perfumy to bardzo wazna czesc stroju

[zettrzy]

wiec postanowilam przeniesc tutaj moje recenzje perfum z innego
forum; tam bowiem krwiozerczy admin usuwa wszelkie posty ktore
recenzjami nie sa
poniewaz recenzje sa dosc dlugawe, kazda bedzie miala oddzielny post
w tym watku, a dla kolejnych otworze nowe watki

black orchid 1 - ta recenzja ma trzy posty!

[zettrzy]

przepiekna dupeleczka - cos jak z lat 20-30; i to wlasciwie powinno
przesądzic
sprawy jednak nie sa az tak proste, bo ten art-dekowski flakon
zawiera... no wlasnie, ta zawartosc...
moją pierwszą reakcją, kiedy pani w Nordstromie podetknela mi
papierek pod nos, byl krok w tyl i odruchowy mach dlonią, jakbym
odganiala dym z papierosa... na jej pytanie co czuje odpowiedzialam
szczerze "jakies zarlo - nie wiem jakie, po prostu surowe zarlo";
pani nie mogla sie obrazic, wiec odrzekla wyrozumiale "ale to jest
osobista percepcja"; wrocila na swoj odcinek, a ja przebrnelam przez
obszar Cartierow i Guerlainow aby w koncu dotrzec do Toma Forda i
tutaj, pod chwilową nieobecnosc pani ktora wlasnie zaliczala kolejną
marketingową porazke w okolicy Chanel wzielam ten flakon do reki i
sama opsikalam papierek

brrrr!!! - Liquid Carl move over, a juz myslalam ze nic bardziej
aptecznego nie moze istniec poza apteką; skwasnialy ocet, jakies
splesniale proszki na bol glowy, cos strrrrrrrasznego, na domiar
zlego pani zdązyla wrocic i lunela mi tym wywarem ze zdechlego
koguta na dlon, po czym zlapala za palec, odwocila do siebie i
dodala kolejnego luja na nadgarstek
nie mialam sily nawet wrzasnac zwyczajowego "zazadam odszkodowania";
obiecalam sprawdzic wynik i ucieklam do dzialu butow, w ktorym nie
mogla mnie spotkac zadna zla przygoda

w pare godzin po tym wydarzeniu Black Orchid ciagle siedzi na moim
nadgarstku, lekcewazac parokrotne mycie rąk, tyle ze wyewoluowala w
podróbe Sacrebleu!, i nie moge powiedziec, to bardzo ladny i
wytworny zapach

po drodze do domu napadlam pare niewinnych osob, prosząc o ocene
woni na moim nadgarstku; wszyscy co do jednego, a raczej jednej bo
pytalam wylacznie kobiety, uznali zapach za wyjatkowo elegancki i
przyjemny

az sprawdzilam u zawodowego krytyka co moze byc przyczyna tego ciągu
wydarzen: okazuje sie to normalka, Black Orchid na początku pachnie
truflami i wanilią (i co, nie mialam racji z tym zarlem?), po czym
te nieswiezosci wietrzeja i zostaje podstawa, paczulowo-bergamotowa
plus tytulowa orchidea, w kazdym razie perfumy wzorowane na
klasycznych kreacjach Na Wielkie Wyjscie

są to perfumy zimowe, cieple, organiczne, orientalno-kwiatowe, do
tej samej rodziny zaliczylabym, poza Sacrebleu!, ktore jest bardziej
dymne, Cielo Napa Valley, Jardin du Nil MPG, Habanite Molinarda,
Panthere, Le baiser du dragon, Le Must, Basale, Fleur Oriental; nie
jest to klasyfikacja kanoniczna ale w moim odczuciu te wszystkie
perfumy maja bardzo silną, nieomalze biologiczną zmyslowosc,
bardziej typową dla kobiety po 30, o pelnych ksztaltach i pulchnym
ciele niz powabnej, smuklej, dziewiczej mlodki

musze je jednak potestowac jeszcze pare razy, bo podobno powinnam
czuc w nich kawe, a nie czuje; podobno ten podtekst zywnosciowy
pozostaje nawet po wywietrzeniu grzybow; podobno, ale teraz tego nie
odbieram, pozostal tylko ten lekko dymny woal, wiec musze
zweryfikowac czy to przypadek czy norma

black orchid 2 - czyli negatyw po pozytywie

[zettrzy]

drugie podejscie - i ostatnie; pierwszym razem bylam cokolwiek
skonfundowana, teraz podeszlam do sprawy swiadomie i po tej probie
wiem ze bede sie od tego trzymac z daleka
tym razem w Saksie, bez pomocnej pani, znalazlam dupelczyne
przypadkiem i natychmias skorzystalam z okazji aby dotestowac;
wybralam spory kawalek przedramienia, jako ze pogoda zrobila sie
koszulkowa, i sama sie wyszprycowalam
potem, swiadoma zachodzacych zmian, co jakis czas sprawdzalam
zegarek i takie mam ustalenia:

