Napsiankniejsze mniasto Łolstyn

[rita100]

Naprawdę , nie mogłam się pohamować, tak ma sia podoba to zdanie.
Czy ktoś próbował wypowiedziec to zdanie na głos ?
Am sia łuśnioła

[rita100]

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=708&w=31230804&a=31365259
Tak wygląda Olsztyn z lotu ptaka

[rita100]

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=708&w=27699287
Olsztyn nocą
Psiankne mniasto, psiankne

[rita100]

www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php
To jest strona Suda, fantastyczne zdjecia z Olsztyna dzisiejszego i imprez
odbywających sie w Olsztynie. Polecam , stronka godna uwagi. Ogromna ilośc
zdjęć.

W tym watku zajmę się zaułkami Olsztyna w/g książki Piechockiego i nie tylko,
może w nim odkryjemy magię, magię Łolstyna.

[tralala33]

Rita zajęta tyloma wątkami i łuczy sia gwary to ji ciasu nie ma ksiajżki
Stanisława Piechockiego noma łopowiedzieć. Sprytnie to wykorzystam i przeczytam
rozdział z książki 'Prusy Wschodnie - za żelaznym kordonem', którą w roku 1933
napisał i wydał Jędrzej Giertych.
Acha, skoro wnukowi dziadka nie godzi się wypominać, to i dziadkowi wnuka nie
wytykajmy, tylko posłuchajmy.

[tralala33]

Jedziemy krajem falistym i lesistym, ozdobionym wyłaniającymi się co chwila
płaszczyznami wielkich i pięknych, srebrnych jezior. Zmierzamy do stolicy
wschodniopruskiej polszczyzny: do Olsztyna.
- Allenstein!
Wita nas miasteczko schludne i dobrze zagospodarowane o około 40.000
mieszkańców, - posiadające tramwaj elektryczny i niezły teatr niemiecki
(coprawda utrzymywany przy dużych subwencjach rządowych, rozlokowany w gmachu
zwanym 'Treudank', ufundowanym w nagrodę za wierność po zwycięskim dla Niemiec
plebiscycie), będący wreszcie ważnym węzłem kolejowym oraz siedzibą władz
osobnego okręgu rejencyjnego (Regierungsbezirk) – a więc jednostki
administracyjnej do pewnego stopnia odpowiadającej naszemu województwu.

[tralala33]

Srodmieście Olsztyna nosi na sobie piętno tradycyj krzyżackich. Jego punkt
centralny stanowi wyśmienicie zachowany, średniowieczny zamek, będący ongiś
własnością biskupów Warmijskich – potężna, czworoboczna, ceglana budowla z
wyniosłą wieżą i obszernym dziedzińcem, otoczona zarośniętą dzisiaj ogrodami
fosą.
Prócz zamku, zasługuje w średniowiecznym Olsztynie na uwagę stary, gotycki
kościół św. Jakóba, oraz zachowana, piękna brama miejska.
Dookoła Olsztyna starego – dookoła sieci wąskich uliczek, otaczających spory
rynek, rozrósł się Olsztyn nowy, miasto nowoczesnych gmachów i kamienic,
pięknych sklepów, dobrze utrzymanych ogrodów.

[tralala33]

W północnej części miasta na tak zwanem Jakóbowie, powstał piękny park,
przypominający Bydgoskie przedmieście w Toruniu. Brak wspaniałej rzeki, jaką
posiada Toruń, zastępuje w Olsztynie niewielka, dostępna dla tratw i kajaków
Łyna, wijąca się w malowniczych skretach przez miasto i przez uroczy park
miejski – oraz dwa, sięgające aż w sam obrąb miasta, prześliczne jeziora, z
których większe, Okole (Okull-See), długie na 6 kilometrów, jest ulubioną plażą
Olsztyna. W dni wietrzne, gdy fala jeziora mocniej się wzdyma, i gdy widnokrąg
zapełnia się mrowiem białych żagli, daje złudzenie morza.

Dalej opowie nam Jędrzej o olsztyniakach - ale to już nie dziś.

[tralala33]

Okull-See - rozpoznałaś Rito - to jezioro Krzywe (Ukiel). Z tego opisu to nie
tak tramwaju, czy okazałych kamienic, jak tych dobrze utrzymanych ogrodów mi
żal! Zwłaszcza wiosną.

[rita100]

'Prusy Wschodnie - za żelaznym kordonem', którą w roku 1933
napisał i wydał Jędrzej Giertych.

Inny styl pisania i podziwiania miasta. Najbardziej żal to tej zieleni, ogrodów
i zadbanych chodniczków przy których były ogródki. Najpiękniejsze miasto
zieleni, tak dawno Olsztyn okreslano.

[tralala33]

Aż musiałam przynieść tu z fotogalerii ten wątek - Olsztyn na starych
pocztówkach. Gdzieś pod koniec - i to dwukrotnie - jest pocztówka z Zimmer
Strasse (ul Żeromskiego na Zatorzu). Tam widać takie ogródki - może
małomiasteczkowe, ale komu to przeszkadzało?
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=708&w=27625528&v=2&s=0

[rita100]

Właśnie , taki styl Olsztyna był taki nietypowy, to odrózniało go od innych
miast. Powinni ten styl zostawić , ale może to dla architektów pejżaży
zostawić, może kiedyś wrócą do tego stylu . Widac dokładnie na tych zdjeciach
jak dużo zieleni , nawet zobacz Tralala, przy Wysokiej Bramie i przy tej
zabudówce obok Bramy, wszędzie na chodniczkach piękne metalowe płoteczki.
To by wyróznialo miasto od innych.
Teraz na tych powojennych widokówkach Olsztyn jest jak nagi.
hehe Olsztyn nagi
Dobre określenie

[tralala33]

Niestety, co z tego, że na olsztyńskim uniwersytecie mamy archtekturę
krajobrazu, skoro władze miasta kolejną aleję chcą wycinać. Mój tato do tej
pory wspomina, jak kiedyś go deszcz złapał a nie miał ani parasola, ani
płaszcza. Przeszedł całą ulicę Wojska Polskiego pod drzewami i doszedł do domu
prawie suchy. Teraz już by mu się taka sztuczka nie udała

[tralala33]

No sóm eszcze w Łolstynie zielone mniejsca
www.uwm.edu.pl/pl/plik/ryc/uwml050.jpg

A tu łokno na kedajsze Kortowo
www.uwm.edu.pl/pl/plik/ryc/uwml050.jpg

[tralala33]

Poprawka - ziesna w Kortowie
www.uwm.edu.pl/pl/plik/ryc/uwmw038.jpg

[rita100]

www.uwm.edu.pl/pl/plik/ryc/uwmw038.jpg
To jest piękne i wiesz , zapomnieliśmy bardzo pochwalić Kortowo. Ja widząc
Kortowo po raz pierwszy dwa lata temu byłam tak zauroczona tym miescem
akademiskim , że śmialo powiem, że miejsce i Uniwersytet jest najpiękniejsze w
Polsce. Mało kto wie o takiej zieleni, malo kto widział taka zieleń z jeziorem
w centrum , z kortami tensowymi i powiem więcej . To miejsce i ten Uniwersytet
jest na skalę światową, bo jak wiesz każdy Uniwersytet szczególnie w Ameryce
szczyci się sportowcami i wielu naszych studiuje na takich sportowych
Uniwersytetach w Ameryce. W Kortowie są najlepsze warunki ku temu. Nic nie
mozna zarzucić miasteczku uniwersyteckiemu - można pogratulować tylko i być z
niego dumnym.
Nojpiankniejsze mniejsce w Łolstynie.

Nie wiem czy widziałaś misteczko akademiskie w Krakowie - to sa blokowiska.

[rita100]

schlesien.nwgw.de/foto/displayimage.php?album=98&pos=19
I tu mamy stary rodzynek. Wysoką Brame i ul. Staromiejską na której widzać
kocie łby i pełno sklepików, nawet zagar, lampe uliczna i portale wystawowe. Po
tych portalach sklepowych można poznać jak ulica ta była ulicą głównie handlową.

[gajowy555]

...I tu mamy stary rodzynek. Wysoką Brame i ul. Staromiejską

schlesien.nwgw.de/foto/displayimage.php?album=98&pos=15
a w Krakowie, w tych blokowiskach kedajś przez miesiąc koczowałem ...

[rita100]

dlaczego koczowałeś w Krakowie ?
Kraków nie jest do koczowania , jak i Olsztyn.
Co łączy te miasta ? - jedno - zapach i smak

[gajowy555]

No chodzi mi o te akademiki.
Jak inaczej można powiedzieć - mieszkałem ?
Co nieco też zwiedziłem, a zapachu Krakowa nie pamiętam, może z wyjątkiem
Kazimierza...

[rita100]

Tak Gajowy , Kazimierz pachnie duchami przeszłości . Tero to jest najciekawszy
skrawek Krakowa i tak sobzie myśla co z tych kamnienic przy Bema moznaby cos
takiego zorganizować.

[tralala33]

Jek Jędrzej Giertych łopisał łolstyniaków:

Po ulicach przelewają się tłumy. Sztywni urzędnicy licznych tutejszych urzędów,
z bliznami na lewym policzku, otrzymanemi w studenckich pojedynkach. Fertyczne
biuralistki i sklepowe. Gimnazjaliści w okrągłych czapeczkach. A
przedewszystkim wojsko: oficerowie i żołnierze potężnego tutejszego garnizonu –
całe ich gromady, całe tłumy – a wraz z nimi ich żony, ich dzieci, ich
przyjaciółki.
Eine gut pruessiche Stadt ...
Tak, ale czy to nie pozory tylko? Czy pod powłoką niemczyzny nie ukrywa się tam
życie inne?
O tem – innem razem.

[tralala33]

Jakie wrażenie robi Olsztyn pod względem narodowym? Wyznajmy rzecz przykrą
odrazu: pierwsze wrażenie – to że miasto jest zupełnie niemieckie.
Niemiecki styl miasta, zwłaszcza jego nowszych dzielnic, niemieckie napisy,
rozbrzmiewający wszechwładnie niemiecki język, sprawiają, że polskiego podkładu
ludowego w tem mieście i w tym kraju, trudno się na pierwszy rzut oka domyśleć.
Ale gdy się rozejrzeć uważniej i krytyczniej – dostrzega się obraz odmienny.

[tralala33]

Pierwszy, rzucający się w oczy fakt – to liczba polskich nazwisk na szyldach.
Widzi się te nazwiska co krok – jedne za drugiemi – na niektórych ulicach w
skupieniach, prawie pozbawione sąsiedztwa nazwisk niemieckich. Większość pisana
jest prawidłowo – z zachowaniem wszystkich ‘rz’ i ‘sz’, niektóre jednak już
zewnętrznie zniemczone: Pajong, Kaeasch, Gellonneck, Bratt, Schliewa, Salofsky,
Jakuptiig, itp. To nazwiska zniemczonego olsztyńskiego kupiectwa, chłopskich
synów, którzy przywędrowali do miasta i w niem dorobili się majątku. Ludzie ci
z reguły mówią świetnie po polsku (oczywiście gwarą ludową) i zdradzają w głębi
serca sporo ukrytych polskich sympatyj.

[tralala33]

Czy liczne jest w Olsztynie kupiectwo polskie? Polski stan średni? Jest to
pytanie, na które niepodobna jest udzielić odpowiedzi, bo miedzy typem
zadeklarowanego Polaka a typem zadeklarowanego Niemca leży cała gama typów
pośrednich, napół, na ćwierć, lub na trzy czwarte zgermanizowanych, które nie
wiadomo gdzie zaliczyć.
Jedno jest w Olsztynie faktem: niema tam nieomal sklepu, w którym bądź z
właścicielem, bądź z kimś z posród jego rodziny, czy też handlowego personelu,
nie można się było rozmówić po polsku. Już sam ten jeden fakt sprawia, że Polak
nie czuje się w tem mieście obco.

[tralala33]

Tembardziej jest w Olsztynie znać obecność polskiego ludu. W dzień targowy na
rynku polski huczy zupełnie wszechwładnie: po polsku mówią między sobą przybyłe
ze wsi gospodynie – i po polsku bardzo często porozumiewają się z niemi również
i olsztyńskie mieszczki.

[rita100]

Ciekawie napisał Girtych. Polsko-niemieckie miasto i tak przyjźnie opisuje i
tak prawdziwie u niego tętni zycie łolstyńskie. Czekam na dalsze części.

[rita100]

"Łania" to "Alle" czyli tak dawniej nazywali Prusowie swoją sliczną rzekę.
"Alle" czyli łania (samica jelenia) - tak była zwana dawno, dawno przez plemie
tam zamieszkujące rzekę. Nad tą rzeką wybudowano zamek czyli strażnicę , czyli
polozono kamień , a zamek nazywano - stein. I tak powstała nazwa miasta
Allenstein. Czyli zamek nad Łyna. Wszytkie miasta na Warmii w ten sposób
zostały nazwane - od imienia zamków, a rzekom Prusowie zawsze dawali nazwę
zwierzat. Tak własnie z dala od Olsztyna poznaję pomalutku jej historię,
tradycję i kulturę.
Więc patrzę na rzeke Łynę jak na sliczną łanię


A tak ło Łynie bym zaśpsiewała

Witaj rzeko, wodo czysta
witaj rzeko, wodo bystra, tylko ty
możesz zabrać moje serce,
możesz zabrać moje serce i dać mi
na to miejsce rzeczny kamień,
pewnie wtedy będzie łatwiej, prościej żyć.
Mira Kubasińska

[rita100]

Pozwólcie , że zaśpsiewam eszcze jydnó psieśnió Miry Kubasińskiej , tak mi tero
łóna siadzi na syrcu - no posłuchajta

Rzeko dzieciństwa

Las nad tobą szumiał ale ścieli go
Las nad tobą szumiał, twoją wodą poił się
Rzeko dzieciństwa
Gdzie twa woda czysta, która koi ból
Daj mi twoją wodą z oczu moich spłukać łzy
Rzeko dzieciństwa

Zostawiłem ciebie rzeko dawnych dni
Opuściłem ciebie, miasto zwiodło gwarem mnie
Rzeko dzieciństwa
Gdzie mnie toczy niby kamień miasta nurt
Daj mi twojej wody nabrać w dłonie chociaż raz
Rzeko dzieciństwa

Ach , jek mniantko na syrcu i jek skuczno

[rita100]

Faktycznie Bartazek może być starszy ale nie ma zamku - popatrz:
Miasto Olsztyn założyła kapituła warmińska mieszcząca się we Fromborku, która
31 października 1353 roku nadała akt lokacyjny miasta Allenstein (dzisiaj
Olsztyn) Janowi z Łajsk i on to był pierwszym sołtysem grodu.
Zwyczajem bardzo, bardzo dawno temu na Warmii było to , że na tych terenach
budowano warownie , strażnice. Budowały je zakony krzyżackie dla obrony swoich
terenów. Dlatego też wszystkie nazwy miejsowości pochodzą od Pruskich nazw
zamków. I nigdy nie zdarzyło sie inaczej a terenie Warmii.
Dla przypomnienia:
Bisztenek = Bischofstein = zamek Biskupa
Biskupiec = Bischofsburg = zamek Biskupa
Barczewo = Wartenburg = zamek strażniczy
Jeziorany = Seeburg = zamek Jeziorany
Bartoszyce = Bartenstein = zamek Borcja
Szczytno = Ortelsburg = zamek Ortolfa
Węgorzewo = Angerburg = zamek na Błoniu
Malbork = Marienburg = zamek Maryi
Dzierzgoń = Christburg = zamek Chrystusoway
Prabuty = Riesenburg = zamek Riesa
Olsztyn = Allenstein = zamek nad Łyną.

[rita100]

www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=26&ido=307&idz=8203
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=26&ido=307&idz=8197
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=26&ido=307&idz=8176
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=26&ido=307&pg=0
Wystarczy tylko popatrzeć

[rita100]

Tak pomyślałam , ze czas abyście się zapoznali z moimi wspomnieniami z
Olsztyna. Mieszkam w Krakowie, urodziłam się w Olsztynie, ale Olsztyn jest
jedynym miastem do którego przez całe życie tęskniłam mimo, że tylko mieszkałam
pierwsze 10 lat, później tylko jeździłam w odwiedziny. Przyjazd do Olsztyna po
30 latach niewidzenia się z tym miastem był szokiem pewnego rodzaju..... ale o
tem potem. Olsztyn widziany moimi oczami.

