokonała przeglądu wszystkich zakładów -
tylko l proc. ubojni i 4 proc. przetwórni spełniało wymagania UE.

uj Tukee, pojechałaś...

[dorota.28]

[tukee]

straszne, co? od samego czytania mozna sie przekrecic.

[warszawianka_jedna]

chyba znów będę wegetarianką ;-(

[dorota.28]

a warzywa niby lepsze?

[warszawianka_jedna]

dorota.28 napisała:

> a warzywa niby lepsze?


w tym sęk, chcąc nie chcąc jemy jakieś świństwa, może by tak przestać jeść?
no choćby na trochę ;-)

[dorota.28]

tak sie nie da

[tripper]

da sie
bo to co teraz jem, to raczej nie jedzenie
gotowany kurwa kurczak i gotowane warzywa, wszystko w rosole, ja pierdole

[desperately.seeking.something]

tripper napisał:

> da sie
> bo to co teraz jem, to raczej nie jedzenie
> gotowany kurwa kurczak i gotowane warzywa, wszystko w rosole, ja pierdole

czyli jak matka karmiąca :)))
jeszcze można ryżyk

[dorota.28]

tripper napisał:

> da sie
> bo to co teraz jem, to raczej nie jedzenie
> gotowany kurwa kurczak i gotowane warzywa, wszystko w rosole, ja pierdole

w taki razie ja też pierdole, przeciez to nie jedzenie tylko jakiś szajs
wydobrzejesz do piątku i nawpychasz sie pizzy i makaronów hihi a popijesz
browarem
a wlaśnie właśnie, Tukee będziesz?

[warszawianka_jedna]

tripper napisał:

> w piatek, tak? o ktorej?
>
> (nie dosc, ze nie moge pic, to jeszcze nie moge jesc ani palic :-/)


i długo będzie trwać ta twoja kwarantanna? wykończysz się ;-)

[desperately.seeking.something]

a Ty będziesz ??

[martak241]

Ja rowniez chcialabym sie do Was przylaczyc, tylko nie wiem o ktorej sie
spotykacie i jak nazywa sie ta pizzernia.

[desperately.seeking.something]

pizzeria Na Nowolipkach
a godzina? chyba nie ustaliliśmy jeszcze :))

[tukee]

No chyba. Tym razem juz nie moge zawiesc. tylko na ktora? 19.30?

[desperately.seeking.something]

popatrzyłam na zdjęcia i stoliczki malusieńkie
chyba wszystkie będą musieli nam zestawić :)

[warszawianka_jedna]

zmieścimy się, najwyżej zestawią stoliki.

[dorota.28]

będziemy się ściskać ale damy radę :)
tradycyjnie 20?

[terenia.nasweter]

Dojrzała, mądra kobieta jest natchnieniem i skarbem dla mężczyzny, jest
błogosławieństwem dla ludzkości - podkreśla ks. bp Stanisław Wielgus.

[warszawianka_jedna]

terenia.nasweter napisała:

> Dojrzała, mądra kobieta jest natchnieniem i skarbem dla mężczyzny, jest
> błogosławieństwem dla ludzkości - podkreśla ks. bp Stanisław Wielgus.

święta prawda, tak trzymać!

[desperately.seeking.something]

ktoś rezerwnie?

[dorota.28]

moge rezerwnąć, ale na ile osób?

[kocio-kocio]

W najgłębszej sali mają duże stoły.
Zarezerwuj jeden.
Na 19.30.
Na hasło "Muranów".

[desperately.seeking.something]

kocio-kocio napisała:

> Na hasło "Muranów".
>
nie wiem, czy zapamiętam :P

[kocio-kocio]

zapisz sobie ;o)

[dorota.28]

kurcze, jakbym kitu zapomniała hasła to dzwonie a ty przypoomnsz, dobrze?
dzisiaj wkroczę do akcji i rezerwnę, mam nadzieję, ze mamy na myśli te same
pizzerie hihi

[kocio-kocio]

Dobra.
Dzwoń.
Też mam nadzieję :o)

[dorota.28]

hehe, ze mną wszystko jest możliwe, nawet karakoke kiedy nie pije :D

[vvesna]

Z racji tego, że powoli zaczynam wierzyć w to,że do piątku przestanę kaszleć i
smarkać (przepraszam za dosłowność) i Wieśniak też już przestaje wykonywać te
jakże przyjemne czynności, zgłaszamy swój akces do piątkowego spotkania. Mamy
nadzieję, że zmieścimy się przy tym zarezerwowanym stole.

[kocio-kocio]

Najwyżej będziemy dostawiać krzesła :o)

[dorota.28]

rezerwłam stół na 6 osób, miły pan powiedział, że w razie co można dostawić
jeszcze jeden :)
19.30 piątek, będzie kartka Muranów