czy po szelkach inna orteza?

[skrzypczak]

hejka, moja córa ma 4,5 miesiąca i od dwóch miesięcy nosi szelki
pawlika, ma dysplazję IIc. Na wizycie po miesiącu noszenia była mała
poprawa (IIc/IIb). Mam pytanie, czy jeśli wyeliminuje się dysplazję
szelkami i zakończy się leczenie, to żeby nie straćić "efektu"
lekarz daje dziecku frejkę albo inną ortezę? W innym wątku jedna z
mam tak napisała, że po szelkach dostaje się inną ortezę, zey nie
zniweczyć osiągniętego efektu, bo dysplazja lubi wracać... Co wy o
tym sądzicie, doświadczone w tym temacie mamy? Bo ja myślałam, zę
jak wyleczymy Gabi szelkami, to je zdejmiemy i będziemy się cieszyć
wolnymi nóżkami, oczywiście kontrolując co jakiś czas stan
bioderek... Ale miałam nadzieje, że jeśli szelki dadzą pożądany
efekt, to nic więcej nie trzeba będzie już stosować...

[exylia]

W leczeniu dysplazji, po osiągnięciu pożądanego wyniku (najczęściej 1b) rzadko
wywala się ortezę od razu do kosza. Bardzo często jeszcze przez jakiś czas
dziecko musi ją nosić, ale z reguły tylko na noc. Bardzo możliwe jest zatem, że
kiedy pozbędziecie się szelek dostaniecie inną ortezę. Moja Mała nie miała
zmienianej ortezy, ponieważ po gipsie doleczana była szyną koszli - przez 6
tygodni nosiła ją całą dobę, a później przez 2 miesiące miała zakładaną tylko na
noc. W Waszym przypadku, skoro szelek już nie będzie można stosować, najszybciej
będzie to frejka albo jakieś majtki odwodzące. Oczywiście to wszystko zależy od
lekarza prowadzącego.

[skrzypczak]

dzięki exylia za odpowiedź, choć nie powiem, żebym się ucieszyła z
jej treści rozumiem, ze piszesz szczerze, jak to wygląda...
trudno, jeśli trzeba będzie potem założyć inną ortezę, to też się do
niej przyzwyczaję, tak jak do szelek... na początku byłam załamana,
a teraz traktuję je jak coś koniecznego i mniej się wkurzam, choć
oczywiście wolałabym, zeby Gabi nie musiała ich nosić. Nasz lekarz
nic nie mówił o innej ortezie, ale on też nie chciał nic mówić o
dalszym leczeniu, bo trudno przewidzieć, jak będzie przebiegało
leczenie. Idziemy na kontrole w polowie stycznia, to już będzie 2,5
miesiąca noszenia szelek, a nasz lekarz powiedział, że szelki
stosuje się trzy miesiące... jestem ciekawa, co powie... Mam
wrazenie, ze teraz Gabi można bardziej odwidzić nóżki na boki niż
przed założeniem oretzy (teraz jej uda można niemal położyć na
podłożu), czy to o czymś świadczy? Czy pieciomiesięczne dziecko już
powinno mieć wynik z jedynką (1a lub 1b)? bo coś mi się kojarzy, że
to zależy od wieku, tak?

[exylia]

To normalne, że odwodzenie nóżek poprawia się przy noszeniu ortezy. Jednak nie
zawsze prawidłowe odwodzenie idzie w parze z wyleczeniem dysplazji. U mojej
córki mimo pełnego odwodzenie nadal było zwichnięcie. Tak więc odwodzenie nie
jest miernikiem postępów w leczeniu.
Co do stawów 1a i 1b, to nie jest to zależne od wieku. Zakłada się, że pełną
dojrzałość 1a, dziecko powinno osiągnąć po ukończeniu roku. Jednak prawie 50%
dorosłych ma biodra typu 1b i jest to prawidłowe. Zatem osiągnięcie wyniku 1b
przy leczeniu dysplazji to już sukces.

[skrzypczak]

a ty byłaś w stanie wyczuć, że bioderko jest zwichnięte? Rozumiem,
że leczenie kończy się, jak się osiągnie wynik 1b, przy czym
niewykluczone, ze nawet przy wyniku 1b trzeba jeszcze zakładać
ortezę dla "utrzymania efektu". Ech... wychodzi na to, ze trzeba
przeczekać ten czas i stosować sie do zaleceń lekarza...

