Noc Świętojańska w szaradach anagramowych

[madohora]

Już ognisko płonie w lesie
Będą skakać panowie
Tak wieść dzisiaj niesie
Tyle tylko powiem

Już zleciały czarownice
Zaraz będzie sabat
Puste dzisiaj są ulice
I na miotły mamy rabat

Wszystkie czarty i upiory
Dziś na Łysą Górę lecą
Każdy czekał na tę porę
Już świetliki świecą

Dziś sobótka nam rozjaśnia
Góry całe zbocze
W takim tłumie będzie raźniej
Bawić się tej nocy

Tam nad wodą jakiaś panna
Plecie z kwiecia wianek
W tym bukiecie jest dziewanna
Ktoś naiwnie jeszcze wierzy że gdzieś jest kochanek

[madohora]

🌸

[madohora]

Szarada Anagramowa

A u nas W mieście jest pewna BAZA
Przyjdź tam. Nie będę tego dwa razy powtarzać!

Z _ _ _ _ _(6 liter)

[madohora]

KRZYŻÓWKA DWULITEROWA Z SZARADĄ

[madohora]

[madohora]

W każde pole wpisujemy dwie litery. Te w zaznaczonych polach złożą się na rozwiązanie pierwszej części zadania

[madohora]

Rzeka w Polsce i Rosji

[madohora]

Jeden z legendarnych założycieli Warszawy

[madohora]

Główna lub boczna w kościele

[kefirowa]

NAWA

[madohora]

[madohora]

[kefirowa]

SAWA

[madohora]

Czy on by mógł
Odłożyć ten łuk

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]

Kolory sztucznych ogni powstają w wyniku obecności jonów niektórych metali. Pod wpływem ciepła zostają one wzbudzone, a następnie oddają dostarczoną im energię w postaci kolorowego światła . Temperaturę, a przez to jaskrawość barw, zwiększa się dodając do soli pyłów magnezowych lub aluminiowych i uzyskując w ten sposób temperaturę nawet 2100 °C. Związki baru dają kolor zielony, sodu – żółty, strontu – czerwony, a miedzi – niebieski (zazwyczaj chlorek miedzi(II)). Purpury i fiolety powstają ze zmieszania barwy czerwonej z niebieską. Uzyskuje się więc je dodając do chlorku miedzi związki strontu w odpowiednich proporcjach.

[madohora]

[madohora]

Kioto (jap. 京都市 Kyōto-shi; dosł. miasto stołeczne) – miasto w zachodniej części japońskiej wyspy Honsiu, stolica prefektury Kioto, dawna stolica Japonii i siedziba cesarza. Kioto jest częścią obszaru metropolitalnego Keihanshin (jap. 京阪神)[2] zamieszkiwanego przez ok. 18 mln osób.

[madohora]

Taras – odkryta, pozioma powierzchnia (budowla) umieszczona na wysokości parteru (łac. terra „ziemia”), ale również piętra lub na dachu (stropodach) i wówczas ogrodzona balustradą, przystosowana do przebywania na niej ludzi. Na wyższych piętrach taras utrzymuje się na stropach lub kolumnach

[madohora]

Czasem sięgasz wysoko
Gdy masz trzecie oko

[madohora]

Czasem po nocy mnie coś goni
Czy to naprawdę są oni?

[madohora]

[madohora]

Na szczycie znajdują się: skalne rumowisko, charakterystyczne dla Gór Świętokrzyskich, tzw. gołoborze, ścisły rezerwat przyrody obejmujący las jodłowo-bukowy, pozostałości wału kultowego przedchrześcijańskiego miejsca kultu Słowian, klasztor Misjonarzy Oblatów M.N. oraz muzeum parku narodowego (w jednym ze skrzydeł opactwa pobenedyktyńskiego) oraz Radiowo-Telewizyjne Centrum Nadawcze Święty Krzyż z masztem o wysokości 157 m.

[madohora]

Łysa Góra stanowiła w okresie wczesnego średniowiecza prawdopodobnie ośrodek kultu związanego z religią Słowian.

[madohora]

Na jej szczycie znajdować się miała bożnica w bałwochwalstwie żyjących Słowian, gdzie bożkom Lelum i Polelum ofiary czyniono i podług innych czczono tu bożyszcza: Świst, Poświst, Pogoda...
kronika Jana Długosza

[madohora]

Do dziś istnieją legendy o odbywających się na szczycie góry sabatach czarownic.

[madohora]

Opactwo w ciągu swej historii było kilkakrotnie rabowane i niszczone. Podupadało i podnosiło się z upadku dzięki hojnym fundatorom. Dopiero kasata zakonu po rozbiorach przyniosła najwięcej zniszczeń. W 1819 r. na mocy dekretu prymasa, na podstawie bulli papieża Piusa VII, zabudowania opactwa przekazano skarbowi Królestwa Polskiego.

[madohora]

Zespół opactwa pobenedyktyńskiego obejmuje czworobok budynków klasztornych z XIV–XV w. wraz z wirydarzem i krużgankiem, wczesnobarokową kaplicą Oleśnickich oraz późnobarokowo-klasycystycznym kościołem. Kościół oryginalnie miał wieżyczkę, która uległa zniszczeniu, w czasie działań wojennych. Od zachodu przylega wczesnobarokowe skrzydło (obecnie Muzeum Przyrodniczo-Leśne ŚPN), a od wschodu barokowa dzwonnica i brama z XVIII w.

[madohora]

W czerwcu 2006 r. na Świętym Krzyżu, na tysiąclecie istnienia klasztoru odbył się cykl imprez Świętokrzyskie Milenium, odwołujący się do tradycji benedyktyńskich.

[madohora]

Muzeum Przyrodnicze Świętokrzyskiego Parku Narodowego na Świętym Krzyżu mieści się na Świętym Krzyżu w budynku należącym niegdyś do zabudowań opactwa Benedyktynów na Łysej Górze.

