Siedleccy b-boye w Polityce.

marianeq Cały tekst. 18.05.05, 12:24

Na stronie Polityki cały tekst (prawdopodobnie z fotkami) będzie pewnie w
okolicach poniedziałku - może trochę wcześniej.

Usta w rozdziawie, megadługi czas reakcji na bodźce, zero płynności ruchów:
większość narodu nie odrywa się od ziemi, a w breaku to konieczność. Mając zaś
życiową zajawkę, zostajesz b-boyem. Walczysz w Bitwie o Konin albo zajmujesz
trzecie miejsce na majowych zawodach Warsaw Challenge, jak b-boye z Siedlec.
Nie mając zajawki, siedzisz w biurze i boisz się obniżek wynagrodzenia.

Był kolega o ksywie Lego, a także paru jego najbliższych ziomków z miasta
Siedlce. Przyswajali wiedzę z zakresu szkoły, a po zachodzie resetowali umysły
w cafe Sata. Mieli silną zajawkę na walkę z nudą, z tym że nuda zwyciężała.

Cafe Sata była mniej więcej kultowa. Pierwsza miała telewizor podłączony do
anteny satelitarnej i oferowała MTV. Kto wchodził z dworu, mówił aloha,
zamawiał napój i odczuwał luz. Czarni bracia z Ameryki nadsyłali satelitą
zdobycze zmasowanej rozrywki. Message był prosty: rapuj, tańcz, maluj mury.
Albo umyj oczy mydłem i giń.

Breakdance czekał w Siedlcach na odkrycie. W 1999 r. Lego został b-boyem.

U źródeł siedlecki b-boying był kawałkiem dykty rzuconej na chodnik. Na dykcie
kręcił się Lego w czerwonym dresie i kuzyn z podstawówki Antek. Przechodnie
poznawali dzięki nim inne kultury. Lego, ziomka o figurze szczypiorku,
kojarzono dotychczas z sekcją tańca towarzyskiego MDK. Tymczasem katował z
Antkiem dyktę na rogu ulicy jak Afroamerykanin. Miał w sobie prawdę o
człowieku, który uwierzył w breakdance. Lego i Antek nazwali się Crazy Guys.

Wkrótce dykty dymiły na innych ulicach downtown Siedlce. B-boye z Twisting
Squad i Atomic Team też byli podłączeni do MTV i instruktażowych filmików z
netu. Tańczył Bercik, rolkarz-akrobata. Saper, grafficiarz. Molo z fryzurą
afro. Większość zbliżała się do dwudziestki. Tylko Iraz, urzędnik ochrony
środowiska w Mińsku Mazowieckim, pokochał break tuż przed trzydziestką. Mieli
szczerą zajawkę na amerykańskie kino o b-boyach z lat 80. Pod kątem fabuły było
to kino dla ćwoków. Jednak message pozawerbalny niosło mniej więcej kultowy.
Czarni i smagli koledzy znad rzeki Hudson, w tamtejszych Siedlcach, zamiast
oldskulowo podrzynać sobie aorty zbitą butelką, walczyli na breakowe figury. Tę
tradycję zwano bitwą, czyli battle, czyli batelką.

Lego i koleżeństwo zaszczepili ten klasyk u siebie. Wyniknął z tego wielki
respekt dla konkurencji. Po batelkach b-boye resetowali się w cafe Sata.
Obowiązywał spontan. Z biegiem wieczoru ćwiczyli tricki między stołami.
Zbratani na maksa stworzyli wspólną grupę Street Kids Crew. Gdy zajawka opadła,
dziwili się, jak można wymyślić równie badziewiastą nazwę.

Od 2002 r. w Siedlcach rządzi skład Spasiba Breakers. We wschodniej Europie są
czwarci. Nie mają trenerów, ćwiczą w swojej dawnej podstawówce. Pomagają sobie
w kłopotach. Spasiba Family obejmuje najbliższych, dziewczyny i
najwierniejszych fanów. Oprócz wspomnień imprezowych archiwum rodzinne notuje
chwilowe upadki. Dwa wypadnięte dyski. Rodzice z zawsze gotowym do użycia
widmem wózka na kółkach, jeśli się ten break nie skończy. Saper w piżamie
ćwiczący z ziomkami figury na szpitalnym korytarzu tuż po tygodniowym bezruchu
na ortopedii.

