Jakiej muzyki słuchacie?...

[mjot1]

...Z dokładnością do twórcy, zespołu ba utworu nawet.

Może pytanie to w tym wątku wyda się Wam dziwnym, nie na miejscu czy mało
oryginalnym...
Ale zapewniam, że w pytaniu tym nie ma żadnych ukrytych czy niecnych
intencji, a informacje uzyskane nie będą wykorzystane w żaden sposób! Ufff...
Zwracam się z tym pytaniem do Was powodowany li tylko zwykłą ludzką
ciekawością, która od czasu pewnego mnie zżera!
Ciekaw jestem, jakiej muzyki słuchają ludzie, którym nieobce są uroki Matki
Natury!
Więc gdzież, jeśli nie na tym forum miałbym zadać to pytanie?
Wszak to tu zebrała się reprezentatywna grupka ludzi.

Ja niby nawet znam odpowiedź!
Niemożliwym jest chyba by ktoś zachwycający się lub przynajmniej
dostrzegający najwspanialsze dzieła sztuki preferował muzykę, w której
wokalista czerwony na twarzy i z napiętymi żyłami jak postronki prowadzi
walkę z instrumentami często skuteczną lub dajmy na to jakieś „techno”
niosące się ostatnio rytmicznie po lasach... Chociaż...

Ja oczywiście też mam „dźwięki”, które mnie nie przeszkadzają, lecz ujawnię
je w terminie troszkę późniejszym.
Powód? By nie narazić „ankiety” na jakiekolwiek wypaczenia ewentualną
sugestią...

Najniższe ukłony!
Bardzo zaciekawiony M.J.

[jack_]

M J wspaniały wątek...
odpowiadam zgodnie z prawda - ostatnie największe zachwyty wywołuje we mnie
płyta pt. "lift your skinny fists like antennas to heaven" stworzona przez
Godspeed You Black Emperor. Nie sądze by nazwa mówiła cokolwiek, komukolwiek z
ogrodniczej braci tego forum ...
Myśle ze zadając pytanie miałeś konkretne oczekiwania co do odpowiedzi - o czym
piszesz zresztą ...
Wszyscy kierujemy się w życiu mniej lub bardziej stereotypami i mamy w głowach
stereotypowy obraz dziadka ogrodnika w gumofilcach i flanelowej koszuli
słuchającego Lata z Radiem ...ogrodnik może lubić jeszcze Bacha albo Mozarta,
no może być Pink Floyd albo Enya.
Chyba nie jestem stereotypowym ogrodnikiem ...choć faktycznie nie słucham
disco, techno ani rapu...
Pozdrawiam.

[kaktus6]

.... ostatnio z powodów prozaicznych- w samochodzie ukradziono nam radio a bylo
to miejsce gdzie mozna bylo w miare czesto posluchac muzyki , w pracy-
calkowita koncentracja, w domu pada sie na pysk, muzyki sluchamy tylko na
dzialce gdzie nasze stare radio ma nastawione 2 stacje RMF i Z i co tydzien w
soboty i niedziele stwierdzamy, ze graja zaciekle ten sam repertuar. Z-tka
swoje, RMF -swoje. Prawie nic nie przybywa,zastój i dretwota a my lubimy
wszystko co nowe i rap i techno i dance i pop, byle dobre. Kochamy soul, ale od
tego sa specjalne kanaly na kablowce. A poza tym fortepian w domu i w wolnych
chwilach, których jest b.malo jest tez swoja muzyka , piekna i coraz
piekniejsza.

[ktys]

witajcie.
VANGELIS, VANGELIS, VANGELIS
I WIELE INNEJ PIĘKNEJ MUZYKI
POZDRAWIAM KRYSTA

[antares777]

Mjocie, Mjocie, Mjocie!

Gdybyś był dziewczęciem, nawet byłym, wycałowałbym Cię za to pytanie (uprzednio
starannie otarłszy gębę), a tak - pozostaje mi tylko serdecznie uścisnąć Ci
dłoń i zaproponować to, co na wszystkich znanych mi forach jest w cenie, to
jest kufelek dobrego piwa.
Czy może być czarne, warzone w Złotej Pradze według średniowiecznej receptury
mnichów ?
Jeśli tak, już wysyłam specjalną pocztą do Twego domku w krzakach - mam
nadzieję, że adres wykombinowałem prawidłowo.

