Mężczyźni w książkach LM Montgomery

[icegirl]

LM M. zazwyczaj opisywała przeżycia i myśli kobiet. Gilbert zawsze stał w
cieniu Ani, pojawiał się gdzie niegdzie - i mimo wszystko zostawial pewien
niedosyt.
Ale moim zdaniem - jedną z najbardziej ciekawych postaci rodzaju meskiego,
jakie udało się stworzyć LMM to Andrzej Stuart z "Jany ze wzgorza Latarni".
Zabawny, czasem poważny, lekko nieodpowiedzialny, romantyczny, a równocześnie
człowiek, który umie dawać.
A jak to jest u Was?

[annah11]

Chcialam tate Jany Stuart podac, ale juz mnie uprzedzilas. Inni mezczyzni z tej
samej ksiazki to chociazby obaj wujowie Jany, Milowy Krok - swietny przeciez,
Kuba Meadow i inni...
Pozdrawiam serdecznie, czekam na innych mezczyzn z ksiazek L.M.M. a.:)

[herbarium]

Moim ulubieńcem i wręcz ideałem faceta jest Dean Priest z "Emilki". Nigdy ie
mogłam zrozumieć, dlaczego Emilka wybrała Tadzia - Tadzio był mydłkiem, a Dean
ma ten typ poczucia humoru, który lubię, i jest sympatycznie złośliwy:) Z
Tadziem Emilka chyba się trochę lubiła:)

Miało być "nudziła" nie "lubiła" bt.

[herbarium]

[aniazsk]

Moim męskim idolem jest cały czas Jim Blythe - moze młody ale ja go i tak lubię.
Gilberta też ale trochę mniej.
A ojciec Jany też był w porządku.

Mężczyźni w książkach LM Montgomery

[sinistra80]

Wyraźne postacie mężczyzn stworzyła dopiero w późniejszych książkach. Poznała
ich większą liczbe i nauczyłą się ich portretować. Nie są tacy nijacy: Andrzej
Stuart, Edward Snaith.
Ale zncznie lepsze iwyraźniejsze są portrety mężczyzn z "drugiego planu": wuj
Tobstone, Tillytuck, Jan Topielec. Są naprawdę żywi. Widać zmysł komiczny
Montgomery.

[herbarium]

Motgomery miała dwóch synów. W jej biografii jest wspomiane, jak pokpiwała
sobie z tego, że uważa się ją za specjalistkę od dorastających dziewczynek,
chociaż ma doświadczenie tylko z chłopcami:)

[biljana]

Dla mnie swietny byl Jim Blythe oraz chlopak, dla ktorego przyjaciolka Emilki
porzucila Tadzia. Scena jak jedzie do niego do szpitala ipotem moiw ojcu, ze
dobrze ze to przed slubem, b o po slubie zachowalaby sie dokladnie tak samo,
jest swietna. Jedna z moich ulubionych.
W ogole w ksiazkach LMM zazwyczaj ciekawsi byli faceci z drugiego planu, nie
sadzicice?

drugi plan

[sinistra80]

zgadzam sie i właśnie o tym pisałam. Postacie z drugiego planu są często
mocniejsze i wyraźniejsze niż te pierwszoplanowe.

[astrid_ase]

Nie wiem dlaczego , ale bardzo podobała mi się postać bodajże Piotra z "Dzbanu
Ciotki Backy".Taki niezależny podróżnik ,z silną wolą , ale kapryśny :))Po
prostu ciekawy facet. :0)

[icegirl]

Ja oprócz Piotra również lubię Rogera z tej samej książki. Za to, że jest męski,
ciepły i cierpliwy.
Lubię szaleństwo w zakochaniu Piotra i Virginii oraz to, w jaki sposób zmienia
się Gabriela dzięki przyjaźni z Rogerem.

[malgosia9924]

jerry meredith

[herbarium]

Jerry? Co w nim pociągającego?

