Analiza kart Elves Tarot

[petra11]

www.interhobby.net/tarot/viCard.php3?Code=557
Watek ten jest stworzony dla wszystkich osob majacych chec wlaczyc
sie w dyskusje na temat poszczegolnych kart tej talii.

Cesarzowa

[morgana8]

Byla juz tu:
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=46080&w=68349548

[petra11]

Kaplanka

[morgana8]

Przepraszam, Kaplanka byla w poprzednim watku.

[canada53]

Odnośnie Kapłanki skojarzyło mi się jeszcze, że ta karta może mówić o
zdradzeniu, wyjawieniu jakiejś tajemnicy, której Kapłanka powinna być
strażniczką. Symbolizowałaby to rozlana krew, która przecież normalnie krąży
wewnątrz ciała (i nie wydostaje się z niego) nie będąc widoczną dla osób
postronnych. Krew to coś bardzo osobistego, czasem wręcz wstydliwego, tutaj zaś
wszyscy mogą ją zobaczyć. Na tej kacie nie ma też zasłony, więc jakaś tajemnica
już została ujawniona. Ale osobie, która powinna była jej dochować (leżąca
dziewczyna) chyba nie wyszło to na dobre.

[petra11]

Ciekawe skojarzenie. Podoba mi sie.

Cesarz

[petra11]

Morgano, to dla Ciebie temat.
Karta nie wydaje mi sie niezrozumiala i mysle, ze jest bardzo piekna.
Pewno nigdy nie pomyslalas o cesarzu jako osobie o sztywnym umysle,
trzymajaca sie sztywnych zasad. Cesarza mozna widziec jako ostoje,
ale w sensie negatywnym jako osobe zamknieta w swoim sztywnym
swiecie pogladow. Dlatego na talii jest z kamienia. Z jednej strony
silny (lecz i uparty) niczym z kamienia, z drugiej brak mu
elastycznosci myslenia, tak naprawde jest ograniczony. Takie blaski
i cienie. Zauwazmy, ze cesarz ma liczbe 4 czyli zamkniecie.
Musze odejsc teraz od komputera wiec tak sie spiesze i pisze
nieskladnie.

Cesarz

[morgana8]

Teraz ja nie wiem, ktory z nich jest Cesarzem. Ten na tronie, sztywny jak posag?
Czy ten, co siedzi przed tronem? Przeciez poddani zazwyczaj nie siedza w
obecnosci wladcy! Dlaczego posag cesarza sie kruszy?

[morgana8]

petra11 napisała:

> Pewno nigdy nie pomyslalas o cesarzu jako osobie o sztywnym umysle,
> trzymajaca sie sztywnych zasad. Cesarza mozna widziec jako ostoje,
> ale w sensie negatywnym jako osobe zamknieta w swoim sztywnym
> swiecie pogladow. Dlatego na talii jest z kamienia. Z jednej strony
> silny (lecz i uparty) niczym z kamienia, z drugiej brak mu
> elastycznosci myslenia, tak naprawde jest ograniczony. Takie blaski
> i cienie. Zauwazmy, ze cesarz ma liczbe 4 czyli zamkniecie.

Ale cesarz zawsze mi sie kojarzyl ze zorganizowanym swiatem spolecznym Moze
ten posag to ideal, ktoremu ten siedzacy chcialby dorownac? A z drugiej strony,
co to za wladca - kruszacy sie posag?

[petra11]

morgana8 napisała:

> Teraz ja nie wiem, ktory z nich jest Cesarzem. Ten na tronie,
sztywny jak posag
> ?
> Czy ten, co siedzi przed tronem? Przeciez poddani zazwyczaj nie
siedza w
> obecnosci wladcy!

Nie uwazam , aby postac przed posagiem siedziala, mam raczej
wrazenie, ze jest ona w pozycji kleczacej na jedno kolano lub
szykuje sie do uklekniecia. Cos rowniez trzyma w dloni, moze jakis
dar.

Dlaczego posag cesarza sie kruszy?

Rowniez nie uwazam, ze posag sie kruszy. Wydaje mi sie, ze to jakies
pnacze, ktore wyrasta od lewej strony cesarza.Jak zwykle pojawiaja
sie roznice w postrzeganiu karty.

[morgana8]

Coz, moze i faktycznie kleczy przed tronem. Gestykuluje, jakby cos mowil do
kamienia. Czy kamienny Cesarz mu odpowie? Dla mnie w tej karcie jest cos z
Kaplana w talii Waite'a.

[canada53]

> Dlaczego posag cesarza sie kruszy?
Wiecie co, moim pierwszym skojarzeniem było to, że on się kruszy. I miałam
wrażenie że kruszy się, bo brak mu ruchu i się po prostu zestarzał na tym swoim
tronie. Zauważcie, że góra jest w porządku a proces zniszczenia postępuje od
dołu. Tak jakby ciężar jego głowy (umysł, decyzje) był za duży i go przygniatał
a podstawa czyli nogi tego nie wytrzymały. Jeśli to nie kamień się kruszy a
porasta go pnącze w sumie wychodzi na to samo - tak długo siedzi w jednym
miejscu, że aż obrósł zielskiem i ma spętane nim nogi. Tak czy tak postać od
pasa w górę prezentuje się całkiem nieźle i godnie reprezentuje władzę, jednak u
podstaw widać problem.
Na klasycznym przedstawieniu Cesarza siedzi on mając jedną nogę podkuloną co
symbolizuje gotowość do zareagowania pomimo pozornej nieruchomości. Tutaj Cesarz
rozsiadł się wygodnie, tak zamarł w bezruchu że aż skamieniał i ani myśli
reagować. Może autorzy tej talii znowu (tak jak w przypadku Kapłanki pokazując
co jest za zasłoną) chcieli wybiec trochę na przód i pokazali tutaj co może się
stać z Cesarzem, który tylko rządzi wydając rozkazy ale nie działa wcielając
swoje pomysły w czyn? Zresztą ten Cesarz nawet chyba nie był by zdolny wydać
żadnego rozkazu, on może jedynie słuchać. To tak jakby ten właściwy Cesarz miał
dosyć sprawowania swoich obowiązków, sam sobie gdzieś poszedł i zostawił w swoim
zastępstwie posąg któremu poddani będą mogli składać cześć.

[morgana8]

Wiec ktory jest wlasciwym cesarzem? Ten, ktory ma wlasciwa forme, czy ten, ktory
dziala, a z forma przychodzi porozmawiac, a wlasciwie tylko pomowic do niej i na
nia popatrzec? Czy istnieje jakis jeden, najlepszy sposob sprawowania wladzy?
Wladzy trzeba sie nauczyc, tak samo, jak kazdej innej rzeczy - tylko nasi
politycy sprawiaja wrazenie, jakby nigdy sie niczego nie nauczyli Moze ten
kamienny cesarz jest wlasnie takim idealem, od ktorego uczy sie mezczyzna na
pierwszym planie?

