Rozważna i romantyczna serial

[jhbsk]

Wreszcie nasi dystrybutorzy się postarali i serial będzie u nas niedługo po
emisji w BBC.
merlin.pl/frontend/browse/product/2,586358.html
Według mnie warto obejrzeć.

[mist3]

też chętnie obejrzę, choć dla mnie filmu Anga Lee nic nie przebije (z drugiej
strony chętnie odszczekam, jak będzie inaczej ;) )
Może jestem małostkowa ale te panie na okładce brzydkie są :( Emma Thompson i
Kate Winslet były o wiele ładniejsze. Z drugiej strony te aktorki z poprzedniego
serialu BBC były jeszcze brzydsze.

[jhbsk]

Obejrzałam ten serial w kawałkach na Youtube. Wg mnie jest naprawdę niezły.
Aktorki pasują i wiekiem i wyglądem do odtwarzanych postaci (dotyczy to również
matki bohaterek).
Teraz wreszcie obejrzę całość w porządnej wersji.

Obejrzalam :) i

[maniaczytania]

uwazam, ze to chyba lepsza wersja od tej filmowej. Przede wszystkim
w tamtej draznila mnie Emma Thompson ( za stara byla do tej roli),
tu Eleonora jest bardzo fajna. Pan Ferrars jest super, aktor, ktory
go gra jest lepszy od Hugh Granta, ogolnie ten watek wypada
najlepiej w tej wersji. Reszta tez jest bez zarzutu ( no chyba zeby
sie czepiac urody niektorych - no ale to rzecz gustu).

[jhbsk]

Dokładnie takie samo zdanie mam!
Aktorzy znakomicie (może z wyjątkiem pana Willoughbiego) dobrani. Przyroda
piękna, podkreślająca emocje. Świetna muzyka.
Ogólnie bardzo mi się podobało.

[eluszia]

Piękny serial - lepszy od wersji z Emmą Thompson.


Wyczytałam na innym forum, że polski dystrybutor powycinał kilka scen z wersji,
która ukazała się w tv angielskiej. Nie wiem, czy to prawda, bo sama oglądałam
wersję telewizyjną, a nie tą, która ukazała się na polskim DVD.

[jhbsk]

To prawda. Zanim kupiłam film obejrzałam go na You Tube (wersja z BBC). Było tam
parę scen więcej.

[the_city]

Obejrzałam i ogólnie podobał mi się, ale... Tych "ale" jest całkiem
sporo. Główni aktorzy dobrani są bardzo kiepsko; siostry Dashwood
wiekowo pasują, ale przyznam, że moim zdaniem Hattie Morahan do Emmy
Thompson daleko. Talent Thomson jest takiego formatu, że mnie
zupełnie nie przeszkadzał jej wiek. Charity Wakefield w porównaniu z
Kate Winslet też wypada bladziutko, nie pomogły nawet kręcone włosy:)

Dan Stevens z kolei jest stanowczo zbyt pewny siebie jak na Edwarda
Ferrarsa, i zbyt przystojny:) W scenie, w której przyjeżdza do
Norland i poznaje Eleonorę, jest tak śmiały i gładki w obejściu, że
trudno rozpoznać w nim książkowego Edwarda.

Dominic Cooper jest od początku podejrzany i za mało ujmujący jak na
Willoughby'ego, i tak paskudny, że trudno sobie wyobrazić, żeby mógł
się spodobać dziewczynie tak wymagającej jak Marianna.

Poza tym nie pojmuję po co zmieniać fabułę czy pozwalać sobie na
przekłamania w serialu, który trwa przecież o tyle dłużej od filmu,
że scenarzysta spokojnie mógł być do przesady wierny książce. Weźmy
choćby domek bohaterek. Zrobiono z niego norę, w dodatku
nieumeblowaną. Wiadomo, że w porównaniu z Norland był skromniutki,
ale jednak całkowicie odpowiedni dla osób "z towarzystwa", meble w
nim były, i służba przygotwała wszystko na przyjazd pań. Poza tym
każda z bohaterek miała własny pokój, miały nawet pokój gościnny, a
w filmie Eleonora i Marianna śpią razem w pokoju, który pasowałby co
najwyżej dla służby (gołe ściany, przeciągi itd.)

Nie są też zachowane realia epoki. W scenie kiedy płk Brandon
przywozi do chorej Marianny jej matkę, ona (Marianna) dziękuje mu,
leżąc w łóżku w koszuli nocnej. Przecież to byłoby nie do
pomyślenia.

