Beksińscy - wolne uwagi

[mona.blue]

Zapraszam do dyskusji.

Tak zagajając, może ktoś widział film o rodzinie Beksinskich lub słuchał audycji młodego Beksinskiego, a może chce wyrazić swoją opinię o obrazach jego ojca?

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Ojojoj, widziałem film, widziałem filmiki video kręcone prze Zbigniewa. Słuchałem audycji Młodego. Obrazy Zbigniewa widziałem 2 razy na żywo. Ostatnio hehe przy okazji wątku o foto - też stamtąd pojechaliśmy do Sanoka, bo żona nigdy na żywo tych obrazów nie widziała.

[mona.blue]

O! To masz dużo do opowiedzenia nam dawaj :)

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Mam, ale co konkretnie?

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Ps, książki też czytałem. Bo ten pierwszy raz jak widziałem oryginały obrazów to był w liceum. I niektóre mnie poraziły - i od tego czasu to nazwisko mnie wzbudzało.

[mona.blue]

Jakie audycje prowadził mlody Beksinski i w którym radiu?

Filmy też tłumaczył?

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Jak w jakim? Wtedy było tylko państwowe. Miał autorską audycję "Trójka pod księżycem" w Trójce czyli - ale tego nie mogłem słuchać, bo tam się właśnie ujawniały jego kompletnie mroczne strony.
Za to Marillion prezentował w ramach "wieczoru płytowego" - czyli w dwójce.

Filmy?! No ba. Cały Moty Pyhton kiedyś był jego.

[mona.blue]

asdzxcvfsrggxdfsd napisał:

> Jak w jakim? Wtedy było tylko państwowe. Miał autorską audycję "Trójka pod księ
> życem" w Trójce czyli - ale tego nie mogłem słuchać, bo tam się właśnie ujawnia
> ły jego kompletnie mroczne strony.

Tak podejrzewałam, że w Trójce :) A które to lata były? Bo ja wtedy chyba jeszcze nie słuchałam trójki.
A jakie to były jego mroczne strony?

> Za to Marillion prezentował w ramach "wieczoru płytowego" - czyli w dwójce.
>
Możesz cos zamieścić fajnego Marillion, bo tylko nazwę kojarzę, muzy nie :(

> Filmy?! No ba. Cały Moty Pyhton kiedyś był jego.

Rety, to genialny musiał być.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

mona.blue napisała:


> Tak podejrzewałam, że w Trójce :) A które to lata były? Bo ja wtedy chyba jeszc
> ze nie słuchałam trójki.

Tak chyba w 2 połowie lat 80.

> A jakie to były jego mroczne strony?

Te, które doprowadzały rodziców do rozstroju a w końcu jego samego do samobójstwa.



> Możesz cos zamieścić fajnego Marillion, bo tylko nazwę kojarzę, muzy nie :(

Ok, poleci wątas...


>
> > Filmy?! No ba. Cały Moty Pyhton kiedyś był jego.
>
> Rety, to genialny musiał być.

Zaraz genialny. Po prostu zainteresowany. Być może dlatego, by przekonać tatusia-artystę, że też coś potrafi.
I chyba nigdy do końca nie przekonał - mimo iż wiele potrafił.

[mona.blue]

>
To ja dopiero zaczęłam słuchać Trójki w 1988, koledzy z pracy mnie nauczyli 😊

>
> > Możesz cos zamieścić fajnego Marillion, bo tylko nazwę kojarzę, muzy nie
> :(
>
> Ok, poleci wątas...
>
> Fajnie 😊

Mam skłonność do przesady, wiem 😊 to o jego próbach przekonania ojca, że coś potrafi to smutne

Tak jak i jego historia miłosna z filmu

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Niech się skończy 1 z 10 i zakładam :)

[asdzxcvfsrggxdfsd]

mona.blue napisała:



> > Fajnie 😊

poszło

>
> Mam skłonność do przesady, wiem 😊 to o jego próbach przekonania ojca, że coś p
> otrafi to smutne

Chłopak jak to chłopak - zapatrzony w ojca. A ojciec artysta nie miał "czasu" na rozmowy z głupim gówniakiem.
Tak to jakoś odbieram z biografii młodych lat.


> Tak jak i jego historia miłosna z filmu

To znaczy? Chodzi o to jego poszukiwanie kobiety idealnej czy jakoś tak?

