Top Playlist lata 60/70 poz. 850-801

[ilnyckyj]

Teraz mnie przypadł w udziale zaszczyt napoczęcia kolejnej 50-tki. Udaje nam się współdziałać i publikacja nabrała przyśpieszenia. Choć pan gospodarz uważa, że kolejność tu nie jest ważna, ja myślę jednak że im wyżej tym poziom się wyrównuje - w górę. Dla mnie, świadka epoki prawie każda pozycja - to jest teraz "satisfaction".

Nr. 850 Betty Everett "You're No Good"

[ilnyckyj]

Wspomniana tu już Linda Ronstadt zrobiła z tego wielki przebój w r. 73, w Anglii - wcześniej spopularyzowali ten utwór wymienieni przed chwilą The Swinging Blue Jeans, ale pierwsze i IMO najlepsze wykonanie należy do kolejnej wspaniałej blueswoman Betty Everett jeszcze z roku 63! (Choć nie stało się wtedy przebojem). Dlatego głosy z tych trzech wykonań przekazujemy Jej! Betty odeszła już ponad 11 lat temu...
YOURE NO GOOD - to w 63 r. dopiero nr 52 na liście Hot 100 w US

Nr. 849 David Bowie "Space Oddity"

[basilisque]

Debiut, który stał się klasykiem. David jeszcze jako tajemniczy Ziggy Stardust
SPACE ODDITY - nr 5 jesienią 69 w UK

Nr. 848 The Beach Boys "God Only Knows"

[basilisque]

Piosenka bardzo uhonorowana na liście Rolling Stone'a - nr 25 wszech czasów. Na pewno słusznie, bo to jedna z pierwszych i niezrównana ekspozycja rockowej psychodelii, jeszcze przed Good Vibrations tej samej grupy.
GOD ONLY KNOWS - latem 66 m. 2 w UK i ... 39 w US

[orald]

W wiki czytamy "amerykańska grupa rockowa grająca rock and rolla".
Słabo znam ten zespół, ale wydaje mi się, że rocka to jednak on nie grał. Ktoś potrafi wskazać jakieś bardziej agresywne nagranie?

[basilisque]

Ten rodzaj muzyki miał nazwę surf

Nr. 847 Judy Collins "Both Sides Now"

[basilisque]

Kolejna pozycja z Top 500 Rolling Stone (m.171) wszech czasów, tylko tam w wykonaniu Joni Mitchell (która faktycznie była autorką pieśni):
BOTH SIDES NOW dotarła do m. 8 w Hot 100 US, a w Anglii - dopiero na pocz. 70 - poz. 14

Nr. 846 Rainbow "Since You've Been Gone"

[basilisque]

Ritchie Blackmore po rozstaniu z kolegami z Deep Purple utworzył ten tęczowy ansambl, który największe sukcesy odnosił na przełomie 79/80.
SINCE YOUVE BEEN GONE pod koniec 79 nr 6 w UK o dopiero nr 59 w US

Nr. 845 The Youngbloods "Get Together"

[basilisque]

To jeden z hymnów Lata Miłości, znany z wielu też innych wykonań, ale ta grupa z Bostonu rozsławiła je w 69 r.
GET TOGETHER - to nr 5 jesienią 69 w US

Nr. 844 The Soul Survivors "Expressway To Your..."

[basilisque]

Brzmią jak rasowa kapela r'n'b - a tymczasem sami biali. No ale to już były czasy, gdy bluesa śpiewali The Cream, Spencer Davis Group....
EXPRESSWAY TO YOUR HEART - nr 5 w US pod koniec 67

Nr. 843 Van Halen "Dance the Night Away"

[ilnyckyj]

Dziś już klasyk a wtedy - druga fala rocka lat 70 jak AC/DC, Aerosmith, Rush Judas Priest i wielu innych:
DANCE THE NIGHT AWAY - na wiosnę 79 nr. 15 na Hot 100 Billboardu - US

Nr. 842 The Band "The Weight"

[ilnyckyj]