[exylia]

Tak właśnie jest. Bardzo często przy wyniku 1b zaleca się jeszcze dla utrwalenia
efektu ortezę na noc - z reguły jest to miesiąc lub dwa. Skrzypczak dysplazja
lubi powracać, dlatego lepiej utrwalić jest efekty leczenia niż później znów
przez to wszystko przechodzić. Zdarza się też - choć niezmiernie rzadko, że
nawet utrwalenie efektu nie daje gwarancji, że dysplazja nie wróci - ot
chociażby moja Natasza - 4 miesiące po pożegnaniu z rozwórką (2 miesiące szyna
tylko na noc) diagnoza - wtórna dysplazja cząstkowa.

Pytasz się, czy byłam w stanie wyczuć czy bioderko jest zwichnięte? Nie, bo
Natasza urodziła się z obustronnym zwichnięciem, więc dla mnie ten stan był
normalny. Zresztą lekarze w szpitalu, w którym rodziłam, też się niczego
nieprawidłowego w biodrach nie dopatrzyli, podobnie jak i sama pediatra, która
badała Małą na wizycie patronażowej. Natomiast byłam w stanie wyczuć
podwichnięcie u Nataszy przy wtórnej dysplazji - przeskakiwała jej głowa kości
udowej przy ruchach odwodząco-przywodzących i utykała chodząć.

[skrzypczak]

skoro lekarze w szpitalu nie wyczuli zwichnięcia, to kiedy sie
dowiedziałaś, ze Natasza ma zwichnięcie obu bioderek? Na usg po 6
tygodniu? Ty i Twoja córa sporo przeszłyście... jak czytam waszą
historię, to mnie ciarki przechodzą,a z drugiej strony mam wielki
szacunek dla twojej siły i wytrzymałości... a przy tym pogody ducha,
jaka zachowywałaś... A ta dysplazja to u was "przypadek", czy w
rodzinie były już problemy z bodrami. A może Natasza ułożyłą się
miednicowo w ciąży? Bo moja Gabi najprawdopodobniej właśnie tak
sobie załatwiła biodrko, bo w rodzinie nic takiego wcześniej nie
było...
A swoją drogą taka wtórna dysplazja to chyba jeszcze bardziej
załamuje, bo już była radość z wyleczenia, dziesko więsze, wiec sie
bardziej męczy w ortezie, no i w ogóle chyba załamka, tym bardziej
jak się stosuje ortezę, zeby utrzymać efekt, tak jak było w waszym
przypadku...

[gogo31]

My po dojściu do Ib jeszcze przez miesiąc zakładaliśmy szelki,ale dawaliśmy już
więcej luzu Kubie tak ze 2 godzinki sobie fikał nóżkamii po kolejnym usg już
był koniec z szelkami

[exylia]

Tak, Natasza była ułożona miednicowo. USG robiliśmy troszkę wcześniej, bo w 5
tygodniu. Całe szczęście, że poszliśmy prywatnie. Państwowo musiałabym czekać 2
miesiące.
W rodzinie - dość dużej zresztą - to pierwszy przypadek dysplazji i to od razu w
wydaniu najcięższym, bo obustronne zwichnięcie.

Było ciężko, pewnie że tak. Przetrwałam, bo wiedziałam, że leczenie nie będzie
trwać wieki. Dysplazja wtórna była szokiem, ale wiedziałam już, co z czym się
je, więc była dla mnie o wiele łatwiejsza do zaakceptowania niż ta wrodzona.
Miałam dużo czasu na przygotowanie się do operacji i gipsu, i na pogodzenie z
tym wszystkim.

Dzisiaj z perspektywy czasu łatwiejsze były dla nas te dni w gipsie, niż w
szynie czy w aparacie Groniera. Przede wszystkim trwało to krócej i nie musiałam
walczyć z Nataszą o zakładanie ortezy. Matka jest w stanie wiele przeżyć. Siła
bierze się nie z charakteru, ale z okoliczności, jakie serwuje nam życia. Każda
matka na moim miejscu postępowała by tak samo.

