Związek z borderline- co zrobić?

[lorka_2002]

Hej, pisze bo chciałam zapytać osoby z zewnątrz o zdanie.
Od około 3 miesięcy jestem w związku, spotykamy się pol roku- mój chłopak ma objawy które pasują do BPD:
raz jest super, później nagle musi się dystansować i urywa kontakt na kilka dni, czuje potrzebę ciągłej kontroli mnie, co robie, gdzie jestem itd. Nie ma tylko fragmentu o jakichś wyzwiskach czy agresji, ale nie zmienia to faktu że jego zachowanie funduje mi jeden wielki rollercoaster emocjonalny. Aktualnie znowu jest moment kiedy on potrzebuje się dystansować i to się już utrzymuje od tygodnia a ja jestem tym najzwyczajniej w świecie zmęczona.
Ciagle miałam nadzieje że będzie lepiej, że oboje się staramy - on zapisał się na terapie i bierze leki od tygodnia (Aciprex) , ale wiadomo, że one zaczną działać po jakimś czasie (może 3-4 tygodnie). Aktualnie naczytałam się forów i jedyne co z nich wyniosłam to to, że sobie zniszczę psychikę. No i teraz pytanie : czekać i mieć (być może złudna) nadzieje, że leki pomogą czy już teraz sobie dać spokój i dla własnego zdrowia to zakończyć? Zwłaszcza, że nasz związek nie ma tak długiego stażu, a ja jestem jeszcze dosyć młoda.
Może ktoś z was ma doświadczenie z tym lekiem i wie jak działa on na osoby z zaburzeniem borderline?

[astroblaster]

Spierdalać i nie oglądać się za siebie.
„Zwłaszcza, że wasz związek nie ma tak długiego stażu, a ja jestem jeszcze dosyć młoda.”

Sama napisałaś, sama na głos przeczytaj.
Wszystko wiesz. Fajna jesteś.

Nie trać czasu.

[yadaxad]

Zmęczenie uczuciem, to już odkochanie się. W tym wieku się jeszcze czasu nie traci, tylko zdobywa doświadczenie, czyja osobowość rokuje satysfakcję ze związku, a kogo spuszczać szybko na drzewo nie tracąc czasu na kotłowanie się latami, by stwierdzić za pięć lat, jak to tam było na kobiecie, narzeczeństwa z przyzwyczajenia, by skumulować nienakarmione potrzeby emocjonalne, które nie prowadzą do rzucania się w byle co, byleby było inaczej. Zapewne zerwanie nie będzie jak po maśle, bo przy takiej osobowości nie obejdzie się bez szantażu i manipulacji, ale złudzeń, że taki związek nie będzie rollercoasterem, z proszkami, czy bez, mieć nie należy.

[astroblaster]

Yada (hejka),

Teoretycznie (z tym brakiem czasu w danym wieku) masz rację;

Praktycznie (z mojej perspektywy) czas hmm no jest przejebany, tylko w jedną stronę

Panna jest bystra i rozważna.
Analizuje (albo rozkminia) i ma trafne wnioski.

Masz szansę się wzmocnić i wyskoczyć bogatsza o to (marne) doświadczenie.

Lorka, tam nie ma wartości. Tam tylko ułuda.
Młodość to też wrażliwość; nie zaśmiecaj jej.

Obojętnie co mu jest, jest zjebany. Wyskakuj, chyba, że kręci cię śmierć*
Nie fascynuje jak wielu, czy przeraża, a kręci.

Ku przestrodze możesz sobie przetrzepać to forum. Jeszcze w 2018 było tu grubo i dramatycznie; wcześniej krwawo. Dużo emocji, dużo bluzgów i prywatnych przytyków, ale bazą były ludzkie dramaty.

*taki może być finał, bo dramat jako scena końcową ma ją wpisaną. Zdrady, intrygi, górki, doły, alko, prochy, tabasy, dramy, rozpady, więzienia, śmierć. To wszytko możesz mieć w pakiecie a im młodsza tym szybciej szybciej się współuzależnisz; czytaj: nabijesz sama na swój hak.

Odpuść i bądź głucha na „pokusy” których pakiet otrzymasz jak tyko decyzję podejmiesz.

*wnosząc po niku, masz 20; po co w tym wieku związek? Kotka kup, karierę zbuduj, koleżeńskie relacje i świat pozwiedzaj.

I tyle

[astroblaster]

Edit: nabijesz się SAMA na czyjś hak!

[yadaxad]

Hejka, hejka. Każde doświadczenie z -zakochania-, które trzeba uciąć, jest marne, ale uczy. Nie sposób znaleźć dobry związek nie wchodząc w relacje, a doświadczenie uczy zrywać ją szybciej, w mniej trudnym momencie. Mam nadzieję, że Lorka wymiksuje się z tego bez przewalcowania psyche, bo wiadomo jak na zerwanie ten rodzaj reaguje. Dobrze by było gdyby pisała dalej, bo zawsze może potrzebować naświetlenia sytuacji, czując się zagubiona w manipulacji. Swoją drogą, niby jaki lek jest konkretnie tylko na bpd. Przecież ten dokładnie pasuje. Zresztą wszystko jedno z czym jeszcze się takie zachowanie wiąże, przyciąganie i odpychanie, by trzymać kogoś w rozwalonych emocjach zupełnie wystarcza.