[biljana]

no wlasnie? bo chyba w sumie malo o nim wiadomo. Dla mnie byl raczej taka
bledsza kopia Jima.... ;)

[eowyn]

Hilary Gordon, czyli Szkrab... To jest chyba moj ideal mezczyzny, nigdy nie
moglam zrozumiec czemu Pat tak pozno to dostrzegla.;)

[madzialena16]

Jim Blythe. po prostu go uwielbiam. Ideał

[ala.b30]

Walter Blythe. Szkoda, że nie pożył zbyt długo :(

[herbarium]

O tak, Walter też jest w moim typie.

[madzialena16]

Hmm... walter. trochę zbyt idealny. życie na codzień byłoby z nim trudne. ale
czyta sie o nim fajnie.świetny był też edward z Błękitnego Zamku!

[herbarium]

Ja wolę Deana, ale Walter mi się podoba. A nie wiem, czy taki idealny - trochę
fajtłapa;)

[aniazsk]

Walter to taki romantyk i w ogóle idealista. Super jako bohater książkowy, ale w
życiu wolałabym Jima.

[crissy]

Popieram! Z taki mi idealistami jak Walter żyje się bardzo ciężko. Jim to co
innego - męski, zdecydowany, a do tego uczciwy.

[dragonfly79]

A ja tam kocham Gilberta...tyle lat na nią czekał. I kochał. I miał niebieskie
oczy.....
Z Perrym byłoby na pewno kolorowo.

[ab7777]

niebieskie?? zawsze myślałam,że brązowe;),

[ab7777]

Mnie zawsze najbardziej podobał sie Hillary ;ojciec Jany z Latarniowego Wzgorza-
bardzo wyrazista ,a jednocześnie ciepła postać;a zdrugoplanowych Piotr z Dzbanu
Ciotki Becky.

[narewa]

a w moim wydaniu 'Janki' właśnie Janki,a nie Jany,ojciec jej miał na imię
Andrzej.i to pasuje do postaci..

[ab7777]

w moim tez ;),oczywiście chodziło mi o "Janke z latarniowego wzgórza" ale
mozliwe ,że ktoś czytał inne tlumaczenie właśnie z Jana , a Hillary oczywiście
z Pat.

[supervixen]

Oj tak, Gilbert miał oczy orzechowe;) ach;)

[mela54]

A Krzysztof Ford - ukochany Rilli to co? Moim zdaniem świetny facet-
przystojny, dowcipny, męski. Ale ma dwie wyraźne wady- nie istnieje naprawdę i
nie jest mój!

[mela54]

Gilbert według mnie był zbyt idealny. Ania podobno nie lubiła ideałów, a taki
jej się trafił! Ale chyba musiał taki być, żeby Ania mogła być z nim szczęśliwa.

[ab7777]

Prawdę mówiąc Gilbert mnie też wydawał się ..może nie wyidealizowany ,(bo w
końcu Ania spotkała kiedys ten niby ideał- Roberta ,który był bardzo
romantyczny,pisał wiersze i w porównaniu z Gilbertem okazał sie zwyczajnie
nudny) ale mało wyrazisty ,zawsze na drugim planie ,praktycznie ciezko o
dialogi z jego udziałem.

[mela54]

Tak, uważam, że po prostu był tłem dla Ani. Pamiętam, że gdy jako dziecko
czytałam po raz pierwszy o tym, że Ania ma wyjść za mąż, to byłam bardzo
rozczarowana. Nie wiem doprawdy skąd mi się to wzięło - przecież jeszcze wtedy
tak mało wiedziałam o życiu! Chyba chciałam zachować Anię tylko dla siebie.

[biljana]

A propos mezczyzn... tak sobie mysle, co Emilka widziala w Tadziu?
Mi sie koles bardzo nie podobal. Byl pociagajacay jak kakao z pianka, budyn z
soczkiem i ptys;)) by sie posluzyc jednym z moich ulubionych cytatow z innych
fajnych ksiazek;)
Tadzio byl nijaki i mdly. Ot co. Juz Dean byl 100 razy lepszy. Chociaz rozumiem
Emilke, bo tej pogardy i lekcewazenia pisarstwa Emilki tez nie moglam mu
wybaczyc...