Druga rzecz, ktora mi sie nasuwa. Dlaczego on sie kruszy? Wladza to w pewnym
sensie maska, ktora tworzymy, przywdziewamy na uzytek innych. Taki publiczny
obraz osoby. Wladza ogranicza tego, kto ja sprawuje. Moze on sie kruszy dlatego,
ze spod tej maski czasami chce sie wydobyc zywy czlowiek?

[petra11]

Wiecie co mi jeszcze przyszlo do glowy? Ze osoba, ktorej stawiamy
pomnik jest zwykle juz martwa, to co po niej pozostaje to zywa
legenda, wspomnienie i pamiec, ktorego dowodem jest np. taki posag.
Mysle, ze ta karta w praktyce moze czasem pokazywac na jakas istotna
role przeszlosci , ktora wciaz rozpamietujemy, ktorej
skladamy "kwiaty" czy inne dowody szacunku i pamieci. Albo, ze jakas
osobe tak wyidealizowalismy, wynieslismy na piedestal, ze przestala
byc zywa realna osoba.
I jeszcze te korzenie (pnacze bez lisci czyli bardziej korzenie,
ktore wylazlo na ziemie) moga symbolizowac ze nasz problem tkwi
korzeniami w przeszlosci albo ze u korzeni problemu jest po prostu
nasze zbyt silne przywiazanie do przeszlosci, ze nie mozemy sie z
czegos otrzasnac i to sprawia, ze jestesmy sami niczym ten kamienny
cesarz. Zycie plynie dookola, zmieniaja sie pory roku, nowe zycie
sie rodzi, a ten cesarz niczego nie widzi, zastygl. Moze te korzenie
znacza, ze nie opieramy sie na czyms zywym, tylko na czyms , co jest
w nas tak naprawde martwe. Np. ktos tkwi w malzenstwie, ktore jest
martwe, ale nadal stawia argument, ze to milosc go trzyma. Cos w tym
stylu. Mozna tez popatrzec jeszcze inaczej.
Ze ten kamien, ktory go obrosl to jego opanowanie, brak emocji (co
by pieknie kontrastowalo z cesarzowa). Czyli jak napisala slusznie
Morgana taka maska, ktora nosi. Tak bardzo jest opanowany , tak
mocno sie kontroluje, ze az skamienial. Na pewno nie przypomina
cesarza obronce (rodziny, slabszych, swoich zdobywczy itp). On po
prostu trwa w tym, co juz osiagnal, kim sie stal i ZASLUGUJE tym na
szacunek. Moze to taki symbol ojca, czlowieka starej generacji,
ktory oczekuje bezwzglednego szacunku i czci ze strony swoich
dzieci.

[morgana8]

Wiec znowu jednak Cesarz jako ojciec. Ten kleczacy wyglada troche tak, jakby
pytal - A jak ty bys na moim miejscu postapil?

Caly czas nie moge oprzec sie wrazeniu, ze prawdziwy cesarz to ten kleczacy.
Pomnik to jego wielki ojciec. Pomnikow nie stawia sie zyjacym. Wiec tradycja,
kult przodkow itd.

Kleczacy mezczyzna nie wyglada dla mnie jak poddany. Mimo oznak szacunku
naleznego wladcy (kleczy), zwraca sie do niego jak do rownego sobie, a pomnikowy
cesarz choc milczy i dumnie patrzy przed siebie, wyglada, jakby uwaznie sluchal.

W ogole wladza jest ciekawie w tej talii przedstawiona. Spojrzcie na samotnego
Krola pucharow i na wladce na 10 mieczy.

[canada53]

> Caly czas nie moge oprzec sie wrazeniu, ze prawdziwy cesarz to ten kleczacy.
Wczoraj wieczorem przyszło mi jeszcze do głowy, że oni obaj mogą być Cesarzami -
to znaczy prawdziwy "żywy" Cesarz stoi przed swoim własnym pomnikiem. Niektórzy
władcy lubowali się w ustawianiu swoich podobizn; szczególnie ci, którzy
wiedzieli, że potomni po ich śmierci nie będą do tego tacy chętni gdyż nie są
zadowoleni z ich panowania.
I tak jakby ten Cesarz z krwi i kości oceniał to co widzi przed sobą; faktycznie
ma się wrażenie jakby z pomnikiem prowadził dialog. Czyli w tym wypadku może być
to rozmowa z samym sobą, z drugą częścią swojej osobowości. Cesarz z kamienia
jest zimny (kamień wygląda na marmur, a marmur zawsze w dotyku jest chłodny,
nawet w upalny dzień), ale ciekawy jest kolor posągu: czerwony - symbolizujący
przecież życie. Bardzo dużo w tej karcie kontrastów.
Wydaje mi się że ten arkan mówi do mnie coś w ten deseń: "ot, co się dzieje z
człowiekiem, który ma władzę i kompetencje a ich nie używa w ludzki sposób;
skoro masz możliwość decydowania, to z nich korzystaj a nie siedź tu jak ten
głaz..."

[morgana8]

Ta karta moze tez mowic o madrym korzystaniu z wladzy, jaka posiadamy.

Uderzyla mnie jeszcze jedna analogia. Na karcie Swiat mamy ten sam tron, tylko
kolorystyka jest inna. Karty III i IV - Glupiec zegna sie z rodzicami, karta
Swiat - Glupiec wraca do domu madrzejszy o doswiadczenia, ktore zdobyl. Cesarz
wie, ze jego syn wyrusza na wedrowke, ktora bedzie dluga i niebezpieczna i z
ktorej moze nigdy nie wrocic. Ma wladze, ktora pozwala mu zabronic Glupcowi tej
wyprawy, ale z niej nie korzysta.

[petra11]

Spojrzalabym na te dwie karty czyli cesarza i cesarzowa, jako na
kolejne stopnie wtajemniczenia. Jest to po prostu bardziej
praktyczne , jesli patrzymy na te karty jak na przedmiot
wrozbiarski. Najpierw poznajemy energie zenska (w koncu to kobieta
nosi dziecko i rodzi, karmi, opiekuje sie nim). Energia ta wyraza
sie poprzez emocje,bezwarunkowa milosc, budowanie wiezi miedzy
ludzmi, co widac na karcie. Potem energia meska czyli rozum,
autorytet, milosc na ktora trzeba zasluzyc,ktora nie przejawia sie
wylewnoscia, choc jest ukryta pod skorupa (moze faktycznie pekajaca
a jej energia widac w kolorze pomnika, ta czerwien tez mnie
zastanawiala jak Canade). Na karcie cesarzowej bardzo istotne jest
swiatlo, ktore wnika przez okno i robi bardzo magiczna atmosfere.
Moze byc symbolem kobiecej intuicji, przeczuc, nadziei oraz zycia,
ktore daje cesarzowa jako matka. Na pewno odbiega ten obraz od
klasycznej cesarzowej wygodnie lezacej, biernej, zadowolonej,
rozpieszczanej. Tu jest pokazana bardziej duchowo i aktywnie.