Nie będąc b-boyem oszczędzam kasę na ochraniaczach na łokcie i kolana. Częściej
oglądam telewizję, bo nie muszę trenować. Zostawiam światło w biurze, aby
wywołać złudzenie, że praca mnie pochłania. W wolne dni wstaję wieczorem i jem
śniadanie. Słucham Jamesa Browna, ojca breakdance, ale nie tańczę do jego muzy.
Pierwszy raz zobaczyłem polskiego b-boya w telewizji w połowie lat 80. Tańczył
jak robot, w dresie z tafty. Wywalał się i wstawał. Wydawało się, że ma
problem. Jednak był niesiony pozytywną zajawką, jak b-boye, których oglądam na
batelkach. Ja cierpię na jej brak.

Spasiba Yo! – z respektem odzywa się ludność, gdy się idzie chodnikami Siedlec.
To miłe, a miłą ludność wynagradza się uśmiechem. Lata płyną, Molo dostał
robotę przy produkcji koszulek z nadrukami, ma córeczkę, stracił afro. Antek
stracił zajawkę i został hiphopowcem. Lego stracił szczupłość szczypiorku,
przemówiły rodowe geny. Na forach w necie środowisko mówi o nim „cetnar żywego
breaka”. Jednak uśmiech zamiera, gdy się widzi, jak cetnar rwie parkiet na
treningach. Break wciąż w nim płonie. Lego wyszukuje muzykę do tańca. Są
kuzyni, którzy ściągają z netu byle jaką muzykę. Inni przekopują sklepy z
płytami analogowymi, szukając tej mniej więcej kultowej. Musi być motorycznie i
rytmicznie.

Gdy spojrzeć refleksyjnie, to megawiele rzeczy się pozmieniało. Na studia do
uptown Siedlce przyjechało paru zdolnych b-boyów ze wschodniej Polski i
dołączyło do Spasiba Breakers. Dorastają nowi. Młody, brat Sapera, robi freeza,
czyli zastyga w pozie tak wyszukanej, że niekumaci podchodzą zobaczyć, w którą
stronę ma zwróconą dupę. Żaku, emigrant z Radomska, robi headspina, czyli
bańkę, czyli kręci się na głowie. Naraża się na chorobę b-boyów robiących
headspina – łysienie. Saper robi salta w wybranym kierunku. W breaku nie
wystarczy już elegancko giąć się w oldskulowym stylu Jamesa Browna. Jest
ciśnienie na figury akrobatyczne, zwane powerami. W polskim b-boyingu styl
ściera się z powerem. Ideałem jest b-boy wszechstronny, łączący tradycję z
nowoczesnością, jak niegdyś Cepelia.

Tak w Spasiba Breakers objawił się Simon. Otóż stała kolejka chętnych na studia
o nazwie zootechnika w Siedlcach. Kilku kuzynów się w kolejce dziwnie gięło,
jakby cierpieli na ADHD. Umawiali się, że wtańczą do sekretariatu legendarnym
krokiem uprock z lat 60. To był punkt zwrotny, w którym większość przyszłych
zootechników zdecydowała, że są to koledzy niepoważni. A także zakodowany
przekaz dla Marty, która przyjechała z Chełma na studia ze swoim b-boyem. Marta
spytała, czy Siedlce potrzebują ziomala biegłego w breaku. Potrzebowały.

A teraz wyobraźcie sobie b-boyów po zootechnice racjonalnie hodujących
zwierzynę domową. Wszystko by zdechło. Spasiba Breakers studiują psychologię.
Saper jako grafficiarz – psychologię z plastyką. Żako anglistykę.

Konin. Horse City. Battle of the Year North-East Europe 2005. Impreza kozacka i
mniej więcej kultowa. Sami b-boye z zajawką plus prawie kompletnie pozbawiona
zajawki publika. Nie chodzi o dziewczyny, one z natury wolą mniej nerwowy
taniec, bo lubią płynnie poruszać biodrami. Chodzi o chłopaków przebranych za
Murzynów, którzy przy marihuance załatwiają w ubikacji swoje sprawy z gett
Horse City. Na przykład chcą wiedzieć, czy w istocie ich kuzyn zapodał dupy na
psach, czyli doniósł policji. Jest to pytanie pozaartystyczne, z innego
amerykańskiego filmu.

