czy powinnam się czuć winna?

[niebieski_koralik]

Takie dziwne dzisiejsze zdarzenie, zastanawiam się jak mam się do niego
odnieść. pomożecie? :)
Mieszkam w okolicy opanowanej przez pokątnych pijaczków. na mojej ulicy widzę
ciągle te same twarze panów w różnym wieku popijających sobie od rana do
wieczora (na marginesie- większość z nich jest czysto ubrana, najwyraźniej żal
mi tych niewidzialnych osób, które o to dbają), żebrzących o dziesięć groszy
na piwo itd. i dzisiaj jeden z tych panów upadł pod moim oknem i zaczął sobie
chrapać. chwilę zastanawiałam się co zrobić, ale zdecydowałam się nie robić
nic. pan wypił, pan upadł, pan pracuje codziennie nad zrobieniem sobie
krzywdy, nie moja sprawa. jakieś 10minut później ktoś się przy nim zatrzymał i
zadzwonił po karetkę, karetka przyjechała, okazało się, że pan uderzył się w
głowę, założono mu opatrunek i spokojnie powieziono na izbę.
no i ja się teraz czuję winna- dlaczego nie zadzwoniłam? może powinnam była?
skoro okazało się, że jakiś opatrunek był konieczny? skoro taki telefon nic a
nic by mnie nie kosztował, to drobiazg do zrobienia. i to przecież też
człowiek itd. a może miałam prawo nie interweniować w sprawie pana, który co
dzień pije, stacza się wesoło od kilku lat i sam nie bierze odpowiedzialności
za swoje zdrowie i życie. ale przecież to jest też człowiek i powinno się
pomagać itd.
to jak- powinnam się czuć winna? czy może przesadzam?

[anciax]

mieszkam w okolicy, gdzie widuje nawalonych gosci - to standard, gdybym nie
pracowala, to takie widoki mialabym 24/dobe i...

....co chce Ci powiedziec:
nie zamierzzam ich raczyc opowiesciami jak to oni zaniedbuja swoje rodziny itp.
oni sobie pracuja na takie a nie inne zycie - ladnie to napisalas.

wiem, mijanie ich to nie to samo co karetka pod oknem.

ja sie po prostu nie wtracam i tyle.

[niebieski_koralik]

no, właśnie na co dzień nie zwracam uwagi, nie daję żadnych pieniędzy,bo nie mam
zamiaru sponsorować ich marskości wątroby, ogólnie olewam (niestety nie mam też
odwagi zwrócić im uwagi jak np. hałasują mi pod oknem kiedy się uczę, albo robią
sobie toaletę z mojej klatki schodowej, tchórz, tchórz) ale cholera nie wiem jak
to z tą karetką. teoretycznie jest chyba nawet jakiś obowiązek prawny udzielenia
pomocy. i nie wiem czy tłumaczy mnie fakt, że myślałam, że pan padł pijany i nic
mu się nie stało (bo w ogóle mam wrażenie, że alkoholicy mają farta pod tym
względem np. mój ojciec wyskoczył kiedyś po piwo całkiem dosłownie bo przez okno
z pierwszego piętra na beton i nic mu się nie stało, zleciał ze schodów po
pijaku, rozwalił sobie głowę i poza tym, że ja dostałam histerii z nerwów
skończyło się na niczym, nie wiem na czym to polega). zadzwonić mogłam...nie wiem :(

[kajda28]

nie mogłaś zadzwonić, bo nie wiedziałaś o tym że jemu dzieję się krzywda. Byłaś
przekonana że śpi - jeszcze chrapał na dodatek.
Gdybyś dzwoniła na pogotowie za każdym razem jakby któryś z nich spał na
chodniku, to by już dawno pogotowie przestało odbierać tel od ciebie.
Nie masz powodu czuć się winna.