[emdziejka]

No właśnie też się zastanawiam - jestem na etapie odkurzania Emilki i zupełnie
inaczej ją odbieram teraz niż kilka lat temu. Poza tym Ilza twierdziła, że to
podrywacz. No, ale Emilka go kochała od zawsze i to wszystko tłumaczy. No i był
artystą, gonił za 'tęczą złocistą'...
budyń z soczkiem :)) coś mi tu się kłania Pawełek :))))

[ab7777]

Tadzia po prostu było mało w calej serii ,zwlaszcza w tomie III ,zawsze mnie to
dziwiło ,że nagle Tadzio zagwizdał,Emilka zeszła ,szybciutko sobie wszystko
wyjaśnili i juz sie pobierali ;),denerwował mnie też ten jego związek z
Ilza ,niby jej nie kochał ale mimo wszystko nie zerwał z nią i nie walczył o
Emilke ,gdyby Ilza nie wybrała jednak Perr'ego ,Tadzio ożeniłby się z
nią .Drażniła mnie po prostu jego bezwolność i brak zdecydowania ,z drugiej
strony ,ponieważ sama rysuję czuję do tej postaci jakąś nutke sympatii.Co do
Deana miał wspaniałe ,zlośliwe poczucie humoru ale za bardzo tłamsił literackie
ambicje Emilki ,za to go nie lubię;)

[supervixen]

Złośliwe poczucie humoru lubię, sama posiadam, ale Dean był po prostu strasznie
cyniczny i nie wiem jak Emilka by to zniosła przez lata małżeństwa.

[dragonfly15]

Zgadz się - Gilbert miał orzechowe oczy. Czemu ja zawsze sobie wyobrażałam, ze
miał niebieskie?

[mela54]

Uważam, że u Montgomery obowiązuje pewien schemat faceta, za którego jej
główne bohaterki wychodzą za mąż. Same nie są interesowne, nie myślą o
wyglądzie, ale w końcu i tak zakochują się w facetach niebrzydkich i może nie
zawsze w bardzo bogatych, ale na pewno nie w biedocie... Tak było i u Emilki.
sympatyzowała z Deanem, mieli wspólne poglądy itd...Ale ja czytając tą książkę
piewszy raz od razu domyśliłam się, że nie wyjdzie ona za niego za mąż, choćby
dlatego,że był od niej sporo starszy i utykał...

[supervixen]

a mnie zawsze się to wydawało jakieś takie niewłaściwe, że Dean 'upatrzył'
sobie Emilkę, gdy ta miała zaledwie 12 lat:D Bo przecież już podczas pierwszego
spotkania powiedział, że będzie na nią czekał. Co prawda, można to różnie
rozumieć, np że będzie na jej dojrzałość, bo uważa że będzie interesującą
kobietą i tym samym dobrą dla niego przyjaciółką. Ale ja jakoś zawsze w tym
zdaniu więcej widziałam i dziwne mi się to wydawało;) Bo sama różnica wieku mi
nie przeszkadza, raczej właśnie fakt, że na początku Emilka była jeszcze
dzieckiem.

[ab7777]

Dokładnie ,może dlatego nie lubiłam za bardzo tej postaci ,wydawało mi sie ,że
w jakiś sposob osacza Emilkę ,poluje na nią i czeka az bedzie na tyle
dorosła ,ze będzie mógł sięz nią ożenić bez wiekszych przeszkód.cieszyałam sie
kiedy okazało się ,że jednak wybrała Tadzia.

[mela54]

No cóż, może w czasach Montgomery zjawisko pedofilii nie było tak
rozpowszechnione, że mogła śmiało wkładać takie słowa w usta swoich bohaterów
bez posądzenia o uboczne myśli. W dzisiejszych czasach pisarz musi bardziej
uważać, żeby nie być opacznie zrozumianym. Przecież dzisiaj nawet nauczyciel,
który nachyla się za bardzo nad uczniem może być posądzony o molestowanie
nieletnich!

[supervixen]

A, to że czasy były inne i dziś LMM raczej by nie rozpoczęła tak
wcześnie 'romansu' Emilki i Deana, to pewne:) Jestem też pewna, że Montgomery
nie miała wcale zamiaru obdarzyć Deana jakimiś wątpliwymi skłonnościami;)

Z drugiej strony, ja czytałam pierwszy raz Emilkę w wieku około 10 lat, było to
kilkanaście lat temu i ten temat nie był tak powszechnie poruszany jak dziś.
Tak zwyczajnie - wydawało mi się to dziwne, 26letni facet wpatrzony w 12latkę?

