"ciemna" strona niepelnosprawnosci

[madziulec]

Troche przekorny tytul, ale...

Przypomina mi sie opowiesc jednej matki, ktora byla zauroczona swoim macierzynstwem, ale... dzien w dzien musiala znosic po wielu schodach ciezki wozek (wygodny a jakze) do autobusu, potem tarabanic sie z tym wozkiem po niewygodnych chodnikach. To odnieralo jej jakas radosc posiadania i bysia z tym dzieckiem.

Jak tak naprawde jest z niepelnosprawnym dzieckiem?
Gloryfikowanie podobnie jak kazdego macierzynstwa? Czy rzeczywiscie jest to takie codzienne "wnoszenie tego wozka" po 20 schodach do autobusu, praniu ilus pieluch (bo jednorazowych tej wielkosci np. brak).. I wykonywanie czynnosci, ktore nie sprawiaja przyjemnosci, a tak naprawde powoduja, ze gdzies umyka radosc z bycia matka?

ale o co ci chodzi?

[zzz12]

i do czego zmierzasz? A najwazniejsze- jaka masz propozycje
rozwiazania problemu? Uspic niepelnosprawne dziecko, jak starego psa?

[ewamonika1]

czyżbyśmy miały zbyt mało ciemnych stron niepełnosprawności naszych
dzieci?

Zamiast komentarza, polecam do przeczytania:

kobieta.gazeta.pl/wysokie-obcasy/1,53581,3042927.html?as=1&ias=7

e.

MADZIULEC OSTRZEŻENIE

[guderka]

twoje pytania do matek chorych dzieci są nietaktowne i krzywdzące.
twój obecny wątek zmierza do...czego?
my -mamy dzieci niepełnosprawnych-znamy ciemne i jasne strony i może
z chęcią byśmy podzieliły się z innymi swoimi przemyśleniami gdyby
nie było one zadawane w tak napastliwy i ordynarny sposób. W związku
z tym, że dostaję maile od innych mam, którym nie podoba się twoje
zachowanie na forum proszę o zaprzestanie pisania postów takim
tonem, postów które krzywdzą innych. To forum powstało po to -by się
nawzajem wspierać. A nie żeby się atakować. Ty udzielasz się tylko w
wątkach, w których można coś wypyskować i udowdnić, próżno oczekiwać
od ciebie słów porady bądź pociechy. Ostrzegam- dalsze tego typu
wypowiedzi będą kasowane

uważam że powinnaś przeprosić

[mamaronja]

Popieram. To forum powstało po to, by się wspierać. Jeśli masz jakiś
SWÓJ problem to o nim napisz, każda z serca Ci chętnie doradzi,
pocieszy. Ale nie pisz ogólnie o nas wszystkich jakie to pokopane
życie mamy. Bo nie mamy. Serio.

[gorgona_1]

A ja nie popieram
Uważam, że powinnyśmy rozmawiać o takich sprawach, nawet jeżeli
temat wywołany jest w sposób, powiedzmy, kontrowersyjny
Myślę, że Madziulec też w pewnym sensie konfrontuje swoje
wyobrażenia o nas z nami, a to dobrze.

[dorka1971]

Macierzyństwo to nie tylko pranie pieluch i noszenie wózka.To cały szereg emocji
,które przeżywamy mając dzieci.Ja doświadczyłam macierzyństwa zdrowego i ciężko
chorego dziecka i nie widzę różnicy.Obie są dla mnie całym światem i nie
wyobrażam sobie by było inaczej i wcale takie przyziemne sprawy jak dźwiganie
wózka , nie psują mi radości z posiadania dziecka jakie by ono nie było.Myślę,że
po zostałam matką by ponieść każdy trud z tym związany i nie rozumie twoich
przemyśleń.Niektórzy nie lubią prać dżinsów i dźwigać inne rzeczy to nie znaczy
,że nie mogą cieszyć się życiem...

[igge]

ja tam nie widzę w wątku ordynarności i napastliwości ?
Ciemne strony mojego macierzyństwa w związku z niepełnosprawnością
małej są takie, że ciągle muszę jej pomagać i pilnować, żeby inni
jej pomagali. Mamy mnóstwo czasu skradzionego przez rehabilitacje,
dojazdy, wizyty lekarskie, szpitale etc. Mamy jako rodzina
zdecydowanie trudniej niż przeciętna fizycznie i przede wszystkim
psychicznie i więcej do zrobienia w dodatku mając na to mniej czasu.
Także kosztowniejsze jest zaspokajanie potrzeb niesprawnego dziecka
i to wpływa na poziom życia całej rodziny. Ale teraz jest to
wszystko absolutnie oczywiste i nie budzi mojego sprzeciwu ( z
wyjątkiem tego parszywego braku czasu), jestem za to od zawsze
niewyobrażalnie szczęśliwa, że moje dziecko żyje, jest, może nas
cieszyć każdego dnia, wielka frajda ją wychowywać i rozwijać się
przy niej. Aha, najpodlejszą, ciemną stroną mojego macierzyństwa
jest to, że nadal zdarza mi się totalnie nie rozumieć problemów z
zaburzonymi stosunkami przestrzennymi, planowaniem ruchu rączki,
grafomotoryką etc mojego dziecka i wymagać od niej za wiele w
nieprzyjemny sposób. (Krzyczę, przepraszam a następnego dnia walczę
ze sobą, próbuję stosować samodyscyplinę i kontrolować swój gniew i
niestety znowu krzyczę nad lekcjami (( )

