Kiedy kolejny raz z oczu płyną łzy...

[elamodela]

...lepiej być pierwszym, który zamknie drzwi.
Zgadzacie się z tym?
Jestem w takiej sytuacji, że strasznie kogoś kocham, ale nie mogę z nim
wytrzymać, bo bardzo się różnimy.
Muszę się nauczyć sztuki odchodzenia.
Czy ktoś to umie?
To jest wątek "na poważnie".

[Gość: jzak]

Dlaczego nie mozesz z nim byc? Na czym polegaja te roznice?

[elleves]

hmm okresl moze konkretniej sytuacje....
- ale ja nie potrafie pierwsza zamyklac drzwi:( i to chyba byl moj czesty
blad..

[madzia_fax]

NIe da sie nauczyć tej sztuki. Inni sie przejmuja porzucajac kogos inni nie to
zalerzy od osoby. Choc niewiadomo jak bedziesz sie starać to i tak nie obejdzie
sie bez bólu. A jesli go naprawde kochasz prorozmawiaj z nim i powiedz mu
rzeczy, ktore tobie sie w nim nie podobają. jesli Cie kocha postara sie zmienić.

[justyna_87]

ja też niewiedziałam jak odejść od chłopaka.byłam z nim 4 lata i jak powolili
widziałam różnice między nami to zaczęłam się zastanawiać czy skończyć tą
znajomość..2 lata była pierwsza próba ale groził mi że się powiesi..więc
ustąpiłam ale po 4 latach gdy znowu chciałam odejść to nawet niemiał nic
przeciwko temu..może mu się znudziłam a niechciał mi tego powiedzieć...ale
ciesze się że wyszłam z tego związku bo dłużej niebyło sensu z nim być...

ehhhhhhhhhh

[ewelinkowska]

Wlasnie ja mam takiego chlopaka...Czasami jest arogancki kiedy indziej leniwy i
zimny.. Czesto bywa tak ze nie chce mu sie ze mna spotkac bo jest np. zmeczony
po pracy.. Kiedys poprosilam go aby mnie przytulil a on mi na to ze nie czuje
potrzeby.. Czasami powie cos co mnie zrani a pozniej powie zebym nie byla
mazgajem.. Ale bywa i tak ze jak jestesmy ze soba jest poprostu bosko...Znajomi
czesto zadaja mi pytanie dlaczego jestem z takim facetem...Ja rowniez
zastanawiam sie dlaczego z nim jestem.. ale juz wiem.. Kocham Go. i nic na to
nie poradze... czesto mnie rani a ja swiata bez niego nie widze.. wiem glupia
jestem...widzisz nie jestes sama...kochamy kogos a jednak cierpimy dzieki tej
milosci....

[Gość: laura]

Chyba bylysmy z tym samym facetem albo inaczej ja byłam a Ty jestes.On w koncu
mnie zostwił:....(

[Gość: juhhh]

...kocham...i co z tego...ta miłość mnie wykończy. Czy dla kilku przyjemnych
chwil, dla wspomnień, dla marzeń o lepszych czasach warto tkwić w toksycznym
związku? Jak długo można dawać wszystko nie dostając nic(albo niewiele) w
zamian? Jak długo można łudzić się, że nasza miłość Go zmieni? Drogie Panie, nie
musimy być Matką Teresą, nie musimy zbawiać świata. Sama przekonałam się, że
najważniejsze jest moje szczeście. Egoizm? być może, ale nie warto robić czegoś
kosztem siebie, bo to ze sobą będziemy żyć gdy inni odejdą, to na siebie
będziemy patrzeć w lustro, bo to ze sobą! musimy czuć się dobrze. Przeczytałam
na innym forum o tym czy warto podawać powody rozstania. Według mnie warto. Ja
tak zrobiłam i czuje się lepiej. I On może wyciągnie z tego jakieś wnioski. I to
ja postanowiłam odejść pierwsza. Może ze strachu, że kiedyś On odejdzie...coś w
tym jest. A raczej dlatego, że przestałam się łudzić, że będę z nim
szczęśliwa..ale tak naprawdę szczęśliwa, bez żadnego ale...bez wyrzeczeń.
Wzięłam sprawy w swoje ręce. To moje życie i chce je przeżyć może i w
samotności, kto wie...ale w szczęściu i spokoju ducha.

[Gość: jagódka]

ja też mam ten właśnie problem, zawsze wydaje mi sie,że jeżeli to ja zamknę
pierwsza drzwi stracę coś i będę później żałowała do końca życia

[kasienkaa6]

Właśnie wczoraj rozstałam się z moim mężczyzną..
były łzy, wyrzuty, wyzwiska, straszny żal i płacz.
Strasznie go kocham, a on mnie jeszcze bardziej, ale nie możemy być razem.
Czasami smutne jest to życie...

przykro mi kasienko

[gamn]

trzymaj sie mocno zycia a dojdziesz do wewnetrznego spokoju ducha
pozdrawiam

[Gość: lisa]

jestem dokladnie w takiej samej sytuacji!wlasnie odeszlam po 2 latach
znajomosci.kocham go bardzo ale nie moge z nim byc.

[Gość: jzak]

Ale jakie sa wasze powody? Dlaczego nie mozecie z nimi byc, chociaz ich
kochacie???

[laurka25]

Niestety!! tak bywa! U mnie jest z ta róznicą ze to on odszedl stwierdzając, ze
z nim nie bede szczesliwa!1 ateraz sie pjawia i mowi ze koch ai nie moze
zapomiec... tylko jakos mi trudno w to uwierzyc wiedzac to, ze ma kogoś i ja
tez kocha i weźcie tu takiego zrozumcie, nie wiem ale czasami mam wrzaenie z
emam do czynienia z osiołkiem!! Jest jednak róznica taka ze ja sobie dalam z
tym rade...
Zastanawiajac sie nad tym lepiej byc samemu i być szczęsliwym niz z kims kogo
się kocha alenie daje nan tego szczęscia... Co wy na to?

[Gość: barabara191]

dlaczego nie możesz z nim być? bo nie bardzo to rozumem skoro go kochadsz to
chyba tym bardziej powinniscie być razem! pytam bo niedawno sama uslyszalam odo
kogos kogo kocham ze on nie moze ze mna byc mimo tego ze mu na mnie bardzo
zalezy i zawsze bylo mu ze mna dobrze dziwne to troche wiec moze by mi to ktos
tak uprzsejmie wytlumaczyl:)

[Gość: spiaca bijuti]

tego sie nei da wytlumaczyc niestety

[mikiqq1]

witam wszytkich
mam moze troszeczke niemadre pytanie
po zerwaniu z chłopakiem ile czasu byłyście same
ja zerwałam w maju
było paskudnie od nowa praktycznie musiałam nauczyć się zyć co tam żyć poprostu
odychać
i teraz poznałam kogoś
jest miły ale cóz poprostu sie boje
że znowu bedzie mnej póznej bolało
co mam robić

to wszystko zalezy od Ciebie

[gamn]

jesli jestes gotowa psychicnie to juz na drugi dzien mozesz poznac nastepce eksa

[Gość: dżaga]

ja nie potrafię odchodzić... nawet jeśli związek nie ma już sensu i coraz
bardziej się męczę nie potrafię powiedzieć "dość". wolę się łudzić, że może on
w końcu zrozumie. a jeśli zrozumie, tylko nie swój błąd, lecz fakt, że to nie
ma faktycznie sensu, on odchodzi pierwszy,a a ja cierpię. smutne, żałosne,
poniżające..? ...może, ale przede wszystkim prawdziwe...

[Gość: viola]

ja tez nie potrafie chociaz jestem bardzo intel.kobieta , ale nie potrafie
odejsc.W moim przypadku jest bardzo wiele powodow, pomocy dlaczego jestem taka
glupia????????????([e-mail])

[Gość: myszka]

mam dokladnie ten sam problem...czekalm no i sie doczekalam...on ma dosc i chce
out...ja w sumie tez ale czemu to tak boli wiedzac ze zwiazek nie ma sensu????

[Gość: baca]

Skoro jesteś taka "intel.kobieta" cokolwiek to znaczy to może zacznij pisać
poprawnie?

[Gość: so immature]

"wątek na poważnie"?? idz dziewczyno do psychologa, może on Ci jakos pomoże,
chociaż wątpię.

[Gość: Lisa]

Do czego potrzebny jest tu psycholog? Dwoje ludzi jest razem i jest OK! Ale jak
jedno z nich zaczyna sie w tym zwiazku dusic a ta druga osoba nie reaguje na to
to mysle ze najlepszym wyjsciem jest poprostu zamknac drzwi i starac sie zaczac
wszystko od nowa( chociaz boli)

[Gość: neska]

Racja,to najlepsze rozwiazanie ale nie takie proste.Dla mnie m.in.
Rowniez wole sie ludzic,starac sie wszystko naprawic choc czesto takies
mozliwosci nie ma niz odejsc i zaprzepascic wszystko...
Tak samo jak autorka wątku,chcialabym sie nauczyc "sztuki" odchodzenia.Dla mnie
jest to skomplikowane,po prsotu nie potrafie przelamac sie.
Pozdrawiam:)

[Gość: Lisa]

Ale co zaprzepascic!Czy lepiej pozostawic w pamieci piekne wspomnienia czy tez
trwac w zwiazku bez przyszlosci i obudzic sie z" reka w nocniku"?Mysle ze kazda
z nas chce czuc sie ta najwazniejsza.Moze Facet potrzebuje takiego uderzenia
aby narescie przemyslec co dla niego jest wazne.Jesli mu zalezy to sie odezwie
a jesli nie to plus dla Ciebie ze to Ty skonczylas z nim( I tak nie byl Ciebie
wart)Pozdrawiam i trzymam kciuki

[Gość: neska]

Wlasnie chodzi o te piekne wspomnienia.Wiesz mam zwyczaj przykladac wieksza
wage wlasnie do tyh cudownych chwil niz do tych zlych.A to zle chyba bo wredy
moze byc jeszcze gorzej.
P.S w chwili obecenej nie jestem z nikim ale moze to sie odnosci do mojego
bylego.
Pozdroofki:)

[Gość: Sabinka]

Mam podobny problem. Ja kogoś bardzo kocham, jestem z NIM ale on mnie nie
kocha. nie uznaje miłości, nie wierzy w nią. Róznimy sie prawie wszystkim,
totalne skrajności. Dobrze mi z nim, jednak on mi nie okazuje, ze mu na mnie
zależy, nigdy 1 nie zadzwoni i wogóle:( Smutno mi i serce mi sie kraja, czasami
sie zastanawiam czy ten związek ma sens, ale nie wyobrażam sobie jakbym mogła
bez niego być:(

[Gość: Lisa]

Ja wlasnie jestem na rozdrozu.Odeszlam po 2 latach znajomosci.Jest mi bardzo
ciezko(boli)ale mysle ze to byl najwyzszy czas na wykonanie tego
kroku.Oczywiscie ze licze na to ze zadzwoni,ze przemysli,ze pokaze narescie ze
mu na mnie zalezy(odeszlam w zeszla niedziele i narazie cisza)Ale jesli tego
nie zrobi to tylko mnie upewni ze dobrze zrobilam.Nie umiem tkwic w zwiazku i
nie miec uczucia ze facetowi jeszcze na mnie zalezy.Dlaczego facet na poczatku
ujawnia swoje uczucia a potem wszystko mu obojetnieje.A my potrzebujemy caly
czas ciepla,bezpieczenstwa.

