A może by my se tak pośpiywali?-Cd.NIE MA TO,EJ NI

[jurek-de1]

NIE MA TO,EJ NIE MA

Nie ma to, ej nie ma
Jak to górnikowi
Zapali se fajkę
Idzie ku szybowi

Zium di dana, zium di dana
Zium di dana
Zium di dana, zium di dana
Zium di dana

Idzie górnik drogą
Klapa mu się kiwie,
Ludzie go pytają
Co to za pon idzie?

Zium di dana, zium di dana
Zium di dana
Zium di dana, zium di dana
Zium di dana

U górnika w sieni
Kilof i hełmiska,
Żeby każdy wiedział
Że tu górnik mieszko.

Zium di dana, zium di dana
Zium di dana
Zium di dana, zium di dana
Zium di dana

[jurek-de1]

HEJ BYSTRA WODA

Hej bystra woda, bystra wodziczka,
Pytało dziewcze o Janicka.
(: Hej lesie ciemny, wirsku zielony,
Kaj mój Janicek umilony?

Hej mój Janicku, miły Janicku,
Nie chodź po orawskim chodnicku,
(: Hej dość to żeś już nagnał łowiecek,
Ostań przy dziewce kolwiecek

Hej powiadali, hej powiadali,
Hej, że Janicka porubali.
(: Hej porubały go Orawiany
Hej za łowiecki, za barany

Hej mówiła ci, miły Janicku,
Nie chodź po orawskim chodnicku.
(: Hej bo cie te orawskie juhasy,
Długie uz hań cekali casy

Hej dziywce ślocha, hej dziywce płacze,
Uz ze Janicka nie obace.
(: U orawskiego zamecku ściany
Lezy Janicek porubany

Hej dolom, dolom od skalnych Tater
Hej poświstuje halny wiater.
(: Hej poświstuje, hej ciska bidom,
Hej po dolinach chłopcy idom

Hej Madziar pije, hej Madziar płaci,
Hej u Madziara płacom dzieci.
(: Hej płacom dzieci, hej płace żona
Hej że Madziara nie ma doma

[madohora]

FESTIWAL PIEŚNI PRACY W TYCHACH - Radio Katowice - 18.08.2018

[madohora]

Chłopczyk nieposłuszny. Kwiatkami na łące bawił się chłopczyna, I patrzy... jeziorko, na jeziorze trzcina, I wodne kwiateczki zobaczył śród trzciny, I oczki się naszej zaśmiały dzieciny. I brnie po jeziorze chłopczyna zuchwały. O! dziecię! ostrożnie! ze łzą mówi matka, Utoniesz, kochanku! i nie zerwiesz kwiatka. Lecz na nic się matki przestrogi nie zdały. Brnął dalej niebaczny: patrzcie co się stało? Wpadł w przepaść głęboką, co nie miała końca, I martwe na wodzie unosi się ciało:—

[jurek-de1]

PŁYNIE WISŁA,PŁYNIE

Płynie Wisła, płynie
Po polskiej krainie, (bis)
Zobaczyła Kraków
Pewnie go nie minie. / bis

Zobaczyła Kraków
Wnet go pokochała, (bis)
A w dowód miłości
Wstęgą opasała. /bis

Chociaż się schowała
W niepołomskie lasy (bis)
I do morza wpada
Płynie, jak przed czasy. /bis

Z tamtej strony Wisły
Jest Wandy mogiła, (bis)
Która za swój naród
Życie poświęciła. /bis

Nad moją kolebką
Matka się schylała (bis)
I po polsku pacierz
Mówić nauczała. /bis

Płynie Wisła, płynie
W biegu się nie zwróci, (bis)
O Wiśle i Wandzie
Krakowiaczek nuci. /bis

„Ojcze nasz” i „Zdrowaś”
i „Skład Apostolski”, (bis)
bym do samej śmierci
kochał naród polski. /bis

Bo ten naród polski
Ma ten urok w sobie: (bis)
Kto go raz pokochał,
Nie zapomni w grobie. /bis

Płynie Wisła, płynie
Po polskiej krainie, (bis)
A dopóki płynie:
Polska nie zaginie! /bis

[jurek-de1]

HYMN GÓRNICZY

Górniczy stan hej niech nam żyje
Niech żyje nam górniczy stan
Bo choć przed nami dzienne światło kryje
Toć dla Ojczyzny trud ten jest nasz dan.

Boć synowi podziemnych czarnych światów
Każdy chętnie poda swą dłoń
Boć synowi podziemnych czarnych światów
Każdy chętnie poda swą dłoń
Niech żyje nam Górniczy Stan
Górniczy Stan niech żyje nam.

Czyż nie słyszysz dzwonka z naszej wieży
Dźwięku kilofa, który wzywa nas
Hej do szybu niech z nas każdy bieży
Szczęść nam Boże zaśpiewajmy wraz.

Boć synowi podziemnych czarnych światów
Każdy chętnie poda swą dłoń
Boć synowi podziemnych czarnych światów
Każdy chętnie poda swą dłoń
Niech żyje nam Górniczy Stan
Górniczy Stan niech żyje nam.

Gdy nareszcie góry się zachwieją
Wróćmy bracia do światłości bram
Wejdźmy wszyscy z tą błogą nadzieją
Słodka miłość wzruszy serca nam.

Boć synowi podziemnych czarnych światów
Każdy chętnie poda swą dłoń
Boć synowi podziemnych czarnych światów
Każdy chętnie poda swą dłoń
Niech żyje nam Górniczy Stan
Górniczy Stan niech żyje nam.

[jurek-de1]

WALCZYK GÓRNICZY

Górnicze skarby pod ziemią
Głęboko ukryte drzemią
Na ścianach, filarach (bis)
Górnicza już wiara
Wykuwa do skarbów drogę.

Jo śląski pieron spod Jastrzębia
Wydobywam węgiel każdego dnia
A tam na wierchu słoneczko lśni (bis)
Żonka się krząto, synecek śpi.

Górnicza lampa się pali
To słonko w naszej kopalni
Z podziemnych gór węgiel (bis)
Dziś razem dobędziem
Kilofem, łomem ze stali.

Jo śląski pieron silny jak tur
Wydobywam węgiel z podziemnych gór
A tam na wierchu jest domek mój (bis)
W nim staro ceko, dzióbecek mój.

[jurek-de1]

SERCE W PLECAKU

Z młodej piersi się wyrwało
W wielkim bólu i rozterce
I za wojskiem poleciało
Zakochane czyjeś serce.

Ref.
Tę piosenkę, tę jedyną,
Śpiewam dla Ciebie, dziewczyno,
Może także jest w rozterce
Zakochane czyjeś serce.
Może potajemnie kochasz,
I po nocach tęsknisz, szlochasz.
Tę piosenkę, tę jedyną
Śpiewam dla Ciebie dziewczyno.

Żołnierz drogą maszerował,
Nad serduszkiem się użalił,
Więc je do plecaka schował
I pomaszerował dalej.

Ref. Tę piosenkę ...

Poszedł żołnierz na wojenkę
Poprzez góry, lasy, pola,
I ze śmiercią szedł pod rękę,
Taka jest żołnierska dola.

Ref. Tę piosenkę ...

I choć go trapiły wielce
Kule, gdy szedł do ataku,
Żołnierz śmiał się, bo w plecaku
Miał w zapasie drugie serce.

Ref. Tę piosenkę ...

[jurek-de1]

SZUMI DOKOŁA LAS ... (OKA)

Szumi dokoła las,
Czy to jawa, czy sen ?
Co ci przypomina,
Co ci przypomina, / bis
Widok znajomy ten ?
Żółty wiślany piach,
Wioski słomiany dach ...
Płynie, płynie Oka
Jak Wisła szeroka / bis
Jak Wisła głęboka.

Szumi, hej, szumi las,
Gdzieżeś rzuciła nas ?
Dolo, dolo nasza,
Hej, dolo tułacza, / bis
Gdzieżeś rzuciła nas ?

Był już niejeden las,
Wiele przeszliśmy rzek,
Ale najpiękniejszy,
Ale najpiękniejszy / bis
Jest naszej Wisły brzeg.

Piękny jest Wisły brzeg,
Piękny jest Oki brzeg,
Jak szarża ułańska
Do Wisły do Gdańska / bis
Pójdziemy, dojdziemy.

[jurek-de1]

W MUROWANEJ PIWNICY

W murowanej piwnicy,
Tańcowali zbójnicy,
Kazali se piyknie grać,
i na nóżki spozierać. Hej !

Chwycił zbójnik zbójnicę,
Poszarpał jej spódnicę,
A zbójnicka za nim, za nim.
Poszarpała guńkę na nim ! Hej !

Tańcowoł bych gdybych mógł,
gdybych ni mioł krzywych nóg.
Ale krziwe nóżki móm,
Jak podskoczym tam sie gnóm ! Hej !

Tu dolina, tam brzózek,
Tu Maryna, tam Józek.
Tu dolina pod brzóskym,
Tańczy Maryna z Józkiem ! Hej !

[jurek-de1]

BALLADA BIESZCZADZKA

Mam konia z grzywą rozwianą,
Z podkowy błysnęła skra,
Gdy wiosną pachnie mu siano,
Wesoło rży ha, ha, ha.

Ref.
Mój koń, mój koń, mój koń
Polubił siana woń,
Mój koń, mój koń, mój koń
Polubił siana woń.

Mam szałas na połoninie,
Piękniejszy niż w mieście dom.
Już mówią o tym w Wetlinie
I dziwią się ho, ho, ho.

Ref.
Wśród pól, wśród gór, mój dom.
I wiatr ze wszystkich stron.
Wśród pól, wśród gór, mój dom.
I wiatr ze wszystkich stron.

Mam pannę w sukni niebieskiej,
Co oczy niebieskie ma
I mieszka pod samym Leskiem,
Odwiedzam ją tra, la, la.

Ref.
Mój koń co noc tam gna,
A wiatr na grzywie gra.
Mój koń co noc tam gna,
A wiatr na grzywie gra.

Ja jadę do niej w ostrogach,
I lasso przy siodle mam.
Popada koń mój przy stogach,
Gnam stępa z gór tra, la, la.

Ref.
Mój koń, mój koń, mój druh,
To Bieszczad dobry duch.
Mój koń, mój koń, mój druh,
To Bieszczad dobry duch.

[jurek-de1]

BARKA

Pan kiedyś stanął nad brzegiem.
Szukał ludzi gotowych pójść za Nim.
By łowić serca słów Bożych Prawdą.

O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś.
Twoje usta dziś wyrzekły me imię.
Swoją barkę pozostawiam na brzegu,
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów.

Jestem ubogim człowiekiem,
Moim skarbem są ręce gotowe
Do pracy z Tobą i czyste serce.

O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś ...

Ty potrzebujesz mych dłoni.
Mego serca młodego zapałem.
Mych kropli potu i samotności.

O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś ...

Dziś wyjedziemy już razem
Łowić serca na oczach dusz ludzkich
Twej prawdy siecią i Słowem Życia.

O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś ...

[jurek-de1]

MAMMA CIAO

Obudziłem się wczesnym rankiem,
mamma ciao, mamma ciao, mamma
ciao, ciao, ciao !
Obudziłem się wczesnym rankiem,
a tu - obóz, a tu - las ! / bis

Płonie słońce i śpiewa blaskiem,
mamma ciao, mamma ciao, mamma
ciao, ciao, ciao !
Płonie słońce i śpiewa blaskiem :
- chodźcie do mnie, brak mi was ! / bis

Idę w góry, hen, wyżej, wyżej,
mamma ciao, mamma ciao, mamma
ciao, ciao, ciao !
Idę w góry, hen, wyżej, wyżej,
ileż kwiatów kwitnie tam ! / bis

Dam Ojczyźnie ogromny bukiet,
mamma ciao, mamma ciao, mamma
ciao, ciao, ciao !
Dam Ojczyźnie ogromny bukiet,
i z nim serce swoje dam !

[jurek-de1]

HEJ, GÓRAL ...

Hej, góral ja se góral
hej, spod samiuśkich Tater.
Hej, descyk mnie wykąpoł,
hej, wykołysał wiater.

Hej, descyk mnie wykąpoł,
hej, wiater wykołysoł.
Hej, cok sie jo napłakoł,
ale mnie nikt nie słysoł.

Hej, nicego mi nie żal,
hej, ino kapelusa,
hej, cok sie jej nakłanioł,
hej, nie chciała psiadusa

[jurek-de1]

GÓRALU,CZY CI NIE ŻAL

Góralu, czy ci nie żal,
odchodzić od stron ojczystych,
świerkowych lasów i hal,
I tych potoków srebrzystych ?

Ref.
Góralu, czy ci nie żal,
Góralu, wróć się do hal !
Góralu, czy ci nie żal,
Góralu, wróć się do hal !

Góral na góry spoziera,
I łzy rękawem ociera
I góry porzucić trzeba ...
Dla chleba, panie, dla chleba.

Ref. Góralu ...

Góralu, wróć się do hal,
W chatach zostali ojcowie,
Gdy pójdziesz od nich hen w dal,
Cóż z nimi będzie aż kto wie ?

Ref. Góralu ...

A góral jak dziecko płacze,
Może ich już nie zobaczę.
I góry porzucić trzeba,
Dla chleba, panie, dla chleba.

Ref. Góralu ...

Góralu, nie odchodź, nie,
Na wzgórku u męki Boskiej,
Tam matka twa płacze cię,
Uschnie z tęsknoty i troski.

Ref. Góralu ...

On głowę zwiesił i wzdycha ;
Ach, dolaż moja, rzekł z cicha,
I matkę porzucić trzeba,
Dla chleba, panie, dla chleba.

Ref. Góralu ...

I poszedł z grabkami, z kosą
W starganej guńce i boso,
Hen ! Poszedł w daleki kraj.
Góralu, żal mi cię żal !

Ref. Góralu ...

[jurek-de1]

POD ŻAGLAMI ZAWISZY

Pod żaglami Zawiszy,
życie płynie jak w bajce,
Czy to w sztormie czy w ciszy,
Czy w noc ciemną, dzień jasny.

Białe żagle na masztach
Jest to widok mocarny,
W sercu radość i siła
To zawisza nasz Czarny.

Chociaż grot ma dwa refy,
Fala pokład zalewa,
To załoga Zawiszy
Czuje wtedy, że pływa.

Więc popłyńmy raz jeszcze
W tę dal siną bez końca,
Aby użyć swobody,
Wiatru, morza i słońca.

[jurek-de1]

TU JEST MOJE MIEJSCE

W gorącym słońcu Casablanki
W czerwonym skwarze marokańskich dni
Szukałem cienia twego domu,
Który na długo z oczu znikł.
W paryskim zgiełku, wśród bulwarów,
Pod barwnym niebem Elizejskich Pól
Słyszałem kiedyś dźwięk znajomy,
Choć nierealny jak ze snu.

Ref.
Tu jest twoje miejsce,
Tu masz swój ciasny, ale własny kąt,
Tu jest twoje miejsce,
Tu jest twój dom.

W najdalszym kącie tego świata
Dokąd cię rzucił twój wędrowny los
Tęskniłeś zawsze do tej ziemi,
Na której nigdy nie brak trosk.
I tak jest zawsze, tak być musi,
Bo tylko jeden mamy w życiu dom,
Dokąd się wraca, gdy w potrzebie,
Nawet z najdalszych świata stron.

[madohora]

Z tamtej strony rzeki

Z tamtej strony rzeki
Śpiewają słowiki
Nie bierz se górnika
Bo to pieron dziki

Górnika nie chciała
Górnika dostała
Na trzeci dzień po weselu
Helmiskiem dostała

Z tamtej strony rzeki
Śpiewają słowiki
Biorom se górnika
Choć to pieron dziki

[madohora]

Idę sobie przez podwórze a tu patrzę flek na murze
I w Łebie mi zaświtało, że się chyba coś tu działo
Przez plac mój ktoś tu szoł i po murze sobie loł

Lej, lej, lej po murze
Aż jo się w końcu wkurze
W hasioku się przyczaja i urwia ci ta faja
Już niy bydziesz loł, jo się byda śmiał

Jak pedziołech tak zrobiłech, na niego się zaczaiłem
Wlozłech do hasioka i czekołech na brzidoka
Hasiok zaś smród taki mo, z tego smrodu usnął jo

Lej, lej, lej po murze

Prziszedł cicho jak ta mysza a jo śpia i nic nie słysza
On spokojnei sobie leje a jo czuja coś się dzieje
Czy to tak rozrabia mysz albo może pado dyszcz

Lej, lej, lej po murze

Stanął jo się w tym hasioku a on siknął mi po oku
Chciołech złapać go za kapa on mi na łeb spuścił klapa
Miołech z tego taki zysk, że dostołech klapom w pysk

Lej, lej po murze jo się więcej nie wkurzę
W hasioku się niy Czaja niy urwia ci ta faja
Jak ty bydziesz loł to jo byda społ

[madohora]

Wypijmy dziś to nasze piwo
Dopóki jest nas na nie stać
Pozwólmy dziś opuścić
Bo czeka nas piwna brać

Prezesie karczmy naszej oprowadź
Tam gdzie nas czeka piwny raj
Bo dzisiaj będzie nas szanować
I uwielbiać cały kraj

Piwa nam nie zabraknie
Zawsze będziem go pić
A karczma nasza bratnia
Stulecia będzie żyć

[madohora]

A kto w styczniu urodzony
Powstań, powstań, powstań
Weź kufel z piwem w rękę swą
I pij, i pij i pij do dna, do dna….

[madohora]

A kto w lutym urodzony
Powstań, powstań, powstań
Weź kufel z piwem w rękę swą
I pij, i pij i pij do dna, do dna….

[madohora]

A kto w marcu urodzony
Powstań, powstań, powstań
Weź kufel z piwem w rękę swą
I pij, i pij i pij do dna, do dna….

[madohora]

A kto w kwietniu urodzony
Powstań, powstań, powstań
Weź kufel z piwem w rękę swą
I pij, i pij i pij do dna, do dna….

