zbladzilam tutaj...

[carrramba]

poczytalam i mam kilka refleksji.
Nie stoje po stronie matek, nie stoje po stronie ojcow. Liczy sie
tylko i wylacznie dobro dziecka. Samo rozstanie sie rodzicow bywa
dla dziecka szokiem. Ale nie zawsze. Uwolnienie sie rodziny od
tatusia alkoholika, to blogoslawienstwo dla dziecka. Odejscie
dobrego ojca- tragedia.
Nie mieszkam w Polsce. tu, gdzie mieszkam dziecko zostaje z tym z
rodzicow, ktore ma lepsze warunki do jego wychowania. Jesli
zalozymy, ze warunki sa identyczne, dziecko juz kilkuletnie ma prawo
zadecydowc z kim chce mieszkac.
Jesli np mamusia sprowadzila sobie do domu jakiegos pana, a dziecko
nie czuje sie w tej sytuacji komfortowo, opieka nad dzieckim moze
przypasc ojcu /mimo lepszych warunkow finanswowych matki/.
Ale chce dodac, ze znam tu takich ojcow, ktorzy do chwili rozstania
sie ze swoja polowica, mieli dziecko w glebowkim powazniu, a
obudzili sie dopiero po rozstaniu. I teraz robia za cudownych
ojcow. Jak najdalej od takich oszolomow nalezy trzymac dziecko. To
zwylki manipulatorzy.
Tak wiec zastanowcie sie Panowie, gdzie w tym wszystkim jest dobro
dziecka ?
jesli tylko ojciec czy matka nie sa degeneratami, nie ma powodu do
ograniczania widzen. Koniec uczucia miedzy rodzicmi, to przeciez nie
koniec milosci do potomka.
Pozdrawiam

[triss_merigold6]

Pozostaje kwestia uregulowania kontaktów. Określenia "widzenia" nie
znoszę, bo widzenia to są w więzieniu. Jeśli podczas spotkań z
dzieckiem w domu matki ojciec stwarza problemy, narusza prawo do
prywatności, jest agresywny czy po prostu nieuprzejmy to matka ma
prawo domagać się tych kontaktów poza swoim mieszkaniem. Aczkolwiek
wizja przekazywania dziecka w drzwiach jak paczki nie jest fajna.
W Polsce dziecko po ukończeniu 13 lat ma prawo decydować z którym z
rodziców chce mieszkać.

[carrramba]

Jesli ojciec jest noramlnym ojcem, czy tez matka normalna matka,
dziecko powinno miec z nimi czesty i regularny konakt. Tu gdzie
mieszkam, na przestrzeni miesiaca dziecko spotyka sie / z tym
rodzicem u ktorego nie mieszka/ jakies 10 razy.
Juz 7 latek moze decydowac z kim chce mieszkac.

[szum_wiatru]

carrramba napisała:

> Nie stoje po stronie matek, nie stoje po stronie ojcow. Liczy sie
> tylko i wylacznie dobro dziecka.

W moim przypadku ladnych kilka lat temu doszlo do separacji ani z
winy mej ex ani z mojej winy. Mysle, ze brzmi dziwnie. Nie to jest
jednak sednem sprawy. o ktorej chce napisac.

Przez ponad cztery lata nasze dziecko okolo 50% czasu spedzalo i z
matka i ze mna. Czesto bywalo tak, ze razem szlismy z dzieckiem do
lekarza czy na spotkania z nauczycielem lub na zajecia pozalekcyjne.
Psycholog (pani) bardzo nas chwalila za "wspaniala wspolprace" dla
dobra dziecka w tej nienormalnej (przeciez) sytuacji. Przez ponad 4
lata moja ex miala swoje prywatne zycie jak rowniez i ja. Ale w tych
prywatnych zyciach nie bylo (na stale) osob trzecich. Ona nie
zwiazala sie z nikim na stale ani ja nie mialem nikogo na stale. Ona
spotykala sie sporadycznie z tym czy z tamtym. Ja rowniez
okazjonalnie poznawalem osoby plci przeciwnej. Nigdy jednak ani ona
a ni ja nie tworzylismy partnerstawa na stale z inna osoba.
Mieszkalismy osobno i nawet w niedalekiej odleglosci.

