czy wszystkie dzieci wrażliwe źle śpią?

[ewelkagda]

jestem ciekawa jak jest/było u Waszych pociech ze snem?
Mój synek od urodzenia źle śpi, niedługo skończy 14 mies a od roku co noc budzi się kilka razy w nocy z płaczem. Wiem już że ma zaburzenia snu, zdaniem lekarza jest to związane z dojrzewaniem układu nerwowego...Jestem już baardzo zmęczona tym wszystkim, wiem że nie ma na to leku, tylko trzeba czekać aż dziecko z tego wyrośnie dlatego szukam jakiegoś pocieszenia, podpowiedzi kiedy to może minąc..

[ap77]

z naszej ztrony potwierdzam ! Mnie to wykanczalo, wykanczalo nasza rodzine Do 2 rz dramat !Pobudki, placz,wolania, potem doszly histerie, kiedy rwalam wlosy z glowy, bo nie wiedzialam co sie dzieje!!! Podawalm mu czasem syrop na uspokojenie!!!Jak to wspominam to teraz mi wlosy deba staja. Traume mam do dzis. Potem sie w miare uspokoilo, juz tak nie dramatyzowal, ale zawsze ktos spal z nim w jego pokoju, bo on sie wybudzal kontrolnie. Ostatnio (ma 3, 5 roku) od jakiegos pol roku, nawet wiecej bylo swietnie! Przesypial noce! My w koncu tez. Nawet sam w pokoju!!! Ale od kilku tygodni juz znowu nam zrobil 2 histerie (leki nocne???) ze strasznym placzem. Byl wtedy chory na ucho,moze od tego bolu? Oby juz sie nie powtarzalo. Teraz potrafi ladnie spac, nawet do 8-9rano!!! Ale spi czujnie, budzi sie np jak maskotka mu wypadnie, od razu jest przytomny i pyta: gdzie moja psinka? albo mama przykryj mnie!

[ewelkagda]

dziękuję za wpis doskonale rozumiem przez co przechodziłaś, zazdroszczę że to już za Wami. Ja póki co nie wymagam nawet przespanej nocy, tylko żeby tych pobudek było 2-3 a nie co godzina. Mój łobuziak ma 15 miesięcy i noc w noc mamy od min 6 do 10-12 pobudek, w większości niestety z krzykiem A teraz jeszcze idą zęby więc bezsenne noce jeszcze bardziej. A do dwóch lat jeszcze ponad pół roku Najbardziej mnie trafia jak słysze jak niektóre mamy narzekają że dziecko potrafi się dwa razy obudzić czasem....

Ap77, napisz jeśli możesz jeszcze jak Twój Synek zachowywał się w dzień jak był mały? Zastanawiam się czy jest jakiś związek pomiędzy tym że dzieci źle śpiące są też w dzień częśniej płaczące czy też zdarzają się pogodne i radosne wrażliwce

Z drugiej dobrze wiedzieć że nie jestem sama z problemem zarwanych nocy

[msren]

U nas pomogło zabieranie dziecka do naszego łóżka. Córka ma teraz 4,5 roku i w zasadzie problemy ze spaniem skończyły się, choć nadal gdy sę obudzi w nocy - zabieram ją do swojego łóżka. Dzięki temu i ona i ja jakoś przesypiałyśmy noce. Do 2,5 roku mała budziła się co pół godziny, czasem częściej, zrezygnowałam z odkładania jej do jej łóżka jak miała 2 lata. Teraz myślę, że moja walka o własne łóżko była bez sensowna, ja się męczyłam, mój mąż i moje dziecko. Miałyśmy noce, że budziła się tylko po to aby sprawdzić czy jestem obok, zwłaszcza jak rączą przez sen mnie nie znalazła... Powodzenia w walce o sen.

[ewelkagda]

no tak, tyle że dziecko śpi ze mną, ponad rok karmione piersią, teraz już nie a i tak się budzi.