[madohora]

A kto w maju urodzony
Powstań, powstań, powstań
Weź kufel z piwem w rękę swą
I pij, i pij i pij do dna, do dna….

[madohora]

A kto w czerwcu urodzony
Powstań, powstań, powstań
Weź kufel z piwem w rękę swą
I pij, i pij i pij do dna, do dna….

[madohora]

A kto w lipcu urodzony
Powstań, powstań, powstań
Weź kufel z piwem w rękę swą
I pij, i pij i pij do dna, do dna….

[madohora]

Zachodźże słoneczko

Zachodźże słoneczko,
Skoro masz zachodzić
Bo mnie nóżki bolą
Za gąskami chodzić

Nóżki bolą chodzić
Rączki bolą robić
Zachodźże słoneczko
Skoro masz zachodzić

Gąski także śpiące
Cichutko gęgają
Smutno pastuszkowie
Po polu hukają

[madohora]

Na ogół wieki średnie nie wydają u nas kolęd dużo (więcej n. p. jest pieśni do Matki Boskiej); warto jednak zaznaczyć, że pojawia się w nich już ów nastrój radości. Żadna z nich nie przechowała się w żywej pieśni do naszych czasów. Natomiast daleko większą jest na tern polu produkcja wieku szesnastego. Przyczyną wzrostu tego jest oczywiście spotęgowanie się ruchu literackiego w ogóle, w szczególności też druk, który ułatwiał rozszerzanie się pieśni i ich utrwalenie. Marny też świadectwa historyczne, stwierdzające upodobanie ówczesnej epoki w śpiewaniu kolęd (o Zygmuncie Starym, że kiedy przebywał w latach młodych na dworze brata w Budzinie, pilnował, aby mu w czasie świąt Bożego Narodzenia śpiewano kolędy; świadczy też Hozjusz o popularności kolęd, itd.). Znaczy to innemi słowy, że święto Gód oddawna było takiem świętem rado-snem i towarzysko-rodzinnem, że więc wcześnie połączyło się z niem kolędowanie, tworzenie i śpiewanie poza kościołem pieśni dostosowanych do uroczystości, czego przy innych świętach (n. p. przy Wielkanocy) nie było. Mamy więc już dosyć
dużo kolęd w pierwszej połowie XVI. wieku, w druku i w rękopisach; niektóre z nich już dotrwały
do naszych czasów - czyli do początku wieku jak n. p. ?Kiedy król Herod królował", zapisana w r. 1521

[madohora]

najpierw łatwo zauważyć nadzwyczajną rozmaitość melodyj kolędowych. Jakże różne są pod tym względem kolędy ?Anioł pasterzom mówił'' a ?Przybieżeli do Betlejem pasterze", ?Figurowana różczka" a ?Hej bracia czy śpicie", ?Lulajże Jezuniu" a ?Tryumfy króla niebieskiego", i tak ciągle; ten sam objaw, któryśmy skonstatowali i dla tekstu. Dalej ? znowu tak samo jak w tekście ? w muzyce kolędowej ujawniły się zasadnicze elementy psychiki polskiej: powaga i skupienie duchowe, i bujny temperament, i zaduma i tęsknota, rzewność i czułość, humor i zamaszystość. Jeżeli widzimy to w tekstach, to tern
silniej odczuwamy w muzyce. Jakże się ta melodja przedstawia histo- fizycznie? skąd przyszła? skąd dołączyła się do tekstu? Najstarsze doszłe do nas melodje pochodzą z wieku XVI; znajdujemy je w kancjonałach i w ulotnych drukach. Czy niektóre z nich nie są starszego pochodzenia, z wieków średnich jeszcze to kwestja ta czeka na zbadanie; niemożliwein to nie jest, owszem dość prawdcpodobnem ? tak np. jedna z nich przypomina żywo pieśń wielkanocną, a te są niewątpliwie starsze, kto wie czy w dziejach muzycznych pieśni polskiej nie najstarsze, i Inne są znowu niewątpliwie wytworem wieku XVI., epoki, w której muzyka polska stała na bardzo l wysokim poziomie; tak twórcą jednej z nich jest znakomity muzyk Wacław Szamotulski. W każdym razie te metod je są dość różne od późniejszych. Charakter ich kościelny, motywy liturgiczne, tonacje czasem kościelne, stare. W całości
robią wrażenie inne niż melodje z epoki baroku, są więcej poważne, choć odzywa się już i w nich nastrój wesoły. Spotyka się je w kancjonałach jeszcze i w XVII. wieku, a niektóre ? z pewnemi
zmianami, więcej jakby zmodernizowane ? przetrwały do naszych czasów. Wspaniała pod każdym
względem W jednym ze starych zbiorów kolęd francuskich znajdujemy takie n. p. wskazówki. Przy jednej z kolęd zanotowano, że śpiewa się na nutę hymnu kościelnego ?Creator alme siderum". Ale przy innych czytamy: ?Sur le chant: Le mignon qui va de nuit?, albo ?Amours, maudit soit la jounnee",
albo jeszcze szczególniejsze: ?N oel nouveau. Compose sur le chant de: Cette pauvre nourrice
pleurait incessamment? , albo też: ?N oel Sur 1?aT: Reveillez-vous, belle endormie, Ou: Noel pcur
1?am our de M arie? : To samo zjawisko mamy i u nas. Już przy jednej z kolęd z XVI wieku
czytamy: ?ta pieśń może być śpiewaną jako i o słowiku. W jednym z egzemplarzy Dachnowskiego
ktoś współczesny podopisywał sobie tytuły piosenek świeckich, według których śpiewał te kolędy, więc n. p. ? Ja ubogi Bernardyn", ?Hojże, hojże, nabroiłaś", ?Kaleta za grosz" itd. Jak wspomnieliśmy, tych melodyj świeckich niestety dzisiaj nie mamy; może traf szczęśliwy odkryje je kiedy. //

[madohora]

- zaszel
ścily mroki pod olszam i
zapachniały
ifanie11l -
- a dołem
dłu}!,im szeregiem przeszliśmy piJrami
it'f ,i:tJójkach, kwadratem i J..
ołf'm -
zagra(v znaki pułków
pO/t'/!,lydl poetów
nad szkliwem rybllydl jniol
i Z(lsty
ly w błysk
co dWllsieczem bagnetów
zmierzył w tłllmu głośny pysk -
- zakłębiły się wichry
opadł czad i .',czezł -
- z pod pi(t spuclmi(tydl drvKą
u'yłonil sir kre.
-
- - wyballwły pofu1omif'
nieba zgniły strop
z;nrzyl się czopem ...lolira
- falszyu'Y'" dukatem -:
zmt'ł chmurami pusty lyta SIWP
i rozsilll - mamy sie.ibiarz -
Iwd wstajtllym
UJiatell1
wiotkie, pr

[otll
p[f'U
\' -
zapopŹł'lił bór - .
i pr21!suł jf na miasta
lltl w.(i
i przysiółki -
- - ze zbutwiałych gór
SplJ'l1
Y rzt'ki Kestym. lepkim iłt"m

[madohora]

• MAREK GRECHUTA - Niepewnosc- Mickiewicz

[madohora]

Skoro chłopak ma zdolności.
— Choćby to był i niestatek —
Nie truć mu gderaniem latek. . .
Ale chować jak najprościej;
Nie krępować 11111 swobody'
Ze zbytecznej troskliwości,
Niech do spieki mrozów, wody,
Od nąjpierwszych dni młodości;
Już nawyknie krew studenta:
Gdy go zahartuje głód.
Wiatr i słota, skwar i chłód,
Niewygody, wszelki trud:
Z jakimbądź temperamentem.
On atletą —już studentem
„W zdrowem ciele i duch tęgi"!
Tak mawiali już Rzymianie,
A hi dzisiaj niedołęgi,
W każdym rodzie, w każdym stanie,
Oprócz synów od siermięgi,
A tu li przez wychowanie;
Bo się ehucha, pieści, dmucha,
Aż niezdarę, niewieściucha
Z niego zrobią—nie studenta.
('o ma kiedyś z przygód drwić.
Ho ma w służbie Marsa żyć
Albo Eskulapem być.
Lub wieść życie penitenta . . .
lio to przyszłość jest studenta.
Niechaj umie bronią władać
Rąbać szablą, strzelać celnie.
Konno jeździć, lotem zsiadać.
Śpiewać, tańczyć, pływać dzielnie;
Niech przesadza rów. poręcze.
Niech się ściga, niechaj skacze.
A chwat będzie — za to ręczę,
Nie bezradne nieboraczę.
<!o bądź czego drży i płacze.
Będzie czerstwych, krzepkich sił,
Zdrowej krwi i jędrnych żył.
< idzie bić trzeba — będzie bil. . . .
Leki. plastry, wata, mięta...
Będą zbędno dla studenta.

[madohora]

Z otuchą, że staniem u mety wnet szkół,
Koledzy! synowie miast polskich i siół!
Niedoli na przekor a z wiarą,
Pod hańby i grozą, i karą;
Wytrwale a żwawo
Z s w y m c e l o m n a o k u ,
Choć przyszło-by krwawo
Krok każdy po kroku
Okupić — wciąż naprzód! nic. wstecz ani w bok,
Szczeblami postępu zdążajmy co rok;
Choć los — to nasz wróg —
Spełniajmy swój dług...
Sił doda nam—lióg!
Więc łammy zapory, eo stawia nam trud,
Lub słabsze zdolności, ubóstwo lub głód,
Poświęćmy cierpienia przyszłości,
I drogiej Ojczyzny miłości.
Kto kraj swój miłuje,
Kto prawym jest synem,
Ten szczerze pracuje,
By dowieść to czynem;
Tym czynem dla młodzi nauki jest kres,
Dopięty po cierniach, śród pokus i łez.
Choć pęta u nóg,
Spełniajmy swój dług —
Pomoże nam Bóg.
Kto wytrwa w żegludze po wirach, śród burz:
Ten w przystali zawinie, kto został—ten tchórz!
Hartujmy-że ducha i ciało
Jak na nas to dzisiaj przystało,
Kto walczy z uporem,
Nie składa swej broni. . .
Kto męztwa jest wzorem:
Na odwrót choć dzwoni
Sto pokus i przeszkód, zły los —
Najbliższa go przyszłość przekona, czem głos
Rozsądku! że głóg
Usunął z pod nóg,
Powiedzie go Bóg!
Do zwycięztw, do chwały przez cierpkie ach dnie,
Per aspera droga ad astra się pnie,
Na samym wierzchołku aż drzewa,
Wytrwałym — tam owoc dojrzewa.
Tych palmą i togą.
Zaszczytów, czci drogą
I chlebem — nagrodzi,
Z pęt. . . oswobodzi.
A przez nich w przyszłości wyzwoli i lud,
Bo praca i światło! to zbawczy nasz cud!..
Z gór i z dołów. 7, pól i borów,
Z kmiecych chat i pańskich dworów,
Z siół i miast i ze stolicy,
Z różnej kraju okolicy,
Bracia, ziomki i rodacy!
Jedna myśl i chęć do pracy,
Złączył synów wszystkich klas.
Kto z jakiego gniazda? rodu?
Nikt nie bada rodowodu,
Nikt nie różni się tu stanem,
Ani mieniem, ani mianem;
Choć na różnych niwach wiedzy —
Wszyscy swoi i koledzy!
Jeden Bóg nasz, kraj i los,
Ten sam wróg i równy cios
Gzy kto z nas w Pandektach grzebie,
Ozy o twardszym marzy eh lobie,
Czy chce służyć kościołowi,
Czy Temidzie, czy Marsowi,
Czy na straży stać Hygiei,
Czy katedra cel nadziei:
W każdój z tych duchowych prac
Zaród tkwi późniejszych władz.
Ten po ciężkiej szkół mozole
W życia się rozwinie szkole,
Gdzie u ksiąg strawione noce
Słodkie dadzą nam owoce;
Tym owocem: stanowisko,
Własne gniazdo i ognisko,
Możność: kraj z niedoli wznieść,
I znaczenie, chleb i cześć.
Oto skarby i nagroda!
Dla którychby wieczna szkoda!
W braku hartu ustać w drodze,
By żałować potem srodze.
Temuż bracia! w imię Boga!
•Jak tam-kolwiek dola sroga,
Idźmy śmiało, dalej! wraz!
Wieniec trudów czeka nas.

[madohora]

Ląd! ląd! niegdyś Kolumb z radością zawołał,
Ujrzawszy przed sobą zbawcze światło w dali:
Zapowiedź, iż swemu zadaniu podołał.
Że koniec wnet walce z wichrami, na fali.
Spoczynek przód sobą, za sobą świat wrogi:
Bezseni i zwątpień, i przygód i trwogi.
Jak hojnąż nagrodą taki trudów kres!
Ten koniec udręczeń i rozpaczy łez.
My dziś tę Kolumba podzielamy radość,
Przed nami świat nowy, spoczynek nas czeka,
Pragnieniom lat tylu raz staje się zadość,
Bo we mgle już przyszłość widzimy zdaleka.
Nagroda za trudy nam w niej się uśmiecha,
Po ciężkich wysiłkach — ich owoc, pociecha.
Łądujem do brzegu, o błogoż dziś nam!
Po długiej żegludze śród przeszkód i tam.
Lecz na tem nie koniec! kres znojów to szkolnych,
A nie walk i pracy, ni trudów żywota,
To koniec swobody, młodzieńczych lat wolnych,
Tu życie na serio otwiera swe wrota.
Tu erę książkowej kończymy mozoły,
A wchodzim do cięższej — doświadczenia szkoły.
Pokusy odmienno czekają tam nas,
Czyj dzielny charakter? okaże to czas.
Zabiegi ambitne, tytułów czcze żądze,
Chlebowe zawiści, o rangę gonitwy,
Gorsza od nich: chciwość, której cel — pieniądze.
Nienawiść i zazdrość, szermierki i bitwy
Otwarte czy skryto, namiętne i ckliwe,
Szykany, podstępy, intrygi żarliwe —
Od jędz tych i furyj o Boże nas chroń!
Nie dla nich prac skutek dziś wieńczy nam skroń.
O! droga to ślizka, po cierniach i grudzie.
Którą stąpać mamy, w bądź jakim zawodzie,
Lecz serc ach! nie studźmy, jako żrali ludzie,
Ale i rozsądek wciąż miejmy na przodzie.
Ideał młodzieńczy pod doświadczeń wodzą,
Niech świeci nam dalej, krew — lata ochłodzą...
I tak nas młodzieńców, wiosenny nas — kwiat
Na owoc przedzierzgną: czas, trudy i świat.
Dziś oto stoimy na turni wysokiej,
Zkąd w przeszłość się naszą rozwarły widoki,
I pogląd na przyszłość mgłami osłonioną! . .
Gdzie czeka nas chwała, serca ku nam płoną,
Lub gorycz i ciernie, osy i niedźwiadki!. ..
Toż bądźmy gotowi na wszelkie wypadki.
I c z ę ś c i s w e j s t r z e ż m y , z ł y — d o b r y n a s z l o s ,
A — ni raj nas skazi, ni najgorszy cios.

[madohora]

Dobranoc, dobra, dziew cyno
Nadobna, bodajś zdrowo wstała,
Bodaj cie główka nie bolała.
Cy de główka boli,
Cy nie mas niewoli,
Cy ci ojca matki zal?
Nie zal ci mi ojca,
Nie zal ci mi matki,
Jeno mi wionecka zaI

[madohora]

A nie udam swoi rózcki, nie udam,
Póki do mnie z gorzałecko nie przyńdo;
A nie udam swoi rózcki zielony,
Póki mi sie starsy druzba nie skłoni

[madohora]

Powstańcie ojcowie
z grobu,
Pobłogosławcie córusi do ślubu.
- Są ci ta ludzie na świecie,
Pobłogosławią sirocie.
Pobłogosławze i Ty, Jezusie,
Od tej kochanej matusie;
Ślicny kwiatecku lelijo,
Pobłogosławze i Maryjo.

[madohora]

W polu ogródecek
Ogrodzony
z cisem,
Zebyś mi nie chodził,
Franusiu, do insy

[madohora]

Cóz to za zwirz taki,
Obrośnięty w koło kłaki?
- A cy mnie ludzie nie znacie,
Co mnie takim nazywacie?
A dy ja se kotowina,
Licha na mnie kozusyna.
J ak ci gospodarz świnie bił,
A to ja wtedy wode pił;
A jak ci jo rozbirali,
To mnie za drzwi wysadzali.
A j a i tak po cichutku
Wlaz(l)em i tak polegutku
Pogryz(ł)em se choG surowy,
Jezdem i tak na to zdrowy.
Gospodyni usłysała,
W stała, spyrke zobacyła,
Wysła, wzina kija
z płota:
- Pójdźciez, dzieci, bijciez kota!
- A ja wtencas hyc! na góre,
Całujciez mnie wsyćcy w d....