[ab7777]

ja też czytałam jakos w tym czasie Emilke i od samego początku wydawało mi sie
to rownież dziwne ,po prostu patrzył na nią jak na kobiete ,a nie jak na
dziecko.

[mela54]

Co do intencji Maud, to nie możemy mieć wątpliwości,że były czyste , ale trzeba
przyznać, że trochę przesadziła...

[jessy3]

Dla mnie "prawdziwy" mężczyzna u LMM to zdecydowanie Edward z "Błekitny zamek".
Zdecydowanie. I Krzyś Ford,ale to pewnie dlatego, że na wojnę poszedł, a ja co
do literatury na tematy wojenne mam obsesję;) (od razu Baczyński, też Krzyś na
mysl mi przychodzi, ale ad rem, ad rem). Zdziwilam się, że nikt tu nie podał
kapitana Jima - miły, serdeczny człwoiek, któy swoje przeżył ( tu kolejne
moje "zboczenie";) - jam domatorka straszna i tak wyobrażam sobie, że miło
byłoby zasiąść z takim Jimem przy kominku i słuchać jego opowieści, i popijać
coś ciepłego:, i księżyc nocą podziwiać:)). I Jim Blythe oczywiście - takiego
to chciałoby się mieć przy sobie w prawdziwym życiu.

[mela54]

No tak, kapitan Jim jest w porządku, ale chyba trochę za stary jak na mężczyznę
życia, chociaż jako przyjaciel byłby na pewno wspaniały!

[ab7777]

no troszkę za stary;) choc na pewno ciekawa postac mimo ,ze troche mnie
denerwował

[laura-gomez]

jessy3 napisała:

Zdziwilam się, że nikt tu nie podał
> kapitana Jima - miły, serdeczny człwoiek, któy swoje przeżył ( tu kolejne
> moje "zboczenie";) - jam domatorka straszna i tak wyobrażam sobie, że miło
> byłoby zasiąść z takim Jimem przy kominku i słuchać jego opowieści, i popijać
> coś ciepłego:, i księżyc nocą podziwiać:)

oj tak, ja też lubię kapitana:)

[laura-gomez]

a oprócz niego Andrzeja Stuarta, Waltera, Krzysztofa Forda i Gilberta

[moleslaw]

Musimy wziąć pod uwagę że w tamtych czasach kobiety wcześniej wychodziły za
mąż;często za starszych od siebie mężczyzn.Kobieta w wieku 21 lat mogła już być
uważana za stara pannę.Z opisu Emilki wydaje mi się ze nie wyglądała ona na małe
dziewczątko nawet w wieku 12 lat.

[k_linka]

No ale przeciez te opisywane czasy to nie sredniowiecze... Dwunastoletnia
dziewczynka, moze i dojrzala psychicznie jak na swoj wiek, na pewno nie byla
dojrzala fizycznie. Jak czytalam w wieku nastoletnim podobalo mi sie to
"czekanie" Deana i wydawalo mi sie ze to piekne ze widzial przyszla piekna i
madra kobiete w dziewczynce. Teraz jak czytam czuje spory niesmak, moze to znak
czasow, ale widze w Deanie pewne cechy pedofila - on ze swoim kalectwem
doroslych kobiet pewnie unika, odpowiada mu funkcja mentora i "zastepczego
tatusia" dla Emilki i jeszcze, co dla mnie najgorsze, ta scenka w Domu
Rozczarowanym, kiedy Dean fantazjuje jak chcialby ja calowac i czuje
instynktownie ze jego narzeczona nie jest gotowa... To jak to taka dojrzala?
Chyba nie pod kazdym wzgledem.

[sevilay]

O,to,to K_linka-ja niestety tez to tak widzę.To chyba znak naszych czasów:)

Chyba to wina mediów co nam wmówiły pedofila za każdym rogiem ,ale ja tez jak czytałam niedawno Emilkę to jakoś tak mi to wyglądało dwuznacznie.

