Z Pawłowych brifow do Rzymianow

[broneknotgeld]

Za brifym świyntego Pawła do Rzymjanōw

I.

Paweł żech, sługa Pana Jezusa
Kerego zowiōm mianym Krystusa
Ze powołanio Apostoł Jego
Kerego wskozoł Bog dyć do tego.

Żech do głoszynio je wyznoczōny
Ewangeliji Boga, jōm mōmy
Piyrwyj ôd Niego nōm ôbiycano
Już przez prorokōw tyż wykłodano
We Pismach świyntych ô Synu Jego
Ô Synu Boga Wszechmogōncego.

Tyn co potōmkym był Dawidowym
To podug ciała, tako wōm powiym
Dyć podug ducha uświyncōnego
Je Synym Boga - zmartwychwstoł - Jego.

Tōż ô Jezusie Krystusie Panu
Za Jego łaskōm gynau nōm danōm
We apostolstwie co mianym Jego
Misyjōm naszōm - chycić sie tego
Coby Mu prziwiyźć wszyske narody
W usuchliwości wiary, do zgody.

Wy żeście prawie sōm miyndzy niymi
Z woli Jezusa Krystusa tymi
Kerym we Rzymie Bōg pszaje wiela
I dowo ôd Sia zowdy aż tele
Łaski, pokoju - ôd Wszechmocnego
I ôd Krystusa, ôd Syna Jego.

Bogu mojymu nojpiyrw dziynkuja
Zowdy z Krystusym, przeca raduja
Iże wierzycie - słychać we świecie
Przi Niymu, ze Niym ciyngym żyć checie.

Świodkym mi Bōg je, Mu przez Krystusa
Ewangelijōm służyć jo musza
Ze duszy swoji, dyć durś pamiyntōm
Ô wos, co żeście ze wiarōm świyntōm.

Zowdy kej rzykōm do Boga prawie
Prosza we taki tyż Pana sprawie
Cobych mioł drōga ku wōm szkryfniōno
Niym życie moje w kōńcu dokōno.

Chciołbych ôboczyć sie dyć ze wami
Ôbdarzyć z woli Boga łaskami
Kere w nos ducha przeca dźwigajōm
I wiara w Niego fest umocniajōm.

Cobyście społym pociecha mieli
Ze mojōm wiarōm skuplować chcieli
Co w duszach waszych jako i w moji
Ze wiarōm naszōm na zowdy stoji.

I niy chca byście wiedzieć niy mieli
Żech medykowoł ô waszy szteli
Dyć zowdy wiela we tym wadziyło
Coby być z wami, przeciw durś było
Teroz tyż tako je, niy inaczy
I mie i wos to prawie łōnaczy.

Chciołbych być przeca już miyndzy wami
Chciołbych radować sie ôwocami
Kerych nazbiyrać by mi udało
Jak i kaj ińdzi, by radowało.

Przeca żech dłużny je to nacyjōm
Wszyskim co kajsik we świecie żyjōm
Grekōm i barbarzyńcōm jednako
Mōndrym, niymōndrym - żech sługōm tako.

Tym bardzi z wami bych połosprowioł
Ewangeliji Słowo tyż dowoł
Grekōm, poganōm inkszym jednako
Mōndrym, niymōndrym - żech sługōm tako.

Fest mōm we zocy Ewangelijo
Je mocōm Boga kero niy mijo
Zbowio kożdego kto gynau wierzy
Żyda i Greka kery z tym mierzy.

Sie sprowiedliwość Boga dyć biere
Niy z wiary w wiara, łōna durś were
W tych sprowiedliwych co wiarōm żyjōm
To ofyn głoszōm, ze tym niy kryjōm.

Przeca gniyw Boga ôbjowio zowdy
Kej Słowa tłamszōm ty Boski prowdy
Niysprowiedliwość Łōn widzi ludzi
Tako bezbożność co we nich budzi.

Kej to co idzie w Bogu spokopić
Ludziōm je dane, tym niy trza tropić
Bōg jym pokozoł, ofyn niych bydzie
Ze chwałōm Jego ku ludziōm idzie.

Kej zaś skrywajōm te rzeczy Boga
Przeciwiōm Jymu, szkryfnōńć tu moga
Dyć trza spokopić to co zrobiōne
To co poznane, co ôbjowiōne
Potrza uwidzieć we tym moc Jego
I boskość wielgo Wszechmogōncego.

Nic na ôbrōna istni niy majōm
Co spokopiyli tymu dziwajōm
Dyć chwały Jymu by niy ôddali
Za wszysko tako niy dziynkowali.

W medykowaniu łōni straciyli
Niy łozeznali, yno zaćmiyli
Stoli sie serca bezrozumnego
Gupiymi tako, nic w tym mōndrego.

Kej chwała Boga w co pomiyniyli?
Sie śmiertelnikōw na muster wziyli
I roztomajto gowiydź, i ptoki
Gadzina, płozy - ze nich boroki.

Bestōż Bōg zwolōł, na to ich skoroł
Żōndzōm niyczystość dusze ich ôro
W pożōndliwości i pohańbiyniu
Społym sōm tako ku zatracyniu.

Kej prowda Bożo sie pomiyniyli
Miost niyj cygaństwo do serca wziyli
Stworzyniu Stwōrcy cześć ôddowali
Miost Jymu prawie, w duszy zmazali
Iże trza służyć Wszechmogōncymu
Stwōrcy - je chwała noleżno Jymu.

[broneknotgeld]

Bestōż Bog ôddoł ich srogim żōndzōm
We ôkropnościach zła teroz błōndzōm
Jejich kobiyty przeciw naturze
Chcōm durś ôbcować, zło tako w gōrze.

Chopy zaś ciepli kobiyty swoje
Przeciw naturze tyż gynau to je
By sie parzyli chopy z chopami
Jedyn drugego darzōł żōndzami
Srōmota yno i bezecyństwo
Kara w tym jejich za ôdszczypiyństwo.

Kej tako Boga niy uznowali
Zwoloł tyż Stworca by poddowali
Medykowaniu fest ôszydnymu
I złym uczynkōm prawie po tymu.

Życie im leci we niyprawości
W złości, niyrzōndzie, wielgi chciwości
We bezecyństwie, zowiści, zwadzie
Robiyniu naskwol, jako tyż zdradzie
Sie mordowanio gynau tyż chycom
Klachōw, ôszczyrstwōw tyż wiela sklycōm.

Dyć ôbgodajōm zowdy bliźniego
Ôbmierznōm Bogu tyż skuli tego
Iże pyskate sōm, połne pychy
We gowach ciyngym im jakeś grzychy
Bestōż sztyjc yno zło ôbmyślajōm
I ôjcōw swojich niy usłuchajōm.

Choć sprowiedliwość poznali Boga
Niy spokopiyli iże ich drōga
Ku śmierci gynau yno prowadzi
Co łōni robiōm to dobru wadzi.

Tōż złego kōńca sie doczekajōm
Niy yno łōni - ci co zgodzajōm
We tym ze niymi, tako cuzamyn
Kej życiu jejich już bydzie amyn.

Zdo, co rozumu łōni niy majōm
Tego co potrza sie niy słuchajōm
Bez serca tako, przi tymu stojōm
Bez miyłosierdzio, Boga niy bojōm.

II.

Usprowiedliwiać w tym sie niy idzie
Kej sōndzisz kogoś we jego biydzie
Kim sōm byś niy był, sōndzisz drugego
Potympiosz siebie kej chytosz tego
Co sōm ôsōndzosz, robisz to prawie
Siebie ôsōndzosz w istnego sprawie.

Dyć wiymy przeca, sōnd Boga bydzie
Sōnd podug prowdy, ukorać przidzie
Wszyskich co prawie te rzeczy robiōm
We ôczach Pana jednako zgobiōm.

Czy medykujesz gynau czowieku
Ty kery sōndzisz, co szukosz cweku
W inkszych przewiny kery sōm chytosz?
Uńdziesz sōndowi? Sie ô to pytosz?

Czy mono niy mosz cołkym we zocy
Ty ciyrpliwości Jego, dobroci
Pobłażliwości uczynkōm twojim?
Niy wiysz co Boga łaskawość stoji
Za tym co ku pokucie cie wiedzie
Kej dobro Jego ciyngym na przedzie?

Dyć zatwardziałość twoja, przewiny
Kej niyskruszōne serce mosz driny
Porachowane w dniu gniywu bydōm
Kej na sōnd Boga ze tobōm przidōm
Niy skryjōm Jego sprowiedliwości
Co zamotlane Bōg ofyn prości.

Łōn sprowiedliwie ôddo kożdymu:
Tym co starajōm prawie po tymu
Coby ciyrpliwie, z dobrych uczynkōw
Sławy, czci doczekać - tym Boskōm rynkōm
Tyż żywot wieczny, w niyśmiertelności
Dany już bydzie ku ich radości.

Tym zaś co prowdzie Boga przeciwiōm
Jyj niy przijmujōm, ku złu durś kiwiōm
Niysprowiedliwość je jejich miarōm
Gniyw, pōmsta czeko - skōńczy ich karōm.

Niychej utropa, skoranie czeko
Tego kerymu prziłazi leko
Złym swojim krziwdzić - nojpiyrw Żydowi
Niyskorzyj tako tyż i Grekowi.

Chwała zaś niychej, cześć, pokōj przidzie
Ku tymu kery ze dobrym idzie
Wspiyro, pōmogo - chwała Żydowi
Chwała tyż za to potym Grekowi
Bōg przeca ludzke sōndzi uczynki
Dobro nagrodzo, a za zło - mynki.

Ci co Zakōnu wcale niy mieli
A nagrzyszyli, bydōm musieli
Z grzychami tymi potracić tako
Dyć niy inaczyj - prawie jednako.

Ci przi Zakōnie, kierzy grzyszyli
Kej już ôstatni doczkajōm chwili
Przez Zakōn prawie sōndzyni bydōm
Spokopiōm iże grzych życio biydōm.

Niy ci co yno Zakōn słuchajōm
Sprowjedliwości Boga trzimajōm
A ci co wedle Zakonu żyjōm
Usprowjedliwiōm, dobra niy skryjōm.

Dyć kej pogany dobro rychtujōm
Sōm bez Zakōnu, choć mono czujōm
Iże to robiōm co nakozuje
I co im prawie gynau sztimuje.

Tōż pokazujōm co w sercach majōm
Zakōn szkryfniōny, tego trzimajōm
Jejich sumiynie tyż świodczyć bydzie
I jejich myśli kej czas tyn przidzie
Coby ôskorżyć sie abo brōnić
Kej sōndzić przidzie czy zocni łōni.

Tako sie stanie w dniu ôstatecznym
Kej sōndzić bydzie Bōg co wszechwieczny
Ze Synym swojim z mianym Krystusa
Ta Ewangeljo szkryfnōńć wōm musza.

[broneknotgeld]

Tōż ty co miynisz sie Żydym prawie
Trzimiesz Zakōnu we kożdy sprawie
Asisz sie Bogym, znosz wola Jego
Wiysz jak ôddzielić dobro ôd złego
Wedle Zakōnu trzimiesz sie szprymōw
Niymi kerujesz prawie po tymu.

Co bestōż miynisz sie przewodnikym
Ślepych, chcesz jejich być jasnym blikym
Sie za rechtora mosz bezrozumnych
Rechtorym dziecek, żeś zowdy tōmny
Muster mōndrości co we Zakōnie
Tako tyż prowdy kery niy kōniec.

Ty kery prawie uczysz drugego
Sōm sie niy uczysz, niy chytosz tego
Ty kery godosz: Kradnōńć niy idzie!
A sōm nahabisz kej tref ci przidzie.

Ty kery godosz: Niy cudzołożyć
A sōm poradzisz sie na to wożyć
Kery sie brzidzisz w bałwanōw wiary
A habisz dlo sia świōntynne dary.

Ty co trzimaniym Zakōnu asisz
A Zakōn Boga jednak marasisz
Bezcześcisz Prawo Wszechmogōncego
Spōmnij na słowa proroctwa tego.

Dyć pisze tako: Skiż wos to przidzie
Co miano Boga bluźniōne bydzie
Kej ku poganōm sie pokeruje
Skiż wos - choć wos to mono dziwuje.

Je ôbrzezanie we wercie cosik
Kej Zakōn w sercu na zowdy nosisz
Kej zaś go łōmiesz, niy mosz we zocy
I ôbrzezanie bez żodny mocy.

