jak reagujecie na komentarze innych

[emik_mik]

chodzi mi o pseudo zmartwione miny innych mam, ciotek i teksty w stylu "oooooj
rzeczywiście jest drobniutka"

pytam bo przyznam, że mnie to trochę dołuje, ale czasem obróce to w żart,
czasem powiem taka jej uroda, czasem powiem młoda chce być laska, ale w głębi
duszy mnie to wnerwia

moja mała jest niejadkiem (jestem u was na forum pierwszy raz), jest
hipotrofikiem urodziła się 2300, teraz ma 9 m-cy i cholernie wolno przybiera
na wadze.Chodzimy z nia do gastro, miała porobione chyba większość badań co z
tym jej przybieraniem i wszystkie wszystkie są wporzo.Lekarze stwierdzili, że
taka jej uroda, że taka będzie i koniec i nic z tym nie zrobię.Ale tak jak
napisałam na początku, wnerwiają mnie komentarze innych, mam doła bo staram
się, wciskam w nią jedzenie jak mogę, chciałbym żeby przybierała lepiej, ale
NIC nie mogę zrobić.

Co mówić tym wszystkim ciotkom, koleżankom, żeby zatkać (ale kulturalnie, na
luzie)gębę, żeby nie myślały, ze moja mała to jakiś totalny dziwak i bankowo
chora.
Doradźcie, może też czasem słyszycie/słyszałyście takie komentarze

[vanillafields]

Moja tez hipotroficzka, jeszcze w dodatku wczesniak.. I baaaaardzo
powoli przybiera, straszny niejadek, nie chce nic z lyzeczki, czasem
pociamka jakiegos herbatnika czy chrupke. Wciskamy butelki bo inaczej
juz by juz nas gastrostomia straszyli. U mnie jest troche odwrotnie,
bo akurat rodzina i znajomi mi mowia ze mala wczesniak, ze nagdoni,
ze niejadztwo po mamie (to akurat prawda!), a to glownie ja mam
schize na temat jej niejedzenia i jak Tatyanka ma gorszy dzien (je
mniej, to nasza definicja gorszego dnia, bo dziecko mam wesole,
usmiechniete i bardzo aktywne), to mi psychika siada...
Latwo powiedziec, zeby nie zwracac uwagi na komentarze.. ale coz
innego pozostaje..

[jewunia]

Trochę boli, szczególnie jak, np. znajomi, którzy mają dzieci
młodsze ze "zmartwioną" miną zaczynają lamentować: jaki ten Michał
malutki, mniejszy od naszego Kuby a przecież starszy, jaki on chudy
itd. W środku mi się gotuje ale z usmiechem na twarzy odpowiadam, że
to po mamusi (mam 157 cm i 47 kg).

[jolusia77]

Ostatnio na rodzinnej uroczystości przewijałam swoją małą niemalże
równolegle ze moja siostra, której córcia jest w podobnym wieku do
mojej a waży ze dwa razy tyle.
Mąż mojej siostry skomentował: "Ale ona zabiedzona, takie
chudziutkie udeczka jak u ptaszka". Ja nie wytrzymalam (zazwyczaj
staram się być kulturalna) i powiedziałam mu, że nie rozumiem po, co
to skomentował, i że ja na widok tegich dzieci nie rzucam komentarza
pod tytułem, że mają uda jak enedrowska lekkoatletka.

[polaa27]

> pod tytułem, że mają uda jak enedrowska lekkoatletka.

Dobre!!!:) Muszę sobie zapamiętać:)

[edyta.irka]

Powiedzenie jest świetnie i też muszę je zapamiętać:)
U nas zwykle jak ktoś widzi nogi Wojtusia to rzuca, że chudsze niż komara
pięty... Wojtek jest wcześniakiem.

[annobr]

Mnie wkurzają ciągłe komentarze teścia w stylu: "Mama wam jeść nie daje...". :(
Nie jest to miłe, ale nie chce mi się z nim gadać...