[agawa79]

supervixen napisała:

> Tak zwyczajnie - wydawało mi się to dziwne, 26letni facet
wpatrzony w 12latkę?

A nie 36-letni? Ostatnio sobie odświeżyłam "Emilkę" (po raz pierwszy
czytałam ją po angielsku) i trochę się zdziwiłam, że Dean jest AŻ
TAK stary, może polski tłumacz go odmłodził trochę? Zupełnie nie
pamiętam.

[supervixen]

Nie, nie, tłumacz nie odmłodził Deana - nic takiego przynajmniej nie
kojarzę:) To moja wpadka przy pisaniu posta.

No, Dean był aż taki stary. Studiował przecież razem z ojcem Emilki,
więc tu określenie, że mógłby być jej ojcem, jest bardzo na miejscu:)

[agawa79]

Tak się zastanawiałam nad "niestosownością" zachowania Deana wobec
dwunastoletniej Emilki i przypomniał mi się pewien komentarz, jaki
ktoś zostawił pod artykułem o Emmie Watson (aktorce, która gra
Hermionę w "Harrym Potterze"), wówczas liczącej sobie trzynaście
lat. Komentarz brzmiał mniej więcej tak: "Za trzy lata będzie z niej
gorąca laska". I pamiętam, że ja podobnie ją wówczas postrzegałam -
nie jako dziewczynkę, tylko jako kogoś, kto za chwilę stanie się
piękną kobietą (co zresztą nastąpiło). Jeśli Emilka była podobnym
typem, czyli chodzącą obietnicą przyszłej dorosłej urody, a z opisów
wynika, że tak być mogło, to nie dziwię się, że Dean przewidział, że
się w niej za kilka lat zakocha.

A z innej beczki, mój ulubiony motyw pt. mężczyzna zakochuje się w
córce przyjaciela znajduje się w "Księdze Diny". Uwielbiam czytać o
mękach Jacoba na widok piętnastoletniej Diny.:) Dodam, że książka
jest lżejsza od filmu i zawiera elementy humorystyczne, których film
jest prawie zupełnie pozbawiony. W każdym razie, polecam jedno i
drugie.

[yowah76]

A coz to jest te 24 lata roznicy, no wiecie co;) mi nie przeszkadza
osobiscie;)))

[asiunia311]

O, a postać Teda ( nie: Tadzia;) )to jedna z moich ulubionych postaci męskich u Maud. Co prawda, już się skarżyłam, że zaniedbana literacko, niemniej pociągająca właśnie ze względu na tę tajemniczość. Bo cóż wiadomo o nim dzięki LMM? Ted był inteligentny, cichy, właśnie - tajemniczy, uzdolniony artystycznie, niesamowicie ambitny i dumny - tak jak Emilka. Rozumiał Emilkę, zwłaszcza jej potrzebę pisania, w odróżnieniu od Deana, dla którego Emilka była ładnym, MŁODYM opakowaniem i niczym więcej ( podejrzewam nawet, że gdyby Maud pozwoliła im się pobrać, po jakimś czasie ten podstarzały cap wymieniłby EBS na nowszy model...;) ). Absolutnie nie jest mdły - chyba, że właśnie cichość i nieśmiałość utożsamiane jest przez kogoś jest z nijakością. Mnie te cechy niesamowicie w mężczyznach pociągają, zwłaszcza w inteligentnych i utalentowanych. Ktoś napisał, że był maminsynkiem. Również z tym się nie zgadzam, bo pomiędzy naturalną miłością do rodzica ( w tym wypadku - matki ) a zależnością emocjonalną jest cała przepaść. A matka Teda była chorą psychicznie, zaborczą kobietą. I uważam, że właśnie umiejętnie lawirował w taki sposób, by czuć się wolnym, a jednocześnie zadowolić chorą potrzebę posiadania pani Kent. Tyle. Podsumowując - Emilka i Ted byli do siebie podobni pod względem usposobienia i charakteru. I to powodowało, że w moich oczach pasują do siebie idealnie.

Ale żeby zgrzeszyć lekką niekonsekwencją, powiem również, że uwielbiam postać Perry'ego Millera, Barney'a Snaitha, Ryczącego Abla, Mateusza Cuthberta Waltera Blythe. I chyba będę musiała przypomnieć sobie cykl o "Ani", choć na samą myśl mam długie zęby...