Bestōż tyn kery niyôbrzezany
A Zakōn trzimie, tymu ôddany
Ze ôbrzezanym społym tyż stoji
We ôczach Boga przeca niy broji
I niy sōm grzyszne uczynki jego
Zakōnu trzimie, chyto dobrego.

Niy ôbrzezane je ciało jego
Dyć Zakōn w sercu gynau istnego
Zdo co ôsōndzić cie może prawie
Za zło coś robiōł w Zakōnu sprawie
Choć ôbrzezanyś - sōndzić cie bydzie
Kej łōmiesz Zakōn, tako ci przidzie.

Niy tyn je Żydym, Boga wybranym
Kery na ciele je ôbrzezany
Niy ôbrzezanie świodczy ô Żydzie
Kej to co robi za tym niy idzie.

Dyć tyn je Żydym co z niym we duszy
Kerego serce z Zakōnym ruszy
Co je niym w duchu, je we sumiyniu
Kerymu godzi żyć po Bożymu.

Niy we literze co yno ciałym
Niy skuli ludzki Żyd prawie chwały
Kej mo być z tego chwała dlo Boga
Ze jego woli, szkryfnōńć wōm moga.

III.

Co Żyd mo wiyncyj miyndzy ludziami?
Jaki pożytek, czy wiycie sami
Ze ôbrzezanio idzie Żydowi?
Pismo nōm ô tym gynau dyć jowi.

Anō, mo srogi profit ze tego
Z przimiyrzym prziszło Wszechmogōncego
Prawie Żydowi to dane było
Wielgim pożytkym iże trefiyło.

I psincym iże ktoś w to niy wierzy
Że czas swoj w grzychu poradzi przeżyć
Bōg za tym stoji, Bōg trzimie tego
Żyd piyrszym stoji u Wszechmocnego
Żydōm wpiyrw dane te Słowo Boże
Już nic pomiynić tego niy może.

Bōg sōm je prowdōm w swoji wierności
Cygaństwo yno w czowieku gości
Niy darmo przeca gynau szkryfniōne:
Bydź sprowiedliwy po życio kōniec
We godce swoji - czas sōndu przidzie
Niychej recht wtedy przi ciebie bydzie.

[broneknotgeld]

Niysprowiedliwość, cygaństwo nasze
W sprowiedliwości Boga wszechczasie
Nōm pokazuje to co pedzymy?
Gniywu Bożego niy spokopiymy?

Niy ludzkōm miarōm - jak nōm spokopić?
Bōg sprowiedliwy, gniyw Jego tropi
Dyć jak mo smolić niyprawość świata?
Za zło je kara jako zapłata.

Kej skuli naszy ty niyprawości
Bōg wielgim w swoji sprowiedliwości
Kej zło, te ludzke, Boga durś dźwigo
Czy czowiek z kary swoji wymigo?

Czy gynau tako je jak kalchajōm?
Ô nos, nōm słowa take wmowiajōm
Co złe terozki robiymy prawie
By potym dobro stało w ty sprawie?

Niy, medykować nawet niy godzi!
Zło zowdy złym je, zło zowdy szkodzi
Bōg sprowiedliwy - dobro w tym Jego
Zło w potympiyniu Wszechmogōncego.

Dyć co po prowdzie je skuli tego?
Czy to ze Żyda robi wiynkszego?
Niy - przeca sami to dowodzymy
Kej jako inksi ciyngym grzyszymy.

Żydy i Greki jedne przewiny
We sercach swojich chowajōm driny
Tōż je szkryfniōne: Sprowiedliwego
Niy ma, niy bydzie ani jednego
Niy ma na ziymi przemōndrzałego
By ôcyganiōł Wszechmogōncego.

Kej prawie wszyjscy Go ôdstōmpiyli
We tym co robiōm popsuci byli
I niy ma, ani jednego niy ma
Ktō dobrym blyńdzi kaj ze tym cima
Ktō w życiu trzimie yno zocności
W kerego duszy zło niy zagości.

Je jejich gardło ôtwartym grobym
Jynzykym wszysko ôszydzić szłoby
Kej pod wargami jad yno majōm
Umiaru we tym niy zachowajōm.

Gymby ich połne słōw ôbrzidliwych
We farōniyniu jad ôszydliwy
Rynce i gyry złu służyć majōm
Bestōż tyż niymi krew przelywajōm.

Kaj łōni idōm tam utropiynie
Niyszczyńścio wiela, yno zniszczynie
Bojaźni Boży niy ma w nich wcale
Drōgi pokoju tyż, yno żale.

Dyć wiymy, Zakōn przeca to prawi
Nōm we Zakōnie, nōm Żydōm jawi
Coby my gymby pozawiyrali
Wszechmogōncego yno słuchali
Kej je świat cołki podległy Jymu
Łōn stwōrcōm świata, prawie po tymu.

Z uczynkōw naszych, zła co robiymy
Usprowiedliwić my niy mogymy
Zakōn je coby my spokopiyli
Z dobrym przed Bogym naszym stanyli.

Teroz bez Zakōn sie pokozała
Ta sprowiedliwość Boga, dyć miała
Je poświodczōno w samym Zakōnie
Tyż przez prorokōw, czekanio kōniec.

Sie sprawiedliwość Bożo keryje
Gynau przez wiara, niychej sztimuje
Wiara w Jezusa Krystusa prawie
Ku wszyskim idzie, rōwność w ty sprawie.

Wszyjscy my społym przeca grzyszyli
We tym ôd Boga daleko byli
W nos chwały Jego za mało było
Dyć teroz już sie to pomiyniyło.

Przez łaska Jego wszyskim nōm przeca
Przewiny zmożōm co ze zła neca
Skuli Krystusa je ôdkupiynie
Za Niym je winōw tyż przeboczynie.

Bōg Ôjciec Syna ôddoł w ôfierze
Krew Jego mocōm we naszy wierze
Po darymnicy tako niy stało
W tym miyłosierdzio Boga niymało.

To prawie przeca z pszonio Bożego
Zmazanie grzychōw, postympki złego
Tych kejsik przez nos już popełniōnych
Z wiary w Krystusa zmazane mōmy.

Bōg sprowiedliwość pokozoł tako
Gynau terozki wszyskim jednako
Winy rozgrzyszōł, sōm tego trzimie
W nos wiara teroz niychej niy drzymie
Wiara w Jezusa Syna Bożego
To ze ôfiarōm sie stało Jego.

Dyć kaj czowieku w tym chwała twoja?
Niy ma, niy darmo je godka moja
Skuli uczynkōw twojich być miała?
Niy - skuli wiary bydzie sie brała!

Medykujymy, spokopić trzeba
Usprowiedliwić we woli Nieba
Przez wiara winy nōm ôdpuszczane
Niy przez uczynki w Zakōnie dane.

Bōg yno Żydōw wybowicielym?
Niy tyż poganōw? By my to chcieli?
Dyć niy - wybowiōł Bōg nos cuzamyn!
Czy ktō je Żydym, czy ktō poganym.

Bōg yno jedyn je, niy inaczy
Bestōż to wszysko tako łōnaczy
Usprowiedliwio tych ôbrzezanych
Kierzy sie trzimiōm Zakōnu wiary
Niyôbrzezanych gynau tyż tako
Przez wiara jejich - Bogu jednako!

Dyć niy godejcie co ôbalōmy
Zakōn przez wiara kero my mōmy
Tako być przeca gynau niy może
My sōm Zakōnym, tōż niy dej Boże.

[broneknotgeld]

IV.

Bestōż co terozki trza nōm wiedzieć?
Ô Abrahamie co moga pedzieć?
Łōn ôjcym naszym - co erbnōł z ciała?
Skiż czego prawie je jego chwała?

Usprowiedliwiōł Bōg Abrahama
Dyć chwała jego niy je ta sama
Asić przed Bogym mu niy godziyło
Ze Wszechmocnego łaski to było.

Co richtig Pismo nōm ô tym prawi?
Abraham wierzōł Bogu - to jawi
Stōnd prawowierny i sprowiedliwy
Stōnd chwała jego - przeca niy dziwi.

Dyć kej ktōś robi to co potrzeba
Zapłata za to niy łaskōm z nieba
Zapłata za to noleżnōm bydzie
Niy dziwo iże we kōńcu przidzie.

A ktō niy robi, ô to niy staro
Mu żywobycie zdo inkszōm miarōm
Dyć gorko wierzy i trzimie tego:
Je Łaska Boga dlo bezbożnego
Przez wiara trzimie sprowiedliwości
Przez wiara w Jego je łaskawości.

Dyć przeca Dawid prawie mianuje
Błogosławiōnym - tym niy dziwuje
Błogosławiōnym je podug niego
Tyn co we łasce Wszechmogōncego
Je sprowiedliwym, niy skiż uczynkōw
Niy skuli tego co z jego rynkōw.

Błogosławiyni - im ôdpuszczōne
Sōm niyprawości, utropy kōniec
Zatarte grzychy ich z woli Pana
Bōg tako sprowiōł, sōm godni miana
Sōm godni chwały sprowiedliwego
Ze woli tako Wszechmogōncego.

Błogosławiyństwo tōż je skiż czego?
Czy tyko yno ôbrzezanego?
Niyôbrzezanych tyż siyngo łōne?
Jako spokopić nōm to na kōniec?
Dyć prawie wiara Abrahamowo
Nōm sprowiedliwym go tako stowio.

A jako łaska znod w ôczach Boga?
Kej ôbrzezany był? Spytać moga
Przed tym, czy po tym? Co ôdpowiycie?
Przed! Niy inaczy - to przeca wiycie.

Zak ôbrzezanio przijōn na siebie
Jako tyn sztympel łaski we niebie
Stoł sprowiedliwym ze wiary prawie
Je ôbrzezanie sztymplym w ty sprawie.

Niy z ôbrzezanio - dyć z wiary jego
Stoł ze tym ôjcym ludu cołkego
Tyż tych co wierzōm bez ôbrzezanio
Z nadziejōm łaski Boży doczkanio
Coby z tym byli sprowiedliwymi
Z błogosławiyństwym Boga ty ziymi.

Stoł ôjcym tako tych ôbrzezanych
Podug Zakōnu, gynau tyż dany
Je jako ôjciec tym kierzy idōm
Durś drōgōm wiary, ku Bogu przidōm
Jako Abraham przed ôbrzezaniym
Wiara na Boga przeca czekaniym.

Niy skiż Zakōnu Abrahamowi
I familiji jego Bog jowi
Iże choć duge bydzie czekanie
Dziedzicym świata przeca ôstanie
Kej sprowiedliwy we wierze swoji
Dziedzicym świata na kerym stoji.

Kejby ci yno dziedzictwo mieli
Co przi Zakōnie, ci yno śmieli
Chytać dziedzictwa ôd Abrahama
To na co wiara? Zdo iże sama
By ōbiytnica w proch ôbrōciyła
Niymoc w niyj yno, niymoc by była.

Dyć za Zakōnym gniyw yno idzie
Czy kaj go niy ma czowiek we biydzie?
Czy bez Zakōnu grzych sie pokoże?
Niy - łōn w Zakōnie yno być może.

Tōż ôbiytnica je skuli wiary
Ze łaski Boga prawie – ty miary
Coby potomstwo cołke chyciyła
Niy yno przi tych w Zakōnie była.

Przi wszyskich prawie potōmkach jego
Ôd Abrahama, ôjca naszego
Ze jego wiary, niy ze Zakōnu
Ôbiycoł Bōg to, już wiycie kōmu.

Niy darmo gynau je naszkryflane:
Cołke narody bydōm ci dane!
Przed Bogym, wierzōł dyć Wszechmocnymu
Co życie dowo i umartymu
Kery co niy ma, stworzyć poradzi
Ôjcu nacyje we rynce wsadzi.

Mu ludzkōm miarōm to niy zdowało
Dyć mioł nadzieja, wiara w tym cało
Wierzōł Bogowi, we słowa Jego
Ôjcym nacyjōw stanie skiż tego
Kej słyszoł i nōm szkryfniōne to je:
Take potōmstwo niych bydzie twoje.

Niy zwōntpiōł, w wierze niy ôsłob swoji
Choć czas niy czekoł, czas czynsto broji
Widzioł jak ciało mu ôbumiyro
Kej na sto rokōw swoje zaziyroł
Kej z łōnym Sary to samo dzioło
Niy ôsłob w wierze, choć niywesoło.