[rita100]

Muszę was poinformować , że w moim sercu już dawno zapaliła się iskierka z
tęsknotą do Olsztyna, bo jak wyczytałam w jakiejś książce, tam twoja ziemia
gdzie pochowani są bliscy.
Tak więc za namową forumowiczów i organizacji I Zjazdu zdecydowałam się
przyjechać na dwa dni - na sobotę i niedzielę. Nie było ławo opóścić dom na te
dwa dni i jechać taki kawał drogi. Udało się jednak i każdy dzień , który
przybliżał mnie do Olszyna był dla mnie wielkim przeżyciem, stresem i
myśleniem - jak będzie, co zobaczę, czy poznam ?

[rita100]

A oto te wspomnienia i medytacje przedwyjazdowe.
Olsztyn się bardzo zmienił i napewno go nie poznam, nie byłam w nim prawie
trzydzieści lat. Pewnie będzie to dla mnie szok, ale już się nie mogę doczekać
tego szoku.

Często coś ostatnio puszczają na krakowskiej stacji w radio - Wróćmy nad
jeziora - Cz.G. i nie dam rady tej piosenki słuchać spokojnie. Jestem myślami w
Olsztynie nad jeziorem i czuję , że ta piosenka jest skierowana do mnie. Tak ją
też odbieram, dlatego zgłaśniam ją na cały regulator.
Ciało w Krakowie dusza już w Olsztynie

Oto ta piosenka
Kiedy wrócą ptaki
Do mazurskich gniazd,
Ruszaj tam, gdzie już żeglarze
Płyną szlakiem gwiazd.

Wróćmy na jeziora,
Na wędrowny rejs;
Znajdziesz tam cel swojej drogi
Wśród szumiących drzew.

Białe żagle,
Szmaragdowa toń,
A przy tobie
Przyjaciela dłoń.

Wrócisz tam z gitarą,
Gdzie ogniska blask.
Zostań tu, noc śpi w szuwarach,
Pieśni słucha las.

Wróćmy na jeziora,
Na samotny brzeg.
Zostań tu, gdzie las i woda,
Masztów cichy śpiew.

Białe żagle,
Które kryje mgła.
I nic nie mów,
Bo przygoda trwa.

Wróćmy na jeziora,
Gdy zapadnie mrok.
Znajdziesz tu swoją przygodę,
Wrócisz tu za rok.

[tralala33]

Uwaga, uwaga - pociąg pospieszny z Krakowa wjeżdża na tor trzeci przy peronie
drugim. Proszę zachować ostrożność przy wjeździe pociągu i odsunąć się od
torów.
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=5&ido=57&idz=5076

[rita100]

Tak to ten sam pociąg
To jedziemy z pioseneczką
schlesien.nwgw.de/m/l/Wrocmy_na_jeziora.mp3
Hanys, dał link do tej piosenki i już na żywo możecie posłuchać - Wróćmy nad
jeziora. Piękna piosenka Czerwonych Gitar i można powiedzieć wieczna.
Dziękując Hanysowi , jeśli tylko macie ochotę włączcie głosniki i to jest to !

Tak , droga do Olsztyna będzie pasjonująca, tymbardziej, że trzymam bilety w
rękach. Samo ich kupno to duma serce rozpierała. Jak głośno się wymawia zdanie
w okienku kasowym - poproszę bilet do Olsztyna ! Takie słowa to samo serce
mówi, a ręce z wrażenia się trzęsą. 30 lat, po trzydziestu latach wymawiam
słowo Olsztyn tak realnie i tak prawdziwie z nadzieją i wiarą.

Już słyszę stukot pociągu i widzę okno przy którym siądę i będę tyle godzin
patrzeć i patrzeć i połykać widoki, żadne czytanie - wspominanie
jutro już środa !!!!!!

A tu nagle ukazał się wiersz ...... każdemu życzę tak wspaniałych ludzi jakich
poznałam i których się nigdy nie zapomni.

"Zobaczysz , będzie jak pragniesz,
słoneczko, wietrzyk i czyste przedziały
Konduktor miły, papier w WC,
kawunia, muzyczka - tłok mały
a jak tłok - to rusza
ta "ciuchcia" powoli,
już koła po torach turlają,
gdziesz szumi już w uszach,
świst pędu powietrza,
a iskry gdzieś w górze śmigają.
Pantograf to szumi, po żółtych przewodach
Gdzie prąd elektryczek tak płynie
To on nam pozwala tak szybko wędrować
Z Krakowa do grodu przy Łynie.
I śmiga za oknem widoczek przemiły
te lasy, te miasta, to pole
Obrazy jak w kinie szybciutko migają
- ale ja tutaj pier..., to znaczy gadam głupoty
Mówiąc króciutko - do soboty!!!!!

Przyznacie , że robi wrażenie. Krakowskie noce przed wyjazdem były nocami
olsztyńskimi. Czy to sen czy jawa ?
Na to pytanie odpowiem po zakończonej wyprawie i wcale nie wirtualnej
cdnj

[rita100]

To wszystko przed Olsztynem
Teraz po Olsztynie
Pierwsze wrażenia , relacja na gorąco
Pogoda w Olsztynie wspaniała, byłam na plaży i pływałam,
jeżdziłam na rowerku wodnym, na sam środek jeziora - cudownie , cudownie i
jeszcze raz cudownie.
Na plaży byłam sama i rybacy - dużo by pisać.... , nogi mnie bolą od
pedałowania rowerkiem i pływania ale to najprzyjemniejsze uczucie. Brama Wysoka
na swoim miejscu, tramwaj też i jeszcze dodam, że byłam na Al. Przyjaciółł i
szkołe oglądnełam - zrobione zdjęcia. Teraz po przespaniu się poszłam na
Dąbrowszczaków i do słynnej naszej forumowej eNki, gdzie ma sie odbyć
spotkanie. Wcale nie przespałam się, bo już mnie nosiło na miasto.

[rita100]

Drugie wrażenie tuż po powrocie do Krakowa.
Już jestem po pracy i po trzech niewyspanych nocach. Dużo by opowiadać, od
czego mam zacząć? To , że poszalałam na jeziorze, to już wspomniałam. Teraz
odczuwam zakwaszenie mieśni od pedałowania na rowerku wodnym, ale warto było !
O swoim domu rodzinnym w Olsztynie przy ul. Partyzantów 81 i rogiem
ul.Samulowskiego 10 mogę powiedzieć tyle, że szukając swoich sąsiadów
dowiedziałam się, że to ja jestem nastarszą mieszkanką , ponieważ aktualnie
mieszkaniec tam najstarszy mieszka około 20 lat. Rotacja lokatorów tego domu
była częsta.
Kiedy wysiadłyśmy z pociągu na Dworcu jeszcze było dużo ludzi, ale kiedy
wyszłyśmy na miasto i przeszliśmy z córką placem Bema, a póżniej Partyzantów
córka powiedziała, że jest to miasto widmo.
Mało ludzi, wręcz bezludzie. Z tej samotności , bo tak się poczułam wziełyśmy
taxi i kazaliśmy się zawieść do jakiegoś hotelu, a póżniej na plażę miejską, a
tam również byłyśmy same, jedynie rybak siedział sobie na molo.
A była to godzina 10.00 i spodziewałam się na plaży tłumów jak to dawniej
bywało, ale i jezioro Krzywe okazało się widmem. Pusto wszędzie , głucho
wszędzie. A plaża się zmieniła, chociaż się nie zmieniła. Stanowisko kasowe
było tylko że nowoczesne z kasą fiskalną. Miałam i czułam wielką przyjemność w
kupowaniu niby biletu, chociaż otrzymałam paragon
identyczny jaki daję swoim klientom, czyli paragon fiskalny. Rozejrzałam się po
plaży i widzę czystość oraz zadbany teren. Zobaczyłam również na starym miejscu
wypożyczalnię sprzętu wodnego. I tu byłam zaskoczona - rowery wodne , jeszcze
takie jakie pamiętam , stare ciężkie klonkiery. Jak tylko je zobaczyłam kamień
spadł mi z serca i odczułam ulgę, że jestem na właściwym miejscu. Pobiegłam do
pana, który miał pieczę nad sprzętem i jak zobaczył moją ochotę i chęci na
rowerek, bez przeszkód mi wypożyczył, był to tak grzeczny człowiek, że bez
zbędnych formalności oddał rower w moje władanie. Ubrał ,mnie w najładniejszy
kapok , poinstrułował i jazda, a może i nawet był odlot w krainę marzeń.
Żebyście chociaż poczuli to co ja przeżywałam - wy myślicie, że jestem
zakręcona , życzę każdemu być tak zakręconym. Kręciłam tym rowerkiem i
kręciłam, żeby jak najszybciej być na środku jeziora.
Jeżeli jest ktoś, kto pływał na takich rowerkach to musi wiedzieć, że to nie
lada wyczyn samemu zmagać się z tą maszyną i wodą.

[rita100]

Słuchajcie upatrzyłam sobie swoją trasę - będzie to olsztyńska trasa pątnika,
muszę was tam kiedyś zabrać w głąb jeziora na tych wspaniałych maszynach. Żeby
komuś nie przyszło do głowy wyrzucać te muzealne obiekty pływające, żaden
nowoczasna maszyna nie zastąpi traktora pływającego pamiętającego jeżdzące
tramwaje olsztyńskie. Ten środek jeziora mnie oczarował, to jest właśnie moje
magiczne miejsce, tam naprawdę człowiek czuje się wolny otoczony taflą jeziora
i wspaniałymi jeziorami i ta cisza i chlup wody jak łyk dobrego piwa w eNce.
Muszę przyznać , że dziwię się Olsztyniakom, że jeżdzą w inne rejony jezior -
mogłabym im powiedzieć cudze chwalicie swego nie znacie.
Prosze sie nie obrażać, bo nie było moją intencją obrażanie tylko docenienie
uroku i magii tego jeziora.
Teraz wiem , że muszę wrócić do swojej trasy (i wróciłam w następnym roku) -
jest to męcząca trasa fizycznie
ale przyjemna, można objechać cały brzeg jeziora, taką trasę sobie upatrzyłam i
bardzo będę teraz o niej marzyć przy każdym słonecznym dniu. Trasa pątnika to
połączenie wolności, duszy , magii, uroku i historii zarówno ludzi jak i miasta.
Całkowita harmonia miasta Olsztyna z naturą. Nie wiem co dalej będzie się
działo ze mną ale z każdą godziną zaczynam tęsknieć odnowa. Dociera do mnie
pomalutku, że ja tam byłam i to wszystko widziałam i przeżywałam. Już nie żyję
tylko starymi wspomnieniami ale mam już nowe wspomnienia i marzenia.
cdnj
( od tej jazdy rowerkiem wodnym dostałam zakwaszenie mięśni , ktore leczyłam w
Krakowie, ale nikt nie chciał wierzyć , że zakwaszenie powstało z wyczynów
fizycznych w Olsztynie. Gdzie Rzym , a gdzie Krym mówili. Ból mięśni sprawiał
na skutek wspomnień wielką radość. To był strasznie miły ból, zachwycający.)

[tralala33]

Teraz olsztyniacy rzeczywiście szukają dalszych jezior - wsiadają w samochody i
całymi sznurami jadą a to nad jezioro Pluszne, a to nad Gim, albo chociaż nad
Wulpińskie. Każdy szuka swojej ulubionej plaży.

[rita100]

Tak się porozłazili , że cięzko im będzie wrócić na swoje stare śmieci. A
wystarczyłoby tylko włozyć duszę i dawną jej historię , a nie unowocześniać w
butki z soczkami i grillem. Musi być tawerna, musza być kwiaty i rośliny
ozdobne i mnóstwo róznych zjeźdzalni a nie tylko jedna. No i sławny brodzik z
zamkami i hustawkami wodnymi i nawet może być fontana z Jadźwingiem.

[rita100]

Kobieta pod Arkadami na Starówce sprzedawała w słoiku grzyby i jak je ujrzałam
to pomyślałam, że to z olsztyńskich lasów i bez opamiętania kupiłam. Kurki
razem z igliwem smakowały jak za dawnych lat, ich smak wcale się nie zmienił.
Niech takich sprzedawców pod Arkadami będzie jak najwięcej, oni wnoszą do
Olsztyna zapach, smak i urok Warmii.
A teraz coś z pociągu !!!!, może widok ?

[rita100]

Teraz jak wyglądał wschód słońca widziany z okien pociągu, który mimo
zapowiadjącej deszczowej pogody dany był mi oglądać. Była to jazda nocna
pociągiem relacja Kraków-Olsztyn.
Nocne widoki nie były ciekawe, ciemność i światełka , tyle z niego pamiętam, a
ranek okazał sie łaskawy dla Warmii, wyszło słońce i oglądałam wschód. Słońce
wychodziło z pod równin pól i cieszyło mój wzrok.
Więc tak ,jak już wyszło w całości to chowało sie za lasy i bawiło sie ze mną w
chowanego. Okazało sie ,że niektóre lasy były rzadkie i moje słoneczko
przebłyskiwało przez nie. Ciekawy widok, kiedy zza konarów i pni drzew
przebłyskiwało. Raz się chowało, a raz świeciło z poza konar drzew. Co za
widok, tylko może być oglądany na żywo. Jakby sie cieszyło , że jestem już na
ziemi warmińskiej. Łzy w oczach i moich i słoneczka.
Siedziałam i zasłaniałam ręką twarz, by nikt nie widział tych wzruszeń.
Kiedy słońce było już wyżej, zjawisko się zmieniło powstała lekka mgiełka
wyglądająca jak obłoki chmur, tyle tylko , że znajdowały się na ziemi.
A teraz najpiękniejsze zjawisko jakie widziałam, to leśne tęcze, które w tej
obłocznej mgiełce powstawały. Mgła leśna oświetlana przez słońce - to właśnie
było najciekawsze i najpiękniejsze, powstawały delikatne kolory tęczy, które
zdawały się mówić - jesteś po drugiej stronie tęczy jak śpiewała znakomita Mira
Kubasińska. A tu inny kawałek Breakautu .
schlesien.nwgw.de/m/15%20Breakout_Rzeka_Dziecinstwa.mp3

Trzeba przyznać, że urok jazdy pociągiem i widoku z okien jest wspaniały.
Martwiłam się, że będzie deszczowa i pochmurna pogoda i że ona właśnie popsuje
mi widoki, ale pogoda okazała się dla mnie łaskawa w ten cudowny ,pierwszy
najważniejszy dzień w życiu, dzień wjazdu na swoją ziemię. I co mi tam , ze
rodzice byli napływowi, tu zaczeło się moje życie. Tu wydałam pierwszy swój w
życiu krzyk. Ziemia warmińska zrobiła mi śliczną niespodziankę, dotrzymała
słoneczko do końca, dopiero drogę powrotną miałam już pochmurną i deszczową.
cdnj

[tralala33]

Pierwszy był Olsztyn Zachodni. Oj, Rito, mam nadzieję, że tu nie wysiadłaś.
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=9&ido=70&idz=978

[tralala33]

Ale po drodze pociąg przejechał jeszcze po tych pięknych wiaduktach
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=1&ido=14&idz=345

[rita100]

Z pociagu tak sie ich nie widzi, zresztą przy wjeździe do Olsztyna nie
poznawałam go. Dworce na Wamii są urocze, wspaniałe, jeszcZe takie z cegły
czerwone , umiejscowione w lesie tak jak : Jabłonki.
Krótko powiem , bo pewnie będzie jeszcze o uroczych stacjach kolejowych Warmmi -
nie widziałam pieknieszych stacyjek jak własnie na Warmii. To sa następne
uroki tej ziemi i nastepne rodzynki Warmii, które robią się teraz bardziej
zaniedbane.

[rita100]

Mimo wielu kłopotów zamieszcze swoje wspomnienia, bo tu jest najwłasciwsze
miejsce.

