książki poza kryzysem:)

[jottka]

no nie wiedziałam, jak zatytułować w skrócie, ale wyciągnięty wątek o kryzysie
jeżycjadowym skojarzył mi się z innym pytaniem - jakie wasze książki z
dzieciństwa/ dla dzieci ów kryzys ominął? tzn. i dziś się je wam dobrze czyta,
i nie wylazło z nich wredne podszycie, i zachowały wdzięk i tak dalej. nie
chodzi mi przy tym o sentyment typu 'ach pamiętam, jak babunia mi to czytała,
gdym tsylatką była, kocham encyklopedię pewuenu!', tylko książki, których
wartość przetrwała.


jak sie tak zastanowię, to wychodzi mi, że z pewnością niemal cała astrid
lindgren, tove jansson bez wyjątków, ake holmberg, 'joachim lis detektyw
dyplomowany' kolejnego szweda, ingemara fjella, a z polskich to przede
wszystkim wojtyszko. no i 'alicja w krainie czarów' w przekładzie
słomczyńskiego, ale ona jest niejako poza konkurencją:)

[jottka]

tytułem uzupełnienia - młodzieżowe też mogą być:) ostatnio na przykład miałam w
ręku 'dziewczynę i chłopaka, czyli hecę na ileś tam fajerek' ożogowskiej i mną
zatrzęsło, a kiedyś podobało mnie się to, pamiętam.

[ding_yun]

Dawno nie przypominałam sobie nic Astrid Lindgren, ale wydaje mi
się, że dwie moje ukochane książki tej autorki czyli "Dzieci z
Bullerbyn" oczywiście :) oraz "Ronja, córka zbójnika" podobałyby mi
się nadal. Może dlatego, że nie wyzierał z nich (chyba?) ów smrodek
dydaktyczny.
Była jeszcze taka książka "Małym nieposłusznym" autor to chyba
Sergiusz Michałkow, to właściwie zbiór opowiadań i wierszy, ostatnio
ją znalazłam i uśmiałam się do łez.

[ready4freddy]

nie wiem czy znacie "Przygody Nieumialka" rosyjskiego autora, nie pamietam
nazwiska - przeczytalem niedawno i najwyrazniej przetrwala :) to samo "Ferdynand
Wspanialy" Kerna, no i wszelkie bajki ze zbioru "Spiewajaca Lipka" :)

[croyance]

O, i jak Nieumialek lecial balonem :-D

[kaliope3]

A lubił,lubi, ktoś z Was Danutę Wawiłow? Cudowne wiersze dla dzieci,
długo się na allegro naszukałam "Strasznie ważnej rzeczy" z
Kałużystami i innymi pięknymi wierszami niby dla dzieci, a tak jakoś
nie tylko. Zdobyłam to podłużne, wąskie wydanie z bardzo fajnymi
ilustracjami(tylko kurczę,nie pamiętam ich autora),takie samo jakie
miałam i mi gdzieś zniknęło

[lezbobimbo]

kaliope3 napisała:
> A lubił,lubi, ktoś z Was Danutę Wawiłow? Cudowne wiersze dla
dzieci, > długo się na allegro naszukałam "Strasznie ważnej rzeczy"
z > Kałużystami i innymi pięknymi wierszami niby dla dzieci, a tak
jakoś > nie tylko. Zdobyłam to podłużne, wąskie wydanie z bardzo
fajnymi > ilustracjami(tylko kurczę,nie pamiętam ich autora),takie
samo jakie
> miałam i mi gdzieś zniknęło


"Już od rana na podwórzu
wśród patyków i wśród liści
przycupnęli nad kałużą
pracowici kałużyści.
Wygrzebują brud z kałuży,
niech kałuża będzie czysta !
Pełne ręce ma roboty
każdy dobry kałużysta !
Rękawiczką i chusteczką
dwóch błocistów chodnik czyści.
Obrzucają się szyszkami
bardzo dzielni szyszkowiści.
Dwie kocistki pod ławeczką
cukierkami karmią kota...
Świątek, piątek czy niedziela
na podwórku wre robota ! "

Cudo.
Bardzo do dzis cenie i lubie twórczosc swietnej poetessy Danki
Wu :))))))))
I cos podluznego z wierszami tez czytalam w dziecinstwie (czy to
mialo waskie, biale strony, a posrodku u dolu narysowane czerwonawo-
brazowe stwory?:)
Czy to nie byly przypadkiem slynne (i ukochane w naszej rodzinie)
Rupaki?
I inne tym podobne.. n.p. Któz tancuje - bąk! :-) Albo wiersz
Trójkątny :)
Wszystkie jej wiersze takie piekne i smieszne i bajecznie
prawdziwe :) Niby proste - a takie genialne, ze nadaja sie dla
wszystkich.
I bardzo mi sie podobala jej ksiazka o czarownicach czy o dzieciach
spotykajacych czarownice na wakacjach :)))))

Jej twórczosc i filipinska pomoc dla mlodziezy tez bardzo cenie, to
wszak od niej uczylam sie pisac haiku i inne wierszyki.

[senseeko]

Cytat
> "Już od rana na podwórzu
> wśród patyków i wśród liści
> przycupnęli nad kałużą
> pracowici kałużyści.
> Wygrzebują brud z kałuży,
> niech kałuża będzie czysta !
> Pełne ręce ma roboty
> każdy dobry kałużysta !
> Rękawiczką i chusteczką
> dwóch błocistów chodnik czyści.
> Obrzucają się szyszkami
> bardzo dzielni szyszkowiści.
(dalej ciach, bo system nie przyjmuje)
>
> Cudo.
Cudo! Genialne! Nie znałam tego. Natychmiast przeczytałam rodzinie. Pięękne!

[kaliope3]

Wspaniałe Rupaki,o tak! Pamiętasz może przypadkiem pod jakim tytułem był ten
tom?Miałam to oczywiście,tylko jak wiele innych bezcennych książek gdzieś
"zniknęło".
A pamiętasz to-

" Żółtą drogą,zielonym polem
szedł raz człowiek pod parasolem
i uśmiechał się mimo słoty,
bo parasol był cały złoty,
coś mu śpiewał, bzykał jak mucha,
śmieszne bajki plótł mu do ucha...
I ten deszcz tak padał i padał,
a parasol gadał i gadał,
a ten człowiek mu odpowiadał.
I oboje byli weseli,
choć się wcale nie rozumieli,
bo ten człowiek gadał po polsku,
a parasol-po parasolsku..."

i jeszcze mój ulubiony,choć smutny:

"Mama usiadła przy oknie.
Mama ma oczy mokre.
Mama milczy i patrzy w ziemię.
Pewnie ma jakieś zmartwienie...
Zrobiłam dla niej teatrzyk-
a ona wcale nie patrzy.
Przyniosłam w złotku orzecha-
a ona się nie uśmiecha.
Usiądę sobie przy mamie,
obejmę mamę rękami
i tak jej powiem na uszko:
"Mamusiu, moje jabłuszko!
Mamusiu, moje słoneczko!...
Mama uśmiechnie się do mnie
i powie: " Moja córeczko..."


Niesamowita była Danka. A ilustracje autorstwa Teresy Wilbik

[lezbobimbo]

kaliope3 napisała:
> Wspaniałe Rupaki,o tak! Pamiętasz może przypadkiem pod jakim tytułem był ten
> tom?

Tom ma nazwe "Rupaki" jak to dopisala juz mamaliki :)

> A pamiętasz to-
> bo ten człowiek gadał po polsku,
> a parasol-po parasolsku..."
> i jeszcze mój ulubiony,choć smutny:
> "Mama usiadła przy oknie.
> Mama ma oczy mokre..."

> Niesamowita była Danka.

Oj tak, niesamowita poetka - te wiersze sa wprost genialne :)

[papieska_kremowka]

Ano, niesamowita :) A kiedyś natknęłam się na taki jej wiersz, że mnie aż z lekka przytkało, bo nie do takiej Danki byłam przyzwyczajona. To naprawdę ona, czy mi się coś pofyrtawszy?


Tu od rana do nocy powtarzają nam co dzień
Że rośniemy szczęśliwi jak kwiaty w ogrodzie
Tu uczymy się w szkołach gdzie na oknach są kraty
Tu na brudnych ulicach kolorowe plakaty
Tu się karpie zabija bo płyną pod prąd
Tu za próbę latania stawiają pod sąd

Usłysz mnie przyjedź tu
Usłysz mnie proszę cię
Usłysz mnie przyjedź tu
Usłysz mnie proszę cię
Zabierz mnie stąd

Tu za miłość się płaci a nienawiść jest darmo
Tu są domy i twarze malowane na czarno
Parki szkłem najeżone i drzewa kalekie
Tutaj zginiesz na krzyżu jeśli chcesz być człowiekiem
Tutaj śledzi cię zawsze czujny wzrok zza firanek
Tutaj za napis na ścianie stawiają pod ścianę
Każdy dom za drutami a w drutach jest prąd

Usłysz mnie przyjedź tu
Usłysz mnie proszę cię
Usłysz mnie przyjedź tu
Usłysz mnie proszę cię
Zabierz mnie stąd

[lezbobimbo]

papieska_kremowka napisała:
> Ano, niesamowita :) A kiedyś natknęłam się na taki jej wiersz, że mnie aż z
lekka przytkało, bo nie do takiej Danki byłam przyzwyczajona. To naprawdę ona, czy
> mi się coś pofyrtawszy?

Tak, tak, to jak najbardziej ona!
Ona takie wiersze pisala dla starszej mlodziezy i wraz z mlodzieza. Prowadzila
wszak w Filipiccy dzial "Czesc poeci i poetki" gdzie uczyla mlódz, jak pisac
dobre wiersze i publikowala tez przyslane wiersze. Prowadzila tez dzial "Czesc
pisarze i pisarki" czyli takoz szkólke pisania, ale prozy. Bardzo cenne. Danka
byla instytucja literacka po prostu, a prowadzac jeszcze inne dzialy w F. n.p.
Puchowa koldre, to byla motorem calego tego pisma, wspierala mlodziez, zwlaszcza
z problemami oraz krzewila kulture, robila warsztaty teatralne i nawet wyjazdy
literacko-teatralne na wakacje..
Bardzo lubilam czytac to wszystko i okropnie mnie dotknela wiesc o Jej smierci :(

> [i]
> Tu od rana do nocy powtarzają nam co dzień
> Że rośniemy szczęśliwi jak kwiaty w ogrodzie

[dakota77]

Ja tez bardzo lubie tworczosc Danki i uwielbialam jej szkolke pisania w
Filipince. To byla wyjatkowa osoba, bardzo madra kobieta. Miala swietne
podejscie do mlodziezy.