Niy zwōntpiōł, Bōg mu to ôbiycywoł
Durś gorko wierzōł, tymu niy dziwoł
Jak zowdy chwoloł Wszechmogōncego
Wierzōł - potōmstwa doczko swojego.

Gynau durś pewny był prawie tego
Co z ôbiytnicy Wszechmogōncego
Iże we mocy Jego zrychtować
Co z łaski Swoji chcioł ôbiycować
Był prawowierny, wierzōł w to gorko
Zwōntpiynio we niym niy rosło ziorko.

Niy naszkryflane przeca ôstało
Iże skiż niego yno to stało
Skiż Abrahama, uczynkōw jego
Niy bestōż yno doszło do tego.

Skiż nos tyż przeca, wiary trzimiymy
We Boga Ôjca, to wszyjscy wiymy
Co poczōł Syna kery nōm Panym
Poczōł Jezusa - Krystus nōm danym
I z martwych w kōńcu podźwigoł Syna
Kej zło ku Niymu prziszła godzina.

[broneknotgeld]

Skiż grzychōw naszych Łōn był wydany
Na śmierć czowieczo, mynkōm poddany
Dyć wstoł z umarłych, ze Ôjca woli
Usprowiedliwiōł nos, by my pszoli
Bliźnim, tyż Jymu chwała ôddali
Wieczności ze Niym tako czekali.

Je przeboczynie skiż naszy wiary
Nasz pokōj z Bogym prawie ty miary
Co Jezus Krystus nōm tu ôstawiōł
Tym kierzy wierzōm jako Pan sprawiōł.

Przez Niego prawie, ja - przez Krystusa
Kej wiary połno je naszo dusza
Tyż łaska Bożo siyngo nos przeca
Przez Niego my sōm ze Boga neca
My przez Jezusa dyć tym aszymy
Co my dzieckami sōm tyż Bożymi.

Dyć niy to ino, kej w utropiyniu
Wiarōm aszymy, we pognymbiyniu
Siył nōm dokłodo by my strzimali
Te wszyske prōby zła co doznali.

Kej strzimujymy zaś co złe idzie
Ciyrpliwość naszo tym wiynkszo bydzie
Wiyncyj nadzieji tyż w duszach naszych
I zło tyż myni przi tymu straszy.

Kej pszonie Boże we sercach gości
Duszōm dokłodo tako radości
Gynau ze siyły Ducha Świyntego
Co je nōm dany ze wiarōm w Jego.

Tōż Krystus pomarł prawie skiż tego
Kej niymoc była w duszy kożdego
Za bezbożnikōw i nos we grzychu
Do ôstatniego łōn ciyrpioł dychu.

I mało kedy richtig być może
Iże ktōś pomarł, tako ôkoże
Gynau za tego sprowiedliwego
Drapci już prawie co za dobrego
By ôpowożōł poświyncić życie
Kej niy je leko, to spokopicie.

Bōg zaś tyż tako nōm pokazuje
Iże nos wszyskich społym miyłuje
Przeca kej byli my grzysznikami
Krystus, Syn Jego wstowioł za nami
W ôfierze pomarł na ty Golgocie
Świodectwo pszonio Boga w tym mocie.

Bestōż terozki skuli krwi Jego
Skuli ôfiary sprowiedliwego
Bez Niego my sōm tyż wybowiyni
Ôd gniywu prawie, anō - niy myni.

Kej przeca drapci jako te wrogi
Przez śmierć Krystusa godzymy z Bogym
Przez Syna Jego ôfiarowanie
Gynau już wiymy co tako stanie
Iże zbowiynie w tym nasze przidzie
Przez życie Jego, tako dyć bydzie.

Przeca niy yno sie tym aszymy
Iże we Bogu, przez Pana - wiymy
Je Jezus Krystus w tym sprowicielym
Z Bogym kupluje nos jak my chcieli.

Grzych przez jednego czowieka prziszoł
Na tyn świat cołki, łōn w tym namiyszoł
Iże śmierć prziszła ze grzychym jego
I niy ôminie przeca żodnego
Kej z grzychym wszyjscy już społym byli
Tych chyto kierzy swōj czas przeżyli.

Aż do Zakōnu grzych światu dany
Dyć jeszcze wtedy niy rachowany
Kej wpiyrw Zakōnu przeca niy było
Ludziōm bez tego żyć przitrefiyło.

Dyć ôd Adama śmierć panowała
Aż do Mojżesza do sia zbiyrała
I tych co grzychu sie niy chytali
Adamowego - śmierci doczkali
Jako sōm Adam, zdo mustrym jego
Kery mioł przilyźć - czekali tego.

Tōż przeca z łaskōm prawie inaczy
Niż ze upadkym sie nōm łōnaczy
Przez grzych Adama dużo straciyło
Wiyncyj zaś łaski Boży tyknyło
Przez dar Krystusa - jeszcze czowieka
Ta łaska mōmy, niy trza jyj czekać.

Z łaskōm inaczy niż z grzychym było
Przez grzych Adama wiela straciyło
Jedyn upadek kara pomnożył
Niym Tyn co pomarł na krziżu - ôżył
By darym łaski usprowiedliwiać
Wszyske upadki, ku Bogu kiwać.

Dyć kej skiż grzycha yno jednego
Śmierć panowała, copła kożdego
Jedyn grzych styknoł - tyn Adamowy
Coby chytała sie kożdy gowy.

Ô wiela bardzi prawie terozki
Ci kierzy erbli dar łaski Boski
W sprowiedliwości panować bydōm
Co skuli Niego ku tymu idōm
Je Jezus Krystus im dobrodziejym
I łaski Boga tyż nosicielym.

Tōż kej skiż grzycha jednego z ludzi
Sie potympiynie na wszyskich kludzi
Przez sprowiedliwość tako jednego
Gynau tyż doszło prawie do tego
Co wszyskich siyngło w tym wyboczynie
Grzychōw żywota ich ôdpuszczynie.

Niyusłuchliwość yno jednego
Wyflekowała grzychym kożdego
Zaś usłuchliwość sprowiedliwego
Usprowiedliwio grzych, skuli tego
Być wyboczōne wiela nōm może
I czeko na nos krōlestwo Boże.

Zakon nōm prziszoł dyć skuli tego
By grzych namnożōł - wiela je jego
Terozki za tym i łaska idzie
Jyj jeszcze wiyncyj przi tymu przidzie.

Wiyncyj - grzych w śmierci naszy panuje
Tōż łaska, kożdy niych forszteluje
Usprowiedliwio nos, tako dźwigo
Z niyj życie wieczne - we tym niy migo
Życie z Jezusym Krystusym Panym
Niy darmo przeca ôfiarowany.

[broneknotgeld]

VI.

Co pedzieć mōmy na to terozki?
W grzychu być mōmy skiż łaski Boski?
Kej wiyncyj grzychu wiyncyj jyj trzeba
Tako durś bydzie na chwała nieba.

Niy, niymożebne, dyć niy dej Boże!
Grzych w nos umartych już widzieć może
Dlo grzychu tako my umartymi
Kej łaska Bożo chyciyła ziymi
Żyć w grzychu przeca nōm niy uchodzi
Grzych z łaskōm Jego cołkym niy godzi.

Dyć czy niy wiycie co kej krzest mōmy
Tako świodectwo wiary dowōmy?
Krzest nos kupluje ze śmierciōm Jego
Ôfiarōm wielgōm Syna Bożego.

Tym kuplujymy z Krystusym w grobie
We Jego śmierci, po Niym żałobie
Dyć chwałōm Ôjca Syn zmartwychwstały
Nōm tyż sie żywot ôdmiyni cały.

Wleźli my tako we śmierć Krystusa
Kej w grobie ze Niym i naszo dusza
To ze Niym nasze tyż zmartwychwstanie
Dyć niy inaczy, tako nōm stanie!

W nos stary czowiek z niym zatracōny
Jego na krziżu z Krystusym mōmy
Tam grzyszne ciało nasze sie traci
Nowe zła grzychym niy ubogaci
Kto umarł grzyszyć dali niy może
Dyć niy w tym kōniec - chwała Ci Boże!

Kej my z Krystusym społym umarli
Kej aże tako ku Niymu garli
W to przeca wszyjscy teroz wierzymy
Co ze Krystusym tyż żyć bydymy.

Bo przeca wiymy - z umartych dźwignoł
Straciōł z tym śmierci, ani niy mignoł
Śmierć niy mo ze Niym już nic spōlnego
Już niy poradzi i tyknōńć Jego.

Kej pomarł coby grzych Go niy tykoł
I grzych już za Niym niy bydzie blikoł
Kej juzaś żyje - przez Ôjca prawie
Tako dlo Boga we kożdy sprawie.

Tōż wy i siebie gynau tyż miyjcie
Już za umartych do grzychu - chciyjcie
Żyć zaś dlo Boga - po to my przeca
Z Pana Jezusa Krystusa neca.

Niych w żywobyciu grzych niy panuje
Śmiertelnym ciałym waszym raduje
W tym złego tako niy usłuchejcie
Pożōndliwościōm jego niy dejcie.

Jak kejsik żeście już ôddowali
Te człōnki wasze zły, grzyszny fali
Kej niyprawościōm czynsto służyły
Terozki trza by już inksze były.

Teroz niych zocnym norzyńdziym bydōm
I ku prawości niychej durś idōm
Służyć trza Bogu we chwale Jego
Ze człōnkōw niychej durś coś zocnego.

Już grzych nad wami niy zapanuje
Niy skiż Zakōnu, niych niy dziwuje
Grzych wos niy copnie skiż łaski Boży
Na to zło przeca niy ôpowoży.

Tako co dali? Grzyszyć bydymy
Kej bez Zakōnu, dyć z łaskōm - wiymy
Niy, niymożebne, być to niy może!
We łasce z Tobōm chcymy być Boże!

Pewnikiym wiycie - kej ôddowocie
We służba kōmuś, słuchać go mocie
Boście sługami prawie istnego
Muście ôddali, trza trzimać tego.

Grzych wos ku śmierci ciyngym prowadzi
Z kōńca takego żeście sōm radzi?
Czy z posłuszyńśtwa kere wos wiedzie
Kaj sprowiedliwość ciyngym na przedzie?

Dziynkować Bogu, choć żeście byli
W niywoli grzychu, w ty życio chwili
Z serca już prawie tako słuchocie
Naukōw Pana, im ôddowocie
Z tym sprowiedliwość, z tym uświyncynie
Z tym już bez grzychu wasze sumiynie.

Krystus ôd grzychu dyć nos wyzwolōł
Kożdy z nos żyje by Boga chwolōł
Sługi my tako sprowiedliwości
Prawość we duszach naszych już gości.

Po ludzku tako, słabość czowieka
Tym iże ciało we grzychu flekach
Kej człōnki nasze złu już służyły
Czas by terozki w tym ôdmiyniyły
Czas być im w służbie sprowiedliwości
By stały prawe, szły ku świyntości.

Dyć kej byliście niywolnikami
Grzychu swojego, wiycie to sami
Co sprowiedliwość ôd wos daleko
Zdało co wos już łōna niy czeko.

A jaki profit wtedy mieliście
Ze tego iże fest grzyszyliście?
Tego czym dzisioj gańbić wōm trzeba
Śmierć yno niōsło, grōb kej trza nieba.

Terozki z grzychu zaś wybowiyni
We służbie Boga żeście - niy myni
Zbiyrocie ôwoc, ôwoc świyntości
A potym życie wieczne w radości.

Za grzych zapłatōm śmierć przeca zowdy
Ze łaski Boga juzaś naprowdy
Je żywot wieczny ze mianym Pana
Doł Jezus Krystus nōm ta przemiana.

[broneknotgeld]

VII.

Wōm godōm, kierzy żeście w Zakōnie
Iże w niym czowiek po życio kōniec
Mo być we prawie kere szkryfniōne
Niy darmo tako je dane łōne.

Bestōż niywjasta mynżowi dano
Je we Zakōnie gynau zwiōnzano
Ze swojim chopym do śmierci jego
We prawie niy śmiy ôdyńść ôd niego.

Kej ślubny pomrze, wtedy inaczy
Zakōn już tego jyj niy łōnaczy
Kej mynża niy ma kaj prawo jego?
Wtedy je wolno - niy ma istnego.

Bestōż jak dugo jyj ślubny żyje
Grzychu swojego istno niy zmyje
Kejby chyciyła chopa inkszego
Cudzołożnicōm stanie skiż tego.