[canada53]

Tak, zastanawiająca jest ta Cesarzowa. O symbolice życia może jeszcze mówić
wiosenna zieleń na drzewach za oknem. Sądząc po wpadającym przez okno świetle i
po stroju kobiety ta karta opisuje poranek, czyli początek dnia. Dziewczyna
wygląda tak, jakby już podjęła decyzję i pogodziła się z faktem że musi pożegnać
osobę ją obejmującą, chociaż sama odczuwa smutek i bardzo chciałaby przedłużyć
tę ulotną chwilę uścisku. Oglądając tę kartę mam też czasami wrażenie, że osoba
stojąca w cieniu za dziewczyną jest od niej dużo starsza (kobieta?)i ją bez słów
pociesza. Ale trudno mi się na razie przegryźć przez ten symbol, karta jest
piękna ale dosyć tajemnicza. Właśnie taka magiczna jak to Petra napisała.

[morgana8]

Mysle, ze to mezczyzna. Niewidoczna postac jest wyzsza od Cesarzowej i ma
muskularne ramiona.

Ta karta nie kojarzy mi sie z aktywna kobiecoscia. Raczej z Penelopa, ktora
czekala na swojego Odysa - tkala, prula i czekala. Cesarzowa u Waite'a ma swoj
wlasny swiat - ogrod, pole, las. Swiat tej Cesarzowej to ciemna komnata. Nie
podoba mi sie ta karta.

[petra11]

Skojarzylo mi sie, ze skoro na karcie cesarza jest dwoch mezczyzn
(meski swiat), to moze na cesarzowej matka z corka (swiat kobiet).
Moze jednak Morgana ma racje, ze postac z tylu wydaje sie wieksza i
silniejsza.

[canada53]

> Uderzyla mnie jeszcze jedna analogia. Na karcie Swiat mamy ten sam tron, tylko
> kolorystyka jest inna. Karty III i IV - Glupiec zegna sie z rodzicami, karta
> Swiat - Glupiec wraca do domu madrzejszy o doswiadczenia, ktore zdobyl.

Masz całkowitą rację, tę talię należy rozpatrywać jako całość,tutaj poszczególne
arkana tworzą bardzo spójną historię. Wystarczy spojrzeć na 10-tki
poszczególnych kolorów: wszystkie pokazują podsumowania i przekazanie zdobytych
doświadczeń w danej dziedzinie życia, czyli w wydarzeniach opisanych poprzednimi
arkanami każdego koloru.

[morgana8]

Male arkana tez opowiadaja swoje wlasne historie. Jest historia mieczy, historia
wloczni... Wystepuja na nich ci sami bohaterowie, ale jest tez w tych historiach
jakas logiczna ciaglosc. Tylko karty dworskie nie opowiadaja historii - po
prostu przedstawiaja rozne osoby.

Smierc i Umiarkowanie

[morgana8]

Dlaczego Umiarkowanie bardziej kojarzy mi sie ze smiercia niz Smierc?

Smierc jest piekna. Postac trzymajaca miecz i wlocznie kojarzy mi sie z
indianska kraina wiecznych lowow. Przewrocony kielich i moneta (tarcza?) obok
lezacej w wodzie postaci. Jak koniec ziemskich trosk i ziemskich uczuc. Umarl
biesiadnik, narodzil sie wojownik. Albo zostaly po nim juz tylko jego czyny i
slowa, bo to najdluzej pamietamy, kiedy ktos odchodzi do tego innego swiata.

Umiarkowanie. Kobieta-aniol, to dosc oczywista symbolika. Ale mezczyzna wyglada
jak topielec. Przypomina mi sie scena pogrzebu wojownika z Wladcy Pierscieni,
kiedy cialo umieszczono w lodzi, a lodz puszczona z pradem rzeki. Rowniez z
legend arturianskich - smierc Artura, kiedy to w lodce witaly go postaci z
tamtego innego swiata. Mezczyzna wyglada, jakby znalazl wreszcie ukojenie.
Jednosc ze wszechswiatem? Ale jest w tej karcie tez nadzieja - jakby wiosenne
paki na bezlistnym drzewie, widoczne w prominiach (zachodzacego?) slonca.

[morgana8]

Przeciez Umiarkowanie przypomina Gwiazde z Waite'a, wiec skad to skojarzenie ze
smiercia?

[petra11]

Mysle, ze masz dobre skojarzenia, ze laczysz te dwie karty ze soba.
Smierc przedstawia jakby Aniola, ktory wykonal wole Boga i odebral
zycie czlowiekowi, ktoremu bylo to sadzone. Czlowiek lezy w wodzie ,
bo jest ona tu jak sadze symbolem przejscia w inny stan. Zeby to
jednak zrozumiec, trzeba zrozumiec karte umiarkowania, bo i ona moze
byc rozumiana jako obraz Aniola Smierci, ktory odprowadza czlowieka
na druga strone. Wiem, ze niewiele osob tak kojarzy Umiarkowanie,
ale w klasycznych taliach Aniol stoi jedna stopa w wodzie a druga na
ziemi, co oznacza , ze jest tym pomostem dla duszy, przez ktory moze
ona przejsc z tego swiata na tamty. Na tej karcie mezczyzna lezy w
polowie w wodzie (w polowie jest na tamtej stronie), w polowie lezy
na kolanach kobiety, ktora jest tu Aniolem przeprowadzajacym go na
tamta strone.
Wcale nie oznacza to, ze ta karte trzeba interpretowac jako zejscie
na tamten swiat. Dzis jestem zmeczona, dopisze cos jutro.

