Mój dobry humor uzalezniam od jedzenia córki

[jadzia.orbitrek]

witam,
ze mną jest źle. widzę,że swóje dobre samopoczucie uzależniam od
tego ile córka zje. jak zje ładnie posiłki to jeste m szczęliwa. a
jak nie je(dosłownie) to popadam w "deprechę". niejedzenie córki to
jest tez mój wielki problem. nie wiem, czy wiecie o co mi
chodzi...po prostu muszę pokochac niejadka.
cały czas martwię się, że córce "coś" przeszkadza jeść. jakby
chciała, ale się boi. i nie powei mi czego, bo jest taka malusia.
przesadzam? wy wiecie,że nie.
pozdrawiam, jadzia

[bmb77]

Skąd ja to znam. Nastrój mój i domowników uzależniony jest od jedzenia córki. To
jest tragiczne i chore. Ale jak to oddzielić? Może ktoś mądrze doradzi. Jeszcze
trochę a to ja będę się nadawała na leczenie psychiatryczne.

[energystar]

Mam tak samo. Jak nie zje to lepiej do mnie nie podchodzić, zabijam
wzrokiem i słowem. A jak zje ładnie to mogę góry przenosić, jestem
naładowana pozytywnie i bardzo szczęśliwa. Po prostu nie martwię
się, że jest głodna. To niejedzenie córci to strasznie mnie
przytłacza. Ciągle mam przed oczami wypis ze szpitala „7 miesięczne
niemowlę przyjęte do kliniki z objawami niedożywienia” a ja przecież
nic innego nie robię jak tylko w koło ją karmię, z różnym skutkiem
oczywiście. Nic nie poradzę tylko się dołączam.

[suzi-06]

Drogie mamy niejadków,wiem co czujecie bo ja też przeżywałam każde
niepowodzenie związane z jedzniem i nie tylko ale trzeba nauczyć się
podchodzić do tego z dystansem.Mam córkę 2latka,mała mało waży
itd,je jak kotek albo mniej na dodatek nie chce gryzć i wymiotuje
nawet ryżem bo nie zmiksowany.Więc mam powody żeby się wkurzać
ale...nie denerwuje się bo wiem że i tak niczego to nie zmieni a
wręcz pogorszy sprawę.Poza tym myślę że dziecko czuję nastrójmamy i
jest rozdrażnione tak jak mama.Wszystko spokojem i ciszą bo takie
maluchy tego potrzebują.W naszym przypadku to działa,i jest dużo
lepiej niż pół roku temu.I wiem że nie jest łatwo się opanować ale
to szanse na normalne życie.Dzieci są naszymi króliczkami a nie
tyranami od których zależne jest wszystko łącznie z
humorem.Macierzyństwo to radość a nie męka i paskudny obowiązek.Wiem
bo mam to za sobą.pozdrawiam i trzymam kciuki za mamy niejadków

[mryss]

kiedy malutka ładnie je, jestem w stanie zrobić wszystko i znaleźć
czas na wszystko, po prostu czas inaczej biegnie... kiedy nie je
wszystko się wali...

[jadzia.orbitrek]

ja to jestem jeszcze taka zryta,że nie potrafię cieszyć sie tym co
mam. widzę chudziutkiego szczupaczka na chudziutkich nóżkach zamiast
po prostu moja kochaną córeczkę.
jest mi naprawdę cięzko. i dosyc mam złotych rad: jak zgłodnieje, to
zje. ciężko być mamą niejadka.
jadzia

[agarys]

czesc jadziu, nie sadzilam ze spotkamy sie na tym forum. moja corcia ladnie
jadla do tej pory na sniadanie zjadala juz 200ml kaszki mleczno ryzowej i tyle
samo na kolacje na obiad lubiala rosolek z cieleciny z kaszka kukurydziana
bobovity i tez zjadala caly, choc po polowie sloiczka musialam juz kombinowac.
no i oczywiscie jakiegos banana ciasteczka itp. a ostatnio poniewaz uslyszalam
ze powinnam jej wiecej dawac i staram sie to robic i urozmaicic diete ona jakby
sie obrazila na jedzenie, na widok jedzenia krzyczy glosno nie! nie! i zaczyna
plakac. staram sie zachowac spokoj, jak to nie pomaga biore ja przed telewizor i
wlaczam reklamy bo bardzo je lubi i wtedy probuje wciskac po luzeczce, ale jak
nie chce to nawet to nie pomaga. nie wiem co sie stalo ale tez chodze calymi
dniami zamyslona i plakac mi sie chce, a jak wiesz jestem w ciazy i nie powinnam
sie martwic. pozdrawiam

