"Ania na uniwersytecie"

[dzika_zurawina]

Lubicie tę część? Ja lubię, ale czytając po latach mam kilka nowych spostrzeżeń.
Na plus:
- ostatnie dwa rozdziały, począwszy od Tadzikowego "Aniu, czy ty wiesz, że Gilbert Blythe jest umierający", poprzez objawienie, po ponowne oświadczyny. Może i ckliwe, ale przesłodkie i cudownie, staroświecko romantyczne;
- scena, gdy Ania namawia Janinę Sweet, żeby odmówiła Douglasowi, a potem jej dzikie "Stać! Stać!"
- Ustronie Patty (panna Patty i Maria, ciotka Jakubina, koty)
- Iza (Philipa?) Gordon i Jerzy
- ziemska i przyziemna Ruby Gillis zyskująca po śmierci anielskiego wyrazu
A z moich irytacji:
- reakcja Ani na oświadczyny Billa poprzez Jankę; przecież to było przekomiczne, a Ania, o której poczuciu humoru tyle się mówi i która zawsze dbała o nie ranienie czyichś uczuć zamiast użyć jakiegoś "przykro mi" reaguje gniewem;
- Ania z Robertem spotykają się dwa lata, w końcu on jej się oświadcza nigdy nie będąc u niej w domu i nie znając jej rodziny, bardzo mi to zgrzyta. Czy tak się robiło, czy to wpadka autorki?
- Gilbert jako drużba Alfreda. Nigdy wcześniej nie wspominano o ich przyjaźni, Alfred nie miał braci, bliskich przyjaciół? LMM wprowadziła to chyba tylko po to, żeby Ania pokazała się wszystkim pod rękę z Gilbertem ;)
- Ania czyta w Ustroniu Patty rękopisy Klubu Powieściowego. Wlokła stare szpargały do Redmondu?

[sayoasiel]

Kiedy w Avonela mieli to Stowarzyszenie Przyjaciół Avonela, Fred i Gilbert zawsze trzymali razem. Jest napomykane w książce, że się kumplują.

[dzika_zurawina]

No tak, kwestowali razem

[apersona]

Pewnie byli też z Fredem w podobnym wieku i razem zaczynali szkołę, skoro Gilbert był parę lat starszy od Ani.

[julia_na_wysokim_balkonie]

Też mnie zastanawia relacja z Royem. Czytając książki LMM, odniosłam wrażenie, że tam pojęcie chodzenia ze sobą nie istnieje. Spotykanie się na stopie koleżeńskiej, a potem od razu oświadczyny i dopiero narzeczeństwo oznacza początek romantycznego związku. Czy tak było? ;) Roy był takim adoratorem Ani, łaził za nią i pisał jej sonety o jej brwiach, ale kim oficjalnie byli dla siebie? Znajomymi? Raz rodzina Roya odwiedziła Anię w Ustroniu Patty, ale faktycznie adorator nigdy nie zawitał w Avonlea.
"Bezwstydnie z nim flirtowałaś przez dwa lata!", zarzuca Ani Filipa Gordon. Czyli tak jakby on był takim jej zalotnikiem, a ona przyjmowała jego względy, ale dopóki się nie zaręczyli - to nic nie znaczyło?

A mnie zaczyna strasznie irytować to nagłe objawienie miłości do Gilberta - wydaje mi się nierealistyczne!

A Ustronie Patty to życie przyjaciółek jak w akademiku, oaza kobiecości. Fajne czasy :) Szkoda, że dziewczyny rzadko pojawiają się potem w powieściach.

[aniadm]

Owszem, nie było pojęcia chodzenia ze sobą. Mężczyzna mógł okazywać zainteresowanie, być czymś w rodzaju "oficjalnego" adoratora, czy też "starającego się". Potem w którymś momencie prosił o rękę i, jeżeli został przyjęty, byli oficjalnie parą. Nie było czegoś takiego jak oficjalna para nie planująca ślubu.

