WIGILIA I BOŻE NARODZENIE

[madohora]

"
ballest 25.12.07, 10:40

a piyrwszy Christbaum stou w 15 wieku we Freiburgu!

schlesien.nwgw.de/mp3/kolyndy/Pudzmy_sycka_podhalanie.mp3 "

[madohora]

broneknotgeld 25.12.07, 18:04

We Betlejym z pastyrzami
Familijo se raduje
Ano - niy som przeca sami
Jezusiczek tyż to czuje

Prawie gwiozdka betlejymsko
Blyszczy jasno na tym niebie
Znak że siyła już niyziymsko
Prziszła do nos - tyż do Ciebie.

[madohora]

Wygrzebałam Świąteczno - Bożonarodzeniowy wątek
Więc damy go sobie też gdzieś na początek
Bo jak zostanie tak w tyle daleko
"Zarchiwizują" i nie będzie lekko

[madohora]

Nie muszę zwoływać naradę
Po prostu biały obrus na stół kładę
A na tym stole różne potrawy
I dwie krzyżówki tak dla zabawy

Wesołych Świąt wam wszystkim życzę
Niech wspólna kolęda przerwie ciszę
Tak po Pasterce zaśpiewamy razem
Przy pianinie pod Świętym obrazem

Pogodnych i białych Świąt Bożego Narodzenia oraz wszystkiego najlepszego w Nowym
Roku

[madohora]

Śniygu po nyrki,
Wesouyj pastyrki.
Geszynkoow moc,
Dobry zabawy w sylwestrowoom noc,
Pysznego bigosu,
Gwiazdki z kosmosu
I udanego wyskoku,
Do 2010 roku

[madohora]

Ludzi życzliwych
przyjaciół prawdziwych
dobrego zdrówka
niech wam wpadnie stówka
albo stówek worek cały
oby gwiazdy wam sprzyjały.

[madohora]

Przi Wiliji ze ślonskom kolyndom

Toż Dzieciontko sie nom rodzi
We stajynce betlejymski
Nawet Herod niy zaszkodzi
Ze Jezusa krol niyziymski

Przi bydlontkach w żłobku leży
Durś pastuszki mu śpiywajom
I trzech myndrow drapko bieży
Pokłon Jymu dyć skłodajom

Ze Wilijom wos niy dziwo
Że sie cuda nawet dziejom
Ech - Maryjo jest szczyńśliwo
Lica jyj tyż ciyngym śmiejom

Pon nad pony choć maluśki
Wiarom wielki chnet sie stanie
Łod Dzieciontka gryfny buźki
Złu w świat leci z tym wyzwanie

[madohora]

Dziś wam życzę pełnych stołów
Całowania pod jemiołą
Kasy zawsze pełne kieszenie
I niech na stole będzie dobre jedzenie

[madohora]

Wpadam tu na chwilę, by złożyć życzenia
Już za chwilę gwiazdka będzie wschodzić
Lecz dzisiaj deszcz leje i coś dużo cienia
Ale cóż nas to może obchodzić

Niech tam sobie kto chce ten na dworze moknie
Pogoda jest w duszy ale nie za oknem
Słyszałam pastuszek do Betlejem bieży
A my zasiadajmy do wspólnej wieczerzy

[madohora]

W sklepach rządzą Mikołaje
Już choinka duża staje
Wszędzie wokół zamieszanie
I prezentów kupowanie
A ja chcę wyjechać stąd
Życząc Wam
**** Wesołych Świąt

[madohora]

broneknotgeld 24.12.11, 10:23

Witom sie krotko przi ty Wiliji
Zdrowio winszuja, myni mecyji
Błogosławiyństwa zowdy Bożego

[madohora]

Już na stole obrus biały
Goście się porozsiadali
Każdy zajął miejsce swoje
Z tej radości sobie podje

Cicha noc i pierwsza gwiazdka
Gdzieś tam na saniach sunie gazda
Trzej Królowie ślą pokłony
Dla Dzieciątka z Bożej strony

Puste miejsce, talerz pusty
To nie żaden znak rozpusty
Ktoś pobłądził może w życiu
I posiłek je w ukryciu

Nie ma przy nim bliskich ludzi
Może jest gdzieś na odludziu
Co tam robił kiedyś powie
To spóźniony jest wędrowiec

E.S.

[madohora]

Wiesz, jak nazywają się renifery Świętego Mikołaja? Oprócz Rudolfa Czerwononosego są to: Kometek, Błyskawiczny, Fircyk, Amorek, Tancerz, Pyszałek, Złośnik i Profesorek.

[madohora]

Choinka jest Niemką! To nasi zachodni sąsiedzi zaczęli dekorować drzewko, a Martin Luter rozpropagował ten zwyczaj.

[madohora]

Podłaźniczki to polskie prababcie choinki. Były to gałązki ozdabiane ciastkami, świeczkami i orzechami

[madohora]

Święty Mikołaj w Armenii to Gaghant Baba, w Austrii: Niklo, w Brazylii: Vovo Indo, w Chorwacji: Bozic Bata, a w Chinach: Dun Che Lao Ren.

[madohora]

Święty Mikołaj jest nie tylko odpowiedzialny za przynoszenie prezentów. Jest również patronem młynarzy, piekarzy, uczonych, więźniów, panien na wydaniu i uczniów.

[madohora]

Zwyczaj całowania się pod jemiołą ma swoje korzenie w Anglii. Mężczyźni po każdym pocałunku zrywali z krzaczka jedną kulkę, by otrzymać dar płodności.

[madohora]

Z sianka położonego pod obrusem można wróżyć! Wylosuj jedno źdźbło. Zielone przyniesie zdrowie, z kłosami zapewni dostatek, a suche złe samopoczucie.

[madohora]

Największa na świecie szopka bożonarodzeniowa powstała w Wielkiej Brytanii. Samych pasterzy i aniołów zagrało w niej 788 osób!

[madohora]

Potraw wigilijnych nie zawsze było 12. Dawniej magnaci jedli 13 potraw, szlachta 12, a mieszczanie 11. Wedle zamożności.

[madohora]

Staropolskim obyczajem żaden z biesiadników nie mógł opuścić domu, w ktorym trwała wigilia, póki nie zakończono wieczerzy. Wierzono, że nie dożyje kolejnej.

[madohora]

***

[madohora]

Za granicą już pojawiły się dekoracje świąteczne a u nas...

[madohora]

NAJMODNIEJSZE BOMBKI ŚWIATA - Nasze Miasto - 18.11.2014

[madohora]

JESZCZE ŻYWY KARP - Radio Katowice - 13.12.2018

[madohora]

Szopka w Panewnikach - największa szopka w Europie. Można ją podziwiać w okresie od Świąt Bożego Narodzenia aż do lutego od poniedziałku do soboty od 9:30 do 18:30 i w niedziele od 8:30 do 19:30

[madohora]

ELKOŁAJKI W PARKU ŚLĄSKIM - Nasze Miasto - 06.12.2021

[madohora]

Wigilia Bożego Narodzenia, wigilia świąt Bożego Narodzenia (wieczerza wigilijna, wieczór wigilijny, niekiedy także Gwiazdka) (z łaciny vigilia – czuwanie, straż; vigilare – czuwać) – w tradycji chrześcijańskiej dzień poprzedzający Boże Narodzenie, kończący okres adwentu.

[madohora]

Wigilia świąt Bożego Narodzenia obfituje w przesądy rzekomo posiadające niezwykłą moc, zazwyczaj mające swój początek w dawnych, lokalnych wierzeniach pogańskich. Jeszcze w XIX wieku wierzono, że podczas wieczerzy wigilijnej ujrzeć można osobę zmarłą w bieżącym roku – byleby tylko wyjść do sieni i spojrzeć do izby przez dziurkę od klucza, a ujrzy się ją siedzącą wespół z innymi. Do niedawna wierzono, że na wieczerzy wigilijnej pojawiają się dusze zmarłych. Dla takiego „przybysza z zaświatów” zostawiano nawet wolne miejsce przy stole – zwyczaj ten przypuszczalnie przetrwał do dzisiaj jako wolne miejsce pozostawione dla niespodziewanego przybysza. Przesądnie wierzono też, że nieposzanowanie świętego wieczoru może wywołać różne nieszczęścia. Do dzisiaj przestrzega się, aby w czas Wigilii nie kłócić się i okazywać sobie wzajemnie życzliwość. Przetrwał przesąd, że jeśli w wigilijny poranek pierwszym gościem w domu będzie młody chłopiec, przyniesie to szczęśliwy rok. Istnieje też zwyczaj umieszczania grosika w jednym uszku w barszczu – temu kto na niego trafi będzie przypisywało szczęście w nadchodzącym roku. Wszelkie zranienia oraz choroby w czasie świąt odbierano jako zapowiedź kłopotów ze zdrowiem. Myśliwi w dniu Wigilii tradycyjnie udają się na polowanie, a jego pomyślny wynik ma zapewnić opiekę patrona łowiectwa św. Huberta. Istnieje tradycja aby spróbować każdej z dwunastu wigilijnych potraw po to aby nie zabrakło jej w następnym roku. Niektórzy pozostawiają w portfelu łuski karpia „na szczęście”.

[madohora]

W Kolumbii świętuje się już od 8 grudnia, przystrajając krzewy ozdobami i lampkami. Nie ma wieczerzy, ale po ostatniej mszy świętuje się przez całą noc.