Kej jyj chop pomże, wolnōm z tym bydzie
Przi chopie inkszym już niy we biydzie
Cudzołożnicōm już być niy może
Je prawowiernōm - chwała Ci Boże.

Tako tyż z wami braty sie stało
Zakōn niy trzimie kej wy przez ciało
Te Krystusowe żeście niy jego
Już noleżycie prawie do Tego
Kery choć pomarł juzaś mo życie
Przez Niego wasze tyż żywobycie.

Wyście ôwocym ôfiary Jego
Wyście sōm ze Niym jako i drzewo
Kerego ôwoc Bogu noleży
Kożdy kto w Pana naszego wierzy.

Kedy my byli we ciele starym
To wszyske żōndze z Zakōnu miary
Prawym zbudzōne we nos mnożyły
We człōnkach naszych zdo bestōż były
Coby ku śmierci nos kerowały
Tam nasze grzychy kōniec tyż miały.

Teroz niy Zakōn nos przeca trzimie
We kerym dlo nos śmierć yno drzymie
Teroz we nowym duchu my przeca
Niy ku starymu ze wami leca.

Co skuli tego potrza nōm pedzieć?
Zakōn je grzychym? Ku tymu wiedzie?
Niy! Niy dej Boże! Trza spokopiynio
Niy tako przeca wedle sumiynio.

Dyć grzych przez Zakōn my spokopiyli
Pożōndliwymi my gynau byli
Jakby nōm Prawo niy zabrōniało
I - niy pożōndej - przikozywało.

Ze przikozanio grzych chyńci biere
I pożōndliwość w czowieku were
Zakōn to dźwigo, Zakōn to mnoży
Grzych psincym by był, a tela woży.

Sōm bez Zakōnu żył żech tyż przeca
Grzychu żech niy mioł, wloz mi do neca
Jak przikozanie Zakōnu było
Grzych wy mie ôżył - tako trefiyło.

jak żech mu pomarł to ôkozało
Co przikozanie ku śmierci brało
Chocioż do życio miało kerować
Ku śmierci wiōdło - spokopi gowa?

Grzych chyńci nabroł przez przikozanie
Uwjōd mie kej żech postawiōł na nie
I zabiōł, śmierciōm przeca skōńczyło
Co z przikozanio Zakōnu było.

A przeca Zakōn je we świyntości
I przikozanie jego w ty gorści
Świynte i prawe, dobru mo służyć
Zakōn ku chwale czowiek mo użyć.

Co dobre prawie śmierć ludziōm niesie?
Ech, niy dej Boże! Niy tego chce sie
To grzych przez dobro śmierć nōm zadowo
Przez przikozanie sie wiynkszym stowo.

Już wiymy, Zakōn ducha sie trzimie
We naszych ciałach zaś grzych durś drzymie
I z przikozaniym tyż we nos mnoży
Mu przedowōmy ciałym - tōż woży.

Jak mōm spokopić co prawie robia?
Kej niy to co chca, a przeca zgobia
Chca robić dobrze, a złe mi idzie
Niy ciyrpia tego co prawie bydzie.

Kej zło zaś robia, a niy chca tego
Duchym Zakōnu trzimia świyntego
I to prziznowōm - dobro w Zakōnie
Wina w czowieku kej taki kōniec.

Tōż prawie tako - niy jo to robia
A grzych co wy mie miyszko, tōż zgobia
Już dobro wy mie niy miyszko przeca
Z grzychym durś wiynkszym przez życie leca.

Grzych wy mie miyszko, we ciele mojim
Chca lyźć ze dobrym, dyć grzych durś broji
Mocy wystyko by chcieć dobrego
Za mało je jyj by trzimać tego.

Bestōż niy robia gynau dobrego
Choć chca, chca trzimać sie prawie tego
Zła niy chca, jednak ku niymu ida
Zło robia - wiym co skiż tego biyda.

[broneknotgeld]

A kej zaś robia, choć niy chca tego
Niy jo to zgobia, je z woli złego
Grzychu co miyszko we ciele mojim
Jo tego niy chca, a zło durś broji.

Tōż prawo take w siebie znojduja
Kej chca ku dobru, kej tako czuja
Zło zaroz chyto, jymu poddowōm
Z niym grzychy moje zarozki jowiōm.

Z ducha swojego, z sumiynio tako
Ku Zakōnowi kukōm jednako
Dyć Zakōnowi Bożymu pszaja
A przeca moga yno powajać.

Kej przikozanie co w człōnkach mojich
Gynau za dobrym wcale niy stoji
Kej sie przeciwio fest rozumowi
I mi niywola we grzychu jowi
Grzych przikozuje, rzōndzi człōnkami
Zło tako zowdy czowieka mami.

Tōż żech norzyńdziym, lichym czowiekym
Co durś żyć bydzie ze grzychu flekym
Ktō mie wybowi, ôczyści ciało
Ze zła co śmierć mi yno wybrało?

Niych bydōm dziynki Wszechmogōncymu
Gynau terozki prawie po tymu
Iże z Jezusym Krystusym zbowio
Pan nasz ku chwale Jego to sprowio.

Łōn Zakōnowi służy dyć przeca
Ku prawōm jego ze chyńciōm leca
Yno te ciało chce żyć we grzychu
Tōż złymu służy jak dugo dychōm.

VIII.

Teroz dyć niy ma już potympiynio
Dlo tych z Krystusym, skiż przeboczynio
Tego co stare kej nowy czowiek
Pana nauki mo prawie w gowie
I już niy robi co podug ciała
Choć wpiyrw niyprawość we niym siedziała.

Kej prawo Ducha biere z Krystusa
Wyzwolo, tako wōm pedzieć musza
Wyzwolo z grzychu, ze złego prawa
Ôd śmierci brōni, w tym Boga sprawa.

Co sie niy mogło stać przi Zakōnie
Kej ciało słabe we grzychu tōnie
To stało prawie ze woli Boga
Przez Jego Syna - pedzieć wōm moga.

Łōn Go nōm przisłoł w ciele czowieka
My mieli prawie tego doczekać
Kej grzyszne ciało Syna Bożego
Ôfiarowane na chwała Jego
Grzych w ciele tako stoł potympiōny
Z tym drōga życio terozki mōmy.

Coby co Zakōn nōm przikozuje
To z nami rosło, niychej sztimuje
Nōm, kierzy z ciała już niy grzyszymy
Kej z Duchym Jego w zgodzie żyjymy.

Bo przeca ci co skiż ciała żyjōm
Tyż medykujōm, tego niy skryjōm
Ô tym co ciało im robić koże
Zakōn pomiynić tego niy może.

Ci zaś co w życie ze Duchym idōm
Ze Niym lyźć wszyndy tyż tako bydōm
I medukujōm ô tym co Ducha
Spokopiōm, bydōm tyż Jego słuchać.

Tōż z pomyślunku co trzimie ciała
Śmierć zowdy lyngnie, bydzie je miała
Zaś pomyślunek co z Duchym idzie
Ku życiu ciśnie, kaj pokōj przidzie.

Dyć filip ciała Boga niy sucho
Na prawo Boske natura gucho
Kierzy zaś ciała yno trzimajōm
Bogu niy radzi - tako z tym majōm.

Wy, kierzy ciała zaś niy słuchocie
Wy, kierzy Ducha durś wiyrchym mocie
Duch Boży we wos sztyjc pomiyszkuje
Ze wami tako społym raduje.

Ci co niy majōm Krystusowego
We duszy swoji Ducha Świyntego
Ci niy noleżōm do Niego, wiycie
Bez łaski Pana leci im życie.

Kej Jezus Krystus w wos pomiyszkuje
Choć ciało z grzychu pomrze - sztimuje
To przeca prawie co Duch w nos żyje
Usprowiydliwio, z grzychu ôbmyje.

Duch Tego kery wskrzesiōł Jezusa
Niych pomiyszkuje we waszych duszach
Ôżywi ciało, chocioż śmiertelne
Kej przikazowi Bożymu wierne
Ôżywi prawie skiż Ducha, wiycie
Z Niym przeca nōm je szkryfniōne życie.

Tōż my sōm ciału niy winowaci
Coby je słuchać, to niy ôpłaci
Kej podug ciała prawie żyjecie
To yno pewne iże pomrzecie.

Nōm trza żyć z Duchym, Niym ciało tropić
Gynau musicie prawie spokopić
Żeście sōm wtedy dziećmi Bożymi
Kej Duch sprawami rzōńdzi ziymskimi.

Dyć Duch tyn niy je duchym niywoli
Wami niy rzōńdzi byście go boli
To Duch synostwa, pszonio z tym wiela
Duch w kerym rynka je Stworzyciela.

Przez Niego - Abba, Ojcze - wołōmy
We Niym swiodectwo tyż tego mōmy
Co my synkami Boga naszego
Tōż potōmkami Wszechmogōncego.

Kej my zaś Jego prawie dzieckami
Tako tyż przeca my dziedzicami
My potōmkami gynau Bożymi
Społym z Krystusym, to przeca wiymy
Wszyscy ciyrpiymy tako z Krystusym
Ze Niym tyż chwała i naszy duszy.

[broneknotgeld]

Tōż utropiynia co przeżywōmy
Małymi zdajōm, kej prawie mōmy
Doczkać ty chwały co nōm pokoże
Nos niy ôminie, to być niy może.

Kej ckni stworzyniu gynau skiż tego
Iże świodectwa czeko Bożego
Przez ôbjawiynie dziecek ôd Boga
Kerych Duch wiedzie, wskozuje drōga.

Kej je stworzynie dane marności
Niy z chyńci swoji, skiż powinności
Ze woli tego w kerego mocy
Nadziejōm żyje iże ôboczy
Co sie ze wielgi skazy wyzwoli
Na chwała dziecek Bożych - z niywoli.

Wszyske stworzynie, my wiymy prawie
Wzdycho, boleje teroz w ty sprawie
Jako my sami, my kierzy mōmy
Już Ducha prawie, choć poznowōmy
Choć ckni czekanie synostwa Jego
Skiż ôdkupiynio ciała naszego.

Z nadziejōm gynau my sōm zbowiyni
Niy tym co widać, to zowdy myni
Co już widzymy niy je nadziejōm
Bo jak spodziywać sprow kere dziejōm?

Kej spodziywōmy sie co niy dzieje
Czego niy widać kej ćmi, kej dnieje
Wtedy czekōmy we ciyrpliwości
Z nadziejōm kero we sercach gości.

W słabości naszy Duch nos podpiyro
Wstowio sie za nos, z pszoniym zaziyro
Choć my niy wiymy jako nōm rzykać
Co zrobić prawie i kaj poblikać
Duch ô nos staro i błago Pana
Kej my trzimiymy sie Jego miana.

Tyn zaś co w serca kukać poradzi
Wiy czego Duch chce, to Mu niy wadzi
Po myśli Boga wstowio za tymi
Co ku świyntości idōm, je z niymi.

Wiymy, Bōg zowdy we dobru wspiyro
Kierzy mu pszajōm - na tych zaziyro
Ze niymi prawie, ich powołuje
Tyż ku świyntości tako keruje.

Znoł już ich drapci, ze woli Jego
Stali ôbrozym Syna Bożego
Łōn piyrworodnym, pomiyndzy tymi
Co mu bratami, Bōg ze istnymi.

Bōg wskozoł na nich, tōż tako stało
Niebo ich prawie tyż zawezwało
Usprowiedliwiōł Bōg, z gōry wiedzioł
Ktō wele Syna tyż bydzie siedzioł
Ktō uwjelbiōny ze Niym sie stanie
Nadziejōm na to, nasze czekanie.

Co skuli tego pedzieć mogymy?
Bōg yno z nami, tela już wiymy
A być nōm przeciw - kto za tym idzie?
Bōg yno z nami - to je, to bydzie.

Bōg niy ôdpuściōł dyć tyż Synowi
Jego ôfiara to przeca sprowi
Na śmierć we mynkach za nos wydany
Nōm, tōż idymy ze Pana mianym
Bōg nos ôbdarzy jako i Jego
Wszyskim co stało Syna Bożego.