[madohora]

Oj chmielu! chmielu! ty bujne ziele,
Prosimy ciebie, prosim na wesele.
Oj chmielu! oj nieboze!
Niech ci Pon Bóg dopomoze,
Chmielu nieboze!
Zebyś ty, chmielu, na tycki nie laz{ł),
Nie robiłbyś ty
z ponienek niewiast.
Oj chmielu! oj nieboze
Niech ci Pon Bóg dopomoze,
Chmielu nieboze!
Ale ty chmielu na tycki lizies,
Nie jednej dzieuse warkocyk ugryzies.
Oj chmielu! oj nieboze!
Niech ci Pon Bóg dopomoze.
Chmielu nieboze

[madohora]

Cy sprzedam, cy nie sprzedam,
To ci, kupce, darmo nie dam;
Im przyjdzie ciepła wiosna,
To mi będzie
w góre rosła

[madohora]

Marcinowi (Stachowi i t. p.) bolą,cke na rącke,
A J?drkowi zimno i gorącke.
Hu! ha!
Florkowi ruciany wionecek,
A Kacprowi złoty pierścionecek.
Hu! ha!
Stachowi seść koni w powozie,
A Karolowi suke na powrozie.
Hu! ha!
Jankowi srybrny talar bity,
A Wickowi fartusek wysyty.
Hu! ha!
Bolkowi pas i kuntusice,
A Herunowi?) zdechło jałowice.
Hu! ha!
Jankowi świnie opalono,
A Bartkowi krowe przebodzono.
Hu! ha!
Józkowi kapuste
z donico,
By sie modlił
z swojo zalotnico.
Hu! ha
A Pawłowi kisiałki na talirz,
Jedzze, jedz, Pawełku, moze i sie
n ais.
Hu! har
Symkowi torbe
z orzechami,
Zeby latał swarnij za dzieuchami.
Hu! hal
Frankowi konia i kulbake,
A Kubie złoto skorbelache. I)
Hu! ha!
Jankowi sydło
w coło biła,
Nie chodzić ta było, kiedym ci mówiła.
Hu! hal
Ignacowi cyrwono capecke,
A J antkowi swojo kochanecke.
Hu! hat
Walkowi złoto wstązecke,
A Kasprowi ostro dzidecke.
Hu! ha!
Benkowi ślachecko camare,
A Michałowi dwa koniki kare.
Hu! ha!
Kaźmirzowi ni mamy co podarować,
Musimy mu Basie ochwiarować.
Hu! ha!
Na sobótce śpiewają także dniówki

[madohora]

Siedmiu ja se kawalerów miała,
Kazdemu podarunecek dała:
Pirwsemu ruciany wionecek,
A drugiemu śrybny pierścionecek;
Da trzeciemu łomanie w kolanie,
Zeby wiedział co znaczy kochanie.
Cwarte?llu bolCj,cke na rCj,cke,
A piCj,temu frybre i gorCj,cke;
A sósty co odemnie wiedział,
To przez trzy lata
u doktora siedział;
Da siódmemu samam sie przyznała,
Com sie naj lepi
z nim kochała.

[madohora]

U młynarza Marcina l)
Jest tam piękna dziew cyna.
Trak tak tak tak la la la,
Jest tam piękna dziewcyna
Zoden o ni nie wiedział,
Sługa panu powiedział.
Trak tak i t. d.
Młynarz
w progi wstępuje,
Pon go winem cęstuje.
Trak tak i t. d.
Młynarz pije i płace,
- Cym to wino zapłace?
Trak tak i t. d.
- Pij, młynarzu, mas li pić,
Kasia moja musi być.
Trak tak i t. d.
- Choćbym stracił wsyćkie wsie,
Mojej Kasi kozdy chce.
Trak, tak i t. d.
- Choćbym stracił i kacki,
I te wsyćkie dostatki.
Trak tak i t. d.
- Choćbym stracił cały dom,
Mojej Kasi nie wydam.
Trak tak i t. d.
Nie móg(ł) pon
z młynarzem poradzić,
Kazał siebie w wór wsadzić.
Trak tak i t. d.
- Za wieźcie mnie do młyna,
Jako korzec jęcmienia.
Trak tak i t. d
Nie kładźcie mnie w młynicy,
Bo mnie zjedzo indycy.
Trak tak i t. d.
- Postawcie mnie w komorze,
Tam gdzje Kasieni łoze.
Trak tak i t. d.
W nocy o północy,
Wór sie do Kasie tocy.
Trak tak i t. d.
- A cy Jezus! Maryja!
Co ten wór nogi ma?
Trak tak i t. d.
Cicho, Kasiu, nie wołaj,
Bo ja jest pOD Mikołaj.
Tra.k tak i t. d.
- Zebyś ty był dobry pon,
Nie chodziłbyś
w nocy som.
Trak tak i t. d.
Aleś ty jest selma syn,
Niepoćciwy matki syn.
Trak tak

[madohora]

Goni mnie ksiądz,
Goni mnie ksiądz
Po pokoju
w trepkach;
Dogonił mnie,
Wywrócił mnie,
Za piecem na drewkach.
A mój męzu
Powidz księdzu,
Co ksiądz dokazuj e:
Ja do księdza, do spowiedzi,
A ksiądz mnie całuje.
Trzebaby ci, księdzu,
Derewende zrucić,
Trzebaby mu kazać
Do stodoły młócić.
Trzeba mu wyrzucić
Zytka choć
z pół kopy;
Trzeba mu powybierać
Co najwiękse snopy

[madohora]

Szła sierotka po wsi—obsiedli ją źli psi; Kie umiał się kto obrać—sieroteczkę ognać. Obrał-ci się, obrał—sam Pan Jezus z nieba, I sierotkę ognał—kawałeczkiem chleba. —Grdzie idziesz dziecko—mała sieroteczko? —Idę stukać, pukać—mojej matki szukać. — W daleki świat zajdziesz—a matki nie znajdziesz, Idź-że sieroteczko—na zielony cmentarz, Twoja matka leży—prosto w wielki ołtarz. —-Któż tam puka, stuka—oj po moim grobie? —Oj to ja matulku — dzieciąteczko twoje, Moja matuleńku—puśćże mnie do siebie, Bo mi na tym świecie—bardzo źle bez ciebie. —Cóż tu będziesz jadła—co tu będziesz piła? —Będę piasek jadła—zimną roskę pila. '—Idź moja dziecino—do cudzej macierze, Niechże ona tobie—koszulkę wypierze. —Oj jak mi ją pierze—lecą z niej paździerze,A jak mię obłóczy—po ziemi mię włóczy, A jak-ci mię myję—nakręca mi szyję. A jak-ci mię czesze—wyrywa mi piesze, A jak mię zaplata—izbę mną zamiata. Jak chleba mi daje—to najprzód wyłaje, Swoim dzieciąteczkom—jagiełki w mleku warzy A mnie sieroteczce—jeno w skorupeczce otrąbków zaparzy. Swoim dzieciąteczkom—chleba z masłem daje, A mnie sieroteczce—umacza w popiele. Swoim dzieciąteczkom—na łóżeczku ściele, A mnie sieroteczce—barłożku nie wiele. Swoim dzieciąteczkom—poduszeczki ściele, . A mnie sieroteczce—płachetkę zaściele.— Zesłał-ci Pan Jezus—dwóch aniołków z nieba, I wzięli sierotkę—na rączkach do nieba; Zesłał-ci Pan Jezus—i dwóch czartów z piekła, Porwali na pazurach—macochę do piekła. I posadzili ją—na żelaznym stolcu, Dali jej pić smołę—w opalonym garncu. Obejrzała się po piekle: —O dla Boga jak tu źle! Żebym ja się na tamten świat wróciła, Nie takbym ja sierotce życzyła, Nóżkibym jej umyła, A brudbym wypiła. - Już nie rychło, nie rychło—już się zamkła klamka, Mogłaś wtedy życzyć—kiedyś była matka

[madohora]

14 W zielonym gaiku ptaszkowie śpiewają, a mego Jasieńka na wojnę wołają. Wołają, wołają, konik osiodłany: —Komuż mię zostawisz, mój Jasiu kochany? —Zostawię cię Bogu, który jest na niebie, a za roczek, za dwa powrócę do ciebie. Siadam na konika, patrzę na twe oczy, ledwie moje serce ze mnie nie wyskoczy. Siadam na konika, już noga w strzemieniu: pamiętaj dziewczyno o mojem imieniu! Siadam na konika, już się żegnam z tobą: pamiętaj dziewczyno jak my żyli z sobą! Już nie roczek, nie dwa jak się wojna toczy, moja kochaneczka wypłakała oczy. Wyszła na góreczkę, wyrzeka i płacze: —Ach Jasiu, mój Jasiu! już cię nie obaczę!— Wyszła na drożynę—ułani tam jadą, z pod mego Jasieńka, konika prowadzą. Prowadzą, prowadzą, żałobą pokryty, podobno mój Jasio, na wojnie zabOj zabili jego w prawy bok do duszy, a ja biedna młoda żałować go muszę. Oj zabili jego w lewy bok do serca, ja biedna młoda pójdę w poniewierkę. —Oj nie płacz dziewczyno, nie żałuj ty jego, jedzie nas tu tysiąc, wybierz se którego! —Choćby was tu było jak w Wieliczce soli, niema i nie będzie podług mojej woli. Choćby was tu było jak na morzu piany, nie było, nie będzie jak mój Jaś kochany. Choćby was tu było jak w morzu kamienia, to już mieć nie będę Jasieńka imienia!

[madohora]

Pojął Jasio Zosieńkę w dwunastym rokuu dzieweńkę, Król na wojnę rozkazuje, Jasio w drogę się szykuje. — Chowaj matko córkę swoją, ślubowaną żonkę moją. Chowaj że ją przez latek sześć, w siódmym oddaj komu zechcesz.— (Zostawiam ci Zosię w cnocie jak dyjament w szczerym złocie).— Siódmy roczek już nadchodzi, Zosi za mąż iść się godzi. Wydaje ją za innego, za starostę krakowskiego, W zamku grają, psy szczekają, — Wyjrzyj chłopcze co tam mają? Wyjrzyj chłopcze na nowy dwór, czy nie jedzie Jaś miły mój? —Jedzie Jasio uzbrojony, pląsa pod nim konik wrony, —Kłaniam, kłaniam matko moja! a gdzież to jest córka twoja? —Wydałam ją za innego, za starostę krakowskiego. — Podaj służko skrzypce moje, pójdę zagrać Zosi swojej. — Ach mój Jasiu źle mi radzisz wesele mi rozprowadzisz. 20 —Nie na zdradę, matko jadę, do swojej Zosi na biesiadę, Stanę sobie u podwoja, czy mnie pozna Zosia moja?— Zosia siedziała na dzieży, jak go ujrzy tak wybieży: Cztery stoły przeskoczyła, piąty nóżką obaliła: —Kłaniam, kłaniam mężu pierwszy ty starosto szukaj inszój! W niektórych okolicach śpiewają dalej: Wszyscy się tam pasowali, i szablami wywijali. I Jasio dobył pałasza, nikogo się nie ustrasza. Zosia pośrodku stanęła, za rękę Jasia ścisnęła. I wszystkich wraz rozbroiła, do starosty przemówiła: —Mój starosto kłaniam tobie bo ja biorę Jasia sobie, Jedź choć z sercem rozgniewanem mnie zostaw z Jasiem kochanym. I starosta rozgniewany odjechał Zosi kochanek

[madohora]

16. Starożytna pieśń zwana „Konopielką" w dawnej ziemi Biel skiej, śpiewana na Wielkanoc i po Wielkiejnocy. Cienka, mała konopielką, hej ło-łom! cienka m?la konopielką, Jeszcze cieńsza jak kraśniejsza, hej ło-łom! jeszcze cieńsza jak kraśniejsza, Pawk' pasie, piórka zbiera hej ło-łom! pawki pasie, piórka zbiera, . Co uzbiera, to w fartuszek kładzie, hej ło-łom! co uzbiera to w fartuszek kładzie, A z fartuszka, wieniec wije, hej ło-łom! a z fauuszka wieniec wijt. I uwiła pawin wieniec, hej łc-lom! i uwiła pawin wieniec, Przyszpiliła do swój główki, hej ło-łom! przyszpiliła do swój główki. Zkąd się wzięły bujne wiatry, hej ło-łom! zkąd się wzięły bujne wiatry, I zerwały pawin wieniec, hej ło lom! i zerwały pawin wieniec, I zaniosły w bystry dunaj, hej ło-łom! i zaniosły w bystry dunaj. Ciekła, biegła kraj dunaju, hej ło-łom! ciekła biegła kraj dunaju, Napotkała trzech rybaczków. hej ło-łom! napotkała trzech rybaczków, Trzech rybaczków, trzech młodzieńców, hej ło-łom! trzech ryhączków, trzech młodzieńców. 26 —O moiż wy rybaczko wie! hej ło-łom! o moiż wy rybaczkowie! Zaciągnijcie sołków (jedwabny) niewód, hej ło-łom! zaciągnijcie sołków niewód, Wyciągnijcie pawin wieniec, hej ło-łom! wyciągnijcie pawin wieniec, —Cóż nam będzie za nadgrocla; hej ło-łom! cóż nam będzie za nadgroda Za nadgroda od niewoda, hej ło-łom! za nadgroda od niewoda. —A pierwszemu pawin wieniec, hej ło-łom! a pierwszemu pawin wieniec, A drugiemu złoty pierścień, hej ło-łom! a drugiemu złoty pierścień, A trzeciemu sama młoda, hej ło-łom! a trzeciemu sama młoda. Sama młoda, jak jagoda, hej ło-łom! sama młoda jak jagoda. Jak jagoda w bujnym lesie, hej ło-łom! jak jagoda w bujnym lesie, A kokoszą jajo zniesie, hej ło-łom! a kokoszą jajo zniesie, A to jajo kruk wypije, hej ło-łom! a to jajo kruk wypije, A brat z bratem się pobije, hej ło-lom! a brat z bratem się pobije. Siekają się, rąbają się, hej ło-łom! siekają, się rąbają, się, Swego brzegu trzymają się. (lub: Lisznem jajem nie zgodzą się.

[madohora]

ZYGMUNT AUGUST.
Wielkiem skończył dzieło,
K tóre nie zaginie
I będzie żyć wiecznie
W tej drogiej krainie.
Jam to Litwę z Polską
Złączył ślubem wiecznym,
By się bronić mogły
W rogom niebezpiecznym.
W Lublinie pamiętna
Unja ta się stała,
Po wiecz}^ste czasy
Jaśnieje jej chwała.
O dtąd Litwin, Polak
To bracia rodzeni,
Nic ich nie rozdzieli,
Nic ich nie odmieni.
Czy Wisła, czy Niemen,
Rodzinne to rzeki,
jednym głosem szemrzą,
Płynąc w świat daleki.
Nad Wiliją, W artą
Czują jednakowo,
Takie samo serce,
Chociaż różne słowo.
Polacy, Litwini,
Kochajcie się szczerze!
Po dawnemu trwajcie
W miłości i wierze.
Równiny Mazowsza
I litewskie lasy
Niechaj żyją w zgodzie
Po najdalsze czasy.

[madohora]

Aniołek maleńni jak wróbelek.
Przyfrunął do szopy do Betlejem
Zapalił na niebie wielką gwiazdę
Aż noc się zrobiła jak dzień jasna !

Ref. Kolęda na niebie
Kolęda na ziemi, kolęda.
Kolęda na niebie
Kolęda na ziemi dla Ciebie kolędujemy.

Zaśpiewał głosikiem jak dzwoneczek
Że w szopie na sianie leży dziecię
Kto widział te cuda nad cudami
Że Bóg choć maleńki będzie z nami

Ref. Kolęda na niebie
Kolęda na ziemi, kolęda.
Kolęda na niebie
Kolęda na ziemi dla Ciebie kolędujemy.

Przybiegli pasterze i zwierzęta
Królowie przynieśli już prezenty
I Ciebie zaprasza do Betlejem
Aniołek maleńki jak wróbelek

Kolęda na niebie
Kolęda na ziemi, kolęda.
Kolęda na niebie
Kolęda na ziemi dla Ciebie kolędujemy.

[madohora]

Do szopy, hej pasterze,
Do Szopy, bo tam cud!
Syn Boży w żłobie leży,
by zbawić ludzki ród.

Ref.: Śpiewajcie Aniołowie,
pasterze, grajcie Mu.
Kłaniajcie się Królowie,
nie budźcie Go ze snu.

Padnijmy na kolana,
to Dziecię to nasz Bóg,
Witajmy swego Pana;
wdzięczności złóżmy dług.

Ref.: Śpiewajcie...

O Boże niepojęty, kto
pojmie miłość Twą?
Na sianie wśród bydlęty,
masz tron i służbę swą.

Ref.: Śpiewajcie...

On Ojcu równy w Bóstwie
opuszcza niebo swe
A rodzi się w ub?stwie
i cierpi wszystko złe

Ref.: Śpiewajcie...

Bóg, Stwórca wiecznej chwały,
Bóg godzien wszelkiej czci,
patrz, w szopie tej zbutwiałej,
jak słodko On tam śpi.

Ref.: Śpiewajcie...

Jezuniu mój najsłodszy,
Tobie oddaję się.
O skarbie mój najdroższy,
racz wziąć na własność mnie.

Ref.: Śpiewajcie...

[madohora]

Czas do walki, czas! (Melodia: Stańmy, bracia, wraz) Czas do walki czas! Trzeźwość wzywa nas, Byśmy za nią bój to czyli, Dla niej życie poświęcili! Więc pospieszmy wraz, Bo do wal ki czas! W silną zatem dłoń Chwyćmy wszyscy broń, Walczmy śmiało dla idei, Nie traćmy nigdy nadziei, A zaświta brzask, Błyśnie słońca blask! Broń ta nie chce krwi, Choć wróg przed nią drży! Bronią tą jest przykład dobry, Pouczenie i duch chrobry! W górę zatem skroń, W ręce świętą broń!

[madohora]

Już lipa roztula Już lipa roztula Słoneczny swój puch, A dalej tam z ula Na prace, na ruch, A dalej tam z ula, Na pole, na znój, Piastowe my pszczo ły, Piastowy my rój! Ta stara pasieka, Na plon czeka nasz, My lecim od wieka, Z łąk kwietnych i pasz, My lecim od wie ka, I trud niesiem swój, Piastowe my pszczoły, Piastowy my rój! I brzęczy i radzi Złocisty nasz wiec, Jak Bożej czeladzi Pracować, jak ledz, Jak Bożej czeladzi W ten bratni iść strój.., Piastowe my pszczoły, Piastowy my rój! Nas budzi świt mglisty, A spędza nas noc, Gdy z lipy ojczystej Żar bierze i moc, Moc życia, żar czynu, Na mir i na bój.,, Piastowe my pszczoły, Piastowy my rój

[madohora]

Nie^h się święcą czasy złote — starą ojców naszych cnotę Ceńmy i niech ona będzie — szanowana przez nas wszędzie. Bóg wstępuje z gościem w progi — czy bogaty czy ubogi, Niech rozstąpią się dlań ściany, sercem będzie witany. To, czym dom nasz jest bogaty, nie doznar > ' żadnej straty Dzieląc w gronie rn.rych gości, pośród zgo dy — miłości. Obca wada niech nam duszy ska zą skąpstwa nie przyprószy, Go ścinności cnota wszędzie — szano waną niechaj będzie. Tylko wara nam i biada gościowi, gdy za stół siada, Dawać wódkę, piwo, wino— co jest nieszczęść przyczyną. Bawmy się, lecz zawsze trzeźwi, płynny cwoc niech nas rzeźwi. My bądźmy zawsze przytomni, a Bóg nas nie zapomni.

