A gdzie polski Jimi Hendrix, Ian Anderson,

[zielony65]

Keith Emerson, Jimmy Page? Co robili Polanie, Dżamble i inni rodzimi
chałturnicy wówczas, kiedy muzyka rockowa poczyniła tak wielki
postęp? Grali nadal w wiejskich Damach Kultury?

Nie mówcie mi, że którykolwiek zespół w naszym kraju prezentował w
latach 60/70 jakiś, choćby przyzwoity poziom. Była to żenująca
amatorszczyzna i taką pozostała. A jeśli ktoś ma odmienne zdanie, to
proszę o wypowiedź. Ale ilustrowaną przykładem. Od razu będzie można
stwierdzić, od kogo zerżnięte.

[ole-na]

Ja bardzo przepraszam, może nie jestem specjalistką w temacie, ale - Twoim
zdaniem np. NIEMEN - to też chałturnik?

Jeśli tak uważasz, to chyba patrzysz b. jednostronnie...

[zielony65]

Chałturnik! I to do kwadratu!

[basilisque]

Prawda, daleko nam było. Ale "żenująca amatorszczyzna" to gruuuba przesada.
Z takich typowo rockowych kapel z tamtych czasów to ja - oprócz grupy Niemena,
wysoko stawiam KLAN (o którym oprócz mnie nikt tu nie pisze), też ROMUALD I
ROMAN, a potem - oczywiście SBB!

www.youtube.com/watch?v=qfmAxIWqpgE

[zielony65]

Dwa z tych "zespołów" to plagiatorzy dorobku Mahavishnu Orchestra.
Trzeci zrzynał ordynarnie z twórczości Spooky Tooth, Humble Pie i
częściowo The Who. Tatuś przywieźli płyty z zachodu to się
podrobiło...

[billy.the.kid]

stary-na pewno masz rację.
ale....
nikt z nas w onych czasach nie mówił że te nasze kapele to czołówka
światowa. nie oczekiwaliśmy od nich niczego odkrywczego. miło było
gdy naśladownictwo było dobre. chadzało się na różne gitariady, a to
do stodoły, a to do medyka-tu grywał KLAN.
miło też było gdy chłopaki grywali coś odkrywczego np.marek
ałaszewski.
ważnym dla nas było to by chłopaki grali to o czym mogli powiedziec
że to jest ICH MUZYKA.fałsz można było wyczuc.
był taki sobie bardzo popularny zespolik NO TO CO. grywał poprawnie
takie sobie pseudoludowe kawałki ale było to SZTUCZNE-MIMO ŻE GRANE
POPRAWNIE.

A cały czas czekało się na przyjazd wielkich tego świata.zdarzały
sie jednak wizyty grup z w.bryt. które były oszustwem. byłem kiedyś
na takim dziwadle o nazwie THE tremeloes. niby brytyjscy gitarowcy-
nawet dsyc popularni-a okazało się CHAŁA.

Zdrzemnij się dziasku!

[zielony65]

Bo zasłabniesz. Nie myśl, że rozmawiasz z jakimś gołowąsem. Ja też
(?) "Over fifty" i co z tego? Dobrze pamiętam , co w tamtych latach
było dobre, a co chałturą. U nas nawet takich, jak The Tremeloes nie
było.

[zielony65]

dziadku oczywiście. łapy się trzęsą na starość, czy jak??

[krol-czy-krolik]

zielony65 napisał:

> dziadku oczywiście. łapy się trzęsą na starość, czy jak??

Aj, aj - kolego Zielony, nieładnie. Co za przykład dla młodego pokolenia
(takiego jak np. ja). Panie administratorze! Proszę tu wkroczyć i zwrócić uwagę!

Gdzie ta administracja?

