teatr lub teatr... tertium non datur

[szlo_sporo]

Wątki o studiach teatralnych/teatrologicznych już się pojaawiały i
przestudiowałam ich treść, ale nie wyczerpała wszytskich moich wątpliwości
(tak to jest, jak się podejmuje 'życiowe' decyzje;)).jestem maturzystką, na
razie wiem, że bardzo chcę zajmować się zawodowo teatrem , ale ciągle waham
się w wyborze kierunku, uczelni etc.

Najbliżej na razie jestem wyboru WOTu na UJ w ramach MISHu, ale myślę też o
MISH UW ( choć antropologia teatru...tak srednio mnie to bierze)w połączeniu z
WOTem na AT.I jeszcze szczególnie interesujący kierunek - dramaturgia na
krakowskiej PWST. Na to wpadłam niedawno i bardzo jestem ciekawa,czy ktos z
was wie, jak to wyglada od strony mertytorycznej, praktycznej..w ogóle coś
nt.tych studiow.

Oczywiście, szczególnie interesują mnie perspektywy pracy, bo,jako się rzekło,
innej drogi zawodowej (niestety?) nie widzę:)
Będę bardzo wdzięczna za opinie studentów lub absolwentów wymienionych
kierunków, pozdrawiam

[Gość: cypis]

Jeśli myślisz o pracy w zawodzie - radziłbym wybrać opcję warszawską. Czy WoT
czy MISH? Proponowałbym kulturoznawstwo w IKP UW. Potem WoT.(Piszę to jako
wotowiec.)
Tak czy siak przygotuj się na pracę własną poza uczelnią. Same studia pracy nie
załatwią.
MISH ma jeden feler - brak stałej grupy, a przyjaciele poznani na studiach - to
cenne.

[Gość: gibbon]

cypis :)

[szlo_sporo]

obawiam się trochę nacisku na antropologię teatru na warszawskim
kulturoznawstwie... Może to tak z zewnątrz wygląda, ale wydaje mi się, że jeśli
IKP - to pod skrzydła prof.Kolankiewicza. A jak jest, pod względem hm..
merytorycznego-humanistycznego przygotowania do zawodu na WoTcie AT? Byłam już
zdecydowana na połączenie WoT AT- MISH UW, ale odstraszyły mnie negatywne
opinie nt. poziomu zajęć na AT.

A co do pracy własnej poza uczelnią - zdaję sobie sprawę, ze trzba samemu
szukać. Dotychczas, w liceum, pracowałam trochę w organizacji festiwalu i
jestem ciągle pod opieką tutora z UJ, na razie wszytsko idzie całkiem dobrze,
ale zastanawiam się, czy nie warto by jednak spróbować zmian... stąd dylemat.A
czym zajmujesz się, cypisie, poza uczelnią? Co można robić w Wawie?Może
Warszawa faktycznie daje dużo więcej możliwości? Nie umiem ocenić. Dzięki za
odpowiedź, pozdrawiam

[Gość: cypis]

A o co chodzi dokładnie z tym poziomem zajęć WoT AT?

W Warszawie jest więcej możliwości, bo jest więcej teatrów. Środowisko jest jak
wszędzie dość małe, ale nie mikroskopijne jak w innych miastach.
Co można robić:
praktyki po teatrach i instytucjach teatralnych (IT, Muz. Teatralne, IS PAN,),
redakcjach gazet i innych mediów.
Poznawac twórców i potem pomagac w realizacji ich projektów (mówiąc prościej
produkcja).
działać w licznych artystycznych stowarzyszeniach (założyc swoje, jesli ludzie
na roku mili i kumaci)

Jeśli nastawiasz się na uniwersyteckość z prawdziwego zdarzenia - o to WoT AT
jest od tego bardzo daleki.
Patrząc z odległości mam wrażenie, ze WoT UJ jest niezwykle naukowy i solenny,
na serio.
Odsyłam Cię do "Pamiętnika Teatralnego" 2002 nr 1-2, tam jest spory tekst o
historii warszawskiej wiedzy o teatrze. Myślę, że głoszone tam poglądy (Koeniga
przede wszystkim) nadal wpływają na kształt wydziału.
Choć nie ma co ukrywać WoT jest w przesileniu. Wzorzec sprzed 30 lat wyczerpuje
się. To nadal studia, które odbiegają od przeciętnej, ale jeśli jesteś
maksymalistką i pragniesz doskonałości, to może zabraknąc Ci cierpliwości do WoT.

A na kulturoznawstwie jest dr Dorota Sajewska, nurt nie za bardzo antopologiczny
i sama pyszność.


Co robię? Pracuję w teatrze, na zapleczu, ze sie tak wyrażę.

[szlo_sporo]

poziom zajęć na AT- raczej miałam takie ogólne wiadomości od znajo0mych
teatrologów, że "to już nie to", że to jednak uczelnia artystyczna i z
kształceniem humanistycznym tam cienko... I,ponoć, to w ostatnich latach
znacząco się nasiliło... Ot, ze słyszenia wiem.

Dzięki za odsyłacz do "Pamiętnika Teatralnego"- z pewnością skorzystam.
Maksymalistką chyba jestem, ale nie wiem czy mnie do końca pociąga
uniwersyteckie spojrzenie na teatr. Szukam więcej praktyki ( i tu bardzo ważna
jest dla mnie Twoja opinia nt. tego, co w Warszawie można robić...bo jak to
wygląda w Krakowie już mniej-więcej wiem) niż teorii...dlatego myślę o PWST.

pozdrawiam

[Gość: brokatisdead]

PWST?
to chyba jednak nie w warszawei :>

z pierwszej reki wiedz, ze akurat wyksztalcenie humanistyczne to po wocie
warszawskim wyniesiesz eleganckie. grube.