[aga.andro]

z prawdziwych mężczyzn, to chyba tylko Edward z Błękitnego zamku - jest męski,
ma zainteresowania i potrafi kochać, a co jeszcze ważniejsze - umie o tym mówić!!!

[sowca]

Och, tak. Edward, Edward, Edward! Wspaniała, wyrazista postać, 100 %
męskości :) i uważam, że z Joanną tworzyli naprawdę świetną parę.
Lubię też Deana, mimo jego licznych wad. Lubię Gilberta, głównie
w "Ani na uniwersytecie" - bardzo się cieszyłam, że poprzez flirt z
Krystyną zmusił Anię do zazdrości, to był bardzo dobry krok :D
pozniej, jako już mąż Ani i lekarz, dużo stracił - głównie spał,
zupelnie jak Marek Pałys z Jeżycjady :)
Nie trawię Tadzia, do Perry'ego tez jakoś nie mogę się przekonać.

[biljana]

sowca napisała:

> pozniej, jako już mąż Ani i lekarz, dużo stracił - głównie spał,
> zupelnie jak Marek Pałys z Jeżycjady :)

co potwierdza, ze taki jest juz los lekarzy - niezależnie od czasów:)))))

[pontecorvo]

biljana napisała:

> co potwierdza, ze taki jest juz los lekarzy - niezależnie od czasów:)))))
>
Tylko te żony biedne.. :)) Wiem z autopsji (nie mój mąż co prawda, ale siostry
rodzonej:)) Co za los!

[sowca]

Yyy, ja jestem na razie nie żoną, a zaledwie dziewczyną, i to
dopiero przyszłego lekarza i też już widzę ten syndrom Gilberta i
Marka Pałysa :P

[biljana]

pontecorvo napisała:


> Tylko te żony biedne.. :)) Wiem z autopsji (nie mój mąż co prawda, ale siostry
> rodzonej:)) Co za los!

ale ja mam jakies wrazenie, ze ta nałogowa śpiączka dotycza jako żywo głównie
lekarzy płci męskiej:)
Pamiętam jeszcze z dziecinstwa jak mama wracala do domu po 24 godzinnym a czasem
48 godzinnym dyzurze i obiad gotowala, sprzatala, stala w kolejkach i to bylo
hehehe normalne :)

[anchema]

z prawdziwych mężczyzn, to chyba tylko Edward z Błękitnego zamku - jest męski,
ekhm...mam pytanie - KTO TO JEST EDWARD i JOANNA? czy to kwestia tłumaczenia?
Chodzi o Barney'a i Valancy?

[pontecorvo]

anchema napisała:

> z prawdziwych mężczyzn, to chyba tylko Edward z Błękitnego zamku -
jest męski,
> ekhm...mam pytanie - KTO TO JEST EDWARD i JOANNA? czy to kwestia
tłumaczenia?
> Chodzi o Barney'a i Valancy?
Tak, to ta sama para!

[jan.kran]

Jedną z moich ulubionych postaci jest Owen For.
Sądzę jednak ze zrozumiałam głębię i tragedię Jego miłości do Ewy już jako
dorosła czytelniczka.
Scena kiedy wyznaje Ani miłość do Ewy jest zawsze dla mnie niezwykle plastyczna
i poruszająca.
I cieszę się że nastąpił happy and :)))
Kran

[panna-lee]

odkurzę...
oprócz deana, lubiłam też bardzo piotrka craiga z historynki - dziwne, że nikt o nim nie wspomniał. może był w sumie za mały na "faceta" - ale wiadomo było, że wyrośnie fajniejszy niż jim blythe :D

[mmaupa]

Moimi zdecydowanymi faworytami sa Edward z Blekitnego Zamku i Perry z Emilki.

[dominka1]

Zdecydowanie Ted.Wydawał mi się tajemniczy i nieprzewidywalny,i te błękitne
oczy.. Całkowite przeciwieństwo nudnego Gilberta czy Hilarego.Bardzo
ciekawą,pełną ciepła postacią jest też kapitan Jim.Wymarzony dom Ani dzięki
niemu nabrał takiego uroku,lubiłam też Mateusza.