Pierwsze kroki jakie zrobiłam to prosto poszłam do swojego domu ul.
Samulowskiego 10. Szłam na wyczucie, za sercem wypełnionym wspomnieniami i
znalazłam , jest , stoi, taki seledynowy domek z drewnianymi starymi i
zaniedbanymi oknami. Spojrzenie w okna i .... okazało się, że mój rodzinny dom
w Olsztynie już nie jest tak sentymentalny jak go widziałam we wspomnieniach.
Jest zwykłym domem, po remoncie, ze zwykłymi ludzmi, który po zobaczeniu go na
żywo nie odegrał większego znaczenia, czar prysnął w jednym momencie - był już
obcym domem. Zawsze myślałam, że jak tam pojadę i go ujrzę to się rozpłaczę,
przypłyną stare wspomnienia.
A tu nic, ujrzałam , zobaczyłam i zrozumiałam , że dom stał się murami, ktoremu
obojętnie kto mieszka , kto mieszkał - że to skała bez czucia, bez emocji, z
ktorej wypłyneło dawne życie, tak jak i podwórko, które teraz cicho sobie żyje -
nie jak dawniej , pełne komórek lokatorów , ktorzy trzymali sobie narzędzia,
rowery, drewna i inne tajemnice wyrobów 'złotych rączek', brak też ławeczki na
której wysiadywali sąsiedzi tocząc opowieści o życiu. A wokoło nie ma karetek
pogotowia, nie ma też okien danego magazynu do którego strzelało sie z procy,
no i nie ma Dworca Autobusowego, za to piękne, bardzo piękne bloki i bardzo
zadbane, przy których moj domek to skansenik i napewno nie cieszy wzroku
lokatorów tych ślicznych domów nowo wybudowanych. Oby tylko nie wpadli na
pomysł wyburzenia go. To jest ten domek :
Oto ten seledynowy domek:
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=5&ido=94&idz=5706
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=5&ido=94&idz=5707
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=5&ido=94&idz=5708
Stanełam pod swoim domem, obeszłam całe podwórko i nie znalazłam nic swojego,
wszystko było takie obce. Spotkałam lokatora i pytam się go - panie, kto w tym
domu jest najstarszy, kto tu najdłużej mieszka ? Mieszkałam tu przez 20 lat,
znajdę sąsiadkę lub sąsiada z tych czasów ?
A uprzejmy pan odpowiada - pani jest najstarsza, a nastrszy lokator, który
mieszka, to mieszka najwyżej od 20 lat. I tak nić i więź z rodzinnym domem
została przerwana. Muszę przyznać, że dzięki tej wizycie moja tęsknota sie
uspokoiła, nie jest już taka wariacka.
Nie ma mojej bandy podwórkowej, nie ma ludzi, a jak nie ma ludzi to mój
rodzinny dom umarł, zostały gołe mury, które już tak na mnie nie działają jak
przez tyle lat w mojej wyobrażni. Ale bardzo sie cieszę , że byłam, że
zobaczyłam - teraz wiem, że nie ma co wracać do wspomnień i nimi żyć - dzień
dzisiejszy się liczy i jutrzejszy, a wspomnienia wrzucić głeboko do serca i je
pieścić aż do końca swoich dni.

Większe wrażenie wywarła na mnie eNka przy ul.Dąbrowszczaków niż domek
rodzinny . Nie wiem dlaczego tak sie stało ? Może dlatego , że eNka żyła
ludźmi, że dzieki eNce przyjechałam, dużo by przy tym temacie można napisać,
ale to już są wspomnienia również głęboko umieszczone w sercu. Może dlatego, że
już wysiadając na Dworcu Głównym w Olsztynie, czułam sie jakbym była w
Olsztynie pierwszy raz. Połączenie dworców i Ma Donalda sprawił, że dawny
Olsztyn jest już inny i ten dawny czar Dworca Główniego również prysł, a ta
nowa budowla Dworca to pudełeczko zapałek w większym rozmiarze - wolę już
oglądać małe stacyjki kolejowe.
cdnj

[rita100]

Teraz wizyta w eNce na Dąbrowszczaków, pubie, ktorym żylismy wspólnie na Forum
i to jest temat rzeka, piękna rzeka jak Łyna w Olsztynie.
Pierwsze wrażenie eNki nie było dobre. Kiedy zaszłyśmy z córką piechotką pod
samą eNkę, to córka mówi:
- Mamo wziełaś dres na imprezę ?
- A dlaczego miałam wziąść dres- mówię.
A ona , przecież widzisz co to jest. Faktycznie byłam zaszokowana, na murach
odpowiednie rysunki. Myślę sobie - Boże, w jakie towarzystwo wpadłam na tym
internecie, jaki obciach, a ja tu strój wieczorowy wiozę

ENka była zamknięta i pusto wszedzie, więc wziełyśmy taxi i pojechałyśmy szukać
noclegu. Niedaleko się zakotwiczyliśmy, bo w Hotelu Warmińskim (super) więc
kiedy córka spała zmeczona po podróży ja się wybrałam na zbadanie tego
tajemniczego pubu. Mury i rysunki to nie wszystko, myślę sobie. Już był
otwarty, weszłam do środka i tu oczarowanie.
Wnętrze jest cudowne, ciepłe, mający swój urok. Klatka schodowa drewniana i
podasze niczego sobie. Wszystko takie orginalne, stropy, które są dekoracją
wnętrza, kominek dający klimat , tradycyjne stoły drewniane i ławy. W rogu sali
mały zgrabny barek. Jest też sala bilardowa. Wszystko to daje swoisty
urok i może przez to człowiek nie może być tam sztywny.
Przebywając tam dłużej otacza człowieka atmosfera luzu i choćby się było
prezydentem czy królem ,nie jest się w stanie utrzymać sztuczności i
dyplomatyczności.
Wróćmy jednak do tematu, więc eNka z zewnątrz jest inna. Patrząc z zewnątrz to
zastanawiałam sie czy wogóle wejść do niej , to tak jak ludzie , którzy widzą
fanów metalu zastanawiają się - co to za ludzie i unikają z nimi kontaktów.
Traktują ich jako coś gorszego , a nie patrzą do wnętrza człowieka.
Stąd też porównanie eNki do muzyki metalowej.
Ponoć zmieniła już swój chrakter
www.enka.pl/?page=gdzie
strona Enki

Polecam też eNkę wszystkim tym co obracają się w górnych sferach, niech kiedyś
wejdą i poczują tego blusa, którego nie znajdą w oliwkach i krewetkach i innych
napojach z gwiazdkami niby w lepszych lokalach.
Pewien blus jest w każdym z nas.
Jutro zaprowadzę Was na Al. Przyjaciół.

[giga5]

Rita, pięknie wspominasz)
Pozdrawiam

[gajowy555]

Jek am musioł swoje ołto na warstacie łostozić, tom zaczął piechty chodzić po
Łolstynie. I spraziedliwie Wom poziem, co zza szyb ołta tygo nie łobacysz, jek
psiankny je Łolstyn ło poranku. Po Starym Mnieście am chodziół, zamek, Łyna,
wszystka kościoły łobaczył w porannym słóńcu, Dom Gazety, Stary Ratusz i nowy,
kamienice na Targu Rybnym, Dąbrowszczaków, Partyzantów, Kopernika, wiadukt przy
dworcu i moje łukochane Zatorze.
Tlo w łeb sia palnąc, com aparatu ze sobó nie wzion i fotek nie zrobziół.
I tak sobzie godom, co na drugi roz bez tygo nie łoddo, coby Woma tych łobrozków
nie pokozać ...

[tralala33]

No nie godajcie Gajowy co dla Woju Zatorze je łukochane! Zatorze je moje
łukochane - am mnieszkała na Zatorzu całe dzieciństwo, i do szkoły tam
chodziłam, do 13. Na długiej przerwie biegaliśmy do piekarni na Żeromskiego po
ćwiartkę gorącego chleba za złotówkę. Piekarz to niejeden raz sia jadoził, bo
musiał te chleby kroić i nasze złotówki zbierać, a reszta klientów łuciekała ze
sklepu Albo biegliśmy do warzywniaka obok szkoły po ogórki z beczki i
oranżadę z kapslem na druciku. Fejn tam noma buło, dzieciukom na Zatorzu.

[rita100]

Ło, to heca, wsie mieszkojó na Zatorzu . A jo , dzisiaoj o Alejach Przyjażni
benda prazić. Gdzie Rzym gdzie Krym. To teraz bande cytoć ło Zatorzu. Ale
bandzie klawo

[tralala33]

Mnieszkali no nie zaboczyli bo Zatorze to sie jak klajstrem do serca przylepi.
Zaraz po wojnie do zrujnowanego Olsztyna przyjechali też przesiedleńcy z
jeszcze bardziej zrujnowanej Warszawy. I szukali jakiegoś podobieństwa do
swojego miasta. Jak szli na Zatorze mostem nad torami to mówili, że idą na
Pragę ))

[rita100]

Chyba się nie dziwisz Tralala, czasy to były cięzkie, kazdy szukał swojego
miejsca. Ciekawe jek sia tam znalazł Gajowy ?

Temat Al. Przyjaciół w Olsztynie i szkoły jest dla mnie tematem znanym i
nieznanymn. Temat forumowy do dziś wątek istnieje i na szczęscie ma sie dobrze.
Miałam w planie ten rejon Olsztyna zwiedzić w drugi dzień pobytu, ale nie
wytrzymałam, zajechałam taxi w drodze na plażę miejską.
Ciężko mi opisywać ta trasę ale opiszę , chyba tylko tak dla humoru, jechałam
przez most, wjechałam w śkośną ulicę i już była Al.Przyjaciół, a wzdłuż tej
Aleji jednorodzinne domki.
Byłam tam pierwszy raz, nigdy w tamte rejony się nie zapuszczałam, ale wywarło
na mnie wrażenie.
Po pierwsze czułam się dumna, że znajduję się w miejscu świętym dla szkoły.
Po drugie pomyślałam, że oto jestem w tym miejscu. I nie wiecie jakie to
uczucie, czuć , że się jest zaproszonym w to miejsce. Więc wysiadłam z taxi ,
pochodziłam, pooglądałam i szukałam czegoś, na czym możnabyłoby sie skupić by
póżniej poopowiadać.
Ale Aleja Przyjaciół okazała się aleją faktycznie przyjacielską, wszystkie domy
tak po jednej i drugiej stronie okazały się podobne, nie wyróżniają sie tak od
siebie, wszystkie żyją w harmonii.
Weszłam na podwórko domku 34, była głucha cisza, nikogo na zewnątrz i widzę
widok tego kwiecistego podwórka.
schlesien.nwgw.de/foto/thumbnails.php?album=137

Tuż u podnóża ogródka jezioro, jezioro Długie, tak blisko, na wyciągnięcie
ręki. Zrobiłam zdjęcie. To naprawdę zaskakujące by tak blisko jeziora mieszkać.
To aż niemożliwe by mieszkać u stóp jeziora, móc się kąpać o każdej porze dnia.
Nie zauważyłam , czy po stronie nieparzystej też jest jezioro ?
Dojechałyśmy do szkoły, trudno jej nie poznać, okaz w okolicy. Niestety była
zamknięta, więc jej pstryk zrobiłam, poszłam od tyłu i zobaczyłam na
wzniesieniu boisko, odświeżone i odmalowane. Nie było z kim rozmawiać, jedyna
osoba jaka się znajdowała była w stanie leżącym i coś do siebie mówiącym.
Trochę sie tej osoby bałam, więc długo nie zabawiłam z tyłu szkoły. Chyba obok
jest biblioteka. Dalej jak gdyby pod arkadami jest apteka gdzie zrobiłam
zakupy, a jeszcze dalej w takim domku sklep spożywczy do którego właśnie pan
wnosił towar i był bardzo zajęty, by ze mną porozmawiać, a ja z kolej bardzo
sie śpieszyłam bo taksówkarz który nas wiózł był postępowaniem moim zdziwiony
wielce. No o taksówkarzu to może opowiem, bo jak sie okazało to ja go musiałam
kierować na plaże miejską , bo on nie wiedział gdzie jest ? Naprawdę, to też
był szok. Mówię mu - tam gdzie patelnia , a on nie rozumie - ślypsia łotworzył
i zyrka na ma w szpiglu ofta.
To naprawdę było szybkie tempo zwidzania, nie tak to sobie wyobrażałam,
chciałam spacerować, chciałabym aby ktoś mi opowiadał dzieje Aleji Przyjaciół,
Rybaków, pięknej Al. Róż. Chciałabym wejść do szkoły cichaczem.
Chciałabym..
Ale jestem szczęśliwa z tego co zobaczyłam, bo wiecie , ja do Olsztyna tak
prędko nie przyjadę (udalo mi się przyjechać w następnym roku), to był ósmy cud
świata , że mi sie udało. Niecałe dwa dni spędzić w bardzo ekspresowym tempie.
No a jutro ło szubienicach - jedynego mojego azymutu olsztyńskiego.

[rita100]

Z tymi szubienicami to miałam pełne zaskoczenie, ja o nich całkowicie
zapomniałam, nawet nie kojarzyłam ich sobie i kiedy znalazłam się w tym
miejscu, to tak myślę skąd znam ten plac, skąd ja go znam i eureka kiedy sobie
skojarzyłam to miejsce to dla mnie było miejscem świętym w tym momencie.
Coś z Anny K. " poddając się nastrojowi czułam w całym swoim jestestwie rosnący
napór szczęścia " - chodzi o to właśnie miejce , które miałam przed oczami, coś
kojarzyłam i tylko nie mogłam sobie przypomnieć.
Wiecie, w którym miejscu Olsztyna poczułam , że oto jestem, że to jest miejsce
pamiętne i dotarło dopiero do mnie , że to jest Olsztyn i w nim się znajduję.
To jest Olsztyn !
Kiedy ujrzałam pomniki szubienic i ten plac, gdzie się nic nie zmieniło, to
powróciły wspomnienia, defilad, pochodów i spacerów. To zadziałało bardzo na
mnie.
Oczywiście, ze wyszłam jak najwyżej i upamiętniłam się.
Ten plac został całkowicie taki jaki był, bez żadnych zmian, dzięki temu byłam
bardzo ucieszona i rozradowana, że znalazłam coś co nie zostało zmienione -
mały skansen wspomnień.
Jestem bardzo, bardzo zadowolona z tej wizyty, jestem myślami jeszcze w
Olsztynie i wcale nie zaspokoiło mej tęsknoty, chyba bardziej pobudziło. Nie
mogę sie skupić na wielu innych problemach mając w myślach to tak cenne dla
mnie spotkanie z Olsztynem.
Pewnie uważacie, że dziwne to, że nie znalazłam wspomnień w domu rodzinnym, w
Wysokiej Bramie czy Starówce, a tylko w tym placu z szubienicami - dziękuję
Olsztynowi, że zostawił ten skansenik dla mnie, że zostawił skrawek
nietkniętego Olsztyna .

Widzicie,jest za co dziekować, bo te szunienice to prawie na każdych
pocztówkach z Olsztyna były. Po tym rozpoznawałam Olsztyn. Nawet nie wiedziałam
wcześniej , ze one nazywają sie szubienice i w ogole się tym nie interesowałam,
bo dla mnie to były one azymutem w mieście, nawet więcej symbolem miasta i sie
nie myliłam, bo jest symbolem wielkiej tragicznej historii.
Dodam , ze będąc powtórnie w Olsztynie złożyłam kwiaty na postumencie. Czy
zrobiłabym to dziś , kiedy mam tak rozległa wiedzę o tym pomiku - powiem Wam ,
ze tak, jako hołd Xaweremu Dunikowskiemu za tą wymowną rzeźbę.

[gajowy555]

No jó, a toc na Zatorzu am dwadzieścia psianc lot mniyszkoł.
A kandy mym nie mnieszkali. Na Jagiellońskiej, Żeromskiego, Puszkina, Kossaka,
Tczewskiej...
A cołki cias na Zatorzu. Dopsiero potam pora lot na Jarotach, a teroz kole
Łolstyna, niedaleko.
Pamniantom "koński rynek", "Słodową", stadion Warmii, mecze rugby na OKS-ie i
wiela inkszych wspomnień sia przypomino.
No jó, ale to łuż curyk sie nie wróci...

[tralala33]

A kandy mym nie mnieszkali. Na Jagiellońskiej, Żeromskiego, Puszkina, Kossaka,
Tczewskiej...

Na jednej z tych ulic to i ja mieszkałam. 'Słodową' pamietem ale do niej nie
chodziłam z oczywistych względów. Za to jak dziecko pracujących rodziców, z
kluczem na szyi, żywiłam się czasem w barze mlecznym Rodzynek (ciagle jest,
choć wystrój już nie taki jak z 'Misia'). A na Żeromskiego nadal jest
księgarnia, zupełnie nie zmieniona (i nawet pani, która w niej sprzedaje jest
ciągle taka sama, z wysokim kokiem na głowie), w której jako przedszkolak
kupowałam pierwsze bajki. Tylko sklep z zabawkami 'Jaś i Małgosia' zniknął z
ul. Wojska Polskiego. I park przy tej ulicy bardziej zaniedbany - kiedyś na
stawie była fontanna, jak jest teraz? O Stadionie Leśnym aż żal mówić A w
podstawówce zdarzało sie, że chodziliśmy tam na lekcje WF-u. Jeszcze była
bieżnia.

