Nauczyciele mają uwagi do rodziców

[darth4]

Jest tu wiele ze strony rodziców i nauczycieli.
Niezadowoleni rodzice ścierają się z nauczycielami "którym zależy".
Przy czym obie strony sie ranią. Brak jak sądzę uwagi dla głosów zadowolonych
rodziców - bo to nie problem i "dziadowskich nauczycieli".
Jeżeli chcemy ucywilizować szkoły choć trochę, spróbujmy się ... dogadać,
porozumieć i zrozumieć.
Proszę o wpisywanie konkretnych i krótkich uwag. Od memorandów są inne wątki.

[Gość: Majka:-)]

Mam do rodziców tylko jedną prośbę, zawsze tę samą i powtarzaną coraz częściej.
Kiedy zaniepokojona nieobecnościami ucznia wypisuję im dokładnie wszystkie dni
i godziny, wskazując unikane przedmioty, niech nie mówią "proszę usprawiedliwić
wszystko". Niech obejrzawszy podpisane "własnoręcznie" usprawiedliwienia nie
mówią, chowając rumieniec zażenowania, "tak, to moje usprawiedliwienie".
Proszę ich o rozmowę już po rozmowach z dziećmi (ba,dziećmi... 17- 18 lat...)
i nauczycielami unikanych przedmiotów. Proszę o informacje domowe o dziecku, o
rozmowę z psychologiem szkolnym, jeśli problem jest poufny i trudny. A
otrzymuję w zamian , przez ściśnięte zęby, "proszę usprawiedliwić". To niczego
nie naprawi.

[Gość: Agata]

Nauczyciele traktują rodziców jak uczniów. Zapominają, że mają do czynienia z
ludźmi dorosłymi, doświadczonymi zyciowo i często lepiej wykształconymi.
Nauczyciele nie uznają racji innych, zero dyskusji . Jeżeli nie chce się
narazić dziecka najlepiej milczeć i robić swoje.
A tak na marginesie - przeświadczenie o nieomylności to chyba choroba zawodowa
nauczycieli.
Miałam kiedyś pacjentkę - nauczycielkę geografii -osobę ciężko chorą.
Usiłowałam wytłumaczyć jej to i owo, ale nie.......ona wiedziała swoje i to
lepiej. Gadałam chyba godzinę widząc politowanie w jej oczach. No i wyszło na
moje. Wróciła po roku......na dializy niestety!

[Gość: Krzysztof Homan]

Gość portalu: Agata napisał(a):

> Nauczyciele traktują rodziców jak uczniów. Zapominają, że mają do czynienia z
> ludźmi dorosłymi, doświadczonymi zyciowo i często lepiej wykształconymi.
> Nauczyciele nie uznają racji innych, zero dyskusji . Jeżeli nie chce się
> narazić dziecka najlepiej milczeć i robić swoje.
> A tak na marginesie - przeświadczenie o nieomylności to chyba choroba
zawodowa
> nauczycieli.
> Miałam kiedyś pacjentkę - nauczycielkę geografii -osobę ciężko chorą.
> Usiłowałam wytłumaczyć jej to i owo, ale nie.......ona wiedziała swoje i to
> lepiej. Gadałam chyba godzinę widząc politowanie w jej oczach. No i wyszło na
> moje. Wróciła po roku......na dializy niestety!

Siadaj, pała!
Nie wpisałaś się do właściwego wątku. Są tutj tego strażnicy.
Miło posłuchać jak znów nie narzekasz.
Może ktoś chce posłuchać co myślę o lekarzach i jakiego lekarza kiedyś
spotkałem?

Pozdrawiam
Krzysztof Homan, nauczyciel
[e-mail]

[Gość: Majka:-)]

"Nauczyciele traktują rodziców jak uczniów. Zapominają, że mają do czynienia z
ludźmi dorosłymi, doświadczonymi zyciowo i często lepiej
wykształconymi.
Nauczyciele nie uznają racji innych, zero dyskusji . Jeżeli nie
chce się
narazić dziecka najlepiej milczeć i robić swoje."
Zaprawdę, nie rozumiem związku ...
Agato, to jest Twój komentarz do problemu rodziców, którzy nie potrafią
przyznać: nie wiedziałem, że dziecko wagaruje? Którzy wolą wspomóc ucznia w
kłamstwie niż podjąć wraz z nauczycielem próbę rozwiązania problemu?