[Gość: Sabinka]

Faceci chyba juz tacy są:( Zawsze myślałam, ze jak sie zakocham to z
wzajemnością, ze bede ciągle adorowana, ze nie tylko z początku znajomości ON
bedzie mi okazywał zainteresowanie. Teraz mam wrażenie, że jest ze mna tylko
dla mojego ciała, dla sexu:(
Kobiety są takie wrażliwe, potrzebujemy poczucia, że jesteśmy dla nich ważne, a
tu często nic:(

[Gość: Lypa]

No cóż drogie Panie..Przeczytałam wasze wypowiedzi i wiem jaki to ból i jak
jest ciężko...Trzymajcie się cieplutko i dzielnie bo ja nie mam do tej sytuacji
już siły...:(Pozdrawiam serdecznie!

[ostatniraz]

ja jestemz moim roki jest tak samo jest obojetny, działa mi to na psyche cały
czas jestem smutna itp. rzuciałm dla niego prace straciłam wszysrkie pieniadze
i jest mi teraz o wiele trudniej zaczac nowe zycie ale juz ie wytrzymam z nim
zaczał mnie okłamywac a te jego chamskie teksty dobrowadzaja mnie do szału
zupełnie jak by byl z kolega... :((((((((((((((

[elamodela]

Współczuję, ale wpisałaś się tak trochę w niezbyt miejscu:D

[Gość: KELI15]

Witaj.
Moim zdaniem jeśli facet zaczyna okłamywać kobiete,to nie jest jej
wart.Postaraj się troche go olać,nie odbieraj jego tel.,a jak z nim
się umówisz,nie wychodz na spotkanie.Po tym albo go "otrzezwi",albo
szkoda na niego czasu,bo będzie coraz gorzej.Pamiętaj to Ty jesteś
najważniejsza i trzymaj ster!
Dzis Cie boli ale spoko, przejdzie Ci ! Niech on cierpi !
Pozdrawiam i nie daj się !

[Gość: kejj]

Zgadzam się w zupełności!! Ja jestem w podobnej sytuacji..
2 m-ce temu poznałam faceta..znajomość przerodziła się w uczucie
przynajmniej tak mi się wydawało! Byliśmy razem na Mazurach i..
mimo,że było wszystko ok on zadzwonił do mnie z poźbą,żebym dała mu
czas na zastanowienie się nad nami bo nagle zjawiła się jego była
a on ma dylemat..Musi przemyśleć i potrzebule tygodnia!
Ale to nie wszystko..Po niedługim czasie okazało się że tak nie jest..
Po powrocie poznał kogoś i poprostu chce przetestować tamtą osobe!!
Poprostu PARANOJA!! A JA TAK GO KOCHAłAM..może kocham nadal..Niewiem!!
Ale mimo to nie potrafie mu wybaczyć..wiem,że gdybym się zgodziła
to nie byłby ten sam związek. Brakowało by w nim nhajważniejszego ZAUFANIA!!
i po co mi TAKI Związek!? Po co??
Nie będę niczyją zabawką,którą można odłożyć na chwile na półkę a później
do niej wrócić!! SZANUJMY SIę Dziewczyny!!
Pozdrawiam dziewczyny,których nie szanują ich Faceci!!
OBUDŹcie się!! Oni nie są warci niczego!! A zwłaszcza Waszej Miłości!!
Na którą ZASłUGUJEMY !! nIE DAJCIE SIę!! CCCCCCCałujee!!!!!!!!!!!!!

[Gość: dominika]

Ty głupia babo, jak możesz mówić o miłości po 2 miesiącach znajomości???o
zauroczeniu może tak, ale nie o miłości.A później się dziwisz że facet cię
oszukuje :)

[upadly.aniol]

Doskonale Cie rozumiem.Juz kilka razy miałm taka sytuacje
ale...wrociłam.Stwierdziłam ze na tym to wszystko polega.Wlasnie na roznicach!
Nie bez powodu mowi sie ze przeciwienstwa sie przyciagaja.Nie wiem czy sie
kłocicieale nie to jest wazne...wazne jest to czy potraficie sie pogodzic i nie
ma znaczenia w jaki sposob.Idealne zwiazki sa do bani.Mozecie sie roznic tylko
musicie do siebie pasowac.Wasze roznice dowodza temu ze macie odmienne zdanie i
mozecie wymieniac sie opiniami.Sprobuj znalezc w tych roznicach dobre
strony.Nie uwazasz ze byłoby to dosc nudne gdybyscie sie we wszystkim zgadzali?
Wydaje mnie sie ze to własnie przyciaga ludzi do siebie i dlatego nie umiemy
rozstac sie z ta osoba.To nie takie łatwe.

[Gość: ona21]

nie czytam wszystkich wypowiedzi tylko od razu napisze.generalnie odejscie od
kogos po dluzszym zwiazku strasznie boli i ja cos o tym wiem..a do tego jak sie
ta osobe dalej kocha to boli jeszcze bardziej zajebiscie..do takiej decyzji
przygotowywalam sie ponad mies..myslalam ludzilam sie ze moze on sie zmieni ze
cos z tego jeszcze bedzie ale coz wielka lipa.zerwalam po 4 latach...strasznie
bolalo i cierpialam ..nawet chcielismy wreocic do siebie ale i tak nic by z
tego nie bylo.myslalam ze to ten jedyny.mylilam sie.teraz jestem z kims.jest mi
dobrze.natomiast czesto mam straszne wyrzuty sumienia ze tak bardzo
skrzywdzilam tamtego faceta.bardzo przezyl to rozstanie..ZAMKNIJ DRZWI ZA
SOBA...BEDZIE BOLEC ALE CZAS LECZY RANY..POZDRAWIAM.

[elamodela]

Właśnie, to jest cholernie trudno powiedzieć sobie dość.
Pierwszy szok przychodzi kiedy mija zauroczenie, a zaczyna się życie. Wtedy się
trzeba starać i uczyć tolerancji.
A kiedy związek trwa i trwa, i powoli się wypala, człowiek się zaczyna
zastanawiać czy to w ogóle ma sens. W końcu tylu ludzi jest na świecie...
I kiedy kłótnie się nawarstwiają, i kiedy nie ma już tej czułości co kiedyś, a
wszystko cię irytuje, to naprawdę można zwątpić. I zaczyna się analizować, i
widzi się, że jednak więcej was dzieli niż łączy...
Generalnie sprawa jest jasna, ale... właśnie wtedy zaczynasz żałować, że może
mogło być inaczej, że przecież jesteście sobie tacy bliscy..., tyle się rzeczy
przypomina, które razem przeszliście...
I właśnie wtedy tak strasznie trudno jest odejść. A potem koło się zamyka i
znowu ryczysz, a mimo wszystko dalej tkwisz w tym związku...
POZDR.

[Gość: kaśka]

Będę bardzo "orginalna". Mam ten sam problem. Nie potrafię odejść. Nigdy nie
byłam z chopakiem dłużej niż kilka miesięcy, nigdy się nie zakochałam (tak
naprawdę). Teraz kocham, i to bardzo, chłopaka z którym jestem 1,5 roku.
Niestety sporo nas różni, on mnie często nie rozumie. Mnie to boli. Myślę o
rozstaniu, ale wiem że będę bardzo cierpieć. Boję się tego.
Dlaczego sztuka rozstania jest taka skomplikowana i bolesna...

[Gość: mała]

Radzę Ci od niego odejść. Zbierz się w sobie i zrób to. Jeśli macie przeżyc ze
soba resztę życia to z pewnością tak się stanie, bez względu na Twoją decyzję
teraz. Ja od swojego chłopaka odeszłam. Tak jak Ty uważałam że więcej nas
dzieli niż łączy a różnice w charakterach są nie do pominiecia. Po kilku
miesiącach wróciliśmy do siebie. I jest nam 1000x lepiej niz było wcześniej.
Skończyły się kłótnie i nieporozumienia. Dopiero teraz widzę że róźnice powiiny
nas do siebie zbliżać nie oddalać. Teraz się doskonale uzupelniamy. Mam
nadzieje że i Tobie przytrafi się cos takiego. Jesli nie masz odwagi odejść to
staraj się zmieniać. Wyjdx mu na przeciw i zastanow się jakie masz szanse na
znalezienie kogos kto bedzie chodzacym ideałem.. Każdy ma wady, Twój męzczyzna
tez i Ty tez... Wierze że się wam ułoży..

[Gość: zyczliwa]

Trzeba umiec wstac od stolu, kiedy milosc juz sie dopelnila.
Kiedy jestes syty bez granic, nie czekaj, az ktos litosciwie
rzuci ci kolejny kes. Wstan i odejdz, nie czyniac halasu.

[Gość: eve]

Świetny tekst...
Dziękuję :)

[Gość: ann]

Nie wystarczy pokochac. Trzeba jeszcze umiec wziasc te milosc w rece i
przeniesc ja przez cale zycie...

[Gość: kropulka]

Jestem z chłopakiem baaardzo długo, nigdy tak naprawde go nie kochałam, nie
potrafiłam odejść, nim się zorientowałam minęło ....7 lat. On bardzo mnie
kocha. Ja kocham innego - z wzajemnością. CO ROBIĆ??????? Jak można odejść po
tylu latach? Przecież poświęcił mi tyle lat, kocha mnie bardzo.... Przestrzegam
wszystkich: JEŚLI NIE JESTEŚCIE PEWNI SWOICH UCZUĆ ODEJDŹCIE JAK NAJSZYBCIEJ
bo ....MOŻE BYĆ ZA PÓŹNO.........:(((((((

[Gość: LaLa]

Ja tez jestem z facetem bardzo długo,6 lat dokładnie.To było ogromne
uczucie,bardzo silne.No właśnie BYŁO!Wiele razy odchodziłam ale nigdy nie bylam
na tyle silna i konsekwentna aby wytrwać w swojej decyzji.3miesiace temu
pierwszy raz on odszedł,nigdy wcześniej tego nie robił.Bolało.Przez dwa
tygodnie plakalam,nie spalam,nie jadlam.A potem przyszło ukojenie i poczucie ze
swiat sie nie konczy a zycie trwa dalej.Zaczelam sie dobrze czuc i...wtedy
wrocil.Nie chcialam tego ale pomyslalam o tych 6 latach i zrobilo mi sie
zal.Teraz wiem ze to byla zla decyzja,najgorsza jaka moglam podjac.Bardzo wiele
nas dzieli,duzo rozni.Gdybym wtedy go nie przyjela teraz bylabym
szczesliwa,moze bylabym z kims innym.Wiem ze musimy sie rozstac bo to zwiazek
bez przyszlości.I znow bedzie bolalo...A bylo juz tak dobrze.Ja tez musze
wreszcie zamknac te drzwi...

[apsik87]

rozstania zawsze sa trudne.chyba nikt ni epotrafi ot tak sobie wyjsc...

[gwiazdka1888]

mam taka samą sytuację, kocham go bardzo,ale bardzo sie roznimy,mamy inne
charktery.ciezko mi bylo z tym 2 lata ale probuje to zmienic i jak narazie
powoli wychodzi........rozstania byly-2 i to bardzo trudne...lzy plynely ,serce
kochalo a rozum mowil: ZOSTAW GO!!! nie posluchalam...i raz jestem szczesliwa a
raz placze...

[elamodela]

No to dokładnie tak jak ja...
Niby przeciwieństwa się przyciągają, ale nie łatwiej by było żyć z kimś, kto
myśli podobnie? W końcu w życiu powinno się wspierać, a nie ze sobą walczyć:((
Sama już nie wiem..