[madohora]

30 maja 2023 roku podpisano umowę na bezprzetargowe i odpłatne użytkowanie na okres 50 lat działek wyłączonych rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów, pozostających w zasobach Starostwa Powiatowego w Kielcach, na rzecz Domu Zakonnego Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na Świętym Krzyżu

[madohora]

wys. 595 m; na północnym stoku rumowiska kwarcytów kambryjskich (gołoborza), na południowym — las bukowo-jodłowy; stacja telewizyjno-przekaźnikowa.

[madohora]

Barokowo-klasycystyczny kościół (1781–89, z rom. pozostałościami z XII w.), późnogotycki klasztor (ok. poł. XV w., przebudowa 1. poł. XVII w.), kaplica Oleśnickich (1611–20, rokokowo-klasycystyczna polichromia 1782), klasycystyczna dzwonnica i późnobarokowa brama (koniec XVIII w.).

[madohora]

[madohora]

Góra ma dwa wierzchołki. Wschodni wierzchołek, nazywany Skałą Agaty lub Zamczyskiem, wznosi się na wysokość 614 m n.p.m. Jest to skalna grań (wychodnia kwarcytów) o długości około pół kilometra. Na nieznacznie niższym wierzchołku zachodnim (613 m n.p.m.) znajduje się replika pamiątkowego krzyża z 1930 r. oraz nieliczne pozostałości wieży triangulacyjnej. Z tego miejsca roztacza się ograniczony widok w kierunku północnym – na Górę Miejską i Psarską. Wierzchołki oddalone są od siebie o około 700 m.

[madohora]

Podania mówią, że u podnóża Łysicy istniała kiedyś słowiańska świątynia, na miejscu której obecnie znajduje się klasztor sióstr bernardynek.

[madohora]

Do roku 2018 uważano, iż najwyższy punkt to zachodni wierzchołek, na którym ustawiony jest krzyż, a jego wysokość to 612 metrów n.p.m. Pomiary z roku 2018 wykazały, iż wyższy jest jednak wierzchołek wschodni, Agata, który osiąga 613,96 m n.p.m

[madohora]

[madohora]

Nazwa tego święta pochodzi od świętej Walburgi, która była zakonnicą w Devon (później pomagała świętemu Bonifacemu, który nawracał plemiona germańskie na chrześcijaństwo) i zmarła w 777 roku.

[madohora]

Najwcześniejsza wzmianka o święcie znajduje się w Calendarium Perpetuum Johana Colera, wydanym w 1603 roku

[madohora]

Po kanonizowaniu świętej Walpurgi noc z 30 kwietnia na 1 maja obwołano jej świętem, jednak nie była to data przypadkowa. W noc tę przypada bowiem jedno z najważniejszych świąt pogańskich, u Celtów kojarzone z Belem (stąd celtyckie święto Beltane), zaś w kulturach wschodniej Europy z odpowiadającymi Belowi bóstwami. W wigilię święta gaszono wszystkie ognie i ziemię pokrywał „duchowy mrok” – wracał czas duchów i ciemnych sił. Z nadejściem pierwszego dnia lata (1 maja) krzesano ognie na nowo, co symbolizowało powrót królestwa Słońca.

[madohora]

Brocken, noc Walpurgi i sabat czarownic zostały po raz pierwszy połączone ze sobą w opublikowanej w 1668 roku książce Johannesa Prätoriusa Blockes-Berged Verrichtung. Informacja ta została powtórzona przez Gottfrieda Vogta w De conventu sagarum ad sua sabbata z 1678, jednak do powszechnej świadomości trafiła dopiero dzięki Faustowi Johanna Wolfganga von Goethego

[madohora]

Na festynach nago (najprawdopodobniej dla bezpieczeństwa) skakano przez ognie (najczęściej z drewna dębowego), prowadzono bydło między dwoma ogniskami (to miało uchronić je przed chorobami). Symbolem święta był słup majowy (kształt falliczny symbolizował boga, zaś wianek na górze boginię), przystrojony wstążkami – białe i czerwone barwy oznaczały przejście ze stanu dziewictwa w kobiecość. Innym obyczajem była „naprawa granic”, czyli obchodzenie gospodarstw połączone z naprawą ogrodzeń, oraz czyszczenie kominków i palenisk w przeddzień święta, aby móc w porządku przyjąć ogień rozpalany następnego dnia. Wierzono, że w tę jedyną noc oprócz upiorów można było spotkać skrzaty, chochliki, gnomy i rusałki – a jeśli ktoś spotkał takie stworzenie, miał szansę otrzymać od niego dar nadzwyczajnej mądrości albo odwagi.

[madohora]

W czasach chrześcijańskich łączono wpływy starej wiary z nową religią – na domach rysowano kredą krzyże, na podłodze układano skrzyżowane miotły. Przez miasta przeciągały procesje mieszkańców starających się robić możliwie dużo hałasu, co miało odstraszać złe duchy.

[madohora]

[madohora]

Kiedy miała 11 lat ojciec wysłał Walburgę do klasztoru w Wimborne Minster (w Dorset), sam wraz z synami wyruszył na pielgrzymkę do Ziemi Świętej (zmarł zaledwie po roku podróży). Wimborne znane było z dyscypliny i wysokiego standardu nauczania, Walburga otrzymała więc solidne wykształcenie. W przyszłości pozwoliło jej to spisać wydarzenia z życia jej świętych braci – często uważana jest w Anglii i Niemczech za pierwszą kobietę-pisarza. Przez 26 lat pobytu w Wimbrone, złożyła śluby zakonne i przygotowywała się do pracy misyjnej.