[Gość: Agata]

Jest związek! Dlaczego nauczyciele nie traktują rodziców ludzi dorosłych,
którzy coś tam wiedzą o zyciu jak partnerów?
Dlaczego nauczyciel zakłada, że rodzic będzie kłamał, osłaniał swoje dziecko ?
Dlaczego nauczyciele zamiast dyskutować, pomagać, proponować np lekturę czy
konsultację u specjalisty - krzyczą?
Dlaczego nauczyciele nie dopuszczają myśli, że moga się mylić?
Dlaczego nauczycielom brakuje cywilnej odwagi do przyznania się do własnego
błędu a słowo "przepraszam" nie przechodzi im przez usta?
Jestem matka bardzo dobrze uczącego sie dziecka. Nie wagaruje, nie sprawia
kłopotów wychowawczych. W okresie edukacji wczesnoszkolnej były problemy z
dysgrafią. Czy ktoś z nauczycieli pofatygował się, żeby mi pomóc - pani dziecko
pani sprawa!
Syn miał wpisane 3 spóźnienia. Ponieważ codziennie odwożę go do szkoły i
dokładnie wiem o której godzinie przekracza je progi poprosiłam o wyjaśnienie.
Wychowawczyni nakrzyczała na mnie ( jak śmiem kwestionować). Dopiero śledztwo
wykazało, że spóźniał się sąsiad w dzienniku. I czy myślicie, że
usłyszałam "przepraszam"?
Rozmawiajac z osoba starszą osoby elementarnie wychowane wstają lub proponują
zajęcie miejsca ( zwłaszcza gdy rozmowa ma potrwać dłużej). Czy to w porządku,
że młoda nauczycielka siedzi a ja , dobrych kilka lat starsza, stoję? ( Tak na
marginesie , NIGDY nie rozmawiałam z pacjentami ani ich rodzinami na siedząco
każąc im stać. Zawsze proponuję krzesło a gdy rozmowa jest długa i trudna
często także coś do picia).
Oczywiście trudno

[Gość: Dan]

Zgadzam się z Tobą w 100%.Zawsze nauczyciel myśli, że ma rację, a jeśli
znajdzie się "ludzki"nauczyciel to jest gnębiony przez resztę(oczywiście
nauczycieli).Znam taki przypadek.

[Gość: mycha]

Jasne, nie mam racji, jak zwykle jako nauczycielka sie czepiam, gdyz:
-prosze o kontakt z rodzicami dziecka (od wrzesnia nieobecni na zadnej
wywiadowce) w dowolnym dla nich czasie (do uzgodnienia)
w grudniu nie wytrzymalam wezwanie od dyrekcji, laskawie zjawila sie mama
(chociaz prosilam wyraznie o kontakt z ojcem)
-niedotrzymana obietnica ze strony matki, ze bedzie sie kontaktowala ze mna lub
pedagogiem szkolnym raz na tydzien,
-specjalnie dla rodzicow (i siebie) robie testy, ktore opisuje i oddaje
rodzicom (ze wskazowkami do pracy w domu)- wynik na 22 osoby tylko 10 bylo
zainteresowanych i je odebralo (byl dzien otwarty)
-termin spotkan z rodzicami zostal ustalony i wywieszony w holu na caly rok
szkolny,
wiecie szanowni rodzice ile z Was przychodzi regularnie na spotkania z
belframi, by sprawdzic postepy edukacyjne swoich pociech albo zwyczajnie
porozmawiac lub wyjasnic problem ??????????
Wiekszosc z Was przypomni sobie, ze trzeba sie w tej szkole pokazac :
1 raz na poczatku roku szkolnego
2 raz na polrocze (troche pozno)
3 na koniec roku

I przeciez mozna sobie ponarzekac publicznie w sieci.

Najgorsze dla mnie jest to, iz cierpia na tym dzieci.

Pocieszeniem sa dla mnie rodzice, ktorzy sa mimo swoich obowiazkow zawodowych
zainteresowani tym co dzieje sie w szkole i z pociecha.
Z przyjemnoscia TAKIM Rodzicom poswiecam swoj wolny czas. Ciesze sie ze za pare
godzin (niedziela) spotkam sie z czescia i wspolnie z pociechami spedzimy mile
chwile.
Wspominajac takie fakty-czerpie sily i motywacje do dalszej pracy.