[madohora]

Pierwszą zachowaną wzmianką wskazującą istnienie publicznych celebracji liturgicznych święta narodzin Chrystusa jest notatka w dziele Chronograf z 354 roku (zredagowana już w 336 r.), znajdującym się obecnie w zbiorach Biblioteki Watykańskiej. Notatka została umieszczona w części dzieła poświęconej wspomnieniom liturgicznym męczenników tzw. Depositio Martyrum. Przed listą męczenników czczonych tego dnia (tzn. konkretnie VIII Calendas lanuarii, czyli 25 grudnia) umieszczono wpis o narodzinach Chrystusa w Betlejem w Judei, co sugeruje, że była to informacja o obchodach liturgicznych tego wydarzenia

[madohora]

Na Lubelszczyźnie zwany też królem. Na południu Małopolski w Gorcach i okolicy zwany w gwarze Białych Górali łokótem (staropolski okłót/okłot).

[madohora]

W Polsce w okresie powojennym został uznany za jedno z podstawowych dań wigilijnych, głównie ze względu na najniższą cenę i łatwość hodowli, która skłoniła ówczesne władze państwowe do jego masowej hodowli na potrzeby świąteczne

[madohora]

czysty zakwaszany czerwony barszcz (podawany z uszkami także jako tradycyjne danie kuchni żydowskiej podczas Święta Namiotów)

[madohora]

pierogi z mięsem i kapustą,

[madohora]

Tymi słowami opisano pierogi w encyklopedii powszechnej z 1865 roku, wydanej przez Samuela Orgelbranda (pisownia oryginalna):

Pierog, Pirog, lud nasz każde ciasto na drożdżach pieczone nazywa w ogóle pierogiem. W kuchni staropolskiej, dzielono go na kilka gatunków. Były z ciasta wałkowanego, w które zawijano ser, lub mięso siekane gotowane: pomiędzy ostatniemi słynęły kołduny tatarskie, w których surowe ciasto zawijano surową siekaną baraninę, z kawałkiem sadła, i tak umiejętnie są gotowane, że mięso wewnątrz się należycie ugotuje, a ciasto nietknięte wewnątrz, nadzienie, sos mięsny, i rozpuszczone sadło, utrzymuje. (...) Wielkiego rozgłosu używały Pierogi ruskie, gdzie ciasto na drożdżach, podłużnego kształtu na ćwierć blisko łokcia, ma wewnątrz powidła lub z sera nadzienie, jak i Pierogi litewskie, w miejsce sera i powideł nadziane, kwaśną kapustą. Pierogi w tych wszystkich gatunkach należą do dzisiejszej kuchni polskiej

[madohora]

Wareniki (także znane jako warenyky) (ros. варе́ники wym. MAF varʲeniki; ukr. вареники wym. vɑˈrɛnɪ̞kɪ̞) – gotowane pierogi w kształcie półksiężyca lub półkolistym, nadziewane na słodko lub na ostro.

[madohora]

chińskie - jiaozi Pierogi gotowane (w wodzie lub na parze), smażone lub pieczone, z nadzieniem zazwyczaj mięsnym

[madohora]

Używane przyprawy korzenne zależą od przepisu i regionalnych tradycji, są to m.in. cynamon, imbir, goździki, nasiona kolendry, kardamon, gałka muszkatołowa, anyż, anyż gwiaździsty, ziele angielskie i czarny pieprz.

[madohora]

W Czechach z pierników słyną Pardubic, gdzie tradycja ich wyrobu sięga co najmniej XVI wieku. Oryginalna receptura składała się z miodu, mąki i pieprzu. Pod Pardubicami, we wsi Ráby, w zbudowanym w 1882 roku dawnym pałacyku myśliwskim „Piernikowa chatka” (cz. Perníková chaloupka) mieści się muzeum pierników i bajek (cz. Muzeum perníku)

[madohora]

W wielu regionach Polski pojawiały się tzw. herody, czyli grupy odgrywające biblijną opowieść o przyjściu na świat Jezusa, w którą wplatano zabawne wątki ludowe. Ta forma kolędowania sięga średniowiecznych misteriów religijnych, które podczas ważnych świąt dorocznych odgrywane były kościołach. Tego typu misteria miały miejsce już w XI w. we Francji i Anglii. W Polsce pojawiły się przed wiekiem XIII. Zakazane były przez władze duchowe z racji pogłębiającego się estradowego charakteru, który inadekwatny był do reguł kościelnych. Charakterystycznymi postaciami w grupach kolędniczych byli także: pasterze, trzej królowie, dziad, baba (za postacie kobiece przebierali się również chłopcy), Żyd, śmierć, diabeł, Cygan, Cyganka, żołnierz, policjant, kominiarze, muzykanci. Część z nich zakrywa twarze maskami, które nazywano larwami.

[madohora]

Curt Sachs dowodził, że termin carole pochodzić może od łacińskiej corolla, czyli mała girlanda, mała korona. Potwierdzać to może niemiecka nazwa tego tańca Kronentanz, co oznacza taniec korony, a więc w kółko.

[madohora]

[madohora]

konie – strój konia przybrał formę czapki osadzonej na drewnianym stelażu zakończonej od przodu wyrzeźbionym w drewnie łbem konia i przyozdobionej kolorowo fragmentami wstążek lub bibułą;

[madohora]

Na Świętego Mikołaja ucieszy się dzieciąt zgraja
Bo chłopaki i dziewczęta - wyczekują na prezenta
Jedne będą miały cacko - że się sprawowały gracko
A zaś drugie dla zachęty - bo nie były wiercipięty

[madohora]

I nie słyszałem nic o świecie,
któremu już są obce
kolędy grane na klarnecie
i bóstwo w lichej szopce.

[madohora]

I byłeś dla mnie tak prawdziwy
jak braciszkowie moi,
tylko, żeś robić umiał dziwy,
których się każdy boi.

[madohora]

Bo nawet ojciec mój kolana
zginał i chylił czoło,
i w Tobie, Dziecku, widział Pana.
choć panem był wokoło.

[madohora]

Lecz jak, król, Kasper na wielbłądzie
przybyło mędrców mrowie,
całych w krostach, całych w triadzie
uczyć się słów o słowie

[madohora]

Uczyć mnię rożnych dziwnych rzeczy,
wśród których złuda siedzi,
wszechwiedzy uczyć mi człowieczej
pytań bez odpowiedzi.

[madohora]

Chodziłem z nimi długie lata,
coraz to dalej, dalej
aż mi zniknęła Twoja chata,
gdzieśmy kolędowali.

[madohora]

Az mi zniknęło wszystko z Ciebie:
przestałeś być mi bratem
a zdałeś mi się czemś nie w niebie,
nie w świecie, nie za światem.

[madohora]

Czemś, czego oko nie zobaczy,
co naszych skarg nie slyszy,
czemś, co poczyna się z rozpaczy
wsród strasznej, nocnej ciszy.

[madohora]

Czemś, co bez końca i bez granic
nie może stać się ciałem -
i tak za puste słowa, za nic
wiarę im odsprzedałem

[madohora]

Dziś oto wracam, Jezu Chryste,
w matczyne, dawne strony,
by kolędować masz, zaiste,
granice Nieskończony!

Rostworowski

[madohora]

Gwiazda Betlejemska
Od wieków tysiące ócz
Zwróconych było na ciebie
Od wieków tysiące ócz
Śledziło bieg Twój po niebie
Po jesnem niebie południa
Po groźnem niebie północy
O gwiazdo!
A komu życie troska utrudnia
Kto do walki sił nie ma i mocy
Ten do nieba podnosi spojrzenie'
Szuka Ciebie o Gwiazdo wybrana
Co od wieków maszcz szcztne zlecenie
By wybranych prowadzić do pana
Od wieków tysiące ócz
Zwróconych było ba Ciebie
Od wieków tysiaće ócz
Śledzilo bieg Twój po niebie
Po jasnem południa niebie
Po groźnem niebie północy
O gwiazdo!
Wszyscy ludzie oczekują Ciebie
Gdy zabłysnąć masz wśród Świętej Nocy!
Wciąż do Ciebie podnoszą spojrzenie
Śledzą Ciebie, o Gwiazdo wybrana
Co od wieków masz szczytne zlecenie
By wybranych prowadzić do Pana

Maria Teresa Sobańska

[madohora]

ŚWIĄTECZNE ILUMINACJE - Polskatimes.pl - 29.11.2014

[madohora]

[madohora]

ŚWIĄTECZNE ILUMINACJE 2014 - Dziennik Zachodni - 30.11.2014

[madohora]

Z opłatkiem w ręku staje m dziś przy stole.
by się przełamać i złożyć użyczenia,
a radość szczera osiada na czole,
żeśmy dożyli znowu Narodzenia.

Rok znowu minął żmudnej ciężkiej pracy,
a te ofiary są nie do zliczenia.
cośmy Ojczyźnie złożyli na tacy.
by kraj z ciężkiego dobyć położenia.