Jakiej muzyki słucham? Albo lepiej: co mi w duszy gra?

Zacznę od przydługiej opowiastki - autentycznej - i niech się wściekają
przeciwnicy kółeczka różańcowego!

Było to w połowie lat siedemdziesiątych, w jesieni. Siedziałem wieczorem przy
biurku i odwalałem jakąś fuchę. "O szyby deszcz dzwonił, deszcz dzwonił
jesienny", w pokoju był półmrok - tylko lampa na stole, na półce cicho grało
świeżutkie radyjko "Jowita", pociągałem sobie od czasu do czasu drobnymi
łyczkami jakiegoś bułgarskiego samogonka - było całkiem fajnie. I nie wiedzieć
czemu, nagle, zasłuchałem się. Grała gitara solo na tle delikatnego
pobzykiwania smyczków i drewna. A leciało to jakoś tak:

"Pa?-ba-bammmm!?-----pa-ba?-pa-ba?--ba-ba?-pa-ba?-----pa-ba-bammmm?!!...."

I trwało to przez jakieś dziesięć minut. Gitara rzewnie, nostalgicznie,
momentami radośnie by za chwilę żałośnie, a smyczki jakby wtórowały temu
zadumaniu, a oboje jakby zastanawiały się, wzywały - ale też bez przekonania.
Czasem potężniało, by po chwili ustąpić pianissimu. Po raz pierwszy TO
usłyszałem i choć nie wiedziałem co to jest, bo początek mi umknął (byłem
zajęty robotą), a wraz z nim zapowiedź, to wiedziałem, że TO JEST WIELKIE.
Upłynęły ze dwa, a może cztery lata i znów usłyszałem TO. Ale tym razem już
ustrzeliłem informację: to był "Concierto de Aranjuez" Joaquina Rodrigo.
Musiałem TO mieć!!!!!
Ale o kupieniu czegoś takiego w kraju nawet nie śmiałem marzyć. Nie było
nigdzie. W 1981 roku wykorzystałem nadarzającą się okazję i wkręciłem się w
jakąś "nadzwyczaj służbową" wycieczkę do Wiednia tylko po to, aby posiąść płytę
z TYM. I jak ten głupiec, gdy tylko nasz autobus się zatrzymał, pobiegłem do
najbliższej płyciarni - jak się później okazało najdroższej - na
Kaertnerstrasse.
I siedmiokrotnie łamaną niemczyzną tłumaczę pańci o co mi biega - do tej pory
bolą mnie ręce. Pańcia, widocznie bywała wśród turystów, wzięła mnie delikatnie
za rączkę i poprowadziła przez zaczarowany salon, wypełniony delikatnym
światłem miłym aromatem czegoś i jeszcze delikatniejszą muzyką. Wiodła mnie tak
i wiodła i w końcu zatrzymaliśmy się przy boksie: na blacie płyta koło płyty,
ściana wytapetowana okładkami płyt. A na każdej pisze: Rodrigo, albo Joaquin,
albo Aranjuez. I jest ich z pięćdziesiąt i każda inna.
Czy wiecie, jaki ja czułem się skopany, drobniutki, biedniutki z jeszcze
biedniejszego kraiku w tej stolicy Mozarta i Haydna, o trzy kroki od budynku
najsławniejszej Opery? Ale nic to, bo ja byłem gościu z Polski, bo ja miałem
szylingi, przed chwilą zamienione z dolarów, a te przecież legalnie, za
uprzejmym potwierdzeniem Banku PeKaO SA, przywiozłem z kraju. Specjalnie na tę
płytę właśnie. I znowu opad szczęki, bo osiołkowi w żloby dano...
Zdecydowałem się: nagranie Philipsa, grał Pepe Romero i Akademia Saint Martin
in the Fields pod Marinerem. A co, jeśli już tyle kilometrów i tyle granic
przejechałem, to musi to byś najwyższy sort! I był. A po drugiej stronie płyty,
tegoż kompozytora, jeszcze piękniejszy - choć inny w nastroju - "Concierto
Andaluz" na cztery gitary (ojciec i synowie Romero) z towarzyszeniem tej samej
orkiestry. Przywiozłem, mam, strzegę jak relikwii, bo mój patefon na płyty
winylowe już dawno się zbiesił, a teraz mamy CD i muzykę cyfrową z satelity.

