Gdzie by tu? Nowy portal o ciekawych miejscach

[madohora]

Brudzewice (dziś wioska w parafii Studzianna) posiadały w XIII w. kościół parafialny pw. św. Mikołaja, fundacji książęcej. Abp Maciej Drzewicki w XVI w. przyłączył Brudzewice do parafii Drzewica, jako ekspozyturę. Na tym terenie w wiosce Studzianna osiedlili się w latach 1673 - 1674 księża filipini. Kościół pierwotny pw. Najświętszego Imienia Jezus, Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa, na wzgórzu nazywanym Dziewicza Góra, zbudowany został z drewna modrzewiowego, według planów prymasa Mikołaja Prażmowskiego, w latach 1672 - 1674 wraz z klasztorem, z fundacji Zofii Anny Starołęskiej i ks. Jana Stanisława Zbąskiego - późniejszego biskupa warmińskiego. Kościół konsekrował prymas Andrzej Olszowski 2 czerwca 1675. Znajdował się cudowny obraz. Wokół sanktuarium od połowy XVII w. powstawało osiedle z czasem nazwane Poświętne tj. przynależące do sanktuarium i nazywane potocznie oppidum - miasteczko. Sam klasztor i kościół były obejmowane nazwą Studzianna, choć wioska Studzianna leży w pobliżu dawnego folwarku. W latach 1696 - 1698 wybudowano w pobliżu dworu Starołęskich w Brudzewicach kościół pw. św. Józefa. Kościół sanktuaryjny, obecny pw. św. Filipa Neri i św. Jana Chrzciciela, wznoszony był w latach 1688 - 1724 według planów Adama Konarzewskiego i Tylmana von Gameren. Konsekracja odbyła się 23 czerwca 1748 pod przewodnictwem biskupa łuckiego Franciszka Antoniego Kobierskiego. 2 lipca 1776 z udziałem bp. Antoniego Przedwojewskiego przeniesiono tu cudowny obraz. Gdy urządzono całkowicie wnętrze tej świątyni, to rozebrano w 1782 pierwotny kościół drewniany. Pod koniec XVIII w. w miejscu drewnianego kościoła zbudowano kościół pw. św. Anny. Po powstaniu diecezji sandomierskiej bp. Adam Prosper Burzyński w 1820 reaktywował samodzielną parafię Brudzewice, której centrum już wtedy przeniosło się do Studzianny. Administrowana była przez księży filipinów, którzy obsługiwali wszystkie kościoły. Od połowy XIX w. kościół parafialny podupadał i duszpasterstwo przeniosło się do Studzianny. Księża Filipini włączyli się w powstanie styczniowe w wyniku czego oraz zgodnie z zamierzoną wcześniej likwidacją zakonów zostali skasowani w 1865. Duszpasterstwo w parafii objęli księża diecezjalni. Po znisz­czeniach I wojny światowej odnowiono kościół staraniem ks. Tomasza Migowskiego. Parafia otrzymała formalnie nazwę Studzianna w 1920. Księża filipini objęli ponownie duszpasterstwo parafialne i pieczę nad sanktuarium od 1928 na podstawie zezwolenia Stolicy Apostolskiej. Uroczystego wprowadzenie dokonał 25 lipca 1928 bp. Paweł Kubicki. W 1968 odbyła się koronacja cudownego obrazu. W związku z Jubileuszem Chrześcijaństwa w 1974 kościół otrzymał tytuł Bazyliki Mniejszej. Kościół sanktuarium pw św. Filipa Neri i św. Jana Chrzciciela jest budowlą w stylu barokowym, orientowaną, bazylikową, wzniesioną z cegły z elementami kamiennymi. Cudowny obraz Świętej Rodziny namalowany jest farbami olejnymi na płótnie przez nieznanego autora i przyklejony do deski. Koronacja odbyła się 18 sierpnia 1968, a dokonał jej kard. Stefan Wyszyński w asyście kard. Karola Wojtyły przy udziale ponad 200-tys. wiernych. W tym czasie wizerunek zaczął być nazywany obrazem Matki Boskiej Świętorodzinnej.

[madohora]

Stefanów – część wsi Mikułowice w pow. opoczyńskim, w gminie Mniszków

[madohora]

Stefanów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, w gminie Koluszki. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa piotrkowskiego.