[ewelina238]

u mnie wywołuje to wkurw maksymalny, pom imo ze słysza to juz 4
lata, boli , denerwuje tak samo, nieraz juz nie wytrzymuję i
odfurknę cos niemiłego, ale po prostu krew mnie siarczysta zalewa .
gdy słyszę : "Ale ona ma choudziutkie nóżki,ale on jest mały, oj
niedługo Maks Cię przerosnie, pewnie mu ci do jedzenia nie dajesz,
itd " , denerwuje mnie zwyczaj komentowania wagi - jakiejkolwiej-
dzieci u ludzi............ludzie nie zastanawiaja sie co mówią

[nyaa1]

Nie wiem jak ktoś musiałby być opanowany, żeby zupełnie nigdy nie reagować
negatywnie na takie komentarze. Ja się staram "niby" nie zauważać takich
komentarzy, no ewentualnie skomentować to ironicznym uśmiechem (choć jakoś
większość jest mało inteligentna alby ten gest zrozumieć). Ale gdy przychodzą
cięższe dni z karmieniem dzieci i nakłada się parę stresowych sytuacji to
potrafię wybuchnąć i naprawdę chlapnąć coś przykrego w odwecie.
Najbardziej denerwują mnie ludzie, którzy najpierw skomentują chudość mojego
szkrabika a potem z politowaniem w oczach zaczynają mówić o swoich pociechach,
że w sumie to też nie chcą jeść (podczas gdy obok nich stoi mega wypasione
dziecko z podwójnym podbródkiem).
Na jedną rzecz tylko zawsze jakoś reaguję najbardziej nerwowo - a mianowicie
jak słyszę tekst "Musisz go przegłodzić to zobaczysz jak zacznie jeść" - mam
ochotę wtedy udusić rozmówcę gołymi rękoma albo przynajmniej powiedzieć żeby
sobie te dobre rady wsadził tam gdzie słońce nie dociera.
Ech, u nas nastały właśnie gorsze dni jedzeniowe, ja jestem sama z dwójką małych
dzieciaczków, wogóle zrobiłam się nerwowa jakaś. :(

[magas1169]

To ja też się dopiszę,choć pierwszy raz na tym forum.Otóż moje dzieci
jedno pięcioletni drugie półroczne też są drobniutkie.Też typowe
niejadki,jedno i drugie.To chyba albo zaraźliwe albo dziedziczne:/
Tak czy siak,też często słyszę jakie te moje dziewczynki zabiedzone.
Ostatnio teściowa po raz już nie wiem który wyjechała z tekstem jakie
te nasze dzieci chudziutki i że pewnie ich nie karmimy.
Na co mój M(w***ony na maxa)"Tak,nie dajemy im jeść,wiesz,na czymś
musimy oszczędzać...zbieramy na urlop na Karaibach..."Teściówę
zatkało na chwilę po czym stwierdziła"A róbcie co chcecie!!!"
Od tamtej pory nie słyszałam żadnego komentarza,ciekawe jak długo:)

[edyta.irka]

Dokładnie tak samo czasem mówią rodzice mojego męża - przegłodzić to zacznie
jeść itp. Osoby, które tak mówią, nie zdają sobie zupełnie sprawy ze swoich
słów. Przegłodzić to można byczka a nie dziecko, które jest niejadkiem.

[ewa05j]

Moja córeczka też jest drobniutka - hipotrofik, 2610, 48cm. W czerwcu kończy dwa lata waży 8800 i ma 80 cm wzrostu. Ja już sie uodporniłam na zbędne komentarze i mówię, że mam taką Calineczkę i do tego dodaję, że zdrową :). Przy wielu dużych i grubych dzieciakach wypada ona dużo lepiej. Jest drobna, ale śliczna sprytna i ruchliwa... Myślę, że trzeba brać poprawkę na te GŁUPIE GADANIE

[analist73]

Moja też drobniutka. Ale na pocieszenie usłyszałam historię jak to mama z chudą
córką na badania. Było tam wiele matek z dużo większymi dziećmi. No i te matki
zaczęły w poczekalni komentować że jaka ta dziewczynka chuda, biedna itd...
Usłyszał to lekarz, wyszedł i skomentował w poczekalni. "może i chuda ale
zdrowa, a te grube wcale takie zdrowe nie są".

[dianaro]

No cóż, mój niejadek ma już 3 lata, więc najgorsze komentarze i smutne twarze za
nami. Poza tym po wielu wizytach u różnych specjalistów i zrobieniu szeregu
badań wynika, że moje dziecko jest zdrowe (w całym życiu brak 3 razy antybiotyk)
i nie ma niedowagi lub anemii. Przyznam, że takie komentarze oraz wyszukiwanie
przeze mnie chorób, a tym samym nakręcanie się budziły we mnie poczucie, że mam
naprawdę dziecko odbiegające wagą od rówieśników. I brałam do siebie wszystkie
tego typu komentarze. Teraz już nikt nie zwraca na to uwagi, gdyż synek rozwija
się prawidłowo pod względem ruchowym jak i umysłowym, a mogę nawet powiedzieć że
mówi lepiej niż jego rówieśnicy. Ja przestałam się martwić, tym bardziej, że
oboje z mężem byliśmy szczupli i nadal jesteśmy a dalsza rodzina (dziadkowie
synka) też do takich należą.