[madohora]

Precz, precz od nas smutek wszel ki, Każdy 7 . nas ma plecak wielki, Więc wesoło na wycieczce, szybko mija czas. Co pomoże narzekanie, Co się stać ma, niech s'ę stanie, Dobrym wszę dzie słodko będzie, Dla złych wszę dzie kwas. A po miłej pogadance, Na tej tu pięknej polance, Więc druhowie, wasze zdrowie wykrzyknijmy wraz.

[madohora]

W górę czoła, abstynenci, bo dziś „trzeźwość” triumf święci. — Ciesz się miła młodzi, ciesz się miła mło dzi, Gdyż z trzeźwości zdrowie płynie, i z trzeźwości naród słynie. Polska się odrodzi, Polska się od rodzi. Gdy w trzeźwości żyć będziemy, wrogów z Polski usuniemy W cu dzoziemskie kraie, w cudzoziem skie kraje. Walcząc bronią silnej woli, wyplenimy z serc swych roli Pijackie zwyczaje, pijackie zwy czaje.

[madohora]

PIEŚŃ MŁODZIE?Y POLSKIEJ UNIWER-
SYTETÓW MOSKIEWSKICH.
Hej koledzy, precz frasunek!
Niech nas rzeźwi boski trunek;
Bo prlY szklance, pogadance,
Słodko spływa czas!
Bo choć przemoc się zawzięła,
Jeszcze Polska nie zginęła ;
Bo gdzie jeszcze żyją wieszcze
Żyje nar6d tam!
Bo nasz Adam żyje miły,
I Krasiński pełen siły,
I Bohdanek nasz kochanek,
Jeszcze śpiewa nam!
Bo o jutrze -ktoż się dowie?
Kto za jutro nam odpowie?
Losn zmiana, niespodziana,
Spotkać może nas.
Z Moskalami jntro mOle
Bić się przyjdzie, co daj Boże!
Czy zwalczemy, 0ZY zginiemy,
Za wsze sława nam!
Może jntro co do słowa,
Do satrapy Bibikowa,
Pieśń ta d6jdzie
- śpiewak p6jdzie
vo Nerczyńskich jam.
W ówczas będzie czas na troski,
Teraz pijmy nektar boski;
Że rozkoszy nic nie płoszy
Błogosławmy czas!
Zn6w kielichy nalewajmy,
Gaudeamus zaśpiewajmy;
W nocnej ciszy, niech usłyszy
Niebo pieśni głos.

[madohora]

Pomoc dajcie mi rodacy,
Gdyż okrutny ios mię nęka,
Muszę żebrać, bo do. pracy
Jedna została mi ręka.
Ziomek nędzarz, tulacz bliiui,
Głos błagalny do was wznosi.
Żolnierz wicmy dla ojc7.yzny,
O jallllui.nę ziomk6w prosi.
Porzuciłem ojca, matkę.
Porzuciłem zonę lubą,
Porzuciłem dzieci, chatkę,
Pogardziłem tycia zgubą.
Biegłem kędy b6j wr7.ał krwawy,
Walczyć pod ojczyzny znakiem,
Krew przelałem
w polu sławy,
A dziś muszę być żebrakiem.
Zabrał sąsiad zły dostatki,
Wiatry
z ogniem dom rozwiały,
Nie mam żony, brata, matki,
W gr6b przed nędzą się schowały.
Mnie zawistny los tu gniecie,
Znoszę nędzę, urągania
I nic nie mam na tym świecie,
Prócz tęj ręki do żebrania,
Bez nadl.iei, bez pociechy,
Tak pęd7.ę życie tułacze,
Wzdycham do rodzinnej strzechy,
Lecz jej pewnie nie zobaczę.
Za mną w rodzinnem ustroni u,
Może kto tam tęskni przecie.
MOle kto i łzę uroni,
I:;mutne myśli śląc po świecie.
Kiedy wrzała wojna mściwa
Kiedym ;: wrogiem staczał boje,
Czemul kula litościwa.
Nie trafiła w serce moje.
Byłbym zginął
z bronią w dłoni,
Padł jak wolnym paść przystoi,
Dziś tułacza smutek goni,
Na ten ciężar nie mam broni.

[madohora]

Ojc6w mych ziemi przez wroga wygnany,
Deptać musiałem obcych ludzi łany,
I słyszeć zdala tych szatan6w wycia,
Co ziemię moją okuli
w kajdany,
Jak Dant, przez piekło, przeszedłeln za życia!
Zrazu jam ufał że B6g miłosierny,
Na pyszne pyszny, ale wiernym wierny!
Zrazu jam ufał, ze za dni niewielf',
Zlecą zesłane Anioły mściciele!
I grób ten pęknie co stoi ?śr6d świata,
Przyparty ręką olbrzymiego kata!
Lecz dnie płynęły, upłynęły lata,
Darmo brzask walczył
z ślepą nocy sił.ł,
Nie weszło sł6ńce nad Świętych mogiłą,
I coraz podlej na tej ziemi było!
Więc duch m6j upadł
w tę pr6żnię zwątpienia,
Gdzie światło wszelIde w noc wieczną się zminia,
Gdzie trupem gniją arcydzieła męztwa,
Gdzie gruzem leżą wiekowe zwycięztwa,
l z dni tych wszystkich wybranej kolei
Wyrasta napis: "Tu nie ma nadziei
Ach! żyłem, żyłem
w tej przepaści długo,
Miotan rozpaczą bezbrzeżną i wściekłą!
I śmierć mi będzie tylko śmierci,} drugą,
Jak Dant, za życia, przeszedłem przez piekło!

[madohora]

Dzwoń miły Zygmuncie, dzwoń!
Po wszystkIej polski£'j ziemi
- Niech przed hymny świętemi
Wr6g nasz i szatan onif\mi.
Dzwoń, dzwoń, dzwol1 :L;ygrmwcie dzwoń!
Dl.woń, dzwof1, dzwoń Zygmuncie dzwoń!
Dzwoń miły ZygulUucie dzwoń!
Usłyszą cię daleko,
Za stepem, g6rą i rzeką,
Po rosie tych łez co cieką
Dzw(\ń, .dzwoń i t. d.
Dzwoń miły Zygmuncie, dzwoń!
Sercem w piersi spiżowej,
Zrozumią serca mowę,
Ubogie dzieci Piastowe.
Dzwoń, dzwoń i t. d.
Dzwoń miły Zygmuncie, dzwoń I
?ad tą śmiertelną głuszą!
Aż się popioły wzruszą,
Aż z jedną powstaniem duszą.
Dzwoń, dzwoń i t. d,
Dzwoń miły Zygmuncie, dzwoń!
Odkupienie się zbliża,
Tw6j lud zstępuje
z krzyża
W zbroi świętego rycerza.
DL. woń, dz wofi, dzwoń Zygm nucie dzwoń!
Dzwoń, dzwoń, dzwol1 Zygmuncie dzwoń!

[madohora]

K O L Ę D A.
My przed wami dziś litajem
SHtroświeckirn zwyczajem,
W Nowy Rok niesie m piosnkę
w ofierze;
Gdy nadzieją duch rośnie,
Kolędujem radośnie,
Posłuchajcie nas szczerze!
Narodzony Syn Boży
Niech swe serce otworzy,
Kędy skarb nieprzebrany, bogaty,
Niechaj gwiazda Trzech króli
Promieniami otuli
Wasze głowy i chaty.
Częstochowska Maryja
Waszym modłom niech spf7.yja,
W dobry czas niech ją prośba porusz)',
Niech się krzewią szczęśliwie
Zboża na naszej niwie,
A CD ot y w naszej duszy.
Po nad miast y, nad wioski,
Niechaj czuwa Duch Boski,
Dary łask niech rozsypie
w narodzie;
Czy biesiada, czy praca,
Niech wam serca obraca
Ku miłości i zgodzie.
A Opatrzność co chwila
Niech was groszem zasila,
Szczęść wam B6g! i panowie i prości!
Mając grosza obficie,
Toć Kalelidarz kupicie,
Liczyć dzionki radości

[madohora]

Śród wzg6rzów i jarów
I dolin i lasów,
Śród pienia ogarów
I trąby halasów.
Na koniu, co lotem
Sokoły zadumi
I z broni:}, co grzmotem
Pioruny zatłumi.
Wesoły jak dziecko,
Jak rycerz krwi chciwy,
Odważnie, zdradziecko
B6j zaczął myśliwy.
Witajcież rycerza
Pagórki i niwy!
Kr61 la60w, pan zwierza,
Niech żyje myśliwy!
Cq W nieho grot zmierza,
Czy w knieje i smugi,
?tąd leci grad pler>za,
> > > Stąd płyną. krwi strugi.
Kto w puszczy dojedzie
Odyńca bez trwogi?
Kto kudły nied?wiedzie
Podesłał pod nogi?
Czyj dowcip gnał rojem
Lataczów do sideI?
K to wstępnym wziął bojem,
Sztandary icb skrzydel?
Witajcież rycerza,
Pagórki i niwy!
Król la?ów, pan zwierza
Niech żyje myśliwy!
Dalejże, dalejże,
z tropu,
w t(OP,
Z tropu w trop, dalejźe, dalejże!
Dalej1.e, dalejie,
z tropu w trop,
Z tropu w trop, hop! hop! hop

[madohora]

Dzbanie mój pisany,
Dzbanie polewany,
Bądź płacz, bądź żarty, bądź gorące woJny,
Bądź miłoś? niesiesz, albo sen spokojny;
Jakokolwiek zwano
Wino co w cię lano;
Przymkni się do nas,
a daj się nachylić,
Chciałbym twym darem gości swych posil ić.
I ten cię nie minie,
Choć kto mądrym słynie;
Pijali przedtem i filozofowie,
A przedsię mieli spełna rozum
w głowie.
Ty zmiękczysz każdego
Naistateczniejszego.
Ty mądrych sprawy i tajemną radę,
Na świat wyda wasz przez twą cichą zdradę,
Ty cieszysz lladzieją
Serca, które mdleją,
Ty ubogiemu przyprawuJesz rogi,
Że ani król, ani betman srogi.
Trzymaj się na mocy,
Bo cię calej nocy
Z rąk nie wypuścim, aż dzień jako trzeba
Gwiazdy rozpędzi co do jednej
z nieba.

[madohora]

Bił chłopów pałką,
Poił gorzałką,
Miał sto chat z górą,
Jadł barszczyk
z rurą,
Popijał piwo,
Zbierał grosiwo,
Czasem od święta
Ciął się w karcięta.
Miał arendarza,
Z którym rozważa:
Czy będą wojny?
Czy czas spokojny?
ZJadł na śniadanie
Udo baraniel
I witych w cieście
Kołdunów dwieście.
Tak z niesLra wności
Dosz(\dł wieczności,
I w ciemnym grobie
Spoczywa sobie.
Nim wieki zbiegą,
Tnie chrapickiego,
At gło.;:; anioła:
" W stawaj!
- zawoła
- "Bo już gotowa...
"Pieczeń wołowa!

[madohora]

W naszej wiosce za ll1ych latek,
Inszy bywał ruch:
I wesele i dostatek,
Każde dziewcze gdyby kwiatek,
Każdy chłopiec zuch!
Dliś na rozum ludzie biorą,
Ale idzie coś niesporo
- Insze czasy masz
Szarem kwieciem łąka kwitnie,
Pokarlałv kłosy zytniE',
Zbladła ludziom twarz!
Czy
w jesieni, czy to w wiośnie,
Były piękne dni,
Czy pracujeli
- Eerce rośnie,
Czy się bawim
- to rozgłośnie,
Az gospoda drży!
Dzisiaj ludzie juz nie tacy
I do czarki i do pracy,
Wiem ich siłę, wiem!
A ojcowie ozielni, f:'tarzy,
?poczywają
u cment.arzy,
Wiekuistym snem!..
Pl?jdę do nich, na mogile,
Będę płakał rad,
Do nich miodu dzban wychylę,
I pogwarzę słodko, mile,
Z ludźmi dawnych lat.

[madohora]

Towarzyszko iycia wiosny!
Powiernico tkliwej duszy,
Brzmiący "!;trun twych dźwięk załośny
Niech westcl1nienie me zagłuszy.
Niechaj glc.s twój
z moim zlany
Jak sen koi me boleści,
Niech ortbity o te ściany,
Biedne serce tylko pieści.
Up6j serce, upój .ucho,
Łzy wytrącaj śpiewem lotnym,
Bo świat dla mnie puszczą głuchą,
Ty w niej celem mym samotnym.
W zbiegłych moich lat kolei,
Nie zaznałem szczęścia wcale,
Prócz t.ęsknoty i nadziei,
Ciągły zawód, ciągłe iale.
Coraz chwila chwilę zgania,
Jako kwiaty ląta więdną,
Kiedyż ;l,iemię tę wygnania
I wędrówek rzucę błędną?
Ach! wieczności się nie zlęknę,
Śmierć nie bud?i wstrętu we mnie.
Bo tam znajdę te dni piękne,
Kt6rych szukam tu daremnie.
Towarzyszko życia wiosny!
Powiernico tkliwpj duszy,
Bruwących strun t?v.ych diwięk żałośny,
?iech westchnienia nie zagłuszy.

[madohora]

J ui cię więcPj nie utrudzę,
Pójdziesz sobie Ram pc' błoniu!
Ku ostatniej dziH posłudze
Wygrzeb jeszcze dół mi koniu.
Spiesz się póki
z rany mOJeJ
Krew do reszty nie ubieiy,
Poki nie odejmę zbroi,
I nie skończę mych pacierzy.
Spiesz się pracuj całą siłą,
Głębiej koniu, głębiej jeszcze,
By mIli
A słońce nie paliło,
By nie doszły do mnie deszcze.
Gasną oczy, duch się ziębi...
Ach! :lal braci, żal mi chatki
Głębiej, proszę jeszcze głębiej,
By nie zbudził płacz mię matki.
Dość, dość, koniu! jak zawola
Wszystkich zmarlych Bóg do si!\bie.
Bym mógl słyszeć głos anioła,
I co prędzej stanął w niebie!

[madohora]

Rycerz to niewielki,
Swej ziemi ubliża,
Który nad stan wszelki
Rolnika poniża.
Dobry polski chłopek,
Dłoń jego obroni,
Wyżywi nas snopek,
W potrzebie zasłoni.
Zbożem jego kosy
Posuta jest ziemia,
Tak on na niej kłosy,
J ak laury rozplenia.
Z w6łkiem n w pokoju,
Uprawia nam błonie,
Na koniku IV hojn,
PlIspiesza
w ohroni...
Te warowne grod.r,
Te pańskie pała\;r,
Jrgo to zarhody,
l jrgo S,! prac
p . .)rgo to cięzarem,
Co lf\kko pan roni,
On na to pod skwarem,
Z b)'olęcirm pot roni.
Z (\;dećmi on głodnemi,
'fe ziarneczka zgania,
Kt6re pau po zIemi,
Za cacl\a roztr wania.
W pomoc kraju bieży,
Z? pańsk'Illi syny,
Wszędzie on nalpzy,
Prócz zysku iwiny.
Sam po ty lej stracie
Od nędzy nas chroni,
W swnjl'j tylko chacie,
Jpj mieszkać nie wzbroni.
Rycerz to nii'wiplki
Krajowi ubliia,
Kt,ky nrłu stan wszelki,
W:e'Śl1iaka ponila.