1) fhansuska wytwohnosc w starym stylu zjawia sie po 4-5 godzinach
2) pierwsze 40 minut, moze nawet cala godzina, zapewnilo mi duzo
prywatnej przestrzeni w tlumie niedzielnych tylko-sprawdzaczy;
przyhaczona przypadkowa kobiecina, po niuchnieciu, popatrzyla na
mnie ze wspolczuciem i wybakala "tak naprawde, jesli mam byc
szczera, to ten zapach nie jest najpiekniejszy"
3) trzy godziny miedzy faza zepsutej zywnosci i faza wytworna
wypelnia zapach jakby cieplej czekolady, jakby suszonych owocow,
moze nawet kawy z pianka i cynamonem, stad pewnie moje uprzednie
skojarzenia z Cielo; ale jest zbyt kakaowy aby mi sie podobal, w
Cielo te nastroje maja podstawe winogronowa
4) zmyslowosc prawdopodobnie nadal w tym tkwi, ale jakas taka
mamusiowata, czyli zostaje pulchny ksztalt i lata nie pierwszej
mlodosci, natomiast nie ma w tych perfumach pazura wyraznego we
francuskich pierwowzorach

reasumujac: buteleczka jak najbardziej, czysta wyrafinowana
elegancja, zawartosc do zlewu, chociaz oczywiscie znajda sie
amatorzy tego zapachu

black orchid 3 - ostatnia instalacja

[zettrzy]

robi sie demokratycznie...
najwyrazniej strategia niedostepnosci zawalila sprawe, bo wlasnie
zobaczylam, na wlasne oczy, Black Orchid, juz za $60, w ofercie
internetowej Sephory... tak Sephory, tak ofercie internetowej, do
nabycia droga zamowienia pocztowego!

i jak sie okazuje jest to cala linia, z kremami do ciala i jakimis
wodami do wlosow wlacznie; ciekawe jak to pachnie na wlosach, z cala
pewnoscia jednak NIE bede testowac na sobie, nie wiem jak szybko by
to zeszlo

(po tej instalacji Black Orchid jednak kupilam, i nie powiem -
swietnie sie sprawdza na roznych potancowkach i w sytuacjach
towarzyskich, ale do pracy bym jednak nie zalozyla)

Jo Malone - Tuberose

[zettrzy]

Perfumy Jo Malone oddaja jak zadne inne rosyjskie slowo "duchi";
bardziej duchy zapachow niz zapachy, watle i rachityczne, oparte na
zasadzie "siedz w kacie a znajda cie" niby sa a niby ich nie ma, i
Tuberose nie stanowi zadnego wyjatku. Oczywiscie, tuberoza to
tuberoza: nawet Jo Malone nie potrafila zlamac jej definitywnego,
dobrze znanego charakteru. Jest to chyba jedyny zapach Jo ktory da
sie rozpoznac juz z daleka, ktory nie udaje ze jest kims innym, nie
chowa sie za nuty drzewa sandalowego i mchu, ktory nawet nazajutrz
pachnie tuberoza. Przy tym wszystkim, jest to zapach wysoce
wytworny - pani z piosenki Grechuty pachniala, a przynajmniej
pachniec powinna, wlasnie tuberoza Jo Malone.
Jest to tez chyba jedyna tuberoza pozbawiona syropowej ciezkosci,
typowej dla perfum spod znaku tuberozy.

Przyjemnosc psuje co nieco aspekt wizualny, poniewaz te perfumy maja
brazowo-zolty kolor, co wyglada dosc siermieznie na tle
krysztalowo-przezroczystych nektarynek, wiciokrzewow i lip
prowansalskich. No ale, mozna ja na toaletce trzymac miedzy ciemno-
czerwonymi butlami MPG, wtedy nie kluje w oczy az tak.

O ile potrafie sobie wyobrazic ubranie pasujace do tych perfum,
byloby mi trudno znalezc wlasciwa okazje do ich zalozenia - do pracy
sa zbyt wyczuwalne i zbyt dlugo sie trzymaja, na wieczorne wyjscie
sa zbyt doniczkowo-ogrodowe, na luzne drinki zbyt zobowiazujace, na
wernisaz zbyt burzujskie, do fryzjera nie wypada, pozostaja
wlasciwie tylko zakupy w jakims Saksie czy Nordstromie, gdzie struga
woni ujdzie za wynik testowania ... ta tuberoza jest zdecydowanie
staroswiecka i zupelnie nie pasuje do dzisiejszego stylu zycia; ale
np. Anais Nin bylaby idealna uzytkowniczka, powinna nosic te perfumy
do pisania swoich bezsensownych powiesci.