A więc Mjocie: dozgonnie pozostanie Concierto de Aranjuez Rodriga.

A co ponad to?

Ano to, co w duszy gra. To, co ludzie grają i śpiewają dla własnej
przyjemności, z wewnętrznej potrzeby, czyli folklor. Szczególnie góralsko
muzyka: z Podhala, Spisza, Morawy, Orawy, ale i Żywieckie. A oprócz tego:
mazowieckie, rzeszowskie, podlaskie, kurpiowskie, kaszubskie, ale także:
bałkańskie i żydowskie i andaluzyjskie (bo Hiszpania to moja choroba, na która
zapadłem dziecięciem będąc) i francuskie i skandynawskie i postceltyckie i
rosyjskie, czeskie, włoskie i ukraińskie. Za azjatyckimi i afrykańskimi nie
przepadam, chociaż: blues, dixieland - to przecież jest czarne, a przynajmniej
takim się narodziło.

I każda muzyka, która oparta jest o folklor, a więc Chopin, Liszt, Grieg,
Brahms i moi najukochańsi z wiadomych względów: Albeniz, Granados, de Falla i
Rodrigo.
Ale z poważnej również sonaty Beethovena, a szczególnie Księżycowa oraz
5.Symfonia (wcale nie dziewiąta), z Haydna 94.Symfonia "Z uderzeniem w kotły",
w której przewija się motyw trzech świnek, Mozart, Bach - zaczynałem od wersji
jazzowych w wykonaniu nieistniejącego już od dawna zespołu "Swingle Singers".
I cała muzyka baroku i wiele, wiele, wiele.

I lubię posłuchać jazzu, lecz spokojnego, BigBandów, Armstronga, Elli, Nata
King Cole'a.

Instrument: gitara akustyczna w repertuarze klasycznym, chociaż ostatnio
pokochaliśmy się z wzajemnością z gitarą portugalską (która gitarę w naszym
rozumieniu przypomina jedynie z nazwy), ale także np. klarnet wijący się w
rękach klezmerów niczym wąż.

Zespoły rockowe - nie, metal - zdecydowanie nie, The Beatles - tylko jeśli nie
można inaczej.

Piosenka: jestem w żałobie po Łucji Prus - dziewczynie o głosie skowronka
("Szedł chłopiec ze swoją dziewczyną"). Cóż zrobić, "Nic dwa razy sie nie
zdarza".

Piosenki - mam takie dwie dozgonne, które tkwią we mnie ze względu na
wykonawcę. Był nim amerykański piosenkarz country i gospel z lat
pięćdziesiątych ub.wieku, Tennessie Ernie Ford, a piosenki, to
standard "Sixteen tons" i druga "Mule train". Tylko on potrafił tak to
zaśpiewać.

Ostatnią moją szajbą jest muzyka fado - charakterystyczna dla Portugalii i
krajów związanych z nią kulturowo. To piosenka rzewna, nostalgiczna, ni to
ballada, ni to romans, o tym co minęło, o marynarzach, żeglarzach, miłości i
Lizbonie. Zawsze jest wykonywana przy akompaniamencie gitary portugalskiej,
której towarzyszy gitara akustyczna i ogromna, o pudle wielkości wiolonczeli -
gitara basowa.

Czego słucham w samochodzie? Mam zmieniacz na sześć płytek CD i okresowo
wymieniam. Ostatnio wożę z sobą: mszę flamenco Paco Penii, tanga argentyńskie
(na bandoneonie), fado i trzy płytki ze spokojnymi melodiami włoskimi (trochę
belcanto) z lat 50-60 tamtego stulecia. Wszystkie te płytki wypalam sam w
oparciu o to, co mi się uda ściągnąć z satelity.

Czy już wszystko napisałem? Pewnie nie, ale mógłbym jeszcze wiele gryzmolić,
tylko kto by to zechciał czytać?

Pozdrawiam Was serdecznie
Pomachuję do Mjota
Stary zgred.

PS. Zapomniałem: Cesaria Evora - bosonoga, ciemnoskóra, z Wysp Zielonego
Przylądka; słuchała jej nawet królowa brytyjska.