[madohora]

A ty mnie teraz goń
Wszak lepszy jest mój koń

[madohora]

[madohora]

Gra – czynność o ustalonych zasadach, w której udział bierze jedna lub więcej osób. Od innych rozrywek grę odróżnia istnienie ścisłego zbioru zasad gry, kodyfikujących czynności z nią związane.
Termin gra jest też używany w wielu (niepowiązanych z sobą) dziedzinach nauki, a jego znaczenie zależy od rozważanej dyscypliny.

[madohora]

O Chimera
To nowa era

[madohora]

Ogień – suma obserwowalnych zjawisk towarzyszących fizyczno-chemicznemu procesowi spalania, a przede wszystkim:
emisja promieniowania widzialnego – światła w postaci charakterystycznych rozbłysków dynamicznie przemieszczających się pod wpływem ruchów rozgrzanego powietrza, zwanych płomieniami;
emisja promieniowania elektromagnetycznego dowolnej częstotliwości – ciepła;
emisja akustyczna – dźwięki towarzyszące spalaniu: trzaski, syk itp.
Ogień nie jest plazmą, ma zbyt niską temperaturę, by nią być (niezależnie od spalanego materiału). Choć z fizyczno-chemicznego punktu widzenia nie stanowi jednolitego zjawiska, ale koincydencję różnych zjawisk, w kulturze utrwaliło się odbieranie ognia jako pojedynczego, spójnego bytu. W kulturze, literaturze, także w tradycyjnej filozofii i religii jest nazywany żywiołem, jednym z czterech, obok wody, powietrza i ziemi, elementów składowych świata. Ma rozległe znaczenie kulturowe i cywilizacyjne

[madohora]

Mala rybka
Ale gibka

[madohora]

[madohora]

Wada (stgr. κακία – kakia, łac. vitium), przywara, występek – negatywna cecha charakteru, stała dyspozycja człowieka ku czynom moralnie złym; przeciwieństwo cnoty.

[madohora]

Powiedz sama
Podobała ci się Nana
Nie popisuję się wcale
Czytałam w oryginale

[madohora]

[madohora]

Atom – podstawowy składnik materii. Składa się z małego dodatnio naładowanego jądra o dużej gęstości i otaczającej go chmury elektronowej o ujemnym ładunku elektrycznym.

[madohora]

Po przybyciu do Niemiec święta spędziła dwa lata w Bishofsheim, po czym została mianowana siostrą przełożoną klasztoru założonego w Heidenheim przez jej brata Winebalda, który był opatem w pobliskim zakonie.

[madohora]

Grobami opiekował się Willibald aż do swojej śmierci w 786. Zakony Walburgi popadły w ruinę w czasach biskupa Gerhoha, następcy Willibalda. Około roku 870 Otkar, biskup Eichstätt pragnąc przywrócić świetność klasztorowi w Heidenheim, zaczął prace renowacyjne. Pracujący przy odnowie budynków zbezcześcili grób Walburgii, która następnie okazała się we śnie biskupowi i żaliła na takie potraktowanie jej szczątków. Krótko potem zawaliła się północna ściana kościoła – co interpretowano jako oczywisty znak niezadowolenia świętej. Otkar szybko dokonał ekshumacji i przeniósł relikwie do Eichstätt 21 września tego samego roku (według innych źródeł 1 maja) i właśnie to wydarzenie, a nie rozwiezienie relikwii 1 maja, stało się źródłem kultu świętej w tym dniu[3]). Spoczęły one w kościele Świętego Krzyża, obecnie Świętej Walburgi.

[madohora]

Rozwiezienie relikwii Walburgi po różnych kościołach miało miejsce 1 maja 893.
Kościół katolicki wspomina św. Walburgę dwukrotnie;
25 lutego (w roku przestępnym 26 lutego), w rocznicę śmierci
1 maja (rozwiezienie relikwii)
Święto Walburgi 1 maja, w połączeniu z celtyckim świętem Beltane w przeddzień, dało początek obchodom Nocy Walpurgii. W Szwecji palono z tej okazji ogniska, w celu powitania wiosny. W późniejszej tradycji z Nocą Walpurgii związano przekaz o sabacie czarownic na górze Brocken w Niemczech. Historia ta, po raz pierwszy pojawiająca się w 1668 roku, zyskała popularność dzięki Faustowi Goethego

[madohora]

Św. Walburga jest patronką rolników, żeglarzy i zwierząt domowych; chroni m.in. przed wścieklizną, kaszlem, dżumą, chorobami oczu, burzami i głodem.
Jest także patronką wielu miast: Eichstätt, Veurne, Oudenaarde, Antwerpii, gdzie zatrzymała się w drodze do Niemiec, Groningen, Weilburga, Zutphen, i diecezji w Plymouth.

[madohora]

Brocken ma kształt kopulasty, zbudowany jest z granitów. Na szczycie znajduje się stacja meteorologiczna, ogród botaniczny (alpinarium) oraz stacja przekaźnikowa. Na zboczu, na wysokości około 860 metrów n.p.m. znajduje się źródło rzeki Bode. Od 1899 roku na szczyt dojeżdża turystyczna kolej wąskotorowa, z najwyżej położonym dworcem w Niemczech

[madohora]

Mitologia germańska wiąże z Brockenem cały szereg podań, m.in. o odbywających się tam w Noc Walpurgi sabatach czarownic.

[madohora]

Nazwy skał Brockenu (Henryk, Ilsenstein i Schnarcher) pojawiają się w Fauście von Goethego.