[aidka]

ja jednak jestem za tym, by reagowac w takich sytuacjach
sama staram się podchodzić na ulicy do ludzi, którzy leżą gdzieś tam
odłogiem
nawet, gdy wygladają nieciekawie
można oczywiście narazić się na słowny atak
ale lepsze to,wg, mnie, niż zignorowanie faktu, że ktoś może umiera

ostatnio 2 razy byłam świadkiem przykrych sytuacji
raz wsiadłam do tramwaju i koło mnie siedział facet - z wyglądu
zaniedbany pijaczyna, z ust ciekła mu ślina
ktoś poszedł na przystanku do motorniczego i powiedział, że ten
facet dlugo już jedzie tym tramwajem i się nie rusza
okazało się, że nie żyje
gdyby ktoś zareagował wcześniej, może by się go uratowało

w drugim przypadku szłam ulicą
i na chodniku leżał mężczyzna we krwi wokół głowy
był bosy, biednie ubrany
nie wiem czy pijany czy osłabiony wywalił się na tym chodniku
to było obok przychodni, więc pomoc miał szybko
ale tu już nic nie dalo się zrobić
umarł od razu

znany mi jest wypadek, gdy ktoś zasłabł z powodu niedomagania serca
ale traktowano to jako pijaństwo, przechodzono obok obojętnie
i człowiek umarł

lepiej więc sprawdzić - najwyżej zawiozą czlowieka na izbę, ale i
tam lekarz ma obowiązek go zbadać

[niebieski_koralik]

no, właśnie z reguły reaguję w takich sytuacjach, tutaj zmylił mnie fakt, że
znałam tego pana z codziennych libacji na ulicy. kiedyś musiałam go na przykład
budzić, bo zasnął przed drzwiami wejściowymi do mojej kamienicy. no i właśnie
przywołany już fakt, że sobie pochrapywał.
wychodzi na to, że nie będę się obwiniać za tę sytuację, ale na przyszłość
jednak dla spokoju sumienia będę dzwonić.

ale adika, historie, które przywołałaś mnie zmroziły lekko...

[akoya-blue]

Ni czułabym się winna, moim zdaniem jest tak, że dzwoni się po karetkę a w innym
miejscu umiera małe dziecko albo ktoś w wypadku, bo.... bo jakiś pijaczek
przewrócił się i rozbił sobie głowę, ciekawe czy myślał o tym zanim doprowadził
się do takiego stanu. Pamiętam taką sytuację, była zima może dwa lata temu,
wracam z pracy czasem koło 23:00, bardzo często wychodzi po mnie mąż ale wówczas
był w pracy, mieszkam na dzielnicy gdzie od rana do wieczora stoją "panowie"
gdzie ich podstawowym pokarmem jest alkohol, zobaczyłam pana leżącego na
oblodzonej ulicy, w pierwszej chwili myślałam, ze starszy pan się przewrócił
złamał nogę albo coś w tym rodzaju ale okazało się, ze był tak pijany, ze nie
miał pojęcia gdzie jest, powiedziałam mu, że skoro doprowadził się do takiego
stanu powinien sobie sam teraz pomóc i zostawiłam go, nie maiłam żadnych
wyrzutów sumienia, potem się okazało, ze ktoś przechodził i zabrał "biednego"
pana z drogi.

[aidka]

akoya-blue napisała:

> Ni czułabym się winna, moim zdaniem jest tak, że dzwoni się po
karetkę a w inny
> m
> miejscu umiera małe dziecko albo ktoś w wypadku, bo.... bo jakiś
pijaczek
> przewrócił się i rozbił sobie głowę,

hm..., rozumując w ten sposób, można by od razu ogłosić, że nie
należy ratować życia osobom uzależnionym, bo to pijaczki i ćpuny,
ani starym, bo niedługo umrą i tak,
ani samobójcom, bo sami chcieli nie żyć
ani zwierzętom, bo to nie ludzie itd.itd.
a czas, który mógłby być poświęcony w/w lepiej poświęcić dla
ratowania wyłącznie dzieci albo osób, które na ratowanie zasłużyły
nie wpadając w kłopoty, starość etc.

ciekawe czy myślał o tym zanim doprowadził
> się do takiego stanu.

może nie myślal wiele
może nawet nie wiedział, że jest chory na chorobę alkoholową
charakteryzującą się tym, że jest ona przewlekła, śmiertelna i
nieuleczalna
może nie wiedział też, że może poddać się terapii
albo może nie miał motywacji, by to zrobić...

a ten pijany na oblodzonej ulicy...
nie miałabyś też wyrzutów sumienia, gdyby nie pomógł mu ktoś inny i
facet zamarzłby na dworze?