[madohora]

Wiatr chłodno westchnął i mgłami kręci
Zima już blisko, ej blizko!
Bócian poważny, stróż sianożęci
Rozpuszcza skrzydła, tumani, męci,
I z wolna płynie na rlysko.
Siadł, zaklekotał, zwiesił dziób duży
I zamknął powm?nie oko,
Snadź syn litewski marzy głęboko,
O swej zamorskiej POdIÓŻY.
II.
"Miłoz to lecieć w auzońską stronę,
"Miło coś wiedzieć i widzieć,
"A rozważając trudy minione,
"Plondrować Nilu brzegi zielone,
"Na piramidzie posiedzieć!
"Lecz ach! wiadomo jednemu Bogu,
"Czy ujdę śmierci lub klęski?
,)Czy wróce jeszcze
w kraj nadniemeński?
"Siądeż na kupie murogu?
III.
"0 błonie Litwy I cudneż to błonie!
"'fu wszystko szczęściem rozmarzy,
"Słonko ciepl uchne, sianożęć wionie,
"Dziatwa klekoce, a talll na stronip
"Słychać brząkanie kosarzy.
"Słodkoż tu było!
- Bóg wie, co dalej l'
"Czy wracać będzie już po co P
.,Może dąb z gniazdem zamieć obali,
"Lub kry wiosenne zgruchocą P I
Lepiejby śwemi czuwać oczYI?a.'
"W miejscu, gdzie szczęSCIa tak wiele;
"Lecz piersi czują, ze idzie zima,
"N a ióIŁeJ łące już ieru nie ma,
"Za chwilę śnieg ją zaściele!"
I ptak
- opiekun błoni ojczysteL
Wypręzył dziób swój czerwony,
Pobiegł

[madohora]

Spólnik mych przygód. przyjaciel stary,
Drogi mój rumak, rumak moj kary,
Liejszy nad wiatr, niz zamieć burzliwa,
Zimny, pod zaspem piasków spoczywa.
Ph,cz, płacz pielgrzymie! nad niedolą cudzą,
Mieszaj twe jęki
z lllojemi,
uż go na boje pieśni nie zbudzą,
Już nie zatętni po ziemi.
Król biegu,
w b:egu wyzionął tchnienie,
Zdradzieckim pchnięty pociskiem,
Z piersi krwi ('zarnej kysly strumi\1nie,
Tu
- przy telll źródle pobliskiem.
Spólnik mych przygód i t. d.
Próżna ucieczka, obrona słaba,
Nic juz się zdrajcy nie przyda.
W net poznał, poznał wściekłosć Araba,
Jeszr.u\ nie oschła z krwi dzida.
Potem do konia śpieszę
z otuchą,
Że mu dech wstrzymam na ch wilę.
W olarn i woł:un głucho i głucho,
Tum więc go złożył
w mogile
- Spólnik mych przygód, i t. d.
OdtąrI ciprpienia dni moje struly,
Boję się cienia i "pieki,
Odtąd na miłość, chwałę nieczuły,
Tęsknię od ludzi daleki.
Ta ziemia ojców droga, ae? dzika,
Cała w mych oczach grobowcem;
Od palm kwitnących, woni trawnika
Stronię wielblądów manowcem.
Spólnik mych przygód, i t. d.
On gdy
w południe paliło słońce,
Niósł mię w cień chłodnej gęstwiny,
W nim miałem pomoc, miałem obroflcę,
W zaciętych walkach
z murzyny.
W tajnych, nieznanych sprawach nikomu,
Jemum powierzał dni moje,
Latałem na nim jak połysk gromu,
I do kochanki i w boje.
Spólnik mych przygód, i t. d.
Zmarłeś mój koniu! w szczęśliwszej dohie
Salema w kwiecie urody,
Jak często płocha, schlebiała tobie!
, Z tobę biegała w zawody,
Swieższa niż palmy owoc nieźrałJ-.
Lękliwa sarna mniej miła,
Pers mi ją uwiózł

[madohora]

Niech nas jedność łączy w koło,
/jgoda, miłość kwitnie nam,
Spłyną lata nam wesoło,
Aż do grobu ciemnych bram.
Bliżej do mnie, przyjaciele,
Jak ogniwa złączmy dłoń!
Przyjaźń kwiatem drogę ściele
I od troski strzeże skroń!
Samoluby w kątach siedzą,
Każdy z nich się w sobie żre.
Dusze troski w noc im jedzą,
Za dnia zazdrość w sercu wre!
A nam serce w licznem gronie
Od radości w piersi drga.
Serce w sercu błogo tonie,
Gdy przyjaźni błyśnie skra!
Hej, w kim serce zdrowo bije,
I kto Boga w duszy ma,
Niech po kątach się nie kryje,
Niechaj świętą przyjaźń zna!
Niech się łączy z przyj acioły.
Niech do dłoni przylgnie dłoń!
Żywot spłynie mu wesoły,
Jak po rosie śpiew przez błoń.

[balzack]

Grajże grajku, będziesz
w niebie,
A basista koło ciebie,
Miły grajek się przyloży,
I basista nie najgorzej;
Ten zawadzi, ten doprawi,
Niech im Pan B6g blogoslawi.
Miły Janek dobra dusza,
Tylko sobie n6żką rusza;
Po chalupie okiem wodzi,
A smyczek mu już sam chodzi.
Czasem to się tak zaduma,
Aż go lokciem trąci kuma.
Co u niego we zwyczaju,
Gdy wędruje po swym kraju.
Za nutami
- jedna druga,
Ta kr6ciuchna, a ta dluga,
Lecą glosy do pamięci,
Ode żniwa, sianożęci.
Grajże grajku, bt;dziesz
w niebie,
A basista kolo ciebie.
Lecą, lecą nieproszone,
Na ten smyczek, na tę stronę,
Pl-zepióreczka pomkla
w pros/'),
Spiewa dziewczę
z jasną kosą,
Bb to dziewczę pozna żywo,
Jaki ptaszek śpiewa
w żniwo.
Zapłakane nuty chwyta,
Ta do końca wyśmienita,
A ta znowu do roboty;
A ta trzecia na klopoty...
Grajże grajku, będziesz
w nieb;c,
A basista kolo ciebie.
A zawracaj od komina,
Czapka na bok, ostra mina;
Z przewieszoną tedy polą
Pomaluchno ino w kolo,
Potem raźno na odsibkę,
Bodajże cię za tę skrzypkę...
Grajże grajku, będziesz
w niebie.
A basista kolo ciebie.
Szumno, tlumno i wesofo,
Aby dalej, aby
w kolo,
Za clrugiemi, za gromadą,
Maciej sąsiad ze sąsiadą,
- A za nimi skocznym tanem,
Idzie Wojtek
z dużym dzbanem
Za plotami, jako mogą,
Dzieci sobie swoją drogą.
W okolnilm skaczą źrebce,
Dziecko śmieje się
w kolebce,
Kc;dy spojrzeć
- radość wszędy;
Dziwuje się kogut
z grzędy,
I na drągu, na wysokim,
Przygląda się jednem okiem.
Stara wierzba glową chwieje,
Wyskakują plowe wzgórza,
Tylko gwiazda oczy zmruża,
Wszyscy skaczą jak n?jęci,
Aż tak sobie mówią Swic;ci:
Grajże grajku, będziesz
w niebie,
A basista kolo ciebie.
Zmordowana bieda z nc;dzą,
Jak szalone ze wsi pędzą,
Po lipowym starym moście,
Na wesele jadą goście,
Itlzie matka dobra wola,
Aż się złocą od niej pola,
Suknia na niej, jak na pani,
Złotem tkana, przerabiana.
Na przyjęcie siostra cnota,
Otworzyla stare wrota,
PokKonily jej się plugi.
Stary żóraw też jak dlugi,
Potem z izby buchla para,
Zaśmiala się szczęsna wiara:
Bywaj
z nami, wieśniakami,
Stara matko bywaj
z nami.
A któż w świecie was ugości,
Jeśli nie my ludzie prości,
Grajże grajku, bo daremno,
A ty Baśko kn;ć się ze mną I
Jak się mazur puści szczerze,
Niech się świat za glowę bierze;
Jak się mazur rozochoci,
Co na drodze, to wygrzmoci.
Zagraj że mi grajku proszę,
Wysypię ci w skrzynkę grosze,
Więc i dziewczę, szczere licho,
Podśpiewuje jeszcze cicho:
Grajże grajku, będziesz
w niebie,
A basista kolo ciebie.
Bialy ranek gwiazdy gasi,
Po weselu cicho wszędy,
Tylko kogut sfrunąl z grzędy,
na śpiących snem glębokim,
Przygląda się jcdnem okiem.

[balzack]

Nuż żywo
W hopkI,
Dziarskie parobki,
Z dziewkami w kolo,
Tallczcie wesolo.
Gdy ojców cnota wlada sercami,
Niknie zgryzota
- wesolość z nami I
Nuż żywo
z góry,
Żwawe mazury,
Niech radość nasza,
Biedę odstrasza.
Gdy ojców cnota wlada sercami,
Niknie zgryzota
- wesolość z nami
Nuż żywo
w hopki;
W stodole snopki,
W karczmie wódeczka:
Nuż z mazowiecka.
Gdy ojców cnota wlada sercami,
Niknie zgryzota
- wesołość z nami

[madohora]

Lecioł pies przez owies
Ogón miał do góry
Morcin bez cikawość
Zajrzoł mu do dziury
Oj dana!

[madohora]

Antek z Mańką tak wywijał
aż ją chwycił za specyjał
a ona go za onego
tańcowali powolnego

[madohora]

[madohora]

rzeba jej dać na sitko,
Będzie miała na wszytko,
Trzebać jej dać na wrzeciono,
Powie Jasio: dobra żono!
Trzeba jej dać na niecułkę,
Będzie miała kąpać córkę,
Trzeba jej dać na garnuszek
Będzie jadał bębełuszek (malec)

[madohora]

Ej iwasiu, Iwasienku imię twoje lube
A ktoż mie tu przyhołubi jak tebie nie budiet

[balzack]

Oj Truduś, oj Truduś. Kajś ty Trudę podział
Wsadziłżem ją na piec i butami odział

[balzack]

A jak ci je wezmę
krakowiaka z nogi
pójdą wiechcie z butów
i trzaski z podłogi

[balzack]

nie będę się żenił
tak się będę żywił
dosyćżem garbaty
gorzej bym się skrzywił

[balzack]

Za mną chłopcy za mną
Pókim jeszcze panną
Jak się pokobiecę
Wszystkich diabłów zjecie

[madohora]

• Żegnaj lato na rok *ڿڰۣڿ*.Zdzisława Sośnicka *ڿڰۣڿ*

[madohora]

Kogut zapiał sobie i obudził kurki,
Konik grzebie nóżką, pusto w żłobie ma,
Słonko już wyjrzało zza różowej chmurki
Krówka ryczy głośno, zaraz mleczko da.
Marynika! Marynika!
Nawet oka nie odmyka
Mama przez podwórko woła: wstawaj córko,
Nie bądź leń, bo już dzień, bo już dzień,
Maryniko! Maryniko!
A ona śpi i śpi, doprawdy jak na złość,
Tak może spać i spać i nigdy nie ma dość.
Już słychać: wre robota w lesie,
Nie śpij, obudź-że się
Maryniko! Maryniko!
No, prędzej, wstawaj, już się zbudź mi,
Bo wstyd mi przed ludźmi
No, rusz się już, bo trzeba siana dać konikom
Maryniko! Maryniko!
Krówka już z obórki dawno wyszła na błoń,
Słonku jest gorąco, przeszło drogi szmat,
W sadzie chłopcy zbiegli się pod starą jabłoń,
Śmiechem i radością dźwięczy stary sad
Marynika! Marynika!
Lecą jabłka do koszyka,
Dzisiaj nie powinno zbraknąć tu nikogo
Spośród nas, słychać więc raz po raz:
Maryniko! Maryniko!
A ona śpi i śpi, doprawdy jak na złość
Tak może spać i spać i nigdy nie ma dość
Co w końcu będzie z tej dziewczyny?
Przecież to są kpiny
Maryniko! Maryniko!
Już z ciebie cała śmieje wieś się
Za robotę weź się,
Gdy rąk nam brak, to niech się w domu nie zamyka
Marynika! Marynika!
Święto – tańczą chłopcy razem z dziewczętami,
Cały tydzień tak się czeka tego dnia.
Jeśli jesteś młody, chodź i baw się z nami,
W święto jest wesoło, gdy harmonia gra
Marynika! Marynika!
Jaka piękna ta muzyka.
A więc gdy wieczorem tej melodii zabrzmi
Pierwszy ton, chłopców chór woła ją:
Maryniko! Maryniko!
A ona śpi i śpi, doprawdy jak na złość
Tak może spać i spać i nigdy nie ma dość
Żeby rozsądku jakaś szczypta
Co za dziwny typ ta
Marynika! Marynika!
W ten sposób można, jak widzicie,
Przespać całe życie.
A gdyby tak wyrzucić z siebie tego lenia,
Wszystko jest do naprawienia:
Można rano karmić kurki
Zanieść siano do obórki,
Zebrać jabłek parę koszy,
Trochę poprać, trochę poszyć,
A wieczorem iść na tany
Z jakimś chłopcem roześmianym
I radośnie i z muzyką… (ćśśś…)
Maryniko, Maryniko
Maryniko! Maryniko!

[madohora]

Taki tłum jak tu,
Taki szum jak tu.
To tradycja stara jak świat,
I o śmiech tu lżej,
Więc się śmiej i śmiej,
Młodszy jesteś tu o wiele lat.


Karuzela,karuzela
Na bielanach co niedziela.
Śmiechu beczka i wesela,
A muzyczka,muzyczka nam gra.


Jak przyjemnie
Gdy świat kręci się wkoło.
Świat cały - ty i ja,
Ach jak przyjemnie,
Że się jeszcze tych niedziel,
Przed sobą tyle ma.


Karuzela,karuzela,
Na bielanach co niedziela,
Śmiechu beczka i wesela,
Karuzela,karuzela
Na bielanach tak co niedziela
Karuzela,karuzela.

[madohora]

Gdybyśmy byli kloszardami
w Paryżu mieli własny most
dziurawe buty i łachmany
z kartonowego pudła dom

Wyschniętej bułki po dwa kęsy
taniego wina wspólny łyk
i jeden śpiwór niezbyt miękki
może by chciało nam się żyć

Gdybyśmy byli kloszardami
musiałbyś mnie przytulać wciąż
bo taki przeciąg pod mostami
a i od rzeki ciągnie ziąb

Ty byłbyś ślepcem, ja szaloną
bo przecież z czegoś trzeba żyć
choć kloszardowi, jak wiadomo
najlepiej jest, gdy nie ma nic

A nam się tyle tego uzbierało
tyle spraw i tyle różnych rzeczy
coraz ciaśniej wokół nas, a ciągle mało
tak to bywa u mężczyzny i kobiety

Gdybyśmy byli kloszardami
chodzilibyśmy późno spać
miło się włóczyć ulicami
kiedy nie trzeba rano wstać

Pić sobie wino wprost z butelki
gdy za butelką tyle gwiazd
i znowu śpiewać te piosenki
które umilkły kiedyś w nas

Gdybyśmy byli kloszardami
poklęło by się trochę w głos
na te szarpanki z gliniarzami
na krótkie pety i na los

A przecież byłoby nam lepiej
choć kloszard żyje tak jak szczur
i tylko po to nosi kieszeń
żeby w niej trzymać kilka dziur

A nam się tyle tego uzbierało
wielki łup a takie małe blizny
tylko gdzieś się coś ważnego zapodziało
tak to bywa u kobiety i mężczyzny

[madohora]

Gdzie jesteś, Mały Książę? Gdzie
Odszedłeś z mej książeczki kart?
Czy po pustyni błądzisz?
Znów,rozmawiasz z echem pośród skał?

Czy tam, gdzie świeci złoty wóz
Oglądasz Ziemię w swoich snach,
Gdzie pozostała z dawnych dni
Niby wspomnienie bajka ta.

W maleńkiej Róży kochał się
Książę na jednej z wielu gwiazd.
Nie widział przedtem innych róż,
Kiedy w daleki poszedł świat.

Na Ziemi zwątpił w miłość swą,
Tę najpiękniejszą z wszystkich snów,
Bo jak miał w jednej kochać się,
Gdy ujrzał park z tysiącem róż?

Nie wierz swym oczom - szepnął wiatr,
Jeżeli kochasz, sercem patrz.

Zrozumiał wtedy Książę to,
Że tylko jedna w świecie jest,
Ta, którą kochał w wszystkie dni
I wrócił znów do Róży swej.

Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie?
Odszedłeś z mej książeczki kart.
W świecie, gdzie nikt nie kocha róż
Na zawsze ktoś pozostał sam.

W świecie, gdzie nikt nie kocha róż
Na zawsze ktoś pozostał sam.

[madohora]

W poniedziałek?
W poniedziałek ja nie mogę
Bo pomagam mamie
A we wtorek?
A we wtorek i w środę
Ty masz w domu pranie
No a w czwartek?
No a w czwartek ja mam dyżur
W piątek?
W piątek dwa zebrania
Ty w sobotę...
Ty w sobotę też nie możesz
Bo na lekcje ganiasz

[2x:]
Ale za to niedziela
Ale za to niedziela
Niedziela będzie dla nas

W poniedziałek?
W poniedziałek ty nie możesz
Bo pomagasz mamie
A we wtorek?
A we wtorek i w środę
Ja mam w domu w pranie
No a w czwartek?
No a w czwartek ty masz dyżur
W piątek?
W piątek dwa zebrania
Ja w sobotę...
Ja w sobotę też nie mogę
Bo na lekcje ganiam

[4x:]
Ale za to niedziela
Ale za to niedziela
Niedziela będzie dla nas

[madohora]

Opowiedz mi swoją historię
Tak będzie najlepiej, sam wiesz
Niełatwo jest uciec od wspomnień
Gdy w oknie dopala się zmierzch

Opowiedz mi swoją historię
Choć może żałujesz tych lat
Choć nie chcesz lub nawet nie umiesz
Do własnych przyznawać się strat

Nieprędko świt zbudzi zegary
I gwiazdy dzień jasny postrąca
Nim przeszłość jak płomień
W półmroku się spali
Opowiedz mi wszystko do końca

Gdzieś dalej los przecież Cię porwie
Kto wie, czy spotkamy się znów
Opowiedz mi swoją historię
Nim kiedyś zabraknie Ci słów

[madohora]

Posłuchaj, o czym
Na stromych zboczach
Mówi wiatr
Deszcz o czym śpiewa
Co szumią drzewa
Woła ptak

Dunajec fale toczy
Huczy nurt
Spójrz prawdzie w oczy
On nie kocha, dziewczyno
Już nie kocha cię

W dolinie smreki płaczą
Chłopiec twój
Oczy znów odwraca
Gdy cię spotka, długo milczy
Patrzy w stronę gór

Już za nim nie chodź
W dolinie echo
Ucichło
Wiatr w jodłach szumi
Któż cię zrozumie
Dziewczyno?

Dunajec fale toczy
Huczy nurt
Spójrz prawdzie w oczy
On nie kocha, dziewczyno
Już nie kocha cię

Już pociemniałe śniegi
Płyną z gór
Za nim w świat nie biegnij
Bo nie wróci, dziewczyno
On nie wróci już

Dunajec fale toczy
Huczy nurt
Spójrz prawdzie w oczy
On nie kocha, dziewczyno
Już nie kocha cię

Już pociemniałe śniegi
Płyną z gór
Za nim w świat nie biegnij
Bo nie wróci, dziewczyno
On nie wróci już

On nie wróci już
Nie wróci już

[madohora]

Dobrze wiem
dobrze wiem bez słów
Tak już jest
Tak być musi już
Jestem sam wciąż
bo nikt nie chce znać
brzydkiej, tak jak ja

Lecz przyszedł dzień
Ktoś spotkał mnie
Ktoś spełnił sny
To byłeś ty
byłeś ty

Dziś
dobrze wiem
dobrze wiem bez słów
Ciebie nikt
nie zastąpi już
Ty zmieniłeś świat
bo ty chciałeś być
z brzydką tak jak ja

Przez cały czas
w noc
w blasku gwiazd
w deszcz
w każdy dzień
wciąż czekam cię
czekam cię

Lecz dziś
dobrze wiem
dobrze wiem bez słów
Nigdy już
nie powrócisz tu
To był zwykły żart
nie chcesz znać już
brzydkiej, tak jak ja

Tamte dni
nasze dni
to był żart
żart...