Ktō bydzie skarżōł tych już wybranych?
Tych kierzy idōm ze Syna mianym
Bōg kery prawie usprowiedliwio?
Kery wiy wszysko, tymu niy dziwo

Ktō nos potympi kej sōndzić przidzie?
Czy Jezus Krystus ôbwiniać bydzie?
Tyn kery pomarł, zmartwychwstoł potym
Je po prawicy Ôjca skiż cnoty
I coby wstowiōł prawie za nami
My ze Niym Duchym, przeca niy sami.

Ktō ôd Krystusa gynau ôddzieli
Ôd Jego pszonio - jako by mieli?
Przez utropiynie? Przez uciskanie?
Przez głōd czy inksze prześladowanie?
Przez brak ôdziynio, ôkalyczynie?
Przez miecz, przez życia niym zatrocynie?

Dyć je szkryfniōne: Nos zabijajōm
Skiż ciebie co dziyń, za ôwce majōm
Nos zabijajōm, my ôfiarami
Skiż Ciebie dlo nich yno ôwcami.

Tōż tyż przi tymu my wygrywōmy
Przez Tego prawie co w sercu mōmy
Kery nōm pszaje, dyć niy inaczy
My wiyrchym tako - Łōn to łōnaczy.

Jo je żech pewny - śmierć niy poradzi
Życie tyż tymu dyć niy zawadzi
Ani janioły, ze nieba siyły
Dni co terozki, co bydōm, były
Tyż inksze moce, co ze wysoka
Co z głymbokości i co ze ćmoka.

Tyż roztomajte gynau stworzynie
W tym niy zawadzi - nos niy ôminie
Ta miyłość Bożo - jako inaczy?
Ôd pszonio Boga niy ôdłōnaczy
Co we Jezusie Krystusie mōmy
Tyż Jymu chwała tako ôddōmy.

IX.

Prowda wōm godōm, prowda w Krystusie
I niy scygania, niy kryja tu sie
Świodectwo moje z Ducha Świyntego
W sumiyniu, w srogi żałości z tego
W stropiyniu serca co uwierzyło
Bo tyż inaczyj z tym u mie było.

Sōm żech chcioł przeca być ôdciepany
Ôd tych co w chwale z Krystusa mianym
Skiż bratōw mojich, krewniokōw przeca
Tych podug ciała, ku niym tu leca.

Ze nich sōm przeca Izraelity
Synowske szaty i chwała przi tym
Jejich przimiyrze, Zakōn, ôfiary
I służba Bogu wedle ich miary.

Za ôbiytnice, ôjcōw ich wszyskich
Ze kerych Krystus, ciałym im bliski
Ze Kerym Bōg je co durś nad nami
Na wieki wiekōw, tako już - amyn.

[broneknotgeld]

Dyć niy ma tako, to być niy może
Coby straciyło sie Słowo Boże
Yno niy cołki rōd Izraela
Je Izraelym, Żydym za tela.

Gynau niy wszyjscy prawie synkami
Choć Abrahama sōm potōmkami
Tako pedzane: Izaakowe
Potōmstwo twoje, potōmstwo nowe.

Tōż spokopicie, dziecka niy z ciała
Wszechmogōncego wola wybrała
Potōmstwym dziecka ôbiycowane
Dzieckami Boga, Jymu poddane.

To w ôbiytnicy dyć słychać było:
Kej czas już bydzie by to trefiyło
Przida - kej Sara ci zrodzi syna!
We ôbiytnicy tako nowina.

Przeca niy ino, przeca tyż stało
To co Rebeki prawie czekało
Izaakowōm slubnōm dyć była
I jymu yno dziecka zrodziyła
Tōż nōm praôcym Izaak zostoł
Ô Izraelu, zdo ci to prosto.

Jyj dziecka jeszcze niy narodziyły
Jeszcze nic złego niy wynokwiyły
Ani dobrego - niym dała życie
Już Bōg kerowoł tym, pewno wiycie.

Niy skiż uczynkōw tako być miało
Ze woli Boga gynau to stało
Kej przeca drapci pedzane było:
Starszy młodszymu sługōm - trefiyło.

Tōż napisali: Pszołch Jakubowi
Niynowiść trefi zaś Ezawowi
Skiż powołanio tako być miało
Tako przidarzyć gynau musiało.

Co skuli tego pedzieć mogymy?
Niysprowiedliwość Boga widzymy?
Niy, w żodnym razie, niy ô to idzie!
To być niy może - bestōż niy bydzie.

Bōg Mojżeszowi pedzioł dyć tako:
Sie ulituja zowdy jednako
Nad tym kerymu żech miyłościwy
Sie ulituja, żech sprowiedliwy
I miyłosierdzie pokoża tymu
Kej chca to trefi prawie istnymu.

Tōż niy zoleży to ôd czowieka
Ktō chce - na darmo może durś czekać
Ktō staro - darmo sztyjc czekać może
We Twoji woli je yno, Boże
We Boga woli co gynau stanie
Kerego czeko ulitowanie.

Pismo to godo faraōnowi:
Po toch cie dźwignōł, bestōż to jowi
Cobych na ciebie moc pokazywoł
By mocy Boga świat aże dziwoł
Z tym moje miano, z tym chwała moja
Na cołki ziymi, za tym Jo stoja!

Tako kej Bog chce, prawie zmiyłuje
I swojim pszoniym cie uretuje
Dyć może trefić przeca inaczy
Ze woli Jego to wyłōnaczy
Kogoś powiedzie we inkszo strōna
W zatwardziałości przidzie mu kōnać.

Tōż pewno spytosz: Ôbwinio czamu?
Jako przeciwiać mi teroz trza Mu?
Ktō to poradzi kej w Jego woli?
Jednych ôbwinio, a drugich chwoli?

Ô prochu marny! Kim żeś je prawie
By z Bogym wadzić we swoji sprawie?!
Czy co stworzōne stwōrcy sie pyto:
Czamu żech take? Tuplikuj mi to.

W ryncach garncorza czy niy ma mocy
Zrobić noczynie co cieszy ôczy?
Kerym sie asić naprowdy idzie
I wele tego daleko bydzie
We kerym kunsztu wcale niy widać
Choć niym posłużyć - jeszcze niy biyda.

A Bōg - kej gniyw swoj chce tyż ôbjawić
Znosi ciyrpliwie coby to sprawić
Noczynie gniywu - kej tako stanie
Co mu szkryfniōne, co mu dostanie
Kej w kōńcu trefi te zatracynie
Na to być miało prawie noczynie.

Wielgość swyj chwały tym pokazuje
Wele noczyniōw kere miyłuje
Je narychtowoł ku chwale swoji
Gynau to bydzie jako im stoji.

Tako ze nami zawezwanymi
Niy yno z Żydōw co na ty ziymi
Tyż ze poganōw - zawezwoł przeca
Tych kierzy wierzōm - do Jego neca.

U Ozeasza dyć je pedzane:
Moji nacyji niy bydzie dane
Co jōm naprowdy swojōm mianuja
Niy roztomiyło tyż uraduja
Kej inkszy powiym co łōna prawie
Mi roztomiyłōm - tako w ty sprawie.

I tako bydzie - kaj im pedzano
Wyście niy ludym mojim - tam miano
Inksze usłyszōm: Żeście synami
Boga Żywego miyndzy ludami.

Izajasz prawiōł Izraelowi:
Choć wiela synkōw waszych sie jowi
Jak piosek morski lud Izraela
Sie retnōńć może dyć małowiela.

Dyć co Bōg może, to przeca stanie
Niy bydzie duge na to czekanie
Bōg nos ôsondzi, Bōg nos pokoro
I tako stanie gynau już skoro.

Niy darmo richtig Izajasz prawiōł:
Nōm Pan Zastympōw dziecka ôstawiōł
Coby Sodōmy my niy zoznali
I ty Gōmory - by dzioło dali.

Co trza nōm pedzieć? Iże pogany
Co niy starali żyć z Boga mianym
Jego zoznali sprowiedliwości
Łōna ze wiary na ziymi gości.

[broneknotgeld]

Izrael kery tym sie kerowoł
Co we Zakōnie, wiyrchym to dowoł
Ze tym chcioł siyngnōńć sprowiedliwości
Tego niy erbnōł, niy mo we gorści.

Spytocie: Czamu? -Z wiary niy było!
Z tego co robiōm - tōż przitrefiyło
W kamiyń ôbrazy yno kopnyli
I skuli tego tyż wywalyli.

Je naszkryflane: Kaj Syjōn kłada
Kamiyń ôbrazy, zgorszynie, zwada
Kery uwierzy, z wiarōm we zocy
Niy pogańbiōny, we Jego mocy.

X.

Braty, z cołkego serca mojego
Chca ich zbowiynio, rzykōm skiż tego
Do Pana Boga Ôjca we niebie
I do Krystusa, Jezusie - Ciebie.

Świodectwo dowōm im - w gorliwości
Niy ustowajōm, w bogobojności
Chcōm luźć ku Niymu - dyć co im przidzie?
Niy spokopiyli - tōż jako bydzie?

Kej niy poznali Boży prawości
Niy siyngli Jego sprowiedliwości
Ty swoji yno ciyngym trzimali
We kōńcu Boży niy usłuchali.

Dyć Zakōn kōńczy w Krystusie Panu
Wiedzie ku Jego z Golgoty ranōm
By kożdy kery trzimie ty wiary
Sprowiedliwości zoznowoł miary.

Mojżesz to szkryfnōł kej Zakōn dowoł:
Z tym sprowiedliwość niych we wos stowo
Kej czowiek w życie z Zakōnym idzie
Je sprowiedliwym, tako z niym bydzie.

A sprowiedliwość z wiary co prawi?
Ci zapytaniym w sercu niy jawi
Niy pytej: Kery z nos bydzie w niebie?
Czy chcesz Krystusa prawie dlo siebie?
Z nieba ku ziymi sciōngnōńć poradzisz?
Sprowiedliwości Boży tym wadzisz.

Niy pytej: Przepaść kōmu szkryfniōno?
Bōg Czowiek za nos na krziżu skōnoł
Filip czowieka niy wolōm Boga
Niy miarōm Jego - dźwignōńć niy moga.

A jako Pismo nōm gynau prawi:
Sie wele ciebie dyć słowo jawi
We gymbie twoji, we sercu tako
Niych słowo wiary słychać jednako
Kej je głoszymy na chwała Pana
Niychej je słychać we dziyń ôd rana.

Kej wiara swoja wyznosz wargami
Co Jezus Panym gynau nad nami
I z serca wierzysz w to co trefiyło
Iże zmartwychwstoł ze Boga siyłōm
Bydziesz zbowiōny - żeś miyndzy niymi
Syn i Bōg Ôjciec miyłosiernymi.

Serce keruje cie ku prawości
Z tym sprowiedliwość we ciebie gości
We słowach z wargōw zaś klang zbowiynio
Usłysz czowieku, usłysz to ziymio.

We Piśmie stoji, pewnikiym wiycie:
Kożdy ktō wierzy mo wieczne życie
Ktō wierzy w Niego tyn niy zgańbiōny
Ze kōńcym tako bydzie zbowiōny.

Bōg na kożdego jednako kuko
Żydym żeś, Grekym - Bōg tego szuko
We kerym wiara we Wszechmocnego
We Stworzyciela gynau wszyskego
Bōg za ta wiara szczodrze nagrodzi
Tym kierzy wierzōm tako przigodzi.

Kożdy kto chyci miana Pańskiego
I Boga Ôjca, i Syna Jego
Kożdy zbowiōny ze kōńcym bydzie
Ze wiarōm w sercu ku tymu idzie,

Jak bydōm wołać w ôstatni chwili
Tego w kerego niy uwierzyli?
Jak wierzyć majōm gynau we tego
Kej niy słyszeli ô tym co jego?
Jak mieli słyszeć kej brakowało
Słōw zmartwychwstanio? Ich niy siyngało.

Ktō mioł zwiastować kej niy posłali
Niy darmo przeca tyż napisali:
Gryfne sōm nogi tych kierzy idōm
Z dobrōm nowinōm - pokōj niy biydōm.

Niy wszyjscy richtig dyć posłuchali
Słowu Bożymu wiary niy dali
Izajasz pedzioł: Ktō wierzy, Panie
W słowa co ôd nos gynau dostanie?

Coby uwierzyć wysłuchać trzeba
Słowo je jako kroiczek chleba
Kery sie nado zowdy głodnymu
Słowo Krystusa z nami po tymu.

Tōż pytōm: Czyście wy niy słyszeli?
Ja - żeście mogli kejbyście chcieli
Po cołki ziymi głos słychać było
Wszyndy kaj yno Słowo trefiyło.