[basilisque]

zielony65 napisał:

> Dwa z tych "zespołów" to plagiatorzy dorobku Mahavishnu Orchestra.
> Trzeci zrzynał ordynarnie z twórczości Spooky Tooth, Humble Pie i
> częściowo The Who. Tatuś przywieźli płyty z zachodu to się
> podrobiło...
Oj ostro, kolego, ostro sobie poczynasz.
Zawziąłeś sie na tych naszych chłopaków z gitarami. Ale - trochę przestrzeliłeś
z tej swojej dwururki. Mahavishnu O. co ma do Klanu, czy Romków to nie wiem,
może trochę do SBB, ale niekoniecznie.
A tak w ogole to daty sie nie zgadzają. Klan i R&R - to rok 69. MO - powstało w
71, Humble Pie, w II pol. 69, po rozpacie Small Faces a Spooky Tooth - w ogole
był u nas nieznany.

No, ale jak się zawziąłes to Cię i tak nikt nie przekona. Zgadzam się, że było
wtedy dużo chłamu i nie uważam Polan za geniuszy rocka. Ale - nie wszystko było
takie złe..
Cheers. Baz

[billy.the.kid]

te zielony-koniecznie chcesz to se możemy poubliżac.potrafię puścic
wiąchę przez 10 minut nie powtarzając się. tylko co z tego
wyniknie.??
takich tremeloesów w polsce było na pęczki-ale ty wiesz swoje.ja
swoje.niech każdy pozostanie przy swoim i bedzie klawo.

[johnny-kalesony]

O przepraszam - a Skaldowie? Doprawdy - niewiele było grup na tym mitycznym
ZACHODZIE, zdolnym im dorównać wyrafinowaniem kompozycji i aranżacji (mam na
myśli ich lata 60'), co dziwić nie powinno, jeżeli weźmiemy pod uwagę, jak
dobrze byli wykształceni muzycznie.


Pozdrawiam
Keep Rockin'

[krol-czy-krolik]

No właśnie! Brawo Johnny! (Johnny Bravo?? )Skaldowie, może to nie całkiem
rock, ale byli dobrzy i oryginalni. Mieli super kawałki i śmieszne teksty
(np. coś o wiejskim listonoszu, albo: "stoję na dworcu w Kansas City"). A np.
Marek Grechuta - co zły był? Naśladował kogoś?
Naprawdę, może tak ilościowo nie było dużo, ale sporo było dobrej i właśnie
oryginalnej muzy!

DB. Rabbit

[bartos29]

Tak, ale - jak już zauważyłeś - Skaldowie to nie był rock, a Grechuta - to w
ogóle inny gatunek muzyki...

[billy.the.kid]

króliku-ten człowieczek stwierdził że łapy trzęsą sie WŁAŚNIE JEMU.
usiłuje narzucic właśnie mi co dobre. a ja odpowiem że najlepszym
gitarzystą śweiata lat 60 był np. krzysztof krawczyk.a najlepszym
wokalistą edward hulewicz i nie ma sposobu żeby mi udowodnic że się
mylę. nie to łądne co łądne. łądne jest to co się komu podoba.

mowa jest o muzczce z tych lat a nie koniecznie o rocku.
rock rozumiany jako muzyka młodych- to szerokie pojęcie-i tu i
skaldowie i grechutek mieszczą się.
podnosili chłopaki poziom tej muzyczki deczko wyżej.
taki kawałek- 26 marzenie-czysty rock.

[t.o.m.e.k]

zielony65 napisał:

> Keith Emerson, Jimmy Page?

Nigdzie.