Kiehl's- Musk nr. 1

[zettrzy]

Wedle apokryfu, Musk Nr.1 - tak nazwany, gdyz byl to pierwszy
produkt perfumeryjny slynnej apteki - powstal w latach miedzywojnia,
jako amerykanska odpowiedz na szalimary, mitsouki, habanity i
wszelkie inne drapieznie zmyslowe wonie z prawego wybrzeza
Atlantyku. Powstal, po czym nastapily rozmaite Wydarzenia
Historyczne, skutkiem ktorych ludzie stracili na dobrych pare lat
zainteresowanie perfumami. W efekcie Musk, zapomniany przez firme,
spoczal gdzies na dnie skladu w piwnicy i wygladalo na to ze juz
nigdy jej nie opusci. Dopiero na poczatku lat szescdziesiatych, przy
okazji jakiegos remanentu, trafiono na zakurzona butelke, powachano
i orzeczono "przywrocic natychmiast". I od tej pory Musk Nr.1
stanowi stala pozycje w ofercie Kiehl'sa, aczkolwiek na samym koncu
listy balsamow, kremow, nawilzaczy, filtrow, tonikow, odzywek i
wszelkich innych zdrowych, ekologicznych kosmetykow pielegnacyjnych,
z ktorych najwazniejszym jest Bezzapachowy Krem do Ciala.
Musk, czyli pizmo, zapach zwierzecy, bardziej naturalny i organiczny
niz wszelkie zapachy kwiatowe. Pizmo Kiehl'sa jest gwarantowanie, na
100%, autentycznie syntetyczne. Triumf chemii nad przyroda. Jest to
bowiem zapach ogromnie, no wlasnie, naturalny, w ogole nie wyczuwa
sie w nim molekularnych komponentow, zadnych aluzji do lizolu czy
spraju na muchy, tak powszechnych we wspolczesnych kreacjach. Musk
Nr.1 jest cieply, przytulny, zwierzecy, nieomalze futerkowy, choc
zupelnie niedrapiezny, bardziej domowy kicius, mruczacy z luboscia
na stosie swiezo wypranej poscieli niz niebezpieczna cetkowana
bestia w tropikalnej dzungli. Ma w sobie amerykanskosc placka z
jablkami, czarno-bialych westernow, w ktorych nie ma ucieczki przed
happy endem, oraz seksownosc prosto z Walta Disneya - troche romans
myszek Miki i Minnie, a troche kreskowkowa Krolewna Sniezka. No,
ladniutkie perfumy, zapewniaja dokladnie to co trzeba, ale bez
przesady, bo z jednej strony "krew ma swe prawa" a z drugiej nalezy
tym prawom nadac stosowna forme, tak zeby nawet dzieci mogly sobie
powachac i nie odczuc aroma-traumy. Oczywiscie na dnie czai sie
pizmowa drapieznosc, ale jest to drapieznosc udomowiona,
oblaskawiona, jedzaca z reki. Dlatego te, technicznie zmyslowe,
perfumy nadaja sie na wiele okazji, z wlaczeniem aseksualnej pracy w
Wielkiej Firmie.
Domowosc Musku skazuje go raczej na uzytek dzienny, ale na wieksze
wyjscie ujdzie w zestawieniu a la Armani. Lubi otoczenie prostych,
uczciwych tkanin - dzins, skora, flanela, len, tweed, surowy jedwab -
i styl minimalistyczny. Czy Jackie od pamietnej mini-sukienuni
nosila kiehls'owy Musk? Jesli nie, to powinna, bo on pasuje do jej
stylu. Nie pasuje natomiast do kreacji z gatunku Alta Moda, nie
bardzo sie zgadza z koronkami, szyfonami, falbanami, tiulami, styl
romantyczny toleruje w wersji teksanskiej (powiewna kwiecista
sukienka i kowbojki). Nie jest ciezki czy duszny, raczej nieco
zgrzebny i jakby niewykonczony, "domowej roboty", chociaz w
towarzystwie obszarpanej dzinsowej kurteczki zapachnie zadziornie i
nawet kontestatorsko. Ma w sobie atmosfere Lower East Side czy
Alphabettown, owo "piekno niezamierzone", o ktorym pisal Kundera w
Lekkosci Zycia.

Parfumes de Nicolai - Sacrebleu!