[Gość: ex-wociarz]

<<<<<<WoT jest w przesileniu. Wzorzec sprzed 30 lat wyczerpuje > się. >>>>>
Nie ma żadnego przesilenia. Żadnego. Bo tamtego WoT-u już nie ma. Przynajmniej
od dobrych 10 lat. Po śmierci Raszewskiego wszystko sie rozpadło.
<<<<Myślę, że głoszone tam poglądy (Koeniga
> przede wszystkim) nadal wpływają na kształt wydziału.>>>>
A co - to źle? Mądrych ludzi miło posłuchać.

[Gość: cypis]

> <<<<Myślę, że głoszone tam poglądy (Koeniga
> > przede wszystkim) nadal wpływają na kształt wydziału.>>>>
> A co - to źle? Mądrych ludzi miło posłuchać.

To bardzo dobrze, że wizja prof. Koeniga jeszcze jakoś na Wocie trwa.
Jerzego Koeniga słuchać miło, a i trzeba zastanawiać się nad tym co mówi, a nie
tylko chichotać, że jak zwykle błyskotliwe...

Terro, Gib - serdeczności

[terranuova]

cypis, wzruszyłam się:))

[axur]

po warszawie humanistyczną wiedze mozesz mieć głęboką, jak się sama przyłożysz i zrealizujesz zalecenia profesorów... ale w końcu an tym polegają studia... a moze coś się dobrego na wocie wydarzy...

[Gość: Cypis]

Nie pierwszy raz stwierdzam z przyjemnością:
Axur ma rację.

Na warszawskim Wocie fajne jest jeszcze to, że jest dwudziestoosobowa grupa na
roku. To jest bardzo wygodne.

reż.dram.

[Gość: xyz]

w PWST na reżyserii jest specjalizacja dramaturg teatralny,czyli pomocnik
reżysera teatralnego.Zajęcia są bardzo ciekawe i dużo praktyki m.in.:praca
z aktorem itp. poczytaj na www.pwst.krakow.pl/DN/wrd_pl/index.html.
ja się na to wybieram:>

[szlo_sporo]

Hm. Wiem, ze są takie studia, wiem, że w Krakowie, znam dane ze strony, ale...
chcialam się dowiedzieć jak to od praktycznej strony wygląda. Inna sprawa: czy
dramaturgowie są już teraz w Polsce reeżyserom potrzebni?Kwestia otwarta. Bo ja
się obawiam, ze jeszcze dużo czasu upłynie, zanim rezyserzy uznają, że potrzebny
im pomocnik... zanim dojdzie do skutku model pracy taki, jak np. w teatrze
niemieckim ( gdzie pomoc dramaturga uważa się za niezbędną w procesie tworzenia
spektaklu).

Choć studia wydają się być wspaniałe... przede wszystkim- ciekawe. XYZ, jesteś
maturzystą? Obawiam się, że PWST leży na razie dla mnie w sferze mrzonek i
pobożnych życzen;), choćby dlatego, że tuż po maturze dostać się ciężko... Mało
doświadczenia, etc.

[Gość: xyz]

Otóż dramaturdzy są w dzisiejszych czasach potrzebni reżyserom np.:nawet
taki wielki mistrz sam Krystian Lupa współpracuje przy tworzeniu swych
spektakli ze studentami dramaturgii.
Ja wybieram się na dramaturgię ,bo pózniej chciałabym iść na reżyserię ,co
prawda obok dramaturgii mam też inne studia ,które chcialabym robić jako
równoległe tj.:chyba filozofię na UJ.
W tym roku na reżyserię teatralną dostał się maturzysta.Moim zdaniem to jest
nie wporząduk bo mało doświadczeń ,mała wiedza a reżyser musi być jak czowiek
renesansu(tj.chodzi o pojemność mózgu).
Rozmawiałam natomiast z panią dziekan reżyserii ,która mi powiedziała ,że
można zaraz po LO startować...hmm....myślę ,że na dramaturgię tak -bo to
przedsmak przed reżyserią ,ale na stricte reżyserię to ja nawet nie próbuję na
razie.Skontaktuj się z dziekanatem ,to uzyskasz więcej wiadomości ...warto!!
pozdrawiam

[szlo_sporo]

Gość portalu: xyz napisał(a):

> Otóż dramaturdzy są w dzisiejszych czasach potrzebni reżyserom np.:nawet
> taki wielki mistrz sam Krystian Lupa współpracuje przy tworzeniu swych
> spektakli ze studentami dramaturgii.
No tak, ale Lupa jest wyjątkiem od reguły... On generalnie powiela model pracy
niemeckiego teatru... Ale np. ci mlodzi, jak Zadara, Podbielska...wątpię żeby
oddali część władzy;)komuś. Tak się w Polsce utarło, że reżyser jest
odpowiedzialny za całość koncepcji, do tego są przygotowywani ciągle w
szkołach.

> Ja wybieram się na dramaturgię ,bo pózniej chciałabym iść na reżyserię ,co
> prawda obok dramaturgii mam też inne studia ,które chcialabym robić jako
> równoległe tj.:chyba filozofię na UJ.
Też myślę o jakimś ewentualnym połączeniu MISH UJ - dramaturgia PWST.
Zobaczymy. Na razie nie wiem nawet, czy będę w Krakowie studiować, a czasu
coraz mniej...

> Skontaktuj się z dziekanatem ,to uzyskasz więcej wiadomości ...warto!!
> pozdrawiam
Dziękuję za radę, skontaktuję się z dziekanatem:) Pozdrawiam i życzę powodzenia
( myślę, że jednak zdawanie na dramaturgię tuż po maturze to nie lada
wyzwanie... nawet tej miary, co zdawanie na reżyserię sensu stricto)

[Gość: xyz]

zależy jak bardzo ktoś utonął w tym świecie i tym środowisku ...