[madohora]

Gdy ciemna noc gwiazdy zapala
A księżyc spacer swój zaczyna
Budzę ze snu marzenia uśpione
Powraca tęsknota szalona

Te gwiazdy wysoko na niebie
Mrugają tak do mnie przyjaźnie
Na której z nich mieszka mój chłopiec
Na której z nich jest moje szczęście?
Księżycu, mój miły, odpowiedz
Ty znasz tajemnice wszechświata
Mą przyjaźń zdobędziesz na zawsze
Lecz powiedz mi, która to gwiazda

Bo gwiazdy czary swe rzucają
I nie chcą oddać swych tajemnic
A ja wciąż szukam ciebie i szukam
Tęsknotę mą zna tylko księżyc

Te gwiazdy wysoko na niebie
Mrugają tak do mnie przyjaźnie
Na której z nich mieszka mój chłopiec
Na której z nich jest moje szczęście?
Księżycu, mój miły, odpowiedz
Ty znasz tajemnice wszechświata
Mą przyjaźń zdobędziesz na zawsze
Lecz powiedz mi, która to gwiazda

[madohora]

Słuchaj, stary, szkoda spać
Gdy gitary zaczną grać
Głowa w górę, jasny wzrok
Razem ze mną równaj krok!

Zrób to dla mnie
Popatrz na mnie
Stary, hej!

Ja na scenie, a ty tam
Ale, stary, ja cię znam
Gdy zagramy, to już fakt
Będziesz nogą ruszał w takt!

Rytm, mój drogi
Idzie w nogi
Stary, hej!

Słuchaj, stary, szkoda dnia
Czemuś smutny, choć się gra?
Inni klaszczą z nami w rytm
A ty jakbyś usnął - wstyd!

To dla ciebie
Te gitary
Stary, hej!

Co dziś z tobą, kto to wie?
Chyba, stary, całkiem źle
Bez uśmiechu siedzi tu
W czym ja mogę pomóc mu?

[3x:]
To dla ciebie
Te gitary
Stary, hej!

[madohora]

I znów powrócił Wiatr...
ten sam...
co razem z nami
wędrował grzbietem fal...
tamtego lata...pamiętasz?

Miałeś do niego żal,
że pieścił moje włosy...
Całował moje oczy...a ja się śmiałam!
Pamiętasz?

Dziś już wiem,że miałam racje...
Gdy wolałam Wiatr od Ciebie...
Bo Wiatr zawsze do mnie wraca,
chociaż hula wciąż po świecie!

Mówiłeś wtedy,że tak lubisz moje włosy.
Mówiłeś wtedy,że całować lubisz oczy...
Minęło kilka dni w których nie było Ciebie...
Pozostał tylko Wiatr...
Ty hulasz gdzieś po świecie...

Dziś już wiem,że miałam racje...
Gdy wolałam Wiatr od Ciebie...
Bo Wiatr zawsze do mnie wraca,
chociaż hula wciąż po świecie!

[madohora]

Gdybyś lubił mnie choć trochę, hej
Gdybyś kochał jak nie kochasz mnie
Gdybyś nie był jaki jesteś
Zechciał tak jak nie chcesz mnie

Byłbyś wiatrem a ja polem, hej
Byłbyś niebem, ja topolą, hej
Byłbyś słońcem a ja cieniem
Gdybyś tylko zmienił się

Gdybyś nie śnił mi się w nocy, hej
Gdybyś dał mi wreszcie spokój, hej
Może bym ci darowała
Może zapomniałabym

[madohora]

Piszesz mi w liście, że kiedy pada,
Kiedy nasturcje na deszczu mokną,
Siadasz przy stole, wyjmujesz farby
I kolorowe otwierasz okno.

Trawy i drzewa są takie szare,
Barwę popiołu przybrały nieba.
W ciszy tak smutno, szepce zegarek
O czasie, co mi go nie potrzeba.

Więc chodź, pomaluj mój świat
Na żółto i na niebiesko,
Niech na niebie stanie tęcza
Malowana twoją kredką.

Więc chodź, pomaluj mi życie,
Niech świat mój się zarumieni,
Niech mi zalśni w pełnym słońcu,
Kolorami całej ziemi.

Za siódmą górą, za siódmą rzeką,
Twoje sny zamieniasz na pejzaże.
Niebem się wlecze wyblakłe słońce,
Oświetla ludzkie wyblakłe twarze.

Więc chodź, pomaluj mój świat
Na żółto i na niebiesko,
Niech na niebie stanie tęcza
Malowana twoją kredką.

Więc chodź, pomaluj mi życie,
Niech świat mój się zarumieni,
Niech mi zalśni w pełnym słońcu,
Kolorami całej ziemi. (3x)

[madohora]

Oj siedzi kamień w ziemi,
Oj pływa scupak w rzece,
Oj nie ma gorszej biedy.
Da jak rządy kobiece.
Oj jedzie chłop na koniu —
A koń kopytem kopie,
Oj, jedzie chłop na koniu,
A ba"ba zaś na ch'opie...
Oj, pogania chłop konia,
Oj, leszczynowym prętem,
A babę zaś gna djabeł..
I lecą nad odmętem

[madohora]

Hej, koledzy Dalej żywo
Podawajcie bratnie dłonie,
Łączmy w silne się ogniwo,
Co nie pęknie, aż po zgonie
Kto więc w naszem kole,
Niechaj puchar pełei\ chwyta,
A o troski i o bóle
Pijąc nektar, się nie pyta.
Wszak po pracy miło, bracie,
Gdy pot srodze kipi z czoła.
Ot w gościnnej zasiąść chacie,
Wśród przyjaciół naszych koła.
Kto więc w naszem kole, etc.
Gdy nabiłeś sobie głowę
Ksiąg uczonych mądrościami,
Niech zasady za surowe
Ci nie wzbronią wypić z nami.
Kto więc w naszem kole,

[madohora]

Hej, koledzy Dalej żywo
Podawajcie bratnie dłonie,
Łączmy w silne się ogniwo,
Co nie pęknie, aż po zgonie
Kto więc w naszem kole,
Niechaj puchar pełei\ chwyta,
A o troski i o bóle
Pijąc nektar, się nie pyta.
Wszak po pracy miło, bracie,
Gdy pot srodze kipi z czoła.
Ot w gościnnej zasiąść chacie,
Wśród przyjaciół naszych koła.
Kto więc w naszem kole, etc.
Gdy nabiłeś sobie głowę
Ksiąg uczonych mądrościami,
Niech zasady za surowe
Ci nie wzbronią wypić z nami.
Kto więc w naszem kole,

[madohora]

Nuże żywo, postaw tlasze!
Trzeba pić'
Bo wesołe życie nasze,
Kiedy pełne'krążą czasze;
Trzeba pić!
Ojciec Noe winko chwalił,
Kiedy pił!
Za to go też Bóg ocalił,
Gdy potopem świat zawalił;
Trzeba pić!
Aleksander nie żartował,
Kiedy pił!
Bo Klitusa zamordował,
Gdy o winko go strofował;
Trzeba pić !
A kto Polak, to już z fachu
Umiał pić!
Król Bóbieski, panie Lachu,
Ani wody znał zapachu;
Trzeba pić!
A gdy z anielskiemi chóry
' Siądziem pić,
Z całej siły hukniem z góry,
Pijąc z dzbana niby z chmury:
Trzeba pić!

[madohora]

Jedzie Zapust na wozie,
ciągnie mięso na powrozie:
i przyjechał k`nam k`nam

[madohora]

A cieszy się, cieszy, moja rodzineczka,
Ze ja se odeszła w kościele wianeczka,
Bom go nie odeszła nika na ulicy.
Ino go odeszła w kościele przy świcy

[madohora]

Mój Stachu, posluchajcie,
Coś wam powiem, uważajcie:
Że jak moję Zośkę zoczę,
Ledwie z skóry nie wyskocz? l
Dawniej ja
z nią kwiatki sadził,
Najczęściej się
z Zośką wadzil;
T eraz z nią mówić nie umiem:
Co się sta.fo, nie rozumiem I
Przy pasiku
z kó.feczkami,
I w buciczkach z podkówkami,
Zaraz jutro do niej ruszę,
Czy mnie kocha, poznać muszę I
A w tym stroju przed Zosieńką,
Pokloni<;; się niziuteńko;
Zajrzę w oczka, czy się mienią,
Zaraz poznam, czy mię cenią?

[madohora]

Kujawiaczku, nieboraczku, czegoś za-
smucony,
Ze cię dziewki nie kochają, jeszcze
niemasz żony?
A pacać smolić cholewki do swej ku-
ja wianki,
Ze byś dostal cztery sery i dzbanek
maślanki.
Hej! jedź do nas, gdzie wej nasze
junaki, chlopaki,
Coto ognia
z podk6weczki krzeszą kra-
kowiaki.
Każda dziewka by lelia, krzepka, krze-
mienista,
A nimbyś ty ją uszczypnąl, zjadlbyś
djab.f6w trzysta.
Oczka czarne jak tartczki, lica by ch
jagody,
Na krakowskim czarnoziemcu, poznasz,
coto gody I
Czerwony ko'ral na szyi,
a sukmana
szyta,
A w tanecllm jak podskoczy, kieby
źrebak bryka!
\V ogródeczku biala chata,
w chacie
przepióreczka,
A w komorze, kieby zorze, kI akowska
dzieweczka;
W alkierzu szldanne wyględy i miska
cynowa,
A jak spojrzysz przez okienko, widno
do Krakowa!

[madohora]

Idzie stary przez Wles,
Kukuleczka kuka;
Stary dziad, stary dziad
Młodej żonki szuka.
M6wili mu dworscy,
Mówili mu chłopcy,
;tCzemu się waść nie żenil,
P6ki waść byl mlodszy.
A teraz waść wysechł,
Jak barania sk6ra,
Panny nie chcą gadać,
Każda patrzy
z g6ry.«
OgoliI brodzisko,
Przypasal szablisko,
Hejże l mocny Boże,
Będę mial babisko.
- A idźże ty stary
Za piec
z paciorkami
Ojcze nasz, kt6ryś jest;
Zmiluj się nad nami.

[madohora]

Leć glosie po rosie,
Po niskiej leszczynie,
I powiedz odemnie,
Dobranoc dziewczynie.
Dobra nocka dobra I
Moja najmilejsza,
Pono już do ciebie,
Droga ostatniejsza.
Ach nie ostatniejsza
Brońże tego Panie 1
Kto się w kim pokochał,
Ma ciężkie rozstanie.
Rozstań-że się, rozstań,
Kalino z ja worem [
Jak ja mam się rozstać
Z kochaneczkiem moim [
Kalina z jaworem
Rozstać się nie może,
Tak i ja
z kochankiem, *)
Broń-że Panie Boże [

[madohora]

(Przy puszczaniu wianków)
Dziewczę piękne na urodzie,
Twarz jak dwie jagodzie,
Stoja.fa nad brzegiem rzeczki,
I rzucala dwa wianeczki.
Oj plyną, plyną!
Oj toną, toną I
Marysia się smuci,
Bo już Jasio jej kochany,
Do swej dziewczyny,
Do swej jedynej,
Pewnie nie wróci!
I rzucila trzeci wianek,
Oj czy po kolędzie
Jej Jasiet1ko ukochany,
Tam jak kościół malowany,
Brać z nią ślub będzie?
Wianek plywal
- wianek pływat,
Jasio się zadumal.
- Ty Jasieńku! ty mój pierwszy.
- Juz-ci nie pójdę do inszej;
Pojedziewa do kościola,
Moja Maryś nie wesola.
Tam nam będą grać,
I ślub dawac

[madohora]

Siostry ogieÓ napalono,
I placu nam postąpiono:
Czemu sobie rąk nie damy,
A społem nie zaśpiewamy r
Piękna nocy l życz pogody,
Broń wiatrów i naglej wody:
Dziś przyszedl czas, że na dworze
Mamy czekać rannej zorze.
Tak to matki nam podaly,
Same także z drugich miary,
Ze na dzień świętego Jana,
Zawżdy Sobótka palana.
Dzieci I rady mej sluchajcie,
Qjcowski rząd zachowajcie:
Swięto niechaj świętem będzie,
Tak bywało przedtem wszędzie.
Święta przedtem ludzie czcili,
A przed się wszystko zrobili;
A ziemia hojnie rodzila,
Bo pobożność Bogu miła.
Dziś bez przestanku pracujem,
I doiom świętym nie folgujem,
Więc też tylko zarabiamy,
Ale przedsię nic niemamy.
Albo nas grady porażą,
Albo zbytnie ciepła karzą;
Co rok słabsze urodzaje,
A zla drogość zatem wstaje.
Pracuj we dnie, pracuj
w nocy,
Prózno bez Pańskiej pomocy:
Boga dzieci, Boga trzeba,
Kto chce syt być swego chleba.
Na tego my wszystko włózmy,
A sobą sami nie trwóżmy:
. vVrócąć się i dobre lata,
Jeszcze nie tu koniec świata.
A teraz ten wieczór sławny
Swięćmy jako zwyczaj dawny,
Niecąc ogień do świtalIla,
Nie bez pieśni, nie bez grania

[madohora]

[madohora]

Jak dek wlasny strój przywdzieje,
Tak mu jakoś blogo
w dusy
- Wszyćko milo dOIł się śmieje,
Nie wygląda jak ten kusy,
, Ciarach kusy, frajcllz kusy, djabeł' kusy.
Danaz moja, danal
Za capecką pawie pióra,
Gdy
z ochotą dek
w tan rusy,
Krakowiaka lub mazura
- Nie wygląda jak ten kusy,
Ciarach kusy, frajcuz kuty, djabd kusy.
Danaz moja, dana!
Podkówecki ognia krzeście,
A u pasa z calej dllSY
Niech zabzęcą kólek dwieście,
Nie wyglądam jak ten kusy,
Ciarach kusy, frajcuz kusy, diabeł' kusy.
Danaz moja, dana I
Jak las wysokie żyto się udalo,
Oj będzie za to pieniędzy nie malo
J A psżenica na zagonie
Z.focistymi klosy plonie.
Jęczmień i owies, blyska barwą świetną,
vVszystko to wszystko sierpy nasze zetną;
A pracowne nasze woly,
Wszystko zwiozą do stodo.fy.
Potem wymlócim,
a czeladka pańska,
W galarach
z szyprem pojedzie do
Gdańska;
Pięknie zboże się uda.fo,
Będzie pieniędzy nie' malo,
Więc chlopy, dziewki, żywo
z sierpem,
żywo,
Skończmy coprędzej rozpoczęte żni wo ;
Gdy skończymy, raźni, żwawi,
Pan dożynki nam wyprawi.
Dziewoja, która przodowala
w żniwa,
Weso.fą piosnkę przed dworem zaśpiewa;
I wianek z kłosów pleciony,
Wstążeczkami ukraszony,
Strojny kaliną i polnemi glogi,
Z[oży
z podarunkiem przed pańskiemi
progi.
Pan wystawi wódkę, piwo,
Grajek zagra piosnkę żywą,
n?dziemy hulali do samego rana,
Wielbiąc szczodrotę .faskawego pana,
Panien, paniczów i pani,
Jako wierni ich poddani.

[madohora]

Wesoly ja parobeczek,
Zalecam się do dzieweczek,
Do dzieweczek się zalecam,
Każdej taniec przyobiecam.
Oj, da, da, da! Oj, da, da, da!
W lewo w prawo pójdę
z Kaśką.
A mazura utn? z Baśka.,
Dziewczęt3. mnie też kochają,
Boczkiem na mnie spoglądają.
Oj, da, da, da! Oj, da, da, da!
Każda za mnie iśćby rada,
Choć nie jedna na mnie gada:
Boć to zwyczaj dziewcząt taki,
Ten im taki, ten owaki.
Oj, da, da, da! Oj da, da, da!
Ale niechllo którą zechcę,
I w serduszko ją polechcę,
o mój Jezusiczku miły,
Wszystkie będą zazdrościly.
Oj, da, da, da I Oj, da, da, da!
Bom też chlopak lebski sobie,
Zdrów i wesól w każdej dobie,
Czy to taniec, czy to żni wo,
Zawsze u mnie naprzód żywo!
Oj, da, da, da I Oj, da, da, da!
Cóż dopiero kiej
w niedzielę,
N owiusiel1ką mam kamzelę,
U koszuli wstęgę burą,
A na czapce pawie pióro.
Oj, da, da, da! Oj, da, da, dal
'Wtedy kiej mnie Rózia zoczy,
Nie odwróci czarne oczy,
Oj i ja też patrzę na nią,
Wszystkie inne dałbym za nią.
Oj, da, da, dal Oj, da, da, da!
Gdy mię wezmą na wojenkę,
Wezmę bojową sukienkę!
Oj i będę rąbal śmialo,
Jako na Kubę przystalo.
Oj, da, da, dal Oj, da, da, dal
Da panowie chłopak tęgi,
Będzie bil choć niema wstt;gi,
Oj bo lepszy chlop
w siermit;dze,
Niż nie jeden pan
o wstędze.
Oj, da, da, dal Oj, da, da, dal.
Lepszy chlopek, bo sit; nie da 1
Za wstążkę kraju nie sprzeda,
Oj nie sprzeda braci, matki,
Za pieniądze, za dostatki.
Oj, da, da, da! Oj, da, da, dal

[madohora]

Plynie Dunajec prosto ku Wiśle;
vVszak ty wiesz Maryś, jak
o tobie
myślę.
. . By mi kto dawal na miarki,
Cwancygiery i talarki,
' Nie opuszczę cię, boś ty jedyna,
Nie I nie ł boś ty jedyna. [dzwony;
Prześlicznie dzwonią na Krakowskiem
Chcę być na wieki
z tobą złączony...
By mi kto dal cyrkul caly,
vVszystkie lasy, wszystkie skaly,
Nie opuszczę cię, boś ty jedyna i t. d.
Nad wszystkie zboża slynie psze-
niczka ;
Choćby tu przyszla sama księżniczka,
I dawala mi pierścienie,
Drogie perly i kamienie,
Nie opuszczę cię, boś ty jedyna i t. d.