W książkach jest kilka historii par, które znały się latami, zanim wreszcie nastąpiły oświadczyny, ale warto zauważyć, że wtedy temperatura uczyć jest zawsze raczej niska - jakieś cotygodniowe odwiedziny, ale nawet pocałunku w rękę nie ma, że nie wspomnę o czymkolwiek mocniejszym.

Mało prawdopodobne, żeby w tej formule Roy mógł wybrać się z Anią do Avonlea. Chyba, że towarzyszyłaby mu matka albo siostra. Prędzej mógłby poznać Marylę gdyby wybrała się w odwiedziny do Ani, ale się nie wybierała.

Czy gdziekolwiek w całej serii była taka sytuacja - adorator, czy nawet narzeczony, przyjeżdżający w odwiedziny do panny i mieszkający u niej w domu? Mógłby zatrzymać się w hotelu czy gdzieś, ale to też widzę raczej w przypadku oficjalnie przyjętego narzeczonego. Albo gdyby przyjechał się oświadczyć.

[dzika_zurawina]

Wiadomo, że nie przyjechałby zanocować ;) Mnie chodziło chociażby o wizytę towarzyską w stylu pani Morgan, na herbatkę, nawet jako przyjaciel. Ale widocznie tak to się odbywało, okazuje się, że u Izy Gordon było tak samo - najpierw zaręczyny, a potem, kiedy matka się uspokoiła, przyprowadzenie narzeczonego do domu. No kurczę, nie wyobrażam sobie, jak można było planować z kimś życie nie znając w ogóle jego rodziny.

[1karo_ka]

Tak, poznawanie rodziny było ważne, ale w nieco inny sposób niż obecnie. Chodziło o to, że jeśli rodzina była np. zamożna, cieszyła się ogólnym szacunkiem, znano jej pochodzenie, poszczególne osoby, powiązania, to w sumie można się było spodziewać, że dziewczyna, czy chłopak trafili dobrze i można się było śmiało zaręczać. W przypadku Ani i Roya, pani Gardner chciała poznać Anię osobiście, bo o jej rodzinie nie wiedziała nic, a przecież Maryla to opiekunka, obca osoba.

[aniadm]

Aonlea było dość daleko do wpadania na herbatkę - to już spora wyprawa by była. Gdyby dawało się obrócić w jeden dzień, mógłby Anię tam odwiedzić, np z grupką przyjaciół.

[dzika_zurawina]

julia_na_wysokim_balkonie napisał(a):

> A mnie zaczyna strasznie irytować to nagłe objawienie miłości do Gilberta - wyd
> aje mi się nierealistyczne!

Ale ta miłość przewijała się przez całą książkę, tylko dopuściła ją do siebie w momencie, gdy myślała, że wszystko stracone. To plus obawa o życie ukochanego, do mnie to przemawia :)

> A Ustronie Patty to życie przyjaciółek jak w akademiku, oaza kobiecości. Fajne
> czasy :) Szkoda, że dziewczyny rzadko pojawiają się potem w powieściach.

Zgadzam się :)

[jakgdyby.nigdynic]

julia_na_wysokim_balkonie napisał(a):

> Też mnie zastanawia relacja z Royem. Czytając książki LMM, odniosłam wrażenie,
> że tam pojęcie chodzenia ze sobą nie istnieje. Spotykanie się na stopie koleżeń
> skiej, a potem od razu oświadczyny i dopiero narzeczeństwo oznacza początek rom
> antycznego związku. Czy tak było? ;) Roy był takim adoratorem Ani, łaził za nią
> i pisał jej sonety o jej brwiach, ale kim oficjalnie byli dla siebie? Znajomym
> i? Raz rodzina Roya odwiedziła Anię w Ustroniu Patty, ale faktycznie adorator n
> igdy nie zawitał w Avonlea.

