Rosjanie przejęli Lucchini, właściciela Huty Wa...

[Gość: Jan P.]

Nie rosyjskick przemysłowców nalezy się bać
(niektórzy z nich siedzą w więzieniu)
ale rosyjskich mongołów
(niektórzy z nich siedzą na Kremlu)

[eva15]

Najbardziej trzeba sie bac glupich, a tych nie trzeba szukac tak daleko, ze az
na Kremlu.

[niezapowiedziany]

w Luccini

na 1 pracownika przypada 444 ton stali rocznie,
1 tona stali to 587 euro przychodu, a 9 euro zysku netto

w Siewierstalu
na 1 pracownika przypada 85,3 tony stali rocznie,
1 tona stali to 375 euro przychodu, a 76 euro zysku netto.


niska produktownosc, niskie koszty, olbrzymia rentownosc (20%). malo placa i
malo inwestuja w modernizacje w Siewerstalu? a co bedzie jak skonczy sie
chinski olbrzymi popyt na cokolwiek?

[Gość: o]

O matko,znowu rozbiory?Czy my się nie uwolnimy od tego Wielkiego Brata?????
Paskudna sprawa-ten nasz kraj jest no-poddańczy!

Moi drodzy

[Gość: milka_slodka]

Włosi sprzedali Warszawską hutę koncernowi francusko-hiszpańskiemu zanim
Rosjanie kupili akcje Luccini, więc chyba nie jest tak jak myślicie...

[Gość: hutnik]