[madohora]

Współczesne sołectwo liczy 35 gospodarstw rolnych. Wśród upraw roślinnych dominują tutaj zboża, kukurydze, ziemniaki, buraki cukrowe i pastewne oraz koniczynę. W ostatnich latach ludzie stawiają na warzywnictwo. Toteż uprawa warzyw zajmuje spory areał gruntów. Warzywa są sprzedawane głównie na łódzkiej giełdzie towarowej (przy ulicy Zjazdowej) oraz na okolicznych targowiskach. Buraki cukrowe przyjmuje Cukrownia Dobrzelin. Miejscem skupu zbóż są również punkty sprzedaży wolnorynkowej. Produkcja zwierzęca obejmuje na tym terenie: bydło(przeważnie krowy mleczne), trzodę chlewną, drób. Coraz częściej występują hodowcy koni. Odbiorcą mleka jest Spółdzielnia Mleczarska „Zorina”. Miejscem zbytu trzody chlewnej są ubojnie i punkty skupu zwierząt. W Stefanowie znajduje się sklep rodziny Romańskich oraz zakład wulkanizacyjny prowadzony przez Krzysztofa Fabiańczyka. Działa również koło gospodyń na obrębie Stefanowa i Młogoszyna. Rodzice ze Stefanowa posyłają swoje dzieci do Szkoły Podstawowej im. Kornela Makuszyńskiego w Micinie, a później do Gimnazjum im. II Korpusu Polskiego Zdobywców Monte Cassino w Krzyżanowie. Wieś należy do parafii Łęki Kościelne pod wezwaniem Świętej Marii Magdaleny.

[madohora]

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty:
zespół dworski, pocz. XX w., nr rej.: 540 z 9.09.1980:
dwór
park

[madohora]

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty:
kościół parafialny pw. św. Marii Magdaleny (nr rej.: 42-III-6 z 24.03.1947 oraz 20 z 7.06.1967), drewniany, barokowy z 1775 roku. Jest to obiekt orientowany, trójnawowy z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, zwieńczony od zachodu czworoboczną wieżą. Wewnątrz znajdują się cztery XVIII-wieczne ołtarze, barokowa chrzcielnica i późnobarokowe organy.
dzwonnica, nr rej.: 43-III-7 z 24.03.1947 oraz 21 z 7.06.1967
zespół dworski, 3 ćw. XVIII w., XIX w.:
dwór, drewniany (nr rej.: 44-III-8 z 24.03.1947 oraz 22 z 7.06.1967), barokowy dwór zbudowany został w II poł. XVIII wieku przez nieznanego fundatora. Otoczony jest niewielkim parkiem krajobrazowym.
park, nr rej.: 391 z 7.06.1967

[madohora]

[madohora]

Stefanów – część wsi Kąty w pow. włocławskim, w gminie Lubień Kujawski

[madohora]

Stefanów – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Cyców. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa chełmskiego.

[madohora]

U pewnego pana z Bronina
Jest ciągle taka sama mina
Nie to zmęczenie
Nie to zdziwienie
A wszystko pod wpływem wina

[madohora]

Przed 2023 r. miejscowość była częścią wieś w Gozdów

[madohora]

Zofia Lorentz (ur. 25 stycznia 1896 w Gozdowie k. Brzezin, zm. 16 kwietnia 1980 w Warszawie) – polska powieściopisarka, autorka utworów prozatorskich i teatralnych dla dzieci i młodzieży. Córka Aleksandra i Heleny z Boernerów (siostry Ignacego Boernera). Siostra znanego pedagoga i historyka Zygmunta Lorentza.

[madohora]

Gozdów – część wsi Grzymiszew w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Tuliszków.
W latach 1975–1998 Gozdków administracyjnie należał do województwa konińskiego.