Nie wiem, jak to się ma do późno XIX-wiecznej Kanady, ale niedawno czytałam książkę o relacjach uczuciowych we wczesno XIX-wiecznej Anglii, i według niej, to mężczyzna miał pierwszy "wybrać" dziewczynę, zakochać się w niej, a następnie wyznać miłość. Od tego momentu i kobieta mogła myśleć o tym, by zakochać się w nim również. Oczywiście, mogło być także odwrotnie (np. Marianna z "Rozważnej i romantycznej" zakochuje się w panu Willoughbym pomimo braku oficjalnej deklaracji z jego strony, co jest wyraźnym odstępstwem od normy), ale normy społeczne wymagały deklaracji uczuć właśnie od mężczyzny. Roy byłby więc - do momentu tejże deklaracji - jednym z wielu znajomych Ani, a nie jej "chłopakiem".
Poza tym Ania była sierotą, więc kwestia potencjalnie "niewłaściwych" koligacji odpadała. Poza tym jej rodzice byli wykształconymi i dość szanowanymi ludźmi. Marylą mógł się Roy w ogóle nie przejmować. Z Kingsport na Zielone Wzgórze nie było blisko, a Maryla miała własny dom, farmę i zabezpieczoną przyszłość. Po cóż miał by jeździć, żeby ją poznawać?

[aniadm]

Kobieta mogła się zakochać, nie mogła tylko tego okazać. Natomiast jej rola jest opisana u Jane Austen (Opactwo Northanger): mężczyzna ma przywilej wyboru, kobieta tylko prawo odmowy. Czyli mogła przyjąć albo nie okazane jej zainteresowanie, ale sama nie mogła okazac żadnej inicjatywy. Oczywiście w życiu też to różnie mogło bywać.

[carolina.pietrzak]

Szkoda tylko, że gdyby nie Maryla, Ania tułałaby się po obcych lub mieszkała w sierocińcu na cudzej łasce.Jeśli jej rodzice byli tacy cudowni to czemu nie mieli krewnych czy przyjaciół, którzy zajęliby sie ich dzieckiem?

[simply_z]

Gdzieś było wspomniane, że nie mieli żadnych krewnych. Poza tym prawdopodobnie uczyli w biednym regionie, trudno, żeby sąsiedzi brali na wychowanie kolejne dziecko do wyżywienia.

[apersona]

Do tego bardzo kłopotliwe, bo kilkumiesięczne niemowlę

[jadwiga1350]

> - Ania czyta w Ustroniu Patty rękopisy Klubu Powieściowego. Wlokła stare szparg
> ały do Redmondu?

Co ciekawe Ania śmieje się z tej pisaniny, choć tak w ogóle to podchodziła z nabożną czcią do swoich płodów literackich.

> - Gilbert jako drużba Alfreda. Nigdy wcześniej nie wspominano o ich przyjaźni,
> Alfred nie miał braci, bliskich przyjaciół? LMM wprowadziła to chyba tylko po t
> o, żeby Ania pokazała się wszystkim pod rękę z Gilbertem ;)

Gilbert taki wspaniały a jakby przyjaciół nie miał. Przecież to co go łączy z Alfredem, Karolkiem Sloane, czy bratem Krystyny w żaden sposób nie można określić mianem przyjaźni.

[rosynanta]

dzika_zurawina napisała:

> - Ania z Robertem spotykają się dwa lata, w końcu on jej się oświadcza nigdy ni
> e będąc u niej w domu i nie znając jej rodziny, bardzo mi to zgrzyta. Czy tak s
> ię robiło, czy to wpadka autorki?

Też się nad tym zastanawiałam. I mam jedno wytłumaczenie. Robert ma być pokazany jako Ani ideał, ale wizualnie, w rzeczywistości jest narcystyczny i nadmuchany ;) Wlecze Anię na spotkanie ze swoją matką i siostrami, a przez myśl mu nie przyjdzie, że Ania, o której wie, że jest sierotą, mogła być wychowywana gdzie indziej niż w przytułku.