Kozacy polskiego breaka łażą po głównej sali, uśmiechają się i podają sobie
ręce. Są tu najlepsze składy, takie jak Azizi, Nontoper Mielonka, Ready to
Battle, Crazy Squad, Spasiba czy White Hillside Breakers z Białegostoku.
Niektórzy lansują się na dobrych kumpli, bo batelka to teatr pełen wyszukanych
póz, jak oldskulowy musical West Side Story. A na forach internetowych rzucają
mięsem. Środowisko pełne jest niedomówień, niechęci, dąsów, b-boyów
pokazujących sędziom gołe dupy i fuck you. Aśka, organizatorka, na początku lat
90. raperka, teraz już w to wbija, ale kiedyś się przejmowała. Najważniejsza
jest promocja kultury współczesnej ulicy. Breakdance, obok rapu i graffiti,
należy do kultury hiphopowej.

Na scenie niesieni pozytywną zajawką b-boye walczą na ruchy. Dwa składy stają
naprzeciw siebie, co chwilę ktoś wyskakuje na środek i improwizuje do zadanej
przez didżeja muzyki. Są ziomkowie, którzy mają ruchy we krwi. Inni robią małpi
przegląd technik i freezów jak headspin, headslide, windmill, flare, electric
boogie. Pozostali stroją miny i pozy. Pokazują uderzającymi o siebie
przedramionami, że pr

Drzewko
Od najstarszego
Od najnowszego

emektb Re: Siedleccy b-boye w Polityce. 17.05.05, 19:26

dawaj zaraz tego teksta
- marianeq Re: Siedleccy b-boye w Polityce. 17.05.05, 22:07
  
  emektb napisał:
  
  > dawaj zaraz tego teksta
  
  Zaraz to wielka bakteria. HA HA HA.
  Jutro powiedziałem. Będę w pracy to wkleję.
  
  PA!wel
draczeek Link do fragmentu 18.05.05, 08:20

Szkoda, że żadnych fotek nie ma.
Tu jest link do fragmentu artykułu:
polityka.onet.pl/artykul.asp?DB=162&ITEM=1229235
- marianeq Cały tekst. 18.05.05, 12:24
  
  Na stronie Polityki cały tekst (prawdopodobnie z fotkami) będzie pewnie w
  okolicach poniedziałku - może trochę wcześniej.
  
  Usta w rozdziawie, megadługi czas reakcji na bodźce, zero płynności ruchów:
  większość narodu nie odrywa się od ziemi, a w breaku to konieczność. Mając zaś
  życiową zajawkę, zostajesz b-boyem. Walczysz w Bitwie o Konin albo zajmujesz
  trzecie miejsce na majowych zawodach Warsaw Challenge, jak b-boye z Siedlec.
  Nie mając zajawki, siedzisz w biurze i boisz się obniżek wynagrodzenia.
  
  Był kolega o ksywie Lego, a także paru jego najbliższych ziomków z miasta
  Siedlce. Przyswajali wiedzę z zakresu szkoły, a po zachodzie resetowali umysły
  w cafe Sata. Mieli silną zajawkę na walkę z nudą, z tym że nuda zwyciężała.
  
  Cafe Sata była mniej więcej kultowa. Pierwsza miała telewizor podłączony do
  anteny satelitarnej i oferowała MTV. Kto wchodził z dworu, mówił aloha,
  zamawiał napój i odczuwał luz. Czarni bracia z Ameryki nadsyłali satelitą
  zdobycze zmasowanej rozrywki. Message był prosty: rapuj, tańcz, maluj mury.
  Albo umyj oczy mydłem i giń.
  
  Breakdance czekał w Siedlcach na odkrycie. W 1999 r. Lego został b-boyem.
  
  U źródeł siedlecki b-boying był kawałkiem dykty rzuconej na chodnik. Na dykcie
  kręcił się Lego w czerwonym dresie i kuzyn z podstawówki Antek. Przechodnie
  poznawali dzięki nim inne kultury. Lego, ziomka o figurze szczypiorku,
  kojarzono dotychczas z sekcją tańca towarzyskiego MDK. Tymczasem katował z
  Antkiem dyktę na rogu ulicy jak Afroamerykanin. Miał w sobie prawdę o
  człowieku, który uwierzył w breakdance. Lego i Antek nazwali się Crazy Guys.
  