I A znowu pójdziem dalej sypać szaniec
i czoło stawiać złych wrogów nawale.
I poniesiem dalej oświaty kaganiec,
spiżową nucąc pieśń ku Polski chwale

1925

[madohora]

D z i e ń 24. Wilia, czyli przeddzień Bożego narodzenia, w całym świecie chrześcijańskim
uroczyście i z biesiadą postną, ale nie suchą bywa obchodzony. Aby zachować przepis postu, raz tylko na dzień, i to dopiero, gdy gwiazdy się ukazały, strzegąc się wszelkiego - nabiału, wieczerzę jadano; co dotąd lud pospolity, a Ruś szczególniej przestrzega. Przytem zaś to zachowywano, iż przede wszystkim opłatkami się łamało, życząc jeden drugim dosiego wieku, to jest lat życia starej Doroty. (ob. d. 6. Lutego.) Łamanie się pamięć braterstwa Chrześciańskiego w pierwiastkach kościoła odnawia, i piękny obraz gościnności Sławiańskiey
wystawia

[madohora]

Izba jadalna słomą a stół do jedzenia sianem pospolicie był zasłany, dla pamięci, iż narodzony. Chrystus na słomie był złożony. Dziś nawet zaścielane były słomą i podłogi w kościołach, którą tak w nich przez wszystkie Święta zostawała. W rogach iżby stały snopki ze zbożem i słomą prostą, z których brano po źdźble jednem, i rzucano do góry, a z utkwionych po za belkami lub siestrzanem, różne wrózby czyniono; Sądy gospodarz przypadkiem biorąc kłosy w rękę, więcey ich znalazł próżnych, niż pełnych, przypadek ten nieurodzay przyszły miał oznaczac. Jeszcze co do tegoż dnia u ludu prostego jest to we zwyczaju, iż drzewa owocowe przewrósłern, którym była związana słoma, co się pod stół ściele obwięzywać
zwykli, aby lepićy rodziły, i nieprzemarzaly od mrozów. W tymże dniu idzie gospodarz z siekierą do sadu swego, przystępuie do drzew, które mało, lub wcale owoców nie rodzą , zamierza się, jakoby je chciał ścinać, lecz żona lub czeladnik prosi za niemi i ręczy, że się poprawią , i dopiero powrósłem obkreca.

[madohora]

Wtenże dzień łańcuchem stół opasuią, aby go się chleb trzymał, a żelazo płużne pod stół
kładą , aby kruczki i krety roli nie psowały.

[madohora]

Gdy się ludzie dobrzy dłużey i ochoczo w wiliię bawić zwykli, źli używali tey doby do
korzystania z nieostrożności cudzey, co się nazywało szczęścia probować. Zwyczay ten tak
się był upowszechnił, nie tylko w kraiu naszym, ale i w obcych, iż stolica Rzymska i sobory kościelne musiała użyć groźby klątwy.

[madohora]

Do obchodu Wilii należy S t r u c l a , czyli kołacz pszenny podługowaty na końcach palczasty,
przez środek plecionką z ciasta obłożony i posypany czarnuszką. W Krakowie i innych miastach tak wielkie strucle pieczono, iż je na sankach ciągniono. Uczony Łukasz Gołębiowski w opisaniu miasta Warszawy jest tego zdania, że i zwyczay i wyraz przyięty jest od Niemców. U ludu prostego od Wilii Bożego Narodzcnia do 3 Królów mieśce chleba zastępuie. Bywały, i jeszcze gdzie niegdzie bywają, po 3 łokcie długie

[madohora]

U Rusinów Wiliia bez ulubionej potrawy K u t y a zwaney obeyść się nie może. Jest to pszenica gotowana do przepęknienia i zmięłmienia, zaprawna miodem i makiem. Smotrycki rusin twierdzi, że popi ich chcąc lud zachęcić do starania się o zbawienie, kutyę mu w niebie, jako powszednią strawę obiecywać zwykli.

[madohora]

TYSIĄCE MIGAJĄCYCH ŚWIATEŁ CZYLI KATOWICE NA ŚWIĘTA - Wyborcza - 2.12.2017

[madohora]

ŚWIĄTECZNE JARMARKI TO NIE TYLKO NIKISZOWIEC - Wyborcza - 9.12.2017

[madohora]

WIGILIA DLA SAMOTNYCH. POSZUKIWANI WOLONTARIUSZE - Radio Katowice - 10.12.2017

[madohora]

Szopka
- betlejka
- żłóbek
- jasełłGł,
Budowanie szopki a w ni,ej żłóbka z dzieciątkiem
Jezus byla i jest u nas jeszcze w zwyczaju, który to
zwyczaj wprowa.dzony został z WIoch. Tam za.ś za-
prowadzil go św. Francisz'2,k Seraficki, który W swych
pracach nad ukształceniem duchowem, pragnął w sej-
cach wzbudz.ić naj gorętszą miłość do Pana Boga.
Święty ten rozrzewniony do lez Dzi,ecięciu Jezus \Y'Y-
głaszal wdzięczne pieTIl;a.
Uprosiwszy u papieża Grzegorza X. pozwoleni.:;:. da
O'dda,wania kazaniami czci Dz'ieciątku Jezus, wielu na-
wr6cił niewiernych. Każąc przy żlóbku ubranym na pa-
miątkę narodzenia Pana Jezusa, zdołał wiele serc azię-
blych rozg:rzać prawdz.iwą miłością Bożą.

[madohora]

W święty Szczepan
- każdy sobie pan."
Tak mawIali d'awnemi czasy służebni, pachołcy i
dziewki, gdy.ż; w d1zień św. Szczepana każdy pachołek.
j.:;:ieli chcial, to pracowal jak w każdy innYI dzdeń CałegD
roku. a j,eżeli mu się ,mów rpo.diobalo i chciał pokazać
na swojem, to poszedł da swych krewnych lub zil1ajo-
mych, ,alI ba t,eż w domu pazastal, lecz żadnej roboty się
nie chwY'tal, powtarzając wciąż go.spodarzowi:
"w święty Szczepan
- każdy sobie pan!"
Gospodarz byJ wtenczas zniewalony, konie sam zao-
patrzyć i wszdką hmą pmcę za si,ebie i za pa,robka za-
l:atwić, ba jeżeli pacholek się uparł, to gnspO'darz na to
sposobu ni,e mial, g!dyż taki byl powszechny. zw,yczaj.
Bylo. dawniej w zwyczaju. że gd,y; slużebni ni.?
mogli się z gDSPoda;rz,em ?godzić. gdy praca by.la im za
ciężka a zaplata licha, lub gdy abejśoie się ,gospndarza
bylo. niedobre, albo czas,em ma,ło otrzymaM jedrzenia i do
tegO jeszc.ze liche ono byłO', to w dzień św. Szcz.epana
pachołcy, alba i dziewki odcho,dz,i:li ze służby, lub w dzi.:;:ii
ten 'WYIPowiaodali ją tak, że z Nowym Rokiem odchodzili.
Slużą,cej zaś, gdy w św. Sz.cz'epan wypowiadała, slużbę,
tylko. w Nowy Rok wolna byJo odichodrz,ić.
Jeżeli slużebny, palchołek z gospoda'fZem się zgo-
dził, to znaozY'. że jeden z drugiego byl zadowolony,
równlie.ż i dlzi.:;:,wka, jeżeli z gospodynią była w zgod!zie,
(np. gdy na ..,dzieciątko" otrzymywała dobre podarki),
wtenczas g,ospodarz pachołkowi. a gospodyni -dziewce
dawali kolędę.
Kolęda w tYiITI razie oznaczala zadatek pieniężny.
Służący otdlbieral kolędy 1 reński lub ] talllar, podczas
gdy slużą.caJ ] 5 ,cz,eskich lub 1 reńsiki otr:zYilTIywała..
Ode.brać wó.wczas ko.lędę znaczylo zrobić kontra:kt.
Gdy więc s,lużący lub służąca odebrali kolędę, wtenczas
byli zobowiąz.aTIi tak dlugo pozostać. na jak d.ługo ooe-
braH kolędę. Również i gaspodarzow,i nie byo wolna
bez przyczyny wY1pędlzić s1uż,ebnych. ze suwy: p1r.zed
upłYWem t.:;:lgO czasu, na który dał już kolędę.
Jeżeli !kto odsz,edl albo uciekł ze słuŹ!by przed lZ-
mówionymi cza?':;:m bez pozwalenia. wtenczalS gJospo-
darz lub g1aspody:ni U'wi'adomi.Ji
o tern sołtysa, który zba-
dawszy sprawę i dowiedziawszy się, na jak dlugo dano
kolędę (czy na pól roku lub na całY' rok) zmusil parob-
ka lub dziewkę przez policję do powr.otu na stare miej-
-sce, aby tam dasluży,ćctło czasu, do które.g'o wzięto ko-
lędę.
Jeżeli paJrobek potrafił orać, sieczkę żnąć i t. d.,
wtenczas atrzymywal opróclz kolędY na rok prZYil1aj-
mni0j 20 talaJrów. Służąca pobierała dawniej rocznie
10-15 talarów.
Podług umowy otrzymywali dawniej dio t"Y'ch pobo-
rów je?zcze: służący! ?r;oje spadni i trzy, koszule .Płócien-
ne własnej roboty, a służąca ni,ek1:óre ubrania, albo. p.fó-
tno na ubTanie i koszuIe paceśne lub blyohowane. *)
DalW.nio:;:.j, kiedy to jeszcze nie wydabY1wruno węg.1a,
palona tY'lłko drzewem, gdyż d!rzewa byJ.o poddostat-
ki,em, ba lasy nie były. j.es,zcze tak wyniszczone, jak
dziś
. Popiół z drzewa zbierana na kOllu]nie starall1nie
i zachOlWywano gO' do potrz.eby. Ody popiół ten zalano.
wodą, to. po niejakim czaJS'?:;:. woda Dd popiołu :omiękła
i st,aJła się ługiem, którego to kobiety uż?"wały do mycia
naczeń, prania bi.:;:,}ii.zny. i do blylchowaJn:ia rpJótna.
Kobieta 'daW'l1iej, gdY' z kOlllopd lub ze lnu uprządła
sobie ni.ci, a z tyc!1 na kros.nach narooiła płótna, ta płó-
tna to było surowe i siwe. Ażeby Je nieco upięNszYĆ
i wybi.elić, to rozciągała je na trawi.:;:. w słońcu, a nastę-
prnioe polewala je lugiem albo. też czy,stą wodą.
Skaro tylko od słońca przeSlchło, to znowu pole-
wana j,e talk dl'Ulgo, aż wybielało i, stało Siię białe jak
mleko. W ten więc sposób siwe, surowe .Płótna bły-
chowamo. czyH wYbielanO'.
. Mąż wypowiada służbę żonie.
czyli żąda kolędy i odwrotnie.
Ponieważ w dzień św. Szcz.:;:valna jedni dawali a
drudzy Ddbiera,li kolędy, to nie omieszkali i .st;arsi mę-
żowie z tego. ko.fZlY1stać.
To. te'ż już kilka dni prz,erd świętami z ża,rtów ma-
wiali niektórzy mężowie da swych żon, że im już dJfużej
służyć nie myślą, chyba tyłka do. św. Szczepana, ba
w św. Szcz.?,pan
- ka:żd!y? sobie pa'n. Mówili oni dalej:
Kied? tak jest, ta też i ja skorzystam z tego. przywileju
i choć aby .r:a:z urwię się z tego. ja,r:zma i pójdę so.bi,e
szuka:ć gdz?eindziej lepszego szczęścia, a ty żana mo-
żesz so.bie zgodzić innego. za ,gaspodarza, który będzie
ci lepiej służy} niż ja. NiektÓrzy' ł-e,ż malWiaJ11i krótka:
"żona, jeżeli nde dasz kolędy, t;O w św. Szczepan od-
chodzę !"
Kobieta wtenczas widząc żarty swe,go męża, rów-
nież żartami mu się odpłacała i w dzień św. Szcz'Pana
już wczas mna, skmo tylko. mąż acknął się, ta już żona
stała przy łóżku, tr,zymając i poctiarwając mężowi s-po-
dnie, mówiąc przy t.:;:m: "Mój kochany mężulku i mój
gospo.darzu! Wiem, że ci tu 'P'rzy mnie nie najlepiej,
bo wciąż musis:z się spd.eSizyĆ od j.edmej pracy do. dru-
giej, a t:::<j roboty nigd!y nie ubywa, ale wciąż jej przy-
bywa! Lecz, gdybyś ty: odszedl, to bąd'ź pewnym, że
tern sabie pog-orszysz, a ja l]j.e życzę sobie, byś miał
się gidlzieindziej jeszcze g-orz':;:,j, .lecz pragnę, byś miał
się coraz ta lepiej. A czyby 'gidizidndzij inna gospo-
dyni tak dobrze ci życzyła, jak ja? Czyby: ci tak doga-
dza.ła, tak cię opatryw.ala i t,ak ci służyła j'ak ja? Za-
pewlIlie, że nie! To. ci też nic i,nmego. nie zostaje, jak
tyłka pozostać niW starem miejscu przy mnie. Rozważ
to. sobie i udobmchaj się,
a /PO,zostań przy mnie".
Mąż widząc szczerość swej żony i słYl'>zą!c ,iej
J'Tzedstawieillia, po'znaj.? t,eraz, jak mu to dobr?e przy
jego. żonie, ta też teraz udobruchany, rzekł do swej
żony;
"Wi'dzę, maja drog-a, że
z ciebie jest dobra kobieta
i mądra gospodyni i przyznaję, że nigidzieby:m tak do-
brze nie miał jak
u ciebie. N;.? zastaje mi więc n:ic in-
nego, jak Po.zastać u ciebie, boś ty; moja żonko
z wszy-
stkich jest najlepsza!"
Tak żartując, jeden drugiego 'Pocieszał i serce jedno.-
ku drugiemu VQołągal