[Gość: brokatisdead]

o co Wam chodzi z tym "pomocnikiem rezysera", "czescia wladzy"?
dramaturg to dramaturg, rezyser to rezyser
warto sie tego nauczyc przed zdawaniem

funkcja dramaturga

[szlo_sporo]

Dramaturg to nie dramatopisarz, współcześnie się te funkcje rozgranicza. Rola
dramaturga (w modelu zachodnioeuropejskim) polega na pomocy reżyserowi w
adaptacji i interpretacji tekstu ( obcinki, wstawki, wybór perrspektywy, sample
i skrecze mentalne;)) wyszukiwaniu kontekstów i inspiracji... Do tego zawodu ( w
takim rozumieniu) przygotowuje w Polsce jedynie PWST. Polecam lekturę ich opisu
studiów dramaturgicznych, zapewniam, ze wtedy uzasadnione się wyda użycie
określenia "pomocnik reżyserra". Oczywiście, dramaturg może być też
dramatopisarzem. W Polsce zajmuje się oprawą dramaturgiczną spektaklu m.in.
Paweł Demirski (który pisze tez własne teksty dla teatru ) czy Ireneusz
Janiszewski (ktory pomagał ostatnio Lupie w budowaniu scenariusza "Zaratustry"
iw samej adaptacji)

[Gość: cypis]

dobrze, że to ty wytłumaczyłaś

[Gość: brokatisdead]

pomocnikiem rezysera jest asystent rezysera

skrecze mentalne to robi klata a nie dramaturg, zeby bylo jasne

[axur]

To miłe, że chcesz pokazać, że wiesz, czym się rózni dramaturg od dramatopisarza, stell's dir vor, my także wiemy. więc twój wysiłek posłużył tylko tobie.
Nie wiem, tylko, co to są obcinki, gdybyś jeszcze mogła wyjaśnić, jak również kwestia sampli i skreczy mentalnych pozostaje dla mnie niejasna.
NIestety, brokat ma rację, twierdząc, że dramaturg to dramaturg, a rezyser to reżyser. Nazwałabyś scenografa albo kompozytora pomocnikiem reżysera? Chyba by się obrazili. Dramaturg ma - w założeniu - funkcję rówie autonomiczną co tamci. Jeden zajmuje się muzyką, drugi meblami i rekwizytami, trzeci tekstem scenicznym (!!!), a reżyser ma to wszystko złożyć do kupy.

A co z tak popularnym w modelu niemieckim teatrem postdramatycznym? Gdzie byś tam umieściła dramaturga?

[Gość: brokatisdead]

axur czemuz to niestety mam racje, hę??
no wlasnie tez chcialam napisac ze sprobowalabys powiedziec do jakiejs
scenografki "hej pomocniczko rezysera" to skonczylabys z rozorana pazurami
inteligientna twarzyczka
tyle z porannych poniedzialkowych uwag

[axur]

niestety - dla szlo_sporo
dla nas jest to wielkie szczęście

luuuuuuuudzie

[Gość: xyz]

ludzie!!!poczytajcie sobie na www.pwst.krakow.pl <-kto to jest wdg.Ewy
Kutryś dramaturg teatralny ....bo dramaturg a dramatopisarz to nie to
samo!!....a potem wygłaszajcie swe poglądy...chcę zaznaczyć ,że w Krakowie jest
reżyseria teatralna a w ramach niej dwie specjalizacje-reżyser ,druga-
dramaturg.Jedynie w PWST jest ta specjalizacja....RESPECt

[Gość: brokatisdead]

pokaz Nam misiu gdzie napisalismy ze dramaturg to dramatopisarz
pffff

[...]

[Gość: xyz]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

[Gość: prada]

a widziałeś/widziałaś "Romea i Julię" - zeszłoroczny dyplom WA krakowskiej
PKWST w reżyserii wspomnianej Ewy Kutryś?

Otóż to.

Więć możę lepiej jej nie cytuj, bo autorytet to to nie jest. I nawet nie
instancja.


pozdr

[szlo_sporo]

Ewa Kutryś to prodziekan reżyserii na PWST. Wypowiedź nt. dramaturgii nie jest
opinią, a wyrażeniem oficjalnego programu/modelu kierunku. Napisna przez Kutryś,
nie jest jednocześnie wyrazem jej (tylko jej) stanowiska.Nie wiem, co ma do tego
zeszłoroczny dyplom. Co prodziekan, to prodziekan, co reżyser, to rezyser. Ewa
Kutryś łączy te dwie funkcje, co nie znaczy, ze należy oceniać jej wypowiedzi
(zwłaszcza - nieosobiste) jako prodzekana przez pryzmat 'sukcesów' reżyserskich.
To tak, jakby niektórych świetnych aktorów oceniać miarą ich 'dokonań';)
rezyserskich. Nie ta miara.

[szlo_sporo]

axur napisała:

> To miłe, że chcesz pokazać, że wiesz, czym się rózni dramaturg od dramatopisarz
> a, stell's dir vor, my także wiemy. więc twój wysiłek posłużył tylko tobie.
Mmmm czymże zsobie zasłużyłam na tak wyszukaną złośliwość?:) Po prostu wiem , co
zazwyczaj ludzie rozumieją pod pojęciem "dramaturga", tak też potraktowałam
wypowiedź Brokat. I nie wiem, Axur, czy Ty Jej czasem nie przeceniłaś. Wypowiedź
w srtylu "wy nie wiecie, o czym mówicie" ( otóz dementuje plotki: wiem:)). i po
to był poprzedni post)...A przy tym, jak się wydaje , obydwie nie zadałyście
sobie trudu przejrzenia poleconej strony( kto jak kto,ale ci, którzy ten
kierunek tworzą, chyba wiedzą?)