W związku z informacją o przejęciu koncernu Lucchini przez Siewierstal
chciałbym zwrócicie uwagę na to że Rosjanie nie są zainteresowani Hutą
Warszawa. Włosi podpisali list intencyjny o sprzedaży Huty Warszawa koncernowi
Arcelor. Arcelor chce zmienić profil produkcji. Zmiana profilu produkcji
spowoduje w efekcie zamknięcie zakładu i sprzedaż gruntów po wysokich cenach.
Niżej przedstawiłem poglądy większości pracowników HLW, czujących się
oszukanych przez kolejny rząd polski. Związane jest to z tym że produkcja
prętów zbrojeniowych należy do najbardziej prymitywnych i prostych. Stal
przeznaczona na pręty zbrojeniowe pod względem chemicznym jest bardzo
prymitywnym wyrobem, praktycznie bez dodatków pierwiastków stopowych. Stal
produkowana przez HLW wymaga dodatku wielu pierwiastków stopowych. Zmiana
profilu produkcji na pręty żebrowane spowoduje likwidację wydziałów:
- walcownia zgniatacz
- walcownia gruba
- walcownia drobna
- ciągarnia
- kuźnia
Również na stalowni ulegnie likwidacji część służąca do odlewania stali w
technologii wlewkowej oraz urządzenie VD (próżniowe odgazowanie stali).
Powyższe zmiany spowodują redukcję ok. 3/4; załogi (z ok. 900
osób zostanie ok. 200 - 250 osób), w tym większość kadry inżynieryjno -
technicznej. Redukcje w podobnej ilości dotkną również firmy zajmujące się
utrzymaniem ruchu i remontami. Zniszczona zostanie w Polsce produkcja stali
łożyskowej, której tradycje produkcji wywodzą się jeszcze z okresu sprzed II
wojny światowej. Zlikwidowanie produkcji stali łożyskowej spowoduje problemy z
materiałem do produkcji w firmach z branży łożysk tocznych w Polsce, Ukrainie
oraz Rumunii, dla których HLW jest głównym dostawcą. Firma eksportuje również
stal łożyskową
na rynek niemiecki. HLW produkuje dla nich rocznie ok. 50 tys. Firmy te
poprzenosiły produkcję z Zachodu do Polski oraz zwiększyły moce produkcyjne
linii już istniejących. Firmy te mogą nagle stanąć przed problemem braku
materiału do produkcji. Stal łożyskowa produkowana na wschodzie (Rosja,
Ukraina) nie spełnia surowych wymagań producentów łożysk, natomiast stal
sprowadzana z zachodu (Francja, Hiszpania) będzie droższa, o co
najmniej koszt transportu. Firmy z branży łożysk tocznych z braku
wystarczającej stali do produkcji łożysk staną przed problemem zmniejszania
produkcji w polskich zakładach i redukcji znacznej liczby pracowników. O skali
trudności produkcji stali łożyskowej może świadczyć proces homologacji
dostawców stali przez firmy łożyskowe, który trwa kilka lat. W Polsce żadna
huta nie produkuje stali łożyskowej. Również polskie kuźnie matrycowe
zaopatrują się w HLW we wsad w gatunkach stali jakościowych. Firmy te produkują
głównie na potrzeby przemysłu motoryzacyjnego, np. DaimlerChrysler, Volkswagen;
FIAT; BMW. Aby zostać dostawcą dla takiej kuźni należy posiadać dopuszczenie do
produkcji stali przez finalnego odbiorcę, tj.: firmy, która montuje gotowy
samochód. Z uwagi na brak na rynku innych polskich znaczących producentów stali
jakościowych firmy z branży kuźniczej będą skazane na import wsadu lub redukcje
mocy produkcyjnych i załogi. HLW zaopatruje również w stal jakościową również
wiele firm z branży metalowej w stal jakościową. Firmy te staną również przed
takimi samymi problemami, jakie wymieniłem wcześniej. Zmiana profilu produkcji
na pręty zbrojeniowe i stal dla budownictwa spowoduje, że z polskiego rynku
zniknie ostatni liczący się polski producent stali łożyskowych i jakościowych.
Firmy działające na polskim rynku, a zaopatrujące się w stal jakościową w HLW
będą zmuszone do importu stali, ograniczania produkcji lub przenoszenia
produkcji w inne rejony europy lub na wschód. Również w przypadku powstawania
nowych inwestycji brana jest pod uwagę dostępność wsadu do produkcji na rynku.
Czy Polska może być interesującym rynkiem dla inwestorów z szeroko rozumianej
branży metalowej skoro na rynku nie będzie dostępny materiał do produkcji?
Likwidacja obecnego profilu produkcji na pewno pogorszy polski
obrót handlowy z innymi krajami, z uwagi na to, że duża część produkcji
trafiała na eksport oraz że po likwidacji produkcji łożyskowej i jakościowej
trzeba ją będzie zaimportować z innych państw. Również zysk z wyprodukowania 1
tony stali łożyskowej jest wielokrotnie wyższy niż stali zbrojeniowej. Czy dla
rządu polskiego, posiadającego złotą akcję korzystne jest niszczenie firmy,
która przynosi zyski, posiada bardzo stabilny rynek odbiorców (firmy łożyskowe,
samochodowe)? Czy korzystne jest, aby kilka tysięcy pracowników HLW oraz firm
kooperujących z nią poszło na bruk? Czy nie korzystniej dla wszystkich
zainteresowanych byłoby, gdy by do firmy wszedł inwestor zainteresowany tym
profilem produkcji. Huta przynosi zyski (wg nieoficjalnych informacji była
najbardziej dochodowym zakładem w koncernie. Nie jestem zwolennikiem teorii
spiskowych, ale czy przypadkiem firma Ascometal pozostała w grupie Lucchini, a
której profil produkcji jest taki sam jak HLW (firmy nie konkurowały na rynku z
uwagi na pewne porozumienia wewnątrz koncernu) z tym samy profilem produkcji,
co dotychczas. Również dziwnym trafem prezes HLW jest wiceprezesem ASCOMETALU i
jego prawą ręką. Również dyrektor handlowy jest wspólny dla obydwu firm (bardzo
dobrze poznał rynek w Polsce w ciągu tych kilku lat). Nawet po zakupie HLW
przez ALCELOR nie nastąpi zmian zarządu. Na dzień dzisiejszy już widać
przygotowania do zamykania rentownych wydziałów, i zwalniania pracowników. Czy
aby nie nastąpiło ciche porozumienie między Lucchinim a ARCELOREM w skład,
którego wchodził ASCOMETAL przed przejęciem przez Lucchiniego, o wygaszeniu
produkcji w Warszawie a zaoferowaniu klientom HLW materiału z ASCOMETALU? Pod
produkcję prętów zbrojeniowych potrzebny jest jedynie część obecnego obszaru
HLW. Po zamknięciu obecnej produkcji, oraz zburzeniu budynków, tereny (ok. 200
ha) można zyskownie sprzedać. Decyzja o zmianie profilu produkcji już niestety
zapadła. Arcelor kupuje tylko Stalownię i kawałek gruntu koło Stalowni, pod
budowę nowej walcowni prętów. Resztę huty będzie dzierżawił od Lucchiniego do
czasu zakończenia budowy Walcowni (ok. 2 lata). Jaki będzie profil produkcji -
nie wiadomo. Później pewnie Lucchini zamknie te wydziały, a grunty sprzeda. Na
działce którą kupuje Arcelor znajdują się: Kuźnia, magazyny oraz firma Lucchini
Poland (produkcja osi kolejowych). Również Lucchini Poland ma być zlikwidowane.
Na rozruch produkcji w tej firmie poszły pieniądze z KBN. Otwierana była z
wielką pompą (z udziałem władz państwowych). Czy państwowe pieniądze nie
zostały znowu utopione w błocie?.

[Gość: Kuba]

I znów Polacy będą walczyć o wolność na obcej ziemi.Zdrajcy narodu polskiego
rozgrabili i sprzedali majątek Polski.

[Gość: Kris]

Mamy do czynienia z nowa metoda podczynienia sobie panstw,poprzez
gospodarke.Glupi sa ci co sie boja Rosji militarnej,grozniejsza bedzie ta
gospodarcza,czego pierwsze jaskolki mamy.
Oni i Ameryke wykupuja powoli!

Brawo Rosjanie

[Gość: Sasza]

Wykupić wszystko pozłożyć przejąć klientów i zatrudniać Polaków na czarno,
nie udało się za cara nie udało za komuny ale gospodarczo napewno się uda