[mkhj]

Witaj,
Muzyki słucham rzadko, okazjonalnie. Prawie nigdy nie włączam specjalnie
żadnego urządzenia ją emitującego. Ale jeżeli juz gdzieś gra to na jbardziej
wpadają mi w ucho Bolero Ravela, Czajkowski, Chopin ale tez i piosenki z lat 50-
60 (Piaf, Aznavour, Szczepanik).
Ale tak naprawdę wolę ciszę i głosy natury, ale nie z płyt tylko rzeczywiscie z
natury.
A najbardziej nie znoszę jak ktoś narzuca innym swoją muzykę np. Włączy ją tak
głośno, że słychać o kilometr dalej, albo podczas jazdy samochodem - najpierw
słychać łomot(basy) a dopiero po piętnastu minutach mija Cię w rozpędzie (150
km/h tam gdzie ograniczenie do 50 km/h) łomoczący samochód. To budzi we mnie
uczucia dalekie od tolerancji i sympatii.

Ale mam nadzieje, że nie dotyczy to członkow tego forum.

Pozdrawiam

MKHJ

[piasia]

Mjocie, Mjocie, Mjocie!

Ja Cię wycałuję i za Antaresa, i za siebie! Jednego buziaczka dorzucę dla
samego Antaresa za deja vu, jakie przeżywałam czytając jego post.

"Concerto d'Aranjuez" w mojej świadomości długo istniało jako "koncert
andaluzyjski", bo nie znałam tytułu, a hiszpańskość muzyki biła, o przepraszam,
głaskała po uszach, więc tak sobie to nazwałam.

Z rzeczy uwielbionych - Requiem Mozarta, Requiem Verdiego, Andante z Koncertu
Fortepianowego b-moll Czajkowskiego - to pierwsze co mi się przypomina. Ze
współczesnej klasyki - "Nieszpory Ludźmierskie" Jana Kantego
Pawluśkiewicza, "Exodus" Kilara. (tu błysnę samochwalstwem - z wyjątkiem
koncertu b-moll pozostałe dzieła miałam okazję śpiewać, więc znam je na pamięć,
od podszewki i na odwyrtkę i tym bardziej podziwiam).

Trochę lżejsza klasyka - Strauss, oraz uwertury Rossiniego i von Suppego.
A teraz repertuar duuuużo lżejszy:
"Final Cut"- Pink Floyd - z tłumaczeniem Piotra Kaczkowskiego
"Time" ELO
"Father" - This Mortal Coil
"When the cold wind blows" - Roger Waters - ze względu na gwizd kosa w tle
i wybrane utwory takich zespołów jak Black Sabbath (changes), Deep Purple
(Child in time), Emerson, Lake & Palmer (Lucky man, C'est la vie), ASIA (Smile
left your eyes), Air Supply (I can wait forever), Queen (39) + setka innych.
Generalnie - spokojne ballady o bogatej aranżacji.

Długoletni nr 1 to "All by myself" Erica Carmena, usłyszany w 76-ym w Trójce, i
szukany przez dłuuuuugie lata. Wreszcie w 84-ym "dopadnięty" w sklepie "Virgin"
w Londynie - najdroższy sklep muzyczny w tym mieście (pozdrawiam Antaresa ;))
za ciężkie pieniądze - singiel kosztował całe 1,5 funta czyli ok. 4 dolarów. Za
te pieniądze w RFN można było kupić dużą płytę.

I jeszcze stare hity - lata 50-te, 60-te...
i mogłabym tak godzinami, aż byście Wy się pospali, a mnie admin wywalił poza
nawias ;)))

Pozdrawiam
Pi

PS. no i wykrakałam sobie - chciałam wysłać, to mnie najpierw przywołało do
porządku, że nie mam uprawnień do wysyłania na to forum (??????) kazało się
zalogować, potem wrzuciło na stare forum, gdzie też kazało się zalogować, a
potem trzeba było znów wejść na forum, odszukać "ogród", odszukać wątek
muzyczny, otworzyć i wysłać. Dobrze, że skopiowałam sobie tekst. WRRRRRRRR!

[antares777]

Pi, Pi, Pi, Pi ....

Zamurowało mnie.

Jestem w stanie wydać dźwięki jedynie takie, jakie można wydobyć po
najlepszym, bo jeszcze ciepłym samogonku ;)

Nie chcę, aby to zabrzmiało jak licytacja, ale wtedy w Wiedniu zapłaciłem za
mojego Rodriga z Los Romeros 200 szylingów, co po przeliczeniu po ówczesnym
kursie dawało tylko 16 dolców. Ile ja zarabiałem w 1981 roku? A kupiłem jeszcze
(tylko już w innej, znacznie tańszej płyciarni) nagrania sławnego gitarzysty
Narciso Yepesa.