[petra11]

Chce dodac do tego watku, ze nie wymyslilam sobie sama interpretacji
umiarkowania jako aniola przeprowadzajacego dusze na tamta strone,
tylko jest to znaczenie , ktore mozna znalezc w licznych opisach tej
karty u roznych ludzi zajmujacych sie tarotem. Nawet myslalam, zeby
przytoczyc jakis fragment na ten temat z internetu, ale nie moge
sobie przypomniec, gdzie to czytalam.
Normalnie ten szczegol jest pomijany , bo nie jest taki istotny w
wrozeniu, a autorzy tej talii zrobili z niego wyraznie motyw
przewodni.
Mysle jednak, ze karte te mozna ogolnie rozumiec jako potrzebe
rownowagi i nie popadania w zadne ekstremalne zachowania czy
poglady. Karta ta tez symbolizuje naszego Aniola Stroza, ktory
probuje wprowadzic w nasze duchowe odczuwanie harmonie i spokoj,
zwlaszcza ze czeka nas zejscie do piekiel(diabel) czyli proba
rozrozniania dobra od zla i bedzie nam to potrzebne w trudnych
chwilach. Jesli ktos nie wierzy w anioly, moze to potraktowac jako
opieke sil wyzszych , a nawet postac aniola jako nasze drugie wyzsze
ja, ktore wskazuje nam wlasciwa droge , jesli sie wsluchamy w nasz
wewnetrzny glos.
Warto tez omowic kolejnego aniola choc upadlego czyli diabla, ale
musze na razie odejsc od komputera ..... i nie wiem czy nie za
szybkie tempo tego omawiania.

[canada53]

W tym Umiarkowaniu jest tyle spokoju! I skupienia - kobieta jest bardzo
skoncentrowana na leżącym mężczyźnie. To że leży on w wodzie, ale równocześnie
na łonie kobiety skojarzyło mi się też z rozwojem płodowym, przecież płód też
potrzebuje czasu aby się rozwinąć i później, naturalną koleją rzeczy przyjść na
świat. Tak czy owak ta karta pokazuje ten specyficzny moment zawieszenia jeszcze
na trochę przed przejściem na drugą stronę.

[morgana8]

Zastanawia mnie jeszcze cos innego. Na kartach VI, X, XIV, XV, XVIII, XIX jest
chyba ta sama kobieta. Moze Kaplanka to tez ta sama postac? Uwagi Canady o
inicjacji bardzo by do tego pasowaly...

[canada53]

morgana8 napisała:

> Zastanawia mnie jeszcze cos innego. Na kartach VI, X, XIV, XV, XVIII, XIX jest
> chyba ta sama kobieta. Moze Kaplanka to tez ta sama postac? Uwagi Canady o
> inicjacji bardzo by do tego pasowaly...
Tak, ona jeszcze jest na kartach 0, III, V, IX a może i na XVI. Kobieta na
karcie Kapłanki ma chyba troszkę ciemniejsze włosy, ale też mogłaby nią być.

[morgana8]

IX i XVI to nasz bohater - Glupiec Na karcie IX jest na szczycie gory -
zaniosl go tam metalowy ptak z karty Mocy (dlugo sie zastanawialam, co to jest
). XVI karta to ruiny wiezy z karty XI. Tak mysle, ze na X karcie wypil, co
bylo w kielichu i przeniosl sie do innego wymiaru. XVI karta to powrot do swiata
rzeczywistego, przebudzenie. Kiedy skonczy sie burza i przestanie padac, Gwiazda
zaprowadzi go do domu i do bliskich.

[morgana8]

V karta to tez Glupiec. Kaplan udziela mu blogoslawienstwa przed podroza.

Na karta 0 tez sie zastanawialam. To moze byc ta sama kobieta. Glupiec jest
jeszcze nieswiadomy milosci, miedzy nim a kobieta jest niewidoczna przepasc.
Dopiero Mag wyczaruje przed nim magiczny swiat, a Kaplanka wprowadzi go w
tajniki milosci. Skrotowo, taki mi sie jawi ciag logiczny na tych kartach:
0 - zaloty, wzajemne poznawanie sie,
I - zakochanie, oczarowanie,
II - milosc fizyczna, inicjacja, ten pierwszy raz,
...
VI - radosc i udreka milosci, tajemnica, oczekiwanie.

Diabeł

[canada53]

Rewelacyjnie pokazane pożądanie. I manipulacja. I popyt oraz podaż.
Tylko co jest widoczne w dłoni na pierwszym planie? Klejnot? Flakon? Czy jeszcze
coś innego?

[petra11]

Ta karte widze jako bardzo "elfia" czyli to co trzyma w rekach
bohater jest jakims czarodziejskim krysztalem, ktory oswietla mu
ciemnosci piekiel. Blask tego krysztalu jest tak naprawde blaskiem
jego duszy i wiary w moc dobra. Mysle, ze bohater jest tu ufny i
dlatego trzyma nieukryty krysztal w rece (co kojarzy mi sie troche
odwrotnie z karta klasycznego eremity, ktory swoja lampe ukrywa
przed wzrokiem innych). Spotyka tajemnicza piekna zjawe, ktora budzi
jego zaufanie, wiec ufnie podaje jej swoj krysztal. Tak naprawde
prawdziwe oblcze tego cudnego aniola jest ukryte i widzimy je jako
ciemna postac za zjawa.Ale to ta sama osoba. Oczywiscie bohater tego
nie wie, bo na oko nie moze rozroznic dobra od zla wiec oddaje
krysztal a z nia swoja dusze i ufnosc. Ta karta mowi, ze zlo nie
przebierze sie w brudne szmaty, bo bysmy je latwo rozpoznali. Zlo
moze kryc sie za twarza piekna i dobra i w ten sposob nas uwiesc.
Latwiej zniewolic nas uzywajac pieknych slowek i innych sztuczek.
Ale nie wszystko zloto, co sie swieci. Nie wszystko jest tak piekne,
jak wyglada. Bohater odda swoje swiatlo dobrowolnie i bedzie zalezny
od diabla, odda sie w jego niewole. Ale najwazniejsze w tej karcie
jest to, ze on oddaje to z ufnoscia i wiara. Nikt go do tego nie
zmusza. On sam ulega iluzji pozornego piekna Aniola Upadlego.
Jeszcze go nie rozpoznal. Tak ja czuje.

[morgana8]

Moje pierwsze skojarzenie to krysztal, ale moze tez byc jakis flakonik z
tajemniczym plynem. To cos wytwarza pole, ktore chroni Glupca przed tajemniczymi
zjawami. Czarny na tej karcie wysuwa reke i probuje przeniknac przez ta
niewidzialna zaslone, stad te dziwne czerwone kregi.

[petra11]

Mysle, ze to jednak jest flakon.
Ciekawe skojarzenie, ze ten flakon jest czyms w rodzaju czaru
ochronnego (ta karta moglaby w praktyce odpowiadac na pytanie, czy
ktos rzucil na kogos urok czy nie). Swietna mysl.

