Z Pawłowych brifow do Koryntianow.

[broneknotgeld]

Z Pawłowych brifōw do Koryntjanōw

Z piyrszego brifu do Koryntjanōw

I.

Paweł, co z Boga je powołany
Na Apostoła, Panu ôddany
Sługa Krystusa Syna Bożego
I tyż Sostenes, w wierze brat jego.

Tōż do Koryntu śla Kościołowi
Co uświynconym w Krystusie jowi
Ze powołanio prawie świyntego
Tym kierzy trzimiōm Pana naszego
Jego wołajōm, gynau Krystusa
Jymu ôddadzōm tyż prawie dusza.

We kożdym miejscu, jejich i naszym
Łaska i pokōj Boga co waszym
Pana Jezusa Krystusa - Jego
I Boga Ôjca Wszechmogōncego.

Bogu mojymu za wos dziynkuja
We kożdym czasie tymu raduja
Iże wōm łaska Bożo je dano
W Panu Jezusie, przez Jego miano.

Byście w Krystusie sie zbogaciyli
W mōndrości słowa, we kożdy chwili
Niych roztomajte anōngi wasze
Ku dobru wiedōm we te dni nasze.

Kej zaś świodectwo w wos umocniōne
We Panu naszym ze wami łōne
Wōm żodnyj łaski z tym niy brakuje
Czekocie tako jako sztimuje
Zaś ôbjawiynio Krystusowego
Byscie doczkali we kōńcu tego.

Łōn we tym bydzie dowoł wōm siyła
Coby bez winy durś dusza była
Durś tako przijścio Jego czekała
Durś Krystusowi cześć ôddowała.

Bōg wiary naszy, żeście przez Niego
Sōm prziwołani gynau do tego
Coby kamracić ze Ôjca Synym
Coby Krystusa zowdy mieć driny.

Wos braty prosza byście godali
Zowdy jednako, byście trzimali
Sie zowdy społym, bez jakiś zwady
Niy trza tajlować, trzimcie myj rady
Trza medykować wōm we jedności
Gynau tyż żyje skiż tego prości.

Trzimcie sie zgodnie, trzimcie w Jezusie
I ôdpōr dejcie tyż zły pokusie
Bo doszły wieści mie, bracio moji
Ôd tych co prawie ze dōma Chloji
Coście we zwadzie, co tajlujecie
Jedyn drugymu przeciepujecie.

Godōm wōm tako dyć skuli tego
Iże z wos kożdy chycioł inkszego
Kej jedyn prawi: Je żech Pawłowy
Drugi: Jo gynau Apollosowy
Trzeci: Sie mocno Kefasa trzimia
Szworty: Krystusa żech - jako ziymia.

Czy już je Krystus potajlowany?!
Czy Paweł za wos ukrziżowany?
Czy w miano Pawła krzczyniście byli
Coby z tym mianym już dali żyli?

Dziynkuja Bogu co tako stało
Iże z wos ôkrzcioł żech richtig mało
Dyć yno Kryspa, no i Gajusa
Bogu terozki dziynkować musza
Tōż małowiela z wos godać może
Co je Pawłowy - wiysz ô tym Boże.

Krzciōł żech tyż prawie dōm Stefanowy
Wiyncyj niy spōmna teroz ze gowy
Dyć małowiela z wos krzciōł żech przeca
Zowdy ku wszyskim myślami leca.

Krystus niy posłoł mie skuli krzczynio
Posłoł mie cobych kłod do sumiynio
Dobro nowina ô zmartwychwstaniu
By niy zwōntpiyli my we czekaniu.

[broneknotgeld]

Niy we mōndrości słowa dyć siyła
Niy po to Pana ôfiara była
Po darymnicy dlo tych co tracōm
Kej duszy swoji niy ubogacōm.

Dlo tych co wierzōm gynau zbowiynie
Je dyć świodectwym, im dostōmpiynie
Dlo nich je siyłōm, je Boga mocōm
Ze Duchym Świyntym jōm tyż ôboczōm.

Szkryfniōne przeca: Mōndrość wytraca
Tym kierzy mōndrzy, tyż wyłōnacza
Roztropność kierzy sōm roztropnymi
Coby już gynau niy byli niymi.

Tōż kaj je mōndry? Kaj je uczōny?
Kaj czowiek kery wiy co durś mōmy?
Kery filipym swojim spokopi
Co gynau Boga terozki tropi?

Jako Bōg widzi mōndrości świata?
Kej niy poznali Go - w tym ôdpłata
Iże niyjedyn mocny w filipie
Kwańtami żyje, gupotōm zipie.

Kej świat w mōndrości swoji je w ćmoku
Kej jego filip źle służy ôkōm
Niy uwidzieli w Bogu boskości
Ze woli Stwōrcy stało nōm prości.

Tōż prawie tako gynau sie stało
Jako w tym Bogu upodobało
Ci kierzy wierzōm we zmartwychwstanie
Tym życie wieczne przi Niym dostanie.

Żydy durś znakōw sie dōmogajōm
Greki w filipie swojim szukajōm
My zwiostujymy Krystusa prawie
Pomarł na krziżu, boskość w ty sprawie
Choć w tym zgorszynie widzōm durś Żydy
A Greki kwańty jakeś skiż biydy.

Tym kierzy jednak sōm zawezwani
Eli to Żyd je, eli poganin
Tym my niesymy Krystusa Słowo
W niym moc, w niym mōdrość ôd Boga stowo.

Dyć co zdo jako gupoty Boże
Spokopić czowiek gynau niy może
Przi Bogu w swojim filipie słaby
Tōż tako pedzieć wōm gynau trza by
Iże Bōg nawet w swoji słabości
Gynau mocniejszy je ôd ludzkości.

Na siebie braty moje kuknijcie
Pomedykować tyż tako chciyjcie
Kim żeście prawie? W czym anōng mocie?
Mōndrości swoji czy podziwocie?

Wiela w filipie sie mocnych czuje?
Wiela bogactwym swojim raduje?
Wiela z wos rodu je wysokiego?
Dyć małowiela tykocie tego.

Tōż Bōg niymōndrych do Sia wybiyro
Ku gańbie mōndrym na tych zaziyro
Bōg wybroł słabych ze świata tego
Ku gańbie mocnych - w tym filip Jego.

Wybroł maluczkich ze tego świata
Kogo świat skozoł zdo na zatrata
Wybroł tych kerych dlo świata niy ma
Kierzy w niym blyszczōm wtrōnci we cima
By żodyn przed Niym niy asioł wiyncy
Kej wybroł kerych świat gynau mynczy.

Wy zaś sōm żeście prawie w Krystusie
We Panu naszym, gynau w Jezusie
Łōn nōm ôd Boga przeca mōndrościōm
Łōn nōm je samōm sprowiedliwościōm
Łōn tako naszym tyż uświyncyniym
I ze zła świata tyż ôdkupiyniym.

Mono sie tymu bydōm dziwali
Dyć mo być tako jak napisali:
Asić niy mocie sie skuli siebie
Aście sie Panym kery we niebie.

[broneknotgeld]

II.

Jo, kej żech prziloz ku wōm w pokorze
Niy z hernōm godkōm, to być niy może
Niy skiż mōndrości żech trefiōł z wami
A skiż świodectwa, wiycie to sami
Skiż Słowa kere je tako Jego
Skiż Słowa Syna zmartwychwstałego.

Kej akuratne to mi zdowało
Iże na psinco je mōndrość cało
Styknie lyźć ku wōm z wiarōm w Krystusa
Krziż naszōm drōgōm, to świodczyć musza.

Stoł żech pomiyndzy wami w lichości
We strachu wielgim, w moji małości
Stoł i dyrgotoł ze lynku cały
By słowa moje ku wōm leciały.

Dyć godka moja, moja nauka
Prosto - w niyj mocy niy chciyjcie szukać
Mōndrościōm ludzkōm niy siyngōm tego
Co z woli, z mocy Ducha Świyntego.

Tako ze waszōm wiarōm niych bydzie
Niy z ludzki mocy niych ku wōm przidzie
A prawie z mocy Wszechmogōncego
Z łaskōm Krystusa, Pana naszego.

Tōż mōndrość naszo prawie głoszymy
Pomiyndzy tymi akuratnymi
Dyć niy ta mōndrość co tego świata
Niy świata princōw kerych zatrata.

Głoszymy Słowo Boży mōndrości
Tajno je, skryto, godōm nojprości
Co przed wiekami Bōg jōm wyjowiōł
Ku naszy chwale, Pan tako sprowiōł.

Jego mōndrości nikt niy spokopiōł
Ze krōlōw świata - dyć tym niy tropiōł
Kejby poznali, to by niy było
Iże na krziżu Panu trefiyło
Pomarł we mynce - niy doczkoł chwały
U władcōw świata Syn z Ôjca cały.

Dyć my głoszymy co naszkryflane:
Co ôku widzieć niy bydzie dane
Co ucho ludzke niy usłyszało
Serce czowieka niy przeczuwało
Co Bōg zrychtowoł, to erbnōńć majōm
Ci kierzy Jymu naprowdy pszajōm.

Nōm Bōg ôbjawiōł już to co bydzie
Ze Duchym Świyntym spokopić idzie
Kej Duch je przeca tyż Wszechmocnego
Spokopi wszysko co je ze Niego.

Ktō z ludzi richtig wiy co w kimś siedzi?
Yno duch jego, choć go niy śledzi
A ktō spokopi co w Bogu prawie?
Duch Boży wszysko wiy ô ty sprawie.

My erbli ducha niy świata tego
Duch Świynty z Boga je Wszechmocnego
Nōm Łōn Go szynknōł by my wiedzieli
We łasce Boży żyć zowdy chcieli.

Ô tym godōmy, to dyć głoszymy
Niy w słowach wielgich, nawet niy chcymy
Ludzkōm mōndrościōm ô tym durś prawić
Słowami Ducha trza yno jawić
To co duchowe niy ludzki miary
Duch niych prowadzi ku słowōm wiary.

Czowiek ze ciała sōm niy spokopi
Bez Ducha richtig yno utropi
Kapnōńć niy może, gupiōm mu zdowo
Naszo nauka, miost lyźć niōm - stowo
Kej niy ma we niym Ducha Bożego
Tyż niy uwierzy w Pana naszego.

Czowiek ze kerym Duch Świynty trzimie
W sprowiedliwości żyje, sumiynie
Jego rozsōndzo, tako poradzi
Sōm niy sōndzōnym, z Bogym niy wadzi.

Ktō filip Pana spokopić może?
Ktō uczyć mōgby w czymś Dziecko Boże?
Szczyńściym my w myśli sōm Krystusowy
Jako żyć prawie nōm Jezus jowi.

[broneknotgeld]

III.

Tōż wiycie braty, niy mōg żech godać
Do wos we duchu, tako wōm podać
Musiołch po ludzku wōm wyklarować
Jako w Krystusie możecie stować.

Żech godoł jako dzieckōm sie prawi
Iże wos Krystus we kōńcu zbawi
Pić żeście mlyka tako dostali
Jodła inkszego dyć niy tykali
Żeście niy mogli sie chycić tego
Co gynau prawie z Ducha Świyntego.

Durś żeście ludzmi ze grzysznym ciałym
Stōnd zowiść, zwada, stōnd zły klang cały
Z ludzki małości to ku wōm idzie
Czy kejś inaczy prawie z tym bydzie?

Kej jedyn godo: Żech je Pawłowy
Drugi zaś: Jo je Apollōnowy
Toście sōm yno ludźmi małymi
Ciałym czowieka na Boga ziymi.

Kim je Apollos? Kim Paweł prawie?
Sługami yno we Boga sprawie!
Służōm we Panu byście wierzyli
Ze woli Pana, tego chyciyli
Wszysko co robiōm ze woli tego
Ze woli Syna i Ôjca Jego.

Flanca coch wsadzioł tukej, jyj dziwoł
Apollos prawie dali podlywoł
Bōg zwolōł na to by wyrosnyła
I by ôwocu niy poskōmpiyła.

Przeca sie ô to społym starajōm
Kej sadzōm, potym zaś podlywajōm
I kożdy erbnie zapłata, wiycie
Kery sie staro bydzie w proficie.

Sōm my w tym Boga gynau sługami
Wszechmogōncego pōmogerami
Wy Jego polym co rodzić bydzie
Kej czas ku tymu gynau już przidzie
Wyście sōm dōmym kery buduje
Niychej nos społym łōn uraduje.

Żech z łaski Boga kłod fundamynty
Jak mōndry majster ze Duchym Świyntym
Inkszy zaś stowio ściany jak trzeba
Tyż przeca prawie ze woli Nieba.

Kożdy niych kuko, niych dziwo tymu
Jako na chwała Panu naszymu
Dōm richtig piyknie we ôczach rośnie
Dōm Boga - szkryfna tako radośnie.

Dyć fundamyntu inkszego niy ma
I być niy może, w tym prawie szpryma
Kej je niym Krystus, je niym Syn Boży
Nikt fundamyntu już niy położy.

Ktōś na niym stowio srybro i złoto
Z drogich kamiyniōw ktōś dźwigo to to
Z drzewa, ze siana abo i słōmy
Czas na to przidzie iże poznōmy.

Kożdy robota swoja wyjowi
Dziyń Pański przidzie, ôgyń to sprowi
Kero robota wiyncyj we wercie
Zapłata za nia w Dniu Pańskim biercie.

Kej po tym ôgniu gynau ôbstoji
Czyjaś robota, ôgyń niy zbroji
Tyn erbnie za nia zocno zapłata
Ôd Boga kery je Panym świata.

Czyja robota zaś ôgyń spoli
Szkody doświodczy, tyn wedle woli
Pana naszego - dyć tyż go zbowi
Bōg to przez ôgyń tako mu sprowi.

Czy richtig tego prawie niy wiycie
Żeście świōntyniōm Boga sōm? Życie
Ze Duchym Świyntym uświynco tako
Kierzy Go majōm świyńci jednako.

Kej ktō świōntynio Boga naruszy
Tyn niy zretuje już swoji duszy
Nic go niy retnie przed zatracyniym
Bōg go ôsōndzi, nic niy pomiyni.

Dyć przeca świyntōm świōntynio Boga
Tōż Bōg pokoro, pedzieć wōm moga
Ktō by dōm Jego staroł zatracić
Pewne co mu sie to niy ôpłaci.

Niych żodyn siebi z wos niy cygani
Iże je mōdry, tym sōm ômami
Lepi niych gupim sie prawie zrobi
W tym mōndry bydzie, w tym niy nazgobi.

[broneknotgeld]

Wiycie, mōndrości ze świata tego
Kwańtami yno wedle Bożego
Szkryfniōne: Myndrcōw chyca za słowa
Mamić chytrościōm zdo myndrca gowa
Tako tyż: Myndrcow medykowanie
Przi Panu psincym, prōznym sie stanie.

Tōż niychej nikt ze ludzi niy chwoli
Niy wedle ludzki to przeca woli
Wszysko je wasze, wszysko ôd Pana
W tym niy chytejcie bliźniego miana.

Jako tyn Paweł, Apollos tako
I Kefas, ano - wszysko jednako
I świat, i życie, i śmierć do tego
Wszysko co teroz, co do jednego
Wasze je tako tyż to co bydzie
Choć czas ku tymu dopiyro przidzie.

Wyście we wierze dziećmi Krystusa
Pana naszego je waszo dusza
Sōm Krystus gynau je Synym Bożym
Wy żeście Jego - wiela to woży.

IV.

Niych wiy to ô nos tyż kożdy prawie
Co my sługami w Krystusa sprawie
My szaforzami Słowa Bożego
I tajymnicōw Wszechmogōncego.

Sie ôd szaforzy zaś ôczekuje
By ze nich kożdy, tako sztimuje
Sie wiary trzimoł, Panu był wierny
Choć Bōg Wszechmocny je miyłosierny.

Co do mie, wcale sie tym niy tropia
Czy mie sōndzicie, ô to niy dropia
Sōnd wasz, czy inkszy tyż ludzki miary
Mie niy zodziwio, trzimia sie wiary
I bestōż nawet niy sōndza siebie
Niy je żech w taki gynau potrzebie.

Siebie niy sōndza, za tym niy stoja
Niy wiym w czym prawie przewina moja
Choć sprowiedliwym wcale niy czuja
Panu naszymu dyć podziwuja
Kej mi czas sōndu we kōńcu przidzie
Dowiym sie wtedy co zy mnōm bydzie.

Na nic sōndzynie wasze przed czasym
Pan bydzie sōndzić w godzinie naszy
Ôświyci rzeczy kere we ćmoku
Tōż bydzie wszysko z tym po widnoku
Co w sercu tako, we myślach, w gowie
Czego we wercie je gynau czowiek.

Pan nos ôsōndzi w sprowiedliwości
Zło z dobrym zwoży w swoji prawości
Wtedy dowiymy czy my sōm w chwale
Tōż waszym sōndym niy tropia wcale.

Ô siebie szkrynōłch wōm tu terozki
Ô Apollōnie tyż, dyć zarozki
Chca tuplikować co to skiż tego
Iże tykocie jedyn drugego
Dyć żeście braty we Panu społym
Kej utropiynie, kej czas wesoły.

Byście sie ôd nos tyż nauczyli
Sie niy wywyższać we kożdy chwili
Nikt z wos drugymu niychej niy wadzi
Trza byście społym zaś byli radzi.

Wyście sōm przeca yno uczniami
Lepsi ô inkszych w czym żeście sami?
Co mosz ôd siebie gynau swojego?
Co żeś sōm stworzōł - niy erbnōł tego?
Kej żeś to erbnōł - czamu tym stojisz?
Czamu tym asisz jako czymś swojim?

Żeście napaśli już richtig wiela
Żeście bogaci już sōm za tela
Bez nos krōlami ôbwołujecie
Wystyknie iże sami to chcecie.

Zdo wōm co sami już krōlujecie
I we tym prawie nos wspōmożecie
Mōmy wōm za to gynau dziynkować
Iże nōm wolno z wami krōlować.

Mi teroz łazi prawie po gowie:
Nos, Apostołōw, żeś wskozoł Boże
Jako ôstatnich miyndzy bliźniymi
Śmierci wydanych na Twoji ziymi.

[broneknotgeld]

Zdo iże świata my dziwokami
Bestōż tyż prawie Apostołami
Coby dziwały sie nōm janioły
Nawet ze wami, ze ludźmi społym.

My przi Krystusie gynau gupiymi
Wyście zaś we Niym richtig mōndrymi
My sōm niymocni, durś słabujymy
Wyście we siyle, ze mocōm - wiymy
Wyście we zocy w swoji herności
My w pogańbiyniu, we malućkości.

Aż do terozki i głōd ciyrpiymy
I małowiela tyż napijymy
Niyroz po sagu, bez ôbleczynio
Bez pyskôoberwać skiż pognymbiynio
Nōm niyroz trefi w tułaczce swoji
Kożdy nad nami zdo wiynkszym stoji.

We utropiyniu wiela robiymy
Ryncōw przi tymu aż niy czujymy
Nōm ubliżajōm - błogosławiymy
Gnymbiōm nos - ciyngym to strzimujymy.

Źle nōm winszujōm - yno rzykōmy
Marasym inkszym gynau zdowōmy
My śmieciym, hasiym kere im wadzi
Tako durś przeca - nōm niy sōm radzi.

Szkryflōm - niy coby gańba wos było
Niy coby stropić, sztyjc wōm trefiyło
Dyć napōminōm wos roztomiyli
Jak dziecka moje, prawie w ty chwili.

Jakbyście dziesiyńć tysiōncōw mieli
Samych rechtorōw we swoji szteli
Coby prawiyli wōm ô Krystusie
Niy ôjcōw we Niym, niy we Jezusie.