[piesfafik]

Igge, dziewczyny
a myslalyscie o psie-asystencie? Moim zdaniem to super sprawa.
Duzo lepszy niz definy bo do delfina sie nie przytulisz jak ci
smutno (chociaz do konia tak )
Nasza rodzina przez lata udzielala sie w organizacji co szkoli takie
psy, az w koncu kupilismy wlasnego goldenka i postanowilismy go sami
wyszkolic. Niestety jest troche za maly zeby Ance pomagac przy
chodzeniu,ala np podnosi z podlogi wszystko co upadnie, wyciaga
pranie z suszarki itp. Jak patrzymy na zadowolony zolty pysk z
ktorego dynda skarpetka albo nawet przescieradlo to nam wszystkim od
razu lepiej. Jak corka gdzies z nim idzie to o razu ma kupe
znajomych.
Nie polecam wlasnego szkolenie bo to jednak kupa roboty i latwo
drania rozpiescic (nasz niestety jest troche za bardzo przyjazny w
stosunku co calgo swiata) ale jest w Polsce coraz wiecej organizacji
ktore sie tym zajmuja

a propos dokumentow - mysle ze trzeba je przedstawiac fundacji ale w
zadnym wypadku nie zamiescilam bym zadnej dokumentacji dziecka na
internecie

[piesfafik]

powyzszy post mial byc oczywiscie w watku o koniu.

[piesfafik]

powyzszy post mial byc oczywiscie w watku o koniu.

[igge]

wiesz fafik, że myślałam o takim psim pomocniku, nasz piesio ma już
kilkanaście lat, to my jemu musimy pomagać nosząc czasem jego tylne
łapy w kocu, od zawsze był ogromny i raczej przewracał niechcący
małą, długo bała się tego, poza tym niestety zdecydowanie przyjazny
jest wyłącznie dla najbliższych nawet na znajome dzieci warczy i
szczeka, rzuca się na inne psy - generalnie raczej odstrasza niż
zachęca innych ludzi do kontaktu z nami. Chciałabym odpocząć trochę
od opieki nad stadem zwierząt w naszym domu, ale dzieciaki coraz
starsze, coraz więcej same opiekują się pupilkami i bardzo
przemawiają do mnie Twoje argumenty, więc chyba w okolicach Bożego
Narodzenia możliwe, że zdecydujemy się na kociaka i oczym narazie
niebyło mowy -szczeniaka? Aczkolwiek fajnie byłoby zostawić dom na
wakacje, drzwi na klucz i nie martwić się kto zajmie się
zwierzakami. Taki wyszkolony pies wydaje mi się wielkim luksusem
i może są dzieci bardziej od nas go potrzebujące...

[piesfafik]

wiesz kiedys na stronie FAR widzialam list od kogos z fundacji co
szkoli te psy i szukali ludzi ktorzy by takiego psa chcieli. Wiec
moze wcale nie ma takich kolejek.

[guderka]

igge-ja też polecam labradora, są przyjazne, ufne i łatwiejsze do
ułożenia niż inne psy

[igge]

ale nieszkolony labrador skaczący z radości na jej widok albo chcąc
się bawić/przytulić - od razu wywali moje dziecko, ją wywraca
maciupki szczeniak znajomych wielkości ratlerka (pies a nie znajomi
sa wielkości ratlerka) Na urodzinach koleżanki wszyscy świetnie
bawili się z tym psiakiem a ona po kilkunastu zaliczeniach gleby
musiała uciekać i było jej przykro i wtedy właśnie przestała prosić
o szczeniaczka
Co to za stronka FAR, zaraz ją sprawdzę

[guderka]

no tak-labrador młody okazuje w ten sposób uwielbienie ;/
te psy uspokajają się dopiero po osiągnieciu dojrzałości

Moje dziecko jest stosunkowo sprawne...

[marta_i_koty]

..ale przyznam, ze nie wyobrażam sobie "normalnego" macierzyństwa... I nie
rozpatruję jego ciemnych i jasnych stron - po prostu kocham swoje dziecko
bezgranicznie, zrobiłam i robię wszystko, aby było w jak najlepszej kondycji -
jestem w swoim macierzyństwie bardzo szczęśliwa...

A Ty madziulec rozpatrujesz ciemne strony swojego macierzyństwa?

[piesfafik]

Dyskusja o psach byla na forum na www.far.org w dziale ogolne (pies
asystent). Strona tych ludzi od psow to www.pomocnalapa.pl

[igge]

ooo, dzięki fafik, tę stronę FAR to od razu znalazłam ale nie udało
mi się odszukać nic o pieskach

[alabama8]

Tak naprawdę to ciekawy temat. Sama pamiętam że w pewnym
momencie "zagubiłam" dziecko, a żyłam tylko chorobą. Ale to wtedy
kiedy mały był bardzo mały, był w ciężkim stanie, a ja opiekowałam
się nim sama. Chodził do przedszkola jeśli akurat był zdrowy a ja
przyłapałam się na tym że nie myślę jak mu minoł dzień, jak się
bawił, ale w jakim będzie stanie kiedy go będę odbierać. Czy coś
zjadł, czy zrobił sobie nowe rany, czy ma jeszcze skórę czy też
znowu wielką sączącą ropną dziurę. Radość macierzyństwa? Tak, ale
przy ciężkiej chorobie często przeplatana strachem i troską.