  Wkrótce dykty dymiły na innych ulicach downtown Siedlce. B-boye z Twisting
  Squad i Atomic Team też byli podłączeni do MTV i instruktażowych filmików z
  netu. Tańczył Bercik, rolkarz-akrobata. Saper, grafficiarz. Molo z fryzurą
  afro. Większość zbliżała się do dwudziestki. Tylko Iraz, urzędnik ochrony
  środowiska w Mińsku Mazowieckim, pokochał break tuż przed trzydziestką. Mieli
  szczerą zajawkę na amerykańskie kino o b-boyach z lat 80. Pod kątem fabuły było
  to kino dla ćwoków. Jednak message pozawerbalny niosło mniej więcej kultowy.
  Czarni i smagli koledzy znad rzeki Hudson, w tamtejszych Siedlcach, zamiast
  oldskulowo podrzynać sobie aorty zbitą butelką, walczyli na breakowe figury. Tę
  tradycję zwano bitwą, czyli battle, czyli batelką.
  
  Lego i koleżeństwo zaszczepili ten klasyk u siebie. Wyniknął z tego wielki
  respekt dla konkurencji. Po batelkach b-boye resetowali się w cafe Sata.
  Obowiązywał spontan. Z biegiem wieczoru ćwiczyli tricki między stołami.
  Zbratani na maksa stworzyli wspólną grupę Street Kids Crew. Gdy zajawka opadła,
  dziwili się, jak można wymyślić równie badziewiastą nazwę.
  
  Od 2002 r. w Siedlcach rządzi skład Spasiba Breakers. We wschodniej Europie są
  czwarci. Nie mają trenerów, ćwiczą w swojej dawnej podstawówce. Pomagają sobie
  w kłopotach. Spasiba Family obejmuje najbliższych, dziewczyny i
  najwierniejszych fanów. Oprócz wspomnień imprezowych archiwum rodzinne notuje
  chwilowe upadki. Dwa wypadnięte dyski. Rodzice z zawsze gotowym do użycia
  widmem wózka na kółkach, jeśli się ten break nie skończy. Saper w piżamie
  ćwiczący z ziomkami figury na szpitalnym korytarzu tuż po tygodniowym bezruchu
  na ortopedii.
  
  Nie będąc b-boyem oszczędzam kasę na ochraniaczach na łokcie i kolana. Częściej
  oglądam telewizję, bo nie muszę trenować. Zostawiam światło w biurze, aby
  wywołać złudzenie, że praca mnie pochłania. W wolne dni wstaję wieczorem i jem
  śniadanie. Słucham Jamesa Browna, ojca breakdance, ale nie tańczę do jego muzy.
  Pierwszy raz zobaczyłem polskiego b-boya w telewizji w połowie lat 80. Tańczył
  jak robot, w dresie z tafty. Wywalał się i wstawał. Wydawało się, że ma
  problem. Jednak był niesiony pozytywną zajawką, jak b-boye, których oglądam na
  batelkach. Ja cierpię na jej brak.
  
  Spasiba Yo! – z respektem odzywa się ludność, gdy się idzie chodnikami Siedlec.
  To miłe, a miłą ludność wynagradza się uśmiechem. Lata płyną, Molo dostał
  robotę przy produkcji koszulek z nadrukami, ma córeczkę, stracił afro. Antek
  stracił zajawkę i został hiphopowcem. Lego stracił szczupłość szczypiorku,
  przemówiły rodowe geny. Na forach w necie środowisko mówi o nim „cetnar żywego
  breaka”. Jednak uśmiech zamiera, gdy się widzi, jak cetnar rwie parkiet na
  treningach. Break wciąż w nim płonie. Lego wyszukuje muzykę do tańca. Są
  kuzyni, którzy ściągają z netu byle jaką muzykę. Inni przekopują sklepy z
  płytami analogowymi, szukając tej mniej więcej kultowej. Musi być motorycznie i
  rytmicznie.
  
  Gdy spojrzeć refleksyjnie, to megawiele rzeczy się pozmieniało. Na studia do
  uptown Siedlce przyjechało paru zdolnych b-boyów ze wschodniej Polski i
  dołączyło do Spasiba Breakers. Dorastają nowi. Młody, brat Sapera, robi freeza,
  czyli zastyga w pozie tak wyszukanej, że niekumaci podchodzą zobaczyć, w którą
  stronę ma zwróconą dupę. Żaku, emigrant z Radomska, robi headspina, czyli
  bańkę, czyli kręci się na głowie. Naraża się na chorobę b-boyów robiących
  headspina – łysienie. Saper robi salta w wybranym kierunku. W breaku nie
  wystarczy już elegancko giąć się w oldskulowym stylu Jamesa Browna. Jest
  ciśnienie na figury akrobatyczne, zwane powerami. W polskim b-boyingu styl
  ściera się z powerem. Ideałem jest b-boy wszechstronny, łączący tradycję z
  nowoczesnością, jak niegdyś Cepelia.
  