Jeszcze dorzucę: miałem też swoje foscynacje muzyką elektroniczną: Tomita
skrzący się dowcipem w "Obrazkach z wystawy", J.M.Jarre ze swoimi "Oxygene"
i "Equinoxe" i Oldfield z "Dzwonami rurowymi", ale to nie wytrzymało próby
czasu.

Przepraszam i więcej nie będę
Z pomachiwajkami
Stary zgred

PS. Niezmiernie się cieszę, że wylot mojej browarnianej rury trafił pod
właściwy krzak.
PS2. Nie jestem żadnym zboczonym ochlaptusem, a mianem samogonu określam
wszelkie wysokoprocentowe trunki, w czasie wytwarzania których, alkohol nie
został poddany procesowi rektyfikacji, brrrrrrrrr.

[tassman]

piasia

Tak dokładnie. Twój post bardzo mnie znurzył......

tassman:)

[kasiacha]

Choć w czasie, kiedy antares i piasia buszowali w sklepach muzycznych
na "zgniłym Zachodzie", ja mozolnie stawiałam baby z piachu, najbardziej lubię,
że zacytuję Kaczkowskiego, szum starych płyt. Ostatnio odkryłam je na nowo
dzięki mężowi, który na giełdzie wygrzebał solidny adapter sony'ego. A w
przepastnych szafach rodziców odkopałam czarne płyty z "okresu burzy i naporu";
pamiętacie ten import z Bułgarii?:-)))). Czego tu nie ma!!! Mój ukochany
Perfect, Maanam, Urszula, Budka, TSA (zwłaszcza balladowo), trochę reggae,
bluesa i jazzu, ale też Bułat Okudżawa, Młynarski, Martyna Jakubowicz,
Stachura, no i tzw. piosenka studencka. A z zagranicznych: Duran Duran, ELO,
Dylan, Kohen, U2, J.M. Jare, Sade, Cris Rea, Eric Clapton itd. Oczywiście do
tego składanki hitów z lat od 60. po 90. Do tego trochę klasyki, ale tej
lżejszej: Ravel, Mozart, mistrzowie gitary, flamenko. Niezły groch z kapuchą,
ale zawsze coś dopasuję do aktualnego nastroju. No i twórczość własna, mimo
protestów dzieci:-)

[tassman]

kasiacha

Uffffff...Nareszcie ktos normalny z normalną muzyką.......
Uratowałaś honor tego wątku...

tassman:)

[jerzy.wozniak]

Witam na forum Gazety!
Mjot1! Drugi raz gratulacje za wspaniały wątek. Może nareszcie ktoś mi uwierzy,
że Internet to wspaniale miejsce. I jeśli spotkają się ludzie o podobnym
odczuwaniu świata to nie tylko znajdziecie tam porady jak grzebać w ziemi, ale
wiele innych tematów często tylko luźno związanych z tematyką strony. I tak
samo a może jeszcze bardziej ciekawych. Jakże nudno czytac i pisać ciągle o tym
samym! Zreszta ogrod to kawalek zycia nie tylko tego które nas otacza ale
również naszego – tam w środku, a stąd do muzyki już tylko kawałek drogi.
Brawo, następnym razem wywalczę dla ciebie nagrodę, bo co prawda pisać każdy
może, ale za szczególnie piękne i poetyckie pomysły musi być nagroda!
Ja słucham każdej muzyki pod warunkiem że jest dobra. Oczywiście mam swoich
ulubionych może nie wykonawców, ale piosenki i utwory których słucham
najchętniej. Wyliczać by długo, ale jako romantyk (nic wspólnego z reumatyzmem
bo ten mam po motocyklach) lubię Jethro tull, Moody blues, Beethoven’a (9 Też!,
może nie jest tak delikatna jak 5 ale jaka pompatyczna!), Bacha, czy dobry
jazz, ale nie taki szarpiący nerwy, tylko balladowy delikatny. Najczęściej
słucham magnetofonu lub CD, w samochodzie nigdy nie korzystam z radia, bo to co
nadają powinno się raczej nazywać nie przeboje lecz śmiecie muzyczne z
ostatnich lat. Czasem na długich trasach liczyłem ile dobrych piosenek zostanie
wyemitowanych, wyszło że tak coś około 10 dziennie. Od tamtej pory nie słucham
radia, ale CD i magnetofonu.
NIGDY nie słucham muzyki na działce czy w lesie. Zwariował bym! Muzyka przyrody
jest bowiem najpiękniejsza. Szczególnie w dzikich miejscach takich jak wielkie
afrykańskie pustynie - i oczywiście nocą. W naszych lasach też! Kocham siedzieć
nad śródleśnymi niewielkimi jeziorami gdzie „turyści” do końca nie przegnali
zwierząt i wsłuchiwać się w nocne życie lasu.
Pozdrawiam i serdeczne dzięki za wspaniały wątek!
Jurek