Generalnie obejrzeć warto, chociaż dla miłośników Austen pewnie
będzie to spore rozczarowanie. Porównując najowsze adaptacje Austen,
zdecydowanie najlepiej i najciekawiej wypada "Opactwo Northanger".

[maedel]

the_city napisała:


> Generalnie obejrzeć warto, chociaż dla miłośników Austen pewnie
> będzie to spore rozczarowanie.

Hm, ja jestem miłośniczką prozy Austen i serial mnie nie rozczarował, bardzo mi
się podobał. Wypadł lepiej niż film z 1995 r. Akurat mnie tam nigdy obsada za
bardzo nie pasowała ;-) pomijam wiek Thompson, dla mnie była po prostu
nieprzekonująca w tej roli, choć bardzo lubię tę aktorkę. Gra Winslet też nie
wywoływała we mnie zachwytu. Ja rozumiem, że w tamtej wersji Willoughby'ego
szkoda, bo taki przystojny bidulek i ta ostatnia scena taka rozczulająca, ach...
Ale właśnie ten serialowy bardziej pasował mi na drania. ;-) Edward w wykonaniu
Hugh Granta to była porażka, odnosiłam zawsze wrażenie, że aktor nabija się z
tej roli, tworzy jakąś karykaturę - "erialowy Edward o niebo bardziej
przekonujący. Itd, itp. :-)

Mamy diametralnie inne opinie i nie dojdziemy do kompromisu, ale pragnę tylko
jeszcze raz napisać, że serial jak najbardziej może spodobać się czytelniczkom
książek Jane Austen. Ten serial to nie niewypał kategorii "Duma i uprzedzenie" z
2005 roku.

[mist3]

Mi też serial się bardzo podobał, choć uwielbiam również wersję Anga Lee. Ten
Edward obecny to nawet jakby dla mnie młodsza wersja Hugh Granta - jakieś
podobieństwo chyba jest, skoro kilka współoglądaczek doszło do tego samego
wniosku :)
Na pewno jest tu więcej szczegółów, choć niektóre sceny wywoływały we mnie
mniejszy dreszczyk (choćby finalna scena oświadczyn Edwarda) - ale kładę to na
karb tego, że jestem starsza i bardziej cyniczna.

Co do kwestii technicznych - szkoda że na DVD, za które zapłaciłam troszkę kasy
nie ma jakichś dodatkowych materiałów, tylko marniutki 'bezpośredni dostęp do scen.'

[maedel]

mist3 napisała:

>
> Na pewno jest tu więcej szczegółów, choć niektóre sceny wywoływały we mnie
> mniejszy dreszczyk (choćby finalna scena oświadczyn Edwarda) - ale kładę to na
> karb tego, że jestem starsza i bardziej cyniczna.
>

:-)

Hm, no scena ze spazmującą Emmą Thompson i stojącym jak kołek Grantem z wersji
1995 roku jest jak dla mnie jednak gorsza. :-)
W wersji serialowej oprócz trzech siótr podobała mi się rola ich matki. I Fanny
była bardziej realna - nie wyrwała Lucy połowy włosów jak się dowiedziała o jej
zaręczynach z Edwardem (coś tak kojarzę z wersji z 1995).

Ogólnie oglądając serial odniosłam wrażenie, że gdyby ta historia wydarzyła się
naprawdę to właśnie tak by wyglądała. Wersja z 1995 roku przypomina mi trochę
"Emmę" z Gwyneth Paltrow (film jak takie słodkie ciatko).

Co do DVD to właśnie słyszałam, że wersja polska jest skrócona (powycinane sceny).

[the_city]

maedel napisała:

> nieprzekonująca w tej roli, choć bardzo lubię tę aktorkę. Gra
Winslet też nie
> wywoływała we mnie zachwytu.

We mnie wywoływała zachwyt, bo aktorką jest genialną. Grając
Mariannę miała zdaje się 22 lata, taki talent i warsztat w tak
młodym wieku to nie byle co. Zreszą jej 5 nominacji do Oskara nie
wzięło się z niczego.

> Ja rozumiem, że w tamtej wersji Willoughby'ego szkoda, bo taki
> przystojny bidulek i ta ostatnia scena taka rozczulająca, ach..

Bynajmniej, Willoughby'ego nie było mi szkoda ani w książce ani w
filmie. Aktor z wersji z 1995 r. poprostu dużo lepiej pasował.

> Ten serial to nie niewypał kategorii "Duma i uprzedzenie" z
> 2005 roku.