[kajda28]

aidka powiem prawdę, nie miałabym wyrzutów sumienia gdyby mój eks umarł gdy spał
na ławce , a ja przeszłam obok, jak wszyscy, raz go odwoziła policja do
szpitala, bo nie nadawał się na izbę- żadnych oznak życia- no może
oddychał.Następnego dnia sam wypisał się ze szpitala. Nie czułabym się winna
gdyby zamarzł jak go nie wpuściłam o 1 w nocy pijanego a na dworze było -15
mrozu (1 styczeń tego roku).
Alkoholizm to choroba, a chorobę się leczy a nie pielęgnuje, ile dzieci przez
takich pijaków nie ma normalnego domu. Pewnie to znieczulica, pewnie strach
przed wygłupieniem się że zamiast ratować poważnie chorego będę ratować
pijaczka. Ale każdy odpowiada za swój los.
sama napisałaś że koło ciebie siedział pan który dziwnie wyglądał i ktoś
zawiadomił kierowce, dlaczego nie ty?
Ostatnio zadzwoniłam na policję jak widziałam pijanego który wsiadał za
kierownicę samochodu, jestem z tego dumna, pomimo że go nie złapali. Czułabym
się źle jakby nie zadzwoniła, nie czuję się źle widząc pijanego leżącego na
ławce, czy trawniku.

[aidka]

Kajdo, rozumiem Ciebie
naprawdę
i kompletnie nie w głowie mi ocenianie Ciebie
wiele przeszłaś i przechodzisz, zapewne
masz powody, by mieć takie, a nie inne stanowisko
ja mam inne
tylko tyle

a co do człowieka w tramwaju
to osoba, która zawiadomiła motorniczego
jechała tym tramwajem dłużej, niż ja - od pętli zadaje się
i wiedziała już, że on nie rusza się cały czas
ja dopiero wsiadłam i zaczęłam mu się przyglądać
jeden przystanek
jeszcze nie byłam pewna czy coś mu się stało
a tramwaj się zatrzymał i już tamten drugi facet pobiegł po
motorniczego

[anciax]

Koraliku, i jeszcze jedno: kazdy ma swoje dno ktore musi osiagnac.

[niebieski_koralik]

a najzabawniejsze jest to, że ja się zastanawiam, obwiniam, rozmyślam, a pan
dzisiaj cały dzień spokojnie upija się pod moim domem. cały i zdrowy.
najwyraźniej ten wypadek to jeszcze nie było jego dno.
dla mnie taka korzyść, że mogę czytać wasze wypowiedzi i to inspiruje do
przemyśleń.

[picnawodefotomontaz]

Pytanie - moim zdaniem - powinno brzmieć: "jak powinnam zareagować?"
Przecież na swoje uczucia nie masz bezpośredniego wpływu.
Dlatego pytanie typu: "czy powinnam się czuć...?" jest bez sensu,
bo tyczy się rzeczy awykonalnej.

[niebieski_koralik]

ok, inaczej- czy mam rację czując się winna? lepiej? :)

[mskaiq]

Nigdy nie nalezy czuc sie winnym, nawet jesli zrobimy cos zle albo
cos zlekcewazymy. Kiedy rozumiemy ma czym polegal nasz blad to
nastepnym razem unikniemy jego.
Serdeczne pozdrowienia.

[antykret_live]

A co z naszym sumieniem?

[niebieski_koralik]

Nie przesadzałabym, ZASŁUŻONE poczucie winy (podkreślam "zasłużone", bo wiem, że
dda czasami mają je zupełnie niepotrzebnie) jest uczuciem korzystnym- pozwala
właśnie się uczyć na błędach. Oczywiście warto sobie wybaczać, ale musi być
najpierw miejsce na trochę poczucia winy. Tak myślę.

[aidka]

racja
myślę, że bez poczucia winy
nie byłoby sobie co wybaczać

[mskaiq]

Popelniam bledy ale nie pozwolama sobie na poczucie winy chcby bylo
ono uzasadnione. Poczucie winy to podwazanie siebie, to zle uczucia
o mnie samym.
Mam prawo do bledow, nie musze sie czuc winny kiedy je popelniam.
Wszyscy ludzie popelniaja bledy. Jedni kieruja negatywne uczucia
przeciwko sobie bo uwazaja siebie zas sprawce niepowodzenia, inni
poszukuja tego co zostalo zrobione zle, co spowodowalo blad.
Znalezienie przyczyny poza soba pozwala eliminowac bledow.
Obarczenie siebie wina za blad nie elimuje bledu bo nalezaloby
wyeliminowac siebie aby pozbyc sie bledu.
Serdeczne pozdrowienia.