[madohora]

W połowie marca 1944 bojówka OUN-B Pawła Pyłypczuka ps. Karp zabiła w Gozdowie 32 Polaków, w tym 23 kolejarzy. W Gozdowie znajduje się drewniano-murowany dwór, z początku XX wieku

[madohora]

W okresie PRL-u rejon Koziej Góry został przejęty przez wojsko. Do czasu likwidacji jednostek Wojska Polskiego stacjonujących w Prudniku funkcjonował na niej poligon garnizonowy. Na poligonie istniało ćwiczebne miasteczko „Jedlicze”, w którym żołnierze ćwiczyli walkę w terenie zabudowanym. Wojskowi nazywali wzniesienie „Wzgórzem 108”. Teren ćwiczebny był bogato wyposażony w urządzenia służące szkoleniu żołnierzy. Do dziś szczyt Koziej Góry otaczają pierścienie okopów i znajdują się tu ruiny budowli ćwiczebnych. Do początku lat 90. XX wieku przy drodze do klasztoru franciszkanów znajdował się korpus radzieckiego czołgu T-34 oraz pojazdu gąsienicowego ze zdemontowanymi działami

[madohora]

26 maja 2001, w ramach prudnickich obchodów Roku Stefana Kardynała Wyszyńskiego, na szczycie Koziej Góry postawiony został „Zielony Krzyż Nadziei” – największy krzyż w Prudniku i okolicy. Mierzy on 10 metrów. W krzyż wmurowany został kamień z ogrodu Oliwnego, przywieziony z Ziemi Świętej przez Antoniego Dudka

[madohora]

[madohora]

Lipy – część wsi Sumin w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Starogard Gdański.
W latach 1975–1998 Lipy położone były w województwie gdańskim.

[madohora]

Pewien bogaty właściciel okolicznych ziem, zwany Rzyn, wybrał się na polowanie na niedźwiedzia. Po drodze spotkał pewną „starą” kobietę, która nazywała się Kisz Ewa, a że była „ starą „ kobietą, nazwał tę miejscowość Starą Kiszewą. Zapytał ją: „Gdzie w okolicy można zapolować na niedźwiedzia?”. Wskazała skupisko drzew lipowych, gdzie schodzą się niedźwiedzie na miód. Nazwał tę miejscowość Lipy. Rzyn podczas polowania został poraniony przez niedźwiedzia. Zdarzenie to szybko rozeszło się wśród ludzi jako nowina.

W związku z tym jedna z osad została nazwana jako Nowiny. Gdy wracali z Lip, wjechali do pewnej miejscowości, z której mieszkańcy ich wygonili. Nazwał tę miejscowość Wygonin.

Po drodze natrafili na następną osadę, w której Rzyn skonał. Dlatego miejscowości tej dali nazwę Konarzyn. Dzisiejsza nazwa brzmi Konarzyny. Zmarłego Rzyna przewieziono do jego miejscowości, gdzie zostały złożone jego kości. Stąd nazwa Kościerzyna. W nawiązaniu do tej legendy powstał herb Kościerzyny z wizerunkiem niedźwiedzia pod konarem drzewa

[madohora]

[madohora]

W czasach pogańskich prawdopodobnie był tu święty gaj. Po przyjęciu chrześcijaństwa (pruski książę Surbauro, plemię Sasinów) i czasach biskupa Chrystiana narodził się kult maryjny. Prawdopodobnie święty gaj został wycięty na polecenie biskupa Chrystiania i jemu objawiła się Madonna. Początki kultu i sanktuarium są słabo udokumentowane.

[madohora]

Osiedle znajduje się w miejscu dawnej wsi Lipy, przyłączonej do Bełchatowa w momencie nadania miastu praw miejskich w 1925 roku. W roku 1921 miejscowość zamieszkiwana była przez 314 osób, w tym 266 narodowości polskiej, 40 niemieckiej, 6 czeskiej i 2 żydowskiej

[madohora]

Położony nieopodal osiedla las jest miejscem występowania roślin bagiennych i torfowisk. W lesie znajdują się także dwa zbiorniki wodne – Duży Ług i Biały Ług. Przez las biegną również ścieżki edukacyjne i trasy rowerowe.

[madohora]

Warchały – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

[madohora]

Pewien pan z Woli Błędowej
Na to spotkanie nie był gotowy
Jak wytłumaczyć że to nie zdrada
Zazdrość to żony wielką wada
Nic mu nie przychodzi do głowy

[madohora]

Wola Błędowska – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Baranowo.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ostrołęckiego.