[madohora]

Gospodarzu nie dasz wiary i
Jak konie oplacę,
Wydałem ja twe talary,.
Moje serce stracę ł
Grajcie skrzypki, bo si!S smucę
W oplakanym stanie:
Z konikami do dom wr6cę,
Serce się zostanie

[madohora]

Nie wiem gdzie tam lepiej komu,
Każdyć panem wlasnej woli;
Mnie najlepiej
w ojCÓ\V domu,
Więc rad siedzę na swej roli.
Nie ciekawym, co tam poda
Zagraniczna miastom moda;
Sieję sobie swe zagony
- Niech Bóg będzie pochwalony I
Ktoś tam szuka obyczaju,
Pędzi
w świat
- otwarte wrota I
Dzięki Bogu, wiem i w kraju,
Co jest rozum, grzeczność, cnota l
\Volę ja
w staroświeczczyźnie
Wlasnej wiernym być ojczyźnie:
Bom z pradziadów polak chrzczony
Niech B6g będzie pochwalony l
Ktoś przez mądre tam mozoly,
Myśli, że świat przeinaczy.
Toć i jam odbywał szko.fy,
Wiem, co ta ich mądrość znaczy.
Hurt na hurt, wolę ja stare
Ojców serce, ojców wiarę,
Zyć dla dzieci i dla żony
- Niech Bóg będzie pochwalony l
Ktoś tam ludzi durzy, mami,
l gdy jakiś zysk
w tym zoczy,
Górnościami, czulościami
Jako może, mydli oczy.
U mnie, znam się na oszustach,
Prawda w sercu, prawda
w ustach,
Do prostotym wzwyczajony
- Niech Bóg będzie pochwalony ł
Niech tam sobie łakną drudzy
Chwaly, slawy i tak dalej:
Mnie, gdy '!f domu lubią sludzy,
Gdy mię
w wiosce kmieć pochwali,
Gdy pochwalą mi<? sąsiedzi,
A zwlaszcza ksiądz
u spowiedzi:
Tom już calkiem nacieszony --
Niech Bóg będzie pochwalony I

[madohora]

Sialem proso na zagonie,
Nie moglem go zżąć;
Pokochalem dziewczę mlode,
Nie moglem go wziąć.
Bo posiać, a nie zżąć,
Bo pokochać
a nie wziąć,
Choć mię zdradza lube dziewczę,
Nie mogę go kląć.
W czystem polu pod jaworem,
N a kwiecistej grzędzie,
Tam mi luba przysięgala,
Ze mi wierną będzie l
I wianeczek kolisty,
. I pierścionek z.focisty,
W zakladzie trzymalem,
Lubej nie dostalem.
Kiedy ranny dzwonek dzwoni.
Na wczesne powstanie,
Zaraz szedlem do mej lubej,
Dać pocalowan'e.
I szedlem i bieglem,
Wtem kogoś spostrzeglem
Na to w?króś zadrżalem,
I lubej nie chcialem.

[madohora]

Czemuż ja w Proszowskiej zie!y j
Małe zaznal dziecię;
Bylbym między krakowskiemi
Najszczęśliwszy
w świecie ł Krew nie woda ludźmi wlada,
Bo któż sercem rządzi?
Czlowiek myśli i uklada,
A wszystko Bóg sądz

[madohora]

C?y ty mnie kochasz, moja dziewczyno?
- A juścić kocham was panie I
.Ach! jak tu lacno te slowa plyną I
A tam
- czekale m tak na nie..
.Czy tutaj biją serca już żywiej
Ze tutaj nieba już bliżej?
CL:yli tam może bilo prawdziwiej,
I chociaż skrycie, lecz szczerzej?c
.1 za cóż ty mnie kochasz też przecie?
- A jacy jacy ladaco!
Jeśli bez wstydu pytać będziecie
Pewnie nie powiem ja za co.
PowieJzmi proszęlc
- No to wam
Boście na ludzi podobni, [powiem,
A w sercu jacyś niby żałobni,
A gdy mówicie
- to zdrowiem.
Gdyście raz pierwszy mnie tu zastali
(Choć was to może zadziwi)
To mnie się zdalo, gdyście gadali
Żeście mi pono nie krzywi.
Ot i myślałam: Gdybym to była
Panią, co
w zloto ją stroją
- l jakoś znowum się zasmucila
Myśląc, że macie już swoją.
I znowu myślę: Jabym jej da.fa
Chustkę jed wabną za niego
- Onaby chustkc; od świ<;ta miala,
A ja już jego, jak swego.
A gdyście poszli, to mi się zdało
Że mnie już samej ubylo,
A już
w duszyczce tak coś plakalo,
Jakby się strasznie coś śniło.
I już nie chcialam więcej być panią,
Tylko tą halą zieloną,
Co to tam strzyżki pognali na nią,
Bo lżej byloby mi pono.
Gdybyś ty halą byla nad lasem,
Ja byłbym wówczas juhasem,
Strzyżki na hale; pognałbym sobie,
I byłbym znowu przy tobie!
c - Gdybyście byli
w halach juhasem,
Kozą bylabym tymczasem;
Skacząc bym uszla
w turnie przed wami,
I stalibyście znów sami.
»Choćbyś mi uszla, jabym cie; zwabi!,
Bo wówczas był'bym myśliwcem;
Lecz jabym ciebie kózko nie zabil,
Tylko pochwycilbym żywcem.
c - To jabym wówczas chmurą wzleciala,
I stalibyście znów sami,
Jabym myśliwca
w turniach wyśmiala,
Stojąc wysoko nad wami.
»Kiedy ty chmurą, ja bylbym slońcem,
I przecież dopadlbym ciebie;
Bo jasny promień wyskalbym gońcem
Za tobą chmurko na niebie!c

[madohora]

Gospodarzu, gospodarzu
Kto u ciebie bywa,
Zawsze wesól, zawsze wesół,
Nigdy nie poziewa.
Hej, ha, do licha l
Dajcie nam kielicha,
A za jego zdrowie,
Niech nam szumi w glowie

[madohora]

Wesolo żeglujmy, wesoło
Po życia burzliwym potoku,
Jak ody
w gradowym obloku,
Choć wichry, pioruny
w okolo,
Wesolo żeglujmy, wesolo I
Dalej i prędzej i dalej,
Burza się dąsa daremnie.
Kochanka znalazla we mnie.
Z kochankiem twoim poszalej,
Dalej i prędzej i dalej.
Muzyka, śpiewy i tańce,
:ł:'ochodnią godów zatlijcie,
Spiewajcie i tańczcie i pijcie,
Zanim przystani kagańce
Sploszą muzykę i tańce.
Wesolo żeglujmy, wesolo-i t. d
Dalej tu do mnie młodzieńce,
Niech każdy kielich wypróżni,
Za życie my ziemi dlużni,
Str,ojmy ją
w laurowe wieńce,
Zyjmy wielkością mlodzieńce I
Niech kilżdy p61-bogiem będzie,
Choć gorycz dymi
z kielicha,
Niech żyje, niech się uśmiecha,
Niech listek lauru zdobędzie,
A każdy pól-bogiem będzie.
Weso.fo żeglujmy, wesolo
- i t. d
Każde lańcucha ogniwo,
Przeklęte, gdy się rozpadnie;
Gdy rdza się
w niego zakradnie,
To ogniem czyścić co żywo,
Rdzawe lańcucha ogniwo.
Oddawszy życie dla życia
W wielki ocean ludzkości,
Oddajmy ducha i kości,
A unikniemy rozbicia,
Oddając życie dla życia.
Wesolo żeglujmy, wesoło
- i t. d

[madohora]

o jaki ze mnie wielki kiep,
Gdy już wszystko postradalem,
Ca?a fortuna wzię.fa
w leb,
Goły jak bizun zostalem
Niewiem, co święta, niedziele,
\i\Tola?em w kawi.arni siedzieć,
Czekalem na Kuryera trele,
Chcący się co dowiedzieć.
Bielizna moja czart wie gdzie,
Gdy,ż i tę postradalem,
I tylko jeden surdut mam,
Co na nim pe.fno dziur i plam.
\i\T kawiarni zawsze siedzialem,
Slynąlem
z picia i
z grania kart,
Stracilem wszystko i zdrowie,
A przecież to nie jest żart.
Do domu niemam po co iść,
Boby mnie wygnać gotowi,
Ze psami kości kazaliby gryźć,
Jakby jakiemu lotrowi.
Ja sobie inny los znajdę,
I w gęsty lasów bór pójdę,
Na koniec świata gdy zajdę,
Tam ja sobie szczęście znajdę.
(Przy każdej zwrotce śpiewa się
O jerum, jerum, jerum,
. Qualis mutatio rerum.

[madohora]

W slowach, w życiu cnotliwy,
Co z prawej nie zbacza drogi,
Nie będzie jednak szczęśliwy
Bez grosza, gdy jest ubogi.
Gardzą cnotą, gdy ta
w nędzy;
Do cóż cnota bez pieniędzy?
Pieniądze, lube pieniądze,
VI/y macie czarowną silę,
Wy wszystkie spelniacie żądze,
Z wami tylko życie mi.fe l
Ten z rozumu w świecie sZynie,
\Viele pisze, książki czyta;
Literacka slawa ginie,
Gdy pusta kieszeÓ zaświta;
Bez pieniędzy umrze
w nędzy,
Bo cóż rozum bez pieniędzy?
Pieniądze
- i t. d.
Tu poczet pradziadów dKugi,
Szlachectwa lat tysiące liczy,
Lecz, gdy goly lub ma dlugi,
Herb nie zbawi go od nędzy;
Bo cóż tytul bez pieniędzy?
Pieniądze
- i t. d.
T ej znów Bóg dal piękne lica,
O świetnej kary erze marzy,
Lecz, gdy się buzią zachwyca,
Djablo potem się oparzy.
Bez posagu umrze
w nędzy;
Bo cóż piękność bez pieniędzy?
Pieniądze i t. d.

[madohora]

Sród opok i jarów
I plonów i glogów,
Przy dźwięku ogarów,
J rusznic i rogów
Na koniu, co
w cwale
Sokoli ma lot,
I z bronią, co w strzale
Huczniejsza nad grzmot:
Dalejże, dalejże I
z tropu w trop,
Z tropu w trop,
Dalejże, dalejże!
z tropu w trop,
Z tropu w trop,
Hop, hop I
Wesoly jak dziecko,
Jak zbójca krwi chciwy,
Odważnie, zdradziecko,
Bój zacząl myśliwy.
Czy palnie na smugi,
Czy
w górę do chmur:
Tam krwi plyną strugi,
Ztąd leci grad piór,
Dalejże, dalejże
- i t. d.
Kto żubra wywiedzie,
Z ostępu za rogi,
Kto kud.fy niedźwiedzie
Podes.fal pod nogi?
Hej lasy i niwy
Ozwijcie siC;
w chór,
Zatrąbil myśliwy,
Król lasów i gór.
Dalejże, dalejże
- i t. d.
Czyj dowcip gnał rojem
Lataczów do sideł'?
Kto wstępnym wziąl bojem
Sztandary
z ich skrzydeł'?
Hej wiatry
w burz1iwy
Ozwijcie się chór,
Wystrzeli! myśliwy,
Król wiatrów i chmur ł
Dalejże, dalejże
- i t. d.

[madohora]

Cóż w świecie milszego
u biesa,
Jak chłopom prowadzić proces a,
Wsunę się między nich gdyby lis,
Dadzą grosia na stępel i na wpis.
Gdzie niemasz gotówki, co bądź daj,
Kur, kurcząt, maselka, sera, jaj,
Tak zbywa mię czem chce za mój trud,
Bo jestem filantrop, wspieram lud.
Chlop chłopa przy wódce utnie
w pysk,
Ja proces formuję, ciągnę zysk;
Duszę go rok, drugi,
w końcu fik,
Chlop proces przegrywa,
a ja myk.
A jeśli przypadkiem jaki chlop,
Przegrawszy procesik
w kark mię hop,
Czlek na takie' żarty nie pyta,
Zażyje tabaczki. .. i kwita.

[madohora]

Jak wspaniała nasza postać,
Gdy się blyszczy
w słońcu stal,
Koń przez zimę nie chce dostać,
Pójdziesz koniu, pójdziesz
w dal.
Taki los wypadl nam,
Ze dziś tu, jutro tam.
My możemy żyć wesoło,
Bo nie wiemy, gdzie nasz grób:
Jedna kulka świśnie
w czolo,
I o ziemię runie trup.
Taki los
- i t. d.
Ty dzieweczko nie placz wiele
Tylko jednę ł'ezkę zroń
- Wy się zbliżcie przyjaciele,
Uściśnijcie moją dloń.
Taki los
- i t. d.

[madohora]

Pod pantoflem byl dziadunio,
Pod pantoflem mój tatunio,
Pod pantoflem trzech stryjaszków,
Pod pantoflem dwóch wujaszków,
Pod pantoflem, to nie plotki,
Nieboszczycy mojej ciotki,
Pod pantoflem wszyscy, wszędzie,
M6j też pod pantoflem będzie.
Pod pantoflcm brat m6j Oleś,
Pod pantoflem kuzyn Boleś,
Pod pantoflem pan marszalek,
Nawet rotmistrz chociaż śmialek,
I prezydcnt
z deputatem,
A nie k011cZąC jeszcze na tem
Pod pantoflem obaj sędzie,
M6j też pod pantoflem będde.
A dlaczego? kto zapyta,
Oto jest prawda niezbita,
Którą następnie przelożę,
Że inaczej być nie może;
Bo u nas ludzi nie wiele,
J ak nie osie!, l-'ewno cielę,
Jak nie baran, pewno jagnię,
A każdy pantofla pragnie.
Mój dziadunio byl bib ulą,
Tatko wielką safandulą,
Reszta zaś wszystko leniuchy,
Albo też opasibrzuchy;
? wszystkich zaś ludzi się śmieją,
Ze ledwie pisać umieją;
y.rięc to nieomylnym znakiem,
Ze m6j pewno będzie takim.
Będę zatem jak babunia,
Jak mamunia, jak ciotunia,
Jak są moje trzy stryjenki,
Jak bratowe i wujenki,
Bo nikt nie może bez żony.
Wszystko to mając na względzie,
Mąż mój pod pant.: flem będzie.
Choć nas ludzie zwą gąskami,
Albo simplex indykami,
Zawsze kura domestica
Więcej warta od indyka,
Albo cietrzewia na toku,
Których tu spotkasz co kroku;
W ich więc pomieszczony rzędzie,
Mąż mój pod pantoflem będzie.
Mówią, że są inne kraje,
Gdzie są lepsze obyczaje,
Ale to nie tutaj wcale,
Kędy cymtal na cymbale;
Chyba może tam mężowie,
Więcej sensu mają
w głowie;
Co wszystko mając na względzie,
Mąż mój pod pantoflem będzie.

[madohora]

Ej mospanku, oj kobiety,
Skąd bierzecie tej podni:::ty,
Do wiecznego trajkotania,
Do zrzędzenia i kajania?
O I nad bomby i kartacze,
Gorzej, kiedy żona gdacze.
Dawniej bylo wiele stuku,
Biedy, gkodu,
z armat huku,
Trudu wiele, nieraz w glodzie,
Ale człowiek żyk
w swobodzie.
Ol nad bomby
- i t. d.
Dzisiaj za to czlek
w tartasie,
Jakby
w mlynie i
w halasie,
Lecz ja za to ostro, stój I
Wąs do góry, minę strój I
Ol nad bomby i t. d.

[madohora]

Nie jeden modny gach,
Ma minę aże strach,
I puszy w dzień i
w noc,
A glupi gdyby koc;
Że wielki i cóż stąd,
Większym jest jego bląd,
Bo wkrótce razem wspól,
'Pomaszerujem
w dól
- na cmentarz.
Co za dama idzie tu,
Gors ją pozbawia tchu;
A któż to ta bon ton,
Kucharka z »pod korol1«;
Idźże ty gotuj, smarz,
Przystawiaj, szumuj, praż,
Nie kryguj tak twych lic,
A pilnuj polędwic
- na ogniu.
Nie jedna chcąc mieć wdzięk,
Nawiesza loków pęk,
I chociaż stary grat,
Chce mieć piętnaście lat;
Lecz rozbiel'z tylko strój,
Straszydło, Boże mój,
Każdy wyda wyrok,
Ze pięćdziesiąty rok
- w ząbeczkach,
Niejeden krawiec pan
Ma w domu fortepian,
Choć ma roboty ścisk,
Ciągnie go
z domu wist;
Pilnuj ty nożyc, miar,
Masz w ręku Boży dar,
I byś szczęśliwy był,
Potrzeba, abyś szyi
- igiełką.
Szewc zamiast robić but,
Ciągnie pod »Gęś« na miód.
Choć piec wydaje chlód,
Choć dzieci cierpią glód,
Szewc do klótni gotów wnet, [glem.
Pociągnie babę przez grzbiet
- pocit;-
Niejeden student już,
Bez laski ani rusz,
Chociaż pod nosem mech,
Więc wszyscy
z niego
w śmiech.
W kawiarni daje glos,
Do starszych wściubi
a nos;
Lepiej ty rachuj, pisz,
Bo malo jeszcze wiesz
- a, b, c.
W zapusty każdy chwat,
Z pannami za pan brat,
Choć niezgrabny jak drąg,
Idzie na
» Tanzi.ibung
c . Do tal1ca Boże broń,
Stawia nogi jak sloń.
Lepiej ty
w sklepie siedź,
Mów, co kosztuje śledź po dudku.
Niejeden doktór już,
Do biednych ani rusz,
Lecz, gdzie dukatów dość,
Tam on codzienny gość,
Wypędza cholym strach,
Da mikstur dziewięć flach
Chorego zwali
z nóg
- na mary.
Powszechnie niesie wieść,
Każdy chce mięso jeść;
I choci?ż wolów dość,
Rzeźnicy dają kość,
Szynkarze
z nimi wraz,
Za wino dają kwas;
Ten, co szynkuje miód,
Z biedy nieborak schudl
- na piękne.
Dziewica pięknych lic,
Lecz zobacz w ranny czas,
Nigdy nie miala nic,
Rumieniec z twarzy zlazl,
Ujrzysz odmienny front,
Skąd wzięła djabel wie,
Bo wata poszla
w kąt,
A róż, gdzie, nie powie
- na buzi.