> Co robili Polanie, Dżamble i inni rodzimi
> chałturnicy wówczas, kiedy muzyka rockowa poczyniła tak wielki
> postęp? Grali nadal w wiejskich Damach Kultury?
>
Wypowiedź, delikatnie rzecz nazywając, kontrowersyjna. I chyba
podszyta jakimiś dziwnymi kompleksami. Bo jaki jest właściwie cel w
roztrząsaniu po 40 latach takich kwestii? Czy zadając takie pytania
zrobi nam się lepiej na duszy? Czy chcemy sobie (i innym) coś
udowodnić? Czy może jednak lepiej zacząć myśleć w drugą stronę i
pocieszyć się, że w tym późnogomułkowskim maraźmie coś jednak się u
nas działo i powstało trochę wartościowej i - wbrew temu co twierdzi
zielony - oryginalnej muzyki.
Żeby oceniać jakieś zjawisko, musimy wziąć pod uwagę cały kontekst,
w jakim ono występowało, a nie tylko to, jak szybko ktoś potrafił
zapieprzać po gryfie czy klawiaturze. Polski rock lat 60-tych rodził
się i egzystował w bólach, będących pochodną komunistycznego syfu,
zacofania, reglamentowania wszystkiego co się dało i powszechnego
niedostatku. Pan zielony65 powinien to wszystko wziąć pod uwagę, tym
bardziej, że chyba sam dobrze pamięta te słodkie czasy.
To, co określam jako 'Komunistyczny syf' miał na rockową
rzeczywistość taki wpływ, że po prostu z powodów ideologicznych rock
nie był zjawiskiem mile widzianym i jako taki miał spore trudności z
kulturowo szerszym zaistnieniem. No i wszysto było kontrolowane
przez państwo (czyli partię).
Zacofanie z kolei nie pozwalało na przyzwoite wyposażanie studiów
nagraniowych, na tłoczenie dobrze brzmiących płyt, na produkcję
przyzwoitych instrumentów.
Wszystko było - jak się rzekło - reglamentowane. Dostęp do mediów,
dostęp do wytwórni nagraniowych, dostęp do ożywczych i inspirujących
kontaktów z Zachodem. O tym czy zespół nagra płytę czy nie
decydowało wiele względów - pozamuzycznych również. Nie dziwmy się
więc, że to, co pozostało jest często tak mało rockowe. Pretensje
pana zielonego65 typu "co robili nasi rodzimy chałturnicy" są co
najmniej nie na miejscu. Robili to, co mogli i to, co było im wolno.
Niestety - w tej rzeczywistości jakiekolwiek działania na szerszą
skalę mogły wydarzyć się TYLKO za oficjalną lub milczącą zgodą
władz. I dlatego tak naprawdę muzyka rockowa zaistniała u nas na
naprawdę masową skalę dopiero na początku lat 80-tych.
Zarzut, że polski rock jest zjawiskiem wtórnym nie wytrzymuje żadnej
krytyki. Rock sam w sobie jest zjawiskiem wtórnym. Polecam
odwiedziny strony
thecopycat.nazwa.pl/
Zespoły angielskie i amerykańskie zżynały i zżynają z siebie bez
litości, nierzadko w sposób bardziej dosadny i dosłowny niż zdarzało
się to polskim wykonawcom. Każda sztuka ma swoje wzorce czy
fundamenty, na których z czasem budują się nowe formy czy środki
wyrazu. Jedni robią to z większą, inni z mniejszą fantazją. Ale
prawdziwych geniuszy i twórców od początku do końca oryginalnych
można policzyć na palcach. Nawet wspomniany Ian Anderson i Jethro
Tull zaczynali od prostego bluesa i ich pierwsza płyta nie była
niczym nadzwyczajnym ani oryginalnym. Należy natomiast wierzyć, że
gdyby np. tacy Dżamble mieli podobne warunki do tworzenia swojej
muzyki jak Jethro Tull (i godne swojego potencjału, bo muzykami byli
wybornymi - choć mieli wtedy zaledwie po 20-21 lat!) ich historia
nie skończyłaby się na jednej płycie.
Dżamble to właśnie jeden z takich zespołów, które wyjątkowo
niesprawiedliwie ocenił zielony65, pytając o 'przyzwoity poziom
polskich wykonawców'. A już na tej jedynej płycie słychać, że o coś
im chodzi, że drzemie w nich potencjał, że wiedzą do czego służą
instrumenty - naprawdę, Michał Urbaniak czy Tomasz Stańko z byle
frajerami by nie zagrali! A Andrzeja Zauchę już wtedy obok Niemena
można było uznać za najlepszego polskiego wokalistę.
Zaucha trafił potem do Anawy, zastępując (szkoda, że tylko na jednej
płycie) Marka Grechutę. Ale własnie ta płyta, dzięki bardziej
drapieżnemu wokalowi Zauchy, okazała się najbardziej rockowo
brzmiącym dokonaniem tej grupy. I - jeśli już musimy, to do jakiego
zachodniego wykonawcy ją tu porównamy, panie zielony65? Ja nie mam
pomysłu... Ale po co w ogóle porównywać?
To samo Skaldowie - polskie Moody Blues? Może. Ale takich harmonii
jak "Cała jesteś w skowronkach" nawet w piosenkach MB nie
uświadczysz.
Niemen - to już klasa i poziom międzynarodowy. Bez dyskusji. Z nim
grali początkowo muzycy SBB. Można się spierać o ich styl i
kompozycje, ale ich wirtuozerskich umiejętności nikt nie powinien
kwestionować. Może nie było polskiego Keitha Emersona, ale polski
Billy Cobham objawił się nam w osobie Jerzego Piotrowskiego.
I można by tak jeszcze długo ciągnąć i wymieniać nazwiska Tadeusza
Nalepy, Dariusza Kozakiewicza, Mariana Zimińskiego, Andrzeja
Nebeskiego, Bohdana Kendelewicza (no i co z tego, że Tajfuny
kopiowały Shadowsów - kopiować też trzeba umieć!) i wielu innych.
Tylko znowu - PO CO? Po co szukamy dziury w całym i deprecjonujemy
tę odrobinę naszego skromniutkiego rockowego dorobku z tamtej epoki.
Nie lepiej cieszyć się z tego co mamy i że w ogóle cokolwiek się
zachowało? Było jak było - ale na pewno nie jest to wina muzyków, a
przynajmniej nie w takim stopniu jak im się tu zarzuca. Mało tego -
chyba dobrze, że w pewnym momencie najbardziej przytomni z muzyków C-
C i N-C połączyli swoje siły, tworząc Polan. Obie grupy już wtedy
mocno chałturzyły (tu można się akurat zgodzić z zielonym), ale
ich 'zdrowy odłam' zagrał na rockowo, jak jeszcze nikt przed nimi w
tym kraju (a po nich dopiero Test w 1972). Z czasem Polanie też
zaczęli chałturzyć - ale swoje pięć minut mieli, płyta po nich
pozostała, więc doceńmy to!