[zettrzy]

Musze sprawdzic czy Szeherezada wspomina Sacrebleu! w basniach z
Tysiaca i Jednej Nocy; i jesli nie znajde zadnej wzmianki, bede
raczej podejrzewac wydawce o niedokladnosc w edycji tekstu niz
Szeherezade o przeoczenie.
Bowiem perfumy Sacrebleu! przybyly do nas na latajacym dywanie
prosto z basni wschodniej; to w ich oparach dzin wylonil sie z
czarodziejskiej lampy Aladyna.
Sporo sie w nich wyczuwa: kadzidlo, drzewo sandalowe, cedry
libanskie, perskie roze i jasminy, spiew slowika, dzwiek
dzwoneczkow przy bransoletkach tancerki brzucha, gwiazdzista noc w
ogrodzie na pustyni, lekki powiew wietrzyka i glos cykad.
Sprowadzaja uczucie wewnetrznego spokoju, harmonii, zgody ze
swiatem. Oczywiscie, jako perfumy orientalne, maja te odrobine
seksu, lecz w odmianie wysoce uduchowionej, rodem z
barokowej "ekstazy", ktora chwytala swietych w momencie religijnego
(tako rzecze egzegeta) orgazmu. Perfumy dla derwisza, zamknietego w
kregu szalonego tanca, dla opetanej przez demona prorokini, dla
Hafeza, kiedy, wezwany przed oblicze Tamerlana, osmielil sie
zadworowac z wladcy swiata. Mimo glebokiego zrozumienia dla ludzkich
namietnosci utrzymuja dystans do spraw doczesnych. Sa niezwykle
przejrzyste, chlodne, krysztalowe, jak szafir osadzony w wianuszku
diamentow. Gorzkawe, nieuchronnie przywodza na mysl "perfum gorzka
won" ze szlagieru Ordonki, aczkolwiek jako produkt wspoczesny nie
mogly zainspirowac przedwojennych teksciarzy. Nie, nie budza
nostalgii za minionym czasem, to jest zapach na dzis. Natomiast
kieruja mysl w strone poezji i medytacji, prowokuja do
filozoficznych rozwazan, lektury mistykow, stawiaja intelekt ponad
fizycznym pieknem. Wedlug tego aromatu, najsilniejszym afrodyzjakiem
na swiecie jest blyskotliwa konwersacja. Dlatego uwazam, ze
Szeherezada musiala sie nim skrapiac podczas tysiaca i jednej
pamietnych nocy. Szeherezada bowiem usidlila sultana czystym
talentem literackim, bez pomocy tanich uwodzicielskich sztuczek.
Mimo orientalnych korzeni Sacrebleu! jest niesamowice eleganckie,
wrecz wytworne, ponoc ulubione "chlodnej pieknosci" Catharine
Denevue. O ile nie mam jak sprawdzic gustu pani CD, o tyle taki
wybor wydaje mi sie wysoce prawdopodobny. Sacrebleu! jest jak typowa
kreacja aktorska Denevue - piekne i uwodzicielskie, a jednoczesnie
niedostepne, oddalone, zamkniete przed swiatem we wlasnym flakonie,
elitarne, ale wylacznie z przyczyny swojej niezwyklosci, wiec
pozbawione arogancji i wynioslosci. Perfumy autentycznie z klasa.
Dzieki tej klasie nadaja sie glownie jako uzupelnienie szykownej
toalety. Zle sie czuja w towarzystwie bizuterii, bo same sa jak
klejnot, ktory nobilituje kazdy ubior do rangi haute couture.
Niesamowicie wyrafinowane, bardziej dzielo sztuki niz zapach,
codziennemu ubiorowi nadaja atmosfere niezwyklosci bez ryzyka
zgrzytu percepcyjnego. Ale nie lubie nosic ich zbyt czesto, bo tak
wysoki stopien finezji jest na dluzsza mete meczacy.
Nie pasuja do radosnych kolorkow i infantylnych sukieneczek,
szorcikow, zestawow na wycieczke rowerowa czy splyw kajakowy i
trampek. Natomiast pieknie komponuja sie ze stylem dekonstrukcyjnym,
z uwagi na ich lekko zaswiatowy charakter.

Molinard - Nirmala

[zettrzy]