[canada53]

Teraz dotarło do mnie, że kobieta na karcie Umiarkowanie może próbować
wskrzesić, powrócić do życia leżącego mężczyznę. Dlatego jest ona tak spokojna,
nie rozpacza, tylko wydaje się być bardzo mocno skupiona i skoncentrowania na
tym co właśnie robi. Widać to znacznie jaśniej, kiedy spojrzy się na karty
poprzednie i następne względem Umiarkowania. Poczynając od Sprawiedliwości,
kiedy człowiek już obawia się upadku - poprzez kartę Zawieszonego - gdzie
pokazany jest przepięknie sam moment upadku właśnie: takie zawieszenie pomiędzy
niebem a ziemią, już wypadł, ale jeszcze się nie rozbił, wprawdzie jeszcze żyje,
lecz ma już bardzo mało czasu, żeby się tym życiem nacieszyć, aż do karty
Śmierci na której pokazana jest chwila tuż po rozbiciu się o ziemię. Tutaj już
nic nie można zrobić (przy Zawieszonym była jeszcze jakaś znikoma szansa).
W karcie Umiarkowania nadzieja znowu powraca - a może jeszcze się uda go
odratować, może jeszcze życie się w nim tli? Jeśli nie da się samą siłą woli i
umysłu, to może trzeba udać się po jakiś cudowny eliksir (karta Diabeł). Nawet
za cenę zapłacenia sobą, za cenę zaprzedania własnej duszy... Wieża pokazuje
jednak wyraźnie, że nie tędy droga. Nie da się tego zrobić tak jak by się
chciało. Ale nadal jest jakaś szansa, przy boskiej pomocy zapala się światełko w
tunelu, nadzieja znowu powraca i kobieta dowiaduje się że jest przy nadziei
właśnie. Wprawdzie to nie ten sam mężczyzna, nie dało się go wskrzesić dokładnie
takim jaki był przedtem, ale odradza się on na nowo w ciele dziecka na karcie
Księżyc. Powraca szczęście i harmonia a mężczyzna już nie jest tylko kochankiem
- ten niestety musiał "umrzeć" aby mógł on odrodzić się teraz w roli ojca
(Słońce). To piękny, ale trudny proces: stać się człowiekiem. Karta Sądu
pokazuje dokonanie rozliczenia czy ten proces przebiegł prawidłowo. Ale nasz
bohater zdał egzamin, bo karta Świat jakby chciała całą sobą powiedzieć "witaj w
domu!".

[morgana8]

canada53 napisała:

> Teraz dotarło do mnie, że kobieta na karcie Umiarkowanie może
> próbować wskrzesić, powrócić do życia leżącego mężczyznę.

> W karcie Umiarkowania nadzieja znowu powraca - a może jeszcze się
> uda go odratować, może jeszcze życie się w nim tli?

> Jeśli nie da się samą siłą woli i umysłu, to może trzeba udać się
> po jakiś cudowny eliksir (karta Diabeł).

Genialne

> nadzieja znowu powraca i kobieta dowiaduje się że jest przy nadziei

Mysle, ze przy nadzei to ona juz jest na karcie Kochankow. Od tej karty az do
Slonca cala wedrowke Glupca mozna tez interpretowac jako dojrzewanie do
ojcostwa. Kiedy rozmawia z Cesarzem, jeszcze do tego nie dojrzal, dlatego nie
umie z nim nawiazac kontaktu, Cesarz zdaje sie byc z kamienia.

Bardzo podoba mi sie Gwiazda i Ksiezyc. On wraca do domu, a prowadzi go Gwiazda
i nadzieja. Ona na niego czeka, sama, nie wiedzac nawet, czy on zyje. Karta
Ksiezyc w ten sposob pokazuje, ze w najczarniejszych chwilach trzeba wierzyc.
Znowu ta karta niesie ze soba znaczenie karty nastepnej.

> Powraca szczęście i harmonia a mężczyzna już nie jest tylko
> kochankiem - ten niestety musiał "umrzeć" aby mógł on odrodzić się
> teraz w roli ojca Słońce). To piękny, ale trudny proces: stać się
> człowiekiem. Karta Sądu pokazuje dokonanie rozliczenia czy ten
> proces przebiegł prawidłowo. Ale nasz bohater zdał egzamin, bo
> karta Świat jakby chciała całą sobą powiedzieć "witaj w domu!".

No wlasnie

Kochankowie

[morgana8]

To jak zinterpretujemy Kochankow? Na tej karcie jest juz dziecko w drodze,
slonce i ksiezyc. Jakby zapowiedz tego, co sie dopiero ma wydarzyc. A
jednoczesnie mam wrazenie, ze to sekretne spotkanie, ze Kochankowie spotykaja
sie gdzies na pustkowiu, kryjac sie przed oczyma innych.

Jezeli to karta wyboru, to wybor juz sie dokonal - ten mezczyzna wybral te
kobiete, a ta kobieta wybrala tego mezczyzne. Tylko jest to wybor jeszcze w
jakims sensie niedojrzaly, nie potwierdzony czynami. A jednoczesnie jest w tej
karcie wiara, nadzieja i pokazane sa tez udreki milosci, a moze dopiero ich
zapowiedz. Dla mnie ta karta bez watpienia przedstawia milosc, ale milosc, ktora
jeszcze musi dojrzec.

Jednoczesnie jest to karta oddania sie drugiemu czlowiekowi i zawierzenia mu, bo
przeciez jest to scena pozegnania. Nastepna karta jest Rydwan - kobieta juz wie,
ze za chwile on wyruszy w daleka droge. Czy ona rozumie, dlaczego on musi
wyjechac w chwili, gdy na swiat ma przyjsc ich dziecko? Czy ona musi to
rozumiec? Przeciez wystarczy, ze wierzy - wierzy jemu i wierzy w nich.

[canada53]

> Jezeli to karta wyboru, to wybor juz sie dokonal - ten mezczyzna wybral te
> kobiete, a ta kobieta wybrala tego mezczyzne. Tylko jest to wybor jeszcze w
> jakims sensie niedojrzaly, nie potwierdzony czynami.
Tak, jego ciało wybrało ją, a jej ciało - jego. Ale otoczenie niekoniecznie to
akceptuje, może rodzicom trudno się pogodzić z myślą że ich dzieci dokonały tak
nieprzemyślanego wyboru i to w dodatku wbrew ich woli. Dlatego młodzi muszą się
spotykać potajemnie i potwierdzać swój wybór tak jak to potrafią. Choć tajemnicę
wkrótce i tak zdradzi rosnący brzuszek, który zresztą potwierdzi dokonanie
wyboru i przekona rodziców oraz otoczenie.
Na razie jest jednak pięknie, romantycznie a prawdziwe udręki dopiero nadejdą.