[madohora]

[madohora]

Wieś powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. Wcześniej był to obszar Galindii. Wieś ziemiańska, dobra służebne w posiadaniu drobnego rycerstwa (tak zwani wolni), z obowiązkiem służby rycerskiej (zbrojnej). Wieś powstała pod koniec wojny trzynastoletniej, w 1465 lub 1466 r., jako nowa osada nad strumykiem Krzywym. Wieś służebna nadana przez prokuratora piskiego Ulryka von Ottenberga za wiedzą komtura Zygfryda Flacha von Schwartzburga Stańkowi Okurowskiemu, obejmowała 10 łanów na prawie magdeburskim z obowiązkiem jednej służby zbrojnej, z okresem jednego roku wolnizny.

[madohora]

Zabrzeźnia – dawna wieś, od 1934 zachodnia część miasta Głowna obejmująca swym zasięgiem tereny w okolicy ulicy Zabrzeźniańskiej

[madohora]

10 lipca 1934 Zabrzeźnię włączono do Głowna[1

[madohora]

Obszar ten, zlokalizowany wokół dworku Zabrzeźnia z 1840 roku, stanowił majątek Wincentego Matuszewskiego herbu Topór[4]. Nazwa majatku pochodzi od wsi Zabrzeźnia, położonej po drugiej, wschodniej, stronie rzeki Mrogi. Od 1867 w gminie Bratoszewice. W okresie międzywojennym miejscowość należała do powiatu brzezińskiego w woj. łódzkim. 16 września 1933 utworzono gromadę Zabrzeźnia w granicach gminy Bratoszewice, składającą się z kolonii Zabrzeźnia (A), osady Moczydła, osady Stara Piła, osady Bukowiec, majątku Zabrzeźnia i wsi Warchołów Stary

[madohora]

Od 1 stycznia 1973 w nowo utworzonej gminie Głowno w powiecie łowickim, gdzie utworzyła sołectwo. W latach 1975–1994 miejscowość należała administracyjnie do województwa łódzkiego

[madohora]

Pod koniec XIX wieku właścicielem dóbr "Zabrzeźnia" był Wincenty Matuszewski herbu Topór, który w 1840 roku wybudował modrzewiowy dworek.

[madohora]

Pewien rolnik z Zagłoby
Nawiasem mówiąc nie za młody
Uprawiał hektary pola
Taka jego własna wola
Bo lubił zbierać płody

[madohora]

W Zagłobie znajdują się: zakład przetwórstwa owoców i warzyw (dawniej cukrownia), szkoła podstawowa, 2 sklepy, apteka. Mieszkańcy zajmują się głównie rolnictwem.

[madohora]

Zagłoba – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa łódzkiego.

[madohora]

8 września 1939 do wsi wkroczyli żołnierze Wehrmachtu. Rozkazali mieszkańcom wychodzić z domów i iść w kierunku Głowna. Na skraju wsi oddzielili kobiety i dzieci od mężczyzn, których potem rozstrzelali. W Ziewanicach znajduje się głaz będący pomnikiem poległego tu w czasie kampanii wrześniowej ppłk. Tadeusza Mikke.

[madohora]

Albertów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Turek.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie konińskim.

[madohora]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

[madohora]

[madohora]

[madohora]

Dzięki tym samym badaniom odkryto, że w XV wieku przeprowadzono intensywne prace budowlane przy wieży mieszkalnej. W południowej i zachodniej części dziedzińca nie istniała murowana zabudowa, istniały tam najprawdopodobniej tylko półziemianki oraz studnie. Sam dziedziniec nie był murowany, na podzamczu odnaleziono również ślady drewnianych umocnień zabezpieczających budowlę od strony zalewowej

[madohora]

Na dziedzińcu nie istniała zabudowa murowana, istniały tam najprawdopodobniej budynki drewniane lub szachulcowe

[madohora]

Na kolskim zamku wielokrotnie przebywał król Władysław Jagiełło, prawdopodobnie w wyniku tych wizyt zapoczątkowany został zwyczaj odbywania się w Kole zjazdów generalnych szlachty wielkopolskiej, które często obradowały w obecności króla[18]. W XV wieku na zamku przeprowadzono intensywne prace budowalne. W 1475 roku święta Bożego Narodzenia oraz styczeń 1476 roku spędzili w kolskim zamku król Kazimierz Jagiellończyk i Elżbieta Rakuszanka. Podczas ich pobytu przyjęto na zamku członków powracającego z Bawarii członków orszaku weselnego Jadwigi Jagiellonki, którzy przynieśli jednak ze sobą zarazę i wielu z nich zmarło w Kole, wśród nich m.in. podstoli litewski Wojciech Moniwid i rycerz Jan Czyżowski.