Przez Ewangeljo yno jednego
Ôjca już mocie, żech chycioł tego
Jo żech wos zrodziōł we wierze tako
Tego sie trzimcie gynau jednako.

Byście trzimali tego - wos prosza
Jo Słowo Boże już dali nosza
Żeście uczniami, pedzieć wōm musza
Mojymi prawie, jak jo - Krystusa.

Bestōż trza kogoś wōm posłać prawie
Tymoteusza śla we ty sprawie
Tyż mojim synkym je roztomiyłym
Wiernym we Panu - Łōn do mu siyły.

Łōn spōmni prawie nauki moje
Co we Krystusie, ôd Pana to je
Ô czym sōm godōm tym kierzy z wiarōm
Jako nauczōm, jako sie starōm.

Nikierzy z wos już medykowali
Iże pewnikiym zōńda kajś dali
A wos ôstawia, wos niy spōmoga
Już mi niy stanie w Koryńcie noga.

Dyć mono chnetko zaś u wos byda
Jak Bōg zezwoli pewnikiym przida
Niy yno istnych usłysza godka
Tych co sōm herni - stanōm ze przodka
Bych jejich mocy świodectwo dowoł
Sie jejich siyle byda dziwowoł.

Niy w samy godce Krōlestwo Boże
Tyn kery wierzy spokopić może
Co ze niym moc je, ze niym je siyła
Kero niy bydzie sie prawie kryła.

Pomedykujcie wpiyrw czego chcecie
Mōm przijść ze ruzgōm na moje dziecie?
Abo ze pszoniym prawie, w dobroci?
Pomedykujcie wpiyrw moji złoci.

[broneknotgeld]

V.

Coś głośno słychać ô rozwiynzłości
Co miyndzy wami terozki gości
Kaj sōm pogany taki niy widać
U wos z tym prawie terozki biyda
Syn biere ślubno ôjca swojego
Dyć i poganōm niy godzi tego!

Wyście w herności swoji zawziyli
Grzysznika tego niy ôdciepnyli
A wielgo żałość ze tego idzie
Zdo, cołki kościōł wasz teroz w biydzie.

Ciałym żech niy je pomiyndzy wami
Dyć zowdy duchym, zowdy myślami
Jo żech ôsōndziōł tako istnego
Gynau potympiōm postympek jego.

Mianym Jezusa Pana naszego
Żech z wami duchym tyż skuli tego
Ze mojim duchym moc Krystusowo
Niych we wos wszyskich społym już stowo.

Trza szatanowi ôddać grzysznika
Duchym ze wami tyż byda rzykać
Kej ciało w djoble już zatracōne
Weg je ôdciepcie, ze tym niych kōniec
Potrza nōm przeca za tym wachować
By z czystym duchym przed wami stować.

Hernościōm waszōm asić niy idzie
Kej zowdy tako - zaś tako bydzie
Ździybeczko kwasu do ciasta docie
Cołke zakwasi - takim je mocie.

Stary kwas cołkym wyciepcie z duszy
Przaśności waszy niychej niy ruszy
Nowym zaczynym tako bydziecie
Kej tyn kwas stary już wyciepniecie.

Na naszo Pascha ôfiarowany
Je Jezus Krystus - Łōn nōm je dany
Jako baranek w swyj niywinności
Tako niych w sercach naszych zagości.

Niy w starym kwasie trza nōm świyntować
We kwasie złości przi tymu stować
A ze przaśnikiym w prowdzie klarowny
Coby weg straciōł cołkym kwas downy.

Szkryfnōł żech tako, wytuplikowoł
Coby z wos żodyn dyć niy przistowoł
Ze rozwiōnzłymi co grzyszōm tako
Trza na nich kukać zowdy jednako.

Mi niy ô wszyskich grzysznikōw idzie
Dyć byście byli richtig we biydzie
Kej je ich wiela, tych rozpustnikōw
I bałwochwolcōw tyż, i hapikōw
By niy być kejsik pomiyndzy niymi
By sie wōm prziszło stracić z ty ziymi.

Mi idzie ô tych co wōm bratami
Mianujōm niymi, pomiyndzy wami
A sie rozpuście durś ôddowajōm
Ôszczyrstwōw trzimiōm, sie ôżyrajōm
Ôgrabiōm, w bożkōw chytajōm wiary
Z niymi niy jydzcie - kej zły sōm miary.

Dyć czy jo musza sōndzić tych prawie
Co niy sōm z nami? We jejich sprawie
Bōg bydzie sōndziōł, Bōg wszyskich stworzōł
Uczynki wszyskich tōż bydzie wożōł.

Zaś tych co z nami, w kościele waszym
Wy ôsōndzicie ze wiary naszy
Weg ich wyciepcie kej tako trzeba
Lepi przaśnego chyćcie zaś chleba.

[broneknotgeld]

VI.

Śmiy ôd wos keryś z bratym prawować?
Przeciw drugymu przed sōndym stować?
Niyprawowierny wos sōndzić bydzie
Niy styko świyntych? Ôsōndzōm w biydzie.

Przez świyntych bydzie świat ôsōndzōny
Ô tym niy wiycie? Sōnd nōm szkryfniōny
Kej wy świat nawet sōndzić bydziecie
Myńszych przewinōw prawie niy chcecie?

Niy wiycie iże nawet janioły
Sōndzōne bydōm w czas niywesoły
Przez nos sōndzōne - tōż ludzke sprawy
Czym sōm przi tymu? Jako wōm jawi?

Czamu, kej sōndzić sami możecie
Prawować z bratym sie gynau chcecie
Przed tymi kierzy niy trzimiōm wiary?
Sōndzōm co ludzki je yno miary.

Godōm to coby gańba wōm było
Kej kościołowi tako trefiyło
Czy niy ma miyndzy wami mōndrego
Coby mōg chycić sie richtig tego?

Brat brata u wos po sōndzie ciōngo
Niywiernych w nasze życie tym wprzōngo
Już tōm ôstudōm co miyndzy wami
Gańbić wōm trzeba - żeście bratami.

Lepi by krziwdy żeście ściyrpieli
Szkody naprowdy poniychać chcieli
Wy krziwdzić brata drapci chycicie
Jeszcze przi tymu ôcyganicie.

Czy wy niy wiycie co gynau bydzie
Kej czas Krōlestwa Bożego przidzie?
Niysprowiedliwym niy je szkryfniōne
Gynau niy dlō nich, niy dlō nich łōne.

Niy medykujcie: niy rozpustniki
Niy bałwochwalcy, cudzołożniki
Ani pijoki, ani ôszczyrcy
Ani złodzieje i ani zdziyrcy
Krôlestwa Pana niy doczekajōm
Zawarte dźwiyrza do niego majōm.

Wy tyż nikierzy niymi byliście
Dyć ze tych grzychōw już ôbmyliście
Wōm uświyncynie ze krztym je dane
Usprowiedliwiōł Pan w swojim mianie
We Duchu Świyntym Wszechmogōncego
I przez Krystusa Syna Bożego.

Co chca to moga, we woli moji
Dyć czy pożytek za wszyskim stoji?
Sōm kej chca yno, zdo chca wszyskego
Niy dōm zniywolić jednak, nic z tego.

Brzuchowi jodła gynau potrzeba
Czy jodłu brzucha? Brzuch je dlo chleba?
Jedne i druge dyć Bōg zatraci
Tōż medykować sie niy ôpłaci.

Ciało rozpuście dyć niy mo służyć
Niy po to prawie by yno użyć
Ciało dlo Pana, a Pan dlo niego
Niy przepōmnijcie już nigdy tego.

Bōg wskrzesiōł Pana, tako sie stało
I nos to bydzie przeca czekało
Ze woli Boga Wszechmogōncego
W Dziyń Ôstateczny dōńdzie do tego.

Dyć wiycie iże ciało niy nasze
Łōne Krystusa, tōż człōnki wasze
Niych w niyrzōndnicy niy bydōm mocy
Tako niy godzi za dnia i w nocy.

Ze niyrzondnicōm kery zadowo
Tyn jednym ciałym ze istnōm stowo
We Piśmie przeca gynau szkryfniōne:
Dwa ciała jednym, take już łōne.

Ktō zaś sie Panu ôddoł ze duszy
Tyn je już Jego, z niym być już musi
Społym sōm tako z Ducha Świyntego
I richtig trza wōm sie trzimać tego.

Rozpusty nigdy zaś niy chytejcie
Tymu grzychowi niy poddowejcie
Sie inksze grzychy ciała niy trzimiōm
Yno z rozpusty te, w nos durś drzymiōm
Dyć ktō pokusōm takim ôddowo
Tyn swoje ciało złymu przedowo.

Tōż czy niy wiycie gynau już tego
Co ciało wasze Ducha Świyntego?
Jego świōntyniōm kej Łōn w wos gości
Żeście niy swoji, szkryfna nojprości
Kej Ducha mocie żeście sōm Boga
Do Niego wiedzie wos życio drōga.

Drogo ôdkupić wos Panu prziszło
Dyć tako z woli Boga tyż wyszło
Terozki chwolcie już ciyngym z tego
Coście świōntyniōm Ducha Bożego.

[broneknotgeld]

VII.

Terozki ô tym coście szkryfnyli:
Richtig je dobre w niyjedny chwili
Kej czowikek niy mo niywjasty tykać
I pożōndliwie na nia tyż blikać.

Dyć je rozpusta gynau na świecie
Tōż dobrze iże mieć ślubno chcecie
Dobrze niywjaście trzimać sie chopa
Kej łōn jyj ślubnym, w tym niy utropa.

Mōnż niychej ślubny niy zaniydbuje
Łōna zaś jego - tako sztimuje
Bōg po to przeca czowieka stworzył
I doł niywjasta - by wiyncyj wożył.

Niy ślubno rzōńdzić mo swojim ciałym
A chop jyj prawie, dlo Boga chwały
W woli niywjasty zaś mynża ciało
Trza by ślubnymu to sztimowało.

Tako niy ôdmowiejcie sie społym
Trza coby ôbie strōny fest pszoły
Chyba kej społym na to zgodzocie
Iże tyż prawie w tyn czas rzykocie.

Potym zaś wrōcić do sia możecie
Lepi kej prawie tako dyć chcecie
Bo djoboł niy śpi, kusi do złego
Do grzychu tako cudzołożnego.

Bestōż wōm godōm prawie po zgodzie
Niy przikozuja, niych wos niy bodzie
To iże ô tym je już terozki
Niych kożdy trzimie sie łaski Boski.

Choć sōm bych woloł cobyście byli
Jako jo prawie, we kożdy chwili
Dyć Bōg łaskami darzy swojymi
Kerować zowdy sie mocie niymi
Co Bōg wōm szkryfnōł, to niychej stanie
We woli Boga tyż miyłowanie.

Gdowōm zaś godōm, samotnym tako
Dobrze kej żyjōm richtig jednako
Jako jo prawie, bardzi dlo Pana
Wszyjscy żyjymy dlo Jego miana.

Kej jednak strzimać w tym niy poradzōm
Niych wydowajōm, Panu niy wadzōm
Lepi kej tako bydōm kuplować
Niż majōm goreć, przed złym z tym stować.

Tym zaś co ślubno, ślybnego majōm
Niychej sie społym zowdy trzimajōm
Niy z moji woli, ze woli Jego
Niych ślubno trzimie chopa swojego.

Jakby zaś ôdyńść ślubno musiała
Trza by inkszego chopa niy brała
Lepi niych ze niym jednak pogodzi
Dyć tyż chop ślubny niychej niy szkodzi
Niychej szajdōngym jōm niy utropi
Kej to niy godzi - tela spokopi.

Jo godōm inkszym, choć niy za Panym:
Kej brat nasz ślubny prawie ôddany
Co wiary jego trzimać niy bydzie
Niychej weg łod niyj wcale niy idzie
Kej jyj być społym jednak sztimuje
Niych żyjōm społym, niych ich raduje.

Zaś kero ślubno z poganym żyje
Łōn na to godzi, wcale niy kryje
Niych sie go trzimie, to jyj przistoji
Bōg sprowiedliwy w wielgości swoji.

Tako je prawie co poganina
Ślubno uświynco skiż Boga Syna
A chop co wierzy uświynco swoja
Choć je pogankōm,ô to niy boja
Dziecka ich rodzōm sie we świyntości
Przeca niy mogōm we niyczystości.

Kej kto niy wierzy, ôdyńść sposobi
Niy trza haltować, niych tako zrobi
Niywolōm niy je dlo siostry, brata
W tym familijo na wszyske lata
Bōg chce coby my w pokoju żyli
Siebie tyż tako niy zniywolyli.

Niy wiysz niywjasto czy chopa zbawisz
We woli Boga to - ty niy sprawisz
Niy wiysz tyż mynżu ô ślubny swoji
Jako z niōm bydzie - Bōg za tym stoji.

[broneknotgeld]

Niychej z wos kożdy dyć tako żyje
Jak Bōg mu zwoli, ze tym niy kryje
Tako jo w kożdym kościele ucza
Bōg nos keruje, ku Niymu zwrōca
Bōg powołuje nos do wszyskego
Sōm my we władzy Wszechmogōncego.

Ktō ôbrzezanym je z woli Boga
Z tym niych niy kryje, pedzieć tyż moga
Kery przi Bogu niyôbrzezany
Niych tako stoji ze Jego mianym
Niych sie niy staro, niych tym niy tropi
Je zawezwany, tako spokopi.

Je ôbrzezanie mało we wercie
Niyôbrzezanie tyż tako biercie
Trza przikozania Boga mieć w zocy
Tōż ich sie trzimcie ze cołki mocy.

Kożdy z wos kery był powołany
Niychej ôstanie ze swojim stanym
Ktô niywolnikym chycioł sie wiary
Niych sie niy tropi ze swoji miary
Dyć kejby wolnym być mu trefiyło
Niych zadbo coby ze Bogym było.

Przeca ktō w Panu je zawezwany
Jako niywolnik, ze jego mianym
Sie wyzwolyńcym we wierze stowo
I niychej wōm to yno niy zdowo
Kerego z wolnych Pan gynau wzywo
Mu niywolnikym - przeca niy dziwo.

Drogo Pan kupiōł wos wszyskich prawie
Tōż dejcie pozōr tyż we ty sprawie
Byście niy stali niywolnikami
W ludzki niywoli, Krystus ze wami.

Kożdy z wos jako ôstoł wezwany
Niych takim stowo prawie przed Panym
Tego niych trzimie ciyngym przed Bogym
Niych niy je myńszym, niych niy je srogim.

Co do jungferōw niy mōm przikazu
Pana naszego, tōż tego razu
Pedzieć to moga jako tyn yno
Co miyłosiedzie Pana spōmino
Kery sie gorko trzimie durś wiary
A yno ludzki je przeca miary.

Tōż medykuja, kej źle być może
Lepi być sobōm, dziynkuja Boże
Swojego trzimać, wiary jednako
Być z sobōm w zgodzie, nojlepi tako.

Żeś z ślubnōm społym, trzimej sie tego
Niy trza ci szukać życio inkszego
Żeś sōm, bez ślubny - niych tyż sztimuje
Tym niy trop wcale, niych tyż raduje.

Kej żeś ôżyniōł ze tym niy zgrzeszōł
Ze ślubnōm społym bydziesz tyż cieszōł
Kej frela chopa ślubnym sie wziyła
Tyż przeca wcale tym niy zgrzeszyła.

Dyć ze tym idōm tyż utropiynia
Jo tego przeca wōm niy pomiynia
Jo tego wcale wōm niy winszuja
To życie niesie, tymu folguja.

Tōż godōm teroz wōm, roztomili
Co czas je krōtki, doczkōmy chwili
Drapko, trza coby my już czekali
Lepi kej ślubne już sōm tyż dali
Jakby my prawie niywjast niy mieli
Jakby we Panu żyć yno chcieli.

Kierzy ślimtajōm - niych niy ślimtajōm
Kierzy radujōm, niychej ścichajōm
Kierzy sprawunki majōm we gowie
Niych ich niy robiōm, na nic już nowe.

Ci kierzy świata durś używajōm
Lepi jak teroz go ômijajōm
To co chnet straci psincym wydowo
We wercie inksze co chnetko stowo.

Chca byście teroz już niy starali
Ô to co bydzie ze wszyskim dali
Ktō ślubny niy mo, bardzi przi Panu
Uczynki jego przed Bogym stanōm.

[broneknotgeld]

Kery zaś teroz prawie żyniaty
Tyn ciyngym żyje tym ludzkim światym
Chce swoji ślubny zowdy spodobać
W swojich posługach bydzie tajlować
Czas miyndzy Panym a ślubnōm swojōm
Durś sprawy ludzke we ôczach stojōm.

Niywjasta co je prawie bez chopa
Jako tyż frela, tela spokopia
Sie sprow co Pańske w cołkości trzimie
Swiyntość jyj w ciele, w duchu niy drzymie
Łōna niōm żyje, mustrym je inkszym
Zdo co Duch Świynty je we niyj wiynkszym.

Kero wydano, zaś medykuje
Jako ślubnego fest uraduje
Mo rzeczy świata we swoji gowie
Pan zdo być dali, a bliżyj - czowiek.

Jo skiż waszego dobra to prawia
Niy chca wos chycić, niy po to jawia
Chca ku dobrymu wos pokerować
Cobyście mōgli Panu ôddować
Cześć, jako przeca Mu sie noleży
Zowdy ôd tego co gorko wierzy.

Kej zaś ktōś tropi skiż swoji freli
Kej skuli tego sie niy weseli
Iże mu ślubnōm w kōńcu niy bydzie
Niychej niy tropi, niychej w to idzie.

Frela za dugo niychej niy czeko
Ślubnymu niychej tyż bydzie leko
Kej sie jōm weźnie, niy zgrzyszy przeca
Niy po to richtig tyn brif wōm kleca
Niychej sie wydo, mynża raduje
Kej chce, kej prawie jyj to sztimuje.

Kery zaś gynau z serca swojego
Niy ze przimusu, sōm doszoł tego
Iże ôstawi frela w tym czasie
Ze niōm niy wydo - tyż zgodzić trza sie
Tyż dobrze robi - Panu chce służyć
Ducha sie trzimać, niy ciałym użyć.

Ktō chce być chopym już lipsty swoji
Tyn dobrze robi kej za tym stoji
Dyć kery niy chce teroz wydować
Tyn lepi robi - trza za tym stować.

Ślubno je prawym zwiōnzano z chopym
Jak dugo żyje łōn - tym niy tropi
Dyć kej łōn pomrze, we jeji woli
Poślubić kogoś, kej sie to chwoli
Bele tyn istny był tyż przi Panie
Niy grzych kej tako niywjaście stanie.

Szczyńśliwo jednak ta gdowa bydzie
Kej ku chopowi wcale niy przidzie
To na mōj filip wōm przekazuja
Kej z Duchym Świyntym tyż medykuja.

VIII.

Zaś co do ôfiarnego miyńsiwa
Co dlo bałwanōw - niy trza nōm dziwać
My wszyjscy przeca już swoje wiymy
Ze baławanami my niy idymy
W filipie prawie to gynau mōmy
Z pszonio budować, to prawie znōmy.

Ktō we filipie zaś medykuje
I zdo mu iże wszysko sztimuje
Po prowdzie jeszcze niy wiy wszyskego
Co gynau szłoby wiedzieć skiż tego.

Ktō jednak zowdy przi Bogu stoji
Pana miyłuje ze duszy swoji
Do tego Bōg tyż przeca prziznowo
Tako je prawie, niy yno zdowo.

Jodło bałwanōm ludzie dowajōm
Ano, we zocy je gynau majōm
My wiymy iże psinco ze tego
Stojymy wele Wszechmogōncego
Jedyn je - inkszych przi Niymu niy ma
Kaj Łōn - je światło, kaj ińdzi - cima.