[kooreczka]

Matka i siostra same przyszły.
Natomiast Robertowi na pewno nie przeszło przez myśl, że Ania mieszkała w przytułku- z takich miejsc wypychano dzieci kiedy tylko były w stanie znaleźć pracę. Gdzie takiej do studiowania, jeśli w grę nie wchodził bogaty sponsor-filantrop? Musiała mieć jakiś dom.

Natomiast brak wizyty w Avonlea jest po prostu konsekwencją ówczesnej obyczajowości.
O ile Avonlea i miasto akademickie to środowiska, które zrezygnowały z oficjalnych konkurów i całe zaloty mogły się odbywać poza domem to przenocowanie ukochanego do domu niezamężnej panny po prostu nie mieściło się w głowach. Nawet narzeczony (a narzeczeństwo traktowano o wiele poważniej, można było za zerowanie obietnicy pozwać) to byłoby ciężkie do przełknięcia. Ostatecznie Robert mógłby np. pojechać jako kumpel Gilberta z wizytą, ale to grubymi nićmi szyte. Zresztą po co mu tak rodzina? O ile nie była okryta niesławą to nic mu do niej- po ślubie widziałby ich raz na rosku rok, jeśli wcale.

[aniadm]

Racja. Nie wiem, do kiedy kanadyjskie przytułki trzymały sieroty, ale wydaje mi się mało prawdopodobne, żeby było to dłużej niż do 15, 16 roku życia. Potem szły do pracy.
A już na pewno przytułki nie zapewniały edukacji wyższej niż podstawowa - tzn. umiejętność czytania, pisania i wykonania podstawowych działań matematycznych, plus niezbędna wiedza historyczno-geograficzno-polityczna (na poziomie "Kto ty jesteś? Kanadyjczyk mały") i odpowiednia dawka religii. Ania ani wiekiem, ani sytuacją życiową nie pasowała do osoby mającej cokolwiek wspólnego z przytułkiem dla sierot.

[leandra12]

Znowu odkopuję stary wątek, bo tak ;)
Przecież chyba niedaleko Avonlea były Białe Piaski i to chyba była miejscowość kurortowa, z hotelami, pensjonatami itp.? Gdyby RoyRobertowi zależało, to mógłby mamusię i siostry namówić na spędzenie tam kilku tygodni wakacji, do biednych, mam wrażenie, nie należeli. A jak już by tam przyjechali, to co trudnego w wyrwaniu się spod maminych skrzydełek na wycieczkę, wypad, odwiedziny kolegi, cokolwiek? Ale to RoyRobert musiałby mieć odrobinę wyobraźni....

[ciotka.scholastyka]

leandra12 napisała:

> Znowu odkopuję stary wątek, bo tak ;)
> Przecież chyba niedaleko Avonlea były Białe Piaski i to chyba była miejscowość
> kurortowa, z hotelami, pensjonatami itp.? Gdyby RoyRobertowi zależało, to mógłb
> y mamusię i siostry namówić na spędzenie tam kilku tygodni wakacji, do biednych
> , mam wrażenie, nie należeli. A jak już by tam przyjechali, to co trudnego w wy
> rwaniu się spod maminych skrzydełek na wycieczkę, wypad, odwiedziny kolegi, cok
> olwiek? Ale to RoyRobert musiałby mieć odrobinę wyobraźni....

ALE TEGO SIĘ NIE ROBIŁO! Przykładasz dzisiejszą miarę do tamtych czasów. Kluczowe jest pytanie: PO CO miałby Robert namawiać rodzinę na wyjazd do Białych Piasków i odwiedziny w Avonlea, skoro miał Anię na co dzień w Kingsport, a jej rodziny nie znał?