Pytōm: Izrael Słowo spokopiōł?
Mojżesz ôdpedzioł, piyrszy tym tropiōł
Pedzioł: Przez narōd co niy narodym
Zowiść w wos stanie, niy skuli zgody
Nacyjo słabo w w filipie swojim
Gniyw w wos podźwigo, zło za tym stoji.

Izajasz ofyn zaś tako prawiōł:
Doł żech znojść istnym, tym żech pojawiōł
Kierzy mie wcale dyć niy szukali
I kierzy ô mie tyż niy pytali.

Pedzioł zaś tako Izraelowi:
Rynce wyciōngōm ku wōm - co jowi?
Cołki dziyń tako - niy usłuchali
Przed tym co niesa sie ôpyndzali.

Pytōm: Bōg lud swōj ôdciep ôd siebie?
We żodnym razie! Niy tako w niebie!
I jo je przeca ze Izraela
Ôd Abrahama potōmkym - tela
Ze pokolynio tyż Bynjamina
Praôjce nasze w mie majōm syna.

[broneknotgeld]

Dyć Bōg niy ôdciep ludu swojego
Niy ôdciep cołkym, prziszło do tego
Co w Piśmie stoji skuli Eljosza
Spōmnieć nōm potrza, tōż ô tym głosza.

Eljosz uskorżoł przed Bogym prawie
Skiż Izraela we taki sprawie:
Panie, prorokōw Ci zabijali
Ołtorze Twoje poôbalali
Sōm żech Ci ôstoł, grzychōw trzimajōm
Na życie moje tyż nastowajōm.

Tōż jako Bożo ôdpowiydź była?
To Eljoszowi już wyjowiyła:
Siedym tysiōncōw chopōw ôstało
We Moji woli - niy uginało
Kolanōw wele Baala ołtorza
Im, jak czas przidzie, niebo ôtworza.

Podobnie terozki tyż sie stało
Reszta we łasce Pana - zdo mało
Sōm w łasce Boga, sōm wybowiyni
Pan ôpiekuje sie teroz niymi.

Dyć kej skiż łaski - niy ze uczynka
Niy skuli tego co zrobi rynka
Przeca by łaska łaskōm niy była
Jakby uczynki yno wożyła.

Tōż jako? Szukoł lud Izraela
Dyć niy znoł prawie, trza wiedzieć tela
Kerych Bōg wybroł - ci dostōmpiyli
Inksi ślepymi na łaska byli.

Kej stoji: Bōg im Ducha wysyło
Ze kerym wszysko bez czucio było
Ôczy niy widzōm, uszy niy słyszōm
Życie ich ćmokym, życie ich ciszōm
Tako do dzisioj gynau ze niymi
Bez łaski Boży sōm na ty ziymi.

Dawid zaś godoł: Niych stōł ich bydzie
Jako te wnyki, pułapkōm w biydzie
Ôbrazōm tako, zgorszyniym ino
Zapłatōm kery zło dopōmino.

Niych cima zowdy w ôczach ich stanie
Słōnko im straci, niy kuknōm na nie
Karku niych prosto nigdy niy majōm
Niych plecy jejich durś uginajōm.

Pytōm: Czy łōni bez to rypnyli
Coby na amynt sie zatraciyli?
Niy ô to idzie! Niy bestōż stało!
Skiż nich zbowiynie tyż sie dostało
Poganōm prawie - tōż im żałujōm
Starajōm bardzi, kej tym dziwujōm.

Bogactwo niy ich - kej upadnyli
Poganōw tako ubogaciyli
Dyć bestōż bardzi bogactwo widać
Bez wiary, łaski Boży je - biyda.

Poganōm godōm zowdy to przeca:
Niy darmo ku wōm ze Słowym leca
I jak żech waszym je apostołym
Służa wōm tako coby my społym
Szli ku zbowiyniu ze łaskōm Boga
Starōm sie ô to wiela sōm moga.

Mono zowiścić wōm bydōm Żydy
Mono spokopiōm dni swoji biydy
I tako chycōm Słowa Bożego
By zbowić w łasce ôd Wszechmocnego.

Kej przeca prawie ich ôdciepanie
Niosło ze światym Boga jednanie
To czym być może przijyńcie - wiycie?
Zdo zmartwychwstaniym - Bōg dowo życie.

Kej zaczyn świynty i chlyb ze niego
Świynty ze woli Wszechmogōncego
Kej korzyń świynty, gałyńzie tako
Korzyń te asty trzimie jednako.

A kej złōmane asty nikere
Z dzikego krzoka sie tyż je biere
Tako i ciebie wziōńć przeca idzie
Coby cie wszczypić, niychej to bydzie
Z tym do korzynio sie tyż kerujesz
Zofty, ôleje - ich pokosztujesz.

Yno niy wynoś nad gałyńziami
Kere z korzynio rosnōm darami
Kej sie wynosisz toś niy spokopiōł
Po coś z korzynio ôleju popiōł
Korzyń cie dźwigo, niy zaś ty jego
Źle kej przepōmnisz co je skiż czego.

Kej powiysz tako: Asta złōmali
Coby cie w miejsce jyj prawie dali
Wiydz: Z niydowiarstwa tako sie stało
Ty z wiarōm stojisz - tōż sztimowało
Dyć niy medykuj zaroz za wiela
Lynkej ô siebie, żyj w wierze - tela.

Bōg niy wyboczōł astōm co piyrwyj
Bestōż to stało, Bōg pedzioł: Wyrwij
Dyć pozor dowej coby niy stało
Z tobōm tyż tako kej asić chciało.

Forszteluj, Bōg je wielgi w dobroci
Dyć tyż surowy, wszysko ôboczy
Kierzy upadli, Go ôdstōmpiyli
We łaski Jego niy uwierzyli.

Ku ciebie dobroć Boga tyż przidzie
Kej w swyj dobroci wytrwosz, to bydzie
Dyć kej niy wytrwosz - stanie inaczy
Tyż ciebie wytnie, tako złōnaczy.

Dyć asty kere wytniynte były
Tyż idzie wszczypić - korzyń mo siyły
Jak niydowiarstwo ich cołkym straci
Kej wiarōm czystōm dusza wzbogaci
We Boga woli - wszczypić je przidzie
Kej Bōg chce, tako dyć prawie bydzie.

Przeca cie wytli z drzewa dzikego
Choć ze natury tyż ôliwnego
I cie wszczypiyli w ôliwka zocno
Byś doł ôwoce, byś rodziōł mocno.

Ô wiela pewni gynau by stało
Jakby ta astka co ułōmało
Chyciyła juzaś korzynio tego
Już ze natury jyj szkryfniōnego.

[broneknotgeld]

Niy chca wōm jednak miyszać we gowach
Niy po to ku wōm sōm moje słowa
Niy chca kryć tego, by wōm zdowało
Iże skiż wos sie prawie to stało.

Czyńść Izraela je ôdciepniōno
Dyć kej sie tako z wami dokōno
Iże przi Bogu i wy znojdziecie
Bōg zaś upōmni ô swoje dziecie
Ô cołki narōd piyrwyj wybrany
Coby żył dali ze Jego mianym.

Bydzie Izrael cołki zbowiōnym
Szkryfniōne przeca dyć tako mōmy:
Z Syjōnu prziśla wybowiciela
Siył we niym bydzie gynau za tela
Coby wos wyrwać z grzychu waszego
Kery ze czasu Jakubowego.

W tym je przimiyrze moje ze tymi
Kierzy już z downa sōm wybranymi
Grzychy ich zmoże - tako sztimuje
Narōd wybrany niychej raduje.

Ewangeliji łōni wrogami
Z tym dlo wos lepi, dyć niych niy mami
Wos w tym nadzieja iże inaczy
Bōg cołkym skiż nich teroz łōnaczy.

Niy - dali łōni sōm wybranymi
Skiż ôjcōw swojich - ciyngym sōm niymi
Bōg swojich darōw niy pożałuje
Izrael wybroł - Bōg durś miyłuje.

Piyrwyj wy żeście tyż niy wierzyli
Dyć łaski Jego z tym dostōpiyli
Skiż niydowjarstwa ich tako stało
Co wos zbowiynie bydzie czekało
Wy miyłosierdzio Boga zoznocie
Kej Słowo Pana we sercach mocie.

Tōż tyż i łōni, chocioż zwontpiyli
Choć w miyłosierdzie niy uwierzyli
Co ku wōm prawie ze Słowym idzie
Erbnōm je z wiarōm, tako dyć bydzie.

Bōg tym doświodczo nos, złym niywoli
Kto zło ôdciepnie i Boga chwoli
Nad tym tyż zowdy Łōn ulituje
Być usłychliwym Jymu - sztimuje
Tych we miyłości Bōg niy ôminie
Dusze zretuje, jejich zbowiynie.

Ô głymbokości bogactwōw Jego!
Mōndrości Boga Wszechmogōncego!
Przeca jōm poznać cołkym niy idzie
Łōn Stwōrcōm tego co je, co bydzie.

Sōm niyzbadane wyroki Boga
Niy nōm tam kukać kaj Jego drōga
Ktō by mōg poznać co medykuje?
Ktō Mu doradzić? Wszysko wiy, czuje!

Z Niego, przez Niego wszysko je tako
We Niym co yno - zowdy jednako
Na ziymi, w wodzie, kaj gwiozd firmamynt
Chwała na wieki je Jymu! Amynt.

XII.

Prosza wos prawie, we wierze braty
Przez miyłosierdzie Boże żech za tym
Byście przez życie ciała skłodali
W ôfierze świynty, niych tako dali
Posługa waszo skiż ducha Jymu
Naszymu Bogu Wszechmogōncymu.

Mustra ze tego świata niy biercie
Ku dobru lyźcie, sie przemiyniejcie
Przez ôdnowiynie, przez wiara w Niego
Medykowanie Słowa Bożego.

Byście Go poznać tyż poradziyli
We kożdy życio waszego chwili
Kej wola Boga w dobro keryje
To akuratnie niych wos raduje.

Ze łaski co mi szynkniōno prawia
Kożdymu gynau z wos tako jawia
By sie niy staroł spokopić wiela
Coby niy tropioł aże za tela.

Trza byście prawie to spokopiyli
Coby przi Bogu ze wiarōm byli
Bōg wōm wyjawi wiela potrzeba
Wiela Łōn zwoli - by doczkać nieba.

Z ciałym czowieka je przeca tako
Mo członkōw wiela, dyć niy jednako
Tego co trzeba społym chytajōm
Kej we robocie niy ustowajōm.

Tako tyż prawie w Krystusie Panu
Wszyjscy sōm społym, jednako stanōm
Dyć roztomajte miyndzy bliźniymi
Choć pokuplować tyż trza ze niymi.

Nōm roztomajte dary trefiyły
Ze woli Boga, Łōn doł nōm siyły
Jednym by prawie prorokowali
Wiara we inkszych tako dźwigali.

Kerym posługa zaś darym była
Niychej sługujōm, w tym jejich siyła
Kerym szkryfniōne zaś nauczanie
Nauczać majōm, tako niych stanie.

Ktō napōmino niych tego trzimie
Niy darmo dar tyn we istnym drzymie
Kery ôbdarzo - w szczodrobliwości
Niych niesie ludziōm wiela radości.

Ktō przełożōnym, niych tego trzimie
We gorliwości niychej niy drzymie
Ktō miyłosierdzie erbnōł dlo duszy
Niych ku stropiōnym z radościōm ruszy.

Niych wasze pszonie ze prowdōm idzie
Tako we duszy na zowdy bydzie
Zło weg ôdciepcie, dobrym radujcie
Przi tym wytrwejcie, a niy folgujcie.

Społym we pszoniu jak braty żyjcie
Miyłość bliźniego we sercu miyjcie
Sie prześcigejcie w uszanowaniu
W zocności swoji, wzajym wspiyraniu.

[broneknotgeld]

We gorliwości niy ustowejcie
I chwała Bogu durś ôddowejcie
Duch niych we duszach waszych durś poli
By Bogu służyć, być w Jego woli.

Trzimcie nadzieji co radość niesie
W utropie strzimać niychej wōm chce sie
Ciyrpliwi bydźcie i durś rzykejcie
Być bliżyj Niego zowdy starejcie.

W potrzebach dzielcie sie ze świyntymi
Gościnōm darzcie, radujcie niymi
I błogosławcie tyż waszym wrogōm
Niy przeklinejcie ich, żyjcie w Bogu.