[madohora]

W 1655 roku Erik Dahlbergh określał już na swoim planie kolski zamek jako castellum destructum. Za panowania Augusta III Sasa Sejm darował ruiny zamku kolskim bernardynom, którzy użyli materiału z zamku do odbudowy zniszczonego kościoła[8], rozebrano wtedy najprawdopodobniej wieże mieszkalną, lecz prace zostały w końcu przerwane w związku z trudnościami w pozyskiwaniu materiału. W 1815 roku zamek wizytowany był przez generała Klemensa Kołaczkowskiego w celu ocenienia możliwości wykorzystania umocnień do celów militarnych

[madohora]

W sierpniu 2019 roku studenci Wydziału Archeologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza pod kierownictwem Artura Różańskiego i Tomasza Olszackiego prowadzili na kolskim zamku prace archeologiczne, mające być wstępem do opracowania dokumentacji i następnej rewitalizacji ruin zamku

[madohora]

Na zamku kilkakrotnie przeprowadzano badania archeologiczne:

1977–1983 przez Muzeum Okręgowe w Koninie pod kierunkiem Łucji Pawlickiej-Nowak

[madohora]

Pierwszą inwentaryzację ruin kolskiego zamku przeprowadził w 1851 roku Kazimierz Stronczyński. Do czasów I wojny światowej nie przeprowadzano na zamku żadnych konserwacji, postulował o nie w tym czasie m.in. Michał Rawita Witanowski, który prosił o to m.in. hrabiego Aleksandra Cypriana von Kreutza. W okresie międzywojennym drobne prace podejmowano z inicjatywy m.in. Czesława Freudenreicha i Ignacego Ziębowicza, w tych samych latach jednak miejscowi rolnicy wybierali z ruin zamku kamień.

[madohora]

[madohora]

Według Michała Rawity Witanowskiego jest to najstarsza dotacja katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej, fundowana jeszcze w XIII wieku. Pierwotnie była to najprawdopodobniej mała kaplica należąca do parafii w Kościelcu. Według niektórych źródeł najstarszą, zachowaną częścią kościoła jest prezbiterium, będące fragmentem pierwotnego, murowanego kościoła z XIII wieku. Z końca XIV wieku pochodzi nawa główna oraz nawy boczne kościoła

[madohora]

Na początku XVI wieku do korpusu nawowego dobudowano od południa kaplicę Matki Bożej Nieustającej Pomocy, z fundacji Jarosława Jana Sokołowskiego z Wrzący Wielkiej, pod kaplicą znajdowały się grobowce rodzinne. W 1540 roku do kolskiej parafii także kościółek św. Wawrzyńca na cmentarzu w Kole, a w 1522 roku do parafii włączono także parafię w Kościelcu. Do parafii należał także ufundowany w 1419 roku kościół Świętego Ducha.

[madohora]

Na początku XIX wieku podjęto starania o przeprowadzenie gruntownego remontu świątyni. W 1819 roku ówczesny proboszcz ks. Szremowicz sprzedał na ten cel srebra ze zbiorów parafialnych. Do prac remontowych przystąpiono w 1826 roku. Podczas remontu wnętrze kościoła rozdzielono dwoma szeregami filarów. Koszt planowanego remontu wynosił 4929 złotych. W 1846 roku do kościoła przeniesiono wyposażenie z rozebranego kościoła św. Ducha, a w 1849 roku wybudowano dzwonnicę

[madohora]

21 października 1917 roku w północną ścianę kościoła farnego wmurowano i poświęcono pamiątkową tablicę upamiętniającą setną rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki. W 1933 roku wybudowano w sąsiedztwie świątyni budynek domu parafialnego – jako wotum Roku Świętego. Przed 1939 rokiem, z inicjatywy proboszcza ks. Józefa Mężnickiego wyłączono z ruchu ulicę oddzielającą kościół od plebanii. W czasie II wojny światowej niemiecki okupant zorganizował w kościele magazyn odzieży zabranej Żydom, wywożonym głównie do pobliskiego obozu zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem. Dzięki ofiarności organisty Henryka Berczyńskiego udało się zachować księgi parafialne i naczynia liturgiczne.