Perfumki-owocowki, jak muszki wsrod przejrzalych brzoskwin i
melonow. Przy glebszym wachnieciu mozna domacac sie nawet kompotu.
Czasem okreslane jako dziewczece, mnie przypominaja zapach
ociekajacych sokiem owocow, zebranych prosto z sadu, i zlozonych na
kuchennym stole w celu przerobki na dzemy i konfitury. Won lipca i
wczesnego sierpnia, nagrzanych sloncem pol i ogrodow tuz przed
zniwami, lata w pelnym rozkwicie, ciagle daleko przed zejsciem w
chlapy jesieni. Nirmala to cos do zalozenia na niedzielny obiad w
ogrodzie, na wsi, i niech tam sobie naprzyciaga roznych pszczol i
innych owadow, bo to jest zapach unii z natura, radosnego poczucia
jednosci z nagietkami i trzmielami, zapach tarzania sie w trawie i
pchania w usta niemytych prosto z drzewa. Co nie znaczy ze jest to
zapach leciutki jak swierszcze, o nie, on jest pelen syropu, bardzo
cukrzanego ale swiezego, i spada dosyc ciezko na nadgarstek.
Pobrzmiewa w nim nutka miodu, ale takiego surowego, prosto z ula, co
to sie przed chwila wycielo nozem z plastra. Moze nawet zaplatal sie
powiew wiaterku niosacy nieco lipowego pylku. Tak, w sumie to sa
bardzo dziewczece perfumy, dziewczece ponizej pietnastu lat, kiedy
dziewczynka jest ciagle naiwnym dzieckiem. Perfumy niewinnosci,
prostoty, latwosci w odbiorze swiata. Optymistyczny aromat na
wakacje.
Czasem sobie mysle ze oblok Nirmali spowijal sw. Franciszka w
trakcie jego kazan dla braci mniejszych.
Nie wyobrazam sobie Nirmali w sytuacjach powaznych. Ani w zimie.
Lato z Nirmala natomiast to wielka przyjemnosc. Lato i weekend, aby
sie wyrazic precyzyjnie. Nirmala, jak woalka z indyjskiej bawelny,
zamyka nas w bance wakacji z dziecinstwa. Nalezy sie powstrzymac
przed jej noszeniem do pracy i na wnoszenie skargi do prokuratora,
bo nas nie potraktuja powaznie. Ale na sobotni spacer po okolicznych
lasach, czy wypad do nalesnikarni, nawet przeplyw lodka po jeziorze,
to jest to. Albo na doroczny sierpniowy jarmark lub randke w parku.
Co prawda obsiada nas wszystkie okoliczne motyle, ale to da sie
przezyc.
Jak juz wszyscy zdazyli sie domyslic, Nirmala swietnie sie czuje w
towarzystwie powiewnych, kwiecistych sukieneczek, lnianych spodnic,
batystu, haftu angielskiego, sandalkow i trampeczek w kwiatuszki.
Bizuteria - parzyste czeresnie, zawieszone na uszach, wianki ze
stokrotek i niezapominajek, drewniane korale, malowane na czerwono,
sznury muszelek. Powinny ja nosic pasterki Marii Antoniny i male
dziewczynki w bialych sukienkach, co rozrzucaja kwiaty z koszyczkow
w procesji Bozego Ciala.

Molinard - Habanita de Molinard

[zettrzy]

Jedne z najstarszych perfum na rynku, nie pamietam dokladnie roku
wprowadzenia - 1919? 1923? 1916? - w kazdym razie, jak Mitsouko
Guerlaina, odzwierciedlaja estetyczne preferencje swojego czasu.
Zapach ciezki jak welwetowe kotary haftowane w zlote lilie, ciemny
jak swiatlo lampy przyslonietej brokatowym abazurem z fredzla z
koralikow. Zapach duszny jak wylozony dywanami salon, pelen pianin,
kanap i koronkowych narzut. Zapach orientalny orientalizmem z
Ballets Russes Diaghileva. Zapach art deco.
Typowe opisy Habanity sa pelne odnosnikow do eponimicznej
Kubanki: "gorace, zmyslowe perfumy oddajace urok tropikalnej nocy".
Cos w tym jest, bo tropikalna noc jest wlasnie duszna, ciezka,
wypelniona goraca wilgocia, trudno w niej oddychac nawet przy
lekkiej bryzie. Nuty - otoz ja wyczuwam nuty dymu, spalonego drewna,
prochu strzelniczego, plonacej stodoly z piosenki Czesiu Niemena.
Moj kot, ktory lubi sobie polizac wyperfumowany nadgarstek,
wymruczal mi ze Habanita smakuje jak ostry czerwony pieprz
brazylijski i ze nalezaloby ja zapic kaipirinia. Z tym, ze Habanita
nie pachnie pieprzem ani zadnymi przyprawami, trudno ja nawet
okreslic jako zapach organiczny; gdyby szklo mialo zapach, bylby to
wlasnie zapach czarnego szkla, pokrytego wymyslnym zlotym
ornamentem.
Przymiotnik "zmyslowe" pasuje wyjatkowo dobrze. Nie jest to
zmyslowosc haremowa, poddancza, podszyta strachem przed gniewem
sultana, i zupelnie brakuje jej natretnego pragnienia by sie
podobac. Jest to zmyslowosc namietna, drapiezna, gwaltowna, spod
znaku "kochaj mnie lub rzuc", zmyslowosc Carmen, ktora predzej da
sie zabic niz zaakceptuje konwencjonalna wiernosc. Stad byc moze
podtekst prochu strzelniczego - pistolet ciagle dymi po swiezutkiej
crime passionnelle.
Habanita to femme fatale swiata perfum, powinna je nosic Rita
Hayworth, bo idealnie pasuja do obcislych sukien z czarnej satyny i
rekawiczek po ramiona. Poniewaz dzisiaj tak sie ubrac da wylacznie
na bal przebierancow, wytypowalam pare numerow a la flapper girl
circa 1920 - wiuwajace czarne szyfony w czerwone kwiaty badz wzory
lamparcie, satynowe wstazeczki, tu i owdzie akcent koronki czy jakas
falbanka - i te suknie komponuja sie z Habanita zadziwiajaco dobrze.
Z punktu widzenia temperatury sa to perfumy na upaly, i nie mam
zamiaru nosic ich w zimie, bo beda sie gryzc ze swetrami i widokiem
sniegu za oknem.
Jak wynika z powyzszego, nie sa to perfumy na dzien, natomiast
zbieraja miliony komplementow w sytuacjach "po godzinach".
Gdybym miala je porownac do czegos dzisiejszego, to sa duzo blizsze
Pradzie czy Messe de Minuit niz wszelkim szanelom, ziwanszim i
hermesom. Co nie znaczy ze sa takie jak Prada czy Black Cashmir, bo
wspolczesna dymnosc jest zimna, nieostra i absolutnie stosowna na
kazda okazje. Moze najblizsze zapachowo sa Pomergranate Noir Jo
Malone, aczkolwiek Pomergranate jest duzo bardziej subtelny i
wytworny, no i oczywiscie zimowy. Habanita jest definitywnie
zmyslowa, bez watpienia kobieca, ale nie bardzo da sie ja okreslic
jako elegancka. Gdyby Madame Sans Gene zyla odpowiednio dlugo,
wybralaby te perfumy jako swoja "sygnaturke zapachowa".