[gajowy555]

No to masz fejn wspomnienia z dzieciństwa.
Ja dziecinstwo spędziłem gdzie indziej, a na Zatorze "wkroczyłem"
juz jako berbeć pełnoletni.
Ale to może i dobrze, bo smakowałem te klimaty jakby bardziej z rozmysłem,
bardziej dojrzale.
Wszystkie tematy, o których piszesz, ja codziennie oglądam, może nawet
przejeżdżając tylko objazdem, ale w sobotę na pewno na własnych nogach odwiedze
te czarowne miejsca...

[tralala33]

Łobrazki bandó?
Znalazłam stronę mojej podstawówki i aż mnie zatkało.
www.sp13.olsztyn.pl/
Patrzjata - ja ten bal pamnientam jekby wczora buł. I ta Królowa Zima siuła
znajoma mi sia zidzi )) Eszcze musza jiej spytać co sia nie myla.
www.sp13.olsztyn.pl/aktualn/45lat/wspomnij/12.jpg

[gajowy555]

No jó, toc 13-ka na Puszkina, kole mojygo domu je (jak am mnieszkoł na Puszkina).
Strónka fejn, gwołt łobrozków i inkszych ziadomości, moc cytanio.
A jo ty Królowy ni znom, bo jo nie do ty szkoły chodziuł.
Jek łutro bandzie fejn pogoda, to może i łobrozki bandó...

[gajowy555]

No jó, ale tero to sia łodzitom z Woma. Rita po muzeach sobzie łazi i zwiydzo, a
noma wóntku nowygo nie założuła i nie ma jek do łoża lygnónc.
Trza bandzie na ślumbanku sia rozłożyć abo do wanny skoknónc.
To tedy aż drugi roz...

[tralala33]

W historii szkoły napsisali: '12.10.1978 roku, z okazji 20 lecia istnienia
szkoły, odbyły się uroczystości rocznicowe. W tym dniu gościem szkoły była
nauczycielka, działaczka społeczno-oświatowa, wielka poetka Pani Maria Zientara
Malewska.' - a ja to spotkanie cołkem zaboczyła
Rita dzisiaj nie śpsi to i 'dobranocki' noma nie założyła.

[rita100]

Ciekawie prazicie, a jo tu dalej ze wspomninkami z 2003 roku

W drugi dzień pobytu w Olsztynie. Umówiliśmy się o 11.00 pod Wysoką Bramą.
Zwiedziliśmy zamek, wyszliśmy na Basztę skąd podziwialiśmy widoki, robiliśmy
zdjęcia. Na dziedzińcu zamkowym odbywały się próby do koncertu Poezji
Śpiewanej, kręciło się dużo ludzi, a w jednej komnacie zamku było spotkanie
osobistości. Being mówił, że jest tam sam prezydent miasta p.Małkowski.
Korzystając z okazji zrobiłam zdjęcie, ale okazało się , że spotkanie było
zamknięte i zdjęć nie można robić. Mimo wszysko aparat uszedł cało.
Byliśmy niegrzeczną wycieczką. Co chwile panie z ochrony zwracały nam uwagę. Za
bardzo swobodnie chyba żeśmy się czuli. Zrobiliśmy zdjęcie na tle obrazu i tu
też się nam oberwało za pstryk. Już nas póżniej mieli na uwadze. Ale obrazy
były tam piękne. Na piętrze była wystawa współczesnej malarki i tam dłużej
zostaliśmy, gdyż każdy obraz zmuszał do myślenia i zgadywałyśmy, co autorka
chciała przekazać.
Tak więc zamek został przez nas zdobyty, póżniej udaliśmy się do knajpy na
jedzenie, a następnie spacer po zakamarkach Olsztyna. Chodziliśmy po parku,
gdzie w fontanie już leżały nasze groszówki, widocznie już działały skoro już
drugi raz w jednym dniu wróciłam do niej, szliśmy wzdłuż słynnej naszej Łyny.
Wszędzie cicho i spokojnie.
Punkt zborny był w eNce i o 16.00 Bpkw zabrał nas na prywatną wizytę tuż przed
moim odjazdem z Olsztyna.
Jeżdziliśmy po całym Olsztynie i mówiłam co poznaję, co nie. Z ogromną
ciekawością oglądałam Olsztyn po tylu latach. Są miejsca, które kojarzyłam, ale
i są miejsca , które wogóle nie kojarzyłam.
Dużo się mówiło na forum o Kortowie i wiecie w jakim byłam błędzie z tą nazwą,
ale jak mnie zawieziona na miejsce, to takiego błędu swojego nie widziałam.
Pełno kortów, pięknych kortów i to nad jeziorem i w centrum mieateczka
studenckiego. Byłam na tych kortach, właśnie był tam obóz pod patronatem PZT ,
ale co to za obóz - rekreacyjny i takie się tam odbywają. Nie są tam prowadzone
typowo szkoleniowe obozy. Bardziej szkoleniowe obozy prowadzą Budowlani.
Miasteczko studenckie jest super, jak się tam wjeżdza czuć klimat studencki,
jest to obiekt wysokiej klasy.
schlesien.nwgw.de/foto/thumbnails.php?album=137cdn

[rita100]

Ogólnie to poznaję to miasto, pewnie , że dużo się zmieniło i nigdy nie będzie
takie jak z przed 30 lat, tak jak i ja się zmieniłam.
Ostatnie godziny mojej wizyty w Olsztynie upłynąły z rodziną Bpkw na kawie
oglądając telewizję.
Drogę powrotną miałam bardzo nerwową, a to przez to, że w faktach oglądanych w
tvn powiedzieli, że szukają zbrodniarza na Dworcu w Toruniu i pokazali zdjęcie
zbrodniarza i jego opis, a mnie się wydawało, a może i nie , że ten zbrodzniarz
właśnie siedzi w pociągu obok mnie i mimo zmęczenia, padania z sił, całą drogę
powrotną czuwałam, nie całą, wysiadł on w Inowrocławiu.
Trzeba przyznać, ze droga powrotna to droga horroru, bo tak mi się wydawało, że
siedzę koło ptencjalnego zbója. Przygotowywałam się psychicznie i fizycznie na
odpór ataku wrazie czego. Facet i to młody coś miał z głową, najpierw narzekał,
że miejsce które mu przypadło nie było odpowiednie, a póżniej zaczął rozmawiać
o zbrodni dokonanej w Toruniu z młodym obcym chłopakiem z innej wyczieczki.
Słuchałam tej opowieści jego i już żyłam w strachu, a , że zawsze ze sobą noszę
nóż wietnamski i doskonale nim rzucam, najważniejsze , że celnie to byłam
przygotowana na wszystko. Oczywiście, że ten nóż wiozłam do Olsztyna i z
powrotem. I właśnie w powrotnej drodze był moją ostoją. Musiałam go
delikatnie , bez jakichkolwiek podejrzeń wyciągnąć z plecaka i przełożyć do
podręcznej torebki. Po kamuflarskiej operacji spokojnie , trzymając rękę na
nożu mogłam śledzić jego dalsze kroki.
A atak swój zaczął potencjalny zbir od pytania:
- Czy mogę zaświecić światło , bo będę się uczył i zaświecił, wyciągnął dziwny
kajecik i czytał, prawie nic tam nie było napisane ale dość długo czytał.
Wszyscy chcieli spać, ale wszyscy mu ustępowali. Kiedy się znudził czytaniem
zgasił światło i wszczął z młodocianym obok rozmowę i znów na temat zbrodni.
Oj, jak ja wtenczas czuwałam, myśląc , tyle ludzi jedzie , a mnie przypadł taki
pasażer. Przyszedł czas na konduktora, sprawdzał bilety i znów myślę , może go
pozna i zawiadomi policję, ale niestety i tu wszystko było w porządku.
Dowiedziałam sie tylko, że ma przesiadkę w Inowrocławiu i jedzie do wojska.
Teraz zostało mi pilnować, by tylko tej stacji nie przegapił. On okazał sie być
lepszy ode mnie, jak tylko pociąg stanął, on odrazu skok do okna i głośno
debatuje jaka to stacja. Opowieści nie koniec, na domiar tego w jakiejś
miejscowości wsiadła wycieczka i tu muszę przyznać, rozwydrzonej młodzieży,
która pomyliła sobie wagony i zaczeła nagle otwierać i szrpać nerwowo drzwi i
wyrzucać nas śpiących z przedziału. Twierdzili. że oni mają miejscówki i musimy
im ustąpić i tu nastąpił nagły zwrot w działaniu potencjalnego zbira. Cały
przedział się skonsolidował i scalił, byliśmy już jedną rodziną nie dającą się
wykurzyć. Oczywiście prym prowadził nasz potencjalny zbój. Walczył zaciekle i
słownie o nas nawet dość kulturalnie. Podobała mi się ta walka. Zaimponował
nam, odrazu czułam się bezpieczniej. Teraz byliśmy jedną paczką i razem
czuwaliśmy by nie przeoczył swojego Inowrocławia. Kiedy już wysiadł , opadły
emocje i byłam całkowicie spokojna myśląc , że wszędzie dobrze ale najlepiej w
domu.

[rita100]

Mimo tak krótkiej wizyty, wrażeń miałam dużo. Przykład Hotelu Warmińskiego w
którym krótko też przebywałam, ale ten holel był pełen Niemców - turystów.
Byli to starsi ludzie, którzy przyjechali zwiedzać swoje dawne strony, coś
podobnie do mnie. Bardzo kulturalni ale głosni. Ich głos roznosił się po całym
holu, bardzo rozmowni. Jak byłam na śniadaniu to ciężko było coś przełnąć, co
chwilę wchodzący czy wychądzący witali nas i rozmawiali, niestety w
niezrozumiałym dla mnie języku.
Może myśleli, że jesteśmy z tej samej wycieczki.
I wogóle w korytarzu, w windzie ciągle słyszałam guten tag. W górach tak
turyści sie pozdrawiają , a że w Olsztynie też - tego nie wiedziałam.
Z Niemcami nie koniec, spotykałam sie z tymi znajomymi turystami też na
Starówce.
Miałam przyjść pod Wysoką Bramę o 11.00 ale byłam grubo wcześniej by jeszcze
raz oglądnąć z samego rana miasto widmo, bo ludzi jak na lekarstwo i co się
okazało, byłyśmy z córką na Starówce samiutkie, same kamieniczki i my,
siadłyśmy sobie pod parasolką przy zamkniętej knajpie przed Biblioteką i tak
siedzimy rozmawiamy, a tu idzie kto ? - moja znana hotelowa turystyczna
wycieczka, starszych Niemców. Mieliśmy już kogo obserwować, wtenczas już nas
nie znali, nie usłyszałam
słynnego guten tag, tylko oni byli bardzo zajęci obserwacją, oglądali nawet
drogę ułożoną z kamieni, dotykali je, wogóle byli bardzo zainteresowani
wszystkim. Rozumię ich, szli ścieżkami pokoleń.
Póżniej doszedł do nas już polski turysta i mówi;
- Czy może mi pani zrobić zdjęcie na tle tej Biblioteki, pierwszy raz jestem w
Olsztynie od 50 lat tak to dumnie mówił, że ośmieliłam mu sie powiedzieć:
- To musimy sobie podać rękę, bo ja jestem pierwszy raz od 30 lat uśmialiśmy
się, ale jakiś dziwny facet, bo jak odszedł to zauważyłam, że na niego czeka
jakaś kobieta - czy ona zdjęć nie umie robić, że musiał podejść do
nas ? Dziwne to było.
To chyba już koniec moich wspomnień i wrażeń z pierwszego po wielu latach
pobytu w Olsztynie.
Z jednej strony był to cud i ten cud dano mi oglądać w następnym roku. Na
kolejne eskapady w Olsztynie już jest coraz trudniej, sprawy domowe się
komplikują. Zresztą jak Wam opiszę w jaki sposób potajemnie dostałam się do
Olsztyna w następnym roku to można boki zwijać ))
Acha
Zauważyłam, że w Olsztynie nie ma żebraków, oraz grajków jak w Krakowie . A
grajki bardzo dodają klimatu miastu.
Może już się to zmieniło.
schlesien.nwgw.de/foto/thumbnails.php?album=137

[tralala33]

Są, są grajkowie - może nie tylu co w Krakowie bo Starówka malutka, ale umilają
czas w lecie, i turystom i mieszkańcom.

[rita100]

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=64&w=7259841&v=2&s=0
A oto wspólny wiersz pisany na Forum Olsztyn
Naprawdę piękny

Wśród wielu różnych pięknych miast
to jedno wzbudza szybsze serca bicie
tu może płynie wolniej czas
i wolniej się rozbudza życi
Kurantów z wieży słychać głos
i Łyna cicho płynie
Komarów dźwięki oraz os
Gra olsztyniątko na pianinie
Zaułków tajemniczych stos
Rankiem porannych pełen ros
Mgła w zakamarkach ginie
I kroplą niknie w Łynie
A kajakarz sobie płynie
Marząc że płynie w winie
Za zdrowie Łyny pije
Niech żyje i się wije
I niech nigdy nie zgnije
Liść co na ziemię lekko opadł
Wsród kwiatów tworzy kolor miasta
Olsztyna kolorem są jego ludzie
I entuzjastów mała garstka
Co dbają o to by Olsztyn żył
(O! W końcu wers i o Olsztynie)
A nocą kiedy gwiezdny pył
Rozprasza mroki Ratuszowej
Księżyc często do niej wył
Gdy schylał nad nią swoją głowę

[rita100]

II
Przyjacielu miasta, przybądź tu spiesznie
Czekają na Ciebie otwarte ramiona
Może i trafi się tu Tobie mąż
Może i trafić się piękna żona
A jeśli nie żona i nie mąż
To Wielka Brama czeka wciąż
A jak już znajdziesz drugą duszę
I na kobiercu staniesz z nią
To jak tradycja nowa (chyba?) każe
Przez wszystkie mosty przejedź wnet
A ukaże się wysoka wieża ratusza
która,zdaje się,swą iglicą chmury porusza.
Mimo , że słońce chciało się schować
Lecz się nie schowało
Z nami zostać chciało
Tak jest tu pięknie
Dusza w nas mięknie
Tak trwać

[rita100]

III
W zamkowych murach legenda drzemie
A popłynęłaby z nurtem Łyny
Opowiedz proszę, jak olsztyńską ziemię
zasiliły te piękne dziewczyny
Jak wyrosły tak pięknie, chowane z mozołem
a krasne ich lica - tak znane na świecie
Nie jeden z tęsknoty już padał za stołem
wciąż myśląc o swojej kobiecie
Z Kościuszki, Zatorza, Dworcowej, Szrajbera
Warszawskiej, Bałtyckiej czy Linki
Na spacer w Jakubowie już panna się zbiera
By zbierać tam w lesie malinki
Czasem rumieniec na twarzy wykwita
Gdy słyszy chłopców docinki
To natura - tak to piękno nas wita
i cieszą się bardzo dziewczynki.
I wraca do domku dziewczynka z malinką
A mamuś tak dziwnie spogląda
A dziewcze skruszone z niewinną minką
wie, że coś tak dziś dziwnie wygląda
Alergia to mamuś od drzewek pylących
co kwitną na Wojska Polskiego
Oj curuś , oj curuś - Twych chuci palących
nie studzi już woda z Krzywego
Nie studzi już woda, nie studzą już Krzyki
Ty wciąż na Starym Mieście szlifujesz chodniki
Ty wciąż od Mostu Jana, pod Wysoką Bramą
A ona powiada: oj Mamo, oj Mamo
Gdy byłaś młoda, to samo czyniłaś
To na tańce "Pod Żagle", do kina "Grunwald" sobie chodziłaś
Lecz cóż "Grunwald" poległ, Żagle? już nikt w nie nie dmucha
Do starych zabytków zawitała kostucha
Lecz zachodzę w głowę - czy przyjdzie kiedyś nowe
Co odgrzebie w pamięci, podniesie ruiny
I my do starych, nie tylko nazw, też kiedyś wrócimy

[rita100]

IV
Janie z Łajs, coś kamień przy rzece postawił
Gdzie też wykwitł Kościół Św.Jakuba Apostoła
Gdzie swój kunszt i myśli uczone Kopernik objawił
Wskrzeszmy dzieje Olsztyna, historia nas woła
Każdy kto w Olsztynie się zjawił
To piękno widział dookoła
Właśnie tutaj swe serce zostawił
A tej historii Polska jest korzeniem –
Gdziekolwiek jesteś, jakkolwiek nazywasz,
To zawsze Olsztyn bedzie twym imieniem,
Bo on pamięcią ojców ziemię skrywa.
Tu żyli wielcy i zwyczajni ludzie,
A każdy treść zostawił tu życia,
W Olsztynie Pięknym - spełnienia ułudzie,
Gdzie wciąż jest tyle miejsc do odkrycia.
Najlepiej spacerek przy letniej pogodzie
Gdy Olsztyn wtulony w zieleni
Zacznijmy od Zamku – on jedyny w grodzie,
Kopernika gwiazdą się mieni.
Komnata jak w wawelskim salonie
Swoją ciekawą historię ci powie.
Turyści patrzą i podziwiają
Basztę zamkową piekną i wysoką mają.
Rzuć grosik do studni, co na dziedzińcu zamkowym
Odpowiada echem spotkań z poezyją
Szczęście Ci przyniesie i zawsze tu wrócisz
Tu, gdzie ludzie za Twe zdrowie, szklaneczkę wypiją
Zagrają, zaśpiewają i Ty z nimi zanucisz
A potem oklaski, oklaski Ci oso wielkie biją.
Jam tylko oso, choć są też oso-bistości
Jam wierszokleta - oni jegomości
Lecz cóż bym zdziałał bez Waszej pomocy
sam bym wyglądał - jak wół do karocy
Bo bez Was - me myśli błądzą po ziemskim padole
nie są takie jasne, jak karty na stole
Lecz nie popełni dziewka żadnego mezaliansa
Gdy z dziką rozkoszą postawi mi pasjansa
Kto nie ma szczęścia w kartach, ten ma szczęście w miłości
Cóż, gdy kogoś pcha do kart i ma takie żądze
Kto ma szczęście w kartach, ten ma miłość za pieniądze.
Miłość za pieniądze ?- to nie Olsztyn Piekny !
Jego niewykły urok i magia to czar przepiękny.

