Mapa Miejsc Ciekawych

[madohora]

Na początku XVI wieku do korpusu nawowego dobudowano od południa kaplicę Matki Bożej Nieustającej Pomocy, z fundacji Jarosława Jana Sokołowskiego z Wrzący Wielkiej, pod kaplicą znajdowały się grobowce rodzinne. W 1540 roku do kolskiej parafii także kościółek św. Wawrzyńca na cmentarzu w Kole, a w 1522 roku do parafii włączono także parafię w Kościelcu. Do parafii należał także ufundowany w 1419 roku kościół Świętego Ducha.

[madohora]

Na początku XIX wieku podjęto starania o przeprowadzenie gruntownego remontu świątyni. W 1819 roku ówczesny proboszcz ks. Szremowicz sprzedał na ten cel srebra ze zbiorów parafialnych. Do prac remontowych przystąpiono w 1826 roku. Podczas remontu wnętrze kościoła rozdzielono dwoma szeregami filarów. Koszt planowanego remontu wynosił 4929 złotych. W 1846 roku do kościoła przeniesiono wyposażenie z rozebranego kościoła św. Ducha, a w 1849 roku wybudowano dzwonnicę

[madohora]

21 października 1917 roku w północną ścianę kościoła farnego wmurowano i poświęcono pamiątkową tablicę upamiętniającą setną rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki. W 1933 roku wybudowano w sąsiedztwie świątyni budynek domu parafialnego – jako wotum Roku Świętego. Przed 1939 rokiem, z inicjatywy proboszcza ks. Józefa Mężnickiego wyłączono z ruchu ulicę oddzielającą kościół od plebanii. W czasie II wojny światowej niemiecki okupant zorganizował w kościele magazyn odzieży zabranej Żydom, wywożonym głównie do pobliskiego obozu zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem. Dzięki ofiarności organisty Henryka Berczyńskiego udało się zachować księgi parafialne i naczynia liturgiczne.

[madohora]

Pierwszą z pilnych prac, z jakimi musiał się zmierzyć ks. Julian Olejnik, była konieczna i bardzo pilna gruntowna renowacja dachu nad nawą główną świątyni. Podczas silnego wiatru jej elementy odrywały się i spadały na chodnik wokół kościoła, stanowiąc zagrożenie dla wiernych udających się na nabożeństwa. Władze miejskie groziły wręcz zamknięciem świątyni parafialnej ze względów bezpieczeństwa[23]. Podjęto się także naprawienia mocno uszkodzonych gotyckich szczytów kościoła. W tym celu konieczne było uzyskanie oryginalnych cegieł, które przeniesiono z ruin zamku. W kościele planowano zainstalować centralne ogrzewanie, z powodu braku środków przedsięwzięcie nie zostało jednak zrealizowane. 16 czerwca 1963 roku biskup włocławski Antoni Pawłowski w kościele udzielił święceń prezbiteratu czterem diakonom pochodzącym z okolic Koła.

[madohora]

W latach 1971–1986 ówczesny proboszcz ks. Serafin Opałko przeprowadził kolejny duży remont świątyni. W 1985 roku dokonano renowacji polichromii pochodzącej z końca XIX wieku. Odnowione ściany, zarówno pod względem kolorystyki i wzorów, wiernie oddawały pierwotną formę. Na przełomie 1976 i 1977 roku w kościele zainstalowano nowe witraże, wykonane według projektu artysty Zdzisława Kuligowskiego z Torunia. Ufundował i poświęcił nowy ołtarz – przystosowany do sprawowania liturgii po reformie soboru watykańskiego II.

[madohora]

Z zewnątrz na wschodniej ścianie prezbiterium zawieszony został krucyfiks z XIX wieku. Do kościoła prowadzą drzwi ze stali, wykonane na początku XX wieku w stylu neogotyckim.

[madohora]

Rzeźba Świętego Bogumiła
Znajduje się we wnęce w północnej ścianie. Wykonana została na początku XX wieku z piaskowca. Nie posiada wyraźnych cech stylowych. Przedstawia postać bł. Bogumiła – patrona miasta Koła.