[trust21]

lorka_2002 napisała:

> Hej, pisze bo chciałam zapytać osoby z zewnątrz o zdanie.
> Od około 3 miesięcy jestem w związku, spotykamy się pol roku- mój chłopak ma o
> bjawy które pasują do BPD:
> raz jest super, później nagle musi się dystansować i urywa kontakt na kilka dni
> , czuje potrzebę ciągłej kontroli mnie, co robie, gdzie jestem itd. Nie ma tylk
> o fragmentu o jakichś wyzwiskach czy agresji, ale nie zmienia to faktu że jego
> zachowanie funduje mi jeden wielki rollercoaster emocjonalny. Aktualnie znowu j
> est moment kiedy on potrzebuje się dystansować i to się już utrzymuje od tygodn
> ia a ja jestem tym najzwyczajniej w świecie zmęczona.
> Ciagle miałam nadzieje że będzie lepiej, że oboje się staramy - on zapisał się
> na terapie i bierze leki od tygodnia (Aciprex) , ale wiadomo, że one zaczną dzi
> ałać po jakimś czasie (może 3-4 tygodnie). Aktualnie naczytałam się forów i jed
> yne co z nich wyniosłam to to, że sobie zniszczę psychikę. No i teraz pytanie :
> czekać i mieć (być może złudna) nadzieje, że leki pomogą czy już teraz sobie d
> ać spokój i dla własnego zdrowia to zakończyć? Zwłaszcza, że nasz związek nie m
> a tak długiego stażu, a ja jestem jeszcze dosyć młoda.
> Może ktoś z was ma doświadczenie z tym lekiem i wie jak działa on na osoby z za
> burzeniem borderline?


Aciprex jest lekiem stosowanym w przypadku depresji, zaburzeń lękowych, a także fobii społecznej i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych

To by dużo wyjaśniało, co mu może być...

Skąd pomysł,że to może być bpd?

To może być wszystko.

DDA, depresja, zaburzenia lękowe itd. To nie musi być wcale bpd...


Właściwie to nie powinno być istotne dla ciebie.

Jeśli chłopak odpycha cię i przyciąga i do tego kontroluje, to nie wróży nic dobrego. Uczestniczenie w procesie czyjejś terapii to też kiepski pomysł.

Jeśli czujesz się w tym związkiem zmęczona, to jest to sygnał ostrzegawczy dla ciebie, że wypada zatrzymać się i zastanowić na sensem dalszego ciągnięcia tego.

[brz_a_sk]

chyba nie jesteś gotowa na trudności w związku, być może akurat takie trudności zaskoczyły Cię skomplikowaniem, przewlekłością, rodzajem;
chyba wydawało Ci się, że ten związek będzie wyglądał inaczej;
może moment, w którym dopadły Cię wątpliwości jest trudny - on zaczyna terapię, leczenie i wydawałoby się, że to może wzmacniać relację, tzn podejmujecie próbę razem, wygląda na to, że tym razem to obudziło w Tobie inne emocje, refleksje; widzisz, że on nie jest taki jak oczekujesz, że nie tak miało być, że gdzieś się zagapiłaś, wkręciłaś i to nie był Twój plan na życie;
może dobrze, że zdajesz sobie sprawę, że nie jesteś gotowa na długotrwałe trudności, albo oceniłaś, że łączą Was problemy a nie radość, której oczekiwałaś;
trudno oceniać czemu trafił Ci się taki skomplikowany, jak oceniasz związek;

mniejsza czy to jest depresja, czy inne skomplikowane problemy, chyba to nie jest dla Ciebie wyzwanie, lekko się nie zapowiada na pewno;
może zadbaj by rozstanie nie pozostawiło w partnerze poczucia beznadziei w jego aktualnej sytuacji i staraniach o leczenie się; to trudne, ale warto na pewno;
to nie są problemy, które wyparują w oka mgnieniu;
sposób rozstania zaważy na życiu Was obojga, warto zrobić to z klasą i wiedzą, by nie zabrać ze sobą plecaka z kamieniami, winami, niewiedzą o sobie samych i partnerach; WARTO!
tu nic nie wydaje się proste - przydała by się pomoc psychologa, obojgu - Tobie by zrozumieć co się w Twoim życiu wydarzyło, partnerowi, by udźwignął rozstanie i kontynuował terapię i leczenie;

nie ma na świecie osoby, która wyręczy nas w życiu - warto pozbierać wiedzę, wesprzeć się specem, jeśli tylko można i ZDECYDOWAĆ;
trzymajcie się;
to nie jest łatwa sytuacja i po nikim nie spłynie to jak po kaczce; dobrze by leki ZACZĘŁY działać i chroniły go w trakcie rozstawania się;
depresja/panika może dopaść każdego, nagle i zmienić życie, nie trzeba więcej i b.skomplikowanych zaburzeń, chorób sytuacji ;( to nie mija ani łatwo, ani szybko i zmienia życie;

[trust21]

''chyba nie jesteś gotowa na trudności w związku, być może akurat takie trudności zaskoczyły Cię skomplikowaniem, przewlekłością, rodzajem;''


A kto jest na coś takiego gotowy? Nikt poza psychologiem/psychiatrą.

Syndrom ratownika, to często też sygnał, że pod maską są problemy.