[madohora]

Poszłam w bieli do Wisełki,
W wianeczku z róż,
Ledwo błysła moja zorza,
To zgasła już.
Zapłakali po mnie kmiecie
I wojów rój,
Bom kochana taka była,
Jak rodzic mój!
Przyszedł Rytgier z obcej ziemi
I chciał mnie brać,
Lecz wrogowi swego serca
Nie mogłam dać.
W roga kraju umiłować?
Kończy się świat!..
Nigdy taki Polakowi
Nie będzie brat!
Więc by wojną owy Rytgier
Nie nękał nas,
Na omszony, ponadrzeczny
Wstąpiłam głaz!
Bądź mi zdrowy, drogi ludu
I kraju mój!
I wskoczyłam w nurty sine,
W szumiący zdrój.
Kmiecie ciało wydostali
Z serdeczną łzą,
Wielki kopiec usypali
Na pamięć mą.
W iatr go szumny nie przewróci,
Nie strawi pleśń,
A lud cały o mnie nuci
Żałosną pieśń:
„W anda leży w naszej ziemi,
Co nie chciała Niemca,
Lepiej zawsze mieć swojego,
Niźli cudzoziemca!"

[madohora]

PUŁASKI.
Gdy w dalekiej Ameryce
W stały złote zorze,
Opuściłem swą ziemicę,
Płynąłem przez morze,
I gromiłem wraże jazdy
Mieczem doświadczonym
By swobody błysły gwiazdy
Ludom uciśnionym.
KOŚCIUSZKO.
I jam był tam, bracie miły,
Panie Kazimierzu!
Poznał Anglik nasze siły
Na cudzem wybrzeżu.
Krew płynęła tam potokiem,
Lecz nic to, mospanie,
Bo gdzie walka światła z mrokiem,
Polak zawsze stanie

[madohora]

KONCERT ŚWIĄTECZNY W TEATRZE ŻELAZNYM - www.e.teatr.pl - 12.12.2017

[madohora]

PANEWNICKA SZOPKA - Radio Katowice - 18.12.2017

[madohora]

Tej nocy ponoć otwiera się ziemia i dojrzeć można ukryte w niej skarby. Woda w źródłach, studniach i rzekach zamienia się w wino i miód, a czasem nawet w płynne złoto. Pod śniegiem zakwitają kwiaty. W tę jedną noc drzewa owocowe kwitną i wydają owoce.

[madohora]

● By był urodzaj

Potraw na stole powinna być nieparzysta liczba (a nie dwanaście). I musi się znaleźć na nim żywność pochodząca z lasu, pola, sadu, ogrodu i wody. A jeśli coś pominiemy, to albo nas nasze ogrody zawiodą, albo sprowadzimy nieurodzaj na kraj i wiadomo – będą wysokie ceny.

[madohora]

● By był urodzaj

Potraw na stole powinna być nieparzysta liczba (a nie dwanaście). I musi się znaleźć na nim żywność pochodząca z lasu, pola, sadu, ogrodu i wody. A jeśli coś pominiemy, to albo nas nasze ogrody zawiodą, albo sprowadzimy nieurodzaj na kraj i wiadomo – będą wysokie ceny.

[madohora]

ŚWIĘTA W MIASTACH ODPALONE - Nasze Miasto - 20.12.2017

[madohora]

● Zadbaj o ogród

Jeśli masz drzewa owocowe, trzeba je odwiedzić, potrząsnąć każdym i spytać ponuro, z siekierą w dłoni, czy będzie rodziło. Powinno się wystraszyć i posłusznie dać później wiele owoców. Niegdyś jeszcze obwiązywano pnie powrozami ze słomy, która stała w kącie głównej izby.

[madohora]

Aby choinka emanowała magiczną energią – niezależnie o tego, czy jest żywa, czy sztuczna – warto odpowiednio przygotować miejsce, gdzie będzie stała. Oczyść je dymem z kadzidełka, zapal w pobliżu kominek zapachowy z olejkiem o ulubionym zapachu. A ustawiając choinkę, przywitaj ją w myślach ciepłymi słowami.

[madohora]

Na gałązkach, oprócz bombek, warto powiesić kilka ozdób, które pomogą tobie i twojej rodzinie w budowaniu udanego roku. Na powodzenie materialne, a także żeby przywabić szczęście, zawieś suszone skórki pomarańczy (możesz owoce obrać jak jabłka, by skórka układała się w radosne świderki, które będą świetną i oryginalną ozdobą; no i ten zapach!).

[madohora]

Jemioła nad drzwiami

Chroni dom przed złymi mocami. Nie pozwoli wejść nieproszonym gościom, na przykład złodziejom. Nie wpuści także nieżyczliwych ludzi, którzy zawistnymi spojrzeniami mogliby ściągnąć na ciebie pecha. Za to, jeśli chcesz się z kimś pogodzić, zaproś go i obejmij pod jemiołą lub uściśnij dłoń. Magia tej rośliny zapewni wam wieczną zgodę. Progu domu, nad którym wisi jemioła, nie przekroczy też żadna poważna choroba ani – tym bardziej – śmierć.

[madohora]

BESKIDY PRZED ŚWIĘTAMI - Radio Katowice - 21.12.2017

[madohora]

TAKIEJ CHOINKI JESZCZE NIE WIDZIELIŚCIE - Silesion - 22.12.2017

[madohora]

SZOPKA W PANEWNIKACH - Nasze Miasto - 22.12.2017

[madohora]

A mnie znowu w mej podróży
W strzym ał dąb wyniosty,
Korzeniami w głębię ziemi
Na pięć sążni wrosły.
Jak go porwę za konary,
Jak pociągnę chwilę,
Dąb wyrwałem z korzeniami,
Rzuciłem o milę!

[madohora]

Plon niesiemy, plon
W gospodarza dom,
Bodaj żytko plonowało,
Ze sto korcy z kopy dało,
Plon niesiemy, plon.
G O SPO D A R Z.
A witajcie mi!
Otworzone drzwi:
Wchodźcie, bracia i siostrzyce,
Na zabawę, na szklanicę,
Nie odmówcież mi!
PR Z O D O W N IC A .
Gospodarzu nasz,
Dzielne syny masz,
Niechaj wyjdą potańcować,
Wspólnie śpiewać i ucztować,
Gospodarzu nasz!
P R Z O D OW N IK .
Gospodarzu nasz,
Piękne córki masz,
Niechaj z nami, parobkami,
Zatańcują z przyśpiewkami,
Gospodarzu nasz!
G O SPO DAR Z.
Ot, wypijcie wprzód,
Jest piwo i miód,
A zaś potem, po staremu,
Poskaczem y po naszemu,
Aż po słonka wschód!
C H Ó R .
Hej, kapela graj!
Swoją sztukę znaj!
Dziedzicowi, dziedzicowej
I gromadce paniąt owej,
Boże, zdrowie daj!
Boże, zdrowie daj!