[leandra12]

Chodzi mi o lato, kiedy Ani nie było w Kingsport ;) A bogaci raczej wyjeżdżali na wakacje. Gdyby RoyRobert był naprawdę zakochany w Ani mógłby namówić matkę i siostry na wyjazd do miejscowości nadmorskiej, która była niedaleko Avonlea i przy okazji odwiedzić ukochaną? No i poznać jej rodzinę. Nawet w tamtych czasach zakochany chciał chyba zobaczyć miejsce, gdzie jego najdroższa spędziła dzieciństwo?
Ale to fakt, że musiałby się wykazać odrobina inicjatywy ;)

[jadwiga1350]

leandra12 napisała:

> Chodzi mi o lato, kiedy Ani nie było w Kingsport ;) A bogaci raczej wyjeżdżali
> na wakacje. Gdyby RoyRobert był naprawdę zakochany w Ani mógłby namówić matkę i
> siostry na wyjazd do miejscowości nadmorskiej, która była niedaleko Avonlea i
> przy okazji odwiedzić ukochaną? No i poznać jej rodzinę. Nawet w tamtych czasac
> h zakochany chciał chyba zobaczyć miejsce, gdzie jego najdroższa spędziła dziec
> iństwo?
> Ale to fakt, że musiałby się wykazać odrobina inicjatywy ;)



Jemu wystarczyło wielbienie Ani z daleka: wiersze, listy, posyłanie kwiatów. No i na Zielonym Wzgórzu i tak nie mógłby się zjawić, no bo jako kto? Przecież nie jako kolega ze studiów, a narzeczonym jeszcze nie był. Taka wycieczka rodziny Roberta do Białych Piasków byłaby odebrana jako coś mało kulturalnego. Przyjechali przewąchać z jakiej rodziny pochodzi przyszła synowa? Może dowiedzieć się czegoś kompromitującego?
Ania nie była zbyt uradowana na wieść o tym, że matka i siostry Roberta pragną ją odwiedzić.

[jadwiga1350]

rosynanta napisał(a):


Wlecze Anię na spotkanie ze swoją matką i siostrami, a przez myśl mu nie p
> rzyjdzie, że Ania, o której wie, że jest sierotą, mogła być wychowywana gdzie i
> ndziej niż w przytułku.

A wiedział?

[srebrny_lisek]

Niezbyt... jest raczej mydłkowata, tak jak Ania z Avonlea i Szumiących Topoli, to raz. To, co do dodatkowo szkodzi tej części to okrutne sceny z udziałem zwierząt przedstawione na zasadzie "haha, hihi, jakie to komiczne, no normalnie życióweczka". Zdecydowanie nie było to typowe dla pozostałych książek LMM. Kot Schrodingera przetrzymywany całą dobę (!) w pudle z chloroformem przez trzy rzekomo wrażliwe dziewczęta, dwukrotne wieszanie psa w prześmiesznym liście od Tadzia... brrr. Naprawdę nie wiem w jakim stanie ducha była jedna z moich ulubionych autorek tworząc te obrazy.
To, co mi się podobało to wątek Ruby, był przejmujący, choć Maud pisząc ten tom miała wyjątkowo dużo morderczych zapędów.

[srebrny_lisek]

Zapomniałabym o Ani bijącej i przeganiającej kota, bo nie miała na kim wyładować złości. ;) Dodam, że kot nie plątał jej się pod nogami, nie trącał jej nietaktownie łapą, nie drapał natrętnie drzwi, kiedy przeżywała zazdrość o Gilberta. Po prostu spał sobie zwinięty w kłębuszek na poduszce i akurat był w pobliżu.

[the_dzidka]

srebrny_lisek napisał(a):

> Zapomniałabym o Ani bijącej i przeganiającej kota

Ona go nie biła, to znowu błąd w tłumaczeniu. Tu gdzieś na forum ktoś przytaczał oryginalny cytat. Na pewno nie "uderzyła" go.