[alitzja]

O tak, w ogóle "Filipinka" za czasów Danki Wawiłow to była klasa.
Jak po kilku latach przeobraziła się z nieudolną kopię "Dziewczyny",
przeżyłam straszny szok, niedowierzanie i potworne rozczarowanie.
Uwielbiałam "Cześć poeci i poetki", zazdroszcząć okrutnie tym,
którzy mogli jeździć do Śmigla.

[dakota77]

No niestety, faktycznie potem strasznie sie zepsula i przestalam ja czytac. Ale
wciaz gdzies mam Filipinke z tych dobrych czasow. Nawet sporo numerow, zdaje sie.

[lezbobimbo]

Tez sie z Wami lacze w goryczy, to zejscie na psy przez wykupienie F. przez
wielka korporacje akurat sie zbieglo ze smiercia Danki i nic juz potem nie bylo
takie same, nawet gdy dzial poetycki w tej lakierowanej F. prowadzila dalej
Natalia Usenko :-(

[slotna]

Oj tak, "Filipinki" mi bylo strasznie szkoda. A pamietacie "Usmiech numeru"? Moja babcia to kupowala, a ja jej podbieralam, takie male grube ksiazeczki z dowcipami - potem dolozyli do tego opowiadania, jakies pierdolki, ale nadal bylo fajne i czytalam namietnie - po czym zmienil sie format, papier i zawartosc - zamiast kawalow i fajnych felietonow pojawily sie rady typu "piekna badz - sekrety makijazu", fotostory (!!!), no koszmar.

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

[papieska_kremowka]

O tototo, Uśmiech numeru! Był przeuroczy, kawały, opowiadania (jak się nazywała ta prymuska? Jolka? prócz niej był tam chyba niejaki Jurek Kulturysta) i rysunki Szarloty Pawel, którą prywatnie wielbię za Jonkę, Jonka i Kleksa. Nawet gdzieś mam zachomikowane w kartonach w domu rodzinnym, rozważam odgrzebanie, zeskanowanie i puszczenie w sieć.

[slotna]

Jolka Omnibuska, to bylo takie przemycanie wiadomosci mimochodem (cos jak QI na BBC :) polecam swoja droga). Szarlota Pawel, mowisz... jejku mam teraz przed oczami te obrazki :)

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

[kaliope3]

Pamiętam!Nawet przytoczyłam:)- faktycznie, pamiętam, to były po
prostu "Rupaki", w twardej oprawie, delikatne, zielonkawe kolory
chyba.Muszę to odnaleźć-na allegro to już mi się pewnie nie uda
kupić bo Mamalilki mnie ubiegnie:))

[mamalilki]

Przez wzgląd na okoliczności mogę ustąpić, jeśli będę wiedziała, że ty to ty :-)

[kaliope3]

Nie,nie:))Kto pierwszy ten lepszy Mamolilki!Gra warta świeczki więc
beż sentymentów:)

[izagalicja]

To są Rupaki wydane przez Naszą Księgarnię bodajże w 1974 roku z
ilustracjami Elżbiety Gaudasińskiej.
Moja ukochana ksiązka i pierwsza przeczytana przeze mnie
samodzielnie.
Pozdrawiam Iza

[tennesee]

ooo, przygody nieumiałka!!
Pierwsza samodzielnie kupiona przeze mnie książka, którą jako
dziecko uwielbiałam! Pamiętam, że najpierw pani w przedszkolu ją nam
czytała, a potem wywlekłam wnętrzności mojej świnki skarbonki i
udałam się do księgarni przy ul. Ratajczaka (nieistniejącej) w
Poznaniu celem zawarcia konsensualnej umowy sprzedaży i
przeniesienia własności. Pamiętam, że na słowa "Poproszę tę książkę"
pani powiedziała z przyganą "ale za to trzeba zaplacić" i wtedy
dumnie podałam pani garść pieniędzy:)

[senseeko]

Dzieci z Bullerbyn tak. Ronja nie za bardzo. A już bracia Lwie serce zupełnie nie.

Ożogowska

[senseeko]

jottka napisała:

> tytułem uzupełnienia - młodzieżowe też mogą być:) ostatnio na przykład miałam w
> ręku 'dziewczynę i chłopaka, czyli hecę na ileś tam fajerek' ożogowskiej i mną
> zatrzęsło, a kiedyś podobało mnie się to, pamiętam.

Zatrzęsło? Dlaczego?
Swego czasu uwielbiałam Ożogowską. Akurat Dz.iCh. chyba najmniej mnie śmieszyła, ale być może nałożyły mi się wrażenia z ekranizacji, ale żeby zatrzęsło?
Muszę chyba po nią sięgnąć po latach.
Ja przepadałam za cała serią o... nie mogę sobie przypomnieć imienia głównego bohatera, ale miał kolegę Kostka obdarzonego wątpliwą przyjemnością posiadania starszej siostry Alicji i kolegę Maciorę (Maciołajtyszewicz). Jak by to się teraz czytało, nie wiem.
Ale z pewnością nic a nic się nie zestarzał Grabowski (z ilustracjami Grabiańskiego)

[lezbobimbo]

senseeko napisała:
>> jottka napisała:
>>ożogowskiej > i mną zatrzęsło, a kiedyś podobało mnie się to,
>>pamiętam.
> Zatrzęsło? Dlaczego?
> Swego czasu uwielbiałam Ożogowską. Akurat Dz.iCh. chyba najmniej
mnie śmieszyła
> , ale być może nałożyły mi się wrażenia z ekranizacji, ale żeby
zatrzęsło?
> Muszę chyba po nią sięgnąć po latach.
> Ja przepadałam za cała serią o... nie mogę sobie przypomnieć
imienia głównego b
> ohatera, ale miał kolegę Kostka obdarzonego wątpliwą przyjemnością
posiadania s
> tarszej siostry Alicji i kolegę Maciorę (Maciołajtyszewicz). Jak
by to się tera> z czytało, nie wiem.

Bigos! Marcin Bigoszewski z Glowy na tranzystorach i innych Milosci
za minute. Tez po latach nie pamietalam jego imienia, az musialam
wyguglowac. A Kostka, Maciore i nawet Albe z lasu to owszem :)
Nie wiem, czy te ksiazki po latach sie bronia, ale pamietam, ze jako
mlode dziewcze czytalam z przyjemnoscia o lobuzach, a pózniej jako
nastolatka podziwialam autorke, ze sie potrafila tak wczuc w zycie
wewnetrzne chlopaków ówczesnych i opisac ich tak prawdopodobnie.
I podobaly mi sie ksiazki Ozogowskiej jako dokument epoki -
fascynowalo mnie to cale "zycie codzienne Polaków w przedpotopowych
latach PRLu"..

[anutek115]

Ja pamiętałam :-). I uważam, że Ożogowska sie broni, a jako dokument epoki jest
niezrównana. Niedawno czytałam "Tajemnicę zielonej pieczęci" i po prostu mnie
zachwycało to właśnie - chłopcy mający obowiązek noszenia wegla z piwnicy,
metody wychowawcze rodziców, opisy malutkich mieszkań, pisanie atramentem,
wszystko po prostu. Bardzo ją lubiłam dziecięciem, i nadal lubię, choc pewnie
nie wszystko...

[nessie-jp]

Ja też uważam, że Ożogowska się broni. I jako dokument, i jako zwyczajna
sympatyczna poczytajka. Nawet dydaktyka została tak pięknie podana i
przyprawiona, że ze smakiem się ją wchłania nawet w dzisiejszych zepsutych
czasach i w dzisiejszym zepsutym wieku trzydziestu kilku lat.

Muszę sobie chyba kupić "Tajemnicę..."

[kajaanna]

Oczywiście na pierwszym miejscu jest Jan Brzechwa, który zachwyca do dzisiaj.
Potem Kubuś Puchatek w przekładzie Ireny Tuwim. Masz rację - Alicja... jest poza
konkurencją.

Natomiast próba ponownego przeczytania Makuszyńskiego skończyła się głuchą
zgrozą i zgrzytaniem zębami.

[senseeko]

kajaanna napisała:


> Natomiast próba ponownego przeczytania Makuszyńskiego skończyła się głuchą
> zgrozą i zgrzytaniem zębami.

Ale którego? Bo on sporo napisał. Dla mnie Makuszyński nadal jest do czytania,
wzruszania się i pękania ze śmiechu. Poza Koziołkiem Matołkiem, ale za nim nigdy
nie przepadałam. Paradoksalnie teraz nawet bardziej trawię Matołka niż kiedyś.

[sir.vimes]

z książek młodzieżowych, to co u ciebie (Ronja rules!!!) , plus np. Chmielewska
(ta dla młodzieży)! Czas nie nadgryzł Tolkiena, Narni (nie miałam złudzeń i
zawsze była to dla mnie książka "nawracająca"), ksiązki "Nowy mąz dla mamy"
(autorki nie pamiętam), Twaina (Przygody...), Meliklesa Greka i Diossosa (Witold
Makowiecki?), niebieskiego mundurka, "35 maja", ...no sporo jeszcze.

Nie do czytania okazał się po latach Amicis. I większość książek "dziewczęcych"
- w tym niestety spora część Montgomery.

[jottka]

chmielewską czytałam po raz pierwszy jako nastolatka i mnie olśniła, ale
zaczynałam bodaj od 'bocznych dróg', więc raczej tego nie zaklasyfikuję jako
dziecięce czy młodzieżowe:)

a poza tym tępa jestem - niziurski forever, 'awantury kosmiczne', 'klub
włóczykijów', marek piegus i tak dalej. i była taka chyba dziś zapomniana
książka 'bajki dla ewy' mirosławy buczkówny, znalazłam ją niedawno i sie
okazało, że jeszcze lepsza niż kiedyś! w wieku lat 5 czy 6 nie byłam w stanie
docenić piękna konkursu poetów awangardowych w osobach szarej myszki i jeża:)

[laura-gomez]

"W pustyni i w puszczy" Sienkiewicza, "Kamienie na szaniec" Kamińskiego, cykl o podróżniczych przygodach Tomka Wilmowskiego Szklarskiego, seria o Panu Samochodziku Nienackiego..