[madohora]

KORONAWIRUS POPSUJE KLIMAT ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA - Nasze Miasto - 17.11.2020

[madohora]

WKRÓTCE RUSZY LODOWISKO NA RYNKU - Nasze Miasto - 24.11.2020

[madohora]

O PSIE, KTÓRY URATOWAŁ ŚWIĘTA

[madohora]

Bo ten wirus jest tak inteligentny, że nie atakuje małych grup.

[madohora]

RYBNIK. BOŻONARODZENIOWY JARMARK MIMO PANDEMII - Interia - 28.11.2020

[madohora]

[madohora]

[madohora]

Popularną formą było kolędowanie z maszkarami zwierzęcymi, któremu towarzyszyło często odgrywanie komicznych scenek oraz straszenie widzów i wyprawianie różnego rodzaju figli. Najbardziej upowszechniły się: turoń, koza lub kozioł, niedźwiedź, koń, kogut, bocian, baran, czyli zwierzęta symbolizujące siłę, zdrowie, życiową energię i płodność. W niektórych regionach kolędnikom towarzyszył żywy koń

[madohora]

Często spotykane było również kolędowanie z gwiazdą wykonaną z kolorowego papieru, podświetloną od środka, przymocowaną ruchomo do drzewca. Gwiazdę oklejano często kolorową bibułą lub pergaminem, różnego rodzaju wycinankami, pomponami, frędzlami z krepiny czy świętymi obrazkami. Praktyka wodzenia gwiazdy nawiązywała do nowonarodzenia słońca, a po synkretyzmie z chrześcijaństwem zaczęła się wiązać z gwiazdą betlejemską. Trzymający ją kolędnik nazywany był gwiazdorem lub gwiaździchem.

[madohora]

W Sławatyczach na południu Podlasia podczas trzech ostatnich dni w roku można spotkać grupy brodaczy. Są to mężczyźni ubrani w brody z lnianego włókna symbolizujące długie życie. Charakterystyczną cechą brodaczy są metrowe czapy zrobione z kolorowych bibułowatych kwiatów oraz maski z długim nosem, baranie kożuchy owinięte słomą nogi oraz kije, na których podrzucają panny, czyli „biorą je na hocki”. Złapane dziewczyny spodziewać się mogą szczęścia w życiu.

[madohora]

D Z IA D E K W Ę D R O W N Y .
Byłem w Rzymie u papieża,
Byłem w Ziemi Świętej,
Przepłynąłem srogie rzeki
1 m orskie odmęty.
Na ogromnem góry wchodził,
Co sięgają nieba,
Teraz wracam do mej ziemi,
Gdzie mi umrzeć trzeba.
Mam we flaszce krzynkę wody
Z świętych fal Jordanu,
Mam gwóźdź owy, którjun niegdyś
Bok przebito Panu. \
Szczątek Krzyża w relikwjarzu
I piasek z Golgoty,
Gdzie przed wieki skonał Chrystus,
W śród łez i zgryzoty.
Oto dzwonek loretański,
Co kiedy zadzwoni,
To od burzy i piorunów
Najskuteczniej broni.
Oto znowu ów „agnusek“,
Co szczęście przynosi,
Za szelążek, za pieniążek
Dam temu, kto prosi.
Była tutaj już przede mną
Wesoła gromadka,
Nie poskąpcież parę groszy
Dla biednego dziadka.
Niech do torby srebrna sztuka
Poleci za sztuką,
Licho dzwoni, niech Bóg broni,
Maluko, maluko.
Ej, sięgnijcie do kieszeni
Za moją przynuką.
Ile to tam? dwie złotówki?
Maluko, maluko!
No, już teraz dosyć,
Dziękuję waćpaństwu,
Znów kiedyś uciechę
Uczynimy państwu.
Zabawią się starsi
I dziatwa zabawi,
Szczęść wam, Panie Boże,
Niech Bóg błogosławi!
Pokój temu domowi!
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus

[madohora]

BARSZCZ ROSYJSKI.
14 k g wieprzowiny, 1/ 8 kg wędzonki, 1/ s kg
kiełbasy, 14 kg buraków, 3 pom idory, 2 cebule,
kaw ałek k ap usty, 1 seler, pietruszka,
2 dkg m asła, 2 dkg m ąki, 14 litra kw asu, koperek,
1/ i litra śm ietany.
Gotować mięso i wędzonkę z ja rzynami,
z jednym całym burakiem,
jednym poszatkowanym, z kapustą,
cebulą i % łyżki soli. Oddzielnie
rozkroić pomidory, wycisnąć z nich
ziarna, włożyć do rondla, dusić
z jedną pokrajaną cebulą i 2 dkg
masła. Rozgotowane pomidory posypać
mąką, wymieszać i pozostawić
przykryte. Gdy mięso na dogotowaniu,
włożyć na kwadrans kiełbasę.
Następnie przecedzić rosół do
innego garnka, wlać kwas burakowy,
dodać usiekany koperek i przetrzeć
przez sito. Pomidory zagotować.
Mięso, wędzonkę i kiełbasę pokrajać
zgrabnie. Ugotowany w całości burak
poszatkować, pokrajać kapustę
w makaron, włożyć wszystko do
otującego barszczu i zaraz zestawić,
mietanę wlać do wazy, następnie
wrzący barszcz. W Rosji podają
śmietanę w dzbanuszku do stołu,
każdy dolewa sobie wedle upodobania.
Oddzielnie podać pieczone
pierożki z mięsem lub cebulą.

[madohora]

K IS Z E N IE BA RSZCZU
B U R A K O W E G O .
2 kg buraków, 4 Itr wody, skórka żytniego
chleba lub kawałeczek kwaśnego ciasta.
O skrobać b u ra k i, w ym yć, pok
ra ja ć w cienkie krążki, włożyć do
słoja, zalać przegotow aną w odą,
włożyć kaw ałeczek chleba, postaw ić
na kom inie, lub blisko pieca, gdy
m iejsce wolne od k u rzu , nie p rz y kryw
ać w^ale lub p rzy k ry ć lekko
o rg an ty n ą. B u rak i n a barszcz p o w
inny być czerwone i słodkie, ćwikłowe
b u ra k i za m ało m ają cu k ru
i nie n a d a ją się do kiszenia barszczu.
K w as burak o w y pow inien być zawsze
w dom u robiony, nie k u p o w
any n a targ a ch , kosztuje znacznie
ta n ie j, i m a się pew ność, że je s t
czysty, nie sfałszow any. B arszcz
targow y stoi zw ykle w odk ry tem
naczyniu, ko sztu je go każdy, k to
chce. N iedopite resztk i d o stają się
k u p u jący m . N ik t nie odgadnie
gdzie ta k i barszcz byw a przechow
yw any, ile uto n ie w nim m uch,
karakonów i in nych owadów, ile
b ru d n y c h rą k zan u rza w się barszczu
i czem m oże być zapraw iony. K iszenie
barszczu nie przedstaw ia
żadnej tru d n o ści, do ty g o d n ia z a zwyczaj
w cieple ukiśnie, kw asić n a raz
niewiele, ab y zawsze był świeży.

[madohora]