[madohora]

Zanim wjedzie się na Brocken z gwizdem, świstem, „parą buch”, trzeba wejść na niego o własnych siłach. 1141,2 m n.p.m., najwyższe wzniesienie Niemiec północych i gór Harcu, miejsce ekstremalnych warunków pogodowych, klimatem przypominającym Islandię, zlotów czarownic, wen poetów (Goethe, Heine), telewizyjnych emisji, podsłuchowych anten i radzieckich żołnierzy, którzy otaczali się na szczycie grubym murem. Tutaj rozgrywa się pierwsza część Fausta, tutaj Heinrich Pröhle na życzenie swojego nauczyciela Jakuba Grimma zbierał legendy i podania, by na berlińskim uniwersytecie doktoryzować się z sukcesem właśnie z tych o Brockenie. Granit powstały w drugim okresie karbonu przed 293 milionami lat, który szczyci się takimi na przykład rekordami:

[madohora]

Dlaczego ten ostatni rekord najważniejszy? Gdyż przyczynił się do tajemniczości tego miejsca, do powstawania napędzających ludziom strachu takich zjawisk jak widmo Brockenu (własny cień odpowiednio powiększony na chmurze poniżej, często z tęczową obwódką) czy halo (pierścień widoczny wokół słońca czy księżyca). Do legend o diabłach i czarownicach, które mają się tutaj zbierać w noc Walpurgii, zlatując ze wszech stron na miotłach, czy zbiegając skacząc po okolicznych skałach, przyczyniając się do niewytłumaczalnych odgłosów odbijających się rozległym echem po okolicy. Ulec wrażeniu można do dziś widząc kształty nieodgadnionych postaci, które nagle zamieniają się w niewinne krzaki czy porozsiewane tutaj z hojnością głazy.

[madohora]

Pierwsze znane ludzkości zdobycie szczytu nastąpiło około 1460 roku, pierwsze udokumentowane w 1572 przez lekarza Johannesa Thala. W 1753 Christlob Mylius wspiął się zimą po raz pierwszy na szczyt, a nie jak błędnie podaje polska Wikipedia Goethe, który, owszem, dokonał zimowej wspinaczki, ale „dopiero” w 1777 roku.

[madohora]

Na Brocken chcą i muszą wszyscy, którzy się w góry Harcu wybierają. Ci ambitniejsi czynią to pieszo, nie dając się zdenerwować przejeżdżającej obok z przeraźliwym gwizdem kolejce wąskotorowej ze starą, dymiącą lokomotywą na czele. Kolejka jest fenomenalna. Wesoły maszynista zachęca uparcie do trunków miejscowych roznoszonych dzielnie przez przemiłą konduktorkę, co szybko przyczynia się do ogólnie podzielanej radości z dwugodzinnej powolnej jednak podróży w oparach dymu i węglowej sadzy. Postoje to tu to tam, by przepuścić inny pociąg bądź uzupełnić wodę, gdyż 115-letnia lokomotywa „chce pić”, trzeszczące wagony, historie niemalże z każdego harcowskiego zaułka, 33-kilometry, które przemierza się snując jak wąż wokół górskiego szczytu coraz wyżej i wyżej, by w końcu zatrzymać się na jednym z najwyżej położonych niemieckich dworców. Krajobraz dramatyczny. Wiatr nie pozwala oddychać i szczypie w nogi niezależnie od ilości posiadanego ubrania, popycha nieprzyjaźnie w nieodpowiednie strony i rzuca co niektórymi na lód, który pokrywa drogi, ścieżki i trawy, rachityczna roślinność, pożal się Boże drzewka, które dzielnie walczą i trwają z pourywanymi czubkami, granity porozrzucane figlarnie po płaskim szczycie i socjalistyczny hotel z takąż gastronomią, która nawet smakiem, nie mówiąc o zapachu nie odbiega od tamtych siermiężnych lat. A kolory, a poświata, a przejrzystość powietrza i urok tych warunków pogodowych – niesamowite.

[madohora]

Widmo Brockenu, zjawisko Brockenu, mamidło górskie – zjawisko optyczne spotykane między innymi w górach, polegające na zaobserwowaniu własnego cienia na chmurze znajdującej się poniżej obserwatora. Zdarza się, że cień obserwatora otoczony jest tęczową obwódką zwaną glorią

[madohora]

Zjawisko nazywane „widmem Brockenu” po raz pierwszy opisał Johann Esaias Silberschlag w 1780. Nazwa zjawiska pochodzi od szczytu Brocken w górach Harz, gdzie było ono obserwowane.

[madohora]

Analogiczne zjawisko jest dość powszechne dla obserwatorów znajdujących się na przykład w samolocie.

[madohora]

[madohora]

Przypadało ono w nocy z 30 kwietnia na 1 maja – wygaszano wówczas w domach paleniska i rozpalano je ponownie od nowego ognia wzniecanego przez druidów. Bydło domowe przepędzano z pastwisk zimowych na wyżej położone, dla wypasu na świeżych trawach wiosennych[1]. Wśród zaklęć przepędzano je także pomiędzy dwoma ogniskami, co na nowy rok miało je uchronić przed nieszczęściami i chorobami; wśród irlandzkich wieśniaków zwyczaj ten utrzymał się do czasów współczesnych

[madohora]

Ważną postacią części celtyckiego rytuału Beltane poświęconego urodzajności było uroczyste palenie wielkiej kukły zwanej wicker man (wiklinowiec)

[madohora]

Beltane to ostatnie z trzech wiosennych świąt płodności, pozostałe to Imbolc i Ostara. Beltane to drugie główne święto celtyckie (drugim jest Samhain). Obchodzone mniej więcej w połowie drogi między równonocą wiosenną (wiosenną) a środkiem lata (przesilenie letnie). Beltane tradycyjnie oznaczało nadejście lata w starożytności.

[madohora]

Beltane i jego odpowiednik Samhain dzielą rok na dwie główne pory roku, zimę (część ciemna) i lato (część jasna). Tak jak Samhain polega na uhonorowaniu Śmierci, Beltane, jego odpowiednik, polega na uhonorowaniu Życia. To czas, kiedy słońce w pełni uwalnia się z niewoli zimy i znów może rządzić latem i życiem.