Radujcie z tymi kierzy radujōm
Ślimtejcie z tymi co żałość czujōm
I niychej zgoda durś miyndzy wami
Kej żeście społym - ôstuda mami.

Przed inkszych sami sie niy stowiejcie
Na tych co niżyj pozōr dowejcie
Byście przed niymi niy wywyższali
I tako samo niy wymōndrzali.

Za zło niy bydźcie źli na bliźniego
Ô dobro starać trza, trzimcie tego
Co dobre, Bogu i ludziōm bydzie
Niychej ze wami kaj yno idzie.

Pōmsty niy trzimcie tyż - roztomiyli
Gniyw Boga przidzie we keryś chwili
Je naszkryflane : Pōmsta je moja
Ôddōm! Pan godo: Kej za tym stoja.

Kej niyprzijociel twōj głodny bydzie
Dej mu sie pojeść, choć ze złym przidzie
Kej pić chce, niychej u cia napije
Kej tako zrobisz gorkość niych bije
Z wonglōw we ôgniu nad jego gowōm
Dobre uczynki tako mu sprowiōm.

Niy dej by zło ze dobrym wygrało
Coby nad tobōm tyż władza miało
Dobro zło zmoże, niych tako stanie
Starej sie ô to i stowiej na nie.

XIII.

Niych kożdy czowiek władzy poddany
Bo władza idzie ze Boga mianym
I niy ma wiynkszy władzy ôd Boga
Bōg włado władzōm, to pedzieć moga.

Tōż ktō je przeciw zwiyrzchności swoji
Bogu przeciwio - Łōn za tym stoji
Ci kierzy władzy tako buntujōm
Niych potympiyniym sie niy dziwujōm
Kere ściongajōm gynau na siebie
Potympio istnych nasz Pan we niebie.

Ci kierzy rzōndzōm dobrych niy straszōm
Im niy utropiōm, wiary niy gaszōm
Władza ich coby zło weg gōniyła
Ze woli Boga tyż przeca wziyła.

By niy boć władzy jako mosz robić?
Dobra sie trzimej, a niy chciyj zgobić
Wtedy cie władza bydzie chwolyła
Kej cie ku dobru niy przimusiyła.

Łōna w tym przeca tyż sługōm Bożym
Uczynki twoje na ziymi woży
Kej chytosz złego lynkać ci trzeba
Władza miecz nosi ze woli Nieba.

Tōż lepi kej sie władzy słuchocie
Niy skuli starcha co przed niōm mocie
A skiż sumiynio - mo dobru służyć
Przeciw ziymskymu złu miecza użyć.

Podatki płaćcie, tako sie godzi
Dać sługōm Boga, niy płacić - szkodzi
Łōni sōm po to by wachowali
Byście tyż złego sie wystrzegali.

Co mu noleży dejcie kożdymu
Kōmu podatek - go dejcie tymu
Cło niychej idzie w rynce cylnika
Kogo boć mocie - bōjcie, trza rzykać
Chwała tyż tymu ôddać wōm trzeba
Kej mu szkryfniōno we woli Nieba.

Długōw niy miyjcie - nojlepi tako
Bliźnich miyłujcie zowdy jednako
We bliźnich Boga dyć miyłujecie
Ze Prawym zgodnie w życie lyźć chcecie.

W niym przikozane: Niy cudzołożyć
I tyż zabijać niy mosz sie wożyć
Niy kradnij, godki niy miyj fałszywy
Nō i byś niy był tyż pożōndliwy.

Dyć jeszcze inksze tyż przikozanie
Miyj w duszy zowdy, dej pozōr na nie
Cobyś pszoł zowdy bliźniymu tela
Jak pszajesz siebie, tōż gynau wiela.

Z pszonio bliźniymu zło niy przigodzi
Sztyjc pszoć bliźniymu, dobro durś rodzi
Ze Prawym pszonie sie niy powadzi
Kej niesie dobro, kej jymu radzi.

Robcie to teroz, ruły niy miyjcie
Już przeca wiycie, tyż gynau chciyjcie
Czas prziszoł prawie na ôbudzynie
Zdo iże blisko nasze zbowiiynie
Bliżyj niż kej my w nie uwierzyli
Doczkōmy chwały, doczkōmy chwili.

Ćmok nocy przeszoł, dziyń już sie budzi
Jasność sie tako ku ludziōm kludzi
Trza złe uczynki ôdciepnōńć z ćmoka
Zbroja światłości niych w naszych ôkach
Trza jōm ôblykać, ze niōm lyźć dali
By my zbowiyniym sie radowali.

Bez dziyń godziwie swoje robiymy
Niy na gościnach, tyż niy pijymy
Niy na rozpuście, na bezecności
Zowiści, zwadzie i ôszkliwości.

W Pana Jezusa Krystusa - wiycie
Trza nōm ôblykać i lyźć przez życie
Niy skuli ciała, niy skuli tego
By żōndzōm yno dogodzać jego.

[broneknotgeld]

XIV.

Kery we wierze je richtig słaby
Tego przigarnōńć do sia tyż trza by
Niych tako stanie, niych je ze wami
Wōm wadzić niy trza z jego myślami.

Ktōś wierzy iże wszysko jeść może
Inkszy inaczyj, wiysz ô tym Boże
Słaby we wierze chyci gymizy
Dyć tako Boga tyż ździybko bliżyj.

Kery jy, niychej tych niy wytyko
Co z niym niy jedzōm, choć widzi, bliko
Niy jedzōm - tyż niych niy ôsōndzajōm
Tych kierzy miejsce przi stole majōm
Bōg tyż to widzi, do sia przijmuje
Je miyłosierny - niych niy dziwuje.

Kim żeś czowieku by sōndzić inkszych?
Śmiysz sługōw cudzych sōndzić? Żeś wiynkszy
Ôd pana kery nad niymi prawie?
Kim żeś? Śmiysz sōndzić za niego w sprawie?

Co sie ôbalo abo co stoji
W pana swojego je ciyngym woli
Stoć bydzie wszysko co w Boga mocy
Kej Łōn chce, zwoli, tako ôboczy.

Jedyn - dziyń kożdy inakszym widzi
Drugi - jednakim i tym niy biydzi
Kożdy sie trzimie tego co woli
Co medykuje, co chce - to chwoli.

Ktō wiedzie podug dnia żywobycie
Tyż podug Pana robi to, wiycie
Kto jy - tyn Pana tako tyż chwoli
To wedle Boga je przeca woli
Ktō niy jy - tako ze woli Jego
Dziynkuje - wielbi tym Wszechmocnego.

Żodyn z nos dlo sia yno niy żyje
Tōż żywobycie nasze je czyje?
Żodyn z nos dlo sia tyż niy umiyro
I niy na darmo, kej Bōg zaziyro.

Dyć kej żyjymy - prawie dlo Niygo
Ke umiyrōmy - dlo Wszechmocnego
Ôd Boga my sōm we kożdy chwili
Kej umiyrōmy i kej my żyli.

Skiż tego była tyż śmierć Krystusa
I zmartwychwstanie - pedzieć wōm musza
Łōn mo skiż tego włodać wszyskimi
Tymi co żyjōm u umarłymi.

Czamu tyś chycioł sie prawie tego
Coby ôsōndzać brata swojego?
Ty zaś - wiysz czamu niy mosz we zocy
Brata? Niym gardzisz kej go ôboczysz.

Wszyjscy stanymy przed sōndym Jego
Krystusa, przeca Syna Bożego
Je naszkryflane: Pan godo: Żyja
Byście klynkali kej wōm ôdkryja
By kożdy jynzyk Boga wyznowoł
Kej na ty ziymi zaś byda stowoł.

Gynau kożdego czeko z nos prawie
By klynknōńć przed Niym we swoji sprawie
Bōg nos ôsōndzi w sprowiedliwości
Co krziwe teroz niych kożdy prości.

Bestōż nikogo niy łosōndzejcie
Tōż bardzi na to pozōr dowejcie
Cobyście brata prawie swojego
Niy ôbraziyli, wachujcie tego
Coby dlo niego niy być zgorszyniym
Coby mu niy stoć tyż utropiyniym.

Wiym, tymu wierza w Panu Jezusie
Co nic niyczyste ôd siebie, tu sie
Same niy znodło, ôd nos zoleży
Czowiek niyczystość jako chce mierzy.

Kej skuli jodła brat twōj cie tropi
Niychej twōj filip gynau spokopi
Iże z tym prawie już mniyj miyłujesz
Brata swojego, to forsztelujesz.

Tōż niy trop jodłym brata swojego
Niy trop tyż prawie co skuli tego
Iże sōm Krystus życie ôddowoł
Cobyś pszoł bratu i przi niym stowoł.

Niych to co dobrym waszym je przeca
Niy ciōngnie prawie do złego neca
Bluźniyrsta bez to sie niy chytejcie
Pszoć trza wōm ciyngym, dyć niy dziwejcie.

Krōlestwo Boże niy jodłym stoji
Jako tyż piciym - je za pokojym
Sprowiedliwościōm, weselym Pana
Ze Duchym Świyntym, je Jego miana.

Nōm potrza służyć dyć Krystusowi
Niychej to zowdy we ôczach jowi
Kto służy Bogu naszymu wiela
Ludziōm radości tyż do za tela.

Skiż tego trza coby my starali
Durś, by my społym sie szanowali
By pokōj ciyngym był miyndzy nami
By my cuzamyn rośli - niy sami.

Skiż jodła niy trza nōm bulić tego
Co ze gyszynku je Wszechmocnego
Jodło, choć czyste - złe do czowieka
Kej chce ôszydzić niym - zła doczekać.

Tōż dobrze kej ôd miynsa wstrzimujesz
I kej tyż wina niy pokosztujesz
Jako niy robisz tyż prawie tego
Czym brata gorszysz, starej ô niego
By niy ôbraziōł, by trzimoł wiary
By niypośledni był duch w niym miary.

Kej żeś przi wierze - miyj jōm dlo siebie
Z niōm stōj przed Bogym kery we niebie
I bydź szczyńśliwy kej w zgodzie żyjesz
Z sumiyniym swojim, dobra niy kryjesz.

Kery zaś wōntpić zdo przi jedzyniu
I medykuje w swojim sumiyniu
Tyn potympiōny - wiary w niym mało
Bestōż tyż prawie tako sie stało
Iże już zgrzyszōł kej wōntpi , wiycie
Niy skuli tego je żywobycie.

[broneknotgeld]

XV.

My zaś, kej mocno je naszo wiara
Wspiyrać muszymy tych kerych miara
Je lichrzo prawie, we ich słabości
Niych siył szukajōm w naszy miyłości
Dyć herność naszo niych niy ôbjowio
I nōm stropiynio tako niy sprowio.

Kożdy z nos mustrym niych je drugymu
Niych tako żyje coby bliźniymu
Mōg świodczyć dobrym kere go dźwigo
Kożdy z nos we tym niychej niy migo.

Krystus niy szukoł dlo siebie zocy
Niy staroł ô to ze swoji mocy
Je naszkryflane: Ciebie szterujōm
Niych i złe słowa na Mie ślatujōm.

Wszysko co kejsik już naszkryflali
Nōm ku naukōm dyć tako dali
Coby wystykło nōm ciyrpliwości
Niechej nadzieja we sercach gości
Ze Pisma prawie niych ku nōm idzie
Trza tego trzimać a tako bydzie.

Bōg zaś, we swoji dyć ciyrpliwości
Kery nadzieji źrōdłym, radości
Niych zwoli byście to spokopiyli
Z mianym Jezusa Krystusa żyli.

Byście wy społym, wszyjscy jak jedyn
Zowdy już tako, a niy kejnedy
Chwolyli Boga co Ôjcym Pana
Pana Jezusa Krystusa miana.

Bestōż być mocie ciyngym ku siebie
Tukej już prawie, na ziymskim chlebie
Jako nos Krystus zowdy kuplowoł
Ku chwale Boga tako kerowoł.

Dyć godōm: Krystus był ôbrzezanym
Sługōm - poświodczōł dyć swojim mianym
To co Bōg ôjcōm ich ôbiycywoł
Służōł skiż Niego - tymu niy dziwoł.

Tyż służōł coby prawie pogany
Wielbiyli Boga ze Jego mianym
Kej je szkryfniōne: Wyznować byda
Kej z poganami ku Ciebie przida
I byda śpiywoł mianu Twojymu
Mojymu Bogu Wszechmogōncymu.