[Gość: Agata]

Chcialabym żebyś była wychowawczynia mojego syna. W naszej szkole jest
odwrotnie. To rodzice ( oczywiście nie wszyscy) biegają za nauczycielami a ci
odpędzają się od nich jak od natrętnych much.
Pytam nauczycielki matematyki czy wszystko ok ( nie ma wywiadówek są tzw
rozmowy indywidualne) - nauczycielka burczy coś pod nosem i poprawia makijaż. Z
nauczycielką geografii rozmawiam na schodach. Dialog ( 5 minutowy) jest z 10
razy przerywany.Polonistka nie znajduje dla mnie czasu od 2 miesięcy,
historyczka myli mojego syna z kimś innym!
Nie przeczę, że są trudni rodzice, ale bywaja i trudni nauczyciele!

[Gość: mycha]

Dziekuje za komplement.
Pochwale sie, ze dzis wszyscy dobrze razem sie bawilismy i milo spedzilismy 4
godziny.
Rodzice zaskoczeni,ze bylo tak wspaniale. Dzieci zachwycone.
A wystarczy tak niewiele: wspolny spacer i koncert przeznaczony dla dzieci (w
filharmonii).
Moze i Wy zorganizujecie sobie takie wspolne wyjscie ?
Zachecam wszystkich. Warto!

[Gość: Agata]

Mycho, próbowałam. Szukałam ciekawych imprez, przynosiłam wycinki z prasy na
temat wystaw. Patrzyli na mnie jak na idiotkę a po kątkach prawdopodobnie
szeptali, ze mam nie po kolei w głowie.
Słyszałam, że nauczyciele też maja swoje rodziny i muszą odpocząć.
Czy wiesz, że w naszej szkole nie ma karnawałowego balu?

[Gość: mycha]

Coz moge powiedziec. Na mnie tez niektorzy z grona patrza jak na wariatke.
Niech sobie patrza, ja robie swoje i lubie to. Mysle, ze wlasnie o to chodzi w
mojej pracy.
Rodzicom tak sie spodobalo, ze chca powtorki :)))))))))

Tak na marginesie: tez mam swoja rodzine.

Wiem, ze nie chca nic organizowac kosztem swojego czasu. Wcale sie nie dziwie,
nasz rzad nie daje motywacji finansowej. Na szkolenia pieniazki biore od meza
(moje nie wystarczaja), a to ze takie pieniazki sa przewidziane w budzetach
szkol- moze i sa, ale ja nie dostalam nawet 1 zl. Zeby bylo jasne: prosilam o
dofinansowanie; nawet teraz skladalam nowe podanie o dofinansowanie studiow
(nowego kierunku).
Nauczyciele sa rozczarowani i rozgoryczeni. Sprobuj to zrozumiec. Kazdy rzad
lata dziury kosztem budzetowki.

Nastepne wyjscie z rodzicami i pociechami planujemy na marzec. Moze rodzice
sami zorganizuja wyjscie?

[Gość: Krzysztof Homan]

Gość portalu: mycha napisał(a):

> Coz moge powiedziec. Na mnie tez niektorzy z grona patrza jak na wariatke.
> Niech sobie patrza, ja robie swoje i lubie to. Mysle, ze wlasnie o to chodzi
w
> mojej pracy.

> nasz rzad nie daje motywacji finansowej. Na szkolenia pieniazki biore od meza
> (moje nie wystarczaja), a to ze takie pieniazki sa przewidziane w budzetach
> szkol- moze i sa, ale ja nie dostalam nawet 1 zl. Zeby bylo jasne: prosilam o
> dofinansowanie; nawet teraz skladalam nowe podanie o dofinansowanie studiow
> (nowego kierunku).

Pieknie. Godne pochwały. Gratuluję.
Jedno maleńkie ale:
Czy nie należy mieć "litości" dla innych nauczycieli? Co ważniejsze, czy nie
należy tak poprawić system, by i inni mogli podjąć działania podobne do Twoich?
Bo w krańcowym przypadku możemy dojść do sytuacji, w której takie działania
staną się normą. Skoro Ty tak działasz, pewnie jeszcze ktoś, to dlaczego nie
mogliby tego robić wszyscy? Pozostaje jedynie bogato się ożenić (wyjść za mąż).
A może nauczyciele powinni dofinansowywać swoje szkolne działania?
Może znajdą się pedagodzy z powołaniem całotygodniowym, tak od poniedziałku do
niedzieli, i w dzień i w nocy? Jesteś skłonna uwierzyć ich
zapewnieniom: "właśnie o to chodzi w naszej pracy"?