Ja, choć mianujōm inkszych bogami
Ziymi i nieba tako władcami
Choć je ich wiela, dyć tyż skiż tego
My sōm we woli Boga naszego.

Bōg nasz je jedyn, Łōn Stwōrcōm tego
Co durś widzymy, my sōm skiż Niego
Jedyn Syn Jego z mianym Krystusa
Skiż Niego wszysko, z Niym naszo dusza.

[broneknotgeld]

Dyć conikierzy z nos niy chytajōm
W swojim filipie, bestōż trzimajōm
Tego co piyrwyj im sztimowało
Kej bałwochwalsto im w duszach grało.

Tōż jedzōm miynso dane bałwanōm
Przeciwko tymu nikierzy stanōm
Sumiynie jejich gynau słabuje
Kej wiara kalno, grzych ciyngym kluje.

Z jedzynio jodła prawie takego
My niy sōm bliżyj Boga naszego
Po prowdzie, zdo tyż co niy sōm dali
Dyć trza by pozōr żeście dowali.

Kej z własny woli to jodło jycie
Za muster inkszym mono służycie
Ktōś widzi we tym yno zgorszynie
Je roztomajte ludzke sumiynie.

Kej ktōś przi jodle ciebie uwidzi
W ichniym przibytku, mono tym biydzi
W zgodzie z sumiyniym swojim tam siedzisz
Dyć pomyślunku bratōw niy śledzisz.

Jednych tym zgorszysz, drugich pokusisz
Tōż dować pozōr przi tymu musisz
Kej brat twōj słaby w swojim sumiyniu
Starej ô niego prawie po tymu.

Z tym stracisz brata kery słabuje
We swoji wierze mocnym niy czuje
Choć Krystus pomarł, dyć tyż dlo niego
Skiż ciebie prawie dōńdzie do tego.

Tōż przeciw bratōm swojim grzyszycie
Przeciw sumiyniu ich - wasze życie
Tyż ze tym dali je ôd Krystusa
Grzyszniście - pedzieć tako wōm musza.

Kej jodło gorszy brata mojego
Lepi kej niy jym jo prawie tego
Na wieki tego niy chyca jodła
By go zgorszynie, gańba niy bodła.

IX.

Niy je żech teroz wolnym czowiekym?
Niy Apostołym? Bogu dalekim?
Czy żech niy trefiōł Syna Bożego?
Widziołch Krystusa Pana naszego?
Czy wyście niy sōm prawie mojymi
Dzieckami w wierze, Bogu miyłymi?

Choć żech dlo jednych niy Apostołym
Bo inksze w życiu mi wiatry wioły
Dlo wos żech prawie je niym terozki
Wyście sōm sztymplym ty łaski Boski.

Ô apostolstwo sie mie pytajōm
Moja ôbrōna za psinco majōm
Jeść, pić żech niy je gynau we prawie?
Jako im zdo sie we taki sprawie?

Nōm krześcijanki niy sōm szkryfniōne?
Niywjasty, siostry - niy nasze łōne?
Niy jako inksi w tym Apostoły
I braty w Panu, i Kefas społym?

Czy jo sōm tego niy śmia sie trzimać?
Pan mi przikozoł - niy mōm w tym drzymać
Czy tyż Barnabie tego niy zwolōm?
Sie przeciwiajōm, nō i niy chwolōm.

Kej ktōś we wojsku służba ôdbywo
Czy za nia płaci? Wojok czy dziwok?
Sadzi winograd, dbo ô winnica
Niy zjy ôwocu? Na to niy licza
A ktō na łōnce wyposo trzody
Mlyka niy pije? Trzimie durś wody?

Dyć czy to yno ludzie godajōm?
Czy we Zakonie tego niy majōm?
Przeca ze Prawa Mojżesza znōmy:
Wōł zboże młoci, pyska niy dōmy
Wiōnzać mu prawie przi ty robocie
Ô woły Bōg sie staro w ich pocie?

Czy niy skiż nos to gynau Bōg prawi?
Dlo nos szkryfniōne, nōm tako jawi
Ktō ziymia ôro niych mo nadzieja
Młōci - rachuje na dobrodzieja
Dziynki kerymu erbnie tyż zboże
Z nadziejōm lepi tyż robić może.

[broneknotgeld]

Kej my wōm sioli rzeczy duchowe
Ktō sie przeciwioł tymu we gowie
By co cielesne my nazbiyrali?
Ktō sieje - zbiyro! Byście dowali?

Inksi swyj mocy dyć używajōm
Kaj idzie yno tam fest zbiyrajōm
My na tym prawie dyć niy stojymy
Ciyngym dowōmy wiela mogymy
Niy chcymy krziwdzić Słowōw Krystusa
We nich niy ciało, we nich je dusza.

Niy wiycie iże ludzie świōntyni
Kierzy tam robiōm, jedzōm niy myni
Co przibytkowi tymu noleży
Ze tego jedzōm aż do wieczerzy.

Ci co sługami sōm przi ołtorzu
Ze wiarōm swojōm tyż wiyncyj wożōm
Dyć co z ołtorza tako tyż jedzōm
Czy wy niy wiycie co inksi wiedzōm?

Tōż wedle Pana być tako miało
Coby to prawie tyż sztimowało
Ze Ewangeljōm ci kierzy idōm
Pomiyndzy ludzi, niych za tym bydōm
Coby tyż dziynki Słowu jeść mieli
I wsparcie bratōw kej yno chcieli.

Dyć jo niy tego sie trzimoł przeca
I tyż niy szkryfnōł, niy po to leca
Pomiyndzy ludzi ze Słowym Bożym
Dlo mie posługa w tym wiela woży
I umrzić wolołbych gynau prawie
Niż stracić zoca w Krystusa sprawie.

Kej Ewangeljo przeca zwiastuja
Sōm tym niy chwola, we tym sługuja
I bjada, bjada mi niychej bydzie
Kejbych w tym ustoł, tako niy przidzie.

Kej robia tako ze swoji woli
Mōm w tym zapłata, Pan gynau chwoli
Kej z przimuszynio moja robota
Kej żech szafarzym, we tym niy cnota
A ôbowiōnzek w akuratności
Zwolyli na to - Duch we tym gości?

Jako zapłata mōm jo skiż tego?
Jo darmo chytōm Słowa Bożego
Ze wolny woli, niy skuli prawa
Te zwiastowanie wōm gynau jawia
Ze wolny woli, na chwała Jego
Chca być w tym sługōm Pana naszego.

Kejś był żech wolnym miyndzy wszyskimi
Stoł żech sie sługōm tych mi bliźniymi
Służa im coby wiyncyj durś było
Z mianym Jezusa Krystusa żyło.

Stoł żech sie Żydym miyndzy Żydami
By z Panym byli, wszyjscy bratami
Coby ich wiyncyj Słowo poznało
Ze zmartwychwstanio siyłōw nabrało.

Z tymi co przi Zakōnie tyż stoja
Chocioż sōm Zakōn - niy wiara moja
Dyć tym co tego prawie trzimajōm
Starōm dać Słowo - niychej je znajōm.

Z tymi co Zakōn niy uznowajōm
Żech społym tako był, choć niy wajōm
Choć sōm sie trzimia Zakonu tego
Co gynau prawie Syna Bożego
Dyć chca ich społym ku nōm skerować
I Słowo Pana naszego dować.

Tych kierzy żyjōm w swoji lichocie
Tyż żech stoł bliskim, takim mie mocie
Coby ich erbnōńć ku Krystusowi
Z tym pokerować, Słowym to sprowić.

Jo przeca robia wszysko skiż tego
By rosła siyła Słowa Bożego
By Ewangeljo, ta Krystusowo
Zwiastować ciyngym - niych wiyrchym stowo.

Dyć kej w zawodach lecōm, ścigajōm
Sie wszyjscy społym tego trzimajōm
A yno jedyn ze nich wygrywo
Wos bestōż teroz tyż to niy dziwo
Co ku nagrodzie swoji pylōmy
Życio wiecznego ze niōm doczkōmy.

[broneknotgeld]

Ktō siyłowanie juzaś trynuje
Ôd niyjednego w tym powstrzimuje
Łōni chcōm wiyńca yno w tym czasie
Nōm zaś ô inkszy postarać trza sie
Tyn co ze nami już zowdy bydzie
Z niych czowiek w chwale ku Panu idzie.

Jo w przodek leca niy we ślepocie
I wy durś ôczy ôtwarte mocie
Ryncami tako sie tyż siyłuja
Niy po to iże w nich wiater czuja.

Dyć ciało myncza ze woli swoji
Niywola tako jako przistoji
Coby przez cufal gynau niy stało
Iże by prawie mie brakowało
Pomiyndzy tymi kerym zwiastuja
Sōm ôdciepanym być - niy winszuja.

Chca przeca braty byście wiedzieli
Co ôjce nasze społym to mieli
Społym pod jednym ôbłokym byli
Społym przez morze tyż sie kludziyli

Wszyjscy w Mojżeszu tako ôkrzczyni
W ôbłoku, w morzu, anō - niy myni
Jedli te same jodło duchowe
I picie take - zdo iże nowe.

Piyli ze skały Ducha Świyntego
Co szła za niymi prawie skiż tego
Iże już skałōm Krystusa była
Duch w niyj ôbjowiōł już swoja siyła.

Dyć tyż niy wszyjscy ze duchym żyli
Bōg ich niy wybroł we taki chwili
Im był szkryfniōny piosek pustyni
Z jejich kościami tako, niy myni.

To nōm przestrogōm dyć tako stało
By nos ku złymu niy pociōngało
By mustra we nich my niy widzieli
I yno Boga naszego mieli.

My niy bydymy bałwochwolcami
Jak łōni prawie, dyć wiycie sami
Kej je szkryfniōne: Siednyli prawie
Jedli i piyli w wielgi zabawie.

My wszeteczyństwu niy ôddowōmy
Kej wieści ô nich tyż przeca mōmy
Iże jednego dnia potraciyli
We wielgu liczbie kej tam bowiyli
Dwadziścia trzi tysiōnce ich było
Przikryć ich kości potym trefiyło.

Nōm niy trza kusić Pana naszego
By niy doczkali my prawie tego
Co ich trefiyło - szlangi kōnsały
Tako we piosek pustyni brały.

I niy jamrujcie jako nikierzy
Niychej niy jamro ktō w Pana wierzy
Byście przi tymu niy poginyli
Wytracić bez to idzie we chwili.

Co na nich prziszło dlō nos przestrogōm
Bestōrz szkryfniōne tym kierzy mogōm
We tym nauka mieć gynau przeca
Nōm niy na darmo prawie to kleca
Kej my już kōńca wiekōw doczkōmy
Przepōmnieć tego przeca niy mōmy.

Tymu kerymu prawie sie zdowo
Co teroz stoji prosto ze gowōm
Niych dowo pozōr - sie kipnōńć może
Niyskoro powiy: Pomiyłuj Boże.

Jeszcze niy prziszło wōm pokuszynie
Kere w wos zmoże ludzke sumiynie
Siył wōm wystykło strzimać pokusy
I niy zmarasić tym swoji duszy.

Bōg przi wos stoji, na to niy zwoli
Tōż zło wygranōm sie niy pochwoli
Pokusy myńsze niż wasze siyły
Wele wos tako yno jowiyły.

[broneknotgeld]

We pokuszyniu wos wspiyrać bydzie
Pokoże jako wōm wylyźć przidzie
Cobyście wszysko prawie strzimali
By Bogu chwała żeście ôddali.

Tōż roztomiyli, wy niy chytejcie
Sie bałwochwolstwa, durś wystrzegejcie
W swojim filipie pomedykujcie
Wybiercie drōga, Pana miyłujcie.

Kelich błogosławiyństwa Pańskego
Błogosławiōny prawie przez Niego
My sōm czelodkōm krwi Krystusowy
Łōn w nos durś przeca ze nowa jowi.

Chlyb kery społym ciyngym łōmiymy
Je Jego ciałym, niy dziwujymy
Tymu skiż wiary w Pana naszego
My sōm czelodkōm tyż z ciała Jego.

Bestōż co taki chlyb prawie mōmy
Jedne je ciało co wszyjscy znōmy
Choć wiela je nos do tego chleba
Wszyjscy my społym, tako nōm trzeba
Przi jednym chlebie my sōm w jedności
Z niym we nos Krystus już zowdy gości.

Na Izraela tako kukejcie
Tyż podug ciała prawie blikejcie
Ci kierzy jedzōm społym ôfiary
Sōm przi ołtorzu jednościōm wiary.

Tōż co wōm moga terozki pedzieć?
Miynso niy miynsym - to chcecie wiedzieć?
Je czymsik inkszym kej ze ołtorza?
Bożek czymś wiynkszym? Dzwignōńć go woża
Wyżyj bałwanōw z kamynia, złota
Przi kerych ołtorz - widzicie go tam?

Niy! Chca wōm pedzieć co ich ôfiary
Skłodane djobłōm - taki sōm miary!
Sie pokuplować z niymi możecie!
Jo tego niy chca! A czy wy chcecie?

Jako z kelicha wōm pić Pańskego
A potym chytać sie djobelskego?
Jako za stołym Pana zasiodać?
Potym z djobłami! Na to niy zgoda!

Czy my mogymy Pana szterować?
Czy godzi nōm sie ze Niym mocować?
Wszysko mogymy, dyć czy to werci?
Wynokwiać tako kej blisko śmierci?

Jo wszysko moga - dyć co raduje?
Kej wynokwianie Pana szteruje
Kej buli tako co stowiać trzeba
Z Pańskego wina, z Pańskego chleba.

Dlo sia profitu durś niy szukejcie
W tym na bliźniego lepi kukejcie
Niych sie mu darzy za waszōm sprawōm
Niychej profity sie jymu darzōm.

Wszysko co masorz prawie przedowo
Jydzcie, niyczystym wōm niych niy zdowo
Jako z tym prawie, sie niy pytejcie
W sumiyniu swojim tako dychejcie.

Kej Pańsko ziymia, wszysko co na ni
Pana tyż przeca, niych nic niy mami
Iże niyczyste to prawie bydzie
Ze woli Jego - ô to dyć idzie.

Kej ktō z niywiernych do stoła prosi
Niy ôdmowiejcie, co stōł tam nosi
Gospodorz darzy, jeść wōm to godzi
I niy pytejcie, niychej niy zrodzi
W sumiyniu waszym medykowanie
Iże niyczystōm wōm dusza stanie.

Dyć kej ktōś powiy: Jodło z ôfiary
Kero ôd bogōw je naszy wiary
Tego niy trzeba wōm gynau chytać
Nawet sumiynio ô to niy pytać.

Mi ô sumiynie twoje niy idzie
A ô bliźniego, gorszyć go bydzie
Dyć czamu sōndzić mo wola moja
Jego sumiynie? Za tym niy stoja.

[broneknotgeld]

Z podziynkowaniym sōm cosik zjodōm
Inksi tym stropiōm - tako wōm godōm
Po prowdzie - czamu, kej jo dziynkuja
Mi źle winszujōm, inkszych szteruja?

Tōż wszysko cobyście niy robiyli
Kejbyście jedli, kejbyście piyli
Na chwała Pana tako robicie
Ku Niymu ciśnie durś wasze życie.

Jo tyż je wszyskim gynau rod przeca
Rod ze wszyskego we życie leca
W kerym niy szukōm dlo mie dobrego
Starōm ô inkszych prawie skiż tego
By ich zbowiynie niy pominyło
Coby przi Panu na wieki żyło.

XI.

Wōm trza byście mie naśladowali
Byście Krystusa za muster brali
Jako jo biera, jako jo czuja
I tym we życiu mojim raduja.

Chwola wos braty co pamiyntocie
We wszystkim ô mie, co wiyrchym mocie
Jako żech godoł wōm, przikozywoł
Tego sie trzimcie, by Bōg niy gniywoł.

Chca byście tego zowdy trzimali
Co gowōm mynża je Krystus - dali
Gowōm niywjasty ślubny jyj prawie
Krystusa gowōm - Bōg! To w ty sprawie.

Kej chopy z gołōm gowōm rzykajōm
Abo proroctwōw prawie chytajōm
Ze gołōm gowōm, niychej niy dziwo
Co gowa yno gańbōm przikrywo.

Kero niywjasta rzyko do Pana
Tyż prorokuje skiż Jego miana
Ze gołōm gowōm - gańbi jōm tako
Być ôgolōnom - zdo mi jednako.

Kej niy chce przikryć niywjasta gowy
Niych jōm ôstrziże, tako niych jowi
Trza gowa przikryć, kej gańba z tego
Niych tako chwoli Pana naszego.

Chop swoji gowy zaś niy przikrywo
I niychej wos to wcale niy dziwo
Ôbrozym Boga je! Jako było?
Co Bogu chciało tako trefiyło
Niywjasta zdrzadłym zaś mynża chwały
Wszechmogōncego kōncept w tym cały.

Niy chop z niywjasty, tako niy było
Tako mynżowi jyj niy trefiyło
Łōna ze niego, dyć niy inaczy
Bōg w swoji woli to wyłōnaczy.

Niy mōnż z niywjasty zostoł stwōrzony
Jōm z niego przeca na ziymi mōmy
Bestōż mynżowi gynau poddano
Mo znak na gowie przez jego miano
Janioły znaku tego wachujōm
Kejby niy miała, tym zeszterujōm.

Po prowdzie, w Panu richtig sōm społym
Ślubny ze ślubnōm za jednym stołym
Łōna bez niego, łōn bez niyj - wiycie
Psincym zdowajōm, społym w Niym życie.

Niywjasta skuli mynża swojego
Łōn skiż niywjasty, ôd Pana tego
Niy pomiyniymy: było , je , bydzie
Kej z woli Boga to gynau idzie.

Sami ôsōńdźcie: Czy gynau może
Niywjasta rzykać, brać Słowo Boże
Ze gołōm gowōm - czy tako godzi?
Czy Kościołowi to niy zaszkodzi?

Czy sami ôd sia tego niy wiycie?
Chopa we dugich wosach widzicie?
Kej je zapuszczo, gańba z tym chyto
Czamu? Ktōś richtig ze wos sie spyto?

Sōm duge wosy niywjasty znakym
Danym przez Boga, niy belejakim
Skiż tego prawie je ciyngym nosi
Ôkrywo niymi i chwała głosi.

[broneknotgeld]

Kōmu inaczyj zaś to wydowo
I przi swojymu prawie ôbstowo
Kej chce niych robi, ô to niy wajōm
Dyć niy ma u nos tego w zwyczaju
Niy tym keruje sie Kościōł Boży
Co godōm niych wōm ôczy ôtworzy.

Za to jo prawie wos niy pochwola
Co kej zbiyrocie, wiedzie wos wola
Niy ku dobrymu, złe pokuszynie
Ciyngym zdo kukać w wasze sumiynie.

Dyć nojpiyrw słysza, co kej zbiyrocie
Na siebie roztomajcie kukocie
Sie tajlujecie jakoś przi tymu
Trza Kościołowi to korynckiymu?

Po prowdzie, wierza co tako prawie
Kej medykuja zaś ô ty sprawie
Zdo mi co tako mono być musi
By było widać co kogo kusi
Kierzy Krystusa z mocōm trzimajōm
Kierzy kaj ińdzi tyż zoglōndajōm.

Dyć kej zbiyrocie już tako społym
Czy żeście niy sōm za Pana stołym?
Kożdy z wos chyto tako inaczy
Wieczerzy Pański, wos niy łōnaczy
Co jedyn głodny, drugi naprany
Czy wieczerzocie z Krystusa mianym?