[alicja_wk]

Ja raczej nie słyszę tego typu komentarzy, bo nie mam za bardzo
kontaktu z innymi mamami, ale jak jestem z małym np. u lekarza i
zaczyna się temat w jakim wieku są dzieci, to widzę tylko zdziwione
miny pozostałych kobiet, że mój nie wygląda na tyle ile ma, tylko o
jakieś 2 m-ce mniej. A zawsze mam pecha spotkać same pulchne bobasy
i potem się dołuję, że mój taki drobniutki :(
A jesli chodzi o najbliższą rodzinę, to słyszę ciągle, że
przesadzam, że przecież on ma takie "ubite paple i udziorki", że nie
wygląda na zagłodzone dziecko, że ma gruby brzuszek, a ja się tylko
czepiam tej jego wagi zamiast się wziąć za siebie, bo niedożywiona
jestem ;)
Jak wspomniałam na którejś wizycie pani doktor, że się martwię jego
wagą, że jest taki chudziutki, to stwierdziła, że po prostu mam
zgrabne dziecko i dodała "my lekarze nie lubimy grubasów" ;)

[monzdr]

Przede wszystkim po przeczytaniu kilku postów zaczęłam się
zastanawiać,czy czasem nie histeryzuję i nie przesadzam,bo mój synek
(2900g,54cm)teraz ma rok,waży około 9500g,ubranka rozmiar 80-86,więc
chyba nie jest źle.Ale pamiętam doskonale takie wydarzenie:gdy synek
miał miesiąc na spacerze przypadkiem spotkaliśmy moją koleżankę z
dzieckiem 2,5 miesiąca.Koleżanka zajrzała do wózka i zaczęła
wydziwiać,że synek drobniutki,ile on w ogóle waży itd.Zajrzałam i ja
do jej wózka i omal nie krzyknęłam.Zobaczyłam dziecko 3 razy większe
od mojego,z wielką głową,jakby od dorosłego człowieka.Teraz jej syn
jest naprawdę gigantyczny,ale nie widziałam,żeby chodził,żeby w
ogóle jakoś chciał się ruszać.A mój syn od miesiąca biega.

[magda2180]

Mój syn ma dwa lat i trzy mies. Waży 13 kilo i ma 85 cm. Jest od dłuższego czasu
na 3 cent. Z reguły nie reaguje na komentarze i z resztą nie spotykam się z nimi
zbyt często. Staram się na nie nie reagować i przede wszystkim staram się, aby
moje dziecko ich nie usłyszało. A tym którzy chwalą się swoimi grubaskami mówię,
że za to moje dziecko jest mądre, mówi dużo lepiej niż inne w jego wieku, biega
jakby mu ktoś w pupę motorek włożył itp.. A w ostateczności, że wolę mieć
dziecko mądre niż duże ;)

[magda2180]

Nie żeby grubaski były Głupie ;) ale akurat te, których rodzice mi się
napatoczyły zbyt mądre nie były

[mama_vinca]

Magda ale jaki 3 centyl????
Masz spore dziecko. Waga na 50tym centylu a wzrost na 9tym.Wlasnie
sprawdzilam w mojej ksiazeczce.

[magda2180]

Wiesz co to chyba wszystko zależy od rodz. wykresu. Może i coś podskoczył w
centylach, bo ostatni raz na badaniu byliśmy mies temu i od tego czasu nie wiem
czemu bardzo skoczył. Urósł w miesiąc 2 cm, a przez ostatnie 7 mies w sumie
tylko 4. Ale generalnie od 7 mis życia do 2 lat był cały czas na 3 centylu. Mam
nadzieję, że może wreszcie coś ruszyło. Sprawdziłam w wg mojej książki jest
nieco powyżej 10. Dla mnie to i tak super :)

[magda2180]

tu jest fajny link gdzie można sprawdzić na jakim centylu jest dziecko nie wiem
czy wiarygodny ;)
siatkicentylowe.edziecko.pl/