[ptasik]

Witajcie
Niesamowice rzadko, podobnie jak MKHJ uruchamiam jakieś sztuczne źródło muzyki, a jeżeli już to koniecznie musi to by muzyka spokojna, refleksyjna, cicha, koniecznie cicha, bowiem nie znoszę hałasu...

Ulubieni wykonawcy i autorzy? Trudno tak od rękiwymienić tych których lubię najbardziej. Jak już słucham to wiele zalezy od nastroju, od tego na co akurat mam ochotę, a najczęściej mam ochotę na Magdę Umer, Elżbietę Adamiak, Annę Marię Jopek, Grzegorza Turnaua, Stanisława Sojkę, Stinga, Cohena, Amstronga, Pod Budą, no i Preisnera...

Moje zapotrzebowanie na muzykę zaspakaja to co dzieje się w przyrodzie - śpiew ptaków, nawet jeżeli "śpiewa kruk, gawron lub wrona" , bzyczenie owadów , szczekanie koziołków pod lasem i psów we wsi, szum wiatru, szelest liści i traw, pluskanie wody w strumyku w lesie, stukanie kropel deszczu w szyby okien, zawodzenie wiatru w kominie, mruczące odgłosy burzy...

Nie wyobrażam sobie na przykład piękniejszego przebudzenia niż to, które było moim udziałem tego roku, kiedy pierwszymi rozpoznawalnymi przeze mnie odgłosami był spiew wilgi za oknem...
Albo radosne pokrzykiwania srok, wczoraj jak wróciliśmy do domu po krótkiej nieobecności...
Albo zalotny śpiew pana bogatka na wiosnę...
No albo wieczorny śpiew słowika ...

I tak mogłabym długo, bo to jest muzyka, która mi w duszy gra...

[tassman]

ptasik

A coż to za szczekające koziołki sobie wymysliłaś? tez bym posłuchał....

tassman:)

[tassman]

mjot1

Z tego co zauwazyłem twoje pojecie słowa "muzyka" ogranicza sie do szumu drzew
i szczebiotu ptaków. Ale to chyba dla Ciebie dobrze??

tassman:)

... no chyba tak?

[mjot1]

Na pewno dźwięki natury nie są w stanie przeszkodzić mi w żadnej sytuacji i
toleruję je w przeróżnych stadiach swego cholerycznego nastroju!
Chociaż... jestem w trakcie twórczego mozołu mianowicie tworzę kołysankę na
trąbę i perkusję.
Tu zaznaczam wszem i wobec że pomysł mój jest!!!

Najniższe ukłony!
Z wyrazami szczerego szacunku M.J.

Czy słoń z łabędziem przejdą na tym forum? ;)

[antares777]

Witam serdecznie na forum poświęconym w pierwszej kolejności trudnej sztuce
logowania się. Gratuluję Twórcom pomysłu i oświadczam, że "loginowe" powitanie
działa na mnie niezwykle pobudzająco.

mjot1 napisał:

> Chociaż... jestem w trakcie twórczego mozołu mianowicie tworzę kołysankę na
> trąbę i perkusję.
> Tu zaznaczam wszem i wobec że pomysł mój jest!!!

MJocie, buuuuuuuu, muszę Cię zmartwić: pomysł jest niezaprzeczalnie Twój, ale
do najbardziej oryginalnych chyba nie należy, albowiem mam przed nosem winylową
płytę, którą posiadłem jakieś dwadzieścia pięc lat temu:
Wydawca: Polskie Nagrania - Muza
Numer: SX 1210
Cena: 65 zł
Wykonawcy: Zdzisław Piernik - tuba i Lech Leśniak - fortepian
Zawartość m.in.: Schubert - Serenada, Schumann - Marzenie
Perełki: Saint-Saens - Łabędź, tenże - Słoń
Ocena: Arcydzieła w tym wykonaniu
Ewentualna inna przydatność: ściągawka przy mozoleniu się nad kołysanką na
trąbę i perkusję
Przewidywane przeszkody: brak zgody na korzystanie z niedozwolonych materiałów
ze strony ciała pedagogicznego ;)

I jusz!