  Tak w Spasiba Breakers objawił się Simon. Otóż stała kolejka chętnych na studia
  o nazwie zootechnika w Siedlcach. Kilku kuzynów się w kolejce dziwnie gięło,
  jakby cierpieli na ADHD. Umawiali się, że wtańczą do sekretariatu legendarnym
  krokiem uprock z lat 60. To był punkt zwrotny, w którym większość przyszłych
  zootechników zdecydowała, że są to koledzy niepoważni. A także zakodowany
  przekaz dla Marty, która przyjechała z Chełma na studia ze swoim b-boyem. Marta
  spytała, czy Siedlce potrzebują ziomala biegłego w breaku. Potrzebowały.
  
  A teraz wyobraźcie sobie b-boyów po zootechnice racjonalnie hodujących
  zwierzynę domową. Wszystko by zdechło. Spasiba Breakers studiują psychologię.
  Saper jako grafficiarz – psychologię z plastyką. Żako anglistykę.
  
  Konin. Horse City. Battle of the Year North-East Europe 2005. Impreza kozacka i
  mniej więcej kultowa. Sami b-boye z zajawką plus prawie kompletnie pozbawiona
  zajawki publika. Nie chodzi o dziewczyny, one z natury wolą mniej nerwowy
  taniec, bo lubią płynnie poruszać biodrami. Chodzi o chłopaków przebranych za
  Murzynów, którzy przy marihuance załatwiają w ubikacji swoje sprawy z gett
  Horse City. Na przykład chcą wiedzieć, czy w istocie ich kuzyn zapodał dupy na
  psach, czyli doniósł policji. Jest to pytanie pozaartystyczne, z innego
  amerykańskiego filmu.
  
  Kozacy polskiego breaka łażą po głównej sali, uśmiechają się i podają sobie
  ręce. Są tu najlepsze składy, takie jak Azizi, Nontoper Mielonka, Ready to
  Battle, Crazy Squad, Spasiba czy White Hillside Breakers z Białegostoku.
  Niektórzy lansują się na dobrych kumpli, bo batelka to teatr pełen wyszukanych
  póz, jak oldskulowy musical West Side Story. A na forach internetowych rzucają
  mięsem. Środowisko pełne jest niedomówień, niechęci, dąsów, b-boyów
  pokazujących sędziom gołe dupy i fuck you. Aśka, organizatorka, na początku lat
  90. raperka, teraz już w to wbija, ale kiedyś się przejmowała. Najważniejsza
  jest promocja kultury współczesnej ulicy. Breakdance, obok rapu i graffiti,
  należy do kultury hiphopowej.
  
  Na scenie niesieni pozytywną zajawką b-boye walczą na ruchy. Dwa składy stają
  naprzeciw siebie, co chwilę ktoś wyskakuje na środek i improwizuje do zadanej
  przez didżeja muzyki. Są ziomkowie, którzy mają ruchy we krwi. Inni robią małpi
  przegląd technik i freezów jak headspin, headslide, windmill, flare, electric
  boogie. Pozostali stroją miny i pozy. Pokazują uderzającymi o siebie
  przedramionami, że pr
  - emektb Re: Cały tekst. 18.05.05, 13:37
    
    paweł wcale nie cały. pamiętaj o ograniczeniach! poza tym mam już gazetkę w
    formie papierowej:)
    - marianeq Re: Cały tekst. 18.05.05, 16:21
      
      emektb napisał:
      
      > paweł wcale nie cały. pamiętaj o ograniczeniach!
      
      Jak to "nie cały"? Na portalu pełny tekst większości tekstów jest w dostępnych
      kilka dni po środowym ukazaniu się w kioskach.
      
      > poza tym mam już gazetkę w
      > formie papierowej:)
      
      Ja miałem wczoraj i dlatego dałem znać wczoraj :D

Najnowsze z forum Siedlce

Zaloguj się