> Nie wiem, tylko, co to są obcinki, gdybyś jeszcze mogła wyjaśnić, jak również
kwestia sampli i skreczy mentalnych pozostaje dla mnie niejasna.
Ach, to tylko taka aluzja do ulubieńca forum i warszawki;)Chapeau bas przed jego
wyczynami dramaturgicznymi;))

> NIestety, brokat ma rację, twierdząc, że dramaturg to dramaturg, a rezyser to
r eżyser. Nazwałabyś scenografa albo kompozytora pomocnikiem reżysera? Chyba by
się obrazili. Dramaturg ma - w założeniu - funkcję rówie autonomiczną co tamci.
> Jeden zajmuje się muzyką, drugi meblami i rekwizytami, trzeci tekstem
scenicznym (!!!), a reżyser ma to wszystko złożyć do kupy.
Hola, hola. Tradycja autonomiczności scenografii czy muzyki jest znacznie
dłuższa! Vide: Pronaszko, Radwan etc. Problem polaega na tym, ze reżyser
dotychczas zajmował się kwestią interpretacji dramatu/tekstu i to wchodzi w
zajkres jego władzy ( w Polsce). Np. Teatr Grzegorzewskiego, Swinarskiego, czy
-z młodszych- choćby przywołanego już Klaty - koncepcja reżyserska to wdużej
mierze dobór tekstów, kontekstów, układ, perspektywa,interpretacja. Z
dramaturgami jeszcze b.niewielu reżyserów pracuje. A to, że pomocnik? zwał jak
zwał ( słowaa, słowa, słowa, słowa), rzecz w tym, ze to dramaturg ( nie
scenarzysta czy kompozytor) wchodzi w dotychczasowe kompetencje
reżysera.Autonomia taka jeszcze nie istnieje ( istnieją jednostkowe przypadki
POMOCY dramaturga, jak przy Zaratustrze), może się wytworzy.Oby.

> A co z tak popularnym w modelu niemieckim teatrem postdramatycznym? Gdzie byś
tam umieściła dramaturga?
O, a nad tym jeszcze się zastanowię. Do Thiesa-Lehmanna wrócę:). Zastanawiam
sie, czy problem tu nie będzie polegał na różnych kategoriach... zobaczymy.
Dzięki za inspirację:)

Pozdrawiam

[Gość: brokatisdead]

szlo_sporo napisała:

Po prostu wiem , c
> o
> zazwyczaj ludzie rozumieją pod pojęciem "dramaturga", tak też potraktowałam
> wypowiedź Brokat. I nie wiem, Axur, czy Ty Jej czasem nie przeceniłaś.

Twoja szkolona erudycja pozwalala mi przypuszczac ze tak oczywistych rzeczy jak
odroznienie dramatopisarza od dramaturga nie jest w tej rozmowie konieczne

i juz bardzo OT - nie Twoja sprawa czy axur mnie przecenia

> Ach, to tylko taka aluzja do ulubieńca forum i warszawki;)
jezeli juz wyrazasz sady, to sie zapoznaj z danymi

OT- do Brokat

[szlo_sporo]

1. Ja was nie znam, nawet z forum, wy mnie nie znacie (szkolona erudycja?;)),
wiec nie wiedziałam, jak mam trakować Twoją wypowiedź. Była z pewnością
lekceważąca, a to... nawet nie wiem jak to określić... niesmaczne. w każdym
razie - pomyłka ( w kwestii Twoich intencji), przepraszam.
2. Nie chodziło mi o to, że Axur p[rzecenia Ciebie (vide- pkt1- nie znam was),
tylko -że przecenia Twoją wypowiedź (nawet nie wiedziałam, ze jesteś kobietą,
stad nieporozumienie:))

mam nadzieję, że w stronę pyskówki już nie pójdzie:) ( chyba obydwie nie
chcemy?) pozdrawiam, A.

[Gość: brokatisdead]

szlo_sporo napisała:

> 1. Ja was nie znam, nawet z forum, wy mnie nie znacie (szkolona erudycja?;)),
> wiec nie wiedziałam, jak mam trakować Twoją wypowiedź. Była z pewnością
> lekceważąca, a to... nawet nie wiem jak to określić... niesmaczne. w każdym
> razie - pomyłka ( w kwestii Twoich intencji), przepraszam.

prosze ;)
ale nie pisz ze napisalam cos lekcewazaco, mijasz sie z prawda. jesli poczulas
sie zlekcewazona, to mi przykro

wypowiedzi sie traktuje tak jak sa wypowiedziane, czyli "dramaturg to dramaturg"
znaczy "dramaturg to dramaturg"


> 2. Nie chodziło mi o to, że Axur p[rzecenia Ciebie (vide- pkt1- nie znam was),
> tylko -że przecenia Twoją wypowiedź (nawet nie wiedziałam, ze jesteś kobietą,
> stad nieporozumienie:))
czyli skad? jakbys wiedziala ze jestem kobieta to bys inaczej sie do mnie odniosla?

no
zgoda :)
pzdr

[szlo_sporo]

Skad nieporozumienie? A stąd, że "brokat" i 'wypowiedź" są tego samego rodzaju,
więc kiedy pisałam o wypowiedzi, że Axur ją przecenia, Ty myślalaś, że chodzi o
Ciebie. Uff. Nie, nie jestem zwolenniczką gender-podejścia;)pzdr

[Gość: brokatisdead]

szlo_sporo napisała:

> Uff. Nie, nie jestem zwolenniczką gender-podejścia;)pzdr

a ja jestem :)
pozdr

[axur]

to, że w Polsce tak niewielu reżyserów współpracuje z dramaturgiem, nie zmienia istoty pracy dramaturga. To wcale nie znaczy, że jest on kimś posledniejszym od pozostałych twórców, cieszących się od lat autonomią. W Polsce po prostu nie bada się tej sprawy. Ja aż tak dobrze historii teatru nie pamietam, ale odnosze wrazenie, że i w polskim teatrze dwudziestego wieku dramaturg się przejawiał. Kim był Flaszen dla Grotowskiego? Kim Małgorzata Dziewulska dla Grzegorzewskiego? O jej działalności w Narodowym nie wiesz z popularnych opracowań i recenzji, ale z tego co wiem, byla o faktyczna wspólpraca dramaturga z rezyserem, tym ciekawsza, że nie wynikająca z przymusu naśladowania modelu niemieckiego, tylko z rzeczywistej potrzeby współpracy. Kierownik literacki w latach 50, 60, 70 miewał w Polsce siłę porównywalną z dzisiejszym dramaturgiem. Warto by to prześledzic zresztą, bo wielu rezyserów polskich miało wspólpracowników, których należało by jakość nazwać.