Problem pojawil sie jak ucieciem nozem w chwili kiedy ja poznalem
obecna moja zone. W moja ex cos wstapilo. Pierwsza jej reakcja byla
taka - "bedziesz sie widywal z moim synem na zasadach jakich ja ci
okresle - jesli ci to nie bedzie odpowiadalo to mozesz zapomniec o
tym ze masz syna". Druga reakcja jej byla taka - (mowiac do naszego
dziecka) "twoj tatus przestal cie kochac". Trzecia reakcja jej byla -
w szkole, u lekarza, na zajeciach poza lekcyjnych (slowem wszedzie)
zapowiedziala wszystkim, ze ona sobie nie zyczy aby bez jej zgody
ojciec jej dziecka decydowal o czym kolwiek albo otrzymywal
jakiekolwiek informacje (przez cztery lata separacji nie bylo z tym
problemu). Czwarta jej reakcja byla - kiedy ja w koncu wystapilem do
sadu o to abym mial prawo widzenia sie z dzieckiem - ona zatrudnila
adwokata i jej adwokat "zalatwila" od sedziego orzeczenie: "ojciec
ma prawo do widzenia sie z dzieckiem dwa razy w miesiacu; w pierwszy
wtorek miesiaca od 16:00 do 18:30 oraz w trzeci wtorek miesiaca od
16:00 do 18:30 oraz raz w miesiacu "spanie dziecka" u mnie z soboty
na niedziele i to wtedy kiedy dziecko wyraznie sobie tego zazyczy.

Przez ponad 4 lata nasze dziecko kazdy weekend spedzalo ze mna. Mama
miala swoje towarzystwo klubowe, pikniki, spotkania, imprezy. Ja
odbieralem dziecko ze szkoly w piatek i odprowadzalem je do matki w
kazda niedziele okolo 22:00. Prawie w kazdy dzien tygodnia dziecko
mialo zajecia pozalekcyjne w miescie. W 90% ja je zawozilem tam i
odbieralem zawozac do matki. Ponad CZTERY lata. W kazde wakacje trzy
tygodnie spedzalo ze mna, kazdego roku. I co z tego zostalo?

Nastepna jej reakcja byla - zapowiedz moje zonie obecnej aby sie raz
na zawsze "odstosunkowala" od jej dziecka. Nastepna reakcja jej to -
poinstruowanie dziecka "kiedy bedzie ta pani w domu tatusia to masz
uciec jak najdalej - kiedy zobaczysz ta pania w miescie masz z nia
nierozmawiac" itd itp

[carrramba]

wszystko co tu napisales, to wrecz zalosne. Nie wiem, jak dodrosla
osoba moze powiedziec dziecku : tatus cie nie kocha. Nalezy
powiedziec : my /coreczko ,synku/ przestalismy sie kochac, ale
Ciebie kochamy bardzo. I nic tego nie zmieni. Dziecko, ktoremu mowi
sie ,ze tatus czy mamusia przestlai kochac, traci poczucie
bezpieczenstwa. Czy osoba, ktora kocha dziecko moze wyrzadzac
dziecku celowo krzywde opowiadaniem bzdur ? Jak widac moze.
Popracuj nad ta sytuacja. zapewnij dziecko, ze mamusie to ma tylko
jedna, a Twoja obecna zona nie zamierza mu matkowac. Dziecko to
zrozumie, naprawde.
Zaznaczylam na poczatku, ze nie stoje po stronie matek czy ojcow.
Zawsze bede po stronie madrego czlowieka, czego o Twojej bylej zonie
powiedziec nie moge. Zakladam oczywiscie, ze wszystko co tu
napisales jest prawda.
pozdr

[szum_wiatru]

carrramba napisała:

> wszystko co tu napisales, to wrecz zalosne.

Dzieki za zrozumienie, bo dokladnie tak jest - zalosne i przykre


> Popracuj nad ta sytuacja. zapewnij dziecko, ze mamusie to ma tylko
> jedna, a Twoja obecna zona nie zamierza mu matkowac. Dziecko to
> zrozumie, naprawde.

Tak tez robilem wraz z zona. Pozostalo po rozmowach z dzieckiem
pelne pudelko roznych "rekwizytow" - rysunki, zdjecia a co najgorsze
to to co w mojej pamieci i w sercu. Jednak jednego nie moglem nigdy
zrobic/zainicjowac/zasugerowac - nie moglem zakazac dziecku
opowiadania mojej ex co sie dzieje w moim domu.

