O etykietkach

[mamaemilii]

Co myślicie o etykietkach przylepianych naszym dzieciom? Wstydliwe,
nieśmiałe, dzikusek... Jak często zdarza Wam się słyszeć coś takiego od
innych? A czy zdarza Wam się tak mówić o swoim dziecku?

Wiem, że przylepianie etykietki nie jest dobre, że potrafi "zakodować"
dziecko, które słysząc ciągle, iż jest nieśmiałe, zacznie tylko w ten sposób
myśleć o sobie. A wtedy zmiany w zachowaiu są znaczenie trudniejsze. I z
przykrością stwierdzam, że w nowych sytuacjach, gdy córka głośno płacze, a
spotykana przez nas osoba patrzy się na nas ze zdziwieniem i nie wie, co
robić, to tłumaczę, że Emilka jest po prostu nieśmiała... I głupio mi, że ona
to słyszy

Może wiecie, co powiedzieć w takiej sytuacji? Jak się zachować, by drugi
człowiek też nie czuł się dziwnie, że na jego widok dziecko tak bardzo się
boi.

[misia311]

Ja mówię o córce, że ma własne zdanie na każdy temat oraz, że jest logiczna i
konsekwentna.

mamaemilii napisała:

> I z przykrością stwierdzam, że w nowych sytuacjach, gdy córka głośno płacze,
a
> spotykana przez nas osoba patrzy się na nas ze zdziwieniem i nie wie, co
> robić, to tłumaczę, że Emilka jest po prostu nieśmiała... I głupio mi, że ona
> to słyszy

W takich sytuacjach staram się skupiac na dziecku i nie przejmuję się 'co
ludzie powiedzą', pytam się małej co się stało? czy się wystraszyła czy
zawstydziła i mówię, że każdemu to się zdarza. I to zaakceptowanie sytuacji
wystarcza dziecku aby się uspokoić.
Ale fakt, że parę razy zdarzyło mi się powiedzieć coś w stylu, że jest
nieśmiała i wtedy naprawdę tak się zachowywała.
Jest zasada: dorosły mówi a dziecko się staje. Powiesz, że nieśmiała - będzie
nieśmiała, powiesz, ze niedobra - będzie broić itp.
Przykład z życia: Jagoda ma dosyć sporo siły, często nieproszona targa siatki z
zakupami z przedpokoju do kuchi, więc wiem ile moze unieść. Wracamy z mężem do
domu. Ja mam w ręku gazetę z jakimś gadzetem dla małej,książeczkę z serii
eDziecka oraz mój mąż drugą gazetę z gadżetami. Dajemy to wszystko małej pod
pachę, na co moja mama mówi, że to dla niej za dużo i nie da rady. I co robi
moje dziecię? Tak jak wszystko trzymała tak upuściła.
Może to nie oddaje uczuć ale pokazuje schemat działania

Staram się unikać nadawania 'łatek' oraz pilnuję się aby nie mówić o Jagodzie
przy kimś, jeżeli to ma być krytyka bądź moje obawy natomiast często chwalę
przy innych.

[mamaemilii]

> W takich sytuacjach staram się skupiac na dziecku i nie przejmuję się 'co
> ludzie powiedzą', pytam się małej co się stało? czy się wystraszyła czy
> zawstydziła i mówię, że każdemu to się zdarza. I to zaakceptowanie sytuacji
> wystarcza dziecku aby się uspokoić.
Problem w tym, że mojej nie wystarcza, by się uspokoić. Ja oczywiście wiem, że
nie powinnam przyklejać jej etykietki, dlatego właśnie mi głupio, gdy w końcu
palnę, że ona jest nieśmiała.
Ale może po prostu przestanę, bo czy to coś zmienia w otoczeniu (np. zachowania
dentysty nie zmieniło), oprócz utwierdzania mojej córki w tym, że ma jakiś
problem?

[misia311]

mamaemilii napisała:

> Ale może po prostu przestanę, bo czy to coś zmienia w otoczeniu (np.
zachowania
>
> dentysty nie zmieniło), oprócz utwierdzania mojej córki w tym, że ma jakiś
> problem?

o to,to! nic dodać nic ująć