Pedzioł: Poganōm trza sie radować
Ze ludym jego, w tym społym stować
Pedzioł: Pogany, chwolcie tyż Pana
Niych wszyske ludy wielbiōm Go z miana.

Izajasz prawi: Z pnioka Jessego
Gałyńź wyrośnie z korzynio jego
Wyrośnie coby rzōńdzić nad niymi
Nad nacyjami gynau wszyskimi
We Niym nadzieja poganōw bydzie
Kej ku niym tako tyż prawie przidzie.

W Bogu nadzieja, Bōg niych w wos wlywo
Wiela radości, niychej niy dziwo
Co wos ôbdarzy pokojym z wiarōm
Nadzieja niychej w wos wielgōm miarōm
Rośnie ze mocy Ducha Świyntego
Jako tyż wiara rośnie we Niego.

Jo sōm miarkuja dyć braty moje
Co z wami tako gynau tyż to je
Iże dobroci wōm niy brakuje
Anōngu tela aże dziwuje
I jedni drugich tyż pouczocie
Krystusa w duszach swojich durś mocie.

Kajniykaj w brifie szkryfnołch dość śmiało
By spômnieć ô tym mi sztimowało
Ze woli Boga spominōm ô tym
Trza mi terozki, niy kejś, niy potym.

Ze łaskōm Boga w tym gynau przeca
Żech sługōm z Pana Jezusa neca
Coby niyść Słowo poganōm prawie
Brif mōj po tymu i we ty sprawie.

Coby poganōw przijōn ôfiara
Mi trza nauczać, ô to sie starać
Ôfiara gynau Ducha Świyntego
Stōnd słowa brifu prawie mojego
Stōnd chwała moja prawie w Krystusie
Stanōńć przed Bogym z tym we Jezusie.

Niy ôpowoża sie przeca godać
We czym by Jego niy była zgoda
Czego by Krystus niy przikozywoł
A yno czymu na zgoda kiwoł.

Na co sie godziōł skiż prziwiedzynio
Bogu poganōw wedle sumiynio
W usłuchliwości, ze gorkōm wiarōm
W słowach, w uczynku - durś zocnōm miarōm.

Dyć przez moc znakōw i cudōw Jego
Jako przez moc tyż Ducha Świyntego
Starołch sie prawie lyźć we dziedziny
Ôd Jeruzalym, kaj yno driny
We kraje aże po Iliryka
Ze Ewangeljōm - by chcieli rzykać.

Ze wiarōm prawie w Pana naszego
I Boga Ôjca Wszechmogōncego
Ze Ewangeljōm miyndzy poganōw
Loz żech skiż Boga naszego mianōw.

Z mianym Krystusa loz żech tam zowdy
Kaj zmartwychwstanio niy znali prowdy
Na cudzych gruntach żech niy sioł Słowa
Żech fundamynta dźwigoł ôd nowa.

Dyć stoji tako: Ci Go ôboczōm
Kaj ô Niym cicho było jak nocōm
I ci spokopiōm co niy słyszeli
Już ô Niym drapci - bydōm Go chcieli.

Bestōż tyż wiela mi w tym wadziyło
Coby lyźć ku wōm, tako trefiyło
Terozki za mnōm już zdo to prawie
Chca do wos zajrzeć we Boga sprawie
Po prowdzie, chcioł żech już roki tymu
Trefić ze Słowym gynau do Rzymu.

Ku zachodowi słōńca zaziyrōm
Ku Iberyji w wander wybiyrōm
Tōż bych wpiyrw trefiōł w Rzymie ze wami
I chwała Pana głosiōł słowami.

[broneknotgeld]

Gościnōm waszōm bych uradowoł
I Słowo Boże w podziynce dowoł
Byście mie potym ôdprowadziyli
Kej rajza dali - doczkōm ty chwili.

Teroz ku Jeruzalym keruja
Świyntych w dziedzinie ty uraduja
Kej we tym czasie tam klepiōm biyda
Ze gyszynkami ku istnym przida.

Dyć Macedōńjo z Achajōm społym
Spōmōc ich chcieli w czas niywesoły
Bogaci w duchu dłużnymi czujōm
Dobrym im służōm, tako radujōm.

Pogany erbli ze Jeruzalym
Ducha Świyntego, tōż uskłodali
Co prawie dało - ślōm ku ubogim
Co ciału służy ślōm w świynte progi.

Z ich plōnym prawie posługa moja
We Jeruzalym dyć niy postoja
Ku Iberyji potym skeruja
Wtedy i do wos tyż zawandruja.

Dyć wiym, kej w kōńcu i do wos przida
Ze woli Boga we Rzymie byda
Z błogosławiyństwym Pana naszego
Z pōmocōm tako Ducha Świyntego.

Prosza wos braty byście wspiyrali
Byście do Boga za mie rzykali
Niych we Jezusie Krystusie Panie
Ze pszoniym Ducha Świyntego stanie
To co by prawie mie radowało
Co zdo mi iże by sztimowało.

Bych z rōnk niywiernych ôstoł wyrwany
We Jeruzalym, z Krystusa mianym
A zaś ôfiara posługi moji
Niychej we zocy u świyntych stoji
Niych niōm radujōm, kej z serca dano
Niychej ze pszoniym je ôdebrano.

Bych mōg zaś potym ku wōm skerować
Z radościōm tako nauki dować
Jako tyż dychnōńć kej bydzie trzeba
Kej zwoli na to mi Pan ze nieba.

Bōg niych w pokoju ze wami bydzie
Wasze rzykanie ku Niymu idzie
Na drōgach waszych niy tropi kamyń
Ku Bogu idźcie jako jo - amyn.

XVI.

Polecōm Febe uwodze waszy
Nōm siostra zocno we wierze naszy
W Kenchreach służy durś Kościołowi
We Duchu Świyntym niych zowdy jowi.

Byście godziwie jōm prziwitali
Służkōm we Panu, byście wspiyrali
We kożdy sprawie co jyj przipadnie
Dejcie co trza jyj, kej łōna snadnie
Kożdymu z wiernych tyż pōmogała
I mie jednako, za co jyj chwała.

Pryske z Akwilōm pozdrōwcie tako
Mi pōmogali zowdy jednako
Z wiarōm w Krystusa Jezusa Pana
Godni sōm trzimać sie Jego miana.

Niyroz i za mie kark nastowiali
Sie ôpowodze jejich dziwali
Gorko dziynkuja im za to wszysko
Choć sōm daleko - ôd serca blisko.

Kościoły nasze im dyć dziynkujōm
Te co poganōw do sia zwołujōm
Jako tyn kery ich dōma trzimie
I głosi chwała Pana, niy drzymie.

Tyż Epemeta pozdrowić chciyjcie
Go za kamrata mojego miyjcie
Łōn piyrszy w Azji uwierzōł w Pana
I mocno trzimie Krystusa miana.

Maryja tako pozdrowić chciyjcie
We zocy istno gynau durś miyjcie
Wiela zrobiyła coby to stało
Coby wōm wiary tyż przibywało.

Dejcie pozdrowić tyż Andrōnika
I Junja - za nich tyż byda rzykać
Ôba mi przeca sōm krewniokami
I ze heresztu tyż kamratami.

Ich Apostoły tyż przeca znajōm
We zocy istnych gynau fest majōm
Już przi Krystusie przedymnōm byli
Panu naszymu tako służyli.

Pozdrowcie prawie tyż Ampliata
Miyłego Panu, a mi jak brata
Urbana tako, fest pōmocnymu
Tyż we Krystusie, prawie po tymu.

Chciyjcie Stachysa za mie pozdrowić
Chciołbych przi niymu gynau sie zjowić
I Apellesa, tako skiż tego
Iże tyż sługōm Pana naszego.

Pozdrowcie ludzi Arystobula
Wpiyrw jego przeca, chciołbych przikulać
Pod dōm istnego, ku familiji
Niych Bōg wachuje ôd tragedyji.

Tyż Herodjōna co mi krewniokym
Pozdrōwcie, kukoł bych z chyńciōm łokym
Na niego prawie i tyż uściskoł
Żol iże niy je żech teroz blisko.

Śla pozdrowiynia tyż Narcysowi
I familiji jego - mi jowi
Jako ta kero umocnio Pana
Chwoli Krystusa co dziyń ôd rana.

Anō, Tryfyna i tyż Tryfoza
Przez wos pozdrowić terozki woża
Ôbie niywjasty służōm w Krystusie
Miyłe sōm Panu, kłōniajōm Mu sie.

Pozdrōwcie gorko zocno Persyda
Służy we Panu, wspiyro kej biyda
Umiyłowanōm bestōż je Jego
Trzimie tyż miana Krystusowego.

Rufa pozdrōwcie, Pan go wybiyro
Ku matce jego dyć tyż zaziyro
Tōż jōm pozdrōwcie, tyż matka moja
Kej żech niy przi wos, a tukej stoja.

[broneknotgeld]

Pozdrowić chciyjcie tyż Asynkryta
Flegōnt i Hermes we gowie mi tam
Patroba, jako tyż i Hermasa
Bratōw ôd istnych spōmnieć mi trza sam.

Dejcie pozdrowić tyż Filologa
I Julje tako - prosza kej moga
I Nereusza ze siostrōm jego
I Ôlimpiada - jeszcze do tego
Tych wszyskich świyntych kierzy ze niymi
Z pozdrowiyniami niych sōm mojymi.

Tyż jedni drugich pozdrōwcie społym
Niych pozdrowiyniōw je czas wesoły
Wos tyż Kościoły dyć pozdrowiajōm
W Krystusie Panu wszyjscy wōm pszajōm.

Prosza wos jednak tyż, moje braty
Byście dowali pozōr fest za tym
Coby ôstudy, zwady niy było
Źle jakby prawie tako trefiyło
Przeciw nauce naszyj to robiōm
Dejcie im pokōj, niych wōm niy zgobiōm.

Łōni niy służōm Panu naszymu
Gynau brzuchowi yno swojymu
Kej godkōm słodzōm, pochlybstw chytajōm
We prostych sercach yno motlajōm.

Wszyjscy wos znajōm z usłuchliwości
Bestōż mōm z tego wiela radości
Chca byście dobra ciyngym trzimali
I zowdy zocnie medykowali
Byście przed Bogym byli czystymi
Zła niy chytejcie tukej na ziymi.

Niych Bōg pokoju ku wōm zaziyro
Djobła spod nōg waszych drapko zdziyro
Kej łaska Pana naszego z wami
Krystus wachuje, żeście niy sami.

Wos Tymoteusz teroz pozdrowio
Mi fest pōmocny, co umi sprowio
Lucjusz i Jazōn z Sozypaterym
Z krewniokōw mojich tyż conikery.

Jo Tercjusz teroz tyż wos pozdrowiōm
Żech jakby rynkōm yno Pawłowōm
Brif tyn wōm szkryflōm, łōn mi dyktuje
Niych Jezus Krystus wami raduje.

Gajus pozdrowio wos we Krystusie
Mi gospodorzym, Kościōł w Jezusie
Wos tyz pozdrowio w całości tako
Chwolicie Pana jak my - jednako.

Pozdrowio Erast gynau przi tymu
Szafarzym gminy naszy, dyć Rzymu
Niych pozdrowiynia siyngajōm jego
Z bratym Kwartusym prawie do tego.

Niych bydzie łaska Pana naszego
Z wami wszyskimi, kej blisko Niego
Wszyjscy my społym tako cuzamyn
Na wieki wiekōw już przeca - amyn.

Tymu zaś kery mo moc kerować
Ku Ewangelji moji durś z nowa
Trzimać przi zmartwychwstanio nowinie
I przi Jezusie Krystusie Synie
Co w tajymnicy było ôbjowiany
Przez wieki duge dyć ukrywany.

Terozki prawie ziymski dziedzinie
Dany był ofyn - świat niy ôminie
Co u prorokōw w Piśmie czytōmy
Iże Mesjosza w Niym wszyjscy mōmy.

Bog Wszechmogōncy tako winszowoł
By posłuszyństwa w wierze zoznowoł
Z wszyskich narodōw co Go poznały
Co Słowo Jego tyż wysłuchały.

Bogu zaś, w Jego wielgi mōndrości
Kery w Jezusie Krystusie gości
Kery ze Synym tako cuzamyn
Chwała na wieki wiekōw je - amyn.