[petra11]

Podoba mi sie ta karta, odbieram ja jako ciepla i pelna milosci.
Oczywiscie nie jest to takie "oficjalne" malzenstwo jak na karcie
slonce, ale mozna powiedziec, ze decyzja juz zapadla: milosc jest,
dziecko w drodze, oni mlodzi i pelni nadziei, pewno obiecuja sobie
milosc do grobowej deski. Choc zgadzam sie z Wami, ze jest tu
atmosfera czegos ukrytego, ze ta ich milosc nie jest taka calkiem
jawna dla swiata skoro jest na niej jeszcze ciemno, ma w sobie cos z
atmosfery gwiazdy, tylko bez tych cierpien, ktore czlowiek ma w
sobie bedac na etapie gwiazdy (mam na mysli przeszlosc). Tu jeszcze
nic nie jest skazone realiami. Wszystko jest przepelnione wiara i
nadzieja. Czuje sie tu bardzo mlodosc tych dwojga. Swiat wciaz przed
nimi otworem ale i tajmnica, co kolejne dni przyniosa.

[petra11]

Oczywiscie, ze przeprowadzanie z jednego swiata w drugi dziala w
obie strony, czyli moze byc i wskrzeszanie.

Cesarzowa

[morgana8]

Dlaczego ta karta jest tak smutna?

Czy to zona zegna meza wyruszajacego na wojne? Ale jak to sie ma do tradycyjnego
przedstawienia Cesarzowej jako pelni kobiecosci?

"Bo meska rzecz byc daleko, a kobietom wiernie czekac"? Nie pamietam, kto
spiewal te piosenke, to chyba jeszcze z Kolobrzegu. Czy tylko o to chodzi na tej
karcie?

Smierc i Sad

[morgana8]

A czy nie wydaje Wam sie, ze Smierc to pioroskrzydly zloczynca, ktory probuje
ukrasc Glupcowi wlocznie i miecz? Czy to nie jest ten nieszczesny zloczynca, nad
ktorym odbywa sie Sad? Moze Glupiec na tej karcie stoi z mieczem sprawiedliwosci?

[morgana8]

Czy to nie jest ta sama osoba na karcie I, XIII i XX ?

[petra11]

Moze rzeczywiscie masz racje, na obu kartach ma czarne wlosy.
Myslalam o smierci w odniesieniu do klasycznych talii czyli ta
postac zamiast kostuchy w kapturze. Ale mozesz miec racje. Moze on
tu wystepuje (ten czarnowlosy) jako morderca?

Pustelnik

[petra11]

Nie wiem, czy kojarzycie tak samo ten znak na tej monecie jak ja
jako znak runiczny? Runami sie nie zajmuje, choc mam wrazenie, ze az
mnie o to prosza, ale nie moge sie zebrac, bo wydaja mi sie jakies
takie nijakie... Ale i tak tak skojarzylam ten symbol. Jako dagaz.
Same zobaczcie.
umysl.pl/runy/Dagaz.html
Jako ciekawostke dodam, ze to nie dagaz jest przypisywany
pustelnikowi tylko jera. Jednak autorzy tej talii trafili z tym w
dziesiatke moim zdaniem. Poza tym rowniez na karcie sadu
ostatecznego kobieta ma nad glowa ten sam symbol, jako taka aureole,
co nie jest dziwne, skoro dagaz jest swiatlem.

[morgana8]

Tez nie zajmuje sie runami. Taki znak jest na wszystkich monetach, a monety sa w
tej talii przedstawione jako tarcze. W WA jest tez wsrod swiatelek, ktorymi bawi
sie Mag.

[canada53]

Ze mnie też żaden znawca run, więc o tym symbolu nie potrafię niczego
powiedzieć. Za to zaintrygowało mnie samo przedstawienie arkanu Pustelnika,
musicie chyba przyznać że jest ono bardzo specyficzne. Nie ma starca z brodą, z
kosturem i z lampą, nie ma zadumy zwykle bijącej z tej karty. Jedynie wysokie
góry sugerują odosobnienie i samotność. Klasyczny Pustelnik zazwyczaj wyrusza na
wędrówkę w celu poszukiwania prawdy. Postać na tej karcie już osiągnęła cel
swojej podróży, jest już na szczycie. Ale czy znalazła to, czego szukała? Jej
mina wcale na to nie wskazuje. Poza tym wcale nie wiadomo, czy tę monetę
(tarczę?) leżącą na śniegu będzie można w ogóle podnieść. Może być ona
straszliwie zimna i przymarznięta do podłoża. Sam fakt znalezienia jej nie jest
równoznaczny z tym, że będzie ją można zabrać ze sobą. Wcale nie jest pewne, czy
włożony wysiłek się opłacił; możliwe, że trzeba będzie schodzić z pustymi
rękami. No i sam fakt znalezienia się na samym szczycie góry to dopiero połowa
sukcesu - trzeba jeszcze będzie z tej góry przecież zejść! Ciekawe, czy starczy
sił, odwagi i motywacji.
W tle tej karty rysuje się przepiękny, górski krajobraz. Szkoda, że postać
zaaferowana leżącą monetą w ogóle na niego nie zwraca uwagi. Ta moneta jest
obiektem zupełnie nie pasującym do gór, zapewne nic za nią w promieniu wielu
kilometrów kupić nie można. Tutaj nie ma więc ona żadnej wartości. Być może po
zniesieniu jej na dół, tam gdzie będą inni ludzie, będzie można ją na coś
cennego wymienić. Ale takich widoków z kolei tam już nie będzie.

kolo fortuny i sprawiedliwosc

[petra11]

Uderzylo mnie w tych kartach pewne podobienstwo a mianowicie, ze
obie przedtawiaja kolo.
Kolo fortuny - on jakby nieprzytomny, nie wie, co sie z nim dzieje,
a wydarzenia ( symbolicznie dzieci ktore biegaja dookola) plyna
swoim biegiem, na ktory nie ma wplywu. Moze jest nawet w transie.
Podoba mi sie ta karta na tym miejscu, mysle, ze oddaje znaczenie
kola fortuny i tutaj przynajmniej widac, ze rzeczywiscie cos krazy w
kolo, widac ruch co moze dac kolejne skojarzenia.
Jednak sprawiedliwosc jest tu dla mnie bardziej tajemnicza. Ten
kamienny krag, w ktorym siedzi bohater z jakas inna osoba nie jest
przypadkowy. Dalszy ciag kola fortuny w znaczeniu, ze nie ma on
wplywu na wydarzenia? Czy moze to jedna i ta sama osoba przy czym
jedna z postaci symbolizuje nasze sumienie i jest tym surowym sedzia
dla samego siebie? Czyli ze jest jakby symbolicznym odbiciem
lustrzanym nas samych. Ale jakby autor mial to na mysli, to
uczynilby je identycznymi. A jak Wy ja czujecie?