Teraz to czuje sie jak ten Kochanowski, ktory pisal:
"Wielkie mi uczynilas pustki w domu moiem
moja droga Orszulo tym zniknieniem swoiem"

Oczywiscie moje/nasze dziecko (nie mowiac o przybranym) zyje

> Zawsze bede po stronie madrego czlowieka, czego o Twojej bylej
zonie
> powiedziec nie moge.

Ja ja nie klasyfikuje w tej kategorii ludzi. Ona od poczatku
potrzebowala pomocy. W dziecinstwie przezyla za duzo negatywnych
spraw. W wieku nastoletnim byla swiadkiem wstrzasajacych sytuacji w
realcji jej rodzicow. Jej ojciec przyprowadzal do ich mieszkania
swoja kochanke (tak okreslala ja moja ex) aby gotowala i sprzatala,
w czasie kiedy jej matka lezala w lozku przykuta smiertelna choroba.
Za kazdym razem kiedy sie buntowala na taki stan byla bita przez
ojca. Po zajsciu w ciaze w drodze do urzedu cywilnego "pogonila"
ojca nienarodzonego dziecka (to sa jej slowa) dlatego, ze facet
zaczal sie wachac. Do slubu nie doszlo ani do ich "pogodzenia" -
nigdy potem niezgodzila sie na jego powrot, chociaz prosil ja o to i
ja przepraszal (to tez jej relacja). Po urodzeniu mieszkala dalej w
mieszkaniu ze swoim ojcem, bratem i siostra. Po kilku dniach, doszlo
miedzy ojcem a nia (tez jej relacja) do sprzeczki podczas ktorej
ojciec z bratem ja tak pobili (wyrzucajac ja z domu z dzieckiem), ze
na wpol przytomna obcy ludzie z ulicy odwiezli ja do szpitala.

Jej dziecko mialo 6 lat kiedy ja poznalem. Pobralismy sie jakies pol
roku pozniej. Nasze dziecko (a jej drugie) urodzilo sie prawie dwa
lata pozniej.

Obecnie nie mam zadnej sposobnosci widzenia - odwiedzenia -
skontaktowania sie z moim/naszym dzieckiem. Juz minal mi ten czas
kiedy nawet bylem bliski samobujstwa. Inna sprawa ze moje przybrane
dziecko w pewnym czasie zapowiedzialo mi ze mnie zabije.

> Zakladam oczywiscie, ze wszystko co tu napisales jest prawda.

Zakladasz, ze to prawda. Pozostaje mi tylko glebokie westchniecie.
No bo co ja moge. Uzalanie sie nad soba jest kompletnie pozbawione
sensu. Rozmowa z moja ex jest niemozliwa. Wszelkie proby mediacji
zawsze byly odrzucane przez nia. Jedyny okres wzglednego spokoju to
byl nasz okres separacji. Kiedys ze zdziwieniem przeplatanym
przerazeniem doszedlem do wniosku, ze byl to jedyny okres w zyciu
naszego dziecka kiedy jego rodzice naprawde wspolpracowali jesli
chodzi o szkole, lekarzy, zajecia poza szkola (zespol taneczny, klub
pilki noznej, zajecia w szkole ju-jitsu, zajecia zuchowe, obozy i
inne formy spedzania czasu z dziecmi), spotkania z psychologiem.
Kiedy separacja zakonczyla sie (po ponad 4 latach) rozwodem
(potrzebny mi byl abym mogl sie ponownie ozenic), wszystko
rozlecialo sie jak przyslowiowy domek z kart.

[jazdenek]

szum_wiatru napisał:

> Kiedy separacja zakonczyla sie (po ponad 4 latach) rozwodem
> (potrzebny mi byl abym mogl sie ponownie ozenic), wszystko
> rozlecialo sie jak przyslowiowy domek z kart.

Typowa kobieca zazdrosc przeplatana zawiscia zes sobie na nowo
ulozyl zycie. Zaloze sie, ze ona dalej jest "samotna" mamusia, a w
dziecinstwie byla ustawiana do pionu przez swoich rodzicow. Na bazie
twoich opisow bardzie ona mi wyglada na ofiare rozwalonego
malzenstwa swoich rodzicow niz waszego rozwalonego malzenstwa. Wasze
malzenstwo bylo z gory zdane na rozwalenie. Zaloze sie ze tak
wlasnie jest.