U sia we dōma jeść niy możecie?
Niy mocie dōma? W niym niy pijecie?
Niy w waszy zocy je Kościōł Boży?
Poniywiyrocie tym co mniyj woży?

Za to pochwolić mi wos niy godzi
To Kościołowi naszymu szkodzi
Tako być dali gynau niy może
Przed złym w Kościele ôchrōń nos Boże.

Coch sōm ôd Pana yno dowiedzioł
Toch wōm tyż tako piyrwyj dyć pedzioł
W ta noc kej Jezus ôstoł wydany
Sie Apostoły trefiyli z Panym
Kej wieczerzali tako dyć stało
Ze woli Jego było, być miało.

Wziōn chlyb, dziynkowoł Ôjcu swojymu
Połōmoł, rozdoł, pedzioł ku tymu:
Biercie i jydzcie, w tym ciało moje
Za wos wydane - niych prawie to je
Jako pamiōntka na wieki wiekōw
Po Synu Bożym - dyć tyż czowieku.

Tako tyż kelich wziōn po wieczerzy
I pedzioł, kożdy niych tymu wierzy:
Kelich tyn nowym przimiyrzym prawie
Co ze krwi moji, tako w ty sprawie
Kej pić bydziecie, winym krew moja
We tym pamiōntka za kerōm stoja.

Zowdy, kej yno chleba chycicie
Kej ze kelicha czeko wos picie
Zowdy śmierć Pańsko powspōminocie
Jak dugo życie na ziymi mocie.

Tōż kery chleba chyto sie tego
Kery z kelicha pije Pańskego
A prawie tego godny niy bydzie
Ku tymu wina tyż tako idzie
Za Ciało Pana i za Krew Jego
Za mynki krziża Krystusowego.

Niychej z wos kożdy tego wachuje
I chleba chyto jako sztimuje
Tako na kelich tyż pozōr dowo
Kej we Kościele prawie już stowo.

Ktō niygodziwie jy, tako pije
Ze stołym Pańskim w zgodzie niy żyje
Tyn potympiynie biere na siebie
Przez krew, przez ciało ôd Tego w niebie.

Bestōż choroby sōm miyndzy wami
Tōż słabujecie społym i sami
Bestōż pomarło tyż ôd wos wiela
Utropy z grzychōw zowdy za tela.

[broneknotgeld]

Kejby sōndziyli my samych siebie
Niy sōndziōł by nos Tyn co we niebie
A kej Łōn sōndzi, Łōn tyż nos korze
Wiy iże lepszym kożdy być może
Coby nos niy potympić ze światym
Skiż tego sōndzi, dyć stoji za tym.

Bestōż wy, coście mi sōm bratami
Niy zaczynejscie jeść jodła sami
Kej sie złazicie coby to stało
Niychej czelodka społym je cało.

Głodny niych pojy wpiyrw w chałpie swoji
Coby niy sōndziōł Pan, tela moji
Je rady dlo wos i zarzōndzynio
Wedle mojego prawie sumiynio
A co do reszty, kej ku wōm przida
Powiym, kej z wami tyż ciałym byda.

XII.

Ô darach Ducha chca wōm coś pedzieć
Dyć trza wōm gynau tyż ô tym wiedzieć
Tōż dejcie pozōr, co wōm wyjowia
Byście klar mieli, tako tym sprowia.

Wiycie, dyć byli żeście pogany
Ciongnyły ku sia wos te bałwany
Choć niyme byli, wos kerowali
Ku niym, żeście im cześć ôddowali.

Tōż wōm to głosza, co być niy może
Kej w wos Duch Świynty, tako niy koże
Byście sklinali Pana Jezusa
Niy bogobojno to wtedy dusza.

Nikt tyż co niy mo Ducha Świyntego
Niy wyzno: Krystus je Panym jego
Sōm roztomajte Ducha dyć dary
Zaś sōm Duch Świynty jedny je miary
Sōm roztomajte posługi Jego
Pana zaś mōmy sztyjc jedynego.

Je roztoliczność świata całego
Dyć Bōg je Stwōrcōm tego wszyskego
Wszysko we wszyskim je tyż ôd Boga
Przi tymu tako szkryfnōńć wōm moga
Co Duch je dany z tym czowiekowi
Coby prowadziōł ku pożytkowi.

Jednymu dowo godka mōndrości
Zdo, słowo jego co krziwe - prości
Drugi zaś godkōm swojōm poradzi
Siyngnōńć głymboko i mu niy wadzi
Iże trza inkszym durś tuplikować
Łōn tego chyto, chyto durś z nowa.

Duch jednych darzy głymbokōm wiarōm
Kery niy zmierzysz na ziymi miarōm
Inkszym szynkniōne je uzdrowianie
Norzyńdziym Boga ze Duchym stanie.

Ktōś cuda robi ze woli Boga
Duch Świynty wspiyro w tym, pedzieć moga
Do dar proroctwa juzaś inkszymu
Kej chce, wystyknie, prawie po tymu.

Ktōś roztomajtych duchōw sie chyto
Duch Świynty we niym - jakby ktō pytoł
Ktōś w roztolicznych jynzykach godo
Ktōś je spokopi - za Jego zgodōm
Jynzykōw wiela, nacyjōw tako
Dyć niy godajōm przeca jednako.

Wszysko to jedyn Duch Świynty sprowio
Tym swoja siyła nm dyć ôbjowio
Z ôsobna kożdy dostowo swoje
Ze woli Boga dyć prawie to je.

Jak ciało nasze, choć jedne ino
Mo człōnkōw wiela, dyć niy ôdpino
Sōm wszyske członki durś społym ciałym
Chocioż ich tela, tako być miały.

Tako z Krystusym tyż my cuzamyn
We jednym Duchu, przez krzest ze nami
My jednym ciałym: Żydy, pogany
Niywolnik, wolny - ze Jego mianym
My jednym ciałym, społym już tako
Napiyli Duchym my sie jednako.

[broneknotgeld]

Kej ciało niy mo człōnka jednego
I trza je wszyske mieć skuli tego
Coby ze niymi czowiek loz w życie
Wielość we jednym dyć spokopicie.

Kejby ci noga prawie pedziała:
Niy je żech rynkōm jako bych chciała
Tōż niy je twojim ciałym tyż tako
Czy niy je tobōm gynau jednako?

Kejby ci ucho tako pedziało:
Być twojim ôkym by mi sie chciało
Kej żech tym niy je, niy je żech twoje
Zdo recht w tym? Jako ci zdo co to je?

Jak cołke ciało by ôkym było
Jako by uchu we tym trefiyło?
A jakby ciało słuchym być miało
By ô arōmie cosik wiedziało?
Abo ô sztyngsie kery urtopi?
Kej nos niy słucho - wiela spokopi?

Bōg w ciele człōnki nōm poukłodoł
Wedle swyj woli, Łōn tako podoł
W jego mōndrości, tōż sztimowało
Jako inaczyj by być z tym miało?

Jak wszyske jednym człōnkym być chciały
Czy społym ciało tako by miały?
Je tala człōnkōw w roztomajtości
Ciało zaś jedne, wszyske w niym gości.

Tōż tako pedzieć niy może rynce:
Niy trza mi ciebie, stroć sie napryndce!
Gowa niy powiy nogōm ze złośći:
Niy trza wos, bez wos być mi je prości.

Niy tako przeca, ô to niy idzie
Trza człōnkōw słabych, prawie to bydzie
Ciało gynau ich fest potrzebuje
Choć liche zdajōm, jednak sztimuje.

Te kere zocne nōm niy zdowajōm
Staranio ôd nos wiyncyj zoznajōm
Te kere gańba nōm tyż przinoszōm
Poszanowanio niychej niy proszōm
Trza ô nie starać, trza je wachować
Coby niy gańbić, za tym trza stować.

Tego tym niy trza co niy szterujōm
Sōm akuratne, gynau sztimujōm
Dyć Bōg nōm ciało tako zrychtowoł
By na poślednie tyż pozōr dowoł
Czowiek we życiu, to niy dziwuje
Niychej inaczy niy forszteluje.

Tōż niy tajlujcie tego na dwoje
Niych we filipie tyż prawie to je
Coby sie człōnki społym starały
I społym ciału usługiwały.

Kej jedyn ciyrpi, wszyske z niym tako
Sie człōnkōm darzyć bydzie jednako
Kej jedyn prawie ku chwale przidzie
Wszyske radujōm, tako niych bydzie.

Wyście sōm społym ciałym Krystusa
Ze niym kupluje wos przeca dusza
Dyć ôd sia prawie żeście człōnkami
Ze Niym cuzamyn, tyż ze darami.

Bōg we Kościele człōnki poznaczōł
Doł Apostołōw, tako złōnaczōł
Potym prorokōw, by my słuchali
Rechtorōw tyż doł, by nauczali.

Doł dary inksze, tyż uzdrowianio
Rzōndzynio, chyńci do pōmoganio
Godki w jynzykach roztoliczności
Ich spokopiynio, kej Duch w nich gości.

Czy wszyjscy my sōm Apostołami?
Czy wszyjscy my sōm tyż prorokami?
Jako rechtory my ze uczniami?
Dyć we Krystusie Jego człōnkami.

[broneknotgeld]

Czy wszyjscy cuda gynau robiymy?
Wszyjscy uzdrowiać tyż poradzymy?
Wszyjscy jynzykōw znōmy za tela?
W nich eklerować mogymy wiela?

Ô dary Boga starać sie mocie
Ze łaski Pana durś wiyncyj pociech
Drōga ku Niymu jo wōm pokoża
Skiż woli Jego na to sie woża.

XIII.

Bych jynzykami ludzkimi godoł
Bych tyż janielske do tego dodoł
A pszonio niy mioł we sercu prawie
Bych klangym kukfra brzynczōł w ty sprawie
Bych jako cymbał klang yno głosiōł
Cobych był cicho, kożdy by prosiōł.

Choćbych był z darym prorokowanio
Znoł co tajymne i nauczanio
Mogbych rechtorōm nauki dować
Niym przed uczniami im przidzie stować.

Choćbych mioł srogo wiara, w niyj siyła
Co gōry przeniyść by poradziyła
Nikim bych niy był jakby to stało
Co pszonio serce moje niy znało.

Bych swōj majōntek biydnym rozdowoł
Zadboł by żodyn z nich niy głodowoł
Choćbych sie polōł aże do tego
Dyć niy skiż pszonio serca mojego
Niczym to byłoby w Pana ôczach
W nich moji chwały z tym niy ôbocza.

Pszonie je zowdy we ciyrpliwości
Zowdy łaskawe, ciyngym bez złości
Naskwol niy robi, zowiściōm tropi
Niy rośnie pychōm, gańbōm niy topi.

Pszonie niy patrzy na sia durś ino
W gniywie niy dźwigo, choć napōmino
Ô złym przenigdy niy medykuje
Niysprowiedliwość niy uraduje
Sie prowdōm yno cieszyć poradzi
Cygaństwo pszoniu dyć zowdy wadzi.

Co trza - przikrywo, wierzy kej trzeba
Spodziywo wiela, dyć z woli nieba
Zniyść tyż poradzi, wiela wytrzimać
Trza by w nos yno niy mōgło drzymać.

We pszoniu kōńca dyć być niy może
Niy jak z proroctwym, niy tako Boże
Niy jako z darym tym jynzykowym
Kery mo kōniec, tōż jeszcze powiym
Co niy ma z pszoniym jako z naukōm
Jyj w kōńcu braknie, pszonio poszukōm.

Naszo nauka yno je kōnskym
Prorokowanie tyż przeca wōnskim
Kej przidzie dobroć, przidzie w całości
Co yno konskym, straci w wielgości
Kero je wszyskim we Synu Boga
Społym ze Ôjcym - to pedzieć moga.

Kej był żech bajtlym, godoł żech tako
I jako bajtel czuł żech jednako
I medykowoł w małości swoji
Dyć synek rośnie, czas za tym stoji.

Chopym żech ôstoł, wyrosnōł z tego
W filipie mojim nic dziecinnego
Gynau co piyrwyj za bajtla było
Spōmniyniym czegoś co kejś trefiyło.

Terozki jak we zdrzadło patrzymy
Kalne je przeca, niy wszysko wiymy
Potym klarowne nōm wszysko stanie
Lico we lico - pokukosz na nie.

Terozki kōnsek widzieć mogymy
Niy wszysko społym, tak niy kuknymy
Potym zaś wszysko - gynau w całości
Jako Pan widzi w swoji boskości.

Teroz we wierze prawie żyjymy
Z wiarōm, ze pszoniym - tego trzimiymy
Dyć trza tyż przeca ô jednym wiedzieć
Pszonie, te pszonie gynau na przedzie.

[broneknotgeld]

XIV.

Starejcie ô to by pszoć durś wiela
Ô dary ducha dbejcie za tela
Nojbardzi ô to dyć roztomili
Z kerych proroctwa we kożdy chwili.

Ktō w roztomajtych jynzykach prawi
Niy godo ludziōm, a Bogu jawi
Go niy poradzōm ludzie spokopić
Tōż niy słuchajōm, może tym tropić
Kej tajymnice Ducha Świyntego
Siyngajōm yno Pana naszego.

Ktō prorokuje - gynau inaczy
Ku ludziōm kożde słowo łōnaczy
Ku zbudowaniu, ku napōmniyniu
Niyroz tyż prawie ku pocieszyniu.

Ktō godo w roztomajtych jynzykach
Siebie tym dźwigo, tako trza blikać
Tyn kery prawie dyć prorokuje
Tyn Kościōł dźwigo, gynau buduje.

Chca byście wszyjscy jynzyki znali
Chca tyż cobyście prorokowali
Wiynkszym tyn kery nōm prorokuje
Niż tyn co jynzykami dziwuje
Choć, kejby prawie je tuplikowoł
Tyż by nasz Kościōł tako budowoł.

Dyć w czym pōmoga wōm roztomiyli
Jakbych i prziszoł prawie w ty chwili
Ku wōm i godoł wōm jynzykami?
Czy spokopicie je wszyjscy sami?

Lyźć potrza ku wōm ze proroctwami
Kłaść słowa kere z ôbjawiyniami
Kere z mōndrościōm, kere z naukōm
Dlo kerych uszōw jo gynau szukōm.

Dyć insztrumynty w roztomajtości
Klang wydowajōm, w uszach łōn gości
A kej piszczołka, czy lira prawie
Klang do niyczysty - jako w ty sprawie?
Jako przi tymu wartko poznocie
Insztrumynt - z klangu kery słuchocie?

Kejby tyż trōmba klang słaby miała
Jako wojokōw by prziwołała?
Dali inkszego by sie trzimali
Niy wartko mieczōw zaroz chytali.

Tōż wy co niywyraźnie godocie
Czy wiela uczniōw przi siebie mocie?
Kery posłucho? Spokopi godka?
Kerymu Słowo wlejzie do środka?
Kej je na wiater jakby ciepiecie
Czy do filipa bliźnich siyngniecie?

Je na tym świecie jynzykōw wiela
Kożdy swōj klang mo, tōż gynau tela
Tako je, było, tako tyż bydzie
Klang ze jynzykym dyć społym idzie.

Bestōż kej słowa sōm niy spokopia
Tym tyż sie przeca zarozki tropia
Kej byda cudzym prawie dlo niego
A przeca bratym bych chcioł mieć jego.

Tōż wszyjscy społym, co darōw chcecie
Ô dary Ducha starać możecie
Ô budowanie Kościoła tego
Tako ku chwale Pana naszego.

Ci co w jynzykach inkszych godajōm
Niychej do Boga ô to rzykajōm
By w nich nauczać dane im było
By Słowo tako w dusze trefiyło.

Bo kej sōm rzykōm w jynzykach inkszych
Duch mōj spokopi, jo przez to wiynkszy
Dyć ze filipu profitu niy ma
Zdo, dlo czowieka je jako cima.

Tōż skuli tego: Kej duchym rzykosz
Rzykej filipym - Pana tym tykosz
Kej duchym śpiywosz, śpiywej tyż tako
Prawie filipym, zowdy jednako.

Przeca we duchu sōm chwolisz Boga
Tako ôpytać przi tymu moga:
Twōj brat cie wtedy jako spokopi?
Jak amynt powiy? To cie niy tropi?

[broneknotgeld]

Sōm gynau Bogu gryfnie dziynkujesz
Dyć czy twōj bliźni prawie poczuje?
Czy sōm podźwigo? Stanie we raji?
Czy bydzie wtedy duchym na baji?

Dyć jo mojymu Bogu dziynkuja
W jynzykach godōm, tymu raduja
A znōm ich wiyncyj niż społym znocie
W duchu skiż tego mōm wiela pociech.

W Kościele jednak lepi mi godać
Piyńć słōw - spokopi kożdy, dyć szkoda
Dziesiyńć tysiyncy słōw wydać z siebie
Jak niy spokopi prawie nikt ciebie
Piyńć słōw, by wszyskim wlazły do gowy
By spokopiyli - niych kożdy to wiy.

Jak małe dziecka zła niy chytejcie
Złymu tyż chycić tako niy dejcie
Bydźcie w filipie zowdy mocnymi
We pomyślunku swojim wielgimi
We roztropności niy jako dzieci
Niych żywobycie wōm z Panym leci.

W Zakōnie stoji: W cudzych jynzyku
I gymbōm cudzōm prawie porzykōm
Z tym byda godoł do ludu tego
Niy usłuchajōm Słowa mojego
Pan tako pedzioł, w Zakōnie stoji
Wy zaś sie trzimcie nauki moji.

Je roztomajto godka dyć znakym
Łaski ôd Pana, niy belejakim
Niy dlo wierzōncych, służy poganōm
Jeszcze niy wierzōm, dyć mono stanōm
Prawie przi Panu, kej ô Niym słyszōm
Słowa Krystusa dlō nich niy ciszōm.

Proroctwa dlō nich zaś niy sōm prawie
Łōne dlo wiernych, dlō nos na jawie
Kej już Krystusa mocno trzimiymy
Proroctwa dlō nos, anō - to wiymy.

Kej sie we jednym miejscu zbierecie
I jynzykami godać bydziecie
Wszyskimi kere we gowach mocie
Na spokopiynie ich niy zwożocie.

Kej ku wōm wierny normalny przidzie
Kej miyndzy wami poganin bydzie
Co we filipie pomedykujōm?
Pogupieliście! To forsztelujōm.

Jak byście wszyjscy prorokowali
Inksi by tako wōm niy dziwali
Kejby ktōś prziszoł, wy prawie jego
Byście sōndziyli, chyciyli tego.

Co w sercu istny prawie ukrywo
To na wiyrch wyńdzie, tym sie zodziwo
Padnie na gymba, Boga pochwoli
Spokopi iże to z Jego woli
I powiy: Bōg je tu miyndzy wami
Bōg tu waszymi godo gymbami.

Co mocie robić kej sie zbiyrocie?
We gowach psalmy, nauki mocie
Jynzyki tako, tyż ôbjawiynia
I chyńci wiela do tłumaczynia
A wszysko coby Kościōł budować
Jako to bratōm do uszōw dować?

Jak jynzykami prawie godocie
Dwōm, a nojwyżyj trōjce to docie
Niych po koleji swoje godajōm
Dyć tym co istnych prawie słuchajōm
Niychej tyż jedyn to ekleruje
Kej żeście społym, tako sztimuje.

Jakby tłumacza prawie niy było
Niychej godajōm, kej im trefiyło
Wy cicho bydźcie, trza uszanować
Tako przed Bogym im prziszło stować
Do sia godajōm i tyż do Niego
Ich słowa dōńdōm Pana naszego.

Kej zaś proroki swoje godajōm
Dwōch, trzech, ich słowa wszyjscy słuchajōm
Wszyjscy ich mogōm ôsōndzić tako
Kierzy spokopiōm słowa jednako.