[skrzypczak]

masz rację, każda matka chce dla dziecka jak najlepiej i daje z
siebie wszystko, żeby tylko dziecko było zdrowe. Ale i tak jesteś
heroską, na szczęscie już macie leczenie za sobą. Szkoda tylko że
ten pierwszy okres macierzyństwa był taki trudny i niepewny ze
względu na postępy w leczeniu... Ja żałuję, ze moja córa nie może
się w pełni cieszyć ruchliwością, ale wiadomo, szelki przede
wszytskim i oprócz czasu na przewijanie i kąpiel nie odpuszczam jej
tych szelek, bo wiem, ze moja komsekwencja przekłąda sie na efekty
leczenia i czas jego trwania.
Ja zanim Gabi się urodziła coś tam słyszałam, ze często dzieci
ułożone miednicowo mają problemy z biodrami, ale jakoś się tym nie
przejęłam. Na pierwsze badanie usg szliśmy ok. 6 tygodnia, może
gdybym sie bardziej przejęła tym tematem, to poszłabym z nią
wcześniej i wcześniej zaczęlibyśmy leczyć... Szkoda też, zę w
szpitalu, gdzie rodziłam, nie zrobili od razu Gabi usg, podobno to
norma, ale akurat ortopeda był na wakacjach i nie miał kto tego
zrobić... Całe szczęscie, że teraz ciążę ułożoną miednicowo kierują
od razu na cesarkę, bo poród naturalny mógłby jeszcze pogorszyć
stawy biodrowe. Ty też miałaś cesarkę, tak? i mimo to było
zwichnięcie obu stawów?

[exylia]

Tak miałam cc. Natasza od początku ciąży była ułożona miednicowo z
wyprostowanymi nóżkami, dlatego nie wykształciły się panewki i stąd wrodzone
zwichnięcie.
Ja też poszłabym wcześniej na USG, gdyby ktoś coś zauważył, czy zasugerował.
Niestety Nataszkę w szpitalu badano ręcznie, a to nie jest miarodajne. Pediatra
też się tłumaczyła, że nie słyszała przy badaniu bioderek charakterystycznego
dla dysplazji klikania. U Nataszy po prostu nie miało co klikać, bo panewek
praktycznie nie było, a obydwie głowy kości udowych były poza nimi. Całe
szczęście, że mimo wszystko poszłam na USG w 5 tygodniu, bo Mała w miarę szybko
zakończyła pierwsze leczenie, choć nie obyło się bez wyciągu (10 dni) i gipsu
(5,5 tygodnia).

[skrzypczak]

ja nawet nie wiem, jak Gabi miała ułożone nogi w moim brzuchu,
ułożenie miecnicowe obrała sobie dość wcześnie i potem już się nie
chciała obrócić. Jak pytałam inekoloa o prawdopodobne problemy z
bioderkami u dzieci ułożonych miednicowo, bo natknęłam się na takie
informacje w ncecie jak sobie czytałam o ułożeniu miednicowym, to
mnie zbył jakimś hasłem, ze to wcale nieprawda, że wystęują jakieś
problemy ze stawami. No wiec przestałam o tym myśleć...aż do
pierwszeo usg. A jednak okazuje się, zę to ułożenie ma kolosalne
znaczenie, bardzo dużo dziewczyn tu pisze o dzieciach, które właśnie
były ułożone pośladkowo.
Moja widocznie musiała być jakoś krzywo ułożona w brzuchu, bo lewe
biodro ma ok, wynik 1b, za to prawe się jej nie udało Może to
też zależy od wielkości dziecka? Bo im mniej miejsca w bruchu, bo
dziecko duże, tym większe problemy? Moja miała po urodzeniu 3400 g,
a Twoja?
Nas położna środowiskowa skierowała na usg, właśnie ze względu na
ułożenie miednicowe, ale powiedziałą, że wcześniej niż w szóstym
tygodniu nie ma sensu robic, bo biodra musza się wykształcić. Mimo
to zaluję, ze nie poszliśmy wcześniej. I w sumie żałuję też, ze po
pierwszym usg przez miesiąc szeroko tylko pieluchowaliśmy, zgodnie z
zaleceniami lekarza, a to przy IIc nic nie dało i w sumie to był
miesiąc w plecy... A im szybciej zacznie się dziecko leczyć, tym
lepiej...

