Rozum czy uczucia ???

[aniadda]

Tak się zastanawiam czy DDA w życiu głównie kierują się rozumem czy
uczuciami. Ja osobiście prawie zawsze kieruje się rozumem. Ale
ostatnio próbuje kierować się uczuciami. Jest mi chyba w ten sposób
lżej,łatwiej.
A jak jest u Was ??

[viki.0]

Ja też kieruję się przeważnie rozumem. Mam przykre doświadczenia
ziązane z podejmowaniem decyzji pod wpływem emocji. Uważam, że
uczucia strasznie motają i przeszkadzają w życiu chociaż dostarczają
nam cennych informacji o nas samych...

[gorodecka82]

właśnie, mi uczucia przeszkadzają...czasem myślę ze lepiej by było bez nich... ale nie da się z niektórymi wygrać, a kiedy się już nimi pokierowałam przeważnie nic dobrego z tego nie wychodziło...okazywanie uczuć uważam za słabość moja, póki co mam ciągły konflikt uczuc z rozumem, ostatnio staram sie kierowac rozumem żeby nie narobić głupot /większych/ pod wpływem emocji...ale znów nie jest mi z tym dobrze najlepije gdyby mi ktoś powiedział co mam robić żeby było dobrze ale nikt nie jest na moim miejscu przecież
wazny jest i rozum i uczucia tylko trzeba wiedzieć z czego kiedy korzystać, ja nie wiem...

[smith9]

Tylko i wyłącznie rozum. Wszystko analizowane w nieskończoność (w ramach
dostępnego czasu oczywiście). Uczuć i emocji wogóle do siebie nie dopuszczałem.
Teraz na terapii się to zmienia, co będzie to nie wiem.

[anciax]

jestem sztywniara pod wzgledem okazywania uczuc (choc w srodku jestem b.wrazliwa
osoba) i ucze sie, ze nie trzeba tak wiele myslec - ze latwiej jest czuc :)

[antykret_live]

Rozum w pracy i działaniu, uczucia w mniej formalnych kontaktach z
ludŹmi. Oraz intuicja...
PS: Anciax, nie dodawaj w podpsie mojego nicka, bo to nie ja
wymysliłam ten aforyzm...

[mskaiq]

Nigdy nuie podejmuje decyzji pod wplywem zlosci, zalu, strachu, itp.
Czesto podejmuje decyzje pod wplywem milosci, to uczucie jest dla
mnie wazniejsze niz to co dyktuje rozum.
Wiele naszych dzialan opartych na rozumie zwiazanych jest wlasnie z
negatywnymi uczuciami szczegolnie ze strachem, ktory czesto nazywany
bywa rozsadkiem.
Serdeczne pozdrowienia.

[viki.0]

Prędzej bym chyba podjęła decyzję pod wpływem negatywnych emocji niż
miłości!!! To chyba dlatego, że jestem straszną pesymistką, nie ufam
nikomu (nawet sobie), boję się odrzucenia i zranienia itd. Żyję wg.
tego co podpowiada mi rozum i tylko rozum, tak jest łatwiej i
bezpieczniej... Gdy tylko dopuszczę do głosu uczucia zawsze w coć
się wpakuję...

[log222]

Może błąd tkwi w uczuciach, jakie dopuszczasz do głosu? a nie ogólnie w
dopuszczaniu uczuć

[viki.0]

Może. Ogólnie chyba przeżywam dosyć szeroką gamę uczuć...

> Może błąd tkwi w uczuciach, jakie dopuszczasz do głosu?
Nie wydaje mi się, żebym to ja decydowała o tym jakie uczucia
dopuszczam do siebie a jakie nie... My możemy tylko decydować co z
danymi uczuciami zrobimy po tym jak one się po prostu na skutek
czegoś pojawią...
PS.Niewiem czy o to Ci chodziło...