Jo Malone - Pomergranate Noir

[zettrzy]

Zapach ciemny, gesty, mroczny, jak dym z kominka w nieoswietlonym
pokoju, o zimowym zmierzchu... zapach wybitnie zimowy. Nazwany
wyjatkowo adekwatnie, bo od pierwszego wechniecia sprawia wrazenie
czerni. I tak pozostaje na ciele - czarna chmura, nieco cierpka w
smaku, jak zwarzone pierwszym mrozem jagody glogu.
Chyba najmocniejszy zapach Jo, w przeciwienstwie do jej kwiatowych
kreacji nie rachityczny, choc moze przywolac obraz jakiegos
sredniowiecznego koscistego meczennika. Zapach ascetyczny, chcialoby
sie rzec bezmiesny, chociaz trudno go zakwalifikowac jako zapach
owocowy, byc moze dlatego ze jest tak zupelnie pozbawiony slodyczy.
Czy dymny - nie, nie jest dymny w tym sensie w jakim zapachy
kadzidlane sa dymne, ale zdecydowanie przywodzi na mysl dymy, mgly,
chmury, zimowe niebo tuz przed zachodem slonca. Nie jest kobiecy,
nie jest takze meski czy unisex, jest to zapach o wlasnej, odmiennej
plci, i ma bardzo zdecydowany charakter i osobowosc. Jest silny, ale
nie nachalny, jest to raczej taka spokojna, pewna siebie sila kogos
kto wie ze bardzo duzo moze i dlatego nigdy nie traci czasu na
manifestacje tej sily.
Swietny do tweedow, irlandzkich swetrow, gabardyn, ciezkiego obuwia,
bizuterii z rogu lub granatow.
Prywatnie, uwazam ze jest to najbardziej udany zapach Jo.

[zettrzy]

niesamowita sila przetrwania - trzy dni na papierku, bez
nadgryzienia zebem czasu

pachnie dymnie, troche jak dym z mokrego drewna, raczej meski,
element owocowosci gdzies sie ulotnil; ciemny, niby czerwony ale
jest to matowa czerwien wpadajaca w szarosc, miejscami ciemny braz,
kolor ciemnego drewna, wnetrza starej kurnej chaty byc moze, o malym
okienku z szybka pokryta kurzem; kompletny kontrast z nektarynka,
zapach zimowy, dobrze by sie komponowal z baranim kozuchem,
ogniskiem zapalonym na sniegu, sanna

Guerlain - Mitsouko

[zettrzy]