[supervixen]

Gilberta będę bronić:) Nie uważam, żeby był nudny - był sympatyczny,
miał poczucie humoru. Najwięcej jest go chyba w Wymarzonym domu i
też to właśnie wcielenie Gilberta najbardziej lubię, np jak z
kapitanem Jimem podjudzają pannę Kornelię:) Pasował do Ani - oboje
byli tacy... "niegroźni":)

Tak prawdę mówiąc to już bym wolała Gilberta niż Tadzia. Ale
najbardziej to i tak bym wolała wiadomo kogo:)

[sowca]

Ojej, Tadzio z "Emilki"? Nigdy przenigdy. Toż to mydłek, kakao z
pianką i ptyś! Dla mnei to najbardziej nieudana męska postać ze
wsystich znanych mi książek LMM (może jeszcze Robert Gardner).
A Gilbert był uroczy :) podobał mi się od początku i byłam zła na
Anię, że go ciągle odtrącała.

[dominka1]

Ted był nieprzewidywalny,typowy artysta. Gilbert był może miły,ale nadawał się
raczej na przyjaciela niż wymarzonego partnera. Dla mnie wątek miłosny z Emilki
jest o wiele lepszy,a Ania i Gilbert są tacy bez życia,przesłodzeni.Ted jest
bardziej skomplikowany niż Gilbert,a to jak dla mnie kolejna zaleta.Prócz tego
zaznał światowego życia,spełnił swoje ambicje,poznał wielu ludzi -na pewno z
takim doświadczeniem byłby ciekawszym rozmówcą niż Gilbert,poza tym widzę go
jako ojca 7 dzieci ,a Teda jako młodego ,zakochanego w Emilce malarza,i jest
to zdecydowanie ciekawsza dla mnie wizja.

[supervixen]

Ale w czym się właściwie przejawia ta nieprzewidywalność Tadzia i to
skomplikowanie jego charakteru? W tym, że nie odważył się wyznać
Emilce uczuć osobiście, tylko uciekł się do listu? Czy że postanowił
ożenić się z najlepszą przyjaciółką kobiety, którą kochał?

Mogę się zgodzić, że dzieciństwo pod wpływem matki wywarło na niego
jakiś wpływ i tu się ta jego osobowość 'komplikuje'. Ale czy akurat
wpływ toksycznej miłości jest u partnera pożądany, to już bym się
spierała:)

To nie tak, że ja czuję do Tadzia jakąś wyjątkową antypatię. Ba,
nawet niewyjątkowej nie czuję:) Ale przykro mi trochę, gdy jest tak
gloryfikowany w porównaniu z Gilbertem. Przecież Gilbert też spełnił
swoje ambicje! Został lekarzem i ratował ludzkie życie i zdrowie -
to naprawdę takie nudne? To, że Tadzio parę lat podróżował - ok, ale
to chyba nie jest fundament związku. Emilka siedziała cały ten czas
w Srebrnym Nowiu, a to chyba nie czyni z niej nudziary niegodnej
Tadzia. Poza tym w kontekście tej trylogii to Tadzio jest tym miłym,
spokojnym chłopcem z sąsiedztwa, tym Gilbertem - w odróżnieniu od
naprawdę obytego i skomplikowanego Deana:)

Może i historia Emilki i Deana jest bardziej romantyczna - na pewno
bardziej dramatyczna, tak jak sama Emilka jest 'intensywniejsza' od
Ani. Ale z drugiej strony - historia ta kończy się właściwie chwytem
deus ex machina. Gdyby nie ucieczka Ilzy, Emilka zostałaby starą
panną, a Tadzio mężem słynnej deklamatorki. Zdecydowanie nie jestem
fanką takich zakończeń.

[simply_z]

moze to tez zalezy od wieku i postrzegania.Artysta chyba nie jest
specjalnie dobrym materialem na meza ,fakt ,mnie tez Gilbert wydawal
sie nudnawy ale w sumie w prawdziwym zyciu chyba takiego mezczyzny
pragnie wiekszosc kobiet.Milego ,cieplego ,z poczuciem humoru i
bedacego jednoczesnie oparciem.Chociaz fakt faktem takie postacie
wydaja sie za nudne w ksiazkach.