[exylia]

Wielkość dziecka ma znaczenie, ale tylko w stosunku do wielkości miednicy matki.
Ja jestem raczej nieduża i niezbyt szeroka w biodrach. Brzuch w ciąży też miałam
niewielki, więc Nataszka miała ciasno - stąd te problemy. A Mała ważyła 3200
przy 53 cm, więc najmniejsza też nie była.

[raila2]

No własnie podpisuję się pod tym co pisze Exylia, ja również w ciązy
miałam bardzo mały brzuch, w 9 miesiącu wszyscy mówili, że wyglądam
jakbym była w 6. No i ułożenie miednicowe zrobiło swoje, u nas było
zwichnięte lewe biderko, w prawym była nieiwelka dysplazja. Milenka
ważyła 3000g, dł. 55cm, miała zdecydowanie za mało miejsca w moim
brzuchu.

[skrzypczak]

ja też miałam mały brzuch, rodziłam w sierpniu, a sąsiadka myślała,
że powinnam rodzić zimą i ze urodziłam dużo przed terminem, bo nie
znała terminu porodu, tylko widział mój brzuch Moja Gabi miała
57 cm i dość długie ręce i nogi, więc też miała za mało miejsca. Że
też te nasze dziewczyny taką pozycję sobie wybrały w brzuchu... Ja
mówiłam, zę dumna z niej babka od samego początku, bo wysoko
zadziera głowę Ale wtedy nie przypuszczałam, ze tę dumę okupi
dysplazją... Podobno dość rzadko dzieci ie obracają sie głową w dół,
ale jak widać po naszym forum wcale nie tak rzadko...

[adzia_p]

dorzucę swoje w tym temacie
moja córa długo siedziała na w brzuchu na pupie;ostatecznie obrociła się głowa w
dół(ok 33tyg) i poród sn.tyle,ze brzuch miałam mały (na conajmniej dwa miesiace
mniej niz mówiły "sasiadkii mało wód płodowych więc wywoływano poród.Ewa była
dosc mała 2985 i 53cm,ale mimo to dysplazja "się przyplątała"....

[kovalola]

cześć,jestem magda i mam dwoje dzieci,trzyletnia corke i cztero miesiecznego
synka,jak bylam z corka w ciazy to mialam maly brzuch,ale corka wazyla tylko i
az 3450g, z kolei z synem brzuch mialam duzy,ale i on wazyl wiecej bo 4150g i
jak powiedzial ortopeda w obydwu przypadkach bylo za malo miejsca zarowno dla
corki jak i syna,bo zarowno jedno jak i drugie mialo/ma problemy z bioderkami.u
corki zwichniecie stwierdzono jak miala 3 m-ce,ale trailismy w niewlasciwe rece
i gdybysmy na wlasne zadanie nie zdecydowali sie na zmiane lekarza to pewnie
dziecko zostalo by kaleka!na poczatku lekarz zalecil frejke ktora nic nie dala a
pozniej szelki pavlika dla polrocznego dziecka co tez w konsekwencji efektu nie
przynioslo,a tylko odsunelo w przyszlosc leczenie,ktore zakonczylo sie na
szczeblu szpitalnym-wyciagiem,a potem orteza z soft castu,ktora pelnila zadanie
gipsu,mozna bylo dziecko wyleczyc wczesniej,ale felczer do ktorego na poczatku
trailismy zaniedbal swoje obowiazki.dopiero lekarze z dsk lublin wzieli sprawy w
swoje rece i dzieki nim nasza ola po rocznym leczeniu zaczela stawac na nogi i w
tej chwili jest w pelni sprawna,chodzi,biega bez zadnych problemow,choc nie
ukrywam,ze na poczatku perspektywa byla przerazajaca i nie jedna łze
wylalam.obecnie syn tez ma problem z bioderkiem ale od razu w 4 tyg.wybralismy
sie do zaufanego lekarza,kubus ma w tej chwili zalecone majtki weickerta i mam
nadzieje ze wszystko skonczy sie dobrze.pozdrawiam wszystkich rodzicow,ktorzy
maja problem bioderkowy.trzymajcie sie.magdalena