[papieska_kremowka]

Ech, a w moim przypadku kryzys nie ominął Wilmowskiego. Kiedyś czytałam z zachwytem, dzisiaj mi zalatują podręcznikiem. Te encyklopedyczne rozmówki... Za to Lindgren, Lagerlof i Jansson czytam pasjami i frajda taka sama, jak wcześniej. A nawet większa, bo to całe bogactwo moralnego niepokoju Muminków zaczęłam zauważać dopiero dorastając. Wcześniej, owszem, coś niepokoiło, ale nie wiedziałam co, nieprawda.

[mmaupa]

Z kolei u mnie kryzysu nie przetrzymal Sienkiewicz - "W pustyni i w puszczy"
uwazam za straszliwy moralizatorski gniot, niestety. Obronna reka wyszli Milne,
Carrol, Lindgren, Jansson, LMM z Ania i Pat, Twain (ach, Tomek Sawyer!), oraz
moja ukochana Jean Webster i jej "Tajemniczy opiekun".

[klymenystra]

Tajemniczego Opiekuna tez lubie, druga czesc jest calkiem fajna :)
Z Webster lubie tez "To wlasnie Patty", przyjemna ksiazeczka o pensjonarkach.
Szkoda, ze w drugiej czesci autorka zrobila z Patty potwora :((
To Webster napisala cykl o Rebece?

Ooo, i byla jeszcze Nesbit i Bastablowie. Ciekawe, jakbym to teraz odebrala, za
mlodu kochalam te ksiazki :)

Nesbit jest OK

[sir.vimes]

czytam właśnie serię o Piaskoludku.

[senseeko]

Też tak uważam i nadal się zachwycam, choc nie wiem czy nie z sentymentu (miejscami) Choć Pięcioro dzieci i coś chyba jednak obiektywnie mi się podoba a nie z sentymentu.
Ale próbowałam zachwycić syna i jakoś nie "zaskoczył" Może za mały jeszcze był? Spróbuję za jakiś czas.

[dakota77]

Ja rowniez uwielbiam Tajemniczego Opiekuna i czesc druga, czesto do tych ksiazek
wracam:-)

[melmire]

Pewnie sie powtarzam, ale straszny szok przezylam dowiadujac sie ze w originale
Agata Abbot to Jerusha ^^

[dakota77]

Nie ty jedna:-). Co za okropne imie, swoja droga.

[mmaupa]

No wlasnie, dlatego sobie przyjemnie skracala do Judy. Agata moim zdaniem wcale
nie jest okropna - tu sie tlumacz nie wykazal :).

[laura-gomez]

Z cyklu o Ani Lucy Maud Montgomery lubię tylko "Anię na uniwersytecie" i "Rillę"; reszta książek z tej serii jest moim zdaniem nudna. Kiedyś podobała mi się jeszcze "Ania z Zielonego Wzgórza".
Fajna jest także "Janka z Latarniowego Wzgórza" tejże autorki.

[supervixen]

Pytanie do fanek "Kochany wrogu" Webster:) Nie przeszkadzają wam
poglądy autorki na tematu dziedziczności i eugeniki? Ja również
bardzo lubię tą książkę, ale przez ten aspekt nie mogłabym
powiedzieć, że jest ona ondporna na kryzys wieku dorosłego:)

[meduza7]

supervixen napisała:

> Pytanie do fanek "Kochany wrogu" Webster:) Nie przeszkadzają wam
> poglądy autorki na tematu dziedziczności i eugeniki?

Ale czy autorka nie powtarzała po prostu w najlepszej wierze poglądów swojej epoki?

[supervixen]

Nie mam wątpliwości, że robiła to w dobrej wierze, dlatego też mimo
wszystko książkę lubię:) Mimo to sprawia to na mnie nieprzyjemne
wrażenie, zwłaszcza że te poglądy były centralnym punktem całej
książki.

[nessie-jp]

Ależ ona tylko powtarzała to, co jej szkocki doktorek wmówił! A poza tym
wszystkie te swoje sierotki kochała mimo okropnej dziedziczności :)

Bardzo lubię Jean Webster. Muszę się doszukać oryginału

[klymenystra]

Na Gutenebergu sa :)

[dakota77]

Przeszkadzaja, ale to chyba byly teorie wtedy opbowiazujace? Dzis faktycznie
bzmia niefajnie, ale lubie Sally i staram sie nie psuc sobie lektury tymi
brutalnymi teoriami.

[filifionka-listopadowa]

czyli książka "Patty" eng. "Just Patty" to pierwsza czy druga cześć? Bo mam z
wydawnictwa "waza", kolekcja "klasyka" i zawsze bardzo lubiłam. Ale wydawała mi
się taka jakby zaczęta od środka.

[klymenystra]

Just Patty to pierwsza czesc. Druga to When Patty Went to college, nie wiem, czy
byla tlumaczona na polski, na pewno jest na Gutenbergu (chyba australijskim).

[kebbe]

U mnie identycznie!I jak sobie poczytałam rozmowy Tomka z Sally, ten jego
przemądrzały ton ...ble.
Poza tym nie będę oryginalna: Astrid forever! Do LLM mam wielki sentyment również.
Ach! Ostatnio odnalazłam jedną z moich ukochany książek z dziecięctwa "Bryg Trzy
Lilie" Olle Mattson'a, ależ się wzruszyłam!!

[kebbe]

LMM*

[senseeko]

A ja Wilmowskiego nigdy nie trawiłam, nawet w dzieciństwie zajeżdżał mi... bo ja
wiem? Mitomanią?
Wprawdzie przeczytałam wszystkie Tomki, ale bez entuzjazmu. Jedyny dobry
fragment to początek pierwszego Tomka i tu zdanie podtrzymuję do dziś. Dalej już
niestety przynudza. Co nie zmienia faktu, że Tomka w pewnym wieku przeczytać
należy ;)

Buczkówna "Bajki dla Ewy".

[mama_kotula]

"Bajki dla Ewy" się obroniły... chyba jako jedyne z cyklu. Jeszcze ewentualnie "Najwyższa Góra".

Resztę ("Piotruś pierwszak", "Drugi Wojtuś" i "Piotruś zuch") zakupiłam na allegro ze dwa lata temu z silnym postanowieniem przeczytania dzieciom... i nie przeczytam. Piotruś przez wszystkie części jest niemal bez przerwy smutny, bo tata na niego krzyczy, mama na niego krzyczy, babcia na niego krzyczy, zabierają mu bez żadnej konsultacji pokój, bo rodzi się młodsza siostra (i jeszcze nie ma prawa być niezadowolony), zgarnia bęcki za tę siostrę wielokrotnie i w ogóle... smutne to i szare takie, brudne jakieś... mało słońca, mało pozytywnych emocji. A jako dziecko lubiłam to czytać.

Widziałam na allegro w tej samej szacie graficznej "Bajki zimowe" - nie wiem, co to, w dzieciństwie nie czytałam... może się skuszę.

[jottka]

a to ja za dziecka znałam tylko 'bajki dla ewy' - chyba tylko 'piotrusia zucha'
czytałam poza tym, ale już w dorosłym wieku. no i to jest jednak opowieść 'z
życia wzięta', a 'bajki' mają klimat z pogranicza światów, to co innego.

[szprota]

Cytat i była taka chyba dziś zapomniana książka 'bajki dla ewy' mirosławy buczkówny, znalazłam ją niedawno i sie okazało, że jeszcze lepsza niż kiedyś! w wieku lat 5 czy 6 nie byłam w stanie docenić piękna konkursu poetów awangardowych w osobach szarej myszki i jeża:)
Też ją czytałam - muszę w takim razie odświeżyć. Pamiętam, że była dobrze zilustrowana.

[dakota77]

O, "Nowy maz dla mamy" to swietna ksiazka:-)

Pamietasz autorkę może?

[sir.vimes]

[dakota77]

Ja nie, ale znalazma
to:www.allegro.pl/item426016569_nowy_maz_dla_mamy_christine_nostlinger.html
:-)

[sir.vimes]

Tak, dokładnie ta książka:) dzięki, ciekawe gdzie ją upchnęłam, warto by dziecku
poczytać

[klymenystra]

Och tak "Alicja" SLomczynskiego to jest to. O tej ksiazce moge godzinami, mam ja
po francusku, angielsku, hiszpansku, katalonsku, znalazlam mnostwo informacji np
na temat tego, czym byla tak naprawde zupa zolwicieleca i ktorych politykow
przedstawiaja obrazki Tenniella i w ogole :) No i ciekawostka- moje wydanie
Alicji, jako jedyne z tych, ktore mam, zawiera rozdzial z Osa :)
Co do Lindgren i Jansson to sie zgadzam rowniez. DO tego Blekitny Zamek, Lesio i
Proces... A z tych wczesniejszych to Basnie Andresena i Basnie Braci Grimm.

[paszczakowna1]

> Och tak "Alicja" SLomczynskiego to jest to.

E, nie, ja wolę przekład Marianowicza. Słomczyńskiego jest za dosłowny,
miejscami wręcz automatyczny, i przestaje to być książka dla dzieci. A
trawestacje wierszyków dla dzieci Marianowicza są genialne.

