Di, Nan, Janka, Dorotka-czy te "związki" były

[jadwiga1350]

prawdopodobne pod względem psychologicznym? Bo wg mnie nie bardzo.
Di, wychowana w bogatym domu, ekscytuje się opowieściami Janki o wspaniałej posesji niczym uboga sierotka lub dziecko z rybackiej rodziny.
Takie historie powinny robić wrażenie na Kasi Thomas, nie na córce doktora Blythe. Dziewczynka, której matka posiadała złoty naparstek, opowieści o brylantowych naszyjnikach powinna puszczać mimo uszu.

Nan, wychowana w kochającej rodzinie, świadoma swojej wartości, przez niektórych uważana za dumną, pozwala się wodzić za nos Dorotce.
Pokornie spełnia rozkazy, daje się naciągać na prezenty złośliwej koleżance, która nawet nie udaje miłej i sympatycznej.
Tym dziwniejsze, że rodzina Dorotki nie stoi wyżej od Blythe'ów i Nan nie musi patrzeć z dołu na pseudo-przyjaciółkę.

Blythe'ównom nie brakuje towarzystwa innych dziewczynek, mają rodzeństwo, żadna nie jest skazana na przyjaźń z Janką czy z Dorotą.

[cegehana]

Ja uważam, że dość prawdopodobne - dzieci Blythow są postaciami raczej mdlymi, dobrymi, idealnymi. Pewnie, ze wolałabym takie życie od życia Kasi Thomas, ale - mając życie właśnie spokojne woli się sluchać o skandalach, romansach, dramatach. Dorota nie była miła, ale historia o zamianie niemowląt na pewno była podniecająca, tak jak historie Janki Penny. A jeśli dzieiom w Złotym Brzegu czegoś brakowało to nie miłości, spokoju i poważania społecznego - tylko adrenaliny.

[jadwiga1350]

cegehana napisał(a):

> - mając życie właśnie spokojne woli się sluchać o skandalach, romansach, dramat
> ach.


a nie o marmurowych kominkach i tapetach w kanarki. Co innego dramatyczne historie Delili. Ta macocha ścigającą sierotę z rozgrzanym pogrzebaczem rozpala wyobraźnię.

>Dorota nie była miła, ale historia o zamianie niemowląt na pewno była podn
> iecająca, .

Skąd? Dla Nan to tragedia i koniec jej przyjaźni z Dorotą.
Bardziej chodziło mi o wcześniejsze zachowanie Dorotki, jej złośliwość, robienie kawałów Walterowi.


A jeśli dzieiom w Złotym Brzegu czegoś
> brakowało to nie miłości, spokoju i poważania społecznego - tylko adrenaliny.

Rozumiem, że adrenalinę dawała Delila i jej macocha. Ale Janka albo Dorota?

[cegehana]

No właśnie - tragedia, drama, telenowela. Janka może nie była dramatyczna, ale umiała skupić na sobie uwagę. Dzieci ze Złotego Brzegu nie miały doświadczenia z patologią i lapaly się łatwo. Ja za bardzo nie lubię tej części, właśnie dlatego ze bohaterowie mają nudne, mdlace charaktery, ale jeśli coś się tam udało to właśnie te "złe" dzieci, które konfabuluja i intrygują dla przyjemności manipulowania niekumata Nań czy Di. Bardziej niewiarygodne są tu dla mnie więzi między rodzeństwem .

[kooreczka]

Złoty naparstek mógł ekscytować biedną plotkarę, ale złote i srebrne zestawy narzędzia do szycia były dość powszechne jako prezent w klasie średniej, do tego stopnia, że Balzac nazywał je tandetą- użytkowa jubilerka bez podtekstów, bez trafiania w gust, nawet jak ma jeden to się nie zmarnuje.

Bez przesady też z tym bogactwem doktorstwa. To jest dom zamożny jak na standardy kanadyjskiej prowincji, ale nie bogaty. Podobnie styl życia- jedna gosposia, matka dużo robi i udziela się tam gdzie inne kobiety. Jest na potrzebne rzeczy, ale bez szaleństw- wyszukanych zabawek, importowanych frykasów, wystawnych przyjęć czy corocznych wyjazdów. Po prostu zamożna, małomiasteczkowa elita protestanckiego kraju. Janka tymczasem mówi językiem ówczesnych powieści i magazynów opisując splenor nieistniejącego domu.

Wszystkie historie wydają się prawdopodobne- wiejska szkoła to środowisko dość egalitarne, jeśli dzieci nie odstają za bardzo wyglądem są w stanie podporządkować sobie inne o ile są charyzmatyczne czy wyszekane. Di po prostu lgnie do koleżanek mających na podorędziu ciekawe historie

[jadwiga1350]

kooreczka napisał:

> Złoty naparstek mógł ekscytować biedną plotkarę, ale złote i srebrne zestawy na
> rzędzia do szycia były dość powszechne jako prezent w klasie średniej, do tego
> stopnia, że Balzac nazywał je tandetą- użytkowa jubilerka bez podtekstów, bez t
> rafiania w gust, nawet jak ma jeden to się nie zmarnuje.


I taką tandetę Gilbert ofiarował swej uwielbianej Ani? Dziwne..