Inni koszmarni braciszkowie

[madame-bovary]

Muszę podzielić się z wami pewnym odczuciami względem trójki bardzo lubianych (jak wywnioskowałam z wnikliwej lektury postów na forum, acz nie wiem czy prawidłowo)bohaterów a mianowicie braci Lelujków. Od samego początku nie mogę wprsost znieść tych "trzech budrysów"! Pomijam świadomie Jcka Lelujkę, bo choć posiadał kilka męczących mnie cech, to jednak jakoś go lubiłam. Ze wspomnianej trójki najmniej drażni mnie najmłodszy Lucek, ale im "wyżej" tym gorzej... Wiktor i Adrian są postaciami tak schematycznymi, szablonowymi, że mdli mnie jak czytam cokolwiek na ich temat. W ogóle dom Lelujków "pachnie" dla mnie serialową sztampą. Biedna i prosta, ale dzielna kobieta samotnie wychowuje trzech dorodnych ("wyrosłeś matusi na schwał!"), prawych choć czasem kłopotliwych synów (te ich "bójki" - żałosne, doprawdy). Wszystko to jest podlane jakimś gminnym, niestrawnym dla mnie sosem ("dobre mamuś zrobiłaś gołąbki, że palce lizać!" - już słysze towarzyszące temu siorbnięcie tudzież coś gorszego). Cechy mające zjednać bohaterów czytelniczkom (i oczywiście Pyzie) są efekciarskie i tanie (ach ta pasja fotograficzna Wiktora, ach te sztuki walki Adriana...)Najgorsze z tego wszystkiego to końskie zaloty rzeczonych młodzieńców - przepychanki przy Różyczce, szczerzenie zębów bez jednego inteleigentnmego słowa, rżenie i chrząkanie - zapewne z lekkim śladem mutacji. Wcale się nie dziwie, że ostatecznie wygrał Fryderyk - nie kocham tej postaci (a ostatnio baaardzo mi podpadł), ale o niebo lepszy od prtymitywnych, topornych i przasnych Lelujków. Ciekawa jestem, czy oprócz mnie ktoś może mieć podobne odczucia...

[madame-bovary]

Jeszcze jedno skojarzenie - wiem, że pastwię się nad tymi szlachetnymi chłopcami, ale nie mogę sie powstyzrymać: zawsze wyobrażałam sobie że lakko śmierdzą zjełczałym masłem, a ich solidne karki są spalone na czerwono od słońca...

bym

[jottka]

powiedziała, że problem braci lelujków wskazuje na szerszy problem tworzenia
postaci przez panią mm:) otóż jest ona pisarką, że tak ujmę, środowiskową, czyli
świetnie rysuje postacie ze znanego jej kręgu, w tym wypadku - inteligencji
pracującej lat 70. i 80. te natomiast, które poza ten krąg wykraczają, są
sztampowe jedna w drugą, może nie tyle rodem z konopnickiej, co - powiedzmy - z
'matysiaków', a potem z przeróżnych telenoweli, no ale podkładka fabularna ta sama


to nie dotyczy tylko lelujków, mnóstwo tego rodzaju przykładów da sie znaleźć na
forum, z tym że tak w całości nie czyniłabym z tego zarzutu pani mm - ona
uprawia gatunek powieści edukacyjnej dla młodzieży, w którym nie tylko
dopuszczalne, ale i pożądane jest wyraźne określenie typów, wskazanie, co jest
dobre, a co złe i tak dalej. tyle że, co też już wielokrotnie podkreślano, w
wielu wypadkach idzie na łatwiznę, postacie są już przesadnie karykaturalne,
czego już inteligentna czytelniczka nie zniesie:)

[verdana]

Nareszcie ktoś tez nie znosi Lelujkow - nie jestem więc jedyna.
Mnie dodatkowo denerwuje podkreślanie, częste i dobitne, że pani Lelujkowa nie
posiada wykształcenia i wynikający z tego zachwyt zmieszany ze zdziwieniem, że
nie jest intelektualistką, ale synow potrafila wychować.
Chadzam od lat 16 na wywiadówki. Spotkałam na tych wywiadowkach tylko jedną
matkę, z ktorą w 100% mogłam się dogadać w sprawie wychowania dzieci. Miałysmy
dokładnie takie same poglądy i metody wychowawcze. Pani ta, niewątpliwie nie
mniej inteligentna od klanu Borejków, była dozorczynią. Jej mąż był bezrobotny.
Pięcioro dzieci wychowywało się w domu, wypisz wymaluj jak dom Ignacego, gdzie
wolano wydać kase na książkę czy koncert, niż na wędlinę.
Model rodziny, owszem, może zależeć od wykształcenia. Dobre wychowanie dzieci
ma z wykształceniem bardzo niewielką korelację.

[justyna302]

Otóż to właśnie. Zgadzam się z przedmówczyniami:) Pominąwszy fakt, że czytając
Imieniny "przelatywałam" momenty gdy pojawiali się na horyzoncie Lelujkowie, to
rzeczywiście kreślenie niektórych grup społecznych za pomocą kilku schematów
jest irytujące. Przykładowo zauważyłam, że wg MM kiedy spotyka się kilku
młodych, inteligentnych mężczyzn, obowiązkowo muszą rozmawiać o internecie.
Wyznacznikiem pospolitości są stringi lub farbowane włosy. Kiedy MM chce komuś
nadać rys oryginalności, wymyśla mu po prostu cudaczne hobby ( Kozio - teatrzyk
uliczny, Rojek - baśnie i mity, Przeszczep - róże, Fryderyk - astrofizyka, czy
też właśnie Lelujkowie ). Kiedy wspominam dawnych bohaterów nie przypominam
sobie żeby autorka musiała uciekać się do takich chwytów.