[ewelkagda]

ale oczywiście najbardziej miło się czyta że TO MIJA

[brazbol]

Mój synek w maju kończy 3 latka i niestety częste pobudki od urodzenia jak były tak są Budzi się od 3-7 razy w ciągu nocy. Z plusów jedynie tyle, że pomogło to nam podjąć decyzję o drugim dziecku, bo skoro i tak ciągle niewyspani chodzimy to przynajmniej drugie dziecko "załatwimy" przy okazji

[ap77]

w dzien zachowywal sie ok, chociaz jak to sie mowi byl wysokoobslugowy. Nie lubil byc sam, trzeba sie bylo zajmowac, zloscil sie i buntowal jak cos bylo nie po jego mysli... Bunt mial b. silny-chodzilismy az do psychologa, bo nie dawalam sobie rady! Ale wyrosl z tego. Wiesz, wszytsko sie zmienilo jak zaczal ladnie sie komunikowac i mowic. Jest bardzo madry, wiec mysle,ze to ze nie mowil go frystrowalo jako 1, 5-2letnie dziecko) i sie wsciekal, im byl starszy i bardziej komunikatywny tym bylo lepiej. Tearz jets super-mam syna partnera, do rozmow, zabaw, spiewow, wupadow do galerii czy nawet filharmonii Potrafi sie pieknie skupic!
Aha psucholog mowila, ze tego typu dzieci moga miec np mega rozwiniete IQ, natomiast sa w tyle w realcjach spolecznych i u nas sie to pokrylo. Mial trudnosci, leki przed obcymi dziecmi, do tej pory nie przepada za dziecmi, nie lgnie do nich. Woli przebywac z doroslymi, z nimi sie lpeiej komunikuje, nie interesuja go infantylne zabawy, jest na troche innym poziomie po prostu.
Z tego co pamietam czeste byly u nas wahania nastrojow, wymuszanie np jak chcielismy skonczyc zabawe za wczesnie (teraz negocjujemy i to sie swietnie sprawdza, trezba mu wytlumaczyc odpowiednio wczesnie , uprzedzic) NO i ma takie swoje natrectwa, teraz juz mniej, ale ma np swietna pamiec, zaobaczy wszytsko nawet jak but zle stoi, to poprawi. Jest mega porzadny, ale to akurat na plus

[ewelkagda]

Ap77 bardzo dziękuje za wiadomość, przeczytałam jednym tchem - wypisz wymaluj moja pociecha
Mój synek też woli towarzystwo dorosłych niż dzieci, ewentualnie toleruje tylko te dzieci które nie są zbyt głośne i nie próbują za blisko do niego podejść. Inaczej zaraz daje znać płączem że nie czuje się dobrze i natychmiast ucieka mi na ręce. Generalnie w goście możemy iść wszędzie byle tylko nie było tam dzieci... (trochę mnie to martwi bo chciałabym żeby w okolicy 2 lat poszedł do żłobka). Niestety zaczęły się też co chwila wybuchy złości, o byle co i na byle co. Trzeba się sporo wysilić żeby go rozśmieszyć za to bardzo szybko chwyta nowe rzeczy, uczy się momentalnie. Wiem już że synek nie cierpi siedzenia w domu, mam wrażenie że się tu nudzi. Za to na spacerze jest super grzeczny!! Nie bardzo rozumiem jak podchodzić do tego wszystkiego, staram sie nie prowokować sytuacji których nie lubi, wychodzić dużo na spacer no ale wiadomo że jak chlapa na dworze to często gęsto cały dzień w domu sie siedzi niestety.

PIszesz że byliście u psychologa, ja też się wybieram. Napisz proszę czy wizyty u psych. Wam pomogły?

[ap77]