[glowa_do_gory]

Właśnie odświeżyłam sobie Pat, a jeszczcze wcześniej Emilkę i oto co mi przyszło do głowy: LMM nie umiała czy też nie chciała rozwijać wątku miłosnego swoich bohaterów. No bo schemat jest zawsze ten sam: bohater się kocha w bohaterce (Ani, Pat, Emilce), wyznaje (lub próbuje wyznać) jej miłość i.... wyjeżdża na studia na 5-11! lat. Strasznie mi się to zawsze wydawało sztuczne... Zakończenie Emilki a jeszcze bardziej Pat mnie zawsze nieziemsko irytowało. Po iluś tam latach bohater wraca i wszystko się pięknie układa w jednej minucie. Pat jest okropna pod tym względem. Pierwszy tom - dzieciństwo - jest wspaniały, w drugim wszystko przyspiesza, przez 11 lat Hilary nie pojawia się jeden raz na dobę, Pat wali się życie, które tak pięknie opisane było w I tomie (miłośc do domu), i , kurczę, na ostaniech dwóch stronach książki happy end z kapelusza. Zawsze jak czytałam to zakończenie miałam wrażenie, że to nie jest już Pat...

[simply_z]

o nie ,o ile finak Emilki byl sztuczny w przypadku pat tak nie
jest.Wlasnie ostatnia scena nawiazuje do wydarzenia sprzed
lat ,kiedy to Pat zgubila droge do domu ,znalazla sie sama na
ciemnej drodze ale o to w jej zyciu pojawil sie Hilary i pomogl jej
wyjsc z klopotow ,to samo dzieje sie kilkanascie lat pozniej .Mnie
osobiscie to zakonczenie zawsze wydawalo sie bardzo pokrzepiajace.

[simply_z]

final*

[supervixen]

Simply_z, masz rację, te dwa wydarzenia tworzą pewną klamrę.
Zakończenie Pat jak dla mnie nie jest na siłę, to znaczy wierzę jak
najbardziej że Hilary wróciłby na Wyspę po pożarza, a Pat zgodziłaby
się za niego wyjść, ale... nie bardzo wierzę w wyjaśnienia Pat... Że
cały czas go kochała,a Srebrny Gaj był tylko wymówką. No po prostu w
ogóle mi się to nie zgadza z resztą książki:) Nie mogę się oprzeć
wrażeniu, że gdyby Srebrny Gaj się nie spalił, Pat nigdy by Hilarego
nie przyjęła... Bo po co, skoro miała swój ukochany dom.
Dlatego zakończenie mi się nie podoba i ciężko mi przyjąć do
wiadomości, że Pat kochała Hilarego - są dla mnie chyba najmniej
romantyczną parą u LMM.

[pontecorvo]

podciągam

[pontecorvo]

ponownie w górę!

[pontecorvo]

up up

[rosynanta]

W cyklu o Emilce najbardziej lubię kuzyna Jima i pana Carpentera.
W cyklu o Ani - świetny jest pan Harrison i kapitan Jim, poruszył mnie też wątek z Owenem Fordem.
W cyklu o Pat - bezsprzecznie wygrywa Tillytuck.
Lubię też narratora w "Historynce" (Bev/Ed).
Fantastyczny jest wuj Horacy "Klondike" Lesley.
"Dzban ciotki Becky" to w ogóle plejada fajnych facetów, np. Roger i Piotr, ale i ojciec Donny jest świetnie narysowaną postacią. To samo z "Janą ze Wzgórza Latarni" - Milowy Krok jest wspaniały, ojciec Jany też do pozazdroszczenia.

Ogólnie to... wychodzi na to, że żaden z bohaterów pierwszoplanowych mnie nie ujął ;-)
Kibicowałam wszystkim parom, bo takie były wybory bohaterek, ale zarówno Gilbert, jak i Hilary czy Ted Kent, byli według mnie zbyt mało wyraziści, takie ciepłe kluchy. Nie czułam chemii w tych związkach, a np. między Deanem a Emilką aż iskrzyło.