[mona.blue]

> > Tak jak i jego historia miłosna z filmu
>
> To znaczy? Chodzi o to jego poszukiwanie kobiety idealnej czy jakoś tak?

Nie bardzo pamiętam tę historię miłosną z filmu, tylko, że jakoś było to trudne, mam takie tylko migawki w pamięci, że była jakaś dziewczyna

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Parę było. Każda nie dość idealna. Szczerze? Ile by zniosło takiego narcyza co bezskutecznie stara się zaimponować ojcu a i równocześnie nie szanuje matki?
I żebyśmy się dobrze zrozumieli - bo chyba wygląda, że mam jakieś pretensje do Tomasza. NIE. Współczuję mu jak najbardziej.

[mona.blue]

asdzxcvfsrggxdfsd napisał:

> Parę było. Każda nie dość idealna.

Nie pamiętałam tego, dzięki za przypomnienie.

Szczerze? Ile by zniosło takiego narcyza co bezskutecznie stara się zaimponować ojcu a i równocześnie nie szanuje matki?

No, łatwego charakteru to on nie miał. Tak, tylko on te zerwania czy trudności w relacjach, nie pamiętam dobrze, jakoś bardzo mocno przeżywał.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

On chyba wszystko mocno przeżywał i wszystkim opowiadał. Stąd nie mogłem słuchać tych jego autorskich "pod Księżycem". Poczekaj chwilę, poszukam nagrań ojca.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Rany, ale tego wszystkiego się namnożyło przez te lata...
Wygrzebałem coś takiego.

youtu.be/D7TEf5-_vBE?t=3420

[mona.blue]

asdzxcvfsrggxdfsd napisał:

> Rany, ale tego wszystkiego się namnożyło przez te lata...
> Wygrzebałem coś takiego.
>
> youtu.be/D7TEf5-_vBE?t=3420

Zaraz obejrzę.

[mona.blue]

mona.blue napisała:

> >
> > youtu.be/D7TEf5-_vBE?t=3420
>
> Zaraz obejrzę.

Oj, tylko trochę dzisiaj, bo zauważyłam że to ponad godzina oglądania, może partiami

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Dlatego link jest od konkretnego momentu :)

[mona.blue]

asdzxcvfsrggxdfsd napisał:

> Dlatego link jest od konkretnego momentu :)

A, fakt,zmęczona jestem. Obejrzałam na razie połowę i pierwsze, co mi się nasuwa to to,że szkoda że kiedyś nie było dostępu do dobrych terapii - może ktoś umiałby mu pomóc. Albo, że nie był mocno wierząc, to też by mu bardzo pomogło. A tak, miał trudne życie i nie dał rady tego znosić dłużej.

[mona.blue]

Natomiast obrazy ojca, to odrębny pod temat, na który trudno mi byłoby chyba dyskutować, ale może Wy wyrazicie swoje zdanie.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

A co tu dyskutować? Albo się podobają albo nie :)

[mona.blue]

asdzxcvfsrggxdfsd napisał:

> A co tu dyskutować? Albo się podobają albo nie :)

Mi się podobają nie w tym sensie że każdy, bo budzą też grozę, ale ogólnie jego styl.
Chyba za mało ich widziałam , może poszukam w necie. A Tobie się podobają? I jakie mają przesłanie, bo tak się zastanawiam. Pewnie to wynika z jego nawracających depresji, o których mówił w tym podlinkowanym przez Ciebie filmiku, jakby wideo dzienniku, swoją drogą niezły pomysł, choć dość kontrowersyjny.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Kilka zrobiło na mnie wrażenie - natomiast jak się chodzi po całym muzeum - to te w tym stylu są często "takie same". Ale trzeba pamiętać, że on zmieniał style - ba; w pewnym momencie jako jeden pewnie z pierwszych w kraju zainteresował się grafiką komputerową. A tak - klasyczne grafiki/szkice tez tam można zobaczyć.

Przesłanie? Z tego co sam mówił to nie ma przesłania, on właściwie nawet nie wie co obrazują - tylko wyrzuca co ma w sobie. Pamiętasz tego tao-poetę; którego wiersze pisały się same?

[ta]

Obrazy Zdzisława Beksińskiego zrobiły na mnie ogromne wrażenie gdy byłam nastolatką.
Na kilka zdjęć trafiłam wtedy w kolorowych pismach.