Chypre absolue.
The chypre to end all chypres.
Szypr nad szyprami.
Perfumy mroczne i tajemnicze, choc powierzchownie wydaja sie
ostentacyjne. Ciezkie i niesamowicie dekoracyjne, w zamierzeniu maja
oddac atmosfere Dalekiego Wschodu, ale jest to Wschod ogladany przez
europejskie okulary. Wywoluja raczej obraz szinuazerii z francuskich
salonow niz gejszy w kimonie. Tak naprawde, to w ogole nie bardzo
sie kojarza ze Wschodem, z cala pewnoscia nie z Japonia. Jesli juz,
mozna sie w nich doszukac Wschodu spod znaku Madamy Butterfly, czyli
jak fin de siecle i art deco wyobrazalo sobie te odlegla kulture.
Nieco gorzkawe, stacjonarne, sprawiaja wrazenie ze nie rozejda sie w
powietrzu z powodu ich wielkiej wagi. A jesli juz sie rozejda, to w
zwolnionym tempie. Mimo ciezkosci nie sa duszne. Mozna sie w nich
doszukac kwiatowych nut, spojonych w won letniego bukietu.
Zmyslowe, ale nie do konca, lekko niedopowiedziane, sa jak Salome
juz w tancu, ale ciagle skryta pod przynajmniej pieciu zaslonami.
Salome Pasoliniego, niby starozytna Zydowka ale w szatach
renesansowej Wloszki, na tle architektury wloskiego renesansu,
sfilmowana na czarno-bialo.
Z tym wszystkim nie mozna im przypisac zaklamania, raczej pewien
stopien perwersji. Czai sie w nich obietnica wyuzdanej nocy,
obietnica ktorej pani nie ma najmniejszego zamiaru dotrzymac. Ba,
jeszcze sie obrazi jesli amant in spe zglosi pretensje o zwodzenie.
Mimo bowiem calego ladunku zmyslowosci sa to perfumy szacowne,
konserwatywne, chcialoby sie rzec granddamowate, wielce stosowne na
bal w starym zamku, dla ksieznej w brokatach i gronostajach lub damy
z lasiczka. (Lasiczka tez je zaakceptuje - moj kot namietnie lubi
wylizywac Mitsouko z nadgarstka). Kuratorzy muzeow powinni je
rozpylac w okolicach portretow dawnych pieknosci, glownie pedzla
Tycjana i Rafaela, dajac pierwszenstwo malowidlom w rzezbionych,
pozlacanych ramach.
Mitsouko swietnie pasuje do bizuterii ze starego zlota, koronek,
aksamitow, gobelinow, ciezkich tkanin o skomplikowanych splotach i
bogatej palecie kolorystycznej. Gdyby nie tragiczny koniec zycia,
bylyby to perfumy dla Marii Stuart i Barbary Radziwillowny, bowiem
obie panie slynely z czysto seksualnej atrakcyjnosci, ktora
potrafily pogodzic ze statecznoscia wysokiej pozycji. Dlaczego zas
to "gdyby nie" - Mitsouko nie ma w sobie podtekstow tragicznych,
przeciwnie sa to perfumy pomyslnosci, spokoju, dostatku, braku
problemow, pelnej spizarni i dobrze zaopatrzonej piwnicy. O, juz mam
kto je powinien nosic - Maryla Wereszczakowna-Puttkamerowa. Jaka
szkoda ze nie dozyla ich kreacji.
Mitsouko kompletnie nie nadaje sie na dzien; co prawda nikt sie nie
udusi, ani nawet nie poskarzy, ale zaistnieje syndrom wieczorowej
toalety w warzywniaku. Z drugiej strony, nie bardzo nadaje sie takze
do klubu czy na wieczorek taneczny, bo jest zbyt dostojne. Jest
natomiast idealne na wielki bal w operze, pra-premiere, wreczanie
medali, akademie ku czci, wernisaz, koncert w filharmonii, imieniny
u cioci, obiad rodzinny, pierwsza randke z dyrektorem Wielkiej
Firmy. Jako podklad muzyczny raczej Buxtehude lub Gesualdo
(Responsoria pasuja wrecz idealnie), niz Mozart wzglednie Moniuszko.
Ale Cleo Laine tez da sie sluchac w powietrzu napachnionym Mitsouko,
bowiem klasyczny dzaz jest takze ciezki, powolny i zasobny w nuty.
Anais Nin, ktora nosila Mitsouko, uwazala je za "lekkie perfumy" -
tyle na temat roznic w percepcji kiedys i dzis.

Jo Malone Nectarine Blossom & Honey

[zettrzy]

zapach niezwykle trwaly - papierki spryskane w piatek kolo poludnia
nadal pachnialy w niedziele wieczorem; kto wie czy wciaz nie pachna,
ale przesunelam je na inny stolik, aby mi nie przeszkadzaly
zapach dojrzalej nektarynki, ktora spedzila ze dwa dni w drewnianej
skrzynce w spizarni, napelnila sie swoim wlasnym sokiem ale jeszcze
nie peka... miod jest gdzies tam na dnie, nie do konca wyczuwalny,
trudno oderwac slodycz nektarynki od slodyczy miodu
zapach poznego lata, badz wczesnej jesieni, domowy, pozostaly na
ciele po pracy w kuchni - jakies pieczenie ciasta z owocami,
gotowanie kompotu; jasny i sloneczny, unoszacy sie w strone okna z
biala merezkowa firanka