Pozdrawiam
Krzysztof Homan, nauczyciel
[e-mail]

[Gość: mycha]

> Gość portalu: mycha napisał(a):
>
> > Coz moge powiedziec. Na mnie tez niektorzy z grona patrza jak na wariatke.
>
> > Niech sobie patrza, ja robie swoje i lubie to. Mysle, ze wlasnie o to chod
> zi
> w
> > mojej pracy.

> Pieknie. Godne pochwały. Gratuluję.

Nie chodzi mi o oklaski, ani pochwaly.

> Jedno maleńkie ale:
> Czy nie należy mieć "litości" dla innych nauczycieli? Co ważniejsze, czy nie
> należy tak poprawić system, by i inni mogli podjąć działania podobne do
Twoich?

"Litosci" hmmm moze i tak, jednakze nie od nas zalezy system edukacji.
Kierowaniem oswiata zajmuje sie MENiS i kuratoria. Coz pozytywnego mozna o nich
powiedziec ? Osobiscie twierdze, ze nic.
Niekompetencja centralnych wladz, zadluzone warszawskie kuratorium (brak
funduszy na czynsz ?)- szkoda slow na komenarze.

> A może nauczyciele powinni dofinansowywać swoje szkolne działania?

Chce zauwazyc, ze tak wlasnie czynia. Wszelkie warsztaty, konferencje
doskonalace oplacamy sami.

> Może znajdą się pedagodzy z powołaniem całotygodniowym, tak od poniedziałku
do
> niedzieli, i w dzień i w nocy? Jesteś skłonna uwierzyć ich
> zapewnieniom: "właśnie o to chodzi w naszej pracy"?

Prosze nie przesadzac. Nikt nie oczekuje od nas przebywania w pracy cala dobe.
Moim zdaniem trzeba do swojej pracy dodac odrobine serca. Jesli do tego dolacza
godna place to bedziemy mieli wszystko o czym marzymy.

[Gość: Krzysztof Homan]

Gość portalu: mycha napisał(a):

> Nie chodzi mi o oklaski, ani pochwaly.

Byłem o tym przekonany. Uważam jednak, że się należą.

> Chce zauwazyc, ze tak wlasnie czynia. Wszelkie warsztaty, konferencje
> doskonalace oplacamy sami.

Opłacanie szkoleń podnoszących kwalifikacje to trochę co innego, niż np.
przysłowiowe kupowanie kredy.
Tak czynią, a przynajmniej powinni robić wszyscy.

> Prosze nie przesadzac. Nikt nie oczekuje od nas przebywania w pracy cala
dobe.

Przesadziłem świadomie dla bardziej wyrazistego zobrazowania zjawiska.

> Moim zdaniem trzeba do swojej pracy dodac odrobine serca. Jesli do tego
dolacza
> godna place to bedziemy mieli wszystko o czym marzymy.

Każda praca lepiej idzie "z sercem". Praca nauczyciela szczególnie.
Nie powinny jej wzbogacać pieniądze własne nauczyciela, czy jego współmałżonka.
To uważam za szczytne, ale nie wskazane.

Pozdrawiam
Krzysztof Homan, nauczyciel
[e-mail]

[Gość: mycha]

Z ostatnim zdaniem zgadzam sie calkowicie.
Pozdrawiam i dziekuje.

[Gość: Barbara]

Gość portalu: Agata napisał(a):

> Jest związek! Dlaczego nauczyciele nie traktują rodziców ludzi dorosłych,
> którzy coś tam wiedzą o zyciu jak partnerów?
> Dlaczego nauczyciel zakłada, że rodzic będzie kłamał, osłaniał swoje dziecko ?
> Dlaczego nauczyciele zamiast dyskutować, pomagać, proponować np lekturę czy
> konsultację u specjalisty - krzyczą?
> Dlaczego nauczyciele nie dopuszczają myśli, że moga się mylić?
> Dlaczego nauczycielom brakuje cywilnej odwagi do przyznania się do własnego
> błędu a słowo "przepraszam" nie przechodzi im przez usta?
> Oczywiście trudno

Agato, daję głowę, że wielu ludzi ma wiele zastrzeżeń także do lekarzy. Czy
słyszałaś np. o lekarzach typu: "ej, przeleciał ptaszek"? To lekarz, który
pracując w szpitalu przemyka korytarzem jak wiatr. A pacjenci próbują się
dowiedziec czegoś o stanie swojego zdrowia polując na niego. Gdy go w końcu
dojrzą, rozmowa prowadzona jest półbiegiem. Doświadczyłam tego.
Innym razem z zapaleniem zatok usiłowałam o godzinie 9 rano dostać się do
internisty (rejestracji z braku miejsc już nie było od 7 30).Lekarz stwierdził,
że przyjmujac mnie "zaburzy swój rytm dnia".Ostatecznie trafiłam do gabinetu
prywatnego. itd, itd, itd