A złośliwość - mała szpileczka zwykle albo inspiruje do ciekawej dyskusji, albo pozwala spojrzeć z dystansem na problem. Poza tym, zabawa w teatr nie jest miła i grzeczną zabawą, gdzie wszyscy się do siebie uśmiechają.

Za to do kolegi od "dupka" - ty chyba nie rozumiesz polskiego

[Gość: cypis]

Ach, te wysokie temperatury dyskusji, w których udział bierze Axur i Broaktisdead.

Szla_sporo, erudycja to nie taka zła rzecz, a boju zaprawiać się trzeba. To
Forum to raz na jakis czas dobra ku temu okoliczność.

teatr postdramatyczny

[Gość: gize]

troche nie na temat, ale skoro sie juz to pojecie pojawilo... czym rozni sie
teatr postdramatyczny od postmodernistycznego i czy mozecie podac jakiegos
tworce/tworcow do tych kategorii? czy jest jakis przelomowy moment od ktorego
mowi sie o teatrze postmod? jakis spektal, wydarzenie? tak z ciekawosci i z
wlasnych przemyslen pytam... i czy sa jakies prace na ten temat? oprocz thiesa-
lehmana?

[Gość: xyz]

może by łaskawi państwo zapoznali się ze stroną PWST -to wtedy pogadamy...

dramaturg teatralny

[Gość: xyz]

może by łaskawi państwo zapoznali się ze stroną PWST -to wtedy pogadamy...

[szlo_sporo]

Poza Thiesem- Lehmannem faktycznie cięzko podac jakieś pozycje...nawet nie
wiem, czy to potrzebne;) jakieś pól roku temu miał miejsce w Warszawie projekt
Postdrama. Publikowano później taką książeczkę "Postdrama", która była
dołączana do Lampy Dunina -Wąsowicza zawierającą wykłady z seminariów. No i
publikacje prof. Sugiery- Ona chyba w Polsce najpoważniej zajmuje się tym
tematem. jeszcze jest taka ksiazka, bodajże Taranienki pt. "teatr bez dramatu",
która chyba traktuje o tym samym, choć postdramatem nie nazywa.

Czym się różni teatr postdramatyczny od postmodernistycznego? Tym, że w pojęciu
postdramat nacisk położony jest na tkankę tekstowa...Tu dokonuje się różnych
operacji: albo brak tekstu, albo następuje zaburzenie tradycyjnego modelu
drmamatycznego (tego Arystotelesowskiego), ominięcie- na poziomie tekstu-
związków logicznych, przyczynowo skutkowych, brak 'tematu' czy 'idei'...Lehmann
pisze:"Spektakl postdramatyczny nie wykłada żadnej idei ani nie naśladuje
żadnej rzeczywistości. Jest światem stworzonym dla siebie, jak taniec albo
muzyka" .A sens pojęcia tłumaczy: "w odróżnieniu od teatru dramatycznego, który
był sceniczną realizacją dramatu, w teatrze postdramatycznym status tekstu stał
się niejasny". Ważna w tym kontekście jest twórczość np. Dei Loher ( i, w
konsekwencji, np. spektakl Miśkiewicza, "Niewina" Loher w Starym Teatrze). Hans
Thies Lehmann powiedział ostatnio na seminarium w Krakowie, że początki teatru
postdramatycznego to działalność Tadeusza Kantora. I to też ciekawy trop.

[szlo_sporo]

No tak, ale rozmawiamy ciągle o sytuacji w Polsce. Wiem , jaka jest istota
pracy dramaturga i twierdzę, że jednak w polskim modelu teatru a funkcja
wchodzi w skład kompetencji reżysera.Więc o autonomii ciężko mówić. Dobrze, że
padło nazwisko Małgorzaty Dziewulskiej, pierwszego chyba 'zawodowego'
dramaturga w Polsce, bo to ona właśnie powiedziała ( nie mog.ę zacytować
dokładnie), ze nie ma miejsca na ten zawód... że reżyser, kształcony w polskim
systemie ( czyli na omnibusa), może ewnetualnie wysłuchać grzecznie sugestii
dramaturga. Grzegorzewski - inna sprawa- to chyba bardzo nietrafny przykład.
On obracał się w kręgu swojej literatury, swoich wątków, wizji... I właśnie
adapacja ( czy montaż) miały tu kluczowe znaczenie ( jak o w awanfgardzie).
Nawet współpracę z Dziewulską cięzko by traktować w "dramaturgicznych"
kategoriach- może inspiracje, może rozmowy, jakaś pomoc, ale to na zasadzie
różnych 'wpływów' świata w ogóle na Grzegorzewskuiego. I wuiem o tym nie z
recenzji, czy popularnych opracowan, a - że tak powiem- ze źródła;) To był tak
auorski teatr i tak oparty (wbrew pozorom?) na słowie, że miejsca na
dramaturgha nie było.

Inna sprawa- kierownik literacki. Flaszen.Hm. Ja dorzucę Błońskiego
jeszcze,który podrezucał Swinarskiemu książki, kiedy ten
realizował "Hamleta"... Faktycznie. Ich status łączy w sobie wiele funkcji
dramaturga. I prześledzić warto by. Masz rację.

Inna sprawa- ja myślę jednak o typie dramaturga niemieckiego ( z wszlekimi
przypadłościami), na jakiego wydają się kształcić na PWST. Znamienne, że
kierunek to "reżyseria, spec. dramaturgia". świadczy jednak o tym, jak ten
zawód postrzegany jest w Polsce. choć to, co mówisz, mnie osobiście cieszy, bo
o w końcu zawód, który chcę wykonywać:), ale przekonanie o braku miejsca dla
dramaturga w polskim systemie jest ciągle silne...

No i- last but not least- ja się w teatr nie bawię.

[axur]

wszystko racja i szacuneczek

a dlaczego piszesz, że ty się w teatr nie bawisz?
bo się nim nie zamujesz?
czy uważasz, że teatr to nie zabawa?