[log222]

No... dane emocje są w jakiś sposób hm... nauczone. Nie pojawiają się, bo taka
jest norma/bo każdy tak ma/bo to jest zapisane w genach, pojawiają się, bo tak
człowiek został nauczony reagować. Jakie uczucia do siebie dopuszczamy a jakie
nie zadecydowali nasi rodzice, dlatego wcześniej pisałam o naszym dopuszczaniu,
w sensie, że to jest coś nabytego, wyuczonego, no i do wyuczenia. Np. kobieta
zakochująca się w brutalach. Z jakiegoś powodu obdarza uczuciem tego typu
facetów. Może dają jej poczucie bezpieczeństwa, którego nigdy nie miała i tylko
w ten sposób potrafi je uzyskać. Może dojść do tragedii, może zdecydować się na
jakieś leczenie psychologiczne, tam się dowie (tego, czego się dowie ;), poprawi
swoją samoocenę/poczucie wartości, i ludzi, którzy mogą działać na jej szkodę,
zacznie omijać szerokim łukiem.
Grunt to, tak myślę, poznać źródło emocji, dlaczego pojawiają się właśnie takie
a nie inne, odkryć co ukryte... i wtedy można to zmienić,
to potem człowiek inaczej odczuwa/ 'dysponuje' emocjami

[kajda28]

mskiq ale uczucie złości, żalu, strachu to takie samo uczucie jak uczucie
miłości. Strach jest bardzo pozytywnym uczuciem, i bardzo wiele razy ratuje nam
życie. Nie można wypierać tych uczuć, dzięki tym uczuciom możemy odczuwać miłość.

[fajny.piotrek25]

witam was .chce zmienic swoje zycie i przestac sie bac,czuje ze sie oszukuje nie robiac nic zeby zmienic swoja sytuacje,chce isc na spotkanie grupx dda ale boje sie

[aniadda]

Witaj!
Ja też się boje ale chyba nie mamy za bardzo wyjścia. Ja jestem
teraz w sumie na samym dnie i teraz mogę już się tylko od tego dna
odbić.Także na terapię chyba pójde bo jest mi cholernie ciężko.
Narazie na indywidualną. Niestety DDA to nie "katar"-samo nie
przejdzie.
Narazie możesz czytać na ten temat jeżeli nie jesteś gotowy.
Pozdrawiam

[fajny.piotrek25]

bylem u psychologa ale w grudniu od tamtej pory udaje ze tak sie da zyc dziwny jestem

[fajny.piotrek25]

Jest mi zle

[megg2003]

U mnie jest różnie, ale wiem, że uczucia, jak już zauważyła aczenko w którymś z
postów, są wewnętrznym drogowskazem. Jednak decyzje stają się najwłaściwsze,
jeśli do głosu dochodzi głównie rozum. To on pozwala na przyjrzenie się i w
miarę realną ocenę rzeczywistości. Tylko on ma zdolność "panowania" nad
emocjami. Uczucia nadają znaczenia sytuacji, rozum podejmuje decyzję, czy pójść
dalej, czy się wycofać.

[ladynemeyeth]

U mnie jest tak, że dopoki nie przepracuję wyrażania emocji, to moga
mnie one zaślepiać w wielu kwestiach i do podjęcia decyzji nie
dochodzi, bo rozum przez kłeby emocji nie widzi tego, że cos jest
dla mnie korzystne. Samo podjęcie decyzji nie zajmuje mi szczególnie
dużo czasu i nie mam z tym problemów. Najdłużej się schodzi z
przepracowaniem gęstych emocji wokół jakiejś sprawy.

[megg2003]

To przwda, to największy problem. Ja to nazywam przechodzeniem poziom wyżej - z
poziomu uczuć, które są efektem myślenia (czasem jakże dołującego!), do poziomu
rozumu, czyli modyfikacji tego myślenia.
Czasem jednak jest jak mówisz, uczucia są na tyle silne, że nie dopuszczają
rozumu do głosu. Trzeba wtedy znaleźć sposób na wyhamowanie, niezatracanie się w
uczuciach. Można wtedy nieźle pobłądzić. Wiem, wiem, łatwo się mówi... :-)

[ladynemeyeth]

Na szczęście są metody przepracowywania emocji - rebithing,
autoterapia, radykalne wybaczanie - to ostatnie szczególnie polecam!
Szkoda tylko, że to tak długo trwa :-(

Kurde noooo...!

[megg2003]

Wystarczy jeden telefon, jeded chwyt za serce i cały rozum diabli wzieli! ;)
Jestem szcześliwa i zła jednocześnie. Czy to możliwe?? Gdzie tu rozum, gdzie
logika??

[ladynemeyeth]

Ale od męża dostałaś telefon?
Może to życie Ci odpowiedziało na gest z wybaczeniem :-) Tak to już
jest, że to co dobre do nas wraca ;-)
Cieszę się z Ciebie!

