Termin wyznaczony 4 wrzesnia.

[ola11lub8]

Trzeciego mam się stawić w szpitalu na ul.Zelaznej w warszawie
mam mieć laparoskopie mięsniak śródścienny wymiart o średnicy 55
mm.Bardzo się boje pewnie jak każda przed operacją.Nie wiem czy dam
rade psychicznie tym bardziej że w domu zostwie dziecko 16
miesięcznego michałka.Bez którego nie moge wytrzymać.

[unisa]

Cześć. Nic się nie bój...wszystko będzie dobrze. Wybór żelaznej to
już strzał w dziesiątkę , ja niestety tam się nie dostałam.
Laparoskopia to moim zdaniem lepsza alternatywa niż laparotomia.
Mała blizna i dużo krotszy pobyt w szpitalu i szybsze dochodzenie do
siebie. Ja niestety nie miałam tyle szczęścia , mój mięśniak był za
duży na laporoskopie .
Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego.
unisa

[ola11lub8]

Dxiękuje za słowa które dodały mi otuchy choć dalej się boje
wszystkiego tego całego przygotowania do operacji
np.Lewatywy .Narkozy to chyba nic przyjemnego często po się
wymiotuje.Unisa napisz mi jak udało Ci się to przetrwać .Pozdrawiam.

[posnania1]

Nie jestem Unisia, ale miałam operację 30 maja (piatek). Bałam się strasznie.
Podobnie, jak Ty obawiałam się, jak przezyję lewatywę i narkozę. Teraz mogę z
całą pewnością powiedzieć, że naprawdę NIE MA SIę CZEGO BAć. Lewatywa to była
chyba litrowa butelka z płynem przeczyszczającym. Ponoc do kupienia w aptece.
Żadnej rewolucji nie mialam, bo juz od jakiegos czasu nie jadlam, a wczesniej
dostalam drinka do wypicia (przeczyszczającego) i czopek.
A narkoza? Ostatnia rzecza, jaka widzialam byl anestezjolog, który wstrzykiwał
mi cos do wenflona w dloni. Potem sobie zasnęlam. Kiedy sie obudzilam czulam ból
w dole brzucha, wydusilam z siebie "boli" i dostałam zastrzyk w tyłeczek :) oraz
jeszcze cos dożylnie. Nie wymiotowalam, ani tez nie miałam żadnych mdłości po
narkozie.
W sobote po poludniu odłączyli mi cewnik i kazali na piechotę do kibelka :)
Cięzkawo było wstać, ale jak juz sie człek rozruszał troche to nie bylo źle. Na
każde zawolanie dostawałam środki przeciwbólowe. Prosilam o nie w piątek, zaraz
po operacji i sobote. W niedziele juz nie chciałam. Nie odczuwałam wielkiego
bólu. Ze szpitala wyszłam we wtorek. Z każdym dniem było coraz lepiej. Dzis juz
tylko blizna mi przypomina o operacji.
Jesli masz jakies pytania, pisz namaila. Trzymaj sie :)

[posnania1]

Dodam, ze ja podobnie jak Unisia mialam laparotomię. Rozpoczeli laparoskopia,
ale okazalo sie, ze mam dodatkowo 2 mięśniaki w położeniu nie nadającym sie na
laparo.
Dziewczyny, ktore w piatek przede mną (ja mialam ostatnia) laparoskopie po
poludniu juz wstawały, a nastepnego dnia szly do domu.

[unisa]

Cześć, już parokrotnie pisałam o tym jak to było w szpitalu ,
przejżyj wpisy , nie pamiętam dokladnie w którym się wypowiadalam.
ale pamiętaj : strach ma wielkie oczy i zniekształca rzeczywistość i
nasza wyobrażnia też wszystko wyolbrzymia. Ja lewatywy nie miałam ,
tylko jakiś czekoladowy drink .Dzisiaj muszę sama sobie robić
lewatywę w domu bo mam problem z jelitami , nie mogę się wyprózniać
normalnie.To nic strasznego. Narkozę przeszłam całkiem nieżle , nie
wymiotowałam po niej , choć mojej koleżanki na oddziale , miały
odruch wymiotny po operacji , ale to normalne choć bardzo
nieprzyjemne , i jest to sprawa bardzo indywidualna , każdy reaguje
inaczej.
Najgorsze jest czekanie na zabieg , wiem coś o tym , nie można
normalnie żyć bo wkólko myśli się o jednym .Można zwariować , do
głowy ciśnie się tysiące myśli i tysiące pytań.
Musisz przez to wszystko przejść , sama . Czytaj to forum , pytaj o
wszystko , najgłupsze pytania zadawaj , ja tak robiłam i to mnie
trochę uspakajało. Ja osobiście bardzo zzyłam się z tym forum i
mimo ,że jestem już po , ciągle regularnie tu zaglądam.
Pozdrawiam cię gorąco i jestem do dyspozycji- pytaj .

[ola11lub8]

Bardzo wam dziękuje za otuche.Staram się o tym nie myśleć a jak już
zaczynają nachodzić mnie złe myśli to myśle o tym co napisałyście i
mówie sobie że ja też dam rade i wszystko będzie dobrze.Pozdrawiam.

[posnania1]

Tak to juz jest, że boimy sie nieznanego. Po wszystkim dochodzi sie do
stwierdzenia: i po co ja się tak denerwowałam? Mam nadzieję, że w Twoim
przypadku też tak będzie. Tego Ci życzę. Trzymam kciuki. Daj znać, jak juz
bedziesz w domciu po wszystkim.