A swoją drogą, zastanawiam się, dlaczego tak katujesz siebie i oddajesz
swojego syna do szkoły, o której nie możesz powiedzieć nic dobrego? Skoro
wszystko jest w niej złe, to dlaczego nie znajdziesz innej?
Przecież w Warszawie na pewno są szkoły, w których pracuje choć kilku
normalnych, nieskorumpowanych nauczycieli...

Pozdrawiam
Barbara

[Gość: Agata]

Zdecydowana większośc szkól jest zła lub bardzo zła! To co opowiadają znajomi
mający dzieci w różnych szkołach powoduje, że włos jeży się na głowie.
Nauczyciele potrafią grać na lekcji na telefonach komórkowych , czytać gazety (
uczniowie w tym czasie rozwiązują zadania), wdają się z uczniami w dyskusje nie
mające związku ze szkoła ( np jakim samochodem jeżdża rodzice, jakie meble maja
w kuchni). Prace domowe zadawane sa po to żeby zatrudnić całe rodziny a potem
ocenić efekty ewidentnie nie będące praca dziecka. Służę przykładem:w klasie II
( nauczanie początkowe) pani zadała dzieciom ulepienie z gliny (!) wybranego
pomnika. Wiadomo, ze przewyższa to możliwości 8 latka. W ruch poszły całe
rodziny i na lekcji ukazała sie okazała kolekcja warszawskich pomników
autorstwa cioć, wujków, sąsiadów itp.Dzieci dostały gwiazdki. Wszystkie z
wyjątkiem córki mojej koleżanki - jej praca była samodzielna.
Zmiana szkoły mojego syna spowodowałaby tylko zmianę jednej złej na drugą złą
lub bardzo złą. Tu wiem czego mogę spodziewać sie po nauczycielach, kto uczy
źle, kto sie obija a kto choć troche przykłada. Bez gruntownej reformy polska
szkoła sie nie zmieni.
Piszesz ,że masz złe doświadczenia z lekarzami. Być może trudn mi odpowiadać za
wszystkich kolegów - być może część także sie obija. Tym nie mniej łatwiej
zmienić lekarza niż szkołę dziecku. A poza tym jeśli pacjent jest niezadowolony
z jakości usług może złożyć skargę do ordynatora, kierownika przychodni,
dyrektora jednostki, Izb Lekarskich, Rzecznika Praw Pacjenta i opisac w prasie
( z tego ostatniego ludzie chętnie korzystają). W przypadku zastrzeżeń do
nauczyciela droga jest krótka - dyrektor, który zawsze(!!!) trzyma stronę
swojego pracowika, poinformuje go o skardze rodziców a nauczyciel już znajdzie
sposób na niepokornych - ucznia i rodzica.
Barbaro, nie są to jedynie moje obserwacje. W przede dniu egzaminów 6 klasistów
wiele rozmawiam z rodzicami kolegów syna z róznych szkół - niestety opinie o
nauczycielach sa z reguły fatalne. Dodam, że są to rodzice zwykle dobrych lub
bardzo dobrych uczniów.
Pozdrawiam.-Agata-

[Gość: mycha]

Nic nowego, pileczka znowu sie odbija...
Mozne znajdziemy jeszcze przedstawicieli innych zawodow?
Sadze, ze to nie ma sensu. Kazdy z nas niech zrobi rachunek sumienia i zadba o
swoje podworko. Przyniesie to wieksza korzysc.

Pani Agato, tak samo jak Pani nie moze odpowiadac za kolegow i kolezanki ze
swojej profesji tak samo nauczyciele -sa rozni.

Tak z ciekawosci zapytam: czy dzieci, ktore pracowaly z glina widzialy ja w
szkole po raz pierwszy???? Pytam, gdyz dostalam dzieciaczki, ktore nie
potrafily poslugiwac sie pedzelkiem,nozyczki to dla nich bylo tabu, a o
istnieniu materialu zwanego glina dowiedzialy sie na lekcji.
I coz... zawinilo przedszkole, zerowka czy moze rodzice ???
Po co dziecko ma brudzic w domu??? Wlaczy sie video lub kreskowi z kablowki i
spokoj na pol dnia...
Takie sa realia.