[rita100]

V
Przysiądz na dziedzińcu twierdzy Olsztyna
Wsłuchaj się w szepty,które niesie Łyna
A dostrzeżesz dyskretny urok grodu tego
Z wieku na wiek,z dnia na dzień piękniejszego
Popatrz na wszystko swoimi oczami
Potem je zamknij by błądzić myślami
O tym co było i o tym co będzie
I o tym jak pięknie w Olsztynie jest wszędzie
I czy nie mam racji
Gdy mówię zamknij oczy
Pogrąż się w kontemplacji
Nasz Olsztyn, prawda, że uroczy?
Drzewa, jeziora, grzyby i zioła
Które się na Warmii krzewicie
Zdrowe, zielone, wysokie dookoła
Słuchajcie mieszkańców wołań !
Olsztynie, gdy dostaniesz się w głupie ręce
Jak rządzą, zobaczysz najprędzej
Nikt tak jak oso Cię nie zrozumie
Choć każdy w krąg próbuje i usiłuje.
Kiedyś Odys powróci w ojczyste strony
I ujrzy olsztyńskie swe stare domy
Nie zburzą je historia ni plany zacne
Bo Odysa żywot nigdy nie zgaśnie.

Gdzieś się zagubił , ale już jest, nie może być wątku bez tak opisanej
piękności Olsztyna.

Jeszcze szukam wpisu o Zatorzu - wspomnienia z Zatorza Mobidycka

[rita100]

rita 23.07.03, 22:55 zarchiwizowany


"Tramwaj (1) na plażę. Kto pamięta jego "mijanki", a w latach 50-tych "letnie"
przyczepy - można było wejść i wyjść z DOWOLNEJ strony, bo nie miały ścian !
Kto pamięta ciężkie problemy z podjazdem pod Grunwaldzką od mostu Jana.
Kto pamięta (BARDZO mało Kto !) czerwony, CIĘŻAROWY trolejbus (po prostu wielka
ciężarówka z elektrycznym silnikiem i odpowiednimi "pałąkami").
Woził węgiel z Lubelskiej do Gazowni. Jeszcze w latach 60-tych widziałem przy
składowisku węgla na Lubelskiej, w krytej hali do wyładunku węgla z wagonów na
samochody - "zagadkowe" przewody trolejbusowe na suficie. Jako chłopak, gdy
forsy zbrakło, rozładowywałem tam kilka razy wagon 24-tonowy za 104 zł. A może
hala i te przewody nadal tam są ?
Czy "nowi" Olsztyniacy wiedzą, że Ich "nowość" wychodzi jak szydło z worka, gdy
powiedzą "Osiedle Mazurskie" zamiast "Kolonia Mazurska" ?
Kto siadywał na skwerku na samym środku obecnego placu Bema ?
Kto chodził po DREWNIANYM BRUKU obok Dyrekcji DOKP (Panowie z Rejencji pewnie
nie lubili łoskotu stalowych obręczy kół po kamiennym bruku) ?
Kto zwalał kijem kasztany w alejce na Limanowskiego, tuż koło olbrzymiej kuźni,
zanim kuźnię zastąpił pierwszy sklep samoobsługowy ?
Kto kupował (z Mamą) osełkę masła na "koniu" ?
Kto widywał okropną niezgodę wokół baru Zgoda ?
Kto rozglądał się na Zatorzu, aby nie dostać wpiernicz od bandy Artka ?
Widywałem kilkanaście lat temu spokojnego Człowieka w kościele.
Kto oglądał filmy na ścianie, stojąc naprzeciw ratusza "na przyszłych
fundamentach" okrąglaka - albo w innych naszych letnich kinach ?
Komu przeszkadzał w oglądaniu filmu słup stojący W ŚRODKU sali "Dworcowego"
(tego w bryle starego dworca !) ?
Kto podkradał PGR-owskie słoneczniki tam, gdzie stoi OZOS (chrzanię skradzioną
Poznaniowi nazwę STOMIL, co to za przebieg - tylko 100 mil ?)
Kto rozwalił sobie sanki na "Wilczej Górce", blisko przeciwnego do Zatorza
brzegu Łyny? To była dawna, ewidentna, mała skocznia narciarska. Z progu były
już tylko "rozmyte" resztki, ale wystarczyły do likwidacji sanek.
Kto pamięta pierwsze kąpiele w najpierw nagrzewającym się Kopytku (vel
Podkówka) ?
Kto, jak ja, do tej chwili wybaczyć nie potrafi likwidacji Karolka, swego
dzieciństwa ? Chyba wiecie, że nie chodzi mi o tow. Waltera !"


Przepraszam autora tekstu za cytowanie bez zezwolenia - ale to jest takie
piękne, że nie mogłam sie pochamować ,by nie pokazać to swoim przyjacielom
i to w Olsztynie Pięknym. Dziękuję za tak piękny tekst.

[rita100]

rita 24.07.03, 22:53 zarchiwizowany


No jak tam żyjecie po tych wspomnieniach, młodzież niech czyta, za czterdzieści
parę lat i ona będzie wspomninać.
A i wasze wspomnienia będą już inne, przeczytajcie więc to czego nie
znajdziecie w żadnej ksiązce jedynie w Olsztynie pięknym.
Dziś inny kwiatuszek wspomnień.
Miłej lektury

"Do Olsztyna przyjechałem, bo chciałem. Zostałem nieco przypadkiem. Chciałem po
skończonych studiach osiedlić się w małej miejscowości.
Pamiętam jak OLsztyn po 1989 zaczłą byc coraz bardziej kolorowy i jak
wypiękniała Starówka. KIedyś Łyna była brudna... teraz wygląda na czystszą.

Pamiętam kilka barów mlecznych (śmierdzących) i dworzec kolejowy w lepszym
stanie niż obecnie. Las Mieski jest tak samo piekny jak kiedyś. Tylko bardziej
przyjazny spacerowiczowi.

Ze względu na OLsztyńskie Lato Artystyczne wakacje staram się zaplanować... w
OLsztynie.

W pamięci pozostaja także koncerty organowe w katedrze i tajemnicza mistyka
tego miejsca. Pamiętam odbudowywane fragmenty muru (dlaczego nie więcej)."

autora tego tekstu również przpraszam, tak wakacyjnie wspominamy

[rita100]

W 2003 roku zobaczyłam znów w Olsztynie tramwaj.
Musze przyznać, że wywarło na mnie duże wrażenie ten czerwony tramwaj w
Olsztynie i jeszcze przy Wysokiej Bramie. Poleciałam cos sie więcej dowiedzieć
o Olsztynie. Już wiem , że największy rozwój i taki błyskawiczny był w latach
1870-1920. Nie będę mówiła, za czyjej władzy był taki wielki rozwój by nie
wywołać burzy.
W 1907 r. Olsztyn otrzymał tramwaj. Zawsze zastanawiałam się dlaczego był
czerwony, a nie jak w innych miastach zielony czy niebieski. Dużo pisałam na
forum o tramwaju olsztyńskim i widze , że nie tylko ja za nim tęskniłam i nie
tylko ja jestem tak zakrecona we wspomnieniach.

[tralala33]

Żadnej burzy nie będzie. Tak naprawdę Olsztyn zmienił się z malutkiego
miasteczka w nowoczesne miasto i stolicę Warmii pod rządami dwóch burmistrzy, z
których jeden był Polakiem a drugi, dla równowagi Niemcem. Obaj wspaniale
zapisali się w dziejach Olsztyna. Żaden z nich, niestety, nie ma nawet swojej
ulicy w Olsztynie

[tralala33]

Z Gazety Olsztyńskiej możemy dowiedzieć się, że:
Robert Zakrzewski Był ostatnim Polakiem sprawującym urząd burmistrza Olsztyna
przed II wojną światową. Zanim objął tę funkcję, pracował jako nauczyciel
języka polskiego. Nie trwało to długo, bo przedmiot ten wkrótce usunięto ze
szkół na Warmii. Funkcję burmistrza pełnił od 1865 roku. Zakrzewski przyczynił
się do rozwoju miasta, m.in. doprowadził do założenia węzła kolejowego, który
połączył Olsztyn z Czerwonką i Ostródą. 26 listopada 1872 roku, przy salwie
honorowej na Dworcu Głównym, przywitano pierwszy pociąg. Zakrzewski osobiście
przecinał wstęgę. Za jego rządów zbudowano też szpital olsztyński, którego
oficjalne otwarcie nastąpiło 15 października 1867 roku. Robert Zakrzewski
współpracował z działaczami polskiego ruchu politycznego w Prusach Wschodnich.
Miał poglądy liberalne. W 1873 roku otworzył pierwszą szkołę dla dzieci
wszystkich wyznań. Podczas kadencji burmistrza napotkał też poważne problemy. W
1866 roku w Olsztynie nastąpiło apogeum epidemii cholery. Zmarł wówczas co 20.
mieszkaniec Olsztyna. Burmistrz Zakrzewski osobiście kierował komisją
sanitarną. W 1875 roku Zakrzewski złożył urząd. Został do tego zmuszony, gdy
większość w Radzie Miasta zdobyło stronnictwo katolickie przeciwne jego
polityce.

[tralala33]

Zastąpił go na urzędzie
"Oskar BelianBył burmistrzem w latach 1877-1908. Objął to stanowisko po
rezygnacji Roberta Zakrzewskiego. Przeszedł do historii jako "ojciec
nowoczesnego Olsztyna". W pierwszym roku kadencji Beliana w mieście otworzono
gimnazjum i sąd ziemski, dwa lata później sąd okręgowy i garnizon. W 1885 roku
otwarto Szpital Garnizonowy, a rok później Zakład Dla Obłąkanych w Kortowie. Od
1887 roku mieszkańcy mogli korzystać z usług Poczty Głównej, a pięć lat później
w mieście zainstalowano pierwsze telefony. W 1899 roku budynki mieszkalne
zostały podłączone do sieci gazowniczej oraz wodociągowej i kanalizacyjnej.
Osiem lat później doprowadzono do nich też energię elektryczną. Rozwijał się
też przemysł drzewny, który korzystał z praktycznie nieograniczonych zasobów
naturalnych i taniej siły roboczej. Z rządami Oskara Beliana wiążę się też
powstanie Gazety Olsztyńskiej. Pierwszy numer dziennika ukazał się 16 kwietnia
1886 roku".
O tych i innych burmistrzach Olsztyna mozna poczytać w bardzo ciekawym artykule
Gazety Olsztyńskiej
www.wm.pl/Index.php?ct=olsztyn&sct=olsztyn&id=460074

[gajowy555]

Tak sobie myślę, że korzystając m.in. z tej stronki,
www.wm.pl/Index.php?ct=olsztyn&sct=olsztyn&id=460074
- warto może założyć wątek o burmistrzach Olsztyna.
Co Wy na to ?

[tralala33]

Ciekawy ten artykuł, tylko nie wiem, czy uda nam się jeszcze wiecej odszukać
informacji o burmistrzach. Mozna sprobować - a ja nie mogę przeboleć, że w
Olsztynie nie znalazły się ulice dla tych dwóch burmistrzów. Może obecny boi
się porównań
W dodatku obelisk Beliana zdemontowano a nagrobek znikł pod garażami. Wstyd.

[rita100]

Warto załozyć wątek o burmistrzach , zeby nasi dzisiejsi burmistrze widzieli
jak poprzednicy pracowali. Napewno coś więcej poszperamy o nich.
A tu jeszcze będzie wiel wspomnień - sami zobaczycie jak przeciętny człowiek
może opowiadac o Olsztynie i wspominac go.
To uciekam do pracy

[rita100]

Udało mi się , udało się odwiedzić Olsztyn po raz drugi w następnym roku tj.
2004. I to całkiem normalnie, zamiast do Kołobrzegu pociąg zawiózł mnie i moją
kuzynkę do Olsztyna. Nie mogło być inaczej. Cztery dni w Olsztynie a dwa dni w
Kołobrzegu. Wspaniały urlop i wspaniała pełna przygód wyprawa do Olsztyna i
znów zaczynamy od Krakowa i zakupu biletu.
Jak zwykle nerwy, bunt żoładka, a noce były dniami, spsik nie chciał
przychodzić.
Wieczorkiem jedziemy z kuzynką po bilety, by mieć pewność , ze dojedziemy
wygodnie siedząc z miejcówkami w rękach.
A w skrócie uprzedzę opowiadanie, ze tym razem Olsztyn był inny, nie było już
tramwaju pod Wysoką Brama, jakiś domek drewniany stał, widziałam naocznie jak
młodzi chłopacy kradli w sklepie na Starówce, kradli przy mnie, a ja nic, nic
nie mogłam zrobić, bałam się, odeszłam na bok, by przy okazji mnie nie okradli,
a jak oni robili to sprytnie ho, ho. Bałam sie wejść do lasu nad j. Długim , bo
napotkałam dziwnego rowerzystę , a taksówkarz bał się nas zwieźć do lasu, bo
również sie bał o siebie i tak koło się zamyka, bałam się kwiaty złożyć przy
szubienicach , by mnie ktoś nie przegonił, ale udało się ,pięknie wyglądały.
To jedziemy, jedziemy ze wspomnieniami sprzed dwóch lat.

"Z Krakowa do grodu przy Łynie.
I śmiga za oknem widoczek przemiły
te lasy, te miasta, to pole
Obrazy jak w kinie szybciutko migają"

[tralala33]

Straszne historie się szykują. To ja sobie już jutro poczytam. Nie będę jeszcze
gasić światła, ale muszę wracać do pracy. Tak tedy aż drugi roz.

[rita100]

Tak , Tralala, tak sobie pomalutku budujemy wątki, by nasza Warnija piękna i
spokojna była , by mlekiem i miodem płynęła.