Na wystawę oryginałów, wówczas po raz pierwszy tę kolekcję ze zbiorów prywatnych z USA prezentowano w Polsce trafiłam kilka lat temu w muzeum sztuki w Częstochowie. Utkwiłam na wystawie na dobrych kilka godzin!
Co zdumiewające zwiedzających było jak na lekarstwo, spotkałam podczas tego długiego pobytu TRZY osoby.
Potem odwiedziłam tę wystawę jeszcze dwa razy, a po dwóch latach, po wymianie ekspozycji jeszcze dwa kolejne razy. Zawsze było pusto, dwie, trzy osoby, raz byłam tylko ja i kustosz, co dało okazję do porozmawiania o Mistrzu i jego dziełach. Jego rysunki są równie ciekawe, jak obrazy.

Zachwyt i jeszcze raz zachwyt! Niespotykana wyobraźnia, zachwycająca, pastelowa paleta barw, kontrasty, ogromne emocje, cierpienie, rozpacz, lęki, smierć i rozpad. Jeśli w tym człowieku to wszystko, co malował siedziało w jego wnętrzu na codzień, to współczuję mu męki.

Z naszych współczesnych bardzo lubię i cenię Beksińskiego i Dudę-Gracza, którego miałam przyjemność poznać osobiście :)

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Ja pierwszy raz byłem gdzieś w liceum - w Sanoku. Szczególne wrażenie wywarł na mnie jeden obraz - ale jak pojechaliśmy z żoną kilka lat temu to się zaskoczyłem. Co? on jest taki mały?; pamiętałem ogromny.
Możliwe, że to była tylko jakaś pomniejszona wersja a tamten pojechał właśnie na jakąś wystawę - zwłaszcza, że w tym samym czasie ten jego były marchand: Dmochowski zrobił coś w Warszawie.
Ale właśnie to były wakacje i luda tyle - że już nie chciałem zawracać głowy obsłudze.

[ta]

Ten obraz widziałam w oryginale, posiedziałam sobie przed nim sporo czasu, chcąc zrozumieć treść, nie marząc już przesłaniu. W końcu się poddałam w tym obszarze, a pozwoliłam cieszyć oczy barwami i „tym czymś” - nieuchwytną tajemnicą.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Hmmm, tak na szybko google mi nie znajduje "mojego" obrazu. Może kojarzysz: malutki człowiek z pochodnią w wąwozie wielkich posągów?

A tu znalazłem tez "mocny" :

[ta]

Ach, to ten, który zobaczyłam jako pierwszy w życiu!
Bardzo mocny. Moja Matuś była przerażona tym, co oglądam, a i mnie nie było za wesoło.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Coś jak "suma wszystkich strachów" nie?

[mona.blue]

asdzxcvfsrggxdfsd napisał:

> Coś jak "suma wszystkich strachów" nie?

Ciekawa jestem, dlaczego malował takie, rozumiem że wyobraźnia mu tak podpowiadała, ale jakiś psycholog do rozkminienia tego by się przydał.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Z tym, że ona sam sobie nagrywał swój "proces twórczy" i przy odrobinie samozaparcia można to jeszcze pewnie w yt pooglądać. A psycholog jemu samemu nie był potrzebny - on sobie świetnie dawał radę we własnym świecie - przypominam, że przeżył całą rodzinę, żył potem sobie samotnie i w końcu został zamordowany. JEMU żyło się dobrze - więc prędzej terapia rodzinna ze względu na"Zosię i i Tomka". Ale pan artysta raczej by na to nie poszedł.

[ta]

Co ciekawe, Mistrz był podobno miłym, kontaktowym i pogodnym człowiekiem.
Na większości zdjęć jest uśmiechnięty i wydaje się szczerze.
Także w miarę dobrze sobie radził po śmierci bliskich.

Skąd brał pomysły na obrazy? Jak one się rodziły? Czy cierpiał na niezdiagnozowaną chorobę psychiczną?
Czy to „ tylko” umysł geniusza?

Był także bardzo pracowity i pedantycznie dokładny. Obrazów stworzył mnóstwo, każdy dopracowany w najmniejszym szczególe.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Ależ to się zgadza - jemu ogólnie było dobrze na świecie. To bliscy mieli z nim krzyż pański. Ale to oczywiście tylko moja opinia.

Jak pisałem w wątku chyba o świętych - jeśli ktoś umie cały czas spokojnie funkcjonować to nikt nie zdiagnozuje u niego choroby psychicznej, która jest grubym odejściem od "normalnego" zachowania. Ale to też tylko moja opinia.