[szlo_sporo]

axur napisała:

> a dlaczego piszesz, że ty się w teatr nie bawisz?
> bo się nim nie zamujesz?
> czy uważasz, że teatr to nie zabawa?
Teatr to dla mnie stety/niestety nie zabawa. Już gdzies pisałam, ze innej
drogi ( zawodowej czy życiowej nawet) nie widzę.OJ, jak powaznie zabrzmiało;)a
miałam być dynamicznym prawnikiem...;)) Bawić sie może chyba widz... ja juz za
bardzo w to weszłam. Dlatego, w każdym bądź razie, zdecydowałam sie na
założenie tego wątku.

[Gość: cypis]

Wejscie mocno w teatr nie wyklucza bawienia się nim czy w niego.
Bawić się może i zawodowiec i amator, i widz i aktor. Zabawa, moim zdaniem, nie
oznacza braku szacunku i fuszerkę, zabawa oznacza dystans i humor. A bez tego w
teatrze (i szerzej w życiu), to chyba najtrudniej.

Nie mniej jednak szanuję Twoją powagę i pryncypialność.

[axur]

właśnie to chciałam cypisie dac do zrozumienia

niemniej jednak także doceniam sz_sp

[szlo_sporo]

Tu chyba zwiodło znów subiektywne rozumienie słów. I dystans, i poczucie humoru
chyab zachowuję...:) Jeśliby mi teatr nie dawał tyle radości, pewnie nie
pociągałby tak mocno... Powagi się bardzo obawiam, zwłaszcza w życiu, ale z
zabawa... No wiecie o co mi chodziło. bo teatr to jedna z niewielu rzeczy
bardzo Serio dla mnie ( co jest, swoją drogą, też niebezpieczne i wszyscy mi tę
pryncypialność zarzucają;)). zależy jak kto rozumie słowo 'zabawa'..no
właściwie, jak stwierdził Huizinga, zabawa jest źródłem kultury, wiec ja jestem
typowym homo ludens;)mniejsza z tym. Swoja drogaą, dzięki za miłe słowa... dużo
dobrego w Nowym Roku.[Dla mnie będzie wyjąkowo wazny, bo decyzja dot. studiów
jeszcze nie podjęta...]No i dużo ZABAWY w kolejnym roku w teatrze;)

[Gość: ;)]

szlo_sporo,
wszystko dobrze, przyda Ci się jednakże w nowym roku trochę pokory, a trochę
przekory, mniej się też popisuj, przecież Twoje intelektualne wkręty tutaj nie
zrobią na nikim wrażenia:)
z dobrego serca!

OOOT

[szlo_sporo]

Dzięki. dużo dobrego w Nowym Roku!
Nie miałam zamiaru robić na nikim wrażenia, przykro mi,że tak (jako popis)
można to odebrać. Piszę, jak piszę ( już czytałam tu uwagi o "szkolonej
erudycji" czy "intelektualnych wkrętach"), może nie ma sensu się na tym skupiać?
Postaram się powściągnać, czy spokornieć;)No, ale jak Cypis mówi, trza się w
bojach zaprawiać;) Ech, coś niebezpiecznie daleko te offy zaszły;)pozdrawiam
Ciebie i Twoje Dobre Serce:), AJ

[Gość: xyz]

szło_sporo bardzo dobra wypowiedz!.

[Gość: l'angoisse]

szło_sporo i jak idzie podejmowanie decyzji? ;)
mam podobny dylemat, z tym, że mish warszawski sam mi się wyeliminował w tym
roku (nie jestem laureatką), ale może w przyszłym zmienią się zasady rekrutacji.
Albo więc wot i wok w warszawie albo mish uj, no i nie wiem, zobaczę zresztą
jak mi pójdzie matura. Czytam forum i się waham. Pewnie jednak, mimo całej
sympatii do Didaskaliów zostanę w warszawie, chciałabym wierzyć, że to będzie
właściwy wybór.

ps. gratuluję wyniku na olijp :) na mnie pałac staszica podziałał niestety
onieśmielająco.

[szlo_sporo]

Decyzja niemal podjęta (choć, jak to ja - zostawiam sobie furtkę na
Niespodziewane).Idę na MISH UJ, zdaję na reżyserię spec. dramaturgię na PWST.
Cięzko wybrać między Warszawą a Krakowem, ale wydaje mi się, źe teatrologia
krakowska stoi wyjątkowo dobrze... MISH UW wybrałabym ze względu na zajęcia w
IKP i humanistykę w ogóle (bo, na dobrą sprawę, nie wiem, czym się będę
zajmować na UJ poza teatrologią), ale właśnie środowisko Didaskaliów, no i-
moje reżysersko- dramaturgiczne ambicje;)każą mi zostać w Krakowie. Pozdrawiam
serdecznie, życzę dobrych wyników na maturze i trafnego wyboru (może się na
mishu krakowskim spotkamy?:)) AJ

ps. kim-żeś Ty, że moje nazwisko znasz?;) Kojarzę dwie teatrolożki z olimpiady,
żadną z nich nie możesz byc...:) Spotkałyśmy się w Pałacu Staszica? Czym się
zajmowałaś?

[Gość: l'angoisse]

kojarze Cie tylko z widzenia + kojarzenie faktow ;) nie rozmawialysmy, jestem
jedna z dwoch teatrolozek-finalistek z warszawy ;) na ustny wzielam
temat "Aktor" (dotąd nie wiem co mnie podkusilo) i dopoki mowilam o commedii
dell'arte bylo dobrze, platac sie w zeznaniach zaczelam kiedy zapytali mnie o
Grotowskiego. Zdumiewajaca prawidlowosc zwazywszy, ze to nim glownie zajmowalam
sie przez cala olimpiade ;)nnoale. Natomiast z jezyka -"teoria aktow mowy"
ktora okazala sie tylez interesujaca, co metna.
A prace przygotowawcza pisalam o idei studyjnosci w pracach stanislawskiego,
osterwy i grotowskiego. A ty? :)

Co do mishu uj to wlasnie mam z nim problem, bo w jego ramach chcialabym laczyc
teatrologie (przede wszystkim), kulturoznawstwo i...stosunki miedzynarodowe :>
no i nurtuje mnie to kulturoznawstwo, nie znam stamtad nikogo i nie wiem nic.
Za to w IKPie mam znajomych i wszyscy sobie chwalą.