[madohora]

Poznałem wybór paryżanek,
Przeróżnych niemek znałem dość,
Węgierek wdzięki i hiszpanek,
Zbadala ma książęca mość.
Stambulu cuda znam od biedy,
Neapol, Rzym, ach co za los l
Ze szczytu nawet piramidy
Wzdychalem do murzynek
w glos.
I wloszkom piałem przy gitarze,
I mile tam spędzalem czas,
A nawet gdzieś na Gibraltarze,
Pantofel chince skradlem raz.
A choć różyczka ma i kolce,
Summa summarum patrz i sądź,
Ach wszystkie one naszej polce
Trzewiczka nie są warte zdjąć.
Ach wszystkie bne
- i t. d.
Ze wszystkich wdzięków śmietaneczkę,
Los zabral w obfitości róg;
Co innym nacyom po troszeczce,
To spolem polce dal sam Bóg.
vVięc nosek rzymski, wzrok hiszpanki,
Greczynki usta niby
z róż;
Pedowe ząbki jak hiszpanki,
Paryską nóżkę macie już.
Więc niemki tkliwość, pleć angielki,
Stateczność szwedek, wloszek szal;
I nie brak żadnej bagatelki,'
By arcydzie.fem świat ją zwal.
Więc chyba zimnym bykbyś glazem,
Summa summarum patrz i sądź,
Ach wszystkie one naszej polce,
Trzewiczka nie są warte zdjąć I
Ach wszystkie one
- i t. d.
(Kuplety Rafala
z operetki ,Palestrant«.)

[madohora]

ak nędznych i tak wiernych
Niema na świecie,
Jak są cyganie.
Oj strzeżcie się, strzeżcie S1ę,
Bo to nocy dziecię I
Niech tylko cygan zjawi się,
Lub cyganka wróżyć chce
- Człecze strzeż konie swe,
Matko strzeż dziecię twe
- Dsching ra
(4 razy.)
Każdy cygan to zna
- Dsching ra,
Dsching ra [
Każdy cygan to zna
- Dsching ra,
Dsching ra I
Każdy cygan to zna.
Kryj się, gdzie chcesz
I zmykaj przed cyganem,
Gdzie on sif; zjawi
Każdy jego wróg.
Triantriandavar } bis
Więc strzeżcie się
I drżyjcie przed cyganem,
Gdzie on się zjawi, hej, ja!
Tam kradnie, jak kruk, hej, ja I
-j{' -j{'
* Tak nędznych i tak wiernych
Niema na świecie,
Jak są cyganie I
Lecz wiernym on
Jeśli sam przyjacielem nazwie cię
Gdy zaufanie jego masz
Wtedy
z duszy odda si?1
Powierz mu konie swe,
Powierz mu dziecię twe,
Dsching ra, Dsching ra I
Dsching ra, Dsching ra I
Każdy cygan to zna,
Dsching ra, Dsching ra I
Kazdy cygan to zna,
Dsching ra, Dsching ra I
!(ażdy cygan to znal
Podaj mu dloń,
Zaufaj cyganowi,
Gdy on się zjawi, bi,
Każdy jego druch
Triantriandavar, Triantriandavar

[madohora]

Targa swój wianeczek
W rzewnych lzach dziewczyna,
Ze jej kochaneczek
Jedzie do Lublina.
J?o
w Lublinie są Krakusy
Zwawe ch.fopcy i wiarusy.
:tNie idź, nie idź Janku,
Śmierć tam grozi tobie;
Czyż ja bez ustanku
Płakać mam w żalobie?c
. Uśmierz dziewczę swe katusze
Ja Ojczyźnie slużyć muszę.c
,. Ostre tam szabelki,
Kulki olowiane;
Pójdziesz na bój' wielki
A ja żyć przestanę.
c . Utul dziewczę troski swoje,
Będziemy żyć wraz oboje.
c :o Jak cię moskal srogi
Zrani lub zabije,
J ak wrócisz bez nogi
Tego nie przeżyje;.
c .Choć poniosę śmierć lub bliznc;,
Lecz poratuję Ojczyznę.
A więc z tobą razem,
Zabierz twą dziewczynę,
Jak zginiesz żelazem
I ja
z tobą zginę.«
,.Si(!dź, siedź, dla mnie cię Bóg chowa.
Daj buziaka, bywaj zdrowa

[madohora]

Kiedy ial, smutek, bieda,
Lub się zrobi jakiś błąd,
Kiedy mózg pomysl wyda,
A nie wiedzieć zacząć skąd.
Wina, wina, wina dzban I
T o mi radca, to mi pan I
Kiedy kto mego laknie,
I wymierza na mnie cios,
A mnie w tem myśli braknie,
Jak mu szczutka palnąć
w nos.
Wina, wina, wina dzban I
To mi radca, to mi panI
Kiedym dal, co ma sztuka,
A mój chory nie chce wstać,
Kiedy śmierć we drzwi puka,'
- A ja nie wiem, co mam dać.
Wina, wina, wina dzban I
T o rili radca, to mi pan

[madohora]

Precz, precz troski, smutek wszelki.
Zapal fajki, staw butelki,
Niech wesoło z przyjaciólmi,
Slodko plynie czas.
A kto pije, niechaj żyje
Jak najdluższy czas.
Dalej bracia
w górę szklanki,
Każdy zdrowie swej kochanki,
Biedne chłopcy, którym obcy
Jest miłości wdzięk.
A kto pije
- i t. d.
Pijmy zdrowie Mickiewicza,
Co nam blogich chwil użycza,
Koi troski jego boski,
Jego lutni dźwięk.
A kto pije
- i t. d.
Gdy wielbiona ma być cnota,
Któż godniejszy nad Czeczota?
Więc panowie jego zdrowie;
Niechaj żyje nam I
A kto pije
- i t. d.
Gdy uczciwość ma być znana,
Któż uczciwszy jest nad Jana?
Więc panowie jego zdrowie
Wiwat Tomasz, Jan I
A kto pije
- i t. d.
Jeszcze jeden
z bo'żćj laski,
Niech nam żyje Stanislawski ;
Więc panowie jego zdrowie
Niechaj żyje nam I
A kto pije
- i t. d.
Gdy sposobność się nadarza,
Wznieśmy zdrowie gospodarza;
Więc panowie, jego zdrowie;
Niechaj żyje nam I
A kto pije
- i t. d.
A gdy fajki wypalone
I butelki wypróżnione,
Trudna rada, spać wypada,
G.fowa cięty nam.
A kto pije
- i t. d.

[madohora]

Męczyć książki przez d,lień ca.fy,
Aby mędrcem być,
Wieczór, gdy prace ustaly,
Z przyjaciólmi żyć.
Tam bc:;dą śpiewy ochocze,
Aż stróż pó.fnoc zarzegocze.
Trala, la, la.
Uważajmy ten porządek,
Jaki wielbląd ma!
Od natury ma żolądek,
W którym napój ma;
Aby i nam taki dano,
I szampanem napawano.
Trala, la, la.
Gospodarzu weź kosz welny,
Potem wina staw,
A gdy ci zostanę dłużny,
Na tablicy znacz
A że ci się w slowie stawię,
Masz mój surdut na zastawie.
Trala, la, la.
Otóż znowu, kolej nowa,
Pelen wina dzban,
Wiwat wolność narodowa
I studencki stan.
A w kim ta miłość wygaśnie,
Niech go jasny piorun trzaśnie.
Trala, la, la.
A gdy nam ten los wypadnie,
Ten to życia bieg,
A gdy się kto do nas wkradnie,
Łajdak, galgan, szpieg-
Zaraz za drzwi z tym lajdakiem,
Kolanem w tyl,
w leb kulakiem.
Trala, la, la.

[madohora]

I cóż w świecie jest milszego,
I cóż milszego jak lulka
w cieniu?
Jak paląc lulkę siedzieć
w milczeniu,
lo niebieskich marzyć migdalach?
O 1 gdybym tęczę mial zamiast cybucha,
Wulkan za lulkę i dąb za hajduka,
Urznąlbym równo dwa tęczy kOl1ce,
Na jednym końcu wulkan bym wprawil,
Na drugim zamiast bursztyna slOl1ce l
W tyle za sobą dąbbym postawi!,
I siedzial sobie jak bisurman jaki,
Z góry na ziemskie spoglądając żaki.
Dąb mój najwyższy
z dębów Iranu,
Lasy i góry przeróslszy glową,
Stalby cierpliwie
z lulką gotową,
Cienia i chlodu nie skąpiąc panu;
A jakbym usnąl zmordowany skwarem,
Dąbby oganial komary konarem.
Hej dębie I fajki
z sultańską miną,
Pali.fbym dymek cedząc przez zęby,
Albobym rzucal kręgi i klęby,
Albobym się otoczyI mgłą siną;
Mój bialy. turban jak leb Aral°atu,
Z ponad oblok6w panowalby światu.
Skończywszy lulkę uradowany,
Dopóty dąlbym, dopóty dmuchal,
Dopóty żarem popiQłem bucha I,
Aż Frengistanu psów jak kasztany,
Popieklbym
w żywym ogniu na cześć Ali,
I wytrząsł popiół na tych, co zosta

[madohora]

Pojedziemy na Mw, na Mw,
Towarzyszu mój:
Na lów, na .fów, na lowy,
Do zielonej dąbrowy,
Towarzyszu mój l
Aż tam biegnie zając, zając,
Towarzyszu mój I
Puszczaj charty ze smyczą,
Niech zająca uchwycą,
Towarzyszu mój I
Pojedziemy na !ów
- i t. d. (powta-
rza siC; przy każdej zwrotce).
ż tam biegnie sarna, sarna,
Towarzyszu mój I
Puszczaj charty ze smyczą,
Niechaj sarnę uchwycą,
T owarzyszu mój I
Aż tam biegnie soból, soból,
Towarzyszu mój!
Puszczaj charty ze smyczą,
Niech sobola uchwycą,
Towarzyszu mój I
Aż tam biegnie panna, panna,
Towarzyszu mój I
Puszczaj charty ze smyczą,
Niechaj pannę uchwycą
Towarzyszu mój I
A teraz się dzielmy, dzielmy,
Towarzyszu mój ł
Tobie, zając i sarna,
A mnie soból i panna,
T owarzyszu mój!
A kiedy ci krzywda, krzywda,
Towarzyszu mój l
Tobie siodlo, a mnie koń,
Terazże się ze mną goń,
Towarzyszu m6jl
A kiedy ci krzywda, krzywda,
T owarzyszu mój I
Moja szabla!
a twój kij,
Terazże się ze mną bij,
Towarzyszu mój I
Kiedyć jeszcze krzywda, krzywda,
Towarzyszu mój [
Twoje gardło, a mój miecz,
Twoja glowa pójdzie precz,
T owarzyszu mój

[madohora]

Niema w świecie jak ta męska,
T a kowalska sztuka ciężka,
Ni kołyską się zajmuje,
Ni tam trupom trumny kujf:,
Tylko gdzie pot, praca krwawa,
Do pomocy męsko stawa!
Oj buch, buch, buch, dalej, dalej,
Takto kowal z góry wali.
Hejże chłopcze I ty przy miechu,
Dymaj, dymaj dla pośpiechu I
Nam nie patrzeć kędy słońce,
Kuć i walić gdy gorące;
Oj ten rozum jak najdalej
Bierzcie ludzie od kowali.
Oj buch
- i t. d.
Dalej
z góry, raz za razem,
Nie ustawać, bo z żelazem
Twarda sprawa, pokąd pali;
Nie zrażać się, dostać kroku,
Nie można wprost, dalej
z boku.
Oj buch
- i t. d.
Nuże chlopcy
a w pośpiechu,
Rąk nie żaluj ty przy miechu,
Bo bez ognia, lecz ciągłego,
Za nic kowal, sztuka jego.
A gdzie ogidi i wytrwanie,
Tam i b.fogoslawisz Panie!
Więc buch, buch, buch, dalej, dalej,
T ak to z góry kowal wali.

[madohora]

Nie pogardzam żadnym stanem,
Ani chlopem, ani panem,
Lecz kto kunsztu z gruntu szuka,
Nie ma jak ciesielska sztuka!
Hej, hej sa, topór i siekiery,
To statek prosty, ale szczery,
Bo jużci, gdzie tym czlowiek chrośnie,
Tam pewnie trawa porośnie.
Sam Bóg syna dal przed laty,
To mi to cech, to kunszt w świecie,
Co wychowal Boże dziecię.
Hej, hejsa, topór i siekiery
- i t. d.
Inni muszczą, poskrobują,
Wiórki stróżą, polerują,
Co tam takie heblowanie l
Patrz kiedy to cieśla stanie.
Hej, hejsa, topór i siekiery
- i t, d
Gdy ci
w chatę ciecze dziurą,
Gdy się rabuś skrada dziurą,
Lub wilk oborę ci krwawi,
Ciesiólka jedynie cię zbawi.
Hej. hej sa, topór i siekiery
- t. d.
Zobacz kazdy doskolIale,
Czy masz
w 'domu wszystko trwale,
Nie zostawiaj czasu zlemu,
Lecz r6b zaraz po mojemu.
Hej, hejsa, topór i siekiery
- i t. d.

[madohora]

ch bin rodem aus Austrya,
Mialem grafa mego stryja,
On mnie wyslal
w obce kraje,
Bym sie uczył obyczaje.
Jak ja jechal na wizyta,
Drei par koni vor kary ta,
Mialem slugi i forszpan a,
A ta byla schan ubrana.
Ja sie zawsze frysch trzymala,
Bialy halstuch zawsze miala,
Ja byl Paryż, Amsterdama,
Lecz nie widzial taki dama.
Widzial ja tam wiele dama,
Lecz nie taki jak ty sama,
Meine dama, meine mile,
Jak ja ciebie polubile.
Sagen sie mir tylko śmiele,
Czy mnie kochasz male, wiele,
Bo jak mnie nie milowala,
To ja tutaj niebywala.
Potem przeda konie, siora,
Werden machen nach klasztora,
I tak z Bogiem rozmawiala,
By ty klopa nie dostala.

[madohora]

Gdy cdek sobie lyknie, ryknie, lyknie,
I śpiewankę ryknie, ryknie, ryknie,
Vtedy to mu milo, miło, milo,
Oby się tak żylo, żylo, żylo:
Gdy się kilka kubków wleje, wleje,
Tak się jakoś dzieje, dzieje, dzieje,
Jakby ta wioseczka mila, mila,
W kólko mi się wila, wila, wila.
SIonko zlazIo z nieba, z nieba,
z nieba,
Wbilo mi się do lba, do lba, do łba,
Czekam rychlo wyjdzie
z paly,
z paly,
Łyknę se jeszcze raz gorzaly, gorzaly.
Tylko znów nie myślcie, że djak, że
djak,
Jest
z natury pijak, pijak, pijak,
Bo choć dziś zalana palestra,
T o mieicie na względzie, że dzisiaj Syl-
westra.

[madohora]

Panienki!
- wyszedl rozkaz
Od jeneralnej komendy,
Brać do wojska dziewczęta
- Nie zważając na żadne względy.
Mężatka będzie przyjęta;
Lecz w takim tylko razie,
Oh I jak żołnierz I na wykazie,
Rozkaz opatrzony
w podpisy,
Dla większej pewności,
Użyczcie swych uszek
Odczytam
w całości;
I tak:
Najpi?kniejsze
z okolicy,
Będą brane do konnicy,
A która niema ochoty,
Pakować ją do piechoty,
Pulk najpierwszy warszawianek,
Ma się zwać pulkiem ulanek,
Wyszedl rozkaz obostrzony,
By formować i szwadrony;
Z tęgą miną do dragonów,
Stare, brzydkie do furgonów,
Potem basiste, garbate,
A dobosze male, pękate;
A gdzie będą twierdze puste,
Tam pakować panny tluste.
Modniareczki do bagnetów,
Kawiareczki do rakietów,
Do sztandarów zakonniczki,
A do szturmu baletniczki,
A gdy krzykną: formuj szyki,
Arfiareczki do muzyki,
Szwaczki będą stać
w rezerwie,
Zeszyć mundur, gdy się przerwie,
Która panna urodziwa,
Będzie
w tem wojsku szczęśliwa.
Wygadana porucznikiem,
A plotkarka pulkownikiem,
Która będzie musztrę znala,
Dojdzie stopnia jenerafa.
Ksiądz Kapucyn, gdy to sfyszal,
Tak się zajadf, aż się zdyszat
Mocno boli i żaluje,
Że si?
z panien pulk formuje,
Bernardyn, gdy się dowiedzial,
Już
w klasztorze nie wysiedzial,
Lecz podaje się
z swym planem,
By mógl zostać kapelanem.

[madohora]

Loreczka w ciąglych mdleje łzach,
Zgorszona ciocia klnie;
Zaciężył im nasz skromny dach,
Bo państwo nęci je.
Najokrutniejszą
z wszystkich kar,
Biedaczkę dotknąl