Z pomachiwajkami
Stary zgred :))))))))))

PS. Z trąb wszelkiej maści (blaszanych) preferuję tubę, bo najmniej dziurawi
uszy, ale nie dotyczy to trąbki Louisa :)

Kołysanka...

[mjot1]

Ja wiem, że wynaleźć skobel w dzisiejszych czasach jest niezmiernie trudno!!
Ale ja jako egzemplarz uparty niezwykle z uporem maniaka staram się jak umiem i
brnę pomimo kłód wszelakich.

Kołysankę tworzę mozolnie już ładnych parę lat!
Efektem jak na razie jest jedynie dobór instrumentów no i temat oryginalny jak
mniemam niezmiernie.
Tak nikłe postępy w tej jakże trudnej pracy powodowane są jak sądzę mym
kompletnym analfabetyzmem w dziedzinie zapisu nutowego!!! W związku z czym
próbowałem realizować me twórcze męki przy pomocy jaskółek i telefonicznych
przewodów. Przypuszczam jednak, że gdzieś popełniłem błąd... ponieważ ulotność
melodii przekłada się na ulotność zapisu!

Najniższe ukłony!
Rozczochrany i z okiem błędnym M.J.

Każdej dobrej!

[maciekwiercinski]

Witam!

Ja bluesa, jazzu, gospels...

Ale też chętnie szanty, etniczną, folk...

Bardzo lubię naszą goralską...

Czasami też rocka..,
Ale klasyczny np. Zeppelinów Whole Lotta Love...

Pozdrawiam!

Maciek

PS Ale najbardziej pasjonuje mnie o świcie jakieś dobre solo na saxie lub na
trąbce: np bepopowe kawałki Gilespiego...

[piasia]

Czy kołysanka będzie wyłącznie instrumentalna, czy przewidujesz również wersję
wokalno-instrumentalną?

Bo ja bym miała propozycję tekstu. Coś w rodzaju "śpij dzieciiiiino
ukochanaaaaa, śliczne ooooczka zmruuuuż, oj dirydy dana dana dziś dziś hop i
już!!!"

Pozdrawiam :)))))

[antares777]

Na to trąba: buuu buuuu buuuu
Oraz bęben: bum bum bum
A czynele: brzdęęęęęęęęęęk!

jaki piękny dźwięk (och)

Stary zgred

P.S. Miło Cię znów słyszeć (czytać) na żywo :))))

Do Pi

[ptasik]

Też bardzo się cieszę, że znowu jesteś
Katula

[antares777]

Hej, Mjocie, obudźże się!
Wszak już miesiąc bieży prawie
Kiedyś rzucił nam to hasło:
"Jakie granie widzi wam się?".

Ty wciąż milczysz. Oni i ja
Już daliśmy niezły popis
Nawet Tassman się dołączył
Ty nie mówisz, a czas mija.

A wyznanie o perkusji
I o trąbie, kołysance
Było tylko Twym wybiegiem
By przysłuchać się dyskusji.

Teraz przyszła na Cię pora!
Gadaj żwawo i nie marudź,
Czego słuchasz Ty - leniwcze
Z radia, płyt, a także .... z dwora?

Z nadzieją na usłyszenie Twego głosu
Stary zgred

Jakiej muzyki słucham(y)?...

[mjot1]

Nooo... Tak żeś mnie Waćpan tą mową wiązaną podszedł, że normalnie fon mi
wcięło!
Ba! Doszło do tego, że zacząłem pisać „gryzoniem” a kursor usilnie próbowałem
przesunąć klawiaturą!
Cóż postawiony pod tablicą wyjścia nie mając spróbuję odpowiedzi udzielić.
Odpowiedź lakoniczna okaże się prozaiczną a i mową niewiązaną udzielona będzie
niestety.