[madohora]

Kiedy zasłony są tak cienkie, jest to niezwykle magiczny czas, mówi się, że Królowa Faerie jedzie na swoim białym koniu. Wędrując w wigilię Beltane, będzie próbowała zwabić ludzi do Krainy Czarów. Legenda głosi, że jeśli usiądziesz pod drzewem w noc Beltane, możesz zobaczyć Królową Wróżek lub usłyszeć dźwięk dzwonków jej konia, gdy jedzie przez noc. Legenda głosi, że jeśli ukryjesz twarz, ona cię ominie, ale jeśli na nią spojrzysz, może cię wybrać. Istnieje szkocka ballada o tym, zatytułowana Thomas the Rhymer, w której Thomas wybiera się z Królową do Krainy Czarów i od tamtej pory go nie widziano.

[madohora]

Początek lata zwiastuje ważny czas, bo zima to trudna podróż i wkrada się znużenie i zniechęcenie, osobiście człowiek jest zmęczony do głębi duszy. W przeszłości zapasy żywności były niskie; różnorodność była odległym wspomnieniem. Szary bezbarwny koniec zimy doskonale oddaje nudę i zmęczenie, które przenikają na tak wielu poziomach do dziś. Potrzebujemy Beltane, tak jak ziemia potrzebuje słońca, ponieważ nasz Duch woła o odnowienie letniej radości.

[madohora]

Beltane oznacza przejście do sezonu wegetacyjnego, natychmiastowe przebudzenie ziemi z jej delikatnie budzącego się snu, czas, kiedy przyjemności ziemi i jaźni są w pełni przebudzone. Sygnalizuje czas, kiedy ponownie będzie można cieszyć się obfitością ziemi. Maj to czas, kiedy kwitną kwiaty, drzewa się zielenią, a życie ponownie powróciło z jałowego zimowego krajobrazu do nadziei na obfite zbiory, które nie są zbyt daleko, i beztroską błogość, którą może przynieść tylko lato.

[madohora]

Beltane to czas corocznej bitwy między Gwynem ap Nuddem a Gwythurem ap Greidawlem o Creudylada w mitologii walijskiej. Gwyn ap Nudd, Dziki Łowca Walii, jest bogiem śmierci i Annwn. Creudylad jest córką Lludda (Nudda) ze Srebrnej Dłoni (syna Beli). Jest najpiękniejszą panną z Wyspy Potężnych. Mit o bitwie zimy i lata o wspaniale kwitnącą ziemię.

[madohora]

Mit ten ilustruje niepewność sezonu Beltane, u progu lata, budzącej się ziemi, zima wciąż może sięgnąć swoim długim ramieniem i porwać Słońce (Gwri o Złotych Włosach). „Ne'er cast a clout 'til May be out” (przebicie: staroangielski dla ubrania / ubrania). Jeśli rzeczywiście powrót lata jest prawdą, to kłopoty (zima) na pewno się skończyły, jednak trzeba być czujnym.

[madohora]

Ogień Bel jest świętym ogniem o uzdrawiającej i oczyszczającej mocy. Ognie dodatkowo świętują powrót życia, urodzaj na ziemi i spalenie zimy. Popioły z pożarów Beltane były rozmazane na twarzach i rozrzucone na polach. Pożary domowe byłyby gaszone i ponownie rozpalane świeżym ogniem z Bel Fires.

[madohora]

Czy mi szkoda
Że to woda

[madohora]

Woda (tlenek wodoru; nazwa systematyczna IUPAC: oksydan) – związek chemiczny o wzorze H2O, występujący w warunkach standardowych w stanie ciekłym. W stanie gazowym wodę określa się mianem pary wodnej, a w stałym stanie skupienia – lodem. Słowo „woda” jako nazwa związku chemicznego może odnosić się do każdego stanu skupienia.

[madohora]

Woda naturalna w wielu przypadkach przed zastosowaniem musi zostać uzdatniona. Proces uzdatniania wody dotyczy zarówno wody pitnej, jak i przemysłowej.

[madohora]

Woda jest bardzo rozpowszechniona także na powierzchni Ziemi. Występuje głównie w oceanach, które pokrywają 70,8% powierzchni globu, ale także w rzekach, jeziorach i w postaci stałej w lodowcach. Część wody znajduje się w atmosferze (chmury, para wodna). Niektóre związki chemiczne zawierają cząsteczki wody w swojej budowie (hydraty – określa się ją wówczas mianem wody krystalizacyjnej). Zawartość wody włączonej w strukturę minerałów w płaszczu Ziemi może przekraczać łączną zawartość wody w oceanach i innych zbiornikach powierzchniowych nawet dziesięciokrotnie.

[madohora]

Zagadnienie pochodzenia wody na Ziemi, jak i tego, że na Ziemi jest znacznie więcej wody niż na innych skalistych planetach Układu Słonecznego, jest wciąż niejasne. Istnieje kilka hipotez co do tego, w jaki sposób woda mogła zebrać się na powierzchni Ziemi w ilości wystarczającej do wytworzenia oceanów. Główna hipoteza głosi, że woda w stanie wolnym lub w związkach chemicznych była obecna na Ziemi w trakcie formowania się Ziemi. Przy weryfikowaniu hipotez dotyczących pochodzenia wody uwzględnia się skład izotopowy wodoru z różnych źródeł. Badania składu izotopowego wodoru uwięzionego w najstarszych skałach znalezionych na Ziemi wykazują zgodność składu izotopowego z wodą oceaniczną. Ważniejszymi innymi hipotezami są:

[madohora]

uderzenia asteroid – Ziemia ukształtowała się wewnątrz linii śniegu, teorie zakładają, że lekkie pierwiastki i związki chemiczne, w tym i woda, powinny być wymiecione przez promieniowanie tworzącej się gwiazdy. Wodę na Ziemię miałyby przynieść duże obiekty z zewnętrznego Układu Słonecznego (spoza linii śniegu), uderzające w naszą planetę w początkach jej istnienia