o P Ł A T E K,
Po wspólnej modlitwie zasiedli wszyscy do sto-
łu, a ojciec (lub matka) rozdał opłatki wilijne takie
same, jakie ksiądz używa we mszy św. do przemie-
nienia w Ciało Pańskie. Powstawszy znowu przy
stole, dzielili się wszyscy opłatkiem nawzajem
z wszystkiemi obecnemi z rodziny, z gośćmi a nawet
i czeladzią, łamiąc od każdego kawałek opłatka j
dając każdemu nieco swego opłatka ułamać.
Przytem życzyli sobie nawzajem dobrego zdro-
wia i wszelkiego powodzenia w ciągu roku i docze-
kania się zdrowo i szczęśliwie przyszłej wilji.
się nim wzajemnie, przypomina nam owe zwY-
czaje z pierwszych czasów istnienia Kościoła Chry-
stusowego na ziemi, kiedy to wierni, gromadząc
się na nabożeństwo, chleby do kościoła przynosili,
z których to chlebów kapłani wziąwszy ile bYło po-
trzeba do konsekracji (to jest do Przemienienia we
mszy św., resztę zaś chlebów, do służby Bożej nie-
potrzehnych, poświęcali, które to potem wierni po
skOl1czonem nabożeiIstwie między siebie dzielili, ła-
miąc i jedząc wspólnie i do domów nosząc tym, któ-
rzy "V kościele być nie mogli.
Wspólna wieczerza wilijna jest również przy-
pomnieniem owych skromnycll i wspólnych uczt, kto-
re to wierni w pierwszych czasach chrześciallskich
po wyjściu z kościoła, w domaL:h sobie wspólnie
urządzali, do których wielcy i mali, bogaci i ubodzy,
uczeni i prostaczkowie w świętej zgodzie i miłości
obok siebie zasiadali i jednych i tych samych po-
traw używając, dla okazania sobie wzajemnej miło.-
ści, równości i łączności wobec Boga i zgody całko-
witej mimo różności stanu, płci i wieku. Dlatego
też nazywano je dawniej z grecka "agape" t. j, mi.-
iość.
Bóg wszechmogący w bezgranicznej swej do-
broci naród ludzki tak umiłował. że aby tenże nie
zginął na wieki, posłał najmilszego syna swego na
ziemię, aby on naród wybawił or] Tltracenia wiecz-
nego. A Syn Boży w bezmiernej swej miłości uko-
chał naród ludzki tak, że nawet wspaniałości niebie-
skie opuścił a stąpił na ziemię, aby tem wolę Ojca
swego niebieskiego wypełnić i rodzaj ludzki zbawić.
Ażeby rodzaj ludzki zbliżyć do Boga Ojca, to
Bóstwo swe Syn Boży odział ludzkiem ciałem sta'y-
szy się człowiekiem.
Lecz nie dosyć było tego Boskiemu Zbawicielo-
wi, bo aby widzialnie pozostać z nami, przemienił
Boską swą mocą chleb \v przenajświętsze ciało s\\"o-
siebie w naszych kościołach i każdego czasu mogli
go odwiedzać i przyjmo\.v-ać do serc naszych.
Przy wieczerzy wilijnej,
z którą się to kO(lCZY
adwent a rozpoczyna Boże Narodzenie,
a która ma
nam przypominać, że
z Bożem Narodzeniem skończył
się stary a rozpoczął się nowy testament, Używa
się opłatków na pamiątkę, że Pan Bóg
w raju prze-
powiedział, że przyjdzie na świat
i stanie się czło-
wiekiem i że Pan Jezus chleb
w Boskie swe Ciało
przemienił. Dla tego też jest wyobrażony Pan Je-.
zus na oplatkach
w postaci Dzieciątka nowonaro-
dzonego, albo Dzieciątka
w żlóbku na sianku r?oto-
żon ego, albo też i z krzyżem. Czasem też byly pa
oplatkach wyobrażone postacie Matki Boskiej
i św.
Józefa z Dzieciątkiem.
Opła.', i mają nam .więc przypominać, ie Bó;;
l)1"zyszedł na świat, stał się człowiekiem
i przy ?stat-
niej wieczerzy chleb
w Boskie swe Cialo przemie-
nił i tak "\vięc nowonarodzone Dziecię stało nam się
chlebem na żywot wieczny.
Z takich i podobnych przyczyn
w wilję opłat-
ków na stolach nigdzie nie brakowało
i wszySCY
tak zamożni jak i biedni opłatkiem się dzielili
z usza-
nowaniem, wiedząc. że opłatek ma jakieś wwiosłe
znaczenie.
A osobliwie zachowywały się dzieci, bo już na-
przód domagały się, by im dano opłatek
z Dzieciąt-
kiem. Choć jeszcze jako dzieci, ale już sercem swem
dziecięcem przeczuwały, że Dzieciątko, tu ten sam
Bóg Zbawiciel świata, któremu służyć
i którego ko-
chać mamy.
Nacieszywszy się więc dzieci do woli widokiem
tego Dzieciątka wyrażonego na oplatku.
z ją-kąś dzie-
cinną miłością kładły potem opłatek do swych ma-
łych ustek, aby go
w sercu swem zachować. \Vlo-
.--ywszy orlatek
z Dzieciątkiem w swe usta, wacha-
Co za święte uczucie! Co za wzniosłe znacze-
nie, a co za piękny zwyczaj.
Kiedy więc opłatki wszystkim były już rozdzie-
lone, to wszyscy nawzajem się nimi dzielili. Osoby
starsze bardzo pilnie zważały na to, ażeby wszyscy
obecni jeden od drugiego łamali opłatek, dzieląc się.
Oprócz powyżej przytoczonego objaśnienia i
znaczenia opłatków, były jeszcze i inne ich znacze-
nia w duchu ludowym, które to starzy ludzie przy
łamaniu opłatków opowiadali, n. p.
' Kto w wilię z drugim dzieli się opłatkiem, ten
nigdzie nie zaginie.
Opowiadano, iż były wypadki, że cała rodzina
po świecie rozeszła się w różne strony, lecz ponie-
waż przed rozejściem się, w wilję dzielili się opłat-
kiem, przeto potem znowu ?we wilię niespodzianie
zeszli się ze sobą, chociaż przez długi czas nic o so-
bie nie wiedzieli.
Mówiono też, że inne rodziny po świecie sii;
rozeszły, lecz że przed rozejściem dzieliły się opłat-
kiem przy wieczerzy wilijnej, przeto potem później,
choć wiele lat o sobie nie wiedziały a przy pierw-
?zem znowu spotkaniu się nie znaly, to przy dzie-
leniu się opłatkiem poznały się.
Albo też jak to dawniej bywało, gdy nie było
jeszcze tyle jak dzisiaj dróg i kolej żelaznych, a ktoś
będąc w podróży w obcych stronach, tam pobłądził
i nie mógł wyjść na prawą drogę, to gdy przypom-
niał sobie, z kim przed wyjściem z domu dzielił SIę
opłatkiem, to nagle i niespodziewanie znalazł się na
prawej drodze, która go zaprowadziła do swoich.
Niestety, jak wszystkie inne dobre i piękne
zwyczaje, tak i ten bardzo piękny i wzniosły zwy-
czaj idzie i musi iść w zapomnienie z winy tych.
którzy temi sprawami kierują, lub mają je
w swem ręku. już i przedtem, opłatków ani za pieniądze nie było
można otrzymać! Mówi się potem, że lud jest zły,
że nie trzyma i nie zachowuje zwyczaji ojców
swych,
- a właściwie lud w tej kwestji winy nie
ponosi!
Po podzieleniu się opłatkiem, po wzajemnem
wypowiedzeniu sobie życzeń, oraz wytłómaczeniu
znaczenia opłatków i niektórych dobrych następst\v
i korzyści wynikłych z dzielenia się opłatkiem, roz-
poczęła się

[madohora]

Posłuchaj dzieweczko
Co kolędujemy.
Jak tobie uprzejmie
Szczęścia winszujemy.
Żebyś dDstała miłego,
Bogatego i szwarnego
Na ten przyszły czas.
2. Więc podług możności
Pokaż nam się szczodrą.
Będziem' cię wychwalać,
Żeś grzeczną i dobrą,
Żeś jest mądrą i ochotną
Szwarną, piękną i robotną,
Tak cię schwalimy.
3. Ody nam co darujesz
Za kolędowanie,
Czeski albo więcej
Za nasze śpiewanie,
Nie będzie żadna twa szkoda,
Bo ci stanie się nagroda
Ody się wnet wydasz.

[madohora]

ŚWIĄTECZNE DEKORACJE MIAST - Wyborcza - 22.12.2019

[madohora]

Nic żeś nie dał za śpiewanie
"chaśniaczku" miły.
Nie bądźże tak dla szkolarzy
.do dania zgniły.
Jeźli nam nic nie darujesz.
Szczęście sobie tern PQPsujesz,
Nie dostaniesz t:;:.j dz.ieweczki,
kt.órą milujesz.

[madohora]

Szczęścia, zdrowia winszujemy
na to nowe lato,
Ale sobie kolędeczkę
wy,prosimy za to.
2. I my wam też winszujemy
owocu w ogrodzie,
Ażeby wam wszystko tak szło
jako łódź po wodzie.
3. I my wam też winszujemy
barana, jagniątko,
Jak od ubogich pastuszków
dostało Dzieciątko.

[madohora]

Raczże Boże nadgrodzić wam za to
w stokroć tysięcy.
Rzy, konopi, grochu, lnu i 'prosa.
żyta najwięcej.
Jęczmień. owies i wyka
Dla krów, koni i byka.
Kartofli, kapusty.
By był wieprzek tłusty.
To wam życzymy
I odchodzimy.

[madohora]

Hej nam hej! Hej nam hej!
Słysze:liśmry tę nowinę,
Ze dziś maÓ:;:. tu kOolędę.
Hej nam hej! Hej nam hej!
Hej nam hej! Hej nam hej!
Czemprędzej się zebraliśmy
I tu do was przybyliśmy.
Hej nam hej! Hej nam hej!
Hej nam hej! Hej nam hej!
Byśmy wam tu zaśpiewali,
Bylebyście nas słuchali.
Hej nam hej! Hej nam hej!
Hej nam hej! Hej nam hej!
Będziem śpiewać o kolędzie,
Którą to obchodzą wszędzie.
Hej nam hej! Hej nam hej!
Hej nam hej! Hej nam hej!
O Chrystusa narodz.:;:.uiu,
- Wszystkich ludzi wybawieniu.
Hej nam hej! Hej mm hej!
Hej nam hej! Hej nam hej!
O pastuszkach, co śpj.ewali,
Ody Zbawcę s,wega witali.
Hej nam hej! Hej nam hej!
Hej nam hej! Hej nam hej!
Na czem Panu prr'zygrywali
I jakie dary oddali.
Hej nam hej! Hej nam hej!
Hej mm h:;:J! Hej nam hej!
J ak długo u Pana byli,
Kiedy dl() trzody wrócili.
Hej nam hej! Hej nam hej!