Dyć jakby ktōsik, ktō siedzi prawie
Tyż ôbjawiynio doznoł w ty sprawie
Tyn co był piyrwyj niychej przestanie
Niychej ucichnie, prorokowanie
Trza kolejnego tako posłuchać
Kej ôbjawiōne je tyż ze Ducha.

[broneknotgeld]

Możecie wszyjscy, jedyn po drugim
Tyż prorokować, czas niychej dugi
Wedle potrzeby wōm dany bydzie
Wszyjscy niych uczōm, kej tako przidzie
Niych słychać kożde napōminanie
Kej z Ducha je te prorokowanie.

Duchy prorokōw niych durś trzimajōm
Samych prorokōw, tako niych majom
Dyć Bōg nasz niy je ôstudy Bogym
Bōg pokōj niesie zowdy we progi
Kościołōw naszych, tako wōm godōm
Bōg niy za zwadōm je, a za zgodōm.

Niywjasty niych sōm cicho w kościele
Niy trza im zwolić, z tym niy wesele
Jako we Prawie, miejsce niych znajōm
Poddane mynżōm przeca być majōm.

Kej chcōm nauczyć sie wiyncyj czego
Spytajōm w dōma chopa swojego
Dyć we kościele im niy przistoji
Prawa trzimejcie, nauki moji.

Czy ôd wos wyszło Słowo co Boga?
Anō, tyż tako ôpytać moga:
Czy ku wôm samym prziszło ôd Niego?
Czyście słyszeli Pana naszego?

Kerymu zdo sie iże prorokym
Ze Duchym Świyntym tyż idzie krokym
Tyn niych spokopi w filipie swojim
Iże co szkryflōm tako tyż stoji
Jak przikozania Krystusowego
Trza jymu trzimać sie prawie tego.

Ktō zaś niy uzno tego co pisza
Sōm niy uznany, niych przi niym cisza
Sie ô proroctwa bestōż starejcie
I we jynzykach godać zwolejcie.

Tako żech szkryfnōł: Prawa trzimejcie
Zocność w kościele wiyrchym dowejcie
Niychej porzoōdek je, we tym zgoda
Trzimcie durś tego coch chcioł wōm podać.

XV.

Jo Ewangeljo wōm zaś spōminōm
Łōna je wiary naszy dziedzinōm
Żech ô niyj godoł, jōm żeście wziyli
Cobyście we niyj tyż społym żyli.

Przez nia zbowiynie przeca erbniecie
Kej sie jyj prawie gynau trzimiecie
Jak żech ôbjowiōł wōm, jako głosiōł
Jako żech Pana ô to fest prosiōł
Byście wierzyli niy nadarymno
Coby klar było kaj piyrwyj ciymno.

Nojpiyrw żech doł wōm co sōm żech dostoł
Jak Krystus pomarł spokopiōłch prosto
Iże nos z grzychōw ôdkupiōł tako
Pan pomarł za nos wszyskich jednako.

Kej pochowany ôstoł we grobie
w trzeci dziyń stanōł - niy jako czowiek
Z umartych dźwignōł, tako dyć stało
Jako we Piśmie ô tym szkryflało.

Widzioł go Kefas, widzioł Krystusa
Ofyn tyż spōmnieć przi tymu musza
Co jedynostu potym widziało
Tych Apostołōw, to niy zdowało.

Potym Go jeszcze bratōw widziało
Piyńćset, a mono rachuja mało
Po dziyń dzisiejszy ich żyje wiela
Chocioż niy wszyjscy, pomarli - tela.

Tōż Jakub widzioł Go, potym społym
Widzieli inksi Go Apostoły
Na kōniec prziszło mie Go ôboczyć
Choć żech ôślepnōł potym na ôczy
Jak potratkowi mi to trefiyło
Ze Jego woli dyć prawie było.

Sōm z Apostołōw nojmyńszym przeca
Niy godnych tego, za niymi leca
Dyć prześladowołch wpiyrw Kościōł Boży
Teroz buduja, to cosik woży.

Woży - dyć yno skiż łaski Boga
Tym kim żech teroz być przeca moga
Ze Jego woli - żech niy przestowoł
Świodectwo ô Niym kaj yno dowoł
Staroł sie wiyncyj robić niż łōni
Mie łaska Boga do przodka gōni.

Tak jo jak łōni wos nauczōmy
Społym w tym gynau niy ustowōmy
Społym ze wami teroz wierzymy
Społym ku Panu tako idymy.

[broneknotgeld]

Jak ô Krystusie my wōm godōmy
Co wstoł ze martwych - to niy sōm krōmy
Dyć jako inksi gynau godajōm?
To niymożebne! Łōni, jo - bajōm!

Czowiek podźwigać z martwych niy może
Tako godajōm - to słyszysz, Boże?
Krystus niy może być zmartwychwstały!
Pomarł - duch jego niy je ze ciałym!

Kej niy zmartwychwstoł - nauki psincym
Choćby godali my ô tym wiyncy
Darmo je wiara naszo tyż tako
Pomarł jak czowiek, śmierć nōm jednako.

My zaś świodkami cyganiōnymi
Przeca ô Bogu tako świodczymy
Wskrzesiōł Krystusa - ciyngym godōmy
Cygańsko godka - ciepniynte mōmy.

Niy mōg go wskrzesić - łōni godajōm
Umarte nigdy niy ôżywajōm
Z grobu niy wstanōm, to być niy może
Krystus niy dzwignōł - skorej ich Boże!

Dyć jak niy byłoby zmartwychwstania
Darmo ta wiara, kej jo cygania
Byście durś byli we grzychach waszych
My wszyjscy tako w utropie naszy
I ci co we Krystusie posnyli
Na amyn, cołkym już potraciyli.

I kej w Krystusie mōmy nadzieja
Życio wiecznego w Niym dobrodzieja
We swoji wierze durś widzieć chcymy
Boroki my sōm, tako żyjymy
W cygaństwie naszym jako nyndzniki
I niy ku Bogu sōm nasze bliki.

Tōż dźwignōł Krystus z umartych, wiycie
Piyrszym z pomartych co erbnōł życie
Śmierć przez czowieka łōn mioł szkryfniōno
Dyć juzaś żyje, choć piyrwyj skōnoł.

Prziszła na ziymia śmierć przez czowieka
Przeca, choć dugo trza było czekać
Prziszło z czowiekiym tyż zmartwychwstanie
Ze wiary naszy tako nōm stanie.

Wszyjscy w Adamie dyć umiyrōmy
W Krystusie teroz nadzieja mōmy
Kej Łōn zmartwychwstoł, kej tako stało
Z Krystusym wszyskich bydzie czekało.

Kożdy ôżyje w porzōndku swojim
Krystus nojpiyrszy, ze przodka stoji
Dali we raji co wierzōm w Niego
Stojōm, sōm werci życio wiecznego.

Potym zaś kōniec, Bōg mo krōlować
Bōg Ôjciec bydzie nad światym stować
Potraci kerym sie rzōńdzić chciało
Siyła we krōlach dyć przi Niym mało.

Bōg mo krōlować, chycić wszyskego
Poddować wszysko pod nogi Jego
Kery dlo Pana niy je kamratym
Tego zatraci, stoji już za tym
Ôstatniom zniszczyć śmierć przidzie Bogu
Niy stanie potym na żodnym progu.

Pedzioł: Poddane Mu wszysko bydzie
Pod Jego stopy tōż wszysko idzie
Yno krōm Tego co mu to dowo
Ze woli Boga Ôjca to stowo.

Jak już to wszysko sie prawie stanie
Jak Mu to gynau tako dostanie
Sōm tyż sie poddo Ôjcu swojymu
Tōż richtig bydzie prawie po tymu
Coby Bōg wszyskim był społym tako
Z Ôjcym Syn Boży, wszysko jednako.

Co zrobiōm ci kierzy ôkrzcić dali
Sie za umartych? Bydom ślimtali?
Kierzy pomarli już niy ôżyjōm?
Tōż czamu krzczōm sie? Za wolōm czyjōm?

[broneknotgeld]

Czamu my sami gynau ôkrzciyli?
We utropiyniu tyż niyroz byli
W kożdy godzinie ryzykowali
By pomrzić cołkym! Nic dlo nos dali?

Jak jo sōm w kożdy dziyń pomrzić moga
Dlo waszy chwały, dlo chwały Boga
Wy przez Krystusa jōm tako biercie
Boście sōm tego richtig we wercie.

Jak żech w Efezie biōł ze inkszymi
Jakby z gadzinōm wrogōm, niy myni
Czy miołbych profit prawie ze tego
Jakbych niy czekoł życio wiecznego?

Kej z martwych ludzie sie podźwigajōm?
Kej jeszcze życiym radować majōm?
Jeść, pić tym bardzi wiela mogymy
Kej mono jutro prawie pomrzymy?

Niy dejcie zwiyść sie godkami tymi
Śmierć niy na zowdy je na ty ziymi
Zło godka yno co zocne psuje
Dobra trza trzimać, to nōm sztimuje.

Ôpamiyntejcie sie sprowiedliwi!
Trza tako prawie, to niych niy dziwi
Już dali grzychōw sie niy trzimejcie
I chwała Panu durś ôddowejcie.

Nikierzy ciyngym Boga niy znajōm
Tyż roztomajtych grzychōw chytajōm
Jo zaś to godōm byście zgańbiyli
Swoje przewiny w tym spokopiyli.

Jak ktoś ōpyto: Jako to przidzie
Iże ktōś z martwych wstanie, zaś bydzie?
We jakim ciele łōni sie wrōcōm
Kej ciała jejich we proch ôbrōcōm?

Niymōndryś! Niy wiysz iże co siejesz
Wpiyrw niy ôżyje, po nocy dnieje
Co siejesz drapci pomrzić tyż musi
Niym zaś do życio natura skusi.

Przeca kej siejesz, niy siejesz ciało
Wyrosnōńć z tego bydzie musiało
Ze ziorka kere kładziesz we ziymia
Tako je ze tym, inaczyj niy ma
Jako z pszynicōm, czy ziorkym inkszym
Kere dopiyro plōn wydo wiynkszy.

Bōg dowo ciało ziorku kożdymu
Tōż akuratnie, prawie po tymu
Co kożde ciało je inkszym ciałym
Ludzkim, bydlyncym, czy ptokym małym
Abo i fiszōm w wody głymbinie
Na cołki ziymski prawie dziedzinie.

I sōm niybjeske tyż przeca ciała
I sōm te ziymske, dyć jejich chwała
Inkszo tyż przeca, inkszy je zorty
Yno Wszechmocny wszyskego worty.

Je inkszo jasność słōnka na niebie
Inkszo miesiōnczka w nocny potrzebie
Gwiozdy inaczyj ku nōm blyndujōm
Wielge i myńsze - ludzie dziwujōm.

Ze zmartwychwstaniym tyż je dyć tako
Tōż idzie kukać na to jednako
Sieje to co wpiyrw zniszczōne było
Kej rośnie coby wpiyrw zakwitnyło
Niy do zniszczynio gynau na wieki
Tako we wierze je ze czowiekym.

I choć we gańbie było wysiōne
Urośnie w chwale, niy poniszczōne
Wyrośnie gynau ze ty lichości
Wyrośnie z mocōm, we pobożności.

Ciało cielesne dyć sie wysiywo
Rośnie duchowe, niychej niy dziwo
Kej je szkryfniōne, w Piśmie czytocie:
Adama piyrszym cielesnym mocie.

Piyrszym łōn ciałym i duszōm żywōm
Ku ôstatniymu dyć teroz kiwōm
Ôstatni Adam je duchym całym
Kery ôżywjo skiż Boski chwały.

Tōż piyrwyj niy je to co duchowe
Piyrwyj cielesny je yno czowiek
Niyskorzyj ducha życie mu dane
Jako po nocy piykny poranek.

[broneknotgeld]

Piyrszy tyn czowiek kery na ziymi
Mo sprawy ziymske, łōn żyje niymi
Drugi czowiekym je już ze nieba
Tōż sprow niebjeskich chycić mu trzeba.

Kery je ziymski - trzimie ziymskego
Kery niybjeski, tyn niybjeskego
Już duchowego sie gynau trzimie
Co ziymske tako cołkym ôminie.

Tōż jak niy wszyjscy nojpiyrw dźwigali
Tyn ôbroz ziymski, my tako dali
Ôbroz niybjeski dźwigać bydymy
Tego doczkōmy, w to fest wierzymy.

I wōm to godōm, wōm - bratōm mojim
Niych kożdy za tym we wierze stoji
Ciało z krwiōm erbnōńć gynau niy może
Tego co wiymy - Krōlestwo Boże
Co je zepsute niy chyto tego
Niy erbnie przeca co je zocnego.

Dyć tajymnica wōm tyż wyjowia
Klar w tym mieć lepi, tōż tako sprowia
Niy wszyjscy gynau wtedy pomrymy
Tela co wszyjscy sie ôdmiyniymy.

W jednym dniu prawie, w blikniyńciu ôka
Klang trōmby słychać bydzie z wysoka
Trōmby ôstatni, zagrać jyj przidzie
I tako prawie przi tymu bydzie
Kierzy pomarli stanōm bez skazy
My ôdmiyniyni prawie tym razym.

Co poniszczone, cołke zaś bydzie
Bez skazy tako ku Panu przidzie
Śmiertelność niyśmiertelnościōm stanie
W Dziyń Ôstateczny - chwała Ci Panie.

Kej sie śmiertelne ôblecze ciało
We niyśmiertelność - jako być miało
Ziści sie słowo kere szkryfnyli:
Śmierć we zwiyciynstwie prawie łyknyli.

Kaj żeś wygrała śmierć ze czowiekym?
Kimś do copniyńcio zdowoł w tym lekim?
Kaj je twōj ôściyń kerym wytracisz?
Za kere grzychy tako ôdpłacisz?

Ôściyniym twojim dyć grzych je zowdy
Mocōm zaś Zakōn, tako naprowdy
Dyć trza dziynkować Wszechmogōncymu
Co doł zwyciynstwo Panu naszymu
To przez Jezusa Krystusa stało
Bōg ô tym wiedzioł iże być miało.

Tōż roztomiyli, wy - bracio moji
Trzimcie sie mocno, niych kożdy stoji
We ciyrpliwości, we chwale Pana
Chwolcie to wszysko co Jego miana
Z mianym Jezusa, z mianym Krystusa
Ze Synym Bożym niych zowdy dusza.

XVI.

Co zaś do datkōw kere zbiyrocie
Na świyntych co ich we zocy mocie
Zrōbcie na muster Galacji prawie
Tam żech zarzōńdziōł wpiyrw we ty sprawie.

W piyrszym dniu tydnia poôdkłodejcie
Tako nojlepi, dyć niy dziwejcie
U siebie trzimcie co szporujecie
A kej czas przidzie, po to siyngniecie.

Niy coby skłodać sie kej sōm przida
Ôstatni driker dyć to tyż biyda
Przida i pośla ôd wos z brifami
Do Jeruzalym, tych ze darami
Tych kerych w zocy wy mieć bydziecie
Kerych wy ze tym wyprowić chcecie.

A kej by tako prawie być miało
Co i mie bydzie już sie wrocało
Wybierōm zy mnōm, dyć niy zawadzi
Rachuja iże bydōm tyż radzi.

Trza przyńść mi bydzie Macedōnijo
Niym ku wōm trefia, niym ta Grecyjo
Juzaś ôdwiedza, z wami uwidza
Mono tōm rajzom nawet ubiydza.

[broneknotgeld]

By u wos ôstać tyż medykuja
Na bezrok prawie, sie forszteluja
Byście mie potym ôdprowadziyli
Kaj lyźć mi przidzie, przi mie pobyli.

Sōm niy chca widzieć wos trocha ino
Jak piyrwyj było, mi sie spōmino
Jak Bōg do dłużyj mi u wos siedzieć
Bych rod ze tego był, trza wōm wiedzieć.

W Efezie doczkōm Piyńćdziesiōntnicy
Potym wykludza z ty ôkolicy
Dźwiyrza ôtwarte mōm tu do mola
Dyć wrogōw dużo, tych niy pochwola.

Kej Tymoteusz zaś ku wōm przidzie
Niychej mu dobrze w Koryncie bydzie
Jako jo przeca łōn Pana sługōm
W ty drōdze kero zdo kōmuś dugōm.

Tōż miyjcie w zocy tako i jego
Skiż swoji służby we wercie tego
Niych we pokoju ku mie skeruje
Z waszōm pōmocōm, tako sztimuje
Jo czekōm jego, z bratami społym
Chca go prziwitać, siednōńć za stołym.

Żech Apollosa tyż wiela prosiōł
By z braćmi ku wōm poszoł, by głosiōł
Wōm Słowo Boże jako poradzi
Dyć teroz prawie coś mu w tym wadzi.

Terozki ku wōm polyźć niy może
Chocioż chce głosić wōm Słowo Boże
Kejś przidzie, go w Koryncie doczkocie
Niy darmo tako nadzieja mocie.

Dowejcie pozōr, trzimejcie wiary
Bydźcie jak skała, twardzi ty miary
I z cołkōm mocōm kero durś mocie
Stōjcie przi Panu, przidzie czas pociech.

Dyć niym to przidzie pszoć wszyskim trzeba
Pan tako pedzioł, wola w tym nieba
Tōż sie miyłujcie jak siostry, braty
Pszoć Pan nauczōł, Łōn zowdy za tym.

Prosza wos braty: Dyć wiycie ô tym
Co dōm Stefana, skiż wiary, cnoty
Był we Achaji piyrszym przi Panu
Tōż niychej inksi wele nich stanōm
Trza takich ludzi, trza im poddować
Społym ku Bogu tako kerować.

Żech ze Stafana tu uradowoł
I z Fortunata, kej w progu stowoł
Tyż z Achaika, mi zastōmpiyli
Tych co w Koryncie, we taki chwili.

Ducha mojego uradowali
Mi kamratami gynau ôstali
Wy ich z ty strōny dyć tyż poznocie
Prowdziwych bratōw we istnych mocie.

Wos pozdrowiajōm z Azji Kościoły
Gynau tyż prawie ze niymi społym
Akwila nō i Priscylla tako
Z jejich Kościołym wszyjscy jednako
U nich jo prawie mōm tu gościna
Tōż we tym brifie ich niy ômina.

Stōnd wszyske braty wos pozdrowiajōm
Rynkōm Pawłowōm tako skłodajōm
Niych jedni drugich z wos ucałujōm
W świyntości społym tym uradujōm.

Kery niy pszaje Panu naszymu
Niychej przeklynty je, dyć po tymu
Co bez miyłości nic sie niy stanie
Przidź dō nos, przidź już Krystusie Panie.

Niych z wami łaska Jezusa bydzie
Niych pszonie moje ku wōm tyż idzie
Niych Jezus Krystus je miyndzy wami
Tako na zowdy, tōż ze tym - amyn.

[broneknotgeld]

Drugi brif świyntego Pawła do Koryntjanōw.

I.

Jo, Paweł, z Boży woli Apostoł
Co ôd Jezusa Krystusa dostoł
Misyjo lyźć durś ze Słowym Jego
Ku wōm, ku inkszym - trzimać sie tego.

Tyż Tymoteusz zy mnōm, brat w Panie
Co przi mie stoji, przi wos tyż stanie
Do korynckiego Kościoła Boga
Zocnym w Achaji, to szkryfnōńć moga
Kaj świyntych swojich sztyjc społym trzimie
We wierze rośnie durś a niy drzymie.

Niychej ôbdorzo wos Bōg łaskami
Niych zowdy pokōj pomiyndzy wami
Ze mianym Boga Ôjca naszego
Nō i Krystusa Syna Bożego.