Pozdr.

[ilnyckyj]

Bardzo dobra analiza TOMKA. Nic dodać nic ująć... No może jeden drobny szczegół:
że ten cały ruch rockowy w PRL mial niesamowite bariery przed sobą, o ktorych
pisze Tomek, nie tylko polityczne, ale i obyczajowe (bo społeczeństwo było b.
konserwatywne).
Ale istniało ogromne parcie pokoleniowe i to ono było potężnym impulsem
dla tych powstających "oddolnie" a kontrolowanych "odgórnie" grup rockowych.

Sciskam dłoń. Nicki

[billy.the.kid]

barierki obyczajowe to nie peerelowska przypadłośc.takiż sam,jeśli
nawet nie większy, opór rock napotykał w swojej ojczyźnie USA.

tak jakoś smiesznie jazz i dalej blues i rock miały nawet ociupinkę
łatwiejszy start w prl. a to z tłumaczenia mundrzuchom cenzoro że
jest to muzyka prześladowanych w usa czarnych POTOMKÓw NIEWOLNIKÓW.

mało kto pamięta OWACYJNE witanie w kdl-ach śpiewaka murzyńskiego
PAULA ROBESONA.

[jo_ember]

W tych połajankach, głównie w wykonaniu Zielonego na poziom PRL-owskieo rocka
widzę pewne kompleksy prowincjusza, że to my niby takie biedaki i kudy nam do
tego WIELKIEGO ŚWIATA.