Ja jednak zatrzymałem się na „Floydach”. To oni (razem i „z osobna”) mi
dźwięczą, gdy muszę coś modzić na „liczydle”. W czasie pracy kameralnej „lecą”
też „starzy” J.M.Jarre i Oldfield czy jakieś „dźwięki natury” właśnie.
Szczególnie działa na mnie też dźwięk „fletni pana”.
Jest to muzyka, która mi nie przeszkadza ni w pracy ni w wypoczynku, więc
chyba „moja”? Dlatego umieszczona na miejscu pierwszym.
Słucham też, ale to już zależy od stanu ducha... i nie jest to już „tło” -
mianowicie:
- Klasyka. Te (przepraszam) „klasyczne kawałki”, które większość tu wymieniła.
Z tym, że w miejsce Chopina wstawiam Wagnera z tą jego teutońską
pompatycznością. Profanacja nieprawdaż?
- „Muzyka” cerkiewna. Ta potęga głosów te basy tak niskie, że człeka wprost
rzuca na glebę i uświadamia mu jego nicość.
- Pieśni rosyjskie (a i radzieckie w wykonaniu „Aleksandrowa” także) również
dumki. Nastawiam też łakomie ucha, gdy usłyszę jakieś dźwięki „celtyckie”. Coś
w genach?
- Czasami „puszczam” sobie też Gintrowskiego i Kaczmarskiego. Pewnie by
przypomnieć sobie czasy buntu, gdy człek jeszcze miał fantazję...

A jeśli chodzi o kołysankę.
Piasiu!
Wokal jest wskazany jak najbardziej! Bez wokalu byłoby to bezczeszczenie
gatunku kołysankowego chyba?
I słusznie zauważyłaś, że przy tym „instrumentarium” wokal nie może być li
tylko murmurandem.

Najniższe ukłony!
Słuchający właśnie „Dire Straits-ów” M.J.

PS
Wyobraźcie sobie: noc... zimowa mroźna noc w lesie... Słyszycie? To cisza...
Czy cisza to dźwięk? Czy cisza to też muzyka jeszcze?

[antares777]

mjot1 napisał:

> PS
> Wyobraźcie sobie: noc... zimowa mroźna noc w lesie... Słyszycie? To cisza...
> Czy cisza to dźwięk? Czy cisza to też muzyka jeszcze?

Jeżeli...
jeżeli przyjąć, że fizycy nie są w błędzie twierdząc, że biel zawiera w sobie
wszystkie kolory tęczy, to...

to dlaczego cisza nie miałaby składać sie z wszystkich dźwięków: tych, które
były, tych, które jeszcze dźwięczą i tych, które dopiero mają się narodzić?

A teoretycznie: dźwięk to fala, a fale podlegają superpozycji i... wystarczy
tylko je odpowiednio podobierać w pary, trójki, czwórki, miliony, a bilans musi
wyjść na zero. Czyli ciszę!

Tylko jak w to wszystko wkomponować zimową noc z Orionem na nieboskłonie?

Stary zgred

Cisza...

[mjot1]

Antares777 napisał:
„Tylko jak w to wszystko wkomponować zimową noc z Orionem na nieboskłonie?”

By ułatwić sobie i móc udzielić odpowiedzi jakiejkolwiek... Zmieniłbym pytanie
ociupinkę, doprawdy nieznacznie ot przestawiłbym tylko jedną literkę.
Wyszłoby: „Tylko jak to wszystko wkomponować w zimową noc z Orionem na
nieboskłonie?”
Na tak postawione pytanie odpowiedź jest prościutka jak pijany wąż!

Otóż wszyściutko wszak potrzebuje oprawy. Każde dzieło ma swe ramy. Czasem, ba
często nawet ramy wybijają się na plan pierwszy stanowiąc dzieło same w sobie!
A cisza „oprawiona w” gwieździstą noc...? Toż to chyba to!

A swoją drogą... Skoro ciszę odbieramy naszymi zmysłami, czyli ją „słyszymy”.
To chyba jednak jest to swego rodzaju muzyka?

Pierwszy raz usłyszałem ciszę, gdy zimą sprowadziliśmy się do tej
chałupy w „krzakach”. Wszyściutko było dokładnie izolowane przez puszysty śnieg
zapadła noc i wtedy ją usłyszałem... Możecie mi wierzyć mocna rzecz!
Przyzwyczajaliśmy się do niej kilka dni.

Najniższe ukłony!
Miłośnik ciszy (również na trąbce) M.J.