Błogosławiōny Bōg Ôjciec Jego
Pana Jezusa - wierzymy w Niego
Co miyłosierdzio ôjcym tyż przeca
Bōg pocieszynio, ku Niymu leca.

Łōn nos pocieszo w kożdym stropiyniu
My ku waszymu zaś pocieszyniu
Coby pociechōm my tych darzyli
Co gynau prawie fest utropiyli
To zaś sie dzieje ze łaskōm Bożōm
Bestōż te słowa tyż wiela wożōm.

Kej sroge były Krystusa mynki
Niym pomarł zoznoł wielgi udrynki
Tako pociecha prawie przez Niego
Skiż chwały wielgi Pana naszego.

Pan nos pocieszo kej coś utropi
Tyż bestōż, niychej kożdy spokopi
Iże pocieszyć my bliźnich mieli
Kej utropiynie zły czas im ścieli
Tōż mustrym Jego trza tego chytać
Pocieszać bliźnich, nawet niy pytać.

Mynka Krystusa my w zocy mōmy
Sami ciyrpiynio tyż zoznowōmy
Dyć i ôd Pana je pocieszynie
Wōm tyż z tym myńsze niych zdo ciyrpiynie.

Naszo nadzieja co ku wōm idzie
Mocno je, zowdy tyż tako bydzie
Kamratōw z wos w utropiyniu mōmy
Tōż w pocieszyniu tyż społym sōm my.

Niy chcymy byście tam niy wiedzieli
Ô utropiyniu co my tyż mieli
Kere we Azji nos dosiyngynyło
Niyleko strzimać to wszysko było.

Coby to dźwigać siył niy stykało
A zdo co ciynżyj jeszcze być miało
Już by my chnetko cołkym zwōntpiyli
A mono tego tyż niy przeżyli.

Doprowdy sie już gynau zdowało
Co śmierć szkryfniōno nōm, tako stało
Już my na siebie niy rachowali
Yno na Boga, wiary trzimali
Iże po śmierci zmartwychwstanymy
Dyć Bōg ôbrōniōł, to prawie wiymy.

Bōg śmierci wyrwoł, Bōg ulitowoł
W naszy ôbronie tako dyć stowoł
I we tym teroz nadzieja mōmy
Iże retunku niyroz zoznōmy.

Z waszōm pōmocōm tyż tako stało
Kej gynau wiela za nos rzykało
Coby łaskami nōm szynkniōnymi
Mogli radować braty na ziymi
Kej żeście za nos fest dziynkowali
Bōg chrōniōł - coby to dzioło dali.

Dyć chwałōm naszōm po prowdzie to je
We tym niy yno je słowo moje
Co we sumiyniu swojim tyż mōmy
Życie bez gańby, ofyn godōmy:
W świyntobliwości, w czystości Boży
Pomiyndzy wami - wiela to woży.

Z serca prostego, ze naszy duszy
Niy skuli ciała, to nos niy ruszy
We łasce Boży przeca żyjymy
Sie Duchym Jego durś radujymy.

[broneknotgeld]

Dyć nic inkszego wōm niy powiymy
Ô czym wy wiycie jako my wiymy
Coście czytali i spokopiyli
Klar we tym mieli we kożdy chwili.

Po czyńści przeca już ô tym wiycie
Chwałōm je wasze i nasze życie
We dziyń Jezusa Krystusa Pana
We wercie społym my Jego miana.

Bestōż tyż chcioł żech w Koryncie zjawić
By wiyncyj łaski wōm tako sprawić
Potym ku Macedōńji skerować
Tam Słowo Pana tyż ofyn dować.

Ku wōm zaś wrōcić po jakimś czasie
Ôd wos w Judeja wyprowić trza sie
Byście mie we tym chcieli tyż wspiyrać
Kej ku Judeji przidzie zaziyrać.

Tako żech ô tym wpiyrw medykowoł
Ze chyńciōm tako żech zaplanowoł
Dyć podug ciała niy tako stało
I "ja", i "niy" mi łōne pedziało?

Jako sōm Bōg je w swoji wierności
Tako i u nos słowo niych gości
"Ja" i "niy" społym tōż być niy może
Niy tam kaj idzie ô Słowo Boże.

Syna Bożego my zwiastujymy
Słowa Krystusa ofyn kładymy
Jo ze Sylwanym, z Tymoteuszym
My to godōmy ze naszy duszy.

"Ja" i "niy" nigdy niy bydzie społym
Pan "ja" durś godoł, tōż Apostoły
Tako tyż prawiōm, poświodczōm tako
"Ja" zowdy godoł, zowdy jednako.

Dyć ôbiytnice Boże, kej były
Zowdy na "ja"sōm, coby spełniyły
Ku chwale Boży, "amyn" godōmy
Bōg ôbiycuje - we kōńcu mōmy.

Tyn zaś co ku Krystusie keruje
Kery pomazoł nos kej sztimuje
Je Bōg dyć prawie, je Bōg Wszechmocny
Kery przi Niymu, tyż bestōż zocny.

Łōn na nos sztympel ôdbiōł swōj świynty
Skiż ôbiytnicy Jego Duch wziynty
Po to by w sercach naszych sie znoloz
Ze Jego woli Duch ku nōm poloz.

Jo zaś na świodka Boga w tym wzywōm
Ze duszy moji ku Niymu kiwōm
Żech do Koryntu niy zawandrowoł
Żech ku wōm bestōż niy pokerowoł
Prawie skiż tego by wos niy stropić
By wos ôszczyńdzić, chciyjcie spokopić.

Niy sōm my wiary waszy panami
A yno jeji pōmogerami
I sie radować tym dyć możecie
Iże durś wiary naszy trzimiecie.

II.

Dyć kej żech nad tym pomedykowoł
Pedziołch: Niy byda z utropōm stowoł
Pomiyndzy wami, to niy sztimuje
Drugi roz tako, żol zdo dubluje.

Skiż mie stropiynie pomiyndzy wami
Ktō rozweseli? Czy wy mie sami?
Kery frasuje sie mnōm terozki
Mo rozweselić? Skiż mie mo troski!

Bestōż wōm pisza, tyż medykuja
Czy miyndzy wami sie uraduja?
Niy trza stropiynio mi zaś nowego
Wolołbych rod być, tyż skuli tego
Iżech je pewny - uciecha moja
Waszōm by była tyż, za tym stoja.

Dyć żech wōm szkryfnōł w srogim stropiyniu
Ze bōlym w sercu, żolym w sumiyniu
Kej żech był cołki tyż uślimtany
Kej mi frasunek był wielgi dany.

[broneknotgeld]

Jednak niy po to by wos utropić
Trza wōm terozki prawie spokopić
Iże fest pszaja wōm, jako zowdy
Miyłuja mocno - trzimcie ty prowdy.

Tōż kej mie ktōsik gynau frasowoł
Niy mie utropy yno dodowoł
Po prowdzie - wszyskim, dyć niy inaczy
Kej sie miyłuje, tako łōnaczy.

Tymu co stropiōł wystyknie kary
Niychej niy bydzie za wielgi miary
By niy szoł tako ku zatracyniu
Byście niy mieli go we sumiyniu.

Styknie mu tego, wyboczyć idzie
Niych z wami społym zaś dali bydzie
Pocieszyć nawet go w tym możecie
Kej sie poprawiōł, bratym go chcecie
Prosza wos byście mu to pedzieli
I mieć go dali za brata chcieli.

Skiż tego było moje pisanie
I wōm tyż jako wyprōbowanie
Coby być pewnym posługi waszy
By mocno trzimać ty wiary naszy.

Co gynau kōmu wy wyboczycie
I jo wyboczōm, niychej to wiycie
Co jo wybocza, kej tako stanie
Skiż wos tyż prawie, w Krystusie Panie.

Bele djobłowi by niy udało
Nos ôcyganić, by to niy stało
Łōn grzychōw naszych ciyngym cichtuje
Sie przewinami gynau raduje.

Kej żech już znod sie w Troadzie, wiycie
Ze Słowym Pana, tyż noleżycie
Dźwiyrza ôtwarte tam na to były
Ducha mojego myśli tropiyły.

Trefić z Tytusym żech tam rachowoł
Tako niy stało, toż żech wandrowoł
Pożegnoł bratōw i poszoł dali
Ku Macedońji, tam mie witali.

Podziynkow Bogu niych wiela bydzie
Kej ku zwyciynstwie durś z nami idzie
Tako skiż Słowa Krystusowego
Ze niymi idzie aroma tego
Sie wonim Słowa Jego cieszymy
Je w kożdym miejscu kaj my zońdymy.

Dyć Bogu przeca piyknie woniomy
Pomiyndzy tymi kerych wspiyromy
Coby zbowiynio w końcu doczkali
I tymi kierzy gynau durś dali
Sie potympiynio spodziywać mogom
Służom grzychowi - łon je ich drogom.

Dlo jednych śmierciom gynau woniomy
Kej ich przed grzychym napominomy
Drugim my jako aroma życio
Życio wiecznego w czas żywobycio.

Kto to poradzi? Kto chyto tego?
Niy som my mustrym proroka złego
Kery wos mami cygaństwym swojim
Za kerym Pan nasz nigdy niy stoji.

My we szczyrości ofyn godomy
Ło tym Jezusie, Go w sercach momy
I przed łobliczym Boga by zdało
Z Krystusa wiara ku Niymu cało.

[broneknotgeld]

III.

Czy zaś chwolymy sami przed wami?
Czy ku wom lyźć nom trza ze brifami
We kerych inksi nos wychwolajom?
Czy brify łod wos nos polecajom?

Wyście som brifym ze polecyniym
Szkryfnionym sercym, no i sumiyniym
Kierzy chcom niychej ofyn czytajom
I przez wos ło nos co chcom poznajom.

Je prowdom, wyście som brifym naszym
Brifym w Krystusie, ze wiary waszy
Z naszy posługi je zrychtowany
Jednak niy tintom brif naszkryflany.

Niy na tabulkach tyż ze kamynio
Z ducha Świyntego dyć polecynio
Brifym we sercu ciała waszego
Kere sie trzimie Boga żywego.

Ufność tyż we tym łod Boga momy
Iże wom wiara gynau dowomy
Ze Jego woli, niy zaś ło siebie
Anong ku tymu doł Bog co w niebie.

Łon dyć nos zrobioł sługami Boga
Przimiyrze nasze spokopi gowa
Przimieyrze z Ducha, niy ze litery
Bez Jego łaski spokopi kery
Iże litera zabić poradzi?
Duch zaś ku życiu ciyngym prowadzi.

Toż służba śmierci w kamyniu ryto
We chwale stoła Izraelitom
Mojżesz tabule erbnoł łod Boga
I tako spomnieć terozki moga
Iże łoblicze jego jaśniało
W niym chwała Bożo wiela widziało.

Chwała z łobliczo dyć przeminyła
Ducha posługa mo wiynkszo siyła
Zdo, bardzi bydzie we wercie chwały
Przez te narody co jom poznały.

Je przeca naszy chwały we wercie
Som potympiynio słowa - je biercie
Ku chwale wiynkszy zaś niych te idom
Co sprowiedliwe - slużyć nom bydom.

Te co wpiyrw były we wielgi chwale
Już som we myńszy, niy tracom wcale
Dyć wiynkszo chwała majom te nowe
Z kerymi prziszoł ku nom Bog-czowiek!

Kej chwała miało co już za nami
To spokopicie przeca tyż sami
Iże to w chwale prawie jaśnieje
Co gynau terozki tukej dzieje.

Bestoż trza wiyncyj nom mieć śmiałości
Nadzieja niychej durś w sercach gości
Trza lyźć do przodka, lyźć tako w chwale
Ze Panym naszym, niy tropić wcale.

Mojżesz przisłonioł łoblicze swoje
Płotnym przikrywoł, wiadome to je
Przikrywoł coby niy uwidzieli
Kej jasność straci, tego niy chcieli.

Dyć im filipy zdo łotympiały
Za tym przikryciym słowa łostały
Stary Testamynt ciyngym czytajom
A słowow cołkym niy łodsłoniajom
Jako nom Krystus je ukozywoł
Wszysko doł ofyn, kto chcioł tyn dziwoł.

Tako do dzisioj Izraelity
Trzimiom za sztorom, łostali przi tym
A kej Mojżesza Ksiyngi czytajom
Serca przi tymu aż zasłoniajom.

Kej sie nawroci lud Izraela
Przi Panu stanie, chwały za tela
Bydzie we sercach, bydzie we duszach
Łosłoniom wszysko, szkryfnońć to musza
Co Pan ze Duchym stanie przed niymi
Ze Duchym Świyntym wolność na ziymi.

My wszyjscy prawie gynau terozki
Jakby we zdrzadle blask chwały Boski
Przeca widzymy, nom sie to jowi
Pan nom niy yno to richtig sprowi.

My tyż przi tymu sie przemiyniomy
Jako tyn łobroz co w duszy momy
Ze chwały w chwała kero Syn Boży
Społym ze Duchym Świyntym durś woży.

[broneknotgeld]

IV.

Bestoż kej służba takowo momy
Sie jyj trzimiymy, niy ustowomy
Ze miyłosierdzio Ducha Świyntego
Społym my w chwale Pana naszego.

Co gańba niesie my łodciepali
Choć inksi mono by ukrywali
My niy trzimiymy sie niyprawości
Zdrada, cygaństwo w sercach niy gości.

Słowa Bożego ciyngym trzimiymy
I prowda ofyn pokazujymy
Świodectwo prowdy ludziom dowomy
Jejich sumiyniu tyż polecomy
Jako przed Bogym gynau mogymy
Ze Słowym Pana w świetle stojymy.

Dyć tyż zakryte som Słowa Jego
Ja Ewangeljo prawie dlo tego
Kery żyć bydzie, a niy potraci
Ktoś niy usłyszy mie, mojich braci.

Bog tego świata przeciwko tymu
Zaślepio filip durś niywiernymu
Toż niy spokopiom Słowa Bożego
I niy usuchnom Ducha Świyntego.

Im Ewangelji nic niy łoświyci
Chwały Krystusa nikt z nich niy chyci
W Niym niy uwidzom łobrozu Boga
Niy dlo nich naszo gynau je droga.

My niy głoszymy dyć chwały swoji
Pan Jezus Krystus - Łon przi nos stoji
Dlo Jego chwały, Jymu służymy
My tyż sługami tako waszymi
Skuli Jezusa, skiż Słowa Jego
Ku wom idymy, Duch chce tyż tego.

Bog to przikozoł coby we ćmoku
Światłość rozblysła ku naszum łokom
Łon tyż zapoloł jom w sercach naszych
By my jom niyśli ku sercom waszym.

By blyndowała we waszo strona
Ku chwale Boga, po to je łona
Świyci łobliczym Pana naszego
We chwale Syna zmartwychwstałego.

W noczyniach z gliny tyn skarb trzimiymy
Coby klar było z tym co my wiymy
Iże moc kero je durś nad nami
Je Boga prawie, mu zaś dzieckami
Yno sługami co ło niyj prawiom
I tako bliźnim jyj blask durś jawiom.

Choć utropiynio sztyjc doznowomy
Jednak z nadziejom co z woli momy
Chocioż ciyrpiymy, przeciw nom wiela
Niy labiydzymy choć krziwdow tela.

Nos prześladujom, gnymbiom durś prawie
Dyć Pan je przi nos i we ty sprawie
Choć nos łobalom, sie podźwigomy
Niy pokonajom nos - wiara momy.

Na ciele naszym śmierć Jezusowo
Przez Jego rany udrynka stowo
Dyć tyż i życie Pana naszego
I zmartwychstanie - w tym łaska Jego.

Zowdy je tako, kej my żyjymy
Kej śmierć nom dano, kej jyj chycymy
Życie Jezusa sie w nos łodzywo
W śmiertelnym ciele, niychej niy dziwo.

Śmierć naszo życie wom przeca dowo
Co ze Jezusa w nos, tako stowo
Ku życiu z wami, ze wiarom naszom
Tego utropy żodne niy zgaszom.

Tyn som duch wiara w nos ciyngym budzi
Z jednego serca we druge kludzi
Je naszkryflane: Uwierzołch - godom
Kej my wierzymy - godomy! Podom.

Wiymy: Bog wzbudzioł Syna swojego
I nos tyż wzbudzi na chwała Jego
I społym z wami porzed Niym bydymy
Choć w umynczyniu drapci pomrzymy.

Wszysko je dlo wos coby to stało
By łaski Boży wiyncyj być miało
Przez dziynkczyniynie coby mnożyła
I chwale Boga tako służyła.

[broneknotgeld]

Bestoż w staraniach niy ustowomy
Choć ciało słabe, utropiyń momy
Choć utyrani gynau stanymy
Dyć duchym mocy wiynkszy trzimiymy
Co sie łodnowio co dziyń łod nowa
We sercach dźwigo - spokopi gowa.

To co terozki drapko sie traci
Chocioż utropi, dyć wszyskich braci
Chwałom łokryje w cołki wieczności
Ku Bogu droga nom tako prości.

Niy zoglondomy, wiycie to sami
Na to co prawie je przed łoczami
Kukomy głymbiyj, siyngomy tego
Czego niy widać - Ducha Świyntego.

Co prawie widać to życiu służy
Niy idzie ło to by yno użyć
Trza siyngnońć duchym niywidzialnego
Coby doczekać życio wiecznego.

V.

Wiymy, kej ziymsko chałpa rozleci
Kaj skerujymy? My - Boga dzieci!
Momy kaj trefić - do Łojca w niebie
Łon nos przigarnie we ty potrzebie
Tam dom dzwigniony nom - niy ryncami
Dom wiekuisty, w niym Bog ze nami.

Bestoż w tym życiu medykujymy
Stond mankulijo naszo, dyć wiymy
Łoblyc we izby by nom sie chciało
W izby niybjeske, by sztimowało.

Dyć sago znojść nos tyż nom niy widzi
Stond mankulijo, niyjedyn biydzi
Lepi zdo lyźć tam we łobleczyniu
Ciała naszego, niy jak we ciyniu.

Toż w ziymski chałpie tako nom zdowo
By niy być sagim, lekci to stowo
Z ciałym lyźć w życie wieczne, zdo - chcymy
Śmiertelnym w wieczność pokerujymy?

Bog nos ku tymu dyć przirychtowoł
Ku niebu bydzie tako kerowoł
Zadatkym siyła Ducha Świyntego
Ze łaskom wielgom Pana naszego.

Bestoż ufomy Bogu naszymu
Kej ciało momy prawie po tymu
Iże lod Pana ciyngym daleko
Ze wiarom jednak na to co czeko
Nos we tym poncie kery na ziymi
Niy skiż widoku łoczami tymi.

Ufomy Panu ze dobry woli
Choć niy ma leko ciało łosmolić
Dyć by my chcieli już lyźć do Niego
Lyźć i bez ciała - czekomy tego.

Radzi my tymu som, toż staromy
Z niym kajś my prawie czy furt lyźć momy?
Ze Jego łaskow durś radujymy
Łon nos prziwoło, gorko wierzymy.

Kej sond Krystusa we końcu bydzie
Kożdy ku Niymu tyż przeca przidzie
Kożdy pokoże co podug ciała
Zrobioł na ziymi - gańba czy chwała?

Czego sie chycioł gynau dobrego?
We żywobyciu co znokwioł złego?
Krystus łosondzi, Krystus to zwoży
Dziyń Łostateczny jako Sond Boży.

Jako przed Panym, kej sami wiymy
Kej grzyszyć teroz richtig bojymy
Ludzi ku dobru tyż namowiomy
Sami przed Bogym zaś łodkrywomy

Spodziywom sie tyż po prowdzie tego
Iże trzimiymy gynau jednego
Iże tyż w waszych sumiyniach tako
Wszysko je jawne richtig jednako.