no powiem Ci, ze wychowanie wrazliwych dzieci jest wyzsza szkola jazdy! Jak widze, te wszystkie mamuski z ich hmmm...przecietnymi? zwyklymi? dziecmi to, az sie dziwie Co to ladnie spia, jedza, nie robia fochow, nie rzucaja sie na podloge, nie robia scen o to, ze pierwsza wcisnelas przyciks w windzie, bo on chcial, albo,ze buty zle ustawione
Kiedys nawet troche zazdroscilam, ale teraz wiem, ze moj jest wyjatkowy, serio Bo to wszystko minelo i teraz mam tak idealne dziecko, rezolutne (ale nie w grupie obcych dzieci), pieknie mowiace, zartujace, z kapitalnym poczuciem humoru, tanczace, spiewajace, bardzo empatyczne i uczuciowe, laknace wiedzy (- spacery i wycieczki wlasnie!!!!) itp. Widze jak on chlonie swiat doslownie!
Ale tez b wrazliwe, wiesz ostatnio 2x podczas jedzenia jablka (pokrojonego) upadla mu miska szklana, bo zle trzymal. Za 2 razem stlukla sie, no i ja w afekcie ostro do niego powiedzialam, a maz kazal mu isc do swojego pokoju! Wiesz, ze on tam siedzial strasznie smutny, placzacy po cichu, po prosty strasznie sie przestraszyl i przezyl to, w sumie taka blahostke!. Tak wiec, bardzo trzeba uwazac co sie mowi, nie straszyc! (ja kiedys to robilam!) Jak cos obiecujesz to spelniaj! Bo te dzieci wszystko pamietaja, rejestruja itp.
Sa mega wyczulone na slowa, dzwieki. Bardzo muzykalne (moj chodzi na rytmike, ze swietnymi efektami)
Do psychologa warto pojsc, albo poczytac ksiazki polecane na forum (np J.Poland-Wrazliwe dziecko, ale tez "Malego tyrana"-troche inne podejscie-kontrowersyjne bardzo!)
Nam psycholog powiedziala b wazna rzecz, ze kazde normane dziecko powinno przejsc faze buntu, szukania swojej indywidualnosci itp. Jak nie w dziecinstwie wczesnym, to to pozniej wyjdzie (np bunt nastolatka) i moze byc gorzej. Gorzej jak dziecko nie manifestuje takich uczuc, wtedy powinno to dac do msylenia rodzicom. Bardzo mi to pomoglo w trudnych chwilach serio... czasami bylo bb ciezko, wysiadalam psychicznie.

Aha napiosze jeszcze, ze on w miare dobrze czuje sie wsrod znajomych dzieci, uwielbia dzieci starsze!! Swoja 8letnia kuzynke wrecz kocha! Swietnie sie dogaduja! A kiedys dostawal "trzesawki" na placu zabaw, jak mu dzieciaki przestrzen interpersonalna zaklocily czytaj: dotknely, albo podbiegly za nim na szczebelki itp.! Ale fakt, ze jest bardzo ostrozny i uwazny, ale to akurat uwazam "in plus"
Pocvzytaj o integracji sensorycznej, my nie korzystalismy, ale cos wtym jest, jesli chodzi o nasze dzieci.

[ewelkagda]

mimo że moje dziecko ma dopiero 14 mcy to wiele z tego co piszesz o swoim synku wygląda u nas tak samo, widzę u nas podobne mechanizmy w zachowaniu. Mój synek jest bardzo bystry, słyszy i widzi chyba lepiej niż ja sama ale jednocześnie jest bardzo ostrożny we wszystkim. Widze że jest zdolny, zamapiętuje rzeczy które dzieją się tylko chwilę np raz mu coś pokażę a on od razu to łapie ale też nie afiszuje się z tym co potrafi "na pokaz" jak to robią inne dzieci chcąc zwrócić na siebie uwagę np na placu zabaw.
Muszę przyznać że myślałam że po roku będzie jakoś lepiej z komunikacją między nami ale widze że teraz kiedy doszły te napady złości jest mi szczególnie trudno. Ciężko jest zrozumieć dziecko wrażliwe i znosić w odpowiedni sposób to że synek ma tak bardzo zmnienne nastroje i co chwila napotykam na jego napady złości o byle co.
Dobrze wiedzieć że u was było podobnie a że teraz tak dobrze się układa, to mnie baaardzo pociesza. To co piszesz o wspólnych wycieczkach, o porozumieniu i tym jak zmieniają się Wasze relacje jest bardzo budujące. Wierzę że u nas też tak będzie. Byle jakoś przetrwać ten okres buntu

[ap77]

Musisz byc dzielna i czujna jak radar, w ciaglej gotowosci-zawsze 3 kroki przed synkiem. Wyprzedzac jego zachowania, tzn wyczuc moment kiedy zaczyna sie wkurzac itp I przeciwdzialac. Trezba sie tego nauczyc i to oboje rodzice! To jest niestety b. meczace i ajk to wspominam, to neiznosze tego okresu. Nie pamietam fajnych chwil, tylko te awantury, nerwy, placz jego i moj czasem, zmeczenie itp.
Powodzenia!!!