[ola11lub8]

Naprawde bardzo wam dziękuje to naprawde ważne by ktoś Cię
rozómiał tak jak Wy mnie dobrze wiećie jak się czuje bo
przechodziłyście to samo te obawy i strach.Ja jeszcze martwie się o
syna jak to wytrzyma jestem z nim cały czas nigdy się nie rozstajemy
i tu pewnego dnia mam zniknąc.ZostaNie pod opieką mojej siostry jak
będe w szpitalu ale wiadomo nikt go nie zna tak jak ja.Pozdrawiam.

[tocache]

nie bój się, wszystko będzie dobrze,też będę za ciebie trzymać
kciuki. Ja się dość martwiłam swoim mięśniakiem, ale samej operacji
nic a nic się nie bałam, nawet podchodziłam do całej sprawy z
ciekawością, bo nigdy wcześniej nie byłam w szpitalu. Przygotowałam
się psychicznie na ból i na to że może być mi ciężko i okazało się,
że bólu w zasadzie nie czułam ( może mam wysoki próg), lewatywę da
się znieść, cewnik, kroplówki, nudności po narkozie , wszystko jest
do zniesienia. Ja osobiście życzę ci żebyś miała jak najlepszą
opiekę, fachowego lekarza, troskliwe pielęgniarki i w miarę wygodne
łóżko, to wszystko jest równie ważne. Powodzenia!

[ola11lub8]

Bardzo wam dziękuje za wsparcie ale zaczynam warjopwać i czasem
myśle że nigdzie nie pójde chce misię wyć nie płakać.AAAAA.....

[ola11lub8]

Jeszcze nie wiem po co wchodziłam na jakieś inne Forum o
mięsniakach i tam piszą dziewczyny o strasznym bólu po operacji i
takie tam.

[unisa]

Inne fora są do niczego , tylko straszą i dziewczyny piszą takie
okropne rzeczy.Nie bagatelizuje naszego problemu , ale najważniejsze
nie dać sie zwariować.....wiem co mówię bo przez to przechodziłam.
Strach i płacz to całkiem normalny objaw, ale jak juz wrócisz ,
ciekawa jestem jak będziesz na to wszystko patrzeć .synkiem się nie
martw , myślę ,że zapewniłaś mu najlepszą opieke .Po za tym
kochana , na oddzial to go może nie wpuszczą , ale na drugi dzień po
operacji , sama do niego zejdziesz do korytarza albo przed szpital.
Mój brat przychodził do mnie ze swoimi dzieciakami , posiedzieliśmy
na korytarzu i było fajnie.Wszystko będzie dobrze.Z niecierpliwością
bede czekać na twój powrót.Idziesz 4.09 , jak wszystko bedzie dobrze
i ty się będziesz dobrze czuła to ja obstawiam ,że najpózniej w
czwartej dobie po operacji cię wypiszą , jak nie szybciej.
pozdrawiam i trzymam kciuki.

[tati-ana]

W pełni zgadzam się z wypowiedziami dziewczyn, że inne fora są do
niczego. Człowiek czyta i czyta, i tylko w panike wpada.
Zobaczysz, za miesiąc, ba, za tydzień po operacji spojrzysz na to z
zupełnie innej strony. A za dziesięć lat nie będziesz pamiętać.
Wiadomo, ze operacja nie jest niczym przyjemnym i masz prawo do
tego, aby płakać. To normalne i ludzkie. Ale, jeśli mogę Ci coś
doradzić to chyba to, abyś o tym starała sie jak najmniej myśleć-
wiem, że to trudne, bo sama przez to przechodziłam- a teksty ludzi
wokół mnie, że wszystko będzie dobrze, denerwowały mnie jak diabli.
Posłuchaj, musisz sobie wmówić- że dasz radę. Powiedzieć samej
sobie: dam radę, bo innego wyjścia nie mam. I tego się trzymać. Tak,
jak napisałaś- masz synka. Dlatego MUSISZ dać radę!! Myśl o Nim, i
niech On doda Ci sił.
Trzymam za Ciebie kciuki. Dasz radę, zobaczysz. Choć teraz może Ci
się wydawać, ze to ponad Twoje siły. Ale tak nie jest, bo napewno
jesteś silną osobą!! A przekonasz się o tym sama, po operacji.
Człowiek potrafi naprawdę wiele znieść...

P.S. Odezwij się po operacji.
pozdrawiam Cię serdecznie :-)

[ola11lub8]

Pozdrawiam was wszystkie i wielkie dzięki.Ale jak by było mało mój
synek dostał dziś w nocy gorączki a od rana ma biegunke więc jestem
zaamana na maxa.Nie wiem czy dam rade zostawić go jak do środy nie
będzie lepiej.Idziemy do lekarz .Rozsypuje się wszystko jak na
złość.

[unisa]

Nie wiem ,czy dobrze pamiętam ,ale jeśli idziesz na żelazną , tam
można zapłacić podobno za salę , gdzie będzie mogła przebywać z tobą
osoba towarzysząca.Jeśli możesz sobie na to pozwolić , to zorientuj
się w temacie , czy twoja siostra ztwoim dzidziusiem mogłaby tam
być -byłabyś spokojniejsza i lepiej psychicznie zniosłabyś to
wszystko.
Nie wiem , czy czegoś nie poplątałam i czy wogóle jest to możliwe ,
ale może warto sprawdzić.
pozdrawiam

[ola11lub8]

Może przebywać ale zdrowe dziecko i tylko takie do 6 miesiąca
życia.Mały ma się żle jutro rano podejme decyzje zobacze jaka będzie
noc.Pozdrawiam.

[ola11lub8]

Niestety jestem w domku mały chyba mnie zaraził ból gardła i
biegunka podobno jakiś wirus panuje.Operacja przełożona na 10
pażdziernika.Pozdrawiam.