Kiedy juz nie ma ratunku

[marianna72]

Wczoraj dowiedzielismy sie ,ze moja tesciowa ma raka trzustki .
Lekarze nie daj zadnych nadziej , nie chca leczyc mowia ,ze guz jest zbyt
duzy zeby mozna bylo cos zrobic.
27/12 moja tesciowa idzie tylko na zabieg , ktory ma ulatwic jedzenie ( nie
moze nic jesc).
Narazie nic nie wie o chorobie wszystko odbywa sie za jej plecami .Pewnie
duzo sie domysla ale nikt nie powiedzial jej nic otwarcie.Nie wiem czy to
dobrze wogole nic nie wiem jest mi poprostu b. ciezko .
Boje sie do niej dzwonic i rozmawiac bo nie wiem jak to robic.Nie wiem czy
wolalaby prawde i mozliwosc porozmawiania o obawach czy udawanie i nadzieje (
ktrej nie ma ) ,ze jeszcze wszystko bedzie dobrze.
Zupelnie sie pogubilam

[b_a_l_b_i_n_k_a]

Marianno, wielu osobom polecałam juz ten artykuł:
www.sluzbazdrowia.com.pl/html/more3023d.php
Trzymaj się! Życzę Wam mimo trudnych chwil, spokojnych, ciepłych Świąt.

[zamszowa]

nie wolno sie poddawac, przed swietami tesciowa przyjaciolki miala podobne
rozpoznanie. W Bialymstoku powiedzieli ze nieoperacyjny guz trzustki i wypisali
do domu. zorganizowalysmy konsultacje u prof szawłowskiego w PFSO na
Nowogrodzkiej, nastepnego dnia kobieta byla w szpitalu na Wawelskiej, dzien
pozniej operacja. okazalo sie ze histopatolog skonosil sprawe, to guz
dwunastnicy (tam byl pierwotny nowotwor), co zmienia posatc rzeczy, ma dobre
rokowania, czuje sie dobrze. pamietajcie, nie wolno poprzestac na jednej
koslutacji, tzreba jezdzic po osrodkach. trzymajcie sie.

[boccadirosa]

Marianno!
Zamszowa ma rację. Sama to zrozumiałam, bo sama przechodzę ciężkie chwile z
moją mamą. Wiara i nadzieja dają ogromną siłę do walki. Moja mama ma przerzuty
w wątrobie i pod trzustką. Nieoperacyjne. Rak pierwotnie pojawił się w miednicy
małej, a chodzi o mięsaka. To było 5 lat temu.
A teraz po operacji, w czasie której wycieli tylko to, co mogli, stwierdzili
przerzuty. I w jednym miejscu zlecili chemię prawie od razu, a w drugim -
terapię hormonalną, o której ja wczesniej nie wiedziałam. Ma ona na celu
zmniejszenie guzów i ognisk, a potem ewentualnie chemia. Chodzi o gestageny.
Mama będzie je brała na razie przez 2 miesiące, za miesiąc ma znowu zrobić usg
i tomografię. Nie wiem, kiedy mozna zastosować terapię hormonalną, ale może ta
informacja też się przyda.
Nie traćcie wiary i nadziei. Walczcie!
Pozdrowionka serdecznie!

[marianna72]

Dziekuje bardzo za odpowiedzi.
Oczywiscie konsultowalismy sie z dwoma lekarzami .Tesciowa byla 5 dni w
szpitalu zalozyli jej jakas rurke , ktora miala na celu powstrzymanie
zoltaczki .Nie znam dokladnie fachowych nazw zwlaszcza ,ze mieszkamy we
Wloszech wiec wszelkie terminy znam bardziej w tym jezyku.
Dziekuje za nazwiska i nazwy szpitaly ale jak juz wspominalam mieszkamy
zagranica.
Obaj lekarze u ktorych sie konsultowalismy stwierdzili ,ze nic juz nie mozna
zrobic.
Duza role gra tu pewnie wiek mojej tesciowej ma 76 lat .
Tesciowa czuje sie coraz gorzej bierze leki przeciwbolowe , ktore zaczely juz
niewiele pomagac .Az dziw bierze jak to szybko postepuje jeszcze 3 tyg temu
latala po kuchni teraz ledwo zrobi trzy kroki i zaraz sie meczy.
Bardzo to wszystko smutne.

[b_a_l_b_i_n_k_a]

Marianno, nawet w tak poważnym stanie, nie powinno teściowej nic mocno boleć.
Jeśli obecne dawki leków nie wystarczają, spytaj lekarzy, czy można zmienić ich
schemat lub dawki.Trzymajcie się dzielnie.

[marianna72]

Dziekuje balbinka za rady .Mysle ,ze powoli bedziemy przechodzic na
morfine .Tylko tutaj sa specjalne procedury odnosnie jej stosowania .najpierw
musi potwierdzic zasadnosc jej stosowania lekarz z tutejszego ZUS i wtedy
dopiero bedziemy mogli ja wykupic .Czekamy wiec na lekarza mial pojawic sie w
piatek mam nadzieje ,ze w tym tygodniu sie zjawi.pozd