[elamodela]

Wiecie co, znowu ryczałam. Już nawet nie wiem co mnie tak frustruje. Chcę
odejść, ale boję się, że to miłość mojego życia, a ja ją skreślam. Faceci nie
mają chyba takich dylematów podczas rozstań.

[Gość: karolka]

mam podobny problem.... jestem z chłopakiem prawie 1,5 roku... jesteśmy z dwóch
różnych światów... ja - chowana przez mamę pod kloszem, on - DDA... wiem, że
kocham mnie najbardziej na świecie... ale strasznie boli fakt, że mnie
oszukiwał, prawie 5 miesięcy... niedawno sie o tym dowiedziałam... od niego...
wolałam to, niż od kogoś trzeciego.... poznał dziewczynę... spotkał się z nią,
zauroczył.... opowiadał mi o niej, jakby mnie to interesowało... powiedziałam
DOŚĆ TEGO, ODCHODZĘ... on nie chce konca, chce żebym wróciła... mówi, jak mnie
kocha, że chce to wszystko co spieprzył naprawić, ale ja nie wiem, czy można
poraz kolejny łatać tą naszą szmatkę... już nie widać jej koloru jaki miała na
poczatku, tyle w niej dziur i dziurek powstało..... Mam straszny konflikt
wewnętrzny, rozum mówi - RZUĆ GO!!! NIE JEST CIEBIE WART.... a serce - kOCHAM
GO NAJBARDZIEJ NA ŚWIECIE, NIE CHCE NIKOGO INNEGO.... nie wiem jeszcze co
zrobię... mam wokół siebie ludzi,którzy mnie wspierają, mówią, że cokolwiek nie
postanowię, zawsze ze mną będą.... to ważne..... wiem, że jesli wróce, to nigdy
już nie będzie tak jak dawniej.... może być lepiej, albo gorzej.... już
przestałam wierzyć, że może być dobrze, on przekonuje, że będzie dobrze... ale
boję się, że to tylko takie jego obiecanki cacanki, że jak ponownie oddam mu
serce, on znowu je zdepcze.... :( Narazie dalismy sobie czas na
przemyślenia... ja go chciąłam, powiedział, że bedzie na mnie czekał, tyle ile
to będzie konieczne.... a ja dalej nie wiem co robić..... nie umiem odejść....
nie potrafię bez niego żyć... :((((((

[niesz-czesliwa]

ja jestem w identycznej sytulacji.trzymaj sie.pozdrawiam

[Gość: karolina]

Siemka !!
nie moge Ci powiedziec zebys sie nie przejmowala bo wtedy jest jeszcze
gorzej... wiem po sobie ale ja juz nauczylam sie sztuki odchodzenia... wszystko
juz za mna mam nadzieje ze i ty sobie poradzisz... trzymaj sie mocno i nie daj
sie lzom...!!!!

[elamodela]

Tak właśnie jest, że rozum ci podpowiada coś mądrego, a serce protestuje w imię
wątpliwej jednak wielkiej miłości. Też chyba muszę sobie zrobić czas tylko dla
siebie na przemyślenia. A kolega powiedział mi dzisiaj: wiesz czasem trzeba
jedne drzwi zamknąć, za jakiś czas inne się otworzy.. Tak już w tym życiu jest.
A ja k.u.r.w.a nie umiem.

[Gość: karolka]

> Też chyba muszę sobie zrobić czas tylko dla
> siebie na przemyślenia.

taka decyzja, też ma swoje dwie strony.... z jednej, zastanowisz się czy to ma
sens, dojdziesz do pewnych wniosków, wóż albo przewóz, innego wyjścia nie ma.
jesli zdecydujesz się jednak na zerwanie, to będzie Ci jeszcze trudniej podjąc
ta decyzję niż przedtem... Tak to niestety jest, im dłużej cos odkładamy, tym
trudniej jest potem o tym rozmawiać, podejmować decyzje...

Osobiście po poważnej rozmowie z połówkiem, jego przeprosinach (ciągłych),
błaganiach, postanowiłam spróbować jeszcze raz. Zobaczymy co będzie. jednak
wchodze do tej rzeki ostrożnie, wszystko kalkuluje, nie umiem mu jeszcze
zaufać, bardzo chce, ale nadal sie uczę... to powolny proces.... spróbojemy
znowu cos razem zbudować, tylko uzyjemy do tego nowych klocków.... wiem, że
może nam się to nie udać, ale zaryzykuę..... i albo bede cierpiec i w końcu
rozstaniemy sie na dobre, albo bedziemy ze soba i bedzie dobrze..... czas
pokaze

Pozdrawiam

[Gość: smutny]

Ja jestem w zwiazku od prawie roku...Dla niektorych moze sie to wydawac
krotko,ale nigdy dotad nie mialem dziewczyny dluzej niz 2-3 miesiace..Duuzo nas
rozni, czasami bywa i tak ze sie poklocimy z dosyc nieistotnego powodu,ale
bardzo ja kocham...I nie wyobrazam sobie zycia bez mojej ukochanej.. Taa... Ale
coraz czesciej zaczynam myslec, ze nie wyobrazam sobie zycia z nia..;(( A to
dlatego,ze moja dziewczyna ma strasznie niskie zdanie o sobie i czesto miewa
dola... Nawet z blahego powodu..;((( A ja jestem w to bardzo mocno zaangazowany
uczuciowo i niestety czasami juz nie wytrzymuje nerwowo..;(( Wczesniej jak ja
mialem dola raz na 3 miesiace to bylo duzo.. A teraz zdarza sie i 2 razy na
tydzien.. ;(( I to niestety wlasnie "dzieki" mojej dziewczynie.. Bardzo ja
kocham i nie chce jej ranic,ale z drugiej strony boje sie naszego wspolnego
zycia w przyszlosci.. Nie chcialbym miec takiego zycia ,ktore polegaloby prawie
i wylacznie na dolowaniu sie.. A tak mogoloby byc..;(( Obawiam sie,ze
ewentualnego rozstania moja dziewczyna moglaby psychicznie nie wytrzymac.. Ehhh,
dlaczego zycie nie jest proste??;'((

[Gość: smutny]

Dziś moja dziewczyna powiedziała mi (w innych słowach,ale wiem na pewno, że oto
chodzi),że myśli o samobójstwie...;'( i powstrzymuje ją od tego jedynie myśl,że
nie może mi tego zrobić... I ostatnio coraz częściej się dołuje... Ja nie wiem
co mam robić w tej sytuacji,chcę jej jakoś pomóc,ale niewiem jak...;'(((((
Prosze Was, pomozcie mi!! Co moge zrobic,zeby jej pomoc???;'((((

[elamodela]

Ona ma poważny problem i to wygląda na depresję. Powinieneś ją namówić na pomoc
u psychologa.

[Gość: smutny]

Najgorsze to jest to, że ona nie daje się namówić na taka wizyte!! Juz
próbowałem i nic nie skutkuje...:( Ona mowi, ze jej juz nikt nie pomoze i tak ma
byc, ze ona sie doluje..;( Jakbyscie mieli jakies pomysly, co zrobic, zeby ja
przekonac, to bylbym bardzo wdzieczny...;((

Identyfikuje sie z kazdym nieszczesliwym w miłości

[Gość: o-ren-ishii1]

jestem z chlopakiem prawie 3 lata, nie dosc, ze praktycznie w ogole sie nie
widujemy bo on pracuje za granica to jeszcze jego rodzina ma do mnie waty, ze
jestem z nim tylko dla kasy, a przecierz kiedy go poznalam, nie mial nic:
(...smutne ale prawdziwe...próbowaliśmy wiele razy zrywac, ale kończyło sie na
2-godzinnych rozstaniach, bo on po tym czasie dzwonil i plakal ze nie moze beze
mnie zyc...Elu nie martw się nie jestes sama- codziennie proszę Boga, zeby dal
mi sile zebym mogla to wszytsko zakonczyc...bezskutecznie...nie potrafie...wiem
ze ogromnie cierpie, ale mam tez swiadomosc ze nie jestem w stanie ulżyć sobie
tego cierpienia...Mam to samo odczucie co ty Elu- ja tez boje sie ze strace
miłość mojego zycia,z drugiej wiem ze trace moje "młode lata" na zwiazek, ktory
ogranicza sie do wysylania sms-ów i telefonowania!troszke chyba boje sie tez
tego co bede czula potem...bede przeciez sama..i bede miala swiadomosc ze nikt
juz do mnie nie zadzwoni i nie powie ze mnie kocha.....To uczucie jest
straszne, ja tez nie wiem co mam robić...trwam w tym związku licząc na to, że
kiedyś będzie lepiej, tylko....KIEDY??!! :( pozdrawiam wszystkich
nieszczesliwych! 3majcie sie- buziaki

[Gość: jasia]

powiedz jej jak bardzo Ci na niej zależy!!! niech wie że ma dla kogo żyć...
rozmawiaj z nią duuuużo o tym co czuje i DLACZEGO!!! to ważne! nie może zostać
sama. musisz być z nią a nie koło niej!
ale postaw (tylko delikatnie) ultimatum: ma przestać myśleć (wiem że brzmi
beznadziejnie ale skutkuje) o smutkach a już napewno o samobójstwie bo inaczej
Ty tego nie wytzrymasz psychicznie...

[Gość: ela]

To jest właśnie takie po.ebane: nie potrafisz wytrzymać bez tego kogoś, a z nim
też się męczysz. Ale to chyba jakieś toksyny. W normalnej relacji nie powinno
się chyba źle czuć. Jeśli ktoś jest częścią naszego życia, to naprawdę trudno
jest zacząć żyć inaczej. I trudno jest to skończyć. Ale w końcu miłość powinna
uskrzydlać, a nie podcinać skrzydła. Jak można zostawić kogoś kogo się kocha,
dlatego że coś nie gra? A jak można kochać kogoś z kim się nie jest
szczęśliwym...

[myszka243]

hmmm...przeczytalam wszystkie wypowiedzi i zaskoczylo mnie to że nie tylko ja
mam taka sytuacje. jestem z nim ponad 3 lata, 2 razy zrywalismy ale tez nie
mialam tyle silnej woli by nie wrócić,choć tyle krzywdy mi wyrządzil:-( i teraz
jest w kratke,raz czuje sie wspaniale,na maxa szczesliwa że z nim jestem, innym
razem...no same zresztą wiecie. Obenie znow jest źle:-( coś sie z nim
stalo,dziwnie sie zachowuje,jest zimny i zamknięty w sobie, a ja o dziwo tak
strasznie sie tym nie przejelam,owszem wkurzam sie,ale nieraz cierpialam
znacznie gorzej. Postanowilam poczekać,jeżeli sie już nie zmieni to tym razem
chyba naprawde bede musiała zamknąc drzwi, ale jak żyć bez niego??....:-(
Pozdrowionka dla wszystkich i życzę powodzenia:-)
Aha,ale pomyslcie że pewnie wiekszość z dlugoletnich małżeństw przeżywalo takie
dylematy jak my i wytrwali, może na tym tak naprawde polega prawdziwa milość,
bo chyba z nikim na dłużej nie pozostaniemy wiecznie szczęśliwe? Prawda?

[elamodela]

I właśnie tu się pojawia pytanie: czy to jest człowiek, z którym chc e spędzić
resztę życia? I czy tak już ma być na zawsze? To straszne, jeśli się tą osobę
kocha, a odpowiedź brzmi NIE.

[Gość: edika]

a mi płyna łzy bo to on zamknął te drzwi.....

[Gość: egra83]

i mnie tez.......