Legendarna grupa pochodzenia kanadyjskiego - towarzysząca Dylanowi, ale nie tylko - działająca też niezależnie, co pięknie pokazał film Scorsese "The Last Waltz". I to ich prawdziwie bluesowy utwór, nawiązujący do motywów biblijnych ich znak rozpoznawczy. B. wysoko na liście TOP 500 All Time - nr. 41!
THE WEIGHT jako płyta nie stał się przebojem, zaledwie 62 m. wiosną 68 r. w US

Nr. 841 Cream "White Room"

[ilnyckyj]

Z przyjemnością prezentuję ten mistrzowski, rockowo-psychodeliczny, biały pokój, z albumu Disraeli Gears, kolejny sklasyfikowany w TOP 500 All Times - na m. 347:
WHITE ROOM na przełomie 68/69 - nr 6 w US i... dopiero 28 w UK

Nr. 840 Joan Baez "We Shall Overcome"

[basilisque]

No, kolego Ilnicki to wezpół-wzespół ruszyliśmy spory kawał do przodu. "We shall overcome!" ten zaangażowany song politycznie tak bardzo charakterystyczny dla epoki - nie znalazł się wsród 500 wszech czasów
WE SHALL OVERCOME - znalazł się w 65 na listach przebojów - m.in. w Anglii wiosną 65 na m. 26

Nr. 839 Boston "Don't Look Back"

[basilisque]

Boston to jedna z większych rockowych sensacji II poł lat 70. Z II albumu o tym samym tytule, który jesienią 78. był nr. 1 w Top 200 albumów w US, ta pieśń:
DONT LOOK BACK jako singiel - nr 4 jesienią 78 w US

Nr. 838 Billy Preston "Nothing From Nothing"

[ilnyckyj]

Już dziś zapomniany, nie żyjący od 7 lat bluesman, ten sam który panom Bitelsom przygrywał na klawiszach przy "Get Back"
NOTHING FROM NOTHING - jesienią 74 nr. 1 w US!

Nr. 837 Miles Davis Quintet "So What"

[ilnyckyj]

O to pewna niespodzianka, jeszcze jeden element czysto jazzowy na tej liście. Klasyk i standard. Jeśli chodzi o chronologię: to album "Kind of Blue" nagrany w 1959, ale na rynku istniał w latach 60. sprzedając ponad 2 mln. szt. co jak na jazz w owych czasach szczególnie jest wielkim osiągnięciem.
SO WHAT z albumu KIND OF BLUE w r.59/60 nr 1. na liście jazz w US

Nr. 836 Canned Heat "On the Road Again"

[ilnyckyj]

Im wyżej na liście tym więcej klasyków. To jeszcze jeden. W duchu hipisowskiej rewolucji kalifornijska grupa Canned Heat:
ON THE ROAD AGAIN jesienią 68 nr 8 w UK i nr 15 w US

[billy.the.kid]

pyszota.

Nr. 835 Bonnie Tyler "It's a Heartache"

[ilnyckyj]

Jeszcze jeden klasyk, już dziś, tak jak i sama artystka - trochę zapomniany. Bonnie - nazywana żeńską wersją Roda Stewarta szczyt popularności przeżywała na przełomie lat 70/80.
ITS A HEARTACHE - nr 4 w UK na przełomie 78/79

Nr. 834 Cliff Richard "Summer Holiday"

[basilisque]

No, widzę . że Ilnicki, w czynie Noworocznym odwalił kawał roboty. Już jestesmy po połowie i teraz już będzie z górki. Coraz więcej znanych i kultowych utworów i teraz mamy Cliffa z jego słodko-aksamitnym tębrem..
SUMMER HOLIDAY , na wiosnę 63 - nr 1 w Anglii (UK)

Nr. 833 The Real Thing "You Are To Me Everything"

[basilisque]

Brzmi jak soul z Filadelfii, ale to wyspiarze, w stylu nazwanym Northern Soul:
YOU ARE TO ME EVERYTHING - w UK, latem 76 - nr 1

Nr. 832 The Dave Clark Five "Bits And Pieces"