[kasztannova]

Jak dla mnie jedynie Lucek był jakiś w miarę.
Reszta...hm męcząca. No i szczerze lubiłam Jacka Lelujkę - bidula przegrał
Kreskę z wymoczkiem, który zapuścił wąsy. Szkoda.

[szwedka_kredka]

Dla mnie dom Lelujków też jest jakimiś grubymi nićmi szyty.
Otóż w "Imieninach" dowiadujemy się z rozmowy braci Gabrielą, że ich ojciec był
naczycielem (!). Podczas gdy wystarczy przypomnieć sobie rozmowę Jedwabińskiej
z matką Jacka w "Opium", gdzie czytelnikowi wyraźnie rysowana jest prostota
tego domu - ojciec wymierzający kary cielesne, zagubiona pani Lelujkowa. Czy
mąż Pani Lelujkowej pasuje Wam na nauczyciela? Mnie nie. Znowu jakieś to
społecznie i psychologicznie mało prawdopodobne.

[baba67]

Akurat bycie nauczycielem nie stoi w sprzecznosci z wymierzaniem kar
cielesnych-zreszta Jacek wyrazal sie i ojcu z wielkim szacunkiem i miloscia, nie
sadze, zeby byl maltrtowanym dzieckiem.Pani Lelujkowa mowila o karceniu dzieci
typu klaps jak cos zbroja.
Cudowny Wiktor jest schematyczny-marzenie kazdej panienki.Jak juz kiedys tu
pisalam, dziwie sie, ze tak nagle i gwaltownie zapalal uczuciem do Rozy- nie
byla wszak typem modelki, reprezentowala typ pt kawal baby-wysoka i ma sie z
czego odchudzac.Z wlasnego doswiadczenia wiem ze nie jest to typ, za ktorym
ganiaja mlodziency w tym wieku.
Wiktor w swym zyciu z uroda aktora westernowego spotkal sie z uwielbieniem
wielu panienek-nieglupich zapewne, skoro chodzil do dobrego LO i doruwnujacych
Rozy uroda, wiec jakos ten cielecy zachwyt mi nie pasuje do niego, bardziej do
Luska i Darka.

[baba67]

dorownujacych, oczywiscie :-)

[ida19851]

baba67 napisał:
> Wiktor w swym zyciu z uroda aktora westernowego spotkal sie z uwielbieniem
> wielu panienek-nieglupich zapewne, skoro chodzil do dobrego LO i doruwnujacych
> Rozy uroda, wiec jakos ten cielecy zachwyt mi nie pasuje do niego, bardziej do
> Luska i Darka.

Autorka chciała pokazać, ze mozna być zakompleksioną nastolatką z kilkoma
kilogramami za duzo, ale jesli jest się madrą i miłą, to wielbiciele na pewno
się znajdą
Laura, mimo że ładna, nie wzbudzała w braciach zainteresowania, bo miała
jędzowaty charakter

[iuscogens]

Ej zapominacie moim zdaniem, ze z Pyzy jest śliczna dziewczyna ;) To jest
wielokrotnie w tym tomie podkreslane, ze jest "dziewczyną klasy pierwszorzednej"
-(czy coś takiego), zresztą na okładce widać, ze naprawde ładna jest. A
odchudzała się co prawda, ale Natalia jak ją zobaczyła po powtrocie zaraz
zwróciła uwagę, ze Pyza schudła, więc chyba tak zle nie wyglądała ;) Muszą
przyznac, ze mi akurat typ urody Pyzy bardzo się podoba i jakoś się nie dziwię,
że miała powodzenie, to nie była Bella, która urodą nie grzeszyła.

[herbarium]

Opium jak dla mnie było chyba książką z cyklu, gdzie ludzie bez wykształcenia
grali pierwszoplanowe role - Lewandowscy, Lelujkowie - i byli żywsi, niż
papierowe postacie - a w imieninach autorka się już od tego odzwyczaiła:)Nie
mam negatywnych uczuć do Lelujków, i myślę, że są w Jeżycjadzie bardziej od
nich papierowe postacie.
Co do oryginalności nastoletnich bohaterów przejawiającej się nietypowym hobby -
akurat to dla mnie jest dość życiowe:)Po pierwsze, w wieku licealno-studenckim
ma się masę różnych dziwnych i odjechanych zainteresowań. Z drugiej strony,
wielu moich znajomych podkreślało (z rozmysłem) swoją niesztampowość właśnie
np. uczeniem się szwedzkiego albo nagle obudzonym zamiłowaniem do walk wschodu -
taki klasyczny autolans:)

[ida19851]

a ja tam Lelujków lubię, no może z wyjatkiem Wiktora, który zawsze wydawał mi
się arogancki
najsympatyczniejszy jest Lucek, Jacek tez fajny, a o Adrianie niewiele wiemy