[mama.ady]

to ja musiałabym z takim podejściem siedzieć już dawno w psychiatryku...kiedy
widzę inne dzieci dwa razy większe niż ada (2 lata i 8400gr) pięknie zjadające
pokrojone kawałeczki lub ze smakiem wcinające słoiczki to serce mi pęka ale
myślę wtedy - przecież inni mają gorzej...napatrzyłam się w szpitalach i w
ośrodkach dla niepełnosprawnych (jeździmy na terapię) na ogrom nieszczęścia,
porażenia mózgowe w różnych stadiach i zespoły wszelakie (dauna to chyba
najlżejszy) i myślę sobie, że nawet ta wada serca i jadłowstęt to nic w
porównaniu z innymi. a niektórym nie jest dane mieć nawet niepełnosprawne
dziecko a chcieliby je najbardziej na świecie więc przemyślcie to sobie, bo tak
naprawdę nie ma się czym martwić i głowa do góry!

[1majuszek]

Witaj w klubie:) jak aktualnie jak na skrzydłach bo dziecko je!
Ilości wciąż mini ale je, próbuje, otwiera buzie i nie ucieka z
rykiem na widok jedzenia.
Ale za jakis czas znowu jej się odwidzi i zacznie sie dół, płacz -
tym razem mój bo nie je, dlaczego, może chora i nerwy. I tak wkoło
Macieju a przyzwyczaić sie nie można.

[mamanadi]

Czesc dziewczyny u mnie podobna sytuacja do 8 miesiąca było ok cycuś
i wszystko co jej dawałam jadła bardzo chętnie. Odkąd odstawiła się
od piersi to juz tylko same problemy zadnego mleka i wszystko inne
też trzeba wciskać.Mając 10 mies waży 8 kg. poza tym jest bardzo
wesołym dzieckiem raczkuje, wstaje nie mam pojęcia o co chodzi. Mam
wrarzenie że moje zycie polega już tylko na gotowaniu i karmieniu
Nadi. A jeszcze na dodatek teściowa mówi ze to moja wina bo ją
sloiczkami i piersia karmiłam a miałam butlą i rosołem . Patrycja

[jadzia.orbitrek]

wiem o co chodzi:)
ja to jeszcze oceniam siebie przez pryzmat wagi córki. pulchne
dziecko= mama dobrze gotuje,dobrze się zajmuje dzieckiem. nie mogę
się tego pozbyć,wrrrr.
i u mnie tez teściowa mówi: za moich czasów inaczej się karmiło
dziecko( lepiej?). i mysli,że jakby wzięła córkę na kilka dni to by
nam przytyła,hahaha. moja mama już tak nie myśli, bo włąśnie wczoraj
się załamała moim niejadkiem.

najważniejsze to POKOCHAĆ NIEJADKA TAKIM JAKIM JEST-TO MASZE DZIECKO.
pozdrawiam, uff, wyrzuciłąm to z siebie.dzięki.
jadzia

[corelll]

u mnie to samo
jak zje to jest supr
jak przestaje to znowu musze sie przyzywczjaac do mysli zze musze karmic na
spiocha...jak sie przyzwyczaje to jest ok
ale przechodzenie z mysli ze je na mysl ze znowu nie je to tragedia
na dodatek musze wracac do pracy - nie wiem kto bedzie mala karmił
ma 6 miesiecy i zadnych wprowadzonych nowosci:(

[asia-5]

no i tak to jest u nas mam niejadków. Cały dzień wokół jedzenia. Albo przed
jedzeniem, albo w trakcie, albo tuż po i zarazem przed kolejną próbą wciskania :)
Ale co zrobić :) oby się dobrze dziecko rozwijało!