[rita100]

Zacznę, zacznę od wyjazdu z Krakowa.
Nasza kolej państwowa bardzo się pogorszyła. Kiedy kupowałam bilet poprosiłam o
miejscówkę , pani w okienku powiedziała, że miejcówek ten pociąg nie posiada,
czym wywołałam dyskusje, bo na taką odległość chciałabym siedzieć a nie stać w
korytarzu, więc zaczeliśmy debatę komunistyczną przed kasą, że przeciez XXI
wiek, że taka jazda w tłoku i w sezonie nas nie bawi itd.
Wpadłam na pomysł, żeby kupić jedynkę, wtenczas będzie wiekszy konfort w staniu
na korytarzu. Pani w okienku sprzedała bilety na wagon z jedynką i już byłysmy
z kuzynką zadowolone i z nadzieją na lepsze jutro.
Kiedy przeszedł dzień wieczornego odjazdu i idziemy na peron skąd z Zakopanego
jechał pociąg nocny do Olsztyna, byłyśmy pełne obawy, kto wskakuje , kto
zajmuje miejsca, jak oknem będziemy wpychać bagaże, zaczelismy się śmiać , że
jest to pociąg naszej młodości, ścisk, tłok , lezenie na bagażach w korytrzu
itp. Już w megafonach rozlega się głos o pociagu z Zakopanego do Olsztyna
wjeżdzającego na peron, przy torze , juz wzrosła nasza nerwowość, pociąg
wjeżdza, stoi, a my szukamy wagonu jedyneczki, doszlismu do końca pociagu, a
kolejarz mówi , że na początku jest wagon jedyneczka, wleczemy się z bagażami
na poczatek, a tam nie ma jedyneczki, wołamy kolejarzy, konduktora i zaczyna
sie głosna debata w poszukiwaniu jedyneczki, jeszcze dołączyli się inni
pasażerowie z wykupionymi biletami na jedynkę i wszyscy szukają wagonu. Ominę
sytuację , że cały prawie pociąg był pusty, ale my uparcie nacieramy i
poszukujemy jedynki. Wreszcie dowiadujemy się , że zapomnieli w Zakopanym
przyczepić wagon jedynki, albo gdzieś po drodze zgubili w czasie szybkiej jazdy
i że musimy jechać dwójką. Zajełyśmy cały wagon dwójki , był pusty , że aż
strach nas obleciał - czy aby to pociąg do Olsztyna ?

[rita100]

No i zaczeła się jazda. Ja z tego wszystkiego ze wzgledu na bezpieczeństwo
ubrałam pas z nożem, czym wystraszyłam kuzyneczkę, która natychmiast
zareagowała słowami - przecież nie jedziemy do Iraku !.
Moja riposta brzmiała, że do Iraku nie, ale mamy dzieki temu zapewniony pusty
przedział, bo nikt ze strachu na widok noża do nas nie wsiądzie. Trochę
pożartowałysmy i sen nas zmorzył. Jechalismy przez Warszawę, a póżniej na
widoku mieliśmy znany nam krajobraz Warmiński. Słońce pięknie wstawało, było
czerwone razem z chmurkami, ktore tez stawały się całe czerwone, ho, ho mysle,
dobry znak i poszłam dalej spać jako , że mieliśmy miejca leżace. Do Warszawy
kontrolował nas jeden konduktor, który kończył trasę, po Warszawie drugi, który
zaczynał trasę, a każdy robił protokół aby w kasie zwrócili nam pieniądze za
jedynkę.
W Olsztynie byłyśmy o 6.00 raniuteńko.

[rita100]

Piękną rzeczą jest mieszkać w Wysokiej Bramie, wszystko masz pod samiutkim
nosem. A sam hotel nie wywarł na mnie wrażenia, jest przeciętny, jest on w tej
przybudówce Wysokiej Bramy, to ten obiekt, który szpeci Bramę i powinien być
jak najszybciej może nie zburzony ale stylem dostosowany do Wysokiej Bramy, a
sam hotel powinien być o najwyższym standarcie - ciekawe gdzie konserwator
zabytków ? - tak zmarnować tą przybudówkę. Nie wiem, nie wiem, żeby nie mieć
wyobrażni, projektu na tą ochydną budowlę. Przecież to w centrum Starówki, obok
najpiekniejszej zabytkowej budowli jak Wysoka Brama, toż wszystko wokół hotelu
bylo piekniejsze, a to takie szkaradzrwo tymbardziej, że można z tego hotelu
wejść schodami na samą Wysoka Bramę i zerkać z okienek na Starówkę i Ratusz, co
codziennie czyniłam. Schody tam są drewniane i nawet nie zdają sobie z tego
sprawy , że niedopałek papierosa może spowodować pożar Bramy, a wejść może
każdy bywalec hotelu. Wiecie co w tej Bramie porobili ? - pranię, suszarnię i
nie wiem co jeszcze - czy to nie profanacja zabytku ? Konserwator zabytku
uważa, że jak wygładzi cegłę od zewnątrz to wszystko, ale nie wsadził w środek
duszy, a tak się ona prosi.
Jestem zawiedzona, bo myślałam, że mieszkając w Wysokiej Bramie chwycę jej
historię, poczuję jej dostojnośc i w ogóle , ze mam zaszczyt tam mieszkać, nie
wiem jak to określić, że zabytkowość tego obiektu będzie w całej swej
szerokości i długości i wnętrzności i, że mogę być dumna tam mieszkając. Pokoje
takie sobie, a obsługa miała zasadę tuwimisizmu, dopiero w trzeci dzień był
pan, którego mianowałabym na dyrektora hotelu ponieważ był uprzejmy, z
uśmiechem i miał kawę, o którą prosiłam przez wszystkie te dni, ponieważ jestem
kawoszem i bez porannej kawy ani rusz. Ciągle mówili , że będzie i oferowali
herbatkę. Jemu jednemu zależało na gościach.
Pewnie, że każdy, a szczególnie Olsztyniacy pomyslą, że jak mi się nie podoba,
to moge nocować w Warmińskim, tylko sęk w tym, że Wysoka Brama jest kultem i
nie tego się spodziwałam i oczekiwałam i właśnie co jak co ale Wysoka Brama
powinna być oczkiem w głowie Olsztyników , a nie jest. Najważniejsze, że na
zdjęciach ładnie wychodzi i to tak trzeba robić zdjęcia by uciąć ten hotelowy
budynek - najlepiej to robić je od strony Ratusza tak by objąć piekne
kamieniczki po prawej stronie, to one dodaja blasku Bramie i stoja dumnie przy
niej nie szpecąc jej. Tak, to jest najpiękniejszy widok Olsztyna. Alem się
rozpisała, a to dopiero ranek.
Dziś wiem , ze w Wysokiej Bramie było więzienie kiedajś, a póżniej magazyn
mundurów żołmierskich.

[rita100]

Od 6.00 do 12.00 miałyśmy czas na spanie po trudach podrózy. Ale gdzie tam,
mnie tam spanie żadne nie brało wiec w tym czasie kilkakrotnie wybiegałam z
hotelu na Starówkę. Wychodziłam, wracałam , wychodziłam i znów wracałam.
Żadnego miejsca nie mogłam sobie znaleź. To wychodziłam na Starówkę , to
wracałam jak zaginiony pies. Po prostu nie umiałam miasto zwiedzać. Można
porównać to do puszczonego psa na cudze podwórko. Nie znajdzie sobie miejsca.
Tak wyglądały pierwsze godziny pobytu w hotelu 'Wysoka Brama'.( Tak , dzisiaj
wiedziałabym gdzie wychodzić, a przynajmniej pogłaskałabym zamkową Babę Pruską,
uśmiechnełabym się do Nepomuka, no i zobaczyłabym naocznie lampę z rogów
jelenia, który w/g legendy jeleń wleciał do Olsztyna do kościoła św. Krzyża na
placu , którym stoi dziś Ratusz, a legendarne rogi są już w kościele św.
Jakuba. Nie wspomnę o pomnikach i o wielu innych wspaniałych zabytkach , które
odkryłam tu na Forum.)

O 12.00 umówiliśmy się na wycieczkę i bpkw miał czekać na takiej bocznej
uliczce przy Ratuszu. Poszłyśmy tam, była to uliczka M.C.Sklodowskiej - dużo by
i o niej pisać, sliczna uliczka, powinna mieć swoje święto, jak ulica Kanonicza
w Krakowie, ponieważ jest ona ułożona z kocich łbów i czuć tą starość ,idziemy
pod górkę i idziemy, idziemy, żadnego samochodu nie widzimy, ja wskakuję w bok
do pomieszczenia gdzie internet i nie ma mnie, znikłam w czeluściach salki.
Siadłam za komputerem i o całym swiecie zapomniałam. Na szczęście został przy
mnie zdrowy rozsądek i szybko wyszłam, a na ulicy nikogo nie ma, rozglądam się
i nic. Biorę za komórkę i dzwonię, okazuje się , ze kuzynka gubiąc mnie nagle
na tej uliczce wróciła do hotelu. Dzięki nowoczesnemu łączu odnależliśmy sie i
wszyscy wsiedliśmy do auta.

[rita100]

Jeżdziliśmy wszędzie i plaża na Krzywym gdzie zrobiliśmy wędrówkę , bo są tam
dwie plaże i bylismy na molo, gdzie się potkłam na bosaka i ubiłam sobie palec,
który spuchł i kulałam. Było ciepło i słonecznie, wreszcze widziałam dużo ludzi
kąpiących sie, póżniej bylismy na Przystani, tam byłam pierwszy raz, wywarła
wrażenia, póżniej pojechaliśmy na Al. Przyjaciół i oblechaliśmy wszystkie
uliczki, by wiedzieć o czym sobie tak szeptają w szkole Nr7. Dalej pojechaliśmy
do Kortowa i tu - trochę sie ztrzymam bo smię twierdzić ,że jest to
najpiękniejsze miasteczko studenckie w Polsce.
Tu pracując czy studiując trzeba byś dumnym. Bardzo dbają o rekreację
studentów, mnóstwo kortów, plaża przy j. Kortowskim, piekne molo, rowerki,
kajaczki , dzika roślinność i kaczuszki, studiować tam to sama przyjemność, czy
zdasz egzamin czy nie to masz gdzie się odstresować fizycznie, a nie jak w
innych uczelniach marichuanka czeka przy wyjściu i planty z pijakami. Tu masz
komfort natury. Obiekt przy plaży też niczego sobie - jednym słowem ślicznie
jest studiować w Olsztynie, a w zimie stoi tam balon tenisowy. Te wszystkie
budowle są również ciekawe i mają swoją klasę. Każda cegłówka czerwona z
których zbudowane są gmachy uczelni świadczą o dostojności budowli i całego
obiektu, którym byłam zauroczona. Że też tam nie ma Akadamii Wychowania
Fizycznego - to sie dziwię, takie warunki dla treningów i studentów i amatorów
i zawodowych sportowców. Tam by móg przygotowywać się 'Rambo' do zadań
specjalnych oraz do walk bokserskich w innym filmie 'Rocki' I i II i III.
Nie wspomniałam o Ogrodzie Botanicznym tym malutkim obiekcie , który zbytnio
nie wywarł na mnie wrażenia.

[tralala33]

Będąc kortowianką jeśli nie z dziada pradziada, to na pewno z ojca i matki,
muszę się zgodzić z tą opinią - Kortowo jest wyjątkowe. Tylko ten Ogród
Botaniczny? W Kortowie nie ma (jeszcze) ogrodu botanicznego - jest dopiero w
planach. Rito - może widziałaś poletka doświadczalne i szklarnie niedaleko
jeziora?

[rita100]

Nie , nie widziałam, choć to jest tak duży teren, a tylko głównymi drogami
jechaliśmy samochodem, te budynki, ta przyroda. Ja się dziwię , że studenci z
całej Polski nie zjeżdzają sie na wczasy uczelniane. Myslę , że nawet większość
ludzi nie wie. Jak sobie pomysle , że tam mogłabym mieć pracę w szerokim
zakresie bo i jako trener i jako nauczyciel - to jednak coś mi przeszło kolo
nosa. Gdybym choć jedną osobę znała z Olsztyna w tych czasach, a tak to ...
przemineło z wiatrem

[tralala33]

Kortowo ma parę szczególnych mieszkańców
www.wm.pl/index.php?ct=olsztyn&id=864983
GO [01.06.2006] Przylatują do Kortowa od lat. Na pierwszy klekot czekają z
niecierpliwością pracownicy i studenci uniwersytetu. A później obserwują
wykluwanie się młodych, ich karmienie, naukę latania... Wczoraj był Dzień
Bociana Białego.
Są małe
Za oknem widać platformę, na której znajduje się bocianie gniazdo. I to w
dodatku pełne gniazdo. - Już są małe - z dumą opowiada Chanowska. - O, zaraz
będzie widać, jak - no właśnie, nie wiem, czy matka, czy ojciec je karmi.
Pięknie. Ile tu u nas się dzieje!
Nauka latania
I dopiero wtedy gniazdo staje się najważniejszym punktem, jeśli nie w całym
Kortowie, to przynajmniej na ul. Oczapowskiego. Zwłaszcza, gdy w gnieździe
panuje coraz większy ruch.
- One bardzo szybko rosną - mówi prof. Marianna Flis. - Najpierw ledwo widać
dzioby, a później próbują stawać. Najpierw bardzo nieporadnie, a później coraz
pewniej.
Gdy zbliża się św. Bartłomieja, czyli 24 sierpnia, robi się smutno. To właśnie
wtedy bociany odlatują na zimę.
- To się odbywa bez żadnych przygotowań - dodaje Barbara Chanowska. - Po prostu
jednego dnia są, a drugiego już nie.

Od siebie dodam, że to gniazdo najprawdopodobniej istniało już w przedwojennym
Kortowie. Kilka razy je nieco przenoszono a raz nawet zlikwidowano! Ale
bociany 'wyklekotały' je z powrotem. Tak długo stały na dachu Nowej Zootechniki
i głośno się skarżyły, aż w końcu ludzie się ulitowali - ustawili nowy słup i
odbudowali im gniazdo.

[rita100]

To faktycznie atrakcja okolicy. Bocian w miasteczku studenckim. To studenci
pewnie sobie z tego robią hihi. Żywy eksponat zoologiczny. Macie tan naprawdę
świetny ubaw i obserwatorium.

[rita100]

Zmęczone poszłyśmy odpocząc, by znów stanąć do boju z Olsztynem. Pogoda była
śliczna ale chmurzysta ,nie wiedziałam czy iść na plażę , ale że byłyśmy trochę
otumanione to postanowiłysmy najpierw załatwić bilety do Kolobrzegu, żeby mieć
spokój i nie myśleć już o tym oraz w poszukiwaniu odpowiednich klapek na mój
spuchnięty palec. I wyobrażcie sobie co drugi sklep w Olsztynie to sklep z
obuwiem, tego jest ogromna ilość , gdzie nie spojrzysz obuwie, a już zaskoczona
byłam kiedy na straganach zobaczyłam obuwie góralskie i kupiłam tam
klapeczki góralskie takie ze skórki - gdzie tam, one to pogorszyły sprawę
palców u nogi, więc nie daliśmy za wygraną, chodziliśmy po sklepach i mierzyłam
wszystkie klapeczki, dopiero przy Dworcu Głównym w takiej bramie natrafiłam
pantofelkiem na nogę i już zapanowała wygoda chodzenia. A byłam nawet w
sławetnym Manhatanie - tam specjalnie liczyłam ilość stoisk z obuwiem - bylo
ich 15, pietnaście stoisk - uśmiałam się , że miasto Olsztyn zostanie w mej
pamięci jako stolica obuwia. Chyba na tym skończę dziś,
siadając do pisania martwiłam się że nie bedę miała o czym pisać, przecież nic
takiego się nie działo, a ciężko mi to zakończyć, urwę tu nagle i energicznie,
jutro tez jest dzień. Zapomniałam powiedzieć, że cały czas chodziłam w
koszulce 'Olsztyn jest piękny' naszej klubowej z czym spotykałam się z
wyrazami uznania, słyszałam jak za mną szeptali Olsztyn jest piekny,
uśmiechałam się do tych ludzi, byli to turyści.
To do jutra.

[rita100]

Dalej wędrujemy po Olsztynie, skończyliśmy na tym, że w koszulce Olsztyn jest
piękny paradowałam przez cały czas. Pogoda nam dopisywała, więc zrobiłysmy
sobie po objedzie spacer po Starówce, póżniej po parku zamkowym, a następnie
spacer wzdłuż Łyny. Do Łyny wrzuciliśmy groszówki, wziełam ich ogromną ilość,
składałam je w kasie z myślą zabrania je do Olsztyna. Tak pierwsze groszóweczki
znalazły się w wodach Łyny. Doszlismy do ogromnych dwóch mostów, które wywarły
na nas wrażenie, za tymi mostami już zgubiliśmy się i nie wiedzieliśmy gdzie
idziemy, szlyśmy w ciemno, ale było bardzo, bardzo
przyjemnie, tereny nieznajome, ciekawe, inne . Czulo się tajemniczość tej
okolicy, weszliśmy znów w park i wyszliśmy pod Zamkiem gdzie udaliśmy się do
Amfiteatru, a tam czynili już przygotowania na noce blusowe, póżniej znowu na
Starówkę gdzie była przygotowywana i nagłasniana scena pod występy. Własciwie,
ruch na Starówce był duży. Dużo szumu lecz czekać do 21.00 na wytępy było
trudno. Tu zrobiono błąd, bo takie występy powinny być od popołudnia, nie
mówiąc , ze i z rana też powinni występować, a tak to wielki rajwach, a na
scenie nic nie było i nic się ciekawego nie działo.
Zmęczone tym rajwachem wróciłyśmy do hotelu. Kuzynka padła, a ja jeszcze w
koszulce Olsztyn jest piekny powędrowałam na Starówkę z myślą , że kogoś
wreszcie spotkam, przecież ta Starówka nie jest taka duża . Połaziłam,
posłuchałam wstępnych koncertów, przymiarek do blusu i sama się również
znudziłam, jednak brakowało mi rozmów, stać samej i się przyglądać nie było
wesołe, a samej pić piwo też nie nalezy do przyjemności . Więc i ja wróciłam do
hotelu. Tu powiem prawdę, moja kuzynka, nie lubi ze mną wyjeżdzać, twierdzi ,
ze jestem niespokojnym duchem, ze wprowadzam w atmosferę adrenalinę i takim
niespokojnym duchem byłam w Olsztynie. Ona sobie odpoczywała , a ja góra dół,
góra dół po tych schodach w hotelu i z siup jestem już pod Bramą Wysoką i już
jestem na Starówce i powrót i nie usiedzę na miejscu i znów wszystkie drzwi w
hotelu się otwierają i zamykają i znów Starówka i tak w koło macieju jak w
piosence 'Umarł Maciek umarł'
Umarł Maciek, umarł, już leży na desce ...
Gdyby mu zagrali, podskoczyłby jeszcze,
Bo w Mazurze taka dusza,
Gdy zagrają to się rusza.
Oj da dana ...