[Gość: Agata]

Z tego co opowiadali mi wzburzeni rodzice ( lepienie z gliny nie odbywało sie w
szkole mojego syna) nauczycielka zadała odtworzenie (!) jednego z warszawskich
pomników. To jest praca dla plastyka - tu wszyscy rodzice byli zgodni. Dziecko
nawet bardzo utalentowane plastycznie nie jest wstanie rzeźbić. Może odtwarzać
mało skomplikowane kształty - lepić bryły ale nie postacie, które byłyby
podobne do istniejących pomników.Dlaczego dzieci nie lepiły na lekcji?-
Dlatego, ze nauczycielka doskonale zdawała sobie sprawę, że stawia wymagania
zdecydowanie przewyższające możliwości i umiejętności dzieci w tym wieku.
Zatrudniono zatem uzdolnionych plastycznie dorosłych. Czy było to pedagogiczne -
mnie wydaje się, ze nie.
Przedszkola, podobnie jak szkoły, nie lubią "brudzących" zabaw.
W domach bywa różnie - część rodziców też nie chce mieć mieszkania w farbie i
glinie.
Jeżeliktoś z nauczycieli poczuł się urażony/obrażony - przepraszam. Postarajcie
się jednak Państwo zrozumieć rodziców. Większość doucza dzieci w domu - i robi
to nie dlatego, że syn lub córka nie uważają na lekcjach czy są niezdolni, ale
dlatego, że program jest nierealizowany ( tematy omwione powierzchownie),
polonista nie zadaje wypracowań, ani jakichkolwiek innych dłuższych pisemnych
wypowiedzi, do przeczytania jest 5 lektur(!), matematyk zadaje zadania, których
nie wytłumaczy na lekcji. W domu tłumaczy się ,wyjaśnia, robi zadania ( podobne
do tych szkolnych) - zastępuje nauczyciela. Mamy prawo być rozżaleni.
Popołudniowa nauka nie jest utrwaleniem tego czego dziecko nauczyło sie w
szkole a nauką od początku. Dzieje się to kosztem dzieci( zamiast iść na spacer
czy basen piszą dyktando). Kosztem naszych wzajemnych kontaktów ( w domu jest
rodzic- belfer), naszego wypoczynku ( ostatecznie to zadna przyjemnośc po pracy
zmieniać zawód i przeistaczać się w nauczyciela).
Uważam, że jest to poważny problem. Gdyby dotyczył tylko jednej szkoły, tylko
niewielkiej grupy dzieci - tu doszukiwałabym się winy. Niestey, z kimkolwiek ze
znajomych nie rozmawiałabym na temat szkoy ( bez względu na poziom nauki -
nauczanie początkowe, szkoła podstawowa, gimnazjum czy liceum) słyszę to samo.
Zmieniaja się nazwiska nauczycieli.
Tu potrzebna jest szybka reforma. Nie każdy rodzic ma umiejętności i
zamiłowanie pedagogiczne.
I jeszcze jedno - przypuszczam, że wypowiadający sie na tym forum nauczyciele
porządnie i solidnie podchodzą do zawodu , interesuje ich szkoła, maja na nia
jakiś pomysł - dlatego piszą. Przyznajcie Państwo uczciwie czy w pokoju
nauczycielskim nie znajduje się wielu kolegów, którym nie powinno sie podać
reki, którzy "odwalają" robotę przerzucając nauczanie na dom?
Pozdrawiam - Agata

[Gość: mycha]

Zgadzam sie z tym, ze program jest przeladowany. Jednakze z wlasnego
doswiadczenia wiem, ze tylko nieliczni rodzice sa na prawde zainteresowani
edukacja wlasnego dziecka, reszta nie robi nic. Umowilam sie z rodzicami (na
ich wniosek), ze bede robic male testy, ktore sprawdze, opisze z czym dziecko
ma trudnosci i oddam rodzicom na zebraniu. Zainteresowanych byla zaledwie
polowa. Pytam, gdzie reszta tych gorliwych rodzicow, ktorzy tak glosno
krzycza ????? Podobno sa zainteresowani postepami i chca wiedziec jak pomoc
dziecku w domu ??????
To nie teoria tylko praktyka z klasy pierwszej szkoly podstawowej.

