romantyczna bohaterka jane austen - prosze o pomoc

[kasial79]

witam,

w zwiazku z wypracowaniem ktore musze napisac pomozcie prosze zweryfikowac czy
bohaterki austen ogolnie, oraz szczegolnie samej dumy i uprzedzenia sa
bohaterkami typowo romantycznymi?

dziekuje za pomoc

[the_city]

Chociaż większa część jej życia upłynęła w epoce romantyzmu (żyła na
przełomie epok oświecenia i romantyzmu), z samym kierunkiem Austen
była w sprzeczności i uważała się za pisarkę oświeconą. Zauważ, że
jej bohaterki kierują się przede wszystkim rozsądkiem i przede
wszystkim poczuciem obowiązku i chociaż małżeństwo bez miłości
Austen uważała za nikczemność, związek tylko na niej oparty (w
sytuacji kiedy para nie miała np. z czego żyć albo nie szanowała się)
był jej zdaniem również nie do przyjęcia (np. Lydia Bennet, matka
Fanny Price i inne).

A. Przedpełska-Trzeciakowska w przedmowie do "Mansfield Park"
(Prószyński i S-ka, Warszawa 1996) pięknie to tłumaczy:
„Dobry kontrakt małżeński jest sam w sobie celem chwalebnym z punktu
widzenia (...) społecznej hierarchii, ale dobry kontrakt małżeński w
sytuacji, kiedy ludzie się nie kochają czy nie szanują, (...) jest
sprzeczny z wewnętrznym ładem, zakłóca go – nie może przynieść
szczęścia”.

A tutaj cytat z "Dziejów kultury brytyjśkiej" Lipońskiego(PWN,
Warszawa 2004)o twórczości Austen:
„Literatura odzwierciedlająca ludzkie uczucia otrzymała w Anglii
nowy impuls pod koniec XVIII w., gdy młoda Jane Austen udoskonaliła
literacki sposób wyrażania uczuć wypracowany przez pisarzy
sentymentalizmu. Nie był to już sentymentalizm dawnego typu, nie
posuwał się do przesadnej czułostkowości i nie popadał w głęboko
pesymistyczne stany, które określała z niechęcią jako „luksus
smucenia się”. Oczyściła sentymentalizm z nadmiaru naiwności,
przefiltrowała przez swoisty racjonalizm emocjonalny, wyposażyła w
ciche, pogodne dążenie do uczuciowych celów, pozbawiając je zarazem
z nadmiernych uniesień. W angielskiej terminologii literackiej ten
typ utworów był określany odtąd słowem sensibility, oznaczającym
wśród wielu innych możliwości: "rodzaj uwrażliwienia
lub reagowania, jednocześnie estetycznego i moralnego, wykazującego
zdolność odczuwania tak stanów przygnębienia, jak piękna”.

Tak więc bohaterki Jane Austen nie mogą być uważane za typowo
romantyczne, poza może Anną Elliot z "Perswazji". Jest to jedyna
powieść Austen, w której daje ona pierwszeństwo trwaniu przy
uczuciach, choćby otoczeniu wydawały się one nierozważne:

„Ile by mogła dziś powiedzieć Anna Elliot –
a przynajmniej jak wymowne byłyby dziś jej uczucia opowiadające się
za wczesną gorącą miłością i pogodną wiarą w przyszłość, a przeciwko
zbyt przezornej ostrożności, która obraża wszelki wysiłek ludzki i
świadczy o braku wiary o opatrzność. Zmuszono ją za młodu
do rozwagi, nauczyła się romantyczności z wiekiem – naturalne to
konsekwencje nienaturalnego początku”.
("Perswazje" Austen, Prószyński i S-ka, 1996)

[anchema]

Dzień dobry przede wszystkim. Jak miło, że jest tyle osób które też kochają Jane:)
A co do tematu, nie pamiętam z kogo to cytat (Lorda Jakiegośtam), który jest
często przywoływany przy omawianiu twórczości J.A. i ma rzekomo ilustrować
pogląd J.A. na instytucję małżeństwa - "Małżeństwo dla pieniędzy to nikczemność,
ale małżeństwo bez nich to głupota"
Trudno się nie zgodzić właściwie...
A co do Marianny (jak rozumiem do niej pijesz w pierwszym poście)to jej
charakter to aczej parodia romantycznych dziewczątek, tak jak zresztą K.Morland