O z tym zdecydowanie się zgadzam. "DiU" z 2005 r. poza imionami
bohaterów nie ma właściwie nic wspólnego z powieścią. O gustach się
nie dyskutuje, ale przekłamania w stosunku do powieści i czasów
Austen są niewątpliwe i niestety serial ten jest poprostu nudny.

[maedel]

Co do Oscarów i nominacji - to nie jest dla mnie wyznacznik jakości filmów.
Często pomijane są filmy czy kreacje wybitne na rzecz "dzieł" ledwie
przeciętnych (masa tego typu przykładów w historii Oscarów - więc dla mnie Oscar
czy nominacja nie jest jakąś nobilitacja). Jeśli powołujesz się na nominacje dla
"RiR" 1995 jako plus (a na te kilka nominacji Oscar był tylko jeden - za
scenariusz) to przypomnę, że Keira Knightley dostała także nominację za rolę
Elżbiety w "DiU" 2005 i czy to świadczy o jej wybitnej kreacji w tym filmie? Dla
mnie - nie. Tak to już z tymi Oscarami i nominacjami bywa. ;-)


the_city napisała:

>O gustach się
> nie dyskutuje, ale przekłamania w stosunku do powieści i czasów
> Austen są niewątpliwe i niestety serial ten jest poprostu nudny.

Dodaj, że wg Ciebie jest nudny ;-) jeśli już o gustach mowa. Dla mnie nudny nie
był, lecz nastrojowy. Ale ja lubię jak akcja tego typu filmów nie pędzi na łeb
na szyję (przykład takieho pędu z zadyszką: "DiU" 2005). Tak więc - ja szczerze
polecam. :-)

[the_city]

maedel napisała:

> Co do Oscarów i nominacji - to nie jest dla mnie wyznacznik
> jakości filmów. (...)Jeśli powołujesz się na nominacje dla "RiR"
> 1995 jako plus

Chodziło mi o pięć nominacji jakie w sumie w swojej karierze zdobyła
Winslet, choć może niepotrzebnie, bo w sumie mówimy o jednej tylko
jej roli. Niemniej jednak uważam, że aktorce tyle razy nominowanej
nie zdarza się "zepsuć" jakiejkolwiek roli.
Zgadzam się, że nominacja do Oskara nie zawsze jest wyznacznikiem
jakości, jeśli chodzi o filmy, natomiast w przypadku aktorów bardzo
często tak jest.

> przypomnę, że Keira Knightley dostała także nominację za rolę
> Elżbiety w "DiU" 2005 i czy to świadczy o jej wybitnej kreacji w
> tym filmie?

Absolutnie nie. Keira w ogóle jest bardzo kiepską aktorką, jej gra
jest co najwyżej poprawna, ale na podstawie jednej niezasłużonej
nominacji (choć w sumie w historii Oskarów było ich oczywiście
więcej), nie można potępiać samej nagrody. Tym bardziej, że przecież
nie wygrała. Noble (trochę to daleki przykład, ale jednak) też nie
zawsze szły w najlepsze ręce, ale jakoś nikt się wartości samej
nagrody nie czepia.

> Dla mnie nudny nie był, lecz nastrojowy. Ale ja lubię jak akcja
tego typu filmów nie pędzi na łeb
> na szyję (przykład takieho pędu z zadyszką: "DiU" 2005).

Ja wcale tego nie oczekuję. Wręcz przeciwnie, sama uwielbiam
nastrojowe filmy, ale w tym akurat za dużo nastroju nie było. Ale ja
mówię z pozycji "fanatyczki" Jane Austen, której powieści czytam od
13 już lat i znam na wylot, podobnie jak fakty z jej życia i epoki,
pisałam nawet pracę magisterską na jej temat, więc mnie naprawdę nie
tak łatwo zadowolić:)

[maedel]

the_city napisała:

>Ale ja
> mówię z pozycji "fanatyczki" Jane Austen, której powieści czytam od
> 13 już lat i znam na wylot, podobnie jak fakty z jej życia i epoki,
> pisałam nawet pracę magisterską na jej temat, więc mnie naprawdę nie
> tak łatwo zadowolić:)

Mnie też nie. ;-)
Nie będę się licytować, która z nas jest większą znawczynią Austen (bo jak to
zmierzyć? Lubię jej książki, ale na pewno nie jet moją ulubioną pisarką), dla
mnie te "już 13 lat czytania powieści Austen" to jednak "tylko" (fakt, nie
jestem już najmłodsza :-) ), pisałaś pracę o Austen, a ja o epoce. :-) Trochę
bez sensu więc taka licytacja, prawda? Nie trzeba być magistrem, profesorem,żeby
oceniać dany film. Filmy nastawione są do szerokiej publiczności. Ja mam
bardzo prostą skalę oceny filmu : albo film zapada w pamięć albo nie, podoba się
lub nie. A ten mi się podobał, dlatego oceniam go pozytywnie.
Pozdrawiam.