[dmsw]

Oj, może. Moja ex do mnie "Ty Go kochasz ??!! Nie rozśmieszaj
mnie...". A mały stoi obok. I słucha. Na ulicy bo do mieszkania mnie
nie wpuszcza. Cóż, ma prawo. Ale nie zgadza się też, żebym Go zabrał
do siebie. Bo obecnie nie mieszkam sam. Pozostaje wałęsać się po
mieście.

[mamusia38]

Witam,

Przykre co tu napisełeś ale brzmi bardzo znajomo...
Ja jestem "ta drugą" i to wlasnie z mojego powodu sprawa jest w
sadzie - ex zona mojego partera wystapiła o oganiczenie władzy
rodzicielskiej i widzenia z synkiem 4 razy w miesiacu po 2 godziny,
w jej mieszkaniu i w jej obecnosci. W uzasadnieniu napisała stek
kłamstw odnosnie warunków w jakich mieszkamy, libacji alkoholowych
itp itd. no i w rezultacie sprawa jest w sadzie! Poki co Moj partner
od rozwodu ma zakaz widywania sie z synkiem w obecnosci osób
trzecich. Niebawem w sadzie druga sprawa - powołani zostali
swiadkowie. W sumie w ta farse wciągnietych zostało juz ok 20 osób!
Paranoja - ale nie ma innego sposobu. Jest w nas duzo niepokoju
odnosnie tego co orzeknie sedzina i jakimi przesłankami bedzie sie
kierowac...

Zastanawiam sie czy nie pozwac jego ex o zniesławienie lub
pomówienia - ale wiem, ze ta "chora kobieta" w złosci i bez
opamietania bedzie krzywdzic swoje wlasne dziecko - opowiadajac mu
bzdury, kłamiac, robiac Małemu wode z muzgu. Z drugiej strony -
martwie sie, ze nie robiac nic i pozwalajac jej na takie
zachowanie, problem bedzie tylko eskalowal a ona nigdy sie nie
uspokoi...

Powiedz mi, czy w sadzie miałes adwokata, czy masz mozliwosc obrony,
wystapienia do sadu o zmiane tych warunków - cokolwiek! Nie chce mi
sie wierzyc ze nic sie nie da zrobic...???

Pozdrawiam

[szum_wiatru]

mamusia38 napisała:

> Powiedz mi, czy w sadzie miałes adwokata, czy masz mozliwosc
obrony,
> wystapienia do sadu o zmiane tych warunków - cokolwiek! Nie chce
mi
> sie wierzyc ze nic sie nie da zrobic...???

To co pisalas w twoim przypadku. Oskarzenie ja o popelnienie
przestepstwa nic nie zmieni. Tak i u mnie jest tak beznadziejan
sprawa, ze w peirwszysch latach odechcialo mi sie poprostu zyc. To
cud, ze zyje. Teraz to tylko szum w glowie, proszki i inna obawa, ze
zostane w koncu zamkniety w zakladzie dla oblakanych. Czas plynie.
Dziecko potrzebuje ojca. Potrzebuje obojga rodzicow. U mnie ta cala
sytuacja zrobila wystarczajace spustoszenie w mojej glowie. Lekarz
wyraznie powiedzial abym przestal sie angazowac emocjonalnie, w
innym przypadku on nie bierze na siebie odpowiedzialnosci za
konsekwencje. Ja nie jestem w stanie nawet myslec kategoriami aby ja
pozwac do sadu. Od razu widze jak nasze dziecko widzi w swoich
oczach swoja matke oskarzona z orzeczeniem winy. To jest
beznadziejan sytuacja. Bylo w sumie kilka przesluchan sadowych. Raz
mialem adwokata, ktory mi tylko pomogl napisac dokumenty. W innym
przypadku mialem adwokata na sali przesluchan bo sam nie bylem w
stanie nawet z nim rozmawiac. Na poczatku sam poszedlem do sadu.
Kilka razy ona robila aplikacje i bylem sam bez adwokata. To horror
a nie historia mej sytuacji.

szum_wiatru

[walczacyojciec]

trzymaj sie - nie jestes sam w twoich cierpieniach

[mamusia38]

Martwi mnie to co napisałes... bo widze, ze my jestesmy dopiero na
poczatku tej drogi. Na wiosne ubieglego roku mielismy nadzieje ze
moze do wakacji... pozniej ze moze na swieta synek bedzie z nami bez
problemów... teraz mamy nadzieje na swieta Wielkanocne moze kolejne
wakacje... ale jest im wiecej czytam na ten temat tym wiecej mam
watpliwosci.
Do czego jeszcze mozna sie posunac...?