MPG - Jardin du Nil

[zettrzy]

pierwszy, dziewiczy watek na tym forum, jest moj ... hahaha, nie
moglam sobie odmowic tego spostrzezenia
w recenzji ide na latwizne - juz kiedys ja napisalam, wiec tutaj
powtorze moja recenzja jest do pewnego stopnia odpowiedzia na ten
cytat z Basenotes:

"Oh, and it isn't like Givenchy's Insensé. Jardin du Nil is one of
Tolkien's dark riders galloping through the nights closed flower
buds while Insensé is happy hobbits going through round doors of
round houses in the hazy afternoon."

a tu co napisalam ja:
Oba cytatowane opisy sa prawdziwe. Zapach jest bogaty i dramatyczny,
choc raczej malo zwierzecy - raczej kwiatowy, powiedzialabym ciezko
kwiatowy. Ciemni jezdzcy w galopie przez noc? Zdecydowanie tak, choc
raczej nie przez paki ale kwiaty w pelnym rozkwicie. Noc gdzies nad
Nilem czy w Syrii, otwarta pustynia z kepa tamaryszkow i jasminow,
ksiezyc w pelni, jakas duza rzeka - Nil? Eufrat? - nieco w oddali,
lekki wiaterek ... to bylaby sceneria, natomiast jezdzcy wlasnie
przybywaja do karawanseraju, mosiezna lampa wycinana w koronkowe
wzory oswietla dziedziniec, gdzies w kacie krzew roz usiluje
przepachniec te inne wonie ... tak, krajobraz jest bardzo ciemny,
choc pelen tych nieoczekiwanych swiatel, i za chwile na pewno
rozegra sie jakis dramat. I ciekawa rzecz ze przy tej calej oprawie
kwiatowej JdN absolutnie nie ma zadnych kobiecych podtekstow. To
jest zapach dla ksiecia z basni z tysiaca i jednej nocy i nalezaloby
nosic do niego karabele i turban. Idealny na zwiedzanie Alhambry
albo do lektury Alpuhary i Ojca Zadzumionych.

Vicolo Fiori Etro

[zettrzy]

zapach swiezy i bardzo cieply, cos jak nagrzana sloncem laka pelna
kwiatow - stokrotki, lubin, trawa, lesne dzwonki, koniczyna, moze
troche swiezej sosny co gdzies tam sobie rosnie na poboczu, wszystko
razem wymieszane w jeden delikatny, leciutki aromat, ktory wiatr
niesie hen hen daleko w swiat

nie moge zlokalizowac w nim indywidualnych kwiatow, a mimo to jest
to zapach niewatpliwie kwietny, tylko troszeczke podlozony aromatem
trawy, swiezej trawy, pelnej kwiatow - tych piekniejszych, i tych
skromniejszych, typu mlecze, jaskry, ale czy mlecze i jaskry pachna?
nawet jesli, to chyba nie bardzo

wytworny, tej samej kategorii co 24 Faubourg czy Amazone, ale
bardziej dziki, naturalny, nieokielznany, gdybym tamte miala
porownac do rokokowej damy w krynolinie to VF bylby niezwyklej urody
wiejska dziewczyna przebrana za pasterke w rokokowej arkadii

nie sadze ze np. na randce moglby podniesc temperature, ale swietnie
by sie nadal na oficjalna kolacje a nawet do pracy, bo jest bardzo
bardzo ulotny i nie dokucza otoczeniu

przyciaga owady, glownie pszczoly, ktore omamione podobienstwem
zapachu potrafia usiasc na glowie czy uchu i zabrac sie za
zapylanie; na szczescie same odlatuja, przekonawszy sie ze z tego
kwiatu nie bedzie miodu

bardzo piekny zapach, pasuje idealnie do bialych, bieliznianych
wiktorianskich sukien, zwiewnych szyfonow, letnich slomkowych
kapeluszy i wakacji w Toskanii

Moje ostatnie perfumemryjne zakupy to:

[cuski]

1. Truth Calvina Cleina dla kobiet - zapach zwala z nog.
2. Cool Water Davidoffa - bardzo ladny kobiecy zapach.
3. Shogun Alaina Delona - meski francuski perfum (odjazd)
3. Lomani dla mezczyzn - perfum prosto z Paryza - mocny i przyjemny.

[zettrzy]

ooo, Delon - wlasnie tak sobie przejrzalam moja ulubiona perfumerie
internetowa, maja Shoguna, Samurai wyprzedany; i tak sobie gdybam,
moze nabyc, w koncu zapachy sa unisex

[cuski]

Moja zona uwielbia perfumy KENZO. Czy znacie te zapachy ?

[zettrzy]

znam z perfumerii, sama nie uzywam - ogromnie subtelne, takie no,
przejrzyste i nierealne ale wiem ze sa ogromnie popularne