[the_city]

maedel napisała:

> Nie będę się licytować, która z nas jest większą znawczynią Austen

Nie mam zamiaru się licytować, poprostu sądzę, że osoba orientująca
się w temacie więcej dostrzega i lepiej rozumie. A poza tym czy
napisanie, że świetnie orintuję się w temacie, jest licytacją?

> Nie trzeba być magistrem, profesorem,żeby oceniać dany film.

Żeby lubić dany film - nie trzeba, ale żeby oceniać - wypada mieć
pojęcie o książce na podstawie której powstał czy epoce.

> Lubię jej książki, ale na pewno nie jet moją ulubioną pisarką

Cóż, Austen jest moją ulubioną pisarką, dlatego więcej wymagam od
każdego filmu opartego na jej powieściach i dlatego tego konkretnego
filmu pozytywnie ocenić nie mogę:)

A tak na marginesie - bardzo przyjemnie podyskutować wreszcie na tym
forum:) Niestety nie należy ono do przesadnie uczęszczanych.

[nchyb]

> Żeby lubić dany film - nie trzeba, ale żeby oceniać - wypada mieć
> pojęcie o książce na podstawie której powstał czy epoce.
>
nie do końca się z Tobą zgodzę. Trzeba znać ksiażkę, żeby oceniać
np. zgodność poszczególnych ekranizacji, ich wierność bądź
odstepstwo od książkowego pierwowzoru. Natomiast żeby oceniać film
sam w sobie, porównując jeden film do drugiego - nie trzeba się
odwoływać do pierwowzoru.

A wracając do tematu - bardzo lubię wersję z Winslet, Hugh Grant dla
mnie jest dobry w tej roli. Poprzednią wersję BBC również lubię, ale
preferuję z Grantem i Thompson. Najnowszej jeszcze nie znam, więc
nie oceniam. Aha, książkę znam doprze, jak i wszystkie pani
Austen... :-)

[rysiann]

Ja mam na dvd i powiem, że z chęcią oglądam dla relaksu ;) stara wersja też była
dobra (moja babcia twierdzi, że nikt nie pobije Hugh Granta) ale wolę płk.
Brandona w obecnej wersji na przykład.

[mist3]

Oczywiście to kwestia gustu (i może wieku) - mnie poprzednia wersja przyprawiała
o ciarki na plecach w wielu momentach, ta już nie.
Poza tym Alan Rickman jak płk Brandon był dla mnie bardziej przekonujący, choćby
dlatego że w nim mogłabym się zakochać.
No ale jeszcze raz powtarzam - kwestia gustu :)

[uccello]

Obejrzałam z przyjemnością, ale film Anga Lee był porywajacy, a ten
jest po prostu - DOBRY.
Bardzo ładnie opowiada obrazem (sceny z Małgorzatą i muszelkowymi
bimbadłami, Eleonora w grocie, Marianna przy fortepianie) Serial ma
świetne światło, muzykę, której momentami aż się nie słyszy:), tak
dobrze wpasowana jest w rytm, nastrój i aurę poszczególnych scen.
Obsadę jednak zdecydowanie wolę Filmową niż Serialową.
To nie tylko sprawa kunsztu zawodowego, i nie tylko urody, ale są
aktorzy, na których chce się patrzeć. I główni bohaterowie filmu
Anga Lee to mają .

Serial wydawał mi się momentami wtórny, miał parę zapożyczeń z
poprzednich realizacji. Np. ujęcie tęsknej Eleonory siedzącej w
oknie, to jak dla mnie kalka z DiU w serialu BBC. Pospieszne
sprzątanie przed przybyciem gościa, to z kolei pomysł z
amerykańskiej wersji DiU. Konstrukcja początku filmu- rodzina
zgromadzona przy łożu umierającego Ojca, to kalka z Anga Lee, w
książce mamy tylko retrospekcję. No a serialowy Edward, nie tylko
jest fizycznie podobny do Granta, ale, że tak poetycko powiem jedzie
Grantem- powtarza jego mimikę i mowę ciała .

Słowem -podobać to mi się podobało, ale serce pozostało nieporuszone.

Rozważna i romantyczna - na TVN Style...

[nchyb]

Już 2 odcinki wyemitowane, został trzeci. Jak wrażenia?