[waldek1610]

Czasami przeciwne bieguny przyciagaja sie, i dla Ciebie on wydaje sie byc
fascynujacy choc niebezpieczny, a dla niego Ty jestes kochana ale nie zupelnie
w jego typie.

Dajcie sobie troche czasu, zacznijcie spotykac sie z innymi ludzmi, i wtedy
moze zobaczycie obojga czy dalej chcecie z soba byc.

[Gość: edika]

po 8latach mnie zostawił, twierdzi ze sie wypalił, i nic z tego nie bedzie.
Mówi ze sam nie wie czego chce , ze zatrzymał sie w miejscu.
A mi jest żle bo głupia ciągle go kocham, i płaczę
Próbuje się czymś zająć, spotykać z ludzmi, ale ciężko mi, tak bardzo

[waldek1610]

No tak po 8 latach tak zostawic kobiete to nie jest po dzentelmensku, dlaczego
tak dlugo mu zajelo zastanawianie sie czego on naprawde chce?
Moze nie byl takim swietnym facetem. Prawdziwy facet wie czego chce, i jesli
jest z kims to dlatego ze ja kocha a nie dlatego ze jest to "wygodne", ktos z
kim mozna sie "przytulic, przespac a potem gdy sie znudzi zostawic"

Edika, powinnas celowac wyzej nie biez pierwszego lepszego faceta, miej
wymagania wtedy On (ktos nowy) bedzie bardziej o Ciebie sie staral.

[Gość: edika]

nie sadziłam ze on sie zastanawia nad nasza przyszłościa.
Mielismy dużo zajęc , praca, gonitwa za kasą, problemy w naszych
rodzinach,załatwianie mieszkania i gdzieś widocznie po drodze zgubiła sie
miłośc.
Tak to sobie tłumaczę.
Od 3 lat mieszkalismy ze soba , a od 2 miesiecy sami w wyremontowanym super
mieszkanku. Marzylismy o tym zeby wreszcie zamieszkac tylko we dwójke
( wcześniej ja mieszkałam z nim i jego babcią)miało byc tak słodko.Az tu nagle
wszystko sie zawaliło.Dlaczego tak długo mu to czasu zajęło - on zawsze we
wszystkim co robił miał wiele opcji w tym bardzo wiele minusów i historii typu--
a co bedzie jak się nie uda...patrzył na swoich rodziców którzy strasznie sie
kochali a po 20 latach sie rozeszli i zagubili w zyciu... alkohol , zero
zainteresowania dzieckiem.itp
Ostatnio nasze życie sie unormowało, wiec wyszukał minusy w naszym zwiazku, tez
w samym sobie.Zwatpił w to czy mnie jeszcze kocha czy to - jak napisałeś -
przyzwyczajenie,wygoda.
Strasznie mnie skrzywdził.Byłam chyba za dobra dla niego.
Teraz twierdzi ze pewnie bedzie sam do końca zycia i takie tam.

[Gość: edika]

teraz zrobie liste jego wad, moze mi bedzie lżej sie z tym pogodzić.
może nie jest mnie wart...
Widocznie nie był super i nie jest skoro tak zadecydował po tylu latach.
Ale teraz , bede twarda i bardziej zdecydowana.
Dobra to bedzie lekcja na przyszłość i bardzo długa on była...
tak piszę ale i tak jest mi źle:(

[elamodela]

Masz rację Edika, zagryź zęby i bądź twarda. To jedyny sposób, żeby było tak,
jak sobie wymarzyliśmy. Naprawdę wyobrażam sobie jak musi Ci być cholernie
ciężko po tylu latach, ale musisz wierzyć w to, że wszystko się jeszcze jakoś
ułoży. Może to się nie stało bez przyczyny.. Wiesz, ja z niewielu rzeczy w
jakie wierzę w miłości, wierzę w to, że niektóre rzeczy są nam po prostu pisane
i się ich nie uniknie, a choćby się na głowie stawało, to czasem na coś nie ma
się wpływu. Także co ma być to będzie, uszy do góry, czas leczy rany.
Przynajmniej nie stoisz przed żadnym dylematem. On na pewno też męczył się
podejmując tą decyzję. Czy była słuszna czas pokaże. Będzie dobrze chociaż
teraz na to nie wygląda.

[Gość: edika]

Dziekuje wam za rady.
Strasznie cieżko naprawdę.
Ale tak jak mówisz Ty i inni czas leczy rany.
Tak sobie powtarzam codziennie.
Nigdy nie musiałam byc twarda ale teraz nadszedł na to czas.
To była jego decyzja której moze żałowac i bedzie mu trudniej niż mi , jak
stwierdzi ,ze to był najwiekszy błąd jego życia.
Ale wtedy bedzie juz po wszystkim.
ps.
Pozdrawiam wszystkich

[waldek1610]

nie dzwon do niego i nie szukaj okazji do spotkania. W ten sposob, jesli On
naprawde Ciebie kocha to w niedlugo odczuje brak kochajacej osoby. On ma
watpliwosci dlatego ze zawsze moze na Ciebie liczyc i wie ze nigdy nie
odejdziesz i wszystko zalezy od niego.

Jesli pokazesz mu ze i on powinien o Ciebie sie starac i wcale nie ma
zagwarantowanej "dziewczyny" to szybko opamieta sie, uwiez mi...

[Gość: samaewa]

wiesz co.. bo to wszystko jest bez sensu!! Najpierw facet mowi, ze kocha, ze
nie widzi swiata poza Toba, a pozniej, bez slowa odchodzi. Ufasz mu, a on Cie
rani. Jakis tydzien temu zostawil mnie chlopak, z ktorym bylam 3 lata i
strasznie cierpie.Tak na prawde nie widze sibie z kims innym, takie mielismy
plany, marzenia, na zawsze razem. Łzy mi płyną po policzkach jak o tym piszę.
Ale do milosci nikogo sie nie zmusi.. Chociaż czuje, ze nadal mnie kocha. Nie
mozemy sie dogadac, mijamy sie w tym naszym "powrocie do siebie". To bardzo
skomplikowana historia, a nie chce dołować innych, wiec na tym skoncze moja
opowiesc. Sama powtarzam sobie, ze jak mamy byc ze soba to bedziemy, jak to
byla prawdziwa milosc to pokona wszystkie nieporozumienia i zycze Ci zeby w
Twoim przypadku tez tak sie stalo. Na poczatku trzeba ustalic pewne rzeczy, by
w przyszlosci nie cierpiec i by zylo nam sie razem lepiej. Ojtrzymam kciuki za
siebie i wszystkich nieszczesliwie zakochanych, bo musi byc lepiej. Zycie jest
zbyt piekne, aby plakac, trzeba sie smiac iaj najwiecej spotykac z ludzmi, bo
wsparcie w tych chwilach jest baaardzo wazne. Buźka.

[Gość: magda]

a ja jestem z nim a ciagle placze bo on dalej kocha i teskni za swoja byla.
mowi ze nie moze z nia byc, bo jakies sprawy z przeszlosci byly miedzy nimi,
ktorych nie chce rozpowiadac itd. ale opowiada mi ciagle co razem robili, jak
bylo, jaka to ona wspaniala. stwierdzil, ze wie, co we mnie ma, ze jestem
inna, "lepsza" (?) i nie zamienilby mnie na zadna inna, ale czemu ciagle
jeszcze za nia teskni? czemu ciagle o niej mowi? zerwali ze soba pol roku temu
po 2 latach, zdradzala go, nieraz robila w h...a, a on jej wszystko wybaczal,
bo kochal. az sama odeszla. a do mnie nie czuje nic, choc jestesmy juz 4
miesiace razem. strasznie boli. czuje, wiem, ile ona nadal dla niego znaczy, a
ja najwyzej polowe. czy kiedys ja przebije? ile cierpliwosci, ile czekania
jeszcze? nieraz wieczorem opowiada mi o niej, idzie spac aja placze w
poduszke. przed chwila sie kochalismy a ja wiem, ze on mysli wtedy o niej a nie
o mnie... gdyby ona wiedziala, jak on o niej opowiada, moje marzenie.
pokochalam go, nie chce z takiego powodu zrywac z nim, ciagle licze, ze sie
zmieni, ze kiedys zauwazy wreszcie ze ona to przeszlosc a ja to przyszlosc. a
moze powinnam zatrzasnac moje dzwi i odejsc z podniesiona glowa? bo facet nie
jest wart dalszego angazowania sie emocjonalnie z mojej strony...?

[elamodela]

O boshesh ty mój madzia, zostawiaj tego typa czym prędzej. Ja się tu
zastanawiam czy jest ok bo on nie daje mi kwiatka, albo palnie jakąś głupotę,
ale przy tym Twoim facecie, to on chyba święty jest. Jakby mi mówił, że jego
była jest taaka wspaniała i jakbym miała świadomość, że on sobie wyobraża, że
to z nią się kocha.. Jejku Ty wiesz jak on Cię krzywdzi?! Zasługujesz na kogoś
kto będzie widział w Tobie cały świat. Każda dziewczyna na to zasługuje.
Dlatego dziewczyny apeluję: NIE ZADAWALAJMY SIĘ BYLE CZYM.

[Gość: edika]

najgorsze jest to , ze mimo tego ze faceci naz zostawiaja i rania , to my i tak
widzimy w nich nadal tego kochanego człowieka.
Sadzimy ze nadal jest taki dobry i wspaniały.
Pomimo ze nas okrutnie zranił.Serce boli i peka .Cały czas mamy nadzieje,
gasnaca ale jednak jeszcze jest.
Ja tak mam , nie wiem jak wy?

[elamodela]

A wiesz dlaczego tak jest? Bo nie chcemy się pogodzić z tym, że nasze wybory
nie okazały się słuszne. A czasem trzeba.

[Gość: Honey]

Teraz widze,ze nie jestem sama.. Jestem z chlopakiem ponad 3 lata. Pierscionek
na palcu,sala zarezerwowana a biala suknia wybrana.. Ale ja nie jestem pewna
czy to jest czlowiek z ktorym chce isc przez cale zycie!! Na dodatek..jest
jeszcze ktos..pracownik mojego chlopaka.. Spotykamy sie od jakiegos czasu.
Zawsze go lubilam,ale teraz polaczylo nas cos wiecej..hmm.. Jest naprawde
fenomenalny!Ale brakuje mi sily i odwagi by zostawic jednego z nich dla
drugiego! Serce mowi cos innego niz podpowiada umysl.. Pomocy!!! Zycie jest
gorsze niz telenowela!!

[libertine21]

Dajcie sobie czas kazda para musi sie dotrzec wcale nie musisz sie uczyc sztuki
odchodzenia porozmawiajcie ze soba szczerze jak nigdy dotad wyciagnijcie
wnioski dlaczego sie tak roznicie napewno wam sie uda 3mam kciuki

[elamodela]

Zakładając ten wątek, byłam w paskudnym stanie. Ale po kilku przepłakanych
nocach, doszłam do tegop pięknego momentu, kiedy powiedziałam sobie dość.
Porozmawiałam z nim szczerze, powiedziałam o wszystkim czego potrzebuję. On
mnie przekonał, że nie jest tak źle. Można powiedzieć, że zamknęłam te cholerne
drzwi, a on się wpakował przez okno. I jesteśmy nadal razem, ale ja już płakać
nie mam zamiaru. On wie już czego ja chcę i potrzebuję. Jeśli jeszcze raz mnie
zdołuje, mimo tej wiedzy, to ja po prostu powiem nie i bez żalu to skończę, bo
nie chcę tak płakać co jakiś czas przez całe życie. Nie ma sensu zadawać sobie
pytań w stylu: "i po co to wszystko było?", bo prawda jest taka, że każdy
związek czegoś uczy. A czy się nauczymy, to zależy od tego, czy mamy odwagę
spojrzeć prawdzie w oczy.