[madohora]

Pierwszą z pilnych prac, z jakimi musiał się zmierzyć ks. Julian Olejnik, była konieczna i bardzo pilna gruntowna renowacja dachu nad nawą główną świątyni. Podczas silnego wiatru jej elementy odrywały się i spadały na chodnik wokół kościoła, stanowiąc zagrożenie dla wiernych udających się na nabożeństwa. Władze miejskie groziły wręcz zamknięciem świątyni parafialnej ze względów bezpieczeństwa[23]. Podjęto się także naprawienia mocno uszkodzonych gotyckich szczytów kościoła. W tym celu konieczne było uzyskanie oryginalnych cegieł, które przeniesiono z ruin zamku. W kościele planowano zainstalować centralne ogrzewanie, z powodu braku środków przedsięwzięcie nie zostało jednak zrealizowane. 16 czerwca 1963 roku biskup włocławski Antoni Pawłowski w kościele udzielił święceń prezbiteratu czterem diakonom pochodzącym z okolic Koła.

[madohora]

W latach 1971–1986 ówczesny proboszcz ks. Serafin Opałko przeprowadził kolejny duży remont świątyni. W 1985 roku dokonano renowacji polichromii pochodzącej z końca XIX wieku. Odnowione ściany, zarówno pod względem kolorystyki i wzorów, wiernie oddawały pierwotną formę. Na przełomie 1976 i 1977 roku w kościele zainstalowano nowe witraże, wykonane według projektu artysty Zdzisława Kuligowskiego z Torunia. Ufundował i poświęcił nowy ołtarz – przystosowany do sprawowania liturgii po reformie soboru watykańskiego II.P

[madohora]

CZY DWORZEC W MACZKACH ZOSTANIE ODNOWIONY - Radio Katowice - 26.03.2023

[madohora]

Z zewnątrz na wschodniej ścianie prezbiterium zawieszony został krucyfiks z XIX wieku. Do kościoła prowadzą drzwi ze stali, wykonane na początku XX wieku w stylu neogotyckim.

[madohora]

Rzeźba Świętego Bogumiła
Znajduje się we wnęce w północnej ścianie. Wykonana została na początku XX wieku z piaskowca. Nie posiada wyraźnych cech stylowych. Przedstawia postać bł. Bogumiła – patrona miasta Koła.

[madohora]

sakramentarium
Wykonane zostało w stylu późnorenesansowym w XVI wieku. Znajduje się pomiędzy dwoma bogato zdobionymi półkolumnami; przedstawia wyobrażenie Ducha Świętego, wyrażone wizerunkiem gołębicy. Po jego bokach znajdują się popiersia świętych biskupów Stanisława i Wojciecha.

[madohora]

PODZIEMNA TRASA TURYSTYCZNA W KROBNICY - www.msn.com.pl - 14.03.2023

[madohora]

RYMANÓW ZDRÓJ - www.msn.com.pl - 14.03.2023

[madohora]

W czasie I wojny światowej i II wojny światowej w pobliżu wsi toczyły się bitwy, czego śladem są mogiły żołnierskie z obu tych okresów. W pobliżu drogi do Woli Błędowej napotkać można na pojedyncze mogiły żołnierzy rosyjskich i niemieckich z 1915 r., natomiast w samej wsi jest cmentarz wojenny żołnierzy polskich poległych tu w czasie bitwy nad Bzurą we wrześniu 1939 r.

[madohora]

Wola Błędowa – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków.

[madohora]

Położony jest w północno-wschodniej części obrębu Nurzec, w leśnictwie Wilanowo. Rzadko występująca tutaj roślinność zielna, wiele gatunków ptaków i ssaków oraz piękno lasu to jedne z wielu czynników do stworzenia rezerwatu i ochrony tego miejsca

[madohora]

OPUSZCZONA KAMIENICA PRZY SIEMIANOWICKIEJ W CHORZOWIE - www.msn.com.pl - 16.03.2023

[madohora]

TAK WYGLĄDAŁY WIEJSKIE CHATY I DOMY. PRAWIE ŻADEN NIE OCALAŁ - www.msn.com.pl - 17.03.2023

[madohora]

KRAKÓW. MUZEUM CZARTORYSKICH BĘDZIE OTWARTE W CZERWCU - www.msn.com.pl - 18.03.2023

[madohora]

ZAMEK W BRONISZOWIE - www.msn.com.pl - 18.03.2023

[madohora]