Niy chcymy mustrym być wom zaś przeca
Niy po to ku wom ze słowym leca
Dyć yno chcymy służyć szprymami
Byście trzimali sie tego sami.

Inkszym możecie pokozać swoje
Tym co sie chwolom - ze wiyrcha co je?
Kej co we sercu trza mieć we zocy
Chocioż niy widać tego na łoczy.

[broneknotgeld]

Kej we zochwycie my som - wielbiymy
Tako skiż Boga, Jymu pszajymy
W filipie trza nom zaś medykować
Coby wom służyć, by przi wos stować.

Pszonie Krystusa Pana naszego
Wszyskim nom służy, dyć skuli tego
Kej jedyn pomarł dlo wszyskich ludzi
We wszyskich życie tyż teroz studzi.

Pomarł dlo wszyskich, my dyć to wiymy
I już dlo siebie zdo niy żyjymy
Yno dlo Niego - pomarł - wstoł przeca
Zmartwychwstoł skuli ziymskiego neca.

Ze ciała kogoś poznać mogymy?
Ktoś znoł Krystusa, dyć teroz wiymy
Co ciało poznać jeszcze je mało
Wiela Krystusa gynau poznało?

Toż my w Krystusie z nowa zrodziyli
Już my inkszymi niż piyrwyj byli
Stare za nami, przed nami nowe
Z Krystusym gynau je inkszy czowiek.

Wszysko przez Boga sie tako stało
Zwoloł by ze niym nos pojednało
Co Krystusowe, tego trzimiymy
Tymu już z woli naszy służymy.

Bog przez Krystusa ze światym zgodzioł
Grzychy wyboczoł, nom to przigodzioł
Skiż pojednanio my erbli Słowa
Z kerymi prziszła ku nom łodnowa.

Toż miost Krystusa posługujymy
Tako miost Boga my napomnymy
Proszymy w miano Pana naszego
Jednejcie z Bogym, potrza wom tego.

Tako bez grzychu Syna swojego
Grzychym przedstowioł, tyż skuli tego
By my w Niym znodli, choć niy szukali
Sprowiedliwościom Boga łostali.

VI.

Dowejcie pozor - Mu pomogomy
We Jego miano napominomy
W tym łaska Bożo - biercie do siebie
Niy po prożnicy - widzi Tyn w niebie.

Godali przeca: W czas łaski tako
Wysłuchoł ciebie, gynau jednako
We dziyń zbowiynio tyż dopomogoł
Toż je czas łaski kero nom drogo
Teroz tyż prawie je dziyń zbowiynio
Przed Niym stanymy wedle sumiynio.

Zgorszynio nikaj niy chcymy dować
By niy trza gańbić, by czystym stować
By służba naszo we zocy była
Z prawości naszy przeca jyj siyła.

We wszyskim som my gynau sługami
Boga naszego, Łon je ze nami
We ciyrpliwości, we utropiyniu
We biydach naszych, we uciśniyniu.

Kej nos biczujom, trzimiom w hereszcie
Kej chaja jakoś, harowa - wierzcie
W czuwaniu naszym i we poszczyniu
W czystuści duszy, w czystym sumiyniu.

Kej nos biczujom, trzimiom w hereszcie
Kej chaja jakoś, harowa - wierzcie
W czuwaniu naszym i we poszczyniu
W czystuści duszy, w czystym sumiyniu.

W tym co przed nami, co my poznomy
We Duchu Świyntym kerego momy
W zocności duszy, w akuratności
Jako we richtig szczyry miyłości.

W godaniu prowdy, we mocy Boży
W sprowiedliwości co wiela woży
Kej trza sztychować i kej łobronić
Kej niy uciykniesz przed tym co goni.

[broneknotgeld]

Sługami Boga my w chwale naszy
I we zgańbiyniu, co zdo aż straszy
Przez łobgodanie, przez dobro słowa
Sługami Jego my durś ze nowa.

Jako w nos widzieć chcom zwodzicieli
Choć z Bogym prawość yno sie ścieli
Jako niy znajom nos, chocioż znajom
Jak za umartych nos żywych majom.

Jako chcom skorać, dyć przeca wiycie
Niy zabijajom - łostowo życie
Jako we smutku, dyć tyż weseli
Bele my Bogu sługować mieli.

We naszy biydzie, w bogactwie tako
Posługa z serca zowdy jednako
Czy wiela momy, czy małowiela
Trza ty posługi trzimać durś - tela.

Som wargi nasze ku wom zwrocone
Ło Koryntjany, na tym niy koniec
Serce łotwarło ku wom do mola
Tako je Pana i naszo wola.

I niy w nos ciasno - wom mono zdowo
Gynau kaj ińdzi sie tako stowo
We sercach waszych yno ciasnota
A wrazić Słowo Pana by szło tam.

Toż jak do dziecek wom godom tako:
Łodwdziynczyć zowdy sie trza jednako
Łotworzcie serca szyroko wasze
Na Ewangeljo, na słowo nasze.

W cudzym zoprzyngu ze poganami
Niy lyźcie w życiu, to niych niy mami
Sprowiedliwości jako kuplować
Ze niyprawościom - zdo forsztelować?

Jako kuplować swiatło ze ćmokym?
Krystus z Beljalym niy idzie krokym!
Pomiyndzy niymi zgody niy bydzie!
Na wieki wiekow tako niy przidzie!

Kim niywierzoncy dlo wierzoncego?
W świontyni Boga nońdziesz jednego
Bożka niy nońdziesz, to niy przigodzi
Dyć niymożebne! Zło dobru szkodzi.

Wyście świontyniom Boga żywego
Spomnijcie słowa Wszechmogoncego:
Byda w nich miyszkoł i łazioł z niymi
Byda ich Bogym na cołki ziymi
Łoni mu ludym tako tyż bydom
Ku Mie i zy Mnom na zowdy idom.

Bestoż tyż pedzioł: Łod nich wyńdziecie
I łod sia tako teroz bydziecie
I niy chytejcie sie niyczystego
Wezna wos, richtig doczkocie tego.

Łojcym wom byda, z wos synki, cery
Pan tako pedzioł - czy wontpi kery?
Wszechmogoncego to były słowa
Ku wom je zwrocoł, ku dzieckom z nowa.

VII.

Kej łobiytnica Boga w tym momy
Niychej ku Niymu wszysjscy zwrocomy
Toż roztomili, czystym być trzeba
Łobmyć z marasu na chwała nieba
Czystym ze ciała, ze ducha tako
W bojaźni Boga świyntość jednako.

Toż w sercach waszych niych miejsce bydzie
Dlo nos, dlo Słowa kere z tym idzie
Niy ukrziwdziyli my dyć żodnego
I niy popsuli gynau zocnego
Nikogo tyż niy łocyganiyli
Przi prowdzie my som, jako tyż byli.

Coby potympić tego niy godom
Coch drapci pedzioł tako zaś podom
Żeście we sercach sie znodli naszych
Na śmierć i życie, we doli waszy.

We wszyskim wierza wom, ufom wiela
Chwolić wos nigdy zdo mi za tela
Przi wos uciecha moja, raduja
Sie z wami społym i tako czuja
Co społym w kożdym tyż utropiyniu
Chca być ze wami ku pocieszyniu.

[broneknotgeld]

Tako tyż prziszło co nasze ciało
Nawet dychniyńcio gynau niy miało
Kej w Macedońjo my już trefiyli
Wiela utropiyń dyć doświodczyli
Boj trefioł prawie, krew przelywali
Tyż skuli ducha tyż fest lynkali.

Dyć pocieszynie we tym my mieli
Łod Boga kery i wos weseli
Tytus nos znoloz, to radowało
Nadzieji sercom fest dokłodało.

Po prowdzie, niy szło yno ło niego
Prawie ło wieści, ło wieści jego
Co we Koryncie mu przitrefiyło
Jako w Kościele waszym gościyło.

Godoł co ckni sie wom bez nos prawie
Żeście gorliwi we naszy sprawie
Co płaczki w łoczach prawie tyż mocie
Kej we Koryncie mie spominocie
Toż mie tym Tytus fest uradowoł
Chwoloł żech Boga, tymu dziwowoł.

Dyć nawet kej żech wos brifym stropioł
Niy pożałowołch, tyż to spokopioł
Iże stropione tym żeście byli
I zdo, radowoł żech ze ty chwili.

Terozki prawie tyż sie raduja
Kej wiym i tako sie forszteluja
Co za utropom łopamiyntanie
Prziszło tyż na wos, toż radowanie
Moje skiż tego co tako stało
Zdo - wiary wiyncyj wom dokłodało.

Boście skiż Boga tym utropiyli
Toż we proficie tako tyż byli
Ze naszy strony nic wom niy stało
Bog sprowioł jako gynau być miało.

W waszy żałości tyż rynka Boga
Ku nawrocyniu, ku życiu droga
Zbowiyniu tako - po to żyjymy
Żol tego świata - ku śmierci - wiymy.

Dyć patrzcie jako sie ze tym stało
Bog sprowioł - zolu było niymało
Dyć jeszcze wiyncyj gorkości wiary
Łobrony tego co Boski miary
Zeszterowanio, bojaźni tako
A ku naprawie wszysko jednako.

I z mankuliji kej wom sie ckniyło
I z gorliwości to wszysko było
W tym kara tako i przeboczynie
Dyć klar już - czyste wasze sumiynie
Niy było we tym waszy przewiny
Toż serca wasze czyste som driny.

Toż jako szkryfnołch, to niy skiż tego
Kery ukrziwdzioł, niy skuli niego
Inkszy uciyrpioł, dyć tako stało
Niy skuli tego, choć wydowało.

Szkryfnoł żech coby klar ze tym było
Coby to prowda tyż wyjowiyło
Coby poświodczyć ło gorliwości
Przed Bogym naszym, w Jego prawości.

Bestoż my sie tym uradowali
Wiyncyj uciechy jeszcze zoznali
Skuli Tytusa, kej do nos trefioł
Kery we duchu u wos pokrzepioł
Skiż tego żeście mu durś bratami
I gorko wiara ciyngym ze wami.

Boch przed niym piyrwyj asioł sie wami
Żeście we wierze som mi uczniami
I bestoż gańby mi tyż niy było
Iże wos chwoloł, mi tako miyło.

Kej wszysko prowdom sie łokozało
Kej mu tam u wos fest sztimowało
Po uwożaniu, w bojaźni Boga
Niy darmo jego tyż ku wom droga
Toż tym raduja z serca cołkego
Je jako żech sie winszowoł tego.

[broneknotgeld]

VIII.

Toż powiadomy wom, tako chcymy
Ło łasce Boga, niom radujymy
Jom kościołowi macedońskiymu
Pan łokazuje, prawie po tymu
Iże w stropiyniu braty tam byli
Z łaskom strzimali, z nadziejom żyli.

Im utropiynie niosło radości
We biydzie żyli dyć zdo co prości
Biyda w bogactwo sie łobrociyła
Kej gorko wiara z tym łobjowiyła.

Poświodczom iże z siyłom chyciyli
I ponad siyły z czasym wciongnyli
Przi tymu prosić niy ustowali
Coby my zwola na to im dali
Kej chcieli wspiyrać tych świyntych ludzi
We kerych biyda wiary niy studzi.

Wiyncyj jak my sie dyć spodziywali
Sami wpiyrw Panu we tym łoddali
Potym nos tako tyż usłuchnyli
Ze wolom Bożom, tyż radzi byli.

Bestoż Tytusa my uprosiyli
By poloz ku wom tyż, roztomiyli
By jak rozpocznoł do końca trzimoł
I łaski tako tyż dopominoł
Szczodrobliwości waszy w potrzebie
Na co tyż kuko Pan kery w niebie.

Toż kej w dostatku wiary żyjecie
We godce zocny, tym dziwujecie
Co i w filipie, we gorliwości
I we bliźniego wielgi miyłości
Na to żech gynau tyż jo rachowoł
Szczodrości waszy richtig dziwowoł.

Niy po to teroz godom to przeca
Jakbych rozkozoł, niy tako leca
Dyć widza inkszych dobrodziejami
I medykuja jako wy sami
We gorliwości żeście ku tymu
Ze łaskom miyłom Panu naszymu.

Kej Jezus Krystus w bogactwie swojim
Stoł biydny przeca - ło to mi stoji
Byście przez Jego biyda dźwigali
I darym waszym inkszych wspiyrali.

I we tym prawie je rada moja
To dlo wos dobre, tyż za tym stoja
Dlo wos, kierzyście z łońskiego roku
I chcieć zaczyli, i krok po kroku
Żeście w to wleźli, chyciyli tego
Z chyńciom robota - trzimcie zocnego.

Bestoż robota tyż dokończycie
Jakoście chcieli, dyć łoboczycie
Niychej zrobione co mom być bydzie
Kej chce ku końcu, robota idzie.

Kej z wolny woli chyńć je ku tymu
Trza chwolić tako, zoca kożdymu
Za to co mo w tym, czego sie trzimie
A niy co niy mo, kej chyńć w niym drzymie.

Niy idzie ło to by inkszym było
Lekci, wom ciynżyj ze tym trefiyło
Idzie, by rowno wszysko tajlować
Społym, w rowności - trza forsztelować.

W tyn czas niych to co by wom zbywało
Posłuży kerym w biydzie ciyrpiało
Kej im pomiyni, naforantujom
Wos tym spomogom, wos uradujom.

Niych je po rowno, jako szkryfnyli:
Wiela nazbiyroł, dyć we ty chwili
Niy mioł za wiela - tako sie stało
Co bliźni kery nazbiyroł mało
Niy tropioł iże mu niy wystyknie
Niy mioł za mało - Bog wiy, Bog bliknie.

Bogu podziynka za to niych bydzie
Co Tytus prawie we bliźnich biydzie
Ze wielgom chyńciom, staraniym poloz
Ku wom i wsparcie w wos gynau znoloz
Ze swoji wielgi tyż gorliwości
I z wiary w sercu, bliźnich miyłości.

Brata my ze niym posłali społym
Kerego chwolom wszyske kościoły
Za zwiastowanie Słowa Bożego
Ja akuratno w tym godka jego.

[broneknotgeld]

Niy yno przeca łostoł wybrany
Coby nos wspiyroł we rajzie z Panym
My Jymu tako przeca służymy
Ze miyłosierdziym kere niesymy
Ze gorliwościom ku chwale Jego
Sługami my som Syna Bożego.

Ło to przi tymu jeszcze staromy
Coby przez dary kere rozdomy
Ktoś niy łobgodoł, niy gańbioł tako
Przed tymi kerym służyć jednako
Co dobre z Panym my rozdowomy
Dyć ludziom, ludziom posługa momy.

Z niymi tyż brata jeszcze posłali
Co z gorliwości my już poznali
Niyroz już staroł istny nos wspiyrać
Ze pszoniym trza na niego zaziyrać
Tym bardzi teroz ufomy jymu
Przi wos mocniejszy w wierze - po tymu.

Tytus je mojim wielgim kamratym
Pomogo przi wos - łon tyż je za tym
Drugich kościoły ku wom posłali
Trza byście richtig im pokozali
Co niy na darmo tu wos chwolymy
Wami w Koryncie fest radujymy.

IX.

Niy trza mi prawie sie rozpisywać
Ło ty posłudze, niy byda dziwać
Wy miyłosierdzie dlo świyntych mocie
Toż co bych szkryfnoł, już pewno znocie.

Znom serca wasze w szczodrobliwości
Ze waszy woli, z waszy prawości
Moga sie asić Macedończykom
Godać: Achaja na kero blikom
Już je do tego przirychtowano
I niychej mustrym im je tyż dano.

Tyż bratow ku wom bestoż śla prawie
Coby kuknyli jako w ty sprawie
Czy niy na darmo moje chwolynie?
Tym by stropiyło gynau sumiynie
Cobyście przirychtowani byli
Kej czas po tymu, kej czekać chwili.

Kej w końcu prawie ku wom przidymy
Macedończyki i jo ze niymi
Trza byście wszysko przirychtowali
Gańby wom niy trza, a i my dali
By gańba mieli - niych to niy stanie
Bestoż tyż bratow ku wom posłanie.

Wszysko co potrza niych przirychtujom
Co z waszy woli, tym uradujom
Świodectwym waszy szczodrobliwości
Niychej to stanie, bliźnich miyłości
By ktoś niy pedzioł iże skompicie
Kej inkszych biydne je żywobycie.

Bestoż som godom: Kto skompo sieje
Mo żniwo małe - tako z tym dzieje
Kto sieje wiela, wiela żońć bydzie
Tako bratowi w wierze tyż przidzie.

Kożdy niych dowo z serca swojego
Bez żolu, przeca niy skuli tego
Iże z przimusu - ze wolny woli
Dobrodziejowi tako sie chwoli
Kto do ze chyńciom - Bog go miyłuje
Tako sie godzi, gynau sztimuje.

Bog wos łaskami tyż wynagrodzi
Toż we dostatku wom żyć przigodzi
Byście na ibrich tyż wiela mieli
Ło inkszych wtedy niy przepomnieli
Dobrodziejami bliźnich tyż byli
Kej utropiynio doczkajom chwili.

Kej je szkryfnione: Szczodrze rozdowo
Pomiyndzy biydnych z darami stowo
Mu niy przepomnom szczodrobliwości
Na wieki wiekow w sprowiedliwości.

Tyn kery ziorno do siejoncymu
Tyż chlebym darzy, prawie po tymu
Zasione ziorno plon do bogaty
W sprowiedliwości - Pan stoji za tym.

Kej już w dostatku tako bydziecie
Szczodrościom swojom uradujecie
Bliźnich i nos tyż, gynau jednako
Bogu dziynkować trza potym tako.

Służbom je wsparcie w utropie świyntych
Dar skiż potrzeby, co wtedy wziynty
Dowo plon wielgi w podziynkowaniu
Kere skłodane je gynau Panu.

[broneknotgeld]

A kej doznajom dobroci w biydzie
Tyż chwolić Boga gorko im przidzie
Przez Ewangeljo, ta Krystusowo
Przez to co jedyn za drugim stowo
I darzy inkszych tym co je jego
Zowdy ku chwale Boga naszego.

W gorki podziynce, w jejich rzykaniu
Za wos, za pomoc w poratowaniu
Ckniyłko tyż bydzie im sie za wami
Żeście ich przeca dobrodziejami
I bogu trza tyż dziynkować tego
Kej wszysko przeca je darym Jego.

X.

Jo, Paweł, prawie wos napominom
Po cichu, słowa wos niy łominom
Ze łagodnościom zdo Krystusowom
Niychej co majom te słowa sprowiom.

Wiym, kej żech u wos - godom w pokorze
Dyć teroz być z tym inaczyj może
Kej furt żech, kej przed wami niy stoja
Richtig je wiynkszo tyż śmiałość moja.

Prosza wos ło to byście zwożali
Byście mie wiela niy szterowali
Cobych niy musioł we surowości
Potympić tych co we łoszkliwości
Nos pomowiajom co folujymy
Swojymu ciału, tako grzyszymy.

Przeca we ciele wszyjscy żyjymy
Dyć niy ze mieczym we boj idymy
Broń kery my sie prawie chytomy
Z Ducha Świyntego gynau dyć momy.

We mocy Boga, z niom mury tracom
Pycha, frechowność weg kajś łonaczom
Niyjedyn wtedy ze śnika stowo
I chwała bogu zaroz łoddowo
Słowa Krystusa mocno chytajom
Filipa siyngnom i już go majom.

Kej zaś z tym Pana sie już trzimiecie
Kej ku zbowiyniu ze Niym lyźć chcecie
My tako pozor potym dowomy
Niyusłuchliwych tyż ukoromy.