[madohora]

Obecność wody (w postaci lodu) na Księżycu w głębi zacienionego krateru została wykazana podczas misji LCROSS 8 października 2009. NASA odkryła wodę na Marsie przez bezpośrednią obserwację 31 lipca 2008 roku, a analizy jego atmosfery wskazują, że Mars utracił w geologicznej historii ilość wody wystarczającą do utworzenia oceanu. Znaczące ilości wody stwierdzono m.in. w pierścieniach Saturna oraz na księżycach lodowych. Pięć z nich posiada oceany podpowierzchniowe, niektóre zamknięte między warstwami lodu o różnej strukturze, a niektóre w kontakcie ze skalistym wnętrzem, co daje szanse na aktywność hydrotermalną i potencjał do rozwinięcia się życia. W szczególności ocean na Enceladusie, księżycu Saturna, ma bezpośredni kontakt z powierzchnią poprzez aktywność gejzerów.

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]

Larwy płci żeńskiej, które potrafią wytwarzać światło, przebywają na powierzchni ziemi, gdzie polują na ślimaki. Przed przepoczwarczeniem zimują dwukrotnie.

[madohora]

Lekko niebieski kolor wody wynika z pochłaniania przez nią promieniowania elektromagnetycznego z zakresu światła widzialnego odpowiadającego barwie czerwonej (światło czerwone jest absorbowane przez wodę ok. 100 razy silniej niż niebieskie). Maksimum silnej absorpcji przypada na 760 nm i ramię tego pasma wchodzi częściowo w zakres widzialny (<700 nm). Obecne są też dwa słabe maksima przy 605 i 660 nm. Pochłaniane promieniowanie powoduje przejścia pomiędzy poziomami oscylacyjnymi, a w efekcie silnie wzbudzone drgania atomów cząsteczek wody. Zachodzenie pasm absorpcji oscylacyjnej na zakres widzialny jest unikalną cechą wody i stanowić może jedyny przypadek takiego źródła barwy substancji. Pozostałe barwne cząsteczki i atomy zawdzięczają swój kolor absorpcji światła widzialnego przez elektrony[18] (barwa może być też wynikiem zjawisk optycznych).

[madohora]

W ciężkiej wodzie (D2O) drgania oscylacyjne przesunięte są znacząco w kierunku podczerwieni (pasmo 760 nm wody znajduje się przy ok. 1000 nm), w wyniku czego ciężka woda jest bezbarwna. Zjawisko to jest jednym z dowodów na poprawność przypisania barwy wody absorpcji oscylacyjnej

[madohora]

Woda z pozabezpiecznych źródeł może być zanieczyszczona odchodami, co może prowadzić do chorób zakaźnych, takich jak cholera, biegunka, czerwonka, wirusowe zapalenie wątroby typu A, dur brzuszny czy polio. Ograniczenie chorób przenoszonych przez wodę i rozwój bezpiecznych zasobów wodnych to główny cel publicznej służby zdrowia w krajach rozwijających się

[madohora]

Ogień nie jest plazmą, ma zbyt niską temperaturę, by nią być (niezależnie od spalanego materiału). Choć z fizyczno-chemicznego punktu widzenia nie stanowi jednolitego zjawiska, ale koincydencję różnych zjawisk, w kulturze utrwaliło się odbieranie ognia jako pojedynczego, spójnego bytu. W kulturze, literaturze, także w tradycyjnej filozofii i religii jest nazywany żywiołem, jednym z czterech, obok wody, powietrza i ziemi, elementów składowych świata. Ma rozległe znaczenie kulturowe i cywilizacyjne (omówione dalej).

[madohora]

W kulturze chrześcijańskiej, czarownika – wiedźmę uważano za osobę złą i znienawidzoną, toteż często o czary lub o przynależność do wiedźm oskarżano nieprzyjaciół, rywali, nielubianych krewnych i powinowatych, ludzi niewygodnych

[madohora]

Polowania na czarownice trwały od końca XIV wieku do połowy XVIII. Ich rozkwit nastąpił w połowie XV wieku, kiedy to papież Mikołaj V w liście do Hugunesa Lenoira, inkwizytora na Francję, przekazał inkwizycji prawo do zajmowania się wszystkimi przypadkami praktyk magicznych i czarów, nawet jeśli nie trąciły jawnie herezją. Wcześniej niejako chronił domniemane czarownice przed śmiercią dokument wydany w 906 – Canon Episcopi. Nakazuje on, aby ludzi, którzy uprawiają wróżbiarstwo i praktyki czarownicze, wypędzano z gminy, jednak o karze śmierci nie ma mowy. Canon Episcopi odprawianie guseł uważał za przestępstwo, lecz nie za herezję, gdyż zakładał, iż loty czarownic i ich sabaty to nieszkodliwe dla osób postronnych wytwory wyobraźni; późniejsze rozstrzygnięcia były rozbieżne. Największe natężenie polowania na czarownice osiągnęły w krajach niemieckich.

[madohora]

Za ostatnią na dzisiejszych ziemiach polskich (jednocześnie ostatnią w Europie) domniemaną czarownicę, która spłonęła na stosie, uznaje się Barbarę Zdunk z miejscowości Reszel na Warmii na terenie ówczesnego Królestwa Prus. Kobieta została oskarżona o podpalenie, które miało zostać wywołane czarami. Proces trwał kilka lat (1807–1811). Chociaż sprawa winy budziła kontrowersje, sąd w Królewcu zatwierdził wyrok. Przed spaleniem skazaną prawdopodobnie uduszono[29][30]. W 1836 r. zginęła ostatnia Polka, oskarżona o czary - Krystyna Ceynowa została zlinczowana przez swoich sąsiadów po tym jak władze pruskie odrzuciły prośbę o proces o czary; niektórzy sprawcy linczu zostali następnie osądzeni i skazani na karę więzienia

[madohora]

Za ostatnią spaloną na stosie czarownicę uznaje się często Annę Göldi. Jej egzekucja miała miejsce w 1782 w szwajcarskim kantonie Glarus. Jednak według niektórych badaczy, kobieta została skazana nie za czary, ale za trucicielstwo. Wątpliwości budzi też sama egzekucja – według niektórych Anny Göldi nie skazano na spalenie, lecz na ścięcie

[madohora]

[madohora]

[madohora]

Sabatami są określane również współcześnie obchodzone przez wiccan święta, zaadaptowane z dawnych świąt obchodzonych w przedchrześcijańskiej Europie. Wszystkie sabaty wiccańskie tworzą Koło Roku.