[aniani3]

jak przeczytałam, co napisałaś, to jakbyś moją historię opisała.
Moja mama jeszcze miesiac temu brykała po domu jak kozica, a słabnie teraz w
oczach. Nowotwór dróg żółciowych, guz na trzustce i przerzuty na wątrobie,
liczne guzy i nacieki.
Już ma żłótaczkę, w czwartek idziemy na załozenie drenu, żeby żółć spływała tam
gdzie trzeba. Mało je, je bo wie, że musi.
Na szczęście nic nie boli. Rozmawiałam z lekarką, która mame wypisywała ze
szpitala, powiedziała, ze przy tej chorobie raczej nie ma bóli, chyba, ze guzy
umiejscowią sie bliżej nerwów, wtedy uciski powodują ból.
Mama wie, ze ma nowotwór, jest spokojna i pogodzona. Chciałaby doczekać
nastepnej gwiazdki, ale jak mówi: "czarno to widze".
Wczoraj mi powiedziała, ze jest szczęśliwa, bo ma dzieci (czyli nas). Nie
wyobraza sobie, co by teraz zrobiła, gdyby była osamotniona w chorobie.
Najważniejsze jest BYC przy chorym. Ja jestem, trzymam za rękę, czasem sie
pośmiejemy z jakiejś bzdury, czasem zasmucimy. Mama pali papierosy, mówi, ze
jej napewno teraz nie zaszkodzą! Jak to usłyszałam, to mnie głupawy śmiech
ogarnął i śmiałam się do łez a mama ze mną.
Trudne są te chwile, ale trzeba być przy chorym. Musi czuć, że nie jest sam.
Nie mieszkam z mamą, jestem raz, dwa razy dziennie u niej - zależy.
A pisze po to, żebyś nie bała sie pojechać do niej.
Doceni to napewno i bedzie jej lżej.
Może głupoty pisze, ale tak czuje, bo nie wiem, jak to bedzie u nas dalej, bo
widze, że choroba czyni spustoszenie w organiźmie mojej mamy.
Przytulam cie mocno.

[marianna72]

Dziekuje aniani za cieply list.
Moja Tesciowa miala juz dwokrotne zalozenie drenu .Pierwszy byl probny ( rurka
plastikowa) i niestety po 2 tyg musiala wrocic do szpitala bo wdala sie
infekcja .Teraz zalozyli jej rurke metalowa i wydaje sie ,ze tym razem wszystko
poszlo lepiej. Wrocil apetyt po tym ostatnim zabiegu i nie ma juz nudnosci .
Ze zlych wiadomosci to to ,ze przyplatala sie cukrzyca , co zreszta bylo do
przewidzenia no i wstrzykujemy insuline.
Moja Tesciowa dalej nic nie wie o chorobie a raczej o tym ,ze zostalo jej tak
malo czasu.
Trudno wiec w jakikolwiek sposob pocieszyc czy porozmawiac.
Jestesmy u niej codziennie a niedziele siedzymy cala na zmiane z bratem mojego
meza i staramy sie ja odciazyc .
Ma meza chorego na Parkinsona , ktory porusza sie na wozku wiec sila rzeczy
jestesmy tam zeby pomagac przy Tesciu.
Mysle ,ze narazie jest bardziej zmartwiona faktem ,ze swoja choroba
przysporzyla wszystkim klopotu.
Ma coraz silniejsze bole ,lekarz z Zus zatwierdzil morfine ale narazie jeszcze
sobie bez niej radzimy.
Mysle ,ze na samotnosc moja tesciowa nie moze narzekac.Caly czas teraz ktos sie
po domu placze ( ma 10 siost, ktore ja wspieraja)no i nas.
Mysle jednak ,ze i tak jest samotna w srodku ze swoimi lekami i zmartwieniami
mozna probowac pomoc ale do konca nie wiadomo czy bardziej sie nie rani.
Trzymam kciuki za Twoja Mame i za Wasza wspolna nastepna gwiazdke:)))

[aniani3]

marianna, ciesze się, ze dalej piszesz. Z rurką - drenem wiążemy duże nadzieje,
a przede wszystkim, że mama zacznie znowu jeść, bo jak mówi, wszytko jest
gorzkie i niesmaczne. Tak jej się chce karpia, że czeka do tego czwartku z
utęsknieniem.
A ja mam nadzieje, że ta żółć w końcu spływać zacznie tam gdzie trzeba i zmieni
sie kolor skóry na jaśniejszy.
Ktos mi poradził wikakorę, wiec chyba zaczniemy brać po czwartku. Coś trzeba
robić.........
ania

[aniani3]

załozono dren metalowy mojej mamie. Lekarz po kolejnych badania sprecyzował
diagnoze, nowotwór trzustki, przerzuty na wątrobę i doszły nacieki na
dwunastnicy. Koszmar. Mama jest bardzo słaba, ale zaczyna jeść, choć trochę się
boi. Lekarz powiedział, ze może pożyć 3 tygodnie albo 3 lata. No i dodał, ze
zabieg kosztował 7,5 tysiąca (nie wiem, po co mnie informował) i że
niepotrzebnie katujemy mamę, bo trzeba dać jej spokojnie zakończyć żywota, bo
dożyła sędziwego wieku - 78 lat od 11 stycznia. Naopowiadał mi, ze Niemcy i
Anglicy nie leczą w ogóle po 70 roku życia, że na załozenie drenu przyjeżdzają
specjalnie z Niemiec......... koszmar, dramat - nie mogłam tego słuchać.
Z jego mowy wynikało jednoznacznie, że człowieka starego po 70 roku
życia!!!!!!!!!!! nie powinno się leczyć w ogóle, bo to głupota.
Marianna, a jak Wasza mama?
ania

[marianna72]

Mialam Cie wywolywac ale sama napisalas .U nas w miare w porzadku .W czwartek
bylismy na konsultacji jeszcze u jedneg lekarza( trzeci z koleji ) tym razem
jakis specjalista dokladnie od rak trzustki.
Powiedzial ,ze mozemy ewentualnie zaczac stosowac chemoterapie ale w celach
paliatywnych w przypadku mojej Tesciowej prawdopodobnie usmierzylaby ona bol ,
ktory moja Tesciowa odczuwa ( lekarz powiedzial ,ze bol odczuwa prawdopodobnie
ze wzgledu na przerzuty na watrobe).
Proponowal rowniez biopsje aby okreslic jaki jest typ nowotwory ale na to
prawdopodobnie sie nie zgodzimy.
Biopsja dostarczylaby nam tylko informacji jak duzo czasu jeszcze mamy i
niepotrzebnie zmeczyla ( oslabila) moja tesciowa.Po dwoch ostatnich pobytach w
szpitalu ma ich narazie dosyc.
Smutno sie czyta o takim podejsciu do pacjeta .Mam tylko nadzieje ,ze Twoja
Mama tego nie sluchala.
Moja tesciowa ma 76 lat ale jak narazie nie spotkalismy sie z zadna negatywna
reakcja lekarzy.
Mierzcie poziom cukry bo moze wystapic cukrzyca ( trzustka produkuje insuline)
i trzymajcie sie mocno.pozdrawiam