[j.aneta1]

nie,ale sama chce sie tego nauczyc.naprawde tez tego niepotrafie.

[Gość: neli]

ja też cierpię.... baaardzo:( wczoraj facet z którym się spotykałam i z którym
wiązałam ogromne nadzieję oznajmił mi że wrócił do swojej " byłej "... oni byli
razem osiem lat, to on się z nią rozstał... nie wiem dokładnie o co wtedy
poszło, ale pamiętam jak mówił, że długo się do tego szykował i gdy już był
pewny na 100 % że nie może z nią dłużej być- zerwał!!! ze mną spotykał się
kilka miesięcy...twierdził że jestem jego ideałem, że jestem cudowna, etc...
ale że on narazie nie chce się angażować, nie chce narazie kolejnego związku..
mówił jedno, robił drugie... jego gesty, spojrzenia, zachowywanie się w
stosunku do mnie mówiły same za siebie...ze mnie kocha.. nigdy mi tego nie
powiedział, ale wielokrotnie dał do zrozumienia.przy nim byłam najszczęsliwszą
kobietą pod słońcem, świat się dla mnie nie liczył, ważne było tylko to że
jestem z nim... a teraz wszystko straciło sens... nie daję sobie rady, nie
potrafię przestać o nim myśleć, nie moge przestać płakać, nie widzę sensu
istnienia... wszyscy naokoło mówią mi, że niewarto, że czas leczy rany, że
widocznie tak musiało być, że nie był mnie wart, a do mnie to nie dociera, nie
chce o nim zapominać... nigdy na nikim mi tak nie zależało, nigdy nikogo tak
nie kochałam:(( on chciał byśmy zostali przyjaciółmi, nie chciał urywać
kontaktu, ale mi to nie wystarczy, więc pożegnałam go:( jajku, jak to boli...

[elamodela]

"mówiłeś do siebie <nie mów tylko za dużo>
i twe oczy płonęły miłością, a twe ciało kłamało, kłamało.."
Faceci to dupki, ale nie trać nadziei, nie wszyscy. Jeszcze będzie pięknie z
kimś kto będzie tylko twój.

[elamodela]

To było do Neli.

[Gość: Ziółko]

Kochanie ja też się bardzo różnie z moim (już byłym) facetem..I też bardzo się
kochamy, ale ani on nie chce ustąpić ani ja..I wylałam juz przez niego tyle łez
że nawet nie wiedziałam że mam ich taki zasób ogromny!Ale wiem że już do siebie
nie wrócimy:('''.Nie jesteś sama...

[elamodela]

I czy bez niego nie jest Ci lepiej?
Pozdrawiam :*

[myszka243]

a moj facet kolejny raz okazał sie dupkiem...:-( w czasie kiedy najbardziej
potrzebuje jego opieki,on tak mnie rani...buuuuuuu!!!!!

[teekanne]

tutaj czuje, ze nie jestem sama. jestem z kims od 8 miesiecy. wczesniej bylismy
dobrymi znajomymi, w pewnym momencie ni z tego, ni z owego mnie pocalowal i cos
sie zmienilo. zaczely sie codzienne maile, smsy, spotkania. po 2 miesiacach
bycia razem puscil pierwszy "balon probny": ze sie latwo nie angazuje itp.
nastepny po kolejnym miesiacu, tydzien po tym, jak pierwszy raz ze soba
spalismy. zbilo mnie to z tropu i nie bardzo wiedzialam jak zareagowac, wiec
nie drazylam tematu, ale bylam zaniepokojona i ostrozna. poza tymi
sporadycznymi uwagami wszystko bylo ok - byl bardzo czuly, pamietal o waznych
dla mnie rzeczach, wlasciwie ideal. tyle wspolnie przezylismy dobrych i
wspanialych chwil, swietnie sie rozumielismy, a tu nagle przed dwoma tygodniami
znow zaczal, ze "myslal o nas", ze "jastem wspaniala i wyjatkowa i wprost
idealna dla niego", ale "nie wie, czy to TO", bo choc teskni i mysli o mnie,
kiedy mnie przy nim nie ma, to nie z taka intensywnoscia, ktora wskazywalaby na
zakochanie. no i mamy teraz "separacje", czas na zastanowienie sie, co dalej.
wczesniej myslalam, ze to glownie czas dla niego, zeby zdefiniowal, co
wlasciwie do mnie czuje. ale ja przez te dwa tygodnie poczulam, ze choc bardzo
mi na nim zalezy i jest mi tak bliski, i tak cierpie bez niego , to nie mam
sily dalej czekac, az on upora sie wreszcie ze swoimi uczuciami i nie chce juz
tej niepewnosci, czy wzdychajac mysli tylko o pracy, czy naszym rozstaniu, a
tak wygladaly ostatnie miesiace dla mnie - ciagla niepewnosc wywolana jego
slowami i kolejnymi "balonami probnymi". mam zamknac drzwi? po tym wszystkim co
bylo tak dobre?

[teekanne]

Od tych 2 tygodni mam ciagle wahania nastroju. W lepsze dni jestem tak zmeczona
tym wszystkim, ze nie mysle i robie wszystko jak we snie. W gorsze placze, nie
jem i nienawidze tych, ktorym sie w zwiazkach uklada. Nie umiem zrozumiec, jak
moj facet moze byc ze mna od tylu miesiecy i wciaz nie wiedziec, czy chce ze
mna byc. Nie chodzi mi o jakies wielkie deklaracje, ale o to, by czul, ze
faktycznie chce ze mna byc, spedzac czas i dzielic sie soba. Jak mozna budowac
zwiazek, kiedy brakuje rzeczy podstawowej: poczucia bezpieczenstwa i zaufania?
Potrzebuje, zeby moj facet mnie kochal, tesknil za mna, truchlal na sama mysl,
ze moze mnie stracic, a nie zeby traktowal mnie ledwie z uprzejmym
zainteresowaniem. Coraz bardziej widze, ze u Niego w sercu jest dla mnie co
prawda czulosc i troska itp, ale chyba nic wiecej. Ciagle obracam w myslach
spedzone z Nim chwile, szukam, czy cos zrobilam nie tak, albo zastanawiam sie,
co on teraz robi, czy mysli o mnie i czy mu mnie brakuje. Serce mi sie kraje,
jak pomysle, ze ktos tak mi bliski za chwile odejdzie z mojego zycia. Bo nie
ludze sie, ze cala ta "separacja" spowoduje, ze nagle odkryje w sobie plomienne
uczucia do mnie. Mial juz na to czas, okresy rozlaki tez juz bywaly i jakos z
tesknoty nie usychal, a juz na pewno nie tak jak ja. Wiec najprawdopodobniej w
dniu ustalonym przez nas na rozstrzygajaca rozmowe On po prostu, jak to
okreslacie, zamknie drzwi. Moze bedzie mu smutno, pewnie bedzie mial jakies
wyrzuty sumienia, ale to nie on bedzie potem tygodniami i miesiacami dochodzil
do siebie. To nie on bedzie musial rano zbierac wszystkie sily, zeby zwlec sie
z lozka i jako-tako funkcjonowac.
Juz przez to przechodzilam i wiem, ze ten straszny bol minie. Ale potem jeszcze
dlugo czlowiek nie jest w stanie tak po prostu zaangazowac sie po raz kolejny.
Tez tak macie?

[Gość: neli]

Serdeczne dzięki za słowa otuchy:)
jeśli chodzi o pytanie Teekanne - to tak, tez tak mam. Pewnie upłynie dużo
czasu zanim zapomne o krzywdzie, zanim zdobędę sie na to by znów komus zaufać...
Jeśli wogóle kiedyś jeszcze to nastąpi...
Ehh, czy warto dla tych krótkich chwil wielkiego szczęścia potem tak cierpieć???
Jak sądzicie?? Gdybyście mogły cofnąć czas, poddałybyście się znów tej miłości,
wiedząc, że potem bedziecie tak cierpieć??

[teekanne]

Neli, bardzo trudno jest odpowiedziec na Twoje pytanie. Moze dlatego, ze z
perspektywy tego, co sie wie i czuje w tej chwili, trudno patrzec na przeszlosc
jako pasmo szczesliwych chwil. Staram sie nie roztrzasac tych bylych dobrych
momentow, nie rozkladac ich na czynniki pierwsze i nie doszukiwac sie w nich
symptomow przyszlego konca, ale to trudne. Chce wierzyc, ze jak mnie moj facet
calowal albo przytulal albo nazywal pieszczotliwie itd, to robil to, bo wtedy
tak czul i tego chcial. Nie znioslabym mysli, ze wszystko robil jak na
automatycznym pilocie: masz dziewczyne, to ja przytul i dzwon codziennie itp.
Gdybym cofnela czas, traktowalabym jego kazdy gest z ogromna podejrzliwoscia -
i juz nie byloby mowy o "dobrych chwilach". Moze to niewiedza (slodka albo
naiwna), co bedzie, pozwala nam tak bardzo cieszyc sie tym, co jest?

[Gość: neli]

Teekanne kiedy macie tą rozstrzygająca rozmowę??

[teekanne]

Za ponad miesiac. Sama nie wiem, czemu sie na tak dlugi czas zgodzilam - moze
przez zaskoczenie i szok, poza tym do tego czasu nasze spotkania i tak bylyby z
powodow zewnetrznych mocno utrudnione, wiec tak jakos wyszlo. Teraz wiem, ze
nie chce przedluzac, nie wytrzymam jeszcze kilku tyg niepewnosci, chyba
zawiesze "cisze w eterze" i doprowadze do rozmowy szybciej, bo nie jestem w
stanie tak dluzej funkcjonowac - ani wte, ani wewte. Wiem, ze bedzie bolalo,
juz teraz cierpie i wlasciwie probuje powoli pogodzic sie z mysla, ze to
koniec, ale ta rozmowa postawi kropke nad i. Boje sie tego - z jednej strony
dopiero wtedy bede mogla tak naprawde zaczac zamykac ten rozdzial, ale z
drugiej to troche tak, jakbym sama sobie miala amputowac reke. Umysl
podpowiada, ze tak dalej juz nie mozna, ale emocje i uczucia jakos sie z tym
pogodzic nie moga :((((

[teekanne]

No a poza tym, ile czasu potrzeba, zeby On zauwazyl, czy za mna bardzo teskni
czy tez, ze nie? Przeciez kazdy, kto byl/jest zakochany, wie, ze w takiej syt,
kiedy nie mozesz byc ze swoja polowka, kiedy w nocy wyciagasz reke, a jego/jej
przy tobie nie ma, kiedy ciagle myslisz, gdzie jest i co robi i czy mysli o
tobie, kiedy widzisz albo slyszysz cos, co ta osobe ci przypomina - to po
prostu bardzo tesknisz i nie potrzebujesz miesiecy, zeby to zauwazyc.
Nie ludze sie, ze On z tesknoty za mna nie moze sobie miejsca znalezc. Zbyt
duzo bylo oznak, ze jego uczucia do mnie sa najwyzej cieple, ale na pewno nie
gorace i ze to sie juz raczej nie zmieni. Bo co z tego, ze mam u niego "maxa"
w "kwestionariuszu na jego dziewczyne", ze ceni mnie i szanuje, ale sam widzi,
ze po tylu miesiacach razem nie jest zakochany. Samo rozumowe podejscie nie
wystarczy, trzeba jeszcze poczuc "to cos". A z tego, co On twierdzi, nie poczul
i chyba juz nie poczuje. Ciezko, ciezko, ciezko....
Mam zal do niego, ze nie zastanowil sie wczesniej, wchodzac ze mna w relacje
zupelnie inna niz dotychczasowa, kolezenska, czego tak naprawde chce, albo
chociaz, czego na pewno nie chce. Bo wyszlo na to, ze stalam sie poligonem na
eksperyment pod tytulem: wyjdzie czy nie wyjdzie. Wiem, ze to nie z
wyrachowania, bo nie jest takim czlowiekiem. Zreszta ja kiedys, z kims innym,
tez bylam po tej stronie, co on teraz - docenialam, szanowalam, swietnie sie
czulam w towarzystwie tamtego czlowieka, ale czegos brakowalo. Wiec troche ta
sytuacje rozumiem, ale wcale mi z tego powodu nie jest latwiej.