[bebe52]

Ja mam 3l i 4m córkę która od urodzenia jest niejadkiem
nawet piersi,czy butli nie jadła tyle ile powinna.
teraz chodzę cała w skowronkach bo jakieś 3 tygodnie temu podałam małej 5 razy
po 5ml Piritol i mała je,je i je przytyła UWAGA 700g w te 3 tygodnie i jestem
prze szczęśliwa,przez 1.5 roku walczyliśmy aby mała przytyła 1000g a tu taka
zmiana :)
Przestałam się zamartwiać że nie zje do końca obiadu itd.
po prostu cieszę się z tego co mam i tyle
mała również zaczęła interesować się innymi rzeczami na talerzu,wącha i smakuje
wszystkie potrawy,warzywa,owoce itd. mimo że ich nie zje to ogromna zmiana
zarówno dla niej jak i dla mnie.
Od kąt ja jestem spokojniejsza to i ona sie wyciszyła przy posiłku i już nie
myślę o każdej łyżeczce jedzenia :)

[emma_euro_emma]

Kochana moja, to minie. Ja też się tak kiedyś zadręczałam, że mój
syn nie je. Teraz w ogóle się tym nie przejmuję. Ma 3,5 roku i jak
chce, to je, a jak nie, to nie zmuszam. Mój świat i moje życie już
nie kręci się wokół tego, czy Seba może zje łyżkę zupy.
Sama wiesz, że robisz wszystko, co możesz, żeby Twoja córka rosła
zdrowa i szczęśliwa.
Kwestia czasu - albo zacznie kiedyś jeść, albo to zaakceptujesz i
przyzwyczaisz się do tego, że kawałek chleba wystarcza na cały
dzień...
Z całego serca życzę tego pierwszego:)

[mirabella111]

WiTAM!!!
weszłam na forum, bo mamy tez ten problem....lichego jedzenia :(
jakiś czas temu też to zauwazyłam - Emilka je - ja tryskam energią :) , Emilka
nie je - łapią mnie doły... :(
moja córcia ma 1 rok i trzy mieisące - też słyszałam od teściowej,że my po
prostu ją głodzimy :( no żesz... ja z siebie wychodzę,zeby coś zjadła, denerwuje
sie, martwie.. i jeszcze usłysze taki tekst :(
niedługo przyjeżdza moja mama, może jak babcia będzie jej dawać jedzonko, to
zje?? liczę na to...
JAdzia, a w jakim wieku jest Twoja córcia?

[nakoma31]

tak,ja też jestem ciągle rozdrażniona,a ostatnio już załamana,ciągle
chce mi się ryczeć :( i wszystko przez to,ze strasznie martwię
się,że mała w końcu padnie od tego niejedzenia ;(

[emma_me]

wpisuje sie na listę. Kiedy młody ( 2 lata i 3 mies) zje od razu mam zastrzyk
energii i wszystko mi sie chce. Jak mam problem, żeby go nakarmić to jestem
rozdrażniona. Cały czas się nakręcam i myślę tylko co dać dzieciom jeść. Nie
wyobrażam sobie żeby odpuścić, boli mnie kiedy wiem, że młody idzie z pustym
żołądkiem spać, bo wcześniej nic kompletnie nic nie chciał zjeść. Wkłada
jedzenie do buzi ja happy a on zaraz wypluwa.

[iwcia777]

jadzia.orbitrek witaj w klubie, ja mam to samo, cierpią na tym
wszyscy, a szcegolnie moje malzenstwo, ale nie potrafie inaczej

[miljana]

Nie powiem nic nowego - ja mam tak samo. Moja córka ma problemy z
jedzeniem od 3-go miesiąca życia. Są okresy że zjada w miarę chętnie
ale przeważnie trzeba ją zmuszać. Teraz mała ma 6,5 miesiąca i zjada
tyle co noworodek w pierwszym miesiącu życia czyli około 500
ml/dobę. Ostatnio jednak miała lepszy tydzień i jadła ok. 700 ml a
dla mnie to było święto. Teraz jest okres "doła" - u niej z
jedzeniem a u mnie z humorem :)