[ona611]

Witam,
trafiłam tutaj przypadkiem ... i stwierdzam że jestem ogromnie ograniczoną matką! Moje dziecko zachowywało się wypisz wymaluj jak Twoje - szczególnie te problemy ze snem, masakra do 3 roku życia pobódki z wrzaskiem, którego nie da się uspokoić. W dzień awantury, histerie wręcz ale zawsze myśleliśmy że to kolejny etap byntu - roczniaka, dwulatka, trzylatka... Też przeżywałam chwile załamania zwłaszcza widząc inne dzieci - grzeczne, uśmiechnięte. Wiele chwil przepłakałam razem z nią. Zawsze mówiłam, że moje dziecko jest histeryczne, awanturnicze, emocjonalne. Próbowaliśmy to zwalczyć, metodą "żeby nie weszło nam na głowę". Nie przysżło nam do głowy, żeby nawet zasięgnąć porady- "jak to, my nie radzimy sobie z dzieckiem?!". Nie zdawałam sobie sprawy, że mam wrażliwca, w zasadzie dopuściłam taką myśl dopiero jakiś czas temu. Gdzie ja ślepa miałam oczy.... Zaraz zabieram się za lekture polecanych przez Ciebie książek. Mam tylko nadzieję, że nie narobiliśmy za dużo szkód.

[ewelkagda]

Nie rób sobie wyrzutów, na pewno jesteście dobrymi rodzicami a córcia na pewno Was bardzo kocha. Po prostu kolejny raz sprawdza sie powiedzenie "lepiej późno niż wcale".

Lektura książek bardzo wskazana, mnie dużo wyjaśniła, ale tak naprawdę bezcenna okazała się pomoc psychologa dziecięcego. Byłam niedawno i zaczynamy pracę z naszym synkiem, i widzę efekty. Wielu rzeczy ja sama wcześniej nie widziałam (nawet po przeczytaniu książek). PO prostu czasem trudno zauważyć coś, jeśli się jest w centrum wydarzeń, brakuje obiektywizmu. Dlatego zaczęcam, może masz możliwość spotkać się z psychologiem dzieciącym na rozmowę

[myszulineczka]

Ap77-w jakim wieku warto iść z dzieckiem do psychologa?bo ja czuję się bezsilna. Mała ma 3 latka, ma takie akcje...identyczne jak tutaj są opisane...o nocach nie wspominając, histerie, wybudzanie się. Mała potrzebuje bardzo dużo czułości, jest to bardzo fajne, ale czasem na prawdę jest to męczące, cały dzień potrafi na mnie "wisieć".W nocy razem śpimy...Czy dziecko u psychologa zostaje samo czy rodzic jest razem z dzieckiem?

[noemi29]

Wreszcie trafilam...od 2 lat szukam takiego miejsca i mam, które mają również wrażliwe dzieci tak jak ja, nie jestem jednak sama...
Mój synek od urodzenia miał koszmarne problemy ze snem zarówno w dzień jak i w nocy. Wydaliśmy oszczędności życia robiąc mu różne badania prywatnie, lekarze, homeopaci, itd.
na kilka dni przed skończeniem dwóch lat, nasz syn przespał noc! Wcześniej budził się co pół godziny, godzinę, nie spał po kilka godzin w nocy. Ra

Rano budził się nieprzytomny, dzień zaczynałam od usypiania ale to minęło
Taka sytuacja trwa miesiąc, a ja ciąglę nie mogę uwierzyć, że on w nocy śpi.

Gorzej jest w dzień. Mały jest nadwrażliwy słuchowo, w dodatku musi mieć ciemno w czasie drzemki dziennej. Śpi tylko w domu, w żadnym innym miejscu nie ma mowy.Każde przejście po klatce, szczeknięcie psa itp. go wybudza wtedy wyje bo jest niedospany.
Kiedy leżę z nim i zatykam mu ucho/uszy to wtedy pośpi nawet 3 godziny.
To jakiś koszmar dla mnie. Jak widzę dzieci śpiące w wózkach na spacerze przy ruchliwej ulicy, albo w markecie to ryczeć mi się che.

Powodzenia, to kiedyś minie i będzie spac w nocy!
Przepraszam za chaos, jestem zmęczona i spiąca...

[ewelkagda]

hej, ja tez dawno nie pisałam, moją historię już znasz jeśli przeczytałaś wątek.
mój synek za chwilę kończy dwa latka, od 2-3 mcy sen też jest coraz lepszy

pierwszą noc przespał całą jak miał 20 mcy co prawda nadal w nocy kręci się, gada coś do siebie, czasem popłakuje, ale nie krzyczy już co 40 minut jak dawniej.

Nie wiem do dziś skąd u mojego dziecka były te wszystkie problemy ze snem, ale na całe szczęście to mija, więc i ja sie w końcu zacznę wysypiać. Co prawda nie każdej nocy, ale nawet dwa razy w tygodniu to już dla mnie wielki luksus