[madohora]

W roku 2008 na świecie ok. 1,1 mld ludzi nie miało bezpośredniego dostępu do wody pitnej. Każdego dnia choroby wynikające z niedostatku czystej wody powodują śmierć wielu tysięcy ludzi, głównie dzieci.

[madohora]

Od 1992 roku 22 marca obchodzony jest Światowy Dzień Wody.

[madohora]

Światowy Dzień Wody – święto ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucją z 22 grudnia 1992, obchodzone corocznie 22 marca.

[madohora]

[madohora]

Heraklit z Efezu, któremu przypisuje się sformułowanie myśli, że wszystko płynie (gr. τα πάντα ρει και ουδέν μένει), za zasadę wszechrzeczy uznał właśnie ogień (choć nie należy tego rozumieć dosłownie, inaczej niż dla fizyków jońskich ogień jest dla Heraklita tylko symbolem arche): Tego świata, jednego i tego samego świata wszechrzeczy, nie stworzył ni żaden z bogów, ani żaden z ludzi, lecz był on, jest i będzie wiecznie żyjącym ogniem zapalającym się według miary i według miary gasnącym. Heraklit twierdził, że symbolem zmienności, dynamiki, powstawania i ginięcia, konfliktu i walki jest wieczny ogień, który jako błyskawica stanowi przyczynę i rozumnie kieruje całością wszechrzeczy

[madohora]

Jak argumentuje Marvin Harris, apogeum polowań na czarownice zbiega się w czasie z falą mesjanizmu chrześcijańskiego wymierzonego przeciwko niesprawiedliwościom społecznym i ekonomicznym. Czarownicy potrzebni byli więc do skupienia gniewu ludu, chroniąc patrycjuszy[21]. Procesy o czary pozwalały na wyjaśnianie nierówności społecznych przez zjawiska nadprzyrodzone. Za społecznym, a nie religijnym podłożem procesów o czary przemawia też skazywanie na śmierć przeważnie osób ze stanów niższych, a szczególnie kobiet.

[madohora]

Współcześnie procesy o czary zdarzają się natomiast niekiedy w krajach islamu, m.in. w Arabii Saudyjskiej, gdzie przestępstwo to zagrożone jest karą śmierci. W 2010, telewizyjny libański prezenter, Ali Husajn Sibat, został skazany na śmierć za uprawianie rzekomych czarów na antenie telewizji[39]. Prezenter wróżył dzwoniącym telewidzom. Arabia Saudyjska jest obecnie jedynym krajem na świecie, w którym sąd może skazać na śmierć za czary.

[madohora]

Prawie wszyscy ówcześni chrześcijanie (katolicy i protestanci) byli przekonani o szkodliwości czarownic. Wielu duchownych podsycało tę zbiorową histerię. Ktokolwiek protestował przeciwko temu, narażał się sam na oskarżenie o czary.

[madohora]

W 1598 kalwiński duchowny niemiecki, Anton Praetorius, zakwestionował w książce Von Zauberey und Zauberern Gründlicher Bericht (Dokładne sprawozdanie o czarodziejstwie i czarownicach) zasadność wiary w czarownice i domagał się weryfikacji opinii Kalwina w tej kwestii.

[madohora]

Roślina lecznicza
Surowiec zielarski – zebrane wczesną wiosną pączki (Gemmae Populi). Zawierają glikozydy fenolowe (m.in. salicyna, populina), olejki eteryczne, garbniki, żywice, sole mineralne flawonoidy
Działanie: moczopędne, słabo napotne, przeciwgorączkowe. Obniża poziom mocznika i innych szkodliwych metabolitów w organizmie. Podobne działanie mają również pączki topoli białej, balsamicznej i czarnej

[kefirowa]

ŁYNA

[madohora]

Kac (z niem. Katzenjammer) – złe samopoczucie występujące kilka godzin po spożyciu nadmiernej ilości napojów alkoholowych. Etanol zawarty w napojach alkoholowych odpowiada za stan tzw. upojenia alkoholowego. Jego picie zmienia jednak metabolizm organizmu, gdyż jest on wydalany praktycznie w całości w postaci zmienionej. Najczęstszymi dolegliwościami towarzyszącymi kacowi są ból głowy, pragnienie, światłowstręt, nadwrażliwość na hałas, nudności, biegunka, uczucie rozbicia, apatia, problemy z koncentracją, bezsenność, osłabienie, brak łaknienia lub nadmierny apetyt, dreszcze, potliwość, zaburzenie funkcji motorycznych (drgawki, zaburzenia równowagi), chandra i rozdrażnienie. U wielu osób cierpiących na kaca występuje wstręt przed wypiciem lub wąchaniem alkoholu.

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]

[madohora]

Osobniki obu płci bardzo różnią się wyglądem. Samiec ma ok. 1 cm długości i jest uskrzydlony, podczas gdy przypominająca larwę samica osiąga długość 1,5–2 cm i nie jest uskrzydlona. Płeć żeńska ma na spodzie odwłoka narządy świetlne.