[niebieski_koralik]

mskaiq, niestety nie mogę ci przyznać racji, bo to wszystko ślicznie brzmi, ale
to jakiś sylogizm karkołomny. Bo jednak to nie jest tak, że błędy zawsze tkwią
na zewnątrz człowieka, to raz. Zdarza się, że robimy źle, bo sytuacja, bo złe
rozpoznanie sytuacji, bo okoliczności, bo coś tam. Ale czasami robimy źle, bo
mamy wady po prostu. A wtedy przerzucanie błędu na zewnątrz i blokowanie
poczucia winy jest ucieczką od odpowiedzialności. Trzeba być wobec siebie
sprawiedliwym- wybaczać sobie rzeczy niezależne od nas, a w sprawie tych
zależnych- podkasać rękawy i postarać się zmienić. I tak, owszem, również sobie
wybaczyć. Ale jednak przerażałby mnie świat, w którym ludzie nie czują się
winni, tylko zawsze zakładają, że problem tkwi na zewnątrz. W takim świecie
trudno dojrzewać zmieniając w nas to, co rzeczywiście jest niedobre i szkodliwe
tak dla nas jak i dla innych.
To oczywiście zupełnie już poza głównym tematem dyskusji, ale myślę, że ma
zastosowanie w innych sytuacjach.
w sumie całe moje bredzenie sprowadza się do tego, że- UZASADNIONEGO poczucia
winy nie wolno blokować, tylko trzeba je twórczo wykorzystać jako impuls do zmian.
pozdrawiam :)

[mskaiq]

Znalezienie przyczyny na zewnatrz to odnalezienie przyczyny bledu
bez obwiniania sie. Na przyklad cos sie nie udalo bo sie spozniam.
Bledem jest spoznianie sie. Trzeba wyeliminowac ten blad i nie
spozniac sie. Tutaj nie ma obwiniania siebie.
Mozna podejsc do tego inaczej, spozniam sie bo taki jestem, bo
zawsze mialem z tym problem, to moja wina bo taki sie urodzilem.
Takie podejscie czesto oznacza akceptacje spoznianie sie, to moja
wada.
Inny przyklad, mam problemy w pracy bo popelniam bledy. Problemem sa
bledy, trzeba przestac je popelniac, moze trzeba sprawdzac dwa razy.
To samo z obwinianiem siebie. Popelniam bledy bo jestem glupszy, bo
jestem gorszy, nieuwazny, nie umiem sie skupic.
Serdeczne pozdrowienia.

[aidka]

mskaiq napisał:

> Znalezienie przyczyny na zewnatrz to odnalezienie przyczyny bledu
> bez obwiniania sie. Na przyklad cos sie nie udalo bo sie spozniam.
> Bledem jest spoznianie sie.

ale ktoś wykonał czynność spóźniania się - prawda?
kto?
ten, kto się spóźnia...
przyczyny tego spóźnienia mogą być różne i to od nich zależy
zasadność lub nie spóźnienia

móglbyś podać inny przykład
czyjeś życie zostało przerwane, bo kogoś zamordowałam
ale, by nie mieć poczucia winy, winą nie obarczam siebie,bo, wg
Ciebie, nie wolno
winą i błędem jest tylko...zamordowanie
a nie to, że JA to zrobiłam - tak?

podawałam Ci już przyklad Hitlera
on też nie jest winny ludobójstwa, wg tego, co mówisz
błędem jest bowiem ludobójstwo, a nie to, że dokonał go Hitler
on nie ma się za co obwiniać - tak?