[klymenystra]

Mi nigdy przeklady Slomczynskiego wierszykow nie prweszkadzaly, ale z tego
wzgledu, ze jakos tam sie orientowalam w kulturze anglosaskiej- m.in. dzieki
ksiazkom o Mary Poppins :) I wszystko mi pasowalo. Przekladu Marianowicza nie
znam, ale domyslam sie, ze uzywal polskich wierszykow ? Wiem, ze ktos w Polsce
tak robil i uwazam to za duwy blad- wiadomo przeciez, ze ALicja nie jest Polka,
ze funkcjonuje w innej kulturze, wiec wierszyki o Panu Kotku nie maja sensu, nie
dzialaja. Jak wtedy jest rozwiazana sytuacja z Humpty Dumpty czy Lwem i Jednorozcem?
Alicja jest ksiazka podwojna- dla dzieci i dla doroslych. Dziecku nie bedzie
przeszkadzalo (przynajmniej mi nie robilo to roznicy), ze wierszyki, czy postaci
sa mi czesciowo obce, a dla doroslego to jest majstersztyk.
Nie zgodze sie, ze przeklad Slomczynskiego jest doslowny- nie byloby wtedy tych
genialnych gier slownych typu Lekcewazka, czy "trzeba zebrac"- skojarzonego z Zebra.
No i nie byloby Dzabbersmoka, ktory IMHO jest najlepszym przekladem Jabberwocky
z jakim sie spotkalam (katalonski tez jest niezly), ale juz np Stiller, o ile
moze lingwistycznie poradzil sobie dobrze, to calkiem zaburzyl carrollowski rytm
tej ballady.

[paszczakowna1]

> Wiem, ze ktos w Polsce
> tak robil i uwazam to za duwy blad- wiadomo przeciez, ze ALicja nie jest Polka,
> ze funkcjonuje w innej kulturze, wiec wierszyki o Panu Kotku nie maja sensu, ni
> e
> dzialaja.

A, nie zgadzam się. Działają bardzo dobrze. Dowcip Carolla przecież polega na
tym, że trawestuje wiktoriańskie moralistyczne wierszyki dla dzieci. Dowcip ten
jest rozpoznawalny tylko wtedy, gdy czytelnik zna i odpowiednio kojarzy obiekt
parodii. Tlumaczenie bardziej dosłowne tej roli nie spełnia - wierszyki może i
są fajne, ale ten efekt zanika. Wybór wierszyków Jachowicza (najbliższy polski
odpowiednik) do parodii jest właściwy.

[klymenystra]

Jak juz pisalam- ja tego wrazenia nie mialam, bo znalam m.in. ksiazki o Mary
Poppins, wiec odniesienia byly mi znane. I powtorze - dziecko, ktore czyta
Alicje wie, wyczuwa, ze Alicja pochodzi z innej kultury. W momencie, w ktorym
nagle mowi polskie wierszyki, zakorzenione w naszej rzeczywoistosci, dziecko
odczuwa dysonans. Czytalam kiedys artykul na temat komiksu publikowanego w
gazetce "Juz czytam". Target- dzieci 6,7- letnie. Komiks byl francuski, widac
bylo, ze np na obrazkach architektura jest inna- ale np tlumaczka tlumaczka nie
zostawila oryginalnych nazw potraw, tylko zamienila na jakies typowo polskie (np
foie gras na kotlet z ziemniakami). Z jednej strony byla wiec obca
rzeczywistosc, z drugiej -swojskosc. Bohaterowie mieli oczywiscie spolszczone
nazwiska. Na czytelnikach przeprowadzono badania- i co sie okazalo? Dzeci byly
zdezorientowane. Tlumacz musi byc konsekwentny- jesli uwazasz wiec, ze Alicja
powinna mowic polskie wierszyki, to nie moze grac w krykieta, bo krykiet nie
jest elementem polskiej rzeczywistosci! Poza tym- Jachowicz nie mogl zmienic
wszystkich wierszykow (ot, chocby tego o Humpty Dumpty czy o Lwie i Jednorozcu)
bo sa splecione organicznie z akcja ksiazki. Jak on z tego wybrnal?
Tlumacz nie ma prawa ingerowac w rzeczywistosc tworzona przez autora. CZy
komukolwiek z Was przeszkadzalo to, ze Lotta, czy Madika, czy inny Sucharek zyja
w innym kraju i maja inne zwyczaje (np mowia do obcych "wujku")? Dziecko od
malego musi wiedziec, ze inne dzieci w innycn krajach maja inne wierszyki.
Rodzice sa od wyjasniania takich spraw, jesli dziecko sie wczesniej z nimi nie
zetknelo.

[agnieszka_azj]

Astrid Lindgren jest niezniszczalna (choć ostatnio wydany cykl o
Kati trochę myszką trąci, ale to są raczej ksiązki dla dorosłych).

Czas się obszedł łagodnie także z moimi ukochanymi: "Cukiernią pod
pierożkiem z wiśniami", "Małym pokojem z książkami" i "Córką
czarownic" Terakowskiej.

[yo-a-ko]

Ciągle (ze smakiem :-))) wracam do LMM: Emilek, "Błękitnego Zamku", "Rilli ze
Złotego Brzegu", "Wspomnień niebieskiego mundurka", "Kamieni na szaniec", i -
fargmentów - "Paziów króla Zygmunta" (ta Serczykowa w sadzawce! :-)))

[yo-a-ko]

Wyszło tak, jakby to LMM to wszystko napisała ;-))) Oczywiście - jej dzieła
kończą sie na Rilli ;-)))

[sir.vimes]

Serczykowa też , ale sam Montwiłł jest genialną postacią!!! I Nastusia:))

[yo-a-ko]

"Niuńka litewska" (jak to Strasz(?) go określił :-))))... też go lubię :-))
Ale Nastusię pamiętam słabo...

[sir.vimes]

to ona szyła stroje upiorom i była chroniona od uroków bo urodziła się w
borsuczym gnieździe.

Oślak

[sir.vimes]

jak się nazywała ta książka, w której występował Jakub, Katinka, Rzekomy Książę,
Oślak, Kloszard itd???? Cudowna rzecz. Powtarzałam ją dwa lata temu, ale komuś
pożyczyłam. Kojarzy ktoś?

[papieska_kremowka]

Dziki koń spod kaflowego pieca. ;)

[papieska_kremowka]

A właściwie Dziki koń spod kaflowego pieca: Piękna i gruba książka o Jakubie Borgu i jego przyjaciołach.
Nie czytałam niestety, ale chciałam ci zrobić ESD i znalazłam na goglu ;)

Dzięki, dzięki!

[sir.vimes]

tak, w grubej bladozielonej okładce:))


W ramach ESD gorąco Ci ją polecam. :)) Pewnie jest w dziale dziecięcym w każdej
bibliotece. A ja jakoś odzyskam swoj egzemplarz;)

[limotini]

U mnie Astrid Lindgren nie tylko przetrwała ale i zyskała. Czytam teraz po
długiej przerwie "Braci Lwie Serce" i naprawdę do mnie trafia, mimo że czytam to
po niemiecku, w języku, który znam tylko jako-tako.

Chmielewska... Z nią to jest dokładnie tak samo jak z MM. Humor, język ze
starych części są rewelacyjne i nic tego nie zmienia. Ale czasem jak czytam o
Teresce i Okrętce, jak ścigały tych wstrętnych handlarzy przemycanych
szwajcarskich zegarków i brudnych dolarów, to wolę się nad tym nie zastanawiać.
Tym bardziej, że nadal umieram ze śmiechu np. czytając o opiekunce społecznej
podsłuchującej rozmowę o oddawaniu dzieci do sierocińca. Więc książki mimo
wszystko się bronią. Ja w ogólę Chmielewską traktuję jak lekarstwo, żebym nie
wiem jak smutna była, nawet z bardzo poważnego powodu, to mi poprawia humor - w
zależności od sytuacji albo rozśmiesza do łez albo uspokaja.

Uwielbiam książki Jurgielewiczowej - cały czas się przy nich wzruszam, mam
wrażenie, że są ponadczasowe, mimo że realia całkiem inne. Ktoś jeszcze lubi tę
pisarkę?

"Mały Książę" też się broni. Czasem zaglądam i aż się dziwię, ile tam mądrości.

Pan Samochodzik - NIE. Mam takie miłe wspomnienia z tej lektury z dzieciństwa,
ale nie mogę już tego czytać. Wróciłam jeszcze raz do któregoś z tomów i nie
wytrzymałam w połowie.

Moją ciekawą obserwacją jest że tylko dobre książki muszą się bronić, wzbudzają
dyskusję itd. Czytam też teraz "Sagę o Ludziach Lodu", po niemiecku, więc
podpada to pod naukę a nie marnowanie czasu. I przyjemnie się czyta. Ale nie
miałabym żadnej przyjemności w szukaniu wpadek/usterek/niedociągnięć/schematów
czy słabości językowych. Wprost przeciwnie, cieszą mnie rzeczy, które się udały:
każda część jest niezależna, względne zróżnicowanie historii romansowych,
bohaterowie charakterystyczni itp.

A o Musierowicz można dyskutować i można się ekscytować.

[sir.vimes]

Pan Samochodzik jak dla mnie nigdy nie.
Totalny seksizm.

Ale np. "Wiedźmin"? W sumie początki Wiedźmina to moje dzieciństwo:) Nie
postarzał się:)

[kebbe]

Heh, to spróbuj coś innego jak "Ja, Dago" (wypożyczona onegdaj w bibliotece
szkoły PODSTAWOWEJ, bo i autor młodzieżowy przecie, i na okładce smok bajkowy z
rycerzem :P )lub ewidentnie erotyczny (w zamyśle autora) Wielki Las...właściwie
to aż mi szkoda było Nienackiego po lekturze, naprawdę, mam nadzieję, że gdzieś
się w życiu leczył bidulek...

[nessie-jp]

> Pan Samochodzik - NIE. Mam takie miłe wspomnienia z tej lektury z dzieciństwa,
> ale nie mogę już tego czytać.

Ja natomiast z przyjemnością odświeżyłam sobie "Tajemnicę tajemnic", "Wyspę
Złoczyńców", "Straszny Dwór" i "Templariuszy". Owszem, przygody harcerzy raczej
nudne, ale cała reszta smacznych opisów historycznych

[enja11]

Ja jako dziecko seksizmu nie zauważałam i brdzo mi się podobała cała
seria - przeczytałam po kilka razy:) Ale próbowałam jakiś czas temu
wrócić i nie mogłam go znieść z powodu straszliwej propagandy.
Spotkania z ministrem, ochotnicze zatrzymywanie piratów drogowych,
ło matko - dziś niezjadliwe:(

[idomeneo]

w "Samochodzikach" wątki damsko-męskie w ogóle działały chyba według schematu
"poskromienie złośnicy" - głównego bohatera wyraźnie fascynowały kobiety
wyemancypowane/niedostępne/chłodne, które oszałamiał swą inteligencją i
sprawnością i na koniec zdobywał ;)

[agawa79]

Oryginalna nie będę: broni się (i to jak!) Astrid, LMM też - z tym
że obecnie czytam LMM wyłącznie w oryginale, więc trochę inna jest
to lektura, niż w czasach dzieciństwa (żadnych purpurowych oczu;) ).