[szlo_sporo]

cóż, gratuluję w takim razie niezwykłej umiejętności kojarzenia:) Zajmowałam
się ( i zajmuję;))twórczością Kantora. Obawiałam się bardzo ( niesłusznie, jak
się okazało) konserwatyzmu komisji ( nazwiska tyleż monumentalne, co...
straszące wiekowością;) i profilem zainteresowań). Ale rozmawiało się świetnie;
własciwie o Kantorze z "mojej" perspektywy- głownie o funkcjonowaniu idei
Kantora dzisiaj, czyli np. o teatrze postdramatycznym; o zależnościach Lupy i
Grzegorzewskiego od Kantora; o przepisywaniu spektaklu na język filmu, o
transformacjach Starego Teatru, prosili o porównanie działalności Ośrodka
Grotowskiego z działalnościa Cricoteki ( i - szerzej- o porównanie modeli
recepcji)... Niesamowicie mnie zaskoczyli elastycznością, gotowością do
dyskusji. Z języka - "funkcje języka"- dość karkołomne, ale osoba-od-języka
poczuła się chyba sterroryzowana ogólnym nastrojem;), bo pytała tylko o
Jakobsona. Temat "aktor"- bardzo trudny, wielość perspektyw, z których trzeba
było spojrzeć... odważny wybór:)

Kulturoznawstwo na UJ - mogę popytać, może mnie się tez coś przyda:). Na razie
słyszałam ogólnie, że właśnie zaczyna się tam ' coś dziać'...MNie wszyscy na
Warszawę namawiają ( znaczy MISH), tam mam trochę znajomych, ale.. no,
teatrologia krakowska w tym momencie warta wyrzeczeń i poświęceń;)

Pozdrawiam,
AJ

[zyx11]

a co takiego się dzieje na teatrologii krakowskiej, że piszesz, że jest "warta
wyrzeczeń i poświęceń"? pozdrawiam serdecznie:)

[szlo_sporo]

Hm. A kto pyta? Dział promocji UJ?;) myślę, że w wielu postach (implicite)
odpowiedziałam na to pytanie, znaczy- szukałam dosć intensywnie miejsca, w
którym najwięcej się dzieje w dziedzinie teatru/ teatrologii. w tej chwili jest
to Kraków (dawniej -ponoć - WOT na AT).Można się spierać;) A szczegóły? Dobra
kadra. Świetna dramatologia. Bycie-na-bieżąco z nowymi nurtami teatrologii
eurpejskiej. Środwisko "Didaskaliów", etc.

[zyx11]

nie, dział promocji UJ nie;) dobrze, że jesteś taka pełna zapału i optymizmu:)
życzę Ci, żebyś się nie rozczarowała. powodzenia:)

[Gość: l'angoisse]

Kantor, Kantor... ja do tej pory preferowałam raczej przeciwny (ale czy do
końca? ;) biegun, tzn. ogólnie pojęte "teatralne sekciarstwo" spod znaku
Grotowskiego czy Gardzienic. Ale nie tylko, bo i Grzegorzewski i Lupa...
Komisja rzeczywiście okazała się zaskakująco sympatyczna, ale ja jak to ja -
nie umiałam zepchnąć rozmowy na wygodne dla mnie tory, nie potrafiłam też chyba
wystarczająco jasno formułować myśli - w ogóle gdyby świat dał mi możliwość
wypowiadania się wyłącznie an piśmie, życie stałoby się prostsze ;)
Temat więc okazał się wyborem zbyt odważnym, zwłaszcza dla mnie, ale cóż-
uczymy się na błędach ;) Poza tym to pół roku spędzone na przygotowaniach do
olimpiady było bardzo rozwijające. Ma to i złe strony - teraz wot warszawski
wydaje mi się trochę poniżej ambicji; mam nadzieję, że niesłusznie ;)

Popytaj, jesli możesz, o to kulturoznawstwo, będę bardzo-bardzo wdzięczna.

warszawski wot?

[szlo_sporo]

Mnie powiedziała wiarygodna osoba, że nie warto czasu marnować. ponoć naprawdę
nie są to dobre studia. To, co dawniej było siłą tego kierunku- studiowanie na
jednej uczelni z reżyserami i aktorami- zmieniło się w jego słabość... Ani to
uniwersytecki poziom, ani współpraca między wydziałami... Rozpływa się to w
koteriach, antagonizmach, ploteczkach (znamienne są wypowiedzi na tym forum)
Może to tak tylko z perspektywy krakowskiej wygląda:)

Z relacjami między Grotowskim a Kantorem miałam duży problem. Wydaje mi się, ze
kantor miał rację, kiedy atakował (lub ignorował) Grotowskiego, ale pociski są
wycelowane w złe miejsce, że argumenty Kantora zaciemniają tylko istotę sporu
(anegdotyczne już bluzgi Kantora..). W dużym skrócie- jest dla mnie jakis
straszny fałsz w założeniach ( i działalności) Grotowskigo, jeśli oceniac go z
perspektywy teatrologa. Bo sam mówił, że teatr jest tylko formą ( może gdyby
spojrzeć całościowo na życie, ten fałsz znikłby)dotarcia do czegoś
istotniejszego... No i tu się wyłania zasadnicza sprzeczność( chciał przecież
stworzyć coś, co wjdzie poza formę). Bo dla Kantora chyba życie było "tylko
formą". Ale te zarzuty są raczej intuicyjne; podobnego gatunku, co te Lupy
(pewnie czytałaś w Didaskaliach jego wypowiedź nt. Kantora i -przy okazji-
Grotowskiego), że gdzieś tam fałsz straszliwy się kryje.