[ilnyckyj]

DCF - to jedni z tych co stworzyli potężną falę Inwazji Brytyjskiej, która w samej ojczyźnie showbiznesu Ameryce zepchnęła na drugi plan tamtejszych gigantów! Konkurenci The Beatles i całej liverpoolskiej gromady - bo z Londynu (Tottenham) i faktycznie w pierwszym okresie mocno deptali im po piętach, potem trochę spuścili z tonu, nie nadążyli za nowymi trendami.
BITS AND PIECES - to nr 2 w UK i nr 4 w US na wiosnę 64

Nr. 831 Simon & Garfunkel "Homeward Bound"

[ilnyckyj]

A to ci, którzy właśnie wpasowali się w nowe trendy II poł. lat 60. Właściwie - niewiele dzieli ich od takich np. Everly Brothers, ale jakby się dobrze wsłuchać - to mimo podobieństw - zupełnie inna sfera...
HOMEWARD BOUND - to nr 5 w US i nr 9 w UK - wiosna 66

[basilisque]

To jeden z moich ulubionych utworów owego duetu...

Nr. 830 Neil Sedaka "Laughter in the Rain"

[basilisque]

Gwiazdor lat 50 i pocz.60 miał swój comeback w połowie lat 70. właśnie tym utworem:
LAUGHTER IN THE RAIN - nr 1. w US i nr. 15 w UK latem 74.

[orald]

Poziom rośnie. Oby tak do końca.

[bartos29]

Zgadzam się i nawet podziwiam wysiłek Bazylego, żeby to wszystko zebrać i jakoś sklasyfikować. Nie wiem, dlaczego tak sie usprawiedliwia wciąż, że tylko angielsko-amerykańskie. Prawda jest taka, że tam zawsze była awangarda popu, wszyscy inni lepiej lub gorzej naśladowali.

[basilisque]

Oraldowi i Bartosowi dziękuję za słowa otuchy, choć wiem, że (oczywiście - też w zależności od gustów) ten poziom nie będzie równy. Ale średnia będzie rosła.

Nr. 829 Gallery "I Believe In Music"

[basilisque]

Oto przykład już klasyka pop, który stał się przebojem w licznych coverach, ale w pierwszym momencie nie był b. popularny
I BELIEVE IN MUSIC - to jesienią 72 nr. 22 w US

Nr. 828 The Castaways "Liar Liar"

[basilisque]

Kłamczuch - to garażowy rock w pełnej krasie.... Od czasu do czasu takie grupki wynurzały się z podziemia, by zaistnieć w samym środku showbiznesu. Moim zdaniem ciekawy przypadek, i dodam - bardzo mi przypomina nasze polskie wczesno-rockowe kapele jak np. Dzikusy, czy Chochoły;
LIAR LIAR - w samym środku 65 r. dotarł do 12 m. listy Hot 100 Billboardu

Nr. 827 Edith Piaf "Milord"

[basilisque]

Tak, tak - to nie pomyłka. Wiem, że tu mamy strefę anglo-saską - co można traktować jako pójście trochę na łatwiznę, ale taką konwencję przyjęliśmy, ponieważ moi ankieterzy pochodzili z różnych krajów i każdy miał jakieś lokalne gwiazdy i przeboje, prosiłem więc aby się skoncentrować na tym co było (i wciąż jest) wspólnym mianownikiem - czyli na rynku UK/USA, bo to co tam było znane - stawało się znane globalnie. To prawda - to niesprawiedliwe. Ale przyjmijmy, że ta lista nie wyczerpuje całego bogactwa epoki. Jest głównym elementem, ale daleko nie jedynym. Wracając do naszego "wróbelka": okazało się, że ta pieśń jako jedna z nielicznych "nie-anglojęzycznych" przebiła się na rynkach anglosaskich.
MILORD - przez ponad pół roku w latach 60/61 błąkał się w 2 i 3 dziesiątce listy NME w UK

[basilisque]

Też się zdziwiłem zauważywszy tu wróbelka.