[elamodela]

Chciałam napisać, że moja koleżanka jak cierpiała tak strasznie przez swojego
ówczesnego faceta, jej mama powiedziała jej coś takiego: nie kochaj kogoś, kto
Cię kocha za mało. Cholernie ciężko jej było, ale udało się. Teraz to ona mi
mówi coś w stylu <faceci nie są warci twoich łez>.

[Gość: neli]

Teekanne może głupio to zabrzmi, ale ... z jednej strony Ci zazroszczę...
Ty przynajmniej jeszcze masz nadzieję, jeszcze wszystko się może zdarzyć...
Jeśli potrafisz daj mu może czas do namysłu, daj mu czas by mógł zrozumiec jak
bardzo mu Ciebie brakuje ( choć wiem, że lepiej mówić, trudniej zrobić, bo sama
cierpliwościa nie grzeszę..). Trzymam kciuki...

zwiazek powinien dawac sily, a nie je odbierac

[teekanne]

Neli, mysle, ze juz wystarczajaco duzo cierpliwosci i zrozumienia okazalam.
Pierwsza powazniejsza rozmowe na ten temat mielismy ze 3 mies temu. Wydawalo
sie, ze po kilku godzinach rozmowy jego watpliwosci zostaly wyjasnione,
oswojone, ze przestanie ciagle analizowac, a zacznie po prostu czuc. Po
rozmowie jemu wyraznie ulzylo, natomiast ja zaczelam byc bardzo ostrozna. Tzn w
srodku, bo na zewnatrz staralam sie swojego leku nie okazywac, no i stopniowo,
stopniowo rozluznialam sie i przestawalam schizowac, czy brak jakiegos gestu
czy slowa moze oznaczac, ze on wciaz mysli, czy chce ze mna byc. Jesli jakis
niepokoj czulam, to nie pokazywalam tego po sobie - nasionko nigdy ci nie
wyrosnie, jesli bedziesz co chwila wyjmowac je z ziemi i sprawdzac, czy ma juz
korzonki. Wiec dalam Mu czas, zachowujac sie zupelnie normalnie, nie wieszalam
Mu sie na szyi wolajac "co do mnie czujesz?". No i jak widac, nic to nie dalo -
w Rozmowie 2 przyznal, ze jakis czas bylo ok, potem watpliwosci znowu wrocily.
No i co ja mam zrobic? Wydaje mi sie, ze co moglam, to juz zrobilam. To on musi
dojsc ze soba do ladu, co tak wlasciwie czuje. Ale po tych miesiacach
niepewnosci, na czym wlasciwie stoje, po miesiacach spedzonych na hustawce
emocjonalnej (w jednej chwili wszystko super, w nastepnej placz z powodu jego
prawie chlodnego zachowania) i odkladaniu swoich uczuc i potrzeb na drugi plan
jestem tak wyczerpana, ze nie mam juz sily dawac z siebie wiecej. Jedyna opcja,
ktora pozwolilaby wierzyc, ze jeszcze cokolwiek moze z tego zwiazku byc, to
jego silne przekonanie, ze jestem TA OSOBA i potwierdzenie tego czynami. A w
swietle tego, co moglam u niego zauwazyc, taka transformacja wydaje sie bardzo
malo realna. Wiec okreslenie, ze ja jeszcze moge miec nadzieje, chyba jest
troche przesadzone...
Pewnie, ze jak nam na kims tak mocno zalezy, to iskierka nadziei zawsze gdzies
tam sie tli. Czas do namyslu "jeszcze-moj" facet dostanie, to nie jest tak, ze
ja go juz zaocznie skreslilam. Ale wlaczaja mi sie mechanizmy obronne, widze,
ze to ciagle oczekiwanie, ciagla koniecznosc bycia cierpliwa i rozumiejaca mnie
wyniszcza. A zwiazek powinien dawac sily, a nie je odbierac.

[Gość: neli]

Jeju, jak ja nienawidze tych facetów. Są dziwni, niezdecydowani, a gdy wreszcie
pojmą na czym najbardziej im zależy ( oczywiście na naszej miłości ) to
zazwyczaj jest już za późno... :((

[Gość: teekanne]

A jak sobie radzisz po przejsciach ze swoim chlopakiem? Masz jakies sposoby?

[Gość: neli]

..nie radzę sobie:( minęło dopiero kilka dni, więc narazie nie jestem w stanie
wymazać go ze swej pamięci.. jest ciężko, bardzo... wspierają mnie znajomi,
rodzina, wciąz tłumaczac że to i tak był związek bez przyszłości, że i tak by
do niej wrócił, i że dobrze, że stało się to teraz a nie za kilka lat...
oczywiście tłumaczenia te na niewiele się zdają. wciąz myślę, tęsknie,
zastanawiam się co teraz robi, czy myśli o mnie choć trochę, czasem nawet mi
się śni:( czasem wstępuje we mnie taka cicha nadzieja, ze może jednak zrozumie,
że to mnie kocha, nie ją - ale wiem, że to złudna nadzieja... bo gdyby kochał
mnie to nie byłby teraz z nią... czasem z kolei ogarnia mnie niesamowita
nienawiść, nie chce wtedy go znać i życzę mu wtedy jak najgorzej... i wciąz
zadaję sobie to idiotyczne pytanie: dlaczego tak się stało???

do Neli

[Gość: teekanne]

Neli, widze, ze jedziemy na tym samym wozku. Moze z ta roznica, ze ja bardziej
wiem, dlaczego moj zwiazek sie rozpada, i ze mam mniej nadziei niz ty - stad
moze stosunkowo lepiej sobie radze. Ale tylko stosunkowo :S
Dobrze, ze rodzina i przyjaciele cie wspieraja, ale na razie oklepane teksty
niewiele ci pomoga. Daj sobie czas - chcesz plakac, to placz, chcesz krzyczec,
to zrob to, nie badz silna za wszelka cene, bo masz prawo okazywac, ze masz
zal, ze ci strasznie zle i ze sie boisz, co przyniesie przyszlosc. Nie uciekaj
od emocji, one i tak cie znajda, wiec jak nadchodzi fala zalu i osamotnienia,
to poddaj sie jej. Czasem pomaga pisanie o tym, co sie stalo - w pamietniku czy
internecie, tak jak tu. Z czasem bedzie lepiej, choc to potrwa.
Poszukaj za jakis czas ksiazki Johna Graya "Mars i Wenus zaczynaja od nowa" czy
jakos tak sie nazywa. Ja ja wlasnie czytam (fragmentami, bo rycze nad kazdym
rozdzialem). Pomaga lepiej rozumiec wlasne uczucia i emocje w trakcie i po
zerwaniu i odpowiada na wiele pytan jakie sie w takiej syt nasuwaja (np. co
robic potem, zeby nie zamknac sie przed zwiazkami itp).
Pamietaj, nie jestes sama. Moze tak internetowo trudno przekazac komus slowa
otuchy, ale mam nadzieje, ze bedzie ci od tego choc troche lepiej.

[Gość: neli]

Dzięki Teekanne za słowa otuchy...
Wiem, że czas leczy rany i że wkońcu kiedyś zapomne:(
A właśnie tak bym chciała nie zapominać, przykro mi, że kiedyś ten płomień
zgaśnie... I to co teraz jest istotą mego życia kiedyś będzie tylko bladym
wspomnieniem...
Najgorsze, że nie wyobrażam sobie bym mogła kiedyś znów zaufać :((

[Gość: teekanne]

Doskonale to rozumiem. Mnie sie tez w glowie nie miesci, ze ktos tak mi bliski
za chwile z mojego zycia zniknie. Zastanawialam sie, czy bylabym w
stanie "zostac przyjaciolmi". Na razie nie umiem na to pyt odpowiedziec. Z
jednej strony On jest bardzo wartosciowym czlowiekiem i nasz zwiazek nie konczy
sie, bo on mnie zdradzil, ma inna albo cos takiego (mowiac banalnie, nie poczul
tego czegos, a na to wplywu nie mam) - i jakis kontakt mimo wszystko chyba
chcialabym miec. Ale z drugiej strony rozdrapywac rany przez ogladanie Go co
jakis czas albo odbieranie smsow itp - tego bym chyba nie zniosla.
Teraz, poki Go nie widze i nie mam z nim kontaktu, moge jako tako zbierac sie
do kupy i moze nawet ludzic sie, ze dam sobie z tym rade. Ale kiedy pomysle, ze
podczas tej ostatecznej rozmowy (ktora w dodatku chcialabym przyspieszyc) mam
Go zobaczyc, uslyszec Jego glos, patrzec na ukochana twarz i miec swiadomosc,
ze juz nigdy nic wiecej, to strasznie sie boje, ze sie znow rozsypię... Ze nie
dam rady, bo szok tym razem mnie nie znieczuli :(((

do Neli

[Gość: teekanne]

Mysle, ze jednego faceta z serca i mysli tak naprawde wyrugowac moze tylko ten
nastepny, o ile bedziesz go kochac i bedziesz przez niego kochana. Ale daleka
jestem od szybkiego leczenia zawodow milosnych nastepna miloscia. Takie cos sie
nie sprawdza - wykorzystuje sie tylko tego innego, szuka sie w nim
potwierdzenia, ze "wszystko ze mna jest ok", znajduje sie pocieszenie i dostaje
uczucie, ale pozostaje niedosyt i smutek. Po rozstaniu trzeba czasu, zeby z
samym soba dojsc do ladu, zeby poczuc, ze wciaz ma sie cos do zaofiarowania
drugiemu czlowiekowi, i co wazniejsze, ze jest sie na to rzeczywiscie gotowym,
ze sie tego chce.
Mam nadzieje, ze sie nie obrazisz za moje spekulacje: moze w przypadku twojego
chlopaka tak moglo byc? Z twoich postow zrozumialam, ze byl z ta inna wiele
lat, zerwal i praktycznie dosc szybko zwiazal sie z toba. Moze bylas tym, kogo
potrzebowal po zerwaniu? Taka ostoja, dajaca uczucie i poczucie bezpieczenstwa?
Ale zaznaczam, nie mam prawa oceniac, w koncu ty wiesz lepiej, jak sprawy
miedzy wami wygladaly.
Ja bardzo boje sie tego, ze nie bede w stanie zwiazac sie z kims innym i dac
tej osobie calej siebie, bo caly czas czuje, jakbym nalezala do Niego. Nie
wyobrazam sobie, jak ktos inny mialby mnie calowac czy dotykac. Nie wyobrazam
sobie, jak moglabym chciec tego od kogos innego. To wszystko jest takie
pokrecone i trudne.