Z usłuchliwościom waszom klar bydzie
W filipie waszym spokopić idzie
Kery w Krystusie już przeca żyje
Wiy jako godzi, ze tym niy kryje
Łon w Panu naszym i my tyż tako
Społym w Krystusie, gynau jednako.

I choćbych wiyncyj sie asioł z tego
Ze władzy z łaski Pana naszego
Z kerom budować my wos mogymy
Niy ma w tym gańby, forsztelujymy
Iże to niy je skiż zatracynio
Skiż podźwiganio - z woli sumiynio.

Dyć niy chca straszyć wos brifym mojim
Godajom iże brif tako stoji:
Choć coś we wercie ze mocnym słowym
Wyglond mo lichy, a to co powiy
Tyż do niczego przigodzić zdowo
Kej kto brif szkryfnoł kaj ińdzi stowo.

Kto tako godo niych medykuje
Niych tymu prawie sie niy dziwuje
Iże jakimi w brifie słowami
Tako my prawie tyż uczynkami
Pomiyndzy wami w końcu bydymy
Kej tyn czas przidzie, przi wos stanymy.

Niy, my śmiałości taki niy momy
Przi tych co chwolom sia - niy stowomy
I tyż za muster ich niy bierymy
My sami siebie niy polecymy.

Nom bez umiaru asić niy idzie
W tym miara łaski niych zowdy bydzie
Łaski by chycić filipow waszych
By ku wom polyźć w chudobie naszy
Łaski ze woli Ducha Świyntego
Niy nom w tym chwała, a chała Jego.

Granicow gynau już wyznaczonych
Zowdy trzimiymy, wystyko łonych
Radzi my iże ku wom siyngajom
I nos piyrszymi tako tyż majom
Co ze Krystusa szli ku wom Słowym
Tako wom godom, niy darmo to wiym.

[broneknotgeld]

My niy aszymy sie bez umiaru
Cudzom robotom - dyć naszom wiarom
Tom kero sami tyż pomnożomy
Ze łaskom Pana, co prawie momy.

Toż we tym tako naszo nadzieja
Iże siejymy, jo tyż jom sieja
Wy zaś nos we tym tyż wywyższycie
Kej miarom naszom we wierze życie.

My Ewangeljo głosić bydymy
Jeszcze kaj ińdzi, kaj z niom przidymy
We inksze kraje, inksze dziedziny
Trza lyźć z niom zowdy we sercu driny
Przi tymu jednak asić niy idzie
Tym co zrobione przez inkszych bydzie.

Kery chce chwolić, niych chwoli Pana
Przeca durś trzimać trza Jego miana
Niy tyn w posłudze swoji chwolony
Kery som asi - tymu dziwomy
Kery ze Boga je polecynio
Kery som asi, niy mo sumiynio.

XI.

Choć kwańty moje tyż usłyszycie
Rachuja - strzimać je poradzicie
I zdo mi, tako tyż ze tym dzieje
We dziyń, pod wieczor i kej zaś dnieje.

Sie starom ło wos i tropia wami
Jako Bog tropi sie dziywicami
Coby przed mynżym czyste stowały
W niym łoblubiyńca jednego miały
Byście stanyli wele Krystusa
Kej czyste serce i gorko dusza.

Lynkom sie jednak, szlanga dyć Ewa
Zwiodła tyż wele rajskego drzewa
Lynkom sie iże w filipie waszym
Myśli sie lyngnom niy z wiary naszy
Niy z ty co rośnie społym w Krystusie
Tym jo i braty tropiymy tu sie.

Jak ktoś prziłazi do wos i godo
Jak wom Jezusa inaczyj podo
Takim ło kerym my niy godali
Ze duchym co my wcale niy znali
Ze Ewangeljom inkszom łod naszy
Tyż go słuchocie, wos łon niy straszy.

Sie apostołym wielgim łon zdowo
W waszym filipie aż wyżyj stowo
Łodymie prawie, w słowach prostego
Choć żech som poznoł Pana naszego
I my wom ofyn to pokozali
Gynau co trzeba by żyć z Niym dali.

Mono jo grzychu dopuścioł prawie
Kej żech poniżoł siebie w ty sprawie
Byście wy byli bardzi dźwigani
Przez ewangeljo co miyndzy wami
Darmo zwiastowołch, tako z tym było
Kej mi być u wos prawie trefiyło.

Z inkszych kościołow zbiyroł żech dary
Coby wom służyć, dokłodać wiary
A kej żech u wos tako sługowoł
Nikt łod wos wsparcio we tym niy dowoł
Nikomu łod wos niy byłch ciynżarym
Swoji chudoby trzimołch, swyj miary.

Co brakowało mi - dołożyli
Macedończyki - wsparciym służyli
Zbytkow mi niy trza, tego niy było
Mom miara swoja, tako trefiyło
I łod wos niy chcioł żech tyż niczego
Krom wysłuchanio Słowa Bożego.

Dyć wy mie prowda je Krystusowo
Je zowdy zy mnom, kaj noga stowo
Nikt niy łodbiere mi we tym chwały
Niy ma takego w Achaji cały.

Spytocie: Czamu? Pewno niy wiycie
Przez to że pszaja wom zdo nad życie?
Bog wiy co richtig we duszy moji
Bog wiy, Bog za tym tyż przeca stoji.

Dyć jo swojego zowdy sie trzimia
Słowo zwiastuja, ze tym niy drzymia
I jako piyrwyj - głosioł je byda
Wszyndy kaj yno tyż ciałym przida.

[broneknotgeld]

Jo tako robia tyż skuli tego
Coby niy miynić Słowa Bożego
Coby naprowić co inksi psujom
I jeszcze chwały w tym łoczekujom
A przeca prowdy yno szukajom
Czy chwały łod nos wiyncyj zoznajom?

Z nich apostoły przeca fałszywe!
I słowa jejich tako zdradliwe
Jejich robota ku ślepy sztrasie
Wiydzcie - wachować wom przi nich trza sie.

We apostołow sie przeblykajom
Tych we Krystusie - to wom wmowiajom
Dyć szatan przeblyc sie tyż poradzi
Blask janiołowy jymu niy wadzi
Kej yno prziwiyźć czowieka może
Ku złu, grzychowi - broń przed tym Boże!

Toż niy trza przeca dziwać sie tymu
Zdradliwym sługom, grzychom po tymu
Kej prowda w sługach sprowiedliwości
Przeblyc sie we nich zdowo im prości.

Jednak uczynki ich zrachowane
W dziyń łostateczny wiyrchym tyż dane
Skończyć we ćmoku tako im przidzie
Społym z tym kery trzimać ich bydzie.

Dyć zaś wom godom: Niy trzimcie tego
Coby uwożać mie za gupiego
Choć mono, jakby mi to trefiyło
Poasić mogbych - tako by było.

Teroz co godom, niy godom w Panie
Ze Jego woli nigdy niy stanie
Som yno tako prawie błoznuja
Lachom ze siebie, choć mniyj raduja.

Kaj ińdzi podug ciała sie aszom
Chyńci ku tymu mi w duszy gaszom?
Kej wy trzimiecie tych gupielokow
Wyście som mondrzy? Co widać z boku?

Ściyrpiocie przeca tych co niywolom
Coś wydziyrajom wom i tym chwolom
Kto wos łobjodo, nad wos wynosi
Po gymbie bije i ło tym głosi.

Jo ło tym godom skiż gańby moji
My słabe byli, bestoż to stoji
Dyć jak ktoś we czymś gynau je śmiały
I jo być moga - tyn koncept cały
Ło moji świodczyć może gupocie
Dyć tako godom - w filipie mocie.

Łod narodzynio my som Żydami
Tyż Izraela tako synami
Jo je potomkym Abrahamowym
Jako i łoni - tela wom powiym.

Łoni sługami miyniom Krystusa
Mono żech gupi, dyć pedzieć musza:
Żech łod nich wiela wiyncyj som zrobioł
A kto był przeciw - bardzi mi zgobioł.

Czyńścij w hereszcie mie zawiyrali
Czyńściyj mi plecy ubiczowali
Czyńścij żech tropioł ło życie swoje
Czy wom wydowo co psincym to je?

Ubiczowaniym Żydy korali
Piyńć razy tako, durś rachowali
Sztyrdziści razow, choć bez jednego
Dyć to niy koniec - słuchejcie tego.

Trzi razy chłosta inkszo czekała
Roz mie czelodka kamiyniowała
Trzi razy szif we kerym żech płynoł
Morze wyciepło, w port niy zowinoł
U noc, i dziyń mie fale trzimały
Choć z woli Pana żywym łoddały.

Dyć richtig wiela żech tyż rajzowoł
Niyroz we rzece życie retowoł
Niyroz mie zboje we ryncach mieli
I roztomajcie ukrziwdzić chcieli.

Niyroz mie swoji tyż ukrziwdziyli
Niyroz pogany weg przegoniyli
I żech retować musioł sie tako
Żydy, pogany - źli som jednako.

[broneknotgeld]

Wiela groziyło mi w murach miasta
I na pustyni, na morzu - czas tam
Nios utropiynio niyroz mi wiela
Fałszywych bratow tyż miołch za tela.

Toż żech harowoł, był żech w stropiyniu
Śnika miołch mało ku łoddychniyniu
Tyż bez jedzynio, bez wody tako
Jako we poście, ciyrpiołch jednako
Przi zimie w chłodzie, jak tyż sagatym
A przeca wcale niy koniec na tym.

Krom tego, w kożdy dziyń niywesoły
Tropiołch ło nasze wszyske Kościoły
By wiary w Pana mocno trzimały
By siył ku tymu durś wiyncyj miały.

Kto chory prawie, kery słabuje
Czy we tym gorzyj łodymie czuje?
Kery zgorszony fest czymś sie tropi
Kej zy mnom tako - czy mie spokopi?

Kej mi sie asić we końcu przidzie
Niych tako stanie, niych tako bydzie
W swoji słabości na to przistowom
Mono na darmo wom słowa jowiom.

Bog, Łojciec Syna, Pana naszego
Błogosławiony stworca wszyskego
Wiy co je prowda we duszy moji
Jo niy cygania - Łon za tym stoji.

Miołch we Damaszku stropiynio wiela
Namjestnik chycić chcioł mie, toż tela
Straży posyłoł by wachowali
By mie copnyli, mono posłali
Na śmierć - zdo, władca im przikozywoł
Chwilo - tyś była mi niyszczyńśliwo.

Dyć niy trefiyli mie ani razu
Ze Aretasa psinco rozkazu
Braty we koszu z murow spuściyli
Toż przed nojgorszym tako retnyli
Niy siyngła rynka mie namjestnika
Dali nauczać mog żech, mog rzykać.

XII.

Musza sie asić, choć niy sztimuje
Mie gynau wcale to niy raduje
Bestoż som przyńda już ku widziyniom
Pana naszego tyż łobjawiyniom.

Znom jo czowieka, w Krystusie żyje
I przed bratami tego niy kryje
Iże sztyrnoście rokow już tymu
Ku niebu dźwigli go aż trzeciymu
Wszyskymu dziwoł sie tam w zochwycie
Znom go - co wiyncyj ło tym dowiycie?

Czy tako z ciałym jego sie stało?
Czy duch był w niebie? Jako być miało?
Som niy wiym - Boga łopytać trzeba
Jako istnego dzwignoł do nieba?

Znom tyż czowieka co w raju gościoł
Ta go zaniyśli, Bog droga prościoł
Tam słyszoł słowa niy dlo czowieka
Spomnieć niy godzi - wrocioł z daleka.

Ze takich bratow asioł sie byda
Ze siebie jako? Ze tym je biyda
Som asić moga sie słabościami
Kej słabym stoja pomiyndzy wami.

Dyć nawet kejbych zaczon sie chwolić
Gupim niy byda ze swoji woli
Kej ze słowami prowdy durś ida
Niy skiż cygaństwa je moja biyda.

Jo ze tym jednak durś tyż wstrzimuja
Kej prawie tego sie niy winszuja
Coby ktoś wiyncyj niy widzioł prawie
Niż som przedstowiom we jakiś sprawie
Wiyncyj niż widzom ci kierzy przi mie
Wiyncyj niż słyszom gynau łodymie.

Som bych nad inkszych niy dźwigoł wiela
Skuli łobjawiyń kerych za tela
Ciyrń mom tyż wbity - ciała mojego
Mynki czekajom prawie skiż tego
Łon jak posłaniec je łod szatana
By bioł po gymbie mie już ze rana.

[broneknotgeld]

Po trzikroć aże żech Pana prosioł
Bych ciyrnia tego dali niy nosioł
Pedzioł mi: Styknie ci łaski Moji
Niy darmo cosik ci tako broji
Moc ze słabości sie brać poradzi
Tako nauka niychej niy wadzi.

Bestoż słabościom swojom sie chwola
Kej Pana we tym była tyż wola
Kej za tym idzie, kej za tym stowo
I wy mie tako moc Krystusowo.

Toż i słabości swoje mom w zocy
Ze pszoniym kłada w ta strona łoczy
W łoszczyrstwie, w biydzie, w prześladowaniach
Skuli Krystusa we uciskaniach
Jo moc znojduja, moc we słabości
W duszy mi rośnie, we sercu gości.

Jo już je gupi - przez wos sie stało
Mojich naukow było wom mało
Wyście mie bratom niy poleciyli
Niy przi mie społym żeście stanyli.

Niy je żech gorszym ło tych co prawiom
Co wom apostołami sie jawiom
Ponoć srogimi w swoji mondrości
Niy je żech gorszym, choć godom prości
Dyć je żech niczym, yno sługuja
Panu naszymu kerym raduja.

Som znaki kere to poświodczajom
Tyż wos dziwały, ciyngym dziwajom
We cudach prawie, we ciyrpliwości
We mocach w swoji roztomajtości.

Co żeście myni łod inkszych mieli?
W inkszych Kościołach wiyncyj widzieli?
Ja - myńszym wom żech był utropiyniym
Tym wos ukrziwdzioł? Tyrpnoł sumiyniym?
Dyć mi darujcie słowa w gorkości
Kej eklerować tako mi prości.

Toż trzeci roz już w rajza rychtuja
Zaś ku wom prawie, tyż tym raduja
Iże ciynzorym u wos niy byda
Kej stać mie na to i gynau przida.

Ło nic co wasze som wos niy prosza
Yno wos samych, wos w sercu nosza
Dziecka dlo łojcow zbiyrać niy majom
To łojce przeca dzieckom dowajom.

Jo som za siebie u wos zapłaca
Tako niych bydzie, tym niy łonacza
Ło dusze wasze som starać byda
Kej jo wom pszaja - czy z tego biyda?
Wy myni wtedy umiyłujecie?
Pszonio mojego gynau niy chcecie?

Medykujecie mono po tymu
Na mie kukniecie zaś po swojymu
Iże żech niy był dlo wos ciynżarym
Boch chycioł czegoś zocniejszy miary
I knifym copnołch, zgarnoł dlo siebie
A niy dlo Boga co ciyngym w niebie.

Czy przez keregoś ku wom posłanym
Kery tam prziszoł ze mojim mianym
Ktoś ukrziwdzony łostoł - to stało?
Czy zdo wom - mi by to sztimowało?

Prosiołch Tytusa ze jego bratym
Wos ukrziwdziyli? Stanyło na tym?
Czy we tym samym duchu zjowiyli
Jako jo prawie we kożdy chwili?

Co wy terozki medykujecie?
Usprowiedliwiyń łoczekujecie?
Ze naszy strony niy doczekocie
Choć mono na to nadzieja mocie.

Ofyn, przed Bogym przeca godomy
I przed Krystusym - klar we tym momy
To, roztomiyli, wszysko skiż tego
Byście doczkali życio wiecznego
By wos zbudować, by chwała głosić
Nos, sługow Pana, niy trzeba prosić.

Tropia sie iże kej ku wom przida
Som kontynt ze wos prawie niy byda
Kej wos niy znojda gynau takimi
Jakimi chciołbych, niy mniyj bliskimi
I tym tyż tropia co mie nońdziecie
Inkszyn, niy takim jakim nońść chcecie.

[broneknotgeld]

By miyndzy wami zwady niy było
Wiela zgorszynio tyż niy trefiyło
Zowiści jako łobgadywanio
I frechowności, i tyż jamranio.

By niy poniżoł mie Bog skiż tego
Kej ku wom przida, żech sługom Jego
Cobych niy ślimtoł nad nikierymi
Skiż grzychow kere ciyngym ze niymi.

Kej pokutować za nie niy chcieli
W swojim sumiyniu durś bydom mieli
Wiela marasu, rozpusty tako
Ze tego gańba ciyngym jednako
Kej takich grzychow sie dopuściyli
A durś pokuty na sia niy wziyli.

XIII.

Terozki trzeci roz już wybiyrom
Ku wom, tyż na to prawie zaziyrom
By dwoch, a lepi trzech świodkom było
Przi kożdy sprawie, niy darmo wziyło.

Pedzioł żech drapci i zaś to podom
Jeszcze żech u wos niy je, dyć godom
Tym co zgrzyszyli i inkszym tako
Jo niy daruja - bydzie jednako.

Dowodow na to przeca szukocie
Kej wontpliwości skuli mie mocie
Dowodow iże za mojim słowym
Krystus tyż stoji, toż tako powiym:
Łon niy bez siyły je miyndzy wami
Wy Jego mocy doznocie sami.

Choć krziż Go czekoł jako słabego
Przeca niy darmo prziszło do tego
Iże ze mocy Boży zaś żyje
Przed nami tako gynau niy kryje
Iże my słabi z Niym tyż som społym
Dyć w mocy Boży przed Pana stołym.

Sami sie probie poddać możecie
Czy w wierze ciyngym mocno trzimiecie?
Czy samych siebie gynau niy znocie?
Czy we Jezusie Krystusie trwocie?

Żeście ty proby durś niy zrobiyli
Prowda poznocie we keryś chwili
I nos przi tymu niy łodciepniecie
Zowdy ty proby chycić możecie.

Proszymy Boga, ło to rzykomy
I tyż nadzieja we Panu momy
Byście nic złego wy niy robiyli
A yno dobra codziyń chyciyli.

Za jakich prawie nos uwożocie
Sie niy staromy, styknie nom pociech
Gynau terozki prawie ze tego
Iże w wos cołkym niy bydzie złego.

Nic przeciw prowdzie my niy zrobiymy
Serce niy zwoli, tyż niy mogymy
Prowdzie trza służyć przi Panu tako
Prowda niych zowdy świyci jednako.

My radujymy z naszych słabości
Kej wyście mocni, kej wyście zocni
I ło to społym Boga proszymy
Żyjcie w dobroci - wom winszujymy.

Niy darmo teroz wom ło tym prawia
Kej w końcu u wos zaś ciałym zjawia
Mono wom grozić niy musioł byda
Bo z woli Pana jo ku wom przida
Coby budować, dźwigać wos z wiarom
Niy coby bulić - ło to niy starom.

We końcu bracia - zdrowio trzimejcie
Łod sia dobroci bliźnim dowejcie
We sercach miyjcie napominanie
W spokoju, w zgodzie - tako niych stanie
Niych Bog pokoju bydzie ze wami
Niychej wom pszaje jak wy Mu sami.

Pozdrowcie wzajym łobcałowaniym
Ze Krystusowym umiyłowaniym
Wos pozdrowiajom świyńci terozki
Trzimejcie społym skiż łaski Boski.

[broneknotgeld]

Niychej tyż łaska Pana naszego
Łod zmartwychwstanio Krystusowego
Ze pszoniym Boga, z Ducha łaskami
Na zowdy z wami wszyskimi - amyn.