A tym czasem czego jak czego, ale właśnie tej muzyki nie mamy co się wstydzić.
Ktoś tu wspommniał Marka Grechutę, czy Andrzeja Zauchę (tj, Dżamble): to
naprawdę były wielkie talenty i w dużej mierze spełnione. A najważniejsze: tu
działo się coś autentycznego, czego nie było nigdzie indziej! To wymykało się
nawet spod kontroli wszechwładnej Komuny, którą takie talenty jak w/wspomniani,
czy Niemen i wielu innych po prostu przerastało!

Naprawdęnie powinniśmy tu mieć żadnych kompleksów.


Pzdr.Jo

[billy.the.kid]

co do kompleksów.
przypomniałem gdzies tu zielonemu taki zespolik TREMELOES. i
faktycznie był to prymitywik,niewiadomo na jakiej zasadzie
wyniesiony do popularności.może na zasadzie DODY?

jednak ciekawsze.
niezykle popularny w polsce/nie wiem jak we francji/ był niejaki
johnny halliday. reklamowany jako KRÓL TWISTA.omamiony reklamą
obejrzałem toto w sali kongresowej.wszak była to GWIAZDA Z ZACHODU.
wyszedłem zniesmaczony,o ile pamietam prze końcem tego "koncertu/.
wolałem nasze GITARIADY.

[jo_ember]

A tych Tremelousów to nie słyszałem na zywo, ale na płytach to byli, no - dla
mnie OK (może mam spaczony gust, ale to przynajmniej mój gust), ich super
przeboj to był Silence is golden z takimi samymi falsecikami jakie dziesięć lat
poźniej używali panowie Bee Gees (którzy chyba zrzynali właśnie z Tremeloes), he, he

[zielony65]

Sami nie wiecie, jakie piszecie głupoty.
Kompleks prowincjusza objawia się u tego, kto twierdzi że jacyś
Dżamble czy insze grajkowie z epoki PRL-u( na przykład Wielki
Repatriant z Białorusi) byli warci już nie Jethro Tull, ale
COKOLWIEK. To właśnie był PRL-owski syf!
Toż Repatriant Tandeciarz nie potrafił nawet zaśpiewać POLSKIEJ
literki "y"! A John McLaughlin z litości nauczył go podstawowych
zasad komponowania.

[basilisque]

Tak i było.

Bo sam rock-and-roll powstał jako odmiana rythm-and-bluesa, ale dla Białych i
przez Białych, by Białe dzieciaki nie musiały się tłumaczyć swoim rodzicom, że
kupują Czarną muzykę.

To nie była propaganda komuszków. Rasizm i segregacja to była rzeczywistość
(szczególnie na Południu) US.

Cheers. Baz

[k123456]

Masz rację stary. to był szajs. Jeden wielki szajs. a po latach tym
bardziej słuchac się tego nie da

[zielony65]

Dziękuję za chociaż jedną mądrą odpowiedź.
To jest forum wielbicieli PRL-owskiej chałtury. W tym towarzystwie
nie mam czego szukać. Moja klawiatura więcej na tym "forum" nie
zagości. Pozdrawiam, Pani(e) k123456.

[t.o.m.e.k]

zielony65 napisał:

> Dziękuję za chociaż jedną mądrą odpowiedź.
> To jest forum wielbicieli PRL-owskiej chałtury. W tym towarzystwie
> nie mam czego szukać. Moja klawiatura więcej na tym "forum" nie
> zagości.

Hmmm - zabrzmiało to niepokojąco, ale przypuszczam, że samobójstwa
nikt z tego powodu nie popełni
A flekując Niemena dlatego, że miał inną (właściwą dla kresów
wschodnich, skąd pochodził) wymowę głoski /y/, wystawia Pan sobie
świadectwo najlepsze z możliwych.

Don't think twice...