Poza tym nie zestarzała się moja ukochana lektura z dzieciństwa,
czyli "Księżniczka na szklanej górze i inne baśnie norweskie" P. S.
Asbjornsena i J. Moe - te baśnie cieszą mnie teraz chyba jeszcze
bardziej, niż dwadzieścia lat temu.

[kkokos]

Makuszyński się już nie broni, a męczy tym koszmarnym
nagromadzeniem seredecznych dowcipów w każdym zdaniu (jak pisała
Grodzieńska, "nie zawsze musisz być dowcipny" to jedna z
najmądrzejszych maksym na świecie)
W pustyni i w puszczy nudnym gniotem jest straszliwym, nie wiem, jak
ja jako ośmiolatka mogłam się tym zaczytywać!
Tomki są już dla mnie nie do przebrnięcia, Niziurski - zależy co,
Nienacki - tak, tak, tak i w ogóle mi jego seksizm nie przeszkadza.
Ania z Zielonego Wzgórza nie znudzi się nigdy. Chyba nie
potrafiłabym znów przebrnąć przez powieści historyczne, które w
dzieciństwie uwielbiałam - Panienikę z okienka, Paziów króla
Zygmuntka, Krysię bezimienną, Jadwigę i Jagienkę.
Bardzo się rozczarowałam powiastką Woroszylskiego "Cyryl gdzie
jesteś?" z cudownymi ilustracjami Butenki - próbowałam to czytać
mojemu dziecku, ani jemu się nie podobało, ani ja jakoś nie
potrafiłam wykrzesać z siebie entuzjazmu, choć w dzieciństwie częśto
do tej książki wracałam

[klymenystra]

Oooo, Makuszynski, ja kocham Makuszynskiego. Czytajac go, zawsze mam lzy w
oczach- albo ze wzruszenia, albo ze smiechu. Kocham Awanture o Basie, Panne z
mokra glowa, Przyjaciela wesolego diabla, Bezgrzeszne lata, a juz ponad wszystko
ubostwiam Dziewiec kochanek kawalera Dorna- zbior opowiadan, smieszniejszy niz
Lesio :D Polecam, kto jeszcze nie czytal :)

ciekawe

[jottka]

pominąwszy pojedyncze fascynacje, szwedzi w natarciu z okrętem flagowym "astrid
lindgren" na czele:) niech mnie kto wyjaśni, dlaczego ten ponoć ponury naród
północy tak genialnych autorów dla dzieci wydał i wydaje?

jakby któraś z was nie znała wydawanych u nas od niedawna powiastek o kocie
findusie svena nordqvista, to polecam - dla siebie oraz ledwo odrosłego od ziemi
przychówku:)

a poza tym - no zgadza sie, cykl o kati jest, eee, raczej denny, a do tego
(przynajmniej w części 'k. w nowym jorku') przełożony dość strasznie. podobnie
smętne są dla mnie kawałki o britt-marie, no ale to rzeczywiście powieści dla
dorastających panien i bodaj z lat 40/50, lindgren jeszcze wyraźnie pozostawała
pod wpływem konwencji.

i też sie przychylam do opinii, że tomki szklarskiego i samochodziki nienacki są
w dorosłym wieku trudno albo w ogóle nieczytable. z tym, że jako porządna
powieść sensacyjna dla młodzieży nienacki się broni bardzo dobrze, to język i
styl ujęcia postaci się postarzał, a miejscami od początku był nieznośnie
pompatyczny i pretensjonalny. ale w porównaniu z licznymi współcześnie
stworzonymi sensacjami dla młodzieży to świetny jest nadal. za to szklarski
pisał potwornie sztywnym i konwencjonalnym językiem, tego się nie da czytać po
przekroczeniu rubikonu 16-17 lat:( pominąwszy fakt, że tego małego bufona nigdy
nie lubiłam:)

a niziurski ma to samo, co chmielewska i musierowicz - po '89 jest praktycznie
nie do czytania:( tyle że, moim zdaniem, jemu zaszkodziło wprowadzenie małego
realizmu do swoich powieści, czyli wszelkiej ohydy otaczającej. coś podobnego
miał chyba nieżyjący już kirył bułyczow - ooo, właśnie, znacie cykl powieści o
przygodach alicji? głęboki sowietskij sojuz, a teksty odlotowe:)

[dakota77]

Moze to dlatego, ze Skandynawowie mieli i maja zwyczaj traktowac dzieci jak
ludzi? Powaznie, ze zrozumieniem, z wyrozumialoscia dla ich szalenstw?;-). W
Polsce nie widzialam dzieciaka z wlosami zafarbowanymi na niebiesko, w Szwecji
za to tak:-)

[jottka]

no nie byłabym taka pewna - ty mówisz o współczesnej szwecji, a lata 40., kiedy
lindgren stworzyła pippi, naród był to utrzymany w konwencji
zimnoprotestanckiej, dziećmi specjalnie sie nie wzruszał, do modlitwy, pracy
oraz czczenia autorytetów zaganiał, a pippi wywołała powszechny wstrząs i
oburzenie. no nie tylko tam, ale to szwedzi pierwsi zawyli ze zgrozy:)

'filonek bezogonek' powstał mniej więcej w tym samym czasie i nie jest to
książka, która przesadnie różowo przedstawia dzieciństwo, mimo jakże
sympatycznego bohatera. też genialne dzieło zresztą.


a żeby nie popaść w kompleksy narodowe - dlaczego żadna z was nie wymieniła
'akademii pana kleksa'??? no wiem, ktoś napisał o brzechwie ogólnie, ale
'akademia', koniecznie z ilustracjami szancera, jest debest:)

Filonek Bezogonek

[sir.vimes]

no i na przykładzie Filonka pokazana jest "szkolna" klika (kot Mons i reszta).
Książkę wykorzystywałam jako element "bajkoterapi" dla kuzynek, kuzynków i
niestety także córki w przypadkach działania różnych wstrętnych ludzkich Monsów.

Bułyczow - Alicja

[nessie-jp]

Znam tylko jedną część

[jottka]

o alicji jest sporo - na pewno są wydane jako całości beletrystyczne 'podróże
alicji', 'wakacje w kosmosie', 'dziewczynka z przyszłości', powieści i
opowiadania, ale bułyczowa dużo się u nas wydawało w różnych antologiach i
pismach, takie na przykład opowiadania guslarskie są porozrzucane po
najdziwniejszych broszurach oprócz kanonicznych wydań książkowych.

no i alicja zawsze jest dziewczynką z przyszłości, tyle że zdarza jej się
podróżować w czasie:) znajdź sobie 'podróże alicji', jak byłam mała, to
strasznie chciałam mieć takiego indykatora na własność:)

[slotna]

Od pieciu lat jezdze po swiecie wiec sila rzeczy (limity bagazowe znaczy sie) lektur z dziecinstwa specjalnie czesto nie powtarzam, choc bardzo bym chciala. Mysle, ze uzupelnie te braki niedlugo i wtedy sie dopisze w pelnym wymiarze. Chwilowo wiem na pewno, ze probe czasu przetrwali/ly:
- klasyczna Chmielewska (zaczynalam od "Wszystko czerwone", wiec bynamniej nie Janeczke i Pawelka only mam tu na mysli)
- J. Herriot
- Sapkowski
- L.M.Montgomery - pierwsze "Anie" sa swietne, a reszte ksiazek czytalam jako wczesna nastolatka i zdawalam sobie sprawe z ew. brakow, wiec obylo sie bez szoku a zauroczenie pozostalo
- "Zapalka na zakrecie" i "Beethoven i dzinsy" Siesickiej, o dziwo, bo jej wielka fanka akurat nigdy nie bylam
- "Lesne morze" Newerlego - to juz nie takie dziecinstwo, bo pierwszy raz przeczytalam ja w wieku lat 14 i zapamietalam na dlugo; powtorna lektura 6 lat pozniej nic nie zmienila w moim odbiorze, mam ochote na jeszcze szczerze mowiac

Z kolei troszke poddal sie jej cykl o Panu Samochodziku - ale chyba nie do konca, sprawdze za miesiac.

Co do Sienkiewicza, to do "W pustyni i w puszczy" podchodzilam wiele razy, wreszcie udalo mi sie przedrzec przez niezliczone przypisy poczatkowe i gdy dotarlam do "Stasiowi zjezyly sie wlosy na glowie, albowiem zrozumial, ze ich porwano" (tak to szlo?) - juz byl moj :) Spalam wtedy u babci, specjalnie nie bralam zadnej innej nieprzeczytanej ksiazki, zeby sie zmusic jednak, no i sie udalo. Babcia chrapala w najlepsze, a ja czytalam przez pol nocy. Pozniej polknelam jeszcze Trylogie i o ile "Potop" do dzis uwielbiam, "Ogniem i mieczem" uwazam za calkiem przyjemne, tak "Pana Wolodyjowskiego" przeczytalam raz, stwierdzilam z niesmakiem, ze tym razem mu kompletnie nie wyszlo i do dzis sie ze soba zgadzam :)

Nigdy nie lubilam Niziurskiego.
Nigdy nie lubilam Muminkow.
Nie przepadalam za "bajkami" Makuszynskiego typu "O dwoch takich...", podobaly mi sie bardzo "Szalenstwa panny Ewy", "Szatan z siodmej klasy" i "Awantura o Basie" - czyli nie w kwiecistym stylu rzecz, a w bajkowosci.