NIETYPOWY SZLAK CORAZ BLIŻEJ - www.msn.com.pl - 18.03.2023

[madohora]

ZACHWYCAJĄCE ZAKĄTKI GDYNI - www.msn.com.pl - 19.03.2023

[madohora]

75 ROCZNICA URODZIN JERZEGO KUKUCZKI - www.slazag.pl - 26.03.2023

[madohora]

WEEKEND W KATOWIACH. KONCERTY I JARMARK WIELKANOCNY - www.wkatowicach.eu - 26.03.2023

[madohora]

NAJPIĘKNIEJSZE KOŚCIOŁY LUBELSKIEGO - www.msn.com.pl - 28.03.2023

[madohora]

Stefanów – część miasta Góry Kalwarii (SIMC 0920350), w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim. Leży w południowej części miasta, przy drodze na Czersk, w widłach ulic Grójeckiej i Wojska Polskiego.

[madohora]

W latach 1867–1948 w gminie Kąty w powiecie grójeckim. 20 października 1933 utworzono gromadę Marjanki w granicach gminy Kąty, składającą się z wsi Marjanki i wsi Stefanów

[madohora]

29 listopada 1948 gromadę Marianki (Marianki i Stefanów) wyłączono z gminy Kąty i włączono do Góra Kalwarii

[madohora]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego. 15 lutego 2002 będące dotychczasową częścią wsi Budki zostały zlikwidowane jako osobna miejscowość

[madohora]

Budki – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Rychliki

[madohora]

Budki (niem. Buttken) – osada w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Kowale Oleckie.

[madohora]

Nazwa miejscowości pochodzi prawdopodobnie od pruskiego imienia Buteko albo Butko. Jednakże musiałaby ta nazwa geograficzna funkcjonować od dłuższego czasu i wydzielenie majątku w 1873 r. musiałoby nastąpić przy od dawna funkcjonującej nazwie Budki. 12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Budki

[madohora]

W 1933 r. w miejscowości mieszkały 272 osoby, a w 1939 r.– 280 osób. W 1938 r. w Budkach, razem z Drozdowem i folwarkiem Winkowem, znanym też pod nazwą Nowe Drozdowo (niem. Salzwedel), mieszkały 272 osoby. W miejscowości działała w tym czasie jednoklasowa szkoła, do której w 1935 r. uczęszczało 29 uczniów

[madohora]

Na niemieckiej mapie z początku XX w. osada składała się z jednego gospodarstwa składającego się z trzech budynków i sadu oraz trzech budynków wzdłuż drogi, ze wskazaniem, że zamieszkiwana jest miejscowość przez 77 osób

[madohora]

Budki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie szydłowieckim, w gminie Chlewiska. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa radomskiego.

[madohora]

Nazwa miejscowości związana jest z osadnictwem leśnym. Wieś prawdopodobnie została założona przez budników, zajmujących się karczunkiem oraz później smolarstwem i węglarstwem. Słowo budki jest formą zdrobniałą od wyrazu budy, oznaczającego osadę, gdzie funkcjonował zakład gospodarki leśnej. Jest to często występująca w Polsce nazwa tego typu osad

[madohora]

Parafia została erygowana 1 sierpnia 1987 przez bp. Edwarda Materskiego. Kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, według projektu arch. Stanisława Dworaka, zbudowano w stanie surowym w latach 1989–1996 staraniem ks. Stanisława Pałkiewicza. Kościół jest budowlą jednonawową.

[madohora]

Parafia posiada dwa kościoły: kościół parafialny Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz kościół filialny w Budkach II z cmentarzem grzebalnym.

[madohora]

Panewniki4

[madohora]

Gęsi kubańskie

[madohora]

Budki – część wsi Kotłówka położona w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Żelechów.
W latach 1975–1998 Budki administracyjnie należały do województwa siedleckiego.

[madohora]

Wieś należała do dzierżawy Przasnysz w 1617 roku. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ostrołęckiego.

[madohora]

We wsi znajduje się figura św. Jana Nepomucena. Reprezentuje typ Nepomuków charakterystyczny dla zachodniej Kurpiowszczyzny: przedstawienia ludowe ciosane z drewna w postaci statycznej figury ustawionej na wysokim słupie (Olszewka, Połoń, Małowidz, dawniej także Żelazna)