[petra11]

Na karcie sprawiedliwosci czuje sie partnerstwo , nie ma przewagi
jednej osoby nad druga. I pasuje to do numeru 11, wiecie o co mi
chodzi?

[morgana8]

Nie czuje tu partnerstwa. Kobieta-Sprawiedliwosc stoi pewnie, swobodnie, trzyma
w rece miecz lub wlocznie (nie wiem, wlasciwie co), a Glupiec zaraz z tej wiezy
spadnie i zawisnie w powietrzu. Czy to jest kara, ktora zostala mu wymierzona? A
moze sam ja sobie wymierzyl?

[petra11]

A wiesz, jak sie popatrze na te osoby jako stojace, to rzeczywiscie
nabiera ta karta grozy, a glupiec juz spoglada za siebie, zeby
ocenic czy z wiezy wysoko... A mi sie zdawalo, ze oni siedza i
zrobili sobie wieczor towarzyski. Haha... Ale ten wisielec to mi
potem nie pasuje, bo ta karta wyglada jak klasyczna wieza. Wisielec
nie powinien tak spadac tylko wisiec , ale i tak mi sie podoba cala
ta talia. Niech im bedzie!

[morgana8]

On nie spada, on wisi, albo raczej unosi sie w powietrzu Wszystko sie unosi w
powietrzu. Tylko nie rozumiem jednego. Tarcze sdobyl na gorze (IX), kielich i
jego moc odkryl na poprzedniej karcie (X), a gdzie zdobyl miecz i wlocznie? Na
wiezy (XI)?

Zastanawiam sie, co go wlasciwie z tej wiezy zrzucilo? Przeciez ta kobieta nic
nie robi, tylko sobie stoi. Moze on po prostu wypil za duzo na poprzedniej
karcie? Moze to wszystko to tylko sen? Tylko przebudzenie z tego snu bedzie
bolesne, bo ruiny sa prawdziwe i samotnosc jest prawdziwa (XVI). A moze to jakas
czarodziejska mikstura byla (X)?

Talia jest przepiekna. Im dluzej sie nad nia zastanawiam, tym wiecej widze w
niej tajemnic i zagadek

[petra11]

Ja w kazdym razie dziekuje Ci bardzo Morgano za oswiecenie z ta
sprawiedliwoscia. Caly czas widzialam ja jako karte przedstawiajaca
siedzacych ludzi i dziwilam sie , co to za obrazek. Teraz wydaje mi
sie to takie oczywiste, ze stoja, a sama dojrzec tego nie umialam.
Pozdrawiam.

[sarahh1]

nie dziala ta strona

[petra11]

sarahh1 napisała:

> nie dziala ta strona

Dziala , tylko musisz wybrac, co chcesz ogladac: major-arkana
wielkie, swords- miecze, wands- bulawy itd.

[coill]

u mnie tez nie dziala. nie ma wogole zadnej strony a co dopiero o wyborze
jakichs kart.szkoda,chcialam sie udzielic

Link do talii

[morgana8]

Galeria Tarota - link w opisie forum:
www.interhobby.net/tarot/viTarot.php3?Initial=A/
Potem wybrac E - Elves Tarot.

[coill]

Nie dziala mi wogole to interhobby,u mojegto kolegi na kompie tez. nie wiem co
to,moze tastrona uparla sie na ludzi z naszej lokalizacji
szkoda(

[canada53]

U mnie w pracy niestety też nie działa, za to w domu bez problemu. Widocznie coś
do tej strony dostęp niektórym komputerom utrudnia.

[petra11]

Niestety nie znam innego miejsca, gdzie mozna obejrzec ta talie.
Pewno to jest powodem, ze tak niewiele osob wlaczylo sie w dyskusje.
Sama klikam po 10-15 razy , zanim wskoczy mi powiekszenie karty.
Taka slaba strona.

mi też nie działa :((

[gosiadzika]

[canada53]

Strasznie szybko lecicie z materiałem, ja już zadyszki dostałam . Dziś już
jest późno, jak się pozbieram to może jutro coś dopiszę.

[canada53]