[liina]

Powiedz lekarzowi, ze niezależnie od tego ile pacjent ma lat, to on czuje bol
oraz slyszy co lekarz do niego mowi i nie jest skałą.Ja bym mu chyba na
osobności powiedziała, ze jego psim obowiązkiem jest leczenie wszystkich ludzi i
pomaganie im w cierpieniu, niezależnie od wieku.A w ogole to bym lekarza
zmieniła, gdyz takie gadanie na pewno nie wplywa pozytywnie na samopoczucie
Twojej mamy.Jesli bedzie ja tak regularnie dołowal, to na pewno nie pozyje 3
lat, tylko 3 tygodnie.

PRIMUM NON NOCERE !

[gontcha]

To złota zasada, któr powinien się kierować kazdy lekarz, który złożył
przysiegę Hiopokratesa... primum non nocere - po pierwsze nie szkodzić...

Aniu (aniani3),

Wiem jak to moze zbrzmiec, ale...
Nieoperacyjny nowotwór trzustki z mnogimi przerzutami to sprawa powazna i
niestety źle rokująca:( Biorąc pod uwagę wiek Twojej Mamy i zaawansowanie
choroby lekarz zapewnie podjął decyzję o nie podaniu chemii nie dlatego, że nie
chce leczyc, tylko dlatego że takie leczenie może sie okazac gorsze w skutkach
niż odstąpienie od niego. Zasada: po pierwsze nie szkodzić. Brzmi to może
strasznie, ale to jest normalne postepowanie w takich wypadkach. Należy
rozważyć wszelkie za i przeciw, czy leczenie da zyski, czy wiecej będzie strat
i cierpienia dodatkowego.
Młodym ludziom w stanach terminalnych tez się nie podaje już chemii, a tylko
leczenie przeciwbólowe...

'PSIM OBOWIAZKEIM' (jak to jest napisane w poście wyżej) lekarza nie jest
podanie za wszelką cenę chemii ... tym obowiazkiem jest wybór decyzji
najlepszej dla pacjenta - choć nie zawsze my (rodziny, czy sami chorzy) sie z
tym zgadzamy... Pomóc w cierpieniu, poprawić jakoś życia, przynieśc ulgę -
TAK... wprowadzić leczenie mogące bardziej zaszkodzić jak pomóc - NIE...
I to nie jest podejście naszych polskich lekarzy tylko... jest to normalne
podejście na całym świecie.
Owszem zdarza się przy tym brak emapatii, czy beznamiętny ton w przekazaniu
informacji pacjentowi czy jego rodzinie...
Ale my uważamy sie za jedynych, a lekarz ma setki pacjentów takich jak my... i
emocjonalnie nie może podchodzić do każdego, bo po roku czy dwóch, by po prostu
zwariował...
I takie decyzje podejmują nie tylko onkolodzy, ale też lekarze innych
specjalności.

[marianna72]

Gontcha zgadzam sie z Toba, ale chodzi tez o sposob wyrazania mysli .Mozna
przeciez wszystko ubrac w slowa troche inaczej.
Moja szwagierka wczoraj wlasnie rozmawiala z onkologiem , ktory prowadzi nasza
tesciowa i on rowniez odradzil stosowanie chemii ( mimo ,ze lekarz u ktorego
bylismy w czwartek ja proponowal ) Dzis szwagierka przekazal nam ,ze nasz
onkolog powiedzial ,ze wyniki mojej T nie sa na tyle dobre aby narazac ja
dodatkowo na chemie ( mamy poczekac 2 tyg powtorzyc badania i zobaczymy)
oraz ,ze u pacjentow po 70 roku zycia chemia moze przyniesc wiecej szkody niz
pozytku.
Mysle ,ze poprostu wiele zalezy od sposobu przekazania informacji. Co lekarza
Ani kosztowalo zrobic to w taki sposob jaki zrobil nasz lekarz??
Nie oczekuje ,ze lekarz bedzie klepal mnie po ramieniu ,czy plakal razem ze mna
ale odrobina empatii wlasnie by sie przydala

[aniani3]

lekarz rozmawiał ze mną w cztery oczy i powiedziałam mu pare mocnych słów, ale
upierał sie przy swoim. To był chirurg, wykonał zabieg i koniec, widział
pacjentkę w sumie 2 dni.
Na oddziale wewnętrzym, jak zawieźliśmy na badania mame po raz pierwszy lekarze
byli wspaniali, delikatni, doskonale wiedzieli, jakie przykre informacje nam
przekazują, tzn mnie i bratu. Mamie powiedzieli oczywiście przy nas w sposób
bardzo oględny.
No ale wiem, na czym stoje. Teraz musze pójsć z mamą do szpitala onkologicznego
z tymi wynikami. Tylko zastanawiam się, czy brać mame czy mam sama pójść. Mama
jest taka słaba, że cały czas leży w łóżku, wstaje tylko żeby zjeść, umyć się i
na chwile obejrzeć wiadomości, bo tego nie moze przegapić.
Czy na konsultacje chodzicie z chorym? czy idziecie tylko z wynikami?
Szukam teraz kontaktu z onkologiem ze szpitala, może uda sie popytac i pogadać
bez mamy - nie wyobrażam sobie, zeby miała sie ubrać i wyjść z domu.

[kingaxx11]

Może skontaktujcie się z jakimś hospicjum domowym, mi pomaga hospicjum domowe,
może przyjść pielęgniarka albo lekarz jak potrzeba, albo wolontariusz, starają
się pomóc jeśli tylko mogą.