Hm, ciekawe!! Pozwole sobie na oftop, jesli laska.
Pomijajac "Osmy krasnoludek pana Haby", dzielo literatury czeskiej, o ile sie nie myle, ktore zrezygnowana matka musiala mi czytywac po 3 razy dziennie (nie daj Bog ominac chocby slowk) - wlasnie odkrylam, ze ewidentnie nie lubilam bajek! Patrzcie, czego to ja sie dzieki wam dowiaduje, i to o sobie :) Nawet "Alicja" poczatkowo mi nie podeszla, ale tlumaczenie Slomczynskiego wiele wyjasnia, hehe. Marianowicza przyswoilam bez problemu. Z upodobaniem czytywalam natomiast wszelkie krwawe basnie i legendy ludowe, takie co bardziej realistyczne i brutalne, wymieklam dopiero przy poteznej knidze pt "W Krainie Gryfitow - podania i legendy Pomorza Zachodniego" - jakis sadysta to kupil, co strona kogos ziemia pochlaniala albo cos zezarlo). Z Niziurskiego tez mi sie podobala wylacznie zyciowa "Ksiega Urwisow", calej reszty typu Marka Piegusa serdecznie nie znosilam. Brombe z kompania rowniez docenilam po latach. (koniec off topu)

Jak juz powtorze Twaina, Londona, Astrid Lindgren, F. Hodgson Burnett, "Roczniaka" M.K.Rawlings (wylam, doslownie wylam przy tej ksiazce, jak syrena alarmowa, do dzisiaj sie nie odwazylam jej tknac ponownie) i Jackiewiczowa - obiecuje, ze wypowiem sie na temat :)

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

[dakota77]

CytatZ upodobaniem czytywalam natomiast wszelkie krwawe basnie i legendy
ludowe, takie co bardziej realistyczne i brutalne, wymieklam dopiero przy
poteznej knidze pt "W Krainie Gryfitow - podania i legendy Pomorza Zachodniego"
- jakis sadysta to kupil, co strona kogos ziemia pochlaniala albo cos
zezarlo)

Uwielbiam te ksiazke!:-). Zreszta w dziecinstwie namietnie pochlaniamal wszelkie
basnie, mity i podania- ze szczegolonym wskazaniem na te narodow b.ZSRR i
skandynawskie.

[kkokos]

dakota77 napisała:
> Zreszta w dziecinstwie namietnie pochlaniamal wszelki
> e
> basnie, mity i podania- ze szczegolonym wskazaniem na te narodow
b.ZSRR i
> skandynawskie.

a ja miałam Złotą lipkę, czyli podania i baśnie czeskie i słowackie,
też czytałam tysiące razy

[kkokos]

i jeszcze Firoseta i czary, czyli baśnie ludów basenu morza
śródziemnego. dostałam w szkole na koniec pierwszej klasy
podstawówki za dobre wyniki w nauce :) i przeczytałam chyba sto
razy. książka miała bardzo oryginalne ilustracje, a jak dziś
wspominam, która z baśni w danym okresie była moją ulubioną, to
widzę, jak się rozwijałam i zmieniałam :)

mniamuśny watek!

[uccello]

kkokos napisała:

> i jeszcze Firoseta i czary, czyli baśnie ludów basenu morza
> śródziemnego. dostałam w szkole na koniec pierwszej klasy
> podstawówki za dobre wyniki w nauce :) i przeczytałam chyba sto
> razy. książka miała bardzo oryginalne ilustracje

ani chybi Józef Wilkoń je zrobił.

Bardzo lubię i lubiłam
"O wróżkach i czarodziejach" zbiór bajek francuskich spisanych przez
Natalię Gałczyńską z ilustracjami Olgi Siemaszko

wiem,że chore ceny na Allegro osiąga
"Marcin spod dzikiej jabłoni"- zbiór bajek słowiańskich z
ilustracjami Wilkonia

nie zmienił się od czasów nastoletnich mój entuzjazm wobec
"Donga , co ma świecący nos" Edwrda Leara znakomicie opracowany
graficznie przez Bohdana Butenko

no i kocham miłością czystą , zaśmiewam się, rozczulam i padam na
oba z mych kolan przed
"Kubusiem Puchatkiem" duetu Milne Shepard

[kkokos]

> > i jeszcze Firoseta i czary, czyli baśnie ludów basenu morza
> > śródziemnego. książka miała bardzo oryginalne ilustracje

> ani chybi Józef Wilkoń je zrobił.


Oj nie, to chodzi o tę książkę:
allegro.pl/item421127545_firoseta_i_czary_natalia_galczynska.html#photo

(choc oczywiście to wznowienie, ja miałam wcześniejsze wydanie, ale
w identycznej wersji)

[meduza7]

Firoseta! To była cudowna książka! Dostałam ją na jakieś urodziny czy imieniny,
mając coś około 6-7 lat i była już wówczas moją wytęsknioną i wymarzoną, tak
więc byłam prawie nieprzytomna ze szczęścia. Niestety, ukochanym książkom moja
miłość nie wychodziła na dobre, bo starałam się ozdabiać je po swojemu - a to
kolorowanie rysunków, a to wycinanie brzegów kartek w ząbki...

[kebbe]

...a kto zna zbiór "Złota dzida Bolesława" (autentk , bez podtekstów, plis! ) ?

Złota lipka!

[sir.vimes]

genialne dzieło. Miałam jeszcze grubą książkę "Bajarka opowiada" Tyż pikne.

[nioszka]

o tak! to było piękne, miałam kiedyś pożyczoną od koleżanki, pamiętam te bajki
jak przez mgłę, ale ogólne pozytywne wrażenie pozostało do dziś... Chyba muszę
tego gdzieś poszukać...

Śpiewająca lipka!

[nioszka]

śpiewająca, nie złota :D
Poleciałam do jedynej księgarni w mieście, nie było :(, ale już sobie u nich
zamówiłam, na allegro też mają, samą i w komplecie z Bajarką

[slotna]

No... taka zielona cegla w miekkiej okladce, zabic mozna bylo :)

A "Basnie narodow Zwiazku Radzieckiego" lubilam czytac ale tak... z przekasem. O Iwanku Gluptasku, o Zlotym Ptaku itp. Taka lekka rozrywka, nie wzruszalam sie zbytnio. Mam tez do dzis "pycke" bajki w oryginale, ale dopiero niedawno nauczylam sie poslugiwac drukowana cyrylica, wtedy czytywala mi babcia rusofilka, na rowni z Puszkinem ("jest na polanie dab zielony, na debie zloty lancuch lsni", ach rozmarzlam sie :D). Skandynawskich nie pamietam :( pamietam Sląsk i jakies makabreski o diablach co to tupia na moscie jak sie ma za krasne buciki.

No i namietne czytanie zabronionego "NIE" i "Detektywa", po kryjomu i w panice, ze mnie przylapia. Kinga tez nie bardzo bylo wolno, kiedys otworzylam "Misery" na chybil trafil i z rumiencem na gebie przeczytalam wyrwana z kontekstu scene o odrabywaniu nogi... alez bylam szczesliwa :)

(...po czym do pelnoletnosci niemal sypialam otoczona tabunem chroniacych mnie swa magiczna sila maskotek...)

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

realizm marka pe

[jottka]

słotna, ale ja protestuję przeciwko wkładaniu marka piegusa do worka z wesołą
fikcją! tzn. nie twierdzę, że niziurski okiem własnym widział kazamaty
niewinnych dziatek zagonionych do odrabiania lekcji za młodocianych bandytów, co
później zrelacjonował, ale w tej książce jest bardzo dużo realistycznych
odniesień do epoki, tylko my tego nie widzimy.

sama pamiętam, jak za dziecka nieco się dziwiłam, dlaczego marek mieszkał w
pokoju z kuzynem, z panem surmą i bodaj kimś jeszcze, no ale w końcu uznałam, że
widać tak lubili:) dopiero za dorosłego mnie olśniło, że dla warszawiaka lat 50.
to był czysty realizm, a nie literacka osobliwość, a takich rzeczy jest więcej.
i siłą niziurskiego - poza oczywiście fenomenalnym językiem - było uplecenie
wciągającej fikcji na zupełnie 'zwyczajnych' podstawach.

no całe dzieciństwo myślałam z zazdrością, dlaczego ja muszę chodzić do takiej
nudnej i zwykłej szkoły, a nie do takiej jak u niziurskiego, gdzie tyle się
dzieje:) bo dałam się nabrać, że to niemal reportaże są, nie masz to jak potęga
talentu:)

[slotna]

Oj nie, nie tak! Ja wiedzialam o tym mieszkaniu sobie na glowach, oj chocby bylo cos o tym w "Pozwolenie na przywoz lwa" Nienackiego albo z Wiecha, albo od babci slyszalam, ale tam bylo wiecej takich mykow, ktore mi zupelnie nie pasowaly! "Siodme wtajemniczenie" tez mi sie tak kojarzy.

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

[slotna]

O, albo: nigdy nie lubilam "Fizi Ponczoszanki", za to "Dzieci z Bullerbyn" czytalam na okraglo. A przeciez nikt mi nie kazal pasac krow, nie mialam pojecia co to cukierki slazowe itp, a moja szkola miala 8x4 klasy. Ale to byly realistyczne postacie, to cale wyrywanie zebow przy pomocy klamki (tez tak chcialam:)), zabawy etc, a nie jakas polpiratka z malpka na ramieniu.

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

[laura-gomez]

slotna napisała:

Pozniej polknelam jeszc
> ze Trylogie i o ile "Potop" do dzis uwielbiam, "Ogniem i mieczem" uwazam za cal
> kiem przyjemne, tak "Pana Wolodyjowskiego" przeczytalam raz, stwierdzilam z nie
> smakiem, ze tym razem mu kompletnie nie wyszlo i do dzis sie ze soba zgadzam :)

Czytałam "Potop" trzy razy, to jedna z moich ulubionych książek. Podoba mi się głównie ze wzgledu na postać kmicica i przemianę, jaka się w nim dokonuje (kiedyś lubiłam także oleńke, ale po ostatniej lekturze zmieniłam o niej zdanie). "Ogniem i mieczem" oraz "Pana Wołodyjowskiego" także da sie przeczytać, ale to nie to samo co drugi tom "Trylogii". Natomiast nie tak dawno temu odswieżyłam sobie "Krzyżaków" i się rozczarowałam - z całej książki podobała mi się tylko postać Jagienki, a kiedyś była to jedna z moich ulubionych lektur.