Trzeba wyeliminowac ten blad i nie
> spozniac sie. Tutaj nie ma obwiniania siebie.

jeśli nie ja jestem winna spóźnieniu, choć wynikło ono z tego, że,
np. się grzebałam dlugo
to czemu ja mam eliminować błąd jakim jest to spóźnienie?
nie jestem winna, więc nie muszę eliminować i już

> Mozna podejsc do tego inaczej, spozniam sie bo taki jestem, bo
> zawsze mialem z tym problem, to moja wina bo taki sie urodzilem.
> Takie podejscie czesto oznacza akceptacje spoznianie sie, to moja
> wada.

podejść do tego należy tak, by ocenić czy to moja wina czy nie
jeżeli po drodze na spotkanie musiałam pomóc umierającej staruszce,
to jasne, iż nie mam się o co obwiniać za spóźnienie, bo życie
staruszki było wązniejsze
jesli zaś spóźniam się, bo olewam ludzi z którymi jestem umówiona,
za późno wychodzę z domu, zbyt długo się grzebię itd. - to to jest
moja wina

> Inny przyklad, mam problemy w pracy bo popelniam bledy.

JA je popełniam czyli JA jestem winna

Problemem sa
> bledy, trzeba przestac je popelniac, moze trzeba sprawdzac dwa
razy.

problemem są błędy oraz JA, bo to ja je popełniam
same z siebie się nie wzięły
zatem JA muszę się poprawić i sprawdzać dwa razy, by błędów nie bylo

> To samo z obwinianiem siebie. Popelniam bledy bo jestem glupszy,
bo
> jestem gorszy, nieuwazny, nie umiem sie skupic.

tak też może być
popełniam błędy, bo nie znam się na informatyce czyli jestem gorsza,
niż , np. informatyk - wyjście ? - może zmienić pracę..?

albo - popełniam błędy, bo nie umiem się skupić
wyjście? - znaleźć przyczynę braku skupienia - może za malo sypiam,
może kocham się w koledze z pracy i za duzo o nim myślę, może bolał
mnie brzuch, więc nie mogłam się skupić i robiłam blędy...
pełno możliwości

wina czasem jest na zewnątrz
a czasem winni jesteśmy sami - do usuwania błędów potrzeba analizy
tego, kto lub co zawiniło

> Serdeczne pozdrowienia.

[aidka]

niebieski_koralik napisała:

> mskaiq, niestety nie mogę ci przyznać racji, bo to wszystko
ślicznie brzmi, ale
> to jakiś sylogizm karkołomny. Bo jednak to nie jest tak, że błędy
zawsze tkwią
> na zewnątrz człowieka, to raz. Zdarza się, że robimy źle, bo
sytuacja, bo złe
> rozpoznanie sytuacji, bo okoliczności, bo coś tam. Ale czasami
robimy źle, bo
> mamy wady po prostu. A wtedy przerzucanie błędu na zewnątrz i
blokowanie
> poczucia winy jest ucieczką od odpowiedzialności. Trzeba być wobec
siebie
> sprawiedliwym- wybaczać sobie rzeczy niezależne od nas, a w
sprawie tych
> zależnych- podkasać rękawy i postarać się zmienić. I tak, owszem,
również sobie
> wybaczyć. Ale jednak przerażałby mnie świat, w którym ludzie nie
czują się
> winni, tylko zawsze zakładają, że problem tkwi na zewnątrz. W
takim świecie
> trudno dojrzewać zmieniając w nas to, co rzeczywiście jest
niedobre i szkodliwe
> tak dla nas jak i dla innych.
> To oczywiście zupełnie już poza głównym tematem dyskusji, ale
myślę, że ma
> zastosowanie w innych sytuacjach.
> w sumie całe moje bredzenie sprowadza się do tego, że-
UZASADNIONEGO poczucia
> winy nie wolno blokować, tylko trzeba je twórczo wykorzystać jako
impuls do zmi
> an.
> pozdrawiam :)

mówiąc krótko :
gdyby nikt nigdy nie miał poczucia winy za nic, to każdy robiłby
wszystko bez zahamowań żadnych
a poczucia winy nie miewają tylko zimne ryby pozbawione uczuciowości
wyższej jak psychopaci

[aidka]

jeżeli widzisz, że coś jest błędem, to widzisz, iż jest złe
jesli wiesz, że zrobiłeś źle, ale z tego powodu nie masz poczucia
winy, to znaczy, że to zło akceptujesz
jeśli zaś masz poczucie winy, to wiadomo, iż nie akceptujesz zła i
nie chcesz go powtórzyć

a obarczanie siebie winą za błąd czyli zło, nie jest eliminacją
siebie, jak piszesz
jest tylko nauką, by tego błędu ponownie nie popełniać i nie mieć
znów poczucia winy, które nie jest miłe, zatem jest karą
a kary są po to, by uczyć

podobnie całkiem, jak z dzieckiem, które pakuje rękę w ogień - kara
polegająca na bólu od oparzenia powoduje, że drugi raz tej ręki
malec w ogień nie włoży
ale o tym już Ci kiedyś mówiłam i nic to nie dało...