[madohora]

Psakramentarium
Wykonane zostało w stylu późnorenesansowym w XVI wieku. Znajduje się pomiędzy dwoma bogato zdobionymi półkolumnami; przedstawia wyobrażenie Ducha Świętego, wyrażone wizerunkiem gołębicy. Po jego bokach znajdują się popiersia świętych biskupów Stanisława i Wojciecha.

[madohora]

północny ołtarz boczny
Neogotycki, drewniany, pochodzący z XIX wieku. W części środkowej znajduje się postać Jezusa Bolesnego, któremu towarzyszą święci Roch i Walenty. W zwieńczeniu ołtarza mieści się postać Świętego Józefa z Dzieciątkiem.

[madohora]

Kaplica Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy
Edytuj
Pochodzi z XVI wieku. Zlokalizowana jest z południowej strony świątyni. Znajduje się tutaj barokowy ołtarz z obrazem Matki Bożej. Na ścianach znajduje się polichromia, w której przeważają motywy roślinne i różańcowe. Przy wejściu do kaplicy znajdują się okrągłe malowidła ścienne, przedstawiają postacie ewangelistów Łukasza i Jana.

[madohora]

Została dobudowana w stylu neogotyckim w drugiej połowie XIX wieku. Do nawy głównej przylega od strony zachodniej. Na ścianach umieszczone są tablice poświęcone zesłańcom syberyjskim, ofiarom zbrodni katyńskiej, proboszczowi ks. kanonikowi Józefowi Mężnickiemu oraz lokalnemu społecznikowi Czesławowi Freudenreichow

[madohora]

Na północnej ścianie świątyni umieszczone zostały tablice upamiętniające: Tadeusza Kościuszkę (z 1917 r.), uczestników powstania warszawskiego, działaczy Armii Krajowej oraz proboszczów kolskich – Bogumiła Kasprzaka i Serafina Opałko.

[madohora]

Parafia została założona prawdopodobnie pod koniec XIII wieku, druga erekcja miała miejsce w 1563 r. Od momentu powstania, do 1818 r. administracyjnie podporządkowana była archidiecezji gnieźnieńskiej. 11 grudnia 1818 r. wszedł w życie nowy podział administracji kościelnej, w wyniku którego kolska wspólnota znalazła się w diecezji kujawsko-kaliskiej, a od 1925 r. – w diecezji włocławskiej. Od 2 lutego 2015 r. jest jedną z dziewięciu parafii w dekanacie kolskim.

[madohora]

Kościół Świętego Ducha – kościół katolicki, który wraz ze szpitalem św. Ducha znajdował się w Kole. Kościół został rozebrany w 1846 roku.

[madohora]

Kościół wraz z przyległym szpitalem leżał przy głównym szlaku komunikacyjnym idącym przez miasto na przedmieściach miasta od strony północnej, w pobliżu jednego z mostów. Najprawdopodobniej na terenie po dawnej fabryce ZREMB, gdzie widać go na mapie Koła z ok. 1790 roku. Kościoła nie widać natomiast na najstarszym widoku Koła z XVII wieku z kroniki Samuela von Pufendorfa, możliwe jednak, że widać na nim jedynie wieżę kościelną

[madohora]

Według wizytacji z 1608 roku przy kościele znajdował się także cmentarz, przeznaczony najprawdopodobniej na pochówki dla przebywających w szpitalu chorych i ubogich. Według tej samej wizytacji w kościele znajdowała się jedna relikwia: jedna głowa 11 Tysięcy Dziewic, darowana przez cystersów z Lądu. Według wizytacji z XVIII wieku kościół stopniowo popadał w ruinę, według wizytacji kanonicznej z 1775 roku drewniany kościół był całkowicie spustoszony, a jego ściany zniszczone zgnilizną. Prepozyt starał się jednak przeznaczać cały dochód na naprawę budynków kościoła, przez co liczba pensjonariuszy szpitala spadła do jedynie dwóch, którzy nie mogli jednak utrzymywać się z uposażenia kościoła i żyli jedynie z jałmużny

[madohora]

Prepozyci sprawowali zarząd nad kościołem i szpitalem wspólnie z dwoma prowizorami, którzy każdego roku wybierani byli przez władze miasta i co roku odpowiedzialni byli za czynienie przed burmistrzem i rajcami rachunków z wszystkich dochodów i wydatków

[madohora]

Ulica Blizna w Kole – jedna z głównych ulic Koła, stanowi wewnętrzną obwodnicę centrum miasta. Jest jednocześnie drogą tranzytową w kierunkach: Łask, Poznań, Sompolno, Warszawa, Włocławek i przedłużeniem alei Jana Pawła II. W całości położona jest na terenie osiedla Przedmieście Warszawskie. Do 1924 roku Blizna stanowiła samodzielną wieś.