-
"To live is so startling it leaves little time for anything else." (Emily Dickinson)

[kaliope3]

Jottko-prawie wszystko wymieniłaś. Pamiętam jeszcze świetnego "Zagadkowego
Arre"(autor polski ale nie pamiętam nazwiska), "Podróż z rondlem", "Ośmioro
małych,dwoje dużych i ciężarówka", "Pięcioro dzieci i coś","Magnus i
koń",wszystkie prawie tytuły z "poczytaj mi mamo".
Więcej w tej chwili nie pamiętam

[sowca]

Przetrwały "Dzieci z Bullerbyn" (o dziwo, bardziej niż Pippi,
chociaż ją też lubię), "Tajemniczy ogród" (bardziej niz dawniej
ukochana "Mała księżniczka", choć i do niej czasem wracam), cała
seria o Panu Samochodziku, "Klub włóczykijów" Niziurskiego, seria o
Ani, Emilce oraz "Błękitny Zamek" LMM, "Dalsze burzliwe dzieje
pirata Rabarbara", "Klechdy Sezamowe" Leśmiana, "Baśnie z gór", "O
wróżkach i czarodziejach" Natalii Gałczyńskiej i wiele, wiele
innych.
Kiedyś bardzo lubiłam "W pustyni i w puszczy", potrafiłam czytać w
kółko. Od dawna tej ksiązki nie czytałam, ale zamierzam do niej
wrócić, jak będzie okazja - ciekawa jestem, czy przetrwa próbę czasu.
A swoim dzieciom na pewno będę czytać "Plastusiowy pamiętnik" - jak
ja tę książeczkę uwielbiałam!

[kaliope3]

No właśnie-"Tajemniczy ogród" i "Mała księżniczka"!
Jak przez mgłę pamiętam jeszcze "Myśliwego Haribu"
i naprawdę mi wstyd,ale czytając "Braci Lwie serce",albo co gorsza "Mijo mój
Mijo"zawsze płaczę
Z młodziezowych bardzo lubiłam serię Maurica Druona o schyłku pewnej francuskiej
dynastii

[kebbe]

kaliope3 napisała:
> i naprawdę mi wstyd,ale czytając "Braci Lwie serce",albo co gorsza "Mijo mój
> Mijo"zawsze płaczę

ja to ryczę jak bobrzyca. zwłaszcza przy Sucharku...

[klymenystra]

Mio moj Mio czytalam tylko raz, pamietam, ze mroczna byla straszliwie.
Bracia Lwie Serce to madra ksiazka, podoba mi sie, ze jest mowa o smierci, o
tym, ze kazdy umrze- i jest fajna alternatywa dla tych dzieci, ktorych
wychowanie jest poza katolickie, a ktore pytaja o smierc :)
Ja bardzo lubie Katle :)

[meduza7]

Zagadkowy Arre, autor Józef Hen. Znalazłam to niedawno u mamy... Książka z
rewolucyjnym wydźwiękiem jak się patrzy ;)

[slotna]

Calkiem zapomnialam o Andersenie. "Krolowa Śniegu" do dzis ma dla mnie jakas niesamowita magie, taki mroczy, chwytajacy za serce klimat ala fantasy czy cos. Reszty slynnych basni nie lubilam, tylko te malutkie: o lnie, igle do cerowania, imbryku. To tez sobie przeczytam, jak przyjade :)

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

Królowa śniegu - OT ilustracyjny

[agawa79]

Dostałam niedawno od pewnej przemiłej Ukrainki "Królową śniegu" w
wersji ukraińskiej z absolutnie cudownymi ilustracjami Vladislava
Erko. Mogę godzinami oglądać z dziećmi wszystkie szczegóły i
szczególiki. Nie znalazłam dużego obrazu z okładką książki, mam
tylko taką miniaturę:

Nie znalazłam też, niestety, żadnych książek po polsku z
ilustracjami tego pana - a może nie dość intensywnie góglałam? ;)

[agawa79]

Kolejna próba wklejenia obrazka - poprzedni na podglądzie się
otwierał:

[idomeneo]

jakoś tak klimtowsko królowa wygląda na tej miniaturce

[agawa79]

No a w rzeczywistości klimtowska nie jest, za chłodna na klimtowską
i zbyt obfita w szczegóły. Poza tym patrząc na Klimta nie mam
wrażenia, że jego obrazy są statyczne, a Erko właśnie tak maluje -
jakby chwila przyjęła pewną pozę właśnie po to, żeby ją można było
podziwiać i rozbierać na części pierwsze. Czy pogwałciłabym własność
intelektualną, gdybym zeskanowała ilustrację i wrzuciła link? Bo te
obrazy są naprawdę przepiękne i aż się cała palę, żeby się nimi
podzielić. :)

[slotna]

Skanuj i wrzucaj, koniecznie! Mnie tez sie skojarzylo z Klimtem, na ktorego ktos nalozyl filtr w fotoszopie i pomaranczowy zmienil na niebieski :)

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

[agawa79]

Dobra, na razie wrzucę okładki. :)
Przód:
img521.imageshack.us/my.php?image=okladkaprzodtw9.jpg
Tył:
img174.imageshack.us/my.php?image=skanuj0001gv6.jpg
(Zwróćcie uwagę, jaką lalkę dziewczynka wiezie na sankach).
Niestety, skany są trochę nieostre, ale pewnie lepiej będzie widać
szczegóły po zapisaniu obrazów na dysk i powiększeniu. Wieczorem
postaram się wrzucić jakąś ilustrację ze środka.

[agawa79]

Na sankach, które są wózkiem, oczywiście. ;)

Znalazłam Erko w sieci :)

[agawa79]

Tutaj:
tinylink.pl/erko
Jakość taka sobie, ale lepszy rydz niż moje kulawe opisy. ;)

[mmoni]

Agawa, zła kobieto, coś ty zrobiła? Ja chcę z tego tapetę na pulpit. Ja chcę tę
książkę. Ja w ogóle chcę wszystkie książki, jakie ilustrował Erko (vel Yerko
vel Jerko). Alicję też ilustrował. Chyba mam gorączkę.
www.snowqueen.us/slideshow.html

[mmoni]

A tenże obrazek czyż nie mógłby służyć za ilustrację głównej idei książek
Musierowicz? Dziewczę prowadzone do ślubu przez pana z wąsem? Dekoracje i
kostiumy co prawda nijak nie przypominają mieszczan z ulicy Roosevelta, ale
zamysł pozostaje ten sam :-)
ua.adme.ru/img/news/17428/wall_calendar_Page_09.jpg

[agawa79]

mmoni napisała:

> Agawa, zła kobieto, coś ty zrobiła? Ja chcę z tego tapetę na
pulpit. Ja chcę t
> ę
> książkę. Ja w ogóle chcę wszystkie książki, jakie ilustrował Erko
(vel Yerko
> vel Jerko). Alicję też ilustrował. Chyba mam gorączkę.

To normalna reakcja. I nie, nie przejdzie Ci. ;)

[slotna]

No to juz wiem o co chodzilo, z zatrzymaniem momentu... Niesamowite.

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

[sowca]

Wiecie co Wam powiem? Teraz Andersen podoba mi się o wiele bardziej
niż wtedy, gdy byłam dzieckiem. Wtedy - ot, baśń jak baśń. Teraz
znajduję w nich drugie dno, nie bardzo zrozumiałe dla małego
dziecka. Niedawno wpadł mi w ręce stary numer "Zwierciadła", gdzie
jakaś psycholog interpretowała tę baśń o Elizie i łabędziach.
Niewiarygodne, ile ona w tym znalazła nawiązań kulturowych.
Nawiasem mówiąc, czy ktoś wie, gdzie mogę dostać książkę Bruno
Bettelheima "Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach
baśni"?
Trochę to offtopic, ale skojarzyło mi się, bo Słotna pisała o
Andersenie:)

[nikadaw1]

jestem w posiadaniu książki "Cudowne i pożyteczne" :)

[agnieszka_azj]

sowca napisała:
> Nawiasem mówiąc, czy ktoś wie, gdzie mogę dostać książkę Bruno
> Bettelheima "Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach
> baśni"?

Bettelheim jest do kupienia na Allegro, ale niestety w absurdalnych
cenach:
www.tinyurl.pl?v90D8NrK

[szprota]

W sumie wymieniłyście większość, a kilka lektur, jak widzę, przegapiłam.

Przede wszystkim, jak pewnie też spora z nas część, zostałam wychowana na
słuchowiskach. Pinokia i Alicję znałam, zanim nauczyłam się czytać. Także
Piotrusia Pana (Ja jestem Hak, Kapitan Hak, szpon zamiast dłoni to mój znak,
żelazny szpon, straszliwy szpon, nie noszę broni, starczy mi on -
pamiętacie?). Była jeszcze Ośla Skórka, Knyps z Czubkiem...

Chyba pierwsza wchłonięta oczami, nie uszami była Mary Poppins, calutki cykl.
Ogromnie lubię do tej pory, choć wracam dość rzadko.

Mnóstwo radości przysporzył mi cykl o Dzikiej Mrówce. W sumie nie najgorzej
napisane, no i te wszystkie kraje szalenie egzotyczne!

Pany Samochodziki również lubię do tej pory, ładnie je zilustrował Kobyliński -
ogromnym sentymentem darzę zwłaszcza części z Winnetou i Kapitanem Nemo.

W ogóle zauważyłam, że jednak spore znaczenie mają dla mnie ilustracje. Na
przykład nigdy nie przepadałam za Butenką i tak w sumie wdzięczną lekturę jak
"Chłopak na opak" Ożogowskiej jakoś mi zepsuł. Ożogowskiej czytałam chyba
wszystko, "Tajemnicę Zielonej Pieczęci" lubię nadal i z dużym sentymentem wracam
do zdań Szanowny kolego! Słuchaj, Sewer, ryjesz pod nami i ryjesz... (jak
pada forum, na usta pcha mi się nachalnie "słuchaj, serwer, ryjesz pod nami i
ryjesz..."). No i ładna Łódź, wprawdzie nie moje dziecięce okolice, ale znajome,
a jakże. Do tej pory nie odkryłam jednak, czy w "Złotej Kuli" Hanna Ożogowska
też opisuje Łódź, czy też krainę Nigdy-Nigdy, a może Warszawę? Jeśli Łódź,
wydarzenia złotokulne toczyły się, nomen omen, omal na moim podwórku :)

Lubiłam Nowacką - "Śliczna Tamit", słynna "Małgosia contra Małgosia", jeszcze
była taka przyjemnie melancholijna opowieść o bodaj jakiejś Magdzie (?) ze
starszym bratem, kotylion jakiś na szkolnej zabawie się tam wdał. Też się nie
zestarzały. Ziółkowska była również w porządku, tylko trochę przesadnie
popisywała się erudycją niekiedy. No ale dzięki jej "Dziwna jesteś, Karolino"
zastrzeliłam kiedyś polonistkę, już w ogólniaku, znajomością słowa
"okcydentalizm". I polubiłam Stachurę, tego prawdziwego, nie z piosenek SDMu.