[rita100]

Nastąpiła pierwsza noc w wymarzonym hotelu "Wysoka Brama", z myślą , że się
wyśpię i całkiem spokojnie zasnełam przed 21.00. Jednak obudził mnie przed
22.00 szum i energiczne życie na Starówce, ciagłe przemieszczanie się ludzi,
życie tętniło gwarą przy kawiarnianych stolikach, głośne rozmowy, śmiechy, w
oddali muzyka i oklaski. Chciałam sie zerwać i iśc, ale do kogo ?. Dosiąśc sie
do obcego towarzystwa czy tylko patrzeć w samotności - nie. Jakoś udało się
zasnąć, za
chwilę następna pobutka innego rodzaju, głucha cisza i unoszący się w powietrzu
piękny śpiew piosenek blusowych, tak pieknych , że postanowiłam wysłuchać,
miałam zamiar wstać i iść. Coś niesamowitego, co za piosenki co za głos.
Słuchałam w łóżku z przyjemnością. Nie wiem kto śpiewał ostatnie kawałki, ale
wrażenie zrobił ogromne, zapanowała głucha cisza i tylko ten śpiew, żadnych
rozmów, żadnych śmiechów i w tej ciszy przy taktach ślicznej spokojne muzyki
usnełam ponownie, ale nie na długo, dobrze mówią ludzie, po ciszy przychodzi
burza, to co się działo po tej pieknej
ciszy to przeszlo moje wyobrażenia o śnie. Otóż na Starówkę wyległy maszyny
sprzatające lub remontowe brygady nocne. Jak nie zaczeły szuru-buru, jak nie
zaczeły hałasować, warkotać aż wstałam na równe nogi myśląc , że odbywa się
Rajd Kormoran po Starówce. Ale to nie możliwe, zaczełam podejrzewać , że
zaczeła się wycinka topól, ale Starówka nie ma drzew, co to może być ? Patrzę
przez okno, nic nie widzę, jedynie panie biegające po ulicy z wiaderkami i
miotłami, sprzatające.
Gdzie nigdzie stali na rogach bywalcy Starówki, plątają się poszukują czegoś
mokrego, też głośno debatowali.
Najgorsze w tym wszystkim była tonacja hałasu, raz cicha i nagle mocna i
głośna. Mogło to doprowadzić do wściekłości czlowieka.(Były to maszyny
sprzątające, które nierównomiernie hałasowały). Ale wszystko się kiedyś kończy
i Olsztynem znów zawładneła cisza , a ja spokojnie zasypiam zmęczona tym
hukiem, nie na długo jednak, teraz przyszedł czas na stojące pod oknem hotelu
Wysokiej Bramy auto firmy securite, panowie z tego auta zaczeli głośną rozmowę
przez radiostację chyba z szefem. I nic by sie takiego nie działo gdyby ich
głos nie
roznosił się wśród głuchej ciszy dość głośno i gdyby jeszcze rozmawiali nudno,
ale rozmowa była tak energiczna taka emocjonalna, jakby wypili z samego rana
kawkę szatana, że nie sposób było parsknąć śmiechem leżąc w łóżku. Nie
przytocze tej rozmowy, ale powiem krótko, że panowie podpuszczali swojego
szefa, a ten w nerwach odpowiadał odpowiednio jak na szefa przystało, potokiem
słów jakby wstał lewą nogą. Chyba był to już ranek, a ja sobie nuciłam:

Wszystkie rybki śpią we wodzie
Tralala la la la la
Tylko jedna spać nie może
Tralala la la la la
Wszystkie rybki spią w jeziorze
Tiula, la, tiula, la, la
Tylko grzeczna spać nie może
Tiula, la, tiula, la, la.

Co za noc !
Tak sie mieszka w hotelu Wysoka Brama.
A dzień zapowiada się dobrze i słońce i rowerek i... spotkanie w eNce.

[rita100]

Burzliwą noc trzeba było sobie wynagrodzić dobrym śniadankiem. Już wcześniej
rozglądałam się za jakimś typowym barem bez ekstrawagandzkich posiłków. Taki
bar znalazłam pod Arkadami na Starówce "Dziupla". Lokal bardzo przyjemny,
skromny, czysty i obsługa pań fantastyczna. Zestaw śniadaniowy układa się w/g
życzeń, a więc serek, szyneczka, masełko , pomidorek, ogóreczek i świżuteńka
cólta. Do tego kawusia lub herbatka podana z uśmiechem i muzyczka.
Polecam "Dziuplę " dla turystów, można tam nawet zrobić sobie kanapki na drogę.

[rita100]

Pogoda jak mówiłam dość dobra, chociaż czuło się ochlodzenie i zbliżajżący
front chmur, chmureczek, ale nie ma jak męska decyzja i zdecydować się na plażę.
Więc ubrane cieplutko wyruszylyśmy na plażę. Miałam ogromne szczęście, bo
kuzyna która nie lubi jeżdzić taxi, a nie wiedziała gdzie plaża sie znajduje,
więc zgodziła się dojechać taxi i to koniec, od tej pory musiałam cały Olsztyn
schodziłam piechotą, na własnych nogach. Okazało się , że kuzynka szybciej
pojeła plan miasta niż ja i doprowadzała mnie do celu na nogach. Oto by nie
brać taksi tylko piechotką chodzić były największe awantury między nami, a
zaczynały się tak : idziemy, idziemy, idziemy i nagle wołam - o taxi, siadamy,
a ona - to sobie siadaj, ja idę na nogach - odpowiadała i co było robić, taka
wędrówka ludów . Ale na plażę dojechaliśmy taksówką. Wejście na plażę wreszcie
bezpłatne, bez tych fiskalnych bilecików i skierowałam się prosto do rowerków.
Kuzynka mówi - ja tu poczekam, ja nie umię pływać, jedź sama, ale kiedy
zobaczyła te masywne maszyny i kapoki kolorowe bez oporów siadła ze mną.
cdn

[rita100]

Zaczyna się rajd po Krzywym, woda pod nogami, słońce, chmury, nad nami i wiatr
z przodu i z tyłu. Płyniemy, pedałujemy na środek jeziora, a ze mną płyną
groszóweczki, doskonała jazda, fale nas moczę, wiatr duży, a tu fruuuu -
deskorolkarz z żaglem na jeziorze, złapał wiatr i przejechał nam pod nosem.
Chyba sie uczył, bo nie umiał hamować i wpadał do wody i co chwileczkę miał
przymusową kąpiel. Kuzynka mówi, zjedżmy mu z toru, bo niebezpieczeństwo
stwarzamy i pomalutku płyniemy dalej, szybko się nie da. W oddali widzimy jak
jezioro Krzywe ma taki przesmyk i obrałyśmy sobie jako cel naszej przejaźdzki
turystycznej po jeziorze. To pływanie tak nam się spodobało, że kuzynka
zadzwoniła do domu ze środka jeziora z pytaniem - zgadnijcie
gdzie się znajduję ? - na środku jeziora ! hihihi

[rita100]

Płyniemy, płyniemy do tego przesmyku ale nic do przodu, wydawało nam się , ze
stoimy w miejscu, chyba płynełyśmy pod wiatr, a fale nas wstrzymywały i tak
poddałyśmy się i zawróciliśmy z obranej trasy. Na hotyzoncie pokazali się nowi
serfingowcy i tylko glowy nam się odwracały , to w tył , to w bok, a oni
fruuuuu pięknie. Za chwilę ukazał sie kajakarz i szybciuteńko, zgrabnie
przepłynął kolo nas, my się odwracamu, a on już prawie przy naszym przesmyku i
zniknął, tak szybko tam dopłynął, więc biorąc wzór z dzielnego kajakarza
postanowiłyśmy się spiąć, nawróciłyśmy i jeszcze raz wznowić próbę dopłynięcia
do tego przesmyku. Energia była, ochota była, cel był, tylko fale przeciwne
spychały nas w odwrotnym kierunku. Nie udało się tam dopłynąć. Ogłosiłyśmy pas
i znów spokojnie , wyluzowane wracamy, może innym razem pokonamy fale. Płyniemy
sobie, kuzynka się opala do slońca, a ja wyciągam groszówki i pojedynczo,
dostojnie wyrzucam do wody mówiąc za kogo i tak wymieniam, wszystkie niki jakie
pamiętałam, wszystkich po kolei, a kuzynka już zniecierpliwona tym moim dłygim
mysleniem nad każdym pyta się - nie masz tu kalendarza, czytałabym wszystkie
imiona, bys kogoś nie omineła I tak miluteńko biegł czas na tej wodzie,
relaksująco, którą karmiłam złotymi monetami. Nagle kolo nas niezauwazalnie
przepłyną już z powrotem podziwiany przez nas kajakarz, a my dalej w tym samym
miejscu, na środku jeziora, a on już zdążył obrócić przesmyk na drugą stronę.
Serfingowcy dalej ryzykowali stłuczkę z nami, błyskawicznie się przemieszczając
tuż obok. Kiedy nasze siły się wyczerpały i kiedy poczułyśmy głód wrócilysmy na
plaże oddałyśmy wspaniały rowerek i myslami już byłam w wygodnej taxi do hotelu.
A jednak nie , jeszcze przed nami długa piesza droga

[tralala33]

Ho, ho, to był wyczerpujący dzień. A dla mnie seteczka

[rita100]

Czyli rozpoczynamy następna seteczkę
Przed nami eszcze trochę łazenia psiechtó po Łolstynie

[rita100]

Nie przypuszczałam, że będzie mnie czekać powrót z plaży na nogach. Idziemy
pamiętną drogą asfaltową, przy pamietnych drzewach jak 30 lat temu i więcej.
Przypuszczam, że asfalt był nie zmieniany, przechodzimy przez tory, a po lewej
stronie widzimy slicznie zadbany park z jeziorkiem. Właśnie odbywały się tam
sianokosy i unosił się zapach. Cieszyłam się , bo na skrzyzowaniu już widziałam
postój taksówek, ale skąd żdnej taxi tam nie było, po drugiej stronie widok na
Bałtycką i znajomy teren, skręciliśmy w prawo i dalej prosto, prosto, prosto,
idziemy i idziemy, a ja padam ze zmęczenia, jest mi już tak obojętnie, że nie
zauważyłam jak doszliśmy do Starówki, jeszcze wdepnełyśmy na objad i zaczelyśmy
sjestę. O 17.00 umówione byłyśmy w eNce.
Tyle na dziś, choć nie wszystko bo...

[giga5]

Puk, puk
Można prosić o cd.
Miło się czyta i wspomina)
Pozdrawiam

[rita100]

już jestem, bo dużo czasu poświęcam na wklejanie zdjęć
pozdrawiam Cię Giga

bo zapomniałabym najważniejszego, przeciez byłam po drodze jeszcze nad jeziorem
Długim. Więc jak wracałyśmy z plaży to na skrzyżowaniu poszłysmy na Bałtycką,
ponieważ sobie przypomniałam , że resztę groszówek miałam wrzucić do tego
jeziora, a że nie byłam pewna jak dalej potoczą się moje wycieczkowe losy
zaciągłam kuzynkę do jeziora Długiego. Zleciałyśmy z takiej skarpy między
domkami na początku al.Przyjaciół i byłysmy nad samiuteńkim jeziorem Długim.
Po raz pierwszy zobaczyłam go w całej swej okazałości i... nie powiem , bardzo
ciekawe miejsce, ma swój urok, szczególnie spacerowy. Zaczełam szukać
najlepszego zakola by z rozmachem rzucić resztę groszowek. Jak zaczełam szukać
tego właściwego punktu tak wędrowalyśmy wędrowalyśmy, aż znów zdrowy rozsądek
mi podpowiedział, że jutro obejdziemy jezioro wokoło, tak nam się tam podobało.
Widziałam i dotykałam ścięte konary topoli, część z nich były zdrowe, ale część
topoli były chore. Wreszcie znalazłam miejsce między dwoma rzezbami i z
rozmachem, energicznie , w górę i z radością wyrzuciłam te zlote monety -
poleciały w górę , zabłysneły w słońcu i wleciały z uroczo do wody.
Jakie to było piękne, wyglądało to jakgdyby nad jeziorem Długim przez moment
zawisła złota fontanna lub złoty deszcz. O jeziorze Długim jeszcze popisze, bo
spędziłam tam pół dnia w dniu zjadu.

Jeszcze powiem, że kiedy wracałam z wojażów to się martwiłam, że tak naprawdę
nie będę miała co napisać. Nic się nie działo, a tu jeszcze czeka opowieść o
złodzieju.

[giga5]

Pozdrawiam cieplutko z Olsztyna)
Niecierpliwie czekam na ciąg dalszy)

[rita100]

Łuż jest - lopis wody w jyziorze Krzywym
łoj Giga, wytrzymujesz ten łupał ?

Warto jeszcze powiedzieć, że w roku 2004 fale jezior były inne niż rok
wcześniej, miały dziwny blask w wodzie, czubeczki tych fal były bieluteńkie jak
kryształki i lśniły w słońcu wychodzącym zza chmur. Śliczne świecące kryształki
pływające po jeziorze.
Niesamowite wrażenie wzrokowe, samo patrzenie na taką wodę było ucztą wzrokową
w najwyższym stopniu. Tego się nie da opisać, kto tam nie był, ten tego nie
czuje. Gdyby ktoś długo siedział w zamknięciu, odosobnieniu i nagle posadzono
by go na środku jeziora na tym rowerku i o tym czasie , myślę, że byłby oślepł
od jaskrawości pieknych iskrzących fal. To były tańczące kryształowe iskierki,
to był balet na wodzie, to była serenada w wykonaniu fal jezior, to była parada
wody i kryształków, to były błyski w oczach i w wodzie. To było coś co tylko
mozna zobaczyć, ale w żaden sposób opisać - można to nazwać jako żywiołowe
igraszki słońca ,chmur, wiatru i wody. To było wyjątkowe i niezapomniane.

Jutro dalyj bandzie

[giga5]

A po poludniu........?

[rita100]

Giga , nie oglądasz meczu, straszny mecz dziś, wielkie emocje.
Hehe, prywatnych spotkań nie opisuje, bo nie wiem co inni na to ? ))

[rita100]

Skończyliśmy na tym, że po rowerkach na jeziorze Krzywym zrobiłam piechotką
rekonesans Olsztyna . Po południu wybierałyśmy sie do eNki na przedzjazdowe
spotkanie. Po odpoczynku, zebrałysmy się na wymarsz, ja dalej w tej koszulce
Olsztyn jest piekny pardaowałam, wybiegałam w rózne miejsca, a to tu, a to tu ,
właściwie bezcelowo , nawet wpadałam szybciuteńko do kafejki internetowej na
M.C.Skłodowskiej, gdzie już mnie poznawali. Dalej podziwiałam te kocie łby tej
uliczki, te piekne uliczki przyratuszowe i ten antykwariat , który jako jedyny
chyba prztrwał tyle lat. Pamiętam jak do niego oddawałam wszystkie ksiązki
domowe, opuszczając Olsztyn. Ciągle podziwima ten antykwariat, bo tak się
złożyło, że nie liczyłam na pieniądze ze sparzedaży tych ksiażek i czasopis, a
nawet o nich całkowicie zapomniałam , a tu jednak po długim czasie przysłali mi
pieniądze przesyłką w najodpowiedniejszym momencie, kiedy to miałam dołeczek
finansowy i wydałam je na żywnośc. Tak własnie często sie zdarza, że coś jest
nieoczekiwanego z nieoczekiwanej strony. Więc ten mój antykawriat istnieje,
byłam w nim w środku.
Ha, zapomniałabym powiedzieć, że byłam tez w swoim domu, drzwi były otwarte do
klatki, te same schody, te same drzwi - weszłam cichutko po nich na górę,
zeszłam, usiadłam na schodach i zawracałam sobie głowę wspomnieniami.
Po cóż zawracać głowę sobie wspomnieniami, wpadać w melancholię i psuć humor
innym. Tu zaszła zmiana......