[Gość: neli]

Jak dzisiejsze samopoczucie?? Jak sobie radzisz?? U mnie różnie, wzloty i
upadki. Raz stwierdzam, że widocznie tak musiało być, że nie jest mnie wart,
skoro tak postapił i że dam sobie rade, a innym razem wpadam w czarną rozpacz:(
Co do twoich spekulacji to nie wiem... całkiem możliwe, że są one wielce
prawdopodobne... może rzeczywiście byłam lekarstwem na jakieś niepowodzenia,
tzw. przerywnikiem, by mógł zrozumieć, że to z nią chce spędzić życie.
Jednak pisząc te słowa i przyjmując je do wiadomośc coś w środku we mnie
krzyczy....
No bo czy para, która jest ze sobą osiem lat, a nadal nie są małżeństwem, nie
mają dzieci i nawet mieszkają nadal oddzielnie ma jakąś przyszłość??? Wydaje mi
się, że to bardziej kwestia przyzwyczajenia, bo w przeciwnym wypadku naturalne
wydaje mi się że nadchodzą bardziej "poważne" etapy związku, jak chociażby
wspólne zamieszkanie ze sobą??! Poza tym też byłam po długim związku, gdzie
mieszkałam z facetem i myśleliśmy o wspólnej przyszłości, którego na tamten
czas bardzo kochałam, ale musiałam odejśc ( nieważne teraz dlaczego, dłuższa
historia, fakt faktem, ze było ciężko to zerwać, bo go kochałam...) i dopóki
nie zrozumiałam, że nigdy już z nim nie będę, dopóki się wszystko nie wypaliło
nie byłam w stanie zacząć nowego związku ( takiego jaki był teraz z tym
chłopakiem ). Uff...trudno to przedstawić, sama się już w tym wzystkim
zagmatwałam:)) ale zmierzam do tego, że gdyby on ją kochał jeszcze choć troche
to nie mógłby chyba! jednocześnie kochać mnie!!! Jak myślisz?? Może jednak
jestem naiwna i niektórzy tak potrafią???

Natomiast co do kwestii przyjaźni to wcale się Tobie nie dziwię... też nie
potrafiłabym pozostać z nim na stopie koleżeńskiej...

do Neli

[Gość: teekanne]

Ja tez mam roznie: minely juz prawie 3 tyg, wiec nie placze codziennie, ale
sama jestem troche przerazona swoimi nastrojami - niby jakos funkcjonuje, ale
potrafie ni z tego, ni z owego zaczac plakac niemal na srodku ulicy, bo akurat
zobacze u kogos podobny gest albo mi sie cos przypomni. Jestem nieprzewidywalna.
Obiecalam sobie, ze to dzis wieczorem wysle do niego wiadomosc z prosba o
przyspieszenie rozmowy, ale strasznie sie boje. Bo jakkolwiek bym nie probowala
sie z tym wszystkim oswoic, to i tak nigdy nie bede calkowicie gotowa na ta
rozmowe. Ale pilnuje i wspiera mnie przyjaciolka, ktora przez cos podobnego
przechodzila. To glownie przyjaciele sa teraz zrodlem mojej sily, bez nich nie
dalabym rady.
Nie mysl o sobie jak o "przerywniku". Z niektorymi facetami juz chyba tak jest,
ze nie chca swiadomie skrzywdzic dziewczyny, ale, cholera, mimochodem im sie
jednak skrzywdzic udaje. Mozna starac sie rozumiec, ale to nie znaczy, ze
trzeba takie zachowanie aprobowac. Dziewczyny, przynajmniej takie mam wrazenie,
sa pod tym wzgledem bardziej dojrzale - w milosci najpierw jedno koncza, potem
dopiero drugie zaczynaja. Moze to kwestia wiekszej swiadomosci wlasnych uczuc i
emocji? Bo moj facet wydaje sie jak zagubione dziecko we mgle - najczestsza
odpowiedz na pytania typu: dlaczego? albo co czules/czujesz? jest "nie wiem".
No to kto ma wiedziec?!? Nie mam juz ochoty robic mu psychoanalizy, dociekac,
czy powody jego zachowania leza w dziecinstwie lub poprzednim zwiazku. A jesli
chodzi o poprzedni jego zwiazek (okolo roczny), to miedzy tamta laska a mna
minelo 2,5 roku i twierdzi, ze w niej zakochany nie byl. To na jaki egzemplarz
faceta ja trafilam?!? Notoryczny nieangazujacy sie?! Moze Ty cos z tego
rozumiesz?

[neli_23]

Z Twoich wypowiedzi wynika, że jesteś przygotowana na to, że ta rozmowa będzie
ostatnia przed Waszym rozstaniem... skąd wiesz, że on tak zadecyduje??? Moż eon
wcale nie bedzie chciał tego kończyć... co wtedy???

[Gość: Anka]

neli 23 bardzo Ci współczuje, bo musi Ci być bardzo cięzko:(( ale wierze w to,
ze jakoś się pozbierasz i znowu zaczniesz się uśmiechać:)) Głowa do góry!!

teekanne wybacz, że będe okrutna, ale jeśli Twój facet w ten sposób Cie
traktuje, to nie wierze, ze Cie kocha:(( Góra tydzień, po takim czasie juz
powinien wiedzieć co do Ciebie czuje...a jeśli on tak długo sie wacha i
pozwala, żebyś tak cierpiała, to najzwyklej na świecie nie jest Ciebie wart!!
Dziewczyno zacznij siebie cenic i tyle :))
Ja miałam podobną sytuacje, z tym że mój były chłopak był najkochańszym
chłopakiem na Ziemi przez pare miesięcy, chciał sie nawet oświadczyć,
codziennie udowadniał mi jak bardzo mnie kocha...ale po jakiejś małej
sprzeczce, stwierdził ze nie wie czy chce ze mną być, że jestem wyjątkowa i
bedzie tego żałował, ale ma mętlik w głowie...ja tak samo jak Ty, ze spokojem,
chociaż zabolało mnie to strasznie, dałam mu czas na "pozbieranie myśli".
Jednak tak naprawde nie wiedziałam dlaczego tak sie zachowuje, jakie sa motywy
jego postępowania, co sie tak nagle stało, bo jeszcze kilka dni wcześniej
kochał nad życie i tak nagle sie odkochał...dzwoniłam i pisałam esy, chciałam
żeby mi to wyjasnił, że może wspólnie zrozumiemy gdzie tkwi problem i postaramy
się jakoś go rozwiązać...jednak on nie odbierał...a ja byłam załamana:((ale dla
niego liczyło sie tylko to, ze ma mętlik w głowie i tyle, ja się nie liczyłam
wogóle...po tygodniu stwierdziłam, że to bez sensu! Obiecałam mu że będe na
niego czekać, ale doszłam do wniosku, że wykończy mnie takie czekanie, że
zasługuje na kogoś kto będzie wiedział, ze mnie kocha, ze chce ze mną być...
Zadzwoniłam do niego, powiedziałam mu to wszystko, że to już koniec, a on sie
na to zgodził...
Od tego czasu minęło ponad pół roku, nie wiem co u niego, jak sie czuje, co
myśli, nie widziałam go...dalej jestem rozgoryczona, dalej mnie to
boli....dalej nie rozumiem dlaczego, jak tak można kochac jednego dnia,a
drugiego juz nie i to dosłownie:(( ale jestem z siebie dumna! Uważam, ze to
była słuszna decyzja, lepiej że pokazał jakim jest hipokrytą teraz, niz jakby
miał to zrobić po kliku latach, jakbyśmy byli juz małżeństwem z kilkorgiem
dzieci...i ciesze się każdym dniem, bawie sie, jest mi teraz naprawde dobrze:))
I wiem, zę kiedyś znajde drugą połówke, bo on nią nie był...tylko musze się
otworzyć, bo po ostatnim związku boje się ponownie komuś zaufać...ale będzie
dobrze:)))
Teekanne wierze mi, ze będzie Ci cięzko, postąpić tak samo jak ja...ale tak
będzie lepiej, czy naprawde chcesz sie tak męczyć?? Zasługujesz na kogoś
zdecydowanego, kto Cie pokocha całym sercem:)) Przemyśl to...powodzenia!!

[Gość: teekanne]

Potwierdzasz to, co ja intuicyjnie czuje i co mowi jedna z moich przyjaciolek:
jak komus zalezy, to nie potrzebuje nie wiadomo jak dlugiego czasu, zeby to
stwierdzic. Ok, czasem ktos musi dojsc do ladu z wieksza iloscia spraw w swoim
zyciu i wtedy trzeba wiecej czasu, ale przeciez nie trzeba miesiecy i robienia
listy + i -, zeby stwierdzic, czy serce jest bardziej na "tak" czy na "nie".
Wiem, ze ta rozmowa, ktora mnie czeka, bedzie ogromnie trudna, niezaleznie od
tego, czy moj facet zdecyduje, czy chce konca czy nie.

[Gość: teekanne]

Wtedy bedzie mi strasznie trudno, bo jak on znowu powie, ze "nie wie" co dalej,
to decyzje bede musiala podjac ja. Nie moge byc w zwiazku, w ktorym facet sam
nie wie czego chce i to od tak dawna, mimo roznych prob rozwiazywania tego
problemu. Wiem, ze w jakis sposob mu zalezy, bo inaczej zerwalby juz wczesniej,
nie ogladajac sie za bardzo na mnie i nie rozmawiajac ze mna o tym. Ale byloby
inaczej, gdyby wczesniej mnie kochal i po fazie przejsciowych (a nie
wielomiesiecznych)watpliwosci chcial jednak wrocic. A on nie byl i nie jest
zakochany, i ja to mniej lub bardziej czulam. Masz pojecie jak to jest, kiedy
np. po kilku tyg niewidzenia sie, kiedy ty usychasz z tesknoty, zeby wreszcie
go zobaczyc i dotknac, jedyne co robi twoj facet jak cie zobaczy, to krotki
cmok w usta i uprzejma aktualizacja informacji co sie ostatnio dzialo? Takich
sygnalow troche przez te 8 miesiecy bylo.
Gdyby chociaz nie bylo tych regularnych zrywow pod tytulem "chyba nic do ciebie
nie czuje", gdyby byla szansa, ze cos sie powoli z jego strony rozwinie, to
pewnie bym poczekala. Ale dac komus czas to jedno, a radzic sobie z brutalnym
sciaganiem na ziemie przez jego wypowiedzi albo gesty za kazdym razem jak tylko
wydaje sie, ze jest miedzy nami lepiej, to drugie. Ja stracilam poczucie
bezpieczenstwa i zaufanie. A bez tego jak mozna z kims byc? Mam z nim byc, bo
chcialby sie przekonac, czy jednak sie uda, i dalej wypatrywac symptomow, ze
cos moze byc nie tak? Bo strach tak predko nie znika. Moi przyjaciele widzieli,
w jakim bylam stanie przez ostatnie miesiace i choc wiedza, jak wiele on dla
mnie znaczyl i znaczy, odradzaja mi ciagniecie tego dalej, bo to mnie
autentycznie wyniszcza.
To nie jest tak, ze on jest zlym czlowiekiem, ze nasze bycie razem nie mialo
sensu, bo bym z nim nie byla. Oczywiscie, ze byly tez dobre chwile, kiedy
wydawalo mi sie, ze kazdy jego gest i spojrzenie wyraza cale mnostwo uczuc.
Troszczyl sie wtedy o mnie, okazywal uwage i czulosc - i kiedy myslalam, ze
wreszcie sie cos poprawia, ze jest lepiej, ze w koncu moge odetchnac - wtedy
wlasnie mial kolejny zryw, i kolejny. Jak dlugo moge wedlug Ciebie czekac? Ile
jeszcze zniesc? Jesli brakuje podstaw takich jak mocne uczucie (albo chociaz
mocne przekonanie, ze chce sie byc razem) i zaufanie, to jakie szanse ma taki
zwiazek? Moje uczucia zostaly dosc skutecznie przygaszone, a zaufanie
podkopane. Jedyna opcja dalszego ciagu we dwoje musialaby polegac na tym, ze on
przekonalby mnie, ze faktycznie po przemysleniach zrozumial, jak jestem dla
niego wazna, ze calym soba chce byc ze mna i ze jest gotow dawac teraz z siebie
tak wiele, zeby moje nadwyrezone poczucie bezpieczenstwa odbudowac. To juz nie
jest czas na polrozwiazania w rodzaju: "moze jednak pobede z toba jeszcze
troche i sie przekonamy". Teraz to juz wszystko albo nic.