Siesicka ciut się postarzała, niestety, chyba najlepiej się trzyma "Jezioro
osobliwości".

W późniejszych czasach był jeszcze całkiem zgrabny dwuksiąg Marty Fox
"Magda.doc" i "Paulina.doc".

Zofia Chądzyńska! Jeśli nie czytałyście "Statków, które mijają się nocą" -
przeczytajcie koniecznie!

M.M. była od zawsze. Chyba najbardziej wracam do OwR. I Pulpecję ogromnie lubię,
tak jest świetnie opisana w niej tęsknota.

L.M.M. też. Chyba najczęściej wracam do "Błękitnego Zamku", Emilek i Pat. Ania z
czasem wydaje się ciut za słodka. Może to zresztą wina tłumaczenia.

Astrid - wiadomo, choć Pippi znam tylko z filmu, ale oczywiście "Dzieci",
"Bracia Lwie Serce", bardzo przepięknie zilustrowane przez Orłowską-Gabryś "Mio,
mój Mio".

Boże, ileż można jeszcze wymieniać... Może jeszcze bardzo przeze mnie lubiane
"Moje miłe zwierzaki" Pauszer-Klonowskiej. Muszę jej poszukać. Tak serdecznie o
tych zwierzakach pisała... (ilustracje Rozwadowskiego :P)

Dodam, że Chmielewska i Wiedźmin to późniejsze czasy - późny ogólniak i studia,
więc "nie wchodzą" :)

Ach, a Alicję znam w tłumaczeniach Marianowicza i... Stillera. To drugie jest
teraz przeze mnie postrzegane jako cu-dow-ne (czytałam Alicję w oryginale, dość
dawno temu, ale byłam pełna podziwu).

[dakota77]

szprota napisała:

> Dodam, że Chmielewska i Wiedźmin to późniejsze czasy - późny ogólniak i studia,
> więc "nie wchodzą" :)

U mnie tez, choc Chmielewska byla jednak wczesniej. Ale z Wiedzminem sie zgadza:-)
Co do Chadzynskiej, "Statkow..." akurat nie znam, ale lubie wracac raz na jakis
czas do "Wstegi pawilonu".

[slotna]

Ja ze sluchowisk uwielbialam "Plastusiowy Pamietnik", pamietam niemal calosc lacznie z efektami dzwiekowymi, niestety wszystkie kasety mi zginely, wszystkie, te z muzyka rowniez :(

Zupelnie zapomnialam o "Dziwna jestes, Karolino"! Tez sie nauczylam slowa - "otawa", wykorzystuje w krzyzowkach :D I chcialam miec romans z nauczycielem koniecznie :)))

Marta Fox - bardzo mi sie podobaly te dwie wymienione przez ciebie, inne wcale, moze jeszcze z wyjatkiem "Agaton-Gagaton" (takie dosc zywe to bylo); no i niestety - przeczytalam je po kilku latach i zirytowaly mnie niemozebnie. Mialam wrazenie, ze sie babka popisuje iloscia ambitnych ksiazek przeczytanych i takie tam. A kiedys bylam zachwycona :)

Zainspirowana tym watkiem odbylam wlasnie bardzo fajna rozmowe z mama - ach, jak my sie zgadzamy co do lektur, nie tylko z dziecinstwa zreszta :) - mnostwo ksiazek mam po niej, ale zapomnialam o tych o zwierzetach.

Co do Stillera, to on jest miszczu wiedzy, natomiast brakuje mu iskry bozej. Zawsze to mowie. Guru jest to moj absolutny we wszelkich przepychankach typu "zaakceptowac 'wlanczac' alibo nie". Biorac do reki tlumaczenie / artykul / cokolwiek jego autorstwa mamy gwarancje stuprocentowej poprawnosci stylistycznej, zgodnosci z oryginalem etc - i czegos kurna brakuje.

Dobra, ide spac, albo co, bo faktycznie jestem chora i bredze ewidentnie.

--
Rzeczy, które próbują wyglądać jak rzeczy, częściej wyglądają bardziej jak rzeczy, niż same rzeczy.

[klymenystra]

Osla skorka z Catherine Deneuve jest czasem na TV5. Niezbyt przyzwoita jest ta
historia, ze tak powiem...
Dzika Mrowke tez uwielbiam, szczegolnie te czesc, gdy jada do Peru :) Zawsze im
zazdroscilam tego nurkowania i odnajdowania skarbow i w ogole...
A czy ktos pamieta taka fajna ksiazeczke X1 uwolnij gwiazdy?

[idomeneo]

A "Momo" i "Nie kończąca się historia" Michaela Endego?

Może ktoś pamięta też taką polską (chyba?) książkę z ilustracjami Stasysa, gdzie
był król kruków i koń, który opowiadał m.in. historię o tym, jak zapomniał jak
się chodzi. Uwielbiałam ją.

[jottka]

idomeneo napisała:

> Może ktoś pamięta też taką polską (chyba?) książkę z ilustracjami Stasysa,
gdzie był król kruków i koń, który opowiadał m.in. historię o tym, jak zapomniał
jak się chodzi. Uwielbiałam ją.


'z powrotem, czyli fatalne skutki niewłaściwych lektur' zbigniewa batki:))) no
genialna jest rzecz, ale ja ją czytałam za dorosłego - scena stukania do szafy,
skąd rozlega sie grzeczne 'proszę!', królik włazi, a potem wyskakuje łysy, bo
objedzony przez owe uprzejme mole, do dziś stoi mi żywo przed oczami - w życiu w
drzwi szafy nie zastukam:) i piękne ilustracje stasysa, fakt.

okazałam zresztą takie uwielbienie dla tej książki, zwracając ją w bibliotece,
że pani bibliotekarka podarowała mi drugi egzemplarz, 'bo tego jakoś nikt nie
czyta, wie pani..' - smutne, ale teraz przynajmniej dzieło stoi na honorowym
miejscu, a nie kurzy sie u spodu regału. batko wydał je na początku lat 80., to
nie był czas na reklamę i promocję surrealistycznej i niesamowitej powieści dla
dzieci starszych i dorosłych, mimo że jakąś nagrodę dostał, ale ona jest
szalenie warta lektury!

[idomeneo]

Ooo, Jottko, bardzo dziękuję! Ech, chętnie bym się zapoznała z tą hojną panią
bibliotekarką ;) Zaś historia o chodzeniu jest po dziś dzień ze smakiem
przytaczana w mojej rodzinie, gdy tylko ktoś zaczyna kwękać, że się nie może
zabrać do roboty.

[klymenystra]

Mialam kilka ksiazek z ilustracjami Stasysa, swoja droga, co za pomysl, zeby
ilustrowal opowiadania dla dzieci...
Byma taka seria ksiazeczek, tam byla Calineczka, Krol Krukow, Przadki Zlota...
Wszystke te basnie bymy mroczne, smutne- i piekne. O wiele lepsze od jakis tam
cukierkowych Kopciuszkow w wersji pop :p

[szprota]

[quote]idomeneo napisała: > A "Momo" i "Nie kończąca się historia" Michaela
Endego? [\quote]
Momo pamiętam, była świetna :)

[supervixen]

Lindgren - Dzieci z Bullerbyn, Pippi (w czasach dzieciństwa
Fizia;)) - ostatni rozdział trzeciej części zawsze mnie doprowadza
do łez, zwłaszcza Pippi siedząca samotnie przy świeczce.

LMM - głównie Ania, Emilka i Błękitny zamek, ale czasem wracam do
pozostałych.

Burnett - Mała księżniczka i Tajemniczy ogród

Narnia - za każdym czytaniem odkrywam coś nowego. Nie przeszkadza mi
religijne przesłanie, wręcz przeciwnie... Mam fragmenty, przy
których ciarki mnie zawsze przechodzą. Np Błotosmętek mówiący: "I am
on Aslan's side even if there isn't any Aslan to lead it." Albo "But
do not fear that, for I am the great Bridge Builder" Aslana.

Kubuś Puchatek kiedyś mi się nie podobał, zauroczył mnie gdy
podrosłam i przeczytałam w oryginale.

Muminki uwielbiam, ale się nie liczą, bo przeczytałam pierwszy raz
dopiero parę lat temu:)

No i poza tym cała masa książek, które nadal lubię, ale nie są dla
mnie aż tak ważne, jak Tajemniczy Opiekun czy Kjersti (odnaleziona
po latach:))

[klymenystra]

Oooo, Burnett, taaaak. Mala Ksiezniczka, Tajemniczy Ogrod, Mali Wedrowcy...
Kocham tez namietnie The Shuttle, po polsku wydane jako Tajemnica dworu w
Stornham- tlumaczka okroila kilka bardzo waznych watkow, oryginal jest duzo
madrzejszy i mniej romansidlowy.
Z podobych klimatow z wczesnego nastolectwa czesto wracam do Jane Eyre i
Przeminelo z Wiatrem. Och ach :)

[klymenystra]

A Domek na Prerii znacie? Pierwsze czesci w tym momencie sa dla mnie niestrawne,
ale te od Miasteczka na Prerii- cud miod i orzeszki :) Najciekawszy jest chyba
aspekt obyczajosciowy- niespokojna Laura, ktora nigdy nie mowi wprost o swoim
buncie, bardzo zlozone postacie ojca i matki, wszystkie te romanse, motyw
Nellie... Tylko ostatnia czesc- Pierwsze cztery lata- jest przepotwornie trudna,
absolutnie nie dla dzieci.

[kaliope3]

Ja tylko serial znam niestety, ale bardzo go lubiłyśmy z siostrą
kiedyś oglądać, choć zdarzało nam się przyznaję troszkę cyniczne
podejście do fabuły prezentować...A pamięta kto Karolcię i jeszcze
coś o koraliku?