[madohora]

[madohora]

U różnych zwierząt występują różne mechanizmy odpowiedzialne za świecenie – jednym z nich jest enzymatyczne utlenianie lucyferyny z udziałem lucyferazy.

[madohora]

Często jest przystosowaniem umożliwiającym orientację, jak np. u ryb głębinowych, świetlików. Niektóre zwierzęta mają specjalne organy świetlne.

[cusiew44]

MAGÓRA

[madohora]

Obecnie klasyczne nitowanie stosowane jest rzadko, zostało wyparte przez spawanie w latach 40. XX wieku. Rozpowszechniło się natomiast, ze względu na łatwość wykonania i niską cenę, nitowanie rurkowymi nitami zrywalnymi. Nit taki ma postać rurki z grzybkowatym łebkiem, przez którą przetknięty jest pręcik z przewężeniem zakończony zgrubieniem o średnicy nieco większej niż wewnętrzna średnica rurki nitu. Proces nitowania polega na wyciąganiu owego pręcika z dużą siłą – zgrubienie nie przechodzi przez rurkę, następuje jej spęcznienie, a następnie zerwanie pręcika w miejscu przewężenia – nit trzyma z jednej strony własnym łbem, z drugiej spęczeniem. Dodatkową zaletą jest możliwość takiego nitowania nawet przy jednostronnym dostępie. Technologia ta jest stosowania najczęściej do mocowania blach do konstrukcji nośnej i między sobą. Istnieją różnego rodzaju nity zrywalne, np. ze stali kwasoodpornej, z dodatkową uszczelką zapewniającą szczelność połączenia i inne.

[madohora]

A po Janie ciepłe noce
A dziś zimno. No proszę!

[madohora]

Nieco inaczej określa się noc astronomiczną, z którą mamy do czynienia, gdy Słońce znajduje się co najmniej 18° pod horyzontem.

[madohora]

Żyjący w XVI i XVII wieku demonolodzy francuscy nie byli zgodni co do tego, w jakie dni tygodnia odbywały się sabaty. Nicholas Rémy uważał, że miały one miejsce w soboty, a Pierre de Lancre był zwolennikiem poglądu, że czarownice spotykały się trzy razy w tygodniu - w poniedziałki, środy i w piątki. Henri Boguet sugerował, że było to w czwartki, ale wymieniał również poniedziałki, piątki i niedziele

[madohora]

Woda jest powszechnym i zwykle łatwo dostępnym środkiem gaśniczym. Jej działanie polega głównie na absorpcji ciepła z gaszonego materiału. Dodatkowo para wodna powstająca podczas parowania wody utrudnia dostęp tlenu niezbędnego do podtrzymania dalszego procesu palenia

[madohora]

Drabina wody pitnej składa się z pięciu poziomów:
zarządzana w sposób bezpieczny (safely managed),
podstawowa (basic),
z ograniczonym dostępem (limited),
nieulepszone źródła wody (unimproved),
woda powierzchniowa (surface water)

[madohora]

Większa część powstającego promieniowania to promieniowanie widzialne i podczerwone.

[madohora]

[madohora]

[madohora]

Wyraz „dziwożona” (dzika żona/kobieta) jest w języku polskim pożyczką z języka słowackiego: „diva lena”/ „divá žena” oznaczała „dziką kobietę”, a polski odpowiednik spopularyzowany został przez wydaną w 1855 powieść „Dziwożona” autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego

[madohora]

W źródłach dziwożona jest często wymiennie stosowana z mamuną i — przede wszystkim — z boginką. Wyraz „dziwożona” szczególnie stosowany był u górali tatrzańskich, z kolei wyraz diva lena, ale też runa (nawiązanie do mamuna) był w użytku u górali słowackich

[madohora]

Wierzono, że dziwożony porywały młode dziewczęta i młode mężatki. Poza tym porywały dzieci z kołysek, podmieniając je na własne: brzydkie odmieńce, z widocznymi ułomnościami lub niepełnosprawnością umysłową/rozwojową. Sposobem na odzyskanie dziecka miało być wyniesienie odmieńca na pole/granicę lub śmietnik, tam obicie dziecka rózgą, dodatkowo oblewając je lub pojąc wodą ze skorupki jajka i wypowiadając słowa: Odbierz swoje, oddaj moje. Wtedy dziwożona, poruszona płaczem własnego dziecka, wracała po nie, oddając porwanego noworodka

[madohora]

Regionalne warianty opowieści o dziwożonach, oprócz typowych sytuacji podmiany dziecka lub porwania młodej mężatki/matki, zawierają także opowieści w rodzaju:

[madohora]

złapanie dziwożony (np. w rzepie), która następnie ucieka, zostawiając swoją czerwoną czapeczkę. Następnie istota przychodzi regularnie pod okno, prosząc o zwrot czapeczki

[madohora]

Żabie Stawy Mięguszowieckie, Żabie Stawy, Żabie plesa (słow. Žabie plesá Mengusovské, niem. Mengsdorfer Froschseen, węg. Menguszfalvi Békás-tavak) – trzy stawy tatrzańskie położone w Dolinie Żabiej Mięguszowieckiej (Kotlina Žabích plies), w słowackich Tatrach Wysokich. Są to

[madohora]

Mały Żabi Staw Mięguszowiecki (Malé Žabie pleso Mengusovské) – o powierzchni 1,2 ha i głębokości 13 m, położony na wysokości 1919 m n.p.m.,

[madohora]

Dawniej Wielki i Mały Żabi Staw były połączone. Wał kamieni znajdujący się pomiędzy nimi położony jest jedynie kilkadziesiąt centymetrów ponad ich lustrem

[madohora]

[madohora]

W latach 1934–1954 oraz 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Łopuszna. W latach 1975–1998 Łopuszna położona była w województwie nowosądeckim.

[madohora]

Przez położoną na prawym brzegu Dunajca część Łopusznej płynie potok Czerwonka

[madohora]