Przyglądając się wszystkim WA z Elves Tarota i posiłkując się wieloma naszymi
skojarzeniami, na które wpadłyśmy przy omawianiu poszczególnych jego kart
ułożyłam wczoraj i spisałam taką oto historię:
(0) Zaczęło się zupełnie banalnie, poznali się właściwie przez przypadek, on
nawet na początku nie zwrócił na nią uwagi, ona się jemu tylko z daleka
przyglądała. W końcu i ona jemu wpadła w oko. Zaczął się więc przed nią
popisywać i wkrótce kompletnie ja zabajerował (I). Zagadywał, zaczepiał ją,
zapraszał. Trzeba przyznać, że zupełnie ją oczarował: poświęcał jej tyle uwagi,
a że był trochę starszy to wydawało się jej, że tyle więcej wiedział o życiu.
Nic więc dziwnego, że wkrótce znalazła się z nim w łóżku (II). Myślała, że
będzie to piękne przeżycie, w końcu tyle się o tym pierwszym razie naczytała...
Ale okazało się, że nie było ani tak wzniośle, ani tak przyjemnie, a nawet
bolało i to bardzo. Cóż, co się stało to się już nie odstanie, teraz mogła tylko
iść się wypłakać w ramionach swojej powierniczki (III). Za to uświadomiła ona
sobie, że stała się teraz kobietą i nabrała zupełnie innego stosunku do swojego
ciała. Zaczęła lepiej je rozumieć i inaczej się nim posługiwać. On zareagował
zupełnie inaczej – poszedł pochwalić się kolegom, przy okazji coś napomknął
swojemu ojcu o zwiększeniu kieszonkowego (IV). Ale zamiast kasy dostał od niego
tylko dobre rady i ostrzeżenia, że na kobiety to ma on jeszcze czas. Że najpierw
należy zdobyć wykształcenie, coś w życiu osiągnąć, a dopiero później przyjdzie
czas na amory. Ona zresztą też nie otrzymała wsparcia ze strony swoich bliskich,
udała się więc po poradę do lekarza, a nawet poszła się wyspowiadać (V). Lekarz
ją wysłał na badania i wyjaśnił parę rzeczy, ksiądz udzielił rozgrzeszenia i
mogło się wydawać, że wszystko jest OK. Przede wszystkim teraz byli już parą
(VI). Wprawdzie trochę musieli kombinować, żeby móc się spotykać (rodzice chyba
czegoś się domyślali i patrzyli niezbyt przychylnym okiem na ich coraz bliższą
relację), ale czegóż się nie robi w imię miłości. Tym bardziej, że teraz zrobiło
się naprawdę romantycznie. Jednak sielanka zwykle nie trwa długo. Jemu już
potajemne randki przestały wystarczać (VIII). Chciał oprócz tego uprawiać sport,
spotykać się z kumplami, zaczął coś przebąkiwać o chęci wyjazdu. Mówił, że
wprawdzie ją kocha, ale że jest też mężczyzną, więc musi się w życiu sprawdzić,
coś sobie udowodnić, wziąć życie we własne ręce i urządzić je po swojemu (VIII).
Ona oczywiście przyznała mu rację, ale i tak czuła się odrzucona, opuszczona i
coraz bardziej samotna. Zaczęła też więcej od niego wymagać i to już nie tylko
romantyzmu, ale zdecydowania bardziej konkretnych, życiowych rzeczy (IX). Ich
drogi rozchodziły się – ona chciała domu a on właśnie nabrał chęci do zabawy.
Imprezki, alkohol, tańce, dziewczyny i on w centrum ich zainteresowania (X).
Wiedział, że to może ostatni moment żeby się wyszaleć, bywał na wieczorach
kawalerskich u swoich kolegów i przeczuwał, że jemu też wkrótce przyjdzie się
oświadczyć i sformalizować swój związek (XI). Tym bardziej, że środowisko
wywierało coraz to większą presję i czuł się on coraz bardziej osaczony. Dał
więc słowo, chociaż do końca nie był przekonany o słuszności tej decyzji i
miewał chwile, że chciał od tego wszystkiego po prostu uciec. Ale skoro już
słowo się rzekło, do akcji wkroczyli rodzice i szybko przejęli sprawy w swoje
ręce – rozesłali zaproszenia, zorganizowali wesele, kupili wódkę i zaprosili
gości (XII). Poczuł, że jego rola została ograniczona do tego, aby biernie dać
się zaprowadzić do ołtarza. Ceremonia odbyła się sprawnie, a wraz z
wypowiedzeniem sakramentalnego „tak” boleśnie odczuł, że jakiś etap w jego życiu
zamknął się bezpowrotnie (XIII). Że teraz już nigdy nie będzie tak jak przedtem
– żegnaj wolności a witajcie nowe obowiązki. Ale w praktyce okazało się, że
bycie mężem wcale nie jest takie straszne jak mogłoby się wydawać. Ona bardzo
się starała, dogadzała mu, prała, sprzątała, szykowała jedzenie (XIV). On będąc
głównym obiektem jej zainteresowania mógł spędzać całe dnie bezczynnie przed
telewizorem. Było mu nawet wygodnie, choć zaczął czuć, jakby powolutku życie z
niego uchodziło. Nic mu się nie chciało robić, brakowało motywacji a kolejne dni
były monotonne i podobne do siebie. Ona w końcu też zaczęła to odczuwać. Już nie
przynosił jej kwiatków, nie adorował, zachowywał się tak jakby ona go coraz
mniej interesowała. Za namową koleżanek zapragnęła więc to zmienić (XV). Kupiła
nową bieliznę, włożyła bardziej wyzywające ciuchy, zainwestowała w perfumy.
Postanowiła też wzbudzić w nim trochę zazdrości – zaczęła bywać na imprezach
nawet dała się podrywać innym mężczyznom. Szczególnie takiemu jednemu o
egzotycznej urodzie się spodobała. Wprawdzie nie chciała posuwać się za daleko,
ale tak jakoś wyszło. Koleżanki mówiły że to przecież nic takiego (zawsze można
się przecież wyspowiadać), że jej mąż najpewniej i gorsze rzeczy robi – zresztą
i tak się o niczym nie dowie. Na nieszczęście on się jednak jakoś dowiedział
(XVI). Atmosfera w domu momentalnie się pogorszyła, zaczęły się kłótnie,
spięcia, awantury, rzucanie talerzami i trzaskanie drzwiami. W końcu on się na
dobre wyprowadził i wystąpił o rozwód. Wydawało się, że wszystko stracone.
Jednak opatrzność chyba nad nimi czuwała (XVII). Właśnie przyszły wyniki jej
testów ciążowych – pozytywne. Wysłała więc mu wiadomość licząc, że może to w
jakiś sposób wpłynie na jego decyzję.
(Tutaj wzorem wszystkich szanujących się mydlanych oper następuje mały przeskok
w czasie o parę miesięcy naprzód. Trudno bowiem opowiadać o jej złym
samopoczuciu, humorach, przybranych kilogramach, rozstępach czy puchnących
nogach (XVIII)).
Akcja przenosi się więc na sam moment rozwiązania, gdzie ona już tylko boi się
bólu, niepokoi się, czy wszystko będzie w porządku, czy dziecko urodzi się
zdrowe no i przede wszystkim, czy nie okaże się ono czasem mulatem. Uff,
wszystko już jest jasne (XIX)! Pociecha jest zdrowa, ona o bólu zapomniała jak
tylko wzięła maleństwo w ramiona, jego kolor skóry też jest w porządku, a nawet
z rysów twarzy noworodek jest podobny do jej męża. On zresztą też przyszedł w
odwiedziny, przyniósł kwiaty, pogratulował i przeprosił za wszystko. Wygląda
teraz na bardzo dumnego i szczęśliwego. Ona też jest szczęśliwa. Wspólnie
podejmują decyzję, że jednak spróbują wszystko naprawić i być razem (XX).
Wyjaśniają sobie wiele spraw, przebaczają sobie, on wycofuje pozew rozwodowy.
Wychodzi na to, że i on taki święty znowu nie był i że obydwoje popełniali
błędy. Obiektywna opinia rozjemcy bardzo im pomaga w uświadomieniu sobie tego.
Postanawiają więc wspólnym wysiłkiem odbudować ich szczęście rodzinne. Obydwoje
są teraz mądrzejsi, dojrzalsi, bogatsi w doświadczenia (XXI). On wraca do domu,
ona obiecuje, że nie będzie robić wymówek. Wydaje się, że do ich małego świata
znowu zawitała harmonia i wszystko znów powróciło na swoje własne miejsce. Jest
nadzieja, że na stałe. No chyba, że...

P.S. Coraz bardziej mi się ta talia podoba, ten Tarot chyba nawet lepszy jest od
serialu w telewizji.

[petra11]

Swietne!!!!!
Zyciowe, ironiczne i jakze prawdziwe....
Niezle to wszystko pozbieralas do kupy. Nie jest wazne jakie mamy
czasy, tarot i tak do nich pasuje.

[morgana8]

SUPER historia Nawet mozna ja zywcem zastosowac do wszelkich milosnych wrozb:

0 - on nie zwraca na ciebie uwagi
I - kompletnie cie zbajerowal
II - bedzie inaczej niz myslalas
IV - opowie o wszystkim kolegom
VII - kumple beda wazniejsi od ciebie

Z duzym przymruzeniem oka