Do Gontchy.

[liina]

Ania pisze:
Naopowiadał mi, ze Niemcy i
Anglicy nie leczą w ogóle po 70 roku życia, że na załozenie drenu przyjeżdzają
specjalnie z Niemiec.........

Psim obowiązkiem lekarza jest zalozyc pacjentowi dren, ktory mu ulzy w
cierpieniu, a nie podanie chemii, ktora go zabije! Czytaj prosze dokladnie to co
napisalam ja oraz Ania i nie przekręcaj tego, co pisze.
Ania nie skarzyla sie o to, ze chemii nie podano, lecz o to jak lekarz opowiadal
o tym, ze ..." ze Niemcy i Anglicy nie leczą w ogóle po 70 roku życia, że na
załozenie drenu przyjeżdzają specjalnie z Niemiec........." Wniosek: Twojej
matce tez juz sie pomoc nie nalezy, bo jest na nia za stara.


Na to sie ta dziewczyna skarzyla, a ja to skomentowała, ze psim obowiązkiem
lekarza jest zalozyc ten dren i pomoc w cierpieniu, a nie podac chemie i
pacjenta nią zabić.

[gontcha]

Wogóle do Ciebie nie pisałam tego posta, a Ty szukasz kolejnej zaczepki...
Powiedziałabym jedno słowo, ale jest niecenzuralne..
Nie zamierzam się wdawać w żadne dysputy z czyimś zbyt wysokim mniemaniem o
sobie, wybujałym ego i brakiem samokrytycyzmu...

A Balbinkę proszę o zrobienie porządku...

[polityka_jakosci]

Ania,
dlaczego obrażasz liinę w bezpardonowy sposób? czy "jak w poście wyżej" to nie
kryptozaczepka? Na czym ma polegać porządek?
Kochana dzielna Aniu, masz ogromną wiedzę, jesteś wspaniałym doradcą (dla
niepolemizujących) i wspaniale byłoby tu postawić kropkę. Ale....
Liina, ze swoim holistycznym spojrzeniem jest tu bardzo cenna, do tego zagrzewa
do walki o prawa chorych jak nikt inny. A denerwujecie się i odpisujecie na to,
co Was irytuje obie. Może Liina drażni Cię tak bardzo, bo widzisz w niej siebie
samą, w tym obszarze, którego nie chcesz w sobie widzieć?

p.s. przepraszam za dolewanie oliwy do ognia, wiem że ten wątek ma inny cel i
właśnie to mnie boli najbardziej. Marianno, Aniu i inni, trzymajcie się, nie
traćcie ducha, przesyłam tony dobrej energii. Dzisiaj będzie dobry dzień.

[differentview]

mnie rowniez denerwuja posty Liiny; w jej przypadku sprawdza sie przyslowie, ze
dobrymi checiami pieklo jest wybrukowane; jej intencje przypuszczalnie sa dobre
ale niestety nie stac ja na krytyczna ocene tego co wypisuje a jej "holistyczne"
spojrzenie ma moim zdaniem watpliwa wartosc merytoryczna:(

[liina]

Nie sadziłam serio, ze wyniknie z tego jakas chora dyskusja.Chciałam tylko
sprostować nieprawdę , która napisałaś,a że wyraźnie nawiązałaś do mojego
posta, więc nie dziw się kobieto, ze na niego odpisałam. Czy to tak mało
logiczne, ze jesli ktos nawiązuje do czyjegoś posta, pisząc jeszcze nieprawdę,
to ta druga osoba, odpisze? Chyba dosyć logiczne.

Nie lubie jak ktos robi ze mnie glupia Gontcha. Nie napisalam nigdzie, ze psim
obowiązkiem lekarza jest podanie chemii w stanie terminalnym i dobicie go, bo
nie jestem nienormalna i nie rób ze mnie takowej na siłe. Wymyśl coś innego.


I jeszcze jedno. Zauważam, że atakujesz czasem z pozycji siły przy braku
argumentów. Jesteś częściowo moderatorem tego forum i dosyć często
wykorzystujesz tą pozycję do tego, aby kogoś "zmyć", jeśli tylko ma inne zdanie
od Ciebie, co uważam za praktyki dosyć upadłościowe.
Masz dużą wiedzę, pomagasz wielu ludziom, świetnie, ale daj żyć ludziom nawet
tym, do których miłością nie pałasz. Dla mnie nie ma znaczenia czy Ty jesteś
moderaotem tego forum , czy prezydentem albo czy zwykłym, szarym
rencistą.Uważam, że każdy ma równe prawa. Jeśli będziesz pisać coś, co będzie we
mnie niesprawiedliwie godziło, to będę na to reagować i szczerze mówiąc mało
mnie obchodzi jaką władzę masz na tym forum i kim jesteś i czy będziesz się
zwracać do Balbinki o to, żeby z czymś robiła porządek.Wielkie szczęście, że to
Balbinka jest głównym moderatorem tego forum a nie TY, bo inaczej forum byłoby
bardzo jałowe, a z biegiem czasu umyśle by upadło, bo ilu ludzi jest na świecie,
tyle różnych serc i umysłów oraz doświadczeń. Każdy człowiek jest odrębną
jednostką, a nie Twoim klonem, który zawsze będzie pisał na forum to, co Ty byś
chciała usłyszeć.
Kończę dyskusję, pozdrawiam.

[bonzee32]

I moja historie rowniez. Moja mama umiera na raka pluc (przerzuty sa rowniez na
watrobie). Ma zoltaczke. Zoslalo jej moze pare miesiecy. Wiem o tym od dwoch
nich (Mama wie od tygodnia) i kompletnie nie dajemy rady. Nawet nie mieszkam w
Polsce. Na razie umowilam sie z najlepszymi lekarzami jakich znalazlam na
kosultacje i lece do Polski. Czy ma sens kontaktowac sie z hospicjum? Na jaka
pomoc mozna liczyc?