Gardzienice to jednak trochę coś innego.. mniej sekciarskie, z pewnoscią, mają
konkretną działkę ( zresztą- bardzo mnie to interesuje, bom starozytnik;-));
Staniewski podkreśla zresztą róznice między nim a Grotowskim na tej
płaszczyżnie. Ale nie widziałam jeszcze nic na zywo Gardzienic, oglądałam
kilka spektakli na video. Moze uda sie w wakacje tam pojechać... W każdym razie-
pociąga mnie raczej teatr świadomy swej teatralności . Wychodzę z załozenia że
teatr to pewne medium, z określonym kodem, granicami... i w ich obrębie chcę
się poruszać. UFF:)

A kulturoznawstwo- jeszcze nic nie wiem, bo wir maturalny mnie wciągnął...:( Po
19 maja zajmę się tym poważniej. A może chciałabyś przyjść na moją 'mowę';) w
Pałacu staszica z okazji zalaurcenia? 10 czerwca, pogadałybysmy na zywo:)

POzdrawiam serdecznie, jeszcze raz- powodzenia na maturze, AJ

o Grotowskim...

[Gość: l'angoisse]

Masz rację, dla Grotowskiego teatr był tylko (aż?) formą dotarcia do czegoś
istotniejszego. Ale nie wydaje mi się, żeby można było z tego wysnuwać jakieś
wartościujące wnioski.
Oczywiście, ton jego wypowiedzi może czasem nasuwać skojarzenia z jakimś
pomylonym prorokiem, są często abstrakcyjne, samo pojęcie „aktu całkowitego”
czy koncepcja aktora jako medium mogą się wydawać dziwne. Nie mówiąc już o tym,
że wszystkie swoje utopijne zamierzenia realizował na gruncie teatru
instytucjonalnego, oficjalnie finansowanego przez Polską Rzeczpospolitą Ludową.
Toż to absurd ;) - dlatego wielu uważało go za hochsztaplera, uzurpatora,
niemal coś gorszego od Janka Klaty ;)
Ale przecież ciągle żyją ludzie którzy oglądali te spektakle i one były dla
nich jakoś tam ważne. Czasem nawet bardzo. Przyznam, że konieczność opierania
się tylko na relacjach bardzo przeszkadza – nie wiem czy ten teatr w ogóle
zrobiłby na mnie wrażenie, gdybym miała szansę obejrzeć np. Apocalypsis na
żywo. W przypadku Kantora jest chyba łatwiej, więcej nagrań jest dostępnych i
mimo różnej jakości technicznej dają pojęcie o tym, jak wyglądały jego
spektakle. Ale to na marginesie.
Grotowski chciał przekraczać teatr i w końcu rzeczywiście z teatru wyszedł. Z
perspektywy teatrologa (nie do końca jeszcze wiem na czym ona polega,
podejrzewam, że na poszukiwaniu signifiant i signifié i interpretowaniu tego,
co się znajdzie? ;) być może faktycznie jego postępowanie byłoby wewnętrznie
sprzeczne. Może.
Ale jego główną ideą było ciągłe „stawanie się” tego teatru, samodoskonalenie,
przekraczanie siebie. Lupa pisze o „zakładniku woli mocy”, o pysze. Grotowski –
o reżyserze-akuszerze i przewodniku. I o pracy, pokorze i treningu. Dlatego
aktor miał być osobowością „całkowitą”, a podział na rzeczywistość/teatr był
płynny. Nie nazwałabym tego fałszem, zwłaszcza, że efekt był podobno
przekonujący ;) Na pewno jednak każda teoria różni się od jej praktycznej
realizacji, nie mam pojęcia jaki był Grotowski dla swoich aktorów naprawdę.
Przypuszczam, że miał trudny charakter :> No ale nie należy zapominać, że
wszystkie jego teorie na podstawie konkretu, treningu i pracy nad sobą. Takiej
silnej tradycji etycznej przejętej od Stanisławskiego (właściwie Sulerżyckiego)
i Osterwy ;)
Poza tym Antoine Artaud chciał zbawić świat przez teatr, a jest uważany za
znaczącą postać w teatrze XX wieku – a to mimo wszystko inny kaliber ;)

A tak jeszcze app. Staniewskiego, to on się odżegnuje od Grotowskiego, bo (tak
mi się wydaje) ma bardzo silną potrzebę podkreślenie własnej tożsamości. I
faktycznie Gardzienice są zupełnie inne niż Laboratorium, ale sądzę, że bez
doświadczenia Laboratorium by ich nie było (albo nie byłyby takie jakie są). A
Grotowski pisał też o tym, że nie potrzebuje uczniów, a „towarzyszy broni”,
którzy go „zdradzą wysoko”. Staniewski wysoko „zdradził” Grotowskiego i chwała
mu za to ;) A do Gardzienic jedź, ja byłam po raz pierwszy w lutym (wcześniej
widziałam tylko „Elektrę” w Warszawie i nagrania) – nigdzie nie ma
piękniejszych gwiazd i smaczniejszych pierogów ;) Fantastyczna wyprawa.

... i o całej reszcie.

[Gość: l'angoisse]

Co do kulturoznawstwa w krakowie, moje tajne źródła doniosły, że bardzo fajne
są porównawsze studia cywilizacji i że wszyscy znani źródłu ludzie stamtąd są
raczej szczęśliwi ;) Mam więc nadzieję, że (ewentualnie) będzie z czego
wybierać. Chociaż z moimi zainteresowaniami powinnam chyba zostać w IKP.
Niemniej prośba o „popytanie” pozostaje aktualna, co dwa źródła to nie jedno..
I dołączam się do oczekujących na 19 maja, to będzie także mój pierwszy dzień
wolności ;)
A co do 10.06 to przemyślę ten problem, jeżeli tylko będę wtedy w Warszawie.
Pozdrawiam, życzę powodzenia w tym na m. i wracam do wosu. (Trzecia rano to
idealna pora na czytanie konstytucji.), K.U.

[Gość: miszowczyk]

Odnośnie MISHu - jeśli dobrze wybierzesz, będziesz się nie tylko dobrze bawiła,
ale i zaspokoisz swoja satysfakcję. Weź pod uwagę największy minus MISHu -
dyplom tego cudnego kierunku to WKŁADKA do dyplomu dla magistra np. filologii
germańskiej.
Powodzenia!