[giga5]

Dzięki i proszę o jeszcze) całuski

[rita100]

Giga, Ty sie nie wstydz, wchodz do watków, ktore Ci pasują. Spójrz na wątek
Olsztyn na żywo. Obserwowałam przez kamerę waszą szalejącą aurę.
Giga , ja mam prośbe , jakbyście tak szli na zamek gdzie ta lipa padła i
zrobili zdjęcia - to ja zamieszczę w albumie swoim. Mam tam dział - Moje miasto.
Możesz mi kilka zdjęć przysłać ? Takie ładne , takie coby poszły w świat i
wszyscy to miasto podziwiali. hehe

[rita100]

I tak pomalutku, idąc obok szubienic, więzienia i Dąbrowszczków doszlyśmy do
eNki, gdzie byłyśmy pierwsze.
Zaraz przyszli inni. Zaczeły sie rozmowy , smiechy i debaty. Potem się
zebraliśmy i poszliśmy ku miastu. Połaziliśmy tocząc dalsze rozmowy i
rozeszliśmy się. Ja jednak jestem dusza niespokojna, kuzynka poszła
spać , a ja jeszcze skok na miasto, własciwie bezcelowo, ale mieszkając prawie
w środku Starówki robiłam co chwileczkę skok i wyskok, co byłam w pokoju to już
zatęskniłam za ulicą. I tak wieczorem weszłam do Delikatesów na Starówce po
jogurcik, znajdujący się tuż
za Wysoką Bramą po lewej stronie idąc do Starówki. Było parę ludzi, ja stanełam
ostatnia w kolejce, za mną stanął chlopak, który stał już w sklepie obok,
przede mną tez jakiś chlopak, ale jakoś dziwnie się ten zza mną kręcił,
podejrzanie , więc wyszłam z kolejeczki na bok i obserwuję, a on całkiem
spokojnie sięgał za lade
chlodniczą i wyciągał sery zółte, bo taki towar leżął na końcu lady i chował je
do kurtki. Wszystko na moich oczach, ja zdębiałam, żadnego obciachu ani
respektu przede mną. Kolejeczka sie skończyła , pani zaczeła obsługiwać
chlopaka tego przede mną i juz widzaiałam, że to jest jedna banda, ponieważ
kolega był zainteresowany konserwami i pyatał się co chwilę o cenę każdej, nie
będąc nimi zainteresowany, a szybko myśląc o cenie następnej konserwy. Pani
odwrócona tyłem do klientów mówiła ceny, oglądała konserwy , a ten drugi kradł
na żywca, a to były cięzkie przecież sery zółte, w kostkach i tak kiedy gablota
robiła się juz prawie pusta, pani się nagle odwróciła i złapała złodziejszka.
I tak to wszystko widziałam na własne oczy i nie grzmiałam, bo ja znam na
pamięć takie numery,
teraz czułam to od strony zwykłego klienta. No i pani mówi do złodziejaszka -
prosze mi to oddać, a złodziejaszek - co ?, no to co pan ma za sobą i całkiem
spokojnie złodziejaszek oddał jeden kawałeczek sera i wyszedł. Wyszli wszyscy,
bo nie jestem pewna czy było ich tylko dwóch czy jeszcze na stanowisku
alkoholowym nie było obstawy. A wszystko się to działo kiedy była jedna pani,
dwóch złodziejaszków i ja samiutka w sklepie, dla relaksu kupiłam dwa
jogurciki , nie jeden
i też wyszłam. Poszłam prędko do hotelu, bo bałam sie co jeszcze mnie moze
spotkaćw w Olsztynie nocnym i już nie wyszłam z niego ze strachu, dopiero
rano

[rita100]

A więc, wstałyśmy rano w sobotę, pogoda taka sobie, na plażę już nie miałyśmy
ochoty iśc więc zaproponowałam las. Lasy olsztyńskie są również piękne, tak
sobie myślę, dobrze będzie połazić między drzewami. Ale
gdzie tu się wybrać w lasy ? Jedynie pamiętam, że dawno, dawno temu jechało się
tramwajem do końca, do pętli i zaczynał się las, chyba w odwrotną stronę niż na
plażę się jechało. Tramwajów już nie ma, nawet szyny zostały zlikwidowane, bo
można by szynami iśc, została taksówka i przekonałam kuzynkę , że kto jak kto
ale gdzie znajduje się las to toksówkaż powienien wiedzieć. Buch ,siadamy do
taxi i mówię - do lasu proszę !. Chyba kierowca wpadł w strach z powodu mojego
zdecydowanego głosu, pomyslał sobie , że kurs niebezpieczny, że w lesie mogą do
obrabować i zabić i pyta się o szczegóły. Wyjaśniam mu, że chodzi nam o taki
las gdzie są drzewa i
jeziorko i żeby bylo pięknie. Kierowca wystartował bez myślenia i zawiózł
nas - nad jezioro Długie i znów znależliśmy się w tym samym miejscu co dzień
poprzedni jakby w Olszynie innych lasów już nie było. Trasa naszej wędrówki
pieszej zaczynała się od starej brzozy. Postanowiłyśmy obejść całe jezioro.
Fajna trasa wycieczkowa, bardzo fajna, pogoda w sam raz na takie marsze.
Spacerujemy, po prawej stronie tafla jeziora, po lewaej ogródki z działeczkami,
na alejce pojedyncze ławeczki.
cdn

[tralala33]

Lepsi buło poziedzieć 'Do WDK-u proszę' i łobaczyć Las Mniejski. Tlo tam nie ma
jeziora
www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=11&ido=24&pg=19

[rita100]

www.moje-fotografie.olsztyn.pl/index.php?idd=11&ido=24&pg=19
To jest piekne, ale jak dużo zależy od wiedzy taksówkarza, a takiego
spotkałam , w drodze już do dworca - tak slicznie opowiadał o Olsztynie i
wszystko pamiętał - szkoda, że takiego się spotyka w drodze do Dworca. Naprawdę
żaluję, bo wiem , że wszystkie tajemnice mi pokazał, pamiętał tramwaje i wiele
innych rzeczy.

No to sobie spacerujemy, zaczynamy podziwiać scięte topole, zostały po nich
ogromne pnie, ładnie , równo je ścieli i wspaniały pomysł był z tymi rzeŹbami,
szkoda , ze tak mało ich jest, byłaby to aleja rzeŹb. Pierwszą rzeźbą jaką
spotkałyśmy była rzeźba Świątka. Stoi okazale na pmiu topoli, pełno na niej
podpisów. Kawałek dalej leży upadły piekny anioł, brzydko to wygląda, ale
choćbym chciała go podnieść i ustawić na swoim miejscu to i tak bym nie dała
rady. Aniołek też miał podpisy
to i ja się na nim podpisałam. Tego aniołka wypadało by podnieść ale to
zaciężkie. Ogromna, wielka i piekna rzeźba, ma śliczne skrzydła - co to za
twórca był ? Do tej pory nie znam. Wędrujemy dalej, wśród drzew obok wody i się
zastanawiamy jak wysoko woda podchodzi gdy są ulewy i powodzie ? Ale to tylko
nasze takie dysputy, bardziej podziwiamy widoki. Po lewej stronie znaleźliśmy
kamienne schodki, chyba prowadzą do szkoły, bo nad jeziorem widać nowo
postawioną tablicę z napisem -" Szkoła Podstawiwa Nr 7 w Olsztynie opiekuje się
terenem wokół j. Długiego i pobliskim lasem".
Ponieważ była to świeża tablica jeszcze bez podpisów to i ja nie zostawiłam
żadnego śladu na niej. Ale nie powiem, że właśnie pomyślałam sobie - oto jestem
w świętym miejscu szkoły
cdn

[rita100]

Dochodzimy do mostku, drewnianego z drewnianym parkanem. Trzeba bardzo uwaznie
iść , bo są dziury i można nogą zamoczyć sie w jeziorze. Na poręczy pełno
odpisów. Widok z mostku jest też wspaniały , po obu stronach to samo jezioro, a
patrząc w lewo widzimy w oddali przesmyk , który korci by tam dojść.
Mostek prowadzi do sosnowego lasu i tam się udalyśmy. Lasy sosnowe i brzozowe
są najpiękniejsze. Kiedy wychodziłyśmy z mostku w stronę lasu na horyzoncie
pojawił się kolarz i zjechał z górki na rowerze na mostek i wszystko byłoby w
porządku gdyby pojechał sobie dalej, ale on zrobił numer, zobaczył nas i wrócił
się, a ja wpadłam w paniczny strach i mówię do kuzynki wracajmy się , ja nie
wiem kto to jest i jakie ma zamiary. Ale kuzynka, chodź , chodź i skręciliśmy w
lewo
zagłębiając się w las, a ja dalej niespokojna byłam, patrzyłam w wodę
przybrzeżną jeziora i się bałam. Już nie byłam zainteresowana dalszą wycieczką,
ciagle sie odwracałam i szukałam wzrokiem tego rowerzystę
podejrzanego. Wreszcie udalo mi się przekonać do zawrócenia z drogi, bardzo
byłam niezadowolona z takiego obrotu sprawy, ale iść w strachu nie nalezy do
przyjemności. Więc większość czasu spędzilismy na mostku przyglądając sie falom
jeziora. I tak patrzę i patrzę, a tu powraca mój rowerzysta, zjeżdza z górki w
podskokach, chyba uprawia kolarstwo górskie, bo miał całe uposażenie roweru i
siebie kolarstwa górskiego i przejechał spokojnie przez mostek do domu.
Przechodził też pan z dużym czarnym psem, pan z dzieckiem w wózeczku, a my już
udaliśmy się w drogę powrotną.
cdn

[tralala33]

Strach ma zielgie łoczy.

[rita100]

No ale tera bendzie ło łobżarstwie

[rita100]

Z jeziora Długiego udałyśmy się na objadek do słynnej Przystani. Szłyśmy między
domkami , schodkami kamiennymi na górę , wzdłuż Al.Przyjaciół na Bałtycką,
przez skrzyzowanie prosto i droga na plażę, póżniej w
prawo i dochodzimy do Restauracji Przystań. Po drodze się upewniałam czy
kuzynka zezwoli na taxi w powrotną drogę, bo już maszerowania miałam dość.
Tak ją więc prosze - Asiu, ale jak już pojemy bardzo i będziemy mieć pełne
żołądki to sobie wygodnie je dowieziemy do hotelu ? - Tak , brzmiała odpowiedź,
przecież z obciążonymi żołądkami nie będziemy chodzić, z takim cięzarem w
zołądku, weźmiemy taxi, może nas uwiezie. Bardzo optymistycznie brzmiały te
słowa kuzynki więc i apetytu nabrałam. Wchodzimy, my turystki bez limuzyn, bo
tam stały fejne ofta, rozglądamy się, jest super. Zajełyśmy sobie stolik na
werandzie ale w sali, ponieważ okropny był wiatr i jeszcze do tego zimny,
stolik przy klatce z papużkami i szperamy w karcie. Tak własciwie to nic
szczególnego nie znalazłyśmy i zaczełyśmy od herbaty i to ona była bohaterem i
specjalnością Przystani. Okazuje się , ze podanie herbaty na Przystani ma swój
rytuał i swoją oprawę. Poprosiliśmy o dwie herbatki, a po przyniesieniu jej,
stolik się tak zpełnił jakbysmy ucztę herbacianą robiły. Byłam zaskoczona tym,
więc: białe spodeczki, białe szerokie filiżanki, talerzyczki z herbatką,
spodeczki z cytrynką, czajniczki z gorąca wodą, cukierniczki, łyżeczki -
wszystko to podwójnie - czułyśmy się w porcelanowym raju herbacianym. Miejsca
na stole już brakowało od tej zastawy herbacianej. Zrobiłam sobie przerwę w tak
dostojnym piciu i poszlam zwiedzać dalsze apartamenty Przystani, byłam na molo,
oraz fajnym tanecznym placyku, który mieści sie w drewnianej klatce, by
tancerze nie wpadali do wody. Bardzo jest tam ładnie, a fale jeziora rozbijały
się o molo. Jeszcze bardzo ładnie dzwoniły dzwoneczki przy żaglówkach tam
stojących, przypominały mi dzwiekiem stada górskich
baranków . Już jestem zmęczona tym pisaniem, ale jeszcze zamówimy objad,
przecież dla niego tu przyszłyśmy. Jak myślicie, co można nad jeziorem
zamówić ? - oczywiście , że pstrąga.
cdn

[rita100]

Mam nadzieje, że już po kolacji jesteście - bo tak ten obfity objad wyglądał -
różowy filet z pstrąga, 3 malutki ziemniaczki nowe z koperkiem, maleńkie
kawałeczki papryczki kolorowej, a obok kawałeczek cytrynki, a wszystko to na
ogromnym białym talerzu, ledwo dostrzegałam to jedzenie. Pomyślałam , ze do
tego jedzenia powinni lupe podawać, powiem szczerze zawiedzona byłam, obok w
innym naczyniu była suróweczka z białej kapusty, ale tak grubo pokrojona jak
dla konia. Nie byłam zachwycona jedzeniem tymbardziej,że sam pstrąg był bez
smaku. Dobrze, że wcześniej podali jako przystawkę chleb z pastą i to było
najlepsze, chleb chyba prawdziwie wiejski, rewelacja - naprawdę, dla niego
właśnie warto było tam iść, ale nie warto wydawać takiej kasy.
No wiec , pojedli , popili , czas wracać do domu i domyślacie się jakim
sposobem, sposobem szukania taxi, pod pretekstem szukania taxi i jej ciężkiego
złapania doszliśmy do Wysokiej Bramy piechotką z samiutkiej Przystani przy
obciążonych zołądkach, bo już mi było wszystko jedno czy jadę czy ide. Była to
ostatnia wędrówka ludu po Olsztynie.
Potem szykowałyśmy sie na zjazd. Ponieważ cały czas wychodziłam sie w dwóch
koszulkach Olsztyn jest piękny na zjazd włożyłam skromną kreację z myślą o
zabawie i nie pomyliłam się, nie miałam też żadnych oporów, zeby się nie
zabawić i nikt też nie miał. Rano, sniadanko w Dziupli i odjazd.
Było, mineło, zostały wspomnienia.

I jo tam buła buła , to takie ładne buło. Sukienke mniołam z papsieru, żonek z
masła, buty z glomzdy (sera). Jekem tancowała, obleka sie poderła, masło
zleciało, buty, jakem skokła, to sie rozlecieli, dwa durki w nosie i skońcyło
sie.
Kedy bande eszcze roz w Łolstynie łopsisze bezuch po naszamu.

[giga5]

Witam Cię Rita z Olsztyna)
Byłam dzis na Twojej ukochanej plaży.
Woda cieplutka, a chętnych do kąpieli nie mało)
Na wodzie żaglówki rowerki i kajaczki.Jutro też się wybiorę.
I Tylko Ciebie tu brakuje)
Pozdrawiam cieplutko

[rita100]

Pozdrawiam , słyszałam , ze u Was upały.
Duzo ludzi bylo na plaży ?
Dalej sa bilety wstępu ?

[giga5]

Rita,na plaży ciasno,
ale Ty się zmieścisz, przyjeżdżaj)

[rita100]

Tak , ten wątek będzie czekał na nastepne opisy fiki miki Riti ))))
Giga, jeszcze nie mam nic ustalonego , pod koniec sierpnia postaram się zboczyć
z drogi. Giga , a czy czasmi nie chcesz się wybrać na Zjazd w Gietrzwaldzie
Warmijaków - zobaczysz, napiszesz nam ilu ich tam bylo. Bedą imprezy.
Po drodze grzyby nazbierasz ))

[rita100]

www.krenzek.de/Olsztyn_2006/index.html
Wypsisz , wymaluj, pasujó jek ulał do kóntka.