Pamiętam te filmy jak tworzył. Malu malu - na dzisiaj skończyłem.
Następny dzień - a nie, to mi się jednak nie podoba; sporą część muszę zamalować podmalówką i zacząć od nowa.
I tak sobie tkwił przy obrazie godzinami/dniami.
A to żona musiała się zajmować obiema ich zniedołężniałymi matkami.
Nawet gdzieś widziałem jak Pan Artysta spokojnie rejestrował którąś z matek w stanie praktycznie agonalnym... No cóż.

[ta]

Kazdy sukces artysty jest okupiony cierpieniem. Innych.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Nie jestem do końca przekonany. Chyba, że chodzi o tych, co gryzą paluchy z zazdrości :)

[ta]

Oj, nie o zazdrości a o znojnym mierzeniem się z rzeczywistością ( halo, tu Ziemia !) bliskich takich wielkich artystów i naukowców piszę. Jednak strawę ugotować i podać trzeba, ubranie wyprać, o sznurówki zadbać, dzieła zebrane przeczytać i zrecenzować, humory Wielkiego znosić, jego muzy-kochanki takoż…itepe itede :)

[asdzxcvfsrggxdfsd]

No tak, ewidentnie "Zosia" tak miała. Choć na swój sposób Zbigniew chyba ją faktycznie kochał.

[ta]

Zdzisław :)

Tiaaa, Wielcy Oni kochają siebie, czy innych? W bardzo wielu przypadkach fakty przeczą, by kogokolwiek poza sobą.
Nikt, kto kocha nie eksploatuje drugiego człowieka w stopniu dalece nieprzyzwoitym, jak biografie Wielkich opisują. Powołani do Wyższych Celów potrafią nawet przypisywać sobie pracę i sukcesy małżonki, Wielki Einstein także podkradł żonie pomysły…

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Pardą, też na Z :)

Z tego co tam widziałem na jego filmach / czytałem - to on jednak nie eksploatował jej ŚWIADOMIE.
Ja na przykład nie wyobrażam sobie sytuacji, że mieszka z nami nie tylko mama żony - ale i moja - a ja wszystko zrzucam na barki żony. Ale ja to nie jestem artysta - i nie wiem, jak "oni" myślą.
Chodzi mi o to, że wydaje mi się, że on nie był jakimś psychopatą, który świadomie manipulował ludźmi. W końcu to z jego działalności były pieniądze na zakup zarówno ich mieszkania jak i Tomasza. W "jakiś sposób" troszczył się o żonę i syna - a że nie był to najlepszy sposób to inna sprawa.

[ta]

Zapewne świadomie nie manipulował, więcej, pewnie był przekonany, że dba o rodzinę i w pewnym sensie tak było, bo mieli lepszą sytuację materialną od przeciętnej, inteligenckiej rodziny.

Brak dbałości o potrzeby innych nie tylko materialne wynika z egoizmu ludzi wybitnych. Są tak skupieni na sobie i swoich sukcesach, że gotowi są wierzyć, że tylko i wyłącznie sobie zawdzięczają sukcesy.
Pomijam grupę ludzi psychopatycznych, narcystycznych, którzy jednak świadomie wykorzystują innych ludzi traktując ich wyłącznie instrumentalnie.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Nie do końca, myślę właśnie, że on doceniał prace żony. Ale nie mnie oceniać.
Na szczęście!

[ta]

Doceniał? Zwalając jej na głowę opiekę nad dwiema staruszkami?
Raczej pojęcia nie miał i nie chciał mieć jaka to ciężka harówka.
Ale jak tam było naprawdę nikt nie wie.
Hermetyczni byli.

[asdzxcvfsrggxdfsd]

Bym poszukał jego filmów - ale jak wczoraj czegoś szukałem dla Mony, to okazuje się, że od paru lat temat jest tak gorący, że trudno coś znaleźć w gąszczu materiałów na jutube.
Wiem, że nie miał, nawet pamiętam jak gdzieś nagrywał/pisał? że prosił Zosię przed Jej śmiercią o wytłumaczenia jak się właściwie wstawia pranie ?!?!
Nadal jednak sądzę, że on "po prostu" tak myślał, że rolą kobiety jest codzienne dbanie o dom, a faceta - zarabiać na to wszystko.
Za to były też nagrania o tym, jak burczał na Tomasza za to jak traktuje matkę.