[madohora]

Po włączeniu Bliznej w granice administracyjne miasta zachowała ona swój wiejski charakter. Do dziś gospodarze posiadają swoje grunty orne – głównie na terenie wsi Chojny, a także prowadzą hodowlę bydła.

[madohora]

Rozpoczyna się od skrzyżowania z ulicą Włocławską i aleją Jana Pawła II, gdzie znajduje się sygnalizacja świetlna. 100 metrów dalej krzyżuje się z ul. Spółdzielców. Na 300 metrze krzyżuje się z ulicą Przesmyk. Następnie, na rondzie księdza Serafina Opałki, spotyka się z ulicami ks. Opałki i Wojciechowskiego. Później krzyżuje się kolejno z ulicami Miodowa, bł. ks. Popiełuszki i Polskiego Czerwonego Krzyża. Kończy się na skrzyżowaniu z ul. Kolejową i ul. Piaski.

[madohora]

Na skutek usilnych starań proboszcza kolskiej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego ks. Serafina Opałko, w dniu 18 czerwca 1977 r. wojewoda koniński Henryk Kazimierczak zezwolił na budowę nowej kaplicy przy ul. Blizna. Te starania trwały cztery i pół roku dążyły do budowy nowego kościoła w mieście. W rejonie ulicy Blizna powstała pierwsza duża dzielnica mieszkaniowa – bloki wielorodzinne przy ulicach PCK, Kolejowa i Wojciechowskiego. Ksiądz Opałko, nie zważając na pustą kasę parafialną przyjął wielkie wyzwanie, jakim była budowa nowego kościoła. Pierwsze dwa wagony cegły na ten cel rozładowano i zwieziono na plac budowy w niedzielę 9 października 1977 r.

[madohora]

Do połowy listopada 1980 r. w pełni zabezpieczono dach na całym kościele, oblachowano sterczyny murów i wieżę. W 1981 r. i w pierwszej połowie 1982 r. prowadzono prace wykończeniowe wewnątrz świątyni. Równolegle do budowy ksiądz proboszcz Serafin Opałko nie ustawał w zabiegach, aby mógł tutaj funkcjonować ośrodek duszpasterski. Wtedy to bp włocławski Jan Zaręba, z dniem 1 lipca 1982 r. postanowił, aby dla wiernych części Koła koncentrujących się wokół filialnego kościoła pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej przy ul. Blizna, wszystkie czynności duszpasterskie i posługi religijne sprawowane były w tymże kościele.

[madohora]

Bryłę kościoła stanowi wielościan, symbolizujący barkę. Wieże kościelne są jej masztami. Wyższa wieża zwieńczona jest krzyżem. Kościół jest jednonawowy z wyraźnie wydzielonym prezbiterium, gdzie w centrum umieszczony jest krucyfiks, a po jego obu stronach obrazy świętych, związanych z historią Polski. Są tu wizerunki: biskupów Jordana i Stanisława, Królowej Jadwigi, Kazimierza Królewicza, Stanisława Kostki, biskupa Michała Kozala, ojca Maksymiliana Kolbe, siostry Faustyny, Alojzego Orione i Jerzego Popiełuszko.

[madohora]

[madohora]

W 1362 roku Jan Henryk z Warty wykupił wieś. 14 lutego 1563 roku prawo magdeburskie pozwoliło urządzać coroczny targ. 19 czerwca 1566 roku przywilej króla Zygmunta Augusta wytoczył granice wsi. W 1616 roku władze miejskie wydzierżawiły wieś na 3 lata mieszczanom kolskim. W 1808 r. z pieniędzy z podatków wsi powołano szkołę elementarną w Kole, a w 1817 roku - były tutaj folwarki – posiadały budynki gospodarcze, ale w 1818 roku zostały wydzierżawione – historia wskazuje na ścisłe związku z wsią Blizna.