Na pewno nie odpuscimy. Partner na sprawie rozwodowej popelnil
podstawowy blad i wybral sie bez adwokata - w rezultacie zostal
zaszczuty i wyszedl z sali z tym durnym zapisem w wyroku i nadzieja
ze zgodnie z zapewnieniami ex bedzie on obowiazywal do wrzesnia. No
niestety - od tamtej pory postanowilismy, ze bez adwokata nie ma co
podchodzic do budynku sadu. Dobrego adwokata. Duzo nas to kosztuje
ale przeciez bedziemy walczyc o cos dla Niego bardzo cennego - synka.

My nie chcemy, odebrac go Mamie - po prostu miec sanse normalnie go
wychowywac, spedzac czas... ona ma na ten temat "inne" zdanie. Nasze
dzieciaki baaaardzo sie lubią! Szkoda, bo to nie jest glupia
kobieta - ale to co robi od roku wyglada mi na powazne zaburzenia
emocjonalne. Nie napisalam tego zlosliwie - wnioskuje po tym co
robi, mówi i pisze.

Trzymaj sie ciepło...

[szum_wiatru]

mamusia38 napisała:

> Martwi mnie to co napisałes... bo widze, ze my jestesmy dopiero na
> poczatku tej drogi.

Ja potrafie sobie wyobrazic jak sie ex czula kiedy niebylo obok niej
naszego dziecka a ona w danej chwili miala "dolek" a przy tym nie
bylo zadnej osoby aby mogla sie przytulic, "wyplakac w rekaw" swoje
frustracje. Ja to rozumiem, jednak nie bardzo widze taki produkt
zastepczy w postaci maloletniego dziecka, ktore w takich sytuacjach
jest tak skolatane, ze az strach. To po prostu jest za duze
obciazenie emocjonalne dla dziecka byc swiadkiem "dolkow" mamusi.

[walczacyojciec]

szum_wiatru napisał:

> jest tak skolatane, ze az strach. To po prostu jest za duze
> obciazenie emocjonalne dla dziecka byc swiadkiem "dolkow" mamusi.

W samej rzeczy. Bardziej jest tutaj potrzebna forma "gasnicy"
niz "dolewanie oliwy do ognia", chociaz z natury mamusi wyplywa
potrzeba byc zrozumiala a wiec kolo sie zamyka.

[szum_wiatru]

walczacyojciec napisał:

> W samej rzeczy. Bardziej jest tutaj potrzebna forma "gasnicy"
> niz "dolewanie oliwy do ognia", chociaz z natury mamusi wyplywa
> potrzeba byc zrozumiala a wiec kolo sie zamyka.

Wszyscy wiedza, za za kobietami nie nadazysz.

[walczacyojciec]

szum_wiatru napisał:

> Wszyscy wiedza, za za kobietami nie nadazysz.

Raczej je trudno zrozumiec.

Zdaje się, że też tu zbładziłam... ale na krótko.

[zawsze_wolna_nilka]

walczacyojciec napisał:

> szum_wiatru napisał:
>
> > Wszyscy wiedza, za za kobietami nie nadazysz.
>
> Raczej je trudno zrozumiec.
>

Ot, taka zajawka prób porozumienia z byłą żoną?
Mam nadzieję, że nie macie córek, a i synom darujecie powyższą filozofię.

[kocia_noga]

Może nie pamiętają płci dziecka.

[walczacyojciec]

walczacyojciec napisał:

> szum_wiatru napisał:
>
> > jest tak skolatane, ze az strach. To po prostu jest za duze
> > obciazenie emocjonalne dla dziecka byc swiadkiem "dolkow" mamusi.
>
> W samej rzeczy. Bardziej jest tutaj potrzebna forma "gasnicy"
> niz "dolewanie oliwy do ognia", chociaz z natury mamusi wyplywa
> potrzeba byc zrozumiala a wiec kolo sie zamyka.
>

[walczacyojciec]