[basilisque]

Co do wypowiedzi Zielonego i Zielonopodobnego, najlepszy komentarz będzie w
wykonaniu nieocenionego Boba:
Don't think twice, it's all right

www.youtube.com/watch?v=eSGy5Fo049g
A tak w ogóle to forum jest otwarte dla wszystkich, tych co lubią i tych co nie
lubią.
Ja nie przepadam za Trubadurami ani Tremeloes, ani za Boney M. Ale jeśli ktoś
lubi, uwielbia, proszę bardzo: to forum jest otwarte dla wszystkich...

NIECH ROZKWITA STO KWIATÓW!

Cheers. Baz

[billy.the.kid]

a niech idzie w pi..u.
ch.. mu koło d..
bo d... miałby za dużą przyjemnośc.

[ilnyckyj]

Opinie powyżej są dość przerażające.\


Może jestem tępy, ale nie bardzo rozumiem co ma do tego Bob Dylan.

[basilisque]

ilnyckyj napisał:

>
> Może jestem tępy, ale nie bardzo rozumiem co ma do tego Bob Dylan.

Już wyjaśniam.
1. piosneczka tak ogólnie - o rozstaniu
2. bardzo lubię Dylana, a tę balladkę osobliwie,
3. żeby nie było już żadnych wątliwości, a także w celach
poznawczo-edukacyjnych, załączam tekst:
DON'T THINK TWICE, IT'S ALL RIGHT
Bob Dylan –
It ain't no use to sit and wonder why, babe,
It don't matter, anyhow.
And it ain't no use to sit and wonder why, babe,
If you don't know by now.
When the rooster crows at the break of dawn,
Look out your window and I'll be gone
You're the reason I'm travelin' on,
Don't think twice it's all right.
It ain't no use in turnin' on your light, babe,
Light I never know'd
It ain't no use in turnin' on your light, babe,
I'm on the dark side of the road.
Still I wish there was somethin' you would do or say
To try and make me change my mind and stay,
We never did too much talkin' anyway,
Don't think twice it's all right.
I'm walkin' down that long, lonesome road, babe,
Where I'm bound, I can't tell
But goodbye is too good a word gal,
So I'll just say "fair-thee-well"
I ain't saying you treated me unkind,
You could uh done better, but I don't mind
You just sorta wasted my precious time,
Don't think twice it's all right.
It ain't no use in callin' out my name gal,
Like you never did before
It ain't no use in callin' out my name gal,
I can't hear you anymore.
I'm a thinkin' and a wonderin' all the way down the road
I once loved a woman, a child I'm told,
I gave her my heart but she wanted my soul,
Don't think twice it's all right.

Cheers, Baz

Jethro Tull i... Skaldowie

[ilnyckyj]

Ostatnio odsłychałem sobie jeszcze raz Thick As A Brick i faktycznie jak np. coś
takiego porówna się z tym, co powstawało w tym czasie w PRL - to widać przepaść.
Nie znaczy to, że to wszystko, co wtedy powstawało to był chłam. Zdarzały się
rodzynki na b.wysokim poziomie (muzycznie i tekstowo), ale to wszystko było
przytłoczone jakąś auto-cenzurą, przyduszone. Brakowało tej odwagi, artystycznej
i cywilnej, by odrzucić gorset konwencji. Tacy Skladowie mieli zadatki i
niektóre świetne kawałki, nawet ten solista (Jacek Zieliński) zewnętrznie
podobny do Iana Andersona, ale to jednak lata świetlne od J.T., przy takim
Aqualungu czy Thick as a brick, to brzmi jak takie sobie pitu-pitu...

[krol-czy-krolik]

Ee tam co to za porównywanie Skaldów i Jethro. To zupełnie inne bajeczki. Ze
Skaldów mnie najbardziej się podoba: "Nie chodzi o to by złapać króliczka"

www.youtube.com/watch?v=4SE2aRweXXs
DB. Rabbit