[madohora]

Wilja i święto Bożego Narodzenia służyło da-
wniej a i teraz jeszcze u wielu za wróżbę j przepo-
wied?ię na cały rok przyszły aż do następnej wiUi.
Kto w wilję ma żałobę i smutek, ten sobie też
cały rok przyszły smutek wróży.
Komu uda się spędzić cały dzień wilijny w spo-
koju i wesoło. ten w ciągu całego przyszłego roku
może spodziewać się szczęścia i pomyślności. To
też dzieci w wilję ciągle przestrzegano, by były do-
bre, pilne, posłuszne i bez najmniejszej sprzeczno-
ści, bo gdy w wilję Dzieciątku podobać się będą, to
i w całym następnym roku Pan Bóg będzie miał
upodobanie w nich, a przeciwnie, jeżeli w wilję za-
służą na karę, to też w ciągu całego przyszłego ro-
ku chłostę będą brały.
We wilję niechętnie wyc1.:'."ano co z domu, bo
mniemano, że kto we wilję z domu swego co wyda-
je, ten w ciągu całego roku będzie musiał tylko wy-
dawać i niczego się nie dorobi.
Przy wieczerzy kładziono sobie na stół przed
siebie 12 orzechów, które oznaczały miesiące;
a więc pierwszy orzcch oznaczał miesiąc styczeń, dru-
gi luty i t. d. Po wieczcrzy brano jeden orzech za
drugim i łupano go. Jeżeli wszystkie 12 orzechó?
były zdrowe, to oznaczało, że
w ciągu wszystkich
]2 miesięcy przyszłego roku właściciel tych orze-
chów będzie zdrów. Był ale który
z orzechów nad-
psuty, to właściciel jego
w miesiącu, który ten nad-
psuty orzech oznaczał, miał zachorować.
Inni rozkroili dużą cebulę, rozebrali ją
w każdy
kawałek podobny do miseczki wsuli trochę soli. Te
cebulowe miseczki położyli na stron
G przykrywszy
Czemś, a w 1. święto baczyli pilnie,
w której mi-
seczce i jak bardzo roztopiła się sól.
Wnioskowali
z tego, jaka pogoda będzie w
przyszłym roku, każda bowiem miseczka oznaczała
jeden miesiąc. Jeżeli w pierwszej miseczce była sól
roztopioną, to w styczniu była według mniemania
odwilż. Tak było też z drugiemi miseczkami, a wiec
i z drugimi miesiącami.
Według tego pamiętali sobie, jakie będą miesią-
ce i który będzie suchy, który wilgły, a który bar-
dzo mokry.
Niektórzy kładli przy wieczerzy wilijnej na stół
przed siebie trzy orzechy, które wpierw rozłupano,
jądro z nich wyjęto i w próżne łupiny włożono do
pierwszej trochę ziemi, do drugiej kawałek chleba,
do trzeciej pieniądz a następnie przykryto je znowu
próżnemi łupinami.
Potem kazano po wieczerzy której z obecnych
osób, która naturalnie nie była świadkiem napełnie-
nia tych łupin, obrać sobie jeden z tych trzech orze-
chów.
Kto obrał sobie orzech z ziemią, ten wróżył so-
bie, że w biegu przyszłego roku umrze i dostanie się
do ziemi.
Kto obrał sobie orzech z chlebem, ten wróżył
sobie, że będzie nadal zdrowo chleb jadł, będzie żył
i dobrze mu się będzie powodziło, że zdarzą mu się
zasiewy i chleba mu nie zabraknie.
Kto obrał sobie orzech z pieniądzem, ten wróżył
sobie, że wygra pieniądze, dobrze co s.przeda, do-
brze zarobi, lub jaki spadek oddziedziczy.
W wilję dawano krowom masło, chleb, miód i
struclę, aby miały wiele dobrego mleka.
Gąsiorowi, kogutowi i psu dawano w wilję
pieprz i czosnek z chlebem, aby każdy z nich był
bardzo zły, i aby dobrze gospodarstwa strzegł.
\V wilję rano dawano kurom groch wsuty w
obrączkę, aby dobrze jaja niosły w domu.
Bydłu (i koniom) dawano w ciągu dnia wilijne-
go bobku (bób) aby się chowało i pięknie wyglądało,
We wilję rano przy wschodzie słońca brały w
powiecie Kozielskim dziewczęta widłami trzy razy
gnDju lub słDmy i 'Podrzucały nieco. w górę a pDtem
na gnój ten lub słDmę nastąpiwszy, baczyły pilnie,
z której strony ptak nadleci. WnioskDwały z tego.,
że z tej też strDny przyjdzie jaki zaletnik.
Baczyły też i na to., jaki ptak nadleci, bo. jeżeli
nadleciał wróbel lub czternadel, to. DznaczałD, że
przyszły mąż tej dziewczyny będzie młodzielicem,
a gdy nadleciał kruk, to. wdo.wcem. Jeżeli kruk lub
wrDna zakrakała, to. oznaczało., że wdDwiec przyj-
dzie z tylu dziećmi, ile razy ptak zakrakał.
Dziewczęta zaś po. przygo.to.waniu wszystkiego
na dzień jutrzejszy dały się jeszcze do. zamiatania
izby, ażeby czystą była na święta. To. zamiatanie
pro.wadziły jednakże w inny SPo.sób, bo. jeżeli w cią-
gu całego. roku zamiatały izbę Dd o.kna ku drzwio.m,
to. w wilję zamiatały na opak, ro.zpo.czynając Dd
drzwi i kDńcząc przyoknie.
Czyniły to. na to., aby w ten spDsób zaletnika
jakiego. przyciągnąć, bo. gdyby zamiatały izbę o.d
Dkna ku drzwi Dm, tDby tern 'SPo.sDbem zaletnika ni-
by za drzwi wymiatały.
Zdarzyło. się często. że dziewka Siprzykrzyw-
szy so.bie robo.tę jako. służąca. pragnęła wyjść za
mąż, aby so.bie po.lepszyć i praco.wać tylko. dla sie-
bie a nie dla ludzi o.bcych.
Takiej dziewczynie kto.Ś PDwiedział z żartów.
że, jeżeli we wilję zamiecie izbę Dd o.kna ku drzwio.m.
to. przez to. zaletnika z izby wymiecie, lecz, jeżeli
zamiecie odwrotnie, więc o.d drzwi ku Dknie, to. tem
będzie go. przyciągała do. chałulpy, więc
z pewno.ścią
zaletnik w przyszłym roku przyjdzie i będzie mo.gła
się wydać,
Głupia dziewka uwierzyła i zamiatała tak, jak
jej radzo.no.,
a gdy przez przypadek zdarzyło. się, że
WYdała się, to. była pewna, że to zamiatanie zaletni-
ka przywabiło.. O tern DPDwiadała Po.tem innym i
w ten spo.sób po.wstały różne przypuszczenia.
Gdy izba w ten sposób zamiecioną została, to
dziewczyna, która izbę zamiatała, wyniosła śmieci
i wyrzuciła je za płot, a to na to, aby przezto wszel-
kie robactwo wyniesione zostało na cały przyszły
rok z domostwa tego.
Niektóre z dziewczyn wychodziły po wieczerzy
na podwórze, gdzie chwytały się obiema rękami za
płot i szarpnęły nim mocno. a następnie słuchały.
z której strony wiatr wiał, spodziewając się z tej
strony zaletników.
W okolicy około Dziergawic (w powiecie Ko-
zielskim) wybiegały starsze dziewczyny zaraz PO
wieczerzy wigilijnej na podwórze i w szopie nabrały
do rąk drewek, a przyszedłszy do izby, pilnie je
przeliczały, by stwierdzić. czy są do pary lub nie.
Która miała drewek równą liczbę, a więc da
pary. ta ucieszona tłomaczyła sobie, czyli wróżyła,
że się w ,przyszłym roku wyda, czyli że pójdzie za
mąż i będzie żyła w parze.
Jeżeli ale drewek naliczyła nie do pary, wten-
czas tłómaczyła sobie, że nie wyda się i zostanie
samą aż do przyszłej wilji.

[madohora]

Święcenie owsa w kościele,
W dzień św. Szczepana posyłali gO?>Jpodarze
rolni chłopców swych do kościoła z owsem, który
ksiądz po nabożeństwie poświęcał.
Gospodarze przechowywali poświęcony owies
do wiosny, Na wiosnę, w czasie zasiewów, mię-
szali poświęcony owies z innym owsem, który był
przeznaczony do zasiewu.
Starzy gospodarze utrzymują, że owies taki,
który z tych zasiewów wyrósł, miał tę własność w
sobie, że chronił bydło od różnych chorób, a robac-
two jemu nie szkodziło.
Do zabrania owsa do kościoła celem poświęce-
nia go, używano zwykle chłopców, nigdy dziew-
cząt. bo dziewczyny koni nie opatrywały, a o\vies
przeważnie bywał używany dla koni jako pasza.
Może też nie używano dziewcząt do noszenia
owsa do kościoła, bo właśnie one miały być w tym
dniu owsem obrzucane, a chłop<::y wiedząc
o swym
przywileju, nigdy go nie zaniedbywali. Już wczas
rano przypominali swemu ojcu lub gospodarzowi, ??e
dziś jest św. Szczepana, więc należy dać owies po-
ś?ięcić. Zabierając owies do kościoła, baczyli pil-
llIe na to, by owsa zabrać ze sobą tyle, aby im go
po drodze i przy kościele nie zabrakło, bo gdzie
tylko zobaczyli dziewczynę, bądź to młodą, bądź to
starą. zaraz rzucali na nią owsem. Czynili to także
i przy kościele, co i jeszcze w dzisiejszych czasach
w niektórych okolicach jest w zwyczaju i to na pa-
miątkę, że św. Szczepan był od żydów ukamienio-
wany. Dziewczyny wiedząc, że to na pamiątkę
śmierci św. Szczepana, nie gniewały się z powodu
tego, lecz poniekąd cieszyły się, gdyż tłomaczyły
sobie to i wnioskowały z tego .po swojemu,
Dziewczyny wnioskowały z tego w żartach, że
ile ziarnek owsa zostanie na jej szatach wisieć, tylu
będzie miała owa w przyszłym roku zaletników
czyli kochanków.
Nie gniewały się dziewczyny, że obrzucano je
owsem, i jakże miały się gniewać, kiedy widziały,
że i na księdza rzucano w kościele owsem. Daw-
niej albowiem przedstawiano sobie księdza święcą-
cego owies jakoby św. Szczepana i z tej to ,przyczy-
ny rzucano na księdza owsem, gdy go poświęcał i
gdy odchodził od ołtarza.
W dzień św. Szczepana ubiegały się dziewczy-
ny i służebni o to, by mieć sposobność, buty oczy-
ścić i podać gospodarzowi lub synom gospodarskim
i t. p., bo kto w dzień św, Szczepana otrzymał
oczyszczone buty, ten był według zwyczaju obo-
wiązany, podającemu dać coś od pieniędzy.