[neli_23]

Wiesz co, naprawdę trudno jest zrozumieć jego motywy postępowania. Ja tez mogę
jedynie spekulować, że np. nie dojrzał jeszcze emocjonalnie do tego by z kimś
być, by byc odpowiedzialnym za swoje czyny i postępowanie.
A gdy pytałas go o to wszystko to co odpowiadał? Gdy mówił, że nie wie to czy
określił jasno czego nie wie?? Nie wie co czuje, czy ciebie kocha ( p.s. czy
powiedział kiedykolwiek, ze Cię kocha??) czy poprostu nie wie czego chce w
życiu? A mówiąc Ci, że nie wie czy to jest TO, to tak naprade czego on się
spodziewa??? Czego by chciał: oświecenia, porażenia prądem?? Sorry, ze to
pisze, ale przykro mi, że tak cierpisz przez to jego niezdecydowanie...
Wszystko okaże się niebawem, albo zmądrzeje, albo rzeczywiście będzie to już
koniec. Bo chyba nie zamierza znów zbywać Cię odp. , że jeszcze nie wie, czas
pokaże, etc.
Cokolwiek sie stanie, pamiętaj że nie jestes sama...

" Czasami trzeba przejść długą drogę i wiele razy potknąć się, by znaleźć to
czego szukasz. Każdy upadek boli, ale podnosisz się silniejsza i idziesz dalej,
bo gdzieś tam jest Twoje szczęście. Musisz, poprostu musisz w to wierzyć..."

do Neli

[Gość: teekanne]

Odpowiadajac na Twoje pytanie: nigdy mi nie powiedzial, ze mnie kocha. Tak jak
w Twoim przypadku, jego gesty i rozne czyny czesto wskazywaly, ze mu zalezy, ze
sie o mnie troszczy, ze pamieta, ze go pociagam itd. Interpretowalam to moze
nie jako milosc, bo nauczylam sie juz, ze to nie takie oczywiste, ale jako
zaangazowanie tak.
Odp na drugie pytanie: "nie wie" dlaczego wlasciwie ze mna zaczal byc (jedyna
konkretniejsza odp byla taka, ze "jestem bardzo interesujaca i chcial mnie
lepiej poznac" - masz pojecie?!?), "nie wie" kim dla niego jestem teraz, "nie
wie" co dokladnie czuje. Jedyne co wie, to ze jestem wspaniala i mam te cechy,
ktore on w swojej dziewczynie chcialby miec, ze swietnie do siebie pasujemy,
ALE sam widzi, ze nie teskni za mna tak jak powinien, ze brak mu jednoznacznego
poczucia, ze to TO. Jednoznacznie twierdzi, ze ja nic nie moglabym robic
inaczej albo lepiej, ze to nie we mnie tkwi problem, lecz w nim. Biorac pod
uwage, ze do tej pory jeszcze ani razu nie byl zakochany, chyba faktycznie
nalezy przypuszczac, ze nie dojrzal jeszcze do tego, by z kims naprawde byc.
Wczoraj, tak jak zamierzalam, skontaktowalam sie z nim w sprawie przyspieszenia
tej rozmowy. Krotka, informacyjna prosba. Odpowiedzial po 5-ciu godzinach i
wierz mi, nie zanosi sie na to, zeby sprawa zakonczyla sie happy endem. Ktos,
kto by za mna strasznie tesknil, nie napisalby, ze "postara sie znalezc czas w
przyszly weekend jesli ja tego chce". Taaa. krotka prosba, krotka odpowiedz...
Przeplakalam pol nocy, bo dociera do mnie, ze przez ten czas, kiedy ja cierpie
i trace nadzieje, on tez sie zmienia i staje sie bardziej obcy i oficjalny...

[neli_23]

Wiesz co, w takim razie nie pozostaje Ci nic innego jak dac sobie z nim
spokój... Wiem, łatwo się mówi, co innego to zrobić i zaakceptować. Ale z tego
co piszesz wynika, że nie masz co się łudzić, że on "nagle" się zmnieni. Chyba
już wystarczająco wiele przecierpiałaś i najwyższy czas z tym skończyć. Bo po
tym oststnim sms-ie myslę, że on nie jest Ciebie wart. Jak można w takiej
sytuacji, po tylu wspólnie spędzonych chwilach, gdy napewno on zdaje sobie
sprawę z tego co do niego czujesz i jak teraz cierpisz, zdobyć się jedynie na
tak obojętną odpowiedź??!! Współczuję Ci, bo wiem jak Ci jest ciężko, ale to
widać najlepsze wyjście. Wiadomo dużo jeszcze czasu upłynie zanim to
zaakceptujesz i nauczysz się znów ufać, ale chyba warto podjąć taką próbę.
Rzeczywiście doporowadź jak najszybciej do tej ostatecznej rozmowy, bys miała
przynajmniej czystą sytuację. A wtedy... nie muszę Ci przecież tego pisać, bo
sama mi radziłaś co wtedy...czas smutku, który kiedyś się skończy, trzeba tylko
dać sobie czas...

[neli_23]

Jeśli o mnie chodzi to postanowiłam wziąć się w garść i przestać juz łudzić
się, że on jeszcze wróci:(( do tej pory wciąż czekałam na sms-a, telefon czy
chociażby jakąś wiadomość na gg. Żyłam jak w amoku, wciąż czekając i czekając...
Minął ponad tydzień i nic. Widac on potrafi żyć beze mnie:(
Pokasowałam wszystkie wiadomości, jego numery, staram się wgóle o nim nie
myśleć i nie przypominać sobie wspólnie spędzonych chwil. Jest ciężko, ale
wciąz próbuję. Na łzy pozwalam sobie dopiero w nocy;(

do Neli

[Gość: teekanne]

Dzieki za slowa wsparcia. Swiadomosc, ze jest ktos, kto przechodzi przez to
samo, pomaga, choc takiego bolu nie zyczy sie nawet najgorszemu wrogowi.

[elamodela]

Współczuję, naprawdę współczuję, ale będzie ok. I tak warto jest kochać, choćby
nawet się przez to miało cierpieć.

głowy do góry

[Gość: aka]

Wiecie najtrudniej jest odejść ten pierwszy raz ...tak mi się przynajmniej
wydaje! Chyba każda z nas to przechodziła i miała taką sytuację! ja 4 lata temu
zamknełam za sobą drzwi mojej wielkiej..jak wówczas mi się wydawało miłości!
płakałam, gryzłam pazury i wyrywałam sobie włosy z głowy kiedy dzwonił i prosił
żebym wróciła, mówił że się zmienił...na szczęście miałam bliskie mi osoby
które nie pozwoliły mi wrócić były przy mnie w najtrudniejszych chwilach..i za
to będe wdzięczna do końca życia!
Było warto...w sierpniu przyszłego roku wychodze za mąż! życie się w końcu
uśmiechneło ;)
Trzymajcie się... i posłuchajcie rozumu! choćby serce krwawiło...pomóżcie
sobie! powodzenia

[mexico_lady]

Nelciu
wlasnie przezywam podobna sytuacje dlatego mysle ze wiem co czujesz;(

Nie caly miesiac temu on powiedzial mi
ze nie moze ze mna byc bo KOCHA SWOJA BYLA....;((((

Strasznie to przezylam...;(((((Po czym caly czas sie do mnie odzywa (a ja od
tego momentu ani razu sie nie odezwalam bo uwazam ze zachowal sie jak frajer,
skoro pozwolil mi sie w sobie zakochac, bylismy ze soba 4 miesiace), no i mowi
mi ze jestem najatrakcyjniejsza kobieta i najladniejsza jaka znal, ze strasznie
sie wkrecil, po czym mowi mi tez sie chcialby mnie przy sobie miec bo sie
strasznie do mnie przywiazal... To ja na to mowie"ze to byl jego taki wybor" a
on na to mowi "NO BO JA ROZ..Y JESTEM.." :|

Nie rozumiem tego, wiem ze mu zalezy, ale nie rozumiem dlaczego tak zrobil..
Jak dla mnie "byla" jest tylko wymowka... a moze i nie...sama nie wiem...
Juz tyle myslalam na ten temat...
Wydaje mi sie (zaobserwowalam to juz jak ze soba bylismy) ze on sie chyba
strasznie boi uczucia...boi sie pokochac i ucieka przed tym... ( bo jak to mowi
, ktos go kiedys zranil)Tak nie mozna mnie tez kiedys ktos zranil ale nadal mam
zdrowe podejscie do uczucia...

Ja chce o nim zapomniec...a on nawet sobie nie zdaje sprawy jaka mi przykrosc
sprawia tymi smsami..;( no i tymi tekstami ze chcialby mnie przy sobie miec
itp...;(((((

Teraz poznalm naprawde cudownego faceta, jest kochany i mega przystojny i chyba
strasznie mu na mnie zalezy....;)
Ale mimo to nadal mysle o nim..i kazdy jego esemes mnie dobija;(((( i znowu
placze...placze....placze...;(

pozdrawiam Cie i innych w podobnej sytuacji...

hej Mexico_lady!!!!!

[gamn]

dziewczyno!!!!!!!!! napisz mu jak najszybciej ze chcesz urwac kontakt bo to ze
on jest hmmmm "zepsuty" emocjonalnie (zeby ladnie go nazwac) nie znaczy ze Ty
rwoniez mosisz isc ta sama droga!!!
skoro poznalas fajnego faceta to trzymaj sie nowej znajomosci bo Twoj eks
pociagnie cie na dno razem ze soba, tylko pamietaj ze sama tez musisz uwolnic
sie od swojej przeszlosci jesli chcesz zaczac tworzyc nowy zwiazek bo w
przeciwnym wypadku sama zranisz niewinna osobe
pozdrawiam serdecznie i zycze szczescia w uwalnianiu sie od eksa,
buziaki:*:*:*:*:*:*:*:*:*:*
powodzenia z Panem Przystojniakiem ;)

[laura812]

hej wspolczuje Tobie serdecznie wiem przez co przechodzisz i wiem jak to boli i
ile Ciebie kosztuje nie napisanie smsa albo nie wykonianie krotkiego
telefonu:(wiesz ja przeszlam cos podobnego rok temu i powiem Tobie ze juz jest
lepiej choc nie idelanie a kiedy o nim zapomnisz hmm mysle ze nigdy niestety
chyba tak wlasnie jest ze jak sie prawdziwie kochalo to trudno zapomniec ja
wierze ze uloze sobie zycie bez niego hmmm moze nawte z kims innym,póki co zycze
Ci wtrwalosci i niepodawaj sie zycie biegnie dalej a Ty nie marnuj go na
rozpamietywanie przeszlosci szkoda czasu.pozdrawim cieplo