typki, drągale i im podobni :)

[currrara]

Chcę się upewnić co do prawidłowości tych konstrukcji:
To dwa typki, których kiedyś wziąłem za najgroźniejszych łobuzów, a okazali się...
To łagodne drągale, którzy postawili na przetrwanie...

Na pewno łagodne, nie łagodni?

Te typki, ci typkowie - typowe/-i chłopaki

[dar61]

1. zgrzyt-chrzęst-zgrzyt;
2. ...-i.

[currrara]

Bardzo dziękuję.

[poprawiacz]

Te drągale też nie są pozbawione uroku, tyle że uzgodnienia z nimi wymagałby nie tylko przymiotnik, ale i cała reszta zdania. Podobnie jest z typkami, które się okazały.

[currrara]

Podsumuję konkretniej:
Pierwsze zdanie, mimo wytkniętych zgrzytów, jest zbudowane prawidłowo:
To dwa typki, których kiedyś wziąłem za najgroźniejszych łobuzów, a okazali się...

Drugie powinno brzmieć:
To łagodni drągale, którzy postawili na przetrwanie...

Niepozbawione uroku? Więc - jak rozumiem - dopuszczalna byłaby też taka forma obu zdań:

To dwa typki, które kiedyś wziąłem za najgroźniejszych łobuzów, a okazały się...
To łagodne drągale, które postawiły na przetrwanie...

Mogę prosić o konkretną regułę?

[poprawiacz]

currrara napisała:
> Pierwsze zdanie, mimo wytkniętych zgrzytów, jest zbudowane prawidłowo

Nie spotkałoby się raczej z uznaniem tak zwanych specjalistów. O ile bohaterami drugiego zdania mogą być zarówno (ci) drągale, jak i (te) drągale (w zależności od stopnia zażyłości, Atencji itp.), to (te) typki są takiej oboczności pozbawione.
Nie oznacza to, że nie zgrzytają mi dwa typki, które... Skłoniłbym się raczej w stronę Dwóch typków, których wziąłem (co pewnie wymagałoby z kolei formy okazało).
Tak czy owak, płodzenie takiego zdania rozpocząłbym raczej od strony siedmiu liter, nie od czterech (czego zdawałaś się próbować w poście pierwszym).

Więcej na ten temat pomogą Ci znaleźć chociażby te - napomknięte przez Dara61 - chłopaki [rzad. ci (napomknięci) chłopacy].
poradnia.pwn.pl/lista.php?id=13210

[currrara]

Dziękuję. bardzo to zawiłe :)

[poprawiacz]

poprawiacz napisał:
> Skłoniłbym się raczej w stronę Dwóch typków, których wziąłem
> (co pewnie wymagałoby z kolei formy okazało).


Gdybym zaś pochopnie nie zignorował stosowanego przez Ciebie słowa To, to darowałbym sobie to nawiasowe uzupełnienie.

[currrara]

Zatem czy któraś z poniższych konstrukcji jest już prawidłowa? Jeśli nie, b. proszę o jej poprawienie :)

Po prawej moimi sąsiadami są dwa typki, których na początku wziąłem za najgroźniejszych łobuzów w klasie. Dzisiaj wiem, że wcale tacy nie są. Mają ponure miny, ale to łagodni drągale, którzy postawili na przetrwanie.

Czy lepiej:
Po prawej za sąsiadów mam dwóch typków, których na początku wziąłem za najgroźniejszych łobuzów w klasie. Dzisiaj wiem, że wcale tacy nie są. Mają ponure miny, ale to łagodni drągale, którzy postawili na przetrwanie.

typowe ... łobuziacy

[dar61]

To wszystko nie jest zawiłe. Przecież odpowiedź {Poprawiacza} jest kompletna.
Czy zauważa {Currrara}, że w języku potocznym zaczyna się już mieszać formy:
A. chłopaki przyszły <one>
B. chłopacy przyszli <oni>
i powstaje coś na postać A+B:
C. chłopaki przyszli?

Widać w cytatach u {C.} tę niepewność mieszania, bo w zdaniach powyżej właśnie rodzaj nijaki miesza się z nieprzystającym do niego czasownikiem i rodzajnikiem/ liczebnikiem. Zgodność zanika w:
<one/ te> drągale/ typki - w walce z: <oni, ci> drągale/ typki
okazali się - okazały się
postawili - postawiły
Reguła mogłaby być prosta, jeśli takiej szukać: zgodność form rzeczownika i jego czasownika [r.+l.] chociaż w jednym zdaniu.

Które lepiej?
Wybór form zależy od autora/-ki, każdy z typów wyboru daje inny koloryt opowieści.
Nie zmieniałem wersji na inne tam w 1. mym wpisie, bo pytanie począteczne było nieco, żtp. - wąskie.
Mieszanie w ciągu opowieści typów A. i B. nieco utrudnia odbiór, ale nikt autorom nie zakaże tego.
Byle w jednym zdaniu nie mieszać typu A. z B. Nawet w zdaniu złożonym.

***
t. A.
Po prawej moimi sąsiadami są dwa typki, które na początku wziąłem za najgroźniejszych łobuzów w klasie. Dzisiaj wiem, że wcale takie nie są. Mają ponure miny, ale to łagodne drągale, które postawiły na przetrwanie.

t. B.
[...] są dwa typki, których [...] za najgroźniejszych łobuzów w klasie [...] wcale tacy [...] to łagodni drągale, którzy postawili [...].

t. A+B.
Po prawej moimi sąsiadami [byli/ były] są dwa typki, których/ które na początku wziąłem za najgroźniejszych łobuzów/ najgroźniejsze łobuzy (łobuziaki) [...] wcale tacy/ takie nie są. Mają ponure miny, ale to łagodni/ łagodne drągale, którzy postawili/ które postawiły [...].

t. A.
Po prawej za sąsiadów mam dwa typki, które na początku wziąłem za najgroźniejszych łobuzów (...za najgroźniejsze łobuzy) w klasie. Dzisiaj wiem, że wcale takie nie są. Mają ponure miny, ale to łagodne drągale, które postawiły na przetrwanie (...jednak te łagodne drągale postawiły na...).

t. B.
[...] mam dwóch typków, których [...] za najgroźniejszych łobuzów w klasie [...] wcale tacy nie są [...] to łagodni drągale, którzy postawili [...] (...jednak ci łagodni drągale postawili na...).

Miłego słowotworzenia!
Dar61

a to łobuz...

[dar61]

U Dara61:

***
t. A.
Po prawej moimi sąsiadami są dwa typki, które na początku wziąłem za najgroźniejszych łobuzów...
[...]
t. A.
Po prawej za sąsiadów mam dwa typki, które na początku wziąłem za najgroźniejszych łobuzów...

zamiast:

***
t. A.
[...] za najgroźniejsze łobuzy...
[...]
t. A.
[...] za najgroźniejsze łobuzy...

***
Nie mieszaj, albowiem zmieszany będziesz!

[currrara]

Baaardzo dziękuję za szczegółowe wytłumaczenie i poświęcenie mi swego cennego czasu.
Pozdrawiam!