Nalezy dodac, ze pod swoja opieka mam 6 dzieci, ktore powinny jeszcze dojrzec
do obowiazku szkolnego. Rodzice sie nie zgodzili-skutek: mecza sie dzieciaczki.
Ciezko jest pomoc tym najslabszym i nie zaniedbywac tych lepszych. Zlosci mnie
to, ze niektorzy rodzice na sile z zielonego jablka chca zrobic dojrzale,
czerwone.
Z tych szesciorga tylko jedno ma rozsadna matke, ktora z nim pracuje -to widac.

Pozdrawiam

[Gość: Agata]

Zazdroszczę rodzicom, a może bardziej dzieciom, takiego nauczyciela jak Ty!
Gdyby w klasie mojego syna w czasie nauczania początkowego ktoś zainteresował
się słabszymi uczniami ( a nie kadził rodzicom, że wszystko jest wspaniale) co
najmniej 4-5 ( na 18 w klasie) nie miałoby problemów z matematyką, 3-4 nie
robiłoby, prawdopodobnie, kardynalnych błędów ortograficznych, u kilku
wykrytoby dysleksję i w porę rozpoczęto pracę......
Przypuszczam,że dzieci byłyby bardziej zżyte, mniej zawistne.
U nas jest inaczej. W latach nauczania początkowego wychowawczyni nie
proponowała żadnych prac dodatkowych, nie zwracała uwagi na dysfunkcje czy
niedojrzałość szkolną. Wszystko było ok.
Taka opinia bardzo odpowiadała większości rodziców ( kto z nas nie lubi słuchać
komplementów). Problemy zaczęły się w starszych klasach, a co kto umie
zobaczymy w kwietniu na testach.
Pozdrawiam - Agata

[Gość: Krzysztof Homan]

Gość portalu: Agata napisał(a):

> Zdecydowana większośc szkól jest zła lub bardzo zła! To co opowiadają znajomi
> mający dzieci w różnych szkołach powoduje, że włos jeży się na głowie.
> Nauczyciele potrafią grać na lekcji na telefonach komórkowych , czytać gazety
(
> uczniowie w tym czasie rozwiązują zadania), wdają się z uczniami w dyskusje
nie
> mające związku ze szkoła ( np jakim samochodem jeżdża rodzice, jakie meble
maja
> w kuchni). Prace domowe zadawane sa po to żeby zatrudnić całe rodziny a potem
> ocenić efekty ewidentnie nie będące praca dziecka.

Trudno polemizować z tak ostro postawioną tezą.
Marne mam zdanie o systemie oświacie. Nie uważam jednak, by było aż tak
tragicznie jak to opisujesz. Wieszasz psy na wszystkich (większości)
nauczycielach. Dalej słusznie zauważasz, że należy zmienić system.
Niepotrzebnie obrażasz wielu ludzi. Nie zgadzam się z Twoim zdaniem o
większości. To o czym piszesz to margines. Nie bronię "leserów". Nawet mały
procent Twoich zarzutów jest złem, które należy eliminować. Radzę skupić się na
systemie. Tu jest pies pogrzebany.

Komunizm to wspaniały wynalazek. Ale jeszcze długo nierealny, o ile w ogóle
możliwy. Ludzie są tylko ludźmi. Oczekujesz zbyt wiele w obecnej sytuacji.
Czytelny i realny system praw i obowiązków jest lekarstwem na Twoje
dolegliwości.

Pozdrawiam
Krzysztof Homan, nauczyciel
[e-mail]

[Gość: Barbara]

Gość portalu: Agata napisał(a):


> Zmiana szkoły mojego syna spowodowałaby tylko zmianę jednej złej na drugą złą
> lub bardzo złą. Tu wiem czego mogę spodziewać sie po nauczycielach, kto uczy
> źle, kto sie obija a kto choć troche przykłada.
- To jednak są jacyś porządni?