[mskaiq]

Aidka napisala
> jeśli nie ja jestem winna spóźnieniu, choć wynikło ono z tego, że,
> np. się grzebałam dlugo to czemu ja mam eliminować błąd jakim jest
>to spóźnienie? nie jestem winna, więc nie muszę eliminować i już
Jesli znasz przyczyne niepowodzenia i dzialasz pomimo ze wiesz co
jest przyczyna Twojego niepowodzenia sa jest to Twoja swiadoma
decyzja i trudno wtedy obwiniac siebie.
W zyciu jest inaczej, obwiniam siebie bo mi sie nie udaje i nie wiem
dlaczego. Kiedy nie wiemy dlaczego wtedy obwiniamy siebie, jestesmy
gorsi, glupsi bo innym sie udaje a mmie sie nie udaje.

Jesli chodzi o zabicie czlowieka to jest to zupelnie inny problem,
nie miesci sie on w zakresie winy.
Zabicie drugiego czlowieka to niepoczytalnosc, przestawienie
podstawowych wartosci. Ludzie ktorzy potrafia zabic z zimna krwia
czlowieka nie znaja poczucia winy, dzialaja zgodnie z wartosciami
ktore wyznaja dlatego trudno mowic tuitaj o problemie winy.
Dotyczy to rowniez Hitlera.
Reszta to zabojstwa w afekcie gdzie wystepuje brak kontroli nad
emocjomami. W takim przypadku sad orzeka niski wyrok albo zwalnia z
wyroku.

> tak też może być popełniam błędy, bo nie znam się na informatyce
> czyli jestem gorsza, niż , np. informatyk - wyjście ? - może
> zmienić pracę..?
Ktos jest informatykiem a ktos jest rezyserem filmowym, albo
polonista z wyksztalcenia. Dlaczego rezyser filmowy lub polonista ma
sie znac na komputerach tak samo dobrze jak informatyk.
Jesli myslimy takimi kategoriami to trzeba zrozumiec ze taki sposob
myslenia jest bledny, ze to nie jest nasz wina, tylko po prostu
interesujemy sie czyms innym.

> albo - popełniam błędy, bo nie umiem się skupić wyjście? - znaleźć
>przyczynę braku skupienia - może za malo sypiam,
> może kocham się w koledze z pracy i za duzo o nim myślę, może
>bolał mnie brzuch, więc nie mogłam się skupić i robiłam blędy...
> pełno możliwości
Jest pelno mozliwosci ale dlaczego mam sie czuc winny. Przyczyna
jest zewnetrzna, popelnilem takie bledy nie dlatego ze sie urodzilem
gorszy tylko dlatego ze malo spalem, itp.
Serdeczne pozdrowienia.

[aidka]

nie dogadamy się
ja piszę o jednym
Ty o czymś innym
uściski
a.

[wioletka484]

Napisałam "spory" list i wszystko usunęłam. Zrobiłam to z tego
samego powodu, dla którego ty zastanawiasz się teraz czy powinnaś
się czuć winna. Cały czas to samo pyanie "Czy robię dobrze?" "czy
powinnam zrobić inaczej?" Nie ważne jest to co ja czuję, ważne to co
inni sądzą. Im więcej osób stwierdzi że dobrze zrobiłam, tym lepiej,
ale i tak ta jedna negatywna opinia sprawi że czuję się "niedobra".
Nie zasługuję na uznanie innych. Wysyłam mój post zanim go jeszcze
raz przeczytam i wykasuję cały:)
Trzymaj się ciepło

[fajny.piotrek25]

Zycie to walka w ktorej niema regul jesli nie jestesmy wystarczajaco znudzeni tym co bylo