[madohora]

Dzyń, dzyń, dzyń dzwonią dzwonki u sań
Nie patrz w telefon. Na chwilę stań.
To w śnieżnej sannie gnają konie kare
Dziś zapomniane już zwyczaje stare
Zachować to dla siebie, nie mów nikomu
Że w Wigilię kulig gnał od domu do domu
Każdy się bawił i młody i stary
Po wsiach i siołach dzwoniły janczary
A gdy towarzystwo po wieczerzy się zebrało
Jak my dziś w Andrzejki tak się zabawiało
Dla panien była to niezła gratka
Wróżyły sobie z karteczek i jabłka
Lecz zamiast wosku ołó w miskę lały
I różne figury też odgadywały
A gdy towarzystwo było znakomite
To i potrawy na stołach obfite
Śmiechy, zabawa, radość była wielka
Bo o północy czekała pasterka
I czas skupienia i kolęd śpiewania
A potem znowu zabawa do rana
Nie patrz w telefon. Na chwilę stań.
Słyszysz?...Słyszysz...te dzwonki u sań.

[madohora]

WIGILIA DLA SAMOTNYCH - Radio Katowice - 23.12.2019

[madohora]

W kościele łacińskim wigilia Bożego Narodzenia jest obchodzona 24 grudnia, w kościele greckokatolickim i prawosławnym – 6 stycznia (w związku z posługiwaniem się kalendarzem juliańskim), a w kościele katolickim obrządku ormiańskiego – 5 stycznia.

Dzień wigilii Bożego Narodzenia bywał też przesuwany. Według tradycji ludowej (wciąż żywej np. na Kielecczyźnie), w latach, gdy 24 grudnia wypada w niedzielę, wigilia nie mogła być obchodzona, ponieważ „niedziela nie przyjmuje postu”. W takim przypadku wieczerzę wigilijną urządzano już w sobotę, a Boże Narodzenie świętowało się przez trzy dni.

Zgodnie z tradycją w Polsce wieczerza wigilijna rozpoczyna się wraz z „pierwszą gwiazdką na niebie”. Jest to symboliczne nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej zwiastującej narodziny Jezusa, którą według Biblii na wschodniej stronie nieba ujrzeli Trzej Królowie. Wieczerzę, jak każe obyczaj, postną, rozpoczyna się modlitwą i czytaniem fragmentu Ewangelii Mateusza lub Ewangelii Łukasza w części dotyczącej narodzin Jezusa. Potem uczestnicy wieczerzy wzajemnie przełamują się opłatkiem, jednocześnie składając sobie życzenia. Na stole przykrytym białym obrusem z wiązką sianka pod spodem ustawia się o jedno nakrycie więcej, niż wynosi liczba zgromadzonych osób. Dodatkowe miejsce przy stole wigilijnym przeznaczone jest dla niezapowiedzianego gościa, a zwyczaj ten upowszechnił się w XIX wieku. Ważnym zwyczajem towarzyszącym wigilii Bożego Narodzenia jest śpiewanie kolęd. Często też pod choinką umieszczane są prezenty, które wedle tradycji przynosić ma gwiazdor, św. Mikołaj, dzieciątko, aniołek lub gwiazdka.

[madohora]

ŚWIĄTECZNE POMAGANIE PRZEZ NIEMARNOWANIE - Nasze Miasto - 24.12.2019

[madohora]

Przełam się ze zwierzakami

Gdy nie chcesz wydawać kasy na weterynarza, poczęstuj czworołapych domowników opłatkiem. W wielu rejonach kraju wypiekany jest specjalny kolorowy opłatek, by się nim dzielić z bydlątkami.

[madohora]

Ozdoby choinkowe

Powieś na drzewku orzechy, łakocie, miodowe pierniczki – to wszytko, by przyciągnąć bogactwo. A zajadanie się tymi smakołykami z choinki przyniesie z kolei dużo kasy. Również złote i czerwone kolory ozdób wróżą dostatek.

[madohora]

W najbardziej rozpowszechnionej wersji król wędruje 33 lata i na koniec, zamiast do betlejemskiej stajenki, dociera do Jezusa dopiero w Wielki Piątek. Ale jest też taka, w której czwarty król zdąża jednak do Betlejem. Tyle że mocno spóźniony i z pustymi rękami, bo wszystko rozdał po drodze. Oddaje Dzieciątku pokłon, a ono tylko do niego radośnie wyciąga rączki, czego nie robiło, kiedy swoje dary przekazywali mu trzej królowie. I tylko do niego się uśmiecha, nagradzając tego, który zrozumiał przesłanie przyniesione na świat przez Króla Miłości.

[madohora]

Czterej królowie wędrowali już kilka dni, gdy nagle usłyszeli kwilenie. Przy drodze leżało niemowlę, brudne, pokąsane przez owady i niemal zamarznięte. Najmłodszy król pochylił się nad nim, lecz pozostali poganiali; ono i tak umrze, a my musimy się spieszyć, bo Gwiazda nie poczeka. Artaban podniósł jednak dziecko i zawrócił do wioski, którą niedawno minęli. Znalazł młodą kobietę i dał jej jeden ze swych klejnotów, by przygarnęła dziecko. Jeszcze zdążę dogonić pozostałych – pomyślał i ruszył w drogę.

[madohora]

I tak płynęły miesiące i lata. Aż któregoś dnia Artaban zobaczył mury wielkiego miasta. To była Jerozolima, stolica kraju, w którym miał się narodzić Król Miłości. Nagle usłyszał krzyki. Rzymscy żołnierze wywlekali z domu dziewczynę, bo jej ojciec nie uiścił na czas podatku. Miała być zapłatą za ten dług. Artaban wyjął z kieszeni perłę i wręczył ją żołnierzowi. „Oto wasz podatek, wypuść dziewczynę” – powiedział. Rodzina radośnie rzuciła się mu na szyję, a on usiadł na bruku. Był stary, zmęczony i nie miał już nic. Wstał i bezwiednie poszedł za tłumem na pobliskie wzgórze. „Odbywa się tam egzekucja”, usłyszał.

[madohora]

GDZIE NA IMPREZĘ W WIGILIĘ I ŚWIĘTA - Dziennik Zachodni - 24.12.2019

[madohora]

Kolorowych bombeczek,
dużo aniołków i gwiazdeczek,
słodkiego lenistwa i błogiego oddechu
od codziennego pośpiechu

[madohora]

Z okazji Świat Bożego Narodzenia,
życzę Ci na stole dużo jedzenia.
By ryba świetnie smakowała
i kapusta pięknie się prezentowała.
Choinka ślicznie świeciła
i każda bombka się mieniła.
Byś znalazł pod choinką
prezentów moc w tą świąteczną noc.

[madohora]

Pędzą sanie z reniferem
Mikołaj jest czarodziejem
Wór prezentów zawsze ma
No i śmieje się ha! ha!
Bo w ten wieczór kolorowy
Każdy humor ma balowy
I nikt już nie smuci się
Mamy taki jeden dzień!

[madohora]

Serdeczne życzenia wielu radosnych doznań z okazji Świąt Bożego Narodzenia, wszystkiego co najlepsze w każdym dniu nadchodzącego Nowego Roku!

Dzisiaj jest ten rodzaj ciszy, Że każdy wszystko usłyszy: I sanie w obłokach mknące, I gwiazdy na dach spadające, A wszędzie to ufne czekanie ? Czekajmy - dziś cud się stanie

[madohora]

BOŻE NARODZENIE - Radio Kielce- 24.12.2019

[madohora]

CO NAS NAJBARDZIEJ WKURZA W ŚWIĘTA - Nasze Miasto - 26.12.2019

[madohora]

BOŻE NARODZENIE

To najważniejsze po Wielkanocy święta w roku. Jednakże przez kilkaset lat po narodzeniu Jezusa święta Bożego Narodzenia nie były znane. Chrześcijanie świętowali najpierw fakt, że Chrystus zmartwychwastał i żyje a dopiero do IV wieku zaczęli świętować także Boże Narodzenie.

[madohora]

Następnie uczestnicy wieczerzy przełamują się opłatkiem - zwyczaj ten jest znany tylko w Polce i na Litwie

[madohora]

Obecnie powszechna forma postaci Mikołaja wywodzi się z kultury Brytyjskiej i amerykańskiej, gdzie jest jedną z atrakcji bożonarodzeniowych. W większej części Europy w tym w Polsce dzień Świętego Mikołaja przypada na 6 grudnia jako wspomnienie Św. Mikołaja z Miry. Rankiem tego dnia dzieci które przez cały rok były grzeczne znajdują w buciku lub innym miejscu prezenty. Na skutek przenikania elementów kultury anglosaskiej także w Europie święty Mikołaj utożsamiany jest z Bożym Narodzeniem i świątecznymi prezentami.

[madohora]

Szkoda, że informacja jest po....

[madohora]

[madohora]

BALKAN

[madohora]

[madohora]

[madohora]

.

[madohora]

PANEWNIKI

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]