Bez gruntownej reformy polska
> szkoła sie nie zmieni.
Zgadzam się z Tobą Agato, jeśli chodzi o potrzebę gruntownej reformy oświaty.
Jestem można powiedzieć, początkującą (jeśli chodzi o doświadczenia szkolne)
matką.Syn mój jest w trzeciej klasie podstawówki. Panią ma
sprawiedliwą, "pasjonatkę". Boję się jednak, na kogo trafi w starszych
klasach. Jednym z dziwnych moim zdaniem pomysłów dyrekcji jest nauka języka
niemieckiego od klasy pierwszej. Jedna godzina w tygodniu z 26 dziećmi! Po
dwóch latach "nauki" mój syn przyszedł do domu, rozpłakał się, i powiedział,
żebym wypisała go ze szkoły z niemieckiego, bo on nic nie rozumie. No to
załatwiłam mu korepetycje. Na szczęście stać mnie było na nie.
Dyrektor szkoły chciał, aby szkoła była atrakcyjna, bo "naucza się" w niej już
od klasy pierwszej języków. Niestety wielu ludzi "rządzących" szkołami stara
się aby w szkołach udawano, że się naucza. Przeładowane klasy sprawiają, że nie
jest możliwe dotarcie do uczniów słabych. Bo albo nauczyciel powinien zająć się
słabymi, a wtedy zdolniejsi tracą, albo zdolniejszymi . Niemożliwe jest jedno i
drugie, naprawdę próbowałam i nadal czasami próbuję z uczniami z pierwszych
klas gimnazjum ( uczę chemii). W starszych klasach część uczniów ma tak duże
zaległości,których bez gruntownych korepetycji nie potrafią nadrobić, że
poddaję się.
Jak wcześniej napisałam dopiero zdobywam doświadczenia jako rodzic ucznia.
Są one dla mnie dużym zaskoczeniam. Odczuwam negatywne uczucia do szkoły, choć
nic mi nie zrobiono. Na zebraniu siedzę czujna, odczuwając nieufność do
nauczycielki, moja postawa jest roszczeniowa. Jestem zdumiona moimi odczuciami.
Wraz z innymi rodzicami, jeśli tylko jest okazja narzekam, doszukuję się
niesprawiedliwości. Ostatnio w klasie mojego dziecka kilku chłopców
narozrabiało. Idąc na zebranie bałam się...
Na szczęście dla mnie niepotrzebnie.
Nie chce mi się wierzyć, że rodzice przychodzący na zebrania prowadzone
przeze mnie mogą mieć podobne odczucia, ale....choć to straszne , najpewniej
również przyjmują postawę obrony przez atak.


>> z jakości usług może złożyć skargę do ordynatora, kierownika przychodni,
> dyrektora jednostki, Izb Lekarskich, Rzecznika Praw Pacjenta i opisac w
prasie
> ( z tego ostatniego ludzie chętnie korzystają). W przypadku zastrzeżeń do
> nauczyciela droga jest krótka - dyrektor, który zawsze(!!!) trzyma stronę
> swojego pracowika, poinformuje go o skardze rodziców a nauczyciel już
znajdzie
> sposób na niepokornych - ucznia i rodzica.
Jestem nauczycielem ,który potrafi powiedzieć do ucznia "przepraszam", czy
przyznać mu rację. Czasem się powkurzam, ale staram się nie odgrywać na
uczniu. Choć będąc tylko człowiekiem trudno mi czasami tak od razu zapomnieć
urazę. Wierzę, że takich nauczycieli jest zdecydowanie więcej niż tych, o
których piszesz, choć boję się, żeby moje dziecko nie trafiło na tych ostatnich

Dopóki dyrektor nie będzie mógł zwalniać tych, którzy na to zasługują,będzie
mógł co najwyżej upomnieć nauczyciela, na którego skarżyć się będzie rodzic.
Zwolnienie nauczyciela mianowanego jest praktycznie niemożliwe.

Pozdrawiam.
Barbara

[Gość: Agata]

Nic dodać nic ująć! Nauczaie jakiegokolwiek języka obcego w takiej ilości i
przy tak dużej grupie jest nonsensem. Najlepszy sposób na to, żeby dziecko
znienawidziło niemiecki.
Dobrze, ze sa nauczyciele, którzy potrafia przyznać się do błędu,
powiedzieć "przepraszam". To z kolei najlepsza droga do dotarcia do ucznia. Czy
wiesz, że ja miałam taka nauczycielkę, która podobnie jak Ty uczyła chemii.
Potrafiła zmieszać z błotem, jak był powód, ale nie uznała, że przyznanie sie
do błędu jest poniżej jej godności. Pamiętam, że jeden z kolegów napisał na
lekcji na ławce "Od chemii dostaje sie anemii" - chemiczka zamiast awantury
zadała mu referat, w którym miał udowodnić dlaczego tak sie dzieje lub, jeśli
będzie to niemożliwe wykazać role chemii w walce z anemią. Do dziś to
pamiętamy. Niestety, była to jedna z moich nielicznych dobrych nauczycielek!
Pozdrawiam - Agata