[gami13]

A Hospicjum ? nam pomagaja ludzie z Hospicjum !!! Sa niezastapieni, od nikogo
nie doznalismy lyle dobra i wsparcia co od ludzi z hospicjum. Tato tez cierpial
i przeciwbolowe srodki nie pomagaly, przepisali plastry , taki plaster nakleja
sie raz na 3 dni i nie trzeba brac dodatkowych przeciwbolowych lekow, teraz
tato ma plastry i morfine, nie ma nadziei na poprawe , pogotowie nie przyjedzie
jak slysza ze chry na raka, ale lekarze i pielegniarki z hospicjum sa na
zawolanie, pomagaja nam we wszystkim, wypozyczyli nam potrzebny sprzet (ssak,
aparat tlenowy) lekarze przychodza do odmu na konsultacje, przepisuja leki , sa
mili i ludzcy. UWIEZCIE MI HOSPICJUM TO TEZ ZYCIE, i nie wiem co bym zrobila
gdyby nie pomoc tych ludzi.

[marianna72]

Aniu odnosnie twojego pytania o wizyty u lekarzy .My na konsultacje chodzimy
bez mojej tesciowej tylko z cala dokumentacja.
Mysle ,ze ty tez mozesz tak zrobic.Ewentualnie przed wizyta telefonicznie
spytaj lekarza czy chce widziec pacjetke.pozd

[aniani3]

marianna, to macie kochanego lekarza. W naszej klinice, a własciwie przychodni
powiedzieli krótko: pacjent musi byc. Tłumaczyłam, ze mama już nie chodzi
(niestety, jest coraz gorzej), a chciałabym na konsultację przyjść, ale padła
jednoznaczna odpowiedź nie. Jeżeli mama nie chodzi do prosze do paliatywnej.
Zarejestrowałam na 7 lutego, ale czarno to widzę, choć 10 pacjentów tylko
umawiają. Ale moja mamulka nie da rady. Już nie daje rady przejść do łazienki,
słabnie w oczach. Zaczęło się jej odbijać, zauważyłam to kilka dni temu.
Zauważyłam, że na wypisie przepisali ursofalk, a ja to przeoczyłam, bo jak z
poprzedniego szpitala wypisywali to recepty dostałam do łapy. To chyba te
enzymy trawienne, bo niewydolność trzustki daje coraz bardziej znać o sobie.
Moze stwierdzili, że jak mama jest - była lekarzem to sama sobie przeczyta i
wypisze. No chamstwo totalne. Jestem zbulwersowana podejściem medyków do
tragedii ludzkich.
Wspierają mnie za to moi znajomi lekarze, którzy wypisuja mi te leki. Mama ma
kłopoty w utrzymaniem łyżki, a co dopiero napisać cokolwie.
To na dzis tyle smutnych wiadomości.

[marianna72]

Trzymaj sie jakos kochana .Nie wiem co napisac.
W sumie ta samo choroba a tak inaczej sie objawia.U nas po ostatnim zabiegu
gdyby nie fakt ,ze wiemy o chorbie nikt by sie nawet nie domyslil.
Jak moja Tesciowa jest na srodkach przeciwbolowych to smiga po mieszkaniu jak
za dawnych czasow ( trzeba ja na sile wrecz sadzac)
A jakie sa wyniki krwi moze hematokryt jest niski i to jest powodem slabosci.
U nas po ok 10 dniach od diagnozy moja tesciowa wlasnie byla taka slaba no i
zrobili jej transfusje ( ten zabieg poprawil wyniki)
Co do lekarza to moze sprobuj tez w paliatywnej moze tam beda mieli jakies
bardziej ludzkie podejscie.Tam przeciez tez sa lekarze i pewnie z duzym
doswiadczeniem jesli chodzi o takie sytuacje jak nasza.Moze dadza jakies rady
jak ulzyc pomoc, co mozna jeszcze zrobic.
Dziwne te podejscie lekarzy.My bylismy w sumie na trzech konsultacjach u trzech
roznych lekarzy z dokumentacja , ktora dostalismy w szpitalu i wszystkie byly
bez udzialu mojej tesciowej.
pozdrawiam mocno

[aniani3]

moja mama podjeła decyzję, ze 6 lutego pójdzie do przychodni, a jak nie bedzie
mogła to mamy ją poprostu zanieść. Nie ma w ogóle apetytu. Głównie płyny,
zupki - wywary z kaszą mamą. Na mięcho i kiełbaski w ogóle nie patrzy.
Chudnie w oczach. Coraz częściej przesiaduje u niej, biore swoją robote, kompa
i siedze do późnych godzn. Właśnie wróciłam do domu. Smutno mi, ale jestem
spokojna, bo moja mama jest spokojna.

[aniani3]

marianno, kończe mój wątek, bo moja mama dzis rano odeszła w nieswiadomości.
Życze Tobie i rodzinie duzo siły i spokoju w walką z chorobą.

[boccadirosa]

Aniani, tak bardzo mi przykro...
Ściskam mocno :-(((((

[kingaxx11]

Myślę że to dobrze że coś robi i czuje sie potrzebna, ja sama mam raka i źle
sie czuję jeśli jestem "bezużytaczna", jak przedmiot który można już tylko
wyrzucić, pewnie bedą potrzebne środki przeciwbólowe coraz silniejsze,
kinga

[pawelfurman]

Witam :) współczuje z całego serca tej sytuacji. Jedynie co mogę powiedzieć to
to, że lepiej nic nie mówić. Nadzieja jest potrzebna choremu do końca, mimo to
że szans na wyleczenie nie ma. W okresie choroby nadejdzie moment gdzie teściowa
będzxie świadoma tego i wtedy musicie BYć przy niej. Pozdrawiam Paweł

[marianna72]