[megg2003]

Dzieki :-)
Tak, od (prawie) męża. Ale ja naprawdę już miałam wszystko poukładane, że się
tak zdystansuję, że sobą zajmę w ramach rozwoju osobistego i wychodzenia ze
współuzależnienia... Że seks to nie wszystko, przecież potrafie żyć bez tego
bardzo długo. Że muszę być cierpliwa. Że mowa jest srebrem, a milczenie złotem..
I nic z tego.
Powiedział, że dzwoni, aby powiedzieć jak bardzo mnie kocha. Prawie jak u
Steve'a Wondera ;))
W sumie to nie przeszkadza w głowie wszystkiego układać. Już ochłonęłam. Muszę
się trzymać, bo nie wyjdę z tego nigdy.
Powodzenia życzę Wam również :)

[ladynemeyeth]

No i super! Strasznie się cieszę!!!

[antykret_live]

A czego chcesz się trzymać?...

[megg2003]

Dopóki nie wyjdę ze współuzależnienia, nie mogę sobie pozwalać na takie jazdy
euforyczne.
Musze się trzymać pionu ;)

[antykret_live]

Ale chyba chcesz 3mac ten pion wbrew sobie... Wbrew swoim potrzebom
i uczuciom.

[megg2003]

Czasem się nad tym zastanawiam. Jednak dochodzę do wniosku, że muszę nauczyć się
poskramiać swoje emocje. Do tej pory głównie nimi się kierowałam i to one
okazywały się zgubne, bo występowały w nadmiarze. Pod ich wpływem podejmowałam
złe decyzje. Kiedy nauczę się większej kontroli, będę starała się "używać" ich
zgodnie ze swoimi potrzebami i pragnieniami, ale bez ich zgubnego wpływu na moje
życie. Czyli owszem, ale z umiarem :)

[megg2003]

Dla osób współuzależnionych umiejętność kontrolowania wyrażania swoich emocji
jest niezwykle ważna. Za mocno przez nie cierpiałam, żeby wciąż dawać się im
ponosić :(

[antykret_live]

"Sukces w życiu zależy nie tylko od intelektu, lecz od umiejętności
kierowania emocjami."
David Goleman - autor kilku mądrych książek. Polecam
jego "Inteligencja emocjonalna" i ciekawą stronę o emocjach:
www.otwartyumysl.republika.pl/rel3.html .

[anciax]

> jego "Inteligencja emocjonalna"

popieram :)

[megg2003]

Dzięki. Właśnie o "kieowanie" emocjami mi chodzi

[fajny.piotrek25]

Jak was czytam to mam wrazenie ze jestem na poziomi e minus 5 jesli chodzi o kontrolowanie emocji ale mi sie nie uklada nic bo jestem slaby

[megg2003]

Przesadzasz moim zdaniem.
W słabości siła! :-)

[fajny.piotrek25]

Nie jak tak nie umiem

[ladynemeyeth]

Zwykle jest to motorem do nauczenia się, że inni umieją - nie
przejmuj się! I na Ciebie przyjdzie kolej, będziesz potrafił!

[fajny.piotrek25]

Aha

[megg2003]

Tak jest najłatwiej powiedzieć. Pozbywasz się tym samym odpowiedzialności za
swoje życie. A prawda jest bardzo stara: "jak sobie pościelesz..."

[fajny.piotrek25]

Wiem ze jestem nieodpowiedzialny ale to nie jest latwe

[megg2003]

Życie nie jest łatwe. Jeśli masz totalny dół, możliwe, że potrzebna Ci wizyta u
lekarza specjalisty. Może trzeba wesprzeć farmakologicznie

[fajny.piotrek25]

Teraz mi sie smiac chce a za chwile mam dola ale to nie zawsze czasami jestem wkurzony czesto mam dosc wszystkiego do wyboru do koloru ale wszystko w szarych odcieniach g...

[megg2003]

To jesteś pierwszym kandydatem do terapii. I jeśli ktoś Ci mówi, że jesteś do
tego za słaby to ja muszę z nim porozmawiać ;) A teraz serio. Jeśli nie wiesz,
gdzie się udać, napisz do mnie na maila gazetowego, wszystko Ci powiem :-)

[fajny.piotrek25]

Ale jaki ten mail jest ?

[megg2003]

[e-mail]

[fajny.piotrek25]

Zaraz piśze

[megg2003]

Odpiszę jutro z rana