Minelo poltora miesiaca od diagnozy a moja tesciowa dalej nic nie wie.Przeszla
juz na morfine w plastrach ma silne bole i goraczke wieczorem.
Tak naprawde myslalam ,ze czegos sie domysla ale dzis zmrozila mnie swoja
wypowiedzia:
Czesto zdarza sie ,ze nie zmienia plastrow z morfina bo ma nadzieje ,ze bol nie
nadejdzie.
Dzis rozmawiajac z nia przez telefon, powiedzialam zeby nie czekala na silny
bol tylko jak zacznie odczuwac dyskomfort odrazu zmienila plaster ( wczoraj
przez to czekanie do ostatniej chwili bardzo zle sie czula).
No i tu moja tesciowa wypowiedzial zdanie , ktore mnie b. zaskoczylo sens byl
taki ",ze to niemozliwe ,ze cos musi byc nie tak ,przeciez to nie jest normalne
te ciagle bole i wieczorem goraczka.Musi byc tego jakas przyczyna"
Szczerze mowiac nie wiedzialam jak zareagowac. Nie myslalam ,ze jej stan
nieswiadomosci jest tak duzy .Myslalam ,ze czegos sie domysla.We Wloszech jest
tendencja o nie informowaniu o chorobie szczegolnie starszych pacjentow ale
zupelna nieswiadomosc .
Decyzje o nie mowieniu podjela moja szwagierka jest pielegniarka i wszyscy
uznali ,ze ma racje( ma wieksze doswiadczenie z chorymi i pewnie widziala
niejedna taka sytuacje).
Tak naprawde sama nie wiem co robic.Moze nie cala prawde ale przynajmniej
czesc.Moze jakos przygotowac, po ostatnich postach na forum widze ,ze rak
trzustki postepuje szybko pewnie nie mamy juz wiele czasu.
Moze moja tesciowa chcialaby o tym wiedziec.

[boccadirosa]

Marianno, napisałam na prv.Pzdr

[marianna72]

boccadirosa napisała:

> Marianno, napisałam na prv.Pzdr

Czytalam odpisalam dziekuje pozdrawiam

[aniani3]

marianno, moja mama wiedziała o swojej chorobie, choć do końca miała nadzieje.
Przez ostatnie dni życia mamy latałam z rachunkami, bo mama codziennie cos tam
mi szykowała do opłacenia, kręciła się po domu i układała papiery na kupki.
Kiedy sie położyła była już spokojna, bo jak mówiła wszystko juz załatwione.
Po śmierci mamy znalazłam poukładane wszytkie dokumenty i kartkę z napisem: po
mojej śmierci......, oczywiście poryczałam sie.
Brak mi słów, co mam napisać, bo widze, że choroba postepuje.
Jestem z Tobą myślami.

[marianna72]

Witaj Aniu
Wdzieczna Ci jestem ,ze odpisalas pewnie jest Ci ciezko zagladac na ten watek.
U nas choroba niestety postepuje zmienilismy plastry z morfina na silniejsze (
wieksza dawka).Mojej tesciowej zaczely puchnac nogi i pod wieczor ma dwie banki
ale to dlatego ,ze kiedy jest na plastrach nie czuje bolu i sie nie oszczedza.
Ciezko jest a ja chyba jestem w lekkiej depresji przestaje panowac nad soba ,
sytuacja .
Pozdrawiem trzymaj sie cieplo

[sabina19793]

Nie mówcie jej pod żadnym pozorem prawdy !! Będzie żyła o wiele krócej bo jej
psychika tego nie wytrzyma. Sama przechodziłam to z moum tata który juz nie
żyje ale dzieki temu że wiedział najmniej żył rok a lekarze nie dawali mu
miesiaca.

[marianna72]

Bylam dzis u mojej Tesciowej no i chyba moj dylemat rozwiazal sie sam.
Moja Tesciowa sala zaczela ze mna rozmowe ,ze to nie potrwa dlugo ,ze chce mi
dac kapy na lozko ,zeby nie poszly na zmarnowanie.Mowila o poscieli na strychu
zeby dac dziecia ja beda sie zenic i o skrzyni na posciel , ktora mamy zabrac
jak tylko bedziemy mieli miejsce.Ze poszlo jak poszlo i juz sie od tego nie
ucieknie :((( Mowila ,ze chce sma wszystko powyrzucac co jest do wyrzucenia czy
po oddawac co do oddania
Nic nie mowilam tylko tego sluchalam no bo co mozna powiedziec.Obiecalam tylko
zeby sie nie martwila ,ze nic sie nie zmarnuje.
Ciezkie takie rozmowy , monologi ale lepiej mi z tym .Czuje sie
spokojniejsza ,ze jednak wie moze nie dokonca ale jednak cos wie.

[aniani3]

takie rozmowo-monologi przynoszą spokój obu stronom.

do sabriny - nie mówić i mówić jest trudno. Chorzy przeważnie widzą albo czują,
ale nie chcą by rodzina wiedziała o chorobie i bardziej cierpią ukrywając to.
Ja jednak chciałabym wiedzieć.

[aniani3]

marianna, jak wasza mama, nic nie piszesz, a ja cały czas o was myslę.

[marianna72]

Jeszcze z nami jest:)))
Bierze morfine w plastrach , zaczal powiekszac sie jej brzuch i prawie w nic
juz ze swoich ubran nie wchodzi , puchna jej nogi - choroba poprostu postepuje.
Ale to niesamowita kobieta. Bardzo zywotna i usmiechnieta ma nawet sile martwic
sie o nas i nasze choroby ( dzieci mi ostatnio choruja a ja razem z nimi).
Zyjemy sobie tak z dnia na dzien.
Czasami moja Tesciowa zaczyna rozmowy na temat swojej choroby no i wtedy troche
smutnieje. Widze tez ,ze coraz czesciej poleguje poobiedni odpoczynek trwa
dluzej niz kiedys i niechetnie wstaje z lozka, szybko sie meczy.

Czytalam Twoje wspomnienie o Mamie dobrze ,ze masz w sobie tyle sily i pogody
mam nadzieje ,ze z nami tez tak bedzie.

Dzieki za pamiec
pozd

[d.dol]

co lekarz na ten powiekszony brzuch?
mojemu tacie bardzo powiekszyl sie brzuch i na pierwszy rzut oka widac bylo,ze
zbiera sie w nim woda
przez kilka dni byl w szpitalu,gdzie podawane mial srodki moczopedne,a pozniej
w domu

[marianna72]

d.dol napisała:

> co lekarz na ten powiekszony brzuch?
> mojemu tacie bardzo powiekszyl sie brzuch i na pierwszy rzut oka widac
bylo,ze
> zbiera sie w nim woda
> przez kilka dni byl w szpitalu,gdzie podawane mial srodki moczopedne,a
pozniej
> w domu


Lekarz powiedzial ,ze mozna przeprowadzic zabieg odciagniecia tej wody (
zabardzo nie wiem na czym mialaby polegac bo sie nie interesowalam)
Powiedzial ,ze zabieg jest dosyc bolesny i niestety po kilku dniach wszystko
wroci do normy , trzeba by go wiec bylo powtarzac .Dalismy sobie spokoj .Moja
tesciowa przyjmuje leki, ktore daja poczucie ulgi ale oczywiscie nie
rozwiazuja samego problemu.

[aniani3]

bardzo sie ciesze, że wasza mama na chodzie.
Wczoraj widziałam w TV reportaż o Krzysztofie Kolbergerze, żyje z chorobą (rak
trzustki z przerzutami na wątrobe)już 11 lat!

[d.dol]

nam tez powiedziano,ze punkcja jest bolesna i przede wszystkim niebezpieczna
dla zdrowia (tata nie byl w najlepszym stanie),dlatego lekarze podjeli decyzje
o podaniu leków moczopednych

[natasza997]

Własnie drugi raz podchodzę do czytania forum i ciężko mi idzie .Mój kochany
Dziadzio choruje ...... Chyba powoli się oswajam z mysla o chorobie ale za
wszelka cene szukam ratunku .Jak wszyscy z reszta...Trzymajcie się ciepło

[marianna72]

Wyciagam moj stary watek aby napisac co u nas.Moja tesciowa od 9 dni jest w
szpitalu .Miala silne bole i w domu nie dalismy rady jej pomoc.W szpitalu
dostala kroplowke z morfiny , teraz przeszla na pastylki i bole ustaly.Od 3 dni
za to zle sie czuje ma mdlosci kilkakrotnie wymiotowala, wyglada jak cien
czlowieka zmniejszyla sie o polowe .Coraz czesciej traci orientacje pewnie wina
morfiny. Brzuch jest napuchniety , pelen plynu .
Do tego wszystkiego moj Tesc zlamal sobie panewke i tez jest w
szpitalu.Tesciowa mamy na 10 pietrze, Tescia na 6 i tak biegamy od jednego do
drugiego.
Czasami sie tak wszystko wali,z kazdej strony:(((

[b_a_l_b_i_n_k_a]

Marianno, dużo, dużo siły Ci życzę. Trzymaj się!!!

[aniani3]

marianno, nie wiem co pisać. U mojej mamy też zrobił sie duży brzuszek, nie
wiem od czego i nie chce wiedzieć.
Tak mi przykro, już przestałam regularnie zagladać na to forum, wszystko
pomalutku u mnie sie wycisza, ale co jakiś czas klikam i śledze twój wątek.
Miałam nadzieje, że może twojej tesciowej sie uda wygrać.
życze twojej mamie spokojnych dni bez bólu.

[marianna72]

No to chyba jestesmy u kresu naszej drogi .Moja tesciowa juz nie wstaje z lozka
caly dzien przysypia, w po slowa potrafi zasnac , malo je a co zje to naogol
wymiotuje .Maly jest z nia kontakt ma nawet trudnosci z utrzymaniem szklanki
wiec trzeba jej podawac wode jak dziecku.
Jest poprostu zle lekarz powiedzial ,ze moze tydzien moze krocej zalezy .
Bardzo mi z tym zle.Zal patrzec na mojego meza .
Wszystko to bardzo smutne i tylko takie glupie mysli przychodza mi do glowy ,ze
jeszcze o to nie spytalam czy czegos tam mi nie pokazala i juz nie ma kogo
zapytac
pozd

[b_a_l_b_i_n_k_a]

Przykro :-( Na takie chwile nie da się przygotować. Trzymaj się Marianno.

[attenna11]

Zawsze zostaje niedosyt...rozmów, ciepłych gestów i przytulenia, dobrego słowa
czy drobnej sprzeczki...zawsze pozostaje cos czego nie usłyszelismy czego nie
zrobilismy....To chyba normalne...takie jest zycie. Marianno i tak jestes
dzielna, bądz wsparciem dla swojego męża. Trzymaj sie cieplutko i duzo siły
zyczę. A.

[aniani3]

marianno, możesz jeszcze powiedzieć teściowej wszystko co chiałaś, pomimo, że
kontakt jest ograniczony. Ja mojej mamie pomimo, że była w śpiączce
powiedziałam co chciałam i pragnęłam, no i też to, jak bardzo ją kocham. To
bardzo pomaga. Potem dowiedziałam sie, że ostatni umiera słuch. Może dlatego
jest mi teraz łatwiej.

[marianna72]

MOja Tesciowa jest jeszcze z nami ale czesto nachodza mnie mysli ,ze lepiej
zeby juz umarla.
Bardzo cierpi i my razem z nia.Wszystko ja boli ma opuchniete rece , brzuch.
Wypija pol szklanki rosolu na caly dzien i to jest jej cale jedzenie
Nawet podskorne dawki morfiny niewiele pomagaja ( ma podlaczony taki aparacik).
Caly czas przysypia i pojekuje.
Na co tyle cierpienia po co to komu???
Bardzo nam zle i chyba mam w sobie duzo zalu i zlosci nie wiem nawet sama do
kogo.
Nie wystarczyla sama choroba i fakt ,ze moja Tesciowa musi odejsc jeszcze
dodatkowo musi sie tak meczyc
Balbinko jesli uwazasz ,ze post uraza kogos wykasuj nie obraze sie ale musialam
napisac

[mazunia1]

Marianno, bardzo mi przykro. Wyrazy współczucia dla Ciebie i całej rodziny.
Teraz Twoja teściowa jest już tam, gdzie nie ma bólu, cierpienia....

[marianna72]

Moja Tesciowa zmarla dzis , bardzo cierpiala. Od diagnozy minelo rowno 5
miesiecy lekarze dawali 2-3 miesiace.Bardzo mi jej brak.

[marianna72]

Moja Tesciowa zmarla dzis , bardzo cierpiala. Od diagnozy minelo rowno 5
miesiecy lekarze dawali 2-3 miesiace.Bardzo mi jej brak.

[koofel]

Proszę przyjąć wyrazy współczucia.Wieczne odpoczywanie racz Jej dać Panie.

[b_a_l_b_i_n_k_a]

Marianno, bardzo mi przykro.

[ulaw2]

Marianno bardzo Ci współczuję.

[boccadirosa]

Marianno, tak bardzo mi przykro.... :-(((

[gontcha]

Marianna,

Bardzo mi przykro, przyjmij wyrazy współczucia :(

Anka

[aniani3]

Marianno, tak bardzo mi przykro. Zagladałam do twojego wątku przez ostanie 3
miesiące po śmierci mojej mamy. Obie prawie w tym samym czasie zostały
zdiagnozowane, chore na to samo, ale odeszły w inny sposób. Mocno wierzyłam, ze
wam się uda.
Bardzo ci współczuję, bo wiem co czujesz.
To był mój ostatni wpis na tym forum, ale dzięki forum poradziłam sobie z
chorąbą najbliższej osoby.

[sarna52]

Moze jeszcze kiedys zagladniesz,moze zagladnie Marianna,bardzo bym
chciała,zebyście wiedziały,ze te Wasze rozmowy,opisy rozwoju choroby i
samopoczucia Waszych Mam w różnych etapach sa bardzo pomocne dla mnie i
zapewne innych córek.Akurat dzisiaj w dniu matki trafiłam na to forum
przeczytałam i pomogło.Ja wiem, moja Mama nie..... to 3 miesiac od wstawienia
koniecznej rurki. Ma 78 lat. Jest wspaniałą "staruszka".Chodzimy do chirurga.
Dotychczas wystarczało.Samo słowo nowotwór u ludzi starszych wywołuje strach
Dopuki będe mogla nie powiem jej,nie zabiore jej nadziei.Zawsze bała sie
Raka.Jest coraz trudniej,bo nudnosci sie nasilaja i nie chce jesc ,ale
wykorzystujemy ten drogocenny czas i chodzimy na spacery.KIedy jesteśmy razem
ja tez uciekam od mysli o tym co bedzie ,zyję terazniejszoscia tak jak mama.

[marianna72]

Wczoraj zmarl moj Tesc dokladnie 2 miesiace i 25 dni po smierci
Tesciowej .Nie mial raka ale od wielu lat bardzo chorowal Parkinson
Aizhaimer , niedowlad i inne przykre dolegliwosci.
Moja Tesciowa byla dla niego ostoja , dodawala mu sil do zycia kiedy
odeszla poddal sie.
Gdyby zyla pewnie zyl by jeszcze byl bardzo silny mimo ,ze
schorowany.
Teraz przynajmniej sa razem.

[polimeraska]

przyjmij wyrazy współczucia, naprawde bardzo bardzo to przykre
wszystko...
[*]

[kati5k]

Wyrazy głębokiego współczucia.
Tak nieszczęścia przeważnie chodzą parami

[attenna11]

Tak na pewno sa razem...śmierc to nie koniec..to poczatek czegos
nowego.
Tylko to jest takie straszne że my tu zostajemy sami...i to boli.
Przyjmij wyrazy współczucia.
Aneta

[marianna72]

Odgrzebuje moj stary watek bo dzis moja rok odkad nie ma z nami
mojej Tesciowej.
Duzo sie zmienilo , my sie zmienilismy jej choroba i smierc bardzo
wplynela na nasze zycie.Czasami wydaje mi sie ,ze to co przeszlismy
to jakis koszmarny sen.
W miedzy czasie odeszla rowniez moja przyjaciolka,ukochana ciocia
siostra mojej Tesciowej , ktora tak nas wsperala podczas choroby.
Po smierci mojej Tesciowej byla moja ostoja, oparciem nikt sie nie
spodziewal ,ze nosi w sobie chorobe.Zmarla w styczniu tego roku 8
miesiecy po swojej siostrze (rak kosci) .
Smutny byl ten miniony rok i poczatek nowego.
Pozdrawiam

[b_a_l_b_i_n_k_a]

Mocno wierze, ze wyczerpalas juz limit nieszczesc na najblizszy
czas...

[ewam1959]

Marianno, nie wiem, co mogę Ci napisać, zadne słowa nie odddadzą, co
czujemy. Moja Mamusia zmarła 13 maja, nigdy nie sądziłam, ze to
bedzie tak szybko, myslałam, ze zostało nam chociaż kilka miesiecy.
Niestety, odeszła w ciszy i spokoju ale dla mnie za szybko. Pociechą
jest tylko to, że ominęły ją bóle nowotworowe, wiem, że to bardzo
duzo. Została pustka i żal - byłysmy ze soba bardzo związane,
praktycznie nie miałyśmy nikogo bliskiego i